ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Κολοβός Νικόλαος ΠΕ01 Βασιλείου Γεώργιος ΠΕ02 Κανάτας Αθανάσιος ΠΕ02

[1]

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Κολοβός Νικόλαος ΠΕ01 Βασιλείου Γεώργιος ΠΕ02 Κανάτας Αθανάσιος ΠΕ02 8 ο Γενικό Λύκειο Τρικάλων Τέρμα Ιθάκης (Ιθάκης 56) 42100 Τηλ.: 24310 74661 Τηλέτυπο: 24310 74461 Υπεύθυνοι Ύλης Επιμέλεια: Βασιλείου Γεώργιος Κανάτας Αθανάσιος Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γραμματικού Κρυσταλία

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑaz Σελίδα - Οι μαθητές σε ρόλο δημοσιογράφου: συνέντευξη απ το 4 Διευθυντή του σχολείου μας κ. Κολοβό Νικόλαο ΙΣΤΟΡΙΑ - ΕΠΙΣΤΗΜΗ - ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ Η θέση της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα 7 Τα παράδοξα του σύμπαντος 10 Αθλητισμός: μια θετική και μια αρνητική του πλευρά 13 ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΩΝΤΑΣ Υπέρ ή κατά της κατάργησης της θανατικής ποινής; 15 Ναι ή όχι στην ευθανασία; 16 ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Πολιτισμός και πολιτιστική ταυτότητα 18 Η τέχνη 19 Ο χορός 21 Ραλλού Μάνου: Η δημιουργός του ελληνικού χοροδράματος 23 Music Music 25 Crystalla,, live 27 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ & ΕΚΔΡΟΜΕΣ Εκδρομή στην αιώνια πόλη 28 Εκδρομή στο Μπάνσκο της Βουλγαρίας 31 Εκδρομή στο Βελιγράδι 34 Παρακολούθηση έκθεσης Teriade του 8 ου Λυκείου στα πλαίσια 37 εκπαιδευτικού προγράμματος COMENIUS (2012-2014): In search of lost heroes 39 ΙΣΩΣ ΝΑ ΝΑΙ ΚΙ ΕΤΣΙ! Μάθε ν αγνοείς ό,τι σ ενοχλεί! 40 5 τρόποι για να νιώσεις ζωντανός 31 ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Τα μυθιστορήματα που πρέπει να έχεις διαβάσει στη ζωή σου 42 - «ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ» : Η ηλεκτρονική εφημερίδα του 8 ου Λυκείου 44 - ΤΟ 8 Ο ΓΕ.Λ. 45 [3]

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΕ ΡΟΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ Συνέντευξη από το διευθυντή του σχολείου μας κύριο Κολοβό Νικόλαο. 1)Ποιες είναι οι υποχρεώσεις σας ως διευθυντής; Οι υποχρεώσεις μου ως διευθυντής είναι κυρίως διοικητικές και παιδαγωγικές. Ταυτόχρονα συμβάλλω στη φροντίδα συντήρησης του σχολείου και ασχολούμαι και με τα οικονομικά του. 2)Τι σας παρακίνησε για να διεκδικήσετε αυτή τη θέση; Δεν έγινε από φιλοδοξία αλλά από προσωπικό όραμα και χάρη σε μια εμπειρία του παρελθόντος. Κατά τη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων βίωσα κι εγώ όπως όλοι της γενιάς μου- ένα αυταρχικό σχολείο. Το γεγονός αυτό ήταν που μ έκανε να πιστέψω στη δημοκρατική λειτουργία του σχολείου, όπου ο διευθυντής συντονίζει την όλη προσπάθεια, με βάση πάντα την κατανόηση, το διάλογο και τον αμοιβαίο σεβασμό. 3)Πώς νιώθετε πνευματικά και σωματικά που βρίσκεστε τόσες πολλές ώρες με τόσα παιδιά; Στο νου μου έρχεται ο φιλόσοφος Πλάτωνας, ο οποίος αναφέρει ότι η Παιδαγωγία είναι έρως, γιατί ο Έρως είναι καθολικός παλμός της ζωής, είναι η λαχτάρα όχι μόνο για τη σωματική, αλλά και για την πνευματική

δημιουργία και επιβίωση. Η καθημερινή επαφή με τα παιδιά με κάνει να νιώθω και εγώ νέος. 4)Πώς πιστεύετε ότι πρέπει να είναι οι σχέσεις μεταξύ παιδιών-καθηγητών-διευθυντή; Τόσο οι σχέσεις του διευθυντή με τους καθηγητές όσο και των καθηγητών με τους μαθητές πρέπει να διακρίνονται από ωριμότητα, αμοιβαίο σεβασμό, υπευθυνότητα και σοβαρότητα. 5)Ποια είναι η άποψη σας για το εκπαιδευτικό σύστημα; Υπάρχουν διαμαρτυρίες για το εξετασιοκεντρικό σύστημα της χώρας μας όπως για παράδειγμα οι Πανελλήνιες Εξετάσεις. Στόχος του σχολείου είναι η εισαγωγή των μαθητών στο πανεπιστήμιο, ενώ κανονικά θα έπρεπε να ήταν η μετάδοση ανθρωπιστικών αξιών και ιδεωδών, η κοινωνικοποίηση και η οξυδέρκεια, παράλληλα με τη γνώση. Πολλά παράπονα για το εκπαιδευτικό σύστημα εκφράζονται από το κοινωνικό σύνολο αλλά και από εμένα προσωπικά 6)Μπαίνετε καθόλου στην τάξη στο ρόλο του καθηγητή; Έχετε μεταπτυχιακά ή άλλα πτυχία; Ναι φυσικά διδάσκω στη Γ Λυκείου το μάθημα των θρησκευτικών. Έχω πτυχία φιλολογίας, θεολογίας και ψυχολογίας 7)Θεωρείτε ότι η αποβολή είναι ο κατάλληλος τρόπος τιμωρίας; Όχι, δεν είναι οι αποβολές. Το σχολείο πρέπει να είναι ελεύθερο και όχι βασισμένο σε τιμωρίες. Οι αποβολές ή οι ποινές δίνονται λόγω παραβίασης των νόμων και πάντα με φειδώ και με βάση παιδαγωγικά κριτήρια. 8)Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σχολείο μας και πως τα λύνετε; Ιδιαίτερα προβλήματα δεν αντιμετωπίζουμε και τα όποια προβλήματα υπάρχουν είναι κοινά θα θελα να πιστεύω- με τα υπόλοιπα σχολεία. Όλα, βέβαια, επιλύονται με τη συνεργασία και το διάλογο. Αυτό που επιδιώκεται, πρωτίστως, είναι κυρίως, η ηρεμία, γιατί λόγω των μαθημάτων και της πίεσης χρειάζεται αυτό στους μαθητές μας. 9)Πότε ιδρύθηκε το σχολείο μας; Η απόφαση κτίσης του πάρθηκε στις 14/7/2004. Το 2006 λειτούργησε μόνο μια τάξη αυτή της Α Λυκείου και κατά τη σχολική χρονιά 2007/2008 έγινα διευθυντής αυτού του σχολείου. 10)Ποια είναι τα θέματα που συζητούνται συνήθως στις συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων; Συζητούνται κυρίως θέματα για τη λειτουργία του σχολείου, παιδαγωγικά και διοικητικά, καθώς, επίσης, θέματα που αφορούν τους μαθητές και την πρόοδό τους, αλλά και τη σχέση του σχολείου με τους γονείς τους. Τακτικές [5]

συνεδριάσεις γίνονται κυρίως 2-3 φορές το χρόνο, αλλά διεξάγονται κι αρκετές άλλες, καθ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. 11)Νομίζετε πως η ιδέα του περιοδικού είναι καλή έτσι ώστε να κρατήσει; Είναι κάτι που αφήνουμε πίσω μας και όταν γυρίζουμε πίσω στο χρόνο μας θυμίζει πολλά και νιώθουμε νοσταλγία, αλλά και περήφανοι για αυτά. Είναι ένας τρόπος το σχολείο να ανοίγεται στην κοινωνία, είναι ένας άμεσος διάλογος. 12)Προσωπικά είστε ευχαριστημένος από αυτόν τον χώρο; Ευχαριστημένοι πρέπει να είναι όλοι. Νιώθω μια μεγάλη ικανοποίηση λόγω της επιτυχίας και της σκληρής δουλειάς, όχι τόσο για μένα και τους διδάσκοντες, όσο για την συμμετοχή των παιδιών και τη συλλογικότητα η οποία έχει επιτευχθεί. Χρειάζεται βέβαια αρκετή θέληση και διάθεση για ενασχόληση και συμμετοχή, ώστε να ευοδωθούν οι στόχοι μας. 13)Το σχολείο μας θεωρείται ένα από τα καλύτερα της πόλης. Τι γνώμη έχετε εσείς για αυτό; Κατ αρχάς δεν το λέμε εμείς. Το λένε οι άλλοι κι αυτό έχει τη σημασία του. Πιστεύω πως η αναγνώριση του σχολείου επιτυγχάνεται από εμάς τους ίδιους. Έχουμε άριστο υλικό καθηγητών, μαθητές με ήθος και προθυμία για επιτυχία και μεγάλο ενδιαφέρον από τους γονείς. Απ τις μαθήτριες: α) Πλαβού Ιωάννα β) Σαρμά Στέλλα γ) Τσιώλη Νικολέτα δ) Τσότσολα Αλεξάνδρα ε) Τσουμάνη Χριστίνα στ) Χαντζιάρα Νικολέτα σε συνεργασία με τους υπόλοιπους μαθητές του Β 3..

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Πολλά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς σχετικά με τον ρόλο που είχαν οι γυναίκες στην αρχαία ελληνική κοινωνία. Αυτή που δυστυχώςεπικράτησε ήταν φυσικά- η χειρότερη. Δεν θα αναλύσω το «γιατί», επειδή προβλέπεται να μας πάρει αρκετή ώρα. Ας δούμε όμως κάποια στοιχεία τα οποία θα δείξουν την πραγματική ταυτότητα των Ελληνίδων. Επιλέγω να ξεκινήσω με το πιο απλό. Η θρησκεία τους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες είχαν διαλέξει έξι Θεούς και έξι Θεές για να συνθέσουν το βασικό Πάνθεο στο οποίο και πίστευαν. Τι μπορεί να φανερώνει αυτό; Απλούστατα την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Και αν για κάποιους η συγκεκριμένη λέξη δεν ταιριάζει, υπάρχει και ο σεβασμός, ο οποίος ήτο άφθονος από τους άντρες προς τις συζύγους τους. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η σύσταση της Μινωικής και Κυκλαδικής κοινωνίας. Εμφανίζεται καθαρά ως μητριαρχική με κύρια θεότητα εκείνη της γονιμότητας. Εν συνεχεία, έχουμε τη Σπάρτη στην οποία οι γυναίκες εκπαιδεύονται εξ ίσου με τους άντρες στα όπλα και είναι γνωστές ως φαινομηρίδες λόγω του κοντού χιτώνα τους και το σχίσιμο που είχε στο πλάι. Πριν τις μάχες συμβουλεύουν τους άντρες τους με το θρυλικό: «Ή ταν ή επί τας» πράγμα που σημαίνει ότι θεωρείτο τιμή για μία Σπαρτιάτισσα να παραλάβει τον άντρα [7]

της νεκρό, πεσόντα σε πόλεμο και όχι ρίψασπις. Θα μπορούσαμε εδώ να πούμε ότι δεν ήταν μόνο στα όπλα εκπαιδευμένες σαν άντρες αλλά και όσον αφορούσε το ψυχικό τους σθένος, αφού αναλαμβάνουν οίκο, οικογένεια ή και τη βασιλεία όσο αυτοί έλειπαν. Επιπλέον, υπάρχουν οι Νηρηίδες, οι Ωκεανίδες και άλλες κύριες γυναικείες θεϊκές μορφές όπως η Νέμεσις και οι Μοίρες οι οποίες κρατούσαν τη μοίρα ανθρώπων αλλά και Θεών. Σε πιο γήινο επίπεδο εμφανίζονται οι Αμαζόνες, γυναικεία πολεμική φυλή και χιλιάδες άλλες γυναίκες οι οποίες κατέχουν ιερατικά αξιώματα (σε Καβείρια, Ορφικά, Δελφικά κ.α. μυστήρια) όπως η Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μάλιστα για την Ολυμπιάδα, σε σχόλιο του μεταφρασμένου κειμένου του έργου: Πλουτάρχου: «Βίοι παράλληλοι: Αλέξανδρος και Καίσαρ» (εκδόσεις Ζήτρος), σε σχόλιο του Γεωργίου Αθ. Ράπτη αναφέρεται πως η Ολυμπιάδα και οι άλλες γυναίκες οι οποίες ήτο μυημένες στα Ορφικά (Κλώδωνες και Μιμαλλόνες οι αλλιώς επονομαζόμενες) ήταν τόσο αφοσιωμένες, ώστε από αυτές προήλθε η λέξη «θρήσκος». Βέβαια, σε αυτό προσωπικά αντιτείθεμαι, αφού γνωρίζω πως η λέξη θρήσκος θεωρείτο υποτιμητική για τους Έλληνες. Από τον Παυσανία στα Αρκαδικά (31,8)μαθαίνουμε ότι υπήρχαν ιερά και τοποθεσίες, όπως το όρος Άθως, που ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένα σε γυναικείες θεότητες και η είσοδος των ανδρών στους ναούς επιτρεπόταν μόνο μία φορά το χρόνο. Η Σαπφώ είναι άλλη μία δραστήρια γυναίκα η οποία ιδρύει γυναικείο συνεταιρισμό και κατεκδιώχθη γι αυτόν. Επειδή όμως είμαι αρκετά γενική μέχρι εδώ και μπορεί οποιοσδήποτε να με αμφισβητήσει σε πολλά, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε με ονόματα. Γνωστόν της πάσης είναι πως οι νεαρές μέχρι τα δώδεκά τους λάμβαναν εκπαίδευση κατ οίκον. Ήταν η στοιχειώδεις εκπαίδευση που περιελάμβανε

γραφή, ανάγνωση, λυρική - επική ποίηση και χορό. Από τη μητέρα τους, στα δώδεκα και μέχρι τα είκοσι μάθαιναν υφαντική, οικιακά και διακόσμηση, διότι η αισθητική κατείχε ρόλο μείζονος σημασίας στη ζωή τους. Για τις πιο πλούσιες πάντα υπήρχε η δυνατότητα εκμάθησης μουσικής, κιθαρωδίας και όρχησης μέσω της οικοδιδασκαλιας. Σε ανώτατες σχολές φοιτούσαν όσες το επιθυμούσαν. Μάλιστα, οι σχολές τις δέχονταν με χαρά. Στην Ανωτάτη Φιλοσοφική και Μαθηματική Πυθαγόρεια Σχολή: Θεανώ, Θεόκλεια, Ασκληπιγένεια, Περικτιόνη, Φιλτύς, Μελίσσια, Τιμύχα, Μιλλία, Χειλωνίς, Κρατησόκλεια, Βοιώ, Θεάδουσα και πολλές άλλες. Μάλιστα, εκείνη η οποία δίδαξε τις ηθικές αρχές στον Πυθαγόρα ήταν η Θεμιστόκλεια, ιέρεια των Δελφών. Σχολή Επίκουρου: Ανθεία, Λεόντια, Ερώτια Πλατωνική Ακαδημία: Λασθένεια και Αξιοθέα (λοιπά ονόματα δεν σώθηκαν λόγω καταστροφών) Ανώτατες σχολές Ιατρικής σε Κω, Κνίδο και Αλεξάνδρεια: Αγνοδίκη, Δεκαμάχη, Ερμιόνη, Ευτυχία, Φιλονίλα, Κλεοπάτρα, Ολυμπιάς, Σάλπη και άλλες. Η Κλεοπάτρα εκτός από δηλητήρια ήξερε να παρασκευάζει πολύ καλά, φάρμακα εξίσου και ένα βιβλίο που έγραψε γι αυτά. Στην σχολή ιατρικής της ήταν βοηθός και συνεργάτης του μεγάλου ιατρού Γαληνού. Ενδεικτικά υπάρχουν κ άλλες γυναίκες οι οποίες προόδευσαν στον χώρο των επιστημών όπως η Υπατία η Αλεξανδρινή ως μαθηματικός, αστρονόμος και φυσικός και η Διοτίμα από την Μαντίνεια γνώστρια της πυθαγόρειας αριθμοσοφίας και δασκάλα του Σωκράτους. Τελευταία αναφορά θα γίνει στις γιορτές των γυναικών. Γιορτές δικές τους, ή που τίμαγαν τις γυναίκες. Μερικές από αυτές είναι: Ανθεσφόρεια (Ηροσάνθεια), Γυνακοθύνθια (Αλεαία), Εκδύσια (Αποδύσια), Ενδυμάτια, Ηρώα και Ηραία και ολυμπιακοί αγώνες γυναικών εν ονόματι Θυίεια, Μύσια, Τιτθηνίδια και Καρυάτεια. Λαμβάνοντας υπ όψην λοιπόν ότι στην Ρώμη, το Βυζάντιο και μέχρι τη Γαλλική επανάσταση οι γυναίκες δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα όπως στην αρχαία Ελλάδα καλύτερα να μη βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα περί κατωτερότητος, πριν θυμηθούμε ότι ακόμη και το 1890 αιτήσεις των γυναικών για φοίτηση σε πανεπιστήμια της Μ. Βρετανίας απορρίπτονται και μόνο μία Ελληνίδα (τυχαίο;) καταφέρνει το 1896, η Αγγελική Παναγιωτάκη να φοιτήσει παρά τις παρεμβάσεις έφιππης αστυνομίας. Δεν χρειάζεται να μιλήσω φυσικά για το δικαίωμα ψήφου. Τι λέτε λοιπόν; Μήπως οι γυναίκες είναι υποδεέστερες περισσότερο στη δική μας, εξελιγμένη εποχή παρά στην Αρχαία Ελλάδα; Πηγές: σημειώσεις προσωπικών συζητήσεων, Πλουτάρχου: «Βίοι παράλληλοι- Αλέξανδρος και Καίσαρ», ιστοσελίδα: hellinon.net Παπαγεωργίου Χριστίνα, μαθήτρια της Β Λυκείου [9]

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ 1. Το Σύμπαν είναι γεμάτο λαμπερά αστέρια, και όμως το διάστημα παραμένει σκοτεινό Η ουσία αυτού του παραδόξου έγκειται σε κάποια απλά δεδομένα σχετικά με το φως και τα αστέρια. Η ένταση του φωτός, από οποιαδήποτε πηγή και αν προέρχεται, μειώνεται ανάλογα με το τετράγωνο της απόστασης: με άλλα λόγια, όταν διπλασιάζεται η απόσταση από ένα αστέρι, η λάμψη του μειώνεται στο ένα τέταρτο. Όσο όμως κοιτάζουμε το σύμπαν, παρατηρούμε όλο και περισσότερα αστέρια. Βασισμένοι σε απλούς γεωμετρικούς υπολογισμούς, καταλήγουμε ότι, κάθε φορά που διπλασιάζεται η απόσταση, ο αριθμός των άστρων τετραπλασιάζεται, εξουδετερώνοντας την επίδραση της απόστασης στην ένταση της λάμψης τους. Σύμφωνα με τα παραπάνω δεδομένα, ο νυχτερινός ουρανός θα έπρεπε να είναι ολοφώτεινος λόγω των άπειρων αστεριών του απέραντου σύμπαντός μας. Γιατί λοιπόν κάτι τέτοιο δε συμβαίνει;. Πολλοί ερευνητές πίστεψαν ότι βρήκαν την πραγματική απάντηση όταν το 1929 οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι το σύμπαν διαστέλλεται, κάτι που προκαλεί τη σταδιακή εξασθένιση της φωτεινότητας των πιο μακρινών άστρων. Και όμως, όπως παρατηρεί ο αστροφυσικός Έρικ Λίντερ του Εργαστηρίου Λόρενς Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας, ούτε αυτή η

εξήγηση είναι αρκετή: «Το φαινόμενο ελαττώνει τη φωτεινότητα των άστρων περίπου στο μισό, αλλά δεν μπορεί να μειώσει σε τέτοιο βαθμό την άπειρη φωτεινότητα ώστε να την καταστήσει πεπερασμένη». Η πραγματική εξήγηση είναι ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε πριν από 14 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου. «Ένα άστρο έχει περιορισμένη διάρκεια λάμψης», σχολιάζει ο Λίντερ. «Και δεν αρκεί για να γεμίσει την απέραντη έκταση του διαστήματος». 2. Οι απλοί οργανισμοί είναι πιθανό να διαθέτουν περισσότερο γενετικό υλικό από πιο σύνθετους οργανισμούς όπως εμείς Εμείς οι άνθρωποι καυχιόμαστε ότι είμαστε τα πιο εξελιγμένα πλάσματα στη Γη, και σίγουρα πολύ πιο σύνθετα από μια αμοιβάδα, για παράδειγμα. Θα ήταν λοιπόν αυτονόητο οι άνθρωποι να έχουμε πολύ περισσότερο DNA αυτούς τους μονοκύτταρους οργανισμούς, σωστά; Δεν είναι έτσι όμως: στην πραγματικότητα οι αμοιβάδες περιέχουν πάνω από 100 φορές περισσότερο γενετικό υλικό από εμάς. Επιστήμονες εξειδικευμένοι στη γενετική εξηγούν ότι οι αλληλουχίες του DNA είναι τόσο πολύπλοκες που δεν είναι λογικό να περιμένουμε έναν απλό συσχετισμό μεταξύ της ποσότητας αλληλουχιών που διαθέτει ένας οργανισμός και της πολυπλοκότητάς του. Πρόκειται για αλληλουχίες DNA ικανές να δημιουργούν αντίγραφα του εαυτού τους και γενικά θεωρούνται παράσιτα του γονιδιώματος-ξενιστή», σχολιάζει ο Γκρέγκορι. «Κάποιες από αυτές μπορεί να αναλαμβάνουν λειτουργικούς ρόλους, αλλά πολλές παραμένουν ανενεργές και κάποιες μπορούν ακόμα και να προκαλέσουν ασθένειες». Ένα μέρος αυτού του γενετικού υλικού δεν κάνει τίποτα, και όμως αν γινόταν καταμέτρηση του γενετικού υλικού διαφόρων οργανισμών θα συγκαταλεγόταν στους υπολογισμούς. Αυτό που η έρευνα προσπαθεί τώρα να ανακαλύψει είναι από πού προήλθε αυτό το αποκαλούμενο «άχρηστο DNA». 3. Αν ο ήλιος αποτελείτο από μπανάνες, θα ήταν εξίσου καυτός. Ο ήλιος μας είναι καυτός, επειδή το τεράστιο βάρος του δημιουργεί μια πανίσχυρη βαρύτητα που ασκεί τεράστια πίεση στον πυρήνα του, που με τη σειρά της αυξάνει τη θερμοκρασία του. Αν αντί για υδρογόνο ο ήλιος αποτελείτο ακόμα και από μπανάνες ίδιου βάρους, πάλι θα υπήρχε η ίδια πίεση, άρα η ίδια τεράστια θερμοκρασία. 4. Όλη η ύλη από την οποία αποτελείται η ανθρώπινη φυλή δεν είναι μεγαλύτερη από ένα κύβο ζάχαρης. Τα άτομα της ύλης είναι κατά 99,999999999% είναι κενός χώρος. Αν κανείς μπορούσε να συμπιέσει όλα τα άτομα, αφαιρώντας τον κενό χώρο στο εσωτερικό τους, θα προέκυπτε ένας κύβος ύλης που θα ζύγιζε πέντε δισεκατομμύρια τόνους και θα ήταν δέκα φορές βαρύτερος από όλους μαζί τους ανθρώπους που σήμερα ζουν στη Γη. Η εν λόγω συμπίεση της ύλης συμβαίνει σε ένα υπέρ-πυκνό άστρο νετρονίων, που έχει απομείνει μετά από μια έκρηξη σουπερ-νόβα. 5. Τα γεγονότα στο μέλλον μπορούν να επηρεάσουν αυτό που συνέβη στο παρελθόν. Καλωσορίσατε στον κόσμο της «Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων», δηλαδή στην κβαντομηχανική. Πειράματα (που προτάθηκαν από τον διάσημο φυσικό Τζον Γουίλερ το 1978 και τελικά πραγματοποιήθηκαν το 2007) έδειξαν ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου τώρα μπορεί να αλλάξει τι συνέβη σε ένα άλλο σωματίδιο στο παρελθόν. Με άλλα λόγια, η αιτιότητα μπορεί να «δουλέψει» και ανάστροφα και άρα το παρόν να επηρεάσει το παρελθόν. Προς το παρόν αυτό έχει καταστεί εφικτό να παρατηρηθεί μόνο στο εργαστήριο και η επίδραση προς τα πίσω στον χρόνο δεν έχει ξεπεράσει κάποιο ασύλληπτα μικρό κλάσμα του δευτερολέπτου. [11]

6. Σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν λείπει. Υπάρχουν πιθανότατα πάνω από 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν. Κάθε ένας από αυτούς έχει από δέκα εκατομμύρια έως ένα τρισεκατομμύριο άστρα (χώρια τους πλανήτες). Αν και υπάρχουν τόσα πράγματα να δούμε «εκεί έξω», υπάρχουν πολύ περισσότερα, αλλά δεν μπορούμε να τα δούμε. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχουν, επειδή έχουν βαρύτητα και επιδρούν στην ορατή ύλη γύρω τους. Αυτά τα «άλλα» μυστηριώδη αόρατα πράγματα έχουν ονομαστεί «σκοτεινή ύλη» και «σκοτεινή ενέργεια» (μέχρι να ρίξουμε φως στο τι ακριβώς είναι) αποτελώντας το 98% του σύμπαντος. Η ορατή ύλη δεν είναι παρά το 2% περίπου (άντε 4%). 7. Υπάρχουν άπειρα «εγώ» και «εσύ» που διαβάζουν τώρα αυτό το άρθρο. Σύμφωνα με το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας, το σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε (με όλα τα άστρα και τους γαλαξίες του) δεν είναι παρά ένα ανάμεσα σε άπειρα άλλα σύμπαντα που συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα, όπως οι φυσαλίδες σε ένα αφρό. Επειδή είναι άπειρα, οτιδήποτε δεν είστε σε αυτό το σύμπαν, μπορεί να είστε σε ένα άλλο (αφήστε ελεύθερη τη φαντασία σας ). Αν και τα πιθανά «σενάρια» που εκτυλίσσονται στα διάφορα σύμπαντα είναι πάρα πολλά, ο αριθμός τους τελικά είναι πεπερασμένος και όχι άπειρος. Συνεπώς, ένα γεγονός πρέπει να έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν. 8. Δεν έχει νόημα η αναφορά σε παρελθόν, παρόν και μέλλον στο σύμπαν. Σύμφωνα με την ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, δεν υπάρχουν στο σύμπαν πράγματα όπως το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ο χρόνος είναι σχετικός. Ο δικός μας χρόνος μοιάζει με του διπλανού μας, επειδή βρισκόμαστε στον ίδιο πλανήτη και κινούμαστε με την ίδια ταχύτητα. Αν βρισκόμασταν ο ένας στη Γη και ο άλλος σε ένα άλλο πλανήτη και κινούμασταν με πολύ διαφορετική ταχύτητα, θα γερνούσαμε με διαφορετικό ρυθμό. 9. Όσο πιο γρήγορα κινείστε, τόσο πιο βαρύς γίνεστε. Αν τρέχετε πραγματικά γρήγορα, κερδίζετε βάρος, ευτυχώς όχι μόνιμα, αλλά στιγμιαία. Αν κάτι κινείται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, αποκτά μεγάλη ενέργεια που γίνεται μάζα (ενέργεια και μάζα είναι ισοδύναμες, σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας). Το φαινόμενο αυτό όμως είναι αμελητέο στις χαμηλές ανθρώπινες ταχύτητες πάνω στον πλανήτη μας, έτσι οι σπρίντερ δεν έχουν ανιχνεύσιμο μεγαλύτερο βάρος όταν τρέχουν από ό,τι όταν μένουν ακίνητοι. Μετά από όλα αυτά, μπορείτε να συνεχίσετε να ζείτε την καθημερινή σας ζωή, σαν να μην τρέχει τίποτε. Αφήστε τον εαυτό σας να προβληματίζεται σε ένα άλλο σύμπαν! Πηγή:http://www.newsbomb.gr Λιάσκου Σοφία-Δέσποινα, μαθήτρια Β Λυκείου

Αθλητισμός: μια θετική και μια αρνητική του πλευρά. Ο αθλητισμός είναι η σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό τη σωματική απόδοση σε αθλητικούς αγώνες. Είναι ένας κοινωνικός δεσμός ο οποίος αντικατοπτρίζει την κοινωνία και τον πολιτισμό. Στην αρχαία Ελλάδα, στην Αθήνα ο αθλητισμός θεωρούνταν κοινωνικό και πολιτιστικό αγαθό, είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα ενώ στην Σπάρτη χρησιμοποιούνταν για στρατιωτική εκπαίδευση. Η άσκηση αποκτά ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Ο αθλητισμός μπορεί να πάρει 5 μορφές είτε ως ερασιτεχνικός είτε ως φυσικές δραστηριότητες είτε σαν παιχνίδι. Υπάρχουν 3 θεωρίες σχετικά με τον πολιτισμό: 1) Οι αθλητικές ασκήσεις έχουν λατρευτικές ρίζες 2) Οι σωματικές ασκήσεις είναι φυσική συνέπεια της εργασίας και της παραγωγής 3) Η άσκηση είναι μια εκδήλωση κινήσεων ή παρορμήσεων. Α. ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΕΣ Οι άνθρωποι συχνά εμφανίζουν προβλήματα ή ενοχλητικές σκέψεις τότε το σώμα ετοιμάζεται να αντιδράσει σε αυτή την απλή. Συχνά συμπτώματα είναι οι χτύποι της καρδιάς γρήγορη αναπνοή ιδρώτας το έντονο στρες εμφανίζεται συχνά για μεγάλο χρονικό διάστημα έτσι προκαλεί αρνητικές επιδράσεις στη ζωή και στην υγεία του ανθρώπου. Επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι [13]

τα άτομα που γυμνάζονται έχουν ενεργητικότητα. Από τον 20ο αιώνα ο αθλητισμός πήρε διαστάσεις οικονομικές πολιτικές πολιτιστικές. Δημιουργήθηκαν κανόνες στον τομέα του αθλητισμού. Τα ΜΜΕ είναι ο μοχλός για την παγκοσμιοποίηση του αθλητισμού. Οι αθλητικοί οργανισμοί διακρίνονται σε διάφορα σωματεία. Β. ΤΑ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ Τα αναβολικά είναι φυσικές ή τεχνικές ενώσεις που δρουν με τρόπο όπως η ορμόνη τεστοστερόνη. Προκαλεί την ανάπτυξη των ανδρικών χαρακτηριστικών και την αύξηση μυικού ιστού. Μερικές αναβολικές απαγορευμένες ουσίες όπως η ανδροστενεδιόνη και η DHEA μπορεί να βρεθούν σε προιόντα διατροφής. Οι αθλητές χρησιμοποιούν τα αναβολικά για να βελτιώσουν την αθλητική τους επίδραση,συγκεκριμένα: 1) Να αυξήσουν το μέγεθος και την ισχύ των μυών. 2) Μπορούν να προπονούνται σκληρότερα για μεγάλο χρονικό διάστημα 3) Προκαλούν ήπιο βαθμό ευφορία. Παρενέργειες αναβολικών: Στους άνδρες, στις γυναίκες, στους εφήβους. Μπέλλου Φένια & Παππά Πηνελόπη, μαθήτριες της Β Λυκείου

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΩΝΤΑΣ (Α ): ΥΠΕΡ Ή ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ; Ο θάνατος αποτελεί οριακό γεγονός και ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχόλησαν και απασχολούν μέχρι και σήμερα θρησκευτικά δόγματα και φιλοσοφικές θεωρίες. Απέναντι στο θάνατο, είτε είναι φιλοσοφικός είτε είναι βίαιος, στέκονται με δέος και προβληματίζονται όλοι οι άνθρωποι. Και ο προβληματισμός αυτός γίνεται πιο έντονος, όταν ο θάνατος επιβάλλεται ως ποινή. Εφόσον η ζωή είναι το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο, τότε η θανατική ποινή, με την οποία διακόπτεται βίαια η ζωή, δεν μπορεί παρά να είναι η σκληρότερη τιμωρία που μπορεί να επιβληθεί σε κάποιον, η εσχάτη των ποινών. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μας οδηγούν στην κατάργησή της. Ο σπουδαιότερος λόγος είναι η επιβολή της θανατικής ποινής, η οποία δεν αποτελεί πράξη σωφρονισμού αλλά εκδίκησης. Όταν έναν άθρωπο του επιβάλλουν την θανατική ποινή, δεν τον αφήνουν να καταλάβει το λάθος του και να προσπαθήσει να το διορθώσει, και πέρα απο αυτό να φροντίσει να συνετιστεί στο μέλλον. Αντίθετα, τον καταδικάζουν σε θάνατο και του αφερούν το δικαίωμα να ζήσει, να μάθει απο το λάθος του, να υποστεί την οιποιαδήποτε τιμωρία μέχρι να δείξει ότι κατανόησε και σεβάστηκε την απερισκεψία που έκανε. Σε περίπτωση δικαστικής πλάνης η ποινή δεν είναι επανορθώσιμη. Οι ποινές που εφαρμόζονται σήμερα, χρηματική και κάθειρξη, μπορούν κατα κάποιον τρόπο να επανορθωθούν σε πέριπτωση λάθους, με την απόδοση πολύ υψηλού χρηματικού αντιτίμου, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει με την εσχάτη των ποινών. Απο την άποψη αυτή, η θανατική ποινή είναι προσβολή απέναντι στον ανθρώπινο πολιτισμό. Οι αντιλήψεις των ανθρώπων έχουν προοδεύσει πάρα πολύ για να γίνονται δεκτές τέτοιες αναχρονιστικές νοοτροπίες. Όσο υποστηρίζουμε τις νομιμοποιημένες δολοφονίες, δε μπορούμε να προχωρήσουμε παραπέρα και να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε. Η θανατική ποινή ενισχύει την βάρβαρη πλευρά του ανθρώπου, δεν την καταλαγιάζει. Για να μην αναφερθούμε στις δημόσιες εκτελέσεις που γίνονται ακόμα σε πολλά κράτη. Στις μέρες μας οι κοινωνίες διαθέτουν άλλα πιο αποτελεσματικά μέσα για την πρόληψη [15]

και καταπολέμηση της εγκληματικότητας, όπως η παιδεία, η μόρφωση και η ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου. Η επιστροφή σε λύσεις του παρελθόντος, επομένως, αποτελεί έναν εξόφθαλμο αναχρονισμό. Το πιο σημαντικό όμως είναι το εξής : Η θανατική ποινή δεν φέρνει πίσω στη ζωή το θύμα. Η οικογένεια νιώθε δικαίωση αλλά ο άνθρωπος που δολοφονήθηκε δεν επανέρχεται στη ζωή. Ακόμα, ποιος μπορεί να αποφασίσει τι θα ήθελε το θύμα να γίνει; Αποφασίζουμε εκ μέρους κάποιου άλλου λοιπόν; Το μίσος, η εκδίκηση, ο θυμός δεν γεμίζουν το κενό που έφερε η απώλεια ενός ανθρώπου. Ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί ο πόνος είναι με τη συγχώρεση και το πέρασμα του χρόνου. Αυτό δε μπορεί να γίνει όταν ανακυκλώνεται το θέμα της εκδίκησης. Εν κατακλείδι, θα ήθελα να θέσω ορισμένα ερωτήματα περί της επαναφοράς της θανατικής ποινής: Είναι λογικό να επιστρέψουμε στη αρχή οφθαλμός αντί οφθαλμού ; Η θανατική ποινή οδήγησε σε μείωση της εγκληματικότητας, όπου εφαρμόστηκε; Είναι σημαντικότερη η ηθική δικαίωση και ικανοποίηση των συγγενών του θύματος από τον αναχρονισμό και τον εκβαρβαρισμό της κοινωνίας μας; Είναι δίκαιη, ανθρώπινη και δημοκρατική η θανατική ποινή; Κατά τη γνώμη μου είναι μια αισχρή δολοφονία ανθρώπων. Ο άνθρωπος είναι πάνω απ' όλα ένα ον με συναισθήματα. Αν αφήσουμε αυτήν την πλευρά μας να εξαφανιστεί, τότε παύουμε να είμαστε άνθρωποι. Ωστόσο, πιστεύω ότι θα ήταν ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα αν καταφέρναμε να ξεπεράσουμε την εκδικητικότητα μας και να φανούμε ανώτεροι. Σοφία Χαβαλέ, μαθήτρια της Β Λυκείου Επιχειρηματολογώντας (Β ): Ναι ή όχι στην ευθανασία; Ποιός μπορεί να σταθεί εμπόδιο ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο ενός άλλου ανθρώπου και να αποφασίσει, χωρίς να χωριστεί ο ίδιος στα δύο, προς τα πού θα κλίνει η ζυγαριά ; Ποιος έχει το δικαίωμα να βλάψει ή να καταστρέψει την ανθρώπινη ζωή; Πώς η ευθανασία είναι λύση καθώς σε πολλές περιπτώσεις, όπου ο θάνατος φαίνεται αναπόφευκτος, τελικά ο ασθενής

αναρρώνει; Πρόκειται για εξαιρετικά κρίσιμα ερωτήματα που ζητούν απάντηση προτού κανείς προβεί σε μη αναστρέψιμες πράξεις όπως αυτή της ευθανασίας. Άλλωστε, γνωρίζουμε πως η ευθανασία είναι ένα διαχρονικό θέμα που έχει έντονα απασχολήσει τόσο τις κοινωνίες των ανθρώπων και τα κράτη, όσο και τη σύγχρονη βιοηθική. Ωστόσο, εμείς είμαστε σε θέση να διατυπώσουμε τόσο τα υπέρ όσο και τα κατά αυτού του φαινομένου. Από τη μια πλευρά, καθίσταται αναγκαίο να τονίσουμε πως κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να διαφυλάττει την αξιοπρέπεια του, αλλά και να απαλλάσσει τον εαυτό του από ανυπόφορους πόνους. Αν, επομένως νοσεί από κάποια ανίατη ασθένεια που του προκαλεί οδύνη και τον οδηγεί σε πνευματική και σωματική εξαθλίωση θα πρέπει να του αναγνωρίζεται το δικαίωμα και να του παρέχεται η βοήθεια, ώστε να θέτει τέρμα στη ζωή του. Συνιστά στοιχειώδη σεβασμό στον άνθρωπο και στην προσωπικότητα του, η παραχώρηση του δικαιώματος να επιλέγει αυτός τη στιγμή του θανάτου του, ιδίως όταν έρχεται αντιμέτωπος με την πλήρη εξάρτησή του από τη βοήθεια των άλλων ανθρώπων. Το άτομο που έχει μάθει στη ζωή του να έχει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης μπορεί να αισθάνεται και να εκλαμβάνει την εξαθλίωση που του προκαλεί η ασθένεια ως ανυπόφορο μαρτύριο από το οποίο επιθυμεί και πρέπει να του παρέχεται η δυνατότητα να απαλλαγεί. Άλλωστε και οι γιατροί οφείλουν να λειτουργούν πάντα υπέρ του ασθενή τους, έστω και εάν αυτό δεν συμπίπτει αναγκαία με τη διατήρηση του στη ζωή ειδικά μάλιστα στην περίπτωση κατά την οποία ο ασθενής επιδιώκει να εξαντλήσει κάθε πιθανό περιθώριο για να κρατηθεί στη ζωή. Από την άλλη,βέβαια, πλευρά αν η ανθρώπινη ζωή είναι για την πολιτεία ένα αγαθό απόλυτης και αδιαμφισβήτητης αξίας και προστατεύεται σε κάθε περίπτωση χωρίς να τίθενται επιμέρους διακρίσεις, τότε δεν θα πρέπει ποτέ να προχωρήσει σε νομιμοποίηση της καθώς αν προβεί σε κάτι τέτοιο είναι σαν να αποδέχεται ότι μπορούμε να θέσουμε ένα όριο πέρα από το οποίο η ανθρώπινη ζωή δεν έχει πια αξία. Έχει παρατηρηθεί άλλωστε πως με την κατάλληλη αντιμετώπιση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων όπως και στην περίπτωση της διάθεσης για αυτοχειρία το άτομο αποκτά διαφορετική στάση απέναντι στην ασθένεια και την εν γένει κατάσταση του. Όσο και εάν τη δεδομένη χρονική στιγμή μοιάζει αναπόφευκτο, δεν είναι απίθανο στην πορεία και με την κατάλληλη θεραπεία να προκύψει μια ικανοποιητική σταθεροποίηση της ασθένειας του ανθρώπου. Δεν μπορούμε να παραλείψουμε όμως το γεγονός πως αν δοθεί το δικαίωμα να τερματίζεται η ζωή ασθενών που βρίσκονται στο τέλος ανίατων ασθενειών δεν είναι απίθανη μια σκόπιμη κατάχρησή του κυρίως κάτω από την πίεση οικονομικών σκοπιμοτήτων (μείωση εξόδων νοσηλείας ). Συνοψίζοντας, αξίζει να επισημάνουμε πως επίλογος για την ευθανασία δεν υπάρχει. Δεν έχει ακόμα γραφτεί και δεν φαίνεται πιθανόν να γραφεί τουλάχιστον στο κοντινό μέλλον. Το δικαίωμα στο θάνατο, κατά την χριστιανική αντίληψη, άλλωστε δεν είναι το δικαίωμα να προκαλέσει κανείς ή να ζητήσει από τους άλλους το θάνατό του αλλά να πεθάνει με αξιοπρέπεια και ηρεμία απολαμβάνοντας την αγάπη των συνανθρώπων του μέχρι τελευταίας στιγμής. Επειδή, όμως, οι απόψεις πάνω σε αυτό το θέμα διίστανται είναι θεμιτό να υποστηρίξουμε ότι η ζωή είναι δώρο και ο θάνατος δικαίωμα! Όλα τα υπόλοιπα αφήνονται στην κρίση του καθένα ανθρώπου ξεχωριστά.! Έφη Κοντοκώστα, μαθήτρια της Γ Λυκείου [17]

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Οι συναντήσεις των λαών και οι μεταναστεύσεις σε διεθνές επίπεδο για την αναζήτηση καλύτερης ποιότητας ζωής αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν την πολιτισμική ταυτότητα των ατόμων. Για τον καθορισμό της έννοιας της πολιτισμικής ταυτότητας είναι σημαντικό ν αναφερθούμε αρχικά στην έννοια του πολιτισμού. Κατά τον Βρετανό ανθρωπολόγο Έντ. Μπ. Τάυλορ, κουλτούρα ή πολιτισμός, με την ευρεία εθνολογική έννοια, είναι η ολότητα που περιλαμβάνει τη γνώση, τις πεποιθήσεις, την τέχνη, την ηθική, το δίκαιο, τα έθιμα και τις άλλες ικανότητες ή συνήθειες που αποκτήθηκαν από τον άνθρωπο ως μέλος της.οι όροι «πολιτισμός» και «κουλτούρα» αποκτούν σε κάθε εποχή και σε κάθε γλώσσα διαφορετικό περιεχόμενο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε πολιτισμός εκφράζει και εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας συγκεκριμένης κοινωνίας σε μια δεδομένη στιγμή της ιστορικής της πορείας. Σήμερα μια τέτοια διάκριση τείνει να εξαλειφθεί και ο πολιτισμός αναφέρεται, όπως και η κουλτούρα, τόσο στα τεχνολογικά όσο και στα ηθικά, πνευματικά και κοινωνικά επιτεύγματα του ανθρώπου, «διότι το όνειρο του σημερινού πολιτισμένου ανθρώπου είναι το όνειρο του αμέσως καλύτερου μοντέλου αυτοκινήτου ή του αμέσως καλύτερου εμπορεύματος». Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που παρουσιάζει ο πολιτισμός μιας ομάδας ή ενός λαού αποτελούν τα ιδιαίτερα πολιτισμικά τους στοιχεία, η αφομοίωση των οποίων συνθέτει την πολιτισμική τους ταυτότητα. Αυτή κατηγοριοποιεί και διακρίνει κάθε ομάδα ή λαό από τους άλλους. Για να οριοθετήσουμε την έννοια της πολιτισμικής ταυτότητας, βασιζόμαστε σ έναν ορισμένο αριθμό καθοριστικών κριτηρίων που θεωρούνται «αντικειμενικά», όπως η κοινή καταγωγή, η γενεαλογία, η γλώσσα, η κουλτούρα, η θρησκεία, οι δεσμοί μ ένα τόπο. Ταυτόχρονα όμως η ανάπτυξη της πολιτισμικής του ταυτότητας επηρεάζεται άμεσα και από τη διαδικασία της κοινωνικοποίησής του στο πλαίσιο της συγκεκριμένης πολιτισμικής ομάδας στην οποία ζει και κινείται. Μ αυτό τον τρόπο κάθε άτομο διαμορφώνει κάθε φορά και μια διαφορετική πολιτισμική ταυτότητα ανάλογα με την ομάδα με την οποία αλληλεπιδρά σε κάθε δεδομένη στιγμή. Μ αυτή την προσέγγιση η έννο,ια της πολιτισμικής ταυτότητας παρουσιάζει ρευστότητα και πολυσημία. Έτσι η πολιτισμική ταυτότητα θα μπορούσε να παραλληλιστεί με τις ρωσικές κούκλες που η μια είναι μέσα στην άλλη. Με βάση τα παραπάνω γίνεται κατανοητό πως άλλη πολιτισμική ταυτότητα έχει ο Έλληνας που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στο τόπο προέλευσής του από τον Έλληνα που για διάφορους λόγους ζει σε άλλη χώρα. Και το ίδιο ισχύει για τους ανθρώπους κάθε εθνικότητας.. Γεωργία Λιάτου & Ελευθερία Μανάκου, μαθήτριες Β Λυκείου

Η Τέχνη «Σε παρακαλώ, ζωγράφισέ μου ένα σπίτι», λέει, μεταξύ άλλων, ο Μικρός Πρίγκηπας. Η απλή αυτή φράση, αποτελεί την αφετηρία και ταυτόχρονα συνοψίζει το ζητούμενο κάθε έργου, την αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου. Κάθε έκθεση είναι έκθεση έργων και του ίδιου του δημιουργού τους. «Η ζωγραφική είναι μια πράξη αυτογνωσίας, αλλιώς δεν έχει νόημα» λέει ο Στέφανος Δασκαλάκης. Ο Στέφανος Δασκαλάκης παρέμεινε επίμονα πιστός στους κανόνες της ζωγραφικής:«ζωγραφίζω, όχι για να κατασκευάσω ένα έργο, αλλά για να ανακαλύψω κάτι που δεν ήξερα προτού πιάσω τα πινέλα. Η ζωγραφική με εκπλήσσει, γιατί επαναπροσδιορίζει τη σχέση μας με τα πράγματα και με τον κόσμο. Και ίσως το σημαντικότερο στη ζωγραφική είναι ότι δεν υπάρχουν άσχημα πράγματα. Ο,τι και να ζωγραφίσεις αυτομάτως γίνεται ωραίο. Δεν το κάνει εκείνη ωραίο, αλλά μας αποκαλύπτει την ομορφιά που έχουν μέσα τους». Η ζωγραφική δεν δημιουργεί εικόνες μόνο, αλλά ότι κυρίως είναι μυστική σχέση με τη ματιέρα, την ύλη της ζωγραφικής, το σώμα της. Γίνεσαι δεκτικός σε ό,τι σου υποβάλλει η υλική επιφάνεια του έργου, στη δυνατότητα να ανασύρεις από μέσα σου αισθήσεις και μνήμες. Έτσι ο ζωγραφικός διάλογος δεν γίνεται με ό,τι βλέπουμε γύρω μας μόνο, αλλά και με ό,τι συμβαίνει πάνω στη ζωγραφισμένη επιφάνεια». [19]

Τα έργα σε φυσικές διαστάσεις, ή και λίγο μεγαλύτερα, δίνουν την αίσθηση στον δημιουργό ότι μπαίνει ο ίδιος μέσα και κυκλοφορεί στις εσωτερικές διαδρομές τους. Και οποιαδήποτε αίσθηση του ζωγράφου, μπορεί να διεγείρει και τον θεατή. Η σχέση του δημιουργού με το έργο είναι μια σχέση σώμα με σώμα. Τα μεγάλα τελάρα σού υπαγορεύουν έναν ορισμένο τύπο ζωγραφικής. Άλλες χειρονομίες κάνεις σε έργο μικρών διαστάσεων. Αλλιώς κινείται το χέρι, αλλιώς είναι το σώμα του έργου, άλλες πάστες συσσωρεύει επάνω του, άλλη δραματικότητα αποκτά εν τέλει. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με το πώς θέλει να μιλήσει ο ζωγράφος, για ποιο πράγμα θέλει να μιλήσει». Ελευθερία Μανάκου & Γεωργία Λιάτου, μαθήτριες Β Λυκείου

Ο Χορός Ο χορός, που αποτελεί την κρυμμένη γλώσσα της ψυχής, όπως είχε πει χαρακτηριστικά η διάσημη αμερικανίδα χορεύτρια Martha Graham, αποτέλεσε διαχρονικά μια πανανθρώπινη αξία και σημείο ενότητας ανάμεσα στους λαούς, ενώ επιτελεί ένα αδιαμφισβήτητα πολυδιάστατο ρόλο. Διαμέσου των αιώνων ο χορός αποτελούσε ένα μέσο επικοινωνίας, έκφρασης συναισθημάτων και απελευθέρωσης της ψυχής. Σε κάθε σημαντική κοινωνική του εκδήλωση ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε ανέκαθεν τον χορό ως τρόπο εξωτερίκευσης του εσωτερικού του κόσμου. Μέσα από τον χορό, μοντέρνο ή παραδοσιακό, ο άνθρωπος εκφράζει τη λύπη του, τη χαρά του, την αγωνία του ή ακόμα και την εθνική του υπερηφάνεια. Αυτή ακριβώς η έκφραση συναισθημάτων είναι που ανάγει τον χορό σε τέχνη. Παράλληλα, ο χορός έχει να επιτελέσει ακόμα ένα πιο ουσιαστικό ρόλο, καθώς αποτελεί πηγή γνώσης της πολιτισμικής ταυτότητας, της κουλτούρας και των βιωμάτων των λαών. Μέσα από τον χορό μας δίνεται η ευκαιρία να ταξιδέψουμε σε άλλες εποχές και πολιτισμούς, διευρύνοντας τους πολιτιστικούς μας ορίζοντες. Μέσα από αυτό το ταξίδι μας στον χορό έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε την ιστορία, τον πολιτισμό και την παράδοση των λαών αυτών και τα στοιχεία εκείνα που διαμόρφωσαν τη φυσιογνωμία του στο πέρασμα του χρόνου. Το μπαλέτο και η αεροβική γυμναστική είναι εύκολες λύσεις για κίνηση και εκτόνωση, όμως περιορίζουν την προσωπική έκφραση και προωθούν τη μίμηση. Η χοροθεραπεία δίνει την ευκαιρία για απελευθέρωση, μέσα από δομημένες κινήσεις που εναρμονίζουν το σώμα, το νου και το πνεύμα. Ο χορός είναι η έκφραση του τρόπου ζωής και των βιωμάτων του έθνους μας που εκτείνεται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα και που αποτελεί σημείο ενότητας για τον λαό μας. Δεν είναι παράξενο λοιπόν που σε δύσκολες ιστορικές στιγμές, ο χορός αποτέλεσε πηγή άντλησης δύναμης για τον λαό μας και υπενθύμιση της ένδοξης ιστορίας μας, ώστε να αντεπεξερχόμαστε στις όποιες δυσκολίες παρουσιάζονταν. Πίσω από μια τέλεια εκτελεσμένη χορογραφία, κρύβονται ατελείωτες ώρες προσπάθειας, κόπου και πειθαρχίας. Μέσω της τέχνης του χορού, λοιπόν σφυρηλατούνται προσωπικότητες και μεταλαμπαδεύονται αξίες και αρετές όπως η ομαδικότητα, η συνεργασία και η αρμονία και ενδυναμώνεται το [21]

σώμα. Μέσα από τον χορό επιτυγχάνεται η εξίσου σημαντική σφυρηλάτηση των μεταξύ μας δεσμών, μέσα από τη ψυχαγωγία και την κοινωνικοποίηση που προσφέρει ο χορός, ενώ προσφέρεται συνάμα μια διέξοδος από τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας. Το γεγονός αυτό λοιπόν, καθιστά τη χοροδιδασκαλία ακόμα πιο σημαντική στις μέρες μας. Οι δύσκολες συγκυρίες που βιώνουμε επιτάσσουν σφυρηλάτηση των πανανθρώπινων αξιών και ιδεωδών. Επιτάσσουν ενότητα και προσήλωση στις παραδόσεις και τον πολιτισμό του τόπου μας, ώστε να διατηρήσουμε αναλλοίωτη την ιστορική μας μνήμη. Επιτάσσουν την ενίσχυση του ήθους και της αξιοπρέπειας του λαού μας ως μέτρου αναχαίτισης των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης, μιας κρίσης που είναι πρώτιστα κρίση ηθών και αξιών. Το μπαλέτο και η αεροβική γυμναστική είναι εύκολες λύσεις για κίνηση και εκτόνωση, όμως περιορίζουν την προσωπική έκφραση και προωθούν τη μίμηση. Η χοροθεραπεία δίνει την ευκαιρία για απελευθέρωση, μέσα από το νου και το πνεύμα.

ΡΑΛΛΟΥ ΜΑΝΟΥ: Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΟΡΟΔΡΑΜΑΤΟΣ Ραλλού Μάνου. Μια σπουδαία χορεύτρια και χορογράφος που άφησε το στίγμα της στην ιστορία της ελληνικής τέχνης. Πριν όμως γνωρίσουμε την ίδια ας ορίσουμε τι ακριβώς ονομάζεται Ελληνικό Χορόδραμα. Το Ελληνικό Χορόδραμα ήταν ένα καλλιτεχνικό σωματείο που χρησιμοποίησε μουσικά και ενδυματολογικά στοιχεία της ελληνικής παράδοσης για τη δημιουργία χαρακτηριστικής και πρωτοποριακής ελληνικής θεατρικής τέχνης και προβολή της Ελλάδας μέσω της τέχνης αυτής. Η Ραλλού Μάνου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1915. Ο Παππούς της,υδραίος Τομπάζης, και ο αγώνας των προγόνων της για την Ελλάδα την έκαναν να την αγαπήσει και να γίνει για την ίδια <<ο ωραιότερος τόπος της γης>>. Η πρώτη της επαφή με το χορό άρχισε όταν ξεκίνησε μαθήματα στη σχολή της Κούλας Πράτσικα για γυμναστική. Και ενώ ήταν έτοιμη να μπει στη σχολή καλών τεχνών, το πεπρωμένο αποφάσισε για την ίδια. Με θυσίες, ενθουσιασμούς, απελπισίες και αισιοδοξίες κερδίζει υποτροφία από το Υπουργείο Πολιτισμού για σπουδές σε Ανώτερη Σχολή Χορού στο Παρίσι. Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα ιδρύει την Σχολή Χορού για ερασιτέχνες, στα χρόνια της κατοχής. Καταλυτικό ρόλο στη σταδιοδρομία της έπαιξε η καθηγήτριά της Κούλα Πράτσικα, παρά τη ρήξη στην οποία κατέληξαν. Όπως έχει πει και η ίδια <<οι κουβέντες της υπήρξαν για μένα «ΣΧΟΛΗ». Δε θα είχα φύγει από κοντά της αν δε με είχε απωθήσει. Αν όμως είχα μείνει δε θα είχα ακολουθήσει το δρόμο που ακολούθησα. Ίσως ήταν για καλό>>. Αξιοθαύμαστη είναι και η γνωριμία της με σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής που την επηρέασαν αλλά και τη βοήθησαν να υλοποιήσει τα σχέδιά της. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ, ΣΠΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΑΛΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΣ ΓΚΙΚΑΣ, ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει για τη συνάντησή της στη Νέα Υόρκη με τη Μάρθα Γκράχμαν, την αμερικανίδα χορογράφο και χορεύτρια που καθιέρωσε ένα νέο σύστημα, μία νέα γλώσσα στην κίνηση του χορού. «Εγώ με την πρώτη της κουβέντα, με την πρώτη της κίνηση κατάλαβα πως επιτέλους είχα βρει εκείνο που γύρευα. Έναν καινούριο δρόμο που είχε ανοίξει για το χορό αυτός ο εκλεκτός άνθρωπος με την πλούσια εσωτερικότητα, την αστείρευτη φαντασία, το έντονη δημιουργικό δαιμόνιο. Το έργο της τόσο πλούσιο και συνάμα πρωτότυπο που δεν μπορεί να διατυπωθεί με λέξεις παρά μόνο με την ποίηση του σώματος, το χορό, το δικό της και των χορευτών της δικής της ομάδας. Με παραστάσεις σε όλο τον κόσμο μάγεψε το εγχώριο και ξένο κοινό διατηρώντας πάντα ένα στοιχείο: Το ελληνικό. ΜΗΔΕΙΑ, ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ, ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΦΙΔΙ, ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ, ΚΛΥΤΑΙΜΝΙΣΤΡΑ, ΕΞΙ ΛΑΙΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ αποτελούν μόνο μερικά από τα αριστουργήματα της τέχνης και του λόγου που χορογράφησε, εκτέλεσε και πάνω απ όλα γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό της Ελλάδας και του εξωτερικού. Μάλιστα, η χορογράφηση της ομώνυμης τραγωδίας «ΟΡΕΣΤΗΣ» μεταφέρθηκε και στην Επίδαυρο. «Αυτό το ωραίο [23]

έργο τέχνης μια Κυριακή ξεδιπλώθηκε στα πόδια μου μες στο μοναδικό περιβάλλον της Επιδαύρου. Δόξα τω Θεώ! Σημειώσαμε θρίαμβο». Μια γυναίκα λοιπόν που υπηρέτησε σωστά όχι μόνο την Τέχνη αλλά και την πατρίδα της, τον πολιτισμό της. Η συμβολή της πραγματικά τεράστια. «Αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο τις εμπνεύσεις από τους αρχαίους, τους μεσαιωνικούς και δημοτικούς θρύλους, λυτρωμένες από το ακαδημαϊκό σχήμα, τις έδωσε ζωή και μια καινούρια λάμψη κάτω από το μανδύα της ελεύθερης φαντασίας που χαρακτήριζε όχι μόνο τις κινήσεις αλλά και τα κοστούμια, τα σκηνικά, τους μουσικούς ρυθμούς. Η μόνη αληθινή συμπαράσταση για το τιτάνιο έργο αυτής της καλλιτέχνιδας είναι να διακρίνουμε την ποιότητα των έργων της και να την χειροκροτήσουμε την καρδιά μας». Οδυσσέας Ελύτης. Πηγή: Διαδίκτυο Βουτηρέα Δήμητρα, μαθήτρια Γ Λυκείου

Music Music Ο Michael Jackson, γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του έτους 1958, στο Γκάρυ, στην Ιντιάνα στις ΗΠΑ. Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία της μουσικής και του θεάματος και είναι μέχρι και σήμερα, περίπου τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του, το καλοκαίρι της 25 ης Ιουνίου 2009, παγκοσμίως αγαπητός ως καλλιτέχνης. Είναι επίσης ευρέως γνωστός ως «Βασιλιάς της Ποπ». Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του ως μέλος του οικογενειακού συγκροτήματος Jackson 5, που στην πορεία μετονομάστηκε λόγω επιτυχίας σε The Jacksons, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 60. Το 1971, ξεκίνησε τις πρώτες σόλο ηχογραφήσεις του, αποχώρισε από το συγκρότημα και συνέχισε την σόλο καριέρα του. Το 1979, κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος του με όνομα Off The Wall. Από τότε, είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους εμπορικά καλλιτέχνες στην ιστορία της μαύρης μουσικής και είναι από τους πιο επιτυχημένους σόλο καλλιτέχνες συνολικά στην ιστορία της μουσικής. Συνολικά έχουν κυκλοφορήσει πάνω από 50 δίσκοι και πολλά ακόμη single τραγούδια του Michael Jackson. Τα πιο γνωστά είναι: Got to be there (1971), Ben (1972), Off The Wall (1979), Thriller (1982), Bad (1987), Dangerous (1987), HIStory (1995), Blood on the Dance floor (1997), Invincible (2001), This Is It (2009). Στις 25 Ιουνίου 2009, ο Michael Jackson, στις [25]

2.26 π.μ., κηρύχθηκε νεκρός. Είναι ένα από τα σημαντικότερα βρετανικά ροκ συγκροτήματα που έγινε δημοφιλές στις αρχές της δεκαετίας του '60. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε στο Λονδίνο το 1962 από τον αρχικό ηγέτη Brian Jones, αλλά τελικά επικράτησε η συνεργασία του τραγουδιστή "Mick" Jagger και του κιθαρίστα Keith Richards οι οποίοι συνέθεταν στίχους και τραγούδια. Ο πιανίστας Ian Stewart, ο τυμπανιστής Charlie Watts και ο μπασίστας Bill Wyman συμπλήρωσαν τα μεταγενέστερα μέλη του συγκροτήματος. Οι πρώτες μουσικές συλλογές της μπάντας ήταν κυρίως covers αμερικανικών μπλουζ και των R&B τραγουδιών. Το κομμάτι, "(I Can't Get No) Satisfaction", καθιέρωσε τους Stones ως την πρώτη εκτέλεση Rock. Το συγκρότημα έχει στο ενεργητικό του 55 μουσικές συλλογές και είχε φτάσει στην κορυφή των βρετανικών και αμερικάνικων 10 κορυφαίων κομματιών 32 φορές. Έχουν πωλήσει περισσότερα από 200 εκατομμύρια μουσικές συλλογές παγκοσμίως. Κατά τη διάρκεια των συναυλιών στην Αμερική το 1969, ο διευθύνων των συναυλιών τους Σαμ Γκάτλερ τους σύστησε ως την "μεγαλύτερη μπάντα Ροκ εν Ρολ στον κόσμο", ένας τίτλος που έχει παραμείνει. Κρυσταλία Γραμματικού, μαθήτρια Γ Λυκείου

Crystalla live Την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου οργανώθηκε από τους μαθητές και τις μαθήτριες του 8 ου λυκείου Τρικάλων μουσική εκδήλωση στο νυχτερινό κέντρο CRYSTALLA,,. Σκοπός της ήταν να μαζευτούν χρήματα για την πραγματοποίηση της εκπαιδευτικής εκδρομής της Γ Λυκείου στην Ρώμη. Παρά τις δυσκολίες και τις πολύωρες πρόβες, το αποτέλεσμα που παρουσίασαν οι συμμαθητές μας ήταν μαγευτικό. Μαθητές, Καθηγητές και Γονείς βρέθηκαν εκεί για να στηρίξουν την προσπάθεια των παιδιών τους,,. Αναμνήσεις, εικόνες και βίντεο που αποτυπώθηκαν από το φωτογραφικό φακό αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία της υπέροχης βραδιάς και διασκέδασης που γευτήκαμε όλοι μαζί. των Αγραφιώτη Άρτεμις, Νίκα Ελπίδα, Γελαδάρη Βιργινία, Γκένα Αρετή και Ξάφου Γεωργία [27]

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΛΗ Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013.Επιτέλους έφτασε η μέρα για την πολυπόθητη εκδρομή μας στη Ρώμη! Το απόγευμα λοιπόν συγκεντρωθήκαμε στο Σιδηροδρομικό Σταθμό, από όπου αναχωρήσαμε ενθουσιασμένοι, τόσο οι μαθητές όσο και οι καθηγητές, με προορισμό την Ηγουμενίτσα. Μετά την άφιξή μας στην Ηγουμενίτσα, επιβιβαστήκαμε αργά το βράδυ στο καράβι με προορισμό το Μπάρi.. Μετά από ένα πολύωρο ταξίδι 9 ωρών, φτάσαμε νωρίς το πρωί στο Μπάρi και ξεκίνησε η διαδρομή μας με λεωφορείο προς τη Ρώμη! Πόση κούραση αλλά ταυτόχρονα πόσο μεγάλος ενθουσιασμός που εντός ολίγων ωρών θα βρισκόμασταν στην «Αιώνια Πόλη»!Πριν την άφιξή μας στη Ρώμη, κάναμε στάση στην Πομπηία. Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, κοντά στη σημερινή Νάπολη. Μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε για πάντα, μέσα σε λίγες ώρες, την πανέμορφη ρωμαϊκή πόλη. Η παλαιά πόλη είχε ξεχαστεί και κανείς δεν ήξερε την ύπαρξή της. Ωστόσο, πρώτη ανακάλυψη τμήματος της Πομπηίας έγινε τυχαία το 1592 και έκτοτε οι ανακαλύψεις που ακολούθησαν κέρδισαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Στη διάρκεια της ξενάγησής μας, ιδιαίτερη εντύπωση μας προκάλεσαν οι πλούσιες επαύλεις, με τις πολυάριθμες τοιχογραφίες τους, η αγορά, οι πολυάριθμοι ναοί, το μικρό και το μεγάλο θέατρο, οι αψίδες, οι κρήνες, τα καταστήματα, τα ιδιωτικά σπίτια, επιτρέποντάς μας να πάρουμε μια γεύση από την καθημερινότητα των κατοίκων, ενώ έχουν διασωθεί πτώματα αυτών που πνίγηκαν από τις

αναθυμιάσεις, προσπαθώντας να ξεφύγουν από το φριχτό θάνατο. Αφού αναχωρήσαμε από τη Πομπηία, συνεχίσαμε τη διαδρομή μας προς τη Ρώμη. Αργά το βράδυ φτάσαμε στο ξενοδοχείο όπου τακτοποιήσαμε τις αποσκευές μας, γευματίσαμε και ξεκουραστήκαμε. Ανατέλλει η τρίτη μέρα και αφού πήραμε το πρωινό μας και ετοιμαστήκαμε, κατευθυνθήκαμε προς το περίφημο Κολοσσαίο. Το Κολοσσαίο ήταν ένα αμφιθέατρο στη Ρώμη, όπου πραγματοποιούνταν αγώνες με ελεύθερη είσοδο, οι οποίοι διοργανώνονταν από τους αυτοκράτορες, για να αυξάνουν την δημοτικότητά τους. Έμεινε θρυλικό ως το κέντρο των αιμοχαρών θεαμάτων που απολάμβανε η ρωμαϊκή αυλή στην εποχή της παρακμής της. Ο χώρος ήταν επιβλητικός και η όλη ατμόσφαιρα μας μετέφερε στην τότε εποχή! Όλοι μας συμφωνήσαμε πως το μεγαλόπρεπο αυτό μνημείο, με την πολυσήμαντη ιστορία του, γεμίζει δέος τον επισκέπτη! Στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της Ρώμης. Την προσοχή μας τράβηξε το θεόρατο και επιβλητικό Βιτοριάνο, μνημείο που χτίστηκε προς τιμή του πρώτου βασιλιά της Ιταλίας. Περπατήσαμε για 3 ώρες στο μεγαλύτερο εμπορικό δρόμο της Ρώμης, έχοντας τη δυνατότητα να κάνουμε τις αγορές μας. Εντύπωση μας προκάλεσε το πλήθος καταστημάτων, καθώς εκεί βρίσκονται τα πιο διάσημα και ακριβά εμπορικά σήματα. Επιστρέψαμε αργά το απόγευμα στο ξενοδοχείο και, αφού ξεκουραστήκαμε, ετοιμαστήκαμε [29]

για night-clubbing! Πήγαμε σε ένα από τα γνωστά club της Ρώμης. Ήταν μια βραδιά με πολύ χορό και πολλή διασκέδαση!! Τελευταία μέρα στη Ρώμη και, μετά το πρωινό μας, κατευθυνθήκαμε προς το Βατικανό. Το Βατικανό είναι ανεξάρτητο κράτος, στη δυτική πλευρά της πόλης της Ρώμης! Επισκεφθήκαμε την υποβλητική Βασιλική του Αγίου Πέτρου με την ομώνυμη πλατεία, που αντιπροσωπεύει έναν από τους σημαντικότερους χώρους λατρείας των Καθολικών και τα Μουσεία του Βατικανού, που φιλοξενούν μία από τις πιο πλούσιες συλλογές έργων τέχνης του κόσμου (ζωγραφικής και γλυπτικής). Συνεχίσαμε την ημέρα μας κάνοντας μία ακόμα επίσκεψη σε εμπορικούς δρόμους της Ρώμης για να κάνουμε κάποιες τελευταίες αγορές. Παράλληλα, επισκεφθήκαμε την περίφημη Fontana di Trevi, το μεγαλύτερo συντριβάνι της πόλης, στο οποίο κάθε χρόνο συρρέουν χιλιάδες επισκέπτες καθώς και το Πάνθεον, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα θαύματα της αρχαίας ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής. Και, βέβαια, όχι άδικα, όπως διαπιστώσαμε! Η μέρα μας ολοκληρώθηκε με την επίσκεψή μας στην Piazza Navona, μία από τις πιο διάσημες και αναμφισβήτητα μία από τις ομορφότερες πλατείες της Ρώμης. Ξημερώνει η ημέρα της αναχώρησης! Ξυπνήσαμε νωρίς και, αφού πήραμε το πρωινό μας, ετοιμάσαμε τις αποσκευές μας και αναχωρήσαμε για το Μπάρι. Ήμασταν πολύ κουρασμένοι αλλά ταυτόχρονα ευχαριστημένοι για τις σπουδαίες γνώσεις που είχαμε αποκομίσει. Ωστόσο, και δυσαρεστημένοι που το ταξίδι μας είχε φτάσει τόσο γρήγορα στο τέλος του. Η εκδρομή μας στη Ρώμη υπήρξε μία από τις ομορφότερες εμπειρίες που βιώσαμε και θα παραμείνει μια γλυκιά ανάμνηση, ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη όλων μας! Ιωάννα Λαλιά, μαθήτρια της Γ Λυκείου

14-15-16/03/2014: Εκδρομή στο Μπάνσκο της Βουλγαρίας Η Α τάξη του 8 ου Γενικού Λυκείου στα πλαίσια του προγράμματος με τίτλο «Χειμερινά σπορ» που ανέλαβαν η Κ. Σαρκατζή και ο Γ. Γουσόπουλος πραγματοποίησε μια πολυήμερη εκπαιδευτική εκδρομή στο Μπάνσκο της Βουλγαρίας. Μεταξύ άλλων είχαν οι μαθητές την ευκαιρία να επισκεφτούν καινούργια μέρη τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Ας αναφέρουμε όμως αναλυτικά το πρόγραμμα της εκδρομής. Οχυρά Ρούπελ στον Προμαχώνα όπου οι μαθητές παρακολούθησαν μια σύντομη ενημέρωση από έναν αξιωματούχο και στην συνέχεια, μια σύντομη ξενάγηση από τον ίδιο στα οχυρά. Μνημείο αρκετά πρωτόγνωρό και ενδιαφέρον. Στην συνέχεια το ταξίδι συνεχίστηκε προς τον τελικό προορισμό αφού περνώντας τα σύνορα σε περίπου δύο ώρες βρισκόντουσαν ήδη στο Μπάνσκο. Ταξίδι ναι μεν κουραστικό αλλά πιο ευχάριστο με μουσική συντροφιά. Αρχικά, η εκδρομή ξεκίνησε με μια επίσκεψη στα [31]

Σε ένα γραφικό ζεστό ξενοδοχείο, με φιλόξενα δωμάτιο και καλή εξυπηρέτηση περάσαν και οι τρεις μέρες. Υπήρχε ως επί το πλείστον η δυνατότητα χρήσης μια απίστευτης εσωτερικής πισίνας την οποία κανένας δεν άφησε ανεκμετάλλευτη. Το βράδυ ακολούθησε ένας περίπατος στο χωριό καθώς και μια στάση σε μια διάσημη μπυραρία. Η δεύτερη μέρα ξεκινούσε πιο δραστήρια εφόσον μετά το πρωινό ξύπνημα ακολούθησε επίσκεψη στο φημισμένο και διάσημο χιονοδρομικό κέντρο του Μπάνσκο στο οποίο φυσικά πραγματοποιήθηκε η πορεία προς το βουνό

μέσω του τελεφερίκ προσφέροντας μια απίστευτη θέα στους μαθητές. Μεταξύ άλλων υπήρξαν μαθητές που επισκέφτηκαν τις πίστες του σκι! Πραγματοποιήθηκαν αργότερα το απόγευμα της ίδιας ημέρας και μετά την επιστροφή όλων των μαθητών (και την δεύτερη επίσκεψη σε σάουνα και πισίνα) ορισμένοι περίπατοι όπου πάρθηκε μια γεύση από την αρχιτεκτονική της πόλης, τους ρυθμούς και τον τρόπο ζωής των κατοίκων εκεί. Στο τέλος της δεύτερης ημέρας υπήρξε ξέφρενο κέφι και χορός σε ένα μπαράκι του χωριού όπου οι μαθητές διασκέδασαν. Η Τρίτη μέρα ξεκίνησε με την αποχώρηση των μαθητών από τον ξενώνα και στη συνέχεια την έναρξη του ταξιδιού της επιστροφής. Φυσικά η κυριότερη στάση στην πορεία προς τα Τρίκαλα ήταν η επίσκεψη στο Σαντάνσκι (πρώτη πόλη μετά τα Βουλγαρικά σύνορα) όπου οι μαθητές έκαναν μια σύντομη βόλτα, είδαν την αγορά της πόλης και στην συνέχεια αποχώρησαν. Η εκδρομή στο σύνολο της άξιζε την ταλαιπωρία και άφησε μια γλυκιά αίσθηση ικανοποίησης με την άφιξη μας στα Τρίκαλα. Παπαδοπούλου Ναταλία, μαθήτρια α Λυκείου [33]

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014. Ήρθε λοιπόν η στιγμή, που η πολυαναμενόμενη εκδρομή μας στο Βελιγράδι γίνεται πραγματικότητα! Ξημερώματα Πέμπτης: Μαθητές και καθηγητές, αφού προσερχόμαστε στο σημείο συγκέντρωσης, τον σιδηροδρομικό σταθμό Τρικάλων, επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο, γεμάτοι ενθουσιασμό και ανυπομονησία. Το ταξίδι μας επιτέλους ξεκινά! Μετά από κάμποσες ώρες, και αφού περάσαμε τα σύνορα Π.Γ.Δ.Μ- Σερβίας, κάναμε μία σύντομη στάση σε ένα μικρό χωριό της Σερβίας. Το βλέμμα όλων τράβηξε το μαγευτικό και σαγηνευτικό τοπίο. Παρόλο που το χωριό υστερούσε σε έκταση, ήταν πλούσιο σε φυσικό κάλλος. Τα βουνά με το άπλετο πράσινο εναρμονίζονταν πλήρως με το ποτάμι που διέσχιζε το χωριό και τα γραφικά σπιτάκια του. Άλλο ένα ενισχυτικό στοιχείο του χωριού, ήταν η φιλοξενία και η ζεστασιά των κατοίκων, που μας υποδέχτηκαν και μας περιποιήθηκαν θερμά. Έχοντας καλές πρώτες εντυπώσεις, λοιπόν, αναχωρήσαμε ξανά με προορισμό την πρωτεύουσα αυτήν την φορά, με την διάθεση μας ακόμα πιο ανεβασμένη. Κατά τις 10 το βράδυ «πατήσαμε» στο Βελιγράδι. Οι πρώτες νυχτερινές εικόνες της πόλης δεν έπαψαν να

στροβιλίζονται στο μυαλό μας, ακόμα και μετά την άφιξή μας στο ξενοδοχείο. Μόλις οργανωθήκαμε και τακτοποιηθήκαμε, αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε για να ανακτήσουμε τις χαμένες δυνάμεις και αντοχές μας. Ανατέλλει η δεύτερη μέρα. Αφού ετοιμαστήκαμε και γευματίσαμε, κατευθυνθήκαμε στο μεγαλοπρεπές και αρχοντικό Νόβι Σαντ (Нови Сад), την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας, και πρωτεύουσα της βόρειας επαρχίας της. Πρώτα, σταματήσαμε στην Πλατεία Ελευθερίας, όπου στεγάζονται τα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης, με πρώτο και καλύτερο τον καθεδρικό ναό, νεογοτθικού ρυθμού, της Παρθένου Μαρίας, χτισμένο ολοκληρωτικά από τούβλα. Απέναντί του στέκεται το αριστοκρατικό και επιβλητικό δημαρχείο, ενώ πίσω από το δημαρχείο κρύβεται το Εθνικό Σερβικό Θέατρο, και το πανεπιστήμιο της πόλης. Τα δύο αυτά μνημεία, χάρη στον πολιτισμό και στη γνώση που προσφέρουν, ευθύνονται που η περιοχή χαρακτηρίστηκε από πολλούς ιστορικούς ως «Σερβική Αθήνα». Εξίσου θαυμαστή είναι και αγορά της πόλης, η οδός Zmaj Jovina. Εκεί αφεθήκαμε ελεύθεροι να περπατήσουμε τα καλόγουστα, φρεσκοβαμμένα διώροφα και τριώροφα κτίσματα, τα περισσότερα από τα οποία φιλοξενούν στο ισόγειό τους πολυσύχναστες καφετέριες και εμπορικά καταστήματα. Λίγο πριν επιστρέψουμε στην πρωτεύουσα, κάναμε μία μικρή βόλτα στο πανέμορφο πάρκο των Νεόνυμφων, γνωστή και ως η «χαρά του πεζού», και στα όμορφα δρομάκια ανάμεσα στις μπαρόκ αψίδες που παρέχει. Γύρω στις 5μμ, φτάσαμε στην πόλη. Εκεί πορευτήκαμε προς τον ιερό ναό του Αγίου Σάββα. Το θέαμα ήταν εκθαμβωτικό. Ένα μεγάλο πάρκο γύρω-γύρω και στη μέση ο τεράστιος ναός. Ο άγιος Σάββας συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους ορθόδοξους ναούς, ενώ εικάζεται από πολλούς πως έχει κτιστεί πάνω ακριβώς στο σημείο που θάφτηκε ο Άγιος. Αν και χτίζεται από το 1935, το εσωτερικό του δεν είναι ακόμα έτοιμο. Μόλις το 1985 κατασκευάστηκε ο θόλος ο οποίος ζυγίζει 4.000 τόνους. Ωστόσο η θέση του στο χώρο του πολιτισμού είναι εξαιρετική. Απόγευμα πλέον, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο να ετοιμαστούμε για την βραδινή μας έξοδο στο παλαιό πεζόδρομο της πόλης, την Skadarlija. Πρόκειται για την Πλάκα του Βελιγραδίου με την βοημιακή ατμόσφαιρα και το στυλ που διαθέτει. Δεξιά και αριστερά του δρόμου υπάρχουν καφετέριες και παραδοσιακές «ταβέρνες» όπου τουρίστες και ντόπιοι απολαμβάνουν μαζί την έξοδό τους. Αν και δεν είχαμε την ευκαιρία να ευχαριστηθούμε τα τοπικά εδέσματα και να γνωρίσουμε πιο καλά τις σερβικές συνήθειες, η εμπειρία ήταν αξέχαστη για όλους ανεξαιρέτως. Φτάνει και η Τρίτη μέρα. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μονάχα ξενάγηση στην πόλη. Πρώτος προορισμός το σπουδαίο μαυσωλείο του Τίτο. Αν και κατά τη διάρκεια της ζωής και της πολιτικής του καριέρας λατρεύτηκε και μισήθηκε από πολλούς, το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την παλιά ένωση της Γιουγκοσλαβίας. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος, που ο χώρος ταφής έλκει το ενδιαφέρον ντόπιων αλλά και επισκεπτών. Η μεγαλοπρεπής ατμόσφαιρα του ονόματος του Τίτο είναι εμφανή σε κάθε πλευρά του μουσείου-μαυσωλείου. Υψηλές προσωπικότητες αλλά και καθημερινοί άνθρωποι αφήνουν δώρα, προς τιμήν του, σε δημόσια θέα στην υποδοχή του μαυσωλείου. Δεύτερη στάση ο δρόμος του Πρίγκιπα Μιχαήλ, ο βασικός πεζόδρομος και το εμπορικό κέντρο της πρωτεύουσας. Δικαίως έχει κατακτήσει τις πρώτες θέσεις στους ομορφότερους πεζοδρόμους της Ευρώπης. Κτίρια Βαλκανικής αρχιτεκτονικής στεγάζουν κυρίως καταστήματα, στα οποία ο καθένας μπορεί να περιπλανηθεί εύκολα και άνετα. Σειρά είχε το [35]

περίφημο οχυρό του Βελιγραδίου, το Kalemegdan, στο κέντρο περίπου της πόλης. Βρίσκεται στο λόφο Sumadija, 125 μέτρα ψηλότερα από την συμβολή των ποταμών Δούναβη και Σάββα. Το οχυρό δεν είναι μεγάλο μόνο σε έκταση, αλλά και σε ιστορική σημασία, καθώς από το 535μ.Χ μέχρι και σήμερα, δεν ήταν λίγες οι φορές που ωφέλησε την πόλη με τις παροχές του. Από την «χαμηλή πόλη» ( Donji Grad ) κατά την Βυζαντινή περίοδο, μέχρι και το πολεμικό μουσείο, που αφιερώθηκε στους γάλλους, χάρη στην εξαίρετη βοήθεια που προσέφεραν κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, στο κτίριο διαδραματίστηκαν τα σημαντικότερα γεγονότα της Σερβικής ιστορίας. Τέλος, πραγματοποιήσαμε ομαδική κρουαζιέρα στα νερά του ποταμού Δούναβη, στην οποία μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε τη θέα και την εικόνα της πόλης κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος. Ξημερώνει και η Κυριακή, η μέρα που δυστυχώς λέμε αντίο στο Βελιγράδι μας. Η ατμόσφαιρα μεταξύ καθηγητών και μαθητών ήταν ιδιαιτέρως συναισθηματικά φορτισμένη. Από την μία χαιρόμασταν για τις γνώσεις και τις εμπειρίες που αποκομίσαμε και για τις ωραίες στιγμές που συλλογικά μοιραστήκαμε. Από την άλλη όμως νιώθαμε δυσάρεστα που το τέλος της εκδρομής ήρθε τόσο γρήγορα. Απ ότι φαίνεται ο χρόνος δεν αποδείχτηκε σύμμαχός μας, και κύλησε ως συνήθως σαν νερό. Όπως όμως ήδη γνωρίζουμε, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Παρόλο που η εκδρομή αποτελεί παρελθόν πλέον, το στίγμα της δεν θα ξεγραφτεί διόλου σύντομα από τις καρδιές μας. Η ανεξίτηλη ανάμνησή της θα μας συντροφεύει παντοτινά. Του Ειρηναίου Κωνσταντίνου, μαθητή β Λυκείου

Παρακολούθηση έκθεσης Teriade του 8ου Λυκείου στα πλαίσια εκπαιδευτικού προγράμματος Στις 8 Νοεμβρίου 2013, 35μελής ομάδα μαθητών του σχολείου μας επισκέφθηκαν το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Αθήνας με τη συνοδεία δύο καθηγητών-φιλολόγων, της κας Πατουλιώτη και του κου Βασιλείου, αλλά και της συμβούλου φιλολόγων νομού Τρικάλων κας Κοτρώτσιου, με σκοπό την παρακολούθηση της έκθεσης Teriade. Η έκθεση είναι τοποθετημένη στις τελευταίες αίθουσες του Μουσείου, οπότε για να φτάσει κανείς εκεί πρέπει να περάσει πρώτα από τη μόνιμη συλλογή, η οποία κάθε φορά φαντάζει και πιο ενδιαφέρουσα κάνοντας τον επισκέπτη να λησμονήσει τον αρχικό σκοπό της επίσκεψης του. Διασχίζοντας λοιπόν την μόνιμη συλλογή και καταλήγοντας στην αίθουσα της έκθεσης των Βιβλίων Καλλιτεχνών της Συλλογής Tériade, διαπιστώνει κανείς πως πράγματι το έργο του Καλλιτεχνικού διευθυντή του Minotaure φαίνεται να φτάνει στην αποκορύφωση του μέσα από τα περίφημα Grand Livres, καθένα από τα οποία είναι αφιερωμένο σε έναν καλλιτέχνη, αρχιτέκτονα, ζωγράφο ή γλύπτη του 20ου αιώνα. Οι καλλιτέχνες, εκτός από την εικονογράφηση, κλήθηκαν να ασχοληθούν με κάθε λεπτομέρεια της εκτύπωσης: από το κείμενο και το εξώφυλλο, ως τα τυπογραφικά στοιχεία, τις τεχνικές εκτύπωσης αλλά και το είδος χαρτιού. Ο εκδότης Tériade φαίνεται να καθοδηγεί τις επιλογές των συμμετεχόντων καλλιτεχνών τους οποίους θα έλεγε κανείς πως [37]

κάλεσε να κάνουν μια έντυπη «ατομική έκθεση» η οποία σήμερα αποτελεί θεμέλιο του art publishing. Ο Henri Matisse, από τους πρωταγωνιστές της έκθεσης, μας εισάγει στο κλίμα με το βιβλίο του Jazz (1947), μια ωδή στο χρώμα με κείμενο του ίδιου του καλλιτέχνη. Η εικονογράφηση βασίζεται στην τεχνική των κομμένων χρωματιστών χαρτιών και του κολάζ, κάτι με το οποίο ο καλλιτέχνης δούλεψε πολύ στην ωριμότητα του. Λίγο παρακάτω ο Pablo Picasso συνομιλεί με τον Pierre Reverdy. Καθώς ο ποιητής καλλιγραφεί τους στίχους του, ο ζωγράφος χρησιμοποιεί τις απόλυτα αφηρημένες έντονα κόκκινες μορφές του, αντιπαραθέτοντας στους στίχους την δική του εικαστική ποιητική γλώσσα, και έτσι ποιητής και ζωγράφος γίνονται ένα μέσα στο Τραγούδι των Νεκρών (1948). Στη συνέχεια ο Marc Chagall σκοτεινιάζει το κλίμα, εικονογραφώντας - ή μάλλον χαράζοντας- τους Μύθους του La Fontaine (1952). Παρακάτω ο ώριμος κυβισμός του Juan Gris αγκαλιάζει τα καλλιγραφικά στοιχεία του Pierre Reverdy στον Ήλιο της Οροφής (1955) η οποία «πέφτοντας» αποκαλύπτει λίγο πιο κάτω το Τσίρκο του Fernand Leger (1950). Κάπως έτσι εκτυλίσσεται όλη η έκθεση, καταλήγοντας στο ατελείωτο Παρίσι του Αlberto Giacometti (Παρίσι δίχως τέλος, 1969). Κατά την άποψή μας το Βυζαντινό Μουσείο, ανανεωμένο σε σχέση με τον ιδιόμορφο χαρακτήρα των βασικών του εκθεμάτων, προσφέρει στον θεατή μια αρκετά σημαντική έκθεση μοντέρνας τέχνης η οποία ιδιαίτερα λόγω της θεματικής της, ανοίγει μια συζήτηση σε σχέση με τη θέση της εικόνας και της αφήγησης της στο πολιτισμικό μας πλαίσιο. Επίσης, η επιμέλεια μιας τέτοιας έκθεσης στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο έρχεται να μας εκπλήξει θετικά μιας και οι καλλιτεχνικές εκδόσεις σήμερα αποτελούν το ultimate trend της διευρυμένης παγκόσμιας καλλιτεχνικής παραγωγής, στην οποία ανήκει και η έκθεση Teriade. Μετά την ξενάγηση είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε από την πλατεία Συντάγματος και να διασχίσουμε την Οδό Ερμού. Η ώρα της αναχώρησης και της επιστροφής ήταν στις έξι

COMENIUS (2012-2014) IN SEARCH OF LOST HEROES Ντιντή Μελίνα και Τσαφογιάννη Μαρία, μαθήτριες β Λυκείου Στα πλαίσια του Προγράμματος Comenius, οι μαθητές του 8ου ΓΕΛ Τρικάλων εκπόνησαν τις παρακάτω εργασίες: Μεγαλος Ξεριζωμος (Lost homes) Ο μεγαλος Ξεριζωμος LOST HOMES Ekklisiazouses by Aristophanes Elytis ppt Ελυτης lesson plan GREECE TRIKALA BLOOD ON THE LAND(film) Mikis Theodorakis April14(booklet) Odysseas Elytis April14(booklet) Maria Callas lesson plan The Greek Educational system [39]

Μάθε να αγνοείς ό,τι σε ενοχλεί! Την ημέρα που άρχισα να κλείνω τα μάτια και τα αυτιά μου σε ο,τι με ενοχλεί με ενοχλούσε, ένιωσα πραγματικά άλλος άνθρωπος. Ήταν σαν να ανακάλυψα την πυρίτιδα, ενώ στην ουσία δεν είχα κάνει κάτι φοβερό. Απλώς είχα αλλάξει συχνότητα αφήνοντας πίσω μου τα...παράσιτα. Αν θέλεις κι έσωσα ακολουθήσεις τα βήματα μου, πιάσε το χέρι μου και πάμε! Ο στόχος μας βρίσκεται μόνο έξι βήματα μακριά... 1 ο ΒΗΜΑ: Βρες το "γιατί" Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις, είναι να συνειδητοποιήσεις τι πραγματικά σε ενοχλεί και γιατί. Μήπως φταις εσύ; Μήπως υπερβάλλεις; Υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις προκειμένου να νιώσεις καλύτερα; Γιάννα λύσεις το μυστήριο, πρέπει πρώτα να... Το εντοπίσεις. 3 ο ΒΗΜΑ: Αποδέξου τη..διαφορετικότητα 2 ο ΒΗΜΑ: Δεν μπορείς να αλλάξεις τους πάντες! Γιατί προσπαθείς άδικα; Αποδέξου πώς οι άνθρωποι δεν αλλάζουν καρναβάλι στο μυαλό σου πως στο χέρι σου είναι να αλλάξεις μόνο...τον εαυτό σου, βάζοντας όρια όσον αφορά τι μπορείς να ανεχτείς και τι όχι. 4 ο ΒΗΜΑ: Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Αυτό, βέβαια, δεν είναι απαραίτητα κακό και σίγουρα δεν σημαίνει πως όλοι σκάφτονται διαφορετικά από εσένα θέλουν απαραίτητα να σε πληγόσουν. 5 ο ΒΗΜΑ: Βρες μια λύση! Ή, τουλάχιστον, προσπάθησε. Γιατί να αφήνεις μια κατάσταση να στοιχειώνει την σκέψη σου αν μπορείς να διώξεις τα φαντάσματα; Δώσε μια ευκαιρία και αν δεις πως δεν τα καταφέρνεις ή κατάληξες ότι άπλα δεν αξίζει τον κόπο, τότε πέρασε στο επόμενο βήμα Αναζήτησε τα καλά στοιχειά Μπορεί να υπάρχον, μπορεί και όχι. Εστίασε, λοιπόν, την προσοχή σου στα θετικά στοιχειά και προσπάθησε να προσπεράσεις τα αρνητικά. Μοιάζει δύσκολο στη αρχή, όταν όμως το κάνεις, θα νοιώσεις καλυτέρα. 6 ο ΒΗΜΑ: Άπλα αγνόησε τους Ε, μετά από τόσα βήματα, θα έχεις μάθει πλέον να αγνοείς του ενοχλητικούς. Κι αν δεν μπορείς ακόμα να το κάνεις,στρέψε την προσοχή σου σε κάτι που σε ευχαριστεί. Αυτό ίσως κάνει τα πράγματα πολύ πιο εύκολα!

5 τρόποι για να νιώσεις ζωντανός Κάποιες φορές αξίζει να βγαίνεις λίγο από το πρόγραμμα σου και να γεμίζεις τον ελεύθερο σου χρόνο με δραστηριότητες που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα με τον εαυτό σου. Μικρά, καθημερινά πράγματα τα οποία σου χαρίζουν δύναμη να συνεχίσεις και σε κάνουν να νιώθεις πιο ζωντανή και ήρεμη από ποτέ. Ποια είναι όμως αυτά; Έλα κοντά στη φύση! Προσπάθησε - έστω και λίγο - να δραπετεύσεις από την τσιμεντένια ζούγκλα της πόλης. Έλα πιο κοντά στην φύση κάνοντας μια βόλτα στο πάρκο ή - ακόμα καλύτερα μία εκδρομή σε ένα γραφικό χωριουδάκι στους πρόποδες ενός δάσους. Παραλία κανείς; Υπάρχει καλύτερος τρόπος από μια βόλτα στην παραλία; Δοκίμασέ το και μόλις φτάσεις, πάρε βαθιές ανάσες και άδειασε το μυαλό σου από όλες τις σκέψεις. Θα νιώσεις άλλος άνθρωπος. Αφιέρωσε χρόνο χρόνο σε εκείνους σε εκείνους που αγαπάς. που αγαπάς. Οι έντονοι Οι ρυθμοί έντονοι της ημέρας ρυθμοί δεν σε της αφήνουν; ημέρας Προσπάθησέ δεν σε αφήνουν; το! Είναι αποδεδειγμένο Προσπάθησέ πως το! δίπλα Είναι στους αποδεδειγμένο αγαπημένους μας πως ανθρώπους, νιώθουμε πιο δυνατοί, φορτίζουμε τις μπαταρίες μας και βλέπουμε τα δίπλα στους αγαπημένους μας ανθρώπους, νιώθουμε πιο δυνατοί, πράγματα με περισσότερη αισιοδοξία. φορτίζουμε τις μπαταρίες μας και βλέπουμε τα πράγματα με περισσότερη αισιοδοξία. Χόρεψε! Διασκέδαση και γυμναστική: το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Άσε στην άκρη τις ντροπές, λοιπόν, και κούνα το κορμί σου! Η διάθεση σου θα ανέβει στο λεπτό. Βασική προϋπόθεση; Να βάλεις το αγαπημένο σου κομμάτι να παίζει στη διαπασών. Εξερεύνησε άγνωστα μέρη... Με λίγα λόγια, ταξίδεψε! Εντός και εκτός Ελλάδας, μόνη ή με παρέα, γνώρισε νέα μέρη και αφουγκράσου όλα όσα έχουν να σου πουν. [41] Κρυσταλία Γραμματικού, μαθήτρια Γ λυκείου Πηγές: Πάστα Φλώρα, My TV

Τα μυθιστορήματα που πρέπει να έχεις διαβάσει στη ζωή σου [ ] Ψηφίζοντας τα «καλύτερα» μυθιστορήματα, δεν δημιουργούμε έναν αντικειμενικό Κανόνα. Δεν προβάλλουμε τις αυθεντίες μας, δεν θεσπίζουμε νόρμες. Πιο πολύ ανασκαλεύσαμε τις βιβλιοθήκες μας και τις αναμνήσεις μας και περιηγηθήκαμε στα βιβλία που μας στιγμάτισαν. Πιο πολύ δείξαμε τον ορίζοντα πρόσληψης της παγκόσμιας παραγωγής από το ελληνικό κοινό. [ ] Η τελική κατάταξη δείχνει ίσως μερικές πολύ καλές προτάσεις που αξίζει ο καθένας μας να βάλει στα υπόψη, ώστε να γευτεί και στο μέλλον νέες αναγνωστικές απολαύσεις. Ομολογώ ότι έμαθα για βιβλία που δεν ήξερα και μπήκα στον πειρασμό να αγοράσω μερικά που τα είχα αόριστα στον νου μου αλλά τώρα πείστηκα ότι πολλοί απλοί άνθρωποι (όχι κριτικοί) τα έχουν διαβάσει και τα προτείνουν απερίφραστα. Τα 8 πρώτα συνέλεξαν πάνω από 100 πόντους, μαζί με τα υπόλοιπα που σε φθίνουσα σειρά συνθέτουν έναν αξιανάγνωστο σύνολο. ΕΡΓΟ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΟΝΤΟΙ Η δίκη, Φραντς Κάφκα 155 Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ 130 Εκατό χρόνια μοναξιάς, Γκαμπιέλ Γκ. Μάρκες 125 Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, Λουί Φ. Σελίν 125 1984, Τζόρτζ Όργουελ 120 Αδελφοί Καραμάζωφ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυ 110 Πόλεμος και ειρήνη, Λέο Τολστόι 100 Το μαγικό βουνό, Τόμας Μαν 100 Το όνομα του ρόδου, Ο. Έκο 095 Αναζητώντας το χαμένο χρόνο, Μ. Προυστ 095 Δον Κιχώτης, Μ. Θερβάντες 095 Ο ηλίθιος, Φ. Ντοστογιέφσκυ 090 Ο μικρός πρίγκηπας, Α. Σαιντ ντε Εξυπερί 085 Ο ξένος, Α. Καμύ 085 Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι, Ό. Ουάιλντ 080 Οδυσσέας, Τζ. Τζόις 080 Λολίτα, Β. Ναμπόκοφ 080

Οι Άθλιοι, Β. Ουγκό 080 Περί τυφλότητος, Ζ. Σαραμάγκου 070 Μόμπι Ντικ, Χ. Μέλβιλ 070 Ανεμοδαρμένα ύψη, Ε. Μπροντέ 070 Η πανούκλα, Α. Καμύ 065 Ο πύργος, Φρ. Κάφκα 065 Ο φύλακας στη σίκαλη, Τζ. Σάλιντζερ 065 Η αβάστακτη ελαφρότητα του είναι, Μ. Κούντερα 065 Οι υπνοβάτες, Χ. Μπροχ 065 Το κουρδιστό πουλί, Χ. Μουρακάμι 065 Η φάρμα των ζώων, Τζ. Όργουελ 065 Τα σταφύλια της οργής, Τζ. Στάινμπεκ 065 Άννα Καρένινα, Λ. Τολστόι 060 Μεγάλες προσδοκίες, Κ. Ντίκενς 060 Ανατολικά της Εδέμ, Τζ. Στάινμπεκ 060 Το βιβλίο της ανησυχίας, Φ. Πεσόα 060 Μαντάμ Μποβαρύ, Γκ. Φλομπέρ 055 Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, Ρ. Μούζιλ 055 Καθώς ψυχορραγώ, Γ. Φόκνερ 050 Ο λύκος της στέπας, Χ. Έσσε 050 Πέδρο Πάραμο, Χ. Ρούλφο 050 Το κόκκινο και το μαύρο, Σταντάλ 045 Ντέμιαν, Χ. Έσσε 045 Δόκτωρ Ζιβάγκο, Μπ. Πάστερνακ 045 Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, Γκ.Γκ. Μάρκες 045 Το άρωμα, Π. Ζύσκιντ 045 Για ποιον χτυπά η καμπάνα, Ε. Χέμινγουεϊ 040 Dune, Φ. Χέρμπερτ 040 Περηφάνια και προκατάληψη, Τζ. Όστεν 040 Η καρδιά του σκότους, Τζ. Κόνραντ 040 Δόκτωρ Φάουστους, Τ. Μαν 040 Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, Β. Γκαίτε 040 [43]

[ ] Εύκολα λ.χ. μπορεί κανείς να δει την συχνή αναφορά στον ρώσο συγγραφέα Φ. Ντοστογιέφσκυ (2 η, 6 η και 12 η θέση!!!), η προτίμηση στις μεγάλες γλώσσες (γερμανική, ρωσική, ισπανική, γαλλική, αγγλική...), η εστίαση σε ευρωπαϊκά έργα, η μικρή παρουσία γυναικών κ.ο.κ. Μπορούμε να μιλάμε για μέρες πάνω στα αποτελέσματα. Ελπίζω όλη αυτή η διαδικασία να ήταν ένα γερό εφαλτήριο για περαιτέρω ορειβασία στις κορυφές της παγκόσμιας μυθιστοριογραφίας. (Από ψηφοφορία στο διαδίκτυο) Πηγή: http://vivliocafe.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html «ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ» : Η ηλεκτρονική εφημερίδα του 8 ου Λυκείου Ηλεκτρονική εφημερίδα των μαθητών του 8ου Λυκείου Τρικάλων. H εφημερίδα μας ξεκίνησε την πορεία της τη σχολική χρονιά 2012-13 στα πλαίσια της Ερευνητικής Εργασίας μαθητών της Α Λυκείου και με υπεύθυνο καθηγητή τον κ. Βασιλείου Γιώργο και συνεχίζει και τη φετινή χρονιά πάλι στα πλαίσια του μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας- με υπεύθυνη τώρα καθηγήτρια την κα Καραγιώργου Ελευθερία. Δείτε την εφημερίδα μας στη διεύθυνση: http://mathitikifoni.wordpress.com

Επιτυχόντες Πανελληνίων 2013 8 ου Λυκείου (90%) [45]

Επιτυχόντες Πανελληνίων 2013 8 ου Λυκείου (10%)