Πρόσφατη Ἰατρικὴ Ἔκθεση τοῦ Ἀμερικανικοῦ Κολλεγίου Παιδιάτρων, ἐθνικῆς ὀργάνωσης μὲ μέλη σὲ 47 Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς, μὲ σκοπὸ τὴν προώθηση τῆς ὑγείας καὶ τῆς εὐημερίας τῶν παιδιῶν, γιὰ τὶς «ἔμφυλες ταυτότητες» καὶ τὸ λεγόμενο «κοινωνικὸ φύλο». Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΦΥΛΟΥ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Τὸ Ἀμερικανικὸ Κολλέγιο Παιδιάτρων προτρέπει τοὺς ἐπαγγελματίες ὑγείας, ἐκπαιδευτικοὺς καὶ νομοθέτες νὰ ἀπορρίψουν ὅλες τὶς πολιτικὲς ποὺ προδιαθέτουν τὰ παιδιὰ νὰ δεχθοῦν ὡς φυσιολογικὴ μιὰ ζωὴ χημικῆς καὶ χειρουργικῆς πλαστοπροσωπίας τοῦ ἀντιθέτου φύλου. Τὰ γεγονότα, καὶ ὄχι ἡ ἰδεολογία, καθορίζουν τὴν πραγματικότητα. Πρώτον, ἡ ἀνθρώπινη σεξουαλικότητα εἶναι ἕνα ἀντικειμενικὸ βιολογικὸ δυαδικὸ γνώρισμα: τὰ χρωμοσώματα ΧΥ καὶ ΧΧ εἶναι γενετικοὶ δεῖκτες τοῦ ἀρσενικοῦ καὶ τοῦ θηλυκοῦ ἀντιστοίχως καὶ ὄχι γενετικοὶ δεῖκτες κάποιας διαταραχῆς. Ὁ κανόνας τοῦ ἀνθρωπίνου σχεδιασμοῦ πρέπει νὰ γίνεται ἀντιληπτὸς ὡς ἄρρεν ἢ θῆλυ. Ἡ ἀνθρώπινη σεξουαλικότητα εἶναι ἐκ σχεδιασμοῦ δυαδικὴ, μὲ εὔλογο σκοπὸ τὴν ἀναπαραγωγὴ καὶ τὴν εὐημερία τοῦ εἴδους μας. Ἡ ἀρχὴ αὐτὴ εἶναι αὐταπόδεικτη. Οἱ ἐξαιρετικὰ σπάνιες διαταραχὲς ἀνάπτυξης φύλου (DSD), στὶς ὁποῖες συμπεριλαμβανόνται, χωρὶς νὰ περιορίζονται σὲ αὐτές, τὸ ὀρχικὸ σύνδρομο θηλεοποίησης καὶ ἡ συγγενὴς ὑπερπλασία τῶν ἐπινεφριδίων, εἶναι ὅλες ἰατρικῶς ἀναγνωρισμένες ἀποκλίσεις ἀπὸ τὸν σεξουαλικὸ δυαδικὸ κανόνα καὶ ὀρθῶς ἔχουν χαρακτηριστεῖ ὡς διαταραχὲς τοῦ ἀνθρώπινου σχεδιασμοῦ. Τὰ ἄτομα μὲ διαταραχὲς ἀνάπτυξης φύλου (DSD) (συχνὰ ἀποκαλούμενα ὡς «διαφυλικά») δὲν ἀποτελοῦν τρίτο φύλο. (παραπομπή 1) Δεύτερον, κανεὶς δὲν γεννιέται μὲ κοινωνικὸ φύλο (gender). Ὅλοι γεννιοῦνται μὲ ἕνα βιολογικὸ φύλο (sex). Τὸ κοινωνικὸ φύλο (ἐπίγνωση καὶ αἴσθηση τοῦ ἑαυτοῦ μας ὡς ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ) εἶναι μία 1
κοινωνιολογικὴ καὶ ψυχολογικὴ ἔννοια καὶ ὄχι μία ἀντικειμενικὴ βιολογικὴ ἔννοια. Κανεὶς δὲν γεννιέται μὲ μία ἀντίληψη τοῦ ἑαυτοῦ τοῦ ὡς ἄρρεν ἢ θῆλυ. Ἡ ἀντίληψη αὐτὴ ἀναπτύσσεται μὲ τὸν καιρὸ καί, ὅπως ὅλες οἱ ἀναπτυξιακὲς διαδικασίες, μπορεῖ νὰ παρακλίνει λόγω ὑποκειμενικῶν ἀντίληψεων τοῦ παιδιοῦ, σχέσεων καὶ δυσμενῶν ἐμπειριῶν ἀπὸ τὴν βρεφικὴ ἡλικία καὶ μετά. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ «αἰσθάνονται σὰν τὸ ἀντίθετο φύλο» ἢ «κάπου ἐνδιάμεσα» δὲν ἀποτελοῦν ἕνα τρίτο φύλο. Παραμένουν βιολογικὰ ἄνδρες ἢ βιολογικὰ γυναῖκες. (παραπομπές 2, 3, 4) Τρίτον, ἡ πεποίθηση ἑνὸς ἀτόμου ὅτι αὐτὸς ἢ αὐτὴ εἶναι κάτι ποὺ δὲν εἶναι, ἀποτελεῖ, στὴν καλύτερη περίπτωση, ἔνδειξη συγκεχυμένης σκέψεως. Ὅταν ἕνα κατὰ τὰ ἄλλα βιολογικῶς ὑγιὲς ἀγόρι πιστεύει ὅτι εἶναι κορίτσι ἢ ἕνα κατὰ τὰ ἄλλα βιολογικῶς ὑγιὲς κορίτσι πιστεύει ὅτι εἶναι ἀγόρι ὑπάρχει ἕνα ἀντικειμενικὸ ψυχολογικὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖο ἔγκειται στὴν ψυχὴ καὶ ὄχι στὸ σῶμα, καὶ θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ὡς τέτοιο. Τὰ παιδιὰ αὐτὰ πάσχουν ἀπὸ δυσφορία γένους. Ἡ δυσφορία γένους (GD), ἀναφερόμενη παλαιότερα ὡς διαταραχὴ ταυτότητας φύλου (GID), εἶναι μιὰ ἀναγνωρισμένη ψυχικὴ διαταραχὴ κατὰ τὴν πιὸ πρόσφατη ἔκδοση τοῦ Διαγνωστικοῦ καὶ Στατιστικοῦ Ἐγχειριδίου τῆς Ἀμερικανικῆς Ψυχιατρικῆς Ἕνωσης (DSM-V). (παραπομπή 5) Οἱ ψυχοδυναμικὲς καὶ κοινωνικὲς θεωρίες μαθήσης τῆς δυσφορίας γένους (GD) καὶ τῆς διαταρχῆς ταυτότητας φύλου (GID) οὐδέποτε ἔχουν διαψευσθεῖ. (βλ. παραπομπές 2, 4, 5) Τέταρτον, ἡ ἐφηβεία δὲν εἶναι ἀσθένεια καὶ οἱ ὁρμόνες ἀναστολῆς τῆς ἐφηβείας μπορεῖ νὰ εἶναι ἐπικίνδυνες. Οἱ ὁρμόνες ἀναστολῆς ἐφηβείας, εἴτε εἶναι ἀντιστρέψιμες εἴτε ὄχι, προκαλοῦν μιὰ κατάσταση νοσηρότητας τὴν ἀπουσία ἐφηβείας- καὶ ἐμποδίζουν τὴν ἀνάπτυξη καὶ τὴν γονιμότητα ἑνὸς προηγουμένως βιολογικῶς ὑγειοὺς παιδιοῦ. (παραπομπή 6) Πέμπτον, σύμφωνα μὲ τὸ DSM-V τὸ 98% τῶν ἀγοριῶν μὲ διαταραχὴ ταυτότητας φύλου καὶ τὸ 88% τῶν κοριτσιῶν μὲ διαταραχὴ ταυτότητας 2
φύλου τελικῶς ἀποδέχονται τὸ βιολογικό τους φύλο, ἀφοῦ περάσουν μὲ φυσιολογικὸ τρόπο τὴν ἐφηβεία. (βλ. παραπομπή 5) Ἕκτον, τὰ παιδιὰ προεφηβικῆς ἡλικίας ποὺ χρησιμοποιοῦν ὁρμόνες ἀναστολῆς τῆς ἐφηβείας προκειμένου νὰ ὑποδυθοῦν τὸ ἀντίθετο φύλο θὰ χρειαστοῦν ὁρμόνες διασταύρωσης φύλου σὲ προχωρημένη ἐφηβεία. Ὁ συνδυασμὸς αὐτὸς ὁδηγεῖ σὲ μόνιμη στειρότητα. Τὰ παιδιὰ αὐτὰ δὲν θὰ μπορέσουν ποτὲ νὰ συλλάβουν γενετικῶς δικά τους παιδιὰ οὔτε καὶ μέσῳ τεχνητῆς γονιμοποίησης. Ἐπιπλέον, οἱ ὁρμόνες διασταύρωσης φύλου (τεστοστερόνη καὶ οἰστρογόνα) συνδέονται μὲ σοβαροὺς κινδύνους ὐγείας, στοὺς ὁποίους περιλαμβάνονται, χωρὶς νὰ περιορίζονται σὲ αὐτούς, καρδιακὲς παθήσεις, ὑψηλὴ ἀρτηριακὴ πιέση, θρόμβοι αἵματος, ἐγκεφαλικό, σακχαρώδης διαβήτης καὶ καρκίνος. (βλ. παραπομπές 7, 8, 9, 10, 11) Έβδομον, τὰ ποσοστὰ αὐτοκτονιῶν εἶναι σχεδὸν εἴκοσι φορὲς ὑψηλότερα σὲ ἐφήβους ποὺ χρησιμοποιοῦν ὁρμόνες διασταύρωσης φύλου καὶ ὑποβάλλονται σὲ ἐγχείρηση ἀλλαγῆς φύλου, ἀκόμη καὶ στὴν Σουηδία, ἡ ὁποία εἶναι μεταξὺ τῶν χωρῶν μὲ τοὺς περισσότερους δεδηλωμένους ΛΟΑΤΔ (LGBTQ) (ὁμοφυλόφιλοι, ἀμφιφυλόφιλοι, τρανσέξουαλ και διαφυλικοί) (παραμπὲς 1, 2). Ποιὸ συμπονετικὸ καὶ λογικὸ ἄτομο θὰ καταδίκαζε νέα παιδιὰ σὲ αὐτὴν τὴν μοίρα γνωρίζοντας ὅτι μετὰ τὴν ἐφηβεία τόσο τὸ 88% τῶν κοριτσιῶν ὅσο καὶ τὸ 98% τῶν ἀγοριῶν θὰ ἀποδεχθοῦν τελικῶς τὴν πραγματικότητα καὶ θὰ φθάσουν σὲ μία κατάσταση ψυχικῆς καὶ σωματικῆς ὑγείας; Ὄγδοον, τὸ νὰ προτρέπεις τὰ παιδιὰ νὰ πιστεύουν ὅτι μία ζωὴ χημικῆς καὶ χειρουργικῆς πλαστοπροσωπίας τοῦ ἀντιθέτου φύλου εἶναι φυσιολογικὴ καὶ ὑγιὴς συνιστᾶ κακοποίηση τοῦ παιδιοῦ. Τὸ νὰ ἐπιδοκιμάζεις τὴν ἀσυμφωνία μεταξὺ τῶν φύλων ὡς φυσιολογικὴ μέσω τῆς δημόσιας ἐκπαίδευσης καὶ νόμιμων πολιτικῶν θὰ μπερδέψει τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς γονεῖς, ὁδηγώντας περισσότερα παιδιὰ νὰ παρουσιάζονται σὲ «κλινικὲς φύλου», ὅπου 3
θὰ τοὺς δοθοῦν φάρμακα ἀναστολῆς τῆς ἐφηβείας. Τοῦτο, μὲ τὴν σειρά του, διασφαλίζει ὅτι θὰ «ἐπιλέξουν» μία ζωὴ καρκινογόνων και γενικότερα τοξικῶν ὁρμονῶν διασταύρωσης φύλου καὶ πιθανὸν νὰ σκεφτοῦν νὰ ὑποβληθοῦν σὲ χειρουργικὸ ἀκρωτηριασμὸ ὑγιῶν τμημάτων τοῦ σώματος τοὺς ὡς νέοι ἐνήλικες. Michelle A. Cretella, M.D. Πρόεδρος τοῦ Ἀμερικανικοῦ Κολλεγίου Παιδιάτρων Quentin Van Meter, M.D. Ἀντιπρόεδρος τοῦ Ἀμερικανικοῦ Κολλεγίου Παιδιάτρων Παιδίατρος Ἐνδοκρινολόγος Paul McHugh, M.D. Ὁμότιμος Καθηγητὴς Ψυχιατρικής τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς John Hopkins καὶ πρώην ἐπικεφαλῆς ψυχίατρος τοῦ Νοσοκομείου John Hopkins. Αρχική δημοσίευση:μάρτιος 2016 Ενημερώθηκε τον Ιανουάριο του 2017 Παραπομπὲς 1. Consortium on the Management of Disorders of Sex Development, Clinical Guidelines for the Management of Disorders of Sex Development in Childhood. Intersex Society of North America, 25 Μαρτίου 2006. Ἀνακτήθηκε στὶς 3/20/16 ἀπὸ τὴν πηγή: http://www.dsdguidelines.org/files/clinical.pdf. 2. Zucker, Kenneth J. & Bradley Susan J. Gender Identity and Psychosexual Disorders. FOCUS: The Journal of Lifelong Learning in Psychiatry. Vol. III, No. 4, Φθινόπωρο 2005 (598-617). 4
3. Whitehead, Neil W. Is Transsexuality biologically determined? Triple Helix (UK), Φθινόπωρο 2000, σ. 6-8. Ἀνακτήθηκε στὶς 3/20/16 ἀπὸ τὴν πηγή: http://www.mygenes.co.nz/transsexuality.htm; Βλ. ἐπίσης Whitehead, Neil W. Twin Studies of Transsexuals [Reveals Discordance]. Ἀνακτήθηκε στὶς 3/20/16 ἀπὸ τὴν πηγή: http://www.mygenes.co.nz/transs_stats.htm. 4. Jeffreys, Sheila. Gender Hurts: A Feminist Analysis of the Politics of Transgenderism. Routledge, New York, 2014 (σ. 1-35). American Psychiatric Association: Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition, Arlington, Α, American Psychiatric Association, 2013 (451-459). Βλ. σ. 455 re: rates of persistence of gender dysphoria. 6. Hembree, WC, et al. Endocrine treatment of transsexual persons: an Endocrine Society clinical practice guideline. J Clin Endocrinol Metab. 2009;94:3132-3154. 7. Olson-Kennedy, J & Forcier, M. Overview of the management of gender nonconformity in children and adolescents. Ἐνημέρωση: 4 Νοεμβρίου 2015. Ἀνακτήθηκε στὶς 3.20.16 ἀπὸ τὴν πηγή: www.uptodate.com. 8. Moore, E., Wisniewski, & Dobs, A. Endocrine treatment of transsexual people: A review of treatment regimens, outcomes, and adverse effects. The Journal of Endocrinology & Metabolism, 2003; 88(9), σ. 3467-3473. 9. FDA Drug Safety Communication issued for Testosterone products. Ἀνακτήθηκε στὶς 3.20.16: http://www.fda.gov/drugs/drugsafety/postmarketdrugsafetyinformationforpa tientsandproviders/ucm161874.htm. 10. World Health Organization Classification of Estrogen as a Class I Carcinogen: http://www.who.int/reproductivehealth/topics/ageing/cocs_hrt_statement.pdf. 11. Eyler AE, Pang SC, Clark A. LGBT assisted reproduction: current practice and future possibilities. LGBT Health 2014;1(3):151-156. 12. Dhejne, C, et.al. Long-Term Follow-Up of Transsexual Persons Undergoing Sex Reassignment Surgery: Cohort Study in Sweden. PLoS ONE, 5
2011; 6(2). Affiliation: Department of Clinical Neuroscience, Division of Psychiatry, Karolinska Institutet, Stockholm, Sweden. Ανακτήθηκε στὶς 3.20.16 ἀπὸ τὴν πηγή: http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0016885. Πηγή: American College of Pediatricians https://www.acpeds.org/the-college-speaks/position-statements/genderideology-harms-children Μετάφραση: Πέτρος Σεραφείμ 6