Άννα Δενδρινού Ψάρια στον ΓΙΑΛΟ µε ΠΛΑΚΑΤ και µε ΠΑΝΟ Περιλαμβάνει θεατρικό έργο ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Αλέξης Φραγκούλης
Ψάρια στον γιαλό με πλακάτ και με πανό
«Μπλε» σειρά, ιστορίες για παιδιά 8+ Βιβλία της σειράς ➊ Καληνύχτα σας, κύριε Γκουγκλ... Συγγραφέας: Γιώργος Κατσέλης, εικονογράφηση: Στάθης Πετρόπουλος ➋ Ένα πεφταστέρι για τον Φοίβο Συγγραφέας: Αγγελική Φλώρου, εικονογράφηση: Αλέξης Φραγκούλης ➌ Aναταραχή στην Κουζίνα #2: Ένα αλλιώτικο Πιρούνι Συγγραφέας: Βασίλης Τερζόπουλος, εικονογράφηση: Κωνσταντίνα Ζαφείρη ➍ Ψάρια στον γιαλό με πλακάτ και με πανό Συγγραφέας: Άννα Δενδρινού, εικονογράφηση: Αλέξης Φραγκούλης ➎ Γειτονιές Συγγραφέας: Έρικα Αγγέλικα Γαρμπή, εικονογράφηση: Βασίλης Γρίβας
«Μπλε» σειρά, ιστορίες για παιδιά 8+ Αριθμός: 4 Τίτλος: Ψάρια στον γιαλό με πλακάτ και με πανό Πρώτη κυκλοφορία: Iούνιος 2016 Συγγραφέας: Άννα Δενδρινού Εικονογράφηση: Αλέξης Φραγκούλης ΙSBN: 978-618-5151-22-5 Επιμέλεια κειμένων: Αντωνέτα Κώτση Εκτύπωση Βιβλιοδεσία: Ταχύτυπο Τηλ.: 2610 461.780 e-mail: info@tachytypo.gr Εκδόσεις: Kόκκινη κλωστή δεμένη Μαιζώνος 20 22, 262 23 Πάτρα Τηλ.: 2610 226.453 e-mail: kokkiniklosti@gotsis.net.gr www.kokkiniklostibooks.gr Απαγορεύεται, σύμφωνα με τον Ν. 2121/1993 και το Διεθνές Δίκαιο που ισχύει στην Ελλάδα, η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, η διασκευή του βιβλίου αυτού με οποιονδήποτε τρόπο, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη.
Περιεχόμενα Παραμύθι... 7 Παιδικό θεατρικό βγαλμένο απ τον βυθό... 35
Στη Θαλασσοχώρα τα θαλασσινά δεν είναι ευτυχισμένα πια. Έχασαν το γέλιο τους, έχασαν τα όνειρά τους και τρέμουν για τη στιγμή που θα χαθούν κι εκείνα. Η αιτία για όλα αυτά είναι δυο θηλυκοί εφιάλτες που μπήκαν ξαφνικά στη ζωή τους. Η Μόλυνση και η Ρύπανση, που έφτασαν σεινάμενες κουνάμενες ίσαμε τον βυθό. «Μμμ! Ωραίο περιβάλλον! Πολύ το γουστάρω!» είπε η πρώτη. «Και παρθένο! Χλουπ χλουπ», άρχισε να ξερογλείφεται η δεύτερη. «Έχουμε μπόλικο πράμα να καταβροχθίσουμε». «Εδώ θα μείνουμε για πάντα», συμφώνησαν και οι δυο. Κι έμειναν. Η Μόλυνση, καμαρωτή και τακτική, άπλωσε τα χημικά της παντού. Πάνω στους κοραλλένιους λόφους, στις σφουγγαροσπηλιές και στα θαλάμια χταποδιών, στα χτένια, στις πολύχρωμες θαλασσανεμώνες. Και είπε: Είμαι η Μόλυνση η φοβερή, να σας συστηθώ ένα καράβι με ξεμπάρκαρε στη θάλασσα να απλωθώ. Ξέρω πως στα ψαράκια ασφυξία φέρνω και πανικό όμως να πάνε στη δικαιοσύνη την ανθρώπινη αμέλεια γι αυτό. 7
8
Η Ρύπανση, που ήταν τσαπατσούλα, σκόρπισε τα σκουπίδια της όπου βρήκε σακούλες πλαστικές, κονσερβοκούτια και χαρτόκουτα από χυμούς και τ άφησε ν αρμενίζουν σαν χρωματιστές βαρκούλες στην επιφάνεια. Τα πιο βαριά, κάτι σπασμένα μπουκάλια και παλιοσίδερα, τα πήρε μαζί της στον βυθό. Σκορπούσε απορρίμματα και συστηνόταν και αυτή: Είμαι η Ρύπανση, όπως θα χετε ακουστά και στα ψάρια φέρνω των ανθρώπων όλα τα περιττά. Έχω στο σακί μου μέταλλα, δώρα γυάλινα και πλαστικά εφημερίδες, κονσερβοκούτια, μπαταρίες, κινητά στα ψαράκια θα τ αφήσω για να νιώσω τη χαρά. Όσο για τη θάλασσα άφρισε απ τον θυμό της. «Ήθελα να ξερα ποιος με βρομίζει με τα σκουπίδια του» είπε στον άνεμο τον γαρμπή. 9
«Ο άνθρωπος, κυρά μου», της απάντησε εκείνος και φύσηξε τα σκουπίδια μακριά, έξω στον γιαλό. «Και γι αυτές τις τεράστιες μαύρες γυαλιστερές φυσαλίδες, που μου κόβουν την ανάσα, ποιος είναι υπεύθυνος; Γκουχ γκουχ!» «Ο άνθρωπος με τα καράβια του, καπετάνισσά μου», της απάντησε ο άνεμος πουνέντες. Και φύσηξε μέσα στα πνευμόνια της καθαρό αεράκι. Εκείνη τότε φούσκωσε από θυμό, πήρε μια βαθιά ανάσα και φώναξε: «Θα ρθει η στιγμή που θα μετανιώσει πικρά, ο αχάριστος». Ο αντίλαλος πήρε τα λόγια της και τα σκόρπισε σε όλη τη γη. Τ άκουσε ο ήλιος και κρύφτηκε πίσω απ το μεγάλο βουνό. Τ άκουσε η βροχούλα και μπήκε πάλι μέσα στο σύννεφό της. Μόνο οι άνθρωποι έκλεισαν τ αυτιά τους. «Πρώτη φορά η θάλασσά μας φουρτούνιασε τόσο πολύ», είπαν κάποια θαλασσινά. «Κι όχι άδικα Γι ακούστε, φίλοι μου, τι γράφει αυτό το φύλλο εφημερίδας που μπερδεύτηκε στα πλοκάμια μου», είπε ένα χταπόδι. «Τι λέει; Τι λέει;» ρώτησαν τα θαλασσινά. «Αν οι άνθρωποι δεν ακούσουν με την καρδιά τους το καμπανάκι του κινδύνου που καθημερινά τους χτυπάει η 10
φύση κι αν δεν προστατέψουν το περιβάλλον από τ άχρηστά τους, ο πλανήτης Γη θα καταστραφεί». «Τι μας λες τώρα, χταπόδι! Πο πο, ανατριχιάσαμε, δες πώς σηκώθηκαν τα λέπια μας!» είπαν μερικά ψαράκια. «Ορίστε, δείτε και μόνα σας τις εικόνες καταστροφής που μοστράρουν ειδικοί επιστήμονες στην ίδια σελίδα». «Γλουπ γλουπ», έκανε ο χάννος κι έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Συμφορά», ξανάπαν τα ψάρια τρέμοντας. «Θεέ μου! Τι μας περιμένει; Τα παιδιά μας; Τι θ απογίνουν τα παιδιά μας;» «Τς τς! Ό,τι και τα δικά τους τα παιδιά», απάντησε μια τσούχτρα. «Άραγε την κραυγή της θάλασσας δεν την ακούνε;» αναρωτήθηκε μια συναγρίδα. «Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα, που λεγε και μια σοφή φάλαινα», είπε με πίκρα ένα μπαρμπούνι. «Βρε θαλασσινά, μήπως να δράσουμε κι εμείς πιο δυναμικά;» «Τι θες να πεις, γόπα, ότι καθόμαστε με τα πτερύγια σταυρωμένα και περιμένουμε το τέλος μας;» «Δίκιο έχει το λυθρίνι. Τόσα και τόσα γράμματα διαμαρτυρίας τούς στείλαμε, κι αυτοί τον χαβά τους» «Ίσως και να μας απαντήσουνε. Ας μη χάνουμε την ελπίδα μας. Ίσως και να καταλάβουν». 11