1 8 Χ Ρ Ο Ν Ι Α Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ι Α Σ PHARMANEWS Τ Ε Υ Χ Ο Σ 1 7 8 / Ι Α Ν Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ 2 0 0 9 > ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ «Η δυσλειτουργία της στύσης είναι προάγγελος στεφανιαίας νόσου» > ΜΟΓΝΙΕ & ΟΥΣΗΣ-ΡΑΣΣΙΑΣ «Είναι πράγµατι η χειρότερη σφαγή που έχω δει» > Ένας νέος φαρµακευτικός κολοσσός > Στατίνες: Τα φάρµακα που πίνουν καθηµερινά 17 εκατοµµύρια άνθρωποι Θ. ΜΟΥΝΤΟΚΑΛΑΚΗΣ > Ο γυάλινος πύργος της αριστείας. ΦΙΛΙΩΤΗΣ > Το φάρµακο και το αγαθό της εµπιστοσύνης Μ. ΠΙΤΣΙΛΙ ΗΣ > Οι φίλιες δυνάµεις ετράπησαν σε φυγή > Το KKE και η πολιτική αλητεία της χρονιάς Θ. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ > Χρόνια πολλά, καλά, σεµνά και ταπεινά Τ. ΦΑΡΜΑΚΩΜΕΝΟΣ > Γκαυλόπταρµος > Τα βάσανα της ηµόσιας Υγείας Μ. ΠΙΤΣΙΛΙ ΗΣ Α.Ε. ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ 102 166 74 ΓΛΥΦΑ Α e-mail: info@pitsilidis.gr ISSN 1106-3165
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ Ο γυάλινος πύργος της αριστείας 10 EDITORIAL Οι φίλιες δυνάµεις ετράπησαν σε φυγή 12 ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΑ Χρόνια πολλά, καλά, σεµνά και ταπεινά 14 ] ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ Η PFIZER ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΤΗΝ ΕΞΑΓΟΡΑ ΤΗΣ WYETH / Ένας νέος φαρµακευτικός κολοσσός 16 Ι ΕΕΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ Το φάρµακο και το αγαθό της εµπιστοσύνης 18 52 Το KKE και η πολιτική αλητεία της χρονιάς 20 Μπαράκ Χουσεΐν Οµπάµα 24 Τα βάσανα της ηµόσιας Υγείας 26 ΜΗΝΑΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ... 28 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞH ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ / «Η δυσλειτουργία της στύσης είναι προάγγελος στεφανιαίας νόσου» 32 MOΓΝΙΕ & ΟΥΣΗΣ-ΡΑΣΣΙΑΣ / «Είναι πράγµατι η χειρότερη σφαγή που έχω δει» 38 ΣΑΣ ΕΝ ΙΑΦΕΡΟΥΝ 42 10 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ στον γαστρεντερολόγο για την γαστροοισοφαγική παλινδρόµηση 44 ΕΙ ΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΒ ΟΜΑ ΑΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ / «Αγκάλιασαν» την πρόληψη 48 Στατίνες: Τα φάρµακα που πίνουν καθηµερινά 17 εκατοµµύρια άνθρωποι 52 ] Θετική γνωµοδότηση για την Prasugrel 56 ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ Επανεξέταση των µεθόδων καθαρισµού του προσώπου 57 ΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ 62 ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΟ 66 57 Εκ παραδροµής στο άρθρο «Ω-3 Πολυακόρεστα Λιπαρά Οξέα και Καρδιαγγειακή Νόσος» στο προηγούµενο Pharma News (Τεύχος 177, σελ.58), δηµοσιεύτηκε ο υπότιτλος «Τι νεότερο στις δερµατικές παθήσεις», ο οποίος δεν σχετίζεται µε το περιεχόµενό του. PHARMANEWS Μηνιαία Φαρµακευτική Εφηµερίδα. Εκδίδεται στην Αθήνα. Ι ΙOΚΤΗΣΙΑ Μ. ΠΙΤΣΙΛΙ ΗΣ Α.Ε., Αγ. Νικολάου 102, 16674 Γλυφάδα, τηλ.: 210-89.47.002, Fax: 210-89.41.551, info@pitsilidis.gr ΚΩ ΙΚΟΣ / 1438 ΕΚ OΤΗΣ Mιχάλης Πιτσιλίδης, Λ. Πορφύρα 11, Bούλα 166 73 ΓΕΝΙΚΗ ΙΕΥΘΥΝΣΗ Nινέττα Βατικιώτη ΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ Θεόδουλος Παπαβασιλείου ΕΠΙΣΤΗΜOΝΙΚH IEYΘYΝΣΗ Κωνσταντίνος Σπίγγος, Μιχάλης Πιτσιλίδης OΙΚONOMΙΚΗ ΙΕΥΘΥΝΣΗ Γιώργος Παναγόπουλος ART DIRECTOR Βιργινία Κάππα ΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑ Α Θεόδουλος Παπαβασιλείου, Νάνσυ Χρηστίδη, Έλενα Κιουρκτσή ΙΑΦΗΜΙΣΗ Ειρήνη Πιτσιλίδη, Σπύρος Τζωρτζίνης ΥΠΟ ΟΧΗ ΙΑΦΗΜΙΣΗΣ Σοφία Κολοβού ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ Όλγα Κοσσυβάκη Βιβέττα Λαϊνιώτη ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟ Σταµάτης Κωνσταντάτος ΙΕΚΠΕΡΑΙΩΣΗ Μιχάλης Αιγινίτης Το περιοδικό διατηρεί το δικαίωµα επιλογής και συντόµευσης των δελτίων τύπου που λαµβάνει. Τα υλικά (slides, φωτογραφίες, κλπ.) δεν επιστρέφονται.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ Ο γυάλινος πύργος της αριστείας να µην οµοιογενοποιούµε τα πάντα, «Οφείλουµε οφείλουµε να προάγουµε την αριστεία», δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος µιας Ιατρικής Σχολής της χώρας µας. Τα περισσότερα λεξικά της σύγχρονης ελληνικής γλώσσα δεν περιέχουν τη λέξη «αριστεία (η)». Εξαίρεση αποτελεί το Λεξικό Μπα- µπινιώτη, που µας πληροφορεί ότι πρόκειται για αρχαία ελληνική λέξη, που σηµαίνει τη διάκριση ήρωα στη µάχη. Ποιο να είναι, όµως, το νόηµα της αριστείας όταν αναφέρεται σε µια Ιατρική Σχολή; Την απάντηση µας δίνει ένας άλλος καθηγητής της ίδιας Σχολής. Σε άρθρο του στον ηµερήσιο τύπο διευκρινίζει ότι «η αριστεία των ανώτατων ιδρυµάτων στις προηγµένες χώρες» στηρίζεται κατά κύριο λόγο στη «διεθνώς αναγνωρίσιµη έρευνα». Και πώς µπορεί να καταλάβει κανείς αν µια επιστηµονική έρευνα είναι «διεθνώς αναγνωρίσιµη»; Με την εφαρµογή µαθηµατικών τύπων, µας εξηγεί ο καθηγητής. Και κατά προτίµηση του συντελεστή h, που είναι πολύ της µόδας σήµερα (αριθ- µός δηµοσιεύσεων, η κάθε µια από τις οποίες αναφέρεται από τουλάχιστον αντίστοιχο αριθµό δηµοσιεύσεων άλλων ερευνητών). Την ίδια, όµως, στιγµή που ο εκπρόσωπος της «ελίτ» των καθηγητών της Ιατρικής της χώρας µας προβάλλει ως πρότυπο προς µίµηση τις Ιατρικές Σχολές των «προηγ- µένων» χωρών, οι ίδιες αναζητούν διέξοδο από το αδιέξοδο στο οποίο τις έχουν οδηγήσει αυτές ακριβώς οι αντιλήψεις που εκείνος επικαλείται. Σε άρθρο που δηµοσιεύθηκε πριν από δυο χρόνια σε µεγάλο Αµερικανικό ιατρικό περιοδικό αναγνωρίζεται ότι µετά το 1960, στα Πανεπιστηµιακά Νοσοκοµεία των Η.Π.Α. «η έρευνα ξεπέρασε σε σηµασία τη διδασκαλία» και στις Αµερικανικές Ιατρικές Σχολές επικράτησε το δόγµα «ή δηµοσιεύεις ή χάνεσαι» («publish or perish»). Η ερευνητική παραγωγικότητα έγινε το µέτρο για την αξιολόγηση των µελών µιας Ιατρικής Σχολής, ενώ η διδασκαλία και η φροντίδα των αρρώστων πέρασαν σε δεύτερη µοίρα. Ως αποτέλεσµα, οι φοιτητές της Ιατρικής εκπαιδεύονται σήµερα είτε από πανεπιστηµιακούς που διαθέτουν ελάχιστο χρόνο στην εκπαίδευση και θεωρούν το κλινικό έργο ως Από τον Θ. Μουντοκαλάκη, Οµότιµο Καθηγητή Παθολογίας του Πανεπιστηµίου Αθηνών δευτερεύουσας σηµασίας για τη σταδιοδροµία τους, είτε από κλινικούς γιατρούς που δεν προσδοκούν καµιά επιβράβευση για το διδακτικό τους έργο. Πολλοί ξένοι συγγραφείς άρθρων ή βιβλίων µε θέµα την ιατρική εκπαίδευση παροµοιάζουν τις σύγχρονες Ιατρικές Σχολές µε «πύργο από ελεφαντόδοντο» («ivory tower»). Η έκφραση αυτή προέρχεται από το «Άσµα Ασµάτων» («Ο τράχηλός σου ως πύργος ελεφάντινος») και απέκτησε τη σηµασία του χώρου εκούσιας αποµόνωσης από το κοινωνικό περίγυρο, από τα µέσα του 19ου αιώνα, όταν ο Γάλλος κριτικός Sainte-Beuve τη χρησιµοποίησε («tour d'ivoire») για να περιγράψει την εσωστρεφή συµπεριφορά του ποιητή Alfred de Vigny. Στη γλώσσα µας, αντί για «ελεφάντινο», µιλούµε για «γυάλινο πύργο». Η κριτική, λοιπόν, που ασκείται στα µέλη των σύγχρονων Πανεπιστηµιακών Ιατρικών Κέντρων είναι ότι «κλεισµένα στο γυάλινο πύργο τους», ασχολούνται µε το πώς να δηµοσιεύουν εργασίες σε περιοδικά µε υψηλό συντελεστή απήχησης και πώς να εξασφαλίζουν µεγάλες ερευνητικές επιχορηγήσεις προκειµένου να επιτυγχάνουν την ανέλιξή τους στην ακαδηµαϊκή ιεραρχία, ενώ παραµελούν συστηµατικά την κύρια αποστολή τους, που είναι η παραγωγή γιατρών ικανών να επιλύουν αποτελεσµατικά τα προβλήµατα υγείας του κάθε αρρώστου και της κοινότητας. Σε πρόσφατη δηµοσιογραφική έρευνα καθηµερινής εφηµερίδας, ένας δευτεροετής φοιτητής της Ιατρικής σχολιάζει την υψηλή βαθµολογία των υποψηφίων στις εισαγωγικές εξετάσεις για τις Ιατρικές Σχολές ως εξής: «Φυσικά όλοι είναι άριστοι. Αυτό δεν σηµαίνει, όµως, ότι το ενδιαφέρον όλων για τις σπουδές στο Πανεπιστήµιο είναι ανάλογο. Πολλοί θέλουν να εισαχθούν στην Ιατρική Σχολή από µαταιοδοξία. Μόλις τα καταφέρουν, χάνουν το ενδιαφέρον τους, απλώς περνούν τα µαθήµατα...». Μήπως, λοιπόν, αντί να θρηνούν για την απουσία αυτού που οι ίδιοι αποκαλούν «αριστεία», οι «κλεισµένοι στο γυάλινο πύργο τους» καθηγητές των Ιατρικών µας Σχολών θα πρέπει να ασχοληθούν λίγο και µε τους λόγους για τους οποίους οι αριστούχοι απόφοιτοι των λυκείων της χώρας µας απογοητεύονται και χάνουν το ενδιαφέρον τους µόλις βρεθούν στο περιβάλλον µιας Ιατρικής Σχολής; 10 PHARMANEWS > ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 > ΤΕΥΧΟΣ 178
EDITORIAL Οι φίλιες δυνάµεις ετράπησαν σε φυγή Λίγες µέρες πριν από τον ανασχηµατισµό ίσως έχει τη σηµασία του ο χρόνος εµφανίστηκε σε µερικές εφη- µερίδες (Καθηµερινή, Κόσµος του Επενδυτή ίσως και άλλες) µια περίεργη αντίδραση-επίθεση σε µια εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας ( Αρ. Πρωτ. ΥΓ3(α)/148491-14/11/2008, ιεύθυνση Φαρµάκων και Φαρµακείων, κ. Α. Κυρλέση) η οποία υπενθύ- µιζε στα νοσοκοµεία τα αυτονόητα - συχνά χρειάζεται και αυτό. Σύµφωνα µε την εγκύκλιο: (α) η συνταγογράφηση επιτρέπεται µόνο µε το εµπορικό όνοµα των φαρµάκων, (β) η συνταγογράφηση αποτελεί αποκλειστική αρµοδιότητα του γιατρού, (γ) απαγορεύεται η αντικατάσταση φαρ- µάκων χωρίς την έγκριση του γιατρού και (δ) οι νοσοκοµειακοί φαρµακοποιοί υποχρεούνται να χορηγούν «τα εν τη ιατρική συνταγή αναγραφόµενα φαρµακευτικά ιδιοσκευάσµατα» και να φροντίζουν για την επάρκεια αυτών στο φαρµακείο. Από τα παραπάνω σηµεία, ασφαλώς το (δ) απαιτεί καλύτερη διατύπωση (έλεος µε αυτές τις δοτικές συνταξιούχου γυµνασιάρχη της δεκαετίας του 70!). Η χρήση των φαρµάκων στα νοσοκοµεία δεν µπορεί να υπακούει στη λογική της εξωνοσοκο- µειακής αγοράς. εν µπορεί, για παράδειγµα, το φαρµακείο του νοσοκοµείου να διαθέτει 30-40 στατίνες ή ισάριθµες οµεπραζόλες, όσες δηλαδή κυκλοφορούν στην έξω αγορά. Πέραν αυτού, ωστόσο, η εγκύκλιος του υπουργείου υπενθυµίζει (όχι χωρίς λόγο) τα αυτονόητα, ελπίζοντας ότι ενδεχοµένως θα εισακουσθεί. Ευθύς αµέσως ξεσηκώθηκαν οι φαρµακοποιοί νοσοκοµείων, ως αιλουροειδή ενεδρεύοντα στη λίµνη, και εξέδωσαν µια απάντηση (Αρ. Πρωτ. 150/25-11-2008) στην οποία αρνούνται ότι, τα παραπάνω (α), (β) και (γ) αποτελούν ρυθµισµένα ήδη ζητή- µατα, κατηγορώντας το υπουργείο Του Μ. Πιτσιλίδη pitsilidis@ gmail.com Για sms: 6974-558476 ότι, παραπέµπει σε άσχετους νόµους και διατάξεις και ότι από αποφάσεις, που αφορούν ράβδους εν γωνία, το υπουργείο συµπεραίνει ότι θα βρέξει. Επιπλέον, µε εντελώς ταχυδακτυλουργικό τρόπο, οι όντως συµπαθέστατοι συνάδελφοι των νοσοκοµείων καταλήγουν στο συµπέρασµα ότι, η εν λόγω εγκύκλιος του υπουργείου οδηγεί στην ακολασία της αλόγιστης αύξησης των δαπανών ενώ, ως γνωστόν, αυτοί µάχονται νυχθηµερόν για το αντίθετο. Σε αντίθεση µε τις παραινέσεις του Όσκαρ Γουάιλντ, αυτοί δεν υποκύπτουν στον πειρασµό προκειµένου να απαλλαγούν από αυτόν. Εκεί ακριβώς παραλαµβάνουν τη σκυτάλη οι εφηµερίδες, υιοθετούν πλήρως τις θέσεις της ΠΕΦΝΙ και µε ηγέτιδα δύναµη την Καθηµερινή η οποία, ως µεταλλαγµένος Ριζοσπάστης, ανακαλύπτει ότι, πίσω από όλα αυτά βρίσκονται (ποιοι άλλοι;) οι βιοµήχανοι, ξιφουλκούν εναντίον της σκανδαλώδους εγκυκλίου. Για προφανείς λόγους οι φαρµακευτικές εταιρείες δεν επιθυµούν την αντικατάσταση των φαρµάκων που έχει γράψει ο γιατρός µε άλλα, ίδια ή περίπου ίδια, χωρίς να έχει συµφωνήσει ο υπεύθυνος συνταγογράφος. Κάποια στιγ- µή, άλλωστε, πρέπει να ξέρουµε µε σιγουριά τι στο καλό περιέχει ο ορός που κρέµεται ως δαµόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των νοσούντων συνανθρώπων µας στα νοσοκοµεία. Ναι, ναι, περιέχει κινολόνη και κεφαλοσπορίνη, αλλά ποιες; Ανακαλύπτεται επίσης, από την Καθηµερινή, για τις ανάγκες της περίστασης, ένας εκ Θεσσαλονίκης Ζορό (εκτός του κ.ψωµιάδη) διοικητής νοσοκοµείου, ο οποίος µάχεται στο µετερίζι του κι εφαρµόζοντας «πρωτοποριακές µεθόδους» εξοικονοµεί κατά δεκάδες τα εκατοµµύρια από τη φαρ- µακευτική σπατάλη. Στην πράξη, βέβαια, τα πράγµατα είναι πολύ πιο πεζά και κρυόκωλα: µπορείς να κάνεις «οικονοµία» αν δεν χορηγείς φάρµακα, τα δανείζεσαι από άλλα νοσοκο- µεία χωρίς να τα επιστρέφεις, βάζεις τους ασθενείς να τα προµηθεύονται µέσω των ταµείων τους κοκ. Αλλά δεν βαριέστε, στην Ελλάδα βρισκόµαστε, ό,τι δηλώσεις είσαι κι άµα σε συµπαθήσουν συντοπίτες δηµοσιογράφοι, µπορεί να περάσεις και για ήρωας. Με ένα µπαµ γίνεσαι Οµπάµα. Μετά από όλον αυτό τον αλαλαγ- µό θα περίµενε κανείς ότι το Υπουργείο Υγείας θα προσπαθούσε να κρατήσει τις γραµµές της νοµιµότητας, ώσπου να φτάσουν ενισχύσεις από την κοινή λογική. Όµως όχι, το Υπουργείο σάλπισε υποχώρηση, οι φίλιες δυνάµεις ετράπησαν εις άτακτον φυγή, ακύρωσε την εγκύκλιο και παραπέµπει το στέλεχός του, µια γενική διευθύντρια, σε Ε Ε για να εξακριβωθεί πώς και γιατί τόλµησε να ισχυριστεί ότι, τα φάρµακα συνταγογραφούν γιατροί και όχι φαρµακοποιοί, νοσηλευτές, ψυκτικοί, τραπεζοκόµοι, τεχνικοί ανελκυστήρων ή πράκτορες του τζόκερ. Έτσι. Σε τούτο τον τόπο όσο αντέξει ο καθένας. Ο καθείς και οι αντοχές του. Άλλωστε και να τρελαθούµε τελικά, µικρό το κακό. Ο εγκλεισµός έχει καταργηθεί και συνεπώς θα κυκλοφορούµε ελεύθεροι. Επιπλέον, όλο και κάποιος βιοµήχανος θα βρεθεί να µας µπουκώσει ακριβά ψυχοφάρµακα. Κι αν το ακριβά ενοχλεί, όλο και κάποιος φαρµακοποιός θα βρεθεί να τα αντικαταστήσει µε ουσιωδώς όµοια, αλλά κατά 20% φθηνότερα. 12 PHARMANEWS > ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 > ΤΕΥΧΟΣ 178
ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΑ Χρόνια πολλά, καλά, σεµνά και ταπεινά Άλλη µία χρονιά πέρασε σεµνά και ταπεινά Με τα χαριτω- µένα σκανδαλάκια της, τις άγιες σκανδαλάρες της, τις αντιπαραθέσεις, τις απεργίες, τις ευθύνες, τις ανευθυνότητες, τις µεγάλες κρίσεις, τις ασήµαντες ρήσεις και τα λοιπά και τα λοιπά. Να ευχηθούµε Χρόνια Πολλά σε όλους, γεµάτα Υγεία και κυρίως ένα 2009 µε 365 καλύτερες µέρες, από τις αντίστοιχες του 2008 Η χρονιά που πέρασε ήταν δύσκολη και αυτή που έρχεται, δεν φαίνεται να µπήκε µε το δεξί Ήδη από τα µέσα περίπου της προηγούµενης χρονιάς, δεχόµασταν απανωτές δηλώσεις προετοιµασίας, για τα δυσκολότερα που έρχονται. Κάποτε σχολιάσαµε χιουµοριστικά και λίγο ειρωνικά το σλόγκαν στις αφίσες του ΚΚΕ «Tα χειρότερα έρχονται», που το βλέπαµε σε όλους τους δρόµους και µας έκοβε την ανάσα. Τώρα, µε το πες πες πες, η φράση αυτή µοιάζει τόσο συνηθισµένη, που σε λίγο θα τη σιγοτραγουδάµε κιόλας, σε όποιο ρυθµό ο καθένας προτιµά! Η Υγεία, η Παιδεία, η καθηµερινότητά µας γενικότερα, θα κληθούν να παλέψουν µε την οικονοµική κρίση κι εµείς, στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, θα κληθούµε να παλέψουµε µε τις αντοχές και την υποµονή µας. Η οικονοµική κρίση, όταν συνδυάζεται µε µια παρατεταµένη πολιτική αστάθεια (για να το πούµε κοµψά!), µπορεί να φέρει τα πάνω κάτω κι άντε µετά να το σώσεις µε ένα «mea culpa» ή µια συγνώµη Όπως λέει και το λαϊκό άσµα «µε µια συγνώµη, συγνώµη µα δεν γίνονται και θαύµατα»! Η κυβέρνηση, τη χρονιά που πέρασε, δεν έδρασε εν θερµώ Απλά απολογήθηκε εν ψυχρώ και, µάλιστα, όχι για όλα της τα λάθη Η αντιπολίτευση κρατούσε το θερµόµετρο και σχολίαζε αναλόγως τη θερµοκρασία της κυβέρνησης. Κι εµείς µετρούσαµε λάθη, παραλείψεις, σκάνδαλα 38 και 2, 38 και 8. Σε ελεύθερη µετάφραση, σκάνδαλο ή λάθος που αγγίζει τους 38 βαθ- Του Θεόδουλου Παπαβασιλείου «Μπήκαµε στο 2009 και προσπαθώντας να κάνου- µε τον καθιερω- µένο απολογισµό για τη χρονιά που πέρασε, συνεχώς απολογούµαστε» µούς µε 2 εµπλεκόµενους βουλευτές υπουργούς κ.τ.λ. κ.τ.λ.. Είδαµε τον Πρωθυπουργό στη Βουλή, να κατηγορεί τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ότι εκθέτει τη χώρα µε τις δηλώσεις που κάνει στα ξένα πρακτορεία σχετικά µε τα πρόσφατα επεισόδια στην Ελλάδα και διερωτηθήκαµε για µία ακόµη φορά: «OK. εν δρα εν θερµώ. Ούτε ενηµερώνετε «εν θερ- µώ» όµως;»! Τα ξένα πρακτορεία δεν περίµεναν κανένα στέλεχος της αντιπολίτευσης να ενηµερώσει το κοινό τους, για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν η Ελλάδα τον τελευταίο µήνα του χρόνου. Τα καταφέραµε και ήµασταν πρώτη είδηση παντού Περισσότερο εκτεθειµένοι θα ήµασταν, αν έβγαινε οποιοσδήποτε πολιτικός και έλεγε ότι, τίποτα δεν συµβαίνει και απλά βγήκαν τα παιδιά στους δρό- µους για να παίξουν µε τους αστυνο- µικούς, µέσα στα πλαίσια του προγράµµατος «Ρίχνω µαύρη πέτρα πίσω µου, µπροστά µου, δεξιά και αριστερά µου, 2004-2008»! «Έφτασε στο σηµείο να ισχυρίζεται στο BBC ότι, αυτά που είδαµε είναι µόνο η κορυφή του παγόβουνου», είπε ο Πρωθυπουργός αναφερόµενος στον κ. Παπανδρέου. Έφτασε σ αυτό το σηµείο ε; Να περιµένουµε δηλαδή χειρότερα, που επάξια θα κατακτήσουν τον τίτλο της «κορυφής του παγόβουνου»; Μπήκαµε στο 2009 και προσπαθώντας να κάνουµε τον καθιερωµένο απολογισµό για τη χρονιά που πέρασε, συνεχώς απολογούµαστε Για όλα αυτά που κάναµε, που δεν κάναµε, που έκαναν οι άλλοι, που δεν έκαναν αυτοί, για αυτά που υποτιµήσαµε, για αυτούς που υπερτιµήσαµε, για όλους και για όλα Κάναµε άλλο ένα ανασχηµατισµό, ρίξαµε άλλη µια πέτρα πίσω µας (µάυρη, άσπρη, δεν έχει σηµασία!) και περιµένουµε να δούµε σε ποιο κεφάλι θα προσγειωθεί Για το ΕΣΥ που καταρρέει, για την Παιδεία που παραπαίει, για τις εξεγέρσεις και τις καταστροφές, για τις εν ψυχρώ δολοφονίες απλών και όχι «τόσο απλών» ανθρώπων, για την απογοήτευση και την αγανάκτηση, για τις «ιερές επιχειρήσεις» και τις «ανίερες εξηγήσεις», για τόσα και τόσα πράγµατα που µας απασχόλησαν και µας απασχολούν ακόµη, δεν φταίει το 2008. Ούτε φταίει µόνο η παρούσα κυβέρνηση. Αυτά είναι αποτελέσµατα πολλών χρόνων, πολλών γιορτινών ευχών που δεν έπιασαν τόπο και πολλών αλλαγών που δεν έγιναν, ποτέ. Γιατί τόσα χρόνια επιµένουµε να πιστεύουµε πως, ο Άγιος Βασίλης, µπορεί να µας φέρει, µαζί µε το τρενάκι ή την κούκλα για τα παιδιά και καλύτερες µέρες εν πάει έτσι, όµως Το γράµµα το στείλαµε, αλλά αφού δεν έφτασε, ας δούµε πως µπορούµε από µόνοι µας να εξασφαλίσουµε αυτά που έχουµε ανάγκη 14 PHARMANEWS > ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 > ΤΕΥΧΟΣ 178
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ Η PFIZER ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΤΗΝ ΕΞΑΓΟΡΑ ΤΗΣ WYETH Ένας νέος φαρµακευτικός κολοσσός H εξαγορά αυτή εκτιµάται ότι, θα αυξήσει τα προσαρ- µοσµένα κέρδη της στη δεύτερη ετήσια χρήση µετά την ολοκλήρωσή της και θα οδηγήσει σε εξοικονόµηση πόρων ύψους τεσσάρων δισ. δολαρίων την τρίτη χρονιά. Στην εξαγορά της ανταγωνίστριάς της Wyeth, έναντι 68 δισ. δολαρίων σε µετρητά και µετοχές, συµφώνησε πριν από λίγες να προχωρήσει η Pfizer, η µεγαλύτερη φαρµακοβιοµηχανία στον κόσµο. Πρόκειται για τη µεγαλύτερη εξαγορά στον κλάδο της φαρµακοβιο- µηχανίας τα τελευταία χρόνια. Η συµφωνία, η οποία αποτιµά την Wyeth στα 50,19 δολάρια ανά µετοχή, προσφέρει σε κάθε µέτοχο της εταιρείας 33 δολάρια σε µετρητά και 0,985 σε µετοχές της Pfizer. Σύµφωνα µε την Pfizer, η εξαγορά αυτή εκτιµάται ότι, θα αυξήσει τα προσαρµοσµένα κέρδη της στη δεύτερη ετήσια χρήση µετά την ολοκλήρωσή της και θα οδηγήσει σε εξοικονόµηση πόρων ύψους τεσσάρων δισ. δολαρίων την τρίτη χρονιά. Η Pfizer έλαβε 22,5 δισ. δολάρια από κοινοπραξία τραπεζών, µεταξύ των οποίων η Bank of America, η Barclays, η Citigroup, η Goldman Sachs και η JP Morgan, προκειµένου να χρηµατοδοτήσει το deal, το οποίο πραγµατοποιείται σε µία εποχή κατά την οποία ο δανεισµός, είναι µια ιδιαίτερα «δύσκολη υπόθεση». Οι αναλυτές εκτιµούν ότι, η χρη- µατοδότηση της Pfizer αποτελεί ένα θετικό σηµάδι για την αγορά. Μια ενδιαφέρουσα άποψη από την εφηµερίδα «Ελευθεροτυπία» Του Μπάµπη Μιχάλη Παρά το απανταχού στέγνωµα των πιστώσεων, η Pfizer κατάφερε να εξασφαλίσει δάνεια 22,5 δισ. δολαρίων από 5 τράπεζες και να πραγµατοποιήσει τη µεγαλύτερη εξαγορά στον χώρο της φαρµακοβιοµηχανίας τα τελευταία 10 χρόνια. Η µεγαλύτερη φαρµακοβιοµηχανία του κόσµου - παραγωγός του Viagra και του Lipitor- ανακοίνωσε την εξαγορά της ανταγωνίστριάς της Wyeth έναντι 68 δισ. δολαρίων. Η εξαγορά έρχεται σε µια δύσκολη περίοδο για την παγκόσµια οικονοµία και απ' ό,τι φαίνεται έχει στόχο να επεκτείνει τη σηµερινή κυριαρχία της Pfizer και σε άλλες ταχύτατα αναπτυσσόµενες αγορές φαρµάκων. Η αµερικανική φαρµακοβιοµηχανία, όπως και αρκετές άλλες ανταγωνίστριές της, χάνει στα επόµενα 5 χρόνια την αποκλειστικότητα παραγωγής καθοριστικών για την κερδοφορία της φαρµάκων (14 πατέντες) όπως το πρώτο σε πωλήσεις στον κόσµο Lipitor, που είναι υπεύθυνο για το 25% των εσόδων της. Μπροστά στο ενδεχόµενο να δει τα κέρδη της να συρρικνώνονται δρα- µατικά από τα φθηνά αντίγραφα-φάρµακα των ανταγωνιστών και έχοντας στη διάθεση της ρευστό 26 δισ. δολαρίων, αγοράζει εταιρείες που θα της προσφέρουν προοπτικές ανάπτυξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο νέος κολοσσός που θα δηµιουργηθεί από τη συγχώνευσή της µε τη Wyeth θα ελέγχει το 10% και 12% αντίστοιχα της ευρωπαϊκής και της αµερικανικής βιοφαρ- µακευτικής αγοράς. Εκείνο, πάντως, που εκπλήσσει είναι ότι εν µέσω πιστωτικής ξηρασίας παντού στον κόσµο, σε µια περίοδο που οι τραπεζίτες δεν δανείζουν ούτε στη µάνα τους, βρέθηκαν πέντε τράπεζες που χορηγούν στην Pfizer ένα τεράστιο ποσό. Οι τέσσερις µάλιστα από αυτές (Goldman Sachs, JP Morgan Chase, Citigroup και Bank of America) έχουν λάβει και συνεχίζουν να λαµβάνουν οικονοµική υποστήριξη από την αµερικανική κυβέρνηση. ηλαδή από τους Αµερικανούς φορολογούµενους, οι οποίοι βλέπουν τα χρήµατα που προσφέρουν για τη στήριξη του τραπεζικού συστήµατος να κατευθύνονται για τη µελλοντική ανάπτυξη µιας ήδη πολύ µεγάλης και κερδοφόρας επιχείρησης. Και σαν µην έφτανε αυτό, η Pfizer ανακοίνωσε χθες, ότι σκοπεύει να απολύσει και 19.500 εργαζόµενους ή το 15% του εργατικού δυναµικού της. 16 PHARMANEWS > ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 > ΤΕΥΧΟΣ 178
Ι ΕΕΣ & ΣΚΕΨΕΙΣ Το φάρµακο και το αγαθό της εµπιστοσύνης Οκίνδυνος από τα πλαστά φάρµακα εντείνεται και αυτό έχει γίνει αντιληπτό σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αυξήθηκαν κατά 51% οι κατασχέσεις πλαστών φαρµάκων στα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε. το 2007 σε σχέση µε το 2006. Ακόµα πιο ανησυχητικό είναι ότι, ανάµεσα στα µέσα Νοεµβρίου και µέσα εκεµβρίου 2008 κατασχέθηκαν 34 εκατοµµύρια πλαστά φάρµακα. Επίσης, σύµφωνα µε τον Π.Ο.Υ. το 10% των φαρµάκων που κυκλοφορούν είναι πλαστά. Είναι γεγονός ότι, η µεγάλη αύξηση της παραγωγής πλαστών φαρµάκων εντάσσεται µέσα σε µια ευρύτερη έκρηξη της παραγωγής αποµιµήσεων για όλα σχεδόν τα προϊόντα, η οποία έχει καταστεί εφικτή εξαιτίας αφενός της εξέλιξης της τεχνολογίας και αφετέρου της επιτάχυνσης της εµπορικής δραστηριότητας και της άρσης των συνοριακών εµποδίων σε διεθνές επίπεδο. Γι αυτό, σήµερα περισσότερο ίσως από ποτέ στο παρελθόν, επιβεβαιώνεται η αξιοπιστία, η αποτελεσµατικότητα, η ασφάλεια, η αξία και φυσικά η αναγκαιότητα του επώνυµου προϊόντος. Η επωνυµία ενός προϊόντος είναι µία «σφραγίδα ευθύνης» και ταυτόχρονα µία εγγύηση ποιότητας. Ο κατασκευαστής του προϊόντος εµφανίζεται µπροστά στον πολίτη και καταναλωτή, υπογράφει το προϊόν και αναλαµβάνει πλήρως την ευθύνη γι αυτό. Κατά συνέπεια, η επωνυµία ενός προϊόντος είναι µία δήλωση ανάληψης ευθύνης απέναντι στον καταναλωτή. Όταν για λόγους ποιότητας, ασφάλειας και αξιοπιστίας θεωρείται απαραίτητο να είναι επώνυµη µία ηλεκτρική συσκευή ή ένα παιχνίδι, τότε µπορεί να αντιληφθεί κανείς πόσο περισσότερο απαραίτητο είναι να είναι επώνυµο το φάρµακο. Είναι γεγονός ότι, µόνο τα επώνυ- µα φάρµακα, πρωτότυπα ή ουσιωδώς όµοια εγγυώνται την ποιότητα, την ασφάλεια και την θεραπευτική αποτελεσµατικότητα. Επιπλέον, τα επώνυµα φάρµακα που συνταγογραφούνται από τον θεράποντα ιατρό είναι «δύο φορές επώνυµα» αφού δίπλα στην επωνυµία του φαρµάκου προστίθεται η επωνυµία, το κύρος, η προσωποποιηµένη ευθύνη του ίδιου του ιατρού. Έχουµε οικοδοµήσει στην Ελλάδα ένα σύστηµα «διπλής επωνυµίας», όπου η ανάληψη ευθύνης από τον θεράποντα ιατρό, έρχεται να προστεθεί στην ανάληψη ευθύνης από την φαρµακευτική εταιρεία. Πρόκειται για µια ισχυρή «διπλή ασφαλιστική δικλείδα» την οποία Του ιονυσίου Φιλιώτη Προέδρου Σ.Φ.Ε.Ε. οφείλουµε να διαφυλάξουµε εφόσον επιθυµούµε να µην κλονιστεί η εµπιστοσύνη της κοινωνίας στο φάρµακο, όπως έχει συµβεί σε άλλες χώρες. Στη «διπλή επωνυµία», που ανέφερα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί η ταινία γνησιότητος, το διπλό barcode και ο µοναδικός σειριακός αριθµός. Πρόκειται για επιπλέον ισχυρές ασφαλιστικές δικλείδες και προβλέψεις ασφαλείας που έχουν συµπληρώνουν το θεσµικό πλέγµα κατοχύρωσης της ποιότητας των φαρµάκων καθιστώντας τη χώρα µας µία από τις πιο ασφαλείς και αξιόπιστες χώρες στον κόσµο σε ό,τι αφορά την γνησιότητα των φαρµάκων. Η Ελλάδα υστερεί σε πολλά, αλλά και προηγείται σε αρκετά σε σχέση µε άλλα ευρωπαϊκά κράτη και είναι σαφές ότι, το πεδίο της διασφάλισης της ποιότητας των φαρ- µάκων είναι ένα πεδίο στο οποίο βρισκόµαστε στην πρωτοπορία και οι τιµές των φαρµάκων καθορίζονται αποκλειστικά και µόνον από το κράτος µε βάση το σύστηµα 2+1. ηλαδή, η τιµή κάθε φαρµάκου που κυκλοφορεί στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει το µέσο όρο τιµών σε 3 χώρες της Ε.Ε. που το φάρµακο αυτό τιµολογείται φθηνότερα. (2 χώρες από τις Ε.Ε.-15 και µία από τις Ε.Ε.-27). Με το σύστηµα αυτό εισάγονται «αυτό- µατα» και όλες τις πολιτικές ελέγχου και περιορισµού του κόστους των φαρ- µάκων που έχουν αναπτυχθεί στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για να συνεχίσουµε να βρισκόµαστε στην πρωτοπορία πρέπει να διαφυλάξου- µε όσα έχουµε πετύχει, αλλά και να είµαστε πρώτοι στον σχεδιασµό και την υποστήριξη νέων πρωτοποριακών πρωτοβουλιών. Η επωνυµία του φαρµάκου πρέπει να προστατεύεται ακόµα και απέναντι σε απόπειρες διοχέτευσης πλαστών φαρµάκων µέσω της διαδικασίας της ανασυσκευασίας, κάτι που µπορεί να προκαλέσει σηµαντικούς κινδύνους στην δηµόσια υγεία. Η ανασυσκευασία απαγορεύεται για πολλά προϊόντα καθηµερινής χρήσεως που είναι λιγότερο «ευαίσθητα» από το φάρµακο και δεν έχουν σχέση µε την υγεία του πολίτη. Το ίδιο λοιπόν πρέπει να ισχύσει και για το φάρµακο. Τα επώνυµα προϊόντα είναι η βάση της σύγχρονης οικονοµικής δραστηριότητας, γιατί εµπεριέχουν και ενσω- µατώνουν την αξία της εµπιστοσύνης. Κατακτούν έτσι την εµπιστοσύνη των καταναλωτών. Ορισµένα όµως προϊόντα, ξεπερνούν το πεδίο του «προϊόντος» και συγκαταλέγονται στα πλέον πολύτιµα και απαραίτητα «αγαθά». Αν όλα τα προϊόντα πρέπει να είναι επώνυµα, τότε ένα «αγαθό» όπως το φάρµακο δεν µπορεί να κυκλοφορήσει και να σταθεί στην αγορά χωρίς την επώνυµη ανάληψη της ευθύνης τόσο από εκείνους που το κατασκευάζουν, όσο και από εκείνους που το συνταγογραφούν. 18 PHARMANEWS > ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 > ΤΕΥΧΟΣ 178
Ι ΕΕΣ & ΣΚΕΨΕΙΣ Το KKE και η πολιτική αλητεία της χρονιάς Του Μιχάλη Πιτσιλίδη Ηπαρατεταµένη εξέγερση των νέων που ακολούθησε τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αποτέλεσε αντικείµενο εκµετάλλευσης από πολλές πλευρές. Όπως συµβαίνει πάντα, σε όλες τις παρόµοιες καταστάσεις, σε όλο τον κόσµο, την παράταση της αρχικής εξέγερσης ακολούθησε η έξοδος στους δρόµους οργανωµένων οµάδων µε σκοπούς (ιδεολογικούς ή «πρακτικούς» ) οι οποίοι ήταν δυνατόν να ικανοποιηθούν στο περιβάλλον βίας και κατάλυσης της έννο- µης τάξης. Πάντα έτσι γινόταν και πάντα έτσι θα γίνεται. Άλλωστε, αναπάντητες θα µείνουν οι αιτιάσεις εναντίον της αστυνοµίας ότι προκάλεσε µέρος τουλάχιστον των καταστροφών σε µικροκαταστήµατα, µε σκοπό να πυροδοτήσει και να διογκώσει την κοινωνική αντίδραση εναντίον των εξεγερµένων, εντός ή εκτός εισαγωγικών. Αντικείµενο του παρόντος σηµειώµατος δεν είναι, ωστόσο, αυτού του είδους η εκµετάλλευση των εξεγέρσεων. Αντικείµενο αποτελεί η στάση του ΚΚΕ, ενός το πάλαι ποτέ «επαναστατικού» κόµµατος που έχει µετεξελιχθεί σε έναν από τους σηµαντικότερους στυλοβάτες του αστικού καθεστώτος, εναντίον του οποίου υποτίθεται ότι αγωνίζεται. Για τα σοβαρά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνα, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις, το ΚΚΕ έδειξε και έθεσε από νωρίς στο περιθώριο τους «κουκουλοφόρους», κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι τους χαϊδεύει και ζήτησε από το λαό να εκφράζεται αποκλειστικά µέσα από τις συντεταγ- µένες, ελεγχόµενες και περιφρουρού- µενες πορείες και λοιπές εκδηλώσεις που το ίδιο το ΚΚΕ οργανώνει. Με συνέπεια, όπως πάντα. Όσο για την «ανυπακοή» στην οποία επισήµως καλεί το ΚΚΕ τον λαό, κι αυτή θα πρέπει να είναι συντεταγµένη και περιφρουρούµενη. Όλα αυτά οδηγούν σε έναν επαναστατικό αυνανισµό, ο οποίος αποτελεί την απάντηση του ΚΚΕ απέναντι σε εκφράσεις κοινωνικής αγανάκτησης τις οποίες δεν χειραγωγεί το «κόµµα». Ως αποτέλεσµα της στάσης του, το ΚΚΕ εισέπραξε την ανεπιφύλακτη επιδοκιµασία και τους επαίνους του ΛΑ.Ο.Σ, της Νέας ηµοκρατίας αλλά και της συντηρητικής (όπως το ίδιο την αποκαλεί ) κοινής γνώµης, όπως φάνηκε από τις δηµοσκοπήσεις. Ξέχασε, ωστόσο, τη θεµελιώδη αρχή του λενινισµού, την οποία επί δεκαετίες χρησιµοποιούσε αλύπητα εναντίον των «αναθεωρητών» (ρεβιζιονιστών), προγόνων του σηµερινού ΣΥΡΙΖΑ: όταν σε χειροκροτεί ο ταξικός εχθρός, κάποιο λάθος κάνεις ιαστάσεις ανατριχιαστικής πολιτικής αλητείας προσλαµβάνει ο τρόπος µε τον οποίο το ΚΚΕ επέλεξε να εκφράσει τη θέση του για το νεαρό Αλέξη και τον αστυνοµικό δολοφόνο του. Τρόπος και άποψη που κάνουν τον Κούγια να ωχριά µπροστά στο προβοκατόρικο βεληνεκές του «κόµ- µατος του λαού». Οι παλιές καλές ηµέρες του σταλινισµού δεν έχασαν ποτέ την αίγλη τους εκεί στον Περισσό. Την Κυριακή 28-12-2008, στο ένθετο «7 ηµέρες µαζί» του Ριζοσπάστη, δηµοσιεύτηκε ένα άθλιο από κάθε άποψη δήθεν «διήγηµα» µε τίτλο «Το λάθος τηλεφώνηµα ενός φονιά». Όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζουµε, στο Ριζοσπάστη τίποτα δεν δηµοσιεύεται τυχαία. Ακόµα και οι µικρές αγγελίες είναι προσεκτικά ελεγχόµενες. Πόσο µάλλον ένα άθλιο «διήγηµα», µέσω του οποίου απευθύνεται στον αναγνώστη ο αστυνοµικός που σκότωσε τον Αλέξανδρο. Πώς παρουσιάζεται ο αστυνοµικός; Ο «γιος της πλύστρας», το «παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό» που βρέθηκε χωρίς να το θέλει µε «όλο εκείνο το αληταριό στα Εξάρχεια» και που «δεν θα παραδεχτεί δηµόσια πως του την άναψε» του Αλέξανδρου, γιατί έχει τρία παιδιά να µεγαλώσει που δεν είναι σαν τον Αλέξανδρο, «δεν έχουν σπίτι ιδιόκτητο, δεν έχουν τρία αυτοκίνητα, δεν έχουν νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι». Όσο για τον Αλέξανδρο, «καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα σε µας, που µας έβριζε κωλό- µπατσους και τα τέτοια». Το κωλόπαιδο λοιπόν αυτό, ο Αλέξανδρος δηλαδή, δεν ανήκε στη γενιά των 700 ευρώ. υο επιλογές αφήνει ο άθλιος συγγραφέας του άθλιου αυτού και προβοκατόρικου «διηγήµατος»: ή πρεζόνι ή τύπος από τα βόρια προάστια που βαρέθηκε τη σιγουριά του σπιτιού Το ΚΚΕ είναι σήµερα ένα νόµιµο, αστικό πολιτικό κόµµα, καύχηµα του αστικού κράτους για τις νοικοκυρεµένες, ελεγχόµενες και γι αυτό εντελώς ακίνδυνες - αν όχι και απολύτως απαραίτητες - διαµαρτυρίες και πορείες. Έφτασε στο σηµείο µάλιστα να εκδίδει πιστοποιητικά επαναστατικής νοµι- µοφροσύνης ξεχνώντας ότι, σύµφωνα µε τον Λένιν, «ο αναρχισµός είναι συχνά ένα είδος τιµωρίας για τα οπορτουνιστικά αµαρτήµατα του εργατικού κινήµατος» 20 PHARMANEWS > ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 > ΤΕΥΧΟΣ 178
Ι ΕΕΣ & ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΗΜΟΣΙΕΥΣΕ Η ΕΦΗΜΕΡΙ Α «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» Κυριακή 28 εκέµβρη 2008 Το λάθος τηλεφώνηµα ενός φονιά Άκου µε προσεχτικά φίλε, χωρίς να µε διακόψεις. Ξέρω πως έχεις βοηθήσει πολλούς ανώνυµους ν' ακουστεί η φωνή τους, γι' αυτό σε παίρνω κι εγώ. Ελπίζω να φερθείς και σε µένα όπως στους άλλους. Λοιπόν, ναι του την άναψα! Και δεν το µετανιώνω, να το ξέρεις, µόνο που άλλον νόµιζα ότι βαρούσα, αν και καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα σε µας, που µας έβριζε κωλόµπατσους και τα τέτοια... Κι όλοι εσείς που ουρλιάζετε τώρα στα κανάλια και µυξοκλαίτε, δεν ξέρετε τίποτα ή ξέρετε και κάνετε τον παλαβό. Λένε λοιπόν κάποιοι από σας πως έπρεπε να πάω σε ψυχίατρο αφού ήµουνα λέει µε σπασµένα νεύρα, ή να φύγω από την Αστυνο- µία και να µην κρατάω όπλο και άλλα τέτοια... Τόσα ξέρουν οι κοπρίτες, οι καναλάκηδες και όλοι οι βολεµένοι. Μόνο εκείνη η καριόλα η Λιάνα σα να µου φάνηκε πως το πλησίασε το θέµα, λέγοντας πως µ' έχουνε καρφωµένο δέκα χρόνια στα Εξάρχεια! Έχει τις πληροφορίες της αυτή, όπως όλοι στο σινάφι σας, µόνο που τις χρησιµοποιείτε όπως και όταν σας βολεύει... Νοµίζω λοιπόν πως ακούω τους αραχτούς όλους στους καναπέδες να λένε, «δηλαδή δεν πρέπει όλοι να περνούν από ψυχίατρο;» και άλλες τέτοιες µαλακίες. Οπως ας πούµε, περνάνε από ψυχίατρο οι γιατροί, οι δικαστές και τόσοι άλλοι που σε σφάζουν ή σε ξεφτιλίζουν όταν σε πετυχαίνουν στο «γήπεδό» τους, τα νοσοκοµεία και τα δικαστήρια δηλαδή. ηλαδή, πόσοι σε υπεύθυνες θέσεις περνάνε από ψυχίατρο κανονικά και µετά από κάποια διαστήµατα στην υπηρεσία; εν µπορεί να είσαι ή να φαίνεσαι καλά και ξαφνικά κάτι να στη βαρέσει; Να σε κερατώνει η γυναίκα σου ας πούµε ή κάτι άλλο σοβαρότερο ή να σε κάψει η καθηµερινή υπηρεσία, ειδικά αν δε σου δίνουν άδεια, δεν πας διακοπές γιατί πότε το ένα πότε το άλλο, η υπηρεσία θεωρεί πως πρέπει να ανακαλέσει τις άδειες και όλα τα σχετικά; Για να µη σου θυµίσω πως οι τελευταίοι που µπορούν να εξετάσουν και να κρίνουν αν είσαι ψυχικά εντάξει είναι οι ψυχίατροι, έτσι δε λένε; Και να µη σου θυµίσω πόσοι πολιτικοί αποδείχτηκε πως ήταν βαρεµένοι και σε άλλη περίπτωση θα τους είχανε δεµένους, όχι αµολητούς να κυβερνάνε τον κοσµάκη, ούτε να σου θυµίσω πόσοι στρατιωτικοί που δίνουν διαταγές στα παιδάκια είναι για τα σίδερα, άσε που... αλλά τι να πρωτοπείς... Λοιπόν, εγώ, είν' αλήθεια πως υπηρετώ κοντά δέκα χρόνια εκεί, που λέει η έτσι. Το προσπάθησα τρεις φορές µετά τα τρία πρώτα χρόνια να την κάνω µε µετάθεση, έπιασα διάφορους, παρακάλεσα αλλά τίποτα! εν είχα βλέπεις βύσµα, άσε που είχα και τη φωλιά µου λερωµένη από την αρχή. Ύστερα τα παράτησα και κάπου µάλλον βολεύτηκα, έµαθα τη «δουλειά», έµαθα να λουφάρω και κοίταξα να στήσω κι εγώ µια οικογένεια που µέχρι τότε είχα στερηθεί. Αλλά ησυχία δεν είχα- µε ποτέ. Πότε ο ένας πότε ο άλλος είµαστε οι µόνιµοι στόχοι. Οι πολιτικοί και οι διάφοροι κοµπιναδόροι κάνουν τις αρπαχτές τους κι εµείς γινόµαστε σάκοι του µποξ - «γι' αυτό πληρώνεστε ρεµάλια!» φωνάζει συχνά ο διοικητής, ενώ οι υψηλά ιστάµενοι είναι πιο ευγενείς αλλά και πιο σκληροί. «Κυρίους» µας προσφωνούν αλλά στάζουνε φαρµάκι και µας στέλνουν στο στόµα του λύκου. Ξέρεις πόσες φορές πήγαν να µε κάψουν σαν λαµπάδα αυτά τα κωλόπαιδα, οι φονιάδες οι κουκούλες; Ξέρεις µε τι τέχνη φτιάχνουν και πετάνε τις µολότοφ; Πάνω στη µαρκίζα τις αµολάνε κάτω από κει που καθόµαστε να προστατευτού- µε, κι έρχεται η φωτιά και σε λούζει... τρεις φορές µε έχουνε κάψει και τη γλίτωσα µε µέτρια εγκαύµατα σε όλο το σώµα. Ξέρεις εσύ που µε δείχνεις µε το δάχτυλο, ξέρεις πόσες φορές γύρισα στο σπίτι µε τα αίµατα και το δέρµα µου καµένο και µε ρωτούσαν τα παιδιά µου τι έπαθα και κρυβόµουνα για να µη µε δουν καµένο και κλαίγανε; Ένα κοµµάτι ψωµί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, µε τον πατέρα χαµένο στο πιοτό, να γυρίζει στο σπίτι και να τσακίζει στα χαστούκια κι εµένα και τη µάνα µου γιατί δεν του άρεσε πότε το ένα πότε το άλλο... Και πώς βρέθηκα στο Σώµα δε θα το αναλύσω, αν και ξέρω πως όλοι ξέρετε πάνω - κάτω µε ποιο τρόπο µας χώνουν στο τσουβάλι, όπως τα φίδια που τα αµολάνε µετά - µας αµολάνε δηλαδή, γιατί να µην το οµολογήσω; - µας στέλνουνε καταπάνω στον κοσµάκη. Λεπτοµέρειες δεν τολµάω να σου πως, πάντως εκείνο το βράδυ αφού µε σύρανε µε κλοτσιές και µπουνιές στην Ασφάλεια, µε µούρη πρησµένη και αίµατα να τρέχουν από τα χείλια και τη σπασµένη µύτη - όλα για µια µηχανή που είχα κλέψει από το πάρκινγκ, κάναµε απίθανες κόντρες τότε, τι άλλο να κάναµε, πεταµένοι απ' όλους, µάνα, πατέρα, χωρίς φράγκο στην τσέπη, από το σχολείο τρεις αποβολές και στο τέλος έπρεπε ν' αλλάξω σχολείο, και τι να το κάνω το σχολείο; - αφού λοιπόν µε αφήσανε χωρίς φαΐ και νερό τρεις µέρες, µου είπαν: «ή δέκα χρόνια µέσα ή στην Αστυνοµία και θα κάνεις ό,τι σου λέµε, γκέγκε µάγκα;». ιάλεξα τα σίγουρο ψωµί και να µας, δέκα χρόνια στη σφηκοφωλιά, στα Εξάρχεια µε όλο εκείνο το αληταριό, που τους ήξερα και από τη µια και από την άλλη - και ανάµεσά τους κάµποσους παραστρατηµένους. Μήπως ξέρεις φίλε τι ρόλο παίζουν πολλοί από αυτούς; ικοί µας είναι, τι δικοί µας δηλαδή, της Ασφάλειας είναι και από κει παίρνουν οδηγίες, πότε θα την ανάψουν τη µια ή την άλλη φωτιά εδώ κι εκεί! Για πες µου εσύ που είσαι έξυπνος και σπουδαγµένος, γιατί δε χτυπάνε κανένα στόχο πλουτοκρατίας, κανέναν µε γιοτ, µε αυτοκίνητα ακριβά και τεράστιες περιουσίες; Γιατί χτυπάνε τον µεροκαµατιάρη µε το µαγαζάκι, τον περιπτερά και άλλους ανυπεράσπιστους; ειλά πραχτοράκια της µαύρης συµφοράς είναι, πεµπτοφαλαγγίτες τους έλεγε ο µόνος σοβαρός και τίµιος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή µου, ένας δικηγόρος που έλεγε πως είναι µε το ΚΚΕ, αλλά είναι έξω και απ' αυτό γιατί θέλει λέει να είναι ανεξάρτητος. Λοιπόν, τον φουκαρά το µικρό τον έφαγα. Είχα φτάσει στο αµήν, και πώς φτάνει κανείς στο αµήν δε θα στο αναλύσω, πάντως είχα µπουχτίσει. Με βρίζανε τα κωλόπαιδα, µε είχαν βρίσει τουλάχιστον άλλες πενήντα φορές την ίδια µέρα, βρίζανε τη µάνα µου - «γαµώ το µ... που σε πέταγε» µου είχε φωνάξει ένα καθίκι το ίδιο απόγευµα - και είχα φτάσει ως το λαιµό - σου είπα ότι η µάνα µου ήταν παραδουλεύτρα, τίποτε άλλο δε σου λέω. Κάτι αυτές οι βρισιές, κάτι οι σπόντες του αστυνόµου την προηγουµένη «δεν κάνετε για τη PHARMANEWS > ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2009 > ΤΕΥΧΟΣ 178 21