Τü µýãá µõóôþñéï ôῆò Èåßáò Ïἰêïíïµßáò,

Τü µýãá µõóôþñéï ôῆò Èåßáò Ïἰêïíïµßáò, ôῆò Óáñêþóåùò ôïῦ Õἱïῦ êáß Ëüãïõ ôïῦ Èåïῦ Ðáôñüò êáëïýµåèá íü ἑïñôüóïõµå êáß öýôïò. Çὐäüêçóå ὁ ÐáôÞñ, ôü Ðíåῦµá óõ - íþñ ãçóå êáß ἐóáñêþèç ὁ Õἱüò ôïῦ Èåïῦ êáß Ðáôñüò, ὁ ὀíïµáæüµåíïò êáß ðñßí ôþí óüñêùóç (ἀð áἰþíùí) Õἱüò êáß Ëüãïò ôïῦ Ðáôñüò. Ὡò Õἱüò ôïῦ Èåïῦ, ὀíïµüóèç êáß Õἱüò ôïῦ ἀíèñþðïõ ãéü íü µᾶò êüíåé õἱïýò êáß êëçñïíü- µïõò ôῆò Âáóéëåßáò ôῶí Ïὐñáíῶí. Ἡ êáôü ÓÜñêá ÃÝííçóç ôïῦ Êõñßïõ êáß Èåïῦ êáß Óùôῆñïò µáò Ἰçóïῦ ñéóôïῦ åἶíáé ÈÅÉÁ, ÁÍÅÑÌÇÍÅÕÔÇ, Á Ê ÁÔÁ ËÇ Ð Ô Ç, ὄ é µüíï óôïýò ἀíèñþðïõò ἀëëü êáß ó áὐôýò ἀêüµç ôßò ἈããåëéêÝò Äõíܵåéò. Ὁ Êýñéüò µáò ὡò ðñüò ôþí ἀíèñùðßíç Ôïõ öýóç, äçë. óüí ἱóôïñéêü êáß µüíï ðñüóùðï, ðïý ἔäñáóå óý êüðïéá ñïíéêþ ðåñßïäï ôῆò ἱóôïñßáò, ïὐäýðïôå ἀµöéóâçôþèçêå. ÓÞµåñá µý ἰäéáßôåñç ἀóýâåéá êáß èñáóýôçôá äßäåôáé ἔµöáóç óôþí ἀíèñþðéíç µüíï öýóç Ôïõ. Ἐµåῖò ὅµùò, ἔ ïíôáò µý ôþí âüðôéóþ µáò ôþí Üñç ôïῦ Ἁã. Ðíåý- Xñéóôüò ãåííᾶôáé µáôïò óôþí êáñäéü µáò, êëçèþêáµå ἀðü ôþí Ἁãßá µáò Ἐêêëçóßá êáß áὐôü ôü 40µåñï íü ðñïåôïéµáóôïῦµå ðíåõ- µáôéêü ãéü ôþí êïñõöáßá ἑïñôþ ôῆò ÃåííÞóåùò ôïῦ Êõñßïõ êáß Óùôῆñïò µáò Ἰçóïῦ ñéóôïῦ. Êáëïýµåèá µý ôþí ἐðéóêßáóç ôῆò Üñéôïò êáß ôþí äéêþ µáò âïýëçóç íü ἀîéùèïῦµå ôῆò µåãüëçò áñᾶò ôῆò ÃåííÞóåùò. Ôῆò ἀêáôüëçðôçò áὐôῆò ÃåííÞóåùò, ðïý ὅëïé ïἱ Ðñïöῆôåò åἶ áí ðñïáíáããåßëåé ðïëëïýò áἰῶíåò ðñßí. Ὁ ÌÝãáò ÐñïöÞôçò ἨóáÀáò (ὁ ὀíïµáæüµåíïò ðýµðôïò ÅὐáããåëéóôÞò) µßëçóå ãéü ôþí ÐáñèÝíï ðïý èü ãåííþóåé ôüí Ἐµ- µáíïõþë (ὁ Èåüò µåè ἡµῶí) óõëëáµâüíïõóá ὑðåñöõῶò ἐê Ðíåýµáôïò Ἁãßïõ. Ἀëëïῦ ðüëé ëýãåé «êáß ἐîåëåýóåôáé ñüâäïò ἐê ôῆò ñßæçò Ἰåóóáß êáß ἄíèïò ἐê ôῆò ñßæçò ἀíáâþóåôáé êáß ἀíáðáýóåôáé ἐð áὐôüí Ðíåῦµá Èåïῦ, Ðíåῦµá óïößáò êáß óõíýóåùò» (Ἡó. éá 1-2). ÑÜâäïò åἶíáé ἡ Ðáíáãßá µáò, äéüôé êáôþãåôï ἀðü ôü ãýíïò Ἰåóóáß ἄíèïò äý ἐê ôῆò ñßæçò áὐôῆò ὁ Êýñéïò µáò, ὁ Ὁðïῖïò åὐùäßáóå êáß ἀãêüëéáóå ôüí ἄíèñùðï. ÌÜ êáß ὁ Ìé áßáò, ὁ ÄáíéÞë, ΤΕΥΧΟΣ 15 - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2005

ὁ Ἀââáêïýµ, ὁ Ἱåñåµßáò êáß ὅëïé ó åäüí ïἱ Ðñïöῆôåò µᾶò ἄöçóáí ðáñüµïéåò ðñïöçôåῖåò, ἀíáöåñüµåíåò óôüí Ìåóóßá. Ὅëá ôü ðñïáíáããåëèýíôá ἀðåêáëýöèçóáí ἐí ñüíῳ, ðñáãµáôïðïéþèçêáí. Ὁ Êýñéïò µáò Óáñêþèçêå ἔ ïíôáò äéðëþ öýóç, ðáñýµåéíå Èåüò ὡò ἦôáí êáß ãåííþèçêå Ἄíèñùðïò ùñßò ἁµáñôßá. Ἀðü ἄðåéñç ἈãÜðç êáôýâçêå óý µᾶò ãéü íü µᾶò ἀíåâüóåé óôüí ÐáôÝñá Ôïõ êáß ÐáôÝñá µáò. Ðáñݵåéíå Èåüò ãéü íü µᾶò ἀèáíáôßóåé êáôü ôþí øõ Þ. Èáῦµá µýãá êáß ðáñüäïîïí! Ὁ ôýëåéïò Èåüò âñýöïò, ὁ ἄíáñ ïò ãåííᾶôáé ἐí ñüíῳ (êáß ἡ ÃÝííçóÞ Ôïõ åἶíáé ἡ ἀñ Þ ôῆò Ἱóôïñßáò ôῆò Üñéôïò). Ὁ Ἀüñáôïò ãßíåôáé ὁñáôüò óôþí öüôíç ὡò âñýöïò. Ὅëç ἡ Êôßóç Ôüí ὑðïäý åôáé, Ôüí ðñïóêõíᾶ, Ôïῦ ðñïóöýñåé äῶñá: Ïἱ ïὐñáíïß ôüí ἈóôÝñá, ïἱ Ἄããåëïé ôüí ὕµíï «Äüîá ἐí ὑøßóôïéò Èåῷ êáß ἐðß ãῆò åἰñþíç, ἐí ἀíèñþðïéò åὐäïêßá», ἡ ãῆ ôü óðþëáéï, ïἱ ðïéµýíåò âéþíïõí ôü èáῦµá. Ïἱ ïὐñáíïß ἀíïéêôïß ôïýò öùôßæïõí, ὁ Ἄããåëïò ôïýò ðáñïôñýíåé íü ðᾶíå óôü óðþëáéï íü Ôüí âñïῦí, êáß ïἱ ἈããåëéêÝò Äõíܵåéò ἀêïýãïíôáí äïîïëïãïῦóáé. Ôü ãýíïò ôῶí ἀíèñþðùí ðñïóöýñåé ôþí Èåïôüêï Ìáñßá (ôþí ὁðïßá ὁ Èåüò ÐáôÝñáò ἀð áἰþíùí ðñïüñéæå ãéü ôü µõóôþñéï ôῆò óáñêþóåùò), ἡ Ὁðïßá óôü «áῖñå» ôïῦ Ἀñ áããýëïõ µý èáõµáóôþ ôáðåßíùóç êáß ὑðáêïþ åἶðå ó áὐôüí «Ἰäïý ἡ äïýëç Êõñßïõ, ãýíïéôü µïé êáôü ôü ñῆµá óïõ». Ôü ἐñþôçµá ðïý ôßèåôáé ó ἐµᾶò åἶíáé: «Ἐµåῖò ôß äῶñá èü ðñïóöýñïõµå óôüí Êýñéü µáò;». Ὁ Êýñéüò µáò ἔãéíå ἄíèñùðïò óüí êáß µᾶò ãéü íü µᾶò óþóåé. Ὁ Êýñéüò µáò Óáñêþèçêå ãéü íü µᾶò ãíùñßóåé ôüí ÐáôÝñá Èåü. Ἔæçóå êïíôü µáò, µᾶò äßäáîå, µᾶò ἄöçóå ôßò ἐíôïëýò Ôïõ. Ìᾶò åἶðå: «ἐüí ãíùñßóåôå ἘµÝíá, èü ôçñþóåôå ôßò ἐíôïëýò Ìïõ, ἐüí µéµçèåῖôå ôüí ôñüðï ôῆò Æùῆò Ìïõ, ôüôå êáß Ἐãþ èü óᾶò ãíùñßóù óôüí ÐáôÝñá Ìïõ êáß ÐáôÝñá óáò. Ἐµåῖò ὅµùò Ôüí óôáõñþóáµå êáß Ôüí óôáõñþíïõµå êáèçµåñéíü. Ἄò ðñïóðáèþóïõµå íü âéþóïõµå ôþ ÆùÞ ôïῦ Êõñßïõ µáò, ôçñþíôáò ôßò ἐíôïëýò Ôïõ. Ὁ Êýñéüò µáò ðåñéµýíåé ôüí ἀãῶíá µáò êáß ἡ Üñéò Ôïõ èü µᾶò ἐðéóêéüóåé êáß ôü ἔëåüò Ôïõ èü µᾶò ἀîéþóåé íü ãßíïõµå ἀäåëöïß Ôïõ êáß õἱïß ôïῦ ÐáôÝñá Ôïõ. Ἄò ðñïóðáèþóïõµå µý ὅëåò µáò ôßò äõíü- µåéò íü ἑôïéµüóïõµå óôþí êáñäéü µáò µéü ἄëëç «íïçôþ öüôíç» ãéü íü ἀíáêëéèåῖ ἐêåῖ ὁ Êýñéïò. Ὁ Êýñéïò µᾶò ἀíáµýíåé êáß ôüôå ὁ Ἴäéïò èü ἔëèåé ãéü íü ãåííçèåῖ êáß óôþ äéêþ µáò êáñäéü. Ἄò åὐ çèïῦµå ὁ ἈóôÝñáò ôῆò Âçèëåݵ íü öùôßóåé ôü ἀðýèµåíá óêüôç ôïῦ ἐóùôåñéêïῦ µáò êüóµïõ. Ἄò Ôïῦ ðñïóöýñïõµå ὡò ἄëëïé «ÌÜãïé» ὡò äῶñá ôüí ðíåõµáôéêü µáò ἀãῶíá êáß ôþí áὔîçóç ôῶí ἀñåôῶí. Äýóêïëïò êáß ἰóüâéïò ἀãþíáò ðïý ἐðéôõã Üíåôáé µüíï µý ôþ Üñç Ôïõ êáß ôü ἔëåüò Ôïõ. Ἄò Ôüí äïîïëïãïῦµå êáèçµåñéíü, ὅðùò ïἱ ðïéµýíåò µåôü ôῶí ἈããÝëùí. Ἄò ðñïóðáèïῦµå íü âéþíïõµå ôþí ðñïóöïñü ôïῦ Êõñßïõ µáò, ôü ÐÜèïò Ôïõ. Ἄò ἀíôéëçöèïῦµå ôþí ἀíáîéüôçôü µáò êáß ôþí ἀãíùµïóýíç µáò. Ἡ ἈãÜðç Ôïõ µᾶò ðñïóöýñåôáé óõíå ῶò, ἄò ôþí áἰóèáíèïῦµå óôü âüèç µáò, ἄò ôü ἀíïßîïõµå êáß ôüôå Áὐôüò èü µᾶò ἀãêáëéüóåé. Ἄò Ôïῦ ðñïóöýñïõµå êáß ἐµåῖò, ὅðùò ôüôå ðñïóöýñèçêå ἡ Ἄµùµïò êáß Ἁãßá ÐáñèÝíïò ὡò ÌçôÝñá Ôïõ, ôþí êáñäéü µáò êáèáñþ, ôáðåéíþ, åὐãíþµïíá êáß äïîïëïãïῦóá ôü µåãáëåῖá Ôïõ. Åἴèå êáß ἐµåῖò ïἱ ἀãùíéæüµåíïé ñéóôéáíïß íü ἀîéùèïῦµå ôïῦ ἐëýïõò êáß ôῆò Üñéôüò Ôïõ, í ἀíïßîïõµå äéüðëáôá, êáèáñþ êáß ἐîáãíéóµýíç ôþí êáñäéü µáò êáß µý óõíôñéâþ êáß öüâï Èåïῦ íü Ôïῦ ðïῦµå «ÅÑ ÏÕ ÊÕÑÉÅ». Åἴèå ὁ «ÌåãÜëçò âïõëῆò Ἄããåëïò, èáõµáóôüò óýµâïõëïò, Èåüò ἰó õñüò, ἐîïõóéáóôþò, ἄñ ùí åἰñþíçò, ðáôþñ ôïῦ µýëëïíôïò áἰῶíïò» íü µᾶò ἀîéþóåé. «ñéóôüò ãåííᾶôáé äïîüóáôå, ñéóôüò ἐî ïὐñáíῶí ἀðáíôþóáôå, ñéóôüò ἐðß ãῆò ὑøþèçôå, Ἄóáôå ôῷ Êõñßῳ ðüóá ἡ ãῆ êáß ἐí åὐöñïóýíῃ ἈíõµíÞóáôå ëáïß, ὅôé äåäüîáóôáé». Êùíóôáíôßíá Ìðáµðßëç Χριστουγεννιάτικες κάρτες Κ.Α.Δ.Α. «Δάµαρις» Θά τίς βρεῖτε στήν Γραµµατεία τῆς Στέγης Γερόντων 2

Μνήµη µητροπολίτου Σουρόζ, Ἀντωνίου Bloom Γ ιά τή ζωή τοῦ Ἀντωνίου (Βloom) Μητροπολίτη Σουρόζ, ἔχουν γραφτεῖ πολλά. Ἐγώ θά θελα δυό λόγια νά πῶ γιά τήν δική µου ἐλάχιστη ἐµπειρία τῆς παρουσίας του. Ἔφτασα στό Λονδίνο, φοιτητής, τό φθινόπωρο τοῦ 1999. Πρώτη Κυριακή στήν ξενιτιά, κι ὁ Θεός ὁδήγησε τά βήµατά µου στό Ennismore Gardens ὅπου ἡ Ρωσική Ἐκκλησία τῆς πόλης. Εἰσερχόµενος στό ναό, θυµᾶµαι πόσο γλυκά κι ἀκαριαῖα µεταµορφώθηκαν οἱ αἰσθήσεις µου: πλῆθος κεριά, ἴδια τρεµάµενες προσευχές, σκόρπιζαν φῶς πού, θά λεγες, στόχευε πρῶτα στήν καρδιά κι ὕστερα στά µάτια. Στά ρουθούνια ἡ γνώριµη ἐκείνη καθαρτική ὀσµή τοῦ θυµιάµατος καί στό βάθος, ἡ φωνή του. Μιά φωνή βαθιά, ζεστή συνάµα κι ἐπιβλητική, πού µέχρι σήµερα ὁλόιδια ἀκούω σάν ἀφουγκράζοµαι τούς µυστηριώδεις ἀπόηχους τῆς µνήµης. Ἔστρεψα τό βλέµµα, στήν Ὡραία Πύλη στεκόταν ἕνας ἐπίσκοπος ἡλικιωµένος, µᾶλλον χαµηλοῦ ἀναστήµατος, ἄµφια ἁπλά καί φθαρµένα. Κρατοῦσε µιά δέσµη τριῶν κεριῶν στό χέρι καί τή στιγµή ἐκείνη ἔλεγε σέ καθάρια ἀγγλικά: «Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, εἴη µετά πάντων ὑµῶν». Μέ ἤρεµες, ἀργές κινήσεις ὕψωσε τά κεριά σταυροειδῶς καί στράφηκε στό ἱερό. Τότε δέν ἤξερα ποιός ἦταν ἀλλά αὐτό δέν µέ ἐµπόδισε νά νιώσω πώς ἡ ἄγνωστη τούτη φωνή ἀπευθυνόταν προσωπικά σέ µένα τόση ἦταν ἡ ἀµεσότητα καί ἡ ζέση της. Ἀπό ἐκείνη τήν Κυριακή τοῦ Σεπτέµβρη, ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἔγινε ἡ ἐνορία τῶν χρόνων τῶν σπουδῶν µου. Σύντοµα διαπίστωσα πώς ὁ ναός αὐτός ἦταν ἡ ἐνορία καί τῆς πλειοψηφίας τῶν ἄγγλων ὀρθοδόξων τοῦ Λονδίνου καί ἡ βασική αἰτία πού ὁδηγοῦσε τά βήµατά τους ἐκεῖ δέν ἦταν ἄλλη ἀπό τήν παρουσία αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου πού ἤξερε νά ποιµαίνει, µποροῦσε νά ἐµπνέει κι ἔµοιαζε νά κατέχει τό µυστικό τῆς γλώσσας τῆς καρδιᾶς. Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός πώς ἦταν κυρίως µέσω τοῦ Ἀντωνίου πού ἡ Ὀρθοδοξία ἔγινε γνωστή στήν Μ. Βρετανία. Ὁ ἴδιος, πιστεύοντας στήν οἰκουµενική διάσταση τῆς Ὀρθοδοξίας, χειροτόνησε πολλούς ἄγγλους ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι τελοῦσαν (καί τελοῦν) τά µυστήρια στήν µητρική τους γ λ ώ σ σ α, ἀ κ ό µ α καί στούς ναούς ὅπου ὑπερτεροῦ σε τό ρωσικό στοι χεῖο, ἡ ἀγγλική γλώσσα δέν ἔλει πε ποτέ ἀπ τ ί ς λ ε ι τ ο υ ργ ι κ έ ς ἐκφωνήσεις. Εἶ ναι, νοµίζω, ἐνδει κτικό τῆς οἰκουµενικότητας τοῦ Ἀντωνίου τό γεγονός ὅτι φρόντισε νά τόν διαδεχθεῖ στήν ἡγεσία τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἕνας ἐπίσκοπος Ἀµερικανός στήν καταγωγή, ὁ Βασίλειος ἄνθρωπος ἔκτακτων ἐπίσης χαρισµάτων. Ἡ τελευταία µου ἀνάµνηση τοῦ Μητροπολίτη Ἀντωνίου ἦταν ὁ Ἑσπερινός τῆς Συγχώρησης, ἀρχή Σαρακοστῆς 2001. Μετά τό πέρας τῆς Ἀκολουθίας, ὁ Ἀντώνιος κάθισε σέ µιά καρέκλα (πολύ ἐξαντληµένος πιά) καί ζήτησε συγχώρεση ἀπό ὅλους τούς παριστάµενους καί µεῖς, ἕνας ἕνας περάσαµε καί πήραµε τήν εὐχή του. Περιµένοντας στή σειρά, εἶδα ἀνθισµένο στό πρόσωπό του ἕνα ἁπαλό χαµόγελο. Αὐτή ἡ εἰκόνα ἡ εἰκόνα ἑνός ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος στή δύση τῆς ζωῆς του ζητοῦσε συγχώρηση ἀπό ὅλους ταπεινά ἀλλά καί µέ χα- µόγελο ἔµοιαζε νά ἀποτυπώνει ἀδιάψευστα ἐσωτερική γαλήνη ἀλλά καί µυστική χαρά ἐν ὄψει τοῦ θανάτου πού ζύγωνε καί εἶχα τήν αἴσθηση πώς ἐκείνη τήν στιγµή, στό πρόσωπο αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἔβρισκε νόηµα κι ἀλήθεια ἡ λέξη ἐκείνη, ἡ τόσο ὄµορφη, πού καταφέρνει νά χωρέσει σέ τέσσερεις συλλαβές τόση χαρά, τόσην ἐλπίδα ἡ λέξη «προσδοκία». Προσδοκία ἀνάστασης, προσδοκία ζωῆς τοῦ µέλλοντος αἰῶνος. Χρῆστος Μακρόπουλος Σηµ.: Ὁ Χρ. Μακρόπουλος ἔζησε λίγα χρόνια στό Λονδίνο, ὅπου ἔκανε µεταπτυχιακές σπουδές πιάνου στό Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικῆς. 3

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ Ω ΕΚΑΗΜΕΡΟΥ 2005 2006 ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Παρασκευή 23/12 - Ἁγίων 10 ἐν Κρήτῃ Μαρτύρων 7.00 π.μ. Ὄρθρος καί οἱ Μεγάλες Ὧρες τῶν Χριστουγέννων Σάββατο 24/12 - Παραμονή Χριστουγέννων 6.00 π.μ. Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία 5.00 μ.μ. Μέγας Ἑσπερινός τῶν Χριστουγέννων Κυριακή 25/12 - Ἡ κατά σάρκα Γέννησις Τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ 5.00 π.μ. Ὄρθρος καί Θ. Λειτουργία Μεγ. Βασιλείου 8.30 π.μ. Β Θεία Λειτουργία ευτέρα 26/12 - Ἡ Σύναξις τῆς Θεοτόκου Τρίτη 27/12 - Ἁγ.Στεφάνου Σάββατο 31/12 Κυριακή 1/1/2006 - Περιτομή τοῦ Κυρίου - Μεγάλου Βασιλείου Εὐλογία Κοπή Βασιλόπιττας Πέμπτη 5/1 - Παραμονή Θεοφανείων 6.00 π.μ. Ὄρθρος, Μεγ. Ὧρες, Ἑσπερινός, Θ. Λειτουργία Μεγ. Βασιλείου καί ὁ Μέγας Ἁγιασμός Παρασκευή 6/1 - Τά Ἅγια Θεοφάνεια 7.00 π.μ. Ὄρθρος, Θ. Λειτουργία καί ὁ Μέγας Ἁγιασμός Σάββατο 7/1 - Ἁγ. Ἰωάννου Προδρόμου ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΝΑΡΗ Κυριακή 25/12 - Ἡ κατά σάρκα Γέννησις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ 5.00 π.μ. Ὄρθρος καί Θ. Λειτουργία Μεγ. Βασιλείου Κυριακή 1/1/2006 - Περιτομή Κυρίου, Μεγ. Βασιλείου Εὐλογία Κοπή Βασιλόπιττας Παρασκευή 6/1 Τά Ἅγια Θεοφάνεια 7.00 π.μ. Ὄρθρος, Θ. Λειτουργία καί ὁ Μέγας Ἁγιασμός Ἡ Θεία Κοινωνία τῶν κατ οἶκον ἀσθενῶν θά γίνει κατόπιν συνεννοήσεως μόνον κατά τήν Τετάρτη, Πέμπτη καί Παρασκευή 21,22,23 εκεμβρίου. ÌÇÍÉÁÉÁ ÅÊÄÏÓÇ ÅÍÏÑÉÁÓ ÁÃÉÏÕ ÃÅÙÑÃÉÏÕ ÊÕØÅËÇÓ ÅÐÉÌÅËÅÉÁ - ÕÐÅÕÈÕÍÏÓ: Ἀñ éµ. ÖÉËÏÈÅÏÓ Ì. ÍÉÊÏËÁÊÇÓ Ô.Ê. 113 61 ÊõøÝëç, Ôçë. 210-82.12.667 ÅÊÄÏÔÉÊÇ ÐÁÑÁÃÙÃÇ: ôçë. 210-34.76.090 ÄÉÁÍÅÌÅÔÁÉ ÄÙÑÅÁÍ 4

ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ ÍÅÁ Χριστουγεννιάτικη γιορτή Ἡ Χριστουγεννιάτικη γιορτή τῶν Κατηχητικῶν τῆς Ἐνορίας μας θά γίνει τήν Κυριακή 18 εκεμβρίου στό Πνευματικό Κέντρο, στόν 1ο ὄροφο τῆς ὁδοῦ Κεφαλληνίας. Θά περιλαμβάνει Θεατρικό τοῦ Ἀλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ἐκκλησιαστικούς ὕμνους, Ποιήματα, παραδοσιακούς χορούς, ἔκθεση Ἁγιογραφίας καί φυσικά πολλά, πολλά κεράσματα. Ἔναρξη: 6.30 μ.μ. Ἑσπερινά Κηρύγµατα Τά Ἑσπερινά Κηρύγματα τῆς Ἐνορίας μας θά διακοποῦν γιά τούς Ἁγ. Ἀποστόλους τήν ευτέρα 19 εκεμβρίου καί γιά τόν Ἅγ. Γεώργιο τήν Τετάρτη 21 εκεμβρίου. Θά ἐπαναληφθοῦν μετά τίς ἑορτές τοῦ ωδεκαημέρου τήν ευτέρα 9 καί τήν Τετάρτη 11 Ἰανουαρίου ἀντιστοίχως. Ὑπεύθυνος ἀμφοτέρων εἶναι ὁ π. Γεράσιμος. Πανηγύρεις τῆς Ἐνορίας µας Μέ λαμπρότητα ἀλλά καί κατάνυξη ἑορτάσαμε τήν μνήμη δυό μεγάλων Ἁγίων κατά τό παρελθόν διάστημα, τούς ὁποίους ἰδιαιτέρως τιμοῦμε στήν Ἐνορία μας. Πρόκειται γιά τόν Ἅγιο Νεκτάριο καί τήν Ἁγία Βαρβάρα. Τόν μέν Ἅγ. Νεκτάριο ἑορτάσαμε στό Παρεκκλήσιο τοῦ ἀνακαινισμένου 1ου ὀρόφου τῆς Στέγης Γερόντων τοῦ Ναοῦ μας παρουσίᾳ πολλῶν ἐνοριτῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν νά τιμήσουν τόν Ἅγιο καί νά προσκυνήσουν τεμάχιο τῶν χαριτοβρύτων Ἱ. Λειψάνων του, πού φυλάσσονται στό Ναό μας. Τήν Πανήγυρη τίμησε μέ τήν παρουσία του ὁ Αἰδεσιμολ. Πρωτ. Κωνστ. Βαστάκης, ἱδρυτής καί πρώην Πρόεδρος τοῦ.σ. τῆς Στέγης μας. Ἐπίσης πανηγυρίσαμε τήν μνήμη καί τό θαῦμα τῆς Ἁγ. Βαρβάρας στό Παρεκκλήσιο τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων Κανάρη. Συνάμα κατά τήν κυριώνυμο τῆς ἑορτῆς, τήν Κυριακή 4 εκεμβρίου τελέσαμε Κτιτορικό Ἀρχιερατικό Μνημόσυνο τοῦ ἥρωα τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 Ναυάρχου Κωνσταντίνου Κανάρη καί τῆς συζύγου τοῦ εσποίνης καθώς ἐπίσης καί τῶν ἀειμνήστων Ἀνακαινιστῶν, Εὐεργετῶν καί ωρητῶν τοῦ Ἱ. Παρεκκλησίου. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη ὅλων, πού ἀγωνίστηκαν ὥστε νά ἔχουμε ἀξιοπρεπεῖς χώρους γιά νά λατρεύουμε τόν Κύριό μας καί νά τιμοῦμε τούς Ἁγίους του! Ἀπογευµατινό Προσκύνηµα Ἦταν τό Σάββατο 26 Νοεμβρίου ὅταν ἐπι σκε φθήκαμε τήν Ἱ. Μονή Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, στό Μαρκόπουλο τοῦ Ὠρωποῦ, ὅπου μας ὑποδέχθηκε ἡ φιλόξενη γυναικεία ἀδελφότητα τῆς Μονῆς. Ἀφοῦ μας προσφέρθηκε τό καθιερωμένο κέρασμα καί εἴδαμε τά πανέμορφα κτίρια τῆς Μονῆς, τελέσαμε τόν Ἑσπερινό στό Καθολικό. Ἦταν μία ἀκόμη εὐκαιρία πνευματικῆς ἀνατάσεως καί περισυλλογῆς γιά ὅλους ἐμᾶς πού ζοῦμε στό πολύβουο κέντρο τῶν Ἀθηνῶν. Συγκεντρώθηκαν 490,00 εὐρώ. Bazaar Ἄλλο ἕνα Χριστουγεννιάτικο Bazaar διοργανώνει ἡ Ἐνορία μας ἀπό τήν ευτέρα 12 ἕως καί τήν Κυριακή 18 εκεμβρίου στήν ἰσόγειο αἴθουσα τῆς Στέγης Γερόντων τῆς Ἐνορίας μας ἀπ ὅπου μποροῦμε ὅλοι νά ἀγοράσουμε κάποια μικρά δῶρα καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά στηρίξουμε τήν Στέγη μας. Τά ἐγκαίνια θά γίνουν τήν ευτέρα 12 εκεμβρίου μετά τήν Θ. Λειτουργία. Ὧρες λειτουργίας: πρωί 9 π.μ.-12.30 μ.μ. καί ἀπόγευμα 5.00-7.00 μ.μ. 5

6 Τά λείψανα τοῦ Ἁγ. Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας στήν Ἐνορία μας ὉἉγ. Λ ο υ κ ᾶ ς (1877-1961) γεννήθηκε στό Κέρτς τῆς Κριμαίας ἀπό πατέρα Ρωμαιοκαθολικό καί μητέρα Ὀρθόδοξη. Ἡ οἰκογένειά του πολύ νωρίς μετακομίζει στό Κίεβο, ὅπου σπουδάζει ἰατρική. Ἐργάζεται ὡς χειρουργός καί διαπρέπει στήν Ἄπω Ἀνατολή. Ἐκεῖ γνωρίζει καί τήν σύζυγό του Ἄννα μέ τήν ὁποία ἀπέκτησαν τέσσερα παιδιά. Ἐκλέγεται τό 1917 Καθηγητής στό Πανεπιστήμιο τῆς Τασκένδης. Ἡ Ρωσική Ἐπανάσταση ἔχει ἀρχίσει καί ἡ Ἐκκλησία διώκεται ἀπηνῶς. Ὁ Ἅγιος ὡς γνήσιο τέκνο τῆς Ἐκκλησίας ἐξακολουθεῖ νά συμμετέχει στή λατρεία της. Τό 1921 χειροτονεῖται διάκονος καί πρεσβύτερος παρά τίς φοβερές καταστάσεις πού ἀντιμετωπίζει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί οἱ ἄνθρωποί της. Ἔλαβε τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ καί παράλληλα ἀσκεῖ καί τήν ἰατρική. Μετά τόν θάνατο τῆς συζύγου του τό 1923 χειροτονεῖται ἐπίσκοπος. Γνώρισε πολλές ἐξορίες, φυλακίσεις καί διωγμούς, ἔφθασε δέ μέχρι τό Πλάχινο πέρα ἀπό τόν ἀρκτικό κύκλο. Βραβεύεται μέ τό βραβεῖο Στάλιν ἀπό τόν ἴδιο τόν δικτάτορα τό 1946 γιά τίς ὑπηρεσίες πού προσέφερε στόν ἐθνικό ἀγῶνα κατά τῶν Γερμανῶν κατακτητῶν, ἀλλά καί γιά τήν μεγάλη του προσφορά στήν ἰατρική ἐπιστήμη καί εἰδικά μέ τήν τοπική ἀναισθησία καί τήν θεραπεία τῶν πυογόνων λοιμώξεων. Κοιμήθηκε τήν 11η Ἰουνίου 1966 καί πλῆθος κόσμου τόν μετέφερε στό Κοιμητήριο παρά τήν αὐστηρή ἀπαγόρευση τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος. Στίς 23 Νοεμβρίου ἡ Ἐνορία μας εἶχε τήν ἰδιαίτερη εὐλογία καί τιμή νά φιλοξενήσει γιά λίγες ὧρες κάτω ἀπό τό θόλο τοῦ Ναοῦ τοῦ προστάτου μας Ἁγ. Γεωργίου τά χαριτόβρυτα Λείψανα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ (τμήματα ἀπό τήν ἄφθαρτη καρδιά καί τό σῶμα Του) μεταφερθέντα ἀπό τήν Ἱ. Μονή Σαγματᾶ Θηβῶν ὅπου εἶναι ἀποθησαυρισμένα. Στίς 6 μ.μ. ἀφίχθη ὁ Καθηγούμενος καί βιογράφος (στά Ἑλληνικά) τοῦ Ἁγίου Ἀρχιμ. Νεκτάριος Ἀντωνόπουλος μέ τά θαυματουργά Λείψανα τοῦ Ἁγίου. Στά Προπύλαια τοῦ Ναοῦ μας τόν ὑπεδέχθησαν ὁ προϊστάμενος Ἀρχιμ. Φιλόθεος Νικολάκης μέ τούς συνεφημερίους Οἰκον. Παν. Χαβάτζα καί Πρεσβ. Γεράσιμο Φακιώλα, ἐνῶ παρών ἦταν καί ὁ σεβαστός καί πολιός Πρωτ. Κωνστ. Βαστάκης, τό Ἐκκλ. Συμβούλιο καί πλῆθος ἐνοριτῶν. Μετά ἀπό σύντομη δέηση τά Ἱ. Λείψανα παρέλαβε ὁ π. Φιλόθεος, ὁ ὁποῖος καί τά μετέφερε στό μέσον τοῦ Ναοῦ σέ κατάλληλα εὐτρεπισμένο χῶρο. Ἀμέσως ἐψάλη ὁ Παρακλητικός Κανόνας στόν Ἅγ. Λουκᾶ καί μετά τό πέρας αὐτοῦ πραγματοποιήθηκε ὁμιλία καί προβολή διαφανειῶν σέ σχέση μέ τή ζωή τοῦ μεγάλου Ρώσου Ἁγίου Λουκᾶ ἀπ τόν Καθηγούμενο π. Νεκτάριο. Πραγματικά ζήσαμε στιγμές μοναδικές, ἡ συγκίνησή μας μεγάλη, τά αὐτιά μας δέν χόρταιναν νά ἀκοῦν καί τά μάτια μας νά βλέπουν γιά τόν σύγχρονο αὐτό μεγάλο Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Ναός κατάμεστος ἀπό ὅλες τίς ἡλικίες, ἰδιαίτερα ὅμως ἀπό τούς νέους. Καθ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἀκολουθίας ἀλλά καί μετά ἀπ τήν ὁμιλία ὑπῆρχε οὐρά μεγάλη ἐνώπιον τῶν Ἱ. Λειψάνων. Ἀρκετούς εἴδαμε μετά νά σκουπίζουν τά δάκρυα ἀπ τά μάτια τους, ἄλλους νά προσεύχονται σιωπηλά-βουβά σέ μιά ἄκρη τοῦ Ναοῦ καί ἄλλους νά θέλουν νά μάθουν περισσότερα γιά τόν Ἅγιο. Μεγάλη ἡ εὐλογία γιά τήν Ἐνορία μας. Εὐχόμαστε νά ζήσουμε καί ἄλλες παρόμοιες. Ἅγιε Ἀρχιεπίσκοπε-Ἰατρέ Λουκᾶ πρέσβευε καί ὑπέρ τῆς Ἐνορίας μας. Γεώργιος Μαγκιρίδης, Θεολόγος

Μιά ματιά στό παρελθόν Ξ εφυλλίζοντας τό βιβλίο Πρακτικῶν τοῦ Ναοῦ µας ρίξαµε µιά µατιά σέ περασµένους χειµῶνες, σάν τέτοια ἐποχή, κοντά στά Χριστούγεννα... Καί εἴδαµε ὅτι τόν Δεκέµβριο τοῦ 1940 διορίσθηκε ὁ π. Χαρίτων Πνευµατικάκης, ὡς Ἱεροκήρυξ στό Ναό µας µετά ἀπό ὑπόδειξη τῆς ἀδελφότητος Θεολόγων «Ζωή». Ὁ µετέπειτα ἱεραπόστολος τῆς Ἀφρικῆς... περί τά τέλη Νοεµβρίου 1942 παραιτήθηκε ὁ µέχρι τότε δεξιός ἱεροψάλτης Ἀντώνιος Μπελούσης καί ἀνέλαβε τό δεξιό ἀναλόγιο ὁ Ἰάκωβος Στρατής. Τέτοια ἐποχή τό 1952 γίνονται οἱ ἐργασίες ἐξωτερικῆς ἀµµοκονιάσεως τοῦ Ναοῦ µας. Στίς 29 Νοεµβρίου 1953 τό Ἐκκλησιαστικό Συµβούλιο τοῦ Ναοῦ µέ Πρόεδρο τόν Ἀρχιµανδρίτη Τι- µόθεο Χαλόφτη ἐνέκρινε τήν µακέττα πού ὑπέβαλε ὁ Φώτης Κόντογλου γιά τήν ἁγιογράφηση τοῦ Τρούλου. Ἔκρινε ἐπίσης οἰκονοµικά συµφέρουσα τήν προσφορά του, ὕψους 115.000.000 δρχ. (µετακατοχική ἐποχή, ὁπότε ὁ πληθωρισµός εἶναι στά ὕψη), ἐνῶ ὁ µέχρι τότε ἁγιογράφος τοῦ Ναοῦ Δηµήτριος Πελεκάσης ζητοῦσε 180.000.000δρχ. Ἔτσι ξεκίνησε νά ἁγιογραφεῖ στόν Ναό µας ὁ Φώτης Κόντογλου. Τόν Δεκέµβριο τοῦ 1958 ἀποπερατώθηκαν ἀπό τόν Φώτη Κόντογλου οἱ τοιχογραφίες τῆς Πεντηκοστῆς καί τῆς Ψηλαφήσεως τοῦ Θωµᾶ. Τό Ἐκκλησιαστικό Συµβούλιο µέ Πρόεδρο τόν Ἀρχιµανδρίτη Τιµόθεο Θανόπουλο ἀποφάσισε νά εὐχαριστήσει τούς Πέτρο Μπελιγράτη καί Ὄλγα σύζυγο Πέτρου Μπελιγράτη πού ἔκαναν τή δαπάνη γιά τίς παραπάνω τοιχογραφίες, νά τούς ἀνακηρύξει Μεγάλους Εὐεργέτες καί νά ἀναγραφοῦν τά ὀνόµατά τους µέ χρυσά γράµµατα σέ εἰδική µαρµάρινη πλάκα εἰς αἰώνιο µνηµόσυνό τους. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ µνήµη αὐτῶν πού ἐνδεικτικά ἀναφέραµε στό παρόν κείµενο, ἀλλά καί ὅλων ὅσων δια κόνησαν στήν Ἐνορία µας ἀπό ὁποιαδήποτε θέση. Ἐπιµέλεια Οἰκον. Παναγιώτης Χαβάτζας ΩΡΕΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΤΕΓΗ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟ Ἀγγελοπούλου Γεωργία...150,00 Ἀδαµαντίδης Περικλῆς...150,00 Ἀλεξόπουλος Ἰωάννης...200,00 Ἀνδρίτσου Εἰρήνη...700,00 Ἀνώνυµος...150,00 Ἀνώνυµος...100,00 Ἀνώνυµος...100,00 Ἀνώνυµος...50,00 Ἀνώνυµος...50,00 Ἀνώνυµος...50,00 Αὐγερινοπούλου-Χατζῆ Σταυρ....200,00 Γαβουνέλη Ἐλπινίκη...50,00 Γεωργανᾶ Βασιλική...100,00 Γιάγκογλου Ἐλπινίκη...50,00 Γιουρέλη Ἑλένη...50,00 Γκόγκας Ἰωάννης...150,00 Δασκαλοθανάσης Χρῆστος...80,00 Διγινοπούλου Ἑλένη...500,00 Ἑλληνική Μετεωρολογική Ἑταιρεία...100,00 Καβουλάκου Νταίζη...100,00 Κανταρτζής Θεµιστοκλῆς...60,00 Καραγεώργου Παρασκευή...200,00 Καρελλᾶ Διδώ...80,00 Κατσιµάρδου Μαρία...70,00 Κατσούφη Ἀγγελική...200,00 Κοκοτόπουλος Χαράλαµπος...50,00 Κόλλια Γαλανοπούλου Αδαµαντία...300,00 Κοντούλια Πολυάνθη...70,00 Κοτρότσου Ἀθανασία...50,00 Κουρεµπανάς Γεώργιος...50,00 Κύκλος Ἑλλην. Φωτός Μαρίας Λουκίδου...100,00 Κυριακοῦ Μαίρη...100,00 Κωνσταντοπούλου Ἀκινδύνα...50,00 Λύρας Στυλιανός...2.000,00 Μανώλου Ἰφιγένεια...100,00 Μαούτσου Κωνσταντίνα...150,00 Ματσάγγος Ἰωάννης...220,00 Μήλα Μαρία...70,00 Μπαρµπούρης Παναγιώτης...150,00 Νικολουζάκη Βασιλική...100,00 Οἰκογ. Κώνστα-Παπαχρήστου Θάλειας..150,00 Οἰκογ. Σιώτου Γεωργίου...50,00 Παπανδρέου Ἀφροδίτη...100,00 Προµπονάς Στέφανος...80,00 Σούτσου Σοφία...50,00 Σπανορήγα Πηνελόπη...500,00 Σπανοῦ Ἀνθούλα...100,00 Σταµέλου Μαρία...50,00 Τζιώτη Τάκης & Σούλα...60,00 Τριανταφύλλου Γεώργιος...100,00 Φιλικός Κύκλος Κυριῶν...265,00 Χαραλαµπόπουλος Βασίλειος...100,00 Δίσκοι Ἱ.Ν. Ἁγ. Γεωργίου...595,70 Δίσκοι Ἱ.Π. Ἁγ. Ἀποστόλων Κανάρη..204,50 7

Ἱ. Παρεκκλ. Ἁγ. Ἀποστόλων, Πανήγυρις Ἁγ. Βαρβάρας. Στέγη Γερόντων, Πανήγυρις Ἁγ. Νεκταρίου. Τά Λείψανα τοῦ Ἁγ. Λουκᾶ στήν Ἐνορία µας. Ἐπίσκεψη στό Βυζαντινό Μουσεῖο. ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ