ΠΩΣ ΝΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ(Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΑ- ΤΑΣΚΟΠΟΥ)

Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ. ΠΩΣ ΝΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ(Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΑ- ΤΑΣΚΟΠΟΥ) Ἀποσπάσματα ἀπὸ ἄρθρο στὰ «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» (28-2-13) ΠΕΡΙΛΗΨΗ. ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΙΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝ- ΤΑΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ, ΠΩΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΗ- ΜΕΙΟ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ. Ὁ Γιούρι Ἀλεξάντροβιτς Μπεζμένοφ ἀποκάλυψε τὴ δεκαετία τοῦ 80 (!) βῆμα-βῆμα ἕνα κλασικὸ σχέδιο ἀποσταθεροποίησης κρατῶν. Τὴ δεκαετία τοῦ 80 ἕνας Σοβιετικὸς πράκτορας τῆς ΚGΒ, εἰδικὸς στὴν προπαγάνδα καὶ στὸν ψυχολογικὸ πόλεμο, ὁ Γιούρι Ἀλεξάντροβιτς Μπεζμένοφ, γνωστὸς ἐπίσης μὲ τὸ «δυτικὸ» ψευδώνυμο Τόμας Ντέιβιντ Σουμᾶν, εἶχε ἤδη αὐτομολήσει στὴ Δύση καὶ προέβαινε σὲ συγκλονιστικὲς ἀποκαλύψεις. Ἔγινε γνωστὸς γιὰ τὶς διαλέξεις καὶ τὰ βιβλία του σὲ σχέση μὲ τὶς μεθόδους προπαγάνδας, διάβρωσης καὶ ἀποσταθεροποίησης κρατῶν ποὺ ἀκολουθοῦσε ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση, οἱ ὁποῖες ὅμως δὲν ἦταν τίποτα παραπάνω

Σχῆμα 1:

ἀπὸ ἀνάλογες πρακτικὲς ποὺ ἀκολουθοῦσαν -καὶ ἀκολουθοῦν μέχρι σήμερα, καὶ μάλιστα τελειοποιημένες- κι ἄλλες δυνάμεις, ὄχι ἀπαραίτητα κρατικές. Στὶς διαλέξεις καὶ τὶς συνεντεύξεις τοῦ περιέγραψε κυρίως τὴν προσπάθεια τῶν Σοβιετικῶν νὰ ὑπονομεύσουν τὶς ΗΠΑ, στὶς τεχνικὲς ποὺ περιγράφει ὅμως ἀναγνωρίζει κανεὶς τὸ «πρωτόκολλο» ὑπονόμευσης ποὺ χρησιμοποιεῖται σὲ πολλὲς χῶρες-στόχους ἀπὸ ἄλλα κράτη, κυρίως ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς ΗΠΑ, καὶ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ σήμερα ὀνομάζεται «νέα τάξη πραγμάτων» ἢ «παγκοσμιοποίηση». Αὐτό, δηλαδή, τὸ ὁποῖο κατεξοχὴν περιγράφει σήμερα ὡς ἐχθρό της χώρας τοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ πλανήτη ὁ Ρῶσος πρόεδρος, Βλαντιμὶρ Πούτιν. Οἱ καταστάσεις καὶ οἱ ρόλοι ἀλλάζουν... Οἱ ὁμοιότητες μὲ αὐτὰ ποὺ ἔχουν συμβεῖ στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν περίοδο τῆς Μεταπολίτευσης καὶ συνεχίζουν νὰ συμβαίνουν εἶναι δύσκολο νὰ ἐκληφθοῦν ὡς σύμπτωση καὶ ὁπωσδήποτε προσφέρονται γιὰ ἐξαγωγὴ συμπερασμάτων. «Ἡ λέξη ὑπονόμευση, ἂν κοιτάξετε σ ἕνα λεξικό, εἶναι ὁ ὅρος ποὺ χρησιμοποιοῦμε γιὰ νὰ περιγράψουμε τὶς δραστηριότητες γιὰ τὴν καταστροφὴ πραγμάτων ὅπως ἡ πίστη, ἡ θρησκεία, τὸ οἰκονομικὸ καὶ πολιτικὸ σύστημα μίας χώρας, καὶ συνήθως εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὴν κατασκοπεία καὶ ἄλλα ρομαντικὰ πράγματα, ὅπως ἡ ἀνατίναξη γεφυρῶν, ὁ ἐκτροχιασμὸς τρένων κι ἄλλες χολιγουντιανὲς πράξεις.»αὐτὰ ὅμως ποὺ θὰ σᾶς πῶ τώρα δὲν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὰ κλισὲ τῆς κατασκοπείας ἢ τὶς δραστηριότητες τῆς ΚGΒ γιὰ τὴ συλλογὴ πληροφοριῶν. Ἡ περισσότερο λανθασμένη ἀντίληψη εἶναι ὅτι ἡ δραστηριότητα τῆς ΚGΒ περιορίζεται στὴν κλοπὴ τῶν σχεδίων ὑπερηχητικῶν ἀεροσκαφῶν, τὴν παράδοσή τους στοὺς Σοβιετικοὺς καὶ τὴν πώλησή τους στὴ σοβιετικὴ στρατιωτικὴ βιομηχανία. Αὐτὸ εἶναι μόνο ἕνα κομμάτι τῆς ἀλήθειας. Τὸ 85% τῶν πόρων δαπανᾶται στὴν ὑπονόμευση. Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει ρομαντισμός! Οὔτε ἀνατινάξεις γεφυρῶν οὔτε μικροφὶλμ μέσα σὲ κουτάκια Coca-Cola οὔτε τίποτα παρόμοιο μὲ τὶς ταινίες τοῦ Τζέιμς Μπόντ». Στὴ συνέχεια ἐξηγεῖ γιατί ἡ ὑπονόμευση γίνεται μέ... νόμιμο τρόπο. «Ὅλη αὐτὴ ἡ δραστηριότητα μπορεῖ νὰ παρατηρηθεῖ εὔκολα ἐὰν κοιτάξετε προσεκτικά. Σύμφωνα μὲ τὴ νομοθεσία, στὶς δυτικὲς κοινωνίες δὲν εἶναι ἔγκλημα ἐπειδὴ ἀκριβῶς ὑπάρχει αὐτὴ ἡ παρερμηνεία καὶ διαστρέβλωση τῶν ὅρων ποὺ μᾶς κάνει νὰ νομίζουμε πὼς ἡ ὑπονόμευση σημαίνει ὅτι κάποιος θὰ καταστρέψει τὴν ὄμορφη γέφυρά μας. Ὄχι. Αὐτὸς ποὺ θὰ ὑπονομεύσει εἶναι ὁ φοιτητὴς ποὺ ἔρχεται στὸ πλαίσιο ἀνταλλαγῆς φοιτητῶν, ὁ ἠθοποιός, ὁ καλλιτέχνης, ἕνας δημοσιογράφος σὰν κι ἐμένα, ὅπως ἤμουν πρὶν ἀπὸ δέκα χρόνια. Ἡ ὑπονόμευση εἶναι ἀμφίδρομη δραστηριότητα. Δὲν μπορεῖς νὰ ὑπονομεύσεις ἕνα λαὸ ποὺ δὲν θέλει νὰ ὑπονομευτεῖ. Ἡ ὑπονόμευση μπορεῖ νὰ ἐπιτύχει μόνο ὅταν ὁ ὑπονομευτής, αὐτὸς ποὺ ἐκτελεῖ τὴν ὑπο-

νόμευση, ἔχει ἕνα στόχο ποὺ ἀνταποκρίνεται. Ἡ ἐπικοινωνία πρέπει νὰ εἶναι ἀμφίδρομη». Ὁ Μπεζμένοφ ἐξηγεῖ τὴ λογική της ὑπονόμευσης ὅπως τὴν εἶχε ἀναπτύξει πρὶν ἀπὸ δυόμισι χιλιάδες χρόνια ὁ Κινέζος στρατηγὸς καὶ φιλόσοφος Sun Zu καὶ ἀναλύει τὰ διάφορα στάδια τῆς προσαρμοσμένα στὴ σύγχρονη ἐποχή.«ἡ ὑψηλότερη τέχνη τοῦ πολέμου εἶναι νὰ μὴν πολεμᾶς καθόλου, ἀλλὰ νὰ ὑπονομεύεις ὁτιδήποτε ἔχει ἀξία στὴ χώρα τοῦ ἐχθροῦ σου, ὥστε ἡ ἀντίληψη τῆς πραγματικότητας στὸ μυαλό του νὰ διαστρεβλωθεῖ σὲ σημεῖο ποὺ νὰ μὴν σὲ θεωρεῖ καν ἐχθρό. Νὰ πιστέψει ὅτι τὸ δικό σου σύστημα, ὁ δικός σου πολιτισμὸς καὶ τὰ δικά σου ἤθη ἀποτελοῦν ἐναλλακτικὲς ποὺ ὄχι μόνο δὲν τὶς ἀπεχθάνεται, ἀλλὰ τὶς ἐπιθυμεῖ καὶ τὶς προτιμᾶ ἀπὸ τὸ νὰ πεθάνει γιὰ τὶς δικές του. Αὐτὸς εἶναι ὁ τελικὸς στόχος τῆς ὑπονόμευσης καὶ μέχρι ἐδῶ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ χωρὶς νὰ πέσει οὔτε μία σφαίρα!» Τὰ στάδια τῆς ὑπονομεύσεως «Τί εἶναι ἡ ὑπονόμευση; Ἀποτελεῖται ἀπὸ τέσσερα χρονικὰ στάδια: 1.»Τὸ 1ο στάδιο τῆς ὑπονόμευσης εἶναι τὸ στάδιο ποὺ ὀνομάζεται ἐκφυλισμός. Ἡ ἴδια ἡ λέξη λέει τί ἀκριβῶς γίνεται. Χρειάζονται δεκαπέντε μὲ εἴκοσι χρόνια γιὰ νὰ ἐκφυλιστεῖ μία κοινωνία. Γιατί δεκαπέντε μὲ εἴκοσι χρόνια; Γιατί τόσος χρόνος ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ ἐκπαιδεύσεις μία γενιά, μία γενιὰ μαθητῶν ἢ παιδιῶν, γιὰ τὸ χρονικὸ διάστημα κατὰ τὸ ὁποῖο διαμορφώνονται ἡ ἰδεολογία τους, ἡ ἀντίληψη γιὰ τὸν κόσμο καὶ ἡ προσωπικότητά τους. Οὔτε περισσότερο οὔτε λιγότερο. Ἡ διαδικασία διαρκεῖ δεκαπέντε μὲ εἴκοσι χρόνια. 2.»Τί περιλαμβάνει; Περιλαμβάνει μεθόδους προπαγάνδας - ἡ ἄμεση ἐπαφὴ δὲν ἔχει σημασία. Οἱ τομεῖς ὅπου διαμορφώνεται ἡ κοινὴ γνώμη εἶναι ἡ θρησκεία, τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα, ἡ κοινωνικὴ ζωή, ἡ δημόσια διοίκηση, τὰ σώματα ἀσφαλείας καί, φυσικά, οἱ σχέσεις μεταξὺ ἐργοδοτῶν καὶ ἐργαζομένων, ἡ οἰκονομία. Αὐτὰ εἶναι τὰ πεδία δράσης. 3.»Ἡ τακτικὴ ὑπονόμευσης γιὰ τὴν ὁποία μιλάω εἶναι παρόμοια μὲ τὴν ἰαπωνικὴ καὶ κινεζικὴ πολεμικὴ τέχνη. Ἐὰν κάποιος πιὸ βαρὺς ἀπὸ ἐμένα θέλει νὰ μὲ χτυπήσει στὸ πρόσωπο, θὰ ἦταν πολὺ ἀφελὲς ἐκ μέρους μου νὰ σταματήσω μὲ τὴ δύναμή μου τὸ χτύπημα αὐτό. Πρῶτα πρέπει νὰ ἀποφύγουμε τὸ χτύπημα καὶ μετὰ νὰ πιάσουμε τὸ χέρι καὶ νὰ συνεχίσουμε τὴν κίνησή του πρὸς τὴν ἴδια κατεύθυνση, ἕως ὅτου ἔρθει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν τοῖχο. Αὐτὸ ποὺ συμβαίνει ἐδῶ εἶναι ὅτι ἡ χώρα-στόχος κάνει κάτι λάθος. Ἂν εἶναι μία ἐλεύθερη δημοκρατικὴ χώρα, τότε ὑπάρ-

χουν πολλὲς διαφορετικὲς κινήσεις μέσα στὴν κοινωνία - προφανῶς ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι ποὺ εἶναι οἱ ἴδιοι ἀντίθετοι μὲ τὴν κοινωνία. Μπορεῖ νὰ εἶναι ἁπλοὶ ἐγκληματίες, ἰδεολόγοι ἀντίθετοι μὲ τὴν κρατικὴ πολιτικὴ καὶ μέσα σὲ αὐτοὺς μία μικρὴ ὁμάδα ξένων πρακτόρων ποὺ ἀγοράστηκαν, ὑπονομεύτηκαν καὶ στρατολογήθηκαν [Σ.Σ.:...ἀγωνιστικοὺς χαιρετισμοὺς στοὺς συντρόφους ἀναρχικούς, κουκουλοφόρους, ἀντιεθνικιστές, μπαχαλάκηδες]. Τὴ στιγμὴ ποὺ ὅλα αὐτὰ ὁδηγηθοῦν πρὸς τὴν ἴδια κατεύθυνση, τότε εἶναι ἡ στιγμὴ ποὺ πρέπει νὰ πιάσουμε τὴν κίνηση καὶ νὰ τὴν ὠθήσουμε πρὸς τὴν ἴδια κατεύθυνση, μέχρι ἡ κίνηση αὐτὴ νὰ ὁδηγήσει τὴν κοινωνία σὲ κατάρρευση. Δὲν σταματᾶμε ἕναν ἐχθρό. Τὸν βοηθᾶμε νὰ πάει πρὸς τὴν κατεύθυνση ποὺ ἐμεῖς θέλουμε. Στὸ στάδιο τοῦ ἐκφυλισμοῦ δημιουργοῦνται τάσεις στὴν κοινωνία, οἱ ὁποῖες εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετες μὲ τὰ βασικὰ ἤθη καὶ τὶς ἀξίες της. Ἡ ἐκμετάλλευση αὐτῶν τῶν τάσεων εἶναι ὁ στόχος τοῦ ὑπονομευτῆ. Ἡ θρησκεία, ἡ ἐκπαίδευση, ἡ κοινωνικὴ ζωή, ἡ δομὴ τῆς ἐξουσίας, οἱ ἐργασιακὲς σχέσεις καί, τέλος, τὰ σώματα ἀσφαλείας εἶναι τὸ πεδίο ἐφαρμογῆς τῆς ὑπονόμευσης. Τί ἀκριβῶς σημαίνει αὐτό; 4.»Στὴν περίπτωση τῆς θρησκείας, καταστροφή, ἀλλοίωση, ἀντικατάσταση μὲ διάφορα σεξιστικὰ δόγματα, ποὺ ἀποσποῦν τὴν προσοχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν ἔχει σημασία ἂν εἶναι ἀνόητα ἢ ἀφελῆ- ἀρκεῖ τὸ κύριο θρησκευτικὸ δόγμα νὰ ἀρχίσει σιγὰ σιγὰ νὰ διαβρώνεται καὶ νὰ διαχωριστεῖ ἀπὸ τὸ κύριο μέλημα τοῦ θρησκευτικοῦ δόγματος, ποὺ εἶναι νὰ φέρει τοὺς ἀνθρώπους κοντὰ στὸν θεό. Βοηθᾶ τὴν ὑπονόμευση ἡ ἀντικατάσταση τῶν ὑφιστάμενων ἀποδεκτῶν θρησκευτικῶν ὀργανώσεων μὲ ψεύτικες ὀργανώσεις ποὺ ἀποσποῦν τὴν προσοχὴ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ τοὺς κατευθύνουν σὲ ἄλλες. 5.»Στὴν ἐκπαίδευση, δημιουργεῖται ἀποπροσανατολισμὸς ὥστε οἱ μαθητὲς νὰ μὴν μαθαίνουν ὁτιδήποτε ἐποικοδομητικό, πραγματικό, ἀποτελεσματικό. Ἀντὶ γιὰ μαθηματικά, φυσική, χημεία καὶ ξένες γλῶσσες νὰ τοὺς μάθετε τὴν ἱστορία τοῦ ἀστικοῦ πολέμου, φυσικὲς τροφές, οἰκιακὴ οἰκονομία, θέματα πάνω στὸ σέξ, ὁτιδήποτε, ἀρκεῖ νὰ τοὺς κρατήσουν μακριὰ ἀπὸ τὰ σημαντικά. 6.»Στὴν κοινωνικὴ ζωή, ἀντικατάσταση τῶν παραδοσιακῶν ὀργανώσεων μὲ ψεύτικες. Ἀφαιρέστε τοὺς τὴν ὑπευθυνότητα καὶ ἀντικαταστῆστε τὶς σχέσεις μεταξὺ ἀτόμων, ὁμάδων καὶ κοινωνία μὲ τεχνητὰ δημοκρατικὰ σώματα. Ἀντὶ σχέσεων κοινωνικῆς ζωῆς, ἐγκαταστῆστε ἱδρύματα κοινωνικῆς ἐργασίας, Μὴ Κερδοσκοπικὲς Ὀργανώσεις ποὺ πληρώνονται ὄχι ἀπὸ τὴν κοινωνία, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ κράτος.

7.»Δομὴ τῆς ἐξουσίας: Ἡ φυσικὴ δομὴ τῆς διακυβέρνησης ποὺ παραδοσιακὰ εἴτε ἐκλέγεται ἀπὸ τὸ λαὸ εἴτε διορίζεται ἀπὸ τοὺς ἐκλεγμένους ἀπὸ τὸ λαὸ ἡγέτες σταδιακὰ ἀντικαθίστανται ἀπὸ τεχνητὰ σώματα, ὁμάδες μὴ ἐκλεγμένων [Σ.Σ.: Μήπως σᾶς θυμίζει ΜΚΟ;] ποῦ ἴσως δὲν ἀρέσουν σὲ κανέναν, ἀλλὰ παρ ὅλα αὐτὰ ὑπάρχουν. Μία τέτοια ὁμάδα εἶναι καὶ τὰ μέσα ἐνημέρωσης. Ποιὸς τοὺς ψήφισε; Πῶς γίνεται νὰ ἔχουν τόση ἐξουσία, νὰ ἐπηρεάζουν τὸ μυαλό σας, νὰ μποροῦν νὰ βιάζουν τὸ μυαλό σας, ποιὸς τοὺς ἐξέλεξε; Τί τοὺς δίνει τὸ θράσος νὰ σᾶς λένε τί εἶναι τὸ σωστὸ καὶ τί ὄχι γιὰ τὴν ἐκλεγμένη ἀπὸ ἐσᾶς κυβέρνηση; Ἡ δομὴ τῆς ἐξουσίας σιγὰ σιγὰ διαβρώνεται ἀπὸ ἄτομα ποὺ δὲν ἔχουν τὰ προσόντα οὔτε τὴ λαϊκὴ ἐντολὴ γιὰ νὰ βρίσκονται στὴν ἐξουσία. 8.»Σώματα ἀσφαλείας, κι αὐτὰ διαβρώνονται. Ἐργοδοτικὲς σχέσεις. Στὸ στάδιο αὐτὸ τῶν δεκαπέντε - εἴκοσι χρόνων καταστρέφουμε τὶς παραδοσιακὰ θεσπισμένες σχέσεις τῶν συλλογικῶν διαπραγματεύσεων μεταξὺ ἐργοδοτῶν καὶ ἐργαζομένων. Ἀπὸ τὴ στιγμή, λοιπόν, ποὺ φέρνετε μία χώρα στὸ σημεῖο τοῦ ἐκφυλισμοῦ, ὅπου τίποτα πιὰ δὲν λειτουργεῖ, στὸ σημεῖο ὅπου κανεὶς δὲν ξεχωρίζει τὸ σωστὸ ἀπὸ τὸ λάθος, ὅπου δὲν ὑπάρχει διάκριση μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ, τότε ἔρχεται τὸ ἑπόμενο στάδιο. «Ἔρχεται τὸ δεύτερο στάδιο τώρα, ἡ ἀποσταθεροποίηση. 1.»Τὸ λέει καὶ ἡ ἴδια ἡ λέξη τί σημαίνει. Ἀποσταθεροποίηση ὅλων τῶν σχέσεων, ἱδρυμάτων, ὀργανισμῶν στὴ χώρα τοῦ ἐχθροῦ σου. Πῶς ἐπιτυγχάνεται; (...) Ἀφήνεις τὸν ἐχθρὸ νὰ τὸ κάνει μόνος του. Ἡ περιοχὴ ἐφαρμογῆς εἶναι ἡ ἴδια, μὲ τὴ μόνη διαφορὰ ὅτι σὲ αὐτὸ τὸ στάδιο οἱ ἐνέργειες τῶν πρακτόρων δὲν γίνονται ἀντιληπτές. Δὲν ὑπάρχει παράβαση τοῦ νόμου ὅταν ἕνας καθηγητὴς ποὺ πρόσφατα γύρισε ἀπὸ τὴ Ρωσία εἰσάγει μία ἡμερίδα γιὰ τὴ διδασκαλία μαρξισμοῦ - λενινισμοῦ σ ἕνα κολέγιο στὴν Καλιφόρνια, γιὰ παράδειγμα. Κανεὶς δὲν θὰ τὸν συλλάβει στὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του. Αὐτὸ ποὺ κάνει δὲν θεωρεῖται οὔτε καν ἠθικὸ ἔγκλημα. Ὅποτε ἡ περιοχὴ τῆς ἀποσταθεροποίησης στενεύει στὴν οἰκονομία -καὶ πάλι ἐργασιακὲς σχέσεις-, στὴ δικαιοσύνη καὶ στὰ σώματα ἀσφαλείας. Καὶ στὰ ΜΜΕ, βέβαια, ἀλλὰ μὲ διαφορετικὸ τρόπο. 2. «Οἰκονομία: Ριζοσπαστικοποίηση τῶν διαδικασιῶν διαπραγμάτευσης τῆς ἐργασίας. Στὸ στάδιο τοῦ ἐκφυλισμοῦ μποροῦμε ἀκόμα νὰ πετύχουμε συμβιβασμὸ μεταξὺ ἐργοδοτῶν καὶ ἐργαζομένων, ἴσως μὲ τὴ βοήθεια κάποιου τρίτου. Στὸ στάδιο τῆς ἀποσταθεροποίησης δὲν μποροῦμε οὔτε καὶ μὲ τὰ μέλη τῆς ἴδιας της οἰκογένειάς μας νὰ κάνουμε συμ-

βιβασμούς. (...) Ὄχι συμβιβασμοί. Πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος. Οἱ φυσιολογικὰ ἐγκαθιδρυμένες σχέσεις μεταξὺ τῶν μελῶν τῆς κοινωνίας ἀποσταθεροποιοῦνται. Οἱ σχέσεις μεταξὺ μαθητῶν καὶ καθηγητῶν στὰ σχολεῖα καὶ στὰ πανεπιστήμια καταλήγουν σὲ καβγάδες. Στὸ κομμάτι τῆς οἰκονομίας, οἱ σχέσεις μεταξὺ ἐργοδοτῶν καὶ ἐργαζομένων ριζοσπαστικοποιοῦνται ἀκόμα περισσότερο. Δὲν ὑπάρχει πλέον ἀποδοχὴ τῶν αἰτημάτων τῶν ἐργαζομένων. 3. «Δικαιοσύνη: Ἐκεῖ ποὺ οἱ ἄνθρωποι συμβιβάζανε τὶς διαφορὲς ἤρεμα καὶ εἰρηνικά, τώρα πᾶνε στὰ δικαστήρια γιὰ τὸ παραμικρό. Γιὰ ἄσχετες, ἀσήμαντες ὑποθέσεις. Ἡ κοινωνία γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ἀνταγωνιστική. Μεταξὺ ἀτόμων, ὁμάδων καὶ τοῦ συνόλου της. (...) Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποσταθεροποίηση. Οἱ ἀδρανεῖς πράκτορες γίνονται ἡγέτες τῶν κινημάτων ἀποσταθεροποίησης. Εἶναι ἤδη ἀξιοσέβαστα μέλη τῆς κοινωνίας. Μερικὲς φορὲς χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ διάφορα ἱδρύματα γιὰ τὸ δίκαιο ἀγώνα τοὺς Ἀνθρώπινα δικαιώματα, δικαιώματα γυναικών, δικαιώματα μεταναστῶν. Ὑπάρχουν Ἀμερικανοὶ ποὺ τοὺς χρηματοδοτοῦν χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν. (...) 4.»Ἡ διαδικασία τῆς ἀποσταθεροποίησης συνήθως ὁδηγεῖ κατευθείαν στὸ 3ο στάδιο, αὐτὸ τῆς κρίσης. Ἡ διαδικασία ξεκινᾶ ὅταν οἱ ἐπίσημοι ὀργανισμοὶ τοῦ κράτους δὲν μποροῦν πιὰ νὰ λειτουργήσουν. Καταλήγουμε, λοιπόν, νὰ ἔχουμε τεχνητοὺς ὀργανισμοὺς ποὺ ἐπιβάλλονται στὴν κοινωνία: Μὴ ἐκλεγμένες ἐπιτροπές, ΜΚΟ, ὁμάδες ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ξέρουν τί χρειάζεται γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ κοινωνία. Κρίση ἔχουμε ὅταν ἡ κοινωνία δὲν μπορεῖ πλέον νὰ λειτουργήσει παραγωγικά. Καταρρέει. Ὁ πληθυσμὸς ἔχει κουραστεῖ καὶ ἔχει ἀηδιάσει μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν. Ὅποτε ἔχουμε δύο ἐναλλακτικὲς ἐδῶ: ἐμφύλιος πόλεμος ἢ εἰσβολή.»τὸ τέταρτο στάδιο εἶναι ἡ ἐξομάλυνση. Ἡ λέξη ἐξομάλυνση εἶναι μία πολὺ εἰρωνικὴ λέξη. Εἶναι δανεικὴ ἀπὸ τὸ 1968 ἀπὸ τὴν Τσεχοσλοβακία, ὅταν ἡ σοβιετικὴ προπαγάνδα καὶ μετὰ οἱ New York Times δήλωναν: Τώρα ἡ κατάσταση ἐξομαλύνθηκε. Στὸ στάδιο αὐτὸ οἱ αὐτοδιορισμένοι ἡγέτες τῆς κοινωνίας δὲν χρειάζονται πιὰ ἄλλες ἐπαναστάσεις. Τὸ στάδιο αὐτὸ εἶναι τὸ ἀντίθετό της ἀποσταθεροποίησης. Εἶναι ἡ προσπάθεια σταθεροποίησης τῆς χώρας. Καὶ τώρα ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐπαναστάτες, ἀκτιβιστές, συνδικαλιστές, ἀπελευθερωτές, ὁμοφυλοφιλικοὶ ἐπαναστάτες, οἱ καθηγητές, οἱ μαρξιστὲς - λενινιστὲς ἐξοντώνονται - μὲ φυσικὴ ἐξόντωση μερικὲς φορές. Ἐξυπηρέτησαν τὸ σκοπό τους δὲν τοὺς χρειαζόμαστε πιά. Οἱ νέοι ἡγέτες θέλουν σταθερότητα. Γιὰ νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴ

νίκη τους. Ὄχι ἄλλοι ἐπαναστάτες. Κι αὐτὸ ἀκριβῶς ἔχει γίνει σὲ πολλὲς χῶρες.»στὸ στάδιο τῆς ἀποσταθεροποίησης ἡ διαδικασία μπορεῖ ἐπίσης νὰ ἀντιστραφεῖ. Αὐτοπεριορισμός. Εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ σχεδιασμὸς τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι ἡ ὑπερκατανάλωση ἑνὸς ἀποσμητικοῦ ὁ περίπλοκος σχεδιασμὸς τοῦ ἀνθρώπου πρέπει σίγουρα νὰ ἐμπεριέχει κάτι πιὸ σπουδαῖο ἀπ αὐτό. Εἶναι τόσο εὔκολο νὰ ἀποφύγεις τὴν ἀποσταθεροποίηση: ἁπλὰ καὶ μόνο νὰ ἀφαιρέσεις ἀπὸ τὶς ἄπληστες ἑταιρεῖες μία μικρὴ ἐλευθερία, τὸ δικαίωμά τους νὰ σὲ ἀναγκάζουν νὰ γίνεις καταναλωτὴς ἄχρηστων πραγμάτων μετατρέποντας σὲ μηχανή. Σὰν τὸ σκουλήκι ποὺ μπαίνει στὸ μῆλο, τρώει καὶ βγαίνει ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά. Μπορεῖ νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ ἀποσταθεροποίηση ἂν ἡ κοινωνία μὲ τὴν ἴδια τῆς τὴ θέληση ἢ τὴ θέληση τῶν ἡγετῶν τῆς ἀποφασίσει νὰ αὐτοπεριοριστεῖ. Εἶναι δύσκολο, ἀλλὰ πρέπει. Οἱ ἰδέες εἶναι αὐτὲς ποὺ κινοῦν τὴν κοινωνία καὶ διατηροῦν τὴν ἀνθρωπότητα ὡς ἔλλογα ὄντα καὶ εἶναι οἱ ἠθικοὶ μεσάζοντες τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, τεχνολογία, ἀλήθειες, ἀποδείξεις, ἐπιστήμη, δὲν μποροῦν νὰ ἐμποδίσουν τὴν κατάρρευση τῆς κοινωνίας.»ἔχετε γνωρίσει ποτὲ κανέναν ποῦ θὰ θυσίαζε τὴν προσωπική του ἐλευθερία γιὰ μία ἀλήθεια ὅπως αὐτή, 2x2 = 4 ; Ὁρίστε, αὐτὸ εἶναι μία ἀλήθεια. Δὲν γνώρισα ποτὲ κανέναν ποὺ νὰ μοῦ εἶπε: Τὸ σακάκι μου εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἔλα, εἶμαι ἕτοιμος, ρίξε μου γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν ἀλήθειά του. Ἑκατομμύρια ὅμως ἔχουν θυσιάσει τὶς ζωές, τὴν ἐλευθερία, τὶς ἀνέσεις τους γιὰ πράγματα ὅπως ὁ Θεός, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Τὸ θεωροῦν τιμή τους. Κάποιοι μάρτυρες στὰ σοβιετικὰ στρατόπεδα πέθαναν γαλήνια, σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτοὺς ποὺ φώναζαν Ζήτω ὁ Στάλιν γνωρίζοντας βέβαια, πολὺ καλά, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ζήσουν γιὰ πολύ. Κάτι τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι ὑλικὸ κινητοποιεῖ τὴν κοινωνία καὶ τὴ βοηθᾶ νὰ ἐπιβιώσει. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ κάνουμε τὴν ἐξίσωση 2x2 = 4 ὁδηγὸ στὴ ζωή μας καὶ αἰτία ὕπαρξής μας, τότε θὰ πεθάνουμε. Ἀκόμα κι ἂν αὐτὸ εἶναι ὄντως ἀλήθεια καὶ τὸ ἄλλο (Θεὸς) δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἀποδείξουμε ἁπλὰ νὰ τὸ πιστέψουμε καὶ νὰ τὸ νιώσουμε. Ὅποτε ἡ ἀπάντηση στὴν ψυχολογία τὴ ὑπονόμευσης, ὅλως περιέργως, εἶναι πολὺ ἁπλή: Δὲν χρειάζεται νὰ πυροβολοῦμε ἀνθρώπους οὔτε νὰ τοὺς ἐκτοξεύουμε πυραύλους. Ἁπλὰ νὰ ἔχουμε πίστη καὶ νὰ ἐμποδίζουμε ἔτσι τὴν ὑπονόμευση. Μὲ ἄλλα λόγια, νὰ μὴν γίνουμε θύμα τῆς ὑπονόμευσης. Μὴν χτυπᾶτε μὲ τὰ χέρια. Χτυπᾶτε μὲ τὴ δύναμη τοῦ μυαλοῦ σας καὶ μὲ τὴν ἀνωτερότητα τοῦ ἤθους σας. Ἂν δὲν ἔχετε τέτοιες δυνάμεις, ἀναπτύξτε τές. Εἶναι ἡ μόνη ἀπάντηση». Ὁ Μπεζμένοφ κάνει μία ἐκτενῆ ἀνάλυση μὲ παραδείγματα τὰ ὁποῖα γιὰ λόγους οἰκονομίας χώρου δὲν μποροῦν νὰ παρουσιαστοῦν σὲ αὐτὲς τὶς σε-

λίδες. Πολλὰ ἀπ αὐτὰ ἀναφέρονται στὴν ἐποχὴ τῆς διάλεξης (μέσα δεκαετίας 80) καὶ ἀφοροῦν καθαρὰ στὶς σοβιετικὲς πρακτικές της ἐποχῆς καὶ στὴν κατάσταση στὶς ΗΠΑ τὴν περίοδο ἐκείνη. Αὐτὰ ποὺ περιγράφει ὅμως ὡς πρακτικὲς ὑπονόμευσης δὲν ἀφοροῦν μόνο σὲ ἐκείνη τὴν ἐποχὴ οὔτε μόνο στὴν ἀντιπαράθεση ΗΠΑ - Σοβιετικῆς Ἕνωσης. Ἀδιάψευστος μάρτυς αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὴν Ἑλλάδα - καὶ ὄχι μόνο. Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι Ἕλληνες δὲν ἀντιλήφθηκαν τὴν ὑπονόμευση, παρὰ μόνο ὅταν ἔφτασε στὸ τελευταῖο στάδιο. Καὶ κάποιοι συνεχίζουν νὰ μὴν τὴν ἀντιλαμβάνονται. Κάποιοι, πάλι, τὴν ὑπηρέτησαν καὶ τὴν ὑπηρετοῦν.