(Α ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Αστική ευθύνη Δημοσίου - ΝΠΔΔ. Ευθύνη ΟΤΑ για παραβίαση των κανόνων ασφαλείας και υγιεινής των εργαζομένων του. Εκθεση εργαζομένου σε κίνδυνο υγείας. (Η αναλυτική περίληψη θα εισαχθεί προσεχώς). Η απόφαση αυτή εισήχθη στη ΝΟΜΟΣ με επιμέλεια του συνδρομητή μας κου Ανδρέα Ματθαίου, δικηγόρου Αθηνών - ΔΝ. Αριθμός απόφασης 4414/2014 ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΜΗΜΑ 9 ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 7 Νοεμβρίου 2013, με δικαστή την Παρασκευή Παπαγεωργίου, Πρωτοδίκη ΔΔ και γραμματέα τη Μαρία Κωτσόγιαννη, δικαστική υπάλληλο, για να δικάσει την αγωγή, με χρονολογία κατάθεσης 26-7-2007, του..., κατοίκου Ασπροπύργου Αττικής, οδός... αρ...., ο οποίος δεν παραστάθηκε, κατά του ΝΠΔΔ με την επωνυμία «Δήμος Ασπροπύργου Αττικής», που εκπροσωπείται από τον Δήμαρχο του και παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Σπύρο Αρώνη. Αφού μελέτησε τη δικογραφία Σκέφθηκε κατά το νόμο Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή, για την οποία καταβλήθηκε τέλος δικαστικού ενσήμου μετά των αναλογούντων δικαιωμάτων υπέρ τρίτων (βλ. τα 227259, 252225 ειδικά έντυπα δικαστικού ένσημου και τα επικοληθέντα σε αυτά ένσημα υπέρ
Ταμείου Νομικών, ΕΤΑΑ-ΤΑΝ και ΕΤΑΑ-ΤΠΔΑ), όπως συμπληρώνεται με το νομίμως ασκηθέν δικόγραφο των προσθέτων λόγων, επιδιώκεται, παραδεκτώς, να υποχρεωθεί το εναγόμενο ΝΠΔΔ να καταβάλλει στον ενάγοντα, νομιμοτόκως, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας, από την γέννηση της απαίτησης, άλλως από την επίδοση της αγωγής, έως την εξόφληση, το ποσό των 5.500, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη ο ενάγων από παράνομες κατά τους ισχυρισμούς του πράξεις του εναγομένου. Επειδή, στο άρθρο 105 του Εισ.Ν.Α.Κ ορίζεται ότι: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος...», στο δε άρθρο 106 αυτού ότι «Οι διατάξεις των δύο προηγούμενων άρθρων εφαρμόζονται και για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτήτων ή των άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους». Κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, ευθύνη του. Δημοσίου ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου προς αποζημίωση γεννάται από την έκδοση μη νόμιμης εκτελεστής διοικητικής πράξης ή από τη μη νόμιμη παράλειψη έκδοσης τέτοιας πράξης, καθώς και από μη νόμιμες υλικές ενέργειες των οργάνων του Δημοσίου ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή από παραλείψεις οφειλομένων νόμιμων υλικών ενεργειών αυτών, εφόσον οι υλικές αυτές ενέργειες ή παραλείψεις συνάπτονται με την οργάνωση και τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών ή των υπηρεσιών νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου και δεν συνάπτονται με την ιδιωτική διαχείριση του Δημοσίου ή του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, ούτε οφείλονται σε προσωπικό πταίσμα οργάνου που ενήργησε εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών του καθηκόντων (Α.Ε.Δ. 5/1995). Εξάλλου, ευθύνη του Δημοσίου ή του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, τηρουμένων και των λοιπών προϋποθέσεων του νόμου, υπάρχει όχι μόνο όταν με πράξη ή παράλειψη οργάνου των νομικών αυτών προσώπων παραβιάζεται συγκεκριμένη διάταξη νόμου, αλλά και όταν παραλείπονται τα ιδιαίτερα καθήκοντα και υποχρεώσεις που προσιδιάζουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία και προσδιορίζονται από την κείμενη εν γένει νομοθεσία, τα διδάγματα της κοινής πείρας και τις αρχές της καλής πίστης (Σ.τ.Ε. 2796/2006 7μ., 2741/2007, 1019/2008, 4133/2011 7μ.). Απαραίτητη, πάντως, προϋπόθεση για την επιδίκαση αποζημίωσης είναι η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της παράνομης πράξης ή παράλειψης ή υλικής ενέργειας ή παράλειψης υλικής ενέργειας του δημοσίου οργάνου και της επελθούσας ζημίας. Αιτιώδης δε σύνδεσμος υπάρχει όταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, η πράξη ή η παράλειψη είναι επαρκώς ικανή (πρόσφορη) και μπορεί αντικειμενικά, κατά τη συνήθη και κανονική πορεία των πραγμάτων, να επιφέρει τη ζημία (Σ.τ.Ε. 332/2009 7μ., πρβλ. Α.Π. 425/2006). Περαιτέρω, κατά την έννοια των ίδιων
διατάξεων, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί, κατ` εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 932 του Α.Κ., να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, ή, σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου, λόγω ψυχικής οδύνης. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι παρέχεται στο δικαστήριο η εξουσία αφού εκτιμήσει τα πραγματικά περιστατικά που θέτουν υπόψη του οι διάδικοι (βαθμό πταίσματος του υπόχρεου, είδος προσβολής, περιουσιακή και κοινωνική κατάσταση των μερών κ.λπ.) και με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, να επιδικάσει χρηματική ικανοποίηση και να καθορίσει το εύλογο ποσό αυτής, αν κρίνει ότι επήλθε ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη. Επειδή, εξάλλου, στο άρθρο 44 του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων ΝΠΔΔ (2683/1999, Α 19) ορίζεται ότι: «1. Οι υπάλληλοι έχουν δικαίωμα στη διασφάλιση συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στο χώρο εργασίας των υπαλλήλων και για τον έλεγχο της τήρησης τους ισχύουν οι ειδικές διατάξεις» Η διάταξη αυτή επαναλήφθηκε και στο άρθρο 51 του νεώτερου ν. 3584/2007 (ΦΕΚ Α 143/28.6.2007) «Κύρωση του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων». Επίσης κατά τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 32 του ν. 1568/1985 (Α` 177), που εφαρμόζεται, με βάση το άρθρο 1 της κυρωθείσας με το άρθρο 39 του ν. 1836/1989 (Α` 79) 88555/3293/88 κοινής απόφασης των Υπουργών Προεδρίας της Κυβέρνησης, Εσωτερικών, Οικονομικών και Εργασίας «Υγιεινή και ασφάλεια του προσωπικού του Δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α.» (Β` 721), και στο Δημόσιο, στα Ν.Π.Δ.Δ. και στους Ο.Τ.Α., ο εργοδότης έχει υποχρέωση να λαμβάνει κάθε μέτρο που απαιτείται, ώστε να εξασφαλίζονται οι εργαζόμενοι από κάθε κίνδυνο που μπορεί να απειλήσει την υγεία ή τη σωματική τους ακεραιότητα. Κατά δε το άρθρο 7 παρ. 1 του π.δ/τος 17/18.1.1996 (Α` 11), οι διατάξεις του οποίου, που προβλέπουν μέτρα για τη βελτίωση της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων κατά την εργασία, σε εναρμόνιση με τις οδηγίες 89/391/ΕΟΚ και 91/383/ΕΟΚ, εφαρμόζονται, με βάση το άρθρο 1 παρ. 4 αυτού, επίσης, και στο Δημόσιο, στα Ν.Π.Δ.Δ. και στους Ο.Τ.Α., μαζί με τις ρυθμίσεις της ανωτέρω κοινής υπουργικής απόφασης, ο εργοδότης υποχρεούται να εξασφαλίζει την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων ως προς όλες τις πτυχές της εργασίας και να λαμβάνει μέτρα που να εξασφαλίζουν την ασφάλεια και την υγεία των τρίτων. Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, που εφαρμόζονται και στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ, ο εργοδότης υποχρεούται να λαμβάνει κάθε μέτρο, προκειμένου να προστατεύεται η ζωή και η υγεία των εργαζομένων. Σε αντίθετη περίπτωση, γεννάται ευθύνη αυτού προς αποζημίωση του εργαζομένου, η οποία προκύπτει όχι μόνο σε περίπτωση ατυχήματος από βίαιο συμβάν κατά την εκτέλεση ή με αφορμή την παροχή εργασίας, αλλά και σε περίπτωση νόσου του εργαζομένου, συνεπεία της οποίας τυχόν επήλθε βλάβη ή επιδείνωση της υγείας του, εφόσον η νόσος προήλθε ή
επιδεινώθηκε, όχι από τη βαθμιαία εξασθένιση και φθορά του οργανισμού του εργαζομένου, εξαιτίας του είδους και της φύσεως της παραχθείσας εργασίας, αλλά και από την παροχή αυτής κάτω από ιδιαίτερα εξαιρετικές, ασυνήθιστα δυσμενείς και ανώμαλες συνθήκες ή από την εξακολούθηση της απασχολήσεως του, έστω και υπό κανονικές συνθήκες, μετά την εκδήλωση της νόσου, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της. Και τούτο διότι, στην τελευταία περίπτωση, ο εργοδότης, που έχει το ανώτερο ειδικό καθήκον πρόνοιας προς τον εργαζόμενο, δεν μπορεί να αξιώσει τη συνέχιση της απασχόλησης του ασθενούντος, υπό τις συνθήκες, και αν δεν λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την αποτροπή της επιδείνωσης της υγείας του, παρότι γνωρίζει την εκδήλωση της νόσου, οι συνθήκες παροχής της εργασίας καθίστανται εξαιρετικές και ασυνήθιστα δυσμενείς για τον εργαζόμενο, προσλαμβάνοντας έτσι το χαρακτήρα του βίαιου συμβάντος. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας, προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο ενάγων είναι μόνιμος διοικητικός υπάλληλος του εναγομένου. Με την υπ` αρ. 1/2-1-2007 απόφαση του Δημάρχου Ασπροπύργου, τοποθετήθηκε στο Τμήμα Καθαριότητας, ως υπάλληλος του κλάδου ΔΕ28 χειριστών μηχανημάτων, ανατέθηκε δε σε αυτόν η χρήση του με αρ.... μηχανικού σαρώθρου. Ακολούθησε καταγγελία του ενάγοντος στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, σχετικά με την κατάσταση του σαρώθρου και των κινδύνων που διέτρεχε ο ίδιος κατά τη χρήση του, ενόψει και του βεβαρυμμένου ιστορικού της υγείας του, μετά το οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου που υπέστη το έτος 2000. Επί της καταγγελίας αυτής, διενεργήθηκε έλεγχος από το Σ.ΕΠ.Ε. και συνετάγη σχετικώς αφενός μεν το με α.α. 172/20-3-2007 δελτίο ελέγχου των αρμοδίων επιθεωρητών εργασίας, αφετέρου η από 20-3-2007 αναφορά των μηχανικών ασφαλείας του ΚΕΠΕΚ. Με τα παραπάνω έγγραφα και δη με το πρώτο εξ αυτών υποδείχθηκε στον διάδικο Δήμο να εξετασθεί ο ενάγων από ιατρό εργασίας, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπάρχει κίνδυνος για την υγεία του από τη συγκεκριμένη θέση εργασίας και με το δεύτερο έγγραφο υποδείχθηκε στο Δήμο να γίνουν μετρήσεις θορύβου στο εσωτερικό του σαρώθρου, να επιδιορθωθεί η εξάτμιση, να γίνουν διορθώσεις στο σύστημα ψεκασμού νερού και αναρρόφησης σκόνης και να γίνει έλεγχος της στεγανότητας της καμπίνας. Βάσει των ανωτέρω υποδείξεων, ο ενάγων παραπέμφθηκε προς εξέταση στον ιατρό εργασίας, ο τελευταίος δε με το από 29-3-2007 έγγραφο του (αρ. πρωτ. 11566/2-4-2007) πληροφόρησε τον Δήμο ότι η θέση χειριστή σαρώθρου δεν είναι κατάλληλη για τον ενάγοντα λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει και συνέστησε αλλαγή θέσης εργασίας με κριτήριο την αποφυγή υψηλού θορύβου, υψηλών και χαμηλών θερμοκρασιών, δύσχρηστης θέσης και οποιουδήποτε στρεσογόνου παράγοντα. Ενόψει αυτών, ο Δήμαρχος Ασπροπύργου, με την 1024/8-5-2007 απόφαση του τοποθέτησε τον ενάγοντα προσωρινά στο Γραφείο Κλητήρων - Θυρωρών -Τηλεφωνητών του Διοικητικού Τμήματος της
Διεύθυνσης Διοικητικών Υπηρεσιών και ακολούθως με την 1450/256-2007 όμοια απόφαση του τον επανατοποθέτησε στο Γραφείο Κλητήρων - Θυρωρών - Τηλεφωνητών του Πολιτιστικού Κέντρου του Διοικητικού Τμήματος της Διεύθυνσης Διοικητικών Υπηρεσιών του Δήμου. Προσφυγή του ενάγοντος κατά της 1024/8-5- 2007 απόφασης του Δημάρχου Ασπροπύργου απορρίφθηκε από τον Γενικό Γραμματέα Περιφέρειας Αττικής με την με αρ. πρωτ. 5646/21-6-2007 απόφασή του. Στη συνέχεια, ο ενάγων άσκησε αίτηση ακύρωσης κατά της 1024/8-5-2007 απόφασης του Δημάρχου Ασπροπύργου, επί της οποίας εκδόθηκε η 1758/2009 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Με αυτήν ακυρώθηκε η ως άνω πράξη για πλημμέλειες της αιτιολογίας της και αναπέμφθηκε η υπόθεση στο Δήμο Ασπροπύργου για νέα αιτιολογημένη κρίση. Ο Δήμαρχος Ασπροπύργου, αφού έλαβε υπόψη του την ως άνω ακυρωτική απόφαση, εξέδωσε την 122/20-1-2010 πράξη του, με την οποία όρισε ότι ο ενάγων, ως υπάλληλος του κλάδου ΔΕ28 με βαθμό Α` τοποθετείται σε ομοιόβαθμη θέση (ΔΕ3 Τηλεφωνητών) στο Γραφείο Εξυπηρέτησης και Μεταφοράς Ασθενών που εδρεύει στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου και ανήκει στο Τμήμα Κοινωνικής Μέριμνας της Διεύθυνσης Διοικητικών Υπηρεσιών, για τους λόγους που αναφέρονται στην ως άνω με αρ. πρωτ. 11566/2-4-2007 σύσταση του ιατρού εργασίας. Ηδη ο ενάγων, με την κρινόμενη αγωγή του, όπως συμπληρώνεται με το δικόγραφο των προσθέτων λόγων, προβάλλει ότι η τοποθέτηση του στο Τμήμα Καθαριότητας ως χειριστή του προαναφερόμενου με αρ.... μηχανικού σαρώθρου παρίσταται, ενόψει των τεχνικών ελλείψεων και προβλημάτων που παρουσίαζε το συγκεκριμένο μηχάνημα, παράνομη, θέτουσα σε κίνδυνο την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας του, από δε την παρανομία αυτή και την εν γένει συμπεριφορά των οργάνων του εναγομένου υπέστη ηθική μείωση και προσβολή της επαγγελματικής τιμής του εντός του χώρου της εργασίας του. Για την αποκατάσταση δε αυτής ζητεί χρηματική ικανοποίηση ύψους 5.500, νομιμοτόκως, με το γενικώς ισχύον επιτόκιο υπερημερίας από την τέλεση των ως άνω παράνομων πράξεων και παραλείψεων, άλλως από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση. Σε αντίκρουση αυτών, το εναγόμενο προβάλλει, με το με αρ. πρωτ. 15345/24-10-2013 έγγραφό του, ότι, σύμφωνα με διαβεβαίωση του υπεύθυνου συντήρησης..., έγιναν οι έλεγχοι, που υποδείχθηκαν με την υπ` αρ. 212/20-3- 2007 εισήγηση του ΚΕΠΕΚ. Προβάλλει επίσης ότι δεν υπάρχει στο αρχείο της υπηρεσίας έγγραφο από το οποίο να προκύπτει διαπίστωση προβλήματος σε ό,τι αφορά στη στεγανότητα της καμπίνας του σαρώθρου. Τέλος, προβάλλει ότι, σύμφωνα με δήλωση του ως άνω υπευθύνου συντήρησης, έγινε συντήρηση του σαρώθρου και αποκαταστάθηκαν τα προβλήματα, που αναφέρονται στην έκθεση του ΚΕΠΕΚ. Επειδή, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, ο εργοδότης υποχρεούται να εγγυάται για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων σε όλες τις πτυχές της εργασίας τους και να λαμβάνει κάθε μέτρο που απαιτείται, ώστε να
διασφαλίζονται οι εργαζόμενοι, αλλά και οι τρίτοι, από κάθε κίνδυνο, που μπορεί να απειλήσει την υγεία ή τη σωματική τους ακεραιότητα. Στα πλαίσια δε της υποχρέωσης αυτής του εργοδότη περιλαμβάνεται και η φροντίδα για τη συντήρηση, επίβλεψη και ασφαλή χρήση κάθε χώρου, όπου παρέχεται εργασία. Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την με αρ. 212/20-3-2007 εισήγηση των μηχανικών ασφαλείας του ΚΕΠΕΚ, στο με αρ.... μηχανικό σάρωθρο, η χρήση του οποίου ανατέθηκε στον ενάγοντα, παρουσιάζονταν προβλήματα εκπομπής καυσαερίων και σκόνης στο επίπεδο της καμπίνας του οδηγού, υποδείχθηκε δε στο εναγόμενο, επιδιόρθωση της εξάτμισης και του συστήματος αναρρόφησης σκόνης του μηχανήματος, καθώς και ο έλεγχος του θορύβου και της στεγανότητας της καμπίνας. Οι τεχνικές αυτές ελλείψεις κρίνονται, κατά τα διδάγματα της λογικής και της κοινής πείρας, υψηλού κινδύνου για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων και το εναγόμενο όφειλε να είχε ήδη μεριμνήσει για την αποκατάσταση τους, πριν από την ανάθεση στον ενάγοντα χειρισμού του συγκεκριμένου σαρώθρου. Αντ` αυτού, το εναγόμενο, όχι μόνον αμέλησε δια των αρμοδίων οργάνων του, να προβεί άμεσα στις αναγκαίες επισκευές του μηχανήματος, πριν από την ανάθεση του χειρισμού του στον ενάγοντα, αλλά δεν απέδειξε ότι συμμορφώθηκε, έστω και εκ των υστέρων, με τις υποδείξεις των μηχανικών ασφαλείας του ΚΕΠΕΚ, καθόσον ουδέν στοιχείο προσκομίζει σχετικώς, αλλά παραθέτει αορίστως διαβεβαιώσεις του υπεύθυνου συντήρησης σχετικά με την κατάσταση του μηχανήματος. Ενόψει δε της αμελούς αυτής συμπεριφοράς των οργάνων του εναγομένου, που είχε ως αποτέλεσμα την έκθεση του ενάγοντος σε υψηλό κίνδυνο για την υγεία του, δεδομένης μάλιστα και της ήδη επιβαρυμένης κατάστασής του μετά το οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου που υπέστη το έτος 2000, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη, για την οποία γεννάται υποχρέωση του εναγομένου προς αποκατάσταση αυτής. Λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη την προφανή σωματική και ψυχική ταλαιπωρία που υπέστη ο ενάγων από την άσκηση των καθηκόντων του εντός ενός ιδιαίτερα επιβλαβούς γι` αυτόν περιβάλλοντος, και συνεκτιμώντας την ένταση της επαπειλούμενης βλάβης της υγείας του καθώς και την οικονομική κατάσταση των μερών, το Δικαστήριο κρίνει ότι το εναγόμενο πρέπει να υποχρεωθεί να καταβάλλει στον ενάγοντα χρηματική ικανοποίηση, το ύψος της οποίας πρέπει να προσδιοριστεί στο εύλογο ποσό των 1.000, κατά μερική αποδοχή του σχετικού λόγου της αγωγής ως βάσιμου. Δοθέντος όμως ότι κατά το άρθρο 7 παρ. 2 του ν.δ/τος 496/1974 τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου -μεταξύ των οποίων και οι Ο.Τ.Α.- οφείλουν τόκους σε ποσοστό 6% μόνο από την επίδοση της αγωγής, ενώ με την υπ` αριθ. 25/2012 απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου κρίθηκε ότι είναι συνταγματική η διάταξη περί καθορισμού του 6% ως ποσοστού του τόκου υπερημερίας του Δημοσίου και των λοιπών Ν.Π.Δ.Δ., το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να υποχρεωθεί το εναγόμενο να καταβάλλει το παραπάνω ποσό, νομιμοτόκως, των τόκων υπολογιζόμενων με βάση το προβλεπόμενο ως άνω επιτόκιο 6% από την επίδοση της αγωγής έως την ολοσχερή εξόφληση. Τέλος, η δικαστική δαπάνη πρέπει
να συμψηφισθεί μεταξύ των μερών, λόγω της μερικής νίκης και ήττας τους κατ` άρθρο 275 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ Δέχεται εν μέρει την αγωγή. Υποχρεώνει τον Δήμο Ασπροπύργου να καταβάλλει στον ενάγοντα το ποσό των χιλίων ευρώ (1.000 ), ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από την αναφερόμενη στο σκεπτικό της παρούσης αιτία, νομιμοτόκως, του τόκου υπολογιζόμενου κατά τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 2 του ν.δ. 496/1974 σε ποσοστό 6% από την επίδοση της αγωγής στο εναγόμενο έως την ολοσχερή εξόφληση. Συμψηφίζει τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων. Η απόφαση δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση 31-3-2014. Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΡΙΑ ΚΩΤΣΟΓΙΑΝΝΗ Ε.Φ.