Οικονοµική κρίση Ιστορική αναδροµή Ηχώραμαςβρίσκεταιωςγνωστόνστομέσονμιας δεινής οικονομικής κρίσης. Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά, ούτεγιατηνελλάδα, αλλάούτεκαιγιατην παγκόσμια οικονομία. Με συντομία θα κάνουμε μια μικρή αναφορά σε δύο προηγούμενες οικονομικές κρίσεις, που έλαβαν χώρα σε διαφορετικό χρόνο και τόπο, γιαναμπορέσουμεναδούμεέτσιτακοινά χαρακτηριστικά που υπάρχουν. Έτσι, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα και την τωρινή.
Μέρος1 ο Κραχτου1929 Η κρίση του 1929 αποτελεί, αναµφίβολα, τη µεγαλύτερηοικονοµικήκρίσητου20 ου αιώνα. Επρόκειτο για διεθνή κρίση που οδήγησε στο β Παγκόσµιο Πόλεµο.
Ηευημερία Μετά τη λήξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου Ανάκαμψη στις οικονομίες χωρών. Στροφή στη μαζική παραγωγή. Στροφή του κόσμου στον καταναλωτισμό. Άνοδος βαριάς βιομηχανίας. Οι Η.Π.Α. γίνονται ο δανειστής των ευρωπαϊκών χωρών. Τεράστια κέρδη στους αμερικανούς επιχειρηματίες.
Ηαρχήτουτέλους Φθηνά αγροτικά προϊόντα-χαμηλό αγροτικό εισόδημα. Αδυναμία αύξησης των μισθών των εργαζομένων. Αδυναμία κατανάλωσης των τεραστίων ποσοτήτων των προϊόντων. Κορεσμός από την υπερκατανάλωση. Άνοδος των τιμών των προϊόντων. Δανεισμός των καταναλωτών και των επιχ/σεων από της τράπεζες. Άνοδοςτωνμετοχώνστοχρηματιστήριο.
Τοτέλος Οι συνεχείς αυξήσεις των τιμών των μετοχών φόβισαν τους οικονομικούς κύκλους, που φοβήθηκαν μια ξαφνική πτώση των τιμών και αρχίζουν να πουλούν. Τρίτη 29 Οκτωβρίου 1929 η Γουόλ Στριτ καταρρέει. Στα μέσα του 1930 η αμερικανική κοινότητα έχει παραλύσει.
Το τέλος Ντοκουµέντο εποχής
Ποιοιεπηρεάστηκανθετικά Ένα τμήμα των ανώτερων τάξεων ισχυροποιήθηκε αγοράζοντας τις σχεδόν χρεοκοπημένες επιχειρήσεις.
Ποιοιεπηρεάστηκαναρνητικά Αγρότες: απούληταταπροϊόντατους= εξανεμίζονται τα εισοδήματά τους. Εργάτες, εμποροϋπάλληλοι και δημόσιοι υπάλληλοι: μειώσεις μισθών- περιορισμός ωρών εργασίας απολύσεις. Μικρομεσαίοι επιχειρηματίες: πούλησαν ή έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους.
Εξαθλίωση-Συνέπειες Βίαιες διαμαρτυρίες Η.Π.Α: 1.12.000.000 άνεργοι. 2.1.600 τράπεζες πτωχεύουν. 3.20.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν. 4.1/20 γεωργούς χάνει την περιουσία του. 5.23.000 αυτοκτονίες.
Εικόνες εξαθλίωσης
Αποτέλεσμα: NEW DEAL Το κράτος επεμβαίνει στην οικονομία κάνοντας δημόσια έργα επενδύσεις. Οι άνεργοι βρίσκουν δουλειά. Καταναλώνουν. Βελτιώνεται η οικονομία.
Το ιστορικό της Κρίσης της Αργεντινής Η οικονομική κρίση της Αργεντινής διήρκεσε από το 1998 έως το2002, μεταεξήςκεντρικάσημεία: α) Την ισχυρότατη ύφεση β) Την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος 2001-2002. Το ΑΕΠ της Αργεντινής μειώθηκε συνολικά κατά 21%, με καταστροφικά αποτελέσματα για την κοινωνία. Το αποκορύφωμα της κρίσης ήταν ότι το ποσοστό της <<φτώχειας>> έφτασε το 57%, ενώ η ανεργία ξεπέρασε το 23%. Η χώρα βίωσε τρεις διαδοχικές κρίσεις: -Μια οικονομικά κρίση. (εξωγενείς παράγοντες) -Μια κρίση εξωτερικού χρέους. (αδυναμία εξεύρεσης κεφαλαίων) -Μια εσωτερική τραπεζική κρίση.
Βασικοί Παράγοντες των Κρίσεων 1. Δημοσιονομική Πολιτική. Τα διαχρονικά και αυξανόμενα ελλείμματα του προϋπολογισμού οδήγησαν στη συσσώρευση χρέους. Η αδυναμία του κράτους να ελέγξει τις δαπάνες του ενέτειναντοπρόβληματουχρέους. Αποτέλεσμα ήταν με το ξέσπασμα της κρίσης το χρέος της χώρας ως ποσοστό του ΑΕΠ να διαμορφωθεί σε 165% περίπου το 2001 από μόλις 37,6% τρία χρόνια νωρίτερα. Επίσης, στο μεγαλύτερο διάστημα της δεκαετίας του 80, ο πληθωρισμός της Αργεντινής κινούνταν μεταξύ 10%-20%.Το 1989 όμως έφτασε το 5.000%!!
2. Μείωση Πρόσβασης σε Κεφάλαια Στα τέλη της δεκαετίας του 90 υπήρξαν στην Αργεντινή μια σειράαπόαρνητικέςεξελίξεις: εξωτερικάχρηματοοικονομικάσοκ, πολιτική αστάθεια και πτώση των εξαγωγών, έφεραν στην επιφάνειατιςδιαρθρωτικέςαδυναμίες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η εμπιστοσύνη των διεθνών χρηματαγορών απέναντι στην Αργεντινή μειώθηκε ραγδαία με αποτέλεσμα να αυξηθεί το επιτόκιο δανεισμού εξαιτίας της αύξησηςτουκινδύνουτηςχώρας. Η μόνη εναλλακτική δυνατότητα ήταν ο δανεισμός από το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ απαίτησε αυστηρά μέτρα περιστολής των δημοσίων δαπανών προσδοκώντας ότι αυτό θα αποκαθιστούσετηνεμπιστοσύνητωναγορών.
3. Πολιτικοί Παράγοντες-Εσωτερικοί Παράγοντες Η Αργεντινή βίωσε: την τραυματική εμπειρία μιας χούντας, μια αρχική ανάταση κατά τη μεταπολίτευση που γρήγορα κατέρρευσεμέσαστηνπολιτικήδιαφθορά, τη συσσώρευση δημοσίου χρέους και τον υπερπληθωρισμό τηνκατ ουσίαυιοθέτησηενόςισχυρούδιεθνούςνομίσματος, ηοποίαστηναρχήέδωσεανάσααλλάστησυνέχεια στραγγάλισε την οικονομία και οδήγησε στη χρεοκοπία και τον εξευτελισμό.
Η Χρεοκοπία της Αργεντινής 2001 Ηεξέλιξητωνγεγονότωντο2001 ήτανραγδαία. Δύο αναδιαρθρώσεις του δημοσίου χρέους δεν κατάφεραν να ελαφρύνουν τις πιέσεις, καθώς τα έσοδα εξακολουθούσαν να καταρρέουν και οι δημοσιονομικοί στόχοι να μην επιτυγχάνονται. Ακολούθησε ταχεία και μαζική φυγή κεφαλαίων από την χώρα, τεράστια κρίση στον τραπεζικό τομέα καθώς οι καταθέτες έσπευδαν να μετατρέψουν τις καταθέσεις τους απόπέσοσεδολάριαήκαινατιςαποσύρουνκαιπάγωμα τωνκαταθέσεων. Ακολούθησετεράστιακοινωνικήένταση(γενικέςαπεργίες, βίαιες διαδηλώσεις, εναλλαγές κυβερνήσεων) για να καταλήξουμε στην ανακοίνωση της χρεοκοπίας Δεκέμβριο του 2001.
Ελλάδα και Αργεντινή. Βίοι παράλληλοι Σήμερα και η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια βαθιά οικονομικάύφεση. Η τρόικα, που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα(ΕΚΤ) και το Διεθνές ΝομισματικόΤαμείο(ΔΝΤ) εφάρμοσεαυστηρέςπολιτικές, παρόμοιες με αυτές που εφαρμόστηκαν στην Αργεντινή, για τηνεπίλυσητωνοικονομικώνπροβλημάτωντηςελλάδας. Πάρθηκαν μια σειρά σκληρών μέτρων όπως η περικοπή των δημόσιωνδαπανών, ημείωσητωνμισθώνκαιηαύξησητων φόρων, ώστε να σταθεροποιηθεί μακροπρόθεσμα η οικονομία.
Επίλογος- Συμπεράσματα Από τα παραπάνω γίνονται περισσότερο από εμφανή τα κοινά σημεία που υπάρχουν και στις 3 περιπτώσεις των οικονομικώνκρίσεων. Η σταδιακή διαμόρφωση και μεγιστοποίηση καταναλωτικών συμπεριφορών που δεν δικαιολογούνται από τα οικονομικά μεγέθη(τις περισσότερες φορές, οδηγούσαν στη δημιουργία χρηματοοικονομικών και τραπεζικών φουσκών.)