ΈΝΤΟΥΑΡΝΤ ΜΠΈΡΙ 1. ΤΟ ΧΑΜΈΝΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΈΝΤΟΥΑΡΝΤ ΜΠΈΡΙ 1. ΤΟ ΧΑΜΈΝΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΚΥΝΗΓΟΙ ΔΡΑΚΩΝ Η Άλμπα και ο Ντιέγκο έτρεχαν στους δρόμους της Βαρκελώνης, με τα σακίδια να χτυπούν στους ώμους τους, σαν ιππότες του Μεσαίωνα που κάλπαζαν. Η αλήθεια είναι ότι αυτόν ακριβώς τον κόσμο φαντάζονταν κάθε φορά που πήγαιναν στο βιβλιοπωλείο της θείας τους Μπεατρίθ: έναν κόσμο γεμάτο ιππότες με πανοπλίες, μυστηριώδεις μάγους, γίγαντες και νεράιδες. Οι πλακόστρωτοι δρόμοι του Μπάριο Γκότικο, της γοτθικής συνοικίας, ήταν το ιδανικό σκηνικό για τις φανταστικές τους περιπέτειες. Τρελαίνονταν να κοντοστέκονται κάτω από την αψίδα κάποιας περιποιημένης αυλής ή στη σκιά μιας σειράς τρομακτικών γκαργκόιλ, των τερατόμορφων πλασμάτων που στόλιζαν τις υδρορ- 11

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ροές, για να εμπλακούν σε μια ξιφομαχία ή για να μεταμορφωθούν σε βατράχια με κάποιο ξόρκι που σκάρωναν με λέξεις δικής τους επινόησης. Ωστόσο, πιο πολύ απ όλα τους άρεσε να κυνηγούν δράκους. Γιατί η Βαρκελώνη ήταν μια πόλη δράκων. Σύμφωνα με τη θεία τους την Μπέα, ήταν περισσότερα από χίλια τα φολιδωτά εκείνα πλάσματα που κρύβονταν σε δρόμους, πλατείες και λεωφόρους, περισσότερα απ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη πόλη του κόσμου. Αναμφισβήτητα είχε δίκιο, γιατί κάτι τέτοια τα ήξερε καλά η θεία Μπέα. Κι ακόμα κι αν υπερέβαλε λίγο, δεν το παράκανε. Οι δράκοι ήταν κυριολεκτικά παντού: σε κοιτούσαν εξεταστικά με τα σκούρα πέτρινα μάτια τους από τις εκκλησίες και τους πύργους της Σιουτάτ Βέλια, της παλιάς πόλης, σκαρφάλωναν σε φανοστάτες, έφτυναν νερό από τα στόματά τους σε μαρμάρινα σιντριβάνια ή μεταμορφώνονταν σε κομψά ρόπτρα. Οκτώ μπρούτζινοι δράκοι γύρω από το μνημείο του Κολόμβου κρατούσαν τις ασπίδες τους με ύφος επίσημο. Η Άλμπα και ο Ντιέγκο είχαν μετρήσει πάνω από είκοσι σε διάφορα αγάλματα του Σαν Τζόρντι, του Άγιου Γιώργη των Καταλανών, προστάτη της Βαρκελώνης. Και μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές των κυνηγετικών τους αποστολών ήταν όταν εντόπισαν, στα μπαλκόνια του 12

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ξενοδοχείου Κόντες, μια πραγματική φωλιά από δρακουλάκια, εμπλουτίζοντας τη συλλογή τους μονομιάς με 556 δείγματα! Αλλά δεν υπήρχε καν λόγος να πάνε τόσο μακριά. Από την πύλη του σχολείου τους μέχρι το βιβλιοπωλείο της θείας Μπέα, όπου περνούσαν σχεδόν όλα τους τα απογεύματα, η Άλμπα και ο Ντιέγκο είχαν ταυτοποιήσει μέχρι και 39 δράκους, ανάλογα με τη διαδρομή που ακολουθούσαν. «Να ένας!» αναφώνησε η Άλμπα, σταματώντας μες στη μέση σε ένα σοκάκι πίσω από τον παλιό καθεδρικό. «Πού;» ρώτησε ο Ντιέγκο με δυσπιστία στη φωνή του, κάνοντας στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών. «Έχουμε περάσει από αυτό τον δρόμο ένα εκατομμύριο φορές και δεν έχουμε δει ποτέ δράκο εδώ». «Κοίτα, εκεί πάνω, ακριβώς στη γωνία!» έδειξε η Άλμπα ένα μαυρισμένο γκαργκόιλ ψηλά. Ξεκρέμασε το σακίδιο από τους ώμους της και έβγαλε τα κιάλια για να μπορέσει να δει καλύτερα ο αδερφός της. Η Άλμπα, που είχε μάτι αετού, ήταν σχεδόν πάντα εκείνη που τους ανακάλυπτε. Ειδικά όταν δεν ήταν τόσο εμφανείς, όπως στη στέγη της Οικίας Μπατλό, με τις πολύχρωμες φολίδες, ή εκείνοι οι μικροσκοπικοί που κρύβονταν κάποιες φορές σε γοτθικές αψίδες ή σε εραλδικά εμβλήματα. 14

KYNHΓΟΙ ΔΡΑΚΩΝ «Αυτός δεν είναι δράκος! Είναι γρύπας» αποφάνθηκε ο Ντιέγκο, κοιτάζοντας μέσα από τα μικρά κίτρινα πλαστικά κιάλια. «Τι λες, καλέ;» «Αυτό που άκουσες!» Ο Ντιέγκο ήταν η αυθεντία στους δράκους, στα τέρατα και στα φανταστικά πλάσματα γενικά. Ή τουλάχιστον αυτό προσπαθούσε πάντοτε να δείχνει. «Και, δε μου λες, ξυπνοπούλι, ποια είναι η διαφορά;» ρώτησε η Άλμπα, παίζοντας με την καστανή αλογοουρά της. Ο Ντιέγκο ήταν δέκα μήνες μικρότερός της. Γι αυτό τον λόγο, η ανωτερότητά του σε θέματα τεράτων, αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο ζήτημα, την εκνεύριζε πολύ. «Οι γρύπες έχουν κεφάλι και φτερά αετού, και πόδια και ουρά λιονταριού. Αυτό το γκαργκόιλ έχει ράμφος, κοίτα» «Αυτό δεν είναι ράμφος!» «Ράμφος είναι, απλά είναι παλιό και φθαρμένο, γι αυτό δε φαίνεται καθαρά». «Ναι, καλά. Βλακείες». «Και πρόσεξε τα φτερά» πρόσθεσε, δίνοντας τα κιάλια στην αδερφή του. «Δε μοιάζουν καθόλου με φτερά δράκου. Έχουν πούπουλα!» 15

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Η Άλμπα μελέτησε το σχήμα του πέτρινου πλάσματος μέσα από τους φακούς. Δεν ήθελε να το παραδεχτεί, αλλά ο μικρός της αδερφός είχε δίκιο. Έβλεπε καθαρά τα πούπουλα στα τεντωμένα φτερά που έδειχναν προς τον τοίχο του παλιού κτιρίου. Και ίσως, τελικά, εκείνο να ήταν όντως ράμφος. Αλλά δεν ήταν ακόμη έτοιμη να αναγνωρίσει το σφάλμα της. «Καλά, αποφασίζουμε άλλη μέρα. Τώρα δεν έχουμε χρόνο. Το σημειώνω ως πιθανό υποψήφιο». «Όπως θες» είπε ο Ντιέγκο, αν και φαινόταν ότι δεν πολυσυμφωνούσε. Η Άλμπα έβγαλε από το σακίδιό της το τελευταίο από τα τετράδια σημειώσεών τους, μια σειρά από βιβλιαράκια στα οποία είχαν αρχίσει να καταγράφουν και να περιγράφουν όλες τις ποικιλίες δράκων της πόλης. Ο τίτλος του ήταν γραμμένος με μεγάλα καλλιγραφικά γράμματα: Κατάλογος Τερατόμορφων Ερπετών της Πόλης της Δρακολόνης, στο Βασίλειο της Αραγκόρν από την Άλμπα και τον Ντιέγκο Καστέλς Κάτω από τον τίτλο, που έπιανε όλο σχεδόν το εξώ- 16

KYNHΓΟΙ ΔΡΑΚΩΝ φυλλο, ορθωνόταν ένας εντυπωσιακός δράκος με κέρατα, που ξερνούσε έναν πίδακα φωτιάς στην πανοπλία κάποιου καημένου ιππότη. Καθώς ζωγράφιζε καλύτερα, η Άλμπα δεν είχε εικονογραφήσει μόνο τα εξώφυλλα όλων των τετραδίων, αλλά ήταν και υπεύθυνη για τη σχεδίαση κάθε δείγματος που συναντούσαν, αναπαριστώντας στα σκίτσα της και την παραμικρή λεπτομέρεια, από τον αριθμό των δοντιών μέχρι το σχήμα των φολίδων. Στο μεταξύ, ο Ντιέγκο, που είχε μεγαλύτερη άνεση με τις λέξεις, επινοούσε ένα όνομα και μια ιστορία για κάθε δράκο. Τρομάκτικους Σατάνικους ήταν το όνομα που έδωσε στο φανταστικό τέρας που φρουρούσε τη σφυρήλατη σιδερένια πύλη της Έπαυλης Γκουέλ, με τα φτερά που κατέληγαν σε μυτερά αγκάθια και τη σπειροειδή ουρά. Άλλοι, όπως ο ευτραφής χρωματιστός κινέζικος δράκος που είρπε στον αέρα στη γωνία της Οικίας με τις Ομπρέλες, απέκτησαν πιο διασκεδαστικά ονόματα στη συγκεκριμένη περίπτωση Τσιντσαντσόν Βενταλικόν, μιας και κρατούσε με τα πίσω πόδια του μια βεντάλια σμαραγδένιου χρώματος. Βασιλιάς της Φωτιάς, Στραβοδόντης, Τριπλόδοκος: ο Ντιέγκο είχε ένα όνομα για τον καθένα. Εκτός από τα 556 δρακάκια του ξενοδοχείου Κόντες. Και μόνο η ιδέα ότι θα έπρεπε να επινοήσει τόσα ονό- 17

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ματα τον είχε τρομάξει, και για να το αποφύγει, σκαρφίστηκε μια ιστορία που του έδωσε την τέλεια δικαιολογία: τα μωρά-δρακάκια είχαν εισβάλει στο ξενοδοχείο ψάχνοντας τη μητέρα τους. Και καθώς ήταν νεογέννητα, η μητέρα τους δεν τους είχε δώσει ακόμη ονόματα! Η Άλμπα άνοιξε σε νέα σελίδα και κατέγραψε το σημείο. Σημείωσε: Πιθανός δράκος (ή γρύπας). Πέτρινο γκαργκόιλ με τεντωμένα, οριζόντια φτερά. Να επανεξεταστεί η ταξινόμηση. «Άντε, Άλμπα, βιάσου Η θεία Μπέα μάς περιμένει. Το βιβλίο κυκλοφορεί σήμερα. Κανόνισε να το χάσουμε!» «Το ξέρω» απάντησε η αδερφή του, αρχίζοντας να τρέχει στο σοκάκι ενώ τα έριχνε όλα στο σακίδιό της «αλλά, δε θα μας κρατούσε ένα;». «Ελπίζω πως ναι, αλλιώς, το κρίμα στον λαιμό σου». Ο Ντιέγκο την προσπέρασε κι έδειξε προς τα πάνω ενώ έτρεχε. «Κι όλα αυτά για έναν χαζογρύπα!» «Πιθανό γρύπα. Ένα δευτερόλεπτο κάναμε μόνο» *** 18

Η ΩΡΑΙΟΤΈΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΈΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΈ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΩΣ. Την ίδια ώρα μερικά πολύ παράξενα πράγματα συμβαίνουν σε κάποιες άλλες από τις καλύτερες ιστορίες που γράφτηκαν ποτέ (ή μήπως νόμιζες ότι ο Κάπτεν Χουκ είχε πάντα μαζί του ένα πιστόλι λέιζερ;). Η Άλμπα και ο Ντιέγκο αποφασίζουν να ερευνήσουν το θέμα. Και σύντομα βυθίζονται σε μια συναρπαστική περιπέτεια, όπου θα ανακαλύψουν ένα σπουδαίο μαγικό οικογενειακό μυστικό και θα καταλήξουν να πολεμούν στο πλευρό του ίδιου του Πίτερ Παν. Σου φαίνεται απίστευτο; Είναι απλώς μια από τις ωραιότερες ιστορίες που έχεις διαβάσει ποτέ. Γι αυτό, βιάσου! Πάρε στα χέρια σου αυτό το βιβλίο προτού εξαφανιστεί! ISBN 978-618-03-0685-9 ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. MHX/ΣHΣ 80685 από 9 ετών