Η Ελληνική εξωτερική πολιτική. Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Ένα καράβι για τη Γάζα: Ενημέρωση και αναλύσεις από τη διεθνή προσπάθεια για το σπάσιμο του ισραηλινού αποκλεισμού κατά των Παλαιστινίων. New new media! (Μέρος 1ο): Είμαστε όλοι δημοσιογράφοι ή απλά κακόβουλοι γραφομανείς; Πόση μπάλα χωράει σε μια δημοκρατία; Οι πολιτικές προεκτάσεις του δημοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο. Weekly Rep rt Παρασκευή 16 Ιουλίου #1
Η Ελληνική εξωτερική πολιτική. Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Ένα καράβι για τη Γάζα: Ενημέρωση και αναλύσεις από τη διεθνή προσπάθεια για το σπάσιμο του ισραηλινού αποκλεισμού κατά των Παλαιστινίων. New new media! (Μέρος 1ο): Είμαστε όλοι δημοσιογράφοι ή απλά κακόβουλοι γραφομανείς; Πόση μπάλα χωράει σε μια δημοκρατία; Οι πολιτικές προεκτάσεις του δημοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο. Weekly Rep rt Παρασκευή 16 Ιουλίου #1 Τεύχος 1 16 Ιουλίου 2010 Εξώφυλλο: «Hostage in Gaza» - Dora McPhee Εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό του The Press Project Αρχισυνταξία Άρης Χατζηστεφάνου - Ηρακλής Μπογδάνος Υπεύθυνη ύλης Διονυσία Προκόπη Συνεργάτες Κώστας Παστρίμας Γιώργος Παλαμίδης Γιάννης Πετρόχειλος Αιμιλία Τσέρτου Κώστας Μπιτσικώκος Σκίτσο Πάνος Ζάχαρης Πόση μπάλα χωράει σε μια δημοκρατία; Οι πολιτικές προεκτάσεις του δημοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο. Η Ελληνική εξωτερική πολιτική σε Ευρώπη, Βαλκάνια και Μέση Ανατολή. Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; 16 08 Ένα καράβι για τη Γάζα: Eνημέρωση από τη διεθνή προσπάθεια για το σπάσιμο του ισραηλινού αποκλεισμού κατά των Παλαιστινίων. Το ΤΡΡ απεργεί. Αφήνουμε και πάλι λίγη τροφή για σκέψη με τον φόβο ότι και αυτή (η σκέψη) μπορεί μια μέρα να κριθεί παράνομη και καταχρηστική. 28 O Πάνος Χαρίτος ως guest editor μας διηγείται μια διαφορετική ιστορία από το λιμάνι Ασντότ 22 56 Τα νέα μέσα και η συμμετοχική ενημέρωση: Είμαστε όλοι δημοσιογράφοι ή απλά και μόνο κακόβουλοι γραφομανείς;
Ηρακλής Μπογδάνος Αόμματοι στη Γάζα, Πανόπτες στο Γιοχάνεσμπουργκ, Μύωπες στην Αθήνα Τα θέματά μας αυτή τη βδομάδα, είναι όλα και διεθνή και διαχρονικά: Η Ελληνική εξωτερική πολιτική, το κράτος του Ισραήλ με τα κατεχόμενα και το Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου. Τι είναι άραγε η Ελληνική εξωτερική πολιτική; Μην είναι η Λωζάνη του 1923, του Αιγαίου τα νερά, η εκτός χρόνου μειονότητα; Μήπως είναι το όνομα και το copyright της FYROM; Η Κύπρος, που δε μας χάρισαν ποτέ (ως όφειλαν), οι άσπονδοι φίλοι μας αγγλοαμερικάνοι; Οι αγωγοί του πετρελαίου, που ποθούμε να περάσουν όλοι από εμάς (μιλάμε για ανάπτυξη, όχι αστεία!); Ελληνική εξωτερική πολιτική: Τρεις λέξεις, τρία ψέματα ή αλλιώς «η γραβάτα να φαίνεται». Το κράτος του Ισραήλ μοιάζει με ταξίδι στο χρόνο, με ολοζώντανο αναχρονισμό. Είναι το τελευταίο άλυτο πρόβλημα της κλασικής αποικιοκρατίας, δημιούργημα των εσωτερικών αντιφάσεων της Δύσης του 19ου και 20ου αιώνα. Έλληνες και Εβραίοι, οι δύο φανατικότεροι θιασώτες της «αιώνιας» εθνικής ιδιαιτερότητας, περιούσιοι λαοί και μόνοι. Κι όσο περισσότερο ανακαλύπτουν, ότι μοιάζουν τόσο μα τόσο πολύ με όλους τους υπόλοιπους, τόσο πασχίζουν να εφεύρουν νέες δήθεν διαφορές και συλλογικά απωθημένα. Καλά βέβαια όλα αυτά τα ηρωικά και πένθιμα, αλλά οι Παλαιστίνιοι τι φταίνε; Το ποδόσφαιρο είναι πολιτικό, όσο και η πολιτική είναι ποδοσφαιρική. Ποιά λοιπόν πολιτικά συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από το Μουντιάλ που μόλις μας τελείωσε (κλαψ, λυγμ, σνιφ); Πρώτα πρώτα οι σύντροφοι Ουρουγουανοί (με πρόεδρο της χώρας, παλιό ηγέτη του αντάρτικου πόλης Τουπαμάρος!), αψήφησαν όλους τους ισχυρούς και έκαναν την έκπληξη. Οι έτεροι σύντροφοι, Παραγουανοί (με πρόεδρο μαρξιστή καθολικό επίσκοπο!), έδειξαν ότι ακόμα και με μέτρια ομάδα, αν έχεις καλή οργάνωση και πολύ κουράγιο μπορείς να πας πραγματικά μακριά. Οι βορειοκορεάτες φανέρωσαν απλά και μόνο πόσο παρήκμασαν από το 1966, που έπαιξαν ξανά σε Μουντιάλ ο σουρεαλιστικός καισαρισμός εξαφάνισε κάθε ίχνος αθωότητας και ιδεολογίας. Βραζιλιάνοι και Αργεντινοί, πλήρωσαν την έλλειψη μακρόπνοου οράματος από Λούλα και Κίρσνερ αντίστοιχα. Οι Ολλανδοί τιμωρήθηκαν, επειδή ξέχασαν τη δημιουργική και ρέμπελη και Provo ομάδα του 70 και βασίστηκαν στα βάρβαρα καπιταλιστικά δρεπανηφόρα του 2010. Και η Ισπανία; Λοιπόν, Τσάβι-Ινιέστα-Βίγια είναι όπως λέμε Λένιν-Τρότσκι-Στάλιν το 1917. Όταν τους έχεις στην ίδια ομάδα και η εποχή είναι ταραγμένη, ξέρεις ότι κατά πάσα πιθανότητα θα επικρατήσεις. Το θέμα είναι μετά τι γίνεται. Last, but not least το πρώτο μέρος από το αφιέρωμά μας στα νέα μέσα. Κι αυτό διεθνές και διαχρονικό. Ήταν ο Γουτεμβέργιος μια παρένθεση και μόνο; Ήταν η «αντικειμενική» δημοσιογραφία, ένα απλό ατύχημα της Ιστορίας; Θα ανοίξει το κλειστό επάγγελμα του εκδότη επιτέλους και στην Ελλάδα; Θα σταματήσουμε σε τελική ανάλυση να βλέπουμε σαν ιδρυματικοί, 5 ώρες τη μέρα τηλεόραση; Ποιός ξέρει! Quien Sabe, που θα λέει πλέον και ο Πάουλ, στο νέο ενυδρείο του στη Μαδρίτη.
Εύσημα στον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και στον... εαυτό της απονέμει η περιβόητη «τρόικα». Εμφανίζεται απολύτως ικανοποιημένη με την πορεία του ελλείμματος, την κατακρήμνιση στοιχειωδών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και την επιχειρούμενη συμπίεση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, χάριν της «ανταγωνιστικότητας», την οποία η ίδια η τρόικα πλήττει με τις αυξήσεις φόρων (επομένως και τιμών) που επιβάλλει. Παγκόσμια πρωταθλήτρια η Ισπανία! Στο 116ο λεπτό με γκολ του Ινιέστα η Ισπανία έκαμψε την αντίσταση της Ολλανδίας και στέφθηκε για πρώτη φορά παγκόσμια πρωταθλήτρια! Έξαλλοι πανηγυρισμοί από τους Ισπανούς, που σ όλο το ματς είχαν την κατοχή μπάλας, αλλά εγκλωβίστηκαν από την εξαιρετική αμυντική οργάνωση της Ολλανδίας. Το...χταπόδι δεν λάθεψε ούτε αυτή τη φορά, ο «Πάουλ» είχε προβλέψει Ισπανία κι έκλεισε το Μουντιάλ με το απόλυτο: 8 στις 8 επιτυχίες! «Ομιλο προβληματισμού» ανακοινώνει η Ντόρα Τη δημιουργία Ομίλου Προβληματισμού είχε προγραμματίσει να ανακοινώσει σήμερα στις 12 η Ντόρα Μπακογιάννη. Μάλιστα, επέλεξε να το κάνει όχι με συνέντευξη Τύπου, αλλά άμεσα από την ιστοσελίδα της dorabak.gr. Αργότερα, στην Αίγλη του Ζαππείου, επρόκειτο να συναντήσει 50 πολίτες, οι οποίοι θα συμμετέχουν στο «φόρουμ» αυτό. ζήτημα κομματικής πειθαρχίας. Τα κείμενα του timeline αυτή την εβδομάδα από το enet.gr 10 11 12 Σάββατο Κυριακή Δευτέρα
To Ισραήλ ανακοίνωσε το πόρισμα της έρευνας για το πολύνεκρο ρεσάλτο στο τουρκικό πλοίο «Mavi Marmara» Οπως ήταν αναμενόμενο και όπως είχαν προαναγγείλει και τα ΜΜΕ στο Ισραήλ, το επίσημο πόρισμα της έρευνας από την ειδική στρατιωτική επιτροπή, που ανακοινώθηκε χθες, επικεντρωνόταν απλώς και μόνο σε «λάθη ανωτάτων» αξιωματικών σχετικά με την επιχειρησιακή τακτική του ρεσάλτου εναντίον του στόλου των ακτιβιστών για τη Γάζα που κατέληξε στην πολύνεκρη σφαγή στο τουρκικό πλοίο «Mavi Marmara» στις 31 Μαΐου. Ατασθαλείες σε 164 συμβάσεις νοσοκομείων Διασπάθιση του δημόσιου χρήματος υπέρ της Siemens αποκάλυψε το πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Υγείας σ ό,τι αφορά τις συμβάσεις που υπέγραψαν τα νοσοκομεία με τη γερμανική εταιρεία από το 2002 έως το 2009. Αποκατάσταση συντάξεων υπόσχεται ο Σαμαράς (Σημειώστε την ημερομηνία) Σε τεταμένο κλίμα ξεκίνησε η συζήτηση στη Βουλή για το Ασφαλιστικό του Δημοσίου, με την αντιπολίτευση να καταγγέλλει την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, τον πρόεδρο της Ν.Δ. να υπόσχεται αποκατάσταση των συντάξεων και τον υπουργό Οικονομικών να απαντά ότι «ο καιρός με τις χάντρες και τα καθρεφτάκια έχει περάσει»4 το απόγευμα, όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί Εξάλειψη της ακροδεξιάς «Ουγγρικής Φρουράς» υπόσχεται ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Τη δέσμευση να εξαλείψει την ακροδεξιά παραστρατιωτική οργάνωση «Ουγγρική Φρουρά» παρείχε ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν, μετά τη συνάντηση που είχε με τον αρχηγό του ακροδεξιού κόμματος «Γιόμπικ», Γκάμπορ Βόνα. Στο ιστορικό χαμηλό του 1%, για 14ο συνεχόμενο μήνα αποφάσισε να κρατήσει το ευρωπαϊκό επιτόκιο χθες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Την ίδια ημέρα, και η Τράπεζα τη Αγγλίας ανακοίνωσε ότι διατηρεί τα επιτόκια στο 0,5%. This Week Οι Ισραηλινές έρευνες μοιάζουν με τις δικές μας ΕΔΕ 15 16 Πέμπτη
Η Ελληνική εξωτερική πολιτική σε Ευρώπη, Βαλκάνια και Μέση Ανατολή. Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Έξω πάμε καλά; Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε προγραμματίσει επίσκεψη στο Καστελόριζο και τη Ρόδο, όταν τον βρήκε η «μαύρη ώρα» της ανακοίνωσης. Το προηγούμενο βράδυ είχε παρθεί η απόφαση στο υπουργικό συμβούλιο για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης και η δήλωση δεν έπαιρνε αναβολές. Ούτε και το ταξίδι του, όπως αποδείχτηκε και στα μάτια έκπληκτων υπουργών, που είχαν τις αντιρρήσεις τους για το σκηνικό της ανακοίνωσης, παίχτηκε η εναρκτήρια πράξη του δράματος, με έντονη ποιητική χροιά: «Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό. Όμως, πλέον, ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά»! Το Καστελόριζο, ως συμβολισμός, μπορεί να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους. Η ερμηνεία που δίνει ο πρωθυπουργός είναι η άλλη Ελλάδα, η αναξιοποίητη, και οι δυνατότητες που υπάρχουν για να βγούμε από την κρίση. Η άλλη εκδοχή λέει ότι με το ΔΝΤ η διαπραγματευτική ισχύς της Ελλάδας τίθεται εν αμφιβόλω, όπως και μέρος της εθνικής κυριαρχίας της χώρας για ορισμένους. Σε αυτή την περίπτωση, ο πρωθυπουργός στο Καστελόριζο έμοιαζε με μαγική εικόνα: θα έπρεπε να ψάξεις για να βρεις τι ήθελε να πει ο ποιητής. της υφαλοκρηπίδας». Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός αποδέχτηκε ότι υπάρχουν και άλλα προβλήματα πέραν της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στις δυο χώρες, ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο για «συνδιαχείριση» του Αιγαίου κάτω από τη ΝΑΤΟική ομπρέλα. Στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, ο Γ. Παπανδρέου δεσμεύτηκε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση στην ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά και των υπόλοιπων κρατών των Δυτικών Βαλκανίων, ισχυριζόμενος μάλιστα ότι αυτή θα σημάνει και «στην επίλυση των διμερών προβλημάτων στην περιοχή». Τα γεωγραφικά σχέδια των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για την εγκατάσταση της αντιπυραυλικής ασπίδας περιλαμβάνουν τα Δυτικά Βαλκάνια και σ αυτή την κατεύθυνση επιδιώκουν την άμεση «λύση» όποιων «διμερών διαφορών» καθυστερούν τους σχεδιασμούς. Οι ΗΠΑ άσκησαν «πιέσεις» στην ελληνική κυβέρνηση να υπάρξει «λύση» στο Κυπριακό. Οι ΗΠΑ απαίτησαν τη μεγαλύτερη συμμετοχή της Ελλάδας στο Αφγανιστάν. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεσμεύτηκε ότι ο ελληνικός στρατός θα αναλάβει τη διοίκηση του αεροδρομίου της Καμπούλ και θα εκπαιδεύσει Αφγανούς Λίγο νωρίτερα, τον Μάρτιο, ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Μετά την επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου στον πρόεδρο Ομπάμα, άνοιξε η συζήτηση για περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων συνεργασίας των δύο χωρών. Για να αποδειχτεί ότι είναι πρόσφορο το έδαφος, έγιναν και δημοσκοπήσεις. Τα ευρήματα έλεγαν ότι οι Έλληνες έχουν αρχίσει να συμπαθούν τις ΗΠΑ σε σχέση με το παρελθόν (σαν ορόσημο θεωρείται η περίοδος Μπους), ότι θετικά βλέπουν τη διεύρυνση της συνεργασίας και των οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών, ακόμη ότι το σχέδιο Μάρσαλ ήταν θετική βοήθεια για την Ελλάδα! Αντίστοιχες έρευνες στη Λατινική Αμερική, το «Λατινοβαρόμετρο», έδειξαν ότι το 74% των ερωτηθέντων βλέπει πλέον με πιο θετικό μάτι τη χώρα του Μπαράκ Ομπάμα. Είναι η πρώτη φορά από το 1997 που το ποσοστό συμπάθειας απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι τόσο υψηλό. Οι δεσμεύσεις που έκανε ο Γ. Παπανδρέου στον Ομπάμα για τη στήριξή του κρύφτηκαν πίσω από την «επιτυχία κατάργησης της βίζας». Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, σημείωσε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να «αναζωογονήσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να λύσει όλα τα προβλήματα, όπως, για παράδειγμα
Η Ελληνική εξωτερική πολιτική σε Ευρώπη, Βαλκάνια και Μέση Ανατολή. Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ αεροπόρους και στρατιωτικούς, ενώ πληροφορίες έκαναν λόγο ακόμα για τη μετακίνηση των Ελλήνων στρατιωτών στις εμπόλεμες ζώνες. Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στην ισραηλινή επίθεση στο Στόλο της Ελευθερίας ήταν ενδεικτική της στρατηγικής που ακολουθεί όσον αφορά στις διακρατικές σχέσεις της χώρας. Πολιτική ίσων αποστάσεων και εφαρμογή του λογικού συμπερασμού «ο εχθρός του εχθρού μου» είναι φίλος μου. Προσφέρει τη συμπαράστασή της στο Ισραήλ, για να βάλει ανάχωμα στην αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή. Η Κύπρος, από την άλλη, διατείνεται ότι είναι «δυνατός» παίκτης στη Μέση Ανατολή (μάλλον από την πολλή διακριτικότητα δεν το έχουμε καταλάβει). Από δημοσίευμα κυπριακής εφημερίδας, λίγο μετά την επίθεση στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, πληροφορηθήκαμε ότι έτσι είναι τα πράγματα. Από τη μια μεριά, καταβάλει πυρετώδεις προσπάθειες ώστε να βρει τη «φόρμουλα» για να αυξηθεί η ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα. «Εννοείται, βέβαια, ότι αυτό γίνεται με πολύ διακριτικό τρόπο και μέσα από μια προσπάθεια συναινετικής διαδικασίας», διευκρινίζει ο Κύπριος συντάκτης και εδώ έρχεται το «από την άλλη». Συναινετική διαδικασία σημαίνει ότι κρατά ίσες αποστάσεις τόσο από τους Παλαιστινίους όσο και από το Ισραήλ, ενώ καθησυχάζει τους τελευταίους για τυχόν ζητήματα ασφαλείας. Άρα «χαίρει απόλυτης εμπιστοσύνης και από την Παλαιστινιακή Αρχή, αλλά και από τις ισραηλινές Αρχές». Η πολιτική ίσων αποστάσεων χαρακτηρίζεται ως «ήπια» διπλωματική απάντηση στη «σκληρή» διπλωματία που έχει εγκαινιάσει η Τουρκία, με αφορμή το Παλαιστινιακό. Για τη δολοφονική επίθεση στο Mavi Marmara ανακαλύπτεται τουρκικός δάκτυλος και υπονοείται ξεκάθαρα και ειδικά για την αντίδραση Ερντογάν- «ότι όλα αυτά ήταν περίπου σκηνοθετημένα»! Οι χαμηλοί τόνοι της εξωτερικής πολιτικής της Κύπρου θα αντιμετωπίσουν ικανά τους λεονταρισμούς της Τουρκίας και έτσι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι: και η Ε.Ε ΗΠΑ Ισραήλ και οι Παλαιστίνιοι. Αφού λοιπόν η συμπάθεια του αραβικού κόσμου είναι δεδομένη σύμφωνα με τις κυπριακές αναλύσεις, εκεί που ποντάρει τώρα η Κύπρος είναι στο εβραϊκό λόμπι. «Όλο αυτό το σκηνικό πυροδοτεί και μια ραγδαία, αλλά και ουσιαστική αλλαγή πλεύσης του εβραϊκού λόμπι υπέρ της Κύπρου. Αναλυτές από το Υπουργείο Εξωτερικών (της Κύπρου) αποκαλύπτουν ότι «το Ισραήλ, μετά και τα τελευταία τερτίπια της Τουρκίας και την επίδειξη δύναμης παρέα με το ψευδοκράτος ανοιχτά της Κύπρου, είναι πυρ και μανία εναντίον της Τουρκίας». Μάλιστα, στις 16/6 στις ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε «συνάντηση κορυφής» του εβραϊκού και του ελληνικού λόμπι, για συντονισμό των ενεργειών τους στο Κυπριακό. Μια μεγάλη ευκαιρία ανοίγεται για την ελληνική και κυπριακή εξωτερική πολιτική και δεν είναι άλλη από την εύνοια του Ισραήλ. Αυτό σημαίνει στήριξη της επιθετικότητάς του, αυξημένη ελληνοϊσραηλινή στρατιωτική συνεργασία, ενδυνάμωση των οικονομικών σχέσεων του Ισραήλ με την Ε.Ε. διαμέσου του Αιγαίου κ.τ.λ. Κατά τα άλλα, θα χάσουν ακόμη περισσότερο τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα των λαών της περιοχής, πάντα διακριτικά. Πηγές: http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5548148&pub ldate=14/3/2010 http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=327862&dt =25/04/2010#ixzz0tPzCSDls http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/275975
Καιρός να μιλήσουμε σοβαρά για την ελληνική εξωτερική πολιτική: Η ατζέντα του νέου Αμερικανού πρέσβη. Αλλάζει τους πρέσβεις από την Αθήνα μέχρι τη Ζάμπια ο Ομπάμα. Από τα μέσα Μάη, τα σχέδια του Αμερικανού προέδρου, όσον αφορά στα πρόσωπα, είχαν αρχίσει να γίνονται γνωστά. Ξεκινώντας από την Αθήνα, ο νέος πρέσβης που προτείνεται είναι ο Daniel B. Smith. Ο Αμερικανός αξιωματούχος προς το παρόν υπηρετεί ως ειδικός γραμματέας στο State Department με εμπειρία στη συμβουλευτική προξενικών σχέσεων, ενώ παλιότερα έχει περάσει από την Κωνσταντινούπολη, τη Βέρνη, την Οτάβα και τη Στοκχόλμη. Αναλυτές υποστηρίζουν ότι την επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου επιβάλλει η οικονομική συγκυρία της Ελλάδας, δηλαδή ότι για τη θέση του πρεσβευτή ήταν αναγκαίο ένα πολιτικό πρόσωπο με δυνατό background στα οικονομικά. Η ατζέντα του νέου πρέσβη, πέρα από την οικονομική κρίση, περιλαμβάνει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με επίκεντρο «τις χωρικές και νομικές διαμάχες στο Αιγαίο», την Κύπρο, τη διαμάχη για το όνομα της ΠΓΔΜ. Για την τελευταία υπόθεση, οι ΗΠΑ δεν θέλουν να ανακατευτεί με το διακηρυγμένο τους στόχο που είναι η είσοδος της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Οι υπόλοιπες κινήσεις που αφορούν την περιοχή είναι η μετακίνηση του πρέσβη της Τουρκίας Jim Jeffrey στη Βαγδάτη, τη θέση του οποίου θα πάρει ο πρέσβης στο Αφγανιστάν Francis Ricciardone. Σε Αίγυπτο και Λίβανο τοποθετούνται αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου εξειδικευμένοι στις σχέσεις της Μέσης Ανατολής, ενώ ο πρέσβης της Βαγδάτης μεταφέρεται στη Ζάμπια. (Politico: http://politi.co/bum0km) Η φημολογία για τον αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα κράτησε μέχρι της 3 Ιουνίου, οπότε και ανακοινώθηκε επίσημα από τον Ομπάμα ότι όντως ο Σμιθ αναμένεται στην Ελλάδα για να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα το φθινόπωρο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Παπούλιας, έδωσε τη συγκατάθεσή του στην Ουάσινγκτον για την επιλογή. Πρόκειται για πρόσωπο άμεσης εμπιστοσύνης της Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον. «Συναντιέται με τη Χίλαρι σχεδόν οκτώ φορές την ημέρα» τονίζει γνώστης των όσων γίνονται στους διαδρόμους της Ουάσιγκτον. Η κυρία Κλίντον τον διατήρησε στη θέση αυτή, στην οποία είχε τοποθετηθεί τον Ιούνιο του 2007, παρά το γεγονός ότι είχε επιλεγεί από τους Ρεπουμπλικανούς». Η τοποθέτηση του Daniel B. Smith εκτιμάται ότι «θα αναβαθμίσει το ρόλο και τη θέση της Αθήνας στη λίστα των αμερικανικών προτεραιοτήτων». Αυτή την αναβάθμιση περιμέναμε κι εμείς. (ΒΗΜΑ: http://bit.ly/939j0h ) Εδώ ΔΕΝ είναι Βαλκάνια είναι παίξε γέλασε. Η κρίση και η ελληνική διπλωματία με τους γείτονες από το βορά. Η κρίση πλήττει την οικονομική διείσδυση της Ελλάδας στα Βαλκάνια. Αυτό που φοβούνται οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ των κρατών των Βαλκανίων είναι κυρίως οι συνέπειες στην πολιτική και οικονομική σταθερότητα της περιοχής. Η οικονομική δραστηριότητα της Ελλάδας στα Βαλκάνια έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Το 2002 με το πρόγραμμα «Ελληνικό Σχέδιο για την Αναδόμηση των Βαλκανίων»εγκαινιάστηκε επίσημα ο στρατηγικό ρόλος της Ελλάδας στην περιοχή. Μετά την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από την Ελλάδα το 2003, η δραστηριότητα αυτή έγινε πολύ πιο έντονη. Οι ελληνικές επενδύσεις περιλαμβάνουν μεγάλα έργα υποδομής και τηλεπικοινωνιών σε επτά κράτη της Βαλκανικής. Τον πρώτο ρόλο στη διείσδυση βέβαια έχει το ελληνικό τραπεζικό κεφάλαιο. «Η κρίση στην Ελλάδα μπορεί να βλάψει την ικανότητα της να παίξει αυτό το ρόλο. Ακόμα περισσότερο, μπορεί να ενισχύσει την αρνητική εικόνα των Βαλκανίων στη Δύση, η οποία είναι ήδη πολύ κακή. Αυτό με τη σειρά του ενισχύει τις πιθανότητες να πληγεί η προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης για την περιοχή». (IPS: http://bit.ly/bmrshl) Θα ανατρέψει το φυσικό αέριο τις ισορροπίες στη Μεσόγειο; Το παιχνίδι Κύπρου - Ισραήλ «Νέα δεδομένα στις έρευνες για κοιτάσματα φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων στα ανοιχτά της Κύπρου διαμορφώνονται μετά την επιβεβαίωση της ύπαρξης μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου σε θαλάσσια περιοχή του Ισραήλ. Οι ταμιευτήρες φυσικού αερίου, στις περιοχές Λεβιάθαν και Ταμάρ, υπολογίζεται ότι περιέχουν περισσότερα από 24 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Οι δύο αυτές ισραηλινές θαλάσσιες περιοχές εφάπτονται με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου και
Η Ελληνική εξωτερική πολιτική σε Ευρώπη, Βαλκάνια και Μέση Ανατολή. Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η τοποθέτηση του Daniel B. Smith (νέος Πρέσβης της Αμερικής στην Ελλάδα) εκτιμάται ότι «θα αναβαθμίσει το ρόλο και τη θέση της Αθήνας στη λίστα των αμερικανικών προτεραιοτήτων» το ΒΗΜΑ συγκεκριμένα με το επονομαζόμενο «οικόπεδο δώδεκα», ένα τμήμα της ΑΟΖ στο οποίο έχει αναλάβει την πραγματοποίηση ερευνών και την εκμετάλλευση κοιτασμάτων η αμερικανική εταιρεία Noble Energy. Η ίδια εταιρεία έχει αναλάβει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο Ισραήλ. Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ έχουν εντατικοποιηθεί τον τελευταίο χρόνο. Η εξέλιξη δεν θεωρείται άσχετη με την κρίση στις σχέσεις Ισραήλ - Τουρκίας. Η Άγκυρα ενοχλήθηκε σφόδρα με την απόφαση της Κύπρου να προχωρήσει σε καθορισμό της ΑΟΖ και να προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό για έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή της, είχε μάλιστα απειλήσει ακόμη και με πολεμική εμπλοκή, στέλνοντας φρεγάτα στην περιοχή των ερευνών». (Καθημερινή: http://bit.ly/935has ) Υποταχθείτε μας έλεγαν. Μαύρη αναφορά του Stratfor μας καλεί να βρούμε ξένους προστάτες. Πάλι; «Χωρίς τον έλεγχο του Αιγαίου, απλά δεν υπάρχει Ελλάδα». «Η διατήρηση του ελέγχου του Αιγαίου είναι αδύνατη χωρίς κάποιον εξωτερικό προστάτη. Προχωρώντας πιο πέρα, το ερώτημα για την Ελλάδα είναι αν θα αποδεχτεί τον αισθητά μειωμένο γεωπολιτικό της ρόλο. Ακόμη και αυτό δεν είναι τόσο στο χέρι της, γιατί εξαρτάται από τις στρατηγικές που υιοθετεί η Τουρκία. Η Τουρκία είναι μια αναδυόμενη γεωπολιτική δύναμη, προσηλωμένη στο να απλώνει την επιρροή της στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα τώρα είναι αν η Τουρκία θα επικεντρώσει τις επιδιώξεις της στο Αιγαίο ή αντί αυτού θα είναι πρόθυμη να επιτευχθεί συμφωνία με την Ελλάδα, ώστε να επικεντρωθεί σε άλλα συμφέροντα της.
Σε τελευταία ανάλυση, η Ελλάδα πρέπει να βρει ένα τρόπο να ξαναγίνει χρήσιμη σε μία ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις πράγμα απίθανο, εάν δεν ανακύψει ξανά μια διαμάχη μεγάλης δύναμης στα Βαλκάνια ή να συνηγορήσει σε μια ειρήνη διαρκείας με την Τουρκία και να ξεκινήσει να ζει με τα γεωπολιτικά της μέσα. Με οποιονδήποτε τρόπο, τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι καθοριστικά για την ελληνική ιστορία. Το πακέτο στήριξης από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. συνοδεύεται από σκληρή λιτότητα με επιπτώσεις που μπορούν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα σε σημαντικό βαθμό. Δεδομένης της κοινωνικής γεωγραφίας της Ελλάδας, τη διαίρεση αριστεράς-δεξιάς και την ιστορία πολιτικής και κοινωνικής βίας, τα μέτρα του ΔΝΤ και της ΕΕ θα αδυνατίσουν περαιτέρω την κεντρική διοίκηση και θα υποβαθμίσουν τον έλεγχό της». (http://bit.ly/d7bzlp) Ωραίες παρέες. Μετά την Ελλάδα και η Σαουδική Αραβία προσφέρει αεροπορικές παραχωρήσεις στο Ισραήλ κατά του Ιράν. (ΤΑ ΝΕΑ: http://bit.ly/9jc6qf) Το μέλλον μας στα Βαλκάνια είναι χλωμό ή απλώς κίτρινο; Η επέκταση της Κίνας στη γειτονιά μας. Σερβία, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Αλβανία, Ουγγαρία, και στο λιμάνι της Σμύρνης: επενδύσεις, έργα υποδομής, ζώνες ελεύθερου εμπορίου συνθέτουν τη στρατηγική της Κίνας στα Βαλκάνια. «Το σημαντικότερο απ όλα, ιδίως αυτήν την εποχή, είναι ότι όταν κινεζικές εταιρείες αναλαμβάνουν ένα έργο στο εξωτερικό, κινεζικές τράπεζες προσφέρουν αμέσως το σύνολο σχεδόν του ποσού που απαιτείται για την εκτέλεση του έργου - και μάλιστα με άκρως ευνοϊκούς όρους δανειοδότησης. Σε πλήρη αντίθεση δε με την ΕΕ ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι Κινέζοι δεν απαιτούν ποτέ... μέτρα λιτότητας εναντίον των εργαζομένων της χώρας την οποία θα δανείσουν, ούτε περικοπές των κρατικών δαπανών της. Στρατηγική σημασία έχει το λιμάνι του Πειραιά για τα κινεζικά σχέδια επέκτασης στη Βαλκανική χερσόνησο. Οι χώρες της περιοχής των Βαλκανίων, όπως και όλες οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έχουν επιλεγεί από το Πεκίνο ως χώρες εξαγωγής κινεζικών φτηνών προϊόντων, αλλά και κινεζικής τεχνογνωσίας και τεχνολογίας. Καθώς μάλιστα η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην ΕΕ αποκατέστησε και την διά ξηράς επικοινωνία της Ελλάδας με όλες τις χώρες της ΕΕ, η σημασία του λιμανιού του Πειραιά και της Ελλάδας ως χώρας υποδοχής των κινεζικών προϊόντων που προορίζονται για ολόκληρα τα Βαλκάνια ανέβηκε κατακόρυφα. Ας ελπίσουμε να κατορθώσει να το αξιοποιήσει αυτό η κυβέρνηση Παπανδρέου». (Έθνος: http://bit.ly/cbcr22 )
Η Ελληνική εξωτερική πολιτική σε Ευρώπη, Βαλκάνια και Μέση Ανατολή. Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ On the Press Υποταχθείτε μας έλεγαν. Μαύρη αναφορά του Stratfor μας καλεί να βρούμε ξένους προστάτες. Πάλι; (http://bit.ly/d7bzlp) Επαφές Τουρκίας - Ισραήλ με προτροπή ΗΠΑ. Θα δικαιωθεί η Άγκυρα για τη σκληρή στάση προς το Τελ Αβίβ; (Hurriyet: http://bit.ly/b2ng3i) Θα ανατρέψει το φυσικό αέριο τις ισορροπίες στη Μεσόγειο; Το παιχνίδι Κύπρου - Ισραήλ (Καθημερινή: http://bit.ly/935has ) Όταν το ισραηλινό λόμπι συνάντησε το ελληνικό. Πολιτικός ρεαλισμός ή μυωπικός μακιαβελισμός; (Καθημερινή: http://bit.ly/a65eki) Habemus Papam. Πληροφορίες ότι ο Άλεξ Ρόντος επιστρέφει στο ΥΠΕΞ. Τουλάχιστον θα έχουμε γραμμή. (Καθημερινή: http://bit.ly/bvb3nq) Εδω ΔΕΝ είναι Βαλκάνια είναι παίξε γέλασε. Η κρίση και η ελληνική διπλωματία με τους γείτονες από το βορά. (IPS: http://bit.ly/bmrshl) Απειλούν με δημοκρατική εκτροπή αν δεν ακολουθήσουμε τα μέτρα τους. Kαι εμείς μιλάμε για εξωτερική πολιτική; (TVXS: http://bit.ly/cetqz4 ) Χρήσιμες συμβουλές του Ουμπέρτο Έκο για να δημιουργούμε εχθρούς και βαρβάρους (Enet via exoapotinvouli: http://bit.ly/ay5nix ) Το μέλλον μας στα Βαλκάνια είναι χλωμό ή απλώς κίτρινο; Η επέκταση της Κίνας στη γειτονιά μας. (Έθνος: http://bit.ly/cbcr22 ) Καιρός να μιλήσουμε σοβαρά για την ελληνική εξωτερική πολιτική: Η ατζέντα του νέου Αμερικανού πρέσβη. (Politico: http://politi.co/bum0km) Ωραίες παρέες. Μετά την Ελλάδα και η Σ. Αραβία προσφέρει αεροπορικές παραχωρήσεις στο Ισραήλ κατά του Ιράν. (ΤΑ ΝΕΑ: http://bit.ly/9jc6qf) Ήταν στραβό το (διπλωματικό) κλίμα το έφαγε και η κρίση. Οι επιπτώσεις από την οικονομία και την πρόσδεση με ΗΠΑ (http://bit.ly/9xqbq0) Τουλάχιστον συμφωνούμε στα προβλήματα. Το κυπριακό βασικό πρόβλημα στα ελληνοτουρκικά πιστεύουν οι Τούρκοι (BHMA: http://bit.ly/cearix ) Τον ενδοτισμό πολλοί αγάπησαν τους ενδοτικούς... Δεν μας χρειάζονται ούτε οι προστάτες μας, υποστηρίζει το Stratfor (http://bit.ly/ax0mvf ) Ο εχθρός (Ισραήλ) του εχθρού μου (Τουρκία) είναι δυο φορές εχθρός μου. Ουπς, λάθος παροιμία. Φίλος είναι τελικά.(http://bit.ly/bcy0ef ) Ελλάδα - ΗΠΑ - Ισραήλ: Μήπως διαλύσαμε το μύθο της αδικημένης πλην τίμιας χώρας; (Aformi: http://bit.ly/ac3g1a )
Οι πολιτικές προεκτάσεις του δημοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο.
ΜΠΑΛΑ!
Σαν το τραπέζι των ιπποτών του Αρθούρου Η μπάλα είναι στρογγυλή Η τρελή πορεία του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου, από λαϊκή τελετουργική διασκέδαση σε μεγα-σπορ απόλυτα τηλεοπτικών προδιαγραφών, πέρασε από ένα ακόμα σταθμό: το Μουντιάλ στη Νότια Αφρική. Η ταλαίπωρη χώρα, παράδεισος των εταιρειών security και των κάθε λογής ηλεκτρονικών κλειδαράδων, φόρεσε για λίγο τα (χρωματιστά ευτυχώς) καλά της και έδειξε ένα πλατύ χαμόγελο προς τον κόσμο. Οι τηλεσκηνοθέτες αναδείχτηκαν σε αναμφισβήτητους MVP s της διοργάνωσης, με ακόμα διεισδυτικότερα και πιο «μελοδραματικά» πλάνα. Μοναδική παραφωνία (κυριολεκτικά) η βουβουζέλα, η ηχηρή υπενθύμιση ότι υπάρχουν και άνθρωποι σ αυτό το σκηνικό, πολίτες που συμμετέχουν και αντιδρούν και απαιτούν προσοχή και κάνουν σαματά. Ενόχλησε πολύ η βουβουζέλα τα ευαίσθητα δυτικά αυτιά, αλλά έδειξε τουλάχιστον ότι είμαστε στην Αφρική, ότι δεν είναι μεταφερόμενο κοσμοπολίτικο τσίρκο το Παγκόσμιο κύπελο στημένο με αποστειρωμένες διεθνείς «προδιαγραφές», με τα ίδια high tech βαρετά υπερπολυτελή σκηνικά, με τους γνωστούς τραπεζικά μεταφερόμενους τουρίστες οπαδούς. Θα ενώσει την Ισπανία, η κατάκτηση; Τι θέλουν τέλοσπάντων κι αυτοί οι Καταλανοί, οι Βάσκοι: Το Ευρωπαϊκό τους δώσαμε, τώρα και το Παγκόσμιο! Και ο Αλμοδοβάρ αναγνωρίστηκε στο Χόλιγουντ, ανήκει σε όλους τους Ισπανούς. Δεν μπορούν να ξεχάσουν έναν τόσο δα Φράνκο, μια Ισαβέλλα, έναν Φίλιππο Β δεν μπορούν να δεχτούν ότι όλα τα παλιομοδίτικα έθνη όπως οι Έλληνες, αποκαλούν ακόμα τα Καστιλιάνικα «Ισπανικά»; Μήπως πρέπει να εγκριθούν επιτέλους εκείνα τα politically correct λόγια, που φτιάχτηκαν για τον εθνικό ύμνο, ώστε να έχουν κάτι να τραγουδούν και οι παίκτες, στη σεμνή τελετή πριν από το ματς; Και η μπάλα; Είναι η μπάλα το όπιο του βολεμένου λαού, η παρηγοριά του άφραγκου συνταξιούχου, το δόλωμα του επιρρεπή τζογαδόρου; Η μπάλα είναι πεδίο μάχης: κοινωνικό, ταξικό, αθλητικό, πολιτικό, επιχειρηματικό, ψυχολογικό, προπαγανδιστικό. Έχει μια ομορφιά, μια χάρη. Είναι ανάταση και περιπέτεια, ας έχουμε και πολλές απώλειες. Πλασματική, αλλά πειστική ισότητα κοινό θέμα για πλούσιους και φτωχούς. Είναι «ψευδής» συνείδηση, αλλά όχι από τις θανατηφόρες. Αντίθετα, κατεβάζει το κόσμο σε δημόσιους χώρους, σχηματίζει «καλές» και «κακές» συλλογικότητες. «Πράσινοι» και «Βένετοι», τα κάνουν πλακάκια με τον Πρόεδρο και τον Αυτοκράτορα αλλά ενίοτε τους περιμένουν στη γωνία. Και τότε ούτε μια Θεοδώρα ή έστω μια Σάρα Καρμπονέρο ή Λαρίσα Ρικέλμε, δεν μπορούν να σώσουν την κατάσταση. Τότε ο κόσμος ζητά να μη φύγει ποτέ ο Μπούκοβι από το Θρύλο, να κηρύξουμε αμέσως τον πόλεμο στην Ονδούρα, να αφαιρεθεί η βραζιλιάνικη υπηκοότητα από το Φελίπε Μέλο, να μείνει ο καταχρεωμένος Ηρακλής στην μεγάλη Λίγκα. Νίκα!
Οι πολιτικές προεκτάσεις του δημοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο. ΜΠΑΛΑ! Πως να ζήσετε μετά το μουντιάλ Στη Βραζιλία οι περίοδοι που αυξάνονται κατακόρυφα οι αυτοκτονίες είναι μετά το τέλος του Καρναβαλιού και μετά το τέλος του Μουντιάλ. Η ευφορία, οι εντάσεις και η αγωνία κάποια στιγμή τελειώνουν. Μέσα σε ένα διάστημα λιγότερο από μήνα τόσο περίπου διαρκεί το Παγκόσμιο Κύπελλο, οι κάτοικοι των φαβέλων επιστρέφουν στη μίζερη, δίχως αύριο, καθημερινότητα. Για την Ευρώπη και τον δυτικό κόσμο εν γένει, οι συνέπειες του Μουντιάλ δεν μετριούνται μέχρι στιγμής με αυτοκτονίες. Τα νούμερα που παίζουν ρόλο είναι άλλα. «Σημαντική χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς η επίδραση του Μουντιάλ στην παραγωγική διαδικασία πολλών χωρών. Σύμφωνα με τον ελβετικό οργανισμό IMD, οι χαμένες εργατοώρες, μπροστά στην τηλεόραση, στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και στις συζητήσεις φτάνουν μέχρι και τα 10,4 δισ. δολάρια». Έρευνα του Βρετανικού Ινστιτούτου Μάνατζμεντ αναφέρει ότι ο ένας στους δύο εργοδότες νιώθει πανικό και μόνο στη σκέψη ότι μέχρι και τον Ιούλιο οι εργαζόμενοί τους θα παρακολουθούν φανατικά τα ματς. Το Ινστιτούτο δημοσιοποίησε μάλιστα τον «Οδηγό Επιβίωσης από τις Επιπτώσεις του Μουντιάλ», με τον οποίο συστήνει στις επιχειρήσεις να δημιουργήσουν ευέλικτα ωράρια εργασίας, αλλά και να αναβαθμίσουν τις σχέσεις των εργαζομένων στήνοντας ακόμη και μεγάλες γιγαντοοθόνες στους χώρους εργασίας για να παρακολουθούν τα ματς». (TVXS: http://bit.ly/9kfvns) Άλλοι αριθμοί σημασίας είναι τα κέρδη των μεγάλων εταιρειών αθλητικών ειδών. «Κατά τα λεγόμενα στελεχών τους, οι δύο κυρίαρχες Adidas και Nike προσδοκούν κάθε μία πωλήσεις ύψους 1,3 έως 1,5 δισ. ευρώ. Η Puma φιλοδοξεί να διπλασιάσει, ελέω Μουντιάλ, τα κέρδη της εν συγκρίσει προς την περασμένη χρονιά. Ήδη στη Γαλλία η Puma έχει πουλήσει 50.000 φανέλες της εθνικής Αλγερίας, φυσικά σε μετανάστες». (Πριν: http://bit.ly/cprkrp) Στιγμιότυπα που «έκλεψαν τις εντυπώσεις» ήταν όταν η Σοφία της Ισπανίας χαιρέτησε ημίγυμνο τον Πουγιόλ και η Μέρκελ το ριξε έξω στις κερκίδες του Κέιπ Τάουν αποδεικνύοντας ότι διαθέτει μεγάλη γκάμα πανηγυρισμών. Στις χώρες τους, βέβαια, η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στρέφεται κατά των εργαζομένων, με αντίστοιχες αλλαγές στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά με τις δικές μας. Η αισιοδοξία της νίκης για τους πρώτους σίγουρα δεν θα κρατήσει πολύ για τα χρεωμένα νοικοκυριά, ενώ για τους δεύτερους το πολυπολιτισμικό μοντέλο της Εθνικής Γερμανίας ίσως μπερδέψει μερικούς και νομίσουν ότι οι μετανάστες της Γερμανίας έχουν ίσες ευκαιρίες. (Spiegel: http://bit.ly/coj2kk) Στην Ελλάδα, πάλι, πολιτική, ποδόσφαιρο και επιχειρήσεις συμπλέχτηκαν ιδανικά στην εκλογή του νέου προέδρου του
Παναθηναϊκού. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος, άλλοτε πιο συμπαθής πολιτικός αρχηγός σύμφωνα με τις τότε δημοσκοπήσεις, θα προσφέρει και από αυτό το μετερίζι στην κοινωνία, για την αναβάθμιση του αθλητισμού της χώρας συνολικά. O Μέσι και οι ανύπαρκτοι Μεσσίες της στρογγυλής θεάς. Πολιτικά φάουλ με θύμα το ποδόσφαιρο. «Τα εντυπωσιακά γήπεδα της Νότιας Αφρικής, όσα τουλάχιστον δεν θα δοθούν για χρήση στις ομάδες του ράγκμπι, δημοφιλούς εκεί (σχεδόν αποκλειστικά στους λευκούς, αντίθετα με το ποδόσφαιρο), θα απογίνουν ό, τι απέγιναν και οι δικές μας σπάταλες ολυμπιακές γιγαντοκατασκευές ιδού ένα επιπλέον πεδίο εξαγωγής τεχνογνωσίας... Ως άθλημα φαίνεται να κόβει όλο και βαθύτερα τις ρίζες του με τις εικόνες εκείνες που σημάδεψαν τη μνήμη όσων έτυχε να γεννηθούν στην προ τηλεοράσεως εποχή ή έστω στην εποχή της ασπρόμαυρης, όταν ένα ολόκληρο χωριό διέθετε έναν και μόνο δέκτη. Η διαβόητη «φυσική κατάσταση», που μάλλον δεν είναι απόρροια αποκλειστικά της πολλής προπόνησης και της καλής ζωής των αθλητών, αλλά έχει και τη συνδρομή της χημειοφαρμακευτικής επιστήμης, νόμιμης και πονηρής, μπορεί άνετα πια να υπερκεράσει τη δεξιοτεχνία και να της επιβληθεί κατά κράτος. Και μάλλον δεν θα πρέπει να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι στην τηλεοπτική ή ραδιοφωνική περιγραφή των παιχνιδιών υποχωρεί η μεταφορική χρήση λέξεων που παραπέμπουν σε κάποια μορφή τέχνης («γράφει», «ζωγραφίζει», «κεντάει»), ενώ διευρύνεται η χρήση ρημάτων από την περιοχή της γεωργικής μηχανολογίας («οργώνει», «αλωνίζει»). Το γεγονός επίσης ότι στη Γαλλία συστήνονται κοινοβουλευτικές επιτροπές για να ερευνήσουν την κακή πορεία της Εθνικής, ενώ στην Ιταλία οι θεωρούμενες σοβαρές εφημερίδες μιλούν για «εθνική ντροπή» με επιπολαιότητα ταιριαστή σε κίτρινα φύλλα, υποδεικνύει με έναν επιπλέον τρόπο την ήττα της πολιτικής ως τέχνης που διαχειρίζεται την πραγματικότητα και δεν προσφεύγει στη συνταγογράφηση ψυχοτρόπων αντιδότων. Είναι «εθνική ντροπή» για τη Γαλλία και την Ιταλία ο αποκλεισμός των ομάδων τους και όχι ο διορισμός υπουργού (από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι) για να αποφύγει τη Δικαιοσύνη ή το σχέδιο του Νικολά Σαρκοζί να αγοράσουν οι φίλοι του την εφημερίδα «Λε Μοντ» και να του την προσφέρουν χειραγωγημένη;» (Kαθημερινή: http://bit.ly/bbzb53) H Ουρουγουάη της διαφθοράς, του ποδοσφαίρου και των Τουπαμάρος. «Αφού έπεσε θύµα εξαρτηµένων και διεφθαρµένων κυβερνήσεων που την έφεραν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, σήµερα κυβερνάται από ένα µέτωπο πρώην ανταρτών Τουπαµάρος, σοσιαλιστών και κοµµουνιστών, που την έβγαλε από τη «µαύρη τρύπα». Ο πρόεδρος Μουχίκα, από τους αρχηγούς των Τουπαµάρος, ζει σε µια ταπεινή αγροικία. Και οι διεφθαρµένοι πρώην ηγέτες της χώρας ζουν στη φυλακή. Η Ουρουγουάη είναι η λιγότερο διεφθαρµένη χώρα στη Λατινική Αµερική και το βιοτικό της επίπεδο βρίσκεται µέσα στα 50 υψηλότερα του κόσµου. Πώς τα καταφέρνει τόσο καλά µια τόσο µικρή χώρα; Επειδή έχει κότσια και φαντασία, λένε οι ίδιοι οι κάτοικοί της». Τα παιδιά από το «ποτάµι µε τα χρωµατιστά πουλιά» απέµειναν οι τελευταίοι εκπρόσωποι του λατινοαµερικάνικου «ωραίου παιχνιδιού», όπως το λένε οι Βραζιλιάνοι, στο Παγκόσµιο Κύπελλο. Για να δώσουν µια µοναχική µάχη απέναντι στο ευρωπαϊκό αντιποδόσφαιρο, που ως θέαµα είναι πια χρεοκοπηµένο: χωρίς τη λατινοαµερικάνικη φαντασία δεν αποµένει παρά µια λογιστική προσθαφαίρεση βαθµών και εκατοµµυρίων, από οµάδες που δεν εµπνέονται πια από τα αισθήµατα των φιλάθλων αλλά από τα πορτοφόλια των διοικητικών συμβουλίων». (ΤΑ ΝΕΑ: http://bit.ly/9l6u80) Μια πορτοκαλί σκιά. Μνήμες από το Απαρτχάιντ ξυπνάει άθελά της η εθνική Ολλανδίας. «Εδώ στη Νότιο Αφρική, μια χώρα που παλιά ήταν αποικία της Ολλανδίας και η πλειοψηφία των λευκών πολιτών μιλούν μια ολλανδική διάλεκτο που λέγεται Afrikaans, οι επιτυχίες της Εθνικής Ολλανδίας είναι σπουδαία νέα. Σε όλη τη χώρα κυκλοφορούν αυτοκίνητα με την Ολλανδική σημαία. Τις ημέρες των αγώνων ολόκληρα εστιατόρια γεμίζουν από οπαδούς ντυμένους στα πορτοκαλί, το χρώμα της ολλανδικής αυτοκρατορίας. Δεν υποστηρίζουν βέβαια όλοι τους Ολλανδούς, ειδικά οι μαύροι Νοτιοαφρικανοί, οι οποίοι βλέπουν την Ολλανδία σαν μια χώρα της οποία οι απόγονοι έφτιαξαν το μισητό απαρτχάιντ, όμως γενικά μιλώντας οι Νοτιοαφρικανοί αναγνωρίζουν το γεγονός ότι πρόκειται μόνο για ένα παιχνίδι». (CSM: http://bit.ly/cq1ojj)
Οι πολιτικές προεκτάσεις του δημοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο. ΜΠΑΛΑ! H Λιλιπούπολη του μουντιάλ και η Τενεκεδούπολη της Νότιας Αφρικής. «Τεράστιες παραγκουπόλεις κατασκευάστηκαν για να πεταχτούν οι φτωχοί των αστικών περιοχών, ώστε να μην παρεμποδίζουν τη μαζική ανέγερση σταδίων και άλλων κατασκευαστικών έργων. Τριάντα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης του Κέιπ Τάουν είναι μια περιοχή που οι ντόπιοι ονομάζουν Blikkiesdorp η «ντενεκεδούπολη». Εδώ στοιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο σιδερένια παραπήγματα ύψους από τρία έως έξι μέτρα, όπου μέσα σε ένα δωμάτιο στεγάζονται ολόκληρες οικογένειες. Οι τοίχοι είναι φτιαγμένοι από ένα τόσο λεπτό φύλλο ψευδαργύρου που μπορεί να κοπεί με ένα ψαλίδι. Οι παράγκες βρίσκονται σε μια απέραντη σκονισμένη πεδιάδα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, φωτισμό ή ύδρευση. Τουλάχιστον τέσσερις οικογένειες μοιράζονται μία τουαλέτα και μία βρύση κρύου νερού. Είναι μίλια μακριά από κάθε χώρο εργασίας και υπάρχουν ελάχιστα μεταφορικά μέσα που να εξυπηρετούν την περιοχή. Πολλοί από τους κατοίκους είναι φορείς του ιού HIV/AIDS, αλλά δεν μπορούν να φτάσουν στις κλινικές. Ο Τύπος της Νοτίου Αφρικής έχει ονομάσει αυτές τις περιοχές «στρατόπεδα συγκέντρωσης», επειδή είναι περιφραγμένες και περιπολούνται από την αστυνομία». (Aformi: http://bit.ly/9zyfdq) On the Press Χιλιάδες Ισπανοί στους δρόμους για τη νίκη στο Μουντιάλ,1 εκατ. Καταλανοί για την απόφαση του δικαστηρίου (Τα Νέα: http://bit.ly/d5dpxx) Μετά την ανάληψη της προεδρίας του Παναθηναϊκού από τον Ν.Κωνσταντόπουλο, θα διασπαστεί η άμυνα από την επίθεση; Περισσότερα... O Μέσι και οι ανύπαρκτοι Μεσσίες της στρογγυλής θεάς. Πολιτικά φάουλ με θύμα το ποδόσφαιρο. (Kαθημερινή: http://bit.ly/bbzb53) Βάζελοι αστοί, γαύροι προλετάριοι. H Ανατομία των (ελληνικών) ποδοσφαιρικών παθών (TO BHMA: http:// bit.ly/9eekbt) H Ουρουγουάη της διαφθοράς, του ποδοσφαίρου και των Τουπαμάρος. (ΤΑ ΝΕΑ: http://bit.ly/9l6u80) O Τσελεμεντές του αναρχικού ποδοσφαίρου... Ελεύθερη συμμετοχή, τρείς ομάδες, κανένας στόχος. (Monthly Review: http://bit.ly/dkek4u) Μεθαδόνη για τους Ισπανούς ο τελικός του παγκοσμίου κυπέλου ποδοσφαίρου. Και μετά τα κεφάλια μέσα (Spiegel: http:// bit.ly/avnmac) Σφιρίκσατε μπενάλτι. Ποδοσφαιρικές ανορθογραφίες του Μποστ. (TVXS: http:// bit.ly/dta82n) Η εικονική πραγματικότητα της εθνικής Γερμανίας. Η αληθινή ζωή των μεταναστών που δεν παίζουν μπάλα (Spiegel: http://bit.ly/coj2kk) To έθνος των 90 λεπτών και οι ΗΠΑ. Από ποδόσφαιρο δεν σκαμπάζουν αλλά στις αναλύσεις σκίζουν (Nation: http://bit.ly/ arqkhe) H Λιλιπούπολη του μουντιάλ και η Τενεκεδούπολη της Νότιας Αφρικής. (Aformi: http://bit.ly/9zyfdq) Μια πορτοκαλί σκιά. Μνήμες από το Απαρτχάιντ ξυπνάει άθελά της η εθνική Ολλανδίας. (CSM: http://bit.ly/cq1ojj) Τα παραπολιτικά του μουντιάλ. H Μέρκελ συναγωνίζεται τον Παύλο το χταπόδι για μασκότ της εθνικής Γερμανίας. (Spiegel: http://bit.ly/bej3mq) Άλλος πουλά (αθλητικά προϊόντα) και άλλος πληρώνει. Τώρα και σε γράφημα. (monthlyreview.gr via FGaitanis http://bit. ly/anpalf) Το πλασάρουν και μετά μας κατηγορούν ότι το καταναλώνουμε. Τελικά το ποδόσφαιρο είναι το νέο όπιο του λαού; (TVXS: http://bit.ly/9kfvns) Καμί, Σαίξπηρ, Έκο και... η μπάλα στα δίχτυα! H χρυσή 11κάδα της διανόησης. (Τα Νεα: http://bit.ly/dasemm) Η φανέλα με το 9 μας τελείωσε. Μήπως θα θέλατε άλλο χρωματάκι; Το χρώμα του χρήματος στο Μουντιάλ. (Πριν: http://bit. ly/cprkrp) Ποδόσφαιρο: Μια θρησκεία σε αναζήτηση θεού. Αποσπάσματα από την ποδοσφαιρική σκέψη του Μονταλμπάν (Υποβρύχιο: http://bit.ly/bughia) H δικτατορία του ποδοσφαίρου. Από την «κομμουνιστική» Αλβανία στην 11η Σεπτεμβρίου (ΣΚΑΙ via Xstefanou: http:// bit.ly/d2rm00) Μουντιάλ: Χρυσοτόκες όρνιθες σε χώρα παριών. Η πολιτική οικονομία της ποδοσφαιρικής φιέστας στη Ν. Αφρική (Πριν: http://bit.ly/akxjbj)
Είμαστε όλοι δημοσιογράφοι ή απλά και μόνο κακόβουλοι γραφομανείς;
NEW NEW MEDIA
Ήταν μια είδηση τόσο φτωχή, που για να κινείται χρησιμοποιούσε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης Τι σας κάνει να χάνετε τα ήρεμα βράδια σας; Το ΔΝΤ; Το μνημόνιο; Η αβεβαιότητα για το αύριο; Μια μελαχρινή που σας είπε κάτι λόγια ακαταλαβίστικα; Ένας μελαχρινός αναλόγων γλωσσικών δυνατοτήτων; Η δουλειά που σας περιμένει στο γραφείο; Τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων; Τα αποτελέσματα των σχολικών εξετάσεων; Τα αποτελέσματα κάποιων άλλων εξετάσεων τέλος πάντων; Θα χαρείτε να μάθετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που χάνουν τον ύπνο τους προσπαθώντας να προβλέψουν το μέλλον των μέσων επικοινωνίας. Πέθαναν τα παλιά μέσα; Και αν ναι, γιατί συνεχίζουν να μας ρίχνουν σφαλιάρες; Κατάλαβε ο κόσμος ότι η ποιότητα της ενημέρωσης μυρίζει κάπως περίεργα; Είναι το internet η λύση; Ποιο internet; Το δικό μας, του Μάκη ή του troktikou; ειδήσεις που θα σχολιάσουμε; Και η τιμή επηρεάζει την ποιότητα της είδησης; Θα πληρώνονται και οι αναλύσεις; Με ποιο κριτήριο; Και τα μέσα πώς θα είναι; Λέτε να τη γλυτώσουν τα δέντρα και να μην τυπώνεται τίποτα; Θα διαβάζουμε μόνο portal; Θα διαβάζουμε μόνο στο ipad μας; Θα φτιαχτούν βάσεις ενημέρωσης; Θα έχουν όλοι πρόσβαση σε αυτές; Θα είναι συνδρομητικές ή ελεύθερες; Θα υπάρχουν και οι δύο; Και τα πνευματικά δικαιώματα; Ότι αναρτάται θα είναι δημόσιο; Θα μετράνε το κλικ σου για να σου διαφημίσουν προϊόντα; Θα διαβάζουν τα σχόλιά σου; Θα σου κόβουν το internet αν θέλουν; Θα μπορεί να απαγορευτεί η ενημέρωση; Και οι δημοσιογράφοι; Είναι όλοι μελλοάνεργοι; Πόσοι ακόμα θα απολυθούν από τις εταιρίες εκδόσεων-κατασκευών; Και όλοι τούτοι θα ανοίξουν και από ένα blog; Θα γίνουμε όλοι σχολιαστές της επικαιρότητας; Και ποιος θα γράφει τις ειδήσεις για να τις σχολιάζουμε; Και ποιος θα πληρώσει αυτόν που θα γράψει τις Ποιο είναι το μέλλον την ενημέρωσης; Το Google ή ο Μέρντοχ; Η Huffington Post; Ο Guardian; Το NewsWeek; Πολλές ερωτήσεις. Να δεις που αυτό το θέμα θα μας πάρει μερικά τεύχη.
Είμαστε όλοι δημοσιογράφοι ή απλά και μόνο κακόβουλοι γραφομανείς; NEW NEW MEDIA Ο Eric Schmidt λέει ότι το μέλλον των εφημερίδων είναι το Διαδίκτυο - και τα κινητά (Guardian - Μετάφραση) είναι αρκετά έξυπνο, πολύ συχνά οι εφημερίδες μού λένε αυτά που ξέρω ήδη. Θα έχουμε διαφημιστικά προϊόντα που θα είναι περισσότερο επικεντρωμένα στα μέσα. Το πιο σημαντικό είναι ότι θα γίνουν πιο προσωπικές». Ο Διευθύνων σύμβουλος της Google, Eric Schmidt, λέει ότι η διαδικασία ανάγνωσης ειδήσεων θα μεταφερθεί σε ψηφιακές συσκευές πολύ γρήγορα και θα περιλαμβάνει προσωποποιημένα και τοπικά νέα που θα ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα και στις υπάρχουσες γνώσεις σας. Μιλώντας στη σύνοδο Active 2010 που πραγματοποιήθηκε στη Guardian, o Schmidt επίσης προειδοποίησε ότι οι οργανισμοί πρέπει να σκεφτούν τη στρατηγική τους στην κινητή τηλεφωνία ενόψει της στρατηγικής τους στο Διαδίκτυο αλλά τα δύο αυτά είναι συνδεμένα μεταξύ τους τόσο στενά που είναι αδύνατο να σκεφτούμε το ένα χωρίς το άλλο. «Το Διαδίκτυο είναι η πιο αποδιοργανωτική τεχνολογία στην ιστορία, περισσότερο ακόμα και από κάτι σαν τον ηλεκτρισμό, γιατί αντικαθιστά τη έλλειψη με την αφθονία, έτσι ώστε κάθε επιχείρηση που βασίζεται στη σπανιότητα ανατρέπεται τελείως καθώς φτάνει εκεί», είπε ο Schmidt. «Πρέπει να σχεδιάσεις την εταιρική σου στρατηγική γύρω από το τι κάνει το Διαδίκτυο». Σήμερα υπάρχουν τρεις θεμελιώδεις τεχνολογικές τάσεις, είπε: η ανάπτυξη της συνδεσιμότητας στο Διαδίκτυο μέσω κινητού τηλεφώνου, η ανάπτυξη του υπολογιστικού νέφους και η δικτύωση. «Η κινητή τηλεφωνία είναι η πιο καυτή περιοχή της τεχνολογίας υπολογιστών», δήλωσε ο Schmidt. «Οι πιο έξυπνοι προγραμματιστές γράφουν εφαρμογές για κινητά προτού γράψουν για Windows ή Mac υπολογιστές γραφείου. Μέρος αυτού οφείλεται στο γεγονός ότι αυτές οι συσκευές είναι εξαιρετικά προσωπικές για εμάς όταν τις χρησιμοποιούμε». Όταν ρωτήθηκε τι πιστεύει για το μέλλον των εφημερίδων, ο Schmidt απάντησε: «Πώς θα είναι η ανάγνωση των ειδήσεων σε πολλά χρόνια; Νομίζω ότι θα έρχεται μέσω μιας ψηφιακής συσκευής, που διαθέτει το κείμενο, προφανώς, αλλά επίσης χρώμα, βίντεο και την ικανότητα να ψάξει πολύ βαθιά σε όσα παρέχονται. Αυτήν τη στιγμή έχουμε αναγνώστες αλλά αυτό δεν Αλλά ο Schmidt αρνήθηκε να καταδικάσει τα paywall (συνδρομητικές ψηφιακές εκδόσεις), όπως της Times, παρότι ο Rupert Murdoch έχει περιγράψει την Google ως «κλέφτη και παράσιτο», για τη λειτουργία ευρετηρίασης της ιστοσελίδας της Times. Σε συνέντευξή του στον Alan Rusbridger, αρχισυντάκτη
της Guardian, o Schmidt είπε ότι έχει «εξαιρετικά καλή σχέση» με τον Murdoch, επικεφαλής της News International, και δεν «έχει ζητήσει ούτε περιμένει» μια συγγνώμη για αυτόν το χαρακτηρισμό. πιο προσωπικές, γιατί θα διαβάζουμε αυτά που ξέρουμε ότι μας ενδιαφέρουν. Αλλά αυτό μήπως είναι κάτι πολύ στενό; Και πώς θα συμβαίνει η τυχαία ανακάλυψη; Η εξατομίκευση μήπως περιορίζει την κοινωνική μας αντίληψη; «Στη Google θέλουμε να προσφέρουμε σε κάθε εκδότη κομμάτια για να μπορεί να τα κάνει ό,τι θεωρεί καλύτερο», είπε. «Το σχόλιο του Murdoch ήταν πραγματικά για τα paywall. Υπάρχει μια διαφωνία στη βιομηχανία ειδήσεων σχετικά με τις συνδρομές εναντίον της διαφήμισης. Εμείς θέλουμε να υπάρχει η δυνατότητα και για τα δύο και να αφήνουμε τους χρήστες να διαλέγουν. Ωστόσο υπάρχουν πολλοί εκδότες με μεγάλες ιστοσελίδες στους οποίους έχει προσφερθεί η επιλογή να πάνε σε paywall αλλά δεν το κάνουν γιατί θεωρούν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Άλλοι θέλουν συνδρομή γιατί αυτό το μοντέλο έχουν συνηθίσει». Αλλά είπε ότι οι εφημερίδες αντιμετωπίζουν πραγματικές προκλήσεις γιατί «αντικαθιστούν αναλογικά δολάρια με ψηφιακά σεντς και το αποτέλεσμα είναι πολλοί άνθρωποι να χάνουν τη δουλειά τους. Αυτό είναι λιγότερο άσχημο εδώ στη Μ. Βρετανία, ίσως λόγω της ιστορίας των εφημερίδων εδώ, αλλά στις ΗΠΑ υπάρχουν δυσαρεστημένοι άνθρωποι που χάνουν το κοινό τους με όλο και πιο γρήγορο ρυθμό». Αντ αυτού, είπε, οι οργανισμοί θα πρέπει να χτίσουν τις στρατηγικές τους γύρω από το Διαδίκτυο και ειδικά το κινητό. Το επιστέγασμα του «πρώτα το Διαδίκτυο» είναι το «πρώτα το κινητό», είπε. Αλλά είπε ότι η βελτιωμένη στόχευση των ειδήσεων και της πληροφορίας, πιθανώς με πιο εξατομικευμένες υπηρεσίες, «γεννά θεμελιώδη ερωτήματα: Οι ειδήσεις θα γίνουν Αν δείτε τα αποτελέσματα μελετών, αποδεικνύεται ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πολλών τύπων ανισορροπίες. Δεν γνωρίζω την απάντηση, αλλά για εμένα είναι πολύ βασική ερώτηση». Όταν ρωτήθηκε τι τον κρατά ξύπνιο τις νύχτες -και τι τελικά θα σκοτώσει την Goggle- o Schmidt, ένας βετεράνος της βιομηχανίας, απάντησε: «Σχεδόν όλοι οι θάνατοι στη βιομηχανία της πληροφορικής έχουν αυτοπροκληθεί. Οι μεγάλες εταιρείες κάνουν λάθη γιατί δεν συνεχίζουν να καινοτομούν. Για παράδειγμα η πληροφόρηση σε πραγματικό χρόνο (nowness) είναι μια νέα έννοια που δεν υπήρχε όταν ξεκίνησε η Google ή ακόμα και πριν από λίγα χρόνια. Τώρα την ενσωματώνουμε στις αναζητήσεις μας». «Ο θεμελιώδης φόνος μου για την Google είναι ότι έχουμε το ίδιο χαρακτηριστικό με άλλες εταιρείες, που είναι να χάσουμε το πλεονέκτημα. Αν χάσεις το πλεονέκτημα αλλά νομίζω ότι αυτό θα γίνει σε πάρα πολύ καιρό. Εξωτερικές απειλές μπορεί να έρθουν από μια πραγματικά καινοτόμα εταιρεία που θα φτιάξει μια μεγάλη επιχείρηση τόσο γρήγορα που δεν θα μπορέσουμε να την πιάσουμε. Δεν υπάρχει διαφορά από άλλες βιομηχανίες, με αυτήν την έννοια, εκτός από ότι στην πληροφορική αυτό συμβαίνει πολύ γρήγορα. Η επόμενη μεγάλη επιτυχία θα χτιστεί ακόμα πιο γρήγορα από την Google και η επόμενη μετά από αυτήν ακόμα πιο γρήγορα. Έτσι είναι τα πράγματα». On the Press Το Διαδίκτυο υπονομεύει μεν την αυθεντία του δημοσιογράφου, αλλά τον βγάζει και από το κλουβί του νόμιμου χώρου αντιπαράθεσης (http://bit.ly/9ptdmf) Εντυπωσιακή ευαγγελίστρια η Αριάνα Χάφινγκτον, αναλύει μάλλον πειστικά, το νέο κυρίαρχο δημοσιογραφικό παράδειγμα (http://bit.ly/cdfqxp) Η παρένθεση του Γουτεμβέργιου τελείωσε! Η δευτερεύουσα προφορικότητα, το sampling και το remixing των πάντων (ΜΙΤ conference http://bit.ly/bgtwzw) Η Daily Telegraph πετάει στα σύννεφα: Η νέα ψηφιακή αρχιτεκτονική μιας συντηρητικής εφημερίδας (Telegraph: http://bit.ly/aldr2a) Ο επικεφαλής του Google, μιλάει για το ψηφιακό μέλλον των εφημερίδων: Θα είναι κινητό... (Guardian - Activate http://bit.ly/dw1rw6)
Είμαστε όλοι δημοσιογράφοι ή απλά και μόνο κακόβουλοι γραφομανείς; NEW NEW MEDIA Web 2.0, Δευτερεύουσα Προφορικότητα και η «Παρένθεση του Γουτεμβέργιου» Στη μεγάλη εικόνα της ανθρώπινης ιστορίας, οι λίγοι αιώνες στους οποίους η τυπογραφία βασίλευσε αδιαμφισβήτητα ως η πιο σεβαστή μορφή γνώσης θα φαίνεται ως μια απλή παρένθεση. Πριν από τον Γουτεμβέργιο η γνώση σχηματιζόταν προφορικά και τώρα, σε αυτήν τη μετά Γουτεμβέργιο εποχή, η γνώση σχηματίζεται -όλο και περισσότερο- μέσω της «δευτερεύουσας προφορικότητας» στο Διαδίκτυο. (Walter J. Ong, Orality and Literacy: The Technologizing of the Word. New Accents. Ed. Terence Hawkes. (New York: Methuen, 1988).). Η ακολουθία είναι: προφορικότητα -> γραπτός λόγος -> δευτερεύουσα προφορικότητα ως πρωταρχική αρχή της γνώσης τα τελευταία 500 και πλέον χρόνια. Στα χιλιάδες χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας τα 500 αυτά χρόνια είναι μια παρένθεση. Η «Παρένθεση του Γουτεμβέργιου» είναι ένας όρος που χρησιμοποίησε ο Tom Pettitt, Αναπληρωτής Καθηγητής Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας, σε ένα συνέδριο του ΜΙΤ για τον εθνικό πολιτισμό και τον ψηφιακό πολιτισμό. ( Before the Gutenberg Parenthesis: Elizabethan-American Compatibilties Tom Pettitt http://web.mit.edu/comm-forum/mit5/ papers/pettitt_plenary_gutenberg.pdf ) Τι έκαναν οι συγγραφείς πριν από την «Παρένθεση»; «Δειγματοληψία και επανάμειξη. Δανεισμό και αναδιαμόρφωση. Οικειοποίηση και επαναφορά στο πλαίσιο, σύμφωνα με τη διατύπωση της πρόσκλησης για υποβολή ανακοινώσεων για το συνέδριο. Αυτός είναι «ο τρόπος που κάποιοι φοιτητές πλέον πιστεύουν ότι πρέπει να γράφουν τις ακαδημαϊκές εργασίες τους», λέει ο Pettitt. Λέει επίσης ότι στη λαογραφία αυτή η διαδικασία ονομάζεται «παραγέμισμα». Αλλά στα πανεπιστήμια οι καθηγητές την αποκαλούν «λογοκλοπή», εκτός αν αναφέρονται σωστά οι πηγές και δεν αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου. Πριν από τον Γουτεμβέργιο η ανθρωπότητα μοιραζόταν τη γνώση κυρίως μέσω του προφορικού λόγου, αυτό που λέμε «προφορικότητα» σε αντίθεση με το «γραπτό λόγο». Κατά τη διάρκεια της περιόδου του Γουτεμβέργιου, που βρίσκεται στο τέλος της, η ανθρωπότητα θεωρούσε τα τυπωμένα έργα το θεμέλιο της γνώσης και έτεινε να πιστεύει ότι η γνώση «ανήκε» σε πρόσωπα. Μετά από αυτήν την «Παρένθεση του Γουτεμβέργιου» η ανθρωπότητα αρχίσει και πάλι να αντιλαμβάνεται, με το Διαδίκτυο, ότι η γνώση είναι κοινόχρηστη. Η «Παρένθεση» ήταν η ανωμαλία, δεν είναι το Διαδίκτυο. Δεν χάνουμε γνώση και τις μαθησιακές αξίες, τις διεκδικούμε πίσω. Το Web 2.0 μπορεί να οριστεί με πολλούς τρόπους, τεχνικά, βάσει χρήσεων, βάσει μετατόπισης γενεών κλπ, αλλά ο βασικότερος από όλους τους ορισμούς είναι το πολιτισμικό και ιστορικό γεγονός ότι βρισκόμαστε πλέον σε μια περίοδο «δευτερεύουσας προφορικότητας» (Walter Ong, Orality and Literacy) που μας φέρνει πίσω στα πρότυπα και στις διαδικασίες επικοινωνίας που είχαν πάντα οι άνθρωποι. Τα έντυπα, αν και εξακολουθούν να διατηρούν τεράστια αξία, θα συνεχίσουν να το κάνουν και δεν θα εκλείψουν, δεν μπορούν πλέον να θεωρούνται ο απώτερος ή ακόμα και ο πρωταρχικός τρόπος που ο παγκόσμιος πολιτισμός μας εκφράζει τη ληφθείσα γνώση. Όταν μιλούσαμε για την «όψιμη εποχή της εκτύπωσης» στη δεκαετία του 1980, η κουβέντα αυτή γρήγορα θεωρήθηκε παραληρητική. Αντί η τυπογραφία να εκλείψει, κατακλυστήκαμε από νέο έντυπο υλικό δημιουργημένο από Η/Υ. Μόνο τώρα, με το Web 2.0 θα πάρουμε μια συγκεκριμένη απόδειξη της κοινωνικής διάρθρωσης των γνώσεων και των πολλαπλών θεμάτων που άμεσα ή έμμεσα θα οδηγήσουν σε ενιαία έκφραση της σύνθεσης των εν λόγω θεμάτων.