2/2015 ΕΠολΔ Επιθεώρηση Πολιτικής Δικονομίας Μάρτιος - Απρίλιος 2015 Τιμή: 25 ISSN: 1791-3705 Κωδικός: 8327 Από τα περιεχόμενα Μελέτες Ν. Κλαμαρής, Ο κανονισμός 655/2014 για την Ευρωπαϊκή Διαταγή Δεσμεύσεως Λογαριασμού και η εξελικτική του πορεία, σ. 121 Α. Άνθιμος, Επισκόπηση νομολογίας κοινοτικού δικονομικού διεθνούς δικαίου, σ. 139 Γνωμοδότηση Σ. Σταματόπουλος/Π. Γιαννόπουλος, Ζητήματα ανάπτυξης στην ελληνική έννομη τάξη απόφασης αγγλικού δικαστηρίου που επιδικάζει αποζημίωση σε περίπτωση συνέχισης δίκης ενώπιον ελληνικού δικαστηρίου, σ. 145 Νομολογία Υιοθεσία έλλειψη νόμιμης βάσης της απόφασης ως προς το ζήτημα του συμφέροντος του υιοθετούμενου, ΑΠ 1632/2014 (παρατ. Κ. Φουντεδάκη), σ. 175 Ζητήματα της δίκης λογοδοσίας αποδεικτική ισχύς υπεύθυνων δηλώσεων τρίτων, ΑΠ 1772/2014 (παρατ. Ι. Δεληκωστόπουλος), σ. 181 Προνομιακή ικανοποίηση των απαιτήσεων που προέρχονται από εγγύηση, τριτεγγύηση σε συναλλαγματική, σωρευτική αναδοχή χρέους ή αφηρημένη αναγνώριση αν έχουν ως αιτία την παροχή εργασίας, ΑΠ 433/2015 (παρατ. Ν. Κατηφόρης), σ. 223 Άρνηση υποθηκοφύλακα να σημειώσει την τροπή προσημείωσης σε υποθήκη, η οποία είχε εγγραφεί ως ασφαλιστικό μέτρο σε ακίνητο τρίτου προσώπου, υποκείμενου στην αγωγή διάρρηξης καταδολιευτικής απαλλοτρίωσης, ΕιρΘεσ 547/Ε/2015 (παρατ. Ε. Ρίζος), σ. 231 Παράβολο ενδίκων μέσων - προείσπραξη δικηγορικής αμοιβής ως προϋποθέσεις του παραδεκτού Δεν προκαλείται απαράδεκτο του ενδίκου μέσου σε περίπτωση μεταγενέστερης προσκομιδής του παραβόλου, ΑΠ 341/2015, σ. 220 & ΜΕφΙωαν 108/2014 σ. 249 Συνταγματικότητα του γραμματίου προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής κατά το άρθ. 61 ΚώδΔικ και δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας, ΟλΣτΕ 1858/2015, σ. 239 (παρατ. Π. Γιαννόπουλος) Κρίσιμη νομολογία σε ζητήματα ομοδικίας Δίκη διανομής ανίσχυρη η παραίτηση από το δικόγραφο της αναίρεσης εκ μέρους μερικών μόνο εκ των αναιρεσειόντων λόγω του υφιστάμενου δεσμού αναγκαστικής ομοδικίας, ΑΠ 28/2015 (παρατ. Δ. Μηχιώτης), σ. 193 Ζητήματα αναγκαστικής ομοδικίας στη δίκη για τη διόρθωση αρχικών ή μεταγενέστερων κτηματολογικών εγγραφών, AΠ 241/2015 (παρατ. Γ. Διαμαντόπουλος), σ. 204
ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (Σύμφωνα και με το Ν. 4335/2015) Σεπτέμβριος 2015 Περιλαμβάνονται και: Εισαγωγικός Νόμος, Κανονισμοί (ΕΕ) 1215/2012, (ΕΚ) 44/2001, (ΕΚ) 2201/2003, Αναλυτικό λημματικό ευρετήριο. [Σειρά: Σύγχρονη Νομοθεσία - τ. 2] ISBN: 978-960-568-321-4 2015, ΧΙΙΙ + 704 σελίδες, 12,00 Ο Νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας και ο ΕισΝΚΠολΔ της σειράς «Σύγχρονη Νομοθεσία» είναι ενημερωμένοι με όλες τις τροποποιήσεις που επέφερε ο Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α 23.7.2015). Σύμφωνα με τις παρ. 1-4 και 16 του άρθρου ενάτου του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015: «1. Οι διατάξεις των άρθρων 237 και 238 εφαρμόζονται για τις κατατιθέμενες μετά την 1.1.2016 αγωγές. 2. Οι διατάξεις για τα ένδικα μέσα και τις ειδικές διαδικασίες των άρθρων 591-645 εφαρμόζονται για τα κατατιθέμενα από τις 1.1.2016 ένδικα μέσα και αγωγές. 3. Οι διατάξεις για την αναγκαστική εκτέλεση εφαρμόζονται όταν η επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση διενεργείται μετά τις 1.1.2016. Ομοίως, οι διατάξεις για την αναγκαστική εκτέλεση (άρθρο όγδοο του παρόντος - ΒΙΒΛΙΟ ΟΓΔΟΟ ΚΠολΔ) εφαρμόζονται σε πτωχεύσεις που κηρύσσονται μετά την έναρξη ισχύος του, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου ένατου του παρόντος. 4. Κατά τα λοιπά, εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά σε επιμέρους διατάξεις, η ισχύς του νόμου αυτού αρχίζει από 1.1.2016. 16. Όπου στις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας γίνεται αναφορά σε πλειστηριασμό, ο πλειστηριασμός αυτός μπορεί να διενεργηθεί με ηλεκτρονικά μέσα (ηλεκτρονικός πλειστηριασμός). Η διαδικασία διενέργειας του ηλεκτρονικού πλειστηριασμού, όλες οι σχετικές λεπτομέρειες, καθώς και οι ειδικότερες προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται, θα καθοριστούν με προεδρικό διάταγμα, που θα εκδοθεί ύστερα από πρόταση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το αργότερο μέχρι 1.6.2016.» Ο Κανονισμός (ΕΚ) 44/2001 έχει ενημερωθεί μέχρι και τον Καν. (ΕΕ) 2015/263, ο Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 με τον Καν. (ΕΚ) 2116/2004 και ο Κανονισμός (ΕΕ) 1215/2012 μέχρι και τον Καν. 542/2014. Για τη διευκόλυνση του αναγνώστη έχουν τεθεί κατατοπιστικοί τίτλοι σε όλα τα άρθρα του ΚΠολΔ, κι εκεί όπου δεν συμπεριλαμβάνονται στο επίσημο κείμενο. Οι τίτλοι αυτοί εμφανίζονται ανάμεσα σε αγκύλες, προκειμένου να ξεχωρίζουν από τους τίτλους του αυθεντικού κειμένου. ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ & ΔΙΚΑΙΟ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ Βασική εμπορική νομοθεσία VII - Σεπτέμβριος 2015 Επιμέλεια: Σπύρος Ψυχομάνης. [Σειρά: Σύγχρονη Νομοθεσία - τ. 25] ISBN: 978-960-568-329-0 2015, ΙΧ + 403 σελίδες, 12,00 Νέες αλλαγές στους ήδη πολλάκις τροποποιηθέντες αρχικούς νόμους 3588/2007 «Πτωχευτικός Κώδικας» και 3869/2010 «Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις» επέφερε ο προσφάτως ψηφισθείς νόμος 4336/2015 (ΦΕΚ Α 94/14.8.2015) «Συνταξιοδοτικές διατάξεις Κύρωση σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον ΕΜΣ και Ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης». Και άλλες ακόμα διατάξεις εισήχθησαν για την ρύθμιση ενόψει της οικονομικής κρίσεως των οφειλών επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων. Αυτές όλες δημιούργησαν και την ανάγκη της τέταρτης αυτής έκδοσης του ανά χείρας τεύχους. Ο στόχος της έκδοσης περιεκτικών, εύχρηστων, δυναμένων ευχερώς να αντικατασταθούν, οικονομικών κωδίκων της εμπορικής νομοθεσίας εξακολουθεί να είναι η βασική επιδίωξή μας. Aθήνα - Ιπποκράτους 23 - T.K. 10679 - Τηλ. 210 33 87 500 - Fax 210 33 90 075 / Θεσσαλονίκη - Φράγκων 1 - Τ.Κ. 54626 Τηλ. 2310 535 381- Fax 2310 546 812 Εθνικής Αμύνης 42 - Τ.Κ. 54621 - Τηλ. 2310 244 228, 9 - Fax 2310 244 230 - http://www.sakkoulas.gr / e-mail: info@sakkoulas.gr
ΑΠ 28/2015 Τμ.Γ Πρόεδρος: Ι. Σίδερης, Αντιπρόεδρος Εισηγητής: Ε. Προγάκη *, Αρεοπαγίτης Σύνθεση: Ν. Μπιχάκης, Ε. Καλούδης, Α. Σταυράκης *ανέγνωσε την έκθεση του ήδη αποχωρήσαντος από την υπηρεσία Αρεοπαγίτη Δ. Μαζαράκη Δικηγόροι: Η. Αλαχούζος, Σ. Ασημακόπουλος Νομικές διατάξεις: άρθρα 76, 294, 297, 576 ΚΠολΔ, 3, 5, 6, ΔΣυμβΧάγης1965 Αναγκαστική ομοδικία αποκλεισμός δυνατότητας διάσπασης δικονομικής ενότητας των αναγκαίων ομοδίκων. Για την επιχείρηση των διαδικαστικών πράξεων του άρθρου 76 2 ΚΠολΔ απαιτείται η σύμπραξη όλων των αναγκαίων ομοδίκων, η δε τυχόν χωριστή επιχείρηση από τον έναν από αυτούς είναι ανίσχυρη τόσο έναντι των άλλων όσο και έναντι εκείνου που τις επιχείρησε, σε κάθε περίπτωση αναγκαστικής ομοδικίας. Δίκη διανομής ανίσχυρη η παραίτηση από το δικόγραφο της αναίρεσης εκ μέρους μερικών μόνο εκ των αναιρεσειόντων. Απαράδεκτη η συζήτηση της αναίρεσης για όλους τους αναγκαίους ομοδίκους λόγω μη νόμιμης κλήτευσής τους. Επειδή, από τις διατάξεις των άρθρων 294, 296, 297 και 299 του ΚΠολΔ, που εφαρμόζονται σύμφωνα με το άρθρο 573 1 του ίδιου Κώδικα και στη διαδικασία της δίκης για την αναίρεση, προκύπτει ότι η παραίτηση, ολική ή μερική, από το δικόγραφο του ενδίκου μέσου που έχει ασκηθεί, όπως είναι και η αναίρεση (άρθ. 495 1 ΚΠολΔ), γίνεται με δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή με δικόγραφο που επιδίδεται στον αντίδικο του παραιτουμένου. Με τις διατάξεις αυτές ορίζονται αποκλειστικά οι τρόποι, με τους οποίους μπορεί να γίνει η παραίτηση από το δικόγραφο της αναίρεσης (ΟλομΑΠ 1187/1981). Εξ άλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 76 1 του ίδιου Κώδικα, αν υπάρχει αναγκαστική ομοδικία, τούτο έχει ως κύρια συνέπεια ότι οι πράξεις του καθενός ομοδίκου ωφελούν και βλάπτουν τους άλλους. Κατά την 2 του ίδιου άρθρου η κοινή διαδικαστική πορεία της 1 αποκλείει το ενδεχόμενο της διασπάσεως της δικονομικής ενότητας που απαρτίζουν οι αναγκαίοι ομόδικοι, όπως είναι οι ομόδικοι της δίκης διανομής, στην οποία λόγω της φύσεως της διαφοράς δεν μπορούν να υπάρξουν αντίθετες αποφάσεις απέναντι στους ομοδίκους. Γι αυτό δεν μπορεί ο ένας να συμβιβασθεί, ο άλλος να αποδεχθεί την αγωγή ή να παραιτηθεί από αυτήν και ο τρίτος να συμφωνήσει διαιτητική επίλυση της επίδικης διαφοράς. Για να επιχειρηθούν οι διαδικαστικές αυτές πράξεις χρειάζεται η σύμπραξη όλων των αναγκαίων ομοδίκων, η δε τυχόν χωριστή επιχείρηση από τον έναν από αυτούς είναι ανίσχυρη τόσο έναντι των άλλων, όσο και έναντι εκείνου που τις επιχείρησε, σε κάθε περίπτωση αναγκαστικής ομοδικίας. Στην προκειμένη περίπτωση οι δεύτερος και τρίτος των αναιρεσειόντων με την από 16.2.2009 δήλωσή τους, που υπογράφεται από τους ίδιους και τον προς τούτο εξουσιοδοτηθέντα δικηγόρο τους Χ. Τ. και έχει επιδοθεί στους έκτο και έβδομο των αναιρεσιβλήτων, οι οποίοι και προσκομίζουν τα επιδοθέντα σ αυτούς αντίγραφα, με τις οικείες σημειώσεις των διενεργησάντων τις επιδόσεις δικαστικών επιμελητών Θεσ/κης και Καστοριάς Α. Η. Κ. και Α. Π. Μ. παραιτούνται από το δικόγραφο της αναιρέσεως. Πλην όμως κατά τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη η παραίτηση αυτή είναι ανίσχυρη, καθόσον η επίδικη διαφορά αφορά σε διανομή επικοίνου ακινήτου και ο δεσμός που συνδέει τους διαδίκους και των δύο πλευρών είναι εκείνος της αναγκαστικής ομοδικίας και συνακόλουθα η επίμαχη παραίτηση, εφόσον δεν γίνεται από όλους μαζί τους αναιρεσείοντες, δεν επιφέρει τα οριζόμενα από τις προπαρατεθείσες διατάξεις του ΚΠολΔ αποτελέσματα τόσο για τους αναιρεσείοντες, όσο και για εκείνους από τους αναιρεσίβλητους, στους οποίους επιδόθηκε (έκτο και έβδομο). Ενόψει τούτων η παραίτηση αυτή πρέπει να θεωρηθεί ανίσχυρη, μη παράγουσα ουδέν έννομο αποτέλεσμα. Επειδή, από τις διατάξεις του άρθρου 576 1 και 2 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι αν κάποιος από τους ομοδίκους δεν εμφανισθεί κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ή εμφανισθεί και δεν λάβει μέρος, με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως ποιος επισπεύδει τη συζήτηση. Αν την επισπεύδει ο απολιπόμενος διάδικος, η υπόθεση συζητείται ως να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι, αν όμως την επισπεύδει ο αντίδικός τους, τότε ερευνάται αν ο απολιπόμενος ή ο μη παριστάμενος, με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος, διάδικος κλητεύθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα και σε καταφατική περίπτωση προχωρεί στη συζήτηση, παρά την απουσία εκείνου που έχει κλητευθεί, ενώ σε αποφατική περίπτωση κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση. Κατά την 3 του ίδιου άρθρου αν στη δίκη ΕΠολΔ 2015 193
μετέχουν περισσότεροι, συνδεόμενοι με αναγκαστική ομοδικία, και κάποιος από αυτούς είτε δεν κλητεύθηκε, είτε δεν εκπροσωπείται από πληρεξούσιο δικηγόρο, η συζήτηση κηρύσσεται απαράδεκτη για όλους. Εξ άλλου, κατά το άρθρο 94 1 ΚΠολΔ στα πολιτικά δικαστήρια οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται με πληρεξούσιο δικηγόρο. Κατά το άρθρο 96 του ίδιου Κώδικα, η πληρεξουσιότητα δίνεται είτε με συμβολαιογραφική πράξη, είτε με προφορική δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά, κατά δε τη διάταξη του άρθρου 104, για τη συζήτηση στο ακροατήριο απαιτείται ρητή πληρεξουσιότητα και αν δεν υπάρχει κηρύσσονται άκυρες όλες οι πράξεις, ακόμη και εκείνες που είχαν γίνει προηγουμένως, το δε δικαστήριο εξετάζει αυτεπαγγέλτως, σε κάθε στάση της δίκης, την έλλειψη πληρεξουσιότητας, καθώς και την υπέρβασή της. Τις κλητεύσεις επικαλούνται και αποδεικνύουν οι παριστάμενοι διάδικοι. Περαιτέρω κατά το άρθρο 134 1 εδ. α ΚΠολΔ, αν το πρόσωπο στο οποίο γίνεται η επίδοση διαμένει ή έχει την έδρα του στο εξωτερικό, η επίδοση γίνεται στον Εισαγγελέα του δικαστηρίου, στο οποίο εκκρεμεί ή πρόκειται να εισαχθεί η δίκη ή το οποίο εξέδωσε την προσβαλλομένη απόφαση. Η διάταξη αυτή, με την οποία καθιερώνεται νόμιμη πλασματική κλήτευση του διαδίκου, με πραγματική επίδοση του εγγράφου στον Εισαγγελέα, όταν εκείνος προς τον οποίο γίνεται η επίδοση έχει γνωστή διεύθυνση στο εξωτερικό, εξακολουθεί να ισχύει και μετά την κύρωση της από 15 Νοεμβρίου 1965 Διεθνούς Συμβάσεως της Χάγης με τον νόμο 1334/1983. Η διεθνής αυτή σύμβαση δεν καταργεί τις περί επιδόσεως διατάξεις του εσωτερικού δικαίου των χωρών που την υπέγραψαν, αλλά αποκλείει να θεωρηθεί η πλασματική επίδοση ως ολοκληρωθείσα με την απλή παράδοση του επιδοτέου εισαγωγικού της δίκης ή άλλου ισοδυνάμου δικογράφου στον Εισαγγελέα, όπως ορίζει το άρθρο 136 1 ΚΠολΔ, δηλαδή ανεξάρτητα από το αν παραλείφθηκε από το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται, κατά τον οριζόμενο στη σύμβαση αυτήν τρόπο, ώστε να διασφαλίζεται η θεμελιώδης αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως. Ειδικότερα, με τις διατάξεις της πιο πάνω Διεθνούς Συμβάσεως, η οποία, σύμφωνα με την από 3/17.8.1983 ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών, τέθηκε σε ισχύ ως προς την Ελλάδα από 18.9.1983, έχοντας την ισχύ που ορίζει το άρθρο 28 1 του Συντάγματος, ρυθμίστηκαν τα της επιδόσεως και κοινοποιήσεως στο εξωτερικό δικαστικών και εξωδίκων πράξεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, όταν το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται το έγγραφο έχει γνωστή διεύθυνση στο εξωτερικό. Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 3, 5 και 6 της εν λόγω συμβάσεως, την οποία έχουν κυρώσει και η Γαλλία και οι ΗΠΑ, όταν πρόκειται να γίνει επίδοση σε πρόσωπο που διαμένει σε συμβαλλόμενο κράτος, η σχετική αίτηση απευθύνεται προς την αρμόδια αρχή της χώρας στην οποία γίνεται η επίδοση, η δε επίδοση διενεργείται, είτε σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους στο οποίο γίνεται σύμφωνα με τον τύπο ή τη διαδικασία που επιθυμεί ο επισπεύδων, αρκεί να μην αντιβαίνει στη νομοθεσία του Κράτους στο οποίο γίνεται η επίδοση, και αποδεικνύεται από βεβαίωση που συντάσσει η αρμόδια αρχή του κράτους όπου έγινε η επίδοση, σύμφωνα με την οποία (βεβαίωση) θα προσδιορίζεται ο τύπος, η ημερομηνία εκτελέσεως της επιδόσεως και το πρόσωπο που παρέλαβε το επιδοτέο έγγραφο. Επομένως, κατά τις διατάξεις της παραπάνω διεθνούς συμβάσεως, η επίδοση σε πρόσωπο που διαμένει στην επικράτεια ενός από τα συμβαλλόμενα κράτη, που γίνεται με επίσπευση υπηκόου του άλλου κράτους, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συντελέστηκε από την παράδοση στον Εισαγγελέα του επιδοτέου εγγράφου, αλλά απαιτείται και η κατά τον παραπάνω τρόπο απόδειξη ότι πράγματι η επίδοση έγινε στο πρόσωπο προς το οποίο απευθυνόταν. Η επίδοση αποδεικνύεται με την προσκομιδή της παραπάνω βεβαιώσεως της αρμοδίας αρχής, ενώ για τον υπολογισμό της κατά το άρθρο 568 4 ΚΠολΔ προθεσμίας των ενενήντα ημερών, για τους διαμένοντες στο εξωτερικό, λαμβάνεται υπ όψιν ο χρόνος της πραγματικής περιελεύσεως του δικογράφου σε εκείνον που αφορά η επίδοση και δεν έχει σημασία το χρονικό σημείο, κατά το οποίο επιδίδεται το έγγραφο αυτό, στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (ΟλομΑΠ 23/2009 - ΟλομΑΠ 29/2009). Στην προκειμένη περίπτωση από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: η αναίρεση εισήχθη προς συζήτηση κατά τη δικάσιμο της 4.4.2012, κατά την οποία, όπως προκύπτει από το οικείο πινάκιο, παραστάθηκαν οι μεν αναιρεσείοντες διά του πληρεξουσίου τους δικηγόρου, οι δε έκτος και έβδομος των αναιρεσιβλήτων με δήλωση, κατά το άρθρο 242 2 του πληρεξουσίου τους δικηγόρου, ενώ οι λοιποί αναιρεσίβλητοι δεν παραστάθηκαν. Η υπόθεση στη συνέχεια αναβλήθηκε για τις δικασίμους της 18.9.2013, της 2.4.2014 και της αναφερομένης στην αρχή της παρούσας αποφάσεως δικάσιμο της 5.11.2014. Νέα κλήτευση, για τις μετ αναβολή δικασίμους, των παρα- 194 ΕΠολΔ 2015
στάντων κατά την αρχική δικάσιμο διαδίκων δεν χρειαζόταν, αφού η εγγραφή της υποθέσεως στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των νομίμως παραστάντων διαδίκων (άρθρο 575 και 226 4 ΚΠολΔ) αυτοί δε πλην του δεύτερου και τρίτου των αναιρεσειόντων παραστάθηκαν, κατά τις μετ αναβολή δικασίμους, όπως και στην αρχική. Οι απολιπόμενοι της αρχικής δικασίμου διάδικοι δεν προκύπτει ότι είχαν κλητευθεί από την επισπεύδουσα τη συζήτηση πρώτη αναιρεσείουσα τόσο κατά την αρχική δικάσιμο της 4.4.2012 όσο και για τις μετ αναβολή ορισθείσες της 18.9.2013 και 2.4.2014 ενώ οι κλητεύσεις που έχουν γίνει για την αναφερομένη στην αρχή της παρούσας αποφάσεως δικάσιμο της 5.11.2014 δεν είναι νόμιμες, όπως θα αναφερθεί στη συνέχεια. Ειδικότερα για τον δεύτερο και τρίτο των αναιρεσειόντων που, όπως έχει αναφερθεί, παραστάθηκε κατά την αρχική δικάσιμο της 4.4.2012 και απουσίασε κατά τις εν συνεχεία μετ αναβολή δικασίμους, δεν αποδεικνύεται η παροχή πληρεξουσιότητας στον δικηγόρο που τους εκπροσώπησε διά της προσκομιδής του οικείου, κατά το άρθρο 96 ΚΠολΔ, πληρεξουσίου συμβολαίου. Επομένως οι εν λόγω αναιρεσείοντες, ως μη νομίμως παριστάμενοι, δικάζονται ερήμην και ανακύπτει θέμα όπως αναφέρεται παρακάτω του νομίμου της κλητεύσεως για την αρχική δικάσιμο από την επισπεύδουσα πρώτη αναιρεσείουσα. Για τις τρεις πρώτες αναιρεσίβλητες, που είναι κάτοικοι Γαλλίας, και τους τρεις τελευταίους, ήτοι την 9η τον 10ο και την 11η, που είναι κάτοικοι Νέας Υόρκης, έχει γίνει επίδοση στον Εισαγγελέα του δικαστηρίου τούτου τόσο του πρακτικού αναβολής της 2.4.2014 (κατά το οποίο η υπόθεση αναβάλλεται για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας αποφάσεως δικάσιμο) όσο και της αιτήσεως αναιρέσεως, όπως τούτο προκύπτει από τις υπ αριθ. [ ] εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή Πειραιά Α. Τ.. Πλην όμως, ως προς τους εν λόγω αναιρεσιβλήτους δεν προσκομίζεται η προαναφερόμενη βεβαίωση του άρθρου 6 της παραπάνω Διεθνούς Συμβάσεως περί πραγματοποιήσεως της επιδόσεως. Αντίθετα προσκομίζονται ως προς τους 9η, 10ο και 11η οι υπ αριθ. πρωτ. [ ] και με αριθμούς [ ] απαντήσεις των αρμοδίων αρχών των ΗΠΑ (Γραφείο Διεθνούς Δικαστικής Συνδρομής) όπου αναφέρεται ότι δεν πραγματοποιήθηκαν οι επιδόσεις, ενώ ως προς την τρίτη αναιρεσίβλητη προσκομίζεται η εν λόγω βεβαίωση των αρμοδίων αρχών της Γαλλίας, στην οποία όμως αναφέρεται ότι οι επίμαχες επιδόσεις έγιναν στις 8.8.2014, ήτοι σε διάστημα μικρότερο της προθεσμίας των 90 τουλάχιστον ημερών πριν από τη δικάσιμο της 5.11.2014 (άρθρο 568 4 ΚΠολΔ). Στην τέταρτη, πέμπτη και όγδοη από τις αναιρεσίβλητες έχει γίνει επίδοση του πρακτικού αναβολής της 2.4.2014, όχι όμως και του αναιρετηρίου, όπως τούτο προκύπτει από τις υπ αριθ. [ ] εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή Γ. Δ. και [ ] της δικαστικής επιμελήτριας Θεσσαλονίκης Σ. Κ.. Εφόσον λοιπόν οι απολιπόμενοι αναιρεσίβλητοι δεν έχουν νόμιμα κλητευθεί για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας αποφάσεως δικάσιμο, ενώ περαιτέρω η επισπεύδουσα τη συζήτηση πρώτη αναιρεσείουσα δεν αποδεικνύει την κλήτευση των μη νομίμως παραστάντων (εκπροσωπηθέντων) κατά την αρχική δικάσιμο, δευτέρου και τρίτου των αναιρεσειόντων, η συζήτηση είναι απαράδεκτη για όλους αυτούς τους απολιπομένους διαδίκους και συνακόλουθα και για τους παρισταμένους διαδίκους, ήτοι ως προς όλους τους διαδίκους κατά την αναφερόμενη στη νομική σκέψη διάταξη του άρθρου 576 3 ΚΠολΔ, καθόσον, όπως έχει ήδη αναφερθεί, η υπόθεση αφορά σε διανομή επίκοινου ακινήτου και οι διάδικοι συνδέονται μεταξύ τους με τον δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας. Ενόψει τούτων, θα πρέπει η συζήτηση να κηρυχθεί απαράδεκτη για όλους τους διαδίκους. Παρατηρήσεις Δημητρίου Κ. Μηχιώτη, Δικηγόρου, Μ.Δ.Ε., υπ. Δ.Ν. Α. Οι υποστηριχθείσες απόψεις ως προς την ερμηνεία του άρθρου 76 2 ΚΠολΔ H ερμηνεία της δεύτερης παραγράφου του άρθρου 76 ΚΠολΔ, η οποία προβλέπει την εξαίρεση εκ της αρχής της αντικειμενικής ενέργειας των διαδικαστικών πράξεων των αναγκαίων ομοδίκων για τις περιπτώσεις του δικαστικού συμβιβασμού, της αναγνωρίσεως, της παραιτήσεως από τη δίκη... ΕΠολΔ 2015 195