Π.Τ. Α Π Ο Σ Π Α Σ Μ Α Από το πρακτικό της 39/23-11-2017 συνεδρίασης της Οικονομικής Επιτροπής Καλαμαριάς. Αριθμ. Απόφασης 601/2017 Π Ε Ρ Ι Λ Η Ψ Η Μη κατάθεση έφεσης κατά της υπ αριθ. 4369/2017 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία εκδόθηκε μετά από αγωγή της Ευθυμίας Σαρηπούλου. Έγκριση δαπάνης και διάθεση πίστωσης ποσού 6.363,95 ευρώ για την καταβολή του στην ανωτέρω δικαιούχο. Καλαμαριά, 23.11.2017, ημέρα Πέμπτη και ώρα 09:30 στο Δημοτικό Κατάστημα, συνήλθε στην 39 η τακτική συνεδρίαση, η Οικονομική Επιτροπή Καλαμαριάς, ύστερα από την υπ αριθ. 43531/17.11.2017 έγγραφη πρόσκληση της Προέδρου κ. Αικ. Τσαπικίδου Αντιδημάρχου Καλαμαριάς και το με αριθμ. πρωτ.: 44123/21.11.2017 συμπλήρωμα αυτής, που γνωστοποιήθηκαν σε καθένα από τους Δημοτικούς Συμβούλους, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 75 της παρ. 3 του Ν. 3852/2010. Αφού διαπιστώθηκε ότι υπάρχει η νόμιμη απαρτία, δεδομένου ότι από τα εννέα (9) μέλη παραβρέθηκαν τα οχτώ (8), δηλαδή: Π Α Ρ Ο Ν Τ Ε Σ 1. Τσαπικίδου Αικατερίνη 2. Αγγελοπούλου Δέσποινα 3. Βουλγαράκης Νεκτάριος 4. Καριπίδης Φίλιππος 5. Κώστας Ζαχαρίας 6. Πασαλίδου Αμαλία 7. Πενόπουλος Ιωάννης 8. Πετκάκης Σωκράτης Α Π Ο Ν Τ Ε Σ 1. Νικολέττου Σκάρλιου βασιλική Άρχισε η συνεδρίαση με την Προεδρία της Προέδρου της Ο.Ε. κ. Αικατερίνης Τσαπικίδου. Στη συνεδρίαση παραβρέθηκε και η ειδική γραμματέας κ. Παρασκευή Τσαούση, υπάλληλος του Δήμου, για την τήρηση των πρακτικών. Η Πρόεδρος, αφού εισηγήθηκε το 29ο θέμα της ημερήσιας διάταξης, έθεσε υπόψη της Οικονομικής Επιτροπής την με αριθμ. πρωτ: 43363/15.11.2017 εισήγηση της Αντιδημάρχου κ. Αικ. Τσαπικίδου, η οποία έχει ως εξής: Σας διαβιβάζουμε ταυτάριθμη εισήγηση του ειδικού συνεργάτη του Δήμου Καλαμαριάς κ. Γεώργιου Μητρούδη που αφορά την κατάθεση ή μη έφεσης κατά της υπ αριθ. 4369/2017 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία εκδόθηκε μετά από αγωγή της Ευθυμίας Σαρηπούλου. Έγκριση δαπάνης και διάθεση πίστωσης ποσού 6.363,95 ευρώ για την καταβολή του στην ανωτέρω δικαιούχο. ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ Α. ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ Την 17 η Ιουνίου του 2009 και περί ώρα 12.15, στο πεζοδρόμιο της οδού Τριπόλεως, που βρίσκεται μπροστά από το Κλειστό Δημοτικό Γυμναστήριο Καλαμαριάς, αρμόδια όργανα- υπάλληλοι του Δήμου εκτελούσαν εργασίες επισκευής, συντήρησης και ελαιοχρωματισμού των εξωτερικών κιγκλιδωμάτων του γυμναστηρίου. Για τον σκοπό αυτό 1
και προς διευκόλυνση των εργασιών που εκτελούσαν, είχαν μετακινήσει την σιδερένια καγκελόπορτα που βρίσκεται στην είσοδο του γυμναστηρίου, χωρίς να λάβουν τα αναγκαία προειδοποιητικά και εξασφαλιστικά μέτρα στήριξης της καγκελόπορτας, με αποτέλεσμα να πέσει η προαναφερθείσα καγκελόπορτα επί της διερχόμενης Ευθυμίας Σαρηπούλου και να την καταπλακώσει, προκαλώντας της σοβαρό τραυματισμό και κάταγμα στο αριστερό κάτω άκρο. Λόγω του τραυματισμού της, η ενάγουσα μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ», όπου υποβλήθηκε σε ακτινολογικές και λοιπές ιατρικές εξετάσεις και διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί συντριπτικό κάταγμα του 2 ου μεταταρσίου του αριστερού ποδός. Οι θεράποντες ορθοπεδικοί ιατροί της τοποθέτησαν γύψινο νάρθηκα, της χορήγησαν φαρμακευτική αγωγή και της ζήτησαν να επανέλθει για επανεξέταση του τραύματός της, αφού της χορήγησαν αναρρωτική άδεια για τρεις εβδομάδες. Την 10 η Ιουλίου 2009, καθώς ένοιωθε έντονους πόνους και ενοχλήσεις στο αριστερό της πόδι, κατόπιν συστάσεως των θεραπόντων ιατρών της, η ενάγουσα υποβλήθηκε σε μαγνητική τομογραφία του αριστερού ποδός της στο διαγνωστικό εργαστήριο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ, η οποία εμφάνισε τα εξής ευρήματα: α) εκτεταμένο οίδημα του μυελού των οστών, το οποίο εκτεινόταν και στη διάφυση, περιέβαλλε συντριπτικό κάταγμα στη βάση του 2 ου μεταταρσίου με επί τα εντός παρεκτόπιση ολίγων χιλιοστών, β) οστικές θλάσεις με οίδημα του μυελού των οστών απεικονίζονται επίσης στη βάση του 3 ου μεταταρσίου, στην έξω γωνία της βάσης του 1 ου μεταταρσίου, στην πρόσθια- έξω γωνία του έσω σφηνοειδούς και στο έξω σφηνοειδές και αποδόθηκαν στον τραυματισμό της από την ανωτέρω αναφερόμενη αιτία, και γ) οιδηματοειδή απεικόνιση των μαλακών μορίων που περιέβαλαν την περιοχή της κάκωσης. Με βάση τα ανωτέρω, η ενάγουσα ζήτησε με την αγωγή της 40.000, ως αποζημίωση, με βάση τα άρθρα 105 και 106 του ΕισΝΑΚ. Με το 42.096/2.12.2016 έγγραφο του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολιτικής Προστασίας, Έργων Συντήρησης και Σημάνσεων, η Υπηρεσία μας επιβεβαίωσε το συμβάν και προέβη στην άμεση άρση της επίδικης καγκελόπορτας, θεώρησε όμως ότι το αιτούμενο ποσό είναι αυθαίρετο, αναιτιολόγητο και υπερβολικό για αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης. Τελικά, το Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, με την υπ αριθ. 4369/2107 απόφασή του, έκανε δεκτή εν μέρει την αγωγή της Ευθυμίας Σαρηπούλου και υποχρέωσε τον Δήμο μας να της καταβάλει το ποσό των 6.000, νομιμοτόκως από τις 11.11.2016 έως την εξόφλήση. Β. ΝΟΜΙΚΟ ΜΕΡΟΣ 1) Στο άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ ορίζεται ότι: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ευθύνεται σε αποζημίωση», στο δε άρθρο 106 του ΕισΝΑΚ ορίζεται ότι: «Οι διατάξεις των δύο προηγούμενων άρθρων εφαρμόζονται και για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτήτων ή των άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους». Επειδή, κατά την έννοια των προαναφερόμενων διατάξεων, ευθύνη του Δημοσίου, των Δήμων ή άλλων Ν.Π.Π.Δ. προς αποζημίωση γεννάται όχι μόνον από την έκδοση μη νόμιμης εκτελεστής διοικητικής πράξεως ή από την μη νόμιμη παράλειψη εκδόσεως τέτοιας πράξεως, αλλά και από μη νόμιμες υλικές ενέργειες των οργάνων τους ή από παραλείψεις οφειλόμενων νομίμων υλικών ενεργειών αυτών, εφόσον οι υλικές αυτές ενέργειες ή παραλείψεις συνάπτονται με την οργάνωση και λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών (βλ. ΑΕΔ 5/1995, ΣτΕ 7, 1128/2016, 872, 1123/2015). Εξ άλλου, υπάρχει ευθύνη του Δημοσίου, των Δήμων ή άλλων Ν.Π.Π.Δ., τηρουμένων και των λοιπών προϋποθέσεων του νόμου, όχι μόνον όταν με πράξη ή παράλειψη οργάνου αυτών παραβιάζεται συγκεκριμένη διάταξη νόμου, αλλά και όταν παραλείπονται τα ιδιαίτερα καθήκοντα και υποχρεώσεις που προσιδιάζουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία και προσδιορίζονται από την κείμενη νομοθεσία εν γένει νομοθεσία, τα διδάγματα της κοινής πείρας και την αρχή της καλής πίστεως (ΣτΕ 4095/2015, 877/2013, 1019/2008). Ο κατά τα ανωτέρω παράνομος χαρακτήρας της ζημιογόνου πράξεως, 2
παραλείψεως ή υλικής ενέργειας αρκεί για να στοιχειοθετηθεί η ευθύνη του Δημοσίου, των Δήμων ή άλλων Ν.Π.Π.Δ., χωρίς να απαιτείται και η διαπίστωση πταίσματος οργάνου (βλ. ΣτΕ 2187, 3539/2015). Απαραίτητη, πάντως, προϋπόθεση για την επιδίκαση αποζημιώσεως είναι, μεταξύ άλλων, η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της παρανόμου πράξεως ή παραλείψεως ή υλικής ενέργειας ή παραλείψεως υλικής ενέργειας του οργάνου και της ζημίας που επήλθε. Αιτιώδης δε σύνδεσμος υπάρχει όταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, η πράξη ή η παράλειψη είναι επαρκώς ικανή (πρόσφορη) και μπορεί αντικειμενικά, κατά τη συνήθη και κανονική πορεία των πραγμάτων και χωρίς τη μεσολάβηση άλλου περιστατικού, να επιφέρει τη ζημία και στη συγκεκριμένη περίπτωση την έχει επιφέρει (βλ. ΣτΕ 4097/2015, 473/2011). Επειδή, στο άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα (ΑΚ) ορίζεται ότι: «Σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσεις εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.». Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι παρέχεται στο Δικαστήριο, η ευχέρεια, ύστερα από εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών που οι διάδικοι θέτουν υπόψη του, δηλαδή του βαθμού του πταίσματος του υπόχρεου, του είδους της προσβολής, του τυχόν συντρέχοντος πταίσματος του παθόντος, των συνθηκών τέλεσης του ζημιογόνου γεγονότος, καθώς και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των μερών και με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, να επιδικάσει ή όχι χρηματική ικανοποίηση στο ζημιωθέντα, αν κρίνει ότι επήλθε στον τελευταίο ηθική βλάβη και να καθορίσει συγχρόνως το ποσό αυτής που θεωρεί εύλογο (πρβλ. ΣτΕ 710/2016, 2821/2015) 2) Οι Ο.Τ.Α. α' και β βαθμού απολαμβάνουν της συνταγματικά κατοχυρωμένης διοικητικά και οικονομική αυτοτέλειας τους. Στο πλαίσιο αυτό και συγκεκριμένα για τον α βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης, ο ν. 3852/2010 ορίζει ότι η Οικονομική Επιτροπή εκάστοτε Δήμου έχει την αρμοδιότητα να αποφασίζει για την άσκηση ενδίκων βοηθημάτων και ενδίκων μέσων, καθώς και για την παραίτηση της από αυτά. Οι ανωτέρω αρμοδιότητες εντάσσονται σαφώς, στην συνταγματικά κατοχυρωμένη διοικητική αυτοτέλεια του Δήμου, η οποία εξειδικεύεται και προσδιορίζεται νομοθετικά και συγκεκριμένα από τον καταστατικό χάρτη της τοπικής αυτοδιοίκησης, ήτοι από το ν. 3852/2010. Η αρχή της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας των Ο.Τ.Α. εγγυάται την άσκηση της διοίκησης των τοπικών υποθέσεων σε ένα πλαίσιο ελεύθερης δράσης και πρωτοβουλίας, έκφανση του οποίου είναι και η προσαρμογή των οργανωτικών δομών στις ειδικές τοπικές συνθήκες ή στις οργανωτικές αντιλήψεις των αιρετών οργάνων έτσι ώστε να επιτυγχάνεται αποτελεσματικότερα ο σκοπός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δηλαδή η διοίκηση των δημοσίων υποθέσεων που της έχουν ανατεθεί. Εάν αποκλεισθεί αυτή η πρωτοβουλία με νομοθετικές διατάξεις, ενδεχομένως να καταστεί ανέφικτη η αποτελεσματική εκπλήρωση της αποστολής των Ο.Τ.Α., με όλες τις επακόλουθες, νομικές, διοικητικές και πολιτικές συνέπειες. Κυρίως όμως ανακύπτει σοβαρό ζήτημα αντίθεσης τόσο με τις επιταγές του άρθρου 102 του Συντάγματος όσο και με τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας και ιδίως το άρθρο 6 παρ.1 αυτού, ο οποίος έχει κυρωθεί από την Ελλάδα με το ν. 1850/1990 και έκτοτε αποτελεί μέρος του ελληνικού δικαίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με αυξημένη τυπική ισχύ έναντι της κοινής νομοθεσίας (Βλ. Γ. Σωτηρέλης, Η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Προκλήσεις και προοπτικές μετά την συνταγματική αναθεώρηση, Εκδ. Παπαζήσης/ΙΤΑ, Αθήνα, 2006). Ειδικότερα, η κατοχύρωση της διοικητικής αυτοτέλειας συνεπάγεται ιδίως το δικαίωμα των Ο.Τ.Α. να εκδίδουν διοικητικές πράξεις, οι οποίες έχουν την ίδια ισχύ με τις διοικητικές πράξεις του Κράτους και ως εκ τούτου είναι άμεσα εκτελεστές, δηλαδή δεν υπόκειται σε προηγούμενο έλεγχο και ιδίως δεν υπόκεινται σε ιεραρχικό έλεγχο ή έλεγχο σκοπιμότητας. Τούτο συνάγεται ευθέως από τη διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 102 του Συντάγματος, βάσει της οποίας ο έλεγχος του κράτους περιορίζεται «αποκλειστικά» στη διαπίστωση της νομιμότητας («εποπτεία») με ταυτόχρονη και εμφατική απαγόρευση «να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους». 3
Τα δε, όρια της εποπτείας του Κράτους προσδιορίζονται επίσης από το Σύνταγμα στην παρ. 5 του άρθρου 102, με τρόπο ρητό και σαφή δια της αναφοράς στην «διασφάλιση της διαφάνειας κατά τη διαχείριση των πόρων αυτών», ήτοι των πόρων που εξασφαλίζει το Κράτος για την εκπλήρωση των αρμοδιοτήτων των Ο.Τ.Α., στα πλαίσια της οικονομικής τους αυτοτέλειας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η διοικητική και δημοσιονομική εποπτεία των Ο.Τ.Α. δεν μπορεί να θίγει υπέρμετρα την συνταγματικά κατοχυρωμένη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των Ο.Τ.Α.. Συνεπώς, οι Ο.Τ.Α. έχουν δικαίωμα ελεύθερης δράσης, η οποία περιορίζεται μόνο από την υποχρέωση να τηρούν τη νομιμότητα και να υπερασπίζονται το τοπικό δημόσιο συμφέρον. Η τήρηση της νομιμότητας ελέγχεται στο πλαίσιο της κρατικής εποπτείας η δε υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος ελέγχεται ιδίως από το συλλογικό βουλευόμενο αντιπροσωπευτικό σώμα, στην συγκεκριμένη περίπτωση από το Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά και από τη δικαστική εξουσία, όταν τίθενται στην κρίση της υποθέσεις στις οποίες αμφισβητείται η υπεράσπιση ή έστω η ορθή διαχείριση του τοπικού δημοσίου συμφέροντος από τα όργανα των αντίστοιχων Ο.Τ.Α. (Βλ. Π. Δ. Δαγτόγλου Γενικό Διοικητική Δίκαιο, γ έκδοση, Αθήνα-Κομοτηνή 1992 σελ. 576 επ., Επ. Σπηλιωτόπουλου, Εγχειρίδιον Διοικητικού Δικαίου, δ έκδοσις, Αθήνα - Κομοτηνή 1988, σελ. 229-231). Συνεπώς, η ρητή ανάθεση της διοίκησης των τοπικών υποθέσεων στους Ο.Τ.Α. και η αναγνώριση υπέρ αυτών, του τεκμηρίου αρμοδιότητας στη διοίκηση των τοπικών υποθέσεων, οριοθετεί το περιεχόμενο της δημόσιας εξουσίας που τους ανήκει και συνακόλουθα το πεδίο στο οποίο ασκείται το δικαίωμα της διοικητικής αυτοτέλειας. Ως εκ τούτου η διοικητική αυτοτέλεια συνιστά δικαίωμα - εγγύηση προκειμένου να καθίσταται δυνατή η πραγμάτωση της αυτοτελούς πολιτικής στοχοθεσίας των Ο.Τ.Α., δηλαδή της στοχοθεσίας που καθορίζεται μέσω της δημοκρατικής λειτουργίας από τους πολίτες και συγκεκριμενοποιείται από τα αιρετά όργανα. Η οικονομική αυτοτέλεια δε, των Ο.Τ.Α. αποτελεί συνιστώσα της διοικητικής αυτοτέλειας, δεδομένου ότι χωρίς την ισχύ αυτής δεν υφίσταται ως διακριτή έννοια η διοικητική αυτοτέλεια, διότι στερείται του σκοπού της. Και αυτό διότι συνιστά το εργαλείο για την υλοποίηση της πολιτικής στοχοθεσίας που εμπεριέχει η διοικητική αυτοτέλεια των Ο.Τ.Α.. Ως εκ τούτου η διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των Ο.Τ.Α., που κατοχυρώνεται συνταγματικά από το άρθρο 102 του Σ, εξασφαλίζει τους όρους για την ουσιαστική και αποτελεσματική υλοποίηση της αποστολής των Ο.Τ.Α.. Από το γράμμα και το πνεύμα του άρθρου 72 του ν. 3852/2010 αλλά κυρίως από το περιεχόμενο της έννοιας της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας των Ο.Τ.Α., συνάγεται ότι οι Δήμοι δεν έχουν αναπότρεπτη και αμετάκλητη υποχρέωση να ασκούν ένδικα βοηθήματα και ένδικα μέσα κατά δικαστικών αποφάσεων σε κάθε περίπτωση και ένδικη υπόθεση. Το συγκεκριμένο δικαίωμα κρίνεται κάθε φορά ad hoc από την αρμόδια Οικονομική Επιτροπή (και για σοβαρότερα θέματα από το Δημοτικό Συμβούλιο) με βάση τις αρχές τις χρηστής διοίκησης, της προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος και της τήρησης της νομιμότητας και πάντοτε στο πλαίσιο της συνταγματικά κατοχυρωμένης αυτοτέλειας. Για τον λόγο αυτό και προβλέπεται δικαίωμα του Δήμου να παραιτηθεί από ένδικα βοηθήματα μετά από εκτίμηση ότι η συγκεκριμένη απόφαση προασπίζεται τις ανωτέρω αναφερόμενες αρχές του διοικητικού δικαίου. Αρμοδιότητα της Οικονομικής Επιτροπής είναι και η απόφαση επί συμβιβασμού ή κατάργησης δίκης σε υποθέσεις οικονομικού περιεχομένου μέχρι 30.000 ευρώ. Όλως εξαιρετικώς, ο ν. 3852/2010, στο πλαίσιο της εξειδίκευσης των ορίων της διοικητικής αυτοτέλειας των Δήμων αναφορικά με τις αρμοδιότητες της οικονομικής επιτροπής, απαγορεύει ρητά και απαρέγκλιτα τον συμβιβασμό και την κατάργηση της δίκης μόνο σε υποθέσεις με αντικείμενο οποιασδήποτε μορφής μισθολογική παροχή. Ως εκ τούτου η Οικονομική Επιτροπή του εκάστοτε Δήμου έχει την αρμοδιότητα να αποφασίσει ad hoc την άσκηση ένδικου βοηθήματος ή ένδικου μέσου ή και την παραίτηση από αυτά. 4
Γ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Κατά τη γνώμη μας δεν προκύπτει βάσιμος λόγος άσκησης έφεσης εκ μέρους του Δήμου Καλαμαριάς, με βάση όσα αναλύθηκαν παραπάνω. Επειδή, αξιολογώντας τα πραγματικά περιστατικά και την απόφαση του δικαστηρίου, κρίνουμε εύλογο το ποσό της αποζημίωσης που επιδικάστηκε στην ενάγουσα, Επειδή το ποσό της αποζημίωσης ξεπερνάει ελάχιστα το όριο του εκκλητού των 5.000, το οποίο θα καθιστούσε ανέκκλητη την απόφαση και δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να ασκήσουμε έφεση εναντίον της, Επειδή η άσκηση έφεσης θα επιβαρύνει περαιτέρω οικονομικά το Δήμο (έξοδα κατάθεσης, έξοδα επίδοσης, τόκος) άνευ ουσιαστικού λόγου. Κατόπιν των ανωτέρω, άποψη της υπηρεσίας μας είναι ότι ο Δήμος μας, διά της οικονομικής Επιτροπής, έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίσει τη μη άσκηση έφεσης κατά της υπ αριθ. 4369/2017 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, σταθμίζοντας και αξιολογώντας το αν με τη μη άσκηση των ενδίκων μέσων κατά της εν λόγω απόφασης εξυπηρετείται το δημόσιο και δημοτικό συμφέρον. Σε περίπτωση έγκρισης της παρούσας, δύνασθε όπως εγκρίνετε τη δαπάνη με δικαιούχο την ανωτέρω εταιρία και διαθέσετε πίστωση: 1) αξίας 6.000 σε βάρος του Κ.Α. 00.6492.01 με τίτλο «Δικαστικά έξοδα & έξοδα εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων ή συμβιβαστικών πράξεων» 2) αξίας 363,95 σε βάρος του Κ.Α. 00.6823 με τίτλο «Τόκοι υπερημερίας χρήσης». Υπολογισμός τόκων: Κεφάλαιο: 6.000 Ημερομηνία έναρξης υπολογισμού τόκων: 11-11-2016 Επιτόκιο 6% Ημέρες απαίτησης : 369 Υπολογισμός: (κεφάλαιο Χ επιτόκιο 6% : 365) Χ ημέρες απαίτησης (6.000 Χ 6% : 365) Χ 369 = 363,95 ΣΥΝΟΛΟ: 6.000 (κεφάλαιο) + 363,95 (τόκοι) = 6.363,95 Η Ο.Ε. αφού πήρε υπόψη της: 1. Την εισήγηση της Αντιδημάρχου. 2. Τις διατάξεις του άρθρου 72 παρ. 1 περ. δ του Ν.3852/10 3. Την υπ αριθμ. 645/15.11.2017 Π.Α.Υ. 4. Την με αριθμ. πρωτ.: 43363/10.11.2017 γνωμοδότηση του ειδικού συνεργάτη 5. Την υπ αριθ. 4369/2017 απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης Α Π Ο Φ Α Σ Ι Ζ Ε Ι Ο Μ Ο Φ Ω Ν Α 1. Μη κατάθεση έφεσης κατά της υπ αριθ. 4369/2017 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία εκδόθηκε μετά από αγωγή της Ευθυμίας Σαρηπούλου. 2. Εγκρίνει τη δαπάνη και διαθέτει πίστωση συνολικού ποσού 6.363,95 ευρώ σε βάρος των κάτωθι Κ.Α.: προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2017, για την καταβολή του στην κ. Ευθυμίας Σαρηπούλου, δυνάμει της υπ αριθ. 4369/2017 απόφασης του Μονομελούς για καταβολή Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 παρ. 1 περ. δ του Ν.3852/10 ως εξής: 5
1) Ποσό 6.000,00 ευρώ στον Κ.Α. 00.6492.01 με τίτλο «Δικαστικά έξοδα & έξοδα εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων ή συμβιβαστικών πράξεων» 2) Ποσό 363,95 ευρώ στον Κ.Α. 00.6823 με τίτλο «Τόκοι υπερημερίας χρήσης». Υπολογισμός τόκων: Κεφάλαιο: 6.000 Ημερομηνία έναρξης υπολογισμού τόκων: 11-11-2016 Επιτόκιο 6% Ημέρες απαίτησης : 369 Υπολογισμός: (κεφάλαιο Χ επιτόκιο 6% : 365) Χ ημέρες απαίτησης (6.000 Χ 6% : 365) Χ 369 = 363,95 ΣΥΝΟΛΟ: 6.000 (κεφάλαιο) + 363,95 (τόκοι) = 6.363,95 Η απόφαση αυτή πήρε αριθ. 601/2017 Το πρακτικό αυτό υπογράφεται ως εξής : Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Ο.Ε. ΤΑ ΜΕΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΣΑΠΙΚΙΔΟΥ 6