2014 ESCAPE ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΗΣ ΓΕΛ ΚΑΣΤΡΙΤΣΙΟΥ

2014 ESCAPE ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΗΣ ΓΕΛ ΚΑΣΤΡΙΤΣΙΟΥ

ESCAPE Μαραθώνιος και Αθλητισμός ΓΕΛ Καστριτσίου Εργάστηκαν οι μαθητές Αλεξόπουλος Άθως Βασιλακοπόυλου Δήμητρα Γιαννόπουλος Παναγιώτης Γκούτης Άρης Καλή-Παναγοπούλου Ελίνα Καραγιάννης Σόλων Καραντζιάς Γιάννης Κωνσταντινίδη Φαίη Μαραζιώτης Ορέστης Παπατρέχας Γιάννης Συμεωνίδης Θεόδωρος Σωτηροπούλου Έλενα Τσελέντη Ιλιάνα Τσοπάνογλου Ευθύμιος Φραντζής Γιώργος

Υπεύθυνοι Καθηγητές Ευγενία Κωστακοπούλου ΠΕ02 Ελπίδα Αντωνοπούλου ΠΕ03 Αλεξάνδρα Καρκάτσα ΠΕ06 Μαρία Κοτρώτσου ΠΕ02

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Εισαγωγή Στόχοι Μεθοδολογία Η συναρπαστική ιστορία του Μαραθωνίου δρόμου Στέλιος Κυριακίδης Πέτρος Τριβουλίδης Ιστορική αναδρομή στον Μαραθώνιο της Αθήνας -Σημαντικοί Μαραθώνιοι που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα στα πλαίσια των Πανευρωπαϊκών, Ολυμπιακών και Βαλκανικών αγώνων. Μαρτυρίες Ελλήνων που συμμετείχαν στο Μαραθώνιο του Ρόττερνταμ Μαραθώνιος και Κοινωνία Τα αγωνίσματα ημιαντοχής, αντοχής καιαγωνίσματα εκτός σταδίου Συνέντευξη από μία αθλήτρια που συμμετέχουν σε μαραθώνιους δρόμους. Αποτελέσματα, Συμπεράσματα, Προτάσεις Επίλογος Παράρτημα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Καστριτσίου της Β τάξης εργάστηκαν στο θέμα του Μαραθώνιου δρόμου στα πλαίσια του προγράμματος ESCAPE της Αγωγής Σταδιοδρόμιας. Αυτό το θέμα κινητοποίησε από την αρχή το ενδιαφέρον τους γιατί ο αθλητισμός προσελκύει τους νέους και τους παρέχει πολλά πλεονεκτήματα.οι στόχοι του προγράμματος που θα αναφερθούν παρακάτω επετεύχθησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

ΣΤΟΧΟΙ Α ΦΑΣΗ Στόχος μας ήταν να γνωρίσουν οι μαθητές την ιστορία του Μαραθώνιου δρόμου την πορεία του αθλήματος σε όλες τις ιστορικές περιόδους καθώς και την παρουσία του στη σύγχρονη εποχή και την σύνδεσή του με το κοινωνικό και πολιτιστικό πλαίσιο των χωρών που συμμετέχουν σε αυτό το άθλημα. Β ΦΑΣΗ Μετά την θεωρητική κατάρτιση των μαθητών ακολούθησε το βιωματικό σκέλος. Οι μαθητές μας συμμετείχαν στον αγώνα δρόμου που διοργάνωσε το ΚΕΣΥΠ σε συνεργασία με το Δήμο Πατρέων και επίσης πήραν μέρος στο Μαραθώνιο δρόμο του Rotterdam κατά την διάρκεια της επίσκεψής τους στην Ολλανδία.

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ Κατά τη διάρκεια του προγράμματος ακολουθήσαμε την ομαδοσυνεργατική μέθοδο με μαθητοκεντρικήκατευθυνση.οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί ορίσαμε τα πλαίσια εργασίας των μαθητών και δώσαμε τις κατευθυντήριες γραμμές επιβλέποντας παράλληλα την πορεία των εργασιών.

Η συναρπαστική ιστορία του Μαραθωνίου δρόμου Τον μαραθώνιο εισηγήθεικε ο γάλλος Μισέλ Μπρεάλ, σε ανάμνηση της διαδρομής του Φειδιππίδη μετά τη Μάχη του Μαραθώνα. Την Παρασκευή 29 Μαρτίου 1896 (10 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο), 17 αθλητές από πέντε χώρες παρατάχθηκαν στην αφετηρία στη γέφυρα του Μαραθώνα, για να διανύσουν τα 40 χιλιόμετρα της διαδρομής μέχρι τον τερματισμό στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου 100.000 κόσμου είχε συγκεντρωθεί για να αποθεώσει τους νικητές, πιστεύοντας ακράδαντα ότι κάποιος Έλληνας θα κόψει πρώτος το νήμα. Άλλωστε, μόνο οι έλληνες αθλητές είχαν τρέξει μαραθώνιο και ο ούγγρος Κέλνερ μια φορά στη Βουδαπέστη. Οι υπόλοιποι τρεις ξένοι είχαν έλθει στην Αθήνα για την περιπέτεια και τη χαρά της συμμετοχής. Ο ιταλός Κάρλο Αϊρόλντι αποκλείστηκε από τον αγώνα, επειδή θεωρήθηκε επαγγελματίας. Όλοι στο Παναθηναϊκό Στάδιο στοιχημάτιζαν ότι νικητής θα ήταν ο έμπειρος Χαρίλαος Βασιλάκος ή ο Ιωάννης Λαυρέντης που είχε το ρεκόρ διαδρομής με 3 ώρες 11 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα. H απόσταση του Μαραθωνίου εκείνη την εποχή ήταν 40 χιλιόμετρα και όχι 42 χιλιόμετρα και 195 μέτρα, όπως είναι σήμερα και καθορίσθηκε από τη ΔΟΕ το 1908. Την εκκίνηση έδωσε ακριβώς στις 2 το μεσημέρι με πιστολιά αφέτης, o ταγματάρχης Παπαδιαμαντόπουλος. Τους αθλητές ακολουθούσαν γιατροί, νοσοκόμες και κριτές πάνω σε ποδήλατα και ιππήλατες άμαξες. Ο γάλλος Αλμπέν Λερμιζιό ανέλαβε να οδηγήσει. Έχοντας άγνοια της χωμάτινης διαδρομής, έδωσε γρήγορο τέμπο στην κούρσα και μέχρι το Πικέρμι είχε ξεφύγει από τους υπόλοιπους κατά 2 χιλιόμετρα. Τον ακολουθούσαν ο αυστραλός Φλακ, ο αμερικανός Μπλέικ και ο ούγγρος Κέλνερ. Οι έλληνες αθλητές, γνωρίζοντας τις δύσκολες συνθήκες της

διαδρομής, έτρεχαν έξυπνα και υπολογισμένα, μένοντας πίσω. Στο Πικέρμι, πρώτος από τον όμιλο των ελλήνων αθλητών έφθασε ο Λούης. Σταμάτησε για λίγο, ήπιε ένα ποτήρι κρασί και δήλωσε στους χωρικούς που τον επευφημούσαν ότι ένοιωθε σίγουρος για τη νίκη του. Η στιγμή της άφιξης του Σπύρου ΛούηΜετά το Πικέρμι αρχίζουν οι μεγάλες ανηφόρες, που δυσκολεύουν ακόμη και σήμερα τους μαραθωνοδρόμους. Ο προπορευόμενος Λερμιζιό επιβράδυνε το βήμα του από την κούραση, το ίδιο και ο Κέλνερ, ενώ ο Μπλέικ εγκατέλειψε. Πάντως, ο γάλλος εξακολουθούσε να προηγείται και πέρασε πρώτος από το Χαρβάτι (σημερινή Παλλήνη), όπου οι χωρικοί του πρόσφεραν λουλούδια. Όμως, στο 32ο χιλιόμετρο οι δυνάμεις του τον πρόδωσαν και αναγκάσθηκε και αυτός να εγκαταλείψει. Επικεφαλής τέθηκε τότε ο αυστραλός Φλακ, ένας αθλητής ημιαντοχής. Ο Βασιλάκος, που ήταν το μεγάλο φαβορί, ο Σπύρος Λούης και ο Σπύρος Μπελόκας ακολουθούσαν με άνεση τον αυστραλό. Στο 34ο χιλιόμετρο ο Φλακ είπε σ' έναν ποδηλάτη να τρέξει γρήγορα στο Στάδιο και να αναγγείλει τη νίκη του. Οι 100.000 με το άκουσμα της είδησης πάγωσαν. Νωρίτερα, είχαν δει τον Αμερικανό Γκάρετ να κερδίζει στη δισκοβολία, ένα αγώνισμα καθαρά ελληνικό. Στο 37ο χιλιόμετρο ο Λούης, με αλλαγή ρυθμού, προσπέρασε τον Φλακ, ο οποίος κατέβαλε την ύστατη προσπάθεια να παραμείνει στην πρωτοπορία, αλλά κατέρρευσε και εγκατέλειψε. Ο 23χρονος Σπύρος Λούης, νερουλάς στο επάγγελμα, είχε μπει την τελευταία στιγμή στον Ολυμπιακό Μαραθώνιο, ως πέμπτος στον δεύτερο αγώνα πρόκρισης για τη συγκρότηση της ελληνικής ομάδας με την προτροπή του Παπαδιαμαντόπουλου, ο οποίος

ήταν διοικητής του Λούη, όταν υπηρετούσε τη θητεία του στο στρατό και γνώριζε καλά ότι διέθετε μεγάλη αντοχή στο τρέξιμο. Ο νεαρός Μαρουσιώτης δεν εφάρμοσε κάποια συγκεκριμένη τακτική στον αγώνα. Απλώς έτρεχε. Όμως, φρόντιζε να τρέχει με σταθερό ρυθμό κι αυτό ήταν τελικά που μέτρησε στην κούρσα. Με το που είδε τον Λούη στην κεφαλή της κούρσας τρία χιλιόμετρα πριν από τον τερματισμό, ο Παπαδιαμαντόπουλος μετέβη έφιππος στο στάδιο κι ενημέρωσε αμέσως τον Γεώργιο Α' και τη βασιλική οικογένεια ότι ένας Έλληνας προηγείται. Η είδηση μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα και μια κραυγή συγκλόνισε το Στάδιο, «Έλλην, Έλλην». Η βράβευση του Σπύρου ΛούηΟ Σπύρος Λούης μπήκε, πράγματι, πρώτος στο Παναθηναϊκό Στάδιο, μέσα σε γενικό παραλήρημα των φιλάθλων. Ο χρόνος του, 2 ώρες 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα, ήταν ο καλύτερος που είχε σημειωθεί στην απόσταση. Δεύτερος τερμάτισε ο Χαρίλαος Βασιλάκος σε 3 ώρες 6 λεπτά και 3 δευτερόλεπτα, καθώς έχασε πολύτιμο χρόνο συνδιαλεγόμενος με τους χιλιάδες θεατές που τον αποθέωναν κατά μήκος της διαδρομής. Τρίτος κατετάγη ο Σπυρίδων Μπελόκας, ο οποίος όμως ακυρώθηκε, ύστερα από καταγγελία ότι είχε διανύσει μέρος του Μαραθωνίου πάνω σε κάρο! Έτσι, την τρίτη θέση πήρε ο ούγγρος Γκιούλα Κέλνερ σε 3 ώρες 9 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα, που πάντως δεν βραβεύτηκε, καθώς μετάλλια έπαιρναν μόνον οι δύο πρώτοι. Στον αγώνα ζήτησε να πάρει μέρος και μια γυναίκα, η Σταμάτα Ρεβύθη. Οι κριτές δεν την άφησαν, καθώς δεν προβλεπόταν συμμετοχή γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, η τριαντάχρονη γυναίκα έτρεξε μόνη της την

επομένη μέρα (30 Μαρτίου) και διάνυσε τη διαδρομή σε 5ώρες και 30 λεπτά. Την Τετάρτη 3 Απριλίου 1896, ημέρα λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, έγινε η τελετή απονομής των μεταλλίων στους νικητές όλων των αγωνισμάτων. Ο Σπύρος Λούης, εν μέσω γενικής αποθέωσης στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο, έλαβε κλάδο ελαίας και το ασημένιο μετάλλιο (χρυσό δεν προβλεπόταν τότε) και ο δεύτερος Χαρίλαος Βασιλάκος, ένα δάφνινο στεφάνι και το ασημένιο μετάλλιο. Ο Σπυρίδων Λούης ήταν πλέον λαϊκός ήρωας. Όλοι ήθελαν να του προσφέρουν ένα δώρο και να κλέψουν λίγη από τη δόξα του. Από τις εφημερίδες εποχής διαβάζουμε: «Ο κύριος Κυπαρίσσης πρόεδρος της συντεχνίας αργυροχρυσοχόων, του πρόσφερε μία χρυσή αλυσίδα, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κύριος Τζιβανόπουλος ένα δαχτυλίδι, ο καφεπώλης Δημήτριος Μπαβέας δωρεάν καφέδες για ένα χρόνο, ο Παύλος Αθανασίου 100 οκάδες κρασί, η ξενοδόχος Δήμητρα Βιβή δωρεάν φαγητό εφόρου ζωής, οι Σιδηρόδρομοι Αττικής δωρεάν εισιτήριο εφόρου ζωής, ο Μιχαήλ Βόδας μια κυνηγετική καραμπίνα και η εταιρεία Σίνγκερ μία ραπτομηχανή».

Στέλιος Κυριακίδης Τον μαραθώνιο εισηγήθεικε ο γάλλος Μισέλ Μπρεάλ, σε ανάμνηση της διαδρομής του Φειδιππίδη μετά τη Μάχη του Μαραθώνα. Την Παρασκευή 29 Μαρτίου 1896 (10 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο), 17 αθλητές από πέντε χώρες παρατάχθηκαν στην αφετηρία στη γέφυρα του Μαραθώνα, για να διανύσουν τα 40 χιλιόμετρα της διαδρομής μέχρι τον τερματισμό στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου 100.000 κόσμου είχε συγκεντρωθεί για να αποθεώσει τους νικητές, πιστεύοντας ακράδαντα ότι κάποιος Έλληνας θα κόψει πρώτος το νήμα. Άλλωστε, μόνο οι έλληνες αθλητές είχαν τρέξει μαραθώνιο και ο ούγγρος Κέλνερ μια φορά στη Βουδαπέστη. Οι υπόλοιποι τρεις ξένοι είχαν έλθει στην Αθήνα για την περιπέτεια και τη χαρά της συμμετοχής. Ο ιταλός Κάρλο Αϊρόλντι αποκλείστηκε από τον αγώνα, επειδή θεωρήθηκε επαγγελματίας. Όλοι στο Παναθηναϊκό Στάδιο στοιχημάτιζαν ότι νικητής θα ήταν ο έμπειρος Χαρίλαος Βασιλάκος ή ο Ιωάννης Λαυρέντης που είχε το ρεκόρ διαδρομής με 3 ώρες 11 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα. H απόσταση του Μαραθωνίου εκείνη την εποχή ήταν 40 χιλιόμετρα και όχι 42 χιλιόμετρα και 195 μέτρα, όπως είναι σήμερα και καθορίσθηκε από τη ΔΟΕ το 1908. Την εκκίνηση έδωσε ακριβώς στις 2 το μεσημέρι με πιστολιά αφέτης, o ταγματάρχης Παπαδιαμαντόπουλος. Τους αθλητές ακολουθούσαν γιατροί, νοσοκόμες και κριτές πάνω σε ποδήλατα και ιππήλατες άμαξες. Ο γάλλος Αλμπέν Λερμιζιό ανέλαβε να οδηγήσει. Έχοντας άγνοια της χωμάτινης διαδρομής, έδωσε γρήγορο τέμπο στην κούρσα και μέχρι το Πικέρμι είχε ξεφύγει από τους υπόλοιπους κατά 2 χιλιόμετρα. Τον ακολουθούσαν ο αυστραλός Φλακ, ο αμερικανός Μπλέικ και ο ούγγρος Κέλνερ. Οι έλληνες αθλητές, γνωρίζοντας τις δύσκολες συνθήκες της

διαδρομής, έτρεχαν έξυπνα και υπολογισμένα, μένοντας πίσω. Στο Πικέρμι, πρώτος από τον όμιλο των ελλήνων αθλητών έφθασε ο Λούης. Σταμάτησε για λίγο, ήπιε ένα ποτήρι κρασί και δήλωσε στους χωρικούς που τον επευφημούσαν ότι ένοιωθε σίγουρος για τη νίκη του. Η στιγμή της άφιξης του Σπύρου ΛούηΜετά το Πικέρμι αρχίζουν οι μεγάλες ανηφόρες, που δυσκολεύουν ακόμη και σήμερα τους μαραθωνοδρόμους. Ο προπορευόμενος Λερμιζιό επιβράδυνε το βήμα του από την κούραση, το ίδιο και ο Κέλνερ, ενώ ο Μπλέικ εγκατέλειψε. Πάντως, ο γάλλος εξακολουθούσε να προηγείται και πέρασε πρώτος από το Χαρβάτι (σημερινή Παλλήνη), όπου οι χωρικοί του πρόσφεραν λουλούδια. Όμως, στο 32ο χιλιόμετρο οι δυνάμεις του τον πρόδωσαν και αναγκάσθηκε και αυτός να εγκαταλείψει. Επικεφαλής τέθηκε τότε ο αυστραλός Φλακ, ένας αθλητής ημιαντοχής. Ο Βασιλάκος, που ήταν το μεγάλο φαβορί, ο Σπύρος Λούης και ο Σπύρος Μπελόκας ακολουθούσαν με άνεση τον αυστραλό. Στο 34ο χιλιόμετρο ο Φλακ είπε σ' έναν ποδηλάτη να τρέξει γρήγορα στο Στάδιο και να αναγγείλει τη νίκη του. Οι 100.000 με το άκουσμα της είδησης πάγωσαν. Νωρίτερα, είχαν δει τον Αμερικανό Γκάρετ να κερδίζει στη δισκοβολία, ένα αγώνισμα καθαρά ελληνικό. Στο 37ο χιλιόμετρο ο Λούης, με αλλαγή ρυθμού, προσπέρασε τον Φλακ, ο οποίος κατέβαλε την ύστατη προσπάθεια να παραμείνει στην πρωτοπορία, αλλά κατέρρευσε και εγκατέλειψε. Ο 23χρονος Σπύρος Λούης, νερουλάς στο επάγγελμα, είχε μπει την τελευταία στιγμή στον Ολυμπιακό Μαραθώνιο, ως πέμπτος στον δεύτερο αγώνα πρόκρισης για τη συγκρότηση της ελληνικής ομάδας με την προτροπή του Παπαδιαμαντόπουλου, ο οποίος

ήταν διοικητής του Λούη, όταν υπηρετούσε τη θητεία του στο στρατό και γνώριζε καλά ότι διέθετε μεγάλη αντοχή στο τρέξιμο. Ο νεαρός Μαρουσιώτης δεν εφάρμοσε κάποια συγκεκριμένη τακτική στον αγώνα. Απλώς έτρεχε. Όμως, φρόντιζε να τρέχει με σταθερό ρυθμό κι αυτό ήταν τελικά που μέτρησε στην κούρσα. Με το που είδε τον Λούη στην κεφαλή της κούρσας τρία χιλιόμετρα πριν από τον τερματισμό, ο Παπαδιαμαντόπουλος μετέβη έφιππος στο στάδιο κι ενημέρωσε αμέσως τον Γεώργιο Α' και τη βασιλική οικογένεια ότι ένας Έλληνας προηγείται. Η είδηση μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα και μια κραυγή συγκλόνισε το Στάδιο, «Έλλην, Έλλην». Η βράβευση του Σπύρου ΛούηΟ Σπύρος Λούης μπήκε, πράγματι, πρώτος στο Παναθηναϊκό Στάδιο, μέσα σε γενικό παραλήρημα των φιλάθλων. Ο χρόνος του, 2 ώρες 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα, ήταν ο καλύτερος που είχε σημειωθεί στην απόσταση. Δεύτερος τερμάτισε ο Χαρίλαος Βασιλάκος σε 3 ώρες 6 λεπτά και 3 δευτερόλεπτα, καθώς έχασε πολύτιμο χρόνο συνδιαλεγόμενος με τους χιλιάδες θεατές που τον αποθέωναν κατά μήκος της διαδρομής. Τρίτος κατετάγη ο Σπυρίδων Μπελόκας, ο οποίος όμως ακυρώθηκε, ύστερα από καταγγελία ότι είχε διανύσει μέρος του Μαραθωνίου πάνω σε κάρο! Έτσι, την τρίτη θέση πήρε ο ούγγρος Γκιούλα Κέλνερ σε 3 ώρες 9 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα, που πάντως δεν βραβεύτηκε, καθώς μετάλλια έπαιρναν μόνον οι δύο πρώτοι. Στον αγώνα ζήτησε να πάρει μέρος και μια γυναίκα, η Σταμάτα Ρεβύθη. Οι κριτές δεν την άφησαν, καθώς δεν προβλεπόταν συμμετοχή γυναικών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, η τριαντάχρονη γυναίκα έτρεξε μόνη της την

επομένη μέρα (30 Μαρτίου) και διάνυσε τη διαδρομή σε 5ώρες και 30 λεπτά. Την Τετάρτη 3 Απριλίου 1896, ημέρα λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, έγινε η τελετή απονομής των μεταλλίων στους νικητές όλων των αγωνισμάτων. Ο Σπύρος Λούης, εν μέσω γενικής αποθέωσης στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο, έλαβε κλάδο ελαίας και το ασημένιο μετάλλιο (χρυσό δεν προβλεπόταν τότε) και ο δεύτερος Χαρίλαος Βασιλάκος, ένα δάφνινο στεφάνι και το ασημένιο μετάλλιο. Ο Σπυρίδων Λούης ήταν πλέον λαϊκός ήρωας. Όλοι ήθελαν να του προσφέρουν ένα δώρο και να κλέψουν λίγη από τη δόξα του. Από τις εφημερίδες εποχής διαβάζουμε: «Ο κύριος Κυπαρίσσης πρόεδρος της συντεχνίας αργυροχρυσοχόων, του πρόσφερε μία χρυσή αλυσίδα, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κύριος Τζιβανόπουλος ένα δαχτυλίδι, ο καφεπώλης Δημήτριος Μπαβέας δωρεάν καφέδες για ένα χρόνο, ο Παύλος Αθανασίου 100 οκάδες κρασί, η ξενοδόχος Δήμητρα Βιβή δωρεάν φαγητό εφόρου ζωής, οι Σιδηρόδρομοι Αττικής δωρεάν εισιτήριο εφόρου ζωής, ο Μιχαήλ Βόδας μια κυνηγετική καραμπίνα και η εταιρεία Σίνγκερ μία ραπτομηχανή».

Πέτρος Τριβουλίδης Το άρθρο γράφτηκε τον Ιούνιο του 1959. Ελπίζω οι αναγνώσται μου εκ των υστέρων να ευρίσκουν ότι ήτο απαραίτητος η αναφερθείσα εξήγησις η οποία τακτοποιεί κατά τον αυθεντικότερον τρόπον ένα εκκρεμές θέμα. Το ρεκόρ του Σπ. Λούη 2 ώρες 58.50.0 δια 40 χλμ. ή 3 ώρες 06.30.0, περίπου δια 42.195 μ. παρέμεινεν απροσπέλαστον επί μίαν δεκαετίαν. Δια την 19 ην Μαρτίου 1906 είχε καθωρισθή ο προκριματικός αγών των «ενδιαμέσων Ολυμπιακών αγώνων» των Αθηνών συγχρόνως με την τέλεσιν του Μαραθωνίου των Πανελληνίων αγώνων του έτους εκείνου εις τον οποίον έλαβαν μέρος πλήθος Μαραθωνοδρόμων. Εξ αυτών ετερμάτισαν 32! Οι 10 πρώτοι επέτυχαν επιδόσεις από 3 ώρες 04.29.6 μέχρι 3 ώρες 15.29.8 και μεταξύ εκείνων που ετερμάτισαν ήσαν και οι δύο ανεψιοί του Σπ. Λούη, ο Π. Λούης 23 ος και ο Δ. Λούης 32 ος δια τους οποίους προ του αγώνος ελέγοντο πολλά περί της εξαιρετικής αντοχής των. Αποτέλεσμα του μεγάλου συναγωνισμού μεταξύ των πέντε πρώτων δρομέων, κυρίως δε μεταξύ του Αναστασίου Κουτουλάκη του Εθνικού Γ.Σ. και του Διαμαντή Κάντζια, του Πειραϊκού Συνδέσμου ήτο να καταρριφθούν όλα τα προηγούμενα ρεκόρ με νέον τοιούτον 3 ώρες 04.29.6 από τον Αναστάσιον Κουτουλάκη ο οποίος και διετήρησεν τον τίτλον του ρέκορντμαν μέχρι το 1910 ότε κατά τους Πανελληνίου αγώνες του έτους εκείνου κατέρριψεν ο Σπύρος Πλιάκος του Πανελληνίου Γ.Σ. με 3 ώρες 03.35.0 (24-4- 1910). Από το 1910 μέχρι το 1934 δεν ενεφανίσθη εις την Ελλάδα Μαραθωνοδρόμος, ικανός να ξεπεράση το ρεκόρ αυτό. Λέγω δε εις Ελλάδα διότι και εδώ είμαι υποχρεωμένος να ανοίξω παρένθεσιν. Το 1920 ευρίσκετο εις Αμερικήν ο αθλητής του Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς Πέτρος Τριβουλίδης ο οποίος το 1911 κατά τους Πανελληνίους αγώνας του έτους εκείνου ετερμάτισαν τρίτος εις τον Μαραθώνιον δρόμου εις 3 ώρες 12.28.2. Ο Τριβουλίδης λοιπόν το 1920 έτρεξεν με τα χρώματα του Νιού Υόρκ Ατλετίκ Κλάμπ τον Μαραθώνιον δρόμον της Βοστώνης και ετερμάτισεν πρώτος την απόστασιν εις χρόνον 2 ώρες 29.31.0, ήτοι κατά 4 δευτερόλεπτα μόνον χειρότερον από ότι έχει πραγματοποιήσει το 1946 ο Στέλιος Κυριακίδης εις την ίδιαν απόστασιν. Ο Τριβουλίδης νυν πατήρ 7 τέκνων εγκατεστημένος εις Αμερικήν, με την εξαιρετικήν αυτήν επίδοσιν και την ωραίαν νίκην του επί των

Αμερικανών Άρθουρ Ροτ 2 ώρες 31.30.0 και Κ.Β. Λίνδερ 2 ώρες 33.32.0 ήτο το μεγαλύτερον «φαβορί» εις την Ολυμπιάδα της Αμβέρσης του 1920 όπου ηγωνίσθη με τα ελληνικά χρώματα. Παρ ελπίδα και προς μεγάλην απογοήτευσιν των Ελλήνων και του Αμερικανού προπονητού του σουηδικής καταγωγής, εγκατέλειψεν τον αγώνα περί το εικοστόν χιλιόμετρον «άνευ σοβαράς δικαιλογίας» ενώ ο Αμερικανός Λίνδερ τον οποίον είχεν κατανικήσει ετερμάτισεν 11 ος εις 2 ώρες 44. Όταν ηρωτήθη από τον προπονητήν του διατί εσταμάτησεν, «δεν έδωσεν απαρκείς και δικαιολογημένας εξηγήσεις» και δι αυτό εισέπραξεν απ αυτόν ένα χαστούκι που ασφαλώς θα το ενθυμείται ακόμη. Έτσι εχάθη μια μοναδική ευκαιρία να επαναλάβη η Ελλάς το κατόρθωμα του Σπύρου Λούη και των άλλων Ελλήνων Μαραθωνοδρόμων οι οποίοι είχαν καταλάβει όλας τας πρώτας τιμητικάς θέσεις εις τον Μαραθώνιον της Ολυμπιάδος των Αθηνών του 1896.

Ιστορική αναδρομή στον Μαραθώνιο της Αθήνας - Σημαντικοί Μαραθώνιοι που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα στα πλαίσια των Πανευρωπαϊκών, Ολυμπιακών και Βαλκανικών αγώνων. Ένα από τα σπουδαιότερα αγωνίσματα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων είναι ο Μαραθώνιος δρόμος, μια απόσταση 42.195 μέτρων που εισάγεται στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 1896, σε ανάμνηση του ηρωικού κατορθώματος του άγνωστου Αθηναίου αγγελιοφόρου που έφερε το μήνυμα της νίκης (490 π.χ.) στους Αθηναίους. Έτρεξε δηλαδή, από το Μαραθώνα στην Αθήνα για να ανακοινώσει την νίκη των Αθηναίων εναντίον των Περσών στη μάχη που διεξήχθη εκεί. Πρόλαβε να πει "Νενικήκαμεν" και στη συνέχεια εξαντλημένος έπεσε νεκρός. Το φαινόμενο ότι εδώ πεθαίνει ο άγγελος της νίκης κατά τον τερματισμό δεν είναι παράξενο. Εάν λάβουμε υπόψη ότι τρέχοντας οπλισμένος σε συνεχή μυϊκή ένταση μέσα από δύσβατους δρόμους όπου πάση θυσία και με παρατεταμένη αγωνία έπρεπε να μεταφερθεί το μεγαλύτερο μήνυμα της ζωής του όσο το δυνατό σε συντομότερο χρόνο, τότε οι φορτίσεις που δέχεται το αναπνευστικό σύστημα δικαιολογούν το θάνατο του αγγελιοφόρου. Μία μεταγενέστερη παράδοση, που όμως δεν μαρτυρείται από τις αρχαίες πηγές, τον ταυτίζει με τον Αθηναίο ημεροδρόμο Φειδιππίδη. Όπως μας πληροφορεί ο Φιλόστρατος, οι δρομοκήρυκες / ημεροδρόμοι ήταν επαγγελματίες δρομείς και απαντώνται σε όλη την Ελλάδα κυρίως ως αγγελιοφόροι πολεμικών ειδήσεων. Ήταν μάλιστα πρωταρχική ανάγκη κάθε στρατεύματος να έχει και ένα ημεροδρόμο για την επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Τις περισσότερες φορές εμφανίζονταν οπλισμένοι για να μην γίνουν αντιληπτοί από τον αντίπαλο. Αλλά και επειδή ήταν νομικά και ηθικά υποχρεωμένος να τρέχει έτσι, οι άρχοντες της πολιτείας, όταν τον αντίκριζαν, θα το εκλάμβαναν ως "ριψασπίδα" ή

"Τρεσάντα" ατιμασμένο δηλαδή άτομο, που θα είχε πετάξει τα όπλα του και θα είχε εγκαταλείψει. Από το 1983 μέχρι και σήμερα, έχει αναλάβει την διοργάνωση του Κλασσικού Μαραθωνίου Αθηνών ο ΣΕΓΑΣ. Έχει μικτό χαρακτήρα, τόσο για πρωταθλητές όσο και για μη ανταγωνιστικούς δρομείς και έχει καθιερωθεί να διεξάγεται τη δεύτερη Κυριακή του Νοεμβρίου κάθε χρόνο, προς τιμήν του Γρηγορίου Λαμπράκη. Η συμμετοχή των αθλητών είναι πολύ μεγάλη και πλέον κάθε χρόνο ο αριθμός τους αγγίζει τουλάχιστον τους 5.000.

Μαρτυρίες Ελλήνων που συμμετείχαν στο Μαραθώνιο του Ρόττερνταμ Για την πόλη του Ρόττερνταμ, πόλη σύγχρονη μα καθόλου γραφική, ο Μαραθώνιος δεν είναι απλά ένας αγώνας που τρέχουν διάφοροι περίεργοι τύποι και κερδίζει στο τέλος ενας Κενυάτης. Είναι μια ολόκληρη γιορτή για την πόλη! Το διαπιστώνεις στη διάρκεια του αγώνα που μπάντες όλων των ειδών ανά 5 χλμ. σπάνε τη μονοτονία και φτιάχνουν το κέφι. Είδα από 60άρηδες που έπαιζαν swing μέχρι dj που είχε στήσει το δικό του τρελό πάρτυ! Και το καλύτερο όλων; Ένα συγκρότημα κρουστών που παίζοντας κάτω από μία γέφυρα έκαναν εκκοφαντικά όμορφο «θόρυβο». Να σου δίνουν ρυθμό στο βήμα και να σου χαμογελάνε κιόλας... Τι άλλο θες; Η συμμετοχή του κοινού κάνει τον αγώνα κάτι παραπάνω από μια διαδρομή 42.195 μέτρων. Παρατεταγμένοι σε όλη τη απόσταση οι περισσότεροι δεν περιμένουν απλά να περάσει ο γνωστός τους για να τον χειροκροτήσουν, αλλά δίνουν κουράγιο σε όλους. Ειδικότερα σε αυτούς που δείχνουν να το έχουν ανάγκη. Κι εκεί είναι που βλέπεις μια ξεκάθαρη διαφορά νοοτροπίας. Πώς να ευχαριστήσω την κυρία που κατέβηκε να δει τον αγώνα και μπήκε στη διαδικασία να έχει μαζί της μερικά μπουκαλάκια νερό για όποιον το χρειαστεί; Πώς να της εξηγήσω οτι η περηφάνια του τερματισμού οφείλεται και σε εκείνη; Και πού να τη βρω; Και σε εκείνους που προνόησαν και πρόσεφεραν μπανάνες, γνωρίζοντας οτι είναι ό,τι καλύτερο για την ώρα του αγώνα, τι να πώ; Και σε κείνους που όταν σταμάτησα για μια στιγμή έκαναν γύρω μου τέτοιο σαματά για να με ενθαρρύνουν; Τόσο συγκινηθηκα που όταν ξεκίνησα και πάλι δεν σήκωσα το κεφάλι να τους κοιτάξω, μην με πιάσουν τα κλάματα... Η ανιδιοτελής βοήθεια είναι κάτι το μαγευτικό! Πώς να τους εξηγήσω ότι αυτά είναι πολύ καλά για να ναι αληθινά στην Ελλάδα; Ο αγώνας ολόκληρος ήταν ένα μεγάλο μάθημα. Γεμάτος έντονες ανθρώπινες στιγμές, που θα τις θυμάμαι σαν όμορφα

φωτογραφικά καρέ. Έβλεπες ανθρώπους άνω των εξήντα χρόνων να τρέχουν και να το ευχαριστιούνται. Και όχι λίγους, αλλά πολλούς και μάχιμους! Έβλεπες μικρά παιδάκια να κρατάνε πανό με συνθήματα όπως Dad, you are the best και να σου απλώνουν το χέρι για να τους κάνεις hi5! Άλλους να σταματάνε 100 μ. πριν τον τερματισμό να δώσουν ένα φιλί στη γυναίκα τους και άλλους να τερματίζουν παίρνοντας τα μωρά τους στην αγκαλιά. Πόσο όμορφες στιγμές, ακόμα και αν τις ζούνε άλλοι! Μια προσπάθεια συλλογική για έναν αγώνα μοναχικό και μακρύ! Μικροί-μεγάλοι, όλοι να βοηθήσουν και να είναι μέρος αυτής της γιορτής ακόμα και ως εθελοντές σε σημεία ανεφοδιασμού. Και όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι. Ακόμα και ένα παιδάκι έδινε σφουγγάρια για να δροσιστούμε. Ήταν δεν ήταν 6-7 χρονών. Και ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι. Και εκτός απο το χαμόγελο και το σφουγγάρι, σου έδινε αρχικά ένα γερό χαστούκι κι έπειτα ατελείωτη δύναμη. Έτσι, στο τέλος αναρωτιέσαι αν είναι πιο σημαντικό το μετάλλιο που επιβραβεύει τη μεγάλη σου προσπάθεια ή το ότι έζησες σκηνές που θα θυμάσαι μια ζωή. * Ο Θανάσης Κυριακόπουλος είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Ρόττερνταμ και κατάφερε να τερματίσει στον μαραθώνιο.

Μαραθώνιος και Κοινωνία ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΠΩΣ Ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. Τρέχουμε για το χαμόγελο κάθε παιδιού ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙΟΥ Ο Εθελοντικός Οργανισμός «Το Χαμόγελο του Παιδιού» τρέχει στον 9ο Διεθνή Μαραθώνιο «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ» την Κυριακή 6 Απριλίου 2014 και σας προσκαλεί να τρέξετε μαζί του, με στόχο να συνεχίσουν οι 14 Δράσεις του και να χαμογελάσουν περισσότερα παιδιά! Από κάθε συμμετοχή για την ομάδα μας, τα 5 στηρίζουν απευθείας «Το Χαμόγελο του Παιδιού» συμβάλλοντας στην προσπάθεια μας να φροντίσουμε τα χιλιάδες παιδιά που κινδυνεύουν.

Τα αγωνίσματα ημιαντοχής, αντοχής καιαγωνίσματα εκτός σταδίου ΑΝΤΡΕΣ (Wilson Kipsang) : ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΡΕΚΟΡ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ : 7.403 sec ΜΕΣΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΡΕΚΟΡ (ΜΕΤΡΑ/ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ) : 5,69 m/s ΤΑΧΥΤΗΤΑ (ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟ/ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ) : 20,51 km/h ΓΥΝΑΙΚΕΣ: (Paula Radcliff) ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΡΕΚΟΡ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ : 8.125 sec ΜΕΣΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΡΕΚΟΡ (ΜΕΤΡΑ/ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ) : 5,19 m/s ΤΑΧΥΤΗΤΑ (ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟ/ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ) : 18,69 km/h Η ταχύτητα των αθλητών προφανώς δεν είναι συνεχεία η ίδια λόγω διαφόρων λόγων όπως καιρικές συνθήκες και κούραση.

Συνεντευξη με μάι αθλήτρια 1. Πόσα χρόνια ασχολείσαι με τον αθλητισμό; 2. Όλα τα χρόνια της αθλητικής σου πορείας ασχολείσαι με τον μαραθώνιο ή έχεις περάσει και απο άλλα αθλήματα; 3. Ποίοι ήταν οι λόγοι που σε ώθησαν για να διαλέξεις αυτό το άθλημα; 4. Σε τι πιστεύεις οτι σε οφελεί η ενασχόληση σου με το μαραθώνιο όσον αφορά τον ψυχολογικό τομέα; 5. Ποιά θεωρείς τα απαραίτητα προσόντα για να ασχοληθεί κάποιος με τον μαραθώνιο δρόμο; 6. Πιστεύεις πως έχουν αλλάξει οι λόγοι για τους οποίους αγωνίζονται οι σύγχρονοι αθλητές; 7. Έχεις συμμετάσχει σε αγώνες εκτός Ελλάδος; 8. Έχεις παρατηρήσει διαφορές ανάμεσα στην ελληνική αθλητική νοοτροπία και σε αυτή στο εξωτερικό; 9. Υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση απο το κράτος προς τους αθλητές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό; 10. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη προετοιμασία που ακολουθείς πριν τη συμμετοχή σου σε μαραθώνιο; 11. Προπονήσαι μόνη σου ή στα πλάισια καποια ομάδας; 12. Είχες πάντα υποστήριξη απο τον κοινωνικό σου περίγυρο και πόσο σημαντικό είνα αυτό για σένα; 13. Παράλληλα με την εκπαίδευση σου οι γονείς σου ήταν θετικοί ως προς την ενασχόληση σου με τον αθλητισμό; 14. Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις και αν ναι ποιοί ήταν οι παράγοντες που σε ώθησαν σε αυτή την απόφαση; 15. Έχεις κάποιο πρότυπο στον αθλητικό τομέα; 16. θεωρείς εφικτό την απασχόληση σου βιοποριστικά με τον αθλητισμό; 17. Για να γίνει κάποιος μαραθωνοδρόμος είναι επαρκής η προσωπική προσπάθεια ή χρειάζεται να συντελέσουν και άλλοι παράγοντες; 18. Πόσες ώρες την εβδομάδα προπονήσαι; 19. Για να φτάσεις στο αθλητικό επίπεδο που βρίσκεσαι νιώθεις πως έχει χρειαστεί να στερηθείς πράγματα; Εαν ναι ποια ήταν αυτά που σου στοίχησαν περισσότερο; 20. Έχεις υποστεί κάποιο σοβαρό τραυματισμό στην αθλητική σου καριέρα; Εαν ναι πως το αντιμετώπισες; 21. Ποιές ειδικότητες πιστεύεις πως χρειάζονται δίπλα σε ένα αθλητή σε αγωνιστικό επίπεδο; 22. Θα παρότρινες και άλλα άτομα να ασχοληθούν με τον μαραθώνιο;

23. Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αθλητισμό; 24. Πιστεύεις οτι υπάρχει ηλικιακό τέλμα στον μαραθώνιο; 25. Σε ποιύς ωφείλεις ένα ευχαριστώ για την πορεία σου στον αθλητισμο; Βίντεο.MOV

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ, ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ, ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Η άριστη συνεργασία μεταξύ των μαθητών αλλά και μαθητών εκπαιδευτικών οδήγησε σε πολύ καλά αποτελέσματα.οι δραστηριότητες μάς βοήθησαν να συνειδητοποιήσουμε την προσφορά του αθλητισμού στα άτομα και την κοινωνία.συγχρόνως κατανοήσαμε και θυμηθήκαμε αρκετά ιστορικά στοιχεία.παράλληλα γνωρίσαμε απλούς ανθρώπους που συμμετείχαν στο άθλημα του μαραθώνιου υποστηρίζοντας το αθλητικό ιδεώδες και τους θαυμάσαμε για το πρότυπο ζωής που πρόβαλαν.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Η ανάληψη προγραμμάτων στα πλαίσια του σχολείου θεωρούμε ότι είναι αναγκαία για μαθητές και καθηγητές γιατί πλαταίνουν τους ορίζοντες της γνώσης και μας βοηθούν να γνωρίσουμε τους τομείς της ζωής έξω από τα στενά πλαίσια της σχολικής αίθουσας.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Επίσκεψη Ολλανδών μαθητών από το Maurick College στην Πάτρα. (13-18 Μαρτίου 2014) Κυριακή 16 Μαρτίου, 2014 - Αγώνας δρόμου στην Πάτρα

Επίσκεψη στην Αθήνα Ακρόπολη

Γιορτή υποδοχής των Ολλανδών μαθητών στο ΓΕΛ Καστριτσίου με χορούς...

τραγούδι...

και ζεστή ελληνική φιλοξενία!

Επίσκεψη μαθητών της Β τάξης του ΓΕΛ Καστριτσίου στο Maurick College, Vught, Ολλανδία (9-14 Απριλίου, 2014) Επίσκεψη στο Μουσείο Επιστημών και Τεχνολογίας ΝΕΜΟ στο Άμστερνταμ

Προετοιμασία για να τρέξουμε τα 10 χλμ. στη διοργάνωση του Διεθνούς Μαραθώνιου δρόμου στο Ρόττερνταμ

Κυριακή 13 Απριλίου, 2014: και τώρα τρέχουμε! Αγώνας δρόμου 10 χλμ. στα πλαίσια της διεθνούς οργάνωσης Μαραθωνίου στο Ρόττερνταμ