Tελικά να κλείσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία ή να μη κλείσουν;

Tελικά να κλείσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία ή να μη κλείσουν; Ποιοί επιδιώκουν το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων, ποιοί αντιδρούν και γιατί. Δημοσίευση: 9 Απριλίου 2018 Εισαγωγή. Θα ξεκινήσω με τη δική μου θέση. Το σύνολο των τμημάτων εισαγωγών οξέων των ψυχιατρικών νοσοκομείων επιβάλλεται να μεταφερθεί άμεσα σε γενικά νοσοκομεία. Στο σημερινό χώρο των ψυχιατρικών νοσοκομείων, χρειάζεται να ιδρυθούν και λειτουργήσουν Κέντρο Ψυχικής Υγείας, κοινοτικές δομές αποκατάστασης (κυρίως ψυχογηριατρικές) ενταγμένες στον κοινωνικό και οικιστικό ιστό του Δήμου Χαϊδαρίου, ΚΟΙΣΠΕ, ΤΟΜΥ, σύγχρονη βιβλιοθήκη επιστημών Ψυχικής Υγείας κ.α. Η μορφή των σημερινών ψυχιατρικών νοσοκομείων οφείλει να καταργηθεί, τελειώνοντας με την αέναη και κομματικοδίαιτη συνδικαλιστική απάτη σε βάρος των φιλότιμων εργαζομένων και των ασθενών. Υπολογίζοντας πως κάθε τμήμα εισαγωγών («οξέων»), διαθέτει σήμερα περίπου 15 άτομα νοσηλευτικού προσωπικού, τότε για κάθε τμήμα εισαγωγών που ανοίγει σε γενικό νοσοκομείο, χρειάζεται να μεταταγεί νοσηλευτικό προσωπικό ίσο με κάτι λιγότερο από εκείνο δύο σημερινών τμημάτων εισαγωγών. Το νοσηλευτικό προσωπικό που προκύπτει υπεράριθμο αυτής της συγχώνευσης, βάσει των διεθνών αναλογιών ασφαλούς στελέχωσης ψυχιατρικής κλινικής γενικού νοσοκομείου, πρέπει να μεταφερθεί στις δομές αποκατάστασης και σε Κέντρα Ψυχικής Υγείας, προς ίδρυση νέων και ενίσχυση των υπαρχόντων. 1

Το σύνολο των νέων, ισχνών προσλήψεων στην Ψυχική Υγεία, χρειάζεται να αφορά δομές της περιφέρειας (επαρχία). Το βοηθητικό προσωπικό (μόνιμες τραπεζοκόμοι και τραυματιοφορείς), χρειάζεται να α- κολουθήσει το νοσηλευτικό προσωπικό για τη δημιουργία ψυχιατρικών κλινικών στα γενικά νοσοκομεία. Το ίδιο πρέπει να γίνει με μερίδα διοικητικού προσωπικού, για τη γραμματειακή και διοικητική υποστήριξη των νέων ψυχιατρικών κλινικών, στα γενικά νοσοκομεία και στις κοινοτικές δομές υποστήριξης. Και βέβαια, το ίδιο απαιτείται να γίνει με το ιατρικό προσωπικό, δηλαδή η διοικητικά υ- ποχρεωτική συγχώνευση και μετακίνησή του. Το σύνολο του ανδρικού νοσηλευτικού προσωπικού που απασχολείται στις δομές αποκατάστασης και τις δομές του 18 Άνω (χωρίς να έχουν οργανική θέση σε αυτές, κατά τρόπον επιεικώς προκλητικό και σκανδαλώδη για τους άντρες που εργάζονται στα «οξέων» σήμερα), θα πρέπει να αντικατασταθεί άμεσα από γυναικείο νοσηλευτικό προσωπικό και στη συνέχεια να μεταφερθεί σύσσωμο και με τρόπο υποχρεωτικό στις νέες ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων. Για μένα, σημασία έχει να συνεχίσω να εργάζομαι στην ψυχιατρική νοσηλευτική, έχοντας επενδύσει αρκετά χρόνια της ζωής μου. Αν αθροίσουμε τα χρόνια αλλά κυρίως την ένταση της υπηρεσίας μου στον ιδιωτικό τομέα με τα χρόνια στον δημόσιο τομέα, μιλάμε για αρκετά έως πολλά και κυρίως εξαιρετικά εντατικά χρόνια, αναλογικά με την ηλικία μου. Το δεύτερο που με ενδιαφέρει, είναι να συνεχίσω να εργάζομαι στην ψυχιατρική νοσηλευτική με καλύτερες και παραγωγικότερες συνθήκες εργασίας, στην προοπτική εναλλαγής σε δομές κοινοτικής νοσηλευτικής ψυχικής υγείας (rotation). 2

Οι συνθήκες εργασίας που έζησα και ζω στο ψυχιατρικό νοσοκομείο, σε βάρος μου και σε βάρος των ασθενών, όχι μόνο δεν πρέπει να συνεχιστούν αλλά επιβάλλεται να σταματήσουν το συντομότερο δυνατόν είτε θέλουν κάποιοι είτε όχι. Σήμερα, δε μιλάμε για νοσηλευτική βάρδια, δε μιλάμε για νοσηλευτική φροντίδα, δε μιλάμε καν για ψυχιατρική νοσηλευτική, αλλά για ατόφια τρομοκρατία. Κατά παράβαση κάθε νοσηλευτικής επιστημονικής και τεχνολογικής αρχής, επαγγελματικότητας και λογικής, δεν τηρούνται βασικές αρχές της νοσηλευτικής και γνωρίζω άριστα ποιοι ευθύνονται. Δεν τηρούνται βασικές αρχές υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας, εις γνώσιν των πάντων. Αυτή η απάνθρωπη κατάσταση πρέπει επιτέλους να σταματήσει και για αυτή την κατάσταση δε θα χύσω μισό δάκρυ, δε θα κουνήσω μισό δαχτυλάκι στην προοπτική να πάει στον αγύριστο, ακόμα και αν η διάδοχη εργασιακή κατάσταση αποδειχθεί χειρότερη. Το τρίτο πράγμα που με ενδιαφέρει, είναι να γίνομαι καλύτερος νοσηλευτής. Δεν αναφέρομαι, βεβαίως, σε αυτό που εννοούν οι χρυσοθήρες του βιογραφικού και υπηρεσιακού φακέλου. Με τις συνθήκες εκεί μέσα, λοιπόν, παρά τις προσπάθειές μου, δε γίνομαι καλύτερος νοσηλευτής, γίνομαι χειρότερος. Σε κάθε βάρδια, πέραν ότι παίζεται το επαγγελματικό κεφάλι και ο σισύφειος κόπος μου σε επίπεδο ποινικής και αστικής δικονομίας, γίνομαι χειρότερος νοσηλευτής, με ευθύνη εκείνων που όφειλαν να με ενισχύουν και ενδυναμώνουν στην κατεύθυνση να γίνομαι καλύτερος. Πρόκειται για μια άλλη μεγάλη κουβέντα (την οποία θα κάνω). Θα πρωτοτυπήσω και δε θα αναλύσω τι είναι καλύτερο για τους ασθενείς. Ξέρουμε πολύ καλά τι είναι καλύτερο για τους ασθενείς, τόνοι μελάνης και (κροκοδείλιων) δακρύων έχουν χυθεί πάνω σε αυτό. 3

Το πλαίσιο των ψυχιατρικών νοσοκομείων σήμερα, ειδικά των ψυχιατρικών τμημάτων εισαγωγής ("οξέων"), σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό που χρειάζεται ο ψυχικά ασθενής είτε θέλουν να το παραδεχθούν οι επιτήδειοι κάθε είδους και ύφους είτε όχι. Το σημερινό πλαίσιο στα ψυχιατρικά νοσοκομεία και σε αντίθεση με τις ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων, δεν υποστηρίζει στοιχειωδώς ακόμα και σε παθολογικό επίπεδο τους ψυχικά ασθενείς. Οι ανελκυστήρες των ψυχιατρικών νοσηλευτικών τμημάτων εισαγωγής τού ΨΝΑ-Δαφνί, οι οποίοι δεν χωρούν φορείο(!), αποτελεί κάτι παραπάνω από ισχυρότατη ένδειξη του ισχυρισμού μου όσο και νοσηλευτικό όνειδος. Εκείνοι που θέλουν να παραμείνουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία ως έχουν ή τάχα «να βελτιωθούν», δε θέλουν το καλό των ασθενών αλλά τη διαιώνιση αυτής της αθλιότητας. Μα και εκείνο που ετοιμάζουν όσοι επιδιώκουν να κλείσουν τα ψυχιατρεία, δε βασίζεται ούτε λαμβάνει υπόψη το καλό των ασθενών αλλά το δικό τους υστερόβουλο καλό. Όσο και αν θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο, αυτό που ετοιμάζουν, απέχει πολύ από το καλό των ασθενών. Πάμε τώρα να δούμε την απάντηση στο ερώτημα αν πρέπει να κλείσουν ή να μην κλείσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, με ακόμα πιο υποκειμενικούς όρους. Ποιοί θέλουν να κλείσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία. Υπάρχουν πέντε κατηγορίες ανθρώπων που θέλουν να κλείσουν τα σημερινά ψυχιατρικά νοσοκομεία, οι εξής τέσσερις: 4

Κατηγορία 1 Εκείνοι που θέλουν λιγότερο κράτος: Είναι άνθρωποι που πιστεύουν στο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο του φιλελευθερισμού ή νέο-φιλελευθερισμού και λειτουργούν αποκλειστικά με όρους κόστους-απόδοσηςκερδοφορίας. Τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση, υπήρξαν ιλιγγιώδη. Από ένα σημείο και μετά, το δημόσιο ψυχιατρείο αποτελεί "φύρα" για τα τεφτέρια και πέραν ότι επιδιώκουν να μεταφερθεί το σύνολο των υπηρεσιών ψυχικής υγείας στον ιδιωτικό τομέα, κυρίως με τη μορφή Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ) φοβάμαι πως ήδη ο χώρος των ψυχιατρικών νοσοκομείων, ειδικά της Αθήνας, έχει δρομολογηθεί προς αξιοποίηση με βάση ιδιωτικονομικά κριτήρια. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή η κατηγορία είναι αποφασιστική στις επιδιώξεις της και δεν ενδιαφέρεται για την προαγωγή της ψυχικής υγείας των πολιτών όσο για τις εκθέσεις ισολογισμού (στην καλύτερη περίπτωση). Θεωρώ πως όταν αναλάβει ξανά την κυβερνητική εξουσία, θα δρομολογήσει άμεσα την υλοποίηση του πλάνου της για αυτό που η ίδια θεωρεί ψυχιατρική μεταρρύθμιση, ήτοι ά- μεση δημιουργία ψυχιατρικών κλινικών στα γενικά νοσοκομεία, άμεση μετακίνηση αρκετών χρονίων ασθενών σε μονάδες αποκατάστασης, ίδρυση ειδικού ψυχιατρικού τμήματος για τους ασθενείς με ποινικά αδικήματα και μαζική υποχρεωτική κινητικότητα και διαθεσιμότητα των εργαζομένων. Ενδεχομένως και μέσω των μετακινήσεων, θα επιδιώξουν υποχρεωτικές «παραιτήσεις» (στο στυλ «εμείς δεν απολύουμε. Αυτοί δε θέλουν να πάνε στου διαόλου τη μάνα»). Κατηγορία -1: Εκείνοι που θέλουν μόνο κράτος. Είναι άνθρωποι που πιστεύουν στο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο του σοσιαλισμού κομμουνισμού, στις διάφορες εκδοχές τους (σταλινικοί, τροτσκιστές κλπ). Μπροστά στην αναστάτωση και τις αντιδράσεις των εργαζομένων των ψυχιατρικών νοσοκομείων "λουφάζουν", αλλά γνωρίζω και κυρίως θυμάμαι πολύ καλά τι πιστεύουν και τι έχουν δηλώσει κατά καιρούς. 5

Δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει με τα ψυχιατρικά νοσοκομεία ούτε με τους ψυχικά ασθενείς (αν και στην ανθρωπιστική "πάρλα", κατέχουν τα πρωτεία). Οι σταλινικοί θα κάνουν αυτό που θα πει το Ένα, Μοναδικό και Αλάνθαστο Κόμμα. Αν τους πει να ανατινάξουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, θα το κάνουν. Αν τους πει να χτίσουν άλλα δέκα ψυχιατρικά νοσοκομεία, θα το κάνουν. Οι υπόλοιποι, είναι κυρίως γκρουπούσκουλα, πρωτίστως και κυρίως αντικαπιταλιστικά και έχουν την τάση να τα βάζουν με το νοσηλευτικό προσωπικό, θεωρώντας πως για όλα τα κακά των ψυχιατρείων φταίει που κάποιοι κοιμούνται στη νυχτερινή βάρδια. Βασική ρητορική τους είναι το "αντί". Τους λες καλημέρα και σου απαντάνε "αντικαλημέρα". Το ίδιο συμβαίνει με την καληνύχτα. Όποιος δεν είναι μαζί τους είναι εναντίον τους, είναι εχθρός του λαού, εχθρός του Κόμματος (νέου τύπου), λακές του συστήματος και των αφεντικών και στην καλύτερη, προδότης της τάξης του. Έχουν την τάση να καπελώνουν τα πάντα. Φαντασιώνονται την αυτοδικία, την κατάληψη των τηλεφωνικών κέντρων της Ελλάδας, αρκεί βέβαια οι ίδιοι να είναι οι "στρατηγοί της επανάστασης" (και εμείς οι υπόλοιποι τα αναλώσιμα). Θέλουν οι καπιταλιστές μεγάλα ψυχιατρεία-αποθήκες; Οι σταλινικοί, τροτσκιστές, μαοϊκοί κλπ, θέλουν το κλείσιμο των ψυχιατρείων. Θέλουν οι καπιταλιστές το κλείσιμο των ψυχιατρείων; Οι σταλινικοί κλπ, θα δώσουν την ψυχή (των άλλων), να παραμείνουν ανοιχτά τα ψυχιατρεία, πάση θυσία (πάντα των άλλων). Είναι πάντα έτοιμοι να αγωνιστούν εναντίον του συστήματος, εκτός από την καλοκαιρινή περίοδο όπου απολαμβάνουν τις διακοπές σε κάποιο νησάκι (με όλα τα οφέλη του καπιταλισμού). Κατηγορία -2 Εκείνοι που θέλουν την καρέκλα (για πάντα). Είναι οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν κάπου. 6

Ως τυχοδιώκτες, κατάφεραν να πάρουν κυβερνητική καρέκλα, έχουν πωρωθεί από την έλξη και ηδονή της εξουσίας, θέλουν να συνεχίσουν να βρίσκονται στο κέντρο λήψης (γελοίων) αποφάσεων και για αυτό οφείλουν πρωτίστως να υπακούουν σε όσα επιβάλλει η κυβερνώσα και δανείζουσα χρήματα ευρωπαϊκή οικονομικά φιλελεύθερη πλειονοψηφία, χρησιμοποιώντας, όμως, τη σημαία, τη ρητορική, τη συνθηματολογία και τα ψευδοανθρωπιστικά όσο και βαθύτατα υποκριτικά επιχειρήματα της κατηγορίας που θέλει μόνο κράτος. Αυτή η κατηγορία, υπογραμμίζει με τον καλύτερο τρόπο, πως οι δύο πρώτες κατηγορίες, αποτελούν όψεις του ιδίου νομίσματος. Σε συνδικαλιστικό επίπεδο, είναι ό,τι χειρότερο έχω συναντήσει. Με το που κέρδισε το κόμμα τους, βρέθηκαν στο γραφείο του Διοικητή. Πουλάνε "επαναστατιλίκι" όταν δεν είναι άλλο από συνδικαλιστικές κουράδες του χειρίστου είδους. Καραβολεμένοι, ασύδοτοι, εκμαυλιστές συνειδήσεων μέσω μετατάξεων και εκδουλεύσεων, είναι πρόθυμοι να σε "βολέψουν" με κάθε τρόπο αρκεί να φανείς χρήσιμος ή... χρήσιμη. Αυτή η συνδικαλιστική πτέρυγα, δε θέλει το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων. Κατηγορία-3 «Η τελευταία τρύπα της φλογέρας». Πρόκειται για ανθρώπους ως ο υποφαινόμενος. Ανήκουν σε έναν ιδιότυπο υποτύπο «λούμπεν», δεν αναγνωρίζουν αυθεντίες, δεν εκτιμούν τους συνδικαλιστές, δυσανασχετούν με τη σημερινή κατάσταση, αντιλαμβάνονται τους πολλαπλούς κινδύνους που ελλοχεύουν σε βάρος της εργασιακής ασφάλειας και εξέλιξής τους και διαισθάνονται πως οποιαδήποτε κατάσταση καθοριστεί από τις υποκατηγορίες της 1 ης κατηγορίας ή από τη 2 η κατηγορία είτε μείνουν ανοιχτά τα ψυχιατρικά νοσοκομεία είτε κλείσουν, θα τους ισοπεδώσει. Θέμα χρόνου είναι. Παρά ταύτα, επειδή αντιστέκονται στο σύνολο των ανθρώπων της κατηγορίας -1 και κατηγορίας -2, αντιλαμβανόμενοι πλήρως τον εμπαιγμό, αποτελούν ιδιαίτερη κατηγορία. 7

Ως ιδιαίτερη κατηγορία, τούς αναδεικνύει (και) η κατηγορία εκείνων που δεν θέλουν να κλείσει το ψυχιατρείο και στην οποία θα αναφερθώ σε επόμενο σημείωμα. Κατηγορία -4: Οι "ρομαντικοί ορθολογιστές" της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Είναι οι άνθρωποι σαν τον (άγνωστο σε μένα) κ. Βαρουχάκη, άνθρωποι που γνώρισαν τον ιδρυματισμό σε ζόρικες εποχές, ένα είδος «ρομαντικών ορθολογιστών» που έχουν α- ποδείξει το ενδιαφέρον τους για τον ψυχικά ασθενή, δεν έχουν ίδιον όφελος στις προτάσεις τους και που απέδειξαν την προσήλωσή τους σε αυτό που λέμε «ψυχιατρική μεταρρύθμιση», ακόμα και αν τους καταλογίζονται λάθη, αστοχίες ή υπερβολές. Σε επόμενο σημείωμα, θα αναφερθώ αναλυτικότερα στις κατηγορίες του σημερινού κειμένου και σε εκείνου που δε θέλουν το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων καθώς και σε μία κατηγορία η οποία και θέλει το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων και δεν το θέλει κατά το "όπου φυσάει ο άνεμος" ή "τα καλά και συμφέροντα" ή «να δούμε πρώτα πού θα κάτσει η μπίλια» (π.χ ΣΥΝΟΨΥΝΟ, Αβραμίδης και σία). Νosokomos.gr Οποιοσδήποτε μπορεί να αναδημοσιεύσει τα παραπάνω, αρκεί να αναφέρει την πηγή και να μην τα παραποιεί. 8