ΤΟΜΟΣ ΠΕΡΙΛΗΨΕΩΝ 8 ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ

Transcript

1

2 2018: Ελληνική Εταιρεία Εμβιομηχανικής ΤΟΜΟΣ ΠΕΡΙΛΗΨΕΩΝ 8 ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ Θεσσαλονίκη, Σεπτεμβρίου 2018 Σύνταξη - επιμέλεια έκδοσης: Δημήτριος Ευταξιόπουλος & Βασίλειος Πανουτσακόπουλος Η έκδοση του παρόντος από την Ελληνική Εταιρία Εμβιομηχανικής δεν υποδηλώνει αποδοχή των γνωμών των συγγραφέων (Ν. 5343/1932, άρθρο 202, παρ. 2). Απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή εν όλω ή εν μέρει ή και περιληπτικά, κατά παράφραση ή διασκευή, του παρόντος έργου με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό και ηχογραφήσεων ή άλλως πως σύμφωνα με τους Ν. 2387/1920, 4301/1229, τα Π.Δ. 3565/56, 4254/62, 4264/75, Ν. 100/74 και λοιπούς εν γένει κανόνες Διεθνούς Δικαίου, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της Ελληνικής Εταιρείας Εμβιομηχανικής.

3 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πίνακας Περιεχομένων ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ Επιτροπές του Συνεδρίου Συνεδριακός χώρος ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Σάββατο, 01 Σεπτεμβρίου 2018 Κυριακή, 02 Σεπτεμβρίου 2018 i vi vii vii ix x xi xi xiii ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ 1 ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ 1 Κ-01 BALANCE DURING MOVEMENT Α.L. Hof I-01 PERTURBATIONS IN PREVENTION AND THERAPY OF LOW BACK PAIN: A NEW APPROACH Α. Arampatzis I-02 ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΚΥΤΤΑΡΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ: Η ΖΩΗ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ Ε.Κ. Μπάσδρα ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ στις ΣΤΡΟΓΓΥΛΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ 5 R-01 ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΠΟΝΟ Ζ. Δημητριάδης R-02 ΔΥΣΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΩΜΟΠΛΑΤΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΥΧΕΝΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ N. Στριμπάκος R-03 ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΥΕΛΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ Ε. Κωνσταντινίδου i

4 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πίνακας Περιεχομένων R-04 ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΟΫΛΙΚΑ: Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ Ε. Μπάρκα R-05 ΤΑ ΒΙΟΫΛΙΚΑ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ: ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ Ν. Λαγοπάτη R-06 ΝΑΝΟΣΥΝΘΕΤΑ ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑ-ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ: ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Θ. Καραμανίδου R-07 RAPID PROTOTYPING: ΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕ ΥΨΗΛΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Δ. Μαρκάτος R-08 ΤΑ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Ε. Καράτσης R-09 ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΗΜΑΤΩΝ, ΒΑΣΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΤΥΠΩΝ ΒΑΔΙΣΗΣ, ΠΡΟΣ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟΣΒΕΣΗΣ ΚΡΑΔΑΣΜΩΝ. Φ. Αραμπατζή R-10 ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΥΠΟΔΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ Ε. Μπακσιοβά R-11 ΤΑ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ Α. Τσουκνίδας ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 17 Ο-01 ΕΜΜΕΣΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΥΟΠΕΡΙΤΟΝΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ Η ΟΞΕΙΑ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΥΧΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ: ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ Μ.Ε. Νικολαΐδου, και M. Καλογεράκης Ο-02 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΚΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΟΠΙΑΣ ΒΑΔΙΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΚΡΟΑΣΗ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΟΣ Α. Εμμανουήλ, και Ε. Ρουσάνογλου Ο-03 ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΒΑΔΙΣΗΣ ΑΠΟ 5-65 ΕΤΩΝ ΣΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ ΔΝΕ Φ. Χριστοδούλου, Χ. Παπαϊωάννου, Δ. Κλόκκαρη, Π. Τσιμέας, και M. Στεφανάκης Ο-04 ΑΝΑΛΥΣΗ ΒΑΔΙΣΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΙΔΙΟΠΑΘΗ ΙΠΠΟΠΟΔΙΑ Δ. Μεταξιώτης, Ν. Παπαβασιλείου, Ε. Καπαλή, Α. Σαράφη, και Γ. Μικρούλης Ο-05 ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΒΑΔΙΣΗΣ: Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ ΑΠΟΚΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΥΜΜΕΤΡΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ FOLLOW UP Γ. Γκρίμας, Μ. Τζιομάκη, Δ. Πασπαράκης, και Μ. Γκαραβέλη ii

5 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πίνακας Περιεχομένων Ο-06 Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΩΝ ΔΙΣΚΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ ΤΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΣΦΥΪΚΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ A. Τσουκνίδας, Λ. Παπαδάκης, και S. Ahuja Ο-07 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ ΣΤΑ ΟΡΓΑΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΥΤΤΑΡΟΥ Δ. Κανακουσάκη, Λ. Παπαδάκης, Α. Τσουκνίδας, Α. Μπακοπούλου, Π. Κοΐδης, και Κ. Μιχαλάκης Ο-08 REGIONAL HETEROGENEITY OF AXIAL RESIDUAL STRAINS IN HUMAN AORTA ΔΝΕ A. Bompas, S.K. Kourkoulis, S.A. Papadodima, and D.P. Sokolis Ο-09 MATHEMATICAL MODELLING AND SIMULATION OF THE ACHILLES TENDON USING GAIT ANALYSIS N. Chatzistefani, M.J. Chappell, C. Hutchinson, S. Kletzenbauer and N.D. Evans Ο-10 HEAD STABILIZATION VARIABILITY DURING TWO DIFFERENT MINIMAL INVASIVE PROCEEDINGS: AN UNCONTROLLED MANIFOLD ANALYSIS (UCM) K. Gianikellis, R. Gutiérrez-Horrillo, M. Rodal, J.A. Sánchez-Margallo, F.M. Sánchez-Margallo, and A. Skiadopoulos Ο-11 ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚΚΕΝΤΡΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΜΕ ΜΟΧΛΟΥΣ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΟ ΣΕ ΧΡΗΣΤΕΣ ΑΝΑΠΗΡΙΚΩΝ ΑΜΑΞΙΔΙΩΝ. ΔΙΑΧΥΣΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ «ΕΡΕΥΝΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ» Θ. Τσαταλάς, Δ. Κυπαρισσάς, Δ. Πατίκας, Σ. Πούλιος, Δ. Τσαόπουλος, και Γ. Γιάκας Ο-12 DEVELOPMENT OF A TESTING BENCH FOR WHEELCHAIRING SYSTEM DESIGN APPLYING ERGONOMICS CRITERIA K. Gianikellis, R. Gutiérrez Horrillo, and M. Rodal Martínez Ο-13 GENDER DIFFERENCES IN APPROACH AND REGULATION PARAMETERS OF ELITE T20 LONG JUMPERS A. Theodorou, A. García-Fresneda, M.Α. Torralba Jordán, J.P. Padullés Riu, X. Padullés Chando, H.J. Olsson, M.L. De Fuentes, and V. Panoutsakopoulos Ο-14 ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΡΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΤΑΤΙΚΗ ΤΡΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗ Δ. Ζαγορίτης, και Ι.Γ. Αμοιρίδης Ο-15 ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΚΤΕΙΝΟΝΤΩΝ ΜΥΩΝ ΤΟΥ ΓΟΝΑΤΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΗΛΙΚΩΝ A. Φορόπουλος, Α. Σαχάς, Ε. Μπάσσα, Η. Παράσχος, Χ. Κοτζαμανίδης, και Δ. Πατίκας Ο-16 ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΝ ΠΛΕΙΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΑΛΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ ΑΛΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΧΥ Ι. Παπασωτηρίου, Ι. Σταυρίδης, Κ. Πολίτη, Ε. Φραγκούλης, και Γ. Παραδείσης Ο-17 Η ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ ΩΣ ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΒΙΟΚΙΝΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ ΑΛΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ Χ. Χαλίτσιος, Θ. Νικοδέλης, Β. Πανουτσακόπουλος, και Η.Α. Κόλλιας iii

6 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πίνακας Περιεχομένων Ο-18 POWER PRODUCTION UNDER DIFFERENT LOADING CONDITIONS OF NATIONAL LEVEL THROWERS WHEN USING A PLYOMETRIC PENDULUM SWING TRAINING DEVICE V. Panoutsakopoulos, and I.A. Kollias Ο-19 ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΝΑΝΟΔΟΜΗΜΕΝΩΝ ΙΝΩΔΩΝ ΠΟΛΥΜΕΡΙΚΩΝ ΙΚΡΙΩΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΪΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΔΝΕ A. Σαρακίνης, Δ. Μαρκάτος, και Δ. Μαυρίλας Ο-20 ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥ ΝΑΝΟΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΜΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΛΙΠΟΣΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΪΝΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΙΝΩΔΩΝ ΜΕΜΒΡΑΝΩΝ ΠΟΛΥΒΙΝΥΛΙΚΗΣ ΑΛΚΟΟΛΗΣ ΔΝΕ Α. Μητροπούλου, Δ. Μαρκάτος, Σ. Αντιμησιάρη, και Δ. Μαυρίλας Ο-21 ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΟΡΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΩΝ ΚΑΡΔΙΑΚΩΝ ΒΑΛΒΙΔΩΝ ΔΝΕ A. Δημόπουλος, και Δ. Μαυρίλας Ο-22 ΜΕΛΕΤΗ ΔΙΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΛΟ-ΚΕΡΑΜΙΚΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΩΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΥΓΚΟΛΛΗΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΔΝΕ Κ. Δημητριάδης, Ν. Σαργιώτη, T. Παπαδόπουλος, και Σ. Αγαθόπουλος Ο-23 HOMOGENIZATION-BASED MULTISCALE MODELING OF SKELETAL MUSCLE TISSUES L.A. Spyrou, S. Brisard, and K. Danas Ο-24 ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΣΚΑΦΟΜΗΝΟΕΙΔΟΥΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ Δ.Α. Ευταξιόπουλος, Φ.Β. Νικολόπουλος, Ν. Τριανταφυλλίδη, Α. Πουλιλιός, και Β.Α. Κεφαλάς Ο-25 EFFECTS OF VISUAL FEEDBACK ON POSTURAL TRACKING OF DIFFERENT COMPLEXITY MOTION CUES H. Sotirakis, V. Munoz Martel, A. Arampatzis, and V. Hatzitaki Ο-26 THE EFFECT OF SURFACE TYPE ON VISUALLY GUIDED POSTURAL TRACKING OF MOTION CUES WITH DIFFERENT COMPLEXITY ΔΝΕ D. Mavridi, A. Ekizos, A. Santuz, L. Mademli Ο-27 VISUALLY GUIDED LOW AND HIGH FREQUENCY VOLUNTARY POSTURAL SWAY IN STABLE AND UNSTABLE SURFACE A. Papavasileiou, S. Bohm, and D. Patikas Ο-28 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΥΧΕΝΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΔΙΑΤΑΤΙΚΩΝ ΑΣΚΗΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΙΣΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ Η/Υ Μ.Ε. Νικολαΐδου, Ε. Κουτσαντωνάκη, και Β. Παπακωστόπουλος Ο-29 Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΡΧΕΣ ΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΘΙΑΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ- ΤΥΧΑΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΜΕΛΕΤΗ ΔΝΕ Σ. Αργυρού, Ζ. Δημητριάδης, Ε. Καπρέλη Ο-30 ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΣΩ ΣΤΡΟΦΗΣ ΙΣΧΙΟΥ ΔΝΕ Θ. Μαυροπάνος, Ζ. Δημητριάδης, Α. Κανελλόπουλος, Ε. Μπίλλη, Π. Τρίγκας, Ν. Στριμπάκος, Χ. Ματζάρογλου, και Ε. Καπρέλη iv

7 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πίνακας Περιεχομένων ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 48 P-01 ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΤΟΜΑ ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΜΕΝΑ ΩΣ «ΑΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΑ» A. Εμμανουήλ, και Ε. Ρουσάνογλου P-02 ΣΧΕΣΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΟΣΦΥΟΠΥΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ: ΔΙΠΛΗ ΤΥΦΛΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΔΝΕ Ε. Φραγκιαδάκης, Δ. Κομνηνός, Α. Κωτσάκης, και Ε. Καπρέλη P-03 EFFECT OF A CLINICAL AI CHI AQUATIC THERAPY INTERVENTION IN STATIC AND DYNAMIC POSTURAL STABILITY OF HEALTHY ADULTS M.C. Kotzamanidou, V. Panoutsakopoulos, A. Bommer, J. Lambeck, D. Daly, and I.A. Kollias P-04 ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΑΥΧΕΝΙΚΟΥ ΣΠΟΝΔΥΛΟΥ ΣΕ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ. ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ N. Σύρμος, Α.Μυλωνάς, και Γ. Γαβριδάκης P-05 ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ «OUT ΟF POSITION» ΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΒΑΤΗ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ Ι. Συμεωνίδης, Ε. Μπεκιάρης, και S. Peldschus P-06 ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΚΟΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ALZHEIMER Γ. Θεοδωράκης, Α. Χατζηγεωργιάδης, E. Γαλάνης, Μ. Τσολάκη, Χ. Μουζακίδης, Γ. Παπαγιαννάκης, Ε. Τσιρίδης, Θ. Τσαταλάς, Δ. Τσαόπουλος, Γ. Μπέλλης, και Γ. Γιάκας P-07 ΦΟΡΕΤΗ ΣΥΣΚΕΥΗ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΒΑΔΙΣΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΚΑΙ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ Π. Ζήκος, Ν. Τσότσολας, Α. Οικονόμου, Σ. Πιζάνιας, Δ. Κολοβός, Α. Σαρή, Ε. Κουτσουράκη, Ι. Κάτσης, Δ. Τσαόπουλος, Γ. Μπέλλης, και Γ. Γιάκας P-08 ΚΑΙΝΟΤΟΜΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΛΗΨΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΘΙΟΥ ΧΙΑΣΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ (SAFEACL) Δ. Τσαόπουλος, Κ.Μουστάκας, O. Kocsis, Σ.Πούλιος, Κ. Μαλίζος, Θ. Τσαταλάς, Λ. Σπύρου, και Γ. Γιάκας Παράρτημα 57 ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΝΕΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ 58 ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ 60 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΧΟΡΗΓΩΝ 62 v

8 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Χαιρετισμός Χαιρετισμός συντονιστή 8 ου Συνεδρίου ΕΛΕΜΒΙΟ Μετά την επιτυχή διοργάνωση του επετειακού 7ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Εμβιομηχανικής για την συμπλήρωση 10 χρόνων συνεδριακής δράσης της Ελληνικής Εταιρείας Εμβιομηχανικής (ΕΛΕΜΒΙΟ) το 2016 στην Αθήνα, έχουμε την τιμή να σας υποδεχτούμε στο 8ο Πανελλήνιο Συνέδρίο Εμβιομηχανικής με Διεθνή Συμμετοχή στη Θεσσαλονίκη το διήμερο 1 και 2 Σεπτεμβρίου Το συνέδριο τελεί υπό την αιγίδα της Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Επιτροπής Ερευνών του Α.Π.Θ. Συνεχίζοντας την συστηματική διεξαγωγή των Συνεδρίων Εμβιομηχανικής ανά διετία, το 8ο Συνέδριο της ΕΛΕΜΒΙΟ επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και στις εγκαταστάσεις του Κέντρο Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων (ΚΕ.Δ.Ε.Α.) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η διεξαγωγή του 8ου Συνεδρίου Εμβιομηχανικής στον ίδιο χώρο και σε συνέχεια του 1st International Summer School on Movement Science, όπως επίσης και οι προγραμματισμένες προσκεκλημένες διαλέξεις και στρογγυλές τράπεζες, παρέχουν την πεποίθηση για την επίτευξη άρτιας διοργάνωσης και υψηλού επιπέδου ανταλλαγής επιστημονικών απόψεων για τα τρέχοντα ζητήματα στο πεδίο της Εμβιομηχανικής. Κεντρικός ομιλητής είναι ο Καθηγητής κ. At L. Hof του Πανεπιστημίου Groningen της Ολλανδίας με τίτλο "Balance during movement", με έμφαση στην επεξήγηση της συνδυαστικής επίδρασης της θέσης του κέντρου μάζας σώματος με την ταχύτητα κίνησής του στην ισορροπία του ανθρώπινου σώματος (extrapolated center of mass), με ενδεικτικά παραδείγματα στη διατάραξη της ισορροπίας κατά την βάδιση ή κατά την βάδιση με προσθετικό μέλος. Προσκεκλημένοι επίσης ομιλητές είναι επίσης ο Καθηγητής κ. Αδαμάντιος Αραμπατζής από το Τμήμα Training and Movement Sciences του Πανεπιστημίου Humboldt του Βερολίνου με αναφορά σε καινοτόμες προσεγγίσεις και εμπεριστατωμένη αξιολόγηση εξειδικευμένου προγράμματος αντιμετώπισης του πόνου στις κατώτερες μοίρες της σπονδυλικής στήλης. Προσκεκλημένη ομιλήτρια είναι και η κ. Έφη Μπάσδρα από την Μονάδα Κυτταρικής και Μοριακής Εμβιομηχανικής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, με ολοκληρωμένη επιστημονική αναφορά στις νεότερες απόψεις γύρω από την επίδραση των μηχανικών δυνάμεων στην ομοιοστασία κυττάρων και ιστών και την συμμετοχή τους στην ανάπτυξη συγκεκριμένων παθοφυσιολογιών του οργανισμού.στις στρογγυλές τράπεζες του συνεδρίου θα αναφερθούν μεταξύ άλλων η συμβολή της Εμβιομηχανικής της αποκατάστασης στον κλινικό συλλογισμό που είναι απαραίτητη μεθοδική εργασίας για φυσικοθεραπευτές, η συμβολή της Εμβιομηχανικής των Βιοϋλικών με καινοτόμες προσεγγίσεις και μεθόδους στις επιστήμες υγείας όπως νανοσύνθετα υλικά και rapid prototyping, καθώς και η χρήση της υπολογιστικής και πειραματικής εμβιομηχανικής με πεπερασμένα στοιχεία στον εξατομικευμένο σχεδιασμό υποδημάτων, όπως και στην επιστήμη της οδοντιατρικής. Στο συνέδριο θα παρουσιαστούν επιστημονικές ανακοινώσεων έπειτα από διαδικασία κρίσης. Ιδιαίτερες συνεδρίες έχουν αφιερωθεί, μεταξύ άλλων, στην Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών, στην Υπολογιστική Εμβιομηχανική, σε Εμβιομηχανικές παρεμβάσεις για τη βελτίωση του αμαξιδίου και λοιπές εφαρμογές και αναλύσεις σε ΠαραΟλυμπιακούς αθλητές, στην Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης και του Νευρομυϊκού ελέγχου, στην ανάλυση βάδισης παιδιατρικών περιστατικών, κ.α. Ολοκληρώνοντας, θα διεξαχθεί και ο καθιερωμένος διαγωνισμός Νέων Ερευνητών, με την τελετή βράβευσης που ολοκληρώνει το εκάστοτε Συνέδριο της ΕΛΕΜΒΙΟ. Η ΕΛΕΜΒΙΟ, πιστή στις αρχές της για την υποστήριξη και προαγωγή των νέων ερευνητών, κάλεσε νέους ερευνητές (προπτυχιακούς, μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές/τριες) να υποβάλλουν προς κρίση τις περιλήψεις προφορικών ή αναρτημένων ανακοινώσεων και να θέσουν υποψηφιότητα για τα βραβεία μετά χρηματικού επάθλου 100,00 που θα απονεμηθούν στις δύο (2) καλύτερες προφορικές παρουσιάσεις Νέων Ερευνητών (υποψήφιων διδακτόρων και μεταπτυχιακών φοιτητών), στην καλύτερη αναρτημένη ανακοίνωση και στην καλύτερη παρουσίαση πτυχιακής εργασίας. Το 20% των εργασιών που θα παρουσιαστούν αφορούν το διαγωνισμό Νέου Ερευνητή! Το 8 ο Συνέδριο ΕΛΕΜΒΙΟ αποτελεί σημείο συνάντησης προκειμένου να ανταλλάξουμε τις απόψεις μας στις τρέχουσες εξελίξεις στο επιστημονικό πεδίο της Εμβιομηχανικής και να καταθέσουμε τους προβληματισμούς μας για το μέλλον της Εμβιομηχανικής στη χώρα μας. Καλή διαμονή στη Θεσσαλονίκη και προσβλέπουμε στην ενεργή συμμετοχή σας στις εργασίες του Συνεδρίου! Ο Συντονιστής της Οργανωτικής Επιτροπής Βασίλειος Πανουτσακόπουλος Πρόεδρος ΔΣ ΕΛΕΜΒΙΟ vi

9 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Επιτροπές Συνεδρίου Τοπική Οργανωτική Επιτροπή Συντονιστής Πανουτσακόπουλος Βασίλειος ΑΠΘ Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Μέλη Ευταξιόπουλος Δημήτριος ΕΜΠ Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών Θεοδώρου Απόστολος ΕΚΠΑ Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Αθηνών Μεταξιώτης Δημήτριος Γενικό Νοσοκομείο Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκης Μπάσσα Ελένη ΑΠΘ Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Θεσσαλονίκης Νικοδέλης Θωμάς ΑΠΘ Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Θεσσαλονίκης Πατίκας Δημήτριος ΑΠΘ Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Σερρών Σαραμούρτση Αικατερίνη Κέντρο Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης Λάρισας Γραμματειακή Υποστήριξη Αθανασάκης Πέτρος Αντωνόπουλος Χρήστος Δερουκάκη Ιωάννα Μαρτινίδης Πέτρος Μέρκου Ευαγγελία Παπαβασιλείου Αναστασία Πετράκης Δημήτριος Χαυλής Στυλιανός Χονδρού Μαρία Χρονόπουλος Αθανάσιος-Χρόνης Ψυρρόπουλος Ζήσης Απερχόμενο Διοικητικό Συμβούλιο ΕΛΕΜΒΙΟ Πρόεδρος: Πανουτσακόπουλος Βασίλειος, Εμβιομηχανικός, Δ/νση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης Αντιπρόεδρος: Μεταξιώτης Δημήτριος, Β ορθ/κή κλινική, Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη Γραμματέας: Ευταξιόπουλος Δημήτριος, Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών, Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο Ταμίας: Θεοδώρου Απόστολος, Επίκουρος Καθηγητής, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Μέλος: Πατίκας Δημήτριος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Σερρών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης vii

10 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Επιτροπές Συνεδρίου Επιστημονική επιτροπή Αγαθόπουλος Συμεών, Τμήμα Μηχανικών Επιστήμης Υλικών, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Αγγελούσης Νικόλαος, ΣΕΦΑΑ Κομοτηνής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Αλεξόπουλος Λεωνίδας, Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Γαλάνης Νικηφόρος, Σχολή Επιστημών Υγείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Γιάκας Ιωάννης, ΣΕΦΑΑ Τρικάλων, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Γιάτσης Γεώργιος, ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Δεληγιάννη Δέσποινα, Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών Καπρέλη Ελένη, Τμήμα Φυσικοθεραπείας, ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας Κέλλης Ελευθέριος, ΤΕΦΑΑ Σερρών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Κουρκουλής Σταύρος, ΣΕΜΦΕ, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Μαδεμλή Λήδα, ΤΕΦΑΑ Σερρών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Μαυρίλας Δημοσθένης, Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών & Αεροναυπηγών, Πανεπιστήμιο Πατρών Μπάσδρα Έφη, Οδοντιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Νικολαΐδου Μαρία-Ελισσάβετ, ΣΕΦΑΑ, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Ρουσάνογλου Ελισάβετ, ΣΕΦΑΑ, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Στριμπάκος Νικόλαος, Τμήμα Φυσικοθεραπείας, ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας Τσακλής Παναγιώτης, Τμήμα Φυσικοθεραπείας, Αλεξάνδρειο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης Τσετσέκου Αθηνά, Μεταλλειολόγων Μεταλλουργών Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Χατζηνικολαΐδου Μαρία, Επιστήμης και Τεχνολογίας Υλικών, Πανεπιστήμιο Κρήτης Χατζητάκη Βασιλεία, ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης viii

11 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πρόγραμμα Κ-1 Συνοπτικό και Αναλυτικό Πρόγραμμα ix

12 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πρόγραμμα Συνοπτικό πρόγραμμα Σάββατο ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΙ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΙΙ ΦΟΥΑΓΙΕ 01 Σεπτεμβρίου :00 10:00 Προσέλευση Συνέδρων - Εγγραφές 10:00 11:30 Προφορικές Ανακοινώσεις 1 Κλινική Εμβιομηχανική Προφορικές Ανακοινώσεις 2 Πειραματική Εμβιομηχανική 11:30 12:30 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΛΕΞΗ 1 Αδαμάντιος Αραμπατζής: Perturbations in prevention and therapy of low back pain: A new approach 12:30 13:00 Διάλλειμα 13:00 13:20 Αναρτημένες ανακοινώσεις (Ανάρτηση) 13:20 15:30 Στρογγυλή Τράπεζα 1 Η συμβολή της Εμβιομηχανικής στον κλινικό συλλογισμό 15:30 16:30 Προφορικές Ανακοινώσεις 3 Εμβιομηχανική Αθλητισμού ΑΜΕΑ Στρογγυλή Τράπεζα 2 H ελληνική πραγματικότητα κοιτάει το μέλλον των βιοϋλικών 16:30 17:00 Διάλλειμα 17:00 17:30 ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ 17:30 18:45 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΛΕΞΗ 2 At Hof: Balance during movement 18:45 20:00 Εκδήλωση υποδοχής συνέδρων Κυριακή ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΙ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΙΙΙ ΦΟΥΑΓΙΕ 02 Σεπτεμβρίου :30 10:00 Προσέλευση Συνέδρων 10:00 11:30 Προφορικές Ανακοινώσεις 4 Εμβιομηχανική του αθλητισμού Προφορικές Ανακοινώσεις 5 Βιοϋλικά & Υπολογιστική Εμβιομηχανική 11:30 12:30 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΛΕΞΗ 3 Έφη Κ. Μπάσδρα: Εμβιομηχανική των κυτταρικών συστημάτων: Η ζωή αναπτύσσεται γύρω από τις μηχανικές δυνάμεις 12:30 13:00 Διάλλειμα 13:00 13:30 Αναρτημένες ανακοινώσεις (Παρουσίαση) 13:30 15:30 Προφορικές Ανακοινώσεις 6 Εμβιομηχανική αποκατάστασης - Νευρομυϊκός Έλεγχος 15:30 16:00 ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ & ΑΠΟΝΟΜΕΣ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΝΕΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ 16:00 19:00 Γενική Συνέλευση ΕΛΕΜΒΙΟ Στρογγυλή Τράπεζα 3 Τα πεπερασμένα στοιχεία στην Υπολογιστική και Πειραματική Εμβιομηχανική x

13 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πρόγραμμα Αναλυτικό πρόγραμμα xi

14 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πρόγραμμα xii

15 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πρόγραμμα P-01 ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΤΟΜΑ ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΜΕΝΑ ΩΣ «ΑΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΑ» A. Εμμανουήλ, και Ε. Ρουσάνογλου P-02 ΣΧΕΣΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΟΣΦΥΟΠΥΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ: ΔΙΠΛΗ ΤΥΦΛΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ Ε. Φραγκιαδάκης, Δ. Κομνηνός, Α. Κωτσάκης, και Ε. Καπρέλη P-03 EFFECT OF A CLINICAL AI CHI AQUATIC THERAPY INTERVENTION IN STATIC AND DYNAMIC POSTURAL STABILITY OF HEALTHY ADULTS M.C. Kotzamanidou, V. Panoutsakopoulos, A. Bommer, J. Lambeck, D. Daly, and I.A. Kollias P-04 ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΑΥΧΕΝΙΚΟΥ ΣΠΟΝΔΥΛΟΥ ΣΕ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ. ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ N. Σύρμος, Α.Μυλωνάς, και Γ. Γαβριδάκης P-05 ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ «OUT ΟF POSITION» ΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΒΑΤΗ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ Ι. Συμεωνίδης, Ε. Μπεκιάρης, και S. Peldschus P-06 ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΚΟΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ALZHEIMER Γ. Θεοδωράκης, Α. Χατζηγεωργιάδης, E. Γαλάνης, Μ. Τσολάκη, Χ. Μουζακίδης, Γ. Παπαγιαννάκης, Ε. Τσιρίδης, Θ. Τσαταλάς, Δ. Τσαόπουλος, Γ. Μπέλλης, και Γ. Γιάκας P-07 ΦΟΡΕΤΗ ΣΥΣΚΕΥΗ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΒΑΔΙΣΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΚΑΙ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ Π. Ζήκος, Ν. Τσότσολας, Α. Οικονόμου, Σ. Πιζάνιας, Δ. Κολοβός, Α. Σαρή, Ε. Κουτσουράκη, Ι. Κάτσης, Δ. Τσαόπουλος, Γ. Μπέλλης, και Γ. Γιάκας P-08 ΚΑΙΝΟΤΟΜΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΛΗΨΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΘΙΟΥ ΧΙΑΣΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ (SAFEACL) Δ. Τσαόπουλος, Κ.Μουστάκας, O. Kocsis, Σ.Πούλιος, Κ. Μαλίζος, Θ. Τσαταλάς, Λ. Σπύρου, και Γ. Γιάκας xiii

16 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Πρόγραμμα xiv

17 ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Προσκεκλημένες Ομιλίες Κ-1 Περιλήψεις Κεντρικών Ομιλιών 1

18 ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Κεντρική Ομιλία Κ-01 BALANCE DURING MOVEMENT Α. L. Hof 1,2 1 Center for Human Movement Sciences, University of Groningen, 2 Center for Rehabilitation, University Medical Center Groningen, The Netherlands (a.l.hof@umcg.nl) ABSTRACT: To evaluate human balance, the relative positions of the whole body center of mass and the center of pressure are essential. When the body is moving, the velocity of the center of mass should be taken into account as well. This can conveniently be done by defining the extrapolated center of mass : the position of the center of mass plus its weighted velocity (5). On the basis of this concept simple control laws suggest themselves (2). We will show that these control laws can indeed be verified in a number of experiments. Special attention will be given to walking with a prosthesis (6) and with unexpected disturbances (7). In these cases two balance strategies are important, the stepping strategy (1) and the ankle strategy. As is seems, balance reactions during walking are to a large extent caused by medium- and long latency reflexes in functionally relevant muscles (3,4). References: 1. Bruijn, S.M., & van Dieën, J.H. (2018). J Roy Soc Interface, 15: Hof, A.L. (2008). Hum Mov Sci, 27(1): Hof, A.L., & Duysens, J. (2013). Exp Brain Res, 230(3): Hof, A.L., & Duysens, J. (2018). Hum Mov Sci, 57(1): Hof, A.L., et al. (2005). J Biomech, 38(1): Hof, A.L., et al. (2007). Gait Posture, 25(2): Hof, A.L., et al. (2010). J Exp Biol, 213(15):

19 ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Προσκεκλημένες Ομιλίες I-01 PERTURBATIONS IN PREVENTION AND THERAPY OF LOW BACK PAIN: A NEW APPROACH Α. Arampatzis Department of Training and Movement Sciences, Humboldt-University Berlin (a.arampatzis@hu-berlin.de) ABSTRACT: Low-back pain is a worldwide-recognized problem that became one of the major issues for public health systems with dramatic consequences for the quality of life of the affected patients. Epidemiological studies have evidenced that all age groups, from teenagers to young and old adults, are affected by low-back pain (3). It is reported that the lifetime-prevalence of low-back pain is higher than 80% and that the chronic low-back pain affects about 23% of the population (1). In 85-95% of the low-back pain patients, the diagnosis of a recognizable, specific pathology based on infection, structural deformity, tumor, trauma or inflammatory disorder is lacking (4). For this reason, all these patients are diagnosed with non-specific lowback pain. We developed and assessed the effectiveness of a specific rehabilitation therapy for chronic nonspecific low-back pain patients, based on a random/irregular functional perturbation training induced by force disturbances to the spine. The random-perturbation exercise, which included variable and unpredictable disturbances, was implemented in the therapy (13 weeks, two times per week and 1.5 h per session). Low-back pain, muscle strength and neuromuscular control of spine stability were investigated before and after the therapy using the visual analog scale, maximal isometric and isokinetic contractions, nonlinear time series analysis and by determining the stiffness and damping of the trunk after sudden perturbations. The perturbation-based therapy reduced patient s low-back pain (35%), increased muscle strength (15% to 22%) and trunk stiffness (13%) while no significant changes were observed in the control group (2). It can be concluded that the proposed therapy has the potential to enhance trunk muscle capability as well as sensory information processing within the motor system during sudden loading and, as a consequence, improve the stabilisation of the trunk. References: 1. Airaksinen, O., et al. (2006). Eur Spine J, 15: Arampatzis, A., et al. (2017). Eur J Appl Physiol, 117: Jeffries, L.J., et al. (2007). Spine, 32: van Tulder, M., et al. (2006). Eur Spine J, 15:

20 ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Προσκεκλημένες Ομιλίες I-02 ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΚΥΤΤΑΡΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ: Η ΖΩΗ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ Ε.Κ. Μπάσδρα Μονάδα Κυτταρικής και Μοριακής Εμβιομηχανικής, Ιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα ABSTRACT: Θα πραγματοποιηθεί μια ολοκληρωμένη επιστημονική αναφορά στις νεότερες απόψεις γύρω από την επίδραση των μηχανικών δυνάμεων στην ομοιοστασία κυττάρων και ιστών και την συμμετοχή τους στην ανάπτυξη συγκεκριμένων παθοφυσιολογιών του οργανισμού, όπως η οστεοπώρωση, η αθηρωμάτωση, η ψωρίαση και τέλος ο καρκίνος. Ενδεικτική πρόσφατη Βιβλιογραφία: 1. Dalagiorgou, G., et al. (2013). Cell Mol Life Sci, 70(1): Dalagiorgou, G., et al. (2017). Cell Mol Life Sci, 74(5): Gargalionis, A.N., et al. (2015). Int J Cancer, 136(7): Gargalionis, A.N., et al. (2016). Trends Mol Med, 22(1): Gargalionis, A.N., et al. (2017). Oncotarget, 8(63): Gargalionis, A.N., et al. (2018). Int J Cancer, 142(7): Katsianou, M.A., et al. (2016). BBA Clin, 6: Piperi, C., & Basdra, E.K. (2015). World J Exp Med, 5(4): Spyropoulou, A., et al. (2015). Biochim Biophys Acta, 1852(9): Varela, A., et al. (2015). Sci Rep, 19(5):

21 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών Κ-1 Περιλήψεις Προσκεκλημένων Διαλέξεων: Στρογγυλές Τράπεζες 5

22 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-01 Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΠΟΝΟ Ζ. Δημητριάδης Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αθηνών «Αττικόν», Αθήνα ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Ο αυχενικός πόνος είναι από τις συχνότερες νευρομυοσκελετικές παθήσεις και υπολογίζεται ότι τουλάχιστον τα 2/3 του πληθυσμού θα εμφανίσουν αυχενικό πόνο τουλάχιστον μία φορά στην ζωή τους. Ο χρόνιος αυχενικός πόνος παρουσιάζει μία πληθώρα κλινικών εκδηλώσεων όπως μειωμένη μυϊκή δύναμη και αντοχή, μειωμένη κινητικότητα, κιναισθητικά ελλείμματα και διαταραχές της στάσης της κεφαλής (2). Τα τελευταία χρόνια συνεχείς μελέτες αποδεικνύουν ότι η αναπνευστική δυσλειτουργία αποτελεί μία ακόμα από τις κλινικές εκδηλώσεις του χρόνιου αυχενικού πόνου (1). Οι Kapreli και συν. (2) ανέπτυξαν το θεωρητικό μοντέλο σύμφωνα με το οποίο οι ασθενείς με χρόνιο αυχενικό πόνο μπορούν να αναπτύξουν αναπνευστική δυσλειτουργία. Κύρια σημεία του μοντέλου είναι ότι η κοινή συμμετοχή ορισμένων μυών στην κίνηση του αυχένα και στην μηχανική της αναπνοής, η αλλαγή της μηχανικής του αυχένα λόγω αλλαγών στην στάση της κεφαλής, η μειωμένη κινητικότητα του αυχένα και οι επακόλουθες μηκοδυναμικές αλλαγές των στασικών και των φασικών μυών μπορούν να αλλάξουν την μηχανική του θώρακα και επομένως το αναπνευστικό πρότυπο. Αυτές οι μηχανικές αλλαγές μπορούν να αλλάξουν ακόμα περισσότερο αν συνυπολογιστεί ο πόνος και η ψυχολογική κατάσταση των ασθενών (κινησιοφοβία, καταστροφικές σκέψεις, άγχος, κατάθλιψη) με αποτέλεσμα η αναπνευστική δυσλειτουργία να είναι περισσότερο εμφανής. Η διαταραχή της αναπνευστικής φυσιολογίας των ασθενών με χρόνιο αυχενικό πόνο έχει ερευνητικά αποτυπωθεί με διάφορους δείκτες. Συγκεντρωτικά, οι επιστημονικές αποδείξεις των τελευταίων δέκα ετών δείχνουν ότι οι αυτοί οι ασθενείς παρουσιάζουν μειωμένη δύναμη των εισπνευστικών και των εκπνευστικών μυών, μειωμένες μέγιστες εισπνευστικές ροές, μειωμένο μέγιστο εκούσιο αερισμό, μειωμένη ζωτική χωρητικότητα, αλλαγές στην έκπτυξη και στην μηχανική του θώρακα και μείωση της μερικής αρτηριακής πίεσης του διοξειδίου του άνθρακα (1). Η τεκμηρίωση της ύπαρξης αναπνευστικής δυσλειτουργίας σε αυτούς τους ασθενείς μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή της συνήθως φυσικοθεραπευτικής και ιατρικής διαχείρισης τους. Πρόσφατες μελέτες για την διερεύνηση της αποτελεσματικότητας τροποποιημένων προγραμμάτων αποκατάστασης που περιλαμβάνουν αναπνευστικές ασκήσεις έχουν οδηγήσει σε θετικά συμπεράσματα τόσο για την βελτίωση των αναπνευστικών όσο και των μυοσκελετικών παραμέτρων (3). Ωστόσο, η συνέχιση της ερευνητικής προσπάθειας σε αυτό το επιστημονικό πεδίο κρίνεται αναγκαία με την διεξαγωγή υψηλής ποιότητας RCTs που θα επιτρέψουν την άμεση υιοθέτηση των ευρημάτων στην συνήθη κλινική πρακτική. Βιβλιογραφία: 1. Dimitriadis, Z., et al. (2016). J Bodyw Mov Ther, 20(4): Kapreli, E., et al. (2008). Med Hypotheses, 70(5): Wirth, B., et al. (2016). J Back Musculoskelet Rehabil, 29(4):

23 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-02 Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης ΔΥΣΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΩΜΟΠΛΑΤΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΥΧΕΝΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ N. Στριμπάκος Τμήμα Φυσικοθεραπείας, ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας, Λαμία ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Η αυχενική δυσλειτουργία και ο αυχενικός πόνος είναι από τις πιο συχνές διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος, με σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Για την εμφάνιση του αυχενικού πόνου, ενοχοποιούνται και συσχετίζονται πολλοί παράγοντες μεταξύ άλλων η λάθος στάση, η πρόσθια προβολή του αυχένα και η θέση της ωμοπλάτης πάνω στο θώρακα. Ο όρος δυσκίνηση ωμοπλάτης, αναφέρεται στην μεταβολή της φυσιολογικής στατικής ή δυναμικής θέσης και της κίνησης της ωμοπλάτης κατά την διάρκεια των ωμοβραχιόνιων κινήσεων, αλλάζει δηλαδή ο ωμοβραχιόνιος ρυθμός. Ειδικότερα, η ανατομική σχέση της αυχενικής μοίρας και ωμικής ζώνης με κοινές μυϊκές ομάδες μπορεί να αλληλοσχετίζονται και να αλληλεπιδρούν τόσο στη φυσιολογία αλλά και στην παθολογία (3). Γενικά φαίνεται, από την ανασκόπηση της αρθρογραφίας, ότι η αξιολόγηση της δυσκίνησης της ωμοπλάτης τείνει να είναι απαραίτητη σε ασθενείς με πόνο και δυσλειτουργία στον αυχένα, την ωμική ζώνη ή τον συνδυασμό αυτών των δύο, ώστε να υπάρχει ολοκληρωμένη αξιολόγηση, κλινική εκτίμηση και έγκαιρη θεραπευτική παρέμβαση (2). Ωστόσο, δεν υπάρχει ομοφωνία στις έρευνες ως προς τη παρουσία και τη κλινική σημασία της δυσκίνησης σε ασθενείς με αυχενική δυσλειτουργία και πόνο καθώς υπάρχουν ευρήματα δυσκίνησης και σε ασυμπτωματικά άτομα. Ένας βασικός λόγος για τις διαφορές αυτές είναι ο τρόπος αξιολόγησης της δυσκίνησης της ωμοπλάτης καθώς χρήζει περεταίρω διερεύνησης πέρα από το κλασικό σύστημα ταξινόμησης με βάση την οπτική παρατήρηση, το οποίο εισήγαγαν οι Kibler και Sciascia (4) και το οποίο έχει γίνει το «χρυσό πρότυπο» (gold standard). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, οι δοκιμασίες μέσω οπτικής παρατήρησης, φαίνεται να έχουν μειωμένη εγκυρότητα, αξιοπιστία ή και τα δύο, μέτρια ευαισθησία και εξαρτώνται από την υποκειμενική ερμηνεία και το επίπεδο της εμπειρίας του κάθε αξιολογητή. Συμπερασματικά, απαιτείται προσοχή όταν λαμβάνονται κλινικές αποφάσεις σχετικά με τη λειτουργία της ωμοπλάτης σε ασθενείς με αυχενική δυσλειτουργία και πόνο μόνο με βάση στην παρατήρηση. Τα ευρήματα της αξιολόγησης θα πρέπει να εξετάζονται σε συνδυασμό με τα ευρήματα από άλλες σχετικές κλινικές ή μη δοκιμασίες, για την καταγραφή τόσο των αλλαγών της μυϊκής ενεργοποίησης όσο και της κινηματικής της ωμοπλάτης (1) με τελικό στόχο την λήψη της καλύτερης θεραπευτικής απόφασης (5). Βιβλιογραφία: 1. Burkhart, S.S., et al. (2003). Arthroscopy, 19(6): Burn, M.B., et al. (2016). Orthop J Sports Med, 4(2): Castelein, B., et al. (2016). J Electromyogr Kinesiol, 31: Kibler, W.B., & Sciascia, A. (2010). Br J Sports Med, 44 (5): O'Leary, S., et al. (2015). Physiotherapy, 101(4):

24 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-03 Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΥΕΛΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ Ε. Κωνσταντινίδου Κέντρο Φυσικοθεραπείας, Θεσσαλονίκη ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Το πυελικό έδαφος είναι μια μυοσκελετική μονάδα που αποτελείται από τρία υποσυστήματα: το παθητικό (ενδοπυελική περιτονία), το ενεργητικό (πυελικό διάφραγμα) και το νευρολογικό υποσύστημα ελέγχου (αιδοιϊκό νεύρο). Ο λειτουργικός του ρόλος είναι η εγκράτεια των ούρων και των κοπράνων, καθώς και η υποστήριξη των πυελικών οργάνων, του οσφυοπυελικού ρυθμού και της σεξουαλικής λειτουργίας. Οι Richardson και συν. (4) περιέγραψαν ένα μυικό σύστημα (εγκάρσιος κοιλιακός, πολυσχιδής, διάφραγμα, πυελικό έδαφος) που περιβάλλει κυλινδρικά την οσφυοπυελική περιοχή, δραστηριοποιείται συνεργικά πριν από κάθε επιβάρυνση και είναι υπεύθυνο για τη σταθερότητα της περιοχής. Λόγω της θέσης του στην κοιλιακή κοιλότητα το πυελικό έδαφος, εκτός από τη συμβολή του στην εγκράτεια, συμμετέχει και στον συντονισμό της στάσης του σώματος, στην αναπνευστική λειτουργία, στη σταθερότητα των ιερολαγονίων αρθρώσεων, καθώς και στον έλεγχο της ενδοκοιλιακής πίεσης και της μεσοσπονδύλιας κίνησης (3). Οι παραπάνω ερευνητικές παρατηρήσεις καθώς και πρόσφατες κλινικές δοκιμές συνδέουν τη δυσλειτουργία του πυελικού εδάφους με ελλείμματα κινητικού ελέγχου της οσφυϊκής μοίρας και της πυέλου και αντιστρόφως (2). Για την αντιμετώπιση του οσφυϊκού πόνου είναι σημαντικό να αξιολογείται το πυελικό έδαφος (1) και στη συνέχεια να αναπτύσσεται ένα κλινικό πρόγραμμα που να μπορεί να αποκαταστήσει τη σύνθετη φύση των δυσλειτουργιών Βιβλιογραφία: 1. Arab, A., et al. (2010). Man Ther, 15(3): Dufour, S., et al. (2018). Musculoskel Sci Pract, 34: O Sullivan, P.B., & Beales, D.J. (2007). Μan Ther, 12(3): Richardson, C., et al. (1999). In: C. Richardson, G. Jull, P. Hodges, J. Hides (eds), Therapeutic exercise for spinal segmental stabilization in low back pain (pp ). Edinburgh: Churchill Livingstone. 8

25 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-04 Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΟΫΛΙΚΑ: Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ Ε. Μπάρκα Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Ερευνών, Ίδρυμα Τεχνολογίας & Έρευνας (ΙΤΕ), Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Η παρουσίαση θα ξεκινήσει με μία σύντομη εισαγωγή σχετικά με την επιτακτική ανάγκη ανάπτυξης βιοαποικοδομίσιμων βιοϋλικών ως θεραπευτικό μέσο στις ημέρες μας. Ο κύριος κορμός της παρουσίασης θα κινηθεί γύρω από δύο σημαντικά κεφάλαια, (α) το σχεδιασμό και τη σύνθεση βιοϋλικών κατάλληλων για την ανάπτυξη ικριωμάτων της ιστικής μηχανικής (εγκλωβίζοντας κυτταρικές δομές σε αυτά) και (β) την εμφύτευση των τελικών ικριωμάτων σε πειραματόζωα (in vivo μελέτη). Κάποιες από τις ασθένειες που θα αναφερθούν είναι: έμφραγμα μυοκαρδίου και αναδιαμόρφωση της αριστερής κοιλίας, πνευμονική υπέρταση και υπερφόρτωση πίεσης δεξιάς κοιλίας της καρδιάς, οστικά ελλείματα, επούλωση τραυμάτων, οφθαλμικές παθήσεις, κ.α. Βιβλιογραφία: 1. Barka, E., et al. (2018). J Biomed Mater Res Part B: Appl Biomater, doi: /jbm.b Daskalopoulos, E.P., et al. (2015). Growth Factors, 12: Kolettis, Th.M., et al. (2018). Cureus, 10(7):e Maltabe, V., et al. (2016). Stem Cells Int,

26 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-05 Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών ΤΑ ΒΙΟΫΛΙΚΑ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ: ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ Ν. Λαγοπάτη Εργαστήριο Ιστολογίας - Εμβρυολογίας, Ερευνητική Ομάδα Μοριακής Καρκινογένεσης, Ιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα (nefeli.lagopati@gmail.com) ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Η εύρεση εναλλακτικών μορφών θεραπείας του καρκίνου, με στόχο την ελαχιστοποίηση των ανεπιθύμητων συνεπειών των συμβατικών μεθόδων θεραπείας που μέχρι σήμερα εφαρμόζονται είναι ένα ζήτημα που παραμένει ανοιχτό (1). To TiO 2, λόγω της βιοσυμβατότητάς του, επιλέγεται σε πολλές φωτοκαταλυτικές εφαρμογές στη βιοϊατρική (2,3,4) αλλά ταυτόχρονα είναι και ένας υποσχόμενος αντικαρκινικός παράγοντας, μέσω της φωτοδυναμικής θεραπείας, αφού, προκαλώντας οξειδωτικό στρες, οδηγεί σε προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο (5,6). Το φωτο-ενεργοποιημένο, με υπεριώδη ακτινοβολία, TiO 2, εμφυτεύεται σε καρκινικά κύτταρα, πυροδοτώντας ενδοκυτταρικές βιοχημικές αντιδράσεις, με επακόλουθο την απώλεια λειτουργικότητας κρίσιμων βιομορίων (7,8). Με σκοπό την αντικατάσταση της υπεριώδους ακτινοβολίας και τη μετατόπιση της απόκρισης του TiO 2 στην ορατή φασματική περιοχή, επιλέγεται η χημική τροποποίηση με άργυρο (Ag/ΤiO 2 ), που μειώνει την ε- πανασύνδεση των φωτοηλεκτρονίων της ζώνης αγωγιμότητας με τις οπές της ζώνης σθένους του ημιαγωγού, ώστε να προωθούνται οι διεργασίες της δημιουργίας δραστικών μορφών οξυγόνου (ROS) (9). Για τις ανάγκες των πειραμάτων χρησιμοποιούνται καρκινικά επιθηλιακά κύτταρα μαστού και η κυτταροτοξικότητα των νανοϋλικών εξετάζεται με τη χρωματομετρική μέθοδο MTT (10). Η αποπτωτική ικανότητα των υλικών ελέγχεται μέσω της μελέτης της έκφρασης κάποιων πρωτεϊνών και μέσω ανίχνευσης βλαβών στο DNA. Βιβλιογραφία: 1. WHO-World Health Organization (Feb 2006), Cancer. Geneva: WHO 2. Fujishima, A. (2006). Comptes Rendus Chimie, 9: Fagana, R., et al. (2016). Mater Sci Semicond Process, 42: Oberdorster, G., et al. (2005). Part Fibre Toxicol, 2:8 5. Cai, R., et al. (1992). Cancer Res, 52: Suha, W.H., et al. (2009). Prog Neurobiol, 87(3): Lagopati, N., et al. (2010). J Photochem Photobiol A Chemistry, 214: Sahoo, C., et al. (2005). Desalination, 181: Meena, R., et al. (2012). Appl Biochem Biotechnol, 167: Croker, A., et al. (2009). J Cell Mol Med, 13:

27 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-06 Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών ΝΑΝΟΣΥΝΘΕΤΑ ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑ-ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ: ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Θ. Καραμανίδου PLiN Nanotechnology A.E., Θέρμη ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Στα πλαίσια της συγκεκριμένης παρουσίασης θα γίνει αναφορά στα νανοσύνθετα υλικά/βιοϋλικά κυρίως για εφαρμογές στον τομέα των παρα-φαρμακευτικών, καλλυντικών και OTC προϊόντων. Θα γίνει αναφορά στην ολοένα αυξανόμενη τάση εφαρμογής της επιστήμης της Νανοτεχνολογίας σε διάφορους βιομηχανικούς τομείς και έμφαση θα δοθεί στις προαναφερόμενες περιοχές ενδιαφέροντος καθώς και στις πιο ανεπτυγμένες προς αυτήν την κατεύθυνση χώρες. Σημαντικό κομμάτι της συγκεκριμένης παρουσίασης θα αποτελέσει η δράση της Ελλάδας και η ανταπόκριση της ελληνικής βιομηχανίας/αγοράς σε τέτοιου είδους τεχνολογικές εξελίξεις. Τέλος, θα συμπεριληφθούν κάποιες πιθανές προκλήσεις/περιορισμοί που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι βιομηχανίες των καλλυντικών και παρα-φαρμακευτικών προϊόντων με την ε- φαρμογή της Νανοτεχνολογίας στα προϊόντα τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο λόγω των υπαρχόντων νομοθετικών κανόνων. 11

28 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-07 Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών RAPID PROTOTYPING: ΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕ ΥΨΗΛΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Δ. Μαρκάτος Εργαστήριο Εμβιομηχανικής και Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, Τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πάτρας, Πάτρα ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Η ιστομηχανική είναι η επιστήμη που έχει ως αντικείμενο τη φυσιολογική αναγέννηση ενός βιολογικού ιστού σε συνθήκες εργαστηρίου (in vitro) και απ' ευθείας σε ασθενείς (in vivo). Αυτή πραγματοποιείται μέσω καλλιέργειας κυττάρων του ίδιου του ασθενούς πάνω σε ιστομηχανικά ικριώματα τα οποία αποτελούν τη μήτρα, εντός της οποίας τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται και διαφοροποιούνται ώστε να επιτευχθεί αναγέννηση του ιστού. Η επιτυχής αποσύνθεση των ικριωμάτων, κατά τη διάρκεια ανάπτυξης του ιστού, βασίζεται στη χρήση βιοϋλικών, τα οποία είναι βιοσυμβατά και βιοαποδομήσημα. Η πιο διαδεδομένη τεχνική κατασκευής πολυμερικών ικριωμάτων, είναι η μέθοδος της ηλεκτροϊνοποίησης (electrospinning) [2,3]. Μία από τις τεχνικές η οποία φαίνεται να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στο πεδίο της ιστομηχανικής, τα τελευταία χρόνια, είναι η ταχεία πρωτοτυποποίηση (Rapid Prototyping) [1] η οποία αποτελεί μια μέθοδο προσθετικής κατασκευής στην οποία κατασκευάζονται αντικείμενα μέσω της διαδοχικής πρόσθεσης επάλληλων στρώσεων υλικού. Βιβλιογραφία: 1. Ashfari, M. (2016). Electrospun Nanofibers. Woodhead Publishing 2. Richards, D., et al. (2013). Isr J Chem, 53(9-10): Uyar, T., & Kny, E. (2017). Electrospun Materials for Tissue Engineering and Biomedical Applications. Woodhead Publishing 12

29 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-08 Πειραματική και Υπολογιστική Εμβιομηχανική ΤΑ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Ε. Καράτσης ΒΕΤΑ CAE Systems, Σχολάρι ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Η μέθοδος των πεπερασμένων στοιχείων (FE) έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως, κατά την τελευταία δεκαετία, για την εξήγηση μηχανο-βιολογικών αλληλεπιδράσεων, όπου η παρουσία πολύπλοκων φαινομένων καθιστά αναποτελεσματική την χρήση συμβατικών υπολογιστικών και πειραματικών μεθόδων. Η παρουσίαση θα ξεκινήσει με μία σύντομη εισαγωγή σχετικά με την μέθοδο των πεπερασμένων στοιχείων, ενώ ο κύριος κορμός της θα κινηθεί γύρω από τα βασικά λογισμικά της εταιρίας και εφαρμογές τους στον χώρο της Εμβιομηχανικής. 13

30 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-09 Πειραματική και Υπολογιστική Εμβιομηχανική ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΗΜΑΤΩΝ ΒΑΣΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΤΥΠΩΝ ΒΑΔΙΣΗΣ ΠΡΟΣ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟΣΒΕΣΗΣ ΚΡΑΔΑΣΜΩΝ Φ. Αραμπατζή Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Σερρών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Στα πλαίσια της εισήγησης θα συζητηθεί το εμβιομηχανικό σύστημα υποδήματος-αθλητή κατά την φάση στήριξης διασκελισμού δρομέων μεγάλων αποστάσεων. Θα αναλυθούν πειραματικές τεχνικές λήψης δεδομένων (π.χ. του αναπτυσσόμενου πεδίου τάσεων εντός του υποδήματος) και πως η διασύνδεση αυτών με αναλυτικές μεθόδους, είναι σε θέση να παρέχει χρήσιμες πληροφορίες κατά την επιλογή ή και τον σχεδιασμό εξειδικευμένων υποδημάτων. 14

31 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-10 Πειραματική και Υπολογιστική Εμβιομηχανική ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΥΠΟΔΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ Ε. Μπακσιοβά ΒΕΤΑ CAE Systems, Σχολάρι ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Στόχος της παρουσίασης είναι η συνδυαστική χρήση των προαναφερθέντων τεχνικών (πειραματικών/αναλυτικών) στην δημιουργία ενός βιο-ρεαλιστικού 3Δ μοντέλου αθλητικού υποδήματος και την βελτιστοποίηση του βάση της απορροφούμενης κρουστικής ενέργειας. Θα συζητηθούν δυνατότητες αξιολόγησης της καταλληλόλητας υποδημάτων για διάφορους τύπους βάδισης/πρηνισμού, αλλά και μεταβολές στον σχεδιασμό του υποδήματος που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ικανότητα απόσβεσης του. 15

32 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Εισηγήσεις Στρογγυλών Τραπεζών R-11 Πειραματική και Υπολογιστική Εμβιομηχανική ΤΑ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ Α. Τσουκνίδας Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών και Βιομηχανικού Σχεδιασμού, ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, Κοζάνη ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Στόχος της εισήγησης είναι η παρουσίαση διαφόρων μοντέλων πεπερασμένων στοιχείων και οι δυνατότητες που παρέχουν στον χώρο της οδοντιατρικής. Στα πλαίσια αυτά θα παρουσιαστούν, μεταξύ άλλων α) ένα μοντέλο FE για την αποτίμηση της επίδρασης του τύπου/βαθμού αποκοπής δοντιών, που αποκαθίστανται με κεραμικές όψεις, στην κατανομή τάσεων και β) ένα μοντέλο FE για την υπολογιστική διερεύνηση της υπόθεσης διαφοροποίησης ή/και μετασχηματισμού βλαστοκυττάρων του βρόχου του κοπτήρα τρωκτικών, βάση του φορτίου δήξης. 16

33 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Περιλήψεις Προφορικών Ανακοινώσεων 17

34 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Κλινική Εμβιομηχανική Ο-01 ΕΜΜΕΣΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΥΟΠΕΡΙΤΟΝΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ Η ΟΞΕΙΑ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΥΧΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ: ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ 4 Μ.Ε. Νικολαΐδου, και M. Καλογεράκης 1 Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (mnikola@phed.uoa.gr) ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Η περιτονία είναι ινώδης συνδετικός ιστός που πλέον αναγνωρίζεται ως ενεργητικό περίβλημα το οποίο περιβάλλει τους σκελετικούς μύες είτε ενδομυϊκά ή μέσω διαμυϊκών συνδέσεων μεταξύ παρακείμενων μυών (2). Λόγω των ισχυρών μορφολογικών δεσμών, καθώς και των μηχανικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ των συσταλτών στοιχείων και των μυϊκά-σχετιζόμενων περιτονιακών δομών, πειραματικές ενδείξεις επιβεβαίωσαν την επιμυϊκή μυοπεριτονιακή (ΜΠΤ) μετάδοση δύναμης (1). Οι συνδέσεις μεταξύ διατεταγμένων σε σειρά μυών αποκαλούνται ΜΠΤ αλυσίδες και θεωρείται ότι διαμορφώνουν μια ακολουθία ΜΠΤ δομών με σημαντικές μηχανικές και λειτουργικές επιδράσεις για την κίνηση. Συστηματική ανασκόπηση (4) τεκμηριώνει την ύπαρξη ΜΠΤ μετάδοσης δύναμης μεταξύ των μυών της οπίσθιας ΜΠΤ αλυσίδας μετά από ισομετρική διάταση σε μύες του κάτω άκρου και αύξηση της κινητικότητας του αυχένα (3). ΣΚΟΠΟΣ: Έμμεση διερεύνηση της ΜΠΤ μετάδοσης δύναμης κατά μήκος της οπίσθιας ΜΠΤ αλυσίδας σχετικά με την οξεία επίδραση διαφορετικών παρεμβάσεων στην κινητικότητα του αυχένα και στην ικανότητα ι- σορροπίας. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Δείγμα 6 νεαρών, φυσικά δραστήριων ατόμων (ηλικίας 34.2 ± 9.1 ετών) συμμετείχε σε πρωτόκολλο παρέμβασης βασιζόμενο: α) σε διατατικές ασκήσεις κινητοποίησης όλων των ΜΠΤ αλυσίδων του σώματος και β) στη τεχνική της ΜΠΤ χαλάρωσης με χρήση κυλίνδρου μάλαξης. Η παρέμβαση α περιλάμβανε 6 ασκήσεις, από 2 έως 4 σετ, διάρκειας των 30 δευτ έκαστο και εκτελούμενες σε πολύ αργή ταχύτητα (Μετρονόνος: 50 χτύποι/λεπτό). Στην παρέμβαση β, ΚΦΑ εφήρμοσε τη τεχνική ΜΠΤ χαλάρωσης αμφίπλευρα στην πελματιαία απονεύρωση, τους μύες της γάμπας και τους ισχιοκνημιαίους, με 3 σετ των 30 δευτ στην ίδια ταχύτητα όπως στην παρέμβαση α, ενώ η εφαρμοζόμενη πίεση μάλαξης καθορίζονταν με ανατροφοδότηση από τον δοκιμαζόμενο ως προς το σημείο επίτευξης δυσφορίας. Αμφότερες οι τεχνικές είχαν διάρκεια 15 λεπτών, 30 δευτ διάλειμμα μεταξύ των σετ και 1 λεπτό διάλειμμα μεταξύ των ασκήσεων και πραγματοποιούνταν με τυχαιοποιημένη σειρά. Πριν και μετά από κάθε παρέμβαση μετρήθηκε α) το εύρος κίνησης του αυχένα σε 4 αρθρικές κινήσεις με χρήση του γωνιομέτρου CROM TM και β) η ικανότητα στατικής ισορροπίας σε δοκιμασίες διποδικής και μονοποδικής στήριξης και κατεγράφησαν τα δεδομένα του Κέντρου Πίεσης (ΚΠ) με χρήση προσαρμοσμένης πλατφόρμας ισορροπίας (Wii Νintendo, Fs = 1000Hz). Χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων για τον έλεγχο διαφορών μεταξύ παρεμβάσεων και μετρήσεων (ΑΡΧ εν. ΤΕΛ) στις παραμέτρους του εύρους κίνησης, μήκους μετατόπισης και εμβαδού του ΚΠ (a = 0.05). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Βρέθηκε σημαντική κύρια επίδραση της παρέμβασης στην πλάγια κάμψη (Διατάσεις εν. ΜΠΤ χαλάρωσης: 72 ± 6 εν. 76 ± 7, p=.036) και στην αριστερή-δεξιά περιστροφή του αυχένα (Διατάσεις εν. ΜΠΤ χαλάρ.: 133 ± 4 εν. 140 ± 3, p=.003). Σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ παρέμβασης και μέτρησης βρέθηκε για το μήκος μετατόπισης του ΚΠ κατά την δεξιά μονοποδική στήριξη (Διατάσεις ΑΡΧ εν. ΤΕΛ μετρ: 56 ± 18 εν. 57 ± 19 cm, ΜΠΤ χαλάρ. ΑΡΧ εν. ΤΕΛ μετρ: 56 ± 17 εν. 49 ± 15 cm, p=.028). Επίσης, σημαντική κύρια επίδραση της μέτρησης βρέθηκε για το εμβαδό του ΚΠ κατά την δεξιά μονοποδική στήριξη (6.4 ± 0.8 εν. 5.4 ± 0.7 cm 2, p<.001), ενώ το μήκος μετατόπισης του ΚΠ κατά την αριστερή μονοποδική στήριξη διέφερε σημαντικά λόγω παρέμβασης (Διατάσεις εν. ΜΠΤ χαλάρ.: 61 ± 7 εν. 55 ± 6 cm, p=.027). ΣΥΖΗΤΗΣΗ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Σε συμφωνία με πρότερα ευρήματα (3), η αυξημένη κινητικότητα του αυχένα μετά από χειρισμό ΜΠΤ χαλάρωσης στα κάτω άκρα παρέχει έμμεσες ενδείξεις για ΜΠΤ μετάδοση δύναμης κατά μήκους της οπίσθιας αλυσίδας. Η μειωμένη μετατόπιση του ΚΠ κατά τη δεξιά μονοποδική στήριξη δηλώνει βελτιωμένη σταθεροποίηση του κέντρου μάζας σε σχέση με τη βάση στήριξής του. Παρόμοια τάση υπήρξε για την αριστερή στήριξη (ΑΡΧ: 61 ± 2 εν. ΤΕΛ: 52 ± 1 cm). Συνδυαστικά, η βελτιωμένη στατική ισορροπία μετά την παρέμβαση της ΜΠΤ χαλάρωσης πιθανόν σχετίζεται με μετάδοση ΜΠΤ δύναμης μεταξύ των μυών των κάτω άκρων. Επιμυϊκή μετάδοση δύναμης έχει επίσης προταθεί από αυτούς τους μύες προς μη-μυϊκές δομές (2) μέσω έμμεσης επίδρασης σε μηχανοϋποδοχείς και αισθητηριακά όργανα (4), συνεισφέροντας έτσι στην εξισορρόπηση του σώματος αντισταθμίζοντας τις αποσταθεροποιητικές δυνάμεις που θα προκαλούσαν απώλεια ισορροπίας. Βιβλιογραφία: 1. Huijing, P.A., & Baan, G.C. (2001). Acta Physiol Scand, 173(3): Huijing, P.A. (2009). J Biomech, 42(1): Wilke, J., et al. (2017). J Sports Sci, 35(20): Wilke, J., et al. (2018). J Appl Physiol, 124(1):

35 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Κλινική Εμβιομηχανική Ο-02 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΚΗΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΟΠΙΑΣ ΒΑΔΙΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΚΡΟΑΣΗ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΟΣ Α. Εμμανουήλ, και Ε. Ρουσάνογλου Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Η ικανότητα κινητικού συγχρονισμού σε ακουστικό ερέθισμα (ΑΕ) εξετάζεται συνήθως με την επιτόπια κρούση των δακτύλων (1) ή την κρούση του σώματος ως ενιαίο σύνολο (2,3). Ο συγχρονισμός του κύκλου βάδισης σε ΑΕ εξετάζεται σε πάσχοντα άτομα (4), με έλλειμμα δεδομένων για επιτόπια δράση των κάτω άκρων παρόμοια με την κρούση των δακτύλων. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας ήταν η αξιολόγηση του κινητικού συγχρονισμού και της ρυθμικής σταθερότητας κατά την ακρόαση μουσικού ΑΕ διαφορετικών συχνοτήτων, μέσω μιας βασικής κινητικής δράσης στην οποία συμμετέχει το σώμα ως ενιαίο σύνολο. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Τέσσερα άτομα αυτοχαρακτηριζόμενα ως συγχρονισμένα και 3 άτομα αυτοχαρακτηριζόμενα ως ασυγχρόνιστα αξιολογήθηκαν στην κινητική δοκιμασία της επιτόπιας βάδισης σε 4 συνθήκες ΑΕ: (α) με ΑΕ που αντιστοιχούσε στην προτιμώμενη συχνότητα επιτόπιας βάδισης, (β) με ΑΕ 120 κτύπων ανά λεπτό, (γ) με ΑΕ -10% της προτιμώμενης συχνότητας και (δ) με ΑΕ +10% της προτιμώμενης συχνότητας. Ένα ηλεκτρονικό δυναμοδάπεδο (Kistler,9286AA, Switzerland) χρησιμοποιήθηκε για την καταγραφή των δυνάμεων εδαφικής αντίδρασης (ΔΕΑ) του δεξιού ποδιού κατά τη διάρκεια 10 διαδοχικών κύκλων κίνησης. Υπολογίστηκαν, η μέγιστη κατακόρυφη ΔΕΑ, οι διάρκειες του κύκλου κίνησης (tκύκλου), επαφής (tεπαφής) και μη επαφής του δεξιού ποδιού (tμη-επαφής), καθώς και οι λόγοι tεπαφής / tκύκλου και tμη-επαφής / tκύκλου. Για την αξιολόγηση του συγχρονισμού, υπολογίσθηκαν ο ποσοστιαίος λόγος της συχνότητας κίνησης ως προς τη συχνότητα των μουσικών κτύπων, και ο ποσοστιαίος λόγος της tκύκλου ως προς τη διάρκεια του μουσικού κτύπου. Για τον έλεγχο της ρυθμικής σταθερότητας υπολογίσθηκε ο ατομικός συντελεστής μεταβλητότητας σε κάθε μία από τις εξεταζόμενες μεταβλητές. Ο στατιστικός έλεγχος της ικανότητας συγχρονισμού έγινε με εφαρμογή του one sample t-test, για τη σύγκριση των ποσοστιαίων μεταβλητών συγχρονισμού με την τιμή 100% (SPSS 24.0, p 0.05). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε όλες τις συχνότητες ΑΕ, τα αυτοχαρακτηριζόμενα ως συγχρονισμένα άτομα εμφάνισαν μη σημαντική διαφορά από την τιμή 100% (p > 0.05), ενώ τα αυτοχαρακτηριζόμενα ως ασυγχρόνιστα άτομα (πλην ενός) εμφάνισαν σημαντική διαφορά από την τιμή 100% (p 0.05). Όλα τα άτομα είχαν σταθερό ρυθμικό πρότυπο, με χαμηλό συντελεστή μεταβλητότητας των εξεταζόμενων μεταβλητών (επικρατούσα τιμή 2,5%). Εξαίρεση αποτελούσε η διάρκεια μη επαφής, για την οποία παρατηρήθηκε υψηλότερη μεταβλητότητα, π.χ. από 7% έως και 15% για μεμονωμένο συγχρονισμένο άτομο, και από 4% έως και 10% για το σύνολο των 3 ασυγχρόνιστων ατόμων. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η κινητική δοκιμασία της επιτόπιας βάδισης φαίνεται να αποτελεί ένα καλό βιομηχανικό μοντέλο για την αξιολόγηση της ικανότητας συγχρονισμού και της ρυθμικής σταθερότητας κατά την ακρόαση μουσικού ΑΕ σε άτομα που αυτοχαρακτηρίζονται ως ασυγχρόνιστα ή ως συγχρονισμένα. Η μελέτη περαιτέρω περιπτώσεων ατόμων που αισθάνονται δυσκολία στο συγχρονισμό της κίνησής τους με μουσικό ΑΕ είναι απαραίτητη για τη διερεύνηση των μηχανισμών που είναι υπεύθυνοι για την αντίληψη του μουσικού κτύπου, του κινητικού συγχρονισμού και της ρυθμικής σταθερότητας, καθώς και τη βαθύτερη κατανόηση της εμπλοκής ψυχολογικών, νευρικών και κινητικών παραγόντων (5). Βιβλιογραφία: 1. Repp, B.H., & Su, Y.H. (2013). Psychon Bull Rev, 20(3): Rousanoglou, E.N., & Boudolos, K.D. (2006). Hum Mov Sci, 25(3): Phillips-Silver, J., et al. (2011). Neuropsychologia, 49, Roerdink, M., et al. (2011). Gait Posture, 33(4), Sowinski, J., & Dalla Bella, S. (2013). Neuropsychologia, 51(10):

36 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Κλινική Εμβιομηχανική Ο-03 Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΒΑΔΙΣΗΣ ΑΠΟ 5-65 ΕΤΩΝ ΣΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ Φ. Χριστοδούλου 1, Χ. Παπαϊωάννου 1, Δ. Κλόκκαρη 1, Π. Τσιμέας 2, και M. Στεφανάκης 1 1 Σχολή Επιστημών και Μηχανικής/Τμήμα Επιστημών Ζωής και Υγείας, Πανεπιστήμιο Λευκωσίας (filipposchristodoulou@yahoo.gr), 2 Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Τρίκαλα, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: H μεταβλητότητα των χωροχρονικών παραμέτρων της βάδισης είναι ένας σημαντικός δείκτης για την αξιολόγηση της κινητικής απόδοσης στη βάδιση (1), μπορεί να διαχωρίσει τη φυσιολογική από την παθολογική (2,3,4) αλλά και να αναγνωρίσει την πιθανότητα για πτώση (5). H μεταβλητότητα των χωροχρονικών παραμέτρων έχει μελετηθεί περισσότερό σε ηλικιωμένα άτομα (1), και μεταξύ νεαρών ενηλίκων και ηλικιωμένων (6,7), αλλά όχι σε ένα εύρος ηλικιών και μεταξύ των δυο φύλων. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας είναι η μελέτης της μεταβλητότητας των τιμών των χωροχρονικών παραμέτρων της φυσιολογικής βάδισης από 5-65 ετών στα δυο φύλα. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Το δείγμα 120 φυσιολογικών ατόμων από το γενικό πληθυσμό, χωρίστηκε σε 6 ηλικιακές ομάδες, ανά δεκαετία, από 5-65 ετών και κάθε ομάδα περιλάμβανε 10 άνδρες και 10 γυναίκες. Το σύστημα ανάλυσης κίνησης Vicon (8 οπτοηλεκτρικές κάμερες) χρησιμοποιήθηκε για την καταγραφή 20 κύκλων βάδισης σε 10 προσπάθειες με την προτιμώμενη ταχύτητα από κάθε άτομο. Από αυτές υπολογίστηκε ο συντελεστής μεταβλητότητας των τιμών των χωροχρονικών παραμέτρων της βάδισης σε κάθε πόδι. Ο κάθε συντελεστής συγκρίθηκε μεταξύ των φύλων (Mann-Whitney Test) και των ηλικιακών ομάδων (Kruskal-Willis Test). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η μόνη παράμετρος που εμφάνισε στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων ήταν το πλάτος της βάσης στήριξης με τις γυναίκες να έχουν μεγαλύτερο πλάτος και στα δυο πόδια (Σχήμα 1). Οι διαφορές στον χρόνο απογείωσης του αριστερού ποδιού και της διάρκειας της διπλής στήριξης στον κύκλο του δεξιού ποδιού υπήρξαν στατιστικά σημαντικές (Πίνακας 1). Περισσότερο ενδιαφέρουσες υ- πήρξαν οι διαφορές μεταξύ των ηλικιακών ομάδων. Συγκεκριμένα, ο ρυθμός βάδισης, η φάση διπλής στήριξης, η απογείωση του αντίθετου ποδιού, το πλάτος και το μήκος βήματος, ο χρόνος βηματισμού και η ταχύτητα βάδισης εμφάνισαν στατιστικά σημαντικές διαφορές και στα δύο πόδια μεταξύ των ηλικιακών ομάδων. Οι σημαντικότερες στατιστικά σημαντικές διαφορές εντοπίστηκαν μεταξύ της ηλικιακής ομάδας 5-14 ετών και των υπόλοιπων ηλικιακών ομάδων. Η ηλικιακή ομάδα ετών ήταν στις περισσότερες περιπτώσεις η πιο κοντινή ομάδα στην ηλικιακή ομάδα 5-14 ετών. Πίνακας 1. Παράμετροι που εμφάνισαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων. Σχήμα 1. Αποτελέσματα πλάτους βάσης στήριξης (μέσος όρος ± τυπική απόκλιση). Παράμετρος p-value Αριστερό Δεξί Διάρκεια διπλής στήριξης Χρόνος απογείωσης αντίθετου ποδιού Πλάτος βάσης στήριξης Ρυθμός βάδισης Μήκος βηματισμού Χρόνος βηματισμού Ταχύτητα βάδισης ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Φαίνεται να υπάρχει μια αλλαγή στη μεταβλητότητα των χωρο-χρονικών παραμέτρων της βάδισης με την ηλικία. Συγκεκριμένα η μεταβλητότητα που παρατηρείται μέχρι την ηλικία των 15 ετών τείνει να μικραίνει και να σταθεροποιείται στη διάρκεια της ενήλικης ζωής μέχρι την ηλικία των 55 ετών. Από εκεί και μετά φαίνεται να αυξάνει ξανά. Οι αλλαγές αυτές πιθανόν να σχετίζονται με μεγαλύτερη αστάθεια σε μικρές και μεγάλες ηλικίες καθώς και με την ανάπτυξη ενός χαρακτηριστικού προτύπου βάδισης στις μέσες ηλικίες. Βιβλιογραφία: 1. Lord, S., et al. (2011). Gait Posture, 34(4): Hausdorff, J.M. (2009). Chaos, 19(2): Socie, M.J., et al. (2013). Gait Posture, 38(1): Hamacher, D., et al. (2011). J Royal Soc Interface, 8(65): Herman, T., et al. (2010). J Gerontol A Biol Sci Med Sci, 65Α(10): Zijlstra, W. (2004). Eur J Appl Physiol, 92(1-2): König, N., et al. (2014). Gait Posture, 39(1):

37 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Κλινική Εμβιομηχανική Ο-04 ΑΝΑΛΥΣΗ ΒΑΔΙΣΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΙΔΙΟΠΑΘΗ ΙΠΠΟΠΟΔΙΑ Δ. Μεταξιώτης, Ν. Παπαβασιλείου, Ε. Καπαλή, Α. Σαράφη, και Γ. Μικρούλης Εργαστήριο Ανάλυσης Βάδισης, ΕΛΕΠΑΠ Θεσσαλονίκης ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Η ιδιοπαθής ιπποποδία είναι εκείνη η άγνωστης αιτιολογίας κατάσταση κατά την οποία ένα παιδί βαδίζει πατώντας μόνο στον πρόσθιο άκρο πόδα και δάκτυλα, σε αντίθεση με το φυσιολογικό πρότυπο πτέρνα- πρόσθιο πόδι. Η βάδιση αυτή συνδέεται συχνά με βράχυνση του αχιλλείου τένοντα.. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να μελετήσει την ιδιοπαθή ιπποποδία χρησιμοποιώντας αντικειμενικές μεθόδους. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: 11 αγόρια και 4 κορίτσια με ιδιοπαθή ιπποποδία και ηλικία μ.ο. 8,2 έτη (5-14) εξετάσθηκαν κλινικά και με τη μέθοδο της τρισδιάστατης ενόργανης ανάλυσης βάδισης. Η μέθοδος περιελάμβανε κλινική εξέταση (εύρος κίνησης ποδοκνημικής), ψηφιακή βιντεοσκόπηση σε δύο επίπεδα, κινηματική και κινητική ανάλυση. Χρησιμοποιήθηκε τρισδιάστατο οπτικοηλεκτρικό σύστημα με 6 υπέρυθρες κάμερες (ELITE BTS 100 Hz) και δύο δυναμοδάπεδα τύπου Kistler (500 Hz). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η κλινική εξέταση εδειξε ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν υπήρχε μόνιμη σύγκαμψη των μυών της γαστροκνημίας. Στην κινηματική παρουσιάστηκε αυξημένη πελματιαία κάμψη της ποδοκνημικής κατά την στήριξη και αιώρηση καθώς και αυξημένη έκταση του γόνατος κατά την στήριξη. Στην κινητική σημαντικά μειωμένη ήταν η ισχύς της γαστροκνημίας κατά την στήριξη. Σε 3 περιπτώσεις με σύγκαμψη της γαστροκνημίας και έντονη ιπποποδία η αντιμετώπιση ήταν χειρουργική ενώ στις υπόλοιπες ήταν συντηρητική. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ιδιοπαθής ιπποποδία ανιχνεύεται με την μέθοδο της ανάλυσης βάδισης. Η αυξημένη πελματιαία κάμψη της ποδοκνημικής επηρεάζει την κινηματική του γόνατος. Η αποφυγή μόνιμων συγκάμψεων και η διατήρηση του εύρους κίνησης της ποδοκνημικής έχει θεμελιώδη σημασία. Η χειρουργική αντιμετώπιση πρέπει να είναι δοσολογημένη ώστε να αποφευχθεί η μείωση της ισχύος της γαστροκνημίας. Βιβλιογραφία: 1. Pomarino, D., et al. (2017). Foot Ankle Spec, 10(4): Sinclair, M.R., et al. (2018). J Pediatr Orthop B, 27(1):

38 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Κλινική Εμβιομηχανική Ο-05 ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΒΑΔΙΣΗΣ: Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ ΑΠΟΚΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΥΜΜΕΤΡΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ FOLLOW UP Γ. Γκρίμας 1,2, Μ. Τζιομάκη 1, Δ. Πασπαράκης 3, και Μ. Γκαραβέλη 1 1 ΕΛΕΠΑΠ Αθηνών, Αθήνα, (gait_lab@elepap.gr), 2 Μητροπολιτικό Κολλέγιο, Μαρούσι, 3 Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», Αθήνα ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Το πόρισμα της τρισδιάστατης (3D) ανάλυσης βάδισης έχει σκοπό να επεξηγήσει και να τεκμηριώσει τα προβλήματα της βάδισης. Τα πορίσματα της Ανάλυσης Βάδισης χρησιμοποιούνται για τον σχεδιασμό χειρουργικών επεμβάσεων και την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων τους, για τον προγραμματισμό και την παρακολούθηση της συντηρητικής θεραπείας, καθώς και για τον σχεδιασμό και έλεγχο ορθωτικών / προσθετικών. Οι δείκτες απόκλισης και ασυμμετρίας αποτελούν μεθοδολογικό εργαλείο για την αντικειμενικότερη ερμηνεία των γραφημάτων, καθώς και τον εντοπισμό παθολογικών προτύπων κίνησης. ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση της σημασίας των δεικτών απόκλισης και ασυμμετρίας, η διαφοροποίηση τους σε follow up αξιολογήσεις περιστατικών, καθώς και η αξιολόγηση και χρήση τους για τον σχεδιασμό χειρουργικών ή φυσικοθεραπευτικών παρεμβάσεων σε ασθενείς με παθολογικό πρότυπο βάδισης. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Series case studies 3 κλινικών περιστατικών παιδιών (5-8 ετών) με κινητικά προβλήματα πριν και μετά τη φυσικοθεραπευτική παρέμβαση του πρωτοκόλλου της ΕΛΕΠΑΠ Αθηνών. Βασική προϋπόθεση ήταν να μπορούν να βαδίσουν χωρίς βοήθεια από τον θεραπευτή, με ή χωρίς χρήση βοηθημάτων βάδισης. Πραγματοποιήθηκε μία αξιολόγηση Ανάλυσης Βάδισης πριν ενταχθούν στα προγράμματα της ΕΛΕ- ΠΑΠ και μία επαναληπτική ένα χρόνο αργότερα. Οι μετρήσεις έγιναν στο Εργαστήριο Ανάλυσης Βάδισης & Κίνησης της ΕΛΕΠΑΠ Αθηνών. Το σύστημα καταγραφής κίνησης ήταν το Vicon Nexus με 6 τρισδιάστατες κάμερες (Vicon 100Hz, MX T10) και 2 ψηφιακές κάμερες για την καταγραφή των βίντεο σε οβελιαίο και μετωπιαίο επίπεδο (Basler 50Hz, Pentax). Αναλύθηκαν και αξιολογήθηκαν οι γωνιακές τροχιές των αρθρώσεων των κάτω άκρων (πύελος, ισχίο, γόνατο και ποδοκνημική) και στα τρία επίπεδα με το Polygon Nexus (3.5.1). Οι δείκτες απόκλισης και ασυμμετρίας αναλύθηκαν περεταίρω στο Microsoft Excel (Office 2010) και στο Matlab (Mathworks, r2013a). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τα αποτελέσματα φαίνεται ότι οι περισσότερες βελτιώσεις και στα 3 περιστατικά αφορούσαν κυρίως την κίνηση του γόνατος. Σχήμα 1. Δείκτες απόκλισης και ασυμμετρίας πριν και μετά τη φυσικοθεραπευτική παρέμβαση. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Το πρωτόκολλο λειτουργικής αποκατάστασης της ΕΛΕΠΑΠ Αθηνών, βελτίωσε την βαδιστική ικανότητα των περιστατικών. Οι δείκτες απόκλισης και ασυμμετρίας βοήθησαν αρχικά τους θεραπευτές να προγραμματίσουν καλύτερα τις παρεμβάσεις τους, με έμφαση σε συγκεκριμένες αρθρώσεις και λειτουργικές κινήσεις. Ωστόσο, ο αριθμός του δείγματος είναι πολύ μικρός για να γενικευθούν τα συμπεράσματα. Στα επόμενα χρόνια η ΕΛΕΠΑΠ Αθηνών στοχεύει στη μέτρηση και αξιολόγηση περισσότερων περιστατικών με προβλήματα στη βάδιση. Βιβλιογραφία: 1. Baker, R., et al. (2009). Gait Posture, 30 (3): Barton, G., et al. (2013). Comput Methods Biomech Biomed Eng, 18(1): Darras, N., et al. (2012). EPOS 31st Annual Meeting, 6: Schutte, L. M., et al. (2000). Gait Posture, 11(1): Schwartz, M., et al. (2008). Gait Posture, 28(3):

39 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Πειραματική Εμβιομηχανική Ο-06 Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΩΝ ΔΙΣΚΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ ΤΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΣΦΥΪΚΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ. A. Τσουκνίδας 1, Λ. Παπαδάκης 1, και S. Ahuja 2 1 Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών και Βιομηχανικού σχεδιασμού, ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας. 2 Cardiff University Hospital of Wales, University Hospital Llandough, UK. ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: 23

40 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Πειραματική Εμβιομηχανική Ο-07 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ ΣΤΑ ΟΡΓΑΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΥΤΤΑΡΟΥ Δ. Κανακουσάκη 1, Λ. Παπαδάκης 2, Α. Τσουκνίδας 2, Α. Μπακοπούλου 1, Π. Κοΐδης 1, και Κ. Μιχαλάκης 1 1 Εργαστήριο Προσθετικής, Οδοντιατρικό Τμήμα, Σχολή Επιστημών Υγείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη (dimitrakanak@hotmail.com), 2 Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών και Βιομηχανικού σχεδιασμού, ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας, Κοζάνη ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Η κυτταρική μεμβράνη υφίσταται δυνάμεις οι οποίες διαμέσω του κυτταρικού σκελετού μεταφέρονται στα οργανίδια αυτού (1). Πιθανή παραμόρφωση των μιτοχονδρίων μπορεί να οδηγήσει σε διαφορές δυναμικού της μεμβράνης τους (2,3), με αποτέλεσμα τη δημιουργία οξειδωτικού στρες, καθώς και άλλων μεταβολών τόσο στα μιτοχόνδρια, όσο και στο ίδιο το κύτταρο (4). ΣΚΟΠΟΣ: H ρεαλιστική τρισδιάστατη αναπαράσταση ενός κυττάρου και η προσομοίωση και μελέτη της διάδοσης δυνάμεων από την κυτταρική μεμβράνη στα κύρια οργανίδια αυτού, μέσω του κυτταρικού σκελετού. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Χρησιμοποιήθηκαν φωτογραφίες SEM και στοιχεία της βιβλιογραφίας για να ανακτηθούν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά ενός οστεοβλάστη. Η τρισδιάστατη γεωμετρία του κυττάρου ανασκευάστηκε με την βοήθεια 3Δ λογισμικού (SolidWorks 2018) και ενός λογισμικού προ-επεξεργασίας (ANSA), ενώ η κατασκευή του κυτταροσκελετού βασίστηκε στην έννοια της τασεοσυνοχής (5,6). Το μοντέλο εισήχθη στην συνέχεια σε λογισμικό πεπερασμένων στοιχείων, προκειμένου να μελετηθεί η κατανομή τάσεων στα επιμέρους κυτταρικά οργανίδια. Για το σκοπό αυτόν ορίσθηκαν μη-γραμμικές και ανισότροπες μηχανικές ιδιότητες ό- λων των εμπλεκομένων δομών, καθώς και οι οριακές συνθήκες και οι φορτίσεις, βάση βιβλιογραφικών δεδομένων. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η εφαρμογή δυνάμεων στην κυτταρική μεμβράνη έχει ως αποτέλεσμα τη μη-γραμμική μεταφορά τους στις επιμέρους δομές του μοντέλου. Φυσιολογικές (βάση βιβλιογραφίας) φορτίσεις οδήγησαν σε τάσεις που διαδίδονταν ομαλά διαμέσου του κυτταρικού σκελετού αλλά ήταν ικανές να προκαλέσουν μεταβολές στον πυρήνα και τα μιτοχόνδρια. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Το τρισδιάστατο μοντέλο που δημιουργήθηκε προσομοίωσε μία ρεαλιστική απεικόνιση ενός οστεοβλάστη και κατέδειξε τη δημιουργία τάσεων σε οργανίδια απομακρυσμένα από την κυτταρική μεμβράνη. Βιβλιογραφία: 1. McGarry, L.G. et al. (2004). Eur Cells Mater, 7: Bartolak-Suki, E., et al. (2017). Int J. Mol Sci, 18(8):Pii:E Martinou, J.G., et al. (2000). Nat Cell Biol, 2(3):E Eisner, V., et al. (2018). Nat Cell Biol, 20: Ingber, D.E., (2003). J Cell Sci, 116: Ingber, D.E., (2003). J Cell Sci, 116:

41 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Πειραματική Εμβιομηχανική Ο-08 Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή REGIONAL HETEROGENEITY OF AXIAL RESIDUAL STRAINS IN HUMAN AORTA A. Bompas 1, S.K. Kourkoulis 1, S.A. Papadodima 2, and D.P. Sokolis 3 1 Department of Mechanics, School of Applied Mathematical and Physical Sciences, National Technical University of Athens, Athens, Greece (andreasbompas@gmail.com), 2 Department of Forensic Medicine and Toxicology, Medical School, University of Athens, Athens, Greece, 3 Laboratory of Biomechanics, Biomedical Research Foundation of the Academy of Athens, Athens, Greece. INTRODUCTION - BACKGROUND: Detailed quantitative knowledge of the aortic geometry in the no-load and zero-stress states is essential for biomechanical characterization of the vessel. Circumferential residual strains, as designated by the opening angle measurement, have been examined at various aortic levels in different laboratory animals, e.g. (1), and pertinent information has been recently reported by our group for humans (2). However, there is no information on the corresponding axial residual strains of the vessel for both laboratory animals and humans that would facilitate our understanding of its actual zero-stress state. In fact, axial residual strains have infrequently captured the attention of researchers in all vessel types, the exception is the investigation by Wang and Gleason (3) reporting on their axial distribution along the porcine carotid and coronary arteries. AIM: To provide axial residual strain and opening angle data for the entire human aorta, determining their regional variation. The results are then compared between specific circumferential quadrants, i.e. anterior, outer (corresponding to the greater curvature of the aorta), posterior, and inner (lesser curvature). METHODS: The entire aorta was resected within 24 h of death from 7 subjects (with ages <40 years; 5 males and 2 females) undergoing autopsy. Axially-oriented strips of standardized length were sequentially stamped out from the aortic root to the iliac artery bifurcation along the midline of each quadrant and laid in Petri dishes containing saline solution. Images of the strips in their zero-stress state were acquired after 30 min via a camera. The inner and outer lengths of the curled strips were measured from the digitized photos by hand-tracing the intimal and adventitial wall boundaries using image analysis software. Twelve segments per aorta were considered altogether; 2 from the ascending aorta, 3 from the arch, 3 from the descending thoracic aorta, and 4 from the abdominal aorta. Opening angle was measured as the angle subtended by two radii connecting the midpoint to the tips of outer surface of the curled strip. Axial residual stretch (the chosen strain definition) at the inner (or outer) surface was computed as the inner (or outer) length at no-load (assumed equal to 25 mm) divided by the measured length at the zero-stress state. Peripheral variations of these quantities were plotted as a function of axial distance from the sinotubular junction. RESULTS: The data in Figure 1 exhibited a maximum of the opening angle at the aortic arch branches, declining toward the ascending and to a near-constant value in the descending thoracic aorta, but significantly increasing thereafter toward the iliac arteries. The variation of both residual stretches resembled that of the opening angle, but axial differences in the outer residual stretch were more prominent. There were also significant differences among the quadrants, with the highest axial opening angle and residual stretch (both inner and outer) values found in the inner and the lowest values found in the outer quadrant; the results for the posterior quadrant were similar to those of the inner, and the results for the anterior quadrant were similar to those of the outer. Figure 1: Plots of average (A) axial opening angle, (B) inner axial residual stretch, and (C) outer axial residual stretch data against the location along the aorta (0 denotes the aortic root and 1 the iliac artery bifurcation) for the anterior, outer, posterior, and inner quadrant drawn with different color and symbol type. DISCUSSION - CONCLUSIONS: Pronounced regional heterogeneity is documented in the axial opening angles and residual strains of the aorta along its axial and circumferential length that is expected to have important physiological implications. The presented experimental data constitute a comprehensive database of the zero-stress geometry of the human aorta that may allow a more precise assessment of the transmural distributions of strain and stress. References 1. Guo, X., et al. (2002) Am J Physiol Heart Circ Physiol, 283(5):H1829-H Sokolis, D.P., et al. (2017) J Mech Behav Biomed Mater, 67: Wang, R., Gleason, R.L. (2010) Ann Biomed Eng, 38(4):

42 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Πειραματική Εμβιομηχανική Ο-09 MATHEMATICAL MODELLING AND SIMULATION OF THE ACHILLES TENDON USING GAIT ANALYSIS N. Chatzistefani 1, M.J. Chappell 1, C. Hutchinson 2, S. Kletzenbauer 2, and N.D. Evans 1 1 School of Engineering, University of Warwick, Coventry, United Kingdom (nefeli_ch@hotmail.com), University Hospitals of Coventry and Warwickshire, Coventry, United Kingdom INTRODUCTION - BACKGROUND: The purpose of this study is to acquire mechanistic knowledge of the gastrocnemius muscle-achilles tendon complex behaviour during specific movements in humans through mathematical modelling. The Achilles tendon is a fibrous tissue that connects the calcaneus bone (heel) to the plantaris, gastrocnemius (calf) and soleus muscles of the lower leg (1,2). It is the strongest and thickest tendon of the leg muscles and is crucial for normal propulsion and gait since its main role is to plantar flex the ankle. The mechanical properties of the Achilles tendon allow it to store and transmit elastic strain energy during fast locomotion and other movements. It has been demonstrated through measurements of the mechanical properties of the Achilles tendon, that there is a variation in the elastic properties and the stiffness of the tendon between individuals (3). AIM: The basic aim of this study is to develop a mathematical/musculoskeletal model of the Achilles tendon using motion capture, plantar pressure analysis, parameter estimation and identifiability analysis so that it could potentially become a useful clinical tool that could evaluate gait pathologies, could help in preventing foot injuries and could assist in the rehabilitation of Achilles tendon injuries. METHODS: Five healthy volunteers were asked to take part in experiments where dorsiflexion and plantar flexion of the foot were studied. A model of the Achilles tendon-gastrocnemius muscle was developed, incorporating assumptions regarding the mechanical properties of the muscle fibres and the tendinous tissue in series. Ultrasound images of the volunteers, direct measurements and additional mathematical calculations were used to parameterise the model. Ground reaction forces, forces on specific joints and moments and angles for the ankle were obtained from a Vicon 3D motion capture system. Model validation was performed in Matlab 2016a from the experimental data captured for each volunteer and from reconstruction of the movements of specific trajectories of the joints, muscles and tendons involved in those movements. RESULTS: When describing and creating a muscle-tendon model, Hill-type muscle models are commonly used. A modified Hill-type muscle model has been used to investigate the mechanical characteristics of the Achilles tendon and the gastrocnemius muscle. Parameter estimation was performed in the time domain for each volunteer to acquire a set of fitted values for the parameters b, k 1, and k 2. Measured data of ankle and heel angle trajectories and Achilles tendon trajectories as well as gastrocnemius muscle trajectories were obtained from the experiments and were used to investigate the best fit for the parameters of the model, while simulated data were obtained from inverse dynamics to determine model validation. The curve fitting toolbox in Matlab 2016a was used to fit our experimental and simulated data. The parameters b, k 1, and k 2 were constrained to be positive numbers. DISCUSSION - CONCLUSION: Τhe values of the parameters b, k 1, and k 2 are different for each subject for dorsiflexion and plantar flexion of the foot. Their values lie within measured values found in the literature, where the dimensions and elastic behaviour of tendinous tissue in series with the muscle fibres were studied. The values of the spring constants were assumed to lie between the ranges of N/m and the values of the damping factors were considered to lie between the ranges of Ns/m (4). The geometry and architecture of the gastrocnemius muscle and Achilles tendon were determined through ultrasounds and palpation of the legs of the volunteers. Parameter estimation of the model led to satisfactory agreement between measured and simulated data for the specific movements that were studied. Such a model and experimental approach offers the potential to be adapted to other joints, such as the hip joint and the knee. This study describes a method where tailored experiments focus on determining the characteristics of the Achilles tendon in a Hill-type muscle model. The derivation of the Achilles tendon force from the system equations for the musculoskeletal model of the Achilles tendon and the implementation of that force in the muscle-tendon model in order to derive the parameters of the model as well as the nonlinear approach of the behaviour of the Achilles tendon studied through a motion capture system is, to the best of the authors knowledge, novel in the field of muscle-tendon research. References: 1. Carmont, M.R., et al. (2011). Foot Ankle Surg, 17: Szaro, P., et al. (2009). Ann Anat, 191(6): Maganaris, C.N. (2003). Clin Anat, 16(3): Maganaris, C.N. (2002). J Biomech, 35(8):

43 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Πειραματική Εμβιομηχανική Ο-10 HEAD STABILIZATION VARIABILITY DURING TWO DIFFERENT MINIMAL INVASIVE PROCEEDINGS: AN UNCONTROLLED MANIFOLD ANALYSIS (UCM) K. Gianikellis 1, R. Gutiérrez-Horrillo 1, M. Rodal 1, J.A. Sánchez-Margallo 2, F.M. Sánchez-Margallo 2, and A. Skiadopoulos 3 1 BioẼrgon Research Group, University of Extremadura, Cáceres, Spain (kgiannik@unex.es), 2 Jesús Usón Minimally Invasive Surgery Center, Cáceres, Spain, 3 Nebraska Biomechanics Core Facility, University of Nebraska at Omaha, Omaha, USA INTRODUCTION - BACKGROUND: Laparoscopic surgery (LAP) has experienced an accelerated development in recent years, providing multiple advantages for the patient such as the reduction in postoperative pain, tissue trauma and infection rate, decreased hospitalization periods, better aesthetic results and shortened recovery period. Laparoendoscopic single-site surgery (LESS) is showed as an alternative to conventional laparoscopic surgery. Understanding how operation conditions, workplace layout and instruments design influence on surgeons adopted posture could provide useful information for innovations in humanmachine interaction designs, task analysis and user analysis procedures, as well as more ergonomic evaluation and targeted training methods. The uncontrolled manifold hypothesis (UCM) provides a quantitative approach to analyze the influence of imposed constraints, e.g. workplace layout and instruments design, on the postural strategy that surgeons choose to accomplish surgical tasks. It also allows the mapping of the variance of three individual joint angles onto the head position variance and separates the combinations of the mentioned angles that are equally able to stabilize head position, within an acceptable margin of error for those combinations that are irrelevant of the ongoing task. METHODS: The study sample was 8 experienced surgeons in LAP and LESS proceedings. Two HD video cameras with a sampling rate of 50 Hz were used to record surgeons' posture during each surgical activity. The calibrated space was m. The recorded videos were processed using the MaxTRAQ software (Innovision-Systems, USA) to calculate the 3D coordinates of the following digitized points. The UCM hypothesis allowed to map the variance of three individual joint angles, with t= 1,2,N, onto the head position variance, and to separate the combinations of that are equally able to stabilize head position, within an acceptable margin of error, for thosecombinations that are irrelevant of the ongoing task. RESULTS: The results suggest that some surgeons make use of the abundant solutions available to achieve control over an important task-related variable. Changes in task constraints or work layout may lead to an enhanced use of goal-equivalent joint configurations. DISCUSSION - CONCLUSION: UCM framework is convenient to quantify motor variability in this special field of applied ergonomics providing useful information for innovation in the designing of human-machine interaction, task analysis and user analysis, as well as ergonomics evaluation of human work. Underlying framework was able to examine whether variability of left and right joint configuration during surgical activities stabilizes head position or not. References: 1. Sánchez-Margallo, F.M., et al. (2014). Minim Invasive Ther Allied Technol, 23: Lee, G., et al. (2007). Surg Innov,14:

44 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική του Αθλητισμού ΑμΕΑ Ο-11 ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚΚΕΝΤΡΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΜΕ ΜΟΧΛΟΥΣ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΟ ΣΕ ΧΡΗΣΤΕΣ ΑΝΑΠΗΡΙΚΩΝ ΑΜΑΞΙΔΙΩΝ. ΔΙΑΧΥΣΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ «ΕΡΕΥΝΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ» Θ. Τσαταλάς 1,2, Δ. Κυπαρισσάς 1, Δ. Πατίκας 3, Σ. Πούλιος 4, Δ. Τσαόπουλος 5, και Γ. Γιάκας 2 1 Biomechanical Solutions, Καρδίτσα (ttsatalas@gmail.com), 2 Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τρίκαλα, 3 Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού Σερρών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 4 Polytech S.A., Λάρισα, 5 ΙΒΟ-Εθνικό Κέντρο Έρευνας & Τεχνολογικής Ανάπτυξης, Βόλος ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Υπολογίζεται ότι το 50-70% των χρηστών του κλασικού αναπηρικού αμαξιδίου παρουσιάζουν σε 10 έτη τραυματισμούς υπέρχρησης των άνω άκρων (1). Οι χρήστες εισέρχονται σε ένα φαύλο κύκλο πόνου και μειωμένης φυσικής δραστηριότητας, που έχει ως τίμημα να χάσουν σταδιακά την ανεξαρτησία στις καθημερινές τους ανάγκες και να χειροτερέψει η ποιότητα ζωής τους. Μελέτες υποδεικνύουν ότι οι παραπάνω αρνητικές επιπτώσεις μπορούν να περιοριστούν σημαντικά εφόσον εφαρμοστούν στοχευμένες προσεγγίσεις διατήρησης της φυσικής τους δραστηριότητας (2). Ωστόσο, o χρόνος που αφιερώνουν για να ασκηθούν αυτοί οι άνθρωποι είναι περιορισμένος. ΣΚΟΠΟΣ: Αντικείμενο του ερευνητικού έργου είναι η ανάπτυξη ενός λειτουργικού (Functional), «έξυπνου» (Intelligent) και παράλληλα «ελκυστικού» για τους χρήστες συστήματος άσκησης με μοχλούς με την ονομασία FIT-WHEEL (Functional and Intelligent Training system for WHEELchair users), που θα έχει δυνατότητα προσάρτησης σε αναπηρικό αμαξίδιο και θα στοχεύει στην εξατομικευμένη υποστήριξη χρόνιων ασθενών. Το σύστημα θα είναι λειτουργικό γιατί θα προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες του εκάστοτε χρήστη και θα μπορεί να εγκατασταθεί στην οικία του, χωρίς να απαιτείται να επισκεφτεί κάποιο εξειδικευμένο κέντρο αποκατάστασης. Θα είναι επίσης «έξυπνο» γιατί θα ενσωματώνει ηλεκτρονικό παιχνίδι με βάση την άσκηση σε πραγματικό χρόνο, ως θετικό κίνητρο αύξησης της επιθυμίας για άσκηση και θα παρέχει εξατομικευμένη α- νατροφοδότηση με δυνατότητα πρόσβασης από «έξυπνη» κινητή συσκευή. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Το FIT-WHEEL Θα βασίζεται κυρίως στην έκκεντρη δράση του μυός για την άσκηση των άνω άκρων, δίνοντας με ασφαλή τρόπο τη δυνατότητα στους χρήστες να έχουν προπονητικά οφέλη χωρίς να επέρχεται γρήγορα κόπωση (3). Επιπρόσθετα, το σύστημα θα είναι καινοτόμο και οικονομικό διότι η έκκεντρη λειτουργία δε θα βασιστεί σε πολύπλοκες κατασκευές μεγάλων διαστάσεων, αλλά θα επιτευχθεί με την εφαρμογή «πνευματικής» αντίστασης (pneumatic resistance). Ο εκάστοτε χρήστης του προτεινόμενου συστήματος θα έχει δυνατότητα βελτίωσης της δύναμης, της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας, αλλά και του συντονισμού της κίνησης μεταξύ των δύο άκρων. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η υιοθέτηση του προτεινόμενου συστήματος από την ιατρική κοινότητα και τους τελικούς χρήστες αναμένεται να παρουσιάσει πολυδιάστατα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Σε οικονομικό επίπεδο, η χρήση του FIT-WHEEL εκτιμάται ότι μπορεί να περιορίσει έως και 15% την επιβάρυνση του συστήματος υγείας, λόγω της μείωσης των εξόδων νοσηλείας και επίβλεψης των ασθενών από ειδικούς καθώς και την απεξάρτησή τους από τεχνικές υποβοήθησής, ό- πως είναι η χρήση ηλεκτροκίνητων αμαξιδίων (2). Σε κοινωνικό επίπεδο, η βελτίωση της κινητικότητας των ασθενών με τη χρήση του προτεινόμενου συστήματος θα δώσει τη δυνατότητα να διατηρήσουν τη λειτουργική τους ανεξαρτησία στις καθημερινές δραστηριότητες, να εργαστούν και να συμμετέχουν ενεργά στα κοινά, αποφεύγοντας έτσι τον κοινωνικό αποκλεισμό. Βιβλιογραφία: 1. Van Drongelen, S., et al. (2006). Spinal Cord, 44(3): Miller, L.E. et al. (2016). Clinicoecon Outcomes Res, 8: LaStayo, P., et al. (2014). J Appl Physiol, 116(11): Σημείωση: Η εργασία υλοποιήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης ΕΡΕΥΝΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ - ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ και συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και εθνικούς πόρους μέσω του Ε.Π. Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα & Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ) (κωδικός έργου:τ1εδκ ). 28

45 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική του Αθλητισμού ΑμΕΑ Ο-12 DEVELOPMENT OF A TESTING BENCH FOR WHEELCHAIRING SYSTEM DESIGN APPLYING ERGONOMICS CRITERIA K. Gianikellis, R. Gutiérrez Horrillo, and M. Rodal Martínez BioẼrgon Research Group, University of Extremadura, Cáceres, Spain (kgiannik@unex.es) INTRODUCTION - BACKGROUND: Wheelchair is one of most important element, both for sport activities (which are part of rehabilitation process), and for daily life activities in people with reduced mobility. The characterization of it use is important for classification (fair play), technification, and technical aids design. The aim of this work is to develop a prototype of a wheelchair, which incorporates different sensors that record biomechanical and physiological data that are related with propulsion technique, safety, spinal column health, and with the balance and sport performance, answering usability criteria requirement, i.e., specific characteristics to specifics user in conditions of specific use. METHODS: Workstation was composed by the following electronic systems: Accelerometers that allow mobility characterization and wheelchair maneuverability in 3D. Vibrations measurers according to ISO normative. Measurers of force applied to the handrim. Complements which reliability has been tested: o Measurers of pressure distribution on the seat and the backrest (Novel pliance wheelchair sensors ). o EMG sensors for muscular intervention characterization and muscle fatigue analysis. (Delsys Trigno ). o IMU s sensors (XSENS MVN System ). o MoCap system (SIMI Capture Motion System ). o Anthropometer (Vitus XXL Scanner ). o Specific wheelchair treadmill (Lode Valiant Ultra 450 ). o Cardiorespiratory evaluation system (Medisoft Ergocard Clinical ). DISCUSSION - CONCLUSION: Information obtained by aforementioned systems is used to establish wheelchair design criteria according to functional and morphological user characteristics, so that, this work answer to the necessity of the development of a full system that allow to record all physiological and biomechanical parameters, that are necessary to wheelchair design and for training planning of each athlete. Acknowledgement: This presentation has been supported by the Government of the Community of Extremadura, Grant Ref. GR

46 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική του Αθλητισμού ΑμΕΑ Ο-13 GENDER DIFFERENCES IN APPROACH AND REGULATION PARAMETERS OF ELITE T20 LONG JUMPERS A. Theodorou 1, A. García-Fresneda 2, M.Α. Torralba Jordán 3, J.P. Padullés Riu 2, X. Padullés Chando 4, H.J. Olsson 3, M.L. De Fuentes 3, and V. Panoutsakopoulos 5 1 School of Physical Education and Sport Science, National and Kapodistrian University of Athens, Greece (aptheod@phed.uoa.gr), 2 INEFC, Universitat de Barcelona, Spain, 3 Departament de Didàctica de l'expressió Musical i Corporal, Universitat de Barcelona, Spain, 4 Asociación Chronojump, Barcelona, Spain, 5 Biomechanics Laboratory, Department of Physical Education and Sports Sciences, Aristotle University of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece INTRODUCTION - BACKGROUND: Jumpers with intellectual impairment are classified as Class T20 athletes in the Paralympics. It is suggested that, through repetitions, athletes with intellectual impairment become aware of information processing, respond automatically and their attention is focused upon movement accuracy (6). It is of interest to evaluate if T20 jumpers, although compromised in their control of explicit skills, would demonstrate identical to non-impaired athletes perceptual ability in the locomotor targeting task of the long jump. Past research revealed that the approach run characteristics of class T20 long jumpers are comparable to elite level athletes and that gender differences exist in the last 3 steps of the approach (1). Nevertheless, it is not documented if gender differences exist in the progression of step parameters in the last stage of the approach and how step regulation is conducted in T20 jumpers. AIM: To examine the possible gender differences in approach and step regulation parameters of long jumpers with mental impairment in competition. METHODS: The 8 male (T20 M ; 26 ± 4 yrs, 1.83 ± 0.06 m, 74.7 ± 7.1 kg) and 6 female (T20 F ; 22 ± 4 yrs, 1.64 ± 0.09 m, 51.0 ± 7.6 kg) T20 long jumpers at the London 2012 Paralympic Games were recorded during the finals of the event with a panning (2) camera (Exilim-Pro-EX-F1, Casio Computer Co. Ltd, Shibuya, Japan) operating at 300 fps. The videos were digitized using the APAS Wizard software (Ariel Dynamics Inc., Trabuco Canyon, CA). Step frequency (SF), step length (SL) and approach velocity (V A ) for the last 7 steps were calculated according to Theodorou et al. (5). The step (VC S ), velocity (VC V ), time (VC T ) and distance (VC D ) that visual control emerged and time-to-contact estimation (τ) were also extracted. Gender differences were checked with independent samples T-Test and 2 (gender) 7 (steps) ANOVA (a=.05). RESULTS: T20 M had larger (p<.05) jumping distance compared to T20 F (6.60 ± 0.53 m and 5.06 ± 0.58 m, respectively). V A was larger (p<.05) in T20 M (9.4 ± 0.6 m/s vs. 8.1 ± 0.5 m/s). T20 M had different progression than T20 F in SL (F 6,72 =3.987, p=.002, η 2 =.960) but not in SF (F 6,72 =.582, p=.743, η 2 =.219) or V A (F 6,72 =2.094, p=.064, η 2 =.718). The parameters related to onset of step regulation are presented in Table 1. Table 1. Results (mean ± standard deviation) for the onset of step regulation. Parameter T20 M (n = 8) T20 F (n = 6) t p Cohen s d VC S 5.63 ± ± VC V (m/s) 8.95 ± ± 0.62* VC T (sec) 0.99 ± ± VC D (m) ± ± τ 1.15 ± ± *: p <.05 T20 M vs. T20 F With the exception of VC V, no gender differences were revealed regarding the onset of step regulation. DISCUSSION - CONCLUSION: Results are in agreement with elite long jumpers where gender differences are observed at the penultimate step (3), as T20 F did not perform the larger penultimate-shorter last stride technique. Visual control onset of the examined jumpers was similar compared to jumpers of similar level of performance (4), independent of the approach speed and occurred at a constant value of time-to-contact estimation. In conclusion, training practices such as the coaches mark or drills to enhance the ability to control visually their gait pattern can be used effectively in T20 jumpers. References: 1. García-Fresneda, A., et al. (2014). Proc. 19 th E.C.S.S., v1, Gervais, P., et al. (1989). Can J Sport Sci, 14(2): Panoutsakopoulos, V., et al. (2017). Acta Gymnica, 47(2): Panteli, F.N., et al. (2014). J Sports Sci, 32(2): Theodorou, A.S., et al. (2017). J Sports Sci, 35(4): Van Biesen, D., et al. (2010). Adapt Phys Activ Q, 27(3):

47 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική του Αθλητισμού Ο-14 ΔΙΑΚΥΜΑΝΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΡΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΤΑΤΙΚΗ ΤΡΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗ Δ. Ζαγορίτης, και Ι.Γ. Αμοιρίδης Εργαστήριο Νευρομηχανικής, Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Σερρών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Η τρίπλα αποτελεί μια από τις θεμελιώδεις τεχνικές δεξιότητες στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης και παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην επιθετική απόδοση του καλαθοσφαιριστή. Αν και η τεχνική της τρίπλας είναι τεράστιας σημασίας, δεν έχουν πραγματοποιηθεί εκτενείς εμβιομηχανικές μελέτες πάνω στη δυναμική ανάλυση της δεξιότητας. Οι διάφορες δοκιμασίες πεδίου έχουν να κάνουν κυρίως με την ταχύτητα εκτέλεσης και τη δρομική ταχύτητα του αθλητή (1, 2) χωρίς να εστιάζουν στην ακρίβεια και την σταθερότητα της εκτέλεσης. ΣΚΟΠΟΣ: Να μελετηθεί η διακύμανση των δυνάμεων κρούσης της μπάλας κατά την στατική τρίπλα με δεξί και αριστερό χέρι, με και χωρίς οπτική ανατροφοδότηση. Η σημασία της έρευνας είναι μεγάλη καθώς υπάρχει μεγάλο βιβλιογραφικό κενό όσον αφορά στην ανάλυση των κρουστικών δυνάμεων που αναπτύσσονται κατά την τρίπλα στην καλαθοσφαίριση. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Το δείγμα αποτέλεσαν 10 καλαθοσφαιριστές (ηλικία: 20.5±1.1έτη, ύψος: 188.1±5.2εκ, μάζα: 82.2±6.7χλγ) Β και Γ εθνικής κατηγορίας, με κυρίαρχο χέρι το δεξί και εμπειρία τουλάχιστον 5 χρόνων. Για την καταγραφή των δυνάμεων κατά την κρούση χρησιμοποιήθηκε το δυναμοδάπεδο KISTLER (1000Hz, 9281, Winterthur, Switzerland). Η μπάλα ήταν μεγέθους 7 (περιφέρεια 74-76εκ). Οι αθλητές αφού εξοικειώθηκαν με τις συνθήκες του εργαστηρίου Νευρομηχανικής (ΤΕΦΑΑ Σερρών) κατά τη διάρκεια 3 επισκέψεων πριν την έναρξη του πειράματος, εκτέλεσαν 30 (3Χ10) τρίπλες, από θέση ημικαθίσματος (ύψος 60-70εκ) όσο πιο σταθερά μπορούσαν και στο τέλος επιλέχθηκε το καλύτερο σετ από τα 3 με βάση την σταθερότητα και την ακρίβεια της εκτέλεσης για όλες τις πειραματικές συνθήκες. Καταγράφηκαν οι δυνάμεις αντίδρασης στον προσθιοπίσθιο, πλαγιομετωπιαίο και κατακόρυφο άξονα (Fx, Fy, Fz) και στη συνέχεια υπολογίστηκε η διακύμανση δυνάμεων (Συντελεστής Μεταβλητότητας: τυπική απόκλιση/μέση τιμή*100). Έγινε ανάλυση διακύμανσης ANOVA 2x2 (προτίμηση - οπτική ανατροφοδότηση, SPSS 24.0, p<0.05). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι παράγοντες οπτική ανατροφοδότηση και προτίμηση δεν επηρέασαν σημαντικά το εύρος διακύμανσης των τιμών Fx, Fy και Fz με το δεξί χέρι και το αριστερό χέρι. Οι κατακόρυφες δυνάμεις (Fz) ήταν σημαντικά μεγαλύτερες από τις πλαγιομετωπιαίες δυνάμεις (Fy) που ήταν πάντα σημαντικά μεγαλύτερες από τις προσθιοπίσθιες δυνάμεις (Fx) σε όλες τις πειραματικές συνθήκες. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η προτίμηση του χεριού και η ύπαρξη οπτικής ανατροφοδότησης δεν φαίνεται να είναι περιοριστικοί παράγοντες της σταθερής εκτέλεσης της δεξιότητας της τρίπλας των ερασιτεχνών καλαθοσφαιριστών. Οπότε τα προπονητικά προγράμματα ατομικής τεχνικής οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τους τέτοιου είδους αποτελέσματα. Οι προοπτικές εξέλιξης της έρευνας πρέπει ίσως να επικεντρωθούν στη συγκριτική ανάλυση καλαθοσφαιριστών υψηλού επιπέδου και αρχάριων αθλητών. Βιβλιογραφία: 1. Mohaimin, Α., & Kishore, Υ. (2014). Int J Phys Edu Sports & Health, 1(2): Fujii, K., et al. (2010). Percept Mot Skills, 110(3):

48 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική του Αθλητισμού Ο-15 ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΚΤΕΙΝΟΝΤΩΝ ΜΥΩΝ ΤΟΥ ΓΟΝΑΤΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΗΛΙΚΩΝ A. Φορόπουλος, Α. Σαχάς, Ε. Μπάσσα, Η. Παράσχος, Χ. Κοτζαμανίδης, και Δ. Πατίκας Εργαστήριο Αξιολόγησης της Βιολογικής Απόδοσης του Ανθρώπου, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Ο Ρυθμός Ανάπτυξης Δύναμης (ΡΑΔ) ή Ροπής (ΡΑΡ) είναι ένας δείκτης αξιολόγησης της εκρηκτικής δύναμης. Επηρεάζεται από παράγοντες όπως η σκληρότητα του μυοτενοντίου συμπλέγματος, η κατανομή των μυϊκών ινών κλπ. (1). Τα παιδιά έχει αναφερθεί ότι παρουσιάζουν μικρότερη σκληρότητα του μυοτενοντίου συμπλέγματος (2) και μεγαλύτερη κατανομή αργών μυϊκών ινών (3) από τους ενήλικες, στοιχεία που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον ΡΑΔ. Στους μυς του αγκώνα (4) έχουν αναφερθεί χαμηλότερες τιμές ΡΑΡ στα παιδιά αλλά υπάρχει ελλιπής πληροφορία για τους μυς του γόνατος. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να συγκρίνει τον Ρυθμό Ανάπτυξης της Ισομετρικής Ροπής των εκτεινόντων μυών του γόνατος μεταξύ μη αθλούμενων προέφηβων αγοριών και ανδρών. Η διερεύνηση πιθανών ηλικιακών διαφορών στον ΡΑΡ των εκτεινόντων μυών του γόνατος θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των δυνατοτήτων των παιδιών πoυ συχνά εμπλέκονται σε κινήσεις και αγωνίσματα ισχύος όπου ο ΡΑΡ είναι ιδιαίτερα σημαντικός. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντικά 12 μη αθλούμενοι άνδρες (23-30 ετών) και 9 μη αθλούμενα αγόρια προεφηβικής ηλικίας (8-10 ετών). Οι συμμετέχοντες επισκέφτηκαν το εργαστήριο δύο φορές. Την πρώτη φορά μετά από προθέρμανση εκτέλεσαν 3 μέγιστες εκρηκτικές ισομετρικές εκτάσεις του γόνατος διάρκειας 3 s στο ισοκινητικό δυναμόμετρο Cybex Norm μετά από την εντολή «Όσο το δυνατόν πιο γρήγορα» στις γωνίες των 60, 70, 80, 90, 100, με τυχαία σειρά, για να διαπιστωθεί η γωνία παραγωγής της μέγιστης ισομετρικής ροπής τους. Την επόμενη ημέρα κάθε συμμετέχων εκτέλεσε το ισομετρικό τεστ με τρείς προσπάθειες στη γωνία παραγωγής της μέγιστης ροπής του (Γωνία ( ): αγόρια: 97,78±4,41, άνδρες: 73,33±11,55). Καταγράφηκε η ροπή με συχνότητα δειγματοληψίας 1000 Hz. Αναλύθηκε η καλύτερη ως προς τη μέγιστη ροπή προσπάθεια και υπολογίστηκε με λογισμικό Matlab (Matlab 6.1, The MathWorks Inc.) η μέγιστη ροπή, ο ΡΑΡ για τα χρονικά διαστήματα 0-30, 0-50, και ms και ο μέγιστος ΡΑΡ με βήμα 20 ms. Για την στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε t-test για ανεξάρτητες ομάδες. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική υπεροχή των ενηλίκων έναντι των παιδιών στις α- πόλυτες τιμές της μέγιστης ισομετρικής ροπής, του μέγιστου ΡΑΡ και του ΡΑΡ στα 30, 50, 100 και 200 ms. (p<0,05). Η διαφορά στον μέγιστο ΡΑΡ παρέμεινε στατιστικά σημαντική και όταν εκφράστηκε ως προς την Μέγιστη Ισομετρική Ροπή (Πίνακας 1). Πίνακας 1: Μέσοι όροι ± Τυπική απόκλιση των μεταβλητών για τις δύο ομάδες συμμετεχόντων Άνδρες (n=12) Αγόρια (n=9) Μέγιστη Ροπή (Nm) 223,9±63,5 86,5±15,7 *** ΡΑΡ (Nm/s) μέγιστος 2652,9±1395,5 582,3±232,7 *** 0-30 ms 1066,5±1012,6 194,2±178,8 * 0-50 ms 1446,6±1043,4 250,3±214,8 ** ms 1343,1±533,4 285,3±203,9 *** ms 882,5±294,8 219,4±142,4 *** *, **, ***: Στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ ενηλίκων και παιδιών (p<0,05, p<0,01, p<0,001), αντίστοιχα. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα οι διαφορές στον ΡΑΡ μεταξύ παιδιών και ενηλίκων δεν μπορούν να εξηγηθούν μόνο από τις διαφορές στην παραγωγή μέγιστης δύναμης. Πιθανές διαφορές στη σκληρότητα του μυοτενοντίου συμπλέγματος (2) αλλά και στην μυϊκή ενεργοποίηση ενδεχομένως ευθύνονται για την χαμηλή απόδοση στον ΡΑΡ των παιδιών, κάτι που χρήζει περαιτέρω διερεύνησης. Βιβλιογραφία: 1. Maffiuletti, N., et al. (2016). Eur J Appl Physiol, 116(6): Kubo, K., et al., (2001). Int J Sports Med, 22(2): Lexell, J., et al. (1992). Muscle Nerve, 15: Dotan, R., et al. (2013). J Sports Sci, 31(9):

49 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική του Αθλητισμού Ο-16 ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΝ ΠΛΕΙΟΜΕΤΡΙΚΩΝ ΑΛΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ ΑΛΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΧΥ Ι. Παπασωτηρίου, Ι. Σταυρίδης, Κ. Πολίτη, Ε. Φραγκούλης, και Γ. Παραδείσης Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Η μεταδιεγερτική ενεργοποίηση (ΜΔΕ) αποτελεί φαινόμενο κατά το οποίο ένα ασκησιογενές ερέθισμα μπορεί να προκαλέσει άμεση αύξηση της απόδοσης (1). Οι πλειομετρικές ασκήσεις αποτελούν συχνά ασκήσεις επιλογής για την επίτευξη αυτού του φαινομένου. Παράλληλα η εκτέλεση τους μπορεί να γίνει με το βάρος του σώματος ή με εύκολα προσβάσιμο εξοπλισμό όπως η χρήση γιλέκων με βάρη για αύξηση της επιβάρυνσης. Ωστόσο αυτό το είδος ασκήσεων δεν έχει μελετηθεί εκτεταμένα στη βιβλιογραφία για την αποτελεσματικότητα τους στην πρόκληση ΜΔΕ. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει την άμεση επίδραση οριζόντιων αλμάτων στο κατακόρυφο άλμα και στην ισχύ. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Στη μελέτη συμμετείχαν 15 άρρενες αθλητές ισχύος με >2 έτη εμπειρίας στην προπόνηση με πλειομετρικές ασκήσεις, οι οποίοι εκτέλεσαν 3 συνθήκες σε τυχαιοποιημένη σειρά. Η πρώτη συνθήκη ή- ταν η συνθήκη ελέγχου, η δεύτερη συνθήκη αφορούσε την εκτέλεση 3 σετ 10 οριζόντιων μονοποδικών αλμάτων, και η τρίτη συνθήκη αφορούσε την εκτέλεση των ίδιων πλειομετρικών αλμάτων αλλά με χρήση πρόσθετου βάρους (10% του σωματικού βάρους κάθε αθλητή). Πριν και 4 λεπτά μετά από κάθε συνθήκη εκτελέσθηκαν 2 κατακόρυφα άλματα από θέση ημικαθίσματος, όπου υπολογίσθηκε το ύψος πτήσης μέσω βιντεοανάλυσης με χρήση κάμερας υψηλής ταχύτητας (1200 fps; Casio EX-F1) και η ισχύς από την μέθοδο των Samozino και συν. (2). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ανάλυση διασποράς έδειξε σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ χρόνου και συνθήκης για το ύψος άλματος (F (2,42) = 24,586, p< 0,001). Η post-hoc ανάλυση έδειξε σημαντική αύξηση στην επίδοση στο άλμα μετά από τις δύο συνθήκες πλειομετρικών αλμάτων, είτε χωρίς βάρος (Mean difference=2,94 cm, p< 0,001, 95% CI=1,41 4,32 cm) είτε με βάρος (Mean difference=2,97 cm, p< 0,001, 95% CI=2,32 3,63 cm). Συγκεκριμένα η αύξηση του άλματος ήταν 9,2% (±7,81) για την συνθήκη χωρίς βάρος και 9,4% (±4,54) για την συνθήκη με βάρος, ενώ η αύξηση στην ισχύ για την ομάδα με και χωρίς βάρος ήταν 10,4% (±8,6) και 10,2% (±4,9), αντίστοιχα. ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η προπόνηση με οριζόντια πλειομετρικά άλματα με τη χρήση του ενός μέλους των κάτω άκρων αποτελεί μια αποτελεσματική μέθοδο για την αύξηση της απόδοσης στο κατακόρυφο άλμα και της ισχύος των κάτω άκρων μετά από 4 λεπτά. Ωστόσο, η χρήση πρόσθετου βάρους δε φαίνεται να επιφέρει μεγαλύτερη βελτίωση σε αυτές τις δύο παραμέτρους. Βιβλιογραφία: 1. Tillin, N.A., & Bishop, D. (2009). Sports Med, 39(2): Samozino, P., et al. (2008). J Biomech, 41(14):

50 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική του Αθλητισμού Ο-17 Η ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ ΩΣ ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΒΙΟΚΙΝΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΤΟ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ ΑΛΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ Χ. Χαλίτσιος, Θ. Νικοδέλης, Β. Πανουτσακόπουλος, και Η.Α. Κόλλιας Εργαστήριο Βιοκινητικής, Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Θεσσαλονίκης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Το κατακόρυφο άλμα με αντιμεταθετική κίνηση χωρίς αιώρηση των άνω άκρων (CMJ) αποτελεί μια διαδεδομένη δοκιμασία αξιολόγησης μέσω του οποίου μπορούν να αξιολογηθούν παράμετροι απόδοσης των κάτω άκρων (1). Το ύψος άλματος (h JUMP ) στο CMJ σχετίζεται θετικά με διάφορες παραμέτρους τις αθλητικής απόδοσης και μπορεί να υπολογιστεί αξιόπιστα και με χαμηλού κόστους εξοπλισμό (2,3). Η πρόοδος σε νέες υπολογιστικές και αναλυτικές μεθόδους διαχείρισης των δεδομένων έχει επιτρέψει την παραγωγή γνώσης από ετερογενή, θορυβώδη, πολύπλοκα και μεγάλου όγκου δεδομένα (4). Η χρήση της μεθόδου Principal Components Analysis έχει τεκμηριώσει επίδραση του προπονητικού υπόβαθρου στις παραμέτρους που καθορίζουν την επίδοση στα κατακόρυφα άλματα (5,6). ΣΚΟΠΟΣ: Η διερεύνηση της χρήσης εργαλείων και τεχνικών ταξινόμησης ικανών να διαχωρίσουν και να ε- ντοπίσουν τις σημαντικές παραμέτρους που διαφοροποιούν αθλητές διαφορετικών αθλημάτων με βάση την απόδοση στο CMJ. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Εξετάστηκαν 81 καλαθοσφαιριστές (BA) και ποδοσφαιριστές (SO) επαγγελματικών ομάδων ( έτη, m, kg), οι οποίοι εκτέλεσαν τρία CMJ πάνω σε δυναμοδάπεδο Κ-Delta (K-Invent Biomecanique, Orsay, France, συχνότητα δειγματοληψίας: 500Hz). Οι παράμετροι που υπολογίστηκαν για την φάση υποχώρησης ήταν ο μέγιστος (RFD Dmax ) και ο μέσος (RFD Dave ) ρυθμός ανάπτυξης της δύναμης, και η ώθηση (IMP D ). Για τη φάση προώθησης εξήχθησαν η ώθηση (IMP U ), η μέγιστη (F Umax ) και μέση (F Uave ) δύναμη, η μέγιστη (P Umax ) και μέση (P Uave ) ισχύς, η μετατόπιση του κέντρου μάζας (S BCM ) και η χρονική διαφορά (Δ Τ ) μεταξύ των S BCM και F Umax. Για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν το T-Test για ανεξάρτητα δείγματα και το Mann-Whitney test. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε λογιστική παλινδρόμηση με τη μέθοδο του προοδευτικού αποκλεισμού για την ταξινόμηση των ομάδων. Το επίπεδο σημαντικότητας ορίστηκε σε a=.05. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στον Πίνακα 1 παρουσιάζονται τα αποτελέσματα των εξεταζόμενων ομάδων για το CMJ. Στατιστικά σημαντικές διαφορές (p<.05) παρατηρήθηκαν για τον RFD Dmax (U 79 =1035, p=.041), RFD Dave (U 79 =1038, p=.038), IMP U (t 79 =2.375, p=.02), S BCM (t 79 =3.135, p=.002) και Δ Τ (U 79 =1188, p=.001). Πίνακας 1. Αποτελέσματα (μέσος όρος ± τυπική απόκλιση) των βιοκινητικών παραμέτρων στο CMJ. Παράμετρος h JUMP (m) RFD Dmax (kn/s) P Umax (W/kg) IMP U (Ns) Δ Τ (% contact) BA (n =39) 0.37 ± ± ± ± ± 8.3 SO (n =42) 0.41 ± 0.05* 11.9 ± 5.3* 55.2 ± ± 0.4* 13.6 ± 9.3* *: p<.05 Το μοντέλο της λογιστικής παλινδρόμησης περιλάμβανε τις μεταβλητές RFD Dave, IMP D, IMP U, Δ Τ και επιτεύχθηκε ταξινόμηση των ομάδων (τιμή για την επιφάνεια κάτω από την καμπύλη ROC AUC =.871, η οποία μετά από ανά-δειγματοληψία και με επανατοποθέτηση διορθώθηκε σε ROC AUC =.847). Η ευαισθησία και η εξειδίκευση υπολογίστηκαν σε.83 και.79 αντίστοιχα. Οι τέσσερις ανεξάρτητες μεταβλητές ερμήνευσαν το 51% (Nagelkerke R 2 = 0.506) της συνολικής διακύμανσης. Διαπιστώθηκε ότι η μεταβλητή που αυξάνει περισσότερο το λόγο των πιθανοτήτων για την ταξινόμηση στην ομάδα των ποδοσφαιριστών παρά στους καλαθοσφαιριστές ήταν η IMP U. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Από τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας φάνηκε ότι αθλητές με διαφορετικό αθλητικό υπόβαθρο χρησιμοποιούν διαφορετικό συνδυασμό των κινητικών παραμέτρων για την εκτέλεση του CMJ, εύρημα που είναι σε συμφωνία με παλαιότερες μελέτες (5,6). Συμπερασματικά, η χρήση της λογιστικής παλινδρόμησης αποτελεί έγκυρο εργαλείο για την ταξινόμηση αθλητών με βάση τα βιοκινητικά χαρακτηριστικά του κατακόρυφου άλματος και είναι βοήθημα για τους προπονητές σχετικά με το είδος της προπόνησης που πρέπει να εφαρμοστεί για τη βελτιστοποίηση της αλτικής ικανότητας των αθλητών τους. Βιβλιογραφία: 1. Claudino, J., et al. (2017). J Sports Sci Med, 20(4): Balsalobre-Fernadez, C., et al. (2014). J Strength Cond Res, 28(2): Jason, D., et al. (2008). J Sports Sci, 26(1): Ferber, R., et al. (2016). J Biomech, 49(16): Kollias, I., et al. (2004). J Strength Cond Res, 18(3): Panoutsakopoulos, V., et al. (2014). J Sport Health Sci, 3(3):

51 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική του Αθλητισμού Ο-18 POWER PRODUCTION UNDER DIFFERENT LOADING CONDITIONS OF NATIONAL LEVEL THROWERS WHEN USING A PLYOMETRIC PENDULUM SWING TRAINING DEVICE V. Panoutsakopoulos, and I.A. Kollias Biomechanics Laboratory, Department of Physical Education and Sports Sciences at Thessaloniki, Aristotle University of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece (bpanouts@phed.auth.gr) INTRODUCTION-BACKGROUND: Throwing performance in athletics was significantly increased after drop jump (DJ) training (5) and it was found to be significantly related with power produced at countermovement jump tests (1). Plyometric pendulum swing exercises (PPE) on special devices (3) induces a power training effect similar to drop jump training. When using the PPE devices as training stimuli, the impact dynamics, in particular the kinetic energy at the instant of impact (Ek), can be controlled and thus different loading intensities can be applied that result in altered kinematic, kinetic and electromyographic (EMG) outputs (3). AIM: To examine the effect of different loading conditions under the constrain of equal impact kinetic energy on performance and power production during PPE tests in adult track and field throwers. METHODS: Four male national level throwers volunteered for the study ( years, cm, kg). Participants executed a maximum voluntary isometric contraction (MVC) test to record baseline EMG activity of the lower limb muscles, DJ from 40cm to obtain baseline E K and PPE tests at 75% (PPE 75 ), 100% (PPE 100 ) and 125% (PPE 125 ) of baseline E K. PPE tests (3) were executed in a random order in two different modalities: MASS (baseline impact E K was achieved with added mass on the PPE device) and VEL (baseline impact E K was controlled by adopting different initial release positions). EMG recordings were acquired from 8 lower limb muscles with Biometrics SX230 bipolar electrodes (Biometrics, Ltd, Gwmfelinfach, Gwent, UK). Data acquisition, smoothing, synchronization, and analysis of force (S f :1 khz), EMG (S f :1 khz) and video (S f : 300fps) recordings for 10 trials were conducted using a software package developed by K-Invent (K-Invent, Orsay, France). Differences were checked using a 2 x 3 repeated measures ANOVA. RESULTS: Maximum isometric force output at the MVC test was 3.6 ± 1.6 kn. Average DJ E K was 234 ± 31 J and jumping height was 33.6 ± 3.1 cm. Results for the PPE tests are presented in Table 1. PPE performance was significantly higher for VEL compared to MASS. Power production (P MAX ) significantly decreased from PPE 075 through PPE 125 at MASS condition. TABLE 1. Results (mean standard deviation) for the PPE tests (n=10). Parameter Load PPE 075 PPE 100 PPE 125 PPE jump (cm) MASS a,b VEL * * P MAX (W/kg) MASS a a,b VEL * a * Knee flexion (deg) MASS a 22 2 a,b VEL 9 6* 20 5* a 36 11* a,b *: p<.05 vs M; a : p<.05 vs PPE 075 ; b : p<.05 vs PPE 100 Higher pre-activation was observed for the m. Tibialis Anterior and m. Rectus Femoris. Furthermore, higher m. Vastus Lateralis EMG activity was observed during the braking phase for MASS in all three testing intensities and it presented higher pre-activation during the 100 ms and 50 ms prior to contact in MASS compared to VEL (p <.05). DISCUSSION CONCLUSION: Results revealed that for a given impact E K, different loading conditions and intensities resulted in altered biomechanical parameters that interpret the plyometric function of the lower limb muscles during a jumping exercise. Jumping performance was increased when participants had to execute the PPE under the demand to overcome the movement velocity rather than the added mass condition and also with the lowest exercise intensity. This confirms previous findings that when the load is lower, the more the optimal force-velocity profile is oriented toward velocity capabilities (4). In conclusion, PPE devices could contribute to estimate the force-velocity profile of athletes (2) and thus to plan specific and individualized training programs for maximizing power output production. References: 1. Kyriazis, T.A., et al. (2009). J Strength Cond Res, 23(6): Morin, J.B., & Samozino, P. (2015). Int J Sports Physiol Perform, 11(2): Panoutsakopoulos, V., et al. (2013). Proc. 19 th E.S.B., v1, PP Samozino, P., et al. (2012). Med Sci Sports Exerc, 44(2): Terzis,G., et al. (2009). J Strength Cond Res, 23(9):

52 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών / Υπολογιστική Εμβιομηχανική Ο-19 Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΝΑΝΟΔΟΜΗΜΕΝΩΝ ΙΝΩΔΩΝ ΠΟΛΥΜΕΡΙΚΩΝ ΙΚΡΙΩΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΪΝΟΠΟΙΗΣΗΣ A. Σαρακίνης 1, Δ. Μαρκάτος 2, και Δ. Μαυρίλας 2 1 Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών, Πανεπιστήμιο Πάτρας, Πάτρα (asarakin@hotmail.gr), 2 Εργαστήριο Εμβιομηχανικής και Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, Τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πάτρας, Πάτρα ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη λειτουργικών υλικών για βιοϊατρικές εφαρμογές, αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση (1). Η ηλεκτροϊνοποίηση έχει αποδειχτεί μια αξιόπιστη τεχνική για την παρασκευή νανοϊνωδών υλικών καθώς τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά των παραγόμενων ινών και των μεμβρανών τα καθιστούν ιδανικά υλικά για εφαρμογές βιοϊατρικής και ιστομηχανικής. Ιδιαίτερα σε εφαρμογές ιστομηχανικής, απαιτούνται όλο και πιο συχνά ίνες συγκεκριμένου προσανατολισμού, καθώς έχουν αποδειχτεί ικανές στο να ρυθμίζουν κυτταρικές συμπεριφορές όπως τη μορφολογία των κυττάρων, την διαφοροποίησή τους και το σχηματισμό της εξωκυττάριας μήτρας (2). Ο πιο άμεσος τρόπος παρασκευής τέτοιων ινών περιλαμβάνει τη χρήση περιστρεφόμενου συλλέκτη (1). Μεταξύ των διαφόρων πολυμερών που χρησιμοποιούνται ως υλικά ηλεκτροϊνοποίησης, η πολυβινυλική αλκοόλη (PVA) αποτελεί ένα βιοσυμβατό και μη τοξικό πολυμερές με εξαιρετικές μηχανικές και χημικές ιδιότητες (3). ΣΚΟΠΟΣ: Στην παρούσα εργασία επιδιώξαμε την παρασκευή ικριωμάτων από PVA, συγκεκριμένης αρχιτεκτονικής, δίνοντας βάση στον προσανατολισμό των ινών, καθώς και στον έλεγχο της μηχανικής συμπεριφοράς τους, έτσι ώστε να συμφωνεί με εκείνη των φυσιολογικών ιστών που θα αντικατασταθούν. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Για την κατασκευή των ευθυγραμμισμένων νανοϊνών χρησιμοποιήσαμε διάλυμα πολυβινυλικής αλκόολης, την οποία προμηθευτήκαμε σε κρυσταλλική μορφή με χαρακτηριστικά: G ALDRICH Poly(vinyl alcohol), Average Mw 85, ,000, 87-89% hydrolysed. Επίσης, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε περιστρεφόμενος συλλέκτης με δυνατότητα ελέγχου στροφών. Η βελτιστοποίηση στον σχεδιασμό του ικριώματος επιτεύχθηκε με την μεταβολή των διαφόρων παραμέτρων της ηλεκτροϊνοποίησης (εφαρμοζόμενη τάση, ταχύτητα συλλέκτη, κτλ). Η μορφολογία και ο προσανατολισμός των ινών εξετάστηκαν μέσω Ηλεκτρονικής Μικροσκοπίας Σάρωσης (SEM). Πραγματοποιήθηκαν εν συνεχεία δοκιμές εφελκυσμού (παράλληλα και κάθετα στη διεύθυνση των ινών) για υπολογισμό των μηχανικών ιδιοτήτων τους, καθώς και μετρήσεις των γωνιών διαβροχής των ικριωμάτων για εκτίμηση της υδροφιλικότητάς τους. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι παραγόμενες ίνες παρουσίασαν μια ομοιόμορφη μορφολογία χωρίς ατέλειες, με τη διάμετρό τους να κυμαίνεται μεταξύ 200 και 300 nm. Στις υψηλότερες ταχύτητες συλλογής των ινών (>2000 rpm) παρατηρήθηκε αυξημένη ευθυγράμμιση (Εικόνα 1), με υψηλή αντοχή και βελτιωμένη ανισοτροπία σε σχέση με αυτές που παρήχθησαν σε χαμηλότερες ταχύτητες, ενώ οι μηχανικές ιδιότητες ήταν σημαντικά μεγαλύτερες (άνω του 60%) στη διεύθυνση παράλληλα στις ίνες, σε σχέση με αυτήν κάθετα στις ίνες. Τέλος, τα ικριώματα που παρήχθησαν στις υψηλότερες ταχύτητες παρουσίασαν μια πιο υδρόφοβη συμπεριφορά, με τις τιμές των γωνιών διαβροχής να κυμαίνονται από 40 έως 55. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Πιστεύουμε ότι η δυνατότητα ελέγχου της δομικής οργάνωσης των ινών και των μηχανικών ιδιοτήτων τους σε νανο-μικροσκοπική και μακροσκοπική κλίμακα θα μας επιτρέψει να σχεδιάσουμε πολυμερικά ιστομηχανικά ικριώματα με χαρακτηριστικά βιομιμητισμού, προσφέροντας στα κύτταρα που προσεγγίζουν, το κατάλληλο μηχανικό και γεωμετρικό περιβάλλον (παρόμοιο με τον φυσικό ιστό) για την ανάπτυξη, προσκόλληση και πολλαπλασιασμό τους μέσα στο ικρίωμα. Βιβλιογραφία: 1. Bakhshandeh, B., et al. (2011). Acta Pharmacologica Sinica, 32(5): Uyar, T, & Kny, E. (2017). Electrospun Materials for Tissue Engineering and Biomedical Applications. Woodhead Publishing 3. Zhong, S.P., et al. (2010). Wiley Interdiscip Rev Nanomed Nanobiotechnol, 2(5):

53 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών / Υπολογιστική Εμβιομηχανική Ο-20 Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥ ΝΑΝΟΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΜΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΛΙΠΟΣΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΪΝΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΙΝΩΔΩΝ ΜΕΜΒΡΑΝΩΝ ΠΟΛΥΒΙΝΥΛΙΚΗΣ ΑΛΚΟΟΛΗΣ Α. Μητροπούλου 1, Δ. Μαρκάτος 2, Σ. Αντιμησιάρη 1,3, και Δ. Μαυρίλας 2 1 Τμήμα Φαρμακευτικής, Εργαστήριο Φαρμακευτικής Τεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα (athina_93@live.com), 2 Τμήμα Μηχανολόγων & Αεροναυπηγών Μηχανικών, Εργαστήριο Εμβιομηχανικής και Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα, 3 ITE/IEXMH, Πλατάνι, Ρίο, Πάτρα ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Τα λιποσώματα διαθέτουν αρκετά πλεονεκτήματα ως νανοφορείς βιοδραστικών ουσιών λόγω της βιοσυμβατότητάς τους, και έχουν ικανότητα για στοχευμένη χορήγηση, ελεγχόμενη αποδέσμευση και προστασία των εγκλωβισμένων ουσιών. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν κάποια μειονεκτήματα όσον αφορά την εκτεταμένη χρήση τους λόγω του σχετικά μικρού χρόνου ημιζωής τους που έχει ως επακόλουθο την ανεπαρκή συγκράτηση της δραστικής ουσίας στο σημείο εφαρμογής. Ο συνδυασμός λιποσωμάτων με πολυμερικά νανωϊνώδη ικριώματα (scaffolds) θα μπορούσε να ξεπεράσει τους παραπάνω περιορισμούς χρήσης συμβατικών λιποσωμάτων και να επεκτείνει τις εφαρμογές τους στη βιοϊατρική μηχανική (1,2). Η τεχνική της ηλεκτροϊνοποίησης αποτελεί μια αναδυόμενη μέθοδο για παρασκευή ινωδών πολυμερικών ικριωμάτων. Η ευελιξία στην παρασκευή των ινών, οι εξαιρετικές ιδιότητες των μεμβρανών, η υψηλή αναλογία επιφάνειας ανά όγκο και η ελεγχόμενη βιοαποικοοδόμηση των ινών, καθιστούν τα παραπάνω ικριώματα ιδανικούς φορείς βιοδραστικών ουσιών, όπως αντιβιοτικά, DNA, αυξητικούς παράγοντες, κτλ. (3). Μεταξύ των διαφόρων πολυμερών που χρησιμοποιούνται ως υλικά ηλεκτροϊνοποίησης, η πολυβινυλική αλκοόλη (PVA) αποτελεί ένα βιοαποικοδομήσιμο, βιοσυμβατό και μη-τοξικό πολυμερές με ε- ξαιρετικές μηχανικές και χημικές ιδιότητες, γεγονός που την καθιστά ιδανική για εφαρμογές μεταφοράς φαρμάκων (4). ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάπτυξη ενός συστήματος χορήγησης φαρμάκων, βασισμένο σε νανοΐνες εμπλουτισμένες με λιποσώματα. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Στην παρούσα εργασία παρήχθησαν ινώδη ικριώματα από PVA, εμπλουτισμένα με λιποσώματα στα οποία εγκλείεται η φθορίζουσα ουσία, καλσεΐνη (ως μόριο-μοντέλο υδατοδιαλυτού φαρμάκου). Οι λιποσωμικές συνθέσεις που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: α) DSPC (1,2-διστεαροϋλο-3-γλυκερο-3- φωσφοχολίνη) / Chol (χοληστερόλη), σε μοριακή αναλογία 1:1, και β) PC (Φωσφατιδυλοχολίνη). Για την παρασκευή νανοϊνών που εμπεριέχουν λιποσωμική-καλσεΐνη μέσω ηλεκτροϊνοποίησης, χρησιμοποιήθηκε διάλυμα PVA που περιείχε διασπορά λιποσωμικής-καλσεΐνης σε κατάλληλη συγκέντρωση. Η μορφολογία των ινωδών μεμβρανών εξετάστηκε με Ηλεκτρονική Μικροσκοπία Σάρωσης (SEM). Για να επιβεβαιωθεί η επιτυχής ενσωμάτωση των λιποσωμάτων στις ίνες, χρησιμοποιήθηκε Συνεστιακό Μικροσκοπιο Σάρωσης με Λέϊζερ (Confocal Laser Scanning Microscope). Η ακεραιότητα των λιποσωμάτων πριν και μετά την ενσωμάτωσή τους στις νανοΐνες προσδιορίστηκε από το συγκριτικό ποσοστό συγκράτησης της εγκλωβισμένης χρωστικής (% Latency) [που είχε αρχικά εγκλωβιστεί στα λιποσώματα σε υψηλή συγκέντρωση ώστε να αποσβήνεται ο φθορισμός της], μετά από μετρήσεις της έντασης φθορισμού των δειγμάτων, πριν και μετά την καταστροφή τους με απορρυπαντικό (Triton X-100). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι εικόνες SEM απεικονίζουν λεπτές, ομοιογενείς και συνεχείς ίνες χωρίς ορατές ατέλειες μέσα στις οποίες είναι εμφανής η ύπαρξη σφαιριδίων ή ελλειψοειδών δομών, πιθανότατα λιποσωμάτων (ή και συσσωματώματα αυτών) Η απεικόνιση των ινών με το Συνεστιακό Μικροσκόπιο Σάρωσης επιβεβαιώνει τα παραπάνω, καθώς τα φθορίζοντα σήματα κατά μήκος των ινών υποδεικνύουν την ύπαρξη μεμονωμένων λιποσωμάτων με καλσεΐνη εντός των ινών. Οι μετρήσεις του ποσοστού της συγκράτησης καλσεΐνης στις ίνες έδειξαν ότι τα ενσωματωμένα στις ίνες λιποσώματα DSPC/Chol παρουσίασαν υψηλό και σταθερό ρυθμό συγκράτησης της καλσεΐνης, αντίθετα από τις ίνες με τα PC λιποσώματα στις οποίες το ποσοστό συγκράτησης μειώνεται σημαντικά. Το τελευταίο αποτέλεσμα είναι λογικό αφού τα λιποσώματα DSPC/Chol έχουν μεγαλύτερη σταθερότητα (πιο σκληρή μεμβράνη) από τα λιποσώματα PC. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Λαμβάνοντας υπόψη τις συνδυασμένες ιδιότητες των λιποσωμάτων και των νανοϊνών, το ανωτέρω σύστημα θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ένα κατάλληλο μέσο μεταφοράς και διανομής βιολογικά δραστικών ουσιών στην ιστομηχανική και την αναγεννητική ιατρική. Βιβλιογραφία: 1. Mickova, A., et al. (2012). Biomacromolecules, 13(4): Ashfari M. (2016). Electrospun Nanofibers. Woodhead Publishing 3. Mufamadi, M.S., et al. (2011). J Drug Deliv, 2011: Yang, E., et al. (2008). Mater Lett, 62(20):

54 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών / Υπολογιστική Εμβιομηχανική Ο-21 Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΟΡΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΩΝ ΚΑΡΔΙΑΚΩΝ ΒΑΛΒΙΔΩΝ A. Δημόπουλος 1, και Δ. Μαυρίλας 2 1 Τμήμα Επιστήμης των Υλικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα (andreasdim810@gmail.com), 2 Εργαστήριο Εμβιομηχανικής και Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, Tμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα. ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Ο σχηματισμός κρυσταλλικών φάσεων φωσφορικού ασβεστίου σε βιοπροσθετικές καρδιακές βαλβίδες ευθύνεται για την δυσλειτουργία τους (1) και συνεπώς για τον περιορισμό της χρήσης τους σε ηλικιωμένους ασθενείς με χαμηλό μεταβολισμό ασβεστίου. Οι μηχανισμοί που οδηγούν στον σχηματισμό των κρυσταλλικών φάσεων δεν είναι πλήρως κατανοητοί. Ανάμεσα σε πλήθος βιολογικών και τεχνολογικών παραγόντων οι μηχανικές τάσεις που αναπτύσσονται κατά τη λειτουργία των βαλβίδων πιστεύεται ότι συνεισφέρουν δυνητικά στην επιτάχυνση του φαινομένου. Έχει αναφερθεί ότι σε περίπτωση εκφυλιστικής στένωσης, παρουσιάζεται ίνωση και ασβεστοποίηση των βαλβιδικών πτυχών λόγω της μειωμένης αντοχής της βαλβίδας κατά την μηχανική καταπόνηση (2).Συνεπώς είναι απαραίτητη η πραγματοποίηση μηχανικών δοκιμών νέων βιοϋλικών που προορίζονται για την κατασκευή των βαλβίδων, όπου σε υψηλό υπερκορεσμό διαλύματος οι φάσεις μπορούν να σχηματιστούν σύμφωνα με την τιμή του ph του διαλύματος (3). ΣΚΟΠΟΣ:. Σκοπός της εργασίας είναι να πραγματοποιηθούν δοκιμές βιολογικών βαλβίδων σε πλήρη ρευστομηχανική φυσιολογική λειτουργία, σε κατάλληλα διαμορφωμένο αντιδραστήρα σταθερού ph για ασβεστοποίηση in vitro και σύγκριση των αποτελεσμάτων απουσία μηχανικών τάσεων στα ίδια βιοϋλικά. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Στην παρούσα έρευνα πραγματοποιήθηκαν δοκιμές βιολογικών βαλβίδων από χοίρους. Αρχικά οι βαλβίδες καθαρίστηκαν και τοποθετήθηκαν σε ειδικό ρυθμιστικό διάλυμα φωσφορικών 0,15 Μ(KH 2 PO 4 ) με ph 7.4 και 0.625% γλουταραλδεϋδης (25% w/v) με σκοπό την προετοιμασία των ιστών για να παρεμποδιστεί η αποσύνθεση του κολλαγόνου με την ανάπτυξη διαμοριακών διασυνδέσεων. Κάνοντας χρήση του αντιδραστήρα ασβεστοποίησης και με τη βοήθεια κατάλληλων χημικών διαλυμάτων ηλεκτρολυτών και ιόντων Ca και PO 4 σε φυσιολογικές συγκεντρώσεις και ph = 7.4 επιτυγχάνεται η ασβεστοποίηση της βαλβίδας στους 37 ο C.Ο έλεγχος του ph, η αυτόματη τιτλοδότηση, οι μετρήσεις πιέσεων και ροής επιτυγχάνονται μέσω λογισμικών που προγραμματίστηκαν στα πλαίσια του ερευνητικού προγράμματος TECAS. Ο χαρακτηρισμός και η αξιολόγηση του βαθμού ασβεστοποίησης πραγματοποιήθηκε με μικροσκοπική εξέταση σε ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης (SEM) με δυνατότητα χαρακτηρισμού των εναποθέσεων (EDS), και ακτινογραφία με ψηφιακή μαστογραφία. Η ποσοτική ανάλυση των διαλυμάτων εργασίας έγινε με Φασματοφωτομετρία Υπεριώδους-Ορατού (UV-Vis) και Φασματοσκοπία Ατομικής Απορρόφησης (AAS). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σύμφωνα με το νόμο του Bernoulli και τα αποτελέσματα των πιέσεων, η τιμή της ΔΡpressure που βρέθηκε είναι ενδεικτική της ύπαρξης ασβεστοποίησης στη βαλβίδα. Τα αποτελέσματα από το SEM και τη ψηφιακή μαστογραφία (Εικόνα 1) καθώς και οι μετρήσεις AAS, UV-Vis, επιβεβαιώνουν την επικάθιση κρυστάλλων φωσφορικού ασβεστίου στη βαλβίδα. Εικόνα 1..Μαστογραφία αορτικής βαλβίδας (α) πριν και (β) μετά την ασβεστοποίησή της. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα αποτελέσματα μετά από δύο μέρες δοκιμών για κάθε βαλβίδα δείχνουν αυξημένο ρυθμό σχηματισμού κρυσταλλικών εναποθέσεων φωσφορικού ασβεστίου στις γλωχίνες και τα α- ορτικά τοιχώματα των βαλβίδων, με τοπογραφία παρόμοια με των φυσιολογικών εναποθέσεων in vivo. Σε εξέλιξη βρίσκονται δοκιμές ίδιων βαλβίδων σε παρόμοιες συνθήκες με απουσία μηχανικών τάσεων. Βιβλιογραφία: 1. Dweck, M.R., et al. (2012). J Am Coll Cardiol, 60(19): Freeman, R.V., & Otto, C.M. (2005). Circulation, 111(24): Mavrilas, D., et al. (2011). In: Noboru Motomura, IntechOpen (ed): Aortic Valve Surgery: InTech. 38

55 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών / Υπολογιστική Εμβιομηχανική Ο-22 Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή ΜΕΛΕΤΗ ΔΙΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΛΟ-ΚΕΡΑΜΙΚΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΩΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΥΓΚΟΛΛΗΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ Κ. Δημητριάδης 1, Ν. Σαργιώτη 1, T. Παπαδόπουλος 2, και Σ. Αγαθόπουλος 1 1 Τμήμα Μηχανικών Επιστήμης Υλικών, Πολυτεχνική Σχολή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα. (kdimit@cc.uoi.gr), 2 Εργαστήριο Βιοϋλικών, Οδοντιατρική Σχολή, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Α- θηνών, Αθήνα ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Στις ακίνητες οδοντιατρικές προσθετικές αποκαταστάσεις, η αντοχή του μεταλλο-κεραμικού δεσμού έχει μελετηθεί διεξοδικά υπό το πρίσμα διαφόρων οπτικών, που σχετίζονται με την in vitro μέθοδο μέτρησης της αντοχής του δεσμού, της τεχνικής κατασκευής του μεταλλικού υποστρώματος κ.λπ. Ωστόσο, υπάρχει φτωχή τεκμηρίωση σχετικά με την επίδραση του συγκολλητικού παράγοντα σε περιπτώσεις μεταλλο-κεραμικών προσθετικών αποκαταστάσεων. Οι περισσότερες μελέτες επικεντρώνονται στη χρήση συγκολλητικών παραγόντων στις μεταλλο-κεραμικές αποκαταστάσεις κραμάτων Τi, αλλά πολύ λίγες μελέτες έχουν επικεντρωθεί στα κράματα Co-Cr (1,2). ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας ήταν να μελετηθεί η επίδραση του συγκολλητικού παράγοντα στην αντοχή του μεταλλο-κεραμικού δεσμού μεταξύ κράματος Co-Cr και της οδοντιατρικής πορσελάνης αστρίου, όπου τα δοκίμια του Co-Cr κατασκευάστηκαν με τη μέθοδο Selective Laser Melting (SLM) (3). ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Aρχικά πραγματοποιήθηκε αμμοβολή 20 μεταλλικών υποστρωμάτων κράματος Co-Cr με σκόνη με κόκκους Al 2 O 3 (110μm). Στη συνέχεια τα μεταλλικά υποστρώματα χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των 10: την ομάδα Α στην επιφάνεια των οποίων δεν τοποθετήθηκε συγκολλητικός παράγοντας, και την ομάδα Β στην επιφάνεια των οποίων τοποθετήθηκε συγκολλητικός παράγοντας. Ακολούθησε η δόμηση της κεραμικής μάζας. Η αντοχή του δεσμού μετρήθηκε με δοκιμές κάμψης τριών σημείων και τα αποτελέσματα αναλύθηκαν στατιστικά με τη μέθοδο t-test και τη στατιστική Weibull. Οι στοιχειακές αναλύσεις (με SEM/EDS) και οι κρυσταλλογραφικές αναλύσεις (με XRD) διεξήχθησαν στον συγκολλητικό παράγοντα, στις διατομές των διεπιφανειών κράματος και πορσελάνης, και στις επιφάνειες θραύσης. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η αντοχή του δεσμού ήταν > 25 MPa (τιμή που απαιτείται από το ISO 9693) και η αστοχία ήταν συνεκτικού τύπου (στη μάζα κεραμικού). Η εφαρμογή του συγκολλητικού παράγοντα (που περιέχει TiO 2 ), ελάττωσε ελαφρώς την αντοχή του δεσμού, χωρίς, όμως, στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων (Α και Β). Η εφαρμογή του συγκολλητικού παράγοντα αύξησε το μέτρο Weibull, το οποίο αντικατοπτρίζει την αξιοπιστία της παραγόμενης ένωσης (Εικόνα 1). Εικόνα 1. Στατιστική Weibull. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η εργασία αυτή έδειξε ότι, ο συγκολλητικός παράγοντας μπορεί να βελτιώσει την αντοχή του δεσμού υπό την προϋπόθεση ότι έχει χαρακτηριστικά που βελτιώνουν θερμοδυναμικά τη χημική συνάφεια μεταξύ των φάσεων που έρχονται σε επαφή. Αυτή η απαίτηση δεν ικανοποιείται στην περίπτωση του κράματος Co-Cr και ενός συγκολλητικού παράγοντα που περιέχει TiO 2. Ωστόσο, η παρουσία συγκολλητικού παράγοντα στη διεπιφάνεια αυξάνει το μέτρο Weibull. Βιβλιογραφία: 1. Curtis, J.G., et al. (2015). J Prosthodont, 24(5): Tholey, M.J., et al. (2007). Dent Mater, 23: Koutsoukis, T, et al. (2015). J Prosthodont, 24:

56 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών / Υπολογιστική Εμβιομηχανική Ο-23 HOMOGENIZATION-BASED MULTISCALE MODELING OF SKELETAL MUSCLE TISSUES L.A. Spyrou 1, S. Brisard 2, and K. Danas 3 1 Biomechanics Group, Institute for Bio-Economy & Agri-Technology, Centre for Research & Technology Hellas, Volos, Greece (l.spyrou@certh.gr), 2 Universite Paris-Est, Laboratoire Navier, UMR 8205, CNRS, IFSTTAR, F Marne-la-Vallee, France, 3 LMS, CNRS, Ecole Polytechnique, Universite Paris-Saclay, Palaiseau, France INTRODUCTION BACKGROUND: Skeletal muscle has a complex hierarchical structure consisting of about 90-99% force-producing fibers embedded in a connective tissue matrix. However, muscle diseases, muscle injuries, and immobilization cause significant changes in the microstructural characteristics of muscle tissue. Such microstructural changes affect the macroscopic material behavior of the tissue since, regardless of their microstructural organization, both muscle fibers and connective tissue determine the overall properties of the whole muscle through their functional cooperation. The physiological functioning of skeletal muscles crucially depends on their mechanical properties and thus state-of-the-art research and treatment of muscle tissues require highly accurate and efficient methods for describing their mechanical behavior and characterizing their mechanical response. However, current state-of-the-art continuum constitutive models for muscles generally are phenomenological in nature and they do not incorporate any microstructural information, i.e. the distinct contributions of the muscle constituents, such as their material properties, their geometrical characteristics, and their volume fractions in the tissue [1]. Therefore, such models are unable to provide insight into skeletal muscle s macroscopic behavior upon its microstructural variations. There is only a very recent work [2] which proposed a constitutive model for skeletal muscles based on homogenization of the Voigt type in order to bridge the different length scales of the muscle structure. AIM: The scope of the study is the development of a novel multiscale modeling strategy for skeletal muscle structures based on analytical and numerical homogenization methods. Such a development becomes increasingly important for the better understanding of both healthy and diseased muscles mechanical characteristics considering their significant structural variations among different subjects. METHODS: This multiscale modeling strategy consists of two main tasks. The first task involves the development of an analytical homogenization constitutive model for the macroscopic response of skeletal muscles that takes into account their microstructural characteristics (i.e., volume fractions, material properties, and spatial distribution of constituents). An algorithm for the numerical implementation of the analytical model in a general purpose finite element program is also developed in order to be able to analyze 3D anatomical muscle structures while shedding light on how the macroscopic response of the skeletal muscle is affected by its micromechanical and microstructural properties. The second task considers a computational micromechanics methodology based on eroded Voronoi tessellations, which is used at one hand to obtain the effective mechanical behavior of various muscles numerically via FE simulations, and on the other hand to assess the accuracy of the analytical model. RESULTS: First, the analytical model parameters were identified using experimental data from the literature and then the predictions of the analytical homogenization model were compared to the FE results of the numerical homogenization model. The analytical model is found to be able to probe accurately the experimentally measured muscle response under different loading conditions and to be in very good agreement with the FE results for the full range of 3D loadings, a wide range of muscle fiber volume fractions (FVF), and a wide range of heterogeneity contrast between muscle fibers and intramuscular connective tissue (HC) (the maximum difference between the average stresses for a given value of the stretch was found about 15% under in-plane shear muscle response with FVF=60% and HC=50). In addition, the analytical model is applied on idealized fusiform and pennate muscle structures in order to show its efficiency to examine the effect of microstructural variations in an organ-scale model simulation. DISCUSSION CONCLUSIONS: The proposed microstructural constitutive model is able to describe fairly accurately the mechanical behavior of skeletal muscles upon the full range of three-dimensional loadings for a wide range of different compositions and material properties. As opposed to phenomenological modeling, the proposed microstructural modeling approach takes into account explicitly the dependence of the macroscopic response of the muscle upon the underlying microstructural arrangement, micro-deformation mechanisms, and material properties of its constituents. Such models are useful to better understand muscle function and the fundamental role of mechanics in muscle disease. References 1. Spyrou, L.A. & Aravas, N. (2011). J Appl Mech, 78:041015/ Spyrou, L.A., et al. (2017). J Theor Biol, 414:

57 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική των Βιοϋλικών / Υπολογιστική Εμβιομηχανική Ο-24 41

58 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης / Νευρομυϊκός Έλεγχος Ο-25 EFFECTS OF VISUAL FEEDBACK ON POSTURAL TRACKING OF DIFFERENT COMPLEXITY MOTION CUES H. Sotirakis 1, V. Munoz Martel 2, A. Arampatzis 2, and V. Hatzitaki 1 1 Department of Physical Education and Sports Sciences, Aristotle University of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece (sotiraki@phed.auth.gr), 2 Department of Training and Movement Sciences, Humboldt-Universität zu Berlin, Berlin, Germany INTRODUCTION-BACKGROUND: Active (voluntary) postural tracking of visual targets involves both Feedback and Feedforward control mechanisms. The former requires the processing of sensory information about performance, while the latter is based on prediction of the upcoming events. The relative contribution of each type of control depends on the predictability of the target to be tracked (1,2). However, the role of feedback for navigation in space when tracking a visual target is less well explored. AIM: The aim of this study was to investigate the effect of visual feedback on the coupling of postural sway with a moving visual target, as a function of its complexity. METHODS: Twenty adults (age=32±5) followed a vertically-moving visual target, illustrated on a TV screen, by shifting their weight antero-posteriorly under four conditions: Periodic with provided visual Feedback, Periodic no-feedback, Chaotic with Feedback, Chaotic no-feedback. Periodic motion was simulated by a sinusoidal waveform at 0.25Hz and Chaotic target motion by a Lorenz Attractor, bounded in the band 0.1-1Hz. The target-cop coupling was captured using one Kistler force-platform and assessed using spectral Coherence, Gain, and Phase. The comparison included the two target motion cues (periodic, chaotic) and the two feedback conditions (feedback, no-feedback) employing a 2x2 repeated measures ANOVA. RESULTS: Our results revealed lower coherence (p<.001) and gain (p<.001) and higher phase shift (p<.001) when tracking the Chaotic target. Feedback did not affect CoP-target coherence, albeit its absence induced greater gain (p<.001) for both targets and a greater phase-shift (p=0.010), only when tracking the chaotic target. Feedback*Complexity interactions were evident for Gain (p<.001) and Phase (p=0.011) only. Figure 1. Averaged data for Periodic (left) and Chaotic (right). Black line: the target motion; red: Nofeedback; blue: Yes-Feedback condition. DISCUSSION-CONCLUSION: The results reveal a consistent effect of feedback on the visuo-postural coupling. Specifically, the absence of feedback leads to a higher gain, but on the other hand, a lower phase shift. Interestingly, these effects were more evident when tracking the chaotic target. Furthermore, feedback information was more critical for the spatial coupling with the visual target while it imposes an extra constraint in the temporal domain. All in all, our results highlight the importance of feedback control of posture in unpredictable situations and suggesting greater involvement of perception-action coupling. References: 1. Hatzitaki, V., et al. (2015). PLoS One, 93: Sotirakis, H., et al. (2017). Neurosci Lett, 654:

59 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης / Νευρομυϊκός Έλεγχος Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή Ο-26 THE EFFECT OF SURFACE TYPE ON VISUALLY GUIDED POSTURAL TRACKING OF MOTION CUES WITH DIFFERENT COMPLEXITY 1 2,3 2,3 4 D. Mavridi, A. Ekizos, A. Santuz, L. Mademli 1 Faculty of Health Sciences, School of Medicine, Aristotle University of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece 2 (mavrididt@auth.gr), Department of Training and Movement Sciences, Humboldt-Universität zu Berlin, Ber3 lin, Germany, Berlin School of Movement Science, Humboldt-Universität zu Berlin, Berlin, Germany, 4 Faculty of Physical Education and Sports Sciences, Aristotle University of Thessaloniki, Serres, Greece INTRODUCTION-BACKGROUND: Humans are constantly adapting to changes in the environmental conditions. This adaptive behavior is governed by reactive as well as predictive motor control processes (1). In both cases, a flexible integration of peripheral sensory information into the central nervous system is involved. Disruptions of somatosensory information could challenge the motor task execution. Foam surfaces are excessively used in postural studies, in order to disturb and challenge the sensory input at the point of contact with the supporting surface (2). However, there is a lack in the literature regarding the effect of the sensory information disruption on postural tasks, when these are governed by reactive or predictive control processes AIM: The aim of this study was to investigate the effect of a foam surface on the performance of a visually guided postural tracking task, when the visual stimulus (target) is following a periodic or a chaotic signal. METHODS: Twenty healthy young adults (12 men, 8 women) performed a visually guided postural tracking task by shifting their weight antero-posteriorly on a stable and an unstable (foam) surface. The participants were located on a force platform (60x90 cm, Kistler, Winterthur, Switzerland; sampling frequency: 1000Hz), while guided by visual tracking cues of different complexity: (a) periodic, represented by a sinusoidal waveform on 0.25Hz and (b) chaotic, represented by the Lorenz Attractor bounded in the band from 0.1-1Hz. Task performance was assessed by spectral analysis on coherence, phase and gain, over the coupling between the Centre of Pressure component of anteroposterior movement (CoP) and the target (3). RESULTS: There was a surface effect on the target-cop coupling with lower values on the unstable surface for coherence (p=0.001), gain (p<.001) and phase shift. Regarding the effect of target complexity, coherence was lower (p<.001), gain and phase shift were greater (p<.001) for the chaotic target. A significant interaction effect (p=0.018) was found between surface and target complexity only for coherence. Figure 1. Average data for all participants on the stable vs. unstable surface (left: Sinusoidal; right: Lorentz). In each graph black line illustrates the target motion, blue the stable and green the unstable condition. Dotted lines represent the standard deviation. DISCUSSION - CONCLUSIONS: The effect of the surface type on visuo-postural tracking was greater when the target is less predictable (i.e. chaotic). It seems that the distortion of the somatosensory information due to unstable surface, decreases the visuo-postural tracking performance to a greater extent, when the target is moving in a less predictable manner. It can be concluded that when the movement was governed primarily by reactive based control processes (i.e. following a chaotic-unpredicted target) the peripheral somatosensory information is more important for the task execution, than when performing movements governed primarily by feedforward control processes (i.e. following a sine-predicted target). References: 1. Shadmehr, R., et al. (2010). Annu Rev Neurosci, 33: Patel, M., et al. (2008). Gait Posture, 28(4): Sotirakis, H., et al. (2016).Exp Brain Res. 234(9), o Συνέδριο Ελληνικής Εταιρείας Εμβιομηχανικής (Θεσσαλονίκη, 01-02/09/2018) Τόμος Περιλήψεων 8ου Συνεδρίου ΕΛΕΜΒΙΟ 43

60 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης / Νευρομυϊκός Έλεγχος Ο-27 VISUALLY GUIDED LOW AND HIGH FREQUENCY VOLUNTARY POSTURAL SWAY IN STABLE AND UNSTABLE SURFACE A. Papavasileiou 1, S. Bohm 2, and D. Patikas 1 1 School of Physical Education and Sports Science at Serres, Aristotle University of Thessaloniki, Greece (anastapt@auth.gr), 2 Department of Training and Movement Sciences, Humboldt-Universität zu Berlin, Berlin, Germany INTRODUCTION BACKGROUND: Postural control is a complex process, involving somatosensory, proprioceptive, visual and vestibular inputs that influence the motor task and may contribute to the performance optimization (1). During voluntary postural sway, manipulating the properties of the surface of the ground may affect the proprioceptive input to the system and changing the movement s speed may affect the available time to process the sensory information and respond timely to the task demands (3,4). All these may alter the spatial and temporal accuracy of the performance during the visually guided postural sway task. However, little is known about the visual and motor coupling after changing the sway frequency and the ground surface properties (2). AIM: The purpose of this study was to investigate the coherence of the anterior/posterior (A/P) position of the center of pressure (CοP) with a visual target during a 2-minute sinusoidal voluntary A/P postural sway at low or high frequency and on stable or unstable ground. METHODS: Seventeen healthy adults (age 32 ± 6 years, height 175 ± 8 cm, body mass 70 ± 13 kg, 7 women) performed visually guided postural sway tasks while standing on a force platform (60x90 cm, Kistler, Winterthur, Switzerland, recording frequency: 1kHz). The visual target was a red cycle ( 8 cm approximately) oscillating (up and down) with a frequency of 0.25 Hz or Hz, displayed on a 47-inch HD screen located 1.5m in front of the participants. The CοP A/P position was displayed as a yellow cycle and the goal for each subject was to match the position of the two cycles as well as possible, while standing on a rigid or an unstable (foam) surface. The target-cοp A/P sway coupling was assessed by means of coherence (linear dependency between the CοP and target signals), phase (temporal lag between signals) and gain (amplitude over- or undershooting). RESULTS: The coherence was significantly higher at the slow compared to the fast frequency independent of the used surface (p=.001). Similarly, a time lag of ~4% of the sway cycle was observed on the fast sway compared to the slow one (p<.001). Surface properties influenced gain only, showing a significant undershooting in foam compared to the rigid surface (p<.001). No significant frequency surface interaction was observed on any of the analyzed variables (p>.05). DISCUSSION CONCLUSION: Comparing the two frequency sway conditions, the findings suggest that at a frequency of 0.25 Hz, which is close to the spontaneously selected sway (1), an even lower sway frequency results in a better visual-motor coupling, in terms of phase shift accuracy. However, this finding is not influenced by the surface conditions, implying that proprioceptive input may play a minor role during this task regarding the temporal component. The decrease in body sway amplitude when standing on the foam surface could be attributed to changes in the limits on stability and the limited ability to control the body mass at the maxima of the range of body sway when standing on unstable surfaces. In conclusion, the coherence of the A/P position of the CοP during a visual guided postural sway task is better at low frequency but it is not affected from the surface of the ground. References 1. Creath, R., et al. (2008). J Vestib Res, 18(1): Jeka, J., et al. (1998). J Neurophysiol, 79(4): Riemann, B.L., & Lephart, S.M. (2002). J Athl Train, 37(1): Voloshina, A.S., & Ferris, D.P. (2015). J Exp Biol, 218(5):

61 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης / Νευρομυϊκός Έλεγχος Ο-28 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΥΧΕΝΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΔΙΑΤΑΤΙΚΩΝ ΑΣΚΗΣΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΙΣΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ Η/Υ Μ.Ε. Νικολαΐδου 1, Ε. Κουτσαντωνάκη 1, και Β. Παπακωστόπουλος 2 1 Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα, 2 Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων & Συστημάτων, Πολυτεχνική Σχολή, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Σύρος (papakostopoulos@aegean.gr) ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Πρόσφατη ανασκόπηση (3) σχετικά με την εφαρμογή διατάσεων για την αποφυγή μυοσκελετικών διαταραχών (ΜΣΔ) λόγω εργασίας συμπεραίνει ότι η εκτέλεση διατατικών ασκήσεων μπορεί να συνεισφέρει στην αύξηση του ενεργητικού εύρους κίνησης (ΕΕΚ) στο άνω μέρος του σώματος, όμως δεν επαρκεί για την αποφυγή ΜΣΔ. Ιδιαίτερα κατά την εργασία σε Η/Υ, παράγοντες όπως μεγάλη διάρκεια παραμονής σε στατική θέση, επιβαρυντική κάμψη αυχένα (>20 ) και μη-διακοπή της εργασίας ανά 20 λεπτά φαίνεται να επιδρούν σημαντικά στην ανάπτυξη ΜΣΔ παρά το αναφερόμενο όφελος των διατατικών ασκήσεων κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων (4). ΣΚΟΠΟΣ: Αξιολόγηση της επίδρασης της διαλειμματικής εφαρμογής διατατικών ασκήσεων στην κινητικότητα του αυχένα κατά την εργασία σε Η/Υ, με την υπόδειξη της βέλτιστης στάσης σώματος και διάρκειας εργασίας. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Διεξήχθη πείραμα εντός-των-υποκειμένων με κύρια μεταβλητή την εφαρμογή διατατικών ασκήσεων κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων. Δέκα συμμετέχοντες (ηλικίας 36.6 ± 3.1 ετών) επιτέλεσαν καθιστή εργασία σε Η/Υ διάρκειας 95 λεπτών, υποδεικνύοντάς τους την ουδέτερη στάση σώματος σε καθιστή θέση (2) (θέση αναφοράς) και τη διακοπή της εργασίας τους για πέντε λεπτά μετά από κάθε 20-λεπτο εργασίας, συνολικά τρία διαλείμματα. Το διάλειμμα στην πειραματική (ΠΕΙΡ) συνθήκη περιλάμβανε πρωτόκολλο πέντε διατατικών ασκήσεων για την περιοχή του αυχένα και του άνω θωρακικού μέρους της ΣΣ, ενώ στη συνθήκη ελέγχου (ΕΛ) δεν περιλάμβανε καμία δραστηριότητα. Πριν και μετά από κάθε διάλειμμα εκτιμήθηκε ο βαθμός ενόχλησης σε αυχένα και πλάτη (10-βάθμια κλίμακα Borg). Τα 2Δ κινηματικά χαρακτηριστικά εξήχθησαν με τη χρήση κάμερας (Panasonic LGC-SD80, 30 Hz) και υπολογίστηκαν (Λογισμικό Kinovea v ) οι αποκλίσεις των γωνιών κάμψης κεφαλής (Θ1), κάμψης αυχένα (Θ2), κρανιο-αυχενικής κάμψης (Θ3) και αυχενικο-θωρακικής κάμψης (Θ4) από τις αντίστοιχες γωνίες κατά την θέση αναφοράς ανά κάθε 5ο λεπτό εργασίας. Πριν και μετά το τέλος της 95λεπτης εργασίας και στις δύο συνθήκες μετρήθηκε το ΕΕΚ της αυχενικής μοίρας σε τέσσερις κινήσεις με γωνιόμετρο (CROM). Χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης ε- παναλαμβανόμενων μετρήσεων για τον έλεγχο διαφορών μεταξύ των συνθηκών στις παραμέτρους των γωνιών, του βαθμού ενόχλησης και των ΕΕΚ (a = 0.05). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στο γράφημα απεικονίζονται οι μέσες αποκλίσεις των Θ1 - Θ4 από τις αντίστοιχες θέσεις αναφοράς, υπολογίζοντας το συνολικό μέσο όρο των αποκλίσεων σε κάθε 5λεπτο εργασίας. Η μέση απόκλιση των Θ1 και Θ2 από τις θέσεις αναφοράς ήταν 13. Ωστόσο, δεν βρέθηκαν σημαντικές αποκλίσεις (p>0.05) μεταξύ των δύο συνθηκών αναφορικά με τις γωνίες Θ1 Θ4 και τον υποκειμενικό βαθμό ενόχλησης αυχένα και πλάτης. Βρέθηκε σημαντική αλληλεπίδραση μεταξύ συνθήκης και μέτρησης στην υπινιακή κάμψη έκταση (p = 0.012) και στο ΕΕΚ στροφής του αυχένα (p = 0.035). Συγκεκριμένα, το υπινιακό ΕΕΚ αυξήθηκε στην ΠΕΙΡ (14 ± 5 εν. 19 ± 3 ) και μειώθηκε στην ΕΛ (16 ± 5 εν. 16 ± 4 ) μετά τα διαλείμματα, και το ίδιο βρέθηκε για το ΕΕΚ στροφής (ΠΕΙΡ: 124 ± 14 εν. 128 ± 12, ΕΛ: 130 ± 9 εν. 122 ± 12 ). ΣΥΖΗΤΗΣΗ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Παρά την υπόδειξη της βέλτιστης στάσης, οι συμμετέχοντες προβαίνουν σε επιβαρυντική κάμψη αυχένα την οποία δεν βιώνουν ως ενοχλητική. Εκτός της κάμψης αυχένα, η διαλειμματική εφαρμογή διατατικών ασκήσεων συμβάλλει στην αύξηση του ενεργητικού εύρους κίνησης της αυχενικής μοίρας κυρίως λόγω των αλλαγών που προκαλούν οι διατάσεις στις ιξωδοελαστικές ιδιότητες του μυοτενόντιου συνόλου και στη βελτίωση της αιματικής κυκλοφορίας (1). Περαιτέρω έρευνα απαιτείται για τη μείωση κάμψης αυχένα κατά την εργασία με Η/Υ, μέσω διαλειμματικών εφαρμογών διατατικών ασκήσεων και εργονομικών παρεμβάσεων. Βιβλιογραφία: 1. da Costa, B.R., & Vieira, E.R. (2008). J Rehabil Med, 40: Dimberg, L., et al. (2015). Ergon Open J, 8: Gasibat, O., et al. (2017). Am J Sports Sci Med, 5(2): St-Onge N., et al. (2017). Ergonomics, 60(9):

62 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης / Νευρομυϊκός Έλεγχος Ο-29 Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΡΧΕΣ ΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΘΙΑΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ: ΤΥΧΑΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΜΕΛΕΤΗ Σ. Αργυρού 1, Ζ. Δημητριάδης 2, Ε. Καπρέλη 2 1 European University Cyprus, Laureate International Universities, Λευκωσία, Κύπρος, 2 Τμήμα Φυσικοθεραπείας, ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας, Λαμία, Ελλάδα (ekapreli@teiste.gr) ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν ότι η «κακή στάση» και o πλημμελής έλεγχος του σώματος εμφανίζεται από την εφηβεία, με την πρόσθια προβολή της κεφαλής (ΠΠΚ) και των ώμων να αποτελούν τις πιο κοινές ορθοστατικές αποκλίσεις. Μπορεί να αξιολογηθεί με την μέτρηση της κρανιοσπονδυλικής γωνίας (CVA). Γωνίες μικρότερες από 50º αποτελούν κριτήριο δυσλειτουργίας ΠΠΚ (2). Τα άτομα με ΠΠΚ παρουσιάζουν πλημμελή κινητικό έλεγχο, με την εγκατάσταση μυϊκών ανισορροπιών, χρόνιων μυοσκελετικών συνδρόμων και δυσαρμονία του προτύπου της αναπνοής. Eπίσης, πρόσφατες έρευνες στηρίζουν την αλληλένδετη σχέση της ψυχικής κατάστασης, κόπωσης (μυϊκή ή ψυχική) και αυτο-εκτίμησης (1). ΣΚΟΠΟΣ: Ως εκ τούτου σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η επίδραση ενός προγράμματος παρέμβασης με στοιχεία κινητικού ελέγχου και κινητικής μάθησης, σε ασυμπτωματικά νέα άτομα με ΠΠΚ. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Συνολικά 52 ασυμπτωματικοί φοιτητές του ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας, ηλικίας ετών, οι οποίοι εμφάνιζαν δυσλειτουργία ΠΠΚ (CVA =46,5 ο ± 2,74 μέσος όρος τιμών), χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ο- μάδες, την ομάδα παρέμβασης (n=26) και ελέγχου (n=26). Αξιολογήθηκαν οι ακόλουθες μεταβλητές: CVA στατικά (όρθια θέση), CVA δυναμικά (κατά την διάρκεια της βάδισης), αντοχή εν τω βάθει καμπτήρων της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (ΑΜΣΣ) (Chattanooga stabilizer pressure biofeedback) καθώς και αξιολόγηση μέσω ερωτηματολογίου για πόνου τώρα (VAS scale), συνήθη πόνου (VAS scale), βαθμού ενόχλησης (VAS scale) και ψυχολογικών συνιστωσών: συνολική κόπωση (VAS scale), διάθεση (VAS scale) και συνολική αυτοεκτίμηση (Sorensen self-esteem test) και βαθμού προσοχής (Attention concentration questionnaire). Ο έλεγχος των διαφορών μεταξύ των δύο ομάδων έγινε με τη στατιστική δοκιμασία t-test για ανεξάρτητα δείγματα. Ο έλεγχος των μεταβολών μεταξύ των επαναλαμβανόμενων μετρήσεων των δύο ομάδων έγινε με την στατιστική δοκιμασία two way mixed ANOVA. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Υπήρξε βελτίωση της στάσης της κεφαλής μόνο στους συμμετέχοντες της ομάδας παρέμβασης τόσο στην στατική μέτρηση της CVA (p<0,001), όσο και στην δυναμική μέτρηση της (p=0,010) (μέτρηση μεταφοράς μάθησης), ενώ η ομάδα ελέγχου παρέμεινε σταθερή με μικρές αυξομειώσεις. Η βελτίωση αυτή διατηρήθηκε και μετά τον τερματισμό του προγράμματος δύο εβδομάδες μετά (Στατικά CVA, p<0,001; Δυναμικά CVA, p=0,010). Επιπλέον, παρόλο που το πρόγραμμα δεν περιελάμβανε ασκήσεις ενδυνάμωσης, υπήρξε βελτίωση της αντοχής των εν τω βάθει καμπτήρων μόνο για την ομάδα παρέμβασης (p<0,001) και διατήρηση της (p<0,001). ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Προγράμματα επανεκπαίδευσης βασιζόμενα σε αρχές κινητικής μάθησης και ελέγχου είναι ικανά να επιφέρουν βελτίωση της στάσης της ΑΜΣΣ, ενώ τα αποτελέσματα τους μπορούν να μεταφερθούν σε παρόμοιες συνθήκες με αυξημένες απαιτήσεις όπως κατά την διάρκεια της βάδισης, αλλά και να διατηρηθούν μετά την διακοπή της εκπαίδευσης. Επιπλέον, φάνηκε ότι ασκήσεις κινητικού ελέγχου μπορούν να επιφέρουν αύξηση της δύναμης σε σταθεροποιητικούς μυς όπως οι εν τω βάθει καμπτήρες της ΑΜΣΣ. Βιβλιογραφία: 1. Ruivo, R.M., et al. (2015). J Manipulative Physiol Ther, 38 (1): Korooshfard, N., et al. (2015). Procedia Soc Behavioral Sci, 15:

63 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης / Νευρομυϊκός Έλεγχος Ο-30 Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΣΩ ΣΤΡΟΦΗΣ ΙΣΧΙΟΥ Θ. Μαυροπάνος 1, Ζ. Δημητριάδης 1, Α. Κανελλόπουλος 1, Ε. Μπίλλη 2, Π. Τρίγκας 1, Ν. Στριμπάκος 1, Χ. Ματζάρογλου 2, και Ε. Καπρέλη 1 1 Τμήμα Φυσικοθεραπείας, ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας, Λαμία, 2 Τμήμα Φυσικοθεραπείας, ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας, Αίγιο ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Η λειτουργική έσω στροφή ισχίου (Λ.Ε.Σ.Ι.) είναι η κινητική παρέκκλιση κατά την οποία το ισχίο έρχεται σε υπέρμετρη έσω στροφή σε συνθήκες φόρτισης του κάτω άκρου (2). Αυτή η κινητική παρέκκλιση έχει συσχετιστεί με πολυάριθμους τραυματισμούς και σύνδρομα υπέρχρησης κατά κύριο λόγο σε αθλητές (1,3). Τα πλαίσια αξιολόγησης αυτής της παρέκκλισης, αλλά και οι αιτίες που την προκαλούν δεν είναι σαφώς καθορισμένα στην επιστημονική κοινότητα. ΣΚΟΠΟΣ: Να διερευνηθούν οι παράγοντες (δύναμη, διατασιμότητα συγκεκριμένων μυών του κάτω άκρου, αλλά και συγκεκριμένων δομικών χαρακτηριστικών του ατόμου) που σχετίζονται με την λειτουργική έσω στροφή ισχίου. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Το συνολικό δείγμα της έρευνας ήταν 50 υγιείς φοιτητές του Τ.Ε.Ι. Στερεάς Ελλάδας (100 κάτω άκρα). Οι φοιτητές βιντεοσκοπήθηκαν κατά τη διάρκεια εκτέλεσης τριών λειτουργικών δοκιμασιών (ημικάθισμα, μονοποδική στήριξη, drop-jump) από τρεις οπτικές γωνίες λήψης (οπίσθια, πλάγια, πρόσθια). Επίσης μετρήθηκαν οι μεταβλητές, δύναμη του μείζονος γλουτιαίου, δύναμη του μικρού και μέσου γλουτιαίου, διατασιμότητα των οπίσθιων μηριαίων, διατασιμότητα του λαγονοψοΐτη, διατασιμότητα του τείνοντος την πλατιά περιτονία, εύρος τροχιάς της έσω και της έξω στροφής του ισχίου, συνολικό στροφικό εύρος του ισχίου και γωνία συστροφής του μηριαίου. Βάσει των δεδομένων που προέκυψαν, έγινε ανάλυση παλινδρόμησης για να διερευνηθεί η συσχέτιση της λειτουργικής έσω στροφής ισχίου με τις μεταβλητές που προαναφέρθηκαν. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι μεταβλητές που παρουσίασαν στατιστικά σημαντική αρνητική συσχέτιση με την ύ- παρξη Λ.Ε.Σ.Ι. ήταν η δύναμη των γλουτιαίων (μικρός, μέσος, μεγάλος), η διατασιμότητα των οπίσθιων μηριαίων και η διατασιμότητα του λαγονοψοΐτη ενώ στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση παρουσίασε η διατασιμότητα του τείνοντος την πλατιά περιτονία. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας, η χρήση λειτουργικών δοκιμασιών κατά την κλινική αξιολόγηση δύναται να βοηθήσει στον κλινικό συλλογισμό της συσχέτιση της Λ.Ε.Σ.Ι. με τις μεταβλητές που αναφέρθηκαν στα αποτελέσματα, με στόχο τον καλύτερο σχεδιασμό προγραμμάτων αποκατάστασης. Βιβλιογραφία: 1. Amraee, D., et al. (2017). Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc, 25(5): Koga, H., et al. (2018). Am J Sport Med, 46(2): Moreno-Perez, V., et al. (2016). Phys Ther Sport, 19:

64 ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Περιλήψεις Αναρτημένων Ανακοινώσεων 48

65 ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Ανθρώπινης Κίνησης P-01 ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΤΟΜΑ ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΜΕΝΑ ΩΣ «ΑΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΑ» A. Εμμανουήλ, και Ε. Ρουσάνογλου Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Η αδυναμία κινητικού συγχρονισμού σε μουσικό ΑΕ θεωρείται σπάνια, και συνδέεται με την αδυναμία αντίληψης του μουσικού κτύπου (1). Η ικανότητα συγχρονισμού εξετάζεται συνήθως με δοκιμασίες κρούσης των δακτύλων (2,3). Είναι ιδιαίτερα λίγες οι μελέτες που εφαρμόζουν κινητικές δοκιμασίες στις οποίες απαιτείται κινητικός συγχρονισμός ολόκληρου το σώματος του, ως ε- νιαίο σύνολο, σε μουσικό ΑΕ (1,4). ΣΚΟΠΟΣ: Η χρήση κινητικής δοκιμασίας στην οποία συμμετέχει ολόκληρο το σώμα, ως ενιαίο σύνολο, για την αξιολόγηση της ικανότητας συγχρονισμού σε άτομα που διαπίστωναν δυσκολία συγχρονισμού σε κινητικές δραστηριότητες με συνοδεία μουσικού ΑΕ. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Έγινε δυναμογράφηση (Kistler-9286AA, 1000Hz) διποδικών επιτόπιων αναπηδήσεων (1,4), κατά την ακρόαση ΑΕ με ευδιάκριτο μουσικό κτύπο σε μέτρο 4/4. Το ένα άτομο αξιολογήθηκε σε συχνότητα ΑΕ ίδια με την προτιμώμενη (ΠΣ) (127 κτύποι/λεπτό), καθώς και -10% (114 κτύποι/λεπτό) και +10% (139 κτύποι/λεπτό) της ΠΣ. Το δεύτερο άτομο αξιολογήθηκε με ΑΕ 135, 146 και 155 κτύπων/λεπτό, αλλά δεν αξιολογήθηκε σε ΑΕ με συχνότητα ίση με την ΠΣ (100 κτύποι/λεπτό). Ο συγχρονισμός ελέγχθηκε στατιστικά με εφαρμογή του one sample t-test (SPSS 24.0, p 0.05), για τη διαφορά από το 100% του ποσοστιαίου λόγου της συχνότητας αναπήδησης (ΣΑ) ως προς τη μουσική συχνότητα, και του ποσοστιαίου λόγου της διάρκειας του κύκλου κίνησης ως προς τη διάρκεια του μουσικού κτύπου. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το πρώτο άτομο, εμφάνισε συγχρονισμό (p > 0.05) στο ΑΕ με συχνότητα ίδια με την ΠΣ, όχι όμως και στο ΑΕ με συχνότητα -10% ή +10% της ΠΣ (p 0.05) (ΣΑ: 128 και 148 αντί 114 και 139 κτύποι/λεπτό, αντίστοιχα) (ανεξαρτήτως συχνότητας ΑΕ, εμφάνισε ρυθμική σταθερότητα με συντελεστή 2,3%, 2,3% και 2,5% αντίστοιχα). Το δεύτερο άτομο, εμφάνισε συγχρονισμό στη συχνότητα 146 κτύπων/λεπτό (p > 0.05) (ΣΑ: 147 κτύποι/λεπτό - ΣΜ: 3,5%). Εντούτοις, στα ΑΕ των 135 και 155 κτύπων/λεπτό, υπήρξε δυσκολία συγχρονισμού (p 0.05) (ΣΑ: 132 κτύποι/λεπτό - ΣΜ: 1,7% και 174 κτύποι/λεπτό - ΣΜ: 4,7%, αντίστοιχα), με το ΣΜ στο ΑΕ των 146 κτύπων /λεπτό να είναι παρόμοιος με αυτόν της ΠΣ αναπήδησης (4,8%). ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα αποτελέσματα ενισχύουν την επιλογή του μοντέλου των επιτόπιων αναπηδήσεων για την ανίχνευση της δυσκολίας κινητικού συγχρονισμού κατά την ακρόαση μουσικού ΑΕ (1,4). Τα αποτελέσματα του δεύτερου ατόμου ενδεχομένως να υποδηλώνουν το ρόλο του κινητικού συντονισμού για τον επιτυχή συγχρονισμό της κίνησης όταν αυξάνεται κατά πολύ η συχνότητα του ΑΕ συγκριτικά με την ΠΣ, καθώς για το άτομο αυτό η ΠΣ αναπήδησης ήταν μάλλον χαμηλή συγκριτικά με τη μέση ΠΣ (περίπου 120 κτύποι/λεπτό) (4). Βιβλιογραφία: 1. Phillips-Silver, J., et al. (2011). Neuropsychologia, 49(5): Repp, B.H., & Su, Y.H. (2013). Psychon Bull Rev, 20(3): Thaut, M.H. (2008). Rhythm, music, and the brain: Scientific foundations and clinical applications. New York: Taylor & Francis 4. Rousanoglou, E.N., & Boudolos, K.D. (2006). Hum Mov Sci, 25(3):

66 ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης P-02 Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή ΣΧΕΣΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΟΣΦΥΟΠΥΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ: ΔΙΠΛΗ ΤΥΦΛΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ Ε. Φραγκιαδάκης, Δ. Κομνηνός, Α. Κωτσάκης, και Ε. Καπρέλη Τμήμα Φυσικοθεραπείας, ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας, Λαμία ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Tο ανθρώπινο σώμα αποτελείται από πολλές βιοκινητικές αλυσίδες που λειτουργώντας αρμονικά κατά τη διεξαγωγή μίας κίνησης, επιτυγχάνουν σταθεροποίηση και μείωση της υπέρμετρης κινητικότητας.(1) Η ημι-δυναμική ισορροπία απαιτεί από το άτομο να εκτελεί κίνηση σε περιορισμένο εύρος τροχιάς, μέσα στα όρια της απώλειας της ισορροπίας, σε σταθερή επιφάνεια. Υπάρχουν ενδείξεις για την σχέση του ανεπαρκούς κινητικού ελέγχου της οσφυοπυελικής περιοχής σε σχέση με την ισορροπία, παρόλα αυτά υπάρχει έλλειμμα ερευνητικής απόδειξης (2). ΣΚΟΠΟΣ: Η εξέταση της επίδρασης της διαταραχής του εκτατικού ελέγχου της οσφυοπυελικής περιοχής στην ημι-δυναμική ισορροπία του σώματος. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Στην έρευνα συμμετείχαν 93 άτομα (ηλικίας 21.0 ± 2.54, ύψους ± 9.14 cm και βάρους ± kg). Για την αξιολόγηση του κινητικού ελέγχου χρησιμοποιήθηκαν δύο κλινικές δοκιμασίες, η Double Leg Lift-Lower (DLL-L) (5) και η Prone Lying Active Knee Flexion (PLAKF) (4). Η κλινική δοκιμασία DLL-L απαιτεί μεγάλη ενεργοποίηση των σταθεροποιών μυών της οσφυοπυελικής περιοχής ενώ η κλινική δοκιμασία PLAKF μικρή. Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της ημι-δυναμικής ισορροπίας η δοκιμασία Star Excursion Balance Test (SEBT) (3). Την αξιολόγηση πραγματοποίησαν τρεις ανεξάρτητοι εξεταστές. Οι δύο εξεταστές των κλινικών δοκιμασιών του κινητικού ελέγχου κατέταξαν τους εθελοντές σε Ομάδα Αστάθειας (ΟΑ: n=22, θετικές και οι δύο δοκιμασίες), σε Ομάδα Ελέγχου (ΟΕ: n=22, (αρνητικές και οι δύο δοκιμασίες) και σε Ομάδα Half (ΟΗ: n=22, θετική μια εκ των δύο δοκιμασιών). Στην συνέχεια, οι εξεταζόμενοι πραγματοποιούσαν την δοκιμασία SEBT με τον τρίτο εξεταστή. Οι εξεταστές δεν είχαν επικοινωνία μεταξύ τους και δεν ενημέρωναν τον εξεταζόμενο ή τον εξεταστή της δοκιμασίας SEBT (διπλή τυφλοποίηση). Η ανάλυση των δεδομένων έγινε χρησιμοποιώντας το λογισμικό SPSS (έκδοση 22). Χρησιμοποιήθηκε ο στατιστικός έλεγχος one-way ANOVA και το Tukey Post-Hoc test για επίπεδο σημαντικότητας α=0,05. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στη δοκιμασία SEBT, με το δεξί πόδι ως βάση στήριξης, βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων ΟΑ και ΟΕ στις κατευθύνσεις Πλάγια (p=,022), ΠλάγιαN (p=,012), Πλάγια- Οπίσθια (p=,003), Πλάγια-ΟπίσθιαN (p<,001), Οπίσθια (p=,041) και ΟπίσθιαN (p=,012), με το N στις κατευθύνσεις να προσδιορίζει την κανονικοποιημένη τιμή ως προς την εξομοίωση του μήκους του κάτω άκρου των δοκιμαζομένων. Με το αριστερό ως βάση στήριξης, βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων ΟΑ και ΟΕ στις κατευθύνσεις ΟπίσθιαN (p=,010), Πλάγια-Οπίσθια (p=,001), Πλάγια-ΟπίσθιαN (p<,001), Πλάγια (p=,025), ΠλάγιαN (p=,017) και μεταξύ των ομάδων ΟΕ και ΟΗ η Έσω-ΟπίσθιαN (p=,034) ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα άτομα που εμφάνισαν διαταραγμένο εκτατικό έλεγχο της οσφυοπυελικής περιοχής παρουσίασαν επιπτώσεις στην ισορροπία κυρίως σε κατευθύνσεις σε μετωπιαία οπισθιοπλάγια σε σχέση με τα άτομα που είχαν καλύτερο κινητικό έλεγχο. Με βάση τα αποτελέσματα, η χρήση της ευρέως διαδεδομένης δοκιμασίας SEBT πρέπει να γίνεται με επιφύλαξη και να λαμβάνεται υπόψη η ικανότητα κινητικού ελέγχου της οσφυοπυελικής περιοχής του εξεταζομένου. Επιπλέον, σε άτομα με διατάραξη κινητικού ελέγχου της οσφυοπυελικής περιοχής, όπως για παράδειγμα σε ασθενείς με οσφυαλγία, θα πρέπει να εισάγονται στο πρόγραμμα αποκατάστασης ασκήσεις ισορροπίας, ειδικά αν ανήκουν σε άτομα μέσης ή τρίτης ηλικίας για πρόληψη πτώσεων. Βιβλιογραφία: 1. Anderson, K., & Behm, G.B., (2005). Sports Med, 35(1): De Blaiser, C., et al. (2018). Phys Ther Sport, 30: Hyong, H., & Kim, J.H. (2014). J Phys Ther Sci, 26(8): Luomajoki, H., et al. (2007). BMC Musculoskelet Disord, 8(90): Monnier, A., et al. (2012). BMC Musculoskelet Disord, 13(263):

67 ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης P-03 EFFECT OF A CLINICAL AI CHI AQUATIC THERAPY INTERVENTION IN STATIC AND DYNAMIC POS- TURAL STABILITY OF HEALTHY ADULTS M.C. Kotzamanidou 1, V. Panoutsakopoulos 2, A. Bommer 1,3, J. Lambeck 1, D. Daly 4, and I.A. Kollias 2 1 Association International Aquatic Therapy Faculty, Valens, Switzerland, 2 Biomechanics Laboratory, Department of Physical Education and Sports Sciences, Aristotle University of Thessaloniki, Greece (bpanouts@phed.auth.gr), 3 Fondation Clair-Bois, Geneva, Switzerland, 4 Katholieke Universiteit Leuven, Belgium INTRODUCTION-BACKGROUND: Clinical Ai Chi (CAC) is an aquatic therapy concept consisting of detailed choreographed movement patterns named katas performed in shoulder deep water. The katas sequence is gradually increasing difficulty in the dynamic stability of postural control due to the shifts and the excursions of the center of gravity (CoG) to the limits of reaching (3). Past research suggests that CAC interventions produce clinically relevant changes in balance and functional mobility in elderly and groups of people with various health problems (2). However, the vast majority of the evidence is acquired with balance assessment scales rather than a biomechanical evaluation of the Center of Pressure (CoP) kinematics. AIM: To investigate the effect of a CAC intervention on CoP kinematics in static and dynamic balance tests. METHODS: Ten active adult participants (6 males, 4 females; 31.9 ± 8.3 yrs, 1.75 ± 0.07 m, 72.4 ± 14.8 kg) with no apparent health problems performed 180 repetitive series of the 19 katas at shoulder depth during a two-day CAC instructor training course in the pool (30 C). Quite stance (QS) and Rhomberg Tandem (RT) static balance tests, along with the execution of the accepting kata (AK; anterior-posterior trunk and arm movement in a tandem stance) were performed barefooted on a K-Delta (K-Invent Biomechanique, Orsay, France) one-dimensional double force-plate before and after the completion of the intervention. Sampling frequency was set to 500Hz. The examined CoP parameters were the 95% ellipse area (SA95) and the CoP Root-Mean-Square amplitude (RMS) in the medio-lateral (M/L) and anterior-posterior (A/P) direction. Preand post-intervention changes were evaluated with 2 (time) x 3 (test) ANOVA (SPSS , SPSS, Chicago, Il), with the level of significance set at a =.05. RESULTS: Results of the CoP kinematics in the examined static balance tests and the examined kata are presented in Table 1. Significant (p <.05) pre- and post-test differences were observed for M/L in the QS. In addition, significantly larger (p <.05) SA95 and A/P RMS were noted in the dynamic AK postural stability test. Table 1. Results (mean standard deviation) of the examined CoP parameters (n=10). TEST SA95 (mm 2 ) RMS M/L (mm) RMS A/P (mm) QS Pre 26.1 ± ± ± 1.8 Post 24.9 ± ± 0.9* 4.0 ± 1.3 RT Pre 45.3 ± 32.0 a 4.1 ± 1.8 a 4.8 ± 1.6 Post 34.6 ± 16.8 a 3.9 ± 1.2 a 4.2 ± 1.0 AK Pre ± ab 22.7 ± 9.5 ab ± 34.5 b DISCUSSION CONCLUSION: The implementation of the CAC intervention that included the repetitive execution of the series of katas lead to orientation-specific improvements in dynamic postural stability. Results were in accordance with previous findings in previous CAC research concerning the adaptations of CoP kinematics in katas dynamic postural stability (4). It is suggested that postural control is improved after aquatic therapy programs due to the interaction of the hydrodynamic principles with the somatosensory components of balance (1). In conclusion, the findings of the present study provide evidence to the concept that regulating CoP and CoG kinematics is a key element of CAC (3). Thus, it is recommended to exercise consecutive series of katas to improve functional mobility and dynamic postural control. References: Post ± * ab 34.1 ± 10.8 ab ± 34.6* b *: p<.05 post- vs pre-test; a : p<.05 vs quite stance (QS); b : p<.05 vs Rhomberg Tandem test (RT) 1. Geigle, P.R., et al. (1997). J Aquatic Phys Ther, 5(1): Kurt, E.E., et al. (2018). Disabil Rehabil, 40(7): Lambeck, J., & Bommer, A. (2010). In: B.E. Bruce & A.J. Cole (eds), Comprehensive Aquatic Therapy (3 rd Ed). Pullman, WA: Washington State University Publishing. 4. Panoutsakopoulos, V., et al. (2018). Proc. 5 th I.C.E.B.A.T., v1, 11 51

68 ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Ανθρώπινης Κίνησης P-04 ΕΜΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΑΥΧΕΝΙΚΟΥ ΣΠΟΝΔΥΛΟΥ ΣΕ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ: ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ N. Σύρμος 1,2, Α.Μυλωνάς 2, και Γ. Γαβριδάκης 1 1 Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου, Ηράκλειο, 2 Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Θεσσαλονίκης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη (milanako76@yahoo.gr) ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Οι κινήσεις και οι κακώσεις της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (ΑΜΣΣ) έχουν αποτελέσει αντικείμενο μελετών στο παρελθόν λόγω της σημαντικότητας της συμβολής τους τόσο στην απόδοση, όσο κυρίως και στην υγεία των αθλούμενων. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η παρουσίαση των βασικών εμβιομηχανικών στοιχείων του Α1 (άτλαντας) και Α2 (άξονας) σε ερασιτέχνες και επαγγελματίες αθλητές. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Μελετήθηκαν πέντε περιπτώσεις κινητικότητας και βασικών εμβιομηχανικών στοιχείων ατόμων με ερασιτεχνική αθλητική δραστηριότητα (OMAΔΑ Α) και πέντε με επαγγελματική αθλητική δραστηριότητα (ΟΜΑΔΑ Β), τόσο με απλές ακτινογραφίες ΑΜΣΣ, όσο και με υπολογιστική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία ΑΜΣΣ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Δεν παρατηρήθηκαν ιδιαίτερες μεταβολές στις δύο ομάδες. Οι κινήσεις της κρανιοαυχενικής συμβολής φυσιολογικά κυμάνθηκαν από δεκαπέντε έως είκοσι μοίρες. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι κινήσεις μεταφέρονται από τον Α1 στον Α2 και έπειτα στην υπόλοιπη σπονδυλική στήλη. Η στροφή του Α1 στον Α2 κυμαίνεται στις πενήντα μοίρες ανά πλευρά.ο Α1 προσαρμόζεται στις κινήσεις της υπόλοιπης σπονδυλικής στήλης Α2-Α7 και ισορροπεί τόσο τα κάθετα όσο και τα καμπτικά φορτία της κρανιοαυχενικής συμβολής. Συμπερασματικά, οι βασικές γνώσεις εμβιομηχανικής είναι απαραίτητες για την καλύτερη κατανόηση της φυσικής δραστηριότητας. 52

69 ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Ανθρώπινης Κίνησης P-05 ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ «OUT ΟF POSITION» ΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΑΒΑΤΗ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ Ι. Συμεωνίδης 1,2, Ε. Μπεκιάρης 1, και S. Peldschus 2 1 Ινστιτούτο Βιώσιμης Κινητικότητας και Δικτύων Μεταφορών, Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ioannis.sym@certh.gr), 2 Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής, Πανεπιστήμιο του Μονάχου, Μόναχο, Γερμανία ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Ο αριθμός των τροχαίων δυστυχημάτων μοτοσικλετιστών στην Ε.Ε. είναι υπερβολικά υψηλός σε σχέση με τον στόλο των μοτοσικλετών ως προς τα υπόλοιπα οχήματα (2). Κατά την διάρκεια αυτών των δυστυχημάτων ο αναβάτης συνήθως προσπαθεί να αποφύγει την σύγκρουση πραγματοποιώντας κάποιο ελιγμό. Στην μεγαλύτερη μελέτη ατυχημάτων της Ε.Ε. (1) όταν πραγματοποιούταν κάποιος ελιγμός αυτός ήταν είτε πέδηση, είτε ελιγμός αποφυγής, σε ίσο ποσοστό ο καθένας τους με την μη πραγματοποίηση κανενός ελιγμού, δηλαδή περίπου 30%. Ο όρος «Out of position» (ΟΟΡ) αναφέρεται στην μη τυπική θέση επιβάτη οχήματος (ορθή στάση σώματος σε καθιστή θέση με το κεφάλι σε ευθεία μπροστά κατεύθυνση). Αντίστοιχα στις μοτοσικλέτες αφορά την μη τυπική στάση του αναβάτη π.χ. κατά την πραγματοποίηση κάποιου ελιγμού. Στην τρέχουσα τυποποίηση crash-test για την αξιολόγηση εξοπλισμού προστασίας του αναβάτη (3),δεν προβλέπεται η τοποθέτηση της ειδικής ανθρωπομορφικής συσκευής δοκιμών για μοτοσικλέτες σε οποιαδήποτε στάση πέραν της τυπικής. Σε αυτή την εργασία παρουσιάζεται η πειραματική διάταξη που χρησιμοποιήθηκε για την μελέτη του αναβάτη σε OOP στάση καθώς και κάποια αρχικά αποτελέσματα. ΣΚΟΠΟΣ: Η μελέτη της στάσης του αναβάτη κατά τους ελιγμούς πέδησης και αποφυγής με στροφή του ο- χήματος. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: H πειραματική μελέτη πραγματοποιήθηκε με την χρήση συστήματος καταγραφής κίνησης του αναβάτη καθώς και εξοπλισμού της μοτοσικλέτας με όργανα καταγραφής της κατάστασης και της πορείας της. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οχτώ εθελοντές συμμετείχαν στο πείραμα. Για τον εθελοντή 1, κατά την διάρκεια του ελιγμού αποφυγής, καταγράφηκε οριζόντια μετατόπιση κατά 10 cm τόσο για τον κορμό του σώματος όσο και για το κεφάλι, ενώ κατά την πέδηση από ταχύτητα 30km/h, καταγράφηκε μια μετατόπιση προς τα μπρος του κεφαλιού κατά 15 cm. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Αν τα πιο πάνω αποτελέσματα συνδυαστούν με την πλευρική κλίση της μοτοσικλέτας κατά την στροφή, καθώς και την εμπρόσθια βύθιση κατά την πέδηση, η OOP στάση του αναβάτη σε σχέση με την τυπική στάση με την μοτοσικλέτα σε όρθια θέση αποκτά σημαντική διαφορά και μπορεί να επηρεάσει δραστικά τα αποτελέσματα ενός ατυχήματος εξαιτίας του διαφορετικού σημείου πρόσκρουσης. Τα αποτελέσματα του πειράματος χρησιμοποιήθηκαν σε προσομοιώσεις οι οποίες είναι πιο κοντά στα πραγματικά ατυχήματα (2) και συμβάλουν στην βελτίωση του εξοπλισμού προστασίας του αναβάτη. Βιβλιογραφία: 1. ACEM (Association of European Motorcycle Manufacturers), (2004), MAIDS: In-depth investigation of accidents involving powered two wheelers, 2. CARE Database (2017). Traffic Safety Basic Facts. 3. ISO 13232:2005, (2005), Test and analysis procedures for research evaluation of rider crash protective devices fitted to motorcycles, Standard 4. Symeonidis, I., et al. (2010), Proc IRCOBI Symeonidis, Ι., et al. (2018), Proc. IRCOBI 2018 Σημείωση: Η παρούσα έρευνα χρηματοδοτήθηκε μερικώς από την Ε.Ε. στα πλαίσια του έργου Marie Curie Career Integration Grant με τίτλο «Integrated SAfety Benefit Estimation tool for 2-wheeLErs» (ISABELLE) με αριθμό συμβολαίου

70 ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης P-06 ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΚΟΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ALZHEIMER Γ. Θεοδωράκης 1, Α. Χατζηγεωργιάδης 1, E. Γαλάνης 1, Μ. Τσολάκη 2, Χ. Μουζακίδης 2, Γ. Παπαγιαννάκης 3, Ε. Τσιρίδης 3, Θ. Τσαταλάς 1,4, Δ. Τσαόπουλος 5, Γ. Μπέλλης 4, και Γ. Γιάκας 1,4 1 ΣΕΦΑΑ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τρίκαλα (ggiakas@pe.uth.gr), 2 Τμήμα Ιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, 3 OvidVR, Θεσσαλονίκη, 4 Biomechanical Solutions, Καρδίτσα, 5 IBO-EKETΑ, Βόλος ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Τα τελευταία χρόνια, η σωματική άσκηση αναγνωρίζεται τόσο ως μηχανισμός βελτίωσης της υγείας και ενίσχυσης της μνήμης των ασθενών που πάσχουν από άνοια ή και Alzheimer, όσο και μέθοδος πρόληψης τους. Η δυσκολία αναγνώρισης του οφέλους της άσκησης από τους ίδιους τους ασθενείς, μπορεί να ξεπεραστεί, όταν αυτοί ασκούνται σε ένα ευχάριστο και ελκυστικό για αυτούς περιβάλλον. ΣΚΟΠΟΣ: Αντικείμενο του ερευνητικού έργου είναι η ανάπτυξη ενός καινοτόμου, αυτορρυθμιζόμενου συστήματος, που θα συνεργάζεται με αθλητικά όργανα, το οποίο μέσω συγκεκριμένων λειτουργιών που θα συντελούνται με τη χρήση περιβάλλοντος εικονικής πραγματικότητας (VR), θα έχει σα στόχο να καθιστά ελκυστική τη σωματική και νοητική άσκηση ατόμων με άνοια (Dementia) ή και Alzheimer. Το VRADA έχει ως σκοπό τη βελτίωση της υγείας των δυνητικών χρηστών, μέσω μιας ευχάριστης διαδικασίας που μοιάζει με παιχνίδι. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Το VRADA είναι ένα σύστημα που θα προσαρμόζεται σε αθλητικά όργανα και περιλαμβάνει ψηφιακή εφαρμογή εικονικής πραγματικότητας, που θα παρουσιάζει λειτουργίες στρατηγικών αυτορρύθμισης, όπως ο ορισμός στόχων και η αυτό-ομιλία. Θα παρέχει στους χρήστες των συνεργαζόμενων αθλητικών οργάνων, τη δυνατότητα να αυτoρυθμίζουν την ένταση και τη διάρκεια της άσκησης, σύμφωνα με διάφορα πρωτόκολλα της φυσιολογίας άσκησης, τα οποία και θα είναι εξατομικευμένα για τον κάθε ασθενή. Τα πρωτόκολλα άσκησης θα ρυθμίζονται σύμφωνα με ένα αριθμό παραγόντων οι οποίοι θα εμφανίζονται εντός του εικονικού περιβάλλοντος άμεσα, σε πραγματικό χρόνο. Επιπλέον, θα παρέχονται στο χρήστη οπτικά ή ακουστικά ερεθίσματα και οδηγίες γύρω από διάφορους στόχους και οδηγίες που ο ίδιος θα μπορεί να διαλέγει να ακολουθήσει αυτές που τον ωφελούν περισσότερο σε κάθε χρονική στιγμή. Επιλέγοντας τα ερεθίσματα αυτά, ο χρήστης θα μπορεί να ακούει οδηγίες ανά ορισμένα χρονικά διαστήματα ή θα μπορεί να τα επαναλαμβάνει ο ίδιος με τη βοήθεια διαφόρων ερεθισμάτων που θα παρέχονται από το πρόγραμμα. Γνωστικές ασκήσεις εξάσκησης της μνήμης θα υποδεικνύονται επίσης την ώρα της άσκησης από το σύστημα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η υιοθέτηση του προτεινόμενου συστήματος από την ιατρική κοινότητα και τους τελικούς χρήστες αναμένεται να παρουσιάσει πολυδιάστατα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: To VRADA έχει σαφή δυναμική αξιοποίησης στην παγκόσμια αγορά των αθλητικών οργάνων, καθώς αφορά όλα τα ενήλικα άτομα άνω των 55 ετών και μπορεί να λειτουργήσει ως όργανο βελτίωσης της ποιότητας ζωής τους και ενίσχυσης της μνήμης τους. Σημείωση: Η εργασία υλοποιήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης ΕΡΕΥΝΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ - ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ και συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και εθνικούς πόρους μέσω του Ε.Π. Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα & Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ) (κωδικός έργου:τ1εδκ-01448). 54

71 ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης P-07 ΦΟΡΕΤΗ ΣΥΣΚΕΥΗ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΒΑΔΙΣΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΚΑΙ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ Π. Ζήκος 1, Ν. Τσότσολας 2, Α. Οικονόμου 2, Σ. Πιζάνιας 2, Δ. Κολοβός 3, Α. Σαρή 3, Ε. Κουτσουράκη 4, Ι. Κάτσης 4, Δ. Τσαόπουλος 5, Γ. Μπέλλης 6, και Γ. Γιάκας 6, ΓΝΑ, Αθήνα, 2 PANAntistixis, Αθήνα, 3 Innoesys, Αθήνα, 4 Knowledge Brokers, Αθήνα, 5 IBO-EKETA, Βόλος, 6 Biomechanical Solutions, Καρδίτσα, 7 ΣΕΦΑΑ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τρίκαλα (ggiakas@pe.uth.gr) ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη Νόσο του Πάρκινσον (European Parkinson's Disease Association - EPDA), περίπου 1% των ατόμων ηλικίας άνω των 60 ετών πάσχουν από τη νόσο. Η έγκαιρη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, σε συνδυασμό με τις κατάλληλες θεραπευτικές παρεμβάσεις, μπορούν να καθυστερήσουν την εξέλιξη της νόσου, ώστε να διατηρείται η ποιότητα ζωής του ασθενούς για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δεδομένου ότι τα συμπτώματα του νοσήματος αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου, η συνεχής παρακολούθηση και εξεύρεση της εκάστοτε σωστής θεραπείας είναι σημαντική και απαιτεί την τεχνογνωσία εξειδικευμένων επαγγελματιών στον τομέα της υγείας. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός του παρόντος έργου είναι η ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος με την ονομασία PARMODE, που θα αποτελείται από μια φορετή συσκευή ανάλυσης της βάδισης και από μια πλατφόρμα τηλεμετρίας και ανάλυσης δεδομένων, με στόχο τη συστηματική εξ αποστάσεως παρακολούθηση των ασθενών με Πάρκινσον. Το σύστημα εντάσσεται σε μια προσέγγιση αυτοδιαχείρισης τύπου 5Α's (Ask, Advice, Assess, Assist and Arrange) η οποία θα υποστηρίζεται μέσω διαδικτυακής πλατφόρμας. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Μέσω της καταγραφής υφιστάμενων προσεγγίσεων υποστήριξης ασθενών με Πάρκινσον, θα απομονωθούν τα κρίσιμα δεδομένα ανάλυσης κίνησης που απαιτείται να λαμβάνονται και να παρακολουθούνται. Έπειτα, με τη χρήση ενός οπτικό-ηλεκτρονικού συστήματος δέκα καμερών υψηλής ανάλυσης, θα ακολουθήσει η ανάλυση των κινηματικών χαρακτηριστικών των προαναφερόμενων κρίσιμων δεδομένων κίνησης των άνω άκρων των συμμετεχόντων, κατά τη διάρκεια καθημερινών δραστηριοτήτων. Η επεξεργασία των παραπάνω, θα εξυπηρετήσει τη βελτιστοποίηση του σχεδιασμού και την επιλογή των απαραίτητων χαρακτηριστικών της φορετής συσκευής ανάλυσης βάδισης ασθενών με Πάρκινσον. Τέλος, αφού κατασκευαστεί η φορετή συσκευή ανάλυσης βάδισης, θα δημιουργηθεί ψηφιακή πλατφόρμα παρακολούθησης των ασθενών και ανάλυσης δεδομένων για την παρακολούθηση και υποστήριξη τους. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η υιοθέτηση του προτεινόμενου συστήματος από την ιατρική κοινότητα και τους τελικούς χρήστες αναμένεται να παρουσιάσει πολυδιάστατα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Το προφανές όφελος που προκύπτει για τους ασθενείς με τη χρήση του PARMODE, είναι ότι, μέσω της συνεχούς παρακολούθησης της εξέλιξης της ασθένειας του Πάρκινσον και επιλογής της κατάλληλης θεραπείας, προκύπτει καθυστέρηση της εξέλιξης της νόσου, ώστε να διατηρείται η ποιότητα ζωής τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Μακροσκοπικά, τα οικονομικά οφέλη που μπορούν να προκύψουν από τέτοιες προληπτικές προσεγγίσεις αφορούν τη μείωση των εισαγωγών των ασθενών σε νοσοκομεία, όπως επίσης και τον περιορισμό των ποσοστών υποτροπής και βαρύτητας των συμπτωμάτων. Σημείωση: Η εργασία υλοποιήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης ΕΡΕΥΝΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ - ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ και συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και εθνικούς πόρους μέσω του Ε.Π. Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα & Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ) (κωδικός έργου:τ1εδκ-04022). 55

72 ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Εμβιομηχανική της Αποκατάστασης P-08 ΚΑΙΝΟΤΟΜΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΛΗΨΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΘΙΟΥ ΧΙΑΣΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ (SAFEACL) Δ. Τσαόπουλος 1, Κ.Μουστάκας 2, O. Kocsis 2, Σ.Πούλιος 3, Κ. Μαλίζος 4, Θ. Τσαταλάς 5, Λ. Σπύρου 1, και Γ. Γιάκας 5 1 ΙΒΟ-Εθνικό Κέντρο Έρευνας & Τεχνολογικής Ανάπτυξης, Βόλος (d.tsaopoulos@certh.gr), 2 Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πάτρα, 3 Polytech S.A., Λάρισα, 4 Τμήμα Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Λάρισα, 5 Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τρίκαλα ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ: Η ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου (ΠΧΣ) είναι ένας από τους πιο κοινούς τραυματισμούς στο γόνατο για αθλητές και μπορεί να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα στη διακοπή της καριέρας ενός αθλητή. Εκτιμάται ότι συμβαίνουν με τραυματισμοί ΠΧΣ κάθε χρόνο στις ΗΠΑ. Η χειρουργική αποκατάσταση του ΠΧΣ κυρίως εφαρμόζεται με στόχο την ανάκτηση της σταθερότητας στην άρθρωση του γόνατος και την επιστροφή του ασθενούς σε φυσιολογικά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι το ποσοστό αποτυχημένων επεμβάσεων είναι 3.0% 2 έτη μετά το χειρουργείο και μια συστηματική ανασκόπηση από τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες προσπάθειες έδειξε ο συγκεκριμένος δείκτης να είναι στο 3.6% μετά από βραχυπρόθεσμή παρακολούθηση. Η αναθεωρητική επέμβαση ΠΧΣ είναι ιδιαίτερα απαιτητική κλινικά και συνδέεται με χειρότερα κλινικά αποτελέσματα σε σχέση με τις αρχικές επεμβάσεις. Μια πρόσφατη ανασκόπηση δείχνει ότι οι αναθεωρητικές επεμβάσεις αποτυγχάνουν σε ποσοστό 13.7%. Σε ποσοστό 53-79% των περιπτώσεων αστοχίας του μοσχεύματος ευθύνονται τεχνικά λάθη που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί όπως λάθος τοποθέτηση της οπής, ανεπαρκής στερέωση του μοσχεύματος και αποτυχία να αντιμετωπιστεί συνακόλουθη λανθασμένη ευθυγράμμιση και/ή τραυματισμοί άλλων συνδέσμων. ΣΚΟΠΟΣ: Το SafeACL θα συνδυάσει τα εξατομικευμένα μυοσκελετικά μοντέλα με απεικονιστικά δεδομένα και δεδομένα ανάλυσης κίνησης σε ένα διαδραστικό περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, προσομοιάζοντας την επέμβαση και βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητα της αποκατάστασης του ΠΧΣ και της λειτουργικότητας της άρθρωσης του Γόνατος. To SafeACL σύστημα θα επιτρέπει στον ιατρό να χειρουργεί, σε ένα εικονικό περιβάλλον, με τη χρήση ενός εξατομικευμένου μυοσκελετικού μοντέλου το οποίο θα έχει την δυνατότητα να προβλέψει το λειτουργικό αποτέλεσμα της χειρουργικής επέμβασης. Κατά αυτόν τον τρόπο ο θεραπευτής θα μπορεί να δοκιμάζει ποικίλα χειρουργικά σενάρια (τοποθεσία οστικών καναλιών, αρχική τάση μοσχεύματος, μεθοδολογία στερέωσης του μοσχεύματος, σχετική κίνηση μεταξύ οστικού καναλιού και μοσχεύματος) προτού πραγματοποιήσει την αληθινή χειρουργική επέμβαση. Κατόπιν, το εξατομικευμένο χειρουργικό πλάνο που έχει διαμορφωθεί θα μπορεί να τροφοδοτηθεί σε ένα σύστημα χειρουργικής υποβοήθησης, το οποίο θα καθοδηγήσει τον χειρούργο να αναπαράγει το επιλεγμένο επεμβατικό σενάριο κατά τη διάρκεια του πραγματικού χειρουργείου. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Η ανάπτυξη του υποστηρικτικού συστήματος λήψης ιατρικής απόφασης SafeACL θα πραγματοποιηθεί μέσω μίας διεπιστημονικής προσέγγισης που στόχο θα έχει την ανάπτυξη τεχνολογίας αιχμής και την «εκμετάλλευση» της επιστημονικής γνώσης όλων τον φορέων της κοινοπραξίας του έργου. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το έργο SafeACL θα συμβάλλει σημαντικά στην βελτίωση της ποιότητα των υπηρεσιών υγείας που σχετίζεται με τους μυοσκελετικούς τραυματισμούς. Επίσης θα επιτρέπει στον ιατρό να χειρουργεί, σε ένα εικονικό περιβάλλον, με τη χρήση ενός εξατομικευμένου μυοσκελετικού μοντέλου το οποίο θα έχει την δυνατότητα να προβλέψει το λειτουργικό αποτέλεσμα της χειρουργικής επέμβασης. Κατά αυτόν τον τρόπο ο θεραπευτής θα μπορεί να δοκιμάζει ποικίλα χειρουργικά σενάρια (τοποθεσία οστικών καναλιών, αρχική τάση μοσχεύματος, μεθοδολογία στερέωσης του μοσχεύματος, σχετική κίνηση μεταξύ οστικού καναλιού και μοσχεύματος) προτού πραγματοποιήσει την αληθινή χειρουργική επέμβαση. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Μετά την αξιολόγηση της εγκυρότητας του το ανεπτυγμένο σύστημα θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τις ορθοπεδικές κλινικές ώστε να προσφέρουν ποιοτικές και εξατομικευμένες υπηρεσίες υγείας σε ανταγωνιστικό κόστος. Η παραγωγικότητα των ορθοπεδικών χειρούργων θα βελτιωθεί σημαντικά όπως επίσης και τα αποτελέσματα των χειρουργικών επεμβάσεων χωρίς μετεγχειρητικές υποτροπές. Η εξατομικευμένη εγχειρητική διαδικασία που θα ακολουθείται από το SafeACL σύστημα θα συμβάλλει στο να αποκαθίσταται η λειτουργική ικανότητα του ασθενούς σε μικρότερο χρονικό διάστημα με άμεσο αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους για το υγειονομικό σύστημα και την επιστροφή του γρηγορότερα στην παραγωγική διαδικασία. Σημείωση: Η εργασία υλοποιήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης ΕΡΕΥΝΩ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ - ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ και συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και εθνικούς πόρους μέσω του Ε.Π. Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα & Καινοτομία (ΕΠΑνΕΚ) (κωδικός έργου:τ1εδκ-04234). 56

73 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Παράρτημα Κ-1 Παράρτημα 57

74 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Κατάλογος περιλήψεων Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ Α Φίλιππος Χριστοδούλου (Μεταπτυχιακός Φοιτητής) Ο-03 ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΒΑΔΙΣΗΣ ΑΠΟ 5-65 ΕΤΩΝ ΣΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ Φ. Χριστοδούλου, Χ. Παπαϊωάννου, Δ. Κλόκκαρη, Π. Τσιμέας, και M. Στεφανάκης Δήμητρα Μαυρίδη (Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια) O-26 THE EFFECT OF SURFACE TYPE ON VISUALLY GUIDED POSTURAL TRACKING OF MOTION CUES WITH DIFFERENT COMPLEXITY D. Mavridi, A. Ekizos, A. Santuz, L. Mademli Στέφανη Αργυρού (Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια) Ο-29 Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΡΧΕΣ ΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΘΙΑΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ- ΤΥΧΑΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΜΕΛΕΤΗ Σ. Αργυρού, Ζ. Δημητριάδης, Ε. Καπρέλη Θεοφάνης Μαυροπάνος (Μεταπτυχιακός Φοιτητής) O-30 ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΣΩ ΣΤΡΟΦΗΣ ΙΣΧΙΟΥ Θ. Μαυροπάνος, Ζ. Δημητριάδης, Α. Κανελλόπουλος, Ε. Μπίλλη, Π. Τρίγκας, Ν. Στριμπάκος, Χ. Ματζάρογλου, και Ε. Καπρέλη 58

75 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Κατάλογος περιλήψεων Διαγωνισμός Βραβείου Νέου Ερευνητή Β Αθηνά Μητροπούλου (Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια) Ο-20 ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥ ΝΑΝΟΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΜΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΛΙΠΟΣΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΪΝΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΙΝΩΔΩΝ ΜΕΜΒΡΑΝΩΝ ΠΟΛΥΒΙΝΥΛΙΚΗΣ ΑΛΚΟΟΛΗΣ Α. Μητροπούλου, Δ. Μαρκάτος, Σ. Αντιμησιάρη, και Δ. Μαυρίλας Κωνσταντίνος Δημητριάδης (Υποψήφιος Διδάκτωρ) O-26 ΜΕΛΕΤΗ ΔΙΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΛΟ-ΚΕΡΑΜΙΚΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΩΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΥΓΚΟΛΛΗΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ Κ. Δημητριάδης, Ν. Σαργιώτη, T. Παπαδόπουλος, και Σ. Αγαθόπουλος ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ ΠΡΟΠΤΥΧΙΑΚΩΝ Γ Ανδρέας Μπόμπας (Προπτυχιακός Φοιτητής) Ο-08 REGIONAL HETEROGENEITY OF AXIAL RESIDUAL STRAINS IN HUMAN AORTA A. Bompas, S.K. Kourkoulis, S.A. Papadodima, and D.P. Sokolis Ανδρέας Σαρακίνης (Προπτυχιακός Φοιτητής) O-19 ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΝΑΝΟΔΟΜΗΜΕΝΩΝ ΙΝΩΔΩΝ ΠΟΛΥΜΕΡΙΚΩΝ ΙΚΡΙΩΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΪΝΟΠΟΙΗΣΗΣ A. Σαρακίνης, Δ. Μαρκάτος, και Δ. Μαυρίλας Ανδρέας Δημόπουλος (Προπτυχιακός Φοιτητής) Ο-21 ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΟΡΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΩΝ ΚΑΡΔΙΑΚΩΝ ΒΑΛΒΙΔΩΝ A. Δημόπουλος, και Δ. Μαυρίλας ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ ΠΡΟΠΤΥΧΙΑΚΩΝ Δ Ερωτόκριτος Φραγκιαδάκης (Προπτυχιακός Φοιτητής) P-01 ΣΧΕΣΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΟΣΦΥΟΠΥΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ: ΔΙΠΛΗ ΤΥΦΛΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ Ε. Φραγκιαδάκης, Δ. Κομνηνός, Α. Κωτσάκης, και Ε. Καπρέλη 59

76 ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Χορηγοί Το 8ο Συνέδριο ΕΛΕΜΒΙΟ πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Σ.Ε.Φ.Α.Α. Α.Π.Θ. και με την υποστήριξη της Η ΕΛΕΜΒΙΟ, η Οργανωτική Επιτροπή του 8 ου Συνεδρίου ΕΛΕΜΒΙΟ, οι προσκεκλημένοι ομιλητές και ομιλήτριες, οι ανακοινούντες συγγραφείς και οι συμμετέχοντες στο Συνέδριο, ευχαριστούν τους χορηγούς ΕΛΕΜΒΙΟ 2018 για την συνεισφορά τους Μέγας χορηγός 62