ΑΝΩΤΑΤΟ ΕΙ ΙΚΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

Transcript

1

2

3 ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟ ΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΣΧΟΛΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΩΤΑΤΟ ΕΙ ΙΚΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΚΑΝΙΑΤΣΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΗΜΟΣΙΟΥ ΙΚΑΙΟΥ Ι ΑΣΚΟΝΤΕΣ :Α. ηµητρόπουλος, Σπ.Φλογαϊτης, Γ Γεραπετρίτης ΑΚΑ ΗΜΑΪΚΟ ΕΤΟΣ

4 ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ...4 ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΕΙ ΙΚΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ...5 (ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ)...5 ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ...6 ΙΚΑΙΟ ΟΣΙΕΣ...8 Ι. Η ΙΑ ΙΚΑΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ Α.Ε ΠΡΟ ΙΚΑΣΙΑ Η ΙΑ ΙΚΑΣΙΑ ΣΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ Η ΠΕΡΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΙΚΗΣ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΕ...12 ΙΙ. ΟΙ ΙΚΑΙΟ ΟΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ ΕΠΙΛΥΣΗ ΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΙΑΦΟΡΩΝ...13 Α)ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ Β)ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΟΜΙΜΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΕΚΛΟΓΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΡΙΣΗ ΚΥΡΟΥΣ ΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΚΡΙΣΗ ΕΚΠΤΩΣΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΑΡΣΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΑΡΣΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΠΕΡΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ...19 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ...23 ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ...24

5 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΕΙ ΙΚΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ) Με το άρθρο 100 του Συντάγµατος του 1975 ιδρύεται ένα νέο ιδιαίτερο δικαιοδοτικό όργανο,το Ανώτατο Ειδικό ικαστήριο,το οποίο δεν προέβλεπε το προισχύσαν Σύνταγµα.Το ικαστήριο αυτο δεν ονοµάστηκε,όπως θα έπρεπε, «Συνταγµατικό ικαστήριο» για λόγους πολιτικής σκοπιµότητας και ειδικότερα επειδή η ονοµασία αυτή είχε προβλεφθεί από τα δικτατορικά συνταγµατικά κείµενα του 1968 και 1973 και ήταν κατα τη διάρκεια της ικτατορείας λαοµίσητο. Το Ανώτατο Ειδικό ικαστήριο δεν ανήκει σε έναν απο τους κλάδους της δικαιοσύνης ούτε έχει χαρακτήρα δικαστηρίου ανώτερου από τα τα ανώτατα δικαστήρια κάθε κλάδου.η σχέση του προς τα λοιπά δικαστήρια προκύπτει από τον σκοπό της σύστασης του και της δικαιοδοσίας του για την άρση της σύγκρουσης καθηκόντων και των αµφισβητήσεων για την αντισυνταγµατικότητα ή την έννοια του τυπικού νόµου.κύριο έργο δηλαδή του Α.Ε.. είναι αφενός η αποκατάσταση της ενότητας της νοµολογίας και αφετέρου η επίλυση ζητηµάτων που αφορούν την εκλογή και σύνθεση της Βουλής.Πρόκειται για ένα δικαστήριο που συνδυάζει τις αρµοδιότητες µιας «συνδυασµένης ολοµέλειας» όλων των ανώτατων δικαστηρίων µε εκείνες ενός εκλογοδικείου. εν πρόκειται δηλαδή παρά εν µέρει µόνο για «συνταγµατικό δικαστήριο»,στη σύσταση του οποίου δεν θέλησε να προχώρησει το 1975 η Ε Αναθεωρητική Βουλή.Απο τα άλλα δικαστήρια διαφέρει το ΑΕ κατά το ότι δεν έχει αποκλειστικά δικό του δικαστικό προσωπικό 1 και λειτουργεί ad hoc,όταν δηλαδή ασκηθεί αίτηση ή περιέλθει παραπεµπτική απόφαση άλλου δικαστηρίου. 1 Μπορεί όµως ένα από τα µέλη του ικαστηρίου να απαλλαγεί ολικά ή µερικά από τα βασικά καθήκοντά του για την επιµέλεια και τον συντονισµό των προπαρασκευαστικών εργασιών του ΑΕ.

6 ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ Η οργάνωση και λειτουργία του ικαστηρίου,δηλαδή τα σχετικά µε την αναπλήρωση και την επικουρία των µελών του,καθώς και τα της ενώπιον αυτού διαδικασίας ορίζονται µε ειδικό νόµο.τα θέµατα αυτά ρυθµίζονται τώρα από τον Κώδικα «περί του κατά το άρθρον 100 του Σύνταγµατος Ανωτάτου Ειδικού ικαστηρίου»,ο οποίος κυρώθηκε από το Νόµο 345/1976.Ο Κώδικας αποτελείται από 10 κεφάλαια και περιλαµβάνει 58 κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο (άρ.1-5) ρυθµίζει την οργάνωση του ικαστηρίου,το δεύτερο (άρ.6) επαναλαµβάνει τις συνταγµατικές αρµοδιότητες του,και το τρίτο (άρ.7-23) περιλαµβάνει «τας γενικάς διαδικαστικάς διατάξεις»,δηλαδή τις διατάξεις που εφαρµόζονται σε όλες τις διαφορές που υπάγονται στη δικαιοδοσία του ικαστηρίου.τα επόµενα έξι κεφάλαια περιέχουν τις ειδικές διαδικαστικές διατάξεις,δηλαδή τις διατάξεις οι οποίες ρυθµίζουν την εκδίκαση των εκάστοτε διαφορών. Το ικαστήριο συγκροτείται,βάσει των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 100 του Συντάγµατος,από 11 µέλη: α) τους προέδρους του Αρείου Πάγου,του Συµβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, β) τέσσερις Συµβούλους της Επικρατείας και τέσσερις Αρεοπαγίτες. γ)εκτός από τους προέδρους των ανωτάτων δικαστηρίων, τα υπόλοιπα οκτώ µέλη,δηλαδή οι τέσσερις Σύµβουλοι τηγς Επικρατείας και οιν τέσσερις Αρεοπαγίτες ορίζονται µε κλήρωση που γίνεται κάθε δύο χρόνια.

7 δ) Οταν εκδικάζονται υποθέσεις σχετικές µε την άρση των συγκρούσεων καθηκόντων ή την άρση της αµφισβήτησης για την ουσιαστική αντισυνταγµατικότητα ή την έννοια διατάξεων τυπικού νόµου,µετέχουν τότε δύο τακτικοί καθηγητές νοµικών µαθηµάτων των Νοµικών Σχολών των Πανεπιστηµίων της Χώρας,οι οποίοι ορίζονται µε κλήρωση. Έτσι το ικαστήριο αποτελείται απο 13 µέλη κατά την εκδίκαση των δύο αυτών κατηγοριών διαφορών και από 11 µέλη για όλες τις υπόλοιπες. Πρόεδρος του ΑΕ είναι ο αρχαιότερος από τους προέδρους του ΣτΕ και του Αρείου Πάγου και αναπληρώνεται σε περίπτωση κωλύµατος από τον νεώτερο πρόεδρο 2. Το ΑΕ είναι µόνιµο ή διαρκές,δεν συγκροτείται δηλαδή κάθε φορά για την εκδίκαση µιας ορισµένης διαφοράς και συνεδριάζει πάντοτε εν Ολοµελεία. Αυτός ο µόνιµος χαρακτήρας του ΑΕ συνάγεται από τη σύνθεση του από τους εκάστοτε Προέδρους των τριών ανωτάτων δικαστηρίων ακι τα διετούς θητείας εκάστοτε κληρούµενα µέλη του. 2 Άρθρο 1 παράγραφος 1εδ.4 ΚΑΕ.

8 ΙΚΑΙΟ ΟΣΙΕΣ Στο ΑΕ υπάγονται κατά το άρθρο 100 παρ.1 του Συντάγµατος και τον ΚΑΕ άρθρο 6,οι εξής αποκλειστικές δικαιοδοσίες: Α. Η εκδίκαση ενστάσεων, κατά το άρθρο 58 του Συντάγµατος,του κύρους των βουλευτικών εκλογών,κατά του κύρους των οποίων ασκούνται ενστάσεις που αναφέρονται είτε σε εκλογικές παραβάσεις σχετικές µε την ενέργεια των εκλογών είτε σε έλλειψη των νόµιµων προσόντων 3 Β. Ο έλεγχος του κύρους και των αποτελεσµάτων του ηµοψηφίσµατος που µπορεί κατά το άρθρο 44 παράγρ.2 και 3 του Συντάγµατος να διεξαχθεί µε διάταγµα του Προέδρου της ηµοκρατίας για κρίσιµα εθνικά θέµατα ή σε εντελώς εξαιρετικές περιστάσεις ή για ψηφισµένα νοµοσχέδια που ρυθµίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτηµα, εκτός από τα δηµοσιονοµικά. Γ. Η κρίση για τα ασυµβίβαστα ή την έκπτωση ενός βουλευτή κατά το άρθρο 56 παράγρ.2 του Συντάγµατος 4.. Η άρση των συγκρούσεων µεταξύ των δικαστηρίων και των διοικητικών αρχών ή µεταξύ του Συµβουλίου της Επικρατείας και των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων αφενός και των αστικών (πολιτικών) και ποινικών δικαστηρίων αφετέρου ή τέλος µεταξύ του Ελεγκτικού Συνεδρίου και των λοιπων δικαστηρίων. 5 Σηµ.Κατά το Σύνταγµα του 1952 για την άρση των συγκρουσεων καθηκόντων αποφάσιζε ειδικό προς αυτό ικαστήριο, το λεγόµενο ικστήριο Συγκρούσεως Καθηκόντων (άρθρ.85 του Συντάγµατος του 1952). Ε. Η άρση της αµφισβήτησης περί της ουσιαστικής αντισυνταγµατικότητας ή της της έννοιας διατάξεων τυπικού νόµου, εάν εκδόθηκαν γι αυτές αντίθετες 3 Κατά τα πριν Συντάγµατα αποκλειστική και µόνη δικαιοδοσία για αυτές τις ενστάσεις είχε το Εκλογοδικείο, ένα ειδικά γι αυτό το σκοπό ικαστήριο. 4 Κατά τα προηγούµενα Συντάγµατα για τα θέµατα αυτά αποφάσιζε η Βουλή. 5 Άρθρα του νόµου 345/1976.

9 αποφάσεις του Συµβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου 6. ΣΤ. Η άρση της αµφισβήτησης περι τον χαρακτηρισµό κανόνων του διεθνούς δικαίου ως «γενικά απραδεδεγµένων», κατά την έννοια του άρθρου 28 παρ.1 του Συντάγµατος 7. Ζ. Η εκδίκαση των ενστάσεων κατά του κύρους των εκλογών των Ελλήνων Ευροβουλευτών 8. Ι. Η ΙΑ ΙΚΑΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ Α.Ε.. Η διαδικασία ενώπιον του ΑΕ, όπως προαναφέρθηκε,ρυθµίζεται από τις διατάξεις του Κώδικα οι οποίες περιλαµβάνονται στα κεφάλαια Γ - Θ.Ειδικότερα, το τρίτο κεφάλαιο (άρ,7-23) περιέχει τις «γενικές διαδικαστικές διατάξεις» δηλαδή τις σιατάξεις εκείνες που εφαρµόζονται κατ αρχήν σε όλες τις διαφορές που υπάγονται στη δικαιοδοσία του ικαστηρίου. Tα επόµενα κεφάλαια περιλαµβάνουν τις ειδικές διαδικαστικές διατάξεις, δηλαδή τις διατάξεις εκείνες που ισχύουν για τις επιµέρους διαφορές. Συγκεκριµένα, οι ειδικές διατάξεις θεσπίζουν εξαιρέσεις από τους γενικούς κανόνες που καθιερώνουνοι γενικές ή συµπληρώνουν αυτές. 6 Άρθρα ν.345/ Άρθρα ν.345/ Βλ.και άρθρ. 8 παράγραφος 2 ν.1180/1981 «περί εκλογής αντιπροσώπων εις την Συνέλευσιν των Ευρωπαικών Κοινοτήτων».

10 Η διαδικασία στο ικαστήριο ρυθµίζεται κατά σειρά από τις ειδικές διατάξεις του Κώδικα για το ικαστήριο αυτό, τις γενικές διατάξεις του ίδιου Κώδικα και τις διατάξεις του Κπολ. για την πλήρωση των σχετικών κενών. 1.ΠΡΟ ΙΚΑΣΙΑ Το ΑΕ επιλαµβάνεται των υπαγοµένων στη δικαιοδοσία του υποθέσεων είτε ύστερα από αίτηση της δηµόσιας αρχής ή άλλου νοµιµοποιηµένου προς αυτό προσώπου είτε κατόπιν περιελεύσεως στο ΑΕ παραπεµπτικής απόφασης άλλου δικαστηρίου.η αίτηση ασκείται από τον Γραµµατέα του ικαστηρίου και κατατίθεται ή περιέρχεται στη Γραµµατεία του ικαστηρίου.μετά την καταχώριση της αίτησης ή της παραπεµπτικής απόφασης, ο Πρόεδρος του ΑΕ µε πράξη του ορίζει µέλος του ικαστικό Λειτουργό ή Υφηγητή και τη δικάσιµο. Ο ορισθείς εισηγητής µεριµνά για την συγκέντρωση όλων των στοιχείων,όσα είναι απαραίτητα για τη διάγνωση της υπόθεσης και συντάσσει έκθεση επί του πραγµατικού και νοµικού µέρους της,ενώ περιλαµβάνεται και η αιτιολογηµένη γνώµη του.η έκθεση κατατίθεται πέντε µέρες πριν από τη συζήτηση στη Γραµµατεία του ικαστηρίου ώστε να γνωστοποιηθεί αυτή σε όλους τους διαδίκους.η εκπρόθεσµη κατάθεση της συνιστά λόγο αναβολής της συζήτησης ύστερα από αίτηση των διδίκων.οι διάδικοι πρέπει µέσα σε δέκα µέρες πριν τη συζήτηση να καταθέσουν στη Γραµµατεία του ικαστηρίου τις προτάσεις τους µαζί µε τα αποδεικτικά έγγραφα.μπορούν επίσης να υποβάλλουν πρόσθετους λόγους µε δικόγραφο και κοινοποιηµένο στους λοιπούς διαδίκους δωδεκα µέρες πριν τη δικάσιµο. Μπορούν όµως να υποβάλουν στο ΑΕ και Υποµνήµατα τρεις τουλάχιστον µέρες πριν τη συζήτηση ή και µετά απ αυτή ύστερα από άδεια του Προέδρου.

11 2.Η ΙΑ ΙΚΑΣΙΑ ΣΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ Η διαδικασία στο ακροατήριο διέπεται καταρχήν από τις διατάξεις των άρθρων 233 επ. του Κώδικα Πολιτικής ικονοµίας,οι οποίες εφαρµόζονται στην προκειµένη περίπτωση αµάλογα, στο µέτρο που ο Κώδικας περί του ικαστηρίου δεν περιλαµβάνει σχετική ρύθµιση (άρ.24 ΚΑΕ ).Η συζήτηση αρχίζει µε την ανάγνωση από τον εισηγητή της έκθεσής του. 9 Οι διάδικοι παρίστανται κατά τη συζήτηση µε δικηγόρο από τους παρ Άρείο Πάγο διορισµένος ενώ το κράτος από Νοµικό Συµβούλιο της ιοίκησης. ιάδικοι είναι : α)οι αιτούντες,β)οι βουλευτές και οι αναπληρωµατικοί που ανακηρύχτηκαν µε την προσβαλλόµενη απόφαση και γ)οι βουλευτές και οι αναπληρωµατικοί,η ανακήρυξη των οποίων µπορεί να θιχτεί από την απόφαση του ικαστηρίου. Η παρέµβαση στη δίκη ρυθµίζεται από τις γενικές διατάξεις του άρθρου 13 του Κώδικα περί του ικαστηρίου.η διάταξη της παρ.1 του άρθρου αυτού ορίζει ότι στη δίκη δικαιούται να παρέµβει όποιος έχει έννοµο συµφέρον.σαν τέτοιο συµφέρον νοείται βάσει της διάταξης του Ανωτάτου Ειδικού ικαστηρίου 10,το ειδικό συµφέρον του παρεµβαίνοντος.το συµφέρον αυτό απορρέει από την επωφελή έκβαση της δίκης για εκείνον υπερ του οποίου γίνεται η παρέµβαση και όχι το γενικό δηµόσιο συµφέρον.η παρέµβαση ασκείται µε δικόγραφο,που κατατίθεται στη Γραµµατεία του ικαστηρίου και κοινοποιείται µε την επιµέλεια του παρεµβαίνοντος,µε ποινή απαραδέκτου,δώδεκα ηµέρες πριν από τη δικάσιµο στον αιτούντα και στους λοιπούς διαδίκους. Η έκταση της εξουσίας του ικαστηρίου κατά την εκδίκαση της αίτησης καθορίζεται σαφώς από τη διάταξη του άρθρου 31 παρ.1 του Κώδικα, η οποία καθιερώνει για την εκλογική δίκη το σύστηµα της συζητήσεως που ισχύει και στην πολιτική δίκη (άρθρο 106 Κπολ. ). 9 Βλ. ΚΑΕ 16 παρ Απόφαση 10/1982- Βλ. Ράικου β Συµπλήρωµα του ικονοµικού Εκλογικού ικαίου σελ.76 επ.

12 3.Η ΠΕΡΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΙΚΗΣ Από τον αντικειµενικό χαρακτήρα της εκλογικής δίκης και των ρητών διατάξεων των άρθρων 16 παρ.3 εδάφιο α και 18 του Κώδικα περί του ικαστηρίου, προκύπτει σαφώς η γενική αρχή, κατά την οποία η εκλογική δίκη συνεχίζεται παρά την αντίθετη θέληση των διαδίκων και καταργείται µόνο µε την έκδοση οριστικής απόφασης του ικαστηρίου. Ο θάνατος των διαδίκων δεν καθιστά καταρχήν τη δίκη χωρίς αντικείµενο.αυτή συνεχίζεται και στην περίπτωση παραδοχής της αίτησης θα επέλθουν οι νοµικές συνέπειες.η δίκη καταργείται στην περίπτωδη θανάτου ενός διαδίκου εξαιτίας της έκλειψης του αντικειµένου της µόνο όταν η επίδικη έδρα πληρώνεται σύµφωνα µε το νόµο στην περίπτωση παραδοχής της αίτησης µε τη διενέργεια αναπληρωµατικής εκλογής.σε περίπτωση διακοπής της δίκης η επανάληψη αυτής γίνεται ύστερα απο αίτηση οποιουδήποτε έχει έννοµο συµφέρον ή και αυτεπάγγελτα από το ΑΕ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΕ Οι αποφάσεις του ΑΕ λαµβάνονται µε πλειψηφία των δικαστών που συµµετέχουν στη δίκη.αν κατά την ψηφοφορία σχηµατιστούν περισσότερες γνώµες, εκείνοι που είναι υπέρ της ασθενέστερης γνώµης οφείλουν να προσχωρήσουν σε µία από τις επικρατέστερες γνώµες.αν οι ασθενέστερες συγκεντρώσουν ίσο αριθµό ψήφων επαναλαµβάνεται η ψηφοφορία και καθορίζεται ο αποκλεισµός της µιας και εκείνοι που την ακολουθούν οφείλουν να προσχωρήσουν σε µία από τις άλλες γνώµες µέχρι σχηµατισµού πλειοψηφίας 12. Οι αποφάσεις του ΑΕ είναι αµετάκλητες,ενώ αποκλείεται η άσκηση τριτανακοπής. Ισχύουν όµως από τη δηµοσίευση τους στο ακροατήριο «έναντι πάντων».κατ εξαίρεση του άρθρου 21 παρ.1, οι απορριπτικές αποφάσεις δηµιουργούν σεδικασµένο µόνο µεταξύ των διαδίκων.με εντολή 11 Βλ. Άρθρο 17 ΚΑΕ.

13 του Προέδρου του Ειδικού ικαστηρίου και χωρίς κάποια άλλη διατύπωση καταχωρίζονται οι οριστικές αποφάσεις στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως κα σε χωριστό τεύχος της 13. ΙΙ. ΟΙ ΙΚΑΙΟ ΟΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ 1.ΕΠΙΛΥΣΗ ΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΙΑΦΟΡΩΝ Μια από τις σηµαντικότερες δικαιοδοσίες του ΑΕ είναι όπως προαναφέραµε, ο έλεγχος και η εκδίκαση των βουλευτικών εκλογών, κατά του κύρους των οποίων ασκούνται ενστάσεις, που αναφέρονται είτε σε εκλογικές παραβάσεις σχετικές µε την ενέργεια των εκλογών,είτε σε έλλειψη των νοµίµων προσόντων.από τις διατάξεις του άρθρου 100 παρ.1 σε συνδυασµό µε το άρθρο 58 του Συντάγµατος και του ΚΑΕ,προκύπτει ότι το ισχύον Σύνταγµα µεταβίβασε αµετάβλητη την αρµοδιότητα αυτή που υπαγόταν στο Εκλογοδικείο, στο ΑΕ.Η επιλογή του ΑΕ ως αποκλειστικού οργάνου επίλυσης όλων των εκλογικών διαφορών όσο νεωτερική κι αν είναι δεν µπορεί νι εκπλήσσει.η τάση «δικαστικοποίησης»των σχετικών διαφορών, που είχε αρχίσει να κυριαρχεί ήδη από το Σύνταγµα τιυ 1911 µε την ίδρυση του Εκλογοδικείου,δεν είχε αναστραφεί από τη λειτουργία του «δυαδικού» συστήµατος που είχε θεσπίσει το Σύνταγµα του 1952 :για παραβιάσεις δηλαδή που γίνονταν πριν από την ενέργεια των εκλογών αρµόδιο ήταν το Εκλογοδικείοκαι για παραβιάσεις µετά τις εκλογές, η Βουλή. Υπήρξαν κάποιοι που πρότειναν τη συνύπαρξη του ΑΕ ως οιονεί συνταγµατικού δικαστηρίου για την άρση των αµφισβητήσεων, µε ένα 12 Βλ. Άρθρο 19 παρ.2 ΚΑΕ. 13 Βλ. Άρθρο 21 παρ.2 ΚΑΕ.

14 Εκλογοδικείο του τύπου του Συντάγµατος του 1952, για τις εκλογικές διαφορές 14. Το θέµα όµως δεν είναι κατά πόσο χρειάζεται για την κρίση των κωλυµάτων ένα δικαστήριο αλλά το πόσο ειδικό είναι το ΑΕ του ισχύοντος Συντάγµατος.Ειδικό νοούµενο ως κατάλληλο και εξειδικευµένο και όχι µε την έννοια του αντιθέτου στο γενικό. Τελικά το ΑΕ µπορεί να θεωρηθεί ένα πολύ γενικό ειδικό δικαστήριο και µάλιστα φρόντισε να διευρύνει όσο το δυνατόν περισσότερο τα περιθώρια κινήσεών του, αντλώντας από το άρθρο 58 του Συντάγµατος τη συγκεκριµένη αρµοδιότητά του.έτσι «ο έλεγχος και η εκδίκαση των βουλευτικών εκλογών» θα φθάσει στην ουσία να σηµαίνει «των βουλευτικών και ευροβουλευτικών εκλογών». Η διεύρυνση αυτή της αρµοδιότητας δεν είναι τόσο αβάσιµη γιατί το ικαστήριο δεν έπλασσε το ίδιο τον κανόνα της αρµοδιότητας του ΑΕ, παρά µόνο εφάρµοσε το άρθρο 8 παρ.2 του ν.1180/1981.με βάση αυτή τη διάταξη, η ανάθεση στο ΑΕ της εκδίκασης των ενστάσεων κατά του κύρους των ευροεκλογών δεν είναι αντισυνταγµατική «δεδοµένου ότι οι εκλογές αυτές, αφού φέρουν το χαρακτήρα βουλευτικών, προσοµοιάζουν προς τις εκλογές των βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου 15.Η αιτιολογία αυτή πάντως δεν είναι πράγµατι απολύτως ικανοποιητική, λόγω όµως της ελλειπτικότητας και εντέλει της κάποιας ατολµίας της και όχι γιατί, όπως ισχυρίστηκε ένα µέρος της θεωρίας, η κρίσιµη διάταξη του ν.1180/1981 είναι «προφανώς αντισυνταγµατική» 16. Γυρίζοντας πίσω στο άρθρο 58 του Συντάγµατοςαναφέρονται οι λόγοι ακυρώσεως βουλευτικής εκλογής τους οποίους θα εξετάσουµε στη συνέχεια. 14 Ν.Αλαβάνος, στη Βουλή 1975 σ ΑΕ 10/1982,ΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ,1982 σ και παρατηρήσεις Ν.Ρώτη, σ Όµοιες και οι ΑΕ 9 και 11/ Ε.ΜΠΕΣΙΛΑ-ΜΑΚΡΙ Η,ό.π. (σηµ.13)σ.68-69, όπου απηχούνται οι αντίστοιχες απόψεις του Αθ.Ράικου,Γ Συµπλήρωµα δικονοµικού εκλογικού δικαίου (εκλογές 1981),Αθήνα, 1983 σ.14 επ.

15 Α)ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ. Ως εκλογικές παραβάσεις νοούνται οι παραβάσεις από το Σύνταγµα και το Εκλ.Κ. των εκλογικών αρχών,όπως κια κάθε άλλης συναφούς προς τις βουλευτικές εκλογές νοµοθετικής διάταξης.οι εκλογικές αυτές παραβάσεις ελέγχονται από το ΑΕ ασχέτως αν έγιναν κατά την ηµέρα της ψηφοφορίας ή πριν ή µετά απ αυτήν. Επίσης από το ΑΕ ελέγχεται η συνταγµατικότητα του Εκλογικού Νόµου στον οποίο στηρίχτηκε η ενέργεια της αµφισβητούµενης εκλογής.στον έλεγχο ωστόσο του ΑΕ τίθεται και το ζήτηµα του κύρους των προπαπασκευαστικών πράξεων της εκλογής που είναι: i) Τα προπαρασκευαστικά της εκλογής Προεδρικά ιατάγµατα. ii) Η ανακήρυξη από τπ Πρωτοδικείο βάσει του Εκλογικού Νόµου των υποψηφίων και των συνδυασµών των κοµµάτων. iii) Η απόφαση που λαµβάνεται από τον Άρειο Πάγο σχετικά µε το εάν ένα κόµµα έχει την ιδιότητα του αυτοτελούς ή του συνασπισµου περισσοτέρων κοµµάτων. iv) Η απόφαση που λαµβάνεται από το Πρωτοδικείο σχετικά µε την εγγραφή ή τη διαγραφή εκλογέων απ ο τους εκλογικούς καταλόγους. Το ΑΕ ελέγχει επιπλέον το κύρος της β και γ κατανοµής που γίνεται από τα Εφετεία και την Ανώτατη Εφορευτική Επιτροπή, όταν οι εκλογές διενεργούνται κατά το αναλογικό σύστηµα.επιπλέον,ελέγχει τις παραβάσεις που συντελούνται µετά τηνανακήρυξη των εκλεγέντων βουλευτών και που αναφέρονται στην πλ ηρωση της βουλευτικής έδρας. Β)ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΟΜΙΜΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΕΚΛΟΓΙΜΟΤΗΤΑΣ Ως τέτοια προσόντα νοούνται τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά προσόντα,δηλαδή τα κωλύµατα εκλογιµότητας.τα θετικά προσόντα είναι κατά το άρθρο 55 παρ.1 του Συντάγµατος τα εξής:

16 i) Η ελληνική ιθαγένεια.κάθε έλλην πολίτης, ασχέτως φύλου,θρησκεύµατος ή εθνικότητας και ανεξαρτήτως τρόπου κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας, είναι εκλόγιµος. ii) Η συµπλήρωση του 25 ου έτους της ηλικίας του κατά την ηµέρα της εκλογής,και iii) Η νόµιµη ικανότητα του εκλέγειν. Τα αρνητικά προσόντα ή κωλύµατα εκλογιµότητας αναφέρονται στο άρθρο 56 του Συντάγµατος. 2.ΚΡΙΣΗ ΚΥΡΟΥΣ ΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ Μια άλλη πολλή σηµαντική δικαιοδοσία του ΑΕ είναι ότι κρίνει το κύρος και τα αποτελέσµατα ηµοψηφίσµατος.άλλη υπαγόµενη στο ΑΕ δικαιοδοσία, βάσει του άρθρου 100 παρ.1 του Συντάγµατος είναι ο έλεγχος του κύρους και των αποτελεσµάτων του από τον Πρόεδρο της ηµοκρατίας, ίδιου ηµοψηφίσµατος. Σήµερα, µε το άρθρο 44 παρ. 2 του Συντάγµατος το ηµοψήφισµα εισάγεται στο ηµόσ µας ως πάγιος συνταγµατικός θεσµός.με αυτό ανατίθεται στο εκλογικό σώµα η κρίση σπουδαίου και κρίσιµου εθνικού θέµατος που προκύπτει µε συνέπεια πολιτικών περιστάσεων. Με το θεσµό αυτό του ηµοψηφίσµατος επιτυγχάνεται η διείσδυση στοιχείων της άµεσης ηµοκρατίας στο πολίτευµα. 3.ΚΡΙΣΗ ΕΚΠΤΩΣΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Κατά το άρθρο 55 του Συντάγµατος, υπάγεται στο ΑΕ η κρίση της έκπτωσης βουλευτή κατά τα άρθρα 55 και 57 του Συντάγµατος.Οι λόγοι έκπτωσης του βουλευτή από το βουλευτικό αξίωµα είναι οι εξής : i) Kατά το άρθρο 55 του Συντάγµατος για να εκλεγεί κανείς βουλευτής πρέπει να είναι έλληνας πολίτης, να έχει την ιδιότητα να εκλέγει και να έχει συµπληρώσει το 25 ο έτος της ηλικίας κατά την ηµέρα της

17 εκλογής. Βουλευτής που στερείται ένα από τα παραπάνω προσόντα εκπίπτει αυτοδίκαια από το βουλευτικό αξίωµα. ii) Κατά το άρθρο 57 του Συντάγµατος τα καθήκοντα του βουλευτή είναι ασυµβίβαστα προς τις ιδιότητες του άρθρου αυτού. Βουλευτής που εµπίπτει στις διατάξεις αυτές, πρέπει µέσα σε οκτώ ηµέρες από την εκλογή του να δηλώσει επιλογή ανάµεσα στο βουλευτικό αξίωµα και την ιδιότητά του. Σε περίπτωση παράλειψής του εµπίπτει αυτοδίκαια από το αξίωµα του βουλευτή. Στο ΑΕ λοιπόν ανήκει, κατά το άρθρο 100 παρ.1 του Συντάγµατος, η δικαιοδοσία σχετικά µε τις αµφισβητήσεις που υπάρχουν για την έκπτωση των βουλευτών κατά τα άρθρα 55 παρ.2 και 57 του ίδιου Συντάγµατος.Για να κρίνει όµως το κύρος της έκπτωσης βουλευτού πρέπει να υποβληθεί αίτηση και όχι αυτεπαγγέλτως.η αίτηση αυτή ασκείται µε δικόγραφο, που απευθύνεται στο ΑΕ.Το δικόγραφο πρέπει να περιλαµβάνει τα στοιχεία της ταυτότητας του αιτούντος και των λοιπών γνωστών σ αυτό διαδίκων, ακριβή περιγραφή της υπόθεσης και σαφή έκθεση των γεγονότων, την υπογραφή του αιτούντος ή του πληρεξουσίου δικηγόρου του, σαφή έκθεση της αµφλσβήτησης που δηµιουργήθηκε σχετικά µε την έκπτωση του βουλευτή και κυρίως του σχετικού λόγου της έκπτωσης, και τέλος ένα ορισµένο αίτηµα για τη διαπίστωση της έκπτωσης ή της µη έκπτωσης του βουλευτή 16. Τα πρόσωπα που δικαιούνται να ασκήσουν αίτηση, καθορίζονται από τη διάταξη του αρθρου 39 παρ.1 του Κώδικα.Τα πρόσωπα αυτά είναι: i) Κάθε βουλευτής συµπεριλαµβανοµένου κι εκείνου για τον οποίο δηµιουργήθηκε η αµφισβήτηση. ii) Εκείνος που δικαιούται να καταλάβει τη βουλευτική έδρα που κενώνεται λόγω της έκπτωσης του βουλευτή. iii) Κάθε εκλογέας που είναι γραµµένος στους εκλογικούς καταλόγους της εκλογικής περιφέρειας στην οποία εκλέχθηκε ο βουλευτής που αφορά η αµφισβήτηση. Η αίτηση ασκείται µε την κατάθεσή της στη Γραµµατεία του ικαστηρίου και καταχωρίζεται αµέσως στο ίδιο βιβλίο κατά τη χρονολογία και τη σειράτης 16 Άρθρο 9 παρ.1 ΚΑΕ.

18 εγχείρισής της 17.Η υποβολή της αίτησης δε συνεπάγεται αναστολή της βουλευτικής ιδιότητας. Οι αποφάσεις του ικαστηρίου είναι, κατά τη διάταξη του άρθρου 100 παρ.4 εδάφιο α του Συντάγµατος, «αµετάκλητες».τη συνταγµατικη αυτή διάταξη επαναλαµβάνει η γενική διάταξη του άρθρου 21 παρ.1 του Κώδικα για το ικαστήριο, που αποκλείει ρητά την άσκηση τριτανακοπής κατά τβµ αποφάσεών του.οι οριστικές αυτές αποφάσεις δηµοσιεύονται στο ακροατήριο και κοινοποιούνται από το Γραµµατέ του ικαστηρίου και στον Πρόεδρο της Βουλής ο οποίος φροντίζει για την εκτέλεση των αποφάσεων. 4.ΑΡΣΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ Κατά το άρθρο 100 παρ.1 εδ.δ υπάγεται στη δικαιοδοσία του ΑΕ η άρση της σύγκρουσης καθηκόντων: α) Μεταξύ των δικαστηρίων και των διοικητικών αρχών. β) Μεταξύ του ΣτΕ και των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων αφενός και των αστικών και ποινικών δικαστηρίων αφετέρου.και γ) Μετξύ του Ελεγκτικού Συνεδρίου και των λοιπών δικαστηρίων. Η σύγκρουση µπορεί να είναι κατκφατική ή αποπεµπτική και ως εκ τούτου προκύπτουν τα εξής: i) Καταφατική σύγκρουση µεταξύ δικαστηρίων και διοικητικής αρχής. Αυτή η σύγκρουση δηµιουργείται, όταν είναι εκκρεµής ενώπιον δικαστηρίου υπόθεση, την οποία θεωρεί µια διοικητική αρχή ότι ανήκει στην αρµοδιότητά της και το δικαστήριο που έχει επιληφθεί υπόθεσης δεν καταστήσει γνωδτό ότι είναι αναρµόδιο. ii) Αποφατική σύγκρουση µεταξύ δικαστηρίου και διοικητικής αρχής.η σύγκρουση αυτή υπάρχει,όταν αφενός µε τελεσίδικη απόφασή του 17 Άρθρο 8 παρ.1 εδ.α ΚΑΕ.

19 iii) iv) και αφετέρου µε πράξη της διοικητικής αρχής και ενώ στερούνται δικαιοδοσίες και αρµοδιότητες επιλαµβάνονται κάποιας υπόθεσης. Καταφατική σύγκρουση µεταξύ δικαστηρίων. Η σύγκρουση αυτή υπάρχει όταν η ίδια υπόθεση µεταξύ των ίδιων δαδίκων εκκρεµεί ταυτόχρονα σε δύο δικαστήρια που ανήκουν σε διαφορετικούς κλάδους της δικαιοσύνης ή έχουν διαφορετική δικαιοδοσία και το ένα απ αυτά δεν γνωστοποιήσει ότι στερείται αυτής της δικαιοδοσίας. Αποφατική σύγκρουση µεταξύ δικαστηρίων. Η σύγκρουση αυτή υπάρχει όταν η ίδια η υπόθεση µεταξύ των ίδιων διαδίκων εκκρεµεί σε δύο ταυτόχρονα δικαστήρια που ανήκουν σε διαφορετικούς κλάδους ή έχουν διαφορετική δικαιοδοσία και τα δικαστήρια έκριναν τελεσίδικα, ότι στερούνται δικαιοδοσίας. 5.ΑΡΣΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΠΕΡΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Κατά το άρθρο 100 παρ.1 εδάφιο ε στο ΑΕ υπάγεται και η δικαιοδοσία προς άρση της αµφισβήτησης περί της ουσιαστικής αντισυνταγµατικότητας ή της έννοιας διατάξεων του τυπικού νόµου, εάν εξεδόθηκαν αντίθετες αποφάσεις περί αυτών από τον Άρειο Πάγο, το ΣτΕ ή το ΕλΣ. Με τη διάταξη του άρθρου αυτού προσφέρει το ισχύον Σύνταγµα ένα µέσο θεραπείας, την ειδική προσφυγή ενώπιον του ΑΕ. Προϋποθέσεις αυτής της προσφυγής είναι οι εξής: α) Ύπαρξη αµφισβήτησης µε την έκδοση αντίθετων αποφάσεων του ΣτΕ,του ΑΠ ή του ΕΣ.

20 β) Η αντίθεση µεταξύ των αποφάσεων του ΣτΕ, του ΑΠ ή του ΕΣ,από την οποία προέκυψε η αµφισβήτηση, πρέπει να είναι συναφής προς την ουσιαστική αντισυνταγµατικότητα ή την έννοια διατάξεως τυπικού νόµου 18. Ουσιαστική αντισυνταγµατικότητα έχουµε όταν το περιεχόµενο του νόµου αντίκειται σε διάταξη του Συντάγµατος.Τυπική αντισυνταγµατικότητα έχουµε όταν η διάταξη νόµου ψηφίζεται από την Βουλή κατά παράβασή της από το Σύνταγµα. Το ΑΕ επιλαµβάνεται της κρίσης της αµφισβήτησης σχετικά µε την ουσιαστική αντισυνταγµατικότητα ή την έννοια διάταξης τυπικού νόµου, κατόπιν παραπεµπτικής σε αυτό απόφασης του ΣτΕ ή του ΑΠ ή του ΕΣ.Η παραπεµπτική αυτή είναι υποχρεωτική για το δικαστήριο που την εκδίδει, εφόσον η ύπαρξη αντίθετης απόφασης του άλλου από τα δικαστήρια αυτά ή είναι γνωστή στο ικαστήριο ή την επικαλέστηκε ένας από τους διαδίκους κατά την πρόοδο της δίκης 19. Η παραπεµπτική απόφαση προς το ΑΕ έχει ορισµένες συνέπειες : α) Επιβάλλει στο δικαστήριο το οποίο εξέδωσε την παραπεµπτική απόφαση, αναβολή της πρόδου της δίκης µέχρι την έκδοση της οριστικής απόφασης του ΑΕ,µε την οποία αίρεται η αµφισβήτηση που είχε προκύψει. β) Επιβάλλει σε κάθε δικαστήριο, στο οποίο εκκρεµεί η υπόθεση, να αναβάλει αυτεπαγγέλτως την πρόοδο της δίκης και την έκδοση οριστικής απόφασης,µέχρι την δηµοσίευση της απόφασης του ΑΕ. ιάδικοι στην ενώπιον του ΑΕ δίκη είναι εκτός από τους αιτούντες και όλοι οι δίαδικοι της δίκης κατά την οποία εκδόθηκε παραπεµπτική απόφαση προς το ΑΕ. Η οριστική απόφαση του ΑΕ,µε την οποία αίρεται η αµφισβήτηση,ισχύει έναντι πάντων. 18 Βλ. Άρ.100παρ.1 εδ.ε του Συντάγµατος και ΚΑΕ αρ.6 εδ.ε και 48παρ.1.

21 6.ΑΡΣΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ ΚΑΝΟΝΑ ΙΕΘΝΟΥΣ ΙΚΑΙΟΥ ΩΣ «ΓΕΝΙΚΩΣ ΠΑΡΑ Ε ΕΓΜΕΝΟΥ» Τέλος στις δικαιοδοσίες του ΑΕ κατά το άρθρο 100παρ.1 Σ υπάγεται και η άρση της αµφισβήτησης περί τον χαρακτηρισµό κανόνων του ιεθνούς ικαίου ως «γενικώς παραδεδεγµένων», κατά το άρθρο 28παρ.1 του Συντάγµατος. Το ΑΕ επιλαµβάνεται λοιπόν της άρσης της αµφισβήτησης : α) Για υπόθεση που εκκρεµεί ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου µε παραπεµπτική προς το ΑΕ απόφασή του, εφόσον κατά την εκδίκαση της υπόθεσης προέκυψε αµφισβήτηση σχετικά µε τον χαρακτηρισµό κανόνα του ιεθνούς ικαίου ψς γενικώς παραδεδεγµένου. β) Για υπόθεση που εκκρεµεί ενώπιον διοικητικής αρχής µε α ιτηση του αρµοδίου υπουργού και προέκυψε αµφισβήτηση για τον χαρακτηρισµό κανόνα του ιεθνούς ικαίου ως γενικώς παραδεδεγµένου. γ) Με αίτηση προς το ΑΕ κάθε διαδίκου µε δίκη που εκκρεµεί ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου και προέκυψε αµφισβήτηση για τον χαρακτηρισµό κανόνα του ιεθνούς ικαίου ως γενικώς παραδεδεγµένου. δ) Με αίτηση προς το ΑΕ κάθε ενδαφεροµένου για διοικητική υπόθεση που εκκρεµεί ενώπιον οργάνου της ιοίκησης, ύστερα από άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής,εφόσον κατά την επίλυση της αµφισβήτησης προέκυψε αµφιβολία για τον χαρακτηρισµό κανόνα του ιεθνούς ικαίου ως γενικώς παραδεδεγµένου. ε) Με παραπεµπτική απόφαση σ αυτό από το ΣτΕ,τον ΑΠ ή το ΕΣ, εάν ένα από τα δικαστήρια αυτά πρέπει να εκδόσει απόφαση για τον χαρακτηρισµό κανόνα του ιεθνούς ικαίου ως γενικώς παραδεδεγµένου βάσει αποδοχής αντίθετης άποψης από εκείνη την οποία είχε δεχθεί άλλο δικαστήριο µε προηγούµενη απόφασή του. 19 Βλ. ΚΑΕ άρ.48παρ.2

22 Η προηγούµενη απόφαση αυτή,πρέπει να είναι γνωστή στο δικαστήριο ή ύστερα από επίκληση ενός από τους διαδίκους. στ) Με αίτηση προς το ΑΕ του υπουργού ικακιοσύνης,του Εισαγγελέα του ΑΠ, του Γενικόυ Επιτρόπου της Επικρατείας στο ΕΣ ή του Γενικού Εκπροσώπου της ιοικητικής ικαιοσύνης ο πως και όποιου άλλου έχει έννοµο συµφέρον. Αυτή η αίτηση προς το ΑΕ υποβάλλεται εάν ένα από τα δικαστήρια αυτά στα οποία προέκυψε η αµφισβήτηση δεν εκδόσει παραπεµπτική απόφαση σ αυτό, αλλά τελειωτκή,στην οποία διατυπώνεται διαφορετική άποψη από εκείνη που είχε δεχθεί άλλο από τα ικαστήρια αυτά σχετικά µε τον χαρακτηρισµό κανόνα του ιεθνούς ικαίου ως γενικώς παραδεδεγµένου 20. Η απόφαση του ΑΕ που αίρει την αµφισβήτηση για τονχαρακτηρισµό κανόνα του ιεθνούς ικαίου ψς γενικ ψς παραδεδεγµένου είναι αµετάκλητη και ισχύει έναντι πάντων από τη δηµοσίευσή της σε δηµόσια συνεδρίαση. Τις συνέπειες της απόφασης του δικαστηρίου καθορίζει το άρθρο 54. Η απόφαση δηµιουργεί απόλυτο δεδικασµένο. Έτσι αυτή δεσµεύει και το δικαστήριο ή την διοίκηση που προκάλεσε την έκδοσή τηςκατά την κρίση της εκκρεµούς υπόθεσης.εξάλλου στην περίπτωση που δεν διατάχτηκε µε απόφαση του δικαστηρίου η αναστολή της προόδου της δίκης ή της διοικητικής διαδικασίας και εκδόθηκε δικαστική απόφαση ή διοκητική πράξη αντίθετη µε την απόφασή του,η δικαστική απόφαση υπόκειται σε αίτηση επανάληψης της διαδικασίας και η διοικητική πράξη ανακαλείται υποχρεωτικά σύµφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 51 παρ.2, 3,και Βλ. ΚΑΕ 52παρ.3 και 48παρ.1

23 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Β. Σκουρής : «ίκαιο της παιδείας» Α. Ράικος : «Εισαγωγή-Οργανωτικό Μέρος» Α. Ράικος : «Παραδόσεις Συνταγµατικού ικαίου-κατά το Σύνταγµα του 1975». Μποτόπουλος Τσάτσος : «Τα κωλύµατα εκλογιµότητας των Βουλευτών υπό το φως της νοµολογίας του ΑΕ»,1999. Γ. Θεοδόσης Α. Τάκης : «Η ικαιοσύνη και το Σύνταγµα :ορισµένα κρίσιµα προβλήµατα», Κόρσος : «Εισηγήσεις ιοικητικού ικονοµικού ικαιού», τεύχος Β, Π. αγτόγλου : «ιοικητικό ικονοµικό ίκαιο», 2 η αναθεωρηµένη έκδοση. Επ. Σπηλιωτόπουλος : «Εγειρίδιο ιοικητικού ικαίου ΙΙ», 11 η έκδοση. αγτόγλου Μάρης : «ιατάξεις ικονοµικού ικαίου», 1984 Μπεσιλα Μακρή : «Η έκπτωση των Βουλευτών από το Βουλευτικό Αξίωµα», Παραράς Βέγλερης : «Οι πράξεις νοµοθετικού περιεχοµένου του Πτ : Ερµηνεία του άρθρου 44παρ.1 του Συντάγµατος. Νοµοθετική θεωρία των περιόδων κρίσεως»

24 ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Το ΑΕ ιδρύεται µε το άρθρο 100 του Συντάγµατος. Η οργάνωση και λειτουργία του ικαστηρίου καθώς και τα της ενώπιόν του διαδικασίας ορίζονται µε ειδικό νόµο,τον Κώδικα ΑΕ.Στο ΑΕ υπάγονται κατά το άρθρο 100παρ.1 του Συντάγµατος και το άρθρο 6 ΚΑΕ κάποιες αποκλειστικές αρµοδιότητες. Τα στάδια ενώπιον του ΑΕ είναι η προδικασία, η διαδικασία στο ακροατήριο, η περάτωση της εκλογικής δίκης και η έκδοση της απόφασης του ΑΕ. Οι αποφάσεις του ΑΕ είναι αµετάκλητες δεν επιδέχονται τριτανακοπή και ισχύουν από την δηµοσίευσή τους στο ακροατήριο έναντι πάντων.