Ο χρυσός λόγος με υλικό το τίποτα δημιουργεί το σύμπαν

Transcript

1 Ε Φ Α Ρ Μ Ο Γ Ε Σ Τ Ο Υ Λ Ο Γ Ο Υ Β. Ζολώτας Ο χρυσός λόγος με υλικό το τίποτα δημιουργεί το σύμπαν Αλεξανδρούπολη 2009

2 Η Δημιουργία του λόγου (πληροφορία) 1. Λόγος είναι κάθε κλάσμα ή κομμάτι μιας μονάδας. Μονάδα χαρακτηρίζουμε κάθε ακέραιο δημιούργημα, από το πιο μικρό, μέχρι το σύμπαν. Η μονάδα δημιουργείται από τα αθροίσματα των σωστών λόγων. 2. Η ποιο κοντινή προσέγγιση που μπορούμε να κάνουμε στο τίποτα είναι ο ονοματισμός του. Όταν δίνουμε όνομα, παραδεχόμαστε και αναγνωρίζουμε κάτι. Υποχρεώνουμε το τίποτα να φέρει μια απροσδιοριστία ανάμεσα σε δύο ενδεχόμενα. Απολυτο τίποτα και κάτι. Το κάτι, είναι μια απειροελάχιστη διαταραχή στο τίποτα. Παριστάνουμε το διαταραγμένο τίποτα με απειροελάχιστη φυσαλίδα (σφαίρα), που περιέχει δύο αντίθετα ενδεχόμενα. Το κβαντικό κενό (αληθές ή μη διεγερμένο κενό) και το κβαντικό πλήρες (διεγερμένο κενό ή ψευδοκενό). 3. Η φυσαλίδα από μόνη της δεν έχει λόγο προτίμησης του ενός ενδεχομένου. Η διατήρηση της αβεβαιότητας παράγει την κατάσταση τόσο πλήρες, όσο κενό και αντιστρόφως. Το κενό της φυσαλίδας περιέχει τις απωστικές δυνάμεις Fd, που στηρίζουν τα τοιχώματά του. Το πλήρες της φυσαλίδας περιέχει τις δυνάμεις Fa,b που εκδηλώνονται ταυτόχρονα απωστικά και ελκτικά (βαρυτικά). Fa = -Fb 4. Η φυσαλίδα, κάθε στιγμή, συγκρίνει την κατάσταση πλήρες με την κατάσταση πλήρες της προηγούμενης στιγμής και κάνει διορθωτική αυξομείωση στο πλήρες. Για να κάνει τις συγκρίσεις, υποχρεούται να δημιουργήσει μέτρο. Σε κάθε κατάσταση πλήρες, συγκρίνει όλες τις αποστάσεις μέσα στα όρια του πλήρους και υιοθετέι την μεγαλύτερη (Dmax). Επίσης, κατά τη σύγκριση μιας κατάστασης με την προηγούμενη, υιοθετεί την maxdmax. Σύγκριση είναι ο λόγος Dmax της στιγμής (t+1) προς Dmax της στιγμής (t). Για να διατηρεί την κατάσταση τόσο πλήρες όσο κενό, ο λόγος τείνει στο ένα. Η φυσαλίδα υιοθετεί το λόγο «μονάδα = maxdmax» (μονάδα απόστασης ή διάμετρος κύκλου). Ταυτόχρονα τυλίγει τη μονάδα πάνω στο όριο των δύο καταστάσεων (περιφέρεια κύκλου) και υιοθετεί τον λόγο «π = περιφέρεια προς μονάδα = 3, ». Τη στιγμή που δημιουργείται η μονάδα αμέσως δημιουργούνται: - λόγος πλήρες: 1/2 του χώρου της φυσαλίδας η Fa,b = λόγος άπωση μέσα στο πλήρες: 1/2χ1/2=1/4 της φυσαλίδας Fa =0.25 (το a εκφράζει άπωση) - λόγος έλξη μέσα στο πλήρες: 1/2χ1/2=1/4 της φυσαλίδας Fb = 0.25 (το b εκφράζει έλξη) - λόγος άπωση μέσα στο κενό: 1/2χ1/2=1/4 της φυσαλίδας Fd =

3 5. Η έννοια της οντότητας εκφράζεται από τις έννοιες της ολοκλήρωσης και της πληρότητας ταυτοχρόνως με συνέπεια ο λόγος οντότητας της μητρικής φυσαλίδας να είναι Fab= Η φυσαλίδα F από μόνη της δε θα βγει ποτέ από την αβεβαιότητα, από την απροσδιοριστία της κατάστασής της, παρά μόνο αν υπάρξει επίδραση εξωτερικού παράγοντα. 7. Υπήρξε μια τυχαία στιγμή, που στη φυσαλίδα F ο λόγος πλήρες βρέθηκε ελάχιστα μεγαλύτερος του μισού. Fab=0.52 και Fd =0.48/2= 0.24 Την ίδια στιγμή η φυσαλίδα F βρέθηκε σε επαφή με μια φυσαλίδα Χ, της οποίας ο λόγος πλήρες ήταν ελάχιστα μικρότερος του μισού. Xab=0.48 και Xd=0.52/2=0.26 Η συνθήκη επαφής των δύο φυσαλίδων, εξαιτίας των παραπάνω λόγων, ήταν ιδανική για να αλληλεπιδράσουν με κβαντικό εναγκαλισμό. Στο σημείο δηλαδή επαφής των δύο φυσαλίδων δημιουργήθηκε κβαντική σήραγγα, μέσω της οποίας το πλήρες της φυσαλίδας Χ διοχετεύτηκε μέσα στο κενό της φυσαλίδας F, εκτοπίζοντας τις απωστικές δυνάμεις Fd στο περίβλημα της φυσαλίδας F. Τη στιγμή του εναγκαλισμού, η κάθε φυσαλίδα αποκτά λόγο 1/2, σαν το μισό του συνόλου που εκφράζει ο εναγκαλισμός. 2

4 8. Με το τέλος του εναγκαλισμού η φυσαλίδα Χ καταρρέει στο ενδεχόμενο του απόλυτου κενού 9. Στη φυσαλίδα F επικράτησε το ενδεχόμενο της μισής οντότητας. Η φυσαλίδα F έγινε η μήτρα από την οποία δημιουργήθηκε το σύμπαν. Περιέχει πλέον όλους τους λόγους (τις πληροφορίες) που απαιτούνται για αυτό. 10. Φορείς του λόγου (πληροφορίες) και της ενέργειας (δυνάμεις), είναι οι ανοικτές χορδές Fd, Fab, Xab. 11. Οι λόγοι (πληροφορίες), που περιέχονται στη φυσαλίδα είναι: - λόγος οντότητας: 1/2 (η φυσαλίδα είναι το μισό της ιδανικής οντότητας). - λόγος απόστασης: μονάδα (είναι η διάμετρος max Dmax) - λόγος εξωτερικού ορίου: π=3,14. - λόγοι προσανατολισμού (αντίθετες στροφές) απωστικος / ελκτικός - λόγος Fa,b = 1/2χ0.52 = 0.26 Fa =0.13 Fb= λόγος Fd = 1/2χ0.24 = 0.12 Fd = λόγος Χa,b = 1/2χ0.48 = 0.24 Xa=0.12 Xb=0.12 σύνολο =

5 Παρατήρηση 1. Ο λόγος ύπαρξης της φυσαλίδας F στο ενδεχόμενο της οντότητας είναι ο χρυσός λόγος (1/Φ) = 0,62. Είναι ο λόγος της ενέργειας που θα ξοδευτεί για τη δημιουργία της οντότητας, της μονάδας, του σύμπαντος. Παρατήρηση 2. Οι μητρικές δυνάμεις, που είναι αυτόχθονες στη φυσαλίδα F, προκύπτουν από το χρυσό λόγο του χρυσού λόγου Fa,b + Fd = 0.38 = (1/Φ)². Παρατήρηση 3. Ο λόγος των δυνάμεων πληρότητας προς το λόγο όλων των μητρικών δυνάμεων είναι περίπου ίσος με τη Κοσμολογική Σταθερά Λ=0.70 δηλαδή, Fab/(Fd+Fab) = 0.26/0.38 = Παρατήρηση 4. Οι Fd είναι ανοιχτές χορδές, που μοιάζουν με το ξετύλιγμα του λάσου. Έχουν προσανατολισμό μονής κατεύθυνσης, που εκφράζεται από δεξιόστροφο ξετύλιγμα. Είναι κυματοειδείς και οι παράμετροι τους εκφράζουν τους λόγους που φέρουν, δηλαδή τις πληροφορίες. Παρατήρηση 5. Οι Fa,b είναι ανοιχτές χορδές με δύο τμήματα, που έχουν αντίθετους προσανατολισμούς. Το κάθε τμήμα είναι κυματοειδές και οι παράμετροι του εκφράζουν τους λόγους του, δηλαδή την πληροφορία. 4

6 Η οντότητα Εάν η φυσαλίδα ξοδέψει όλο το λόγο της ύπαρξής της, που είναι το ενεργειακό της δυναμικό =0.62, τότε θα έχει πραγματώσει την ολοκλήρωσή της ως οντότητα. Η ολοκλήρωση της οντότητας θα εκφράζεται από τη μονάδα χώρου που θα περιέχει τα πάντα. Η μονάδα που θα προκύψει είναι το σύμπαν. Το καθετί μέσα στη μονάδα είναι κομμάτι της μονάδας, είναι δηλαδή κλάσμα της. Ο λόγος θα έχει ξοδευτεί και στις τρεις διαστάσεις του χώρου, οπότε προκύπτει: Μονάδα = Κ()()() = Κ()³. Άρα Κ=4,24. Το (Κ) περιέχει τον λόγο που περιβάλλει (κλείνει) τον χώρο. Είναι δηλαδή συνάρτηση του π. Επειδή Κ=λ*π, προκύπτει λ=1.33 ή λ=4/3. Οπότε 1=4/3*π*()³. Το μόνο σταθερό μέγεθος μέσα στη φυσαλίδα, που μπορεί να κινηθεί προς όλες τις κατευθύνσεις και να γεμίσει ολόκληρο το χώρο, χωρίς επικαλύψεις, είναι η ακτίνα R. Κάθε χώρος με αυτή την ιδιότητα είναι η σφαίρα με ακτίνα R. Οπότε ο τύπος υπολογισμού του όγκου κάθε σφαίρας είναι V = 4/3*π R³. Η Δημιουργία της ενέργειας (Πληθωρισμός) Οι απωστικές δυνάμεις Fd, μετά τον εναγκαλισμό, βρέθηκαν εκτοπισμένες στο φλοιό της φυσαλίδας F, χωρίς να κατέχουν τον χώρο που τους αντιστοιχεί. Ο χώρος που αντιστοιχούσε στις Fd ήταν το 1/2 του χώρου της φυσαλίδας F. Για να αποκτήσουν το χώρο 1/2 που τους αντιστοιχεί, οι Fd διπλασιάζουν τον εαυτό τους. Γίνονται δηλαδή 2*Fd. Ο απωστικος λόγος των Fd γίνεται λόγος διαστολής. Η κατάσταση του πλήρους διπλασιάζει κι αυτή τον εαυτό της, επειδή οι δύο κβαντικές καταστάσεις μέσα στη φυσαλίδα είναι απολύτως διαχωρισμένες. Λόγω του ότι ο χώρος είναι πλήρης και διατηρεί σταθερή πυκνότητα, με το διπλασιασμό του διπλασιάζει και το πλήθος των δυνάμεων που περιέχει. Αποτέλεσμα είναι ο διπλασιασμός της ενέργειας του χώρου. Ο λόγος των δυνάμεων Fd δεν πραγματώθηκε, οπότε οι Fd επαναλαμβάνουν το διπλασιασμό τους. Η άπωση πάνω στο φλοιό της φυσαλίδας θα γίνει 2*(2*Fd) και η ενέργεια μέσα στη φυσαλίδα θα αναδιπλασιαστεί. Με αυτήν τη διαδικασία του επαναλαμβανόμενου διπλασιασμού (εκθετική διαστολή) για την πραγμάτωση του λόγου 1/2, προκειμένου να αποκτήσουν οι δυνάμεις Fd τον χώρο που τους αντιστοιχεί, δημιουργείται κολοσσιαία άπωση πάνω στο φλοιό της φυσαλίδας (2*Κ*Fd), μέσα στην οποία δημιουργείται κολοσσιαία ενέργεια (2*Κ*Ε). Με τη διαδικασία αυτή δημιουργήθηκε Πληθωρισμός Ενέργειας. 5

7 Η Μεγάλη έκρηξη Κάποια στιγμή, οι απωστικές δυνάμεις Fd αποκτούν την κρίσιμη ποσότητα ενέργειας 2*(ν*Fd), η οποία διασπά τη σταθερή πυκνότητα της φυσαλίδας. Οι δυνάμεις Fd διαχέονται μέσα στο χώρο της φυσαλίδας και έτσι πραγματώνουν το λόγο της απόκτησης χώρου για τον εαυτό τους. Η διαδικασία αυτή προκάλεσε αραίωση των δυνάμεων Fab, Xab και ανέτρεψε τον λόγο πλήρες. Κυρίαρχος μέσα στη φυσαλίδα έγινε ο λόγος της ολοκλήρωσης της, που σημαίνει διπλασιασμό και πληρότητα ταυτοχρόνως. Όλες οι δυνάμεις του χώρου Fd, Fab, Xab υποχρεώθηκαν να συλλειτουργήσουν για την πραγμάτωση του λόγου της ολοκλήρωσης. Οι Fd ανέλαβαν το λόγο διπλασιασμού του χώρου. Οι Fab, Xab ανέλαβαν το λόγο πλήρωσης του χώρου με το μοναδικό εφικτό τρόπο, που είναι η δημιουργία δομών. (Οι δομές έχουν τη μοναδική ιδιότητα να περιχαρακώνουν πλήρη χώρο, πολλαπλάσιο του μεγέθους των δυνάμεων). Οι Fd διπλασίασαν αμέσως το χώρο, με συνέπεια εκρηκτική διαστολή. Επειδή με τον διπλασιασμό του χώρου οι δυνάμεις Fab και Χa,b δεν πραγμάτωναν τον λόγο πλήρες, ο διπλασιασμός του χώρου επαναλαμβάνονταν. Επομένως η φυσαλίδα έκανε εκθετική διαστολή, μέχρι οι δυνάμεις Fab, Χab να δημιουργήσουν δομές (ύλη). Οι διαδικασίες που έγιναν μέσα στη φυσαλίδα, στην απειροελάχιστη χρονική στιγμή από τη διάσπαση της μέχρι την έναρξη δημιουργίας δομών, είναι ως κάτωθι (με τη σειρά και σχεδόν ταυτόχρονα): 1η Διαδικασία. (Η Μεγάλη έκρηξη): Με τη διάσπαση της κβαντικής πυκνότητας προκαλείται διάχυση των δυνάμεων διαστολής Fd, μέσα στα πεδία των δυνάμεων Fab και Χab, με αποτέλεσμα την ισοτροπία και ομογενοποίηση όλων των δυνάμεων της φυσαλίδας, και πραγμάτωση της Κοσμολογικής Αρχής. Οι μητρικές δυνάμεις μες στη φυσαλίδα δεν αναμειγνύονται με τις δάνειες δυνάμεις. αλλά μοιράζονται τον χώρο σύμφωνα με τον λόγο τους. Μέσα στο σύμπαν δημιουργούνται δύο κόσμοι παράλληλοι: ο κόσμος που προέρχεται από τις δάνειες δυνάμεις και ο κόσμος ο δικός μας, αυτός που μας αφορά. Ο λόγος της ενέργειας, που δημιουργεί τον παράλληλο κόσμο είναι: 6

8 απωστικές / ελκτικές - λόγος Fd = 0.06 Fd = λόγος Χa,b = 0.24 Xa=0.12 Xb=0.12 Ο λόγος της ενέργειας, που δημιουργεί τον δικό μας κόσμο είναι: απωστικές / ελκτικές -λόγος Fa,b = 0.26 Fa =0.13 Fb=0.13 -λόγος Fd = 0.06 Fd =0.06 2η Διαδικασία: (Η Μεγάλη έκρηξη) Οι χορδές Fab και Χab μοιράζονται τον λόγο των δυνάμεων διαστολής Fd. Ανά δύο χορδές Χab αντιστοιχίζεται μια χορδή Fd διαστολής. Ανά δύο χορδές Fab αντιστοιχίζεται μια χορδή Fd διαστολής. Μόλις οι χορδές Fab συμπλεχθούν μεταξύ τους ανά δύο, θα περισσέψουν χορδές με λόγο 0.02, που είναι υποχρεωμένες να συμπλεχθούν στα δίχορδα για να δημιουργήσουν τρίχορδα. Σε κάθε δίχορδο ή τρίχορδο Fab αντιστοιχίζεται μια χορδή Fd διαστολής. Αντιστρόφως, κάθε μια χορδή Fd αντιστοιχίζεται με ένα δίχορδο ή τρίχορδο Fab. Τα δίχορδα και τρίχορδα Fab που προκύπτουν κατατάσσονται ως προς τη σχέση της άπωσης με την έλξη ως κάτωθι: 1. Fab (με a=b) λόγος ενέργειας (a.b) δίχορδα (2a.2b) δίχορδα (a.b) τρίχορδα (2a.2b) τρίχορδα (3a.3b) τρίχορδα σύνολο λόγου: (9.7 % της παγκόσμιας ενέργειας) 2. Fab (με a>0 και b=0) λόγος ενέργειας (2a.0) δίχορδα (a.0) δίχορδα (a.0) τρίχορδα (2a.0) τρίχορδα (3a.3b) τρίχορδα σύνολο λόγου: (8.2 % της παγκόσμιας ενέργειας) 3. Fab (με a=0 και b>0) λόγος ενέργειας (0.2b) δίχορδα (0.b) δίχορδα (0.b) τρίχορδα (0.2b) τρίχορδα (0.3b) τρίχορδα σύνολο λόγου: (8.2 % της παγκόσμιας ενέργειας) 7

9 4. Fab (με a>b) λόγος ενέργειας (2a.b) δίχορδα (2a.b) τρίχορδα (3a.2b) τρίχορδα (3a.b) τρίχορδα σύνολο λόγου: (6 % της παγκόσμιας ενέργειας) 5. Fab (με a<b) λόγος ενέργειας (a.2b) δίχορδα (a.2b) τρίχορδα (2a.3b) τρίχορδα (a.3b) τρίχορδα σύνολο λόγου: (6 % της παγκόσμιας ενέργειας) 6. Fab (με a=0 και b=0) λόγος ενέργειας (0.0) δίχορδα σύνολο λόγου: (3.6 % της παγκόσμιας ενέργειας) 3η Διαδικασία: (Η Μεγάλη έκρηξη) Τα δίχορδα και τρίχορδα Fab (με a=0 και b>0) με λόγο ενέργειας φέρουν μόνο πληροφορία έλξης. Επειδή δεν υπάρχει ακόμη εξωτερικός πόλος της έλξης και έχουν αρχική ταχύτητα, συγκρούονται τυχαία μεταξύ τους και απελευθερώνουν την ενέργεια τους με τη μορφή βαρυονίων. Δημιουργούν, έτσι, ένα βαρυονικό πεδίο ενέργειας γύρω από ένα σημειακό βαρύκεντρο. Ο ελκτικός προσανατολισμός των δυνάμεων προς το βαρύκεντρο, προκαλεί την περιστροφή του βαρύκεντρου γύρω από τον εαυτό του. Κάθε βαρύκεντρο γίνεται πλέον πόλος προσανατολισμού της έλξης των γειτονικών Fab (με a=0 και b>0). Απελευθερώνονται έτσι όλο και περισσότερα βαρυόνια, ενισχύοντας το βαρυονικό πεδίο. Ταυτόχρονα και με τον ίδιο τρόπο, δημιουργείται πληθώρα βαρύκεντρων διαφόρων μεγεθών δυναμικού, σε όλο το χώρο της φυσαλίδας. Επάνω στα βαρύκεντρα θα κτιστούν οι πλανήτες, οι αστέρες, οι γαλαξίες κλπ. 4η Διαδικασία: (Η Μεγάλη έκρηξη) Τη στιγμή δημιουργίας των βαρύκεντρων, η φυσαλίδα είναι κατακλυσμένη από τα δίχορδα και τρίχορδα Fab (με a>0 και b=0) με λόγο ενέργειας 0.051, που φέρουν μόνο πληροφορία άπωση. Επειδή η άπωση είναι εξαρχής το αντίθετο της πληροφορίας έλξη και όσο ακόμα δεν υπάρχουν βαρύκεντρα για να δώσουν προσανατολισμό στην έλξη, οι Fab (με a>0 και b=0) κινούνται προς κάθε κατεύθυνση, με την αρχική τους ταχύτητα. Μόλις δημιουργηθούν βαρύκεντρα, οι χορδές Fab (με a>0 και b=0) συμπλέκονται με τα βαρυόνια του πεδίου των Fab (με a=0 και b>0) και αλληλοεξουδετερώνονται. 8

10 5η Διαδικασία: (Η Μεγάλη έκρηξη) Τη στιγμή της δημιουργίας των βαρύκεντρων, η φυσαλίδα είναι επίσης κατακλυσμένη από τα δίχορδα και τρίχορδα Fab (με a=0 και b=0) με λόγο ενέργειας ή 3.6% της συνολικής ενέργειας. Λόγω έλλειψης απωστικού ή ελκτικού λόγου, δεν προσανατολίζονται ποτέ και δεν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Κινούνται τυχαία στο χώρο, με την αρχική ταχύτητα, χωρίς να συμμετέχουν στο γίγνεσθαι. 6η Διαδικασία: (Η Μεγάλη έκρηξη) Παρά την ενέργεια που ξοδεύτηκε ως τώρα υποχρεωτικά, ο λόγος πλήρες δεν πραγματώθηκε, οπότε οι δυνάμεις που απόμειναν είναι υποχρεωμένες να ενισχύσουν τα εξουδετερωμένα βαρυονικά πεδία, να συγκροτήσουν δομές και να τις συγκρατήσουν από την επίδραση της διαστολής. Για την ενίσχυση των βαρυονικών πεδίων και την αντίσταση στη διαστολή, οι μόνες κατάλληλες δυνάμεις που απόμειναν είναι οι Fab (με a<b) με λόγο ενέργειας ή 6%. Οι δυνάμεις αυτές, επειδή έχουν ισχυρότερο ελκτικό λόγο, συγκρούονται στα βαρύκεντρα και απελευθερώνουν δύο τελείως ανεξάρτητα είδη δυνάμεων (χορδές): - Τα βαρυόνια, με λόγο ενέργειας ή 3%, που θα είναι και ο λόγος ενέργειας των βαρυονικών πεδίων του σύμπαντος. - Τα δραστηριόνια, με λόγο ενέργειας ή 3%, που θα είναι και ο λόγος αλληλεπιδράσεων στη δημιουργία των δομών της ύλης (μάζα). Τα δραστηριόνια αποκτούν ελκτικό προσανατολισμό, για να συγκρατούν τις δομές από τα «τραβήγματα» της συμπαντικής διαστολής. 7η Διαδικασία: (Η Μεγάλη έκρηξη) Οι δυνάμεις που απομένουν για να δημιουργήσουν τις δομές είναι οι εξής χορδές: μη βαρυτική βαρυτική Fab(a>b) με λόγο ενέργειας ή 6% ή 3% ή 3% Fab(a=b) με λόγο ενέργειας ή 9.7% ή 4.85% ή 4.85% Δραστηριόνια με λόγο ενέργειας ή 3% ή 3% σύνολο Ο λόγος που δημιουργεί τις δομές είναι ο μη βαρυτικός , προς το άθροισμα του μη βαρυτικού και της διαστολής Δηλαδή: /( )= 0.38 =1/Φ² Έχει ενδιαφέρον ότι ο βαρυτικός προς τον μη βαρυτικό λόγο (0.0485/0.0675=0.718), σχεδόν συμπίπτει με την Κοσμολογική Σταθερά Λ=0.70. Τα δίχορδα και τρίχορδα Fab (με a>b) με λόγο ενέργειας ή 6%, λόγω ισχυρότερης άπωσης, απομακρύνονται από τα βαρύκεντρα και καταλήγουν να ισορροπούν άπραγα μεταξύ των βαρυτικών πεδίων, εναλλάσσοντας διαρκώς τον προσανατολισμό τους. 9

11 Διακοπή της εκθετικής διαστολής Ακριβώς τη στιγμή που αρχίζει η δημιουργία της ύλης, η εκθετική διαστολή, που υπακούει στον λόγο της ολοκλήρωσης, διακόπτεται και γίνεται ομαλή, ώστε να παρακολουθεί τον λόγο πλήρες, που θα πραγματώσουν οι Fab (a=b), όπως θα δείξουμε παρακάτω. Η συμπαντική ενέργεια που δεσμεύτηκε στην εκθετική διαστολή είναι =0.35, όσο η ακτίνα του σύμπαντος που πραγματώθηκε. Δημιουργήθηκε χώρος V=4/3πR3=0.18 ή 18% του συμπαντικού χώρου. Ο λόγος της ενέργειας διαστολής που ξοδεύτηκε είναι 0.12*0.18= Ο λόγος που απομένει είναι = Ο λόγος που διαστέλλει τον δικό μας κόσμο και συμμετέχει στη δημιουργία της ύλης (μάζα) είναι /2 = Η Δημιουργία καθεαυτό (δομές της ύλης, μάζα) Ο λόγος μέσα στην ύλη Τελικά, μετά από όλες τις συμπαντικές διαδικασίες, οι δυνάμεις της ενέργειας που απομένουν για να δημιουργήσουν τον κόσμο μας είναι ως κάτωθι: μη βαρυτικός λόγος/βαρυτικός λόγος Πλινθόνια Fab (a=b) αδράνειας ή 4.9% ή 4.9% Δραστηριόνια 1/2Fab(a<b) αλληλεπιδράσεων (έλξη) ή 3.1% Βαρυόνια 1/2Fab(a<b) βαρυτικό πεδίο (έλξη) ή 3.1% Σύνολο I Διαστελόνια Fd πεδίο διαστολής (άπωση) ή 8% Σύνολο λόγου 0.147(24%) = ή 16% ή 8% Παρατήρηση 1 Ο λόγος της ενέργειας που δημιουργεί τον υλικό μας συμπαντικό κόσμο είναι 0.147=(1/Φ) ή 24% της συνολικής ενέργειας του σύμπαντος. Η επιστήμη της Κοσμολογίας χαρακτηρίζει αυτή την ενέργεια σκοτεινή, επειδή δεν γνωρίζει τους λόγους της, και την έχει υπολογίσει από 23% έως 26%. Στην παρούσα εργασία η ενέργεια αυτή προκύπτει τελείως φωτεινή. Παρατήρηση 2 Τρεις είναι οι λόγοι ενέργειας που ξοδεύονται για τη δημιουργία του υλικού μας κόσμου, και μάλιστα ξοδεύονται ταυτόχρονα, ισότιμα και σε ευθεία αναλογία 1/1. Πρώτος λόγος είναι ο Μη βαρυτικός 0.049, που αποτελείται από: Πλινθόνια, που εκφράζουν την αδρανειακή μάζα με λόγο 0.030=0.049*1/Φ Δραστηριόνια, που συνδέουν τις αδρανειακές μάζες με λόγο 0.019=0.030*1/Φ 10

12 Δεύτερος λόγος είναι ο Βαρυτικός 0.049, που αποτελείται από: Πλινθόνια, που εκφράζουν την βαρυτική μάζα με λόγο = 0.049*1/Φ Βαρυόνια, που δίνουν προσανατολισμό στις βαρυτικές μάζες 0.019=0.30*1/Φ Τρίτος λόγος είναι ο Λόγος Διαστολής που αποτελείται από: Διαστελόνια, που εκφράζουν το λόγο διαστολής Παρατήρηση 3 Τη στιγμή που άρχισε η δημιουργία της ύλης, η διάμετρος του σύμπαντος ήταν 0.70, όση ακριβώς η Κοσμολογική Σταθερά Λ = Παρατήρηση 4 Από τις διαδικασίες του λόγου προκύπτει η ποσότητα της ύλης καθεαυτό 4.9%, ενώ η επιστήμη της κοσμολογίας την έχει υπολογίσει από 4% έως 6%. Η Κοσμική Διαστολή και η σχέση της με την ύλη. Τη στιγμή που άρχισε η δημιουργία της ύλης, το σύμπαν είχε λόγο ακτίνας 0.35 και λόγο όγκου Διακόπηκε η εκθετική διαστολή και άρχισε ομαλή διαστολή, ανάλογη με τη δημιουργία της ύλης. Οι δυνάμεις που από τη γέννησή τους προσανατολίστηκαν με αντίθετο (ελκτικό) προσανατολισμό σε σχέση με το πεδίο διαστολής, είναι τα δραστηριόνια. Για κάθε μονάδα λόγου (δ) δραστηριονίων που ξοδεύεται προκύπτει: -Ξόδεμα μη βαρυτικού λόγου δ*φ² -Ξόδεμα βαρυτικού λόγου δ*φ² -Ξόδεμα λόγου διαστολής δ*φ² Σύνολο: 3*δ*Φ² Όταν θα έχει ξοδευτεί όλος ο λόγος της ενέργειας των δραστηριονίων (0.019), τότε θα έχει ξοδευτεί ο συνολικός λόγος δημιουργίας της ύλης (0.147). Ταυτόχρονα θα έχει ξοδευτεί η συνολική συμπαντική ενέργεια (0.62=1/Φ) και θα έχει πραγματωθεί το ολόκληρο και το πλήρες σύμπαν, δηλαδή η ΜΟΝΑΔΑ. Το ξόδεμα του λόγου της ενέργειας μετριέται πάνω στην ακτίνα του σύμπαντος, οπότε ο ρυθμός αύξησης της ακτίνας δίνει τον ρυθμό της συμπαντικής διαστολής. Ο ρυθμός ξοδέματος των δραστηριονίων καθορίζει τον ρυθμό ξοδέματος της συνολικής ενέργειας, δηλαδή τον ρυθμό αύξησης της συμπαντικής ακτίνας, ήτοι τον ρυθμό διαστολής. Παρακάτω θα δείξουμε ότι τα Δίπολα, που είναι τα θεμελιώδη σωματίδια της ύλης, έχουν την ιδιότητα να πληθαίνουν με επιταχυνόμενο ρυθμό, με συνέπεια την επιτάχυνση ξοδέματος δραστηριονίων, με αποτέλεσμα την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. 11

13 Το θεμελιώδες δίπολο Το θεμελιώδες δίπολο είναι το έσχατο κομμάτι που προκύπτει από τη διαίρεση της ύλης. Είναι το θεμελιώδες σωματίδιο της ύλης, από το οποίο δημιουργούνται όλα τα δίπολα ανώτερης τάξης, μέχρι το άτομο. Από τις μητρικές δυνάμεις της φυσαλίδας, αυτές που απόμειναν και φέρουν το λόγο πλήρες είναι τα πλινθόνια (δίχορδα και τρίχορδα) Fab(a=b) με κατανομή λόγου ως κάτωθι: (a.b) δίχορδα (2a.2b) δίχορδα (a.b) τρίχορδα (2a.2b) τρίχορδα (3a.3b) τρίχορδα σύνολο λόγου (9.7 % της παγκόσμιας ενέργειας) Τα πλινθόνια Fab(a=b) κινούνται με την αρχική τους ταχύτητα, χωρίς προσανατολισμό. Μόλις δημιουργηθούν τα βαρύκεντρα, τα πλινθόνια παίρνουν προσανατολισμό από το βαρυονικό πεδίο. Ταυτόχρονα, τα ελκτικά δραστηριόνια(χορδές) που έχουν παραχθεί, κατακλύζουν το πεδίο και συγκρούονται με τα πλινθόνια. Από αυτές τις συγκρούσεις, τα πλινθόνια φορτώνονται με ελκτική δύναμη, ώστε ανά δύο συνδέονται και δημιουργούν τα θεμελιώδη δίπολα. (βλέπε σχήματα 4,5,6 στο τέλος του κεφαλαίου) Προκύπτουν 15 τύποι δίπολων πρώτης τάξης: Πίνακας δίπολων πρώτης τάξης Δίπολο πόλος 1 πόλος 2 σχέση R1 R2 φορτίων D1 (2a 2b) (a b) τριχ (a b) τριχ 1/1 1/2 1/2 D2 (2a 2b) (a b) τριχ (a b) διχ 1/1 1/2 1/2 D3 (3a 3b) (a b) τριχ (2a 2b) διχ 1/2 2/3 1/3 D4 (3a 3b) (a b) τριχ (2a 2b) τριχ 1/2 2/3 1/3 D5 (4a 4b) (a b) τριχ (3a 3b) τριχ 1/3 3/4 1/4 D6 (2a 2b) (a b) διχ (a b) διχ 1/1 1/2 1/2 D7 (3a 3b) (a b) διχ (2a 2b) διχ 1/2 2/3 1/3 D8 (3a 3b) (a b) διχ (2a 2b) τριχ 1/2 2/3 1/3 D9 (4a 4b) (a b) διχ (3a 3b) τριχ 1/3 3/4 1/4 D10 (4a 4b) (2a 2b) διχ (2a 2b) διχ 2/2 1/2 1/2 D11 (4a 4b) (2a 2b) διχ (2a 2b) τριχ 2/2 1/2 1/2 D12 (5a 5b) (2a 2b) διχ (3a 3b) τριχ 2/3 3/5 2/5 D13 (4a 4b) (2a 2b) τριχ (2a 2b) τριχ 2/2 1/2 1/2 D14 (5a 5b) (2a 2b) τριχ (3a 3b) τριχ 2/3 3/5 2/5 D15 (6a 6b) (3a 3b) τριχ (3a 3b) τριχ 3/3 1/2 1/2 12

14 Τα δίπολα πρώτης τάξης ταξινομούνται ως κάτωθι: - Στις περιπτώσεις που έχουν ίσα φορτία, οι πόλοι περιστρέφονται στην ίδια περιφέρεια, έχοντας πάντοτε θέση αντιδιαμετρική. Τα D1, D2, D6 έχουν ίσα φορτία 1/1 και διαφορετικό αριθμό χορδών. Τα D10, D11, D13 έχουν ίσα φορτία 2/2 και διαφορετικό αριθμό χορδών. Το D15 έχει φορτίο 3/3. - Στις περιπτώσεις που έχουν άνισα φορτία, ο βαρύτερος πόλος περιστρέφεται με τη μικρότερη ακτίνα και ο ελαφρύτερος περιστρέφεται με τη μεγαλύτερη ακτίνα. Οι δύο πόλοι βρίσκονται σε δύο ομόκεντρες περιφέρειες διαφορετικής ακτίνας, έχοντας κάθε στιγμή θέση αντιδιαμετρική. Τα D3, D4, D7, D8 έχουν σχέση φορτίων 1/2, μικρή ακτίνα 1/3 και διαφορετικό αριθμό χορδών. Τα D5, D9 έχουν σχέση φορτίων 1/3, μικρή ακτίνα 1/4 και διαφορετικό αριθμό χορδών. Τα D12, D14 έχουν σχέση φορτίων 2/3, μικρή ακτίνα 2/5 και διαφορετικό αριθμό χορδών. Μόλις δημιουργηθεί το δίπολο, ο κάθε πόλος περιστρέφεται λόγω της αρχικής του ταχύτητας, και μάλιστα αντιδιαμετρικά. Η περιστροφή των δύο πόλων γίνεται σε έναν κύκλο όταν τα φορτία είναι ίσα, ενώ όταν είναι άνισα γίνεται σε δύο ομόκεντρους κύκλους. Η περιστροφή των πλινθονίων ορίζει χώρο, και για αυτό ενεργοποιεί τους λόγους πλήρες και ολόκληρο. Η πραγμάτωση των λόγων πλήρες και ολόκληρο θα έχει συντελεστεί όταν όλος ο λόγος ενέργειας των δραστηριονίων θα έχει ξοδευτεί για τη δημιουργία ύλης, σε τρία είδη συνδέσεων: 1. Σύνδεση πλινθόνιο με πλινθόνιο για δημιουργία δίπολου πρώτης τάξης. 2. Σύνδεση πλινθόνιο με δίπολο για δημιουργία δίπολου ανώτερης τάξης μέχρι το άτομο. 3. Σύνδεση δίπολο με δίπολο ανώτερων τάξεων (συνδέσεις ατόμων για δημιουργία μορίων). Ο πόλος Στο θεμελιώδες δίπολο ο κάθε πόλος είναι δίχορδο ή τρίχορδο, με ίσα ή διαφορετικά φορτία. Σε κάθε πόλο υπάρχει «τράβηγμα» προς τα έξω, που τείνει να σπάσει τον δεσμό των πόλων. «Τράβηγμα» προς τα έξω Το «τράβηγμα» το κάνει η διαστολή. Ο συνολικός λόγος ενέργειας που θα ξοδευτεί σε όλους τους δεσμούς των πόλων για τη δημιουργία της ύλης είναι

15 Έλξη προς τα μέσα Το «τράβηγμα» της διαστολής αντισταθμίζεται από δύο λόγους ενέργειας: 1 ος. Από την ενέργεια της αδράνειας του πόλου. Ο συνολικός λόγος ενέργειας της αδράνειας, που θα ξοδευτεί σε όλους τους δεσμούς των πόλων για τη δημιουργία της ύλης είναι Ο χαρακτήρας και η τιμή της αδράνειας σε κάθε πόλο, κατά την περιστροφή, διαμορφώνονται κάθε στιγμή από τη σύνθεση του απωστικού και του βαρυτικού λόγου ταυτοχρόνως, ως εξής: a(1-cosz)+b*cosz=(a+b)/2 Ζ είναι το αζιμούθιο του πόλου τη συγκεκριμένη στιγμή, a είναι ο μη βαρυτικός του λόγος, b είναι ο βαρυτικός του λόγος. (Η εργασία σχετικά με τα δίπολα ξεφεύγει από τους στόχους και τις δυνατότητες μας. Τη θεωρούμε όμως απαραίτητη για τους επαγγελματίες της σωματιδιακής φυσικής, για να αποκαλύψουν το μυστήριο της μάζας(ύλης), που πλέον δεν είναι μυστήριο). Αδράνεια του πόλου είναι το στατικό ενεργειακό φορτίο που αντιστέκεται σε κάθε μεταβολή. Αδρανειακή μάζα είναι το αδρανειακό φορτίο όλων των πόλων της δομής της μάζας. 2 ος. Από την ελκτική ενέργεια αλληλεπιδράσεων που ασκούν τα δραστηριόνια, με λόγο Βαρυτική μάζα είναι το βαρυτικό φορτίο όλων των πόλων στις δομές της μάζας. Ταυτόχρονα με τις παραπάνω διαδικασίες, τα απωστικά φορτία έγιναν αδρανή, τα βαρυτικά φορτία, που έχουν λόγο 0.03, απελευθερώθηκαν και το δίπολο συγκρούεται επάνω στο βαρύκεντρο. Όλα τα δίπολα Fab(a=b) καταρρέουν στα βαρύκεντρα δημιουργώντας συμπιεσμένη μάζα αφενώς, και συγκρούσεις με τη μάζα αφετέρου. Αποτέλεσμα είναι η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών συγκρότησης διπόλων ανώτερων τάξεων (πυρήνες, άτομα), καθώς και της ύλης όπως την ξέρουμε. Αυτή είναι η διαδικασία δημιουργίας της μάζας των ουράνιων σωμάτων (πλανήτες, αστέρες, κλπ). Τα ουράνια σώματα αντιμετωπίζουν τη διαστολή ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν τα θεμελιώδη δίπολα της ύλης. Η μόνη διάφορα είναι πώς αντί της ελκτικής ενέργειας των δραστηριονίων, εδώ εκδηλώνεται η ελκτική ενέργεια των βαρυονίων. Η δύναμη που εκφράζει την ενέργεια της έλξης είναι η δύναμη της Παγκόσμιας Έλξης. Ο τύπος που δίνει τη δύναμη της έλξης και των δίπολων της ύλης και των ουράνιων σωμάτων είναι: F = G * Mm/r². G: Παγκόσμια Σταθερά Έλξης, ίση με Η φυσική έννοια του G είναι ο λόγος δημιουργίας της ύλης προς τον λόγο καταστροφής της. 14

16 - Ο λόγος δημιουργίας είναι όλη η ενέργεια που συμμετέχει στη δημιουργία του κόσμου μας: F(a,b)+Fd/2= = Ο λόγος καταστροφής είναι η ενέργεια της διαστολής που ξοδεύεται στο «τράβηγμα» των δεσμών της ύλης, που διαρκώς και αδιαλείπτως τείνει να σπάσει τις δομές, και είναι ίση με Άρα: G=0.32/

17 16

18 Η κανονικότητα Η συμπαντική δημιουργία εξελίσσεται όπως ορίζει ο λόγος. Τουλάχιστον το 99,9% της συμπαντικής ενέργειας ξοδεύεται με την κανονικότητα που ορίζει ο χρυσός λόγος (). Το ελάχιστο ποσοστό των χορδών, που δεν προλαβαίνουν να παρακολουθήσουν τη στατιστική κανονικότητα, προκαλούν φαινόμενα μικρής σημασίας στη συμπαντική κλίμακα, κολοσσιαίας δε σημασίας για τη δική μας αντίληψη. Αυτές οι εκτροπές, εξακολουθούν να φέρουν όλους τους θεμελιώδεις συμπαντικούς λόγους και δημιουργούν νέους πρόσθετους λόγους και νέες κανονικότητες, με νέες εκτροπές. Το σύμπαν δημιουργεί το λόγο και τον χρησιμοποιεί με στατιστική συνέπεια. Η εκτροπή από το λόγο είναι μια μικρή στατιστική απόκλιση. Η συμπαντική δημιουργία είναι κυρίως αιτιοκρατική. Ο συμπαντικός λόγος δεν είναι απόλυτα ακριβής. Φέρει από την απαρχή του ένα βαθμό απροσδιοριστίας, η οποία προκαλεί τα χαοτικά φαινόμενα. Η συνέπεια λόγου δημιουργεί αρμονία. Η εκτροπή από το λόγο δημιουργεί το θέαμα. Το θέαμα είναι το κατεξοχήν εμπόρευμα. Η επιστήμη έχει παγιδευτεί στο θέαμα και ξοδεύεται απάνθρωπα στη διαχείριση της εκτροπής του λόγου, χωρίς να επενδύει σε υπόβαθρο λόγου. Ο κανόνας της φυσικής δημιουργίας (φυσικές ύλες) Θεμελιώδης ύλη (δίπολο) Φυσική Ύλη - πόλος 1 Πλινθόνια (ενέργεια με λόγο 0.03 αδρανειακή) - πόλος 2 Πλινθόνια Δραστηριότητες Δραστηριόνια (ενέργεια με λόγο αλληλεπίδρασης) 17

19 Δίπολο ανώτερης τάξης (πχ άτομο ) Φυσικές Ύλες - πόλος 4 Πλινθόνια - πόλος 3 (δίπολο) -- πόλος 1 Πλινθόνια -- πόλος 2 Πλινθόνια -- δραστηριότητες 1 δραστηριόνια Δραστηριότητες 2 δραστηριόνια 1 Η Παρατήρηση: Η θεμελιώδης ύλη ταυτίζεται με την αδρανειακή μάζα. Η θεμελιώδης ύλη είναι η δομή της ενέργειας που ορίζει χώρο. Πραγματώνει, δηλαδή, το λόγο πλήρες, προστατεύοντας το χώρο από τις δυνάμεις της συμπαντικής διαστολής. 2 Η Παρατήρηση: Τα δραστηριόνια επικοινωνούν ταυτόχρονα με τα Πλινθόνια και τα Διαστελόνια. Ανταλλάσσουν το ξόδεμα τους μεταξύ των πλινθονίων, σύμφωνα με τους λόγους των πλινθονίων, ώστε η δομή να μην καταρρέει λόγω της διαστολής. 3 Η Παρατήρηση: Η θεμελιώδης ύλη (θεμελιώδες δίπολο) είναι μια δενδρική δομή όλων των λόγων της ενέργειας που την συγκροτούν. 4 Η Παρατήρηση: Η δενδρική δομή των λόγων που συγκροτούν τη μονάδα είναι η πληροφορία, η οποία φέρει το πλήρες. 5 Η Παρατήρηση: Φυσική δημιουργία είναι μια δομή λόγων της ενέργειας που αντιμετώπισε επιτυχώς τη συμπαντική διαστολή. 6 Η Παρατήρηση: Μια δημιουργία είναι χαμηλής ή υψηλής τάξης, ανάλογα με το πλήθος των λόγων σε κάθε επίπεδο της δομής, καθώς και του πλήθους των λόγων μέσα σε κάθε λόγο. 7 Η Παρατήρηση: Εντροπία είναι μια φυσική έννοια, που εκφράζει την επίδραση της συμπαντικής διαστολής επάνω στη δομή της ύλης. Είναι, δηλαδή, ίση και αντίθετη της πληροφορίας. 18

20 8 Η Παρατήρηση: Καμιά πτυχή της συμπαντικής ενέργειας δεν είναι σκοτεινή. Ο λόγος αποκαλύπτει τα πάντα. Ο κανόνας της ανθρώπινης δημιουργίας Στοιχειώδης δημιουργία Φυσικές ύλες Ύλη 1 Ύλη 2 Ανθρώπινες δραστηριότητες Δραστηριότητα 1 Δραστηριότητα 2 Σύνθετη δημιουργία Α ύλες - Από αγορά ύλη 1 ύλη 2 - Ιδιοπαραγωγής δημιουργία 1 (στοιχειώδης) φυσικές ύλες ύλη 3 δραστηριότητες δραστηριότητα 1 δημιουργία 2 (σύνθετη) (επανάληψη δομής) Δραστηριότητες - ανθρώπων δραστηριότητα 2 - μηχανημάτων δραστηριότητα 3 Επισημαίνουμε: Ανθρώπινη δημιουργία είναι η δενδρική δομή όλων των λόγων πρώτων υλών και δραστηριοτήτων που ξοδεύονται για την πραγμάτωση της. Η πληροφορία ταυτίζεται με τη δημιουργία. Η πληροφορία δεν πρέπει να συνδέεται με τη γνώση. Γνώση είναι η προβολή κατά βούληση μιας γνωσιοδομής. Γνωσιοδομή είναι η δενδρική δομή των λόγων που συγκροτούν την πληροφορία ή την δημιουργία. 19

21 Επίλογος Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα της συμπαντικής διαδικασίας του λόγου, όπως τον περιγράψαμε. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ανέπτυξε την ικανότητα να δημιουργεί τον δικό του λόγο. Ταυτόχρονα ανέπτυξε συστήματα επικουρικά στη πραγμάτωση του λόγου, που δημιούργησαν δικό τους λόγο, αυτονομήθηκαν και εξοστράκισαν τον ανθρώπινο λόγο. Η παρούσα εργασία είναι το πρώτο μέρος της συνολικής εργασίας μας, στα πλαίσια της που έχει σκοπό: - να αποδείξει την καταλυτική δύναμη του λόγου, - να ορίσει ως ανάγκη πρώτης προτεραιότητας τον επαναπατρισμό του εκτοπισμένου λόγου, - να τονίσει την ανάγκη συνεπούς εφαρμογής του σε όλα τα πεδία που αφορούν τις ανθρώπινες υποθέσεις, - να δείξει τη δυνατότητα δημιουργίας συστημάτων βασισμένων στο λόγο, για να δίνουν σε όλους τους ανθρώπους τη δυνατότητα χρήσης της πανανθρώπινης γνώσης. Αλεξανδρούπολη, 22 Μαρτίου