Β. Σ. Ζολωτας. Η Θεμελιωδης Φυσικη. Τα Πρωτα Λεπτα της Δημιουργiας του Κoσμου

Transcript

1 Β. Σ. Ζολωτας Η Θεμελιωδης Φυσικη Τα Πρωτα Λεπτα της Δημιουργiας του Κoσμου Αλεξανδρουπολισ 2010

2 Τα πνεσμαηικά δικαιώμαηα ηοσ βιβλίοσ είναι καηοτσρωμένα ζσμβολαιογραθικά. Επιηρέπεηαι κάθε διακίνηζη μέροσς ή όλοσ ηοσ περιετομένοσ, εκηός από ασηήν για εμπορικούς ζκοπούς. Προϋπόθεζη είναι η αναθορά ζηο βιβλίο και ηον ζσγγραθέα. Έκδοζη: Πποζωπική Σελίδες: 55 Σσγγραφέας: Βαζίλειορ Σ. Ζολώηαρ Επιμέλεια κειμένοσ: Φιλίνα Ζολώηα Απσιηέκηων μησανικόρ Επιμέλεια έκδοζης: Ανηώνηρ Παποςηζάκηρ Bit Ι. Γπαγούμη Αλεξανδπούπολη

3 Περιεχόμενα Πρόλογος σελ. 02 Η θεμελιώδης φυσική Σα πρώτα λεπτά της δημιουργίας του κόσμου σελ. 04 Η δημιουργία του λόγου, και ο λόγος της δημιουργίας σελ. 04 Η δημιουργία της ποσότητας (πληθωρισμός) σελ. 09 Πρώτη πληθωριστική διαδικασία σελ. 09 Δεύτερη πληθωριστική διαδικασία σελ. 10 (Είναι πειραματικά αποδεδειγμένο, ότι το κενό γεννά ενέργεια). Νιοστή πληθωριστική διαδικασία. σελ. 10 Διακοπή της πληθωριστικής διαδικασίας σελ. 13 Η μεγάλη διαστολή (big bang) σελ. 16 Η περιπέτεια των ελικοσωλήνων μέσα στην μεγάλη έκρηξη σελ. 17 Η δημιουργία της σκοτεινής ενέργειας υποβάθρου σελ. 18 Η Δημιουργία της ύλης σελ. 20 Η ταυτόχρονη δημιουργία του μικρού, και του μέγα σελ. 22 Η συνέργεια των ομάδων [a<b] [a>b] [a=b] σελ. 23 Η δημιουργίας της βαρυτικής μάζας του ουράνιου σώματος σελ. 24 (πχ πλανήτης Γη) Σο πρωτοσωματίδιο σελ. 25 Ο νόμος της παγκόσμιας έλξης (νόμος του Νεύτωνα) σελ. 27 Ο μηχανισμός της συμπαντικής διαστολής σελ. 28 H ποσοστιαία κατανομή της ενέργειας μέσα στο σύμπαν σελ. 30 Σα πρωταρχικά ιόντα ή Πρωτώα σελ. 31 Η γεωμετρία της σύντηξης σελ. 33 Τπόδειγμα σύντηξης (μικρό με μικρό), ή συμβολικά [ ] σελ. 33 Η εκθετική διαστολή σελ. 36 Τπόδειγμα σύντηξης [ ]*[ ] σελ. 37 Οι γεωμετρικοί κανόνες της σύντηξης σελ. 38 Απωστικά πρωτώα (πρωταρχικά απωστικά ιόντα) σελ. 40 Η ιστορία των συντήξεων σελ. 44 Η ιστορία συντήξεων του πρωτονίου σελ. 45 Η ιστορία συντήξεων του νετρονίου σελ. 47 Η θεμελιώδης εκτροπή από το μέσο ελκτικό λόγο σελ. 48 Επίλογος σελ. 51 Με τη γεωμετρία Υ σελ. 51 Με τη γεωμετρία Υ σελ. 52 Γενική εφαρμογή σελ. 53 Ειδική εφαρμογή σελ. 53 1

4 Πρόλογος Πολλές φορές, το αυτονόητο δεν είναι καθόλου απλό. Ξόδεψα πολλές χιλιάδες ώρες εργασίας στην κατασκευή ενός προγράμματος που δίνει αυτόματα το κόστος των πόρων, των προϊόντων και κάθε πτυχής των επιχειρήσεων. ε αυτή την εργασία, ήμουν υποχρεωμένος να εμβαθύνω στις έννοιες δραστηριότητα, δημιουργία, θυσία, κόστος, λόγος, πληροφορία, κλπ. Παράλληλα με την εργασία προγραμματισμού, χτίστηκε μέσα μου η πεποίθηση ότι όλες οι δημιουργίες, μέχρι αυτήν του πρώτου επιπέδου, που είναι το σύμπαν, δομούνται με τους ίδιους κανόνες. Οι κανόνες αυτοί είναι οι κάτωθι: - Ένα συγκεκριμένο πλήθος δραστηριοτήτων αθροίζονται και κάνουν μια δημιουργία. (προϊόν, υπηρεσία, κατασκευή έργου). - Επειδή μόνο τα ομοειδή πράγματα μπορούν να αθροίζονται, υπάρχει κάτι κοινό στις δραστηριότητες, που τις κάνει ομοειδείς. Αυτό είναι η θυσία τους, το ξόδεμά τους, η ανάλωσή τους μέσα στην δημιουργία. - Ήτοι, στη δημιουργία αθροίζονται οι θυσίες όλων των δραστηριοτήτων που συγκροτούν την δημιουργία, δίνοντας ένα άθροισμα θυσίας, που είναι το κόστος της. - Κάθε δημιουργία γίνεται από ένα μόνο παράγοντα, το κόστος. - Σο κόστος κάθε δημιουργίας έχει τιμή, η οποία προκύπτει από σύγκριση με κάποιο πρότυπο κόστος, αυτού που χρησιμοποιούμε ως μέτρο. - Σο κόστος της δημιουργίας του πρώτου επιπέδου (σύμπαν) είναι το μέγιστο κόστος και παίρνει διάφορες τιμές, ανάλογα με το πρότυπο κόστος. - Όποια τιμή και αν δώσουμε στο κόστος της δημιουργίας σύμπαν το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι το σύμπαν, το ολόκληρο, το πλήρες. Είναι κάτι που μπορεί να εκφραστεί μόνο από τη μονάδα. - Ήτοι, το σύμπαν πρέπει να είναι μια κατασκευή, που ολόκληρο το περιεχόμενό της είναι η μονάδα, και γίνεται από έναν και μόνο παράγοντα, το κόστος. Τπάρχει μια τέτοια κατασκευή, η σφαίρα, που γίνεται από τον έναν και μοναδικό παράγοντα κόστους την ακτίνα R, και που για να γίνεται το περιεχόμενό της μονάδα, αυτός ο μοναδικός παράγοντας κόστους έχει μοναδική τιμή. Σην R= Σο συνολικό κόστος (ενέργεια) που δημιουργεί το σύμπαν, δηλαδή τη μονάδα δημιουργίας, είναι R = = φ. Σο κόστος που δημιουργεί τη μονάδα (σύμπαν) είναι κομμάτι της μονάδας, είναι κλάσμα της, είναι ο λόγος του σύμπαντος. Είναι ένας, μοναδικός και συγκεκριμένος λόγος. Επειδή δημιουργεί το σύμπαν, είναι ο χρυσός λόγος φ = φ = Είναι ο συνολικός λόγος που δημιουργεί το σύμπαν. Είναι ο χρυσός λόγος. 2

5 Προκύπτει Υ = 1/φ = Υ = Είναι η μονάδα του λόγου που δημιουργεί το σύμπαν. Είναι ο χρυσός αριθμός. Υ = Είναι η δομική μονάδα του κόστους, της μονάδας δημιουργίας. Υ = Είναι η δομική μονάδα της ενέργειας που δημιουργεί το σύμπαν. Ο λόγος του Υ είναι ο συνολικός λόγος της δημιουργίας του κόσμου μας. 1/Υ = φ Σο πλήθος των μονάδων Υ από τις οποίες συγκροτείται το συνολικό κόστος είναι ν, και παριστάνεται από το τετράγωνο του συνολικού κόστους. Ήτοι ν*υ=φ, ή ν=φ/υ ή ν= φ 2 = Σο τετράγωνο της μονάδας του λόγου επί το τετράγωνο του λόγου δημιουργούν το σύμπαν ή τη μονάδα. Ήτοι, 1= Υ 2 * φ 2. Θεωρώ ότι η ανακάλυψη από τους Έλληνες φιλοσόφους της Υ μονάδας του λόγου, η αποκάλυψη της έννοιας του πλήρους και του ολόκληρου στη συγκρότηση της έννοιας μονάδα, συνδυασμένα με τη σύλληψη της ιδέας του πλήρους και του ολόκληρου, υπήρξαν οι πιο θριαμβευτικές στιγμές στην εξέλιξη του ανθρώπινου νου. Η ανακάλυψη του Υ οδήγησε στην ιδέα του ολοκληρωμένου ανθρώπινου όντος, ιδέας που εμπεριέχει την απαλλαγή από τη στέρηση και τον καταναγκασμό. Κατάστασης που ήταν και είναι η απεχθέστερη ιδέα για κάθε εξουσία και σε κάθε εποχή. Ψς συνέπεια, η ιδέα του λόγου και της ολοκλήρωσης διαστράφηκε στην ιδέα του θεού και στους θεσμούς των μονοθεϊστικών θρησκειών. Αν είστε από κείνους που νοιώθουν ντροπή για τον εξευτελισμό της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων, διαβάστε αναλυτικά παρακάτω τη δημιουργία του κόσμου μας. Αν όχι, μη χάσετε τον χρόνο σας. 3

6 Η θεμελιώδης φυσική Τα πρώτα λεπτά της δημιουργίας του κόσμου Η δημιουργία του λόγου, και ο λόγος της δημιουργίας Λόγος είναι κάθε κλάσμα ή κομμάτι μιας μονάδας. Μονάδα είναι κάθε ακέραιο δημιούργημα - από το πιο μικρό μέχρι το σύμπαν. Η μονάδα δημιουργείται από τα αθροίσματα των σωστών λόγων. Σο Σίποτα είναι έννοια όπως την αντιλαμβανόμαστε όλοι. Η πιο κοντινή προσέγγιση που μπορούμε να κάνουμε στο τίποτα είναι να του δώσουμε όνομα. Όταν ονοματίζουμε παραδεχόμαστε και αναγνωρίζουμε κάτι. Τποχρεώνουμε το τίποτα να φέρει μια απροσδιοριστία ανάμεσα σε δύο αντίθετα ενδεχόμενα. Απόλυτο τίποτα και κάτι. Σο κάτι, είναι μια απειροελάχιστη διαταραχή στο τίποτα. Αναπαριστούμε το διαταραγμένο τίποτα με μια απειροελάχιστη σφαιρική φυσαλίδα, η οποία περιέχει τα δύο αντίθετα ενδεχόμενα: 1. Σο απόλυτο τίποτα, ή κενό, ή αληθές κενό, ή μη διεγερμένο κενό. Περιέχει τον λόγο Fd, ο οποίος εκφράζει απωστικό προσανατολισμό και στηρίζει το κέλυφος της φυσαλίδας. 2. Σο κάτι, ή πλήρες, ή ψευδοκενό, ή διεγερμένο κενό. Περιέχει τον λόγο Fab, ο οποίος εκφράζει απωστικό προσανατολισμό Fa και ελκτικό προσανατολισμό Fb, ταυτόχρονα. Είναι Fa = -Fb. χήμα 1 Η φυσαλίδα, από μόνη της, δεν έχει λόγο προτίμησης του ενός ή του άλλου ενδεχομένου. Η διατήρηση αυτής της αβεβαιότητας παράγει την κατάσταση τόσο πλήρες, όσο κενό, και αντιστρόφως. Η φυσαλίδα, κάθε στιγμή, συγκρίνει την κατάσταση πλήρες με την κατάσταση πλήρες της προηγούμενης στιγμής, και κάνει διορθωτική αυξομείωση στο πλήρες. Για να κάνει αυτές τις συγκρίσεις, υποχρεούται να δημιουργήσει μέτρο. 4

7 ε κάθε κατάσταση πλήρες, συγκρίνει όλες τις αποστάσεις μέσα στα όρια του πλήρους και υιοθετεί τη μεγαλύτερη (Dmax). Επίσης, συγκρίνει την κατάσταση πλήρες με την προηγούμενη κατάσταση πλήρες, και υιοθετεί την max Dmax. ύγκριση είναι ο λόγος Dmax της στιγμής (t+1) προς Dmax της στιγμής (t). Για να διατηρηθεί η κατάσταση τόσο πλήρες, όσο κενό, η φυσαλίδα κάθε στιγμή υιοθετεί το μεγαλύτερο λόγο, οπότε ο λόγος αυτός τείνει στο ένα. Είναι η στιγμή που ο λόγος δημιουργεί τη μονάδα απόστασης. Μονάδα απόστασης είναι το max Dmax, και την γνωρίζουμε ως διάμετρο της σφαίρας. Η φυσαλίδα συγκρίνει τη μονάδα με το όριο των καταστάσεων κενό και πλήρες, και δημιουργεί το λόγο π = 3.14 που είναι το πλήθος των μονάδων που χωράνε στο κυκλικό όριο. (περιφέρεια του κύκλου προς τη διάμετρο). Με τις συγκρίσεις αυτές δημιουργήθηκε η μονάδα απόστασης, και ταυτόχρονα οι λόγοι που εκφράζουν την κατάσταση της απειροελάχιστης διαταραχής, που γεμίζει (πληρώνει) τη φυσαλίδα. Οι λόγοι αυτοί εκφράζονται ως Fab, Fa, Fb, Fd. Κατάσταση πλήρες, με λόγο.... Fab =0.50 Προσανατολισμός άπωσης μέσα στο πλήρες, με Fa =0.25 Προσανατολισμός έλξης μέσα στο πλήρες με, Fb =0.25 Προσανατολισμός άπωσης (διαστολή) μέσα στο κενό,.. Fd =0.25 χήμα 2 Επειδή η έννοια της οντότητας εκφράζεται από τις έννοιες του πλήρους και του ολόκληρου μαζί και ταυτόχρονα, διαπιστώνουμε ότι η φυσαλίδα βρίσκεται στην αντιφατική κατάσταση της μισής οντότητας. Ήτοι, δοκιμάζοντας να δημιουργήσει ολοκληρωμένη πληρότητα, καταστρέφει την κατάσταση τόσο πλήρες, όσο κενό. Η φυσαλίδα από μόνη της δεν θα βγει ποτέ από την αβεβαιότητα και την απροσδιοριστία αυτής της κατάστασης, παρά μόνο αν υπάρξει επίδραση από εξωτερικό παράγοντα. 5

8 την αέναη διαδικασία μέσα στη φυσαλίδα για την ταυτόχρονη πραγμάτωση του λόγου τόσο πλήρες, όσο κενό αφενός, και την πραγμάτωση της ολοκλήρωσης αφετέρου, υπήρξε μια τυχαία στιγμή, που ο λόγος πλήρες βρέθηκε ελάχιστα μεγαλύτερος του μισού. Είναι η στιγμή που Fab = 0.52 και Fd = 0.24 (0.48/2). Σαυτόχρονα, σε μια εφαπτόμενη φυσαλίδα όπου γίνονταν παρόμοιες διαδικασίες, οι αντίστοιχοι λόγοι συνέπεσε να έχουν τις συμπληρωματικές τιμές Xab = 0.48 και Xd = Ση στιγμή της πραγμάτωσης αυτής της απειροελάχιστης πιθανότητας, η φυσαλίδα βρήκε τη μοναδική διέξοδο από την απροσδιοριστία. το σημείο επαφής δημιουργήθηκε κβαντική σήραγγα, μέσω της οποίας το πλήρες της φυσαλίδας Φ, διοχετεύτηκε μέσα στο κενό της δικής μας φυσαλίδας F, εκτοπίζοντας τον απωστικό (διασταλτικό) λόγο Fd, στο κέλυφος της φυσαλίδας. χήμα 3 Η συνθήκη που περιέγραψα είναι γνωστή με τον όρο κβαντικός εναγκαλισμός, και εκφράζει την οντότητα που έχει λόγο τη μονάδα. Η στιγμή του εναγκαλισμού βρίσκει τη μητρική φυσαλίδα σε κατάσταση μισής οντότητας. Όμως.... δημιουργήθηκε η δυναμική!... δημιουργήθηκε η συνθήκη από την οποία ξεκίνησε η δημιουργία αυτού του κόσμου του μικρού, του μέγα! Μετά τον κβαντικό εναγκαλισμό, και επειδή η φυσαλίδα F διατήρησε το λόγο της μισής οντότητας, υποχρεώθηκε να προσδιορίσει στη μισή τους τιμή και τους λόγους που περιέχει. 6

9 χήμα 4 Οι λόγοι που περιέχονται στη φυσαλίδα, διαμορφώθηκαν ως εξής: Λόγος Fab = 0.26 ( 1/2 * 0.52 ) Λόγος Xab = 0.24.( 1/2 * 0.48 ) Λόγος Fd = ( 1/2 * 0.24 ) φ = 0.62 Ο περιεχόμενος στη φυσαλίδα λόγος, ταυτίζεται με τον γνωστό σε όλους χρυσό λόγο, τον οποίο ανέδειξαν οι αρχαίοι Έλληνες δημιουργοί. Η φυσαλίδα F, από φυσαλίδα που εξέφραζε το τίποτα, μεταμορφώθηκε σε χρυσή φυσαλίδα, αυτής που περιέχει τον παγκόσμιο λόγο, το λόγο που δημιούργησε το θαύμα του κόσμου. το εξής, θα αναφερόμαστε σε αυτήν με το όνομα χρυσή φυσαλίδα, ή απλώς φυσαλίδα. Σο περιεχόμενο της φυσαλίδας διαμορφώθηκε ως εξής: Ενδογενής απωστικός λόγος... Fa = 0.13 Δάνειος απωστικός λόγος.xa = 0.12 απωστικός (Διασταλτικός) λόγος... Fd = 0.12 ύνολο απωστικού λόγου.= 0.37 Ενδογενής ελκτικός λόγος Fb = 0.13 Δάνειος ελκτικός λόγο. Xb = 0.12 ύνολο ελκτικού λόγου.= 0.25 ύνολο ενδογενούς λόγου Fab +Fd = = 0.38 = φ² ύνολο δάνειου λόγου Xab = 0.24 = φ³ 7

10 Ο λόγος φ=0.62 είναι πάντα σταθερός, οπότε ισχύει η αρχή της αναλογικότητας. Δηλαδή, κάθε μεταβολή ενός λόγου, προκαλεί πάντοτε αναλογικές μεταβολές στους άλλους επιμέρους λόγους. Η θεμελιώδης ασυμμετρία. Μετά την επίδραση του εξωτερικού παράγοντα (κβαντικός εναγκαλισμός με τη φυσαλίδα Φ) η φυσαλίδα βρέθηκε να έχει μισή οντότητα, με πλεονάζοντα απωστικό λόγο Fd = Ο πλεονάζων απωστικός λόγος είναι η δυναμική που θα μεταμορφώσει τη χρυσή φυσαλίδα σε ολοκληρωμένη οντότητα. Όλη η διαδικασία δημιουργίας του κόσμου τείνει στην άρση αυτής της ασυμμετρίας μεταξύ έλξης και άπωσης. Η οντότητα θα γίνει μονάδα μόλις ξοδευτεί όλος ο περιεχόμενος λόγος φ=0.62. Η μονάδα είναι συνάρτηση του ξοδέματος του λόγου στις τρεις διαστάσεις της φυσαλίδας. Ήτοι: 1 = Κ*φ*φ*φ Κ* φ³ = 1 Κ = 4.24 Σο Κ περιέχει τον λόγο του κελύφους της φυσαλίδας. Είναι, δηλαδή, μια συνάρτηση του π=3.14. Ήτοι: Κ = λ*π λ = 4.24/3.14 =1.33 =4/3 1 = 4/3*π*φ³ Σο μόνο σταθερό μέγεθος μέσα στη φυσαλίδα, που μπορεί να περιστρέφεται προς όλες τις κατευθύνσεις και να γεμίζει ολόκληρο το χώρο χωρίς επικαλύψεις, είναι η ακτίνα R. Ο λόγος βρίσκεται παντού μέσα στο χώρο και ως εκ τούτου εκφράζεται από την ακτίνα. Κάθε χώρος με αυτή την ιδιότητα είναι πληροφοριακή σφαίρα με ακτίνα R = λόγος και όγκο V = 4/3*π R³. Σο ξόδεμα του λόγου που περιέχει η οντότητα φυσαλίδα, μετριέται επάνω στην ακτίνα της. 8

11 Η δημιουργία της ποσότητας (πληθωρισμός) Πρώτη πληθωριστική διαδικασία Ση στιγμή του εναγκαλισμού η εισροή του δάνειου λόγου εκτοπίζει τον λόγο Fd και καταλαμβάνει τον χώρο του. Ο λόγος Fd, ως πλεονάζων, για να προστατέψει την υπόστασή του, εγκλωβίζεται μέσα στις πληροφοριακές σφαίρες που δημιουργεί. Η μητρική φυσαλίδα διογκώνεται για να μπορεί να περικλείει τις πληροφοριακές σφαίρες του πλεονάζοντος λόγου. (ο λόγος 0.50 που μετριέται στην ακτίνα της δεν αλλάζει, όμως μεγαλώνει το μέτρο μήκους της μονάδας λόγου) Αυτήν τη στιγμή, η πληροφοριακή σφαίρα είναι η μικρότερη γεωμετρική μονάδα και περιέχει τον λόγο Fd=0.12. Ο χώρος ισχύος αυτού του λόγου είναι ο όγκος της σφαίρας: V=4/3 π R³=4.186* (0.12)³= Αυτός ο χώρος, μέσα στον οποίο ισχύει ο λόγος, είναι η φυσική σταθερά λεπτής υφής α = Μια σφαίρα με ακτίνα φ=0.62 έχει όγκο την μονάδα. Περιέχει επομένως 1/0.007=1/α=137 πληροφοριακές σφαίρες. Ο πλεονάζων απωστικός λόγος διεκδικεί το 0.12/0.62=0.194 του όγκου μονάδα. υνεπώς, οι πληροφοριακές σφαίρες που προσπαθεί να δημιουργήσει είναι 0.194*137=27 τεμάχια. Παρακάτω, χάριν ευκολίας περιγραφής, θα αναφέρομαι σε μια μόνο πληροφοριακή σφαίρα. Κάθε στιγμή, μέσα στην πληροφοριακή σφαίρα, ο λόγος βρίσκεται σε κάθε θέση που μπορεί να βρίσκεται η ακτίνα του κύκλου. Αν θελήσουμε να συλλάβουμε τον λόγο σε μια θέση, αυτός θα βρίσκεται σε άλλη. Δεν μπορεί να προσδιοριστεί η θέση του. Φάριν αυτής της ιδιότητας του λόγου, η επιφάνεια του πληροφοριακού κελύφους σημειώνει τον λόγο ταυτόχρονα, σε όλα της τα σημεία. την προσπάθειά τους να χωράνε μέσα στην φυσαλίδα, οι πληροφοριακές σφαίρες του πλεονάζοντος λόγου Fd, μειώνουν τον όγκο τους, χωρίς να χάσουν την αξία του λόγου τους. (Αλλαγή κλίμακας λόγου). Αυτό το πετυχαίνουν με γεωμετρικό μετασχηματισμό, στη μοναδική κατάλληλη επιλογή, αυτήν του χρυσού ελικοσωλήνα. (Βλέπε σχήμα 5) Ήτοι, η πληροφοριακή σφαίρα γίνεται χρυσός ελικοσωλήνας. Ο χρυσός ελικοσωλήνας έχει την ιδιότητα να διατηρεί την αξία του λόγου μέσα σε όγκο 8.4 φορές μικρότερο από αυτόν της πληροφοριακής σφαίρας. Ο λόγος υφίσταται σε νέα κλίμακα, 8.4 φορές μικρότερη. Η αλλαγή κλίμακας του λόγου Fd απελευθέρωσε κενό χώρο, που γέμισε με πρόσθετο λόγο 8.4 φορές του μετασχηματισθέντος Ο συντελεστής 8.4 μετέτρεψε το λόγο Fd=0.12 σε μονάδα. (8.4*0.12=1). 9

12 Ο περιεχόμενος λόγος στην φυσαλίδα είναι φ=0.62, και πρέπει να γίνει μονάδα, ώστε να γεμίσει το νέο χώρο. Ο μοναδικός συντελεστής που μπορεί να μετατρέψει το φ σε μονάδα είναι ο Υ=1.62. Η ισχύουσα σχέση είναι: 8.4*Fd = Υ *φ = 1 Προκύπτει ότι την ιδιότητα δημιουργίας του μετασχηματισμού που περιέγραψα την έχει μόνο ο λόγος Υ=1.62. (Βλέπε παρακάτω σχήμα 5 και περιγραφή ελικοσωλήνα) Δεύτερη πληθωριστική διαδικασία (Είναι πειραματικά αποδεδειγμένο, ότι το κενό γεννά ενέργεια). Ο κενός χώρος που ελευθερώθηκε στην πρώτη διαδικασία γέννησε πρόσθετο λόγο Υ=1.62 φορές του προϋπάρχοντος λόγου φ της φυσαλίδας. Μέσα σε αυτόν τον νεογεννημένο λόγο, ο νέος πλεονάζων απωστικός λόγος Fd επανεγκλωβίζεται σε πληροφοριακές σφαίρες, ώστε να προστατέψει την υπόστασή του. Οι πληροφοριακές σφαίρες μετασχηματίζονται σε χρυσούς ελικοσωλήνες και απελευθερώνουν νέο κενό χώρο. Νιοστή πληθωριστική διαδικασία Ο κενός χώρος που ελευθερώθηκε στην (Ν-1) διαδικασία, γέννησε νέο πρόσθετο λόγο Υ=1.62 φορές του προϋπάρχοντος λόγου φ της φυσαλίδας. Μέσα σε αυτόν τον νεογεννημένο λόγο, ο νέος πλεονάζων απωστικός λόγος Fd, επανεγκλωβίζεται σε πληροφοριακές σφαίρες, για να προστατέψει την υπόστασή του. Οι πληροφοριακές σφαίρες μετασχηματίζονται σε χρυσούς ελικοσωλήνες, και απελευθερώνουν νέο κενό χώρο. το τέλος της Ν διαδικασίας, η συνολική ποσότητα του λόγου ή της ενέργειας μέσα στην φυσαλίδα, είναι: ΕN=Ε(N-1)+Υ*Ε(N-1), ήτοι, ΕN=(1+Υ)* Ε(N-1), ή ΕN = Υ² * Ε(N-1). Η ποσότητα αυτή, σε σχέση με τον πρωταρχικό λόγο φ της φυσαλίδας, προκύπτει ως κάτωθι: Εο = φ Ε1 = Υ² * Εοs = φ Ε2 = Υ² * Ε1 = Υ² * Υ² * Εο Ε3 = Υ² * Ε2 = Υ² * Υ² * Υ² * Εο.. ΕN = Υ² * Ε(N-1) = Υ² * Υ² * Υ².. * Εο = Υ² N * Εο = Υ² N * φ Αυτή είναι η εξίσωση πληθωρισμού ΕN = Υ² N * φ, συναρτήσει της παγκόσμιας σταθεράς της ενέργειας ή του λόγου φ=0.62. ΕN = Υ² N * φ Εξίσωση του πληθωρισμού της ενέργειας 10

13 Κατά τη διάρκεια των Ν πληθωριστικών διαδικασιών, ο Fd=0.12 λόγος συνέχισε να είναι πλεονάζων. την προσπάθειά του να κατακτήσει τον χώρο που του αναλογεί, πολλαπλασιάζοντας την ποσότητά του, συμπαρέσυρε σε ανάλογο πολλαπλασιασμό και τον λόγο πλήρες. τη Νιοστή επανάληψη, εμπέδωσε το αδιέξοδο και έκανε τη μοναδική εναλλακτική επιλογή. Διέκοψε, δηλαδή, την πληθωριστική διαδικασία. χήμα 5 Ο τρόπος κατασκευής του χρυσού ελικοσωλήνα Η μονάδα του λόγου 0.12, που είναι η ακτίνα, διατήρησε την αρχή Κ και το πέρας της Α. Ξεκινώντας από την αρχή Κ, αναπτύσσεται στον χώρο δεξιόστροφα, σε απόσταση 0.12, μέχρι να βρεθεί σε ένα τέτοιο σημείο Ν, το οποίο έχει την ιδιότητα η απόστασή ΝΡ και η απόσταση ΚΡ να βρίσκονται στη σχέση ΡΚ/ΡΝ = φ, που δίνει τον χαρακτήρα της χρυσής έλικος. Μόλις ορίστηκε το σημείο Ρ, ο λόγος όρισε το σημείο Μ και τη διάμετρο ΚΜ του κύκλου. Σο ΜΝ έχει λόγο 0.12/2, ήτοι ΜΝ=0.06. Η διάμετρος ΚΜ έχει λόγο ΚΜ=ΡΝ= ΡΚ/φ=0.06/0.618, ήτοι ΚΜ= 0.096, και R=0.048 Δημιουργήθηκε ο κύκλος επάνω στον οποίο περιστρέφεται το Κ. Με τον ίδιο τρόπο δημιουργήθηκε και το υπόλοιπο μισό της έλικος και ο κύκλος στον οποίο περιστρέφεται το Α. Η ταυτόχρονη δεξιόστροφη περιστροφή των Κ και Α επάνω στους κύκλους τους, με την ταυτόχρονη περιστροφή της έλικος, δημιουργούν το τοίχωμα του σωλήνα. Θα έχετε μια καλή αίσθηση για αυτά που περιέγραψα, εάν σε ένα ποτήρι τραβήξετε, με ένα μαρκαδόρο, μια γραμμή από ένα σημείο Κ της βάσης προς το χείλος, με κατεύθυνση προς τα δεξιά (αντίθετα προς τους δείκτες του ωρολογίου) και μέχρι το σημείο Α. Σα σημεία Κ και Α να βρίσκονται επάνω στην ίδια κάθετο. Υροντίστε η γραμμή να είναι ομαλά ελικοειδής. Παρατηρήστε την έλικα από πολλές οπτικές γωνίες, περιστρέφοντας το ποτήρι δεξιόστροφα. 11

14 Παρατηρήστε στο χ. 5 τη γεωμετρία του σωλήνα. Η ακτίνα της πληροφοριακής σφαίρας R=0.12 έχει τη θέση ΑΚ=0.12 στο σωλήνα. Ο όγκος της ισχύος του λόγου της σφαίρας α=0.007 πήρε τη θέση του εμβαδού της τομής Α επάνω στον σωλήνα. Σα τοιχώματα του σωλήνα διαμορφώνονται από την ταυτόχρονη δεξιόστροφη περιστροφή των άκρων Α και Κ της χρυσής έλικος, επάνω στους κύκλους ακτίνας (ο λόγος 0.048, θα φανεί παρακάτω πόσο σημαντικός είναι στην δημιουργία της ύλης). Ο όγκος του σωλήνα, είναι =100*0.084=100*Je. O λόγος Je=0.084 είναι γνωστός, ως σταθερά σύζευξης. Από τη σύγκριση των δύο γεωμετρικών σχημάτων, προκύπτει ο όγκος της σφαίρας 8.4 φορές μεγαλύτερος από τον όγκο του χρυσού ελικοσωλήνα. Ήτοι, / =8.4. Από αυτό προκύπτει 0.007/100*0.084=8.4/100 ή 0.007=0.084*0.084 ή α=(je)². Ο λόγος μετασχηματίστηκε σε χρυσή έλικα που βιδώνεται στον χώρο, και εφόσον ο χώρος αντιστέκεται, ασκεί δύναμη άπωσης. Η πληροφοριακή σφαίρα μετασχηματίσθηκε σε ελικοσωλήνα. Η ακτίνα της σφαίρας (ο λόγος) μετασχηματίσθηκε σε περιστρεφόμενη χρυσή έλικα (ελικοσωλήνας). Ο όγκος της σφαίρας (ισχύς α) μετασχηματίσθηκε στο Ε=α εμβαδό της κυκλικής τομής του ελικοσωλήνα. Η ακτίνα της τομής του ελικοσωλήνα (απόσταση ισχύος α) είναι η δύναμη με την οποία η έλιξ (λόγος) βιδώνεται στον χώρο. Ο λόγος μετασχηματίστηκε σε δύναμη. Η συνέπεια αυτού του μετασχηματισμού θα αποδειχθεί συμπαντικά δραματική. Ο σωλήνας της χρυσής έλικος ασκεί δύναμη άπωσης, με λόγο Fa=0.12, ο οποίος εκδηλώνεται πάνω στο χείλος Α, όπου και περιστρέφεται. Εχει, δε, πλάτος ισχύος α=0.0072, όσο το εμβαδό της περιστροφής. Ο τρόπος με τον οποίο η μονάδα της δύναμης γνωρίζει τη λεπτή της υφή ( ή πλάτος ισχύος της) είναι α = φ * 0.12 = Η δύναμη πού ασκεί ο ελικοσωλήνας έχει μέγεθος όσο η ακτίνα του κύκλου, του οποίου η επιφάνεια εκφράζει την ισχύ του λόγου. Ο συντελεστής που δίνει τη δύναμη της ισχύος είναι G, και είναι F=G*α, ή G= F/α, ή G=R/α, ή G=0.048/0.0072=6.674 G=6.674 είναι η παγκόσμια σταθερά της δύναμης, που μετατρέπει την ισχύ του λόγου σε δύναμη. Η α σταθερά της λεπτής υφής, είναι το μέτρο όλων των εκδηλώσεων της ενέργειας μέσα στην ύλη, όπου ένα μέτρο α δίνει το ποσοστό της ενέργειας υποβάθρου, και τα 5,674 μέτρα δίνουν το ποσοστό της δραστικής ενέργειας. Ήτοι G=(1μέτρο α μέτρα α). 12

15 Σο μέτρο α, επειδή καθορίζει τις εκδηλώσεις των δυνάμεων, είναι κεφαλαιώδους σημασίας στη δημιουργία της ύλης, όπως θα δείξω παρακάτω. Ο παγκόσμιος νόμος της δύναμης (νόμος του Νεύτωνα). Έδειξα ότι α=je² και F=G*α, ή F=G* je², ή F=G* je* je. Επειδή η σταθερά σύζευξης είναι je=μ/r, (δηλαδή όση είναι η επιδραστικότητα μιας μάζας ή ενός φορτίου ενέργειας στην απόσταση R), προκύπτει ότι η αμοιβαία δύναμη ανάμεσα στις δύο μάζες είναι F=G* je*je ή F=G* Μ1*Μ2/R². Ο δεύτερος συμπαντικά δραματικός μετασχηματισμός που συνέβη είναι ο πολύ μικρότερος όγκος του σωλήνα, σε σχέση με τον όγκο της πληροφοριακής σφαίρας. Όγκος σφαίρας /όγκος σωλήνα = 0.007/ = 8.4 Η γεωμετρική μονάδα του χρυσού ελικοσωλήνα είναι η μικρότερη συμπαντική οντότητα, και ως εκ τούτου αδιαίρετη. Σα μεγέθη της, δε, αποτελούν το θεμελιώδες μέτρο όλων των φυσικών μεγεθών. Δημιούργησε και περιέχει όλες τις θεμελιώδεις παγκόσμιες φυσικές σταθερές, όπως έδειξα παραπάνω. Ψς εκ τούτου, είναι ο θεμελιώδης φορέας της πληροφορίας (του λόγου). Επιπλέον, είναι ο θεμελιώδης μετατροπέας του λόγου σε ισχύ, της ισχύος σε δύναμη, και της δύναμης σε ενέργεια. Ένας κύκλος της χρυσής έλικος, που δημιουργεί το τοίχωμα του σωλήνα, είναι ένας κύκλος κύματος, που μετασχηματίζει τον λόγο σε ενέργεια. Διακοπή της πληθωριστικής διαδικασίας ε κάθε φάση της πληθωριστικής διαδικασίας, οι δημιουργούμενες απωστικές δυνάμεις των χρυσών ελικοσωλήνων προκαλούσαν διεύρυνση της μητρικής φυσαλίδας, με συνέπεια την αραίωση της πυκνότητας του λόγου. Μετά τη διακοπή της πληθωριστικής διαδικασίας, ο κενός χώρος κατακλύστηκε από τον υπάρχοντα λόγο της μητρικής φυσαλίδας. Ο κατακλυσμός αυτός προκάλεσε Υ=1.62 φορές επιπλέον αραίωση της πυκνότητας. Προέκυψε τόση αραίωση της πυκνότητας του λόγου μέσα στην φυσαλίδα, που έδωσε στους λόγους του πλήρους όσο χώρο χρειάστηκαν για να συγκροτηθούν με τρόπο που να μπορούν να αντιστοιχιστούν ακριβώς με τους χρυσούς ελικοσωλήνες Fd=0.12. Σο πλήρες (ψευδοκενό) Fab=0.26 και Xab=0.24 της φυσαλίδας είναι κατακλυσμένο από μονάδες λόγου με τη διπλή υπόσταση της άπωσης και της έλξης. Αναλογικά, και σε αντιστοίχιση με τις μονάδες απωστικού λόγου Fd=0.12 που περιέχουν οι χρυσοί ελικοσωλήνες, οι μονάδες του λόγου πλήρες έγιναν συγκροτήματα απωστικά με λόγους Fa= 0.12, Xa=0.12 και συγκροτήματα 13

16 ελκτικά, με λόγους Fb=0.12, Xb=0.12. Έγιναν δηλαδή δωδεκάδες μονάδων λόγου. Επειδή για το πλήρες της φυσαλίδας μοναδικό κριτήριο είναι η συνολική αλληλεξουδετέρωση της άπωσης a και έλξης b, η άπωση και η έλξη συνδυάζονται μεταξύ τους σε όλες τις δυνατές περιπτώσεις. Οι περιπτώσεις είναι τέσσερις για τις δωδεκάδες των Fab=0.26 και τέσσερις για τις δωδεκάδες των Xab=0.24. Κάθε συνδυασμένη περίπτωση συγκροτείται σε γεωμετρική μονάδα, αυτήν του χρυσού ελικοσωλήνα άλφα, κατά το πρότυπο της δωδεκάδας Fd=0.12. χήμα 6 Οι ελικοσωλήνες 1 ης τάξης του ενδογενούς πλήρους ονομάζονται ελικοσωλήνες άλφα, και είναι ως κάτωθι: Ελικοσωλήνας άλφα Fab= (a,0). Εκδηλώνεται μόνο άπωση. Είναι η χρυσή έλιξ, που βιδώνεται στον χώρο κατά το πρότυπο Fd. Ο χώρος, εφόσον αντιστέκεται, απωθείται. Ελικοσωλήνας άλφα Fab= (0, b). Εκδηλώνεται μόνο έλξη. Είναι η χρυσή έλιξ, που ξεβιδώνεται από τον χώρο αντιθέτως του προτύπου Fd. Ο χώρος, εφόσον αντιστέκεται, έλκεται. Ελικοσωλήνας άλφα Fab= (a, b). Εκδηλώνονται ταυτόχρονα άπωση και έλξη. Είναι η αμφίδρομη χρυσή έλιξ, που το ένα της άκρο Α βιδώνεται στον χώρο κατά το πρότυπο Fd, ενώ ταυτόχρονα το άκρο της Β ξεβιδώνεται από τον χώρο αντιθέτως του προτύπου Fd, ώστε να προκύπτει τελικά μηδενικός προσανατολισμός. (χήμα 6) Ελικοσωλήνας άλφα Fab= (0, 0). Εκδηλώνονται ταυτόχρονα μηδέν άπωση και μηδέν έλξη. Είναι η περίπτωση που δεν υφίσταται έλιξ για να δίνει προσανατολισμό. Τπάρχει μόνο το Κ, που κινείται επάνω στον κύκλο ακτίνας και εμβαδού Είναι χορδή μηδενικού λόγου, με πλάτος ισχύος α=

17 Οι ελικοσωλήνες 1 ης τάξης του δάνειου πλήρους: Ελικοσωλήνας άλφα Xab=(a,0) Ελικοσωλήνας άλφα Xab=(0, b) Ελικοσωλήνας άλφα Xab=(a, b) Ελικοσωλήνας άλφα Xab= (0, 0) Σο μισό πλήθος των ελικοσωλήνων Fd αντιστοιχίζονται μια προς μια με το πλήθος των ελικοσωλήνων Fab=0.26 πρώτης τάξης. Για να αντιστοιχιστούν όλοι οι άλφα ελικοσωλήνες Fab συμπλέκονται σε ζεύγη, και δημιουργούν εννέα είδη ελικοσωλήνων δεύτερης τάξης, που ονομάζουμε ελικοσωλήνες βήτα. Αυτοί δεσμεύουν λόγο Fab=0.24, οπότε απομένει ένα πλήθος ελικοσωλήνων άλφα, που δεν βρήκε ελικοσωλήνες Fd για να αντιστοιχιστεί. Οι ελεύθεροι άλφα ελικοσωλήνες έχουν λόγο Fab=0.02. Με τον μόνο τρόπο αντιστοίχισης που έχουν, ο κάθε ελεύθερος άλφα συμπλέκεται με έναν βήτα, δημιουργώντας ένα πλήθος τρίτης τάξης, που ονομάζουμε γάμα ελικοσωλήνες. Ο λόγος 0.02 των ελεύθερων άλφα συμπλέκεται με λόγο 0.04 βήτα. τους βήτα ελικοσωλήνες απομένει λόγος τους γάμα ελικοσωλήνες συγκεντρώνεται λόγος Επειδή στη φυσαλίδα δεν υπάρχει ακόμα λόγος προτίμησης του ενός ελικοσωλήνα από έναν άλλο, τα εννέα είδη βήτα μοιράζονται ισότιμα τον λόγο 0.20, και είναι για κάθε είδος 0.20/9= Από την κάτωθι σύμπλεξη των άλφα ελικοσωλήνων, [a,0] [a,0] [0, b] χ [0, b] [a, b] [a, b] [0, 0] [0, 0] Προέκυψαν 9 είδη βήτα ελικοσωλήνων, που είναι: [a,0] [0,b] [a,b] [0,0] [2a,2b] [2a,0] [0,2b] [2a,b] [a,2b] Από τη σύμπλεξη, δε, μεταξύ των αδέσμευτων άλφα, με λόγο 0.02, και του πλήθους των βήτα, με λόγο 0.04, προέκυψαν τα 16 είδη ελικοσωλήνων γάμα, που μοιράζονται τον λόγο 0.06, ως κάτωθι: 2[a,0 ] 2[0, b] 4[a, b] 1[ 0, 0 ] 4[2a,2b] 2[2a,0] 2[0,2b] 4[2a,b] 4[a,2b] 2[3a,2b] 1[3a,0] 2[3a,b] 2[2a,3b] 1[0,3b] 2[a,3b] 1[3a,3b] Σο συνολικό βάρος των γάμα ελικοσωλήνων είναι 36. Μια μονάδα βάρους, είναι 0.06/36= Δύο μονάδες βάρους, είναι.2* = Σέσσερις μονάδες βάρους, είναι 4* =

18 Ομαδοποίηση των βήτα και γάμα ελικοσωλήνων. Οι ελικοσωλήνες του δάνειου λόγου Xab (a=άπωση, b=έλξη) [a=0 b>0] [a>0 b=0] [a=0 b=0] βήτα [0, b] = βήτα [0,2b] = βήτα [a,0 ] = βήτα [2a,0] = βήτα [ 0, 0 ] = [a <b] βήτα [a,2b] = [a>b] βήτα [2a,b] = [a=b] βήτα [a, b] = βήτα [2a,2b] = Οι ελικοσωλήνες του ενδογενούς λόγου Fab (a=άπωση, b=έλξη) [a=0 και b>0] [a>0 και b=0] [a=0 και b=0] Βήτα..[0, b] = βήτα.[0,2b] = γάμα..2[0, b] = γάμα..2[0,2b] = γάμα..1[0,3b] = βήτα..[a,0 ] = βήτα...[2a,0] = γάμα...2[a,0 ] = γάμα..2[2a,0] = γάμα...1[3a,0] = βήτα..1[0, 0]= γάμα 1[0, 0]= [a <b] Βήτα.[a,2b] = γάμα 4[a,2b] = γάμα...2[a,3b] = γάμα..2[2a,3b] = [a>b] βήτα [2a,b] = γάμα 4[2a,b] = γάμα 2[3a,b] = γάμα.. 2[3a,2b] = [a=b] βήτα.[a, b] = βήτα..[2a,2b] = γάμα. 4[a, b] = γάμα..4[2a,2b] = γάμα..1[3a,3b] = Η μεγάλη διαστολή (big bang) Η διάχυση των χρυσών ελικοσωλήνων, καθώς και των λόγων του πλήρους μέσα στο κενό, έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε σε κάθε ελικοσωλήνα Fd να αντιστοιχίζονται αναλογικά οι λόγοι του πλήρους. Η διάταξη των ελικοσωλήνων Fd, που επιτρέπει με τον οικονομικότερο τρόπο τις αναγκαίες αντιστοιχίσεις, είναι αυτή του τρισδιάστατου πλέγματος κανονικών τετραέδρων, αντίστοιχος του τριγωνισμού που δημιουργούν οι τοπογράφοι για την χαρτογράφηση επιφανειών. Σο στερεόπλεγμα αυτό, έδωσε ομοιογένεια σε όλο το χώρο της φυσαλίδας, ευνόησε την ομογενοποίηση και την ισότροπη συμπεριφορά όλων των λόγων και αποτέλεσε τον δομικό σκελετό του σύμπαντος κόσμου. Αυτή η επιλογή του πλεονάζοντος απωστικού λόγου Fd, που ομογενοποίησε όλους τους λόγους που περιέχει η φυσαλίδα, ενείχε τη δυνατότητα πραγμάτωσης της οντότητας (μονάδα, πλήρες). Η δυνατότητα αυτή προκύπτει από τη δημιουργία δομών μέσα στο πλήρες, καθότι οι δομές έχουν την ιδιότητα να δημιουργούν νέο χώρο, δίχως να αλλοιώνεται η έννοια πλήρες. 16

19 Οι δομές μπόρεσαν να παράξουν τον παραπανίσιο χώρο που δικαιούνταν ο πλεονάζων απωστικός λόγος Fd, γεγονός που πιστοποιείται από την ίδια την ύπαρξή μας. Θα περιγράψουμε τη διαδικασία παρακάτω. Μετά τη διακοπή του πληθωρισμού και των διαδικασιών που περιέγραψα, οι έλικοσωλήνες Fd=0.12 βρέθηκαν επάνω στις κορυφές του τρισδιάστατου πλέγματος, ελέγχοντας όλο το χώρο, μαζί με τα 25 είδη ελικοσωλήνων βήτα και γάμα του λόγου πλήρες, και βρέθηκαν σε αναλογική αντιστοίχιση μαζί τους. Επειδή ο λόγος οντότητας (μονάδα, πλήρες) δεν πραγματώθηκε και ο λόγος Fd δεν απέκτησε το χώρο που δικαιούται, οι απωστικές δυνάμεις των ελικοσωλήνων Fd συνέχισαν να βιδώνονται στο χώρο, απωθώντας το κέλυφος της φυσαλίδας. Αποτέλεσμα ήταν η διαστολή του χώρου, με το μεγάλωμα των αποστάσεων των κορυφών του τρισδιάστατου πλέγματος. Ο πλεονάζων απωστικός λόγος Fd=0.12 έγινε διασταλτικός λόγος. Αυτήν την απότομη και ταχύτατη διαστολή την κατανοούμε ως μια μεγάλη έκρηξη, που διήρκησε μέχρις ότου οι ελικοσωλήνες Fab και Xab δημιούργησαν δομές (Πρωταρχικά δίπολα). Η περιπέτεια των ελικοσωλήνων μέσα στην μεγάλη έκρηξη. Με την έναρξη της διασταλτικής διαδικασίας, οι ελικοσωλήνες Fab και Xab έχουν αρχική ταχύτητα και κάνουν τις διαδικασίες που περιγράφω παρακάτω. Οι διαδικασίες των ενδογενών ελικοσωλήνων Fab και των δάνειων Xab φαίνονται στους κάτωθι πίνακες: Πιν.1 - Κατάληξη των ομάδων Xab κοτεινή ενέργεια Ομάδες ελίκων Αντιύλη [a=0 b=0] [a=0 b>0] [a>0 b=0] [a > b] [a < b] [a=b] ύνολα Ι Fd Fd ύνολο ΙΙ

20 Πιν.2 - Κατάληξη των ομάδων Fab κοτεινή ενέργεια Ομάδες ελίκων Ύλη [a=0 b=0] [a=0 b>0] [a>0 b=0] [a > b] και [a > b] [a < b] και [a < b] [a=b] ύνολα Ι Fd Fd ύνολο ΙΙ Θα περιγράψω αναλυτικά μόνο τις διαδικασίες των ενδογενών ελικοσωλήνων Fab του πίνακα, που είναι αυτές που δημιούργησαν τον κόσμο μας. (τον πίνακα βλέπετε ποιες ομάδες καταλήγουν στο να γίνουν σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου, και ποιες γίνονται ύλη. Προσέξτε ιδιαίτερα τις ομάδες [a>b] [a<b], διότι διίστανται). Η δημιουργία της σκοτεινής ενέργειας υποβάθρου 1. Οι ελικοσωλήνες της ομάδας [a=0 και b=0] = 0.024, λόγω μηδενικού απωστικού και μηδενικού ελκτικού λόγου, δεν προσανατολίζονται ποτέ και δεν αλληλεπιδρούν. Κινούνται τυχαία στο χώρο με την αρχική τους ταχύτητα, συμμετέχοντας μόνο στη σύνθεση της πυκνότητας, δηλαδή της ενέργειας υποβάθρου, του οποίου η σημασία θα αναδειχθεί στη συνέχεια της παρούσας εργασίας. Ο λόγος τους είναι το 0.024/φ = 3.87% της ενέργειας του σύμπαντος. 2. Οι ελικοσωλήνες της ομάδας [a=0 και b>0] = έχουν μόνο ελκτικό λόγο. Ακόμα, δεν υπάρχει εξωτερικός ελκτικός πόλος, οπότε κινούνται με την αρχική τους ταχύτητα, τυχαία μέσα στην φυσαλίδα. την τυχαία σύγκρουση δύο ελικοσωλήνων, μόλις η μια έλξη βρεθεί απέναντι στην άλλη, η κάθε μια ξεβιδώνεται από την άλλη, και η κάθε μια αντιστέκεται στην άλλη, έτσι που ακινητοποιούνται. Επειδή οι συγκρούσεις γίνονται υπό γωνία, και λόγω της αρχικής τους ταχύτητας, το σύμπλεγμα μπαίνει σε ιδιοπεριστροφή και συνεχίζει να κινείται με τη συνισταμένη αρχική ταχύτητα. Σο σύμπλεγμα που δημιουργείται είναι ένα βαρύκεντρο. Γύρω από το βαρύκεντρο δημιουργείται πληροφοριακή σφαίρα, με ακτίνα τον ελκτικό λόγο που συγκεντρώθηκε στο βαρύκεντρο. Σο πληροφοριακό κέλυφος της σφαίρας ορίζεται από τους κόμβους ελικοσωλήνων του τρισδιάστατου διασταλτικού πλέγματος των Fd. Για κάθε συγκέντρωση πλήθους «κ» ελκτικών ελικοσωλήνων ορίζεται πληροφοριακό κέλυφος από «κ» ελικοσωλήνες διαστολής Fd. 18

21 Σο κέλυφος φέρει την πληροφορία ή λόγο του χώρου που ορίζει. Σο κέλυφος του βαρύκεντρου ορίζει τον ελκτικό χώρο ή ελκτικό πεδίο ή βαρυτικό πεδίο του βαρύκεντρου. Μόλις ένας ελικοσωλήνας έρθει σε επαφή με το πληροφοριακό κέλυφος υφίσταται την επίδραση του περιεχόμενου ελκτικού λόγου. Σαυτόχρονα, και σε όλο τον χώρο της συμπαντικής φυσαλίδας, δημιουργείται η πληθώρα διαφόρων μεγεθών από βαρύκεντρα, επάνω στα οποία κτίστηκε η ύλη των κάθε είδους ουράνιων σωμάτων. 3. Οι ελικοσωλήνες της ομάδας [a>0 και b=0] = έχουν μόνο απωστικό λόγο. Επειδή η άπωση είναι εξ αρχής αντίθετη στην έλξη, και όσο ακόμα δεν υπήρχαν βαρύκεντρα από τα οποία να πάρει τον αντίθετο προσανατολισμό, οι ελικοσωλήνες αυτής της ομάδας κινούνταν προς κάθε κατεύθυνση, με την αρχική τους ταχύτητα. Μόλις δημιουργήθηκε ένα βαρύκεντρο δυναμικότητας «κ» ελκτικών ελικοσωλήνων, ένα ισάριθμο πλήθος απωστικων ελικοσωλήνων της παραπάνω ομάδας έρχεται σε επαφή με το πληροφοριακό κέλυφος του βαρύκεντρου. Κάθε ελικοσωλήνας παίρνει αυτομάτως τον αντίθετο προσανατολισμό. Ήτοι, η άπωση έχει πλέον συγκεκριμένο προσανατολισμό. Ο απωστικός ελικοσωλήνας βιδώνεται στο βαρύκεντρο, απωθώντας το, και ο αντίστοιχος ελκτικός ελικοσωλήνας ξεβιδώνεται από το βαρύκεντρο, έλκοντάς το, με συνέπεια την αλληλεξουδετέρωση. ε κάθε εξουδετέρωση, το πληροφοριακό κέλυφος περιορίζεται, ή αλλιώς το βαρυτικό πεδίο εξασθενεί. Με τη διαδικασία που περιέγραψα, οι λόγοι των δύο παραπάνω ομάδων αλληλοεξουδετερώνονται, και από μόνοι τους δεν καταλήγουν σε βαρύκεντρα. 4. Οι μισοί ελικοσωλήνες των ομάδων [a > b]=0.036 και [a < b]=0.036 συγκρούονται μεταξύ τους και εξουδετερώνονται, οπότε γίνονται υπόβαθρο, με συνολικό λόγο

22 Η ΔΗΜΙΟΤΡΓΙΑ ΣΗ ΤΛΗ Από τις διαδικασίες που περιέγραψα, προκύπτει ότι: Ο ενδογενής λόγος Fab=0.164 δεν μπορεί να δομήσει ύλη. Ο ενδογενής λόγος Fab=( )=0.096 θα δομήσει ύλη. Ο ενδογενής λόγος άπωσης είναι Fa=0.096/2= Ο ενδογενής λόγος έλξης είναι Fb=0.096/2= O διασταλτικός λόγος Fd=0.048 συμβάλει στη δόμηση της ύλης του δικού μας κόσμου. O διπλάσιος διασταλτικός λόγος Fd=0,096 συμβάλει στη δόμηση της συνολικής ύλης του δικού μας κόσμου, και του δάνειου ταυτόχρονα. Ο διασταλτικός λόγος, που ξοδεύεται στο κοσμικό υπόβαθρο της σκοτεινής ενέργειας, είναι Fd= =0.024 υνοπτικά, η σκοτεινή ενέργεια του κοσμικού υποβάθρου, είναι: Fab = και Xab = και Fd = ύνολο 0.35 Ο λόγος 0.35 είναι η ενέργεια που χρησιμοποιήθηκε από τη φυσαλίδα, μέχρι την στιγμή που ξεκίνησε η δόμηση της ύλης, και ο ρόλος της θα είναι ρόλος υποβάθρου της ύλης. Όλη αυτή η ενέργεια θα εγκλωβιστεί μέσα στην ύλη Εγκλωβισμένη σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου. Η συμπαντική σφαίρα R=0.35 είναι για το σύμπαν μια στιγμή όπως όλες οι άλλες. Όμως, για εμάς τους ανθρώπους είναι μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή για να κατανοήσουμε τη δημιουργία του κόσμου, όπως θα φανεί στην πορεία του έργου τούτου. Έδειξα ότι η ύλη του δικού μας κόσμου, γίνεται από τους λόγους: Άπωση Fa=0.048 Έλξη Fb=0.048 Διαστολή Fd=0.048 παγκόσμια σταθερά της ύλης Τ=0.144 το λόγο της ύλης Τ=0.144 ο λόγος υποβάθρου που αντιστοιχεί είναι 0.175/0.144=1.22. Ήτοι, σε κάθε ξόδεμα μιας μονάδας ενέργειας θα δεσμεύονται Ζ=1.22 μονάδες ενέργειας υποβάθρου. Ζ=1.22 συντελεστής συμμετοχής υποβάθρου Η διάμετρος του κοσμικού υποβάθρου της ενέργειας, τη στιγμή που αρχίζει η δημιουργία της ύλης, είναι 0.70=2*R

23 Αυτή είναι η κοσμολογική σταθερά L, που για πρώτη φορά εισήχθη στους υπολογισμούς ερμηνείας του κόσμου από τον Αϊνστάιν, και μέχρι σήμερα δεν είχε κατανοηθεί η προέλευση και η σημασία της. L=0.70 παγκόσμια κοσμολογική σταθερά το παρόν έργο, οι υπολογισμοί του υποβάθρου γίνονται με το συντελεστή συμμετοχής υποβάθρου Ζ=1.22, επειδή εξυπηρετεί καλύτερα από ότι η κοσμολογική σταθερά. Σα βαρύκεντρα μοιράζονται τον συμπαντικό χώρο. χήμα 7 - το σχέδιο που βλέπετε είναι ενδεικτικό. Παρουσιάζω τη συμπαντική κατάσταση, από τη στιγμή που δημιουργείται το αρχικό κοσμικό υπόβαθρο R=0.35, μέχρι την τελική κοσμική ολοκλήρωση R=0.618=φ. Κάθε βαρύκεντρο μοιράζεται αναλογικά αυτή την κατάσταση. Γύρω από κάθε βαρύκεντρο υπάρχει ένας χώρος που περιείχε τους ελικοσωλήνες που το συγκρότησαν. Ο χώρος αυτός είναι ο χώρος επιρροής του βαρύκεντρου Κi. Αυτός περιέχει, όπως ήδη έδειξα, και όλα τα άλλα είδη ελικοσωλήνων σε σταθερή αναλογία. 21

24 Εάν θεωρήσω ότι το βαρύκεντρο της μεγαλύτερης τάξης είναι ο Γαλαξίας, και της μικρότερης τάξης είναι ένας φυσικός δορυφόρος, τότε, το κοσμικό υπόβαθρο περιέχει: Φώρος πρώτης τάξης: Γαλαξίας (πλήθος ν) Φώρος δεύτερης τάξης: Ήλιος (πλήθος ν) Φώρος τρίτης τάξης: Πλανήτης, πχ Γη (πλήθος ν) Φώρος τέταρτης τάξης: Δορυφόρος, πχ Σελήνη (πλήθος ν) Καθαρό βαρύκεντρο Ο λόγος που συγκεντρώνεται σε κάθε βαρύκεντρο είναι ο λόγος του χώρου επιρροής του, μείον τους λόγους όλων των βαρύκεντρων κατώτερης τάξης που περιέχει. Αυτό είναι το καθαρό βαρύκεντρο. Πάντοτε το βαρύκεντρο το θεωρούμε καθαρό. Η ταυτόχρονη δημιουργία του μικρού, και του μέγα Όπως φάνηκε στον πίνακα 2, οι ελικοσωλήνες που προλαβαίνουν να συμμετέχουν στη δημιουργία της ύλης είναι οι κατωθι: Μισό πλήθος της ομάδας [a>b]=0.018 Μισό πλήθος της ομάδας [a<b]=0.018 Όλο το πλήθος της ομάδας [a=b]=0.060 τους ελικοσωλήνες [a<b]=0.018 η υπεροχή του βαρυτικού λόγου δημιουργεί βαρύκεντρο. Γύρω από το βαρύκεντρο δημιουργείται πληροφοριακό κέλυφος με ακτίνα R=Ζ*0.018=1.22*0.018=0.022, που περικλείει την ενέργεια υποβάθρου που αντιστοιχεί στο βαρύκεντρο. Είναι το πληροφοριακό κέλυφος R Δημιουργείται, δε, και δεύτερο κέλυφος, το R0,040=( ). Ο χώρος ανάμεσα στα δύο κελύφη είναι [R0,040 - R0.022]= L Ση στιγμή δημιουργίας του χώρου L0.018 το ισάριθμο πλήθος ελικοσωλήνων [a=b]=0.06, που παγιδεύεται μέσα σε αυτόν, δεσμεύει τον ελκτικό λόγο των ελικοσωλήνων [a<b]=0.018, που πρωτοδημιούργησαν το βαρύκεντρο. Σαυτόχρονα, δεσμεύει τον απωστικό λόγο των ελικοσωλήνων [a>b]=0.018, με συνέπεια να τους παγιδέψει μέσα στο χώρο L0.018, οπότε ο ελκτικός και ο απωστικός τους λόγος προστίθενται στην ακτίνα και διευρύνουν τα πληροφοριακά κελύφη του βαρύκεντρου. Για τις δύο ομάδες ελικοσωλήνων [a<b]=0.018 και [a>b]=0.018 δημιουργούνται ενιαία κελύφη, στιγμιαία μόνο. Σο R0,0432 για το υπόβαθρο και το R0,0793 για το εξωτερικό κέλυφος. Ο ενιαίος επιδραστικός χώρος, στιγμιαία, γίνεται L

25 Επειδή οι δύο ομάδες ελικοσωλήνων [a<b]=0.018 και [a>b]=0.018 λειτουργούν ισότιμα και συμπληρωματικά μεταξύ του,ς όταν συγκρούονται με την ομάδα [a=b]=0.06, για χάρη της περιγραφής, χρησιμοποιώ μόνο μια ομάδα, την [a<b] με λόγο όμως Επίσης, επειδή σε όλες τις παραπάνω ισότιμες και συμπληρωματικές διαδικασίες ο ελκτικός λόγος προηγείται, το αποτέλεσμα είναι η λεπτή υπεροχή της έλξης. (Ασθενής βαρύτητα) Βαρύκεντρο Μόλις δύο ελικοσωλήνες της ομάδας [a<b]=0.036, που κινούνται τυχαία με την αρχική τους ταχύτητα, συγκρουστούν και λόγω υπεροχής του ελκτικού λόγου, δημιουργείται ένα σημείο ελκτικού προσανατολισμού. Γύρω από αυτό δημιουργείται πληροφοριακό κέλυφος, με ακτίνα R=Ζ*0.018=1.22*0.018=0.022, που περικλείει την ενέργεια υποβάθρου και αντιστοιχεί στον ελκτικό λόγο των δύο ελικοσωλήνων. Είναι το πληροφοριακό κέλυφος R Γύρω από αυτό δημιουργείται προσωρινά δεύτερο πληροφοριακό κέλυφος, το R0.040, για να περικλείσει τον ελκτικό λόγο Σο πληροφοριακό κέλυφος R0.040 ορίζει ένα βαρύκεντρο. Σο σημείο αυτό δίνει ελκτικό προσανατολισμό στους γειτονικούς ελικοσωλήνες των ομάδων [a>b]=0.036 και [a=b]= Η συνέργεια των ομάδων [a<b] [a>b] [a=b] Μόλις δύο γειτονικοί ελικοσωλήνες της ομάδας [a=b]=0.060 (στην τυχαία τους κίνηση λόγω αρχικής ταχύτητας) συγκρουστούν με το πληροφοριακό κέλυφος R0.040, ο ελκτικός λόγος της κάθε μιας προσανατολίζεται στο βαρύκεντρο και γίνεται = Μεταξύ τους δημιουργείται γωνία πρόσπτωσης θ. Οι δύο ελικοσωλήνες έλκονται μεταξύ τους με τις συνιστώσες των ελκτικών τους λόγων. Ελικοσωλήνες της ομάδας [a>b], που βρέθηκαν στο σημείο πρόσπτωσης, αμέσως προσανατολίζονται στο βαρύκεντρο. Ο απωστικός τους λόγος 0.18 ενισχύει την άπωση των [a=b] και τους σώζει από τον αφανισμό, ενώ ο ελκτικός τους λόγος 0.18 προστίθεται στο συμπαντικό υπόβαθρο (σκοτεινή ενέργεια). τους ελικοσωλήνες της ομάδας [a=b] η άπωση γίνεται =0.048, και οι συνιστώσες της αντισταθμίζουν αυτές της έλξης. 23

26 Η σύγκρουση ενός ελικοσωλήνα της ομάδας [a=b], με την αρχική του ταχύτητα, επάνω στο κέλυφος του βαρύκεντρου θα τον καταστρέψει. Ο χωροφύλακας διασταλτικός λόγος Fd, για να διατηρήσει την ομοιογένεια και τη σταθερή πυκνότητά, ασκείται εγκάρσια στο σημείο επαφής των ελικοσωλήνων, ώστε να τους απομακρύνει. Λόγω της αρχικής ταχύτητας, ο κάθε ελικοσωλήνας μπαίνει σε περιστροφή. Λόγω της περιστροφής και ανάλογα με τη θέση του ελικοσωλήνα, η έλξη προκαλείται εναλλάξ και από την συνιστώσα της άπωσης και από αυτήν της έλξης. Εις το εξής, θα λέμε ότι ο μισός λόγος προκαλεί έλξη. Ο κάθε ελικοσωλήνας, για να σώσει τους λόγους του, μετασχηματίζεται σε πληροφοριακή σφαίρα, μέσα στην οποία τους εγκλωβίζει. χήμα 8 Η δημιουργίας της βαρυτικής μάζας του ουράνιου σώματος (πχ πλανήτης Γη). 24

27 Ο μισός λόγος 0.03 των ελικοσωλήνων της ομάδας [a=b] ενισχύει τα πληροφοριακά κελύφη του βαρύκεντρου, ως κάτωθι: Γίνεται R0.0366=Ζ*0.03=0.0366, που ενισχύει το κέλυφος υποβάθρου, και R0.059=R R Ενισχύει, δε, το κέλυφος της βαρυτικής μάζας, μαζί με το υπόβαθρό της, το οποίο γίνεται R0.066=0.03+R Η απόσταση της βαρυτικής μάζας 0.03 από το υπόβαθρο είναι {R R0.059}=0.007=α. Είναι το μέτρο της λεπτής υφής, που δίνει την βαρυτική δύναμη F=G*α=6,674*0.0072=0.048, και είναι ο κύριος τρόπος δημιουργίας του εξωτερικού κελύφους. Σο εξωτερικό κέλυφος είναι R0.107 = F+R0.059= = Η απόσταση {R R0.066}=κ*L0.041 δίνει την επιδραστικότητα της βαρυτικής μάζας και διαμορφώνει τον επιδραστικό της χώρο, ήτοι το πεδίο βαρύτητας. Ο μισός λόγος των ελικοσωλήνων που συνεργάστηκαν συγκεντρώθηκε επιτυχώς στην πληροφοριακή σφαίρα του βαρύκεντρου. χήμα 9 Σο πρωτοσωματίδιο Δημιουργία των πρωταρχικών δίπολων σωματιδίων ή της αδρανειακής μάζας ή της πρωταρχικής ύλης. 25

28 Κάθε ένας από τους δύο ελικοσωλήνες της ομάδας [a=b], που μετασχηματίστηκε σε πληροφοριακή σφαίρα, εγκλωβίζει τους απομένοντες μισούς του λόγους ως κάτωθι: Ο απομένων μισός λόγος 0.03 του κάθε ελικοσωλήνα της ομάδας [a=b] δημιουργεί το πληροφοριακό κέλυφος υποβάθρου, R0.0366=Ζ*0.03=0.0366, που αντιστοιχεί στην αδρανειακή μάζα. Επίσης, δημιουργεί το πληροφοριακό κέλυφος R0.066=0.03+R0.0366, που είναι το κέλυφος της αδρανειακής μάζας, μαζί με το υπόβαθρό της. Είναι το κέλυφος Plank, που ορίζει τη θεωρητική θέση της συνολικής αδρανειακής μάζας. Ο απομένων μισός λόγος του κάθε ελικοσωλήνα, από τους δύο της συνεργούσας ομάδας [a>b], ενισχύει το κέλυφος υποβάθρου της κάθε σφαίρας και το εξωτερικό κέλυφος, που γίνονται: R0.059= R Ζ*0.018 και R0.107=( )+R0.059= R0.059, αντίστοιχα. Η απόσταση της αδρανειακής μάζας 0.03 από το υπόβαθρο είναι: {R R0.059}=0.007=α. Είναι το μέτρο της λεπτής υφής, που δίνει την επιδραστική δύναμη F=G*α=6,674*0.0072=0.048, και είναι ο κύριος τρόπος δημιουργίας του εξωτερικού κελύφους R0.107 = F+R0.059= = Ο νέος χώρος στο Α είναι [V V0.059]= Ομοίως και στο Β. Σο εξωτερικό πληροφοριακό κέλυφος R0.107 της σφαίρας Α είναι σε επαφή, στο σημείο Κ, με το εξωτερικό πληροφοριακό κέλυφος R0.107 της σφαίρας Β. Σο σημείο επαφής είναι το σημείο στο οποίο οι δύο σφαίρες έχουν ίσους λόγους και οι δυνάμεις ισορροπούν. Κάθε σημείο του ενός κελύφους έχει ίδιο λόγο με κάθε σημείο του άλλου κελύφους. Η σφαίρα Α «κατρακυλάει» πάνω στην επιφάνεια της σφαίρας Β, ήτοι είναι σε τροχιά γύρω από την Β, και ταυτόχρονα η σφαίρα Β «κατρακυλάει» πάνω στην επιφάνεια της σφαίρας Α, ήτοι είναι σε τροχιά γύρω από την Α. Η επιδραστική απόσταση [R R0.066]=0.041 της κάθε σφαίρας διαγράφει τροχιά γύρω από την άλλη σφαίρα. ε κάθε σφαίρα δημιουργείται επιπλέον κέλυφος: R0.148= R0.107, και το επιπλέον κέλυφος R0.155= R0.148, όπως φαίνεται στο σχήμα. Ήτοι, το κέλυφος R0.148 της Α είναι σε επαφή με το R0.066 της Β, και το R0.155 της Α με το R0.059 της Β, και αντιστρόφως. ε κάθε πρωτοσωμάτιο του διπόλου εγκλωβίζεται χώρος: [V V0.059]=0.0144=2*0.0072=2*α= Ο χώρος αυτός εγκλωβίζει διασταλτικούς ελικοσωλήνες με λόγο Fd= Η καθολική, συμπαντική, δημιουργία των πρωταρχικών διπόλων της ύλης προκάλεσε τη διακοπή της μεγάλης έκρηξης. 26

29 Ο διασταλτικός λόγος που απέμεινε διαθέσιμος μέσα στο σύμπαν είναι Fd=0.007=α. Αυτή είναι η «αποθήκη» από την οποία η σύντηξη αντλεί την απαραίτητη ενέργεια και ξεπερνά το φράγμα δυναμικού, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω. Η ενεργειακή απόσταση [R R0.148]=0.007, σε κάθε σφαίρα, είναι χώρος λεπτής υφής και αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή ενέργεια υποβάθρου μέσα στον καινούργιο χώρο. Είναι χώρος τον οποίο θα τον μοιράζονται οι σφαίρες, και μέσα σε αυτόν θα έρχονται σε επαφή μελλοντικά. Σο κέλυφος επάνω στο οποίο οι σφαίρες μελλοντικά θα έρχονται σε επαφή θα είναι το ενδιάμεσο R Σο κέλυφος αυτό δίνει όγκο V = φ 4 = = 0.145, που είναι η παγκόσμια σταθερά της ύλης. Ο νόμος της παγκόσμιας έλξης (νόμος του Νεύτωνα) Ψς πρωταρχικό σωματίδιο, θεωρώ, τον ένα πόλο ενός πρωταρχικού διπόλου, επάνω στο βαρύκεντρο της Γης. το σωματίδιο δημιουργήθηκε χώρος [V0.148-V0.107]=0.0084, από τον συνεργούντα διασταλτικό ελικοσωλήνα Fd. Ο Fd έχει προϋπάρξει ως πληροφοριακή σφαίρα, με όγκο V0.12=0.0072=α. Ο απολύτως νέος χώρος που δημιουργείται μέσα στο σύμπαν από το σωματίδιο, σε πρώτη φάση είναι =( ). Ο χώρος αυτός, προστιθέμενος επάνω στο κέλυφος R0.107, το διαστέλλει και δίνει πληροφοριακό κέλυφος R0.114, ήτοι δίνει ενεργειακή απόσταση [R R0.107] =0.007=α=σταθερά λεπτής υφής. Η σταθερά λεπτής υφής α=0.007 έγινε το συμπαντικό μέτρο για να καθορίζονται τα ενεργειακά μήκη και τα μήκη των αποστάσεων μεταξύ των πληροφοριακών κελυφών. Η επέκταση του κελύφους R0.107 του σωματιδίου, κατά μέτρο α, προκαλεί την επέκταση του εξωτερικού σωματιδιακού κελύφους R0.155, κατά μέτρο α, που γίνεται R0.162 (0.1*Υ). Κατά συνέπεια, ο απολύτως νέος συμπαντικός χώρος, που δομείται μέσα στο σωματίδιο, είναι V=[V0.162-V0.155]= Μόλις οι ελικοσωλήνες Fab (V=0.0024) μετασχηματίστηκαν σε σωματίδιο, ο χώρος που καταλάμβαναν έγινε διπλάσιος. Σο πρωταρχικό σωματίδιο, δημιουργημένο μέσα στο γήινο βαρυκεντρικό χώρο (πάνω στο κέλυφος R0.107) ασκεί πίεση και προσθέτει το μέτρο του, που είναι α. Έτσι παράγεται το κέλυφος R0.114 και προκαλείται η επέκταση του εξωτερικού γήινου κελύφους R0.155, κατά μέτρο α, οπότε γίνεται R0.162= (0.1*Υ). Σο μέτρο α ενός πρωτοσωματίου, προστιθέμενο επάνω στο κέλυφος R0.107, αποκτά το δικό του πληροφοριακό κέλυφος R

30 Σα γήινα πρωτοσωμάτια βρίσκονται επάνω σε μιαν επαλληλία γήινων πληροφοριακών κελυφών, πλήθους όσο το πλήθος των πρωτοσωματίων που δημιουργήθηκαν, και σε μεταξύ τους απόσταση το μέτρο α της λεπτοδομής τους. Η συνολική επαλληλία αυτών των κελυφών δημιουργεί ολόκληρο τον επιδραστικό χώρο του γήινου βαρύκεντρου. Ήτοι, το σύνολο των ελικοσωλήνων Fab που κατέρρευσαν στο ηλιακό και στο γήινο βαρύκεντρο, δομώντας τα πρωταρχικά δίπολα σωματίδια της ύλης, δημιουργούν κενό νέο χώρο, όσος είναι ο όγκος τους. Έγινε, δηλαδή, διαστολή του συνολικού χώρου επιρροής του γήινου και του ηλιακού βαρύκεντρου, από τις Fd δυνάμεις διαστολής. Ο χώρος ισορροπεί από τις ίσες ελκτικές δυνάμεις F, που εκφράζουν την ισχύ α του συνόλου των ελικοσωλήνων Fab που κατέρρευσαν. Η έλξη δεν προκαλείται από την αμοιβαία επίδραση των σωμάτων, αλλά από τη διαστολή του περιβάλλοντος χώρου. Αυτό που νομίζουμε ως άνθρωποι είναι ότι ο ήλιος και η γη έλκονται αμοιβαίως. Ο ήλιος και η γη, και όλα τα ουράνια σώματα, βρίσκουν ανά ζεύγος τη μεταξύ τους ισορροπία, με τη μεσολάβηση του περιβάλλοντος συμπαντικού χώρου. Για να βοηθήσουμε την αντίληψή μας, κάνουμε αναγωγή αυτής της έμμεσης σχέσης σε άμεση σχέση των δύο σωμάτων. υμβατικά μόνο, θεωρούμε ότι η ελκτική δύναμη F προέρχεται από την αλληλεπίδραση των δύο σωμάτων. ύμφωνα με τον παγκόσμιο νόμο της δύναμης F=G*α=G*je*je (δύναμης F που δημιουργήθηκε μέσα στον ελικοσωλήνα), επειδή στα δύο σώματα το F=σταθερό, το G=σταθερό και το je*je=μεταβλητό, το F θα παραμείνει σταθερό μόνο αν τα σώματα ρυθμίσουν τη μεταξύ τους απόσταση, ώστε η επιδραστικότητα της μάζας του ενός επί την επιδραστικότητα της μάζας του άλλου να είναι α. Ήτοι, F=G*α= G* je* je= G * M1/R * M2/R. Είναι ο νόμος της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα, που ρυθμίζει τις αποστάσεις μεταξύ των ουράνιων σωμάτων, λόγω διαστολής (αραίωσης) του περιβάλλοντος χώρου. Ο μηχανισμός της συμπαντικής διαστολής Γενικώς, η διαστολή του βαρυκεντρικού χώρου V0.155 ενός ουράνιου σώματος συμπιέζει το χώρο V0.155 του βαρύκεντρου της ανώτερης τάξης όπου ανήκει, και το μέτρο α προστίθεται στο κέλυφος R0.114, το οποίο επεκτείνει το εξωτερικό κέλυφος R0.155, κατά το ίδιο μέτρο α. 28

31 Η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρι το χώρο V0.155 του βαρύκεντρου πρώτης τάξης, που θεωρήσαμε ότι είναι ο γαλαξίας. Η διαστολή του κελύφους R0.155 του γαλαξία συμπιέζει τον εξωγαλαξιακό χώρο. Προσθέτει στο συμπαντικό κέλυφος το ίδιο μέτρο α, διαστέλλοντας το σύμπαν. Ο νέος χώρος, ενώ σε κάθε κέλυφος ανώτερης τάξης προστίθεται το ίδιο μέτρο α, κάθε φορά, είναι πολλαπλάσιος του προηγουμένου. Ενώ το ίδιο μέτρο α προστέθηκε και στο γαλαξιακό και στο συμπαντικό κέλυφος, ο συμπαντικός χώρος αυξήθηκε πολύ περισσότερο από τον γαλαξιακό, με συνέπεια την αραίωση της πυκνότητας του πρώτου και την εξ αυτού ανάπτυξη έλξης, μέσα σε αυτόν. Η δύναμη της έλξης είναι ίδια μέσα στο συμπαντικό χώρο και ασκείται σε κάθε γαλαξία. Η έλξη δεν προκαλείται από την αμοιβαία επίδραση των γαλαξιών, αλλά από τη διαστολή του περιβάλλοντος χώρου. Αυτό που νομίζουμε ως άνθρωποι είναι ότι ο ένας γαλαξίας έλκει τον άλλο. Οι γαλαξίες βρίσκουν τη μεταξύ τους ισορροπία με τη μεσολάβηση του περιβάλλοντος συμπαντικού χώρου. Για να βοηθήσουμε την αντίληψή μας, κάνουμε αναγωγή αυτής της έμμεσης σχέσης σε άμεση σχέση των δύο γαλαξιών. Θεωρούμε, συμβατικά, ότι η ελκτική δύναμη F προέρχεται από την αλληλεπίδραση των δύο γαλαξιών. ύμφωνα με τον παγκόσμιο νόμο της δύναμης F=G*α=G*je*je (δύναμης F που δημιουργήθηκε μέσα στους ελικοσωλήνες), επειδή στους δύο γαλαξίες το F=σταθερό, το G=σταθερό και το je*je=μεταβλητό, το F θα παραμείνει σταθερό εφόσον οι δύο γαλαξίες ρυθμίσουν τη μεταξύ τους απόσταση, ώστε η επιδραστικότητα της μάζας του ενός επί την επιδραστικότητα της μάζας του άλλου να είναι α. Ήτοι, F=G*α= G* je* je= G * M1/R * M2/R. Είναι ο νόμος της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα, που ρυθμίζει τις αποστάσεις μεταξύ των ουράνιων σωμάτων, λόγω διαστολής (αραίωσης) του περιβάλλοντος χώρου. Θεωρούμε ότι η παγκόσμια έλξη υφίσταται μόνο μεταξύ ενός ουράνιου σώματος και του καθαρού σώματος της ανώτερης τάξης όπου εμπεριέχεται. Δηλαδή, στη σχέση [ήλιος-γη], ο ήλιος θεωρείται ως καθαρό βαρύκεντρο (δηλαδή χωρίς τη μάζα των πλανητών του), ενώ η γη θεωρείται μαζί με τη μάζα της σελήνης. Η διαστολή που δημιουργήθηκε στο εξωτερικό κέλυφος του ήλιου, λόγω της δημιουργίας ενός γήινου πρωτοσωμάτιου, έχει δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη κατεύθυνση προκαλεί διαστολή στο εξωτερικό κέλυφος του γαλαξία, με τη διαδικασία που ήδη δείξαμε, και η δεύτερη κατεύθυνση προκαλεί έλξη στο περιεχόμενο του κελύφους. 29