διακυβέρνηση Οικονομική της ΕΕ Αυστηροί οικονομικοί κανόνες για τη διαχείριση του ευρώ και την οικονομική και νομισματική ένωση

Transcript

1 Οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ Αυστηροί οικονομικοί κανόνες για τη διαχείριση του Οικονομικές και χρηματοδοτικές υποθέσεις istockphoto/jon Schulte ευρώ και την οικονομική και νομισματική ένωση

2 Αντιμετώπιση της κρίσης δημόσιου χρέους οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις της οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ ενισχύουν τη μελλοντική αντοχή της οικονομικής και νομισματικής ένωσης ΗΕΕ και η ζώνη του ευρώ έχουν αναλάβει σημαντικές μεταρρυθμίσεις για να διασφαλίσουν ότι η ΟΝΕ θα καταστεί πράγματι αυτό που δηλώνει το ακρωνύμιό της: μια οικονομική και νομισματική ένωση. Η κρίση που εκδηλώθηκε το 2008 σε ορισμένες χώρες της ΕΕ έδειξε καθαρά ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα στο οικονομικό σκέλος της ΟΝΕ, διότι ο οικονομικός συντονισμός δεν είναι αρκετά ισχυρός ώστε να αποτρέψει τη σταδιακή δημιουργία μακροοικονομικών και δημοσιονομικών ανισορροπιών στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Δημοκρατίας υπέγραψαν τον Μάρτιο του 2012 μια νέα διεθνή Συνθήκη για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση της ΟΝΕ. Αυτή η ενισχυμένη πειθαρχία θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στις θεμελιώδεις οικονομικές αρχές των χωρών της ΕΕ και το εγχειρίδιο κανόνων της ΟΝΕ που διέπουν το ευρώ. Σε συνδυασμό με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, μεταξύ άλλων στις αγορές εργασίας και στον τομέα των υπηρεσιών, οι νέοι κανόνες θα θέσουν τα θεμέλια για τη μελλοντική σταθερότητα και τη μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα των οικονομιών της ΕΕ. Για να ξεπεραστούν οι ανεπάρκειες στην αρχιτεκτονική της ΟΝΕ, τέθηκε σε ισχύ, τον Δεκέμβριο του 2011, ένα περιεκτικό σύνολο κανόνων για την ενίσχυση της δημοσιονομικής και μακροοικονομικής εποπτείας. Οι κανόνες αυτοί ενισχύθηκαν περαιτέρω τον Μάιο 2012 με πρόσθετους κανόνες για όλες τις χώρες της ευρωζώνης και με νέα μέτρα εποπτείας για χώρες που λαμβάνουν χρηματοδοτική συνδρομή ή για χώρες που πιέζεται η δημοσιονομική σταθερότητάς τους. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, όλες οι χώρες της ΕΕ, πλην του Ηνωμένου Βασιλείου και της Τσεχικής Το ευρωπαϊκό εξάμηνο, η γενική διαδικασία για τον συντονισμό της οικονομικής πολιτικής στην ΕΕ, εισήχθη το 2011 με στόχο την αντιμετώπιση των αδυναμιών της «Ε», δηλαδή της «οικονομικής» πτυχής της ΟΝΕ. Οι ετήσιες συζητήσεις σε επίπεδο ΕΕ σχετικά με τη δημοσιονομική πολιτική, τις μακροοικονομικές ανισορροπίες, τα θέματα του χρηματοπιστωτικού τομέα και τις διαρθρωτικές αλλαγές που ευνοούν την ανάπτυξη γίνονται από κοινού τώρα κατά τη διάρκεια του ευρωπαϊκού εξαμήνου και πριν οι κυβερνήσεις καταρτίσουν το σχέδιο προϋπολογισμού τους. Η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση Ηκρίση χρέους στην Ευρώπη οφείλεται σε πολλές αιτίες. Ορισμένες από αυτές σχετίζονταν με εξωτερικούς παράγοντες: η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση και η αυξανόμενη αποστροφή ανάληψης κινδύνων στις χρηματοπιστωτικές αγορές είχαν άμεση επίπτωση στις προοπτικές ανάπτυξης στην ΕΕ. Άλλες αιτίες συνδέονταν με τη σταδιακή δημιουργία δημοσιονομικών και μακροοικονομικών ανισορροπιών σε ορισμένες χώρες της ΕΕ, όπως το μεγάλο δημόσιο χρέος και τα εμπορικά ελλείμματα. Ο συνδυασμός υψηλού δημόσιου χρέους, χαμηλής ανταγωνιστικότητας και ασθενούς οικονομικής ανάπτυξης κλόνισαν την εμπιστοσύνη των χρηματοπιστωτικών αγορών στη δημοσιονομική διατηρησιμότητα ορισμένων χωρών της ευρωζώνης.

3 Η ΕΕ έχει αναλάβει δράση Reporters Ο στόχος της οικονομικής και νομισματικής ένωσης (ΟΝΕ) και του ευρώ είναι η αύξηση της οικονομικής ευημερίας των πολιτών και επιχειρήσεων στην ΕΕ, μέσω τ ης προώθησης τ ης ανάπτυξ ης και της δημιουργίας περισσότερων ευκαιριών απασχόλησης. Όμως, το ευρώ δεν εξασφαλίζει από μόνο του την οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη. Ένα ενιαίο νόμισμα πρέπει να διέπεται από χρηστή διαχείριση των οικονομιών της ευρωζώνης βάσει κοινών κανόνων διακυβέρνησης που πρέπει να γίνονται σεβαστοί από όλους. Ο κεντρικός πυλώνας σταθερότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας στην ΟΝΕ είναι το σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης (ΣΣΑ). Οι προκλήσεις που δημιούργησε η κρίση απαιτούσαν τη συνολική και αποφασιστική ενίσχυση της εφαρμογής του Συμφώνου. Προς τον σκοπό αυτό, τέθηκαν σε ισχύ, τον Δεκέμβριο του 2011, νέοι κανόνες, που ορίζονται στη «νομοθετική δέσμη των έξι μέτρων». Πρόσθετοι κανόνες για τις χώρες της ευρωζώνης με στόχο την ενίσχυση της δημοσιονομικής εποπτείας άρχισαν να ισχύουν τον Μάιο του Ενδεικτικά αναφέρεται ότι δίνεται πλέον μεγαλύτερη έμφαση στη μείωση του υψηλού δημόσιου χρέους. Είναι πλέον δυνατό να κινηθεί η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος (ΔΥΕ) λόγω της ύπαρξης όχι μόνο υπερβολικού δημόσιου ελλείμματος αλλά και δημόσιου χρέους. Οι χώρες της ευρωζώνης υποχρεούνται τώρα να υποβάλλουν το σχέδιο προϋπολογισμού τους για το επόμενο έτος στην Επιτροπή ώσ τε να εκ τιμηθεί κατά πόσο εναρμονίζονται με τις απαιτήσεις τ ου Σ Σ Α κα ι τ ου ε υ ρ ω π α ϊκού εξαμήνου. Επιπλέον, δίνεται σήμερα μεγαλύτερη έμφαση στην επιβολή των δημοσιονομικών κανόνων η οποία, για τις χώρες της ευρωζώνης, υποστηρίζεται από έναν αξιόπιστο μηχανισμό κυρώσεων. Αυτό θα εξασφαλίσει ότι όλες οι χώρες σέβονται τους από κοινού συμφωνηθέντες κανόνες, ώστε να αποτρέψουν την επανεμφάνιση παρόμοιας κρίσης στο μέλλον. istockphoto/malerapaso... στο δημοσιονομικό πεδίο

4 ... και στο μακροοικονομικό πεδίο... Εκτός από την ενίσχυση των δημοσιονομικών κανόνων, η ΕΕ έχει θεσπίσει ένα νέο πλαίσιο για την εποπτεία και την έγκαιρη διόρθωση μακροοικονομικών ανισορροπιών, με στόχο την αντιμετώπιση επικίνδυνων εξελίξεων, π.χ. που συνδέονται με τις «φούσκες» στις αγορές περιουσιακών στοιχείων και την εξασθένιση της ανταγωνιστικότητας, πριν απειλήσουν τη σταθερότητα μιας χώρας της ΕΕ, της ευρωζώνης ή την ΕΕ στο σύνολό της. Για τον λόγο αυτό, παρακολουθούνται τακτικά οι δείκτες που αφορούν τις δυνητικές μακροοικονομικές ανισορροπίες σε τομείς όπως το εμπόριο, οι διεθνείς επενδύσεις, το κόστος εργασίας, το ιδιωτικό και δημόσιο χρέος, οι τιμές κατοικίας και η ανεργία. Αναλύονται διεξοδικά οι χώρες που παρουσιάζουν δυνητικά ανησυχητικές τάσεις. Εάν διαπιστωθεί ύπαρξη ανισορροπίας, ζητείται από την εκάστοτε χώρα να λάβει μέτρα, ώστε να αποτραπεί η επιδείνωση της κατάστασης.... στο πεδίο της ανάπτυξης... Η στρατηγική «Ευρώπη 2020» είναι η αναπτυξιακή στρατηγική της ΕΕ για την τρέχουσα δεκαετία, ώστε να καταστεί μια έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς οικονομία. Αυτές οι τρεις αλληλοενισχυόμενες προτεραιότητες θα πρέπει να βοηθήσουν τις χώρες της ΕΕ να εξασφαλίσουν υψηλά επίπεδα απασχόλησης, παραγωγικότητας και κοινωνικής συνοχής. Για να μετρηθεί η πρόοδος προς την επίτευξη αυτών των στόχων, η ΕΕ έχει ορίσει πέντε φιλόδοξους στόχους για την απασχόληση, την καινοτομία, την εκπαίδευση, την κοινωνική συνοχή και το κλίμα/ενέργεια οι οποίοι πρέπει να επιτευχθούν μέχρι το Κάθε χώρα έχει εγκρίνει τους δικούς της εθνικούς στόχους για καθέναν από αυτούς τους τομείς. Η στρατηγική αυτή διέπεται από δράσεις σε εθνικό και ενωσιακό επίπεδο, καθώς και στο επίπεδο των διαρθρωτικών ταμείων. istockphoto/pagadesign

5 ...και στο θεσμικό πεδίο Η εμπειρία από την ΟΝΕ έδειξε ότι δεν αρκεί μια δέσμη νομοθετικών μέτρων για υγιείς οικονομικές πολιτικές. Αυτό που έχει σημασία είναι οι δράσεις. Προς τον σκοπό αυτό, έχουν δημιουργηθεί μηχανισμοί ταχείας λήψης αποφάσεων με μεγαλύτερη αυστηρότητα, βάσει ασφαλών στοιχείων και ανεξάρτητης ανάλυσης. Αυτές οι καινοτομίες περιλαμβάνουν τη διεξαγωγή τακτικών συνόδων κορυφής της ευρωζώνης και την ενισχυμένη στήριξη για τον πρόεδρο της Ευρωομάδας (σύνοδος του Συμβουλίου των Υπουργών Οικονομίας των χωρών της ευρωζώνης) από μια μόνιμη επιτροπή (την ομάδα εργασίας της Ευρωομάδας) υπό την προεδρία ενός προέδρου πλήρους απασχόλησης με έδρα τις Βρυξέλλες. Ο μηχανισμός συμπληρώνεται με τον ενισχυμένο ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα βασικά στοιχεία του νέου πλαισίου διακυβέρνησης είναι τα ακόλουθα: Το ευρωπαϊκό εξάμηνο: περίοδος συντονισμού της πολιτικής στο επίπεδο της ΕΕ (το πρώτο εξάμηνο του έτους) κατά τη διάρκεια του οποίου κάθε χώρα της ΕΕ έχει την ευκαιρία να εξετάσει τις οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές των υπολοίπων, πριν αυτές τεθούν σε εφαρμογή. Επιπλέον, οι χώρες της ευρωζώνης υποχρεούνται να υποβάλλουν το σχέδιο των προϋπολογισμού τους για το επόμενο έτος στην Επιτροπή, ώστε να εκτιμηθεί κατά πόσο εναρμονίζονται με τις απαιτήσεις του ΣΣΑ και του ευρωπαϊκού εξαμήνου. Ετήσια επισκόπηση της ανάπτυξης (ΕΕΑ): έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που σηματοδοτεί την έναρξη του ευρωπαϊκού εξαμήνου. Στην ΕΕΑ, η Επιτροπή παρέχει εμπεριστατωμένη ανάλυση της προόδου προς την επίτευξη των στόχων της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», μακροοικονομική έκθεση και την κοινή έκθεση για την απασχόληση. Η ΕΕΑ παραθέτει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση της ανάκαμψης και της ανάπτυξης, εστιάζοντας σε βασικά μέτρα. Εφαρμόζεται στην ΕΕ στο σύνολό της και στη συνέχεια, κατά το δεύτερο στάδιο του ευρωπαϊκού εξαμήνου, εξειδικεύεται σε ειδικές συστάσεις για κάθε χώρα. Αυστηρότερη παρακολούθηση των επιπέδων του δημόσιου χρέους: η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση έπληξε σοβαρότερα τις χώρες που βαρύνονται με υψηλό χρέος. Όμως, η δημοσιονομική εποπτεία που έδινε μεγαλύτερη βαρύτητα στα ελλείμματα παρά στο χρέος παρέβλεπε τη σταδιακή αύξηση των κινδύνων σε βάρος της μακροπρόθεσμης δημοσιονομικής διατηρησιμότητας. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα, έχει καθοριστεί ένα δεσμευτικό ποσοστό αναφοράς για τη μείωση του χρέους των κρατών μελών με χρέος άνω του 60 % του ΑΕγχΠ. Η μη συμμόρφωση μπορεί να επιφέρει οικονομικές κυρώσεις για τις χώρες της ευρωζώνης. Μακροοικονομική εποπτεία: μεσούσης της κρίσης, οι μεγάλες μακροοικονομικές ανισορροπίες κατέστησαν τις οικονομίες ορισμένων χωρών της ευρωζώνης πιο ευάλωτες στους οικονομικούς κραδασμούς. Στο νέο πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης, η ευρύτερη οικονομική εποπτεία έχει σκοπό να εξασφαλίσει έγκαιρη προειδοποίηση για επερχόμενα προβλήματα και να συμβάλει στην παρακολούθηση της διόρθωσης των ανισορροπιών. Το προληπτικό σκέλος της εποπτείας περιλαμβάνει έναν μηχανισμό επαγρύπνησης με βάση πίνακα αποτελεσμάτων οικονομικών δεικτών. Αυστηρότερη επιβολή: οι χώρες της ευρωζώνης που δεν τηρούν τους συμφωνηθέντες δημοσιονομικούς κανόνες ενδέχεται να υποστούν αυστηρότερες και πιο αυτόματες οικονομικές κυρώσεις που κυμαίνονται από τοκοφόρες καταθέσεις μέχρι πρόστιμα.

6 Οι νέοι, αναθεωρημένοι κανόνες οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ συνίστανται σε ένα ευρύ φάσμα στοιχείων και παραγόντων που συνθέτουν έναν σχετικά περίπλοκο μηχανισμό. Ωστόσο, το σημαντικότερο στοιχείο αυτών των μεταρρυθμίσεων είναι ότι έχουν ληφθεί μέτρα για την ενίσχυση της οικονομικής ένωσης, ιδίως μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης, για να αποτραπεί στο μέλλον μια κρίση παρόμοια με αυτήν που άρχισε το Αυτό συνεπάγεται νέα στοιχεία συντονισμού, όπως ο εκ των προτέρων έλεγχος των κρατικών προϋπολογισμών από τα άλλα κράτη μέλη, η από κοινού έγκριση των οικονομικών στόχων κλπ. Η νέα οικονομική αρχιτεκτονική εξασφαλίζει επίσης την επαρκή παρακολούθηση σε εθνικό επίπεδο της τήρησης των δεσμεύσεων που αναλαμβάνουν οι χώρες της ΕΕ έναντι των Βρυξελλών, ή με άλλους όρους, την ύπαρξη αντιστοιχίας ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις. Όλα αυτά θα πρέπει να συμβάλουν σε μια ισχυρότερη και σταθερότερη ΟΝΕ που θα μπορεί να προωθήσει τους τελικούς στόχους για μεγαλύτερη ολοκλήρωση της ΕΕ, ισχυρότερη οικονομική ανάπτυξη και περισσότερες θέσεις απασχόλησης για τους πολίτες της ΕΕ. Η 10η επέτειος του ευρώ Την 1η Ιανουαρίου 2012 ήταν η 10η επέτειος της εισαγωγής των τραπεζογραμματίων και κερμάτων του ευρώ. Η εισαγωγή του ευρώ σε μετρητά ήταν το τελικό στάδιο μιας άνευ προηγουμένου νομισματικής συνεργασίας ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Έκτοτε, το ευρώ έχει γίνει ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, επιμερισμένης αρμοδιότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της Ένωσης. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν ορισμένες χώρες της ΕΕ κατά τη διάρκεια της κρίσης, η ευρωζώνη ωφελήθηκε συνολικά την τελευταία δεκαετία από τον χαμηλό και σταθερό πληθωρισμό και μια ενδυναμωμένη εσωτερική αγορά. Επιπλέον, περισσότεροι από 332 εκατομμύρια πολίτες που χρησιμοποιούν το ευρώ δεν είναι πλέον αναγκασμένοι να βαρύνονται με πρόσθετο συναλλαγματικό κόστος. Το ευρώ επιφέρει επίσης διαφάνεια στις διασυνοριακές συναλλαγές που ενισχύει τον ανταγωνισμό και προωθεί το εμπόριο. Στο εξωτερικό, το ευρώ καθιστά ισχυρότερη τη φωνή της ΕΕ στην παγκόσμια οικονομία.

7 Η κρίση αποκάλυψε διάφορες ανεπάρκειες του συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ Υπερβολικά μεγάλη έμφαση στα ελλείμματα: η παρακολούθηση των δημόσιων οικονομικών των χωρών είχε εστιαστεί στα ετήσια δημοσιονομικά ελλείμματα χωρίς την απαιτούμενη έμφαση στο επίπεδο του δημόσιου χρέους. Παρ όλα αυτά, ορισμένες χώρες που τηρούσαν τους κανόνες της ΕΕ διατηρώντας τα ετήσια ελλείμματα σε χαμηλά επίπεδα, ή επιτυγχάνοντας ακόμη και πλεονάσματα, αντιμετώπισαν οικονομικές δυσκολίες κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, εξαιτίας των υψηλών επιπέδων χρέους. Απαιτούνταν, συνεπώς, αυστηρότερη παρακολούθηση αυτού του δείκτη. Έλλειψη εποπτείας της ανταγωνιστικότητας και των μακροοικονομικών ανισορροπιών: η εποπτεία των οικονομιών της ΕΕ δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή σε αντίθετες προς τη διατηρησιμότητα εξελίξεις στο πεδίο της ανταγωνιστικότητας και της πιστωτικής ανάπτυξης, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση χρέους του ιδιωτικού τομέα, την αποδυνάμωση των χρηματοπιστωτικών οργανισμών και τη διόγκωση των αγορών στέγης. Ανεπαρκής επιβολή: δεν υπήρξε η απαιτούμενη επιβολή εφαρμογής σε ορισμένες χώρες της ευρωζώνης οι οποίες δεν τηρούσαν τους κανόνες. Απαιτούνταν αυστηρότερος και πιο αξιόπιστος μηχανισμός κυρώσεων. Καθυστερημένη λήψη αποφάσεων: σε πάρα πολλές περιπτώσεις, οι θεσμικές αδυναμίες είχαν ως επακόλουθο την αναβολή της λήψης σκληρών αποφάσεων για τις ανησυχητικές μακροοικονομικές εξελίξεις. Αυτό σήμαινε επίσης ότι δεν ελήφθη επαρκώς υπόψη η οικονομική κατάσταση από την πλευρά της ευρωζώνης ως συνόλου. Επείγουσα χρηματοδότηση: όταν εκδηλώθηκε η κρίση, δεν υπήρχε μηχανισμός για τη χορήγηση χρηματοοικονομικής στήριξης σε χώρες της ευρωζώνης οι οποίες βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωπες με χρηματοπιστωτικές δυσκολίες. Η χρηματοδοτική στήριξη ήταν αναγκαία όχι μόνο για την αντιμετώπιση των ειδικών προβλημάτων της κάθε χώρας, αλλά και για να δημιουργηθεί ένα προστατευτικό τείχος για την αποτροπή της εξάπλωσης των προβλημάτων και σε άλλες χώρες που διέτρεχαν κίνδυνο. Κατά συνέπεια, η Ελλάδα, και στη συνέχεια η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος, δεν ήταν σε θέση να δανειστούν από τις χρηματοπιστωτικές αγορές με λογικά επιτόκια. Η ΕΕ κλήθηκε να παρέμβει και έτσι δημιουργήθηκε ένας μηχανισμός επίλυσης κρίσεων και χρηματοπιστωτικής προστασίας, δηλ. δημιουργία μεγάλων εφεδρικών ποσών για θα χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης από χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα. Χρηματοδοτική συνδρομή της ΕΕ Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ): συνεχίζει να διαχειρίζεται προγράμματα χρηματοδοτικής συνδρομής σε χώρες της ευρωζώνης που είχαν εγκριθεί πριν τον ΕΜΣ. Τα κεφάλαια τα αντλεί από τις χρηματοπιστωτικές αγορές με την εγγύηση των χωρών της ευρωζώνης. Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοοικονομικής Σταθεροποίησης (ΕΜΧΣ): χορηγεί χρηματοδοτική συνδρομή σε χώρες της ΕΕ που βρίσκονται σε δυσχερή θέση. Η Επιτροπή μπορεί επίσης να δανείζεται στις χρηματοπιστωτικές αγορές για λογαριασμό της ΕΕ με έμμεση εγγύηση του προϋπολογισμού της ΕΕ. Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ): μόνιμος μηχανισμός χρηματοδοτικής συνδρομής από τον Οκτώβριο του 2012 ιδρύθηκε με διακυβερνητική συνθήκη βάσει του δημόσιου διεθνούς δικαίου.

8 KC EL-C Οικονομική διακυβέρνηση στην ΕΕ: ποιος κάνει τι; Στο εσωτερικό της ΟΝΕ, η ευθύνη για την οικονομική πολιτική δεν ανήκει σε ένα μόνο όργανο. Το αντίθετο. Η αρμοδιότητα είναι επιμερισμένη. Οι βασικοί φορείς είναι: Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: είναι συναρμόδιο με το Συμβούλιο να εκδίδει νομοθεσία και ασκεί τον δημοκρατικό έλεγχο της οικονομικής διακυβέρνησης, ιδίως μέσω του νέου οικονομικού διαλόγου. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: καθορίζει τις βασικές πολιτικές κατευθύνσεις. Το Συμβούλιο της ΕΕ (το «Συμβούλιο»): συντονίζει τη χάραξη πολιτικής της ΕΕ και λαμβάνει αποφάσεις που μπορεί να είναι δεσμευτικές για την κάθε χώρα της ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή: προτείνει στο Συμβούλιο τις κατευθύνσεις για την άσκηση της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής, παρακολουθεί τις επιδόσεις και διασφαλίζει τη συμμόρφωση με τις αποφάσεις του Συμβουλίου. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ): ορίζει τη νομισματική πολιτική για την ευρωζώνη, με πρωταρχικό στόχο τη σταθερότητα των τιμών. Η «Ευρωομάδα» (οι υπουργοί οικονομικών των χωρών της ευρωζώνης): συντονίζει τις πολιτικές κοινού ενδιαφέροντος για την ευρωζώνη. Οι χώρες της ΕΕ: συντάσσουν τους εθνικούς προϋπολογισμούς τους εντός των συμφωνημένων ορίων για το έλλειμμα και το χρέος και καθορίζουν τις δικές τους διαρθρωτικές πολιτικές για την αγορά εργασίας, τις συντάξεις και τις κεφαλαιαγορές. Περισσότερες πληροφορίες Το ευρώ: Η Γενική Διεύθυνση Οικονομικών και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων: Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Η αναπαραγωγή επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα αναφέρεται η πηγή. Για κάθε χρήση ή αναπαραγωγή μεμονωμένων φωτογραφιών απαιτείται απευθείας άδεια από τους κατόχους των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Το χειρόγραφο επικαιροποιήθηκε τον Ιούλιο του Printed in Belgium Ευρωπαϊκή Ένωση, 2013 doi: /29943