έχει ένα κράτος είναι µια αστυνοµία. Albert Camus ιανέµεται χωρίς αντίτιµο

Transcript

1 Ένα κράτος, εξ ορισµού, δε µπορεί να έχει καµία ηθική. Το περισσότερο που µπορεί να έχει ένα κράτος είναι µια αστυνοµία. Albert Camus ιανέµεται χωρίς αντίτιµο Αναρχική εφηµερίδα Βύρωνα, Παγκρατίου, Καισαριανής Αρ. Φύλλου 1 elefantas2015.blogspot.gr Σκέψεις µε αφορµή το κλείσιµο και την επαναλειτουργία του Gamato. Είναι η πειρατεία η εκδίκηση των φτωχών; Σελ 3 «Νεο Αθήναιον» και όµιλος «Euromedica» το αίσχος της απλήρωτης εργασίας στις ιδιωτικές κλινικές. Σελ 4 Ο π ό λ ε µ ο ς ε ί ν α ι κ ά θ ε µ έ ρ α ε δ ώ! Συνέντευξη µε άτοµα που πάσχουν από απώλεια όρασης. Σελ 4-5 Μεταναστευτικό/προσφυγικό: Εµπειρίες και απόψεις κόσµου που βρίσκεται αλληλέγγυος σε πλατείες, νησιά και συνοριακές γραµµές. Συζήτηση µε τους Mentira, Ψ και Dj Differ, µουσικούς του hip-hop από τον Βύρωνα. Σελ 6-7 Σελ 8-10 Πλατεία Βαρνάβα: Ανάπλαση από ποιους και για ποιους; Σελ 11 Μπροστά στην κρίση του κράτους και την αριστερή διαχείρισή της:τέλος ψευδαισθήσεων, ανάπαυλα τέλος! Κείµενο της οµάδας In Medias Res Σελ 12 Τα τύµπανα του πολέµου ηχούν µετά τις επιθέσεις στο Παρίσι σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη. Στο κέντρο και στα γαλλικά προάστια αστυνο- µικές αρχές και στρατός διεξάγουν ελέγχους σε καθένα/καθεµία που θεωρούν ύποπτο/η. Προσαγωγές, συλλήψεις, ανακρίσεις... Στο Βέλγιο, στα τέλη του Νοέµβρη επικράτησε για µέρες η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, µε αφορµή την πληροφορία για κίνδυνο τροµοκρατικής επίθεσης µε όπλα και εκρηκτικά απο τζιχαντιστές. Σχολεία και εµπορικά κέντρα έκλεισαν, τα µέσα µεταφοράς σταµάτησαν, ενώ ο στρατός βγήκε στο κέντρο της πόλης. Στις Βρυξέλλες επίσης, οι αρχές αποφάσισαν την ακύρωση όλων των προγραµµατισµένων εκδηλώσεων για την Πρωτοχρονιά, υπό τον φόβο τροµοκρατικού χτυπήµατος. Σε Βερολίνο, Ρώµη και άλλες πόλεις ενισχύθηκαν τα µέτρα ασφαλείας, µε τους ελέγχους προς τον πληθυσµό να εντείνονται. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι εορτασµοί για το νέο έτος έγιναν υπό στενό αστυνοµικό κλοιό. Σε ότι αφορά το ελληνικό κράτος, και αυτό µε τη σειρά του προβαίνει σε άγρια κατασταλτικά µέτρα, τόσο στην περιοχή των συνόρων (στις 9/12 περίπου 2,5 χιλιάδες οικονοµικοί µετανάστες µεταφέρθηκαν από την Ειδοµένη στο πλαίσιο επιχείρησης σκούπα ) όσο και στους χώρους κράτησης προσφύγων/µεταναστών (βίαιη επέµβαση στις 13/12 στο στάδιο Τάι Κβον Ντό). Την ίδια ώρα Τουρκία και Ρωσία βρίσκονται σε καθεστώς ψυχρού πολέµου, ενώ οι µάχες στη Μέση Ανατολή µαίνονται... Ένα καθεστώς φόβου πάει να επικρατήσει σε ολόκληρο τον πλανήτη, κλίµα που θυµίζει την αγωνιώδη προσπάθεια των αφεντικών της ύσης µετα την 11η Σεπτεµβρίου του 2001 να δικαιολογήσουν τις στρατιωτικές επεµβάσεις στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή. Παράλληλα, αποκαλύπτεται η κατεύθυνση που ακολουθεί η κυριαρχία για την εφαρµογή ακόµα πιο ολοκληρωτικών µέτρων ελέγχου σε αεροδρό- µια, λιµάνια,σιδηροδροµικούς σταθµούς, σε κάθε γωνιά των µητροπόλεων... Οι στρατιωτικές επεµβάσεις και οι πολεµικές συρράξεις έχουν εξαναγκάσει χιλιάδες κόσµου να διασχίζει σήµερα τα σύνορα, αναζητώντας έναν ασφαλέστερο τόπο διαβίωσης. Οι πληθυσµοί αυτοί έρχονται αντιµέτωποι µε το σκληρότερο πρόσωπο της Ε.Ε, αυτό που µε τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας στο εσωτερικό και τις καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, στρέφεται εν τέλει ενάντια σε ολόκληρη την κοινωνία. Ο στρατιωτικός έλεγχος των µεταναστευτικών/προσφυγικών ροών, τα σιδερόφραχτα σύνορα, οι εξαντλητικοί περιορισµοί και ο εγκλωβισµός σε περιοχές συγκέντρωσης και διαλογής ανθρώπων, η ισλαµοφοβία, το µίσος και η καχυποψία που τα κέντρα αποφάσεων σπείρουν µετά τις επιθέσεις στο Παρίσι ανάµεσα στους καταπιεσµένους, είναι το δόγµα που ακολουθούν τα αφεντικά ώστε να αυξήσουν την επιτήρηση στους δηµόσιους και ιδιωτικούς χώρους από τη µία, να αποθηκεύσουν φθηνό εργατικό δυναµικό από την άλλη, και να ξυπνήσουν, τέλος, τα πιο συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας. Η τακτική αυτή στοχεύει επίσης στην εκτροπή της οργής του ενός προς τον άλλο, αντι όλων απέναντι σε όσους/ες βρίσκονται στην κορυφή της πυραµίδας. Συνέχεια σελ 2

2 2/Ελέφαντας Συνέχεια από σελ. 1 Απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισµό ωστόσο αναπτύσσονται και αντιστάσεις. Στη Γαλλία έγινε προσπάθεια να σπάσει το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης µε τη διαδήλωση γύρω από την πλατεία Republique ενάντια στην Παγκόσµια ιάσκεψη για το Κλίµα (30/11/2015), όπου ακολούθησαν συγκρούσεις µε περισσότερες από 300 συλλήψεις. Από τις οποίες τουλάχιστον 174 µετατράπηκαν σε προφυλακίσεις, όχι µόνο για συµµετοχή σε συγκρούσεις αλλά για συµµετοχή σε απαγορευµένη δηµόσια συγκέντρωση στη βάση των νέων «έκτακτων» νοµοθετηµάτων (µια αναθεωρηµένη γαλλική «µετάφραση» του παλαιότερου υπερατλαντικού Patriot act). (σ.σ αντιγράφουµε από thersitis.espiv.net). Τους τελευταίους µήνες επίσης, παρουσιάζεται στην Ελλάδα ενα κύµα αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και µετανάστες/ιες, µε δεκάδες κόσµου από αλλές ευρωπαϊκές πόλεις να το στηρίζουν, ακόµα και µε την παρουσία τους εδώ. Παράλληλα έχουν ανοίξει αγώνες που µέχρι στιγµής παίρνουν τη µορφή καταλήψεων στήριξης/φιλοξενίας προσφύγων/µεταναστών, πορείες, και άµεσης παρέµβασης στα σηµεία εισόδου -νησιά και συνοριακές γραµµέςόπως και στις πλατείες των αστικών κέντρων. Φάρος τέλος για εµάς, απέναντι στα γεωπολιτικά/ιµπεριαλιστικά σχέδια, αποτελεί το κίνηµα της αυτονοµίας στην Ροτζάβα ( υτικό Κουρδιστάν). Σε µια εποχή οπου εντείνονται οι καπιταλιστικές αντιθέσεις και τα συµφέροντα για την περιοχή γιγαντώνονται, κυρίως λόγω των ενεργειακών κοιτασµάτων και οδών, µαχητές και µαχήτριες, µε το όπλο στο χέρι, διεκδικούν την αυτοδιάθεση και την αξιοπρέπειά τους. Συντακτική οµάδα Η «δηµοκρατία» βρωµάει φασισµό.. Π α ρ έ µ β α σ η σ τα γ ρ α φ ε ί α τ η ς ε φ η µ ε ρ ί δ α ς «δ η µ ο κ ρ α τ ί α» ( 4 / 9 ), σ το Π α γ κ ρ ά τ ι α π ό α ν τ ι φ α σ ί - σ τ ε ς / α ν τ ι φ α σ ί σ τ ρ ι ε ς σ υ λ λ ο γ ι κοτ ή τω ν τω ν α ν α το - λ ι κώ ν σ υ ν ο ι κ ι ώ ν τ η ς Α θ ή ν α ς, µ ε α φ ο ρ µ ή ρ α τσ ι σ τ ι κό ε ξ ώ φ υ λ λ ο τ η ς φ υ λ λ ά δ α ς. Ν ι ώ θ ο υ µ ε α σ φ υ ξ ί α α π ό φ α σ ί σ τ ε ς κα ι ρ α τσ ι σ τ έ ς, ν α κα θ α ρ ί σ ο υ µ ε ά µ ε σ α τ ι ς π ό λ ε ι ς, τα ν η σ ι ά κα ι τ ι ς γ ε ι το ν ι έ ς µ α ς. Ο ύ τ ε σ το Π α γ κ ρ ά τ ι, ο ύ τ ε πο υ - θ ε ν ά. Θ α τσ α κ ί σ ο υ µ ε το υ ς φ α σ ί σ τ ε ς σ ε π ό λ ε ι ς κα ι ν η σ ι ά. Α λ λ η λ ε γ γ ύ η σ ε π ρ ό σ φ υ γ ε ς κα ι µ ε τα ν ά σ τ ε ς. Το κείµενο είναι αναδηµοσίευση από το athens.indymedia.org Μικρά από τις γειτονιές... Π ο ι ο ι Ε ί µ α σ τ ε Η αναρχική εφηµερίδα ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ενσαρκώνει τις επιθυµίες και τις ανάγκες µας για αντι-πληροφόρηση, ελεύθερη έκφραση και διάχυση του αναρχικού λόγου στις γειτονιές µας. Η πολιτική οµάδα που απαρτίζει και την συντακτική, ήρθε κοντά µε τις ιδέες της αυτό-οργάνωσης και της συνδιαµόρφωσης, µετατρέποντας την ατοµική σκέψη και δηµιουργικότητα σε συλλογικό αγώνα. Σε αυτήν, πέρα από εκείνους που αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί/ες, συµµετέχουν και άτοµα που βρίσκουν τους εαυτούς τους σύµφωνους µε τις αναρχικές δοµές και τον αντίστοιχο τρόπο λειτουργίας τους. Από τον Ιανουάριο του 2016 ο ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ διανέµεται δωρεάν τρυπώνοντας σε πόρτες πολυκατοικιών, χέρι µε χέρι κυρίως στις περιοχές του Βύρωνα, Παγκρατίου, Καισαριανής- αλλά και µε σταθερή παρουσία σε κινηµατικούς χώρους στις ευρύτερες περιοχές. Στόχος αυτού του εγχειρήµατος είναι η πολιτική προσέγγιση, κριτική και παρουσίαση όχι µόνο αµιγώς πολιτικών θεµατικών αλλά και διάφορων κοινωνικών ζητηµάτων και πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Επιζητάµε µε τα µέσα που διαθέτουµε την αφύπνιση της µικροαστικής καθησυχασµένης συνείδησης µέσα στην υπνωτική κανονικότητα που όλοι βιώνουµε, ο καθένας µε τον δικό του τρόπο. Τα απαιτούµενα έσοδα για την πραγµάτωση αυτού του εγχειρήµατος προέρχονται από εκδηλώσεις, bar οικονοµικής ενίσχυσης αλλά και την υποστήριξη της ίδιας της οµάδας. Επίσης για την οικονοµική ενίσχυση του εγχειρήµατος µπορείτε να επικοινωνήσετε ηλεκτρονικά µε την συντακτική οµάδα, ενώ υπάρχει µόνιµα κουτί ελευθερης συνεισφοράς στην Κατάληψη Ανάληψης. Κ α ι γ ι α τ ί E λ έ φ α ν τα ς ; Για την µνήµη που µας κυνηγά και δεν µας αφήνει να ξεχάσουµε όλους αυτούς τους αιώνες, γεµάτους από επαναστάσεις, εξεγέρσεις και το αίµα αυτών που κατάφεραν να γυρίσουν τα πολυπόθητα γρανάζια. Για το αόρατο βάρος όλων εκείνων των φορών που η ιστορία µας έπαιξε άσχηµο παιχνίδι σε µία σχέση που αιωνίως διακυβεύεται, που θα συνεχίσει µέχρι το τέλος της, αυτή των καταπιεστών και καταπιεζόµενων... Ε π ι κ ο ι ν ω ν ί α : e l e f a n t a s g m a i l. c o m Απαλλοτρίωση σε super market στην Καισαριανή Πέµπτη 12/11 Απαλλοτρίωση στο Α.Β Καισαριανής- ράση αλληλεγγύης σε µετανάστες-πρόσφυγες Το µεσηµέρι της Πέµπτης 12/11, ηµέρα γενικής απεργίας, κάναµε µια βόλτα απο τον Α.Β στην Καισαριανή. Με καλυµµένα τα χαρακτηριστικά µας και περιφρουρηµένα, εισήλθαµε στο super market και πήραµε ένα σωρό αγαθά πρώτης ανάγκης και µη, και αποχωρήσαµε ανενόχλητοι.πήραµε δηλαδή πίσω κάτι ελάχιστο απο τον πλούτο που εµείς οι ίδιοι παράγουµε µε τον ιδρώτα µας καθηµερινά. Σε µια περίοδο οπου σιγά σιγά ξεδιαλύνεται το τοπίο, και είναι πλέον εξόφθαλµο οτι καµία ελπίδα δεν ήρθε, η κυβέρνηση Συριζα µε τις πολιτικές της συναινεί στους θαλασσοπνιγµούς εκατοντάδων µεταναστών και προσφύγων και τους στιβάζει σε άθλια κέντρα κράτησηςφυλακές γεµάτα ελλείψεις. Η ελπίδα για µας γεννιέται µέσα απο τους αγώνες των καταπιεσµένων. ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ Α ΕΡΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ ΝΤΟΥ ΣΤΑ SUPERMARKET ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ Α ΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ. ΥΣ. τα προϊόντα θα διανεµηθούν σε πρόσφυγες.καλούµε κάθε αλληλέγγυαο, κάθε αγωνιστικό υποκείµενο να οικοιοποιηθεί αυτή τη δράση σαν άλλη µια κίνηση αλληλεγγύης στους µετανάστες Αλληλεγγυες-οι Το κείµενο είναι αναδηµοσίευση από το athens.indymedia.org

3 3/Ελέφαντας Απόψεις Κ α τ ά λ η ψ η Α ν ά λ η ψ η ς : Α π ο τ υ χ η µ έ ν η α π ό π ε ι ρ α ε π ί θ ε σ η ς α π ό ν ε ο ν α ζ ί Το πρωί της Κυριακής 3/1 στις 6.15 η ώρα, µετά τη λήξη συναυλίας hip-hop στην Κατάληψη της Ανάληψης, οµάδα οκτώ -από όσα µέχρι στιγµής γνωρίζουµε- φασιστών, πλησίασε το πάρκο της Ανάληψης. Κάποιοι από αυτούς προσπάθησαν να επιτεθούν σε σύντροφο που βρισκόταν στον περίβολο χώρο της κατάληψης. Ο σύντροφος τους έλουσε µε το λάστιχο του νερού και µπήκε στην κατάληψη κλείνοντας την πόρτα. Όι φασίστες χαιρετώντας ναζιστικά (και βρίζοντας τον Παύλο Φύσσα) επιτέθηκαν αρχικά στην πόρτα, και αµέσως άρχισε σύγκρουση µε παλούκια, καρέκλες, ποτήρια, κανάτες και τσιµεντόλιθους, µέσα απο τις σπασµένες τζα- µαρίες µεταξύ των φασιστών και τεσσάρων συντρόφων που βρίσκονταν στην είσοδο της κατάληψης. Την ίδια στιγµή ένας σύντροφος και µια συντρόφισσα έκαναν τηλέφωνα και µάζευαν αµυντικά υλικά. Όταν οι φασίστες αντιλήφθηκαν ότι οι σύντροφοι προσπαθούσαν να ανοίξουν την πόρτα της κατάληψης για να βγούνε έξω (είχε µπλοκάρει από τα χτυπήµατα), ενώ ερχόντουσταν και άλλοι σύντροφοι από τη γειτονιά, τράπηκαν σε φυγή προς την οδό Φορµίωνος, όπου διέφυγαν µε µηχανάκια. Όλο το σκηνικό κράτησε δέκα λεπτά, µε µοναδική δική µας απώλεια µια διαλυµένη πόρτα, ενώ από την µεριά των φασιστών χτυπηµένα κεφάλια και κοµµάτια από σπασµένα κράνη. Παρατηρούµε αύξηση των επιθέσεων από νεοναζιστικά στοιχεία στους κοινωνικούς χώρους των γειτονιών µας (επίθεση στο στέκι της συνέλευσης κατοίκων Βύρωνα Καισαριανής Παγκρατίου στις 1/12) πράγµα το οποίο τα προηγούµενα χρόνια ήταν αδιανόητο, καθώς η παρουσία των φασιστών είχε εξουδετερωθεί ολοκληρωτικά. Αφήνουµε για αργότερα την αυτοκριτική που µας αναλογεί και τις αναλύσεις και λέµε µόνο ένα πράγµα ΘΑ ΤΟΥΣ ΒΡΟΥΜΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΙΑΛΥΣΟΥΜΕ! Συνέλευση Κατάληψης Ανάληψης Στις 21 Οκτωβρίου, δηµοσιεύτηκε για πρώτη φορά η είδηση ότι η ίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήµατος πάταξε για άλλη µια φορά τη διαδικτυακή παρανοµία, µετά το λουκέτο που έβαλε στο δηµοφιλές site προβολής (streaming) ταινιών gamato.tv. Οι υποτακτικοί δηµαγωγοί των εγχώριων µέσων, τηλεοπτικών και µη, έβγαλαν φλύκταινες µετά την αποκάλυψη των εξωφρενικών οικονοµικών απωλειών που υπέστη το ελληνικό ηµόσιο ( ευρώ σύµφωνα µε τα δηµοσιεύµατα) και έσπευσαν να κατακρίνουν και να καταδικάσουν την οποιαδήποτε παράνοµη χρήση οπτικοακουστικού υλικού, στα πλαίσια ενός αγώνα δρόµου ηθικής ακεραιότητας. Χαρακτηριστική και αρκετά προβλέψιµη περίπτωση αποτελεί ο ήµος Βερύκιος, ο οποίος πάνω στον γκροτέτσκο παροξυσµό του περί νοµιµότητας σε πρωινή εκποµπή που συµµετέχει, παρέλειψε επιµελώς να αναφερθεί στα οικονοµικά τερτίπια του χεριού που τον ταϊζει, που ακούει στο όνοµα ηµήτρης Κοντοµηνάς. Σύµφωνα µε τη λογική που έτρεφε για δεκαετίες τη βιοµηχανία του θεάµατος, αυτή που αντιλαµβάνεται την τέχνη ως εµπόρευµα, αν κάποιος θέλει να έχει πρόσβαση σ αυτή, οφείλει να πληρώσει και το αντίστοιχο αντίτιµο. Είναι η πειρατεία η εκδίκηση των φτωχών; εν παρέλειψε ωστόσο, τόσο ο ίδιος όσο και η παρουσιάστρια της εν λόγω εκποµπής να διαφηµίσουν αµέσως µετά γνωστή αλυσίδα κινηµατογράφων, γνωστοποιώντας γελοιωδώς και επίσηµα τα κίνητρα και τις επιδιώξεις τους. Τα νούµερα πάνω στα οποία βασίστηκαν οι εκάστοτε αποκηρύξεις του gamato.tv, βασίζονται σε µία λανθασµένη επιχειρηµατολογία που χρησιµοποιείται χρόνια από τη βιοµηχανία του θεάµατος. Τα ποσά τα οποία υποτίθεται ότι έχασε το ελληνικό ηµόσιο ανέρχονταν στα ευρώ και οι απώλειες των δικαιούχων των πνευµατικών δικαιωµάτων ευρώ. Το συγκεκριµένο επιχείρηµα, βασίζεται στη λανθασµένη υπόθεση ότι όλοι όσοι παρακολούθησαν παράνοµα σειρές και ταινίες από το εν λόγω site ( περίπου προβολές ανά ηµέρα ), θα πλήρωναν για αυτές, είτε αγοράζοντάς τες σε dvd, είτε πληρώνοντας το αντίτιµο για το εισιτήριο στον κινηµατογράφο, αν δεν τις έβλεπαν παράνοµα στο διαδίκτυο. Το πόσοι πραγµατικά διαθέτουν τους πόρους για να κάνουν κάτι τέτοιο, ας αφεθεί στη ζωηρή φαντασία των νοµιµοφρόνων υπερασπιστών της ηθικής. Με αφορµή τα παραπάνω λοιπόν, το έδαφος καθίσταται γόνιµο για ένα αράδιασµα σκέψεων πάνω στο φαινόµενο της πειρατείας και τις επιπτώσεις που αυτή έχει στην 7η τέχνη. Το να πάρει κάποιος θέση για ένα ζήτηµα όπως η πειρατεία, είναι µια σύνθετη και πολύπλευρη διαδικασία. Ακόµα και στην πολύ συγκεκριµένη περίπτωση, που το εξεταζόµενο θέµα είναι το πώς επιδρά η πειρατεία αποκλειστικά στο πεδίο του κινηµατογράφου, πρέπει να εξεταστούν ενδελεχώς οι εκάστοτε υποπεριπτώσεις. Σε ποιο κινηµατογράφο αναφερόµαστε; Στον κινηµατογράφο του Χόλυγουντ και των οικονοµικά ισχυρών στούντιο ή στον κινηµατογράφο του ανεξάρτητου δηµιουργού και στις χαµηλότερου προϋπολογισµού παραγωγές ; Πώς ορίζεται η τέχνη και πώς αποφασίζει κάποιος αν αξίζει να πληρώσει γι αυτήν ; Σύµφωνα µε τη λογική που έτρεφε για δεκαετίες τη βιοµηχανία του θεάµατος, αυτή που αντιλαµβάνεται την τέχνη ως εµπόρευµα, αν κάποιος θέλει να έχει πρόσβαση σ αυτή, οφείλει να πληρώσει και το αντίστοιχο αντίτιµο. Και αντίστοιχο σηµαίνει, όχι ανάλογο µε την αξία που ορίζει ο ίδιος ο θεατής, αλλά µε αυτή που ορίζει ο δηµιουργός/διανοµέας της εκάστοτε παραγωγής και βάσει των κερδών που πρέπει να αποκοµισθούν. Αν το αποτέλεσµα δεν είναι το προσδοκώµενο και ο θεατής δε µείνει ευχαριστηµένος, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται µετά την απο- µάκρυνση απ το ταµείο. Ωστόσο, η αέναη και ανεξέλεγχτη κερδοφορία των µεγάλων εταιριών παραγωγής, σε συνδυασµό µε τη σταδιακή αύξηση της τιµής των εισιτηρίων στον κινηµατογράφο, προσέφεραν πρόσφορο έδαφος για την εγκαινίαση της πλέον επικρατέστερης άποψης, αυτής που αντιδρά στις λογικές του κέρδους και που αντιλαµβάνεται κάθε πνευµατικό δηµιούργηµα ως κάτι ελεύθερα ανταλλάξιµο και προσβάσιµο σε όλους. Η εµπορευµατική ηθική του καπιταλισµού, που από την απαρχή της ήθελε να είναι σε θέση να αποφασίζει το ποιος θα έχει πρόσβαση στις εκάστοτε µορφές τέχνης ανάλογα µε τις οικονοµικές του απολαβές, έχει πλέον ηττηθεί. Η λογική του ''δωρεάν'' δεν είναι µόνο µία αντιδραστική συµπεριφορά απέναντι στην καταχραστική δύναµη των µεγαλοεταιρειών, αλλά και ένα πρελούδιο της πρωτοκαθεδρίας της κοινοκτηµοσύνης. Σε αυτή τη λογική ωστόσο, πρόσκεινται δύο βασικές σχολές σκέψης,που έχουν διαφορετικό ιδεολογικό περίβληµα. Οι διαδικτυακοί πειρατές που δρουν βάσει της πρώτης σχολής, χρησιµοποιούν την πειρατεία και το διαµοιρασµό των αρχείων, έχοντας την πρόθεση να επενδύσουν οικονοµικά στα αντίστοιχα αυθεντικά έργα, ( πχ µε την αγορά ενός dvd ) αν ικανοποιηθούν από το αποτέλεσµα. Πρόκειται για την πτέρυγα των πειρατών, που αποτελεί µειονότητα στο διαδικτυακό κόσµο. εν έχει να κάνει πάντα µε την οικονοµική τους κατάσταση, αλλά µε την αντίληψή τους περί πνευµατικής ιδιοκτησίας και της αποδοχής από πλευράς τους, του τρόπου µε τον οποίο λειτουργεί η αγορά. Η οικονοµική ενίσχυση, στο υπάρχον σύστηµα, είναι ο µόνος τρόπος για να δείξουν έµπρακτα την αγάπη τους προς ένα άτοµο που παράγει τέχνη και την επιθυµία τους να συνεχίσει να το κάνει. Η περίπτωση της δεύτερης σχολής, είναι αρκετά πιο ιδιάζουσα. Εδώ δεν υπάρχει καµία περίπτωση να δαπανηθεί το παραµικρό αντίτιµο για ο, τιδήποτε κατεβαίνει απ το διαδίκτυο, ακόµα κι αν ο χρήστης έχει την οικονοµική δυνατότητα να ανταπεξέλθει στην αγορά του αντίστοιχου υλικού. Η άµεση και δωρεάν ψυχαγωγία, σε συνδυασµό µε τη γοητεία της παραβατικότητας που διακατέχει το σύγχρονο χρήστη του διαδικτύου, καταλήγει στην εφήµερη απόλαυση της κατοχής ογκώδους υλικού, που είναι αρκετά πιθανό ότι δε θα χρησιµοποιηθεί ποτέ. Αλλά απ την άλλη, αυτοί που δεν πληρώνουν γιατί δρουν βάσει της λογικής του ''τσάµπα'', ίσως δεν πλήρωναν και ποτέ εισιτήριο, ειδικά στους µεγάλους κινηµατογράφους που πλέον κατέχουν το ολιγοπώλιο στην κινηµατογραφική ψυχαγωγία. Αρκετοί υποστηρίζουν ότι ενώ υψώνεται επιτέλους το µεσαίο δάχτυλο στις µεγάλες εταιρείες παραγωγής, προβολής και διανοµής ταινιών, στερείται ταυτόχρονα και από καλλιτέχνες µικρού βεληνεκούς η δυνατότητα να συνεχίσουν να παράγουν τέχνη. Το ερώτηµα που προκύπτει εδώ βέβαια, έγκειται στην κρίση του καθενός, που καλείται να αποφασίσει αν ο καλλιτέχνης πρέπει να ζει από την τέχνη του ή να ζει για την τέχνη του. ( Τις µέρες που γράφεται αυτό το άρθρο, το gamato έχει ξανανεβεί µε άλλη διεύθυνση) Rorschach

4 4/Ελέφαντας Εργασιακά Για τα κάτεργα των ιδιωτικών κλινικών Για τις κινητοποιήσεις στην ιδιωτική κλινική Αθήναιον Την ευτέρα 19/10 πραγµατοποιήθηκε συγκέντρωση-παρέµβαση έξω από την ιδιωτική κλινική «Νέο Αθήναιον» στο Παγκράτι µε αφορµή την συνθήκη απλήρωτης εργασίας που έχει επιβληθεί εδώ και µήνες στο εν λόγω κάτεργο. Παρόµοιες συνθήκες κυριαρχούν σε πολλές ιδιωτικές κλινικές, όπως και στον όµιλο «Euromedica» όπου το προηγούµενο διάστηµα προηγήθηκαν κινήσεις αντιπληροφόρησης προς εργαζόµενους, χρήστες υγείας και περίοικους στην περιοχή του Βύρωνα. Η κινητοποίηση οργανώθηκε από την «Συνέλευση αλληλεγγύης για τους απλήρωτους και τους απολυµένους εργαζόµενους στις γειτονιές µας» που συγκροτείται εδώ και µήνες από αγωνιζόµενους και αγωνιζόµενες των ανατολικών συνοικιών, ενώ στη συγκέντρωση συµµετείχε και το κλαδικό Σωµατείο Προσωπικού Ιδιωτικών Κλινικών Αττικής. Επίσης, την Τετάρτη 21/10 συµπαρασταθήκαµε σε εργαζόµενη από την κλινική «Νέο Αθήναιον» η οποία προχώρησε σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας για τα δεδουλευµένα που οφείλει η εργοδοσία σ αυτήν και σε µεγάλο κοµµάτι του προσωπικού από το 2011 ως και σήµερα. Στην εργατική διαφορά που πραγµατοποιήθηκε, η εργοδοσία µέσω του νοµικού της σύµβουλου Π. Τσόγκα επανέλαβε τα γνωστά επιχειρήµατά της περί «καθυστέρησης αποπληρωµής οφειλών του ΕΟΠΠΥ προς την κλινική» πίσω από τα οποία κρύβεται η συνθήκη γενικευµένης απληρωσιάς που κυριαρχεί στο σύνολο των ιδιωτικών κλινικών ανά την Ελλάδα. Στις πιέσεις που δέχτηκε από την εργαζόµενη, την δικηγόρο της αλλά και το κλαδικό σωµατείο, η πλευρά της εργοδοσίας δεν κατέθεσε κανένα χρονοδιάγραµµα αποπληρωµής των δεδουλευµένων. υστυχώς, η επιθεωρήτρια Α.Πετρογιάννη που χε δείξει από νωρίς τις διαθέσεις της απαγορεύοντας την παρουσία εκπροσώπου κι άλλου σωµατείου από τον ιδιωτικό τοµέα που κυριαρχούν παρόµοιες εργοδοτικές αυθαιρεσίες (ΣΕΦΚ), αποδέχτηκε το κεντρικό άλλοθι της εργοδοσίας αρνούµενη να προβεί ακόµα και στους τυπικούς ελέγχους προς την εργοδοσία. Αντίθετα, εξέδωσε µια ουδέτερη και άθλια γνωµοδότηση που απλώς καλεί την εργοδοσία να αποπληρώσει την εργαζόµενη ενώ γνωστοποιεί στην εργαζόµενη το δικαίωµα να προσφύγει στα ποινικά δικαστήρια. Είναι σαφές ότι ο αγώνας ενάντια στην εργοδοτική τροµοκρατία, το αίσχος της απλήρωτης εργασίας και την λεηλασία της ζωής µας συνεχίζεται ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΛΗΡΩΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΝ ΟΜΙΛΟ EUROMEDICA ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ «ΝΕΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ» Μέσα σε συνθήκη φτώχειας, ανεργίας και λεηλασίας της ζωής µας, ο εργασιακός µεσαίωνας είναι εδώ! Ο όµιλος «EUROMEDICA», συµφερόντων Λιακουνάκου, -γνωστού από την εµπλοκή του στα εξοπλιστικά προγράµµατα και τις προµήθειες του ελληνικού δηµοσίου-, αρνείται µέχρι και σήµερα να καταβάλει τα δεδουλευµένα 8 µηνών στους εκατοντάδες εργαζόµενους του οµίλου ανά την Ελλάδα. Αν και οι εργαζόµενοι στη κλινική «ΑΘΗΝΑΙΟΝ» στο Βύρωνα καθώς και στα διαγνωστικά κέντρα σε Σύνταγµα, Αγία Παρασκευή, Λάρισα και Μυτιλήνη, έχουν προχωρήσει σε κινητοποιήσεις µαζί µε το Σωµατείο τους, η εργοδοσία παραµένει αδιάλλακτη απαντώντας µε εκδικητικές απολύσεις. Παράλληλα, στην ιδιωτική κλινική «ΝΕΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ» στο Παγκράτι, συµφερόντων Μ.Χριστοφορίδη, κυριαρχεί παρόµοια συνθήκη για τους περίπου 100 εργαζό- µενους. Η εργοδοσία οφείλει δεδουλευµένα από 6 ως και 18 µήνες στον καθένα από το 2011 ως και σήµερα. Και στις 2 περιπτώσεις, η εργοδοσία επικαλείται την καθυστέρηση αποπληρω- µής από τον ΕΟΠΠΥ. Με τον εκβιασµό της ανεργίας, επιβάλλονται όροι απλήρωτης και εντατικοποιηµένης εργασίας, «ανακύκλωσης» νέων εργαζοµένων και επιβίωσης µε έναντι-ψίχουλα! Παράλληλα, πολλοί εργαζόµενοι µέσα στην απελπισία της απληρωσιάς, εξωθούνται σε παραίτηση. Τα παραπάνω δεν είναι µεµονωµένα περιστατικά αλλά αποτελούν καθεστώς για το σύνολο των εργαζοµένων στον ιδιωτικό τοµέα. εν ξεχνάµε ότι οι ιδιωτικές κλινικές και τα διαγνωστικά κέντρα µεγιστοποίησαν τα κέρδη τους εκµεταλλευόµενες την απαξίωση του δηµοσίου συστήµατος υγείας και την εκχώρηση από το κράτος στους ιδιώτες βασικών λειτουργιών των δηµοσίων νοσοκοµείων. Ο όµιλος EUROMEDICA, µε 72 κλινικές και διαγνωστικά κέντρα, την ίδια περίοδο που κρατά απλήρωτους τους εργαζόµενους, προχωρά στα εγκαίνια λειτουργίας 8 νέων µονάδων. Εµείς, οι κάτοικοι των ανατολικών συνοικιών, δεν ανεχόµαστε να λειτουργούν σύγχρονα εργασιακά κάτεργα στις γειτονιές µας. ε θα µείνουµε άπραγοι απέναντι στην εργοδοτική τροµοκρατία, τις εκδικητικές απολύσεις, την απλήρωτη εργασία. Οι εργαζόµενοι και οι εργαζόµενες δεν θα γίνουµε σκιές που χάνονται µέσα από τους χώρους εργασίας. Καλούµε τους κατοίκους των γειτονιών µας, εργαζόµενους και άνεργους, να σταθούν έµπρακτα στο πλάι των απλήρωτων εργαζοµένων και να στηρίξουν τον δίκαιο αγώνα τους. ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ Ε ΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 21/10, π.µ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΑΤΗΣΙΩΝ 37, ΑΘΗΝΑ όπου πραγµατοποιείται διαδικασία επίλυσης εργατικής διαφοράς µετά από καταγγελία εργαζόµενης στην κλινική «ΝΕΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ» που διεκδικεί τα δεδουλευµένα. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΛΗΡΩΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ Συνάντηση κάθε Πέµπτη στις στη κατάληψη Ανάληψης στον Βύρωνα (πάρκο Ανάληψης) Το κείµενο είναι αναδηµοσίευση από το athens.indymedia.org Συνέντευξη: Με άτοµα που πάσχουν από απώλεια όρασης Γνωρίζονται εδώ και τέσσερα χρόνια, καθως συναντηθήκανε στην ίδια περιοχή, τον Βύρωνα. Εκτός από τις κοινές βόλτες µοιράζονται και ένα κοινό πρόβληµα υγείας. Και οι δύο πάσχουν από µελαγχρωστική αµφιβληστροειδοπάθεια, µία πάθηση κληρονοµική και η βασικότερη από τις εκφυλιστικές παθήσεις του αµφιβληστροειδούς χιτώνα του µατιού. Ενώ σε µικρότερη ηλικία είχαν περιορισµένη όραση, πλέον διαθέτουν µόνο αντίληψη του φωτός. Ο Κ. είναι µόνιµος κάτοικος της περιοχής. Έπειτα από χρόνια εργασίας έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί. Ανάµεσα στις ασχολίες του είναι η µουσική, η συλλογή δίσκων ενώ µετουσίωσε την ανεκπλήρωτη αγάπη του για την φυσική σε πρακτική ενασχόληση µε ηλεκτρικές και υδραυλικές επισκευές. Τα κατάλληλα εργαλεία, η απλή λογική και οι ιδέες είναι τα µόνο που χρειάζονται ήταν η απάντηση του την έκπληξη µας. Η Μ. από την άλλη έχει µια διαφορετική ιστορία. εν µεγάλωσε εδώ. Ηρθε στην Ελλάδα σε ηλικία έξι ετών. Στη γειτονιά µένει εδώ και έξι χρόνια. Σπούδασε και πλέον εργάζεται ως διοικητική υπάλληλος σε δηµόσια υπηρεσία. Έχει ασχοληθεί µε το θέατρο το οποίο και αγαπάει πολύ αλλά και µε το Γκόλµπολ, ένα οµαδικό άθληµα σχεδιασµένο για τυφλούς παίκτες. Κατά την διάρκεια της σύντοµης γνωριµίας µας προσπαθήσαµε να συµπυκνώσουµε τις καθηµερινές ιδιαιτερότητες και προβληµατικές που ενέχει γι αυτούς η ζωή στην Αθήνα. Πώς προσανατολίζεστε µέσα σε καινούριους χώρους; Κ: O προσανατολισµός µέσα σε καινούριους χώρους γίνεται ενστικτωδώς. Σε κάποιες περιοχές είναι πιο εύκολο γιατί έχω και εικόνες από αυτές. Για παράδειγµα γνωρίζω την χαρτογράφηση των πάρκων στην περιοχή επειδή έχω µεγαλώσει εδώ. Σε όλα τα µέρη όµως κινούµαστε µε ενδείξεις που µας δίνει ο χώρος και τις οποίες χρησιµοποιούµε σαν οδηγό, (όπως για παράδειγµα τα πεζούλια στις άκρες). Ψάχνοντας πας συνέχεια. H ακοή επίσης παίζει σπουδαίο ρόλο. Μπορείς να αντιληφθείς τα αυτοκίνητα, τους πεζούς, τα παιδιά.

5 5/Ελέφαντας Συνέντευξη Στην αρχή κάνουµε γνωστές διαδροµές από το σπίτι στην στάση, από το σπίτι στο σχολείο και πάει λέγοντας. Στην συνέχεια σου µαθαίνουν χώρους όπως το µετρό που έχουν ένα υψηλότερο βαθµό δυσκολίας ως προς την αντίληψη τους. Έτσι λοιπόν µαθαίνουµε να προσανατολιζόµαστε ανάλογα µε διάφορα ερεθίσµατα, τον αέρα, τους ήχους, σηµεία κάτω στο πάτωµα, δέντρα κτλ. Ή ακόµη κι έναν γονιό µε καροτσάκι, κάποιον που περνάει και φοράει τακούνια, κάποιον που µιλάει στο τηλέφωνο. Πολλές φορές χρειάζεται και εµείς να τους αποφύγουµε γιατί ο κόσµος είναι αφηρηµένος στον δρόµο. εν το ρισκάρουµε, έχουµε πολύ τεταµένη την προσοχή µας όταν κυκλοφορούµε. Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες που προκύπτουν στην καθηµερινή σας ζωή σε πρακτικό επίπεδο; Κ: Όσον αφορά το εσωτερικό του σπιτιού υπάρχει ανάγκη να βρίσκονται όλα σε συγκεκριµένη θέση έτσι ώστε να τα βρίσκουµε µε ευκολία. Yπάρχουν όµως, σήµερα πολλά ηλεκτρονικά γκάτζετ που µας βοηθούν όπως το ηλεκτρονικό µέτρο ή υπάρχει ακόµη κι ένα µηχάνηµα που λέει τα χρώµατα. Επίσης και µε την βοήθεια και των υπολογιστών λύνονται πολλά από τα προβλήµατα που συναντάω. Μ: Στην καθηµερινότητα γίνεται αρκετά δύσκολο όταν συγκατοικείς µε βλέποντες. Πέρα από αυτό εµένα µε δυσκόλεψαν οι σπουδές µου. Έπρεπε να ηχογραφώ τα συγγράµµατα και να κωδικοποιώ µία ύλη την οποία κάποιος άλλος φοιτητής είχε φωτογραφικά µέσα του. Όλα αυτά µπορεί να µε δυσκόλεψαν αλλά την φοιτητική µου πορεία την χάρηκα πάρα πολύ. Συµφωνώ για τους υπολογιστές, είναι επίσης εργαλείο αρχειοθέτησης για τους λογαριασµούς µας και µπορούµε να διαβάζουµε βιβλία µε αυτόν τον τρόπο καθώς το σύστηµα braille είναι αρκετά δυσλειτουργικό λόγω του µεγάλου όγκου που έχει ένα τέτοιο βιβλίο. Προσπαθούµε ό,τι µπορούµε να το ψηφιοποιούµε. Χρησιµοποιούµε επίσης κινητά που έχουν screen reader. Ότι βρίσκεται σε κείµενο µπορούµε να το επεξεργαστούµε µε ευκολία. Ακόµη και ένα κινητό αφής. Με τον υπολογιστή και το πρόγραµµα screen reader µπόρεσα να ανταπεξέλθω και στον χώρο εργασίας µου και να προχωρήσω σε δουλειές πέρα από αυτήν της τηλεφωνήτριας. Σχετικά µε τις υποδοµές που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν στον Βύρωνα αλλά και στην ευρύτερη περιοχή; Έχετε ταξιδέψει ποτέ στο εξωτερικό εκεί πως είναι τα πράγµατα; Κ : Η κατάσταση είναι σουρεαλιστική. Η περιοχή είναι εντελώς αφιλόξενη, υπάρχουν τρύπες στα πεζοδρόµια, σκαλιά που εξέχουν, δέντρα εκεί που δεν θα έπρεπε να είναι. Η Φορµίωνος για παράδειγµα είναι απελπιστική. Η κατάσταση στο κέντρο θα έλεγα ότι είναι λίγο καλύτερη αλλά σε καµία περίπτωση ικανοποιητική. Οι οδηγοί δεν είναι καθόλου αξιόπιστοι ενώ πολλά πεζοδρόµια είναι εντελώς φραγµένα µε παρκαρισµένα αυτοκίνητα και µηχανάκια. Αποτέλεσµα αυτής της κατάστασης είναι να µας συµβαίνουν ατυχήµατα και πολλές φορές έχω γλυτώσει έναν σοβαρό τραυµατισµό την τελευταία στιγµή.στο εξωτερικό βέβαια η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Ανάµεσα στα ταξίδια µου έχω επισκεφθεί το Βανκούβερ, το οποίο αποτελεί πρότυπο στο συγκεκριµένο θέµα. Κυκλοφορείς άνετα και µε ασφάλεια. Αν οι τυφλοί των άλλων χωρών έπρεπε να εκπαιδευτούν στις πιο δύσκολες συνθήκες το καλύτερο µέρος θα ήταν η Ελλάδα.Αυτό που θα έπρεπε οπωσδήποτε να αλλάξει είναι η εγκατάσταση οδηγών όδευσης καθώς και η κατασκευή µεγάλων και προσεγµένων πεζοδροµίων. Μ: Επιζητούµε τα βασικά. Η συγκεκριµένη περιοχή έχει µια δυσκολία παραπάνω. Όταν µετακόµισα αναγκάστηκα να την µάθω πολύ γρήγορα ώστε να µπορώ να κυκλοφορώ µε το µπαστούνι. Ακόµη και οι εκπαιδεύτριες µου δυσκολεύτηκαν αρκετά. Τα κατάφερα παρ' όλα αυτά µέσα σε δύο µήνες. Πολλές φορές αναγκαζόµαστε να περπατάµε στον δρόµο για να αποφεύγουµε τα πεζοδρόµια. Κάποια από αυτά είναι σκέτη παγίδα. Πριν λίγα χρόνια επισκέφθηκα την Βαρκελώνη όπου ήταν παράδεισος. εν υπάρχει σύγκριση. Το ίδιο ισχύει και για την Νέα Υόρκη. Στον δρόµο τι αντιµετώπιση συναντάτε; Μ: Η αντιµετώπιση του κόσµου διαφέρει. Μπορεί να είναι από υπερβολικά αδιάφορος µέχρι υπερβολικά εξυπηρετικός το οποίο είναι εξίσου εκνευριστικό. εν θέλουµε υπερβολική βοήθεια. Ζητάµε βοήθεια από περαστικούς για πολύ συγκεκριµένα πράγµατα, όπως όταν πρέπει να περάσουµε έναν µεγάλο δρόµο. Κάποιοι µας αντι- µετωπίζουν σαν κάτι πολύ ιδιαίτερο, πολύ εύθραυστο. Σαν να είµαστε παιδιά θα µπορούσαµε να πούµε. Ο κόσµος έχει ταυτίσει ότι ένας άνθρωπος χωρίς όραση ή µε κάποια άλλη αναπηρία είναι το ίδιο αδύναµος µε ένα παιδί. Το παιδί απλώς δεν έχει την γνώση. Εµείς όµως έχουµε και την γνώση αλλά και την ικανότητα αντίληψης. Προσωπικά είµαι πιο κοφτή και απότοµη σε τέτοιες περιπτώσεις γιατί µπορεί να µου δηµιουργήσουν µεγαλύτερα προβλήµατα. Η καλύτερη βοήθεια είναι να προσφέρεις απλά το µπράτσο σου και να κάνεις την απλή ερώτηση Χρειάζεσαι βοήθεια;. Κ: Στην γειτονιά συγκεκριµένα οι περισσότεροι µας βοηθούν για να κάνουν µία καλή πράξη ενώ το ζήτηµα είναι εντελώς πρακτικό. Μερικοί µάλιστα µας δίνουν και λάθος πληροφορίες. Κάποιοι επίσης στην ηµιµαθή προσπάθεια τους να βοηθήσουν, µε ένα συνονθύλευµα φωνών και άγαρµπων κινήσεων, µας αποσυντονίζουν εντελώς. Σχετικά µε τις διακρίσεις και τα ρατσιστικά περιστατικά που έχετε βιώσει; Κ: Το θέµα του ρατσισµού υπάρχει πάντα. Εξαρτάται από την συνείδηση του κάθε ανθρώπου. Τον έχω βιώσει πολλές φορές από πολλούς ανθρώπους, από διάφορα λεγόµενα και κινήσεις. Μερικοί µας πιάνουν από το χέρι, το οποίο δεν είναι καθόλου υγιές από την µία γιατί είναι µία χειρονοµία που απευθύνεται σε παιδί αλλά και εντελώς λάθος από την άλλη σε πρακτικό επίπεδο. Το µπράτσο είναι η ιδανική λύση για να οδηγήσεις κάποιον. Υπάρχουν πολλά άτοµα που είτε ντρέπονται είτε φοβούνται να κυκλοφορήσουν µε το µπαστούνι στον έξω κόσµο και εξαρτώνται πάντα από τους άλλους. Εγώ προσωπικά έχω κερδίσει την ανεξαρτησία µου. Μ: Κάθε άνθρωπος που έχει µια διαφορετικότητα βιώνει τον ρατσισµό. Είναι θέµα κουλτούρας και διαπαιδαγώγησης. Εµφανίζεται σε διάφορες εκφάνσεις από το πώς θα παίξεις µε τα άλλα παιδιά όταν είσαι µικρός µέχρι το πώς θα συναναστραφείς τους άλλους σε προσωπικές σχέσεις στην έφηβη και µετέπειτα ενήλικη ζωή σου. Μεγάλο ρόλο παίζει επίσης η οικογένεια και αν αυτή τον προάγει. Υπάρχει ένα µερίδιο ευθύνης και σε εµάς τους ίδιους σχετικά µε το πώς τον εξαλείφουµε και αυτό σχετίζεται κυρίως µε το πόσο ευέλικτοι είµαστε σε αυτές τις καταστάσεις. Στον τοµέα της εργασίας και της εκπαίδευσης θέλει αρκετή δουλειά. Αν δεν έχεις βρει έναν τρόπο να αυτοεξυπηρετείσαι και να διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου δεν µπορείς να περιµένεις και πολλά από τον άλλον. Ακόµη και όταν σε πιάνει από το µανίκι κάποιος στον δρόµο για να σε βοηθήσει και αυτό θέµα ρατσισµού είναι. Υπάρχει βέβαια και στις διαπροσωπικές σχέσεις, στις φιλίες, τις σχέσεις µε το άλλο φύλο κτλ. Μας αρέσει παρόλο τον βαθµό δυσκολίας να λειτουργούµε µε τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί και ο υπόλοιπος κόσµος. εν θέλουµε να είναι κάποιος συνεχώς δίπλα µας ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες µας. Όταν και έξω στον δρόµο λοιπόν εκπέµπεις έναν αέρα ανεξαρτησίας ο άλλος σε αντιµετωπίζει διαφορετικά. Η αναπηρία µας δεν είναι εξάλλου εντελώς εξαρτώµενη όπως σε άλλες περιπτώσεις όπου δικαιολογείται το να χρειάζεσαι κάποιον δίπλα σου. Πως σας αντιµετωπίζουν στον οικογενειακό σας περίγυρο; Μ: Όσον αφορά τον τοµέα της οικογένειας ίσως αν ζούσε ο πατέρας µου να µε αντι- µετώπιζε λίγο πιο προστατευτικά. Η αδελφή µου και η µητέρα µου όµως, όντας πιο ρεαλίστριες και αντιλαµβανόµενες τις ικανότητες µου ήθελαν να είµαι ανεξάρτητη όπως εκείνες. Με βοήθησαν και οι δύο πολύ και ειδικά στον τοµέα της εκπαίδευσης. Η αδελφή µου συγκεκριµένα είναι το πιο σκληρό και απλό παράδειγµα ταυτόχρονα. Όταν µου έπεφτε κάτι στο πάτωµα, την περίοδο που έµενα ακόµα µε την οικογένεια µου της ζητούσα να µου το µαζέψει. Εκείνη αποκρινόταν πως όταν θα είµαι µόνη µου δεν θα έχω κάποιον δίπλα µου για αυτήν την δουλειά και δεν µου το µάζευε. Πλέον όµως που µένω στο δικό µου σπίτι δεν χρειάζοµαι βοήθεια για να βρω κάτι. Να ένα µικρό παράδειγµα ανεξαρτητοποίησης. Στον έξω κόσµο έχω αντιµετωπίσει βέβαια δύσκολες καταστάσεις. Στον χώρο εργασίας µου έχω βρεθεί µε συνάδελφο που δεν µπορούσε να αποδεχθεί ότι θα δούλευε στον ίδιο χώρο µε µία «ανάπηρη» όπως συνήθιζε να µε αποκαλεί. Ανταπεξήλθα όµως. Ήµουν ένα µάθηµα για αυτήν και αυτή ένα µάθηµα για εµένα. Την σκληρότητα µπορείς να την συναντήσεις παντού. Κ: Στον τοµέα της οικογένειας υπήρξαν κάποιοι συγγενείς που έκαναν σχόλια κυρίως λόγω της έλλειψης κουλτούρας. Η µητέρα µου µε στήριξε πιο πολύ από όλους και ήταν αυτή που µε βοήθησε να τελειώσω και το σχολείο. Ήταν εύκολη για εσάς η αποδοχή και ο συµβιβασµός µε το συγκεκριµένο πρόβληµα υγείας; Κ: H ανάγκη σε οδηγεί να κάνεις τα πάντα, αρκεί να έχεις θέληση. Στην παιδική ηλικία είχα µία διαφορετική αντιµετώπιση από τα άλλα παιδιά και στο γυµνάσιο ακολούθησαν πολλά πειράγµατα, όχι από όλους βέβαια αλλά από κάποιους. Όπως γενικότερα δεν υπάρχει συµπάθεια όλων προς όλους το ίδιο ισχύει και για εµάς απλά µε το επιπλέον κριτήριο της απώλειας όρασης. Αν εσύ ο ίδιος δεν έχεις αποδεχθεί το πρόβληµα σου κλείνεσαι στο σπίτι και παραιτήσει. Μ: Εγώ έχω µία διαφορετική εµπειρία από τον Κ. ο οποίος είναι εντελώς αυτοδίδακτος. Τελείωσα το δηµοτικό ως βλέπουσα µε πολύ δυσκολία και πολύ άνισο τρόπο. Υπήρχαν άσχηµα πειράγµατα. Μετά άρχισα να παρακολουθώ την σχολή τυφλών παράλληλα µε το κανονικό λύκειο. Εκεί επικρατεί µία άλλη κατάσταση, η ιδρυµατοποίηση και παρότι δεν αποτελεί ωραία λέξη είναι µία πραγµατικότητα. Είχα το ευτύχηµα βέβαια να µην µένω εκεί, όπως άλλα παιδιά που είχαν έρθει από την επαρχία. Εκεί άρχισα να µαθαίνω την γραφή braille καθώς και την αντίληψη των πραγµάτων σαν να είµαι τυφλή. Αυτό συνέβη όταν ένας καθηγητής µου αποφάσισε ότι έπρεπε να µάθω να λειτουργώ σαν τυφλή και ας µην ήµουν εντελώς. Είχα φτάσει σε ένα ση- µείο πλέον που δεν µπορούσα να αυτοεξυπηρετηθώ και επειδή κοίταγε το µέλλον µε έβαλε να µάθω το µπαστούνι και την γραφή. Ήταν κάτι το οποίο µε πλήγωσε τότε, καθώς διέθετα ακόµη την όραση µου, αλλά µε βοήθησε απίστευτα στις σπουδές µου αλλά και γενικότερα στην µετέπειτα ζωή µου. Και µία ερώτηση για το τέλος: πώς είναι τα όνειρα που βλέπετε; Μ: Bλέπουµε όνειρα κανονικά µε χρώµατα, πρόσωπα και σχήµατα. Και παρόλο που δεν έχω δει ποτέ τον Κ., παρά µόνο µέσω της αφής και της περιγραφής του µέσω τρίτων τον έχω δει και αυτόν µέσα σε όνειρο µου. Η φαντασία µας είναι οξυµένη και επειδή είχαµε στο παρελθόν την όραση µας κάποια πράγµατα µπορούµε να τα αντιληφθούµε καλύτερα από κάποιον που δεν έχει δει ποτέ. Κάποιος που δεν έχει δει ποτέ δεν έχει όνειρα µε εικόνες αλλά µε αισθήσεις όπως η όσφρηση και το άκουσµα. Μία φίλη που για παράδειγµα η οποία δεν έχει υπάρξει ποτέ βλέπουσα είπε ότι µε ονειρεύτηκε να φοράω συγκεκριµένα ρούχα, να είµαστε σε ένα συγκεκριµένο µέρος και να συζητάµε. Τα όνειρα έχουν να κάνουν µε τις αισθήσεις γενικότερα απλώς επειδή η όραση είναι πολύ δυνατή αίσθηση οι άνθρωποι συνήθως βλέπουν εικόνες. Η ψυχολογία ενός τυφλού ατόµου εξαρτάται από το οικογενειακό και σχολικό του περιβάλλον καθώς και από την ίδια του την ιδιοσυγκρασία. Υπάρχουν στιγµές που πέφτεις πολύ ψυχολογικά, ανάλογα όµως µε τον χαρακτήρα σου βάζεις στόχους και βρίσκεις νόηµα να ζεις, όπως συµβαίνει και µε όλους τους ανθρώπους βέβαια. Εµείς απλώς αντιµετωπίζουµε µια παραπάνω δυσκολία. Όταν γουστάρεις να ζήσεις και έχεις θέληση πάντα τα καταφέρνεις.

6 6/Ελέφαντας Κεντρικό Θέµα Πεδίο του Άρεως, 27 ηµέρες, καλοκαίρι και Αυτοοργάνωση, µέσα στο κέντρο της Αθήνας, σ ένα καταυλισµό που φιλοξένησε εκατοντάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας,που έτρεχαν µε κάθε τρόπο να γλιτώσουν από τον πόλεµο και τη φτώχεια. Καθηµερινά, ακούραστα, σ ένα ιατρείο µέσα σε µια σκηνή, ζέστη λιοπύρι και αµέτρητα παιδιά όλων των ηλικιών. Ηµερών που χωρούσαν στην παλάµη του ενός χεριού µου και ετών που µπορούσα να δω στα µάτια τους την τόσο άδικη κούραση και βιασύνη. Μια οµάδα υγείας αποτελούµενη από ανθρώπους που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είχαν καµία σχέση µε την κλινική ιατρική και την τέχνη της. Ο συντονισµός και η συνεργασία σε καµία περίπτωση δεν µαρτυρούσε την πρώτη φορά του εγχειρήµατος, ήταν σαν να το κάναµε χρόνια. Μαζί. Οµάδες αλληλέγγυων κλεισµένοι σε αποθήκες να τακτοποιούν ρούχα, να µαγειρεύουν, να δέχονται πράγµατα που έφταναν από κόσµο που ήθελε να συµµετάσχει. Οµάδες που τρεις φορές την ηµέρα έρχονταν στο Πεδίο να µοιράσουν φαγητό, σε όσους µπορούσαν να σταθούν στη σειρά αλλά και σκηνή σκηνή για όποιον δεν άντεχε πια. ουλεύοντας ο καθένας σε διαφορετική οµάδα, συναντιόµασταν στον καταυλισµό για λίγα λεπτά τα οποία ήταν πάντα αρκετά για να πάρει δύναµη ο ένας από τον άλλον να συνεχίσει. Στις συνελεύσεις, εκεί που βρισκόµασταν όλοι µαζί, συζητήσεις, οργανωτικά πλάνα, προβληµατισµοί, γέλια, συγκινήσεις, όλα αυτά, τα δικά µας όπλα, ήταν όσα µας βοηθούσαν να πολεµήσουµε απέναντι σε όλο αυτό το σκηνικό της απελπισίας, της αδυνα- µίας, του πολέµου. Απέναντι οι κρατικοί µηχανισµοί µε τα κάθε λογής εξαπτέρυγά τους, απόντες ή εγκληµατικά ανεπαρκώς παρόντες, να βάζουν µπροστά το δικό τους σχέδιο δράσης, που δεν ήταν άλλο από την εγκατάλειψη αυτών των ανθρώπων. Οργή. Στο Πεδίο του Άρεως έγιναν πολλά. Ζήσαµε µε τους πρόσφυγες στο κέντρο της Αθήνας, ανοιχτά, εκεί που βρέθηκαν οι ίδιοι. εν τους κρύψαµε και δεν κρυφτήκαµε. Η ανεπάρκεια, η εκ προµελέτης αδιαφορία απέναντι σ αυτούς τους ανθρώπους από πλευράς του κράτους και της κυβέρνησής του φώναζαν κάθε µέρα, τις έβλεπε ο καθένας, ήταν εκεί έξω. Η κάθε εγκληµατική συµφωνία που είχε υπογραφεί αποκτούσε πια εικόνα, οι διαχωριστικές γραµµές ήταν ορατές, είχαµε διαλέξει σε ποια πλευρά θα βρισκόµαστε, είχαµε αναλάβει την ευθύνη της πολιτικής µας θεώρησης των πραγµάτων. Στο Πεδίο του Άρεως η αλληλεγγύη νοηµατοδοτήθηκε στην πράξη, η αυτοοργάνωση αποτέλεσε όχηµα για την πραγµάτωσή της και ένα ξεχωριστό βίωµα το οποίο ο καθένας από εµάς καλείται να διαχειριστεί, µε πολιτικούς όρους τώρα πια. Πλ. Βικτωρίας Λέσβος. Άνθρωποι στο έλεος του συστήµατος. Σκληρότητα, απανθρωπιά, απελπισία, µαυρίλα, οργή που σε πιάνει από το λαιµό και σε καταπίνει σε µια στιγµή. Φασισµός, αδιαφορία, εκµετάλλευση, εγκλωβισµός σε εικόνες που σε κάνουν να ντρέπεσαι γιατί άφησες αυτό το τέρας να φτάσει εδώ που έχει φτάσει σήµερα. ύσκολα. εν έχεις άλλη επιλογή, θα πολεµήσεις. Με ό,τι έχεις. Τι είσαι, γιατί είσαι, ποιος είναι ο διπλανός σου, τι είναι αυτό που βλέπουν τα µάτια σου, έχεις τους κατάλληλους υποδοχείς, αντέχεις, δεν αντέχεις, επιτρέπεται να νιώσεις οίκτο, θ αναγκαστείς να κάνεις δουλειά εθελοντή γιατί το παιδί κρυώνει, θα αµυνθείς, θα επιτεθείς, θα γονατίσεις, θα εκραγείς, θα µείνεις µόνος, θα φύγεις, θα µείνετε λίγοι, θα γίνετε πολλοί? Ερωτήµατα που πρέπει να απαντήσεις σε κλάσµατα δευτερολέπτου. εν έχεις δικαίωµα να τα αφήσεις αναπάντητα. Ναι, πια δεν είναι µια απλή ιστορία για το προσφυγικό. Ή θα σκεφτείς και θα δράσεις πολιτικά ή θα ενσωµατωθείς. εν είναι πια εικόνες, είσαι αντιµέτωπος µε ό,τι έχεις στο Θ α π ο λ ε µ ή σ ε ι ς. µυαλό σου ως πολιτικό, ταξικό εχθρό. Κυβερνήσεις, στρατοί, εταιρείες, οργανισµοί, ξεπλυµένο χρήµα, δεν έχει τελειωµό ο κατάλογος και είναι όλοι τους εκεί. Ό,τι άµυνες και όπλα πρόλαβες να χτίσεις και να βρεις, αυτά έχεις, δεν υπάρχει χρόνος, ο πόλεµος είναι τώρα. Ο σαφής πολιτικός λόγος, η κατονοµασία του εχθρού, ο καθορισµός των ορίων της δράσης, του εύρους των επιθέσεων και των υποχωρήσεων, η αποµάκρυνση από κάθε είδους διαχειριστικές καταστάσεις εις βάρος των σύγχρονων κολασµένων της γης, η αποφυγή συµµαχιών ή σιωπών που θα νοµιµοποιήσουν την ύπαρξη των εκµεταλλευτών τους, αποτελούν πια ζητήµατα προβληµατισµού για όλους όσους δρουν σε αυτή την ιστορία. Τα τελευταία γεγονότα στην Ειδοµένη, τα συνεχιζόµενα ναυάγια στο Αιγαίο, οι πολιτικές συµφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι, η υπογραφή συµφωνιών για τον στρατιωτικό έλεγχο των συνόρων µε τη βοήθεια ιδιωτικών εταιρειών, οι υψωµένοι φράχτες, το άνοιγµα των κέντρων κράτησης και οι επαναπροωθήσεις, πρέπει να πάρουν ηχηρή απάντηση από το κίνηµα που έχει δηλώσει ότι βρίσκεται δίπλα στους πρόσφυγες και τους µετανάστες. Μια απάντηση πολιτική και κινηµατική που δεν θα περιορίζεται σε φωτογραφίες πνιγµένων παιδιών µε δακρύβρεχτες λεζάντες. Το «είµαστε όλοι πρόσφυγες» πρέπει επιτέλους να φύγει από το πλαίσιο µιας στείρας συνθηµατολογίας, να δείξει µε οργή τον κοινό µας εχθρό και να γίνει όπλο. Όπλο για το παιδί που πνίγεται στη Μεσόγειο, για το παιδί που πεθαίνει από την πείνα στην Αφρική, για το παιδί που δεν έχει γεννηθεί ακόµα. Χρύσα από Αυτοοργανωµένη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες Οι πρόσφυγες από τη Συρία, ολόκληρο το Μάγκρεµπ και τη Μέση Ανατολή υποφέρουν κάθε φορά όλο και περισσότερο. Από το συντηρητικό κύµα στην Ευρώπη Οι εκρήξεις στο Παρίσι, για τις οποίες η ίδια η Γαλλία ευθύνεται,* χρησιµοποιούνται τώρα ξανά εναντίον των προσφύγων και των µεταναστών. Η Γαλλική κυβέρνηση ενθαρρύνει καταδιώξεις και ξενοφοβικές/ ισλαµοφοβικές επιθέσεις. Φασιστικές οµάδες κατεβαίνουν στους δρό- µους και συχνά επιτίθενται σε πρόσφυγες, χτυπώντας τους, ειδικά γυναίκες όταν είναι µόνες τους και έχουν τα µαλλιά καλυµένα µε µαντήλες, όπως συνηθίζεται στην µουσουλµανική κουλτούρα. Οι πρόσφυγες φοβούνται να βγουν έξω απ' τα σπίτια τους. Υποφέρουν από τη συνεχή αστυνοµική παρενόχληση. Ο Γάλλος Πρωθυπουργός Βαλς δήλωσε ότι το ISIS έχει εισχωρήσει στους πρόσφυγες και έστειλε αστυνοµικές δυνάµεις να εισβάλλουν βίαια σε σπίτια µεταναστών, προσφύγων καθώς και τζαµιά... καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα τους. Όταν η κοινότητα των προσφύγων και των µεταναστών της Γαλλίας, ζήτησε από την κυβέρνηση να ανακαλέσει, αυτή ένιψε τας χείρας της. Όταν θέλησαν να πραγµατοποιήσουν διαµαρτυρία για να καταδικάσουν το ISIS και να δείξουν ότι δεν ασπάζονται τις πρακτικές τους, η κυβέρνηση αρνήθηκε να τους δώσει άδεια, λόγω του νόµου του κράτους έκτακτης ανάγκης που απαγορεύει κάθε είδος πορείας/ διαµαρτυρίας. Όταν όµως µία ακροδεξιά οργάνωση πραγµατοποίησε πορεία µε σύνθηµα ''Οι πρόσφυγες είναι τροµοκράτες'', η κυβέρνηση το επέτρεψε µε το επιχεί-

7 7/Ελέφαντας Κεντρικό Θέµα Είτε στο Πεδίον του Άρεως, είτε στη Βικτώρια, αλλά πολύ περισσότερο στη Σκάλα Συκαµινιάς στη Λέσβο, είναι από τις φορές που το συναίσθηµα γίνεται µία πολυτέλεια που πολλοί από εµάς προσπαθούµε να καταπνίξουµε µέσα µας. Οι εικόνες που επανέρχονται συνέχεια το επαναφέρουν αδήριτα, όταν πλέον υπάρχει µία σχετική χρονική και χωρική απόσταση, και αυτό πάλι µέχρι την επόµενη φορά. Εδώ η κινηµατική δράση δεν αφορά στις ζωές µίας κοινωνίας σε βάθος χρόνου ή σε µία ηµιµόνιµη κατάσταση επισφάλειας εδώ η πολιτική πράξη της αλληλεγγύης παίρνει άµεσα στα χέρια της ανθρώπινες ζωές που µπορεί να χαθούν αν αυτή απουσιάσει. Κι όµως µέσα από το επιµέρους τον πρόσφυγα που ζητά ιατρική βοήθεια, ή τη βάρκα µε τα µωρά που έρχεται γεµάτη νερό πρέπει αναγκαστικά να πάµε στο γενικό τι είναι το προσφυγικό φαινόµενο και πώς πρέπει να το αντιµετωπίσουµε ως κίνηµα, να δούµε το προσφυγικό ευρυγώνια, ειδάλλως είτε το γενικό θα συνεχίσει να γεννά άπειρα επιµέρους, είτε το επιµέρους θα µας καθηλώσει και θα αποδεχτούµε το γενικό σαν αναγκαίο κακό. εν είναι άλλωστε λίγοι οι άνθρωποι που λύγισαν µπροστά στο ανθρωπιστικό και αποτραβήχτηκαν εµφατικά από το πολιτικό. Και είναι ακριβώς αυτή η πολιτική θέαση των πραγµάτων που µας έφερε να ασχοληθούµε µε το τόσο δυσεπίλυτο ζήτηµα του προσφυγικού, όχι κατά πρώτον λόγο γράφοντας κείµενα και αναλύσεις, αλλά ευρισκόµενοι στις γραµµές αντιµετώπισης του κινδύνου για ανθρώπινες ζωές, στο Πεδίον, στη Βικτώρια, στη Σκάλα. Για εµάς, θεωρώ, η αλληλεγγύη δεν θα µπορούσε παρά να είναι αυτοοργανωµένη, από αν- Μ ε ό, τ ι έ χ ε ι ς. θρώπους που οι ίδιοι έχουν αγώνες να διεξαγάγουν για τη δική τους ζωή, όχι από τα πάνω, χωρίς ιεραρχίες, παραδειγµατικά απέναντι σε µία κοινωνία που φαίνεται να υποτάχτηκε και να αδιαφορεί για τους συνανθρώπους της, ίδιας ή άλλης εθνικότητας, γλείφοντας τις πληγές της στη γωνία ανήµπορη: αποδείξαµε και αποδεικνύουµε έµπρακτα, στην αντιµετώπιση ενός ζητήµατος που υπερβαίνει ολόκληρες κοινωνίες, ότι η αυτοοργάνωση είναι η διέξοδος προς τα εµπρός, το ευτοπικό µέλλον που µπορούµε όλοι να σχεδιάσουµε και να πραγµατώσουµε. Μπήκαµε, κινηµατικοί, σ έναν χώρο, το προσφυγικό, προνοµιακής ευχέρειας κινήσεων από τα Κράτη, τον ΟΗΕ, την ΕΕ και τις άπειρες ΜΚΟ. Στεκόµαστε στην παροχή πρώτων βοηθειών και ιατρικής φροντίδας, προσφοράς ενός ζεστού φαγητού και τσαγιού και στεγνών και ζεστών ρούχων, στο ίδιο σηµείο που περιµένουν και αυτοί οι θεσµοί, είτε στην παραλία της Σκάλας, όπου καταφτάνουν οι βάρκες, είτε στο Πεδίον και στη Βικτώρια, όπου οι άνθρωποι αναζητούν ένα καταφύγιο µέχρι το επόµενο ταξίδι τους. Αυτό που γνωρίσαµε και πλέον ξέρουµε καλά να κάνουµε το πράττουµε βιώνοντας τη ρατσιστική σκαιότητα των Κρατών και των ένστολων φορέων τους στις βουλιαγµένες βάρκες και τη βία και την εγκατάλειψη στα κέντρα κράτησης, την υποκρισία του ΟΗΕ που προσπαθεί να υπονοµεύσει οτιδήποτε πραγµατικά αλληλέγγυο εχθρικά διακείµενο προς όσους δεν έχουν πιστοποιηθεί ως «εθελοντές», την εγκληµατική πολιτική της ΕΕ, η οποία µαζί µε τον έτερο δολοφονικό µηχανισµό, το ΝΑΤΟ, κατακρεούργησε τη Μέση Ανατολή, το Αφγανιστάν και την Αφρική και τώρα απλώς κάνει διαλογή ανάµεσα στους «χρήσιµους» πρόσφυγες, υποψήφιους σκλάβους στις βιοµηχανίες της, και τους «περιττούς» οικονοµικούς µετανάστες προς επαναπροώθηση, και τέλος τις ΜΚΟ, οι οποίες ως επί το πλείστον αντιµετωπίζουν τις βάρκες και τους εξαθλιωµένους επιβάτες τους µε όρους θεάµατος, φωτογραφίζοντας και κινηµατογραφώντας κάθε µικρή πράξη προσφοράς µε το πρόσχηµα της προσέλκυσης δωρεών. Και είναι αυτά που είδαµε και συνεχίζουµε να βλέπουµε σε πρώτο πλάνο οι αιτίες που µας αναγκάζουν να πολιτικοποιούµε όσο αυτό είναι εφικτό την αλληλέγγυα δράση µας. ιότι θεωρούµε ότι αυτό που πρέπει να εξασφαλιστεί επειγόντως είναι η ασφαλής διέλευση χωρίς θαλάσσια ή χερσαία σύνορα και φράκτες όλων των προσφύγων και µεταναστών επίπλαστος διαχωρισµός, βασισµένος στην κυρίαρχη αφήγηση περί των αιτιών της µετακίνησης και η αξιοπρεπής τους διαβίωση στις χώρες υποδοχής. Πρωτίστως όµως θα πρέπει σαν κοινωνίες να υψώσουµε τις φωνές και τις γροθιές µας για να εκλείψουν οι πραγµατικοί λόγοι της µετανάστευσης: στρατοί εθνικοί, πολυεθνικοί και ιδιωτικοί, κράτη και πολυεθνικοί οργανισµοί και εταιρίες οι οποίες ρηµάζουν χώρες, τις εκµεταλλεύονται και τις απο- µυζούν από τις βασικές πηγές ζωής και ευηµερίας, γεννούν θρησκευτικά εκτρώ- µατα και εντόπια πολιτικά κόµµατα µαριονέτες διαχείρισης της φτώχιας και των θρησκευτικών και φυλετικών πολέµων, κατασκευάζουν καθεστώτα, συνάπτουν «επιχειρηµατικές» συµφωνίες και στο τέλος αυτοπαρουσιάζονται ως «συγκλονισµένοι φιλάνθρωποι» που ερίζουν για την αποτελεσµατικότητα της διπλωµατίας που θα θέσει τέρµα στα «ανθρώπινα δράµατα». Αυτό που µένει να προτείνουµε είναι η σύνδεση επιφανειακά διαφορετικών γεγονότων και φαινοµένων: η κρίση που φτωχοποιεί τους πληθυσµούς δυτικών κοινωνιών και ο πόλεµος που αναγκάζει ανθρώπους να προσφύγουν ή να µεταναστεύσουν έχουν τους ίδιους γεννήτορες και τους ίδιους στόχους: ο φιλελεύθερος οικονοµισµός των αγορών και των εταιριών που άπληστα αναζητά νέους πόρους να υφαρπάξει είτε ισοπεδώνοντας τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, είτε δηµιουργώντας τριτοκοσµικές ζώνες εντός της ύσης, στοχεύει στην απόλυτη καθυπόταξη λαών και κοινωνιών, για να συνεχίσει ανεµπόδιστα να συντηρείται και να ανακυκλώνεται. Για τον λόγο αυτόν, κρίνουµε αναγκαία τη συνέχιση της αλληλέγγυας δράσης προς τους πρόσφυγες και µετανάστες, καθώς είµαστε κι εµείς θύµατα του ίδιου αδίστακτου οικονοµικού, πολιτικού και στρατιωτικού ολοκληρωτισµού, µέχρι την καταστροφή των αιτιών που γεννούν τον βίαιο ξεριζωµό και τον αφανισµό ανθρώπων, µέχρι την επικράτηση του δικαίου των αυτοοργανωµένων και αντιιεραρχικών κοινοτήτων αγώνα. Για τον λόγο αυτόν, µε τους µετανάστες είµαστε µαζί. Μπάµπης, από Αυτοοργανωµένη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες ρηµα ότι στη Γαλλία υπάρχει ''ελευθερία λόγου''. Φυσικά αυτή η πορεία κατέληξε σε περισσότερες επιθέσεις απέναντι σε πρόσφυγες. Η κατάσταση των προσφύγων στην υπόλοιπη Ευρώπη, επίσης χειροτερεύει. Τα σύνορα είναι κλειστά ξανά. Η Ελλάδα αύξησε τους ελέγχους στις ακτές της. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου ακόµα και η ακτοφυλακή ήθελε να βυθίσει τις βάρκες που χρησιµοποιο σαν οι πρόσφυγες για να ταξιδέψουν από την Τουρκία. Αυτοί που µπορούν να µπουν, χάρη στην αλληλεγγύη των Ελλήνων εργατών, όταν θέλουν να πάνε στη Γερµανία, ανακαλύπτουν ότι τα σύνορα της Μακεδονίας είναι κλειστά και οχυρωµένα µε συρ- µατόπλεγµα και στρατιώτες. Υπάρχουν εκατοντάδες που έχουν κολλήσει στα σύνορα, οι οποίοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας ζητώντας το άνοιγµα τους. Και η απόγνωσή τους είναι τέτοια, που έχουν ράψει τα στόµατά τους. Όπου να' ναι θα χιονίσει. Φωνάζουν ''αφήστε µας να µπούµε ή πυροβολήστε µας, αλλά µη µας αφήνετε να παγώσουµε και να πεθάνουµε απ'την πείνα στη µέση του πουθενά''. Η κατάσταση είναι τόσο καταστροφική που υπάρχουν αρκετοί πρόφυγες που θέλουν να γυρίσουν πίσω στη Συρία. Αυτό είναι το αντεπαναστατικό πλήγµα απέναντι στους πρόσφυγες που έφτασαν στην Ευρώπη, σπάζοντας το φράχτη της Συριακής επανάστασης. Θέλουν να υψώσουν ένα απροσπέλαστο φράχτη για να ολοκληρώσουν τη δολοφονία των µαζών. Και αφού το καταφέρουν, θα καταφύγουν σε σκληρότερες επιθέσεις στην ίδια τους την εργατική τάξη. Η Συρία βουτηγµένη στο αίµα είναι η µοίρα των µαζών σε ολόκληρο το Μάγκρεµπ και τη Μέση Ανατολή. Και αν αυτό δε σταµατήσει, οι ιµπεριαλιστικές δυνάµεις θα επιβάλλουν την ίδια µοίρα στην Ευρωπαϊκή εργατική τάξη. Γι'αυτό σήµερα αυτό που χρειάζεται είναι µεγαλύτερη ταξική αλληλεγγύη των Ευρωπαίων εργατών, όπως έχει γίνει ξανά. Ανοίξτε τα σύνορα! Ίσα δικαιώµατα στην ιθαγένεια, εργασία και συνδικάτα για όλους τους πρόσφυγες και τους µετανάστες! *όπως ο Μπους το 2001 για τους δίδυµους πύργους. Leandro Hofstadter 25/11/2015

8 8/Ελέφαντας Το hip hop είναι µορφή έκφρασης... όπως το θέατρο η ζωγραφική η λογοτεχνία κ.α. και κάθε µορφή έκφρασης προάγει τον πολιτισµό... Από τη δεκαετία του '90 και τα σχολικά τους χρόνια τις µέρες της καφετέριας "ROXY" στον Βύρωνα, όπου αναπτύχθηκαν η κουλτούρα του δρόµου και του hip hop, µέχρι και σή- µερα, όπου µε την παρουσία τους στηρίζουν το αντιφασιστικό και αυτοοργανωµένο κίνηµα, ο Ψ η Mentira και ο Dj Differ, είναι από τους πλέον ενεργούς µουσικούς της hip hop στις γειτονιές. Στη συζήτησή µας, µιλάνε για την underground σκηνή, την εµπορευµατοποίηση, το δρόµο και τα βιώµατά τους, το αντιφασιστικό κινηµα κ.α. τονίζοντας παράλληλα ότι η µεγάλη ανάπτυξη της σκηνής στην περιοχή µας οφείλεται στην αλληλεγγύη µεταξύ των µουσικών. Έχετε µεγαλώσει στην ίδια γειτονιά,τι θα λέγατε για αρχή να ανασύρουµε µνήµες... απο πότε λοιπόν γνωρίζεστε; Differ: Γνωριζόµαστε πολλά χρόνια. Θυµά- µαι πρώτη φορά άρχισα να βλέπω τον Ψ από µια συναυλία στην πλατεία Φατσέα το Η πρώτη συναυλία των Terror X Crew, µαζί µε FFC κ.α. Ήταν και η πρώτη που είχα πάει στη ζωή µου, είχα γνωρίσει πολύ κόσµο. Ήµασταν βέβαια πολύ λίγα άτοµα τότε, καµιά εικοσαριά όλη η κοινότητα φανταστείτε, σε όλη την Αθήνα... Mentira: Εµείς είµαστε απο το ξεκίνηµα της φάσης µε τα παιδιά. Στάθηκα πολύ τυχερή που η πρώτη µου επαφή µε το hip hop έγινε µέσα από τη γνωριµία µου µε δύο πολύ αξιόλογους ανθρώπους που τους υπεραγαπάω και εκτιµώ, τον Πυροβάτη και τον Differ. Το έχουµε προλάβει από όταν άρχισε να εξαπλώνεται. Άσε που για να βρεις hip hop συναυλία τότε, έτρεχες πολύ µακρυά. εν υπήρχε κίνηµα, ήµασταν διασκορπισµένοι. Φαντάσου θυµάµαι τον Ψ, γιατί ήµασταν στο ίδιο σχολείο, να µου λέει "µαλάκα βρήκα φαρδύ τζιν", θυµάσαι; εν υπήρχαν, πηγαίναµε στο Μοναστηράκι, στην αµερικανική αγορά, και αν έβρισκες... και εκεί ήταν που συναντούσες τους άλλους από τις υπόλοιπες περιοχές, εκεί ή στα δισκοπωλεία...για αρχές ενεννήντα µιλάµε τώρα. Λίγο αργότερα κάπου στα δεκαοκτώ γνώρισα έναν άνθρωπο "εγκυκλοπαίδεια" για το hip hop που µου έµαθε µέσα από την δική του στάση ζωής να εκφράζοµαι ελεύθερα, να µη φοβά- µαι να σέβοµαι τον εαυτό µου και τους γύρω µου να στηρίζω όσους έχουν ανάγκη να µην εξαγοράζοµαι να πορεύοµαι µε αξιοπρέπεια, και που έχω την τιµή να είναι δίπλα µου ακόµα και σήµερα (σε αγαπάω πάρα πολύ και σε ευχαριστώ) τον Loyalty!!! Ψ: Έτσι λοιπόν, όλοι σιγά σιγά γνωριζόµασταν και ο καθένας έφτιαχνε τη φάση του, εγώ έζησα και την φάση του underground underground, ξεκάθαρα. εν υπήρχε κάτι άλλο για κανέναν λόγο. εν υπήρχαν οι δισκογραφικές. Μετά, το επόµενο σκαλί ήταν που έπεσαν οι δισκογραφικές όλες πάνω στις πρώτες µπάντες. Άντε να ήµασταν δέκα τότε το πολύ. Κάποιοι πήγαν, κάποιοι δεν πήγαν... έγινε ένα άνοιγµα, προς τον κόσµο που δεν είχε ιδέα ότι υπάρχει αυτή η µουσική. Έτσι άρχισαν να παίζουν και κάποια βιντεοκλίπ.τώρα είναι πολύ εύκολο να γίνει κάτι γνωστό, τότε ήταν άλλα τα δεδοµένα. Πάντα υπήρχε δηλαδή και η µία και η άλλη Συνέντευξη πλευρά. Μετα όρµηξαν όλοι, έγινε µια σαλα- µούρα, και µετά από χρόνια νοµίζω ότι πλέον έγινε ένα καλό ξεσκαρτάρισµα. Ποιοι είναι από τη µία και ποιοι από την άλλη. Το τι κάνει ο καθένας και ποιο είναι το επίπεδο αυτής της µουσικής... Νοµίζω εγώ... Μιας και για αρκετούς απο εµάς αυτά δεν είναι και τόσο γνωστά, θα θέλαµε να µείνουµε λίγο ακόµα στο παρελθόν και να ρωτήσουµε πώς και συναντηθήκατε µε τη σκηνή αυτή; Differ: Τα πρώτα µου ακούσµατα ήταν του Hard Rock και Rock. Κάποια στιγµή γύρω στα δώδεκά µου, µου έκανε αίσθηση ο ήχος της ραπ µουσικής. Κυρίως από τους Run- D.M.C και τους Beastie Boys, που έτυχε να τους δω σε µια ταινία. Είχα ακούσει και κά- τροµοκρατία είναι οι ποιες κασέτες εδώ γύρω από FFC µε ελληνικό στίχο, και άρχισα τότε λόγω του κοινωνικού µηνύµατος να καταλαβάινω ότι συσχετίζοµαι κάπως. Είναι αυτό που µ' άρεσε. Η επιρροή ήρθε κυρίως το 1995, όταν είχα πάει µε φίλους στη Λεωφόρο Βουλιαγ- µένης να παρακολουθήσω έναν διαγωνισµό djs το D.M.C. στο La Mamounia. Όταν είδα αυτήν την παρουσίαση... τον θόρυβο, το βινύλιο, τον κόσµο πως πρόσεχε, και τι έκαναν οι djs, τις τεχνικές...αυτό το πράγµα µε κέρδισε. Ο συνδυασµός δηλαδή του µηνύµατος µε τη δηµιουργικότητα. Επίσης, είχα µια τάση να µαζεύω δίσκους απο παλιά...µίκτες, πικ απ... έφτιαχνα κάποιες κασέτες ακόµα και χωρίς µίκτη, όταν αράζαµε µε την παρέα. Στην αρχή κόλλαγα πολύ κοντά τα κοµµάτια στην κασέτα ώστε να µην κάνει κενό. Mentira: Η πρώτη φορά που άκουσα hip hop ήταν στην τηλεόραση και φυσικά δεν ήταν ελληνικό. Γούσταρα το ρυθµό, το flow, την ελευθερία λόγου και τον τσαµπουκά του...γενικά όλη αυτή την ενέργεια. Λίγο αργότερα σκάσανε στα χέρια µου και οι πρώτες κασέτες από ελληνικές πλέον µπάντες εκείνης της εποχής όπως FFC, Μεντζέλος (χαχαχα) (Είµαι Βρωµίλος) κοµµένη η πλάκα...και άλλους... Ψ: Εγώ έχω δει όλη την ταινία του ελληνικού hip hop. Όλο το έργο. Έχω χάσει ίσως τους πρώτους breakdancers τη δεκαετία του '80, απλά εκεί, αυτό που είπε στην αρχή και ο Differ, και εµένα η πρώτη µου συναυλία ήταν αυτή στη Φατσέα. Να ξέρετε ότι ήταν πολύ δύσκολο να βρεις σε µια συνοικία τότε και δεύτερο και τρίτο να ακούει τη µουσική σου...και όµως έκατσε τότε στο Βύρωνα να είµαστε µπόλικοι από τότε και λόγω του ότι ήταν τα πρώτα συγκροτήµατα εδώ, ήταν και η "ROXY" η καφετέρια που µαζευόταν ο κόσµος για να χορέψουν Break dance ή µε ποδήλατα ή Skate υπήρχε µία ταση τέτοια. Στοιχεία που δεν ήταν βέβαια στην κουλτούρα του hip hop αλλά συνδυάστηκε και στην Ελλάδα και γενικά στην Ευρώπη, το hip hop, εννοώ µε το Bmx και το Skate. εν έχουν βέβαια καµιά σχέση. Differ: Έχει τη λογική βέβαια ότι είναι δρόµος και αυτό... Ψ: Ναι, η street κουλτούρα. Ήταν και αυτοί τότε περιθωριακοί. Γιατί από το περιθώριο ξεκίνησε το hip hop. Όπως σε όλες τις χώρες, έτσι και εδώ, αλλά εδώ παρέµεινε για περισσότερα χρόνια έτσι. Γιατι όπως ξέρουµε η Ελλάδα καθυστερεί να µπαίνει λίγο σε καινούργιες καταστάσεις, φιλοσοφίες... και το hip hop δεν είναι µια µουσική που την αντιµετώπισαν πολλοί σαν µόδα. Είναι µια µουσική που ήρθε για να µείνει. Φέτος κλείνει τα 41 χρόνια. Differ: Σαν κίνηµα όµως, γιατί αυτό που λέµε ήχος (hip hop sound) είναι λίγο παλιότερο ένα- δύο χρόνια πιο πριν. (Σαν κίνηµα µε τα τέσσερα στοιχεία εννοούµε dj, m.c, breakdance, grafity είναι τα στοιχεία της hip hop κουλτούρας και εξελίσσονται µαζί.) Έχει να κάνει µε το πώς ξεκινάει το hip hop στο Μπρόνξ και πως το βλέπει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά. Μπορεί το κάθε στοιχείο να υπάρχει εκτός από αυτό που λέγανε τότε hip hop µόνο του και αυτόνοµα, άλλα έχει να κάνει µε τη σύµπραξη κυρίως για κάποιο κοινό σκοπό, στο πλαίσιο κάποιας εκδήλωσης, κάποιας προπαγάνδισης, συναντιέται η µουσική, µε το χορό,το λόγο..την τοιχογραφία... και γίνεται... Κάνατε λόγο για την underground σκηνή, θα λέγατε ότι είστε όλοι κοµµάτι της και τι είναι για εσάς το underground; Ψ: Αυτό τώρα, είναι σχετικό. Προσωπικά δεν θα έλεγα ότι είµαι τόσο underground. Θεωρώ οτι εχει να κάνει µε όλο το life style του καλλιτέχνη. Αν είσαι εκεί, γράφεις τα βιώ- µατά σου... είτε γράφεις τις µπούρδες που γράφω εγώ, τραγούδια χαβαλέ. Αλλά και ο χαβαλές είναι µέσα στη ζωή µου, και γι αυτό και τα γράφω, και µ' αρέσει σε µια συναυλία τόσο να προβληµατίσω όσο και να κάνω τον κόσµο να γελάσει. Μ' αρέσει να καλύψω ένα ευρύ φάσµα όπως έτσι είµαι και εγώ. Θα πούµε λοιπόν τις βλακείες µας, θα κάνουµε χαβαλέ, και όντως θα τα βάλουµε κάτω και θα πούµε και πέντε πράγµατα που "πρέπει" να ειπωθούν. Differ: Για εµένα το underground ξεκινάει απο τη γειτονιά και το µικρό home studio. Στο ραπ όµως συναντάµε σε σχέση µε άλλα είδη, όπως κάποια ηλεκτρονικά είδη µουσικής, που µπορεί να γεννιούνται και αυτά σε ενα υπόγειο, µια τάση λαϊκού κινήµατος. ηλαδή θέλει να απευθυνθεί στον κόσµο να περάσει ιδέες, να µιλήσει. Θα έλεγα ότι το hip hop συνολικά ξεκινάει απο το underground αλλά βγαίνει προς τα έξω, ανεβαίνει στο ισόγειο µε τρόπο που ανταγωνίζεται κάπως την εµπορευµατοποίηση. Είναι παράλληλα και λαϊκό κίνηµα, όπως ανέφερα, οπότε έχει ως στόχο κάπως, ξεκινώντας από το υπόγειο να τα φέρει όλα στο ισόγειο. Να ανέβει και αυτό στο ισόγειο αλλά να κατεβάσει και τα µεγάλα ονόµατα τα εµπορευµατικά. Να τα ανταγωνιστεί... Mentira: Είναι στην προσωπική κρίση του Συνέντευξη µε την Mentira τον καθενός το που θέλει να φτάσει και που θέλει να το πάει το underground. Το που φτάνει επίσης και πως επηρρεάζει αυτούς που θέλει να επηρεάσει. Για εµένα είναι το να είσαι αληθινός και ενεργός, να µην ξεπουλιέσαι. Πριν λίγο καιρό µας πλησίασαν κάποιοι δηµοσιογράφοι απο το VICE για να πάρουν έγκριση να προβάλλουν κάποια πλάνα µας που είχαν τραβήξει από τη συναυλία δίχως άδεια. Όλα τα µέλη του MWP αρνήθηκαν. Μετά από κανένα µήνα µου έκαναν προσωπική πρόταση από την ίδια εκποµπή να δώσω συνέντευξη µαζί µε άλλες γυναικείες φωνές του hip hop.η απάντηση µου ήταν πάλι ΟΧΙ!!! Αν έλεγα ναι, θα συνέχιζα να θεωρούµαι underground; Πιστεύω και πολύ "ψηλά" να φτάσεις, να σε ξέρει όλη η Ελλάδα, αν θες να µείνεις underground, παρα- µένεις. Για να φέρω ένα παράδειγµα, ετοιµάζουν ένα ρεπορτάζ για το Mentira Witch Project όπου υπάρχει η σκέψη να παίξει στο µουσείο Μπενάκη. Αν αυτό τελικά γίνει και παίξει και εκεί, εµείς θα σταµατούσαµε να είµαστε αυτό που είµαστε; Όλοι ξέρουν τα βιώµατά µας. Το δείχνουµε καθηµερινά µε τις πράξεις µας. Εδώ σήµερα, κάνουµε τη συζήτηση για το πως εξαπλώνεται η σκηνή και στον κόσµο έξω από εµάς. Θα είναι µια ευκαιρία να µάθουν και άλλοι για το τι κάνουµε, που δεν έχουν ζήσει τα πράγ- µατα και να τα γνωρίσουν. Τώρα θα µε ρωτήσεις ποια η διαφορά ανάµεσα στο ρεπορτάζ του Μουσείου Μπενάκη και του VICE; Το Μουσείο Μπενάκη είναι ένας τόπος που προάγει τον πολιτισµό και τις διάφορες µορφές τέχνης. Το VICE είναι µία εκποµπή (αξιόλογη µεν) που στηρίζει τα συµφέροντα όλων αυτών που πολεµάω. ίνοντας συνέντευξη στο VICE θα ήταν σαν να ξεπουλάω τα πιστεύω και τις αξίες µου...σαν να ξεπουλάω το δρόµο!!! Θα γινόµουν αυτοµάτως ένα προϊόν για να πουλήσει ο ΑΝΤ1 διαφηµίσεις για σερβιέτες, ξεσκονόπανα και καθαριστικά. Θα είχε το δικαίωµα να κόψει και να ράψει τα λόγια µου ανάλογα µε το συµφέρον του και να µε "πουλήσει" όπως, όπου και όποτε ήθελε!!! Από την άλλη, θα ήµουν διάσηµη. ιάσηµη σε ποιους;; Ο δρόµος δεν µπαίνει στα σαλόνια. Κάθεται απ' εξω."τροµοκρατία είναι οι ιδέες στα σαλόνια σας και τα πιστεύω Η hip hop αποτελεί στο σύνολό της µια µορφή πολιτισµού και πάντα ο πολιτισµός ήταν το αντίδοτο ενάντια στους απάνθρωπους εθνικισµούς και τα τυραννικά ολοκληρωτικά καθεστώτα

9 9/Ελέφαντας κρεµασµένα στα µπαλκόνια σας"... Έχετε κάποια κριτήρια όταν σας ζητάνε να στηρίξετε µε τη συµµετοχή σας µια συναυλία σε κοινωνικούς χώρους, όπως στέκια και καταλήψεις; Mentira: παίζουµε όπου αξίζει. Όπου µας αγαπάνε και τους αγαπάµε... Ψ: Συµφωνώ. Βέβαια εγώ παίζω και σε µαγαζιά, γιατί ψευτο-συντηρούµαι έτσι από αυτό. Αν µπορείς να πεις, οτι µπορεί κάποιος να συντηρηθεί ο οποίος δεν δίνει στον κόσµο αυτό που θέλει και παίζει το δικό του. Κάνεις αυτό που σου αρέσει για να εκφραστείς, όχι για τον κόσµο. Η ελευθερία της έκφρασής σου και µόνο έγκειται σε αυτό. Mentira: Με λίγα λόγια σας λέει οτι άνετα βγάζει ενα κοµµατάκι που γίνεται hit σε όλη ιδέες στα σαλόνια σας Ψ και τον Dj differ την Ελλάδα. Άνετα. Αλλά δεν το προτιµάει. Παλεύουµε στα δύσκολα... Ψ:...λέµε τώρα, µπορεί και όχι. Προτάσεις πάντως έχουν υπάρξει. Πάνω κάτω ξέρεις ποιούς στίχους µπορεί να πεις για να τραβήξεις την πιτσιρικαρία ας πούµε... Mentira: ναι, να τους πασάρεις µια χαρά και να βγάλεις το χρήµα γρήγορα. Είναι πολύ εύκολο, πάρα πολύ εύκολο και ειδικά για εµάς µετά από τόσα χρόνια. Είναι θέµα επιλογής... Αν θέλαµε όλοι θα 'χαµε φράγκα και θα συντηρούµασταν. Όχι να ψευτο-συντηρούµασταν που είπε. Μόνο και µόνο απο τη µουσική. Όµως δεν το κάνουµε ρε φίλε. ουλεύουµε όλοι σαν τα σκυλιά για να επιβιώσουµε, τρώµε σκατά, αλλά είµαστε κολληµένοι στα πιστεύω µας. Τα οποία είναι; Mentira: Ο δρόµος. Τα βιώµατά µου... µα πως θα πουλήσω ρε φίλε αυτό που έχω ζήσει και πιστεύω τόσα χρόνια,και θα πάω στο άλλο που κράζω; εν κρίνω αυτούς που παίζουν σε µαγαζιά. Όχι. Μπορείς να παίξεις σε µαγαζιά οποιαδήποτε στιγµή. Όποιος γουστάρει, αλλά να παίξεις σωστά, όµορφα. ηλαδή, στηρίζω τα πιστεύω µου, είµαι εκεί όταν οι δικοί µου άνθρωποι µε έχουν ανάγκη να στηρίξω το δικό µου το κίνηµα, και παίζω και στα µαγαζιά,ναι, γιατί είµαι και εγώ άνθρωπος και πρέπει κάπως να επιβιώσω. Ο ζωγράφος πουλάει τις ζωγραφιές του για να επιβιώσει, ο µαραγκός φτιάχνει τραπέζια, τέχνη δεν είναι και αυτό; Εγώ βάφω, άλλοι βάφουν τοίχους, εγώ πρόσωπα. Το πουλάω αυτό που κάνω, δεν είναι ότι επειδή το πουλάω δεν το αγαπάω αυτό που κάνω. Το λατρεύω. Μια ζωή απο πιτσιρίκα επαγγελµατικό µακιγιαζ κάνω.και τη µουσική τη λατρεύουµε εννοείται. Θα έκανα µουσική και ας µε ακούγανε µόνο οι πέτρες. εν µε νοιάζει να µε ακούσει κάποιος άλλος. Σε τέτοια φάση. Αλλα το να παίρνεις από αυτό που αγαπάς και εσύ κάτι δεν είναι κακό, αρκεί να το κάνεις µε σεβασµό και αξιοπρέπεια. Ψ: Πρέπει να προσέχεις, να σέβεσαι. Κοιτάς ποια είσοδος θα µπει, αν µπει είσοδος. Εγώ κοιτάω µέχρι και την τιµή της µπύρας. εν θέλω να παίζω σε µαγαζιά που θα έχουν Συνέντευξη πέντε ευρώ την µπύρα για παράδειγµα. Θέλω να είναι χαµηλή η τιµή της σε συναυλίες. Είναι κάποιες λεπτοµέρειες που εντάξει βλέπει και ο άλλος ότι δεν βγάζεις, όταν βάζεις πέντε ευρώ εισιτήριο και έχεις και µπύρα µέσα και παίζετε πέντε µπάντες. Τι βγάζεις; Επι της ουσίας βγάζεις το τρέξιµό σου. Είναι όµως η ηθική ικανοποίηση να πεις έβγαλα και ένα χαρτζιλίκι από µια συναυλία που εδώ πιστεύω ότι όλοι µας περισσότερα λεφτά έχουµε δώσει στη µουσική, παρά έχουµε πάρει... Mentira: και ούτε λέµε επίσης να παίξεις µε κάποιον που είναι καταπουληµένος και αύριο να βγεις στην αυτοοργανωµένη σκηνή να στηρίξεις. Υπάρχουν κριτήρια. Για εµένα το πρόβληµα είναι να ξεκινήσει κάποιος απο την σκηνή µας, και εφόσον φτάσει σε σηµείο να εξαπλώσει τη µουσική του, να φύγει από τη σκηνή αυτή και να πάει να παίζει σε µαγαζιά µόνο.το κοινό δεν έχει µνήµη τριών µηνών. εν µπορείς να χρησιµοποιείς τον κόσµο σήµερα, να το παίζεις δρόµος, underground, σε όλα µέσα και στηρίζουµε κλπ κλπ και αύριο εαν δεν έχεις είκοσι ευρώ, να λες δεν µπαίνεις. Κάτσε δηλαδή, όποιος το κάνει αυτό, δεν είναι άνθρωπος. εν έχει πιστεύω, δεν έχει αξίες. Είναι ένα ψέµα!. Differ: Συµφωνώ γενικότερα. Όλη η ουσία δεν ειναι το αν παίζεις σε µαγαζιά ή όχι. εν θεωρώ καλό επίσης να βλέπεις τη µουσική οτι είναι µόνο για τα λεφτά, έτσι δεν την ευχαριστιέσε. Οι ανάγκες που έχεις είναι τόσες πολλές που εξελίσσονται µέσα στην εποχή που είναι πολύ δύσκολο να πεις οτι το κάνω µόνο σε αντιεµπορευµατικό µόνο σε καταλήψεις για να µπορέσεις να καλύψεις τις ανάγκες,αν βέβαια θες να το κάνεις ανταγωνιστικό µε το εµπορευµατικό. εν συµφωνώ µε τη λογική της κερδοσκοπίας, το να καλύψει τις ανάγκες σου δεν είναι κακό. Να κάνεις µια συναυλία πχ για να πάρεις δύο µόνιτορ ή έναν υπολογιστή καλό για το στούντιο...από την άλλη είµαστε σε µια χώρα που έχει από τα πιο σκληροπυρηνικά DIY underground. Αν κάνεις ένα πάρτι ας πούµε στα πανεπιστήµια και δεν είναι για κάποιο σκοπό, για αλληλεγγύη κλπ, πάλι εµπορικό θεωρείται... όπως και το δύο ευρώ η µπύρα σε ένα πάρτι στην Ελλάδα θεωρείται εµπορικό, αυτό δεν είναι κακό, καλό είναι γιατί έτσι είναι περισσότερο βιωµατικό πιο συνειδητό και γενικότερα όλες αυτές οι δυσκολίες σε κάνουν να προχωράς παραπέρα. Πώς εξηγείται την παράδοση που έχει το hip hop στον Βύρωνα, που οφείλεται αυτό το φαινόµενο; Ψ: Ο Βύρωνας πάντα γένναγε µουσική, υπήρξε πυρήνας και σε άλλα είδη. Είτε θες από τις εποχές του ρεµπέτικου είτε θες µετά µε το Rock, µε οποιαδήποτε µορφή µουσικής, µέχρι και µε τα παλιά λαϊκά. Και ο Στράτος ιονυσίου εδώ έµενε. εν είναι τυχαίο ότι έχει γίνει αυτό το πράγµα µε τις µουσικές εδώ πέρα, είναι θέµα κουλτούρας ή θέµα τοποθεσίας... Mentira: Πήγαινε στα παλιά τα χρόνια να δεις ποιοί ήρθαν εδώ πρώτοι, δεν ήταν πλούσιες οικογένειες. Ήταν πρόσφυγες. Ψυχές που δεν έµεναν ποτέ ήρεµες, όλο ψαχνόντουσταν...οι βυρωνιώτες µοιράζονται την ψυχή τους, εκφράζουν όλα τους τα συναισθήµατα µε τη µουσική... Ψ: αν δεις και τα περισσότερα παιδιά που είναι εδώ πέρα είναι ανοιχτοί και ζεστοί στο να συνεργαστεί και να βοηθήσει ο ένας τον άλλον, δεν υπάρχει ανταγωνιστικότητα. εν έχουν κυνηγήσει το προσωπικό τους συµφέρον, οπότε αυτό είναι ένα καλό βήµα για να φτιαχτεί µια σκηνή που µπορεί να µην είµαστε όλοι κολλητοί ή αδέρφια αλλά υπήρξε αλληλεγγύη για να στηθεί αυτό το πράγµα στα πρώτα βήµατά του, και στο να συνεχιστεί βέβαια.. Και τώρα ακόµα φίλοι εί- µαστε όλοι νοµίζω. Differ: Η περίοχή ήταν ενδιάµεσα και σε δύο κόσµους. εν ήταν ούτε πολύ πλούσιοι, ούτε πολύ φτωχοί. 'Οταν δεν είσαι στο κατώτερο κατώφλι του προλεταριάτου, και δεν είσαι βεβαρυµένος µε πολλά γύρω από την επιβίωση έχεις το χρόνο να ασχολείσε µε τη µουσική. Θα µου πεις τώρα, και πως το hip hop γεννήθηκε από το προλεταριάτο και τους µετανάστες και εκεί είναι η µεγάλη διαφορά όταν λέµε προλεταριάτο στις ιµπεριαλιστικές χώρες το κατώτερο κοινωνικό στρώµα, αυτό αντιστοιχεί µε το πιο µικροµεσαίο εδώ πέρα, στις µικρότερες ας πούµε χώρες σε ανάπτυξη. Τεχνικά ποια στυλ του hip hop αντιπροσωπεύετε; Differ: Το αντισυστηµικό αυτό που πηγάζει µέσα απο τα εγχειρήµατα αντιπληροφόρησης που έχει ως στόχο στο να χτυπήσει το σύστηµα hit and rap οπως λέµε µερικοί σύντροφοι. Mentira: Αυτό που εκφράζει την αντίσταση, την οργή, τη χαρά, τη λύπη, την αγανάκτηση και την αλληλεγγύη µας...τη φωνή του δρό- µου!! Ψ : εν έχω κάποιο συγκεκριµένο.ανάλογα τη διάθεση βγαίνει και το στυλ. Και η γνώµη σας για την hip hop σκηνή στην Ελλάδα; Τι θα θέλατε εσεις να είναι διαφορετικό; Differ: Να ανακατευθεί και µε άλλα µουσικά είδη να δωθεί περισσότερο χώρος στου djs να γίνονται πιο πολλά free party και dj battles Mentira: Να σταµατήσει να είναι υποχείριο ατόµων που εκµεταλλεύονται την απήχηση του για προσωπικό συµφέρον. Nα εκφράσει σε µεγαλύτερο βαθµό τα βαθύτερα συναισθήµατα προβληµατισµούς και ανησυχίες των ανθρώπων. Nα τους προβληµατίσει να τους κινητοποιήσει. Aρκετά κοιµηθήκαµε... έχουµε υποχρέωση να αφυπνήσουµε τον κόσµο. Ψ: Καλή και πλήρης η σκηνή.υπερπλήρης θα έλεγα.θα µπορούσαµε να είµαστε και λιγότεροι.χαχαχαχαχα Η επόµενη ερώτηση απευθύνεται κυρίως προς την Mentira, µιας και γνωρίζουµε την ευαισθησία της για το ζήτηµα. Η θέση σήµερα της γυναίκας στο ελληνικό hip hop φαίνεται να είναι καλύτερη απ' ότι στο παρελθόν, ωστόσο εσύ απο όσο έχουµε συζητήσει δεν είσαι ευχαριστη- µένη, για ποιούς λόγους και τι θα ήθελες περισσότερο; Mentira :Αυτό που θα ήθελα είναι να δοθεί περισσότερος χώρος στη γυναικεία φωνή, αλλά ουσιαστικός χώρος. Όχι ξεπέτες, ίσα για να λέµε ότι ακούγεται περισσότερο η γυναικεία φωνή. Ο σεξισµός δυστυχώς υπάρχει και είναι ανάµεσά µας. Ακόµα και σήµερα η γυναίκα που ραπάρει πρέπει να αποδείξει την αξία της σε πολύ µεγαλύτερο βαθµό από ότι ο άντρας. Πχ, πρίν λίγο καιρό είχε διοργανωθεί ένα live για την υποστήριξη του γυναικείου πληθυσµού των Ζapatistas, θα περίµενε κανείς να έχουν προσκληθεί περισσότερες από ΚΑΜΙΑ γυναικείες φωνές!!! Με τις κοινότητες LGBT τι γίνεται σε αυτό το θέµα; Υπάρχει οµοφοβία στους κύκλους σας ή στο κοινό; Differ: Το hip hop µεταφέρει τα κοινωνικά βιώµατα. Τα πρώτα χρόνια υπήρχε µια τέτοια τάση,λόγω του ότι δεν ήταν η µουσική της ντίσκο... δεν ήταν ο κόσµος πιο χαλαρός, προέρχεται απο το δρόµο υπήρχε µια σκληροπυρηνική µατσίλα... αλλά όπως εξελίσσονται οι κοινωνίες και αυτό ξεπερνιέται, έτσι ξεπερνιέται και στη µουσική. Ένα κίνηµα LGBT το οποίο αναπτύσσεται πετυχαίνει πράγµατα. Έτσι και στο hip hop υπάρχουν τάσεις οι οποίες δεν γίνονται τόσο γνωστές ή γίνονται σιγά σιγά γνωστές. Βγαίνουν και φωνές προς τα έξω εννοώ που µιλάνε και για αυτά τα ζητήµατα. Στην πλατεία Βαρνάβα όπου υπήρξε ενα περιστατικό οµοφοβίας, κοσµός του hip hop, rap µαζί µε µια hip hop συλλογικότητα από τα Ιλίσια το souarap, κάναµε όλοι µαζί µια συναυλία όπου το στήριξαν όλες οι σεξουαλικότητες. Ήταν ο συνδιασµός του κλασσικού πάρτυ στη γειτονιά, πλατεία κλπ, και του καινούριου µηνύµατος βάση των αναγκών που εκφράζει η σηµερινή εποχή. Mentira: Όπως ο σεξισµός έτσι και η οµοφοβία είναι φαινόµενα που όσο και να θέλουµε να πιστεύουµε ότι υποχωρούν δυστυχώς ακόµα δεν έχουν εκλείψει από καµία κοινωνία πόσο µάλλον από την ελληνική!! Ψ: Το hip-hop είναι κοινότητα και αποτελείται από πολλά είδη ανθρώπων,είτε στους καλλιτέχνες,είτε στο κοινό.οπότε ο καθένας πράττει ανάλογα µε το µορφωτικό επίπεδό του. Αυτό όµως δε σηµαίνει ότι η µουσική µας εκφράζεται από τέτοιες απόψεις. Ποια είναι η άποψη σας για το σεξιστικό στίχο στο hip hop; Έχουν δηµιουργηθεί πολλές φορές παρεξηγήσεις γύρω από αυτό το ζήτηµα... Differ: Αυτό είναι κάτι που αποτελεί πρόβληµα... δεν είναι όµως πάντα σεξισµός πολλές φορές έχει να κάνει µε ύβρη απλά ή µεταφορικές έννοιες τρόπος του λέγειν όπως και να 'χει πάντως, είναι κάτι που έχει κουράσει όταν γίνεται κατ' εξακολούθηση, δεν πρέπει να γίνεται ανεκτό. Mentira: Όλα ξεκινάνε από την έλλειψη σεβασµού...αρχικά απέναντι στον εαυτό µας και εν συνεχεία απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό. Στη γυναίκα, στον αλλοδαπό, στον οµο- Ο Βύρωνας πάντα γένναγε µουσική, υπήρξε πυρήνας και σε άλλα είδη. Οι βυρωνιώτες µοιράζονται την ψυχή τους, εκφράζουν όλα τους τα συναισθήµατα µε τη µουσική...

10 10/Ελέφαντας Συνέντευξη φυλόφιλο...παντού και πάντα η ίδια ιστορία. Οι σεξιστές δεν αντιλαµβάνονται ότι όταν υποτι- µούν την οποιαδήποτε γυναίκα ουσιαστικά υποτιµούν κάθε µορφή γυναικείου φίλου που τους περιβάλλει. Την µάνα, την αδερφή την γιαγιά τους...τα ουρλιαχτά µου θα ακούγονται µέχρι να σκιστούν οι φωνητικές µου χορδές!!! Ψ: Νοµίζω ότι η απάντησή µου στην προηγούµενη ερώτηση καλύπτει και αυτή. Τι σας κρατάει τόσα χρόνια ζωντανούς στη σκηνή και σας κάνει να συνεχίζετε, υπάρχει ηµεροµηνία λήξης; Mentira: εν υπάρχει µυστική συνταγή. Ούτε ηµεροµηνία λήξης. εν είµαστε προϊόν ούτε προς πώληση ούτε προς εκµετάλλευση. Απλά εκφράζουµε αυτό που νιώθουµε που µας προβληµατίζει που µας τροµάζει που µας εξοργίζει. Φαντάζοµαι ότι όσο υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που συντάσσονται µε τις απόψεις και τα πιστεύω µας θα είµαστε εκεί! Ψ : Ο κόσµος είναι η φόρτιση. Η µουσική είναι η ζωή µου,οπότε θέλω να πιστεύω ότι θα λήξουνε παρέα. Μιας και είστε ενεργό κοµµάτι του αντιφασιστικού αγωνα στις γειτονιές, από την άποψη ότι έχετε στηρίξει αρκετά φεστιβάλ ενάντια στον φασισµό, ποιά ειναι η συµβολή κατά τη γνώµη σας του hip hop στο αντιφασιστικό κινηµα τόσο στην εγχώρια σκηνή όσο και σε αυτή του εξωτερικού; Differ: Η hip hop αποτελεί στο σύνολό της µια µορφή πολιτισµού και πάντα ο πολιτισµός ήταν το αντίδοτο ενάντια στους απάνθρωπους εθνικισµούς και τα τυραννικά ολοκληρωτικά καθεστώτα Mentira: Το hip hop είναι µορφή έκφρασης όπως το θέατρο, η ζωγραφική, η λογοτεχνία κ.α. και κάθε µορφή έκφρασης προάγει τον πολιτισµό...απλά το θέµα µε το hip hop είναι ότι ο στίχος του αγγίζει πιο εύκολα όλα τα κοινωνικά στρώµατα ακόµα και αυτά που δεν έχουν την απαιτούµενη παιδεία για να αναγνωρίσουν τέτοια µηνύµατα σε ένα πίνακα ζωγραφικής ή σε ένα θεατρικό κοµµάτι. Με απλά λόγια εκπροσωπεί τα λαϊκά στρώµατα απλά και ωµά!! Ψ :Hip-hop και αντιφασισµός πάνε µαζί. Εσύ Ψ ήσουν ένας από τους διοργανωτές του φετινού Rap Monsters Festival, του φεστιβάλ Rap στη µνήµη του Π. Φύσσα, το οποίο έγινε στο Σκοπευτήριο Καισαριανής. Κατ' αρχάς θες να µας µιλήσεις για την εµπειρία σου αυτή, και αν δεν σε φέρνουµε σε δύσκολη θέση να κάνεις και µια σύγκριση µε την περσινή συναυλία στο Σύνταγµα όπου ήταν επεισοδιακή... Μαζεύτηκαµε πέντε-έξι άνθρωποι (φίλοι του) και είπαµε να κάνουµε κάτι για την µνήµη του Παύλου.Αυτό το κάτι ήταν η συνέχεια των φεστιβάλ που διοργάνωνε.το σκοπευτήριο της Καισαριανής επιλέχτηκε επειδή αποτελεί ένα µνηµείο-σύµβολο κατά του ναζισµού.ελπίζω όλοι να έµειναν ευχαριστηµένοι µε το αποτέλεσµα.εµείς από τη µεριά µας µείναµε πολύ ικανοποιηµένοι που ο κόσµος στήριξε και ήταν εκεί να φωνάξει δυνατά κατά του φασισµού και των δολοφόνων του.όσον αφορά την περσινή εκδήλωση δεν είµαι και ο πιο αρµόδιος να δώσω απαντήσεις γιατί δεν ήµουν στη διοργάνωση.ωστόσο ήµουν εκεί και ήταν ένα στενάχωρο γεγονός από πολλές απόψεις.ελπίζω µετά το φετινό να λύθηκαν ό,τι παρεξηγήσεις υπήρχαν και να συνεχίσουµε όλοι µαζί τον αγώνα κατά του φασισµου. Παρακολουθείς τη δίκη της χ.α. Άσχετα για το ποιές είναι οι δικές µας απόψεις για το ζήτηµα, εσύ περιµένεις κάτι από όλη αυτή τη διαδικασία, σε έχει σηµαδέψει η εµπειρία σου από τα δικαστήρια; Είσαι ευχαριστηµένος ας πούµε ή έχεις παράπονα απ όλο αυτό; Πηγαίνω όσο µπορώ,χωρίς βέβαια να τρέφω αυταπάτες ότι µπορεί να γίνει κάτι µέσα από όλη αυτή τη διαδικασία.ο φασισµός είναι δεκανίκι του συστήµατος,οπότε δε µπορείς να περιµένεις κάτι ουσιαστικό.από εκεί και πέρα στηρίζουµε την οικογένεια; γιατί όπως καταλαβαίνετε το κλίµα δεν είναι και το καλύτερο εκεί µέσα. Το dj Differ, προέρχεται απο τη δισκοτεχνία, από τους djs. Το D το αρχικό ταιριάζει µε τη λεξη DJ και έχει να κάνει µε την προσπάθεια που κάνει κάποιος dj να ΙΑ- ΦΕΡΕΙ. Αν ο οδηγός του αυτοκινήτου λέγεται sofer η driver, ο οδηγός των δίσκων? Η δισκοτεχνία για τον Differ, είναι ίσως από τα ενακτήρια στοιχεία αυτής της κουλτούρας. Όπως ξεκινάει και πως εξελίσσεται το σύγχρονο rap. Η οµιλία µε ρυθµό και ρίµες, αλλά ο ρυθµός βγαίνει µέσα από το δίκυκλο, το δίτροχο και όλες τις µορφές που παίρνει βέβαια...ξεκινάει µε δύο δίσκους βινυλίου, αλλά εξελίσσεται σε διάφορες µορφές. Μπορεί ψηφιακά ή µέσω κοµπιούτερ sampler ή συνδυαστικά, σε περισσότερους τροχους. Ο Ψ όταν ήταν πιτσιρικάς και λίγο "καγκουράκος" λεγόταν Ψυχοπαθής. Μετά, µεγαλώνοντας, έµπλεξε µε ψυχολογικούς στίχους και το "έκοψε" σε Ψ.Η τελική ερµηνεία είναι το ψυχοάτοµο Ψ µηδέν. Το Mentira σηµαίνει ψέµα. Έρχεται στην κόντρα, είναι πέρα για πέρα αντιφατικό και κατά κάποιο τρόπο εξευµενιστικό... Πήρε το όνοµά της από αυτό που απεχθάνεται περισσότερο. Προσωπικά σιχαίνοµαι το ψέµµα, τους ψεύτικους ανθρώπους τις ψεύτικες ιδεολογίες. Αποζητώ την αλήθεια όσο πικρή και αν είναι. Η αλήθεια σου δίνει το δικαίωµα της επιλογής..µπορείς βάσει αυτών που γνωρίζεις να επιλέξεις τον τρόπο που θα χειριστείς µία κατάσταση και κατ'επέκταση τον τρόπο ζωής σου. Το ψέµα σε ακινητοποιεί. Κάθε φορά που πας να το προσεγγίσεις µεταφορφώνεται. Είναι σα να βαδίζεις σε κινού- µενη άµµο. Σε αποσυντονίζει...σε υπνωτίζει...μπορώ καλύτερα να αντιµετωπίσω την αλήθεια όσο σκληρή και αν είναι παρά ένα ψέµα. Το όνοµα της µπάντας το Mentira Witch Project, ίσως να µπερδεύει λίγο, καθώς έχεις ψεύτικο, µαγικό και πρότζεκτ. Είναι όµως ό,τι πιο αληθινό έχω ζήσει αυτό το ψέµα.. ολο...όταν διαλυθήκαµε σαν "Οµερτά" και είπαµε να συνεχίσουµε µε τον Differ µια καινούρια µπάντα και να βάλουµε καινούργια µέλη, ο Differ πρότεινε αυτό το όνοµα, ενώ εγώ δεν ήθελα. εν αισθανόµουν άνετα.μου φαινόταν πολύ εγωιστικό και εγωκεντρικό.πιστεύω ακράδαντα στην οµαδικότητα,όµως µετά ο Differ µου είπε ότι µιλάµε για project και όχι µόνο για την Mentira. Η όλη ιδέα του project ήταν να δώσουνε βήµα σε νέους ανθρώπους και να συνεργαστούνε µε άλλες µπάντες και από το hip hop και από άλλα είδη µουσικής...και άλλες µορφές έκφρασης του δρόµου. Έτσι η µπάντα συνεχώς θα εξελισσόταν. Γενικά µισώ την στασιµότητα. Θα µπορούσαµε να κάνουµε πειραµατισµούς. Να βοηθήσουµε νέα παιδιά και να νιώσουµε και εµείς τον παλµό της νέας γενιάς. Και από τη στιγµή που ξεκινήσαµε από µια βραδιά που είχε να κάνει µε το γυναικείο rap, θεωρήσαµε καλό να τονίσουµε και να τιµήσουµε τη γυναικεία φωνή, µε τη γυναικεία παρουσία να είναι ο κεντρικός µας άξονας, καθως η πλειοψηφία στη σκηνή µας είναι άντρες. Κείµενο αλληλεγγύης στην κατάληψη Ανάληψης Κυριακή 3/1/16 µετά τη λήξη συναυλίας στην κατάληψη της Ανάληψης, οµάδα 8-10 φασιστοειδών προσέγγισαν το πάρκο της Ανάληψης και επιτέθηκαν στην είσοδο της κατάληψης. εν είναι η πρώτη φορά που φασίστες έχουν επιχειρήσει να επιτεθούν σε καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόµενους χώρους τον τελευταίο καιρό. Η συχνότητα του φαινοµένου δεν πετυχαίνει να µας τροµοκρατήσει, αλλά να µας εξοργίσει. Οι συνεχόµενες προσπάθειες των νεοναζί έχουν απαντηθεί µε επιτυχία από τους συντρόφους, ειδικά µέσα σε µια συγκυρία στην οποία καλλιεργείται η συνολικότερη προσπάθεια φίµωσης τέτοιων φωνών, που αναδεικνύονται µέσα από απελευθερωµένους κοινωνικούς χώρους, καταλήψεις και αυτοοργανωµένα εγχειρήµατα. Η Κατάληψη Ανάληψης οικοδο- µεί καθηµερινά σχέσεις µε τη γειτονιά του Βύρωνα αφού έχει καταφέρει έµπρακτα και η ίδια να αποτελεί κοµµάτι της. Ένα από τα δεκάδες ανταγωνιστικά, προς το κράτος και τους θεσµούς του, εγχειρήµατα που ανοίγουν µέρα µε τη µέρα, όλο και περισσότερο, το πολιτικό πεδίο στις γειτονιές. Προσπαθώντας οι προτάσεις να δηµιουργούν παραδείγµατα αυτοοργάνωσης και φυσικά θε- µελιώνοντας την αλληλεγγύη, η κατάληψη συµµετέχει και στα γεύµατα των προσφύγων/µεταναστών στη Νοταρά 26, διοργανώνοντας συλλογική κουζίνα και µαγειρεύοντας µαζί µε την κοινότητα. Η Αντίσταση- η Αλληλεγγύη η Αυτοοργάνωση απαντούσαν και θα απαντούν έως ότου η ελευθερία δε θα είναι πλέον ουτοπία. Αλληλεγγύη στους/ις συντρόφους/ισσες από την κατάληψη Ανάληψης και σε όλους τους χώρους που έχουν δεχτεί επίθεση Ούτε σπιθαµή γης στους φασίστες δολοφόνους Κατάληψη στέγης προσφύγων/ µεταναστών Νοταρά 26 Από : athens.indymedia.org

11 11/Ελέφαντας Τοπικά Σύντοµη ανταπόκριση και φωτογραφίες από την αντιφασιστική πορεία στον Βύρωνα, στις 6/11 Από antifavironas.blogspot.gr Την Παρασκευή 6 Νοέµβρη γύρω στις 100 αντιφασίστριες και αντιφασίστες πορευτήκαµε στους δρόµους του Βύρωνα και του Παγκρατιού ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές του ελληνικού κράτους και των ευρωπαίων συνεταίρων του. Η πορεία έγινε µετά από κάλεσµα της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Βύρωνα και συµµετείχαν µπλοκ από τη Συνέλευση Κατοίκων Βύρωνα Καισαριανής Παγκρατίου, και από 3 αναρχικές συλλογικότητες της περιοχής (Πρωτοβουλία Αναρχικών από τους πρόποδες του Υµηττού, ια Μηδέν, Κατάληψη Ανάληψης). Για µας αυτή η πορεία δεν ήταν παρά µια ακόµα στιγµή στον αγώνα ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου για την υποτίµηση των ζωών µας. Ξέρουµε ότι όσα έχουµε µπροστά µας είναι πολύ δυσκολότερα και πολύ περισσότερα. Αλλά, ως γνωστόν, ο δρόµος της αλληλεγγύης, της αντίστασης και της αξιοπρέπειας ανοίγει προχωρώντας. Πριν από µερικούς µήνες, κάτοικοι και θαµώνες της Πλατείας Βαρνάβα ξύπνησαν για να δουν µηχανήµατα να ξηλώνουν την πλατεία, θέτοντάς την εκτός χρήσης. Η περιβόητη ανάπλασή της είχε εγκριθεί από το 2012, την εποχή που το Παγκράτι άρχιζε σιγά-σιγά να προσελκύει το ενδιαφέρον της µεσιτικής δραστηριότητας. Η στόχευση είχε διατυπωθεί ρητά από τον ήµο: η νέα Βαρνάβα θα άλλαζε το µικροκλίµα της περιοχής, θα ανέβαζε το βαθµό διαφηµίζει ο δήµαρχος µας όπου σταθεί κι όπου βρεθεί - παρακάµφθηκε επιδεικτικά, καθώς ανακοινώθηκε µόνο µέσω της επίσηµης ιστοσελίδας του ήµου, που για το µεγαλύτερο µέρος των κατοίκων δεν αποτελεί τακτικό τόπο επίσκεψης, ενώ το αρµόδιο δηµοτικό διαµέρισµα, παρότι όφειλε να παίξει τον ρόλο του διαµεσολαβητή ανάµεσα στον δήµο και τους κατοίκους, δεν προέβη σε καµία τέτοια ενέργεια. Ανάπλαση της Πλατείας Βαρνάβα: Από ποιους και για ποιους; Κείµενο της Συνέλευσης Πλατείας Βαρνάβα, αναδηµοσίευση από το athens.indymedia.org ελκυστικότητάς της και θα οργάνωνε και θα διευθετούσε καλύτερα τον χώρο και τις χρήσεις του. Στην πραγµατικότητα, η ανάπλαση δεν έρχεται να ευεργετήσει το σύνολο των κατοίκων. Σκοπός της είναι να δείξει ότι κάτι κινείται στο Παγκράτι που υποδέχεται το Μουσείο Γουλανδρή, τα νέα εναλλακτικά µαγαζιά και τους πιο εύπορους - υλικά ή πολιτισµικά - κατοίκους. Όπως και σε άλλες γειτονιές της Αθήνας, που εµφανίζονται να δίνουν διέξοδο στον κορεσµό των πιο δηµοφιλών περιοχών του κέντρου, η δηµοτική αρχή θέτει ως πρώτη προτεραιότητά της τις αναπλάσεις των πλατειών και όχι την κάλυψη των ουσιαστικών αναγκών των υφιστάµενων κατοίκων των περιοχών αυτών. Μια µατιά στις ανακαινισµένες αυτές πλατείες, αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι το τελικό τους αποτέλεσµα είναι πάντα πιο αφιλόξενο για την οικειοποίηση και χρήση του δηµόσιου χώρου από τους κατοίκους, ευνοώντας κυρίως τις εµπορευµατικές λειτουργίες. Η Πλατεία Βαρνάβα που είναι στα σκαριά, δείχνει να ακολουθεί πιστά αυτή την τάση. Η οµοιότητα του νέου σχεδίου µε το παλιό, οµολογεί πρακτικά ότι η ανάπλαση δεν έρχεται να διορθώσει δοµικά προβλήµατά της, αλλά να αλλάξει τον τρόπο µε τον οποίο χρησιµοποιείται. Στο - σχεδόν εµµονικά - εξορθολογισµένο σχέδιο, ευνοείται η διέλευση από την πλατεία και όχι η στάση σ αυτή, καταλήγοντας σε µια πλατεία που θα µας επιβάλλει να είµαστε περαστικοί και δεν θα µας προτρέπει να είµαστε θαµώνες της, εκτός αν πληρώνουµε. Προνοµιακή θέση στη νέα πλατεία έχουν µόνο τα τραπεζοκαθίσµατα, τα οποία υπογραµµίζουν και το νέο χαρακτήρα της. Είναι ενδεικτικό, ότι η πλατεία χαρακτηρίζεται χώρος υψηλής εγκληµατικότητας ή πιθανής µελλοντικής εµφάνισής της, πράγµα που υποδηλώνει επαρκώς τι είναι αυτό που δεν θα χωράει πια σ αυτή. Το επιχείρηµα για βελτίωση του µικροκλίµατος της πλατείας καταρρέει, δεδοµένου ότι το πράσινο µοιάζει να µειώνεται και σίγουρα διασπάται σε µικρότερα κοµ- µάτια, µε αποτέλεσµα την ελάττωση της περιβαλλοντικής του απόδοσης. Τα ίδια τα υλικά που επιλέχθηκαν, δεν δείχνουν να εναρµονίζονται µε τις δήθεν οικολογικές ευαισθησίες των σχεδιαστών - αντί για διαπερατά υλικά, επιλέγεται η δαπεδόστρωση µε τσιµεντόπλακες. Τα δε φυτά που θα κοσµούν τη νέα πλατεία, απαιτούν συνεχή φροντίδα και συντήρηση, πράγµα που γνωρίζουµε από την εµπειρία µας ότι θα οδηγήσει στην εγκατάλειψη και τον µαρασµό τους. Στο τέλος, θα εµφανιστεί µια πλατεία, στην οποία από το παγκάκι θα υπάρχει θέα µόνο στο τσιµέντο. Πέρα από τη νέα µορφή της πλατείας που είναι κατ ελάχιστον προβληµατική, η διαδικασία µε την οποία µεθοδεύτηκε το έργο της ανάπλασης είναι ακόµα πιο σκανδαλώδης. Η διαδικασία διαβούλευσης µε τους κατοίκους - την οποία εσχάτως Ακόµα πιο ενδεικτική της προδιάθεσης του δήµου απέναντι στους κατοίκους, ήταν η απουσία του σχεδίου και του χρόνου περάτωσης από την πινακίδα του έργου που έχει αναρτηθεί στην πλατεία. Αντ αυτού, όσοι απορούσαν για το τι µέλλει γενέσθαι στην πλατεία τους, έµειναν µε την απορία, καθώς οι µόνες πληροφορίες που εξασφάλιζε η πινακίδα ήταν το όνοµα του εργολάβου, το υπέρογκο κόστος των ευρώ για την κατασκευή και τη συµµετοχή των ΕΣΠΑ. Ψάχνοντας αρκετά ως άλλοι Σέρλοκ Χολµς, ανακαλύψαµε ότι ο προβλεπόµενος χρόνος περάτωσης του έργου αφήνει µια ξηλωµένη πλατεία µέχρι τον Οκτώβριο, καθώς το έργο αυτό δεν είναι το µόνο δώρο του δήµου προς το συγκεκριµένο εργολάβο - έχει αναλάβει παράλληλα και την ανάπλαση της Πλατείας Μάχης Αναλάτου στο Νέο Κόσµο, πράγµα που του επιτρέπει να µη νιώθει κάποια ανάγκη να βιαστεί, απασχολώντας µόλις δύο εργάτες στη Βαρνάβα και αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της καθυστέρησης στη ζωή των κατοίκων. Με πρωτοβουλία της Συνέλευσης Άλσους Παγκρατίου, της Συνέλευσης Κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου και κατοίκων της περιοχής καλέστηκε µια ανοιχτή συνέλευση στην πλατεία, συσπειρώνοντας τους κατοίκους που ενδιαφέρονταν και να µάθουν τι ακριβώς συµβαίνει και να έχουν λόγο στις αλλαγές που λαµβάνουν χώρα στη γειτονιά τους. Στις εβδοµάδες που ακολούθησαν, η συνέλευση ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα. Η παρέµβαση των κατοίκων στο διαµερισµατικό συµβούλιο, αντιµετωπίστηκε µε την εχθρότητα των εκπροσώπων της δηµοτικής αρχής, την περιαυτολόγηση για το έργο τους και την απαξίωση του διαλόγου µε τους κατοίκους. Στη συνέχεια, η συνέλευση απευθύνθηκε στην τεχνική υπηρεσία του δήµου, αιτούµενη τη συνάντηση µε τους υπεύθυνους του έργου. Στον φαύλο κύκλο της γραφειοκρατίας µε τον οποίο ο δήµος, επιχειρεί να υποβιβάσει τα αιτήµατα της συνέλευσης, οφείλουµε ως κάτοικοι και άµεσα ενδιαφερό- µενοι να µην υποχωρήσουµε στην απαίτησή µας να αποφασίζουµε για τις γειτονιές που κατοικούµε, εξασφαλίζοντας ότι ο δηµόσιος χώρος θα είναι για εµάς και όχι για την κερδοφορία, το νόµο και την τάξη. Καθώς κανείς δεν µας ρώτησε τι πλατεία θέλουµε εµείς που τη χρησιµοποιούµε, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: Ούτε ένα τραπεζοκάθισµα παραπάνω απ όσα είχε πριν η πλατεία. ηµόσιο χώρο µε καθίσµατα για τους κατοίκους σε τµήµατα της πέργκολας.πρόσβαση σε όλα τα σηµεία της πλατείας, αντί για τοιχία-εµπόδια και περιφράξεις.κατάλληλα υλικά για την περιβαλλοντική και οικολογική λειτουργία της πλατείας.περισσότερο πράσινο και φυτά που δεν θα µαραθούν από την αδιαφορία. Να επισπευτεί η διαδικασία κατασκευής και ολοκλήρωσης του έργου

12 12/Ελέφαντας δ ι ʼ α λ λ η λ ο γ ρ α φ ί α ς Μπροστά στην κρίση του κράτους και την αριστερή διαχείρισή της:τέλος ψευδαισθήσεων, ανάπαυλα τέλος! Από τον περασµένο Ιούνη κάποιες και κάποιοι που προερχό- µαστε από τη Λαµπηδόνα συναντιόµαστε και συζητάµε κάθε Τρίτη στην Κατάληψη της Ανάληψης. Αυτή η συζήτηση, µε αφορµή το δηµοψήφισµα και όσα ακολούθησαν, κάπως εµβάθυνε ως προς το περιεχόµενό της, και βγήκε µια πρώτη κοινή τοποθέτηση, αλλά και ένα όνοµα για αυτήν τη συνέλευση, πολιτική οµάδα ή κύκλο συζήτησης. Εφεξής, θα λεγόµαστε In Medias Res. Ακολουθεί η πρώτη µας αυτή τοποθέτηση. Η στρατηγική επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου παραµένει η συνέχιση της επίθεσης στα προλεταριακά και µικροαστικά στρώµατα και µάλιστα τώρα µε ακόµα πιο αναβαθµισµένους όρους. Το 3ο µνη- µόνιο είναι θα λέγαµε το πιο ταξικό απ' όλα, µε την έννοια ότι καθίσταται πλέον όρος επιβίωσης για το κεφάλαιο η συγκεντροποίηση µε κάθε τρόπο ακόµα και µέσα από την επίθεση σε στρώµατα που αποτελούν τη βάση της πολιτικής του εκπροσώπησης (επαγγελµατίες, αγρότες, δηµοσιο-υπαλληλία). Καµµιά πλέον ανοχή σε µικροεπιχειρήσεις, µικροµάγαζα, µικρά αφεντικά. Αυτός είναι ο παράγοντας που αντικειµενικά οξύνει τον ταξικό ανταγωνισµό καθώς και τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του ελληνικού κράτους. Περί ΣΥΡΙΖΑ: δεν είχαµε ποτέ καµµιά αυταπάτη, καµµιά ψευδαίσθηση, καµµιά προσδοκία από τον ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση µε τα προλεταριακά συµφέροντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι µια έκφραση της αριστεράς του Κράτους, η άνοδος του στην εξουσία, η νίκη της κυβερνώσας αριστεράς είναι η ήττα των αγώνων της προηγούµενης περιόδου, η ήττα που παράχθηκε από την αδυναµία τους να ξεπεράσουν το όρια του αντιµνηµονιακού λόγου αιτήµατα που απευθύνονταν στο Κράτος και προσπαθούσαν να απαντήσουν στα αδιέξοδα του Κράτους επιστροφή στην προ Μνηµονίων κατάσταση, δικαιότερο Κράτος, να ακουστεί η κοινωνία των πολιτών. Τα προλεταριακά και πληβειακά στρώµατα της κοινωνίας όχι µόνο δεν έχουν τίποτα να περιµένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά αντίθετα η ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αναπόφευκτη απουσία οποιασδήποτε αυτόνοµης κριτικής και αντίστασης στην επέλεση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης από την πλευρά τους. εν θα έπρεπε να υπάρχει καµµιά αµφιβολία για την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να υπογράψει ένα καινούριο Μνηµόνιο. Οι ελιγµοί του δηµοψηφίσµατος και του show των διαπραγµατεύσεων δεν είχαν καµµιά άλλη έννοια από την προσπάθεια αντιµετώπισης των εσωτερικών συσχετισµών στον ΣΥΡΙΖΑ, την εκτόνωση και ενσωµάτωση του όποιου αντιµνηµονιακού µένους και της στοίχισης των πολιτικών δυνάµεων στην διαµόρφωση µιας εθνικής στρατηγικής. Ταυτόχρονα αναδεικνύουν και τα όρια του κοινοβουλευτισµού: οι εκλεγµένοι αντιπρόσωποι µεταβάλλουν µαγικά το Όχι του άµεσοδηµοκρατικού δηµοψηφίσµατος σε Ναι. Για την πέρα του ΣΥΡΙΖΑ αριστερά, τα πράγµατα είναι απλά τραγικά: όχι µόνο σύρθηκε από τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, εγκλωβισµένη από πλήθος αυταπάτες αλλά και τώρα, µακριά από οποιαδήποτε διάθεση αυτοκριτικής, αναβαθµίζει την ενσωµάτωσή της στον κυρίαρχο εθνικοπατριωτικό λόγο που βλέπει εκβιαστές δανειστές και προδότες κυβερνητικούς και πραξικοπήµατα που υφαρπάζουν το όχι του λαού ή την συναίνεση της κυβέρνησης κ.λπ. Τα προλεταριακά στρώµατα δεν έχουν να περιµένουν τίποτα από αυτή την αριστερά, µια πραγµατική σκιά των υπολειµµάτων ενός εργατικού κινήµατος που δεν υπάρχει πια και δεν υπάρχει γιατί το πρόγραµµά του δεν πήγαινε πέρα από την κατάληψη του κράτους και τον ορίζοντα ενός κρατικού καπιταλισµού γιατί σαρώθηκε από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση αυτή που διέλυσε και τα κακόφηµα καθεστώτα του υπαρκτού. Μιλάει στο όνοµα ενός φαντάσµατος που ονειρεύτεται ότι θα µπουκάρει στο προσκήνιο της ιστορίας ανά πάσα στιγµή! Είναι επιπλέον επικίνδυνη γιατί δεν έχει κανένα πρόβληµα να συµβαδίζει στον δρόµο των αντιεε επιλογών του κεφαλαίου και των µικροαστικών στρωµάτων µε όλον τον ακροδεξιό εσµό που επίσης περήφανα ψήφισε Όχι. Από τις πιο αντιπρολεταριακές θέσεις της αριστεράς είναι αυτό το παραµύθι περί κακών Ευρωπαίων και δανειστών εναντίον της πτωχής πλην τίµιας Ελλάδας. Η σύγκρουση είναι ανάµεσα στο κεφάλαιο σε όλες του τις εκδοχές και στα φτωχοποιηµένα και άλλα στρώµατα που θα πρέπει να υποτιµηθούν για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση του. Στην ελληνική περίπτωση οι ιδιαιτερότητες συγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας έχουν οδηγήσει το ελληνικό κράτος σε πραγµατικό αδιέξοδο, σε χρεοκοπία, παρά την ανάκαµψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου ως αποτελέσµατος της εφαρµογής των Μνηµονίων. Το ελληνικό κράτος συντηρείται στην ζωή ακριβώς µε την τεχνητή υποστήριξη των κακών Ευρωπαίων. Αντιθέσεις µεταξύ διαφόρων µερίδων του κεφαλαίου εντός και εκτός Ελλάδας δεν αντανακλούν παρά δευτερεύουσες επιλογές σε σχέση µε τον ρυθµό, την ένταση και τον τρόπο υλοποίησης της κοινής και κεντρικής επιλογής που είναι το χτύπηµα των προλεταριακών στρωµάτων, η παραπέρα εξαθλίωση και περιθωριοποίηση. Για να το πούµε απλά: είναι όλοι κακοί κακοί Ευρωπαίοι διαγκωνίζονται µε τους κακούς Έλληνες για το ποιοί θα µας εξαθλιώσουν περισσότερο. ΦιλοΕΕ και αντιεε γραµµές δεν είναι παρά δυο εκδοχές της εθνικής αφήγησης που προσπαθεί να συγκροτήσει το ελληνικό κεφάλαιo και κράτος για να απαντήσει τα αδιέξοδά του. Όποια και να επικρατήσει αυτό θα γίνει µόνο µε ένταση της καταστολής εναντίον των αντιστεκόµενων σε όλα τα επίπεδα. Ευρώ/δραχµή, µνηµόνιο/ αντιµνηµόνιο είναι διλήµµατα στα οποία δεν µας ενδιαφέρει να απαντήσουµε. Για τους προλετάριους/ες, ντόπιους και µετανάστες η µόνη προοπτική είναι αυτή της αυτόνοµης προλεταριακής αντίστασης/αντεπίθεσης ενάντια σε εθνικές στρατηγικές και µέτωπα. εν ξέρουµε από πριν τον δρόµο ξέρουµε σίγουρα, όµως, πού δεν θα τον ψαξουµε. In Medias Res Σκίτσο του Giannis Rot