Τὸ Ὅραμα τοῦ Πρωτομάρτυρος

Transcript

1 ΕΚΚΛ ΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 2019

2 Τὸ Ὅραμα τοῦ Πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, ἐν ᾧ ἀπε καλύφθη εἰς αὐτὸν ὁ ΘΕΟΣ ΠΑΤΗΡ ἔχων ἐκ ΔΕΞΙΩΝ τὸν Κύριον ἡ μῶν Ἰησοῦν Χριστόν: «Ὑπάρ χων δὲ πλήρης Πνεύμα τος Ἁγίου, ἀτενί - σας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶ δε δόξαν Θεοῦ καὶ Ἰ η σοῦν ἑστῶτα ἐκ ΔΕΞΙ ΩΝ τοῦ ΘΕΟΥ, καὶ εἶ πεν Ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρα νοὺς ἀ - νεῳγ μένους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώ που ἐκ ΔΕΞΙ - ΩΝ τοῦ ΘΕΟΥ ἑστῶτα» (Πράξ. Ζ 55-56). Μικρογρα - φία 9ου αἰῶνος, Ἐθνικὴ Βι βλιοθήκη Πα ρισίων, (Συμβολικὴ εἰκών).

3 ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ τοῦ ἔτους ἀπὸ τοῦ Σωτηρίου ἔτους τῆς κατὰ Σάρκα Γεννήσεως τοῦ ΑΝΑΡΧΟΥ, ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩ - ΤΗ ΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟΥ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ, «ΟΣ ΕΣΤΙ ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ ΠΑΣΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ» (Κολ. Α 12-18) «ΔΙ ΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΓΕΝΕΤΟ», καθότι «εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, δι οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς δι αὐτοῦ» (Α Κορ. Η 6), «ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τὰ πάντα κτίσαντι διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. Γ 9). Α Φ Ι Ε Ρ Ο Υ Τ Α Ι Eἰς τὴν ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ ΜΙΑΝ, ΑΓΙΑΝ, ΚΑΘΟΛΙ - ΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ τοῦ ΚΥΡΙΟΥ καὶ ΘΕΟΥ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ τῆς ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ, τοῦ ΕΝΟΣ ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟΥ ΘΕΟΥ, ὅστις ἐστὶ ΚΕΦΑΛΗ καὶ τῆς ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΗΣ καὶ τῆς ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΣΗΣ ΜΙΑΣ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΥΤΟΥ. Τὴν Ἐκκλησίαν καλεῖ «ἡ Γραφὴ μυρία ὀνόματα... ὥσπερ γὰρ ὁ Δεσπότης αὐτῆς πολλὰ ὀνόματα ἔχει... ἵνα μάθωμέν τι περὶ Θεοῦ, κἂν μικρόν. Οὕτω δὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία πολλὰ καλεῖται» (Ἅγιος Ἰ. Χρυσόστομος P.G. 52, 402).

4 Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο Ν ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Γ. Ο. Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2019 ΕΚΔΟΤΗΣ: Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Κωνσταντινουπόλεως 174, Τ.Κ , Χαριλάου Θεσσαλονίκη Τηλ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΕΞΩΦΥΛΛΩΝ ΠΡΩΤΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: «Ἡ Ἁγία Τριάς, ἡ Στέ ψις τῆς Θεοτόκου». Συμβολικὴ Εἰκὼν τῆς Ἐκκλη σίας. (Σύγχρονος εἰκὼν Ἀλεξάνδρου Σεϊρεκίδη.) ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: «Τὸ Ὅραμα τοῦ Πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στεφά - νου». (Μικρογραφία 9ου αἰῶνος, Ἐθνικὴ Βι - βλιοθήκη Πα ρισίων, Συμβολικὴ εἰκών.) ΤΡΙΤΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: «Η ΑΜΠΕΛΟΣ - ΕΚ - ΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ». (Συμβολικὴ Εἰκὼν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ.) ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: «Ἡ Ἐκ Τάφου Ἔνσωμος Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ». (Σύγχρονος εἰκὼν Ἀλεξάνδρου Σεϊρεκίδη.)

5 ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ὁ ὬΝ, Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ «Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω... Ὁ ὬΝ καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ» (14ου αἰ., Βυζαντινὸν Μουσεῖον Θεσ/νίκης).

6 Ὁ Ἀείμνηστος καὶ Ἀοίδιμος Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, τῆς ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟ - ΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ ΘΕΟΥ, κυρὸς Ματθαῖος ὁ Α (Καρπαθάκης), ἐν ὥρᾳ Θείας Λειτουργίας τὸ 1949 (1 Μαρτίου Μαΐου 1950).

7 ΕΚ ΤΗΣ ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Ματθαίου Α (Καρπαθάκη) Περὶ τοῦ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: «...ὅτι ΘΕΟΝ αὕτη ΕΓΕΝΝΗΣΕΝ, ἴσον ἑαυτῷ ὄντα κατὰ πάντα ὅμοιον, κατὰ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον, ΑΝΑΡΧΟΝ τε κατὰ χρόνον καὶ ἀτε - λεύτητον...καὶ ὅτι ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΝ αὕτη ΕΓΕΝΝΗΣΕ, τὰ τέσσερα μέρη δημιουργήσαντα τοῦ παντός. Καὶ ὅτι ἄνθρωπον ἐγέννησε, σταυρωθέντα σαρκί» (Βρεσθένης Ματθαῖος, Κῆπος Χαρίτων, Ἀθῆναι 1936, σελ. 4, 5). Περὶ τῆς ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: «Ἔστιν οὖν ἡ Ἁγία τοῦ ΘΕΟΥ Καθολικὴ ΕΚ - ΚΛΗ ΣΙΑ τὸ σύστημα τῶν ἀπ αἰῶνος Ἁγίων Πατέρων, Πατριαρ χῶν, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Εὐαγγελι στῶν, Μαρτύρων, οἷς προσετέθη πιστεύσαν τα ὁμοθυ μαδὸν πάντα τὰ ἔθνη» (Ἀρχιμανδρίτης Ματθαῖος Καρπαθάκης, Ἀποστασίας Ἔλεγχος, 1934, σελ. 243). Περὶ τῆς ΘΕΙΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ : «Μᾶς κατηγορεῖ ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστο - μος ὅτι ἡμεῖς ἀσεβοῦμεν καὶ εἴμεθα ἱερόσυλοι... πρὸς αὐτὴν τὴν ΘΕΙΑΝ ΥΠΟΣΤΑΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (Βρεσθένης Ματθαῖος, Ποι μαν το ρικὴ Ἐγκύκλιος, , σελ. 4). Ἰδιαιτέρα μνεία εἰς τὴν ΘΕΙΑΝ ΥΠΟΣΤΑΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗ ΣΙΑΣ γίνεται ἐπί σης ὑπὸ τῆς Ἱ. Συνόδου εἰς τὴν Ἐγκύκλιον τοῦ 1950 καὶ εἰς τὸ περιοδικὸν «Κ.Γ.Ο.» Ἀπρίλιος 1983).

8 Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ (ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ) ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

9 Ε Υ Χ Α Ι Κ Α Ι Ε Υ Λ Ο Γ Ι Α Ι ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ( ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ) Ἐπὶ τῇ εἰσόδῳ τοῦ νέου ἔτους, 2019, Πρὸς τὰ ἁπανταχοῦ Ὀρθόδοξα καὶ πιστὰ τέ κνα τῆς ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ «ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ, ἥν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου Αἵματος» (Πράξ. Κ 28). Πνευματικὰ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, «Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ Ἀ γά πη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύμα τος μετὰ πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.» (Β Κορ. ΙΓ 13) Ἤδη συμπληροῦται τὸ ἔτος 2018 καὶ μὲ τὴν βοή θειαν τοῦ Θεοῦ εἰσερχόμεθα εἰς τὸ νέον ἔτος 2019 ἀπὸ τῆς Ἐνανθρω πήσεως τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆ ρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου 7

10 8 ΕΥΧΑΙ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΙ καὶ τῆς Ἀειπαρθένου καὶ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Μα - ρίας κατὰ Σάρκα Γεννηθέντος Ἀτρέπτως καὶ Ἀναλλοιώτως. Εὔχομαι πρὸς πάντας ὑμᾶς, ἐκ βάθους ψυ - χῆς καὶ καρδίας, πρὸς τὸν οὐράνιον ἡ μῶν Θεὸν καὶ Πατέρα ὅπως χαρίζῃ ὑμῖν πλούσια τὰ ἐλέη Του, παρέχῃ ὑγείαν ψυχῆς καὶ σώ - ματος, καθοδηγῇ, σκέ πῃ, περιφρου ρῇ καὶ διαφυλάττῃ δι Ἀγγέλων Ἁγίων ἀπὸ παν - τὸς νοητοῦ καὶ αἰσθητοῦ ἐχθροῦ τοῦ περι - κύκλῳ ἐπιτιθεμένου ἐν ταῖς ἡμέραις ἡμῶν. Ὁμοίως εὔχομαι ὅπως ὁ Κύριος πλουτίζῃ ὑμᾶς καὶ διὰ τῶν ἀ ναγκαίων ὑλικῶν ἀγαθῶν, ὥστε νὰ διέρχεται εὐκο λώ τερον ὁ προσωρινὸς καθημερινὸς βίος, κατὰ τό, «πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκ ζητοῦντες τὸν ΚΥΡΙΟΝ οὐκ ἐλαττωθή - σονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. ΛΓ 11), καὶ διαφυλάττῃ τὰς οἰκογενείας ὑμῶν, περιφρουρῶν διὰ τῆς ἀμοιβαίας ἀγάπης καὶ κατανοήσεως τῶν ἀνθρωπίνων ἀδυ - να μιῶν, καθὼς καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος

11 ΕΥΧΑΙ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΙ 9 διαμηνύει, «ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν Νόμον τοῦ ΘΕΟΥ» (Γαλ.ΣΤ 2), καὶ «τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι» (Ρωμ. ΙΒ 10). Ὅσον τὸ δυνατὸν ἡ ζωή μας νὰ εἶναι παράδειγ μα πρὸς μίμησιν καὶ συνεχὲς «ζωντανὸ κήρυγμα», ὄχι μόνον πρὸς πάν - τας τοὺς ἀδελφούς, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς ἐκ - τὸς Ἐκκλησίας. Νὰ προσέξωμε μήπως ἐμεῖς εἴμεθα ἡ Ἁγία Γραφὴ δι αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι δὲν τὴν γνωρίζουν, καὶ βλέποντας τὴν μὴ Χριστιανι κὴν προσωπικήν μας ζωήν, θὰ διαβάζουν τὴν Ἁγίαν Γραφὴν παρερμηνευμένην, λάθος, καὶ Αἱρετικά. Νὰ εἴσαστε πρόθυμοι εἰς τὰς καθ ἡμέ ραν ἐν τεύξεις καὶ προσευχὰς πρὸς τὸν Κύριον καὶ Θεὸν ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν, τὴν Παν - αγίαν καὶ Μητέρα τοῦ ΘΕΟΥ ἡ μῶν τὴν ΘΕΟΤΟΚΟΝ, καὶ πάντας τοὺς Ἁγίους τῆς Θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως ἐν ὄψει τῶν Ἐθνικῶν κινδύνων τοὺς ὁποίους διερχόμεθα, καθότι ὁ Θεὸς μᾶς δοκιμάζει

12 10 ΕΥΧΑΙ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΙ διὰ τὰς ἁμαρτίας μας ὅπως τὸν Παλαιὸν Ἰσραήλ. Ὅταν ἀπιστοῦσαν καὶ εἰδωλολατροῦσαν ἐπέτρεπε εἰς ξένα ἔθνη νὰ τοὺς κατακτοῦν, νὰ τοὺς ὑποτάσσουν, νὰ τοὺς φονεύουν καὶ νὰ τοὺς αἰχ μαλωτίζουν. Οὕτω συμβαίνει καὶ σήμερον εἰς ἡμᾶς, τὸν Νέον Ἰσραὴλ Χριστοῦ τοῦ ΘΕΟΥ. Πα - ραχωρεῖ ὁ Θεὸς διὰ τὰς ἁμαρτίας μας, διὰ τὰς Αἱρέ σεις καὶ τὴν Ἀποστασίαν τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ Ἀθέου Οἰκουμενισμοῦ, ξένα, ἀλλόφυλα καὶ ἀλλόθρησκα Ἔθνη νὰ καταχρῶνται τὴν Παγκοσμίως ἀναμφισβή - τητον Ἱστο ρίαν τῆς μόνης καὶ ΕΛΛΗΝΙ - ΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ καὶ νὰ ἐπεμβαίνουν πρὸς Γεωγραφικήν, Ἐθνικὴν καὶ Θρη σκευ - τικὴν καταπάτησιν καὶ συρρίκνωσιν. Τὸ 1453 ἀπώλετο ἡ Κωνσταντινούπολις καὶ με τὰ ἠκολούθησαν 400 καὶ ἀλλοῦ 500 ἔτη Τουρκοκρατίας, Ὀθωμανι κῆς δουλείας καὶ Τουρκικῆς σκλαβιᾶς τὸ 1913 ἡ Βόρειος Ἤπειρος τὸ ἡ Σμύρνη καὶ ὁ Πόντος τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τὸ 1923 ἡ Ἀ -

13 ΕΥΧΑΙ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΙ 11 να τολικὴ Θράκη, ἡ Πελαγο νία καὶ ἡ Ἀνα - το λικὴ Ρωμυλία τὸ 1974 τὸ ἓν τρίτον τῆς Κύπρου. Μὴ γέ νοιτο, Χριστὲ Βασιλεῦ, νὰ ἀ λωθῇ τὸ 2019 ἡ διὰ Ἁγιογραφικῶν καὶ Ἀρχαιο λογικῶν Ἱστορικῶν Μαρτυριῶν Παγκοσμίως ἀποδεδειγμέ νη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑ ΚΕΔΟΝΙΑ ἀπὸ ξένας Ἀντιχρίστους Σκο τεινὰς Σα τανικὰς Δυνάμεις καὶ ἀλλό - φυλα Ἔθνη. Ἂς μετα νοήσωμεν ἐν σποδῷ καὶ σάκκῳ, ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ, διὰ νὰ ἀποτρέψῃ ὁ Θεὸς τὰ δεινὰ καὶ τοὺς ἐθνι - κοὺς ἀκρω τηριασμούς. Περὶ τῆς ΕΛΛΗ- ΝΙΚΟΤΗΤΟΣ τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ἐὰν ἡμεῖς σιω πήσωμεν οἱ λίθοι τῶν χιλιάδων Ἀρχαιολογικῶν Μνη μείων κεκράξωνται. Χάριτι Θεοῦ, δὲν δυ νάμεθα καὶ δὲν θὰ δεχθῶμεν τὴν Διεθνῆ ΑΠΑ ΤΗΝ περὶ μὴ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, οὔτε θὰ ἀπεμ πολήσωμεν οὔτε θὰ προδώσωμε τὴν Ἀδιαπραγμάτευτον ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Διὸ ἐξαιτούμεθα τὴν ἐπέμ - βασιν καὶ προ στασίαν τοῦ ΘΕΟΥ διὰ πρε-

14 12 ΕΥΧΑΙ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΙ σβειῶν τῆς Ὑ περαγίας Θεοτόκου, πάντων τῶν Ἁγίων τῆς Ἁγιοτόκου Μακεδονίας μας, καὶ ἰδίως τῶν πολιούχων τῆς Θεσσαλονί - κης, Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου καὶ Ἀρ χιε πι σκόπου Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ. Εἴθε ὁ Πανάγαθος Θεὸς νὰ μᾶς ἔχῃ ἑ - νωμένους εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Θεοφόρων Πατέρων, καὶ πάντων τῶν Ἁγίων τῆς Μιᾶς «Θεοϋποστάτου» Ἐκκλησίας, Θριαμβευ - ούσης καὶ Στρατευομένης, καὶ νὰ μᾶς ἀ - ξιώσῃ ἅπαν τας νὰ εἴμεθα εἰς τὴν Αἰωνίαν ζωὴν μετ Αὐτοῦ καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Του, ἐπιτυγχάνοντες καὶ ἐκπληροῦντες τὸν σκοπὸν τῆς ὑπάρξεώς μας. Μετ εὐχῶν ἀπείρων Διάπυρος πρὸς Κύριον Εὐχέτης Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Χριστούγεννα 25 Δεκεμβρίου 2018

15 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ «Προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς Δόξης τοῦ Μεγάλου ΘΕΟΥ καὶ ΣΩΤΗΡΟΣ ἡμῶν ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ» (Τίτ. Β 13). Τὸ μικρὸν Ἡμερολόγιον τοῦ ἔτους 2019, θὰ εἶναι ἀφιερωμένον εἰς μίαν πτυχὴν τοῦ περὶ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΟΓ ΜΑΤΟΣ, ἤτοι τοῦ ΕΚΚΛΗΣΙΟ ΛΟΓΙΚΟΥ. Τὸ ἐν λόγῳ Δόγμα, ὅπως ὅλα τὰ Δόγματα, εἶναι καὶ πολύπλευρον καὶ πολύπτυχον. Εἰς προηγούμενα ἐτήσια Ἡμερο - λόγια, Ἐγκυκλίους καὶ Περιοδικὰ ἔχομεν ἀναφερθῆ εἰς ἄλλας Ἐκκλησιολογικὰς πτυχάς. Εἰς τὸ παρὸν θὰ ἀσχοληθῶμεν μὲ τὸν «ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ» χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἐν λόγῳ θέματος ἐγένετο ἐξ ἀφορ μῆς τῆς ἀναφυείσης Ἀντιχρίστου Αἱρέσεως τῶν συγχρόνων Ἐκκλησιομάχων κατὰ τὸ ἔτος 2002, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τὸν 13

16 14 ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΘΕΟΣΥΣΤΑΤΟΝ καὶ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ χαρακτῆρα τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ ΘΕ- ΟΥ, χαρακτηρίζοντες τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, (Κεφαλὴν καὶ Σῶμα), ὡς ἕνα ἀνθρώπινον κατασκεύασμα, ὡς ἕνα ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΝ. Ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ὅμως εἶ - ναι ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ, μὲ Ἄκτιστον, Ἄναρχον, Προαιώνιον ΚΕ- ΦΑΛΗΝ αὐτὸν τὸν ΘΕΟΝ, καὶ μὲ Σῶμα κτιστὰ λογικὰ ὄντα, Ἀγγέλους καὶ ἀν - θρώπους. Τοῦτο διδασκόμεθα ἀπὸ τὴν Θεόπνευστον ΑΓΙΑΝ ΓΡΑΦΗΝ, τοὺς ΘΕ- ΟΚΗΡΥΚΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ, τοὺς ΘΕΟ - ΦΟΡΟΥΣ Ἁγίους ΠΑΤΕΡΑΣ, καὶ ἀπὸ τὴν Ἱερὰν ΥΜΝΟΛΟΓΙΑΝ τῆς Ἐκκλησίας μας. Διὰ νὰ φανῇ δι ὀλίγων ὁ ὑπερανθρώπι - νος χαρακτὴρ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, καθὼς καὶ τὸ μέγεθος καὶ ἡ ἀξία Αὐτῆς, ἀρκοῦν ἐνδεικτικῶς ἐλάχιστα λόγια τῶν Ἁγίων, καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὅστις γράφει: «Τὴν Ἐκ - κλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ὠνό-

17 ΠΡΟΛΟΓΟΣ 15 μασεν» (P.G. 49, 227), καθότι ἡ Ἐκκλησία «τοῦ οὐρανοῦ ὑψηλοτέρα ἐστί, τῆς γῆς πλατυτέρα ἐστίν» (P.G. 52, 402), ἐπειδὴ «διὰ τὴν Ἐκκλησίαν ὁ οὐρανός, οὐ διὰ τὸν οὐρανὸν ἡ Ἐκκλησία» (P.G. 52, 429). Ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστι - κὴν Ἱστορίαν ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἐν λόγῳ ἀναφυεῖσαν Αἵ ρεσιν ἡ ἀλήθεια, ὅτι οἱ Αἱ - ρετικοί, πέραν ἀπὸ τὸ κακὸν τὸ ὁποῖον προκαλοῦν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἐπιφέρουν καὶ καλόν, κατὰ τὸ γνωστὸν γνω μικόν, «οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ». Διότι, ὡς γνωστόν, ἐξ αἰτίας τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας Αἱρετικῶν, τόσον τῶν πρὸ Χριστοῦ ὅσον καὶ τῶν μετὰ Χριστόν, οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι εἶναι τὰ ΣΤΟΜΑΤΑ τοῦ ΘΕΟΥ, ἀπεθησαύρισαν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἑκατοντάδας τόμους Ὀρθοδόξου Κατηχήσεως καὶ Ὀρθοδόξων Δογμάτων Θεολογίας. Δι αὐ τῶν ἡ Ἐκκλησία περιφρουρεῖται καὶ προστατεύεται ἀπὸ μονιοὺς ἀγρίους οἵτινες λυμαίνονται αὐτήν, τὴν

18 16 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ ΑΜΠΕΛΟΝ- ΕΚ ΚΛΗΣΙΑΝ, ἥτις ἐστὶν ἡ Φυτεία τοῦ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ. Γέ γραπται γάρ: «Ὁ ΘΕΟΣ τῶν δυνά μεων ἐπίστρεψον δή, καὶ ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε καὶ ἐπίσκεψαι τὴν ΑΜΠΕ ΛΟΝ ταύ την καὶ κατάρτισαι Αὐτὴν, ἥν ΕΦΥΤΕΥΣΕΝ Η ΔΕΞΙΑ ΣΟΥ» (Ψαλμ. ΟΘ 15-16). Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶπεν: «Πᾶσα ΦΥΤΕΙΑ ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ ΠΑΤΗΡ μου ὁ Οὐράνιος ἐκριζωθήσεται» (Ματθ. ΙΕ 13) καὶ ἀλλοῦ πάλιν: «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ΑΜΠΕ ΛΟΣ ἡ Ἀληθινή, καὶ ὁ ΠΑΤΗΡ μου ὁ ΓΕΩΡΓΟΣ ἐστι... ἐγώ εἰμι ἡ ΑΜΠΕΛΟΣ, ὑμεῖς τὰ κλήματα» (Ἰωάν. ΙΕ 1, & ΙΕ 5). Δὲν νοεῖται ποτὲ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἀνεξάρτητον ἀπὸ τὴν Κεφαλήν, ὡς νὰ ἦτο ἄλλο ὄν, «ἐγώ εἰμι ἡ ΑΜΠΕΛΟΣ, ὑμεῖς τὰ κλήματα». Καὶ δὲν νοεῖται ποτὲ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἀνεξάρτητον ἀ - πὸ τὸν Θεὸν Πατέρα, καθότι εἶναι «Φυτεία ἣν ἐφύτευσεν ὁ ΠΑΤΗΡ, καὶ ὁ ΠΑΤΗΡ ὁ Γεωργός ἐστι». «Ἔνθα γὰρ ἡ ΚΕΦΑΛΗ,

19 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ 17 ἐκεῖ καὶ τὸ ΣΩΜΑ οὐδενὶ γὰρ μέσῳ διείρ - γεται ἡ ΚΕΦΑΛΗ καὶ τὸ ΣΩΜΑ εἰ γὰρ διείρ - γετο, οὐκ ἂν εἴη ΣΩΜΑ, οὐκ ἂν εἴη ΚΕΦΑ- ΛΗ» (Ἅγιος Ἰ. Χρυσόστομος, P.G. 62, 26). Διὰ τῶν ἀνωτέρω Ἁγιογραφικῶν χωρίων διδασκόμεθα καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν Χριστὸν ὅτι ἡ ΑΜ ΠΕΛΟΣ τὴν ὁποίαν ἐφύτευ - σεν ὁ Θεὸς Πατὴρ εἶναι ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ, ἡ ὁποία εἶναι ΘΕΟΫΠΟΣΤΑ - ΤΟΣ, ΘΕΟΣΥΣΤΑΤΟΣ καὶ ΘΕΑΝΘΡΩ- ΠΙΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ. Ὅταν λέγωμε δὲ ΘΕΟΝ ἐννοοῦμε τὴν ΑΓΙΑΝ ΤΡΙΑΔΑ, ἤτοι, τὸν ΕΝΑ ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ, ΑΔΙΑΙΡΕ- ΤΟΝ, ΤΑΥΤΟΥΡΓΟΥΝΤΑ, ΤΡΙΣΥΠΟ- ΣΤΑΤΟΝ ΘΕΟΝ. Ἡ Ἐκκλησία λοιπὸν εἶναι ἔργον τῆς Ἁγίας Τριάδος, μὲ Κεφαλὴν τὴν ΑΓΙΑΝ ΤΡΙΑΔΑ, καὶ δὲν εἶναι ἕνα σύνολον κτισμάτων μὲ κεφαλὴν ἕνα κτίσμα. Διότι εἰς τοιαύτην περίπτωσιν δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ ἐργάζεται τὴν Σωτηρίαν τῶν Πιστῶν. «Κτί -

20 18 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ σμα ὑπὸ κτίσματος οὐκ ἄν ποτε σω θῇ, ὥσπερ οὐ δὲ ὑπὸ κτίσματος ἐκτί σθη σαν τὰ κτί σμα τα» (Μέγας Ἀθανάσιος, P.G. 26, 1081). Οἱ Αἱρετικοὶ Ἐκκλησιομάχοι τοῦ 2002 διεκήρυξαν δημοσίως καὶ ἐγγράφως ὅτι «εἶναι Οἰκουμενιστικὴ Αἵρεσις νὰ πιστεύ - ωμεν ὅτι Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Θεός»!!! Περὶ τῆς Κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας διακηρύσσουν καὶ πιστεύουν: ἄλλοτε ὅτι εἶ - ναι ἕνας Μὴ Προαιώνιος Χριστός, (ἄνθρω - πος δηλαδή, ἕνα κτίσμα), ἄλλοτε ὅτι εἶναι ἡ ἀπρόσωπος ἀν θρωπίνη φύσις, (πάλιν κτί - σμα), ἄλλοτε ὅτι εἶναι ὁ τροποποιηθεὶς καὶ ἀλλοιωθεὶς κατὰ τὴν Σάρκωσιν Υἱὸς Λόγος, (πάλιν Μὴ Θεός), ἄλλοτε ὅτι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος δὲν ὑπῆρξε ποτὲ Κεφαλὴ καμμιᾶς Ἐκκλησίας, ἄλλοτε ὅτι ἡ Κεφαλή, ὁ Χριστός, δὲν εἶναι Ἁπλοῦν Πρόσωπον ἀλλὰ Διπλοῦν, ἄλλοτε ὅτι δὲν πρέπει

21 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ 19 νὰ βάζωμε τὸν Χριστὸν εἰς τὴν θέσιν τοῦ Ἀνάρχου Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἄλ - λοτε ὅτι Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ΟΧΙ ὁ Ἄκτιστος καὶ Ἄναρχος Λόγος, ἄλλοτε ὅτι Κεφαλὴ τῆς Ἐκ - κλησίας εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ΟΧΙ ἡ Ἁγία Τριάς, καὶ ἄλλοτε ὅτι τὸ «Χριστὸς» εἶναι ἕνα Ἐπίθετον καὶ ΟΧΙ ὄνομα, ἐνῶ κατὰ τοὺς Ἁ γίους Πατέρας, Κύριλλον Ἀλεξαν - δρείας καὶ Ἰωάννην Δαμασκηνόν, κ.λπ., τὸ «Χριστὸς» εἶναι ὄνομα τῆς Ὑποστάσεως (Προσώπου), ἐνῶ διὰ τοὺς Αἱρετικοὺς εἶναι ὄνομα φύσεως (P.G. 94, 989A & 1469D & P.G. 86b, 1912A). Λέγοντες ὅλα αὐτὰ τὰ ἀντιφατικὰ καὶ ἀλλοπρόσαλλα περὶ τῆς Κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅτι εἶναι μεγάλη Οἰκουμενιστικὴ Αἵρεσις ἡ πίστις ὅτι ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλη σίας εἶναι ὁ Θεός, διδάσκουν ὅτι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕ- ΟΣ!!! Μὴ δεχόμενοι δὲ ὅτι Κεφαλὴ τῆς

22 20 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Θεὸς καὶ λέγοντες ὅτι Κεφαλὴ τῆς Ἐκ κλη σίας εἶναι ἡ ἀνθρωπίνη φύσις, διδάσκουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ΘΕΟΫΠΟΣΤΑ ΤΟΣ, ἀλλὰ ΑΝΘΡΩΠΟΫ- ΠΟΣΤΑΤΟΣ, δὲν εἶναι ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ Ὀργανισμός, ἀλ λὰ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ!!! Φθάνουν μάλιστα καὶ εἰς Θεομαχίαν οἱ Ἐκκλησιομάχοι, καθότι ἀρνοῦνται ὅτι σώζει ἡ Ἁγία Τριάς, λέγοντες ὅτι, «ἡ Ἐκκλησία σώζει ποὺ ἔχει σάρκα καὶ αἷμα τὰ ὁποῖα δὲν ἔχει ἡ Ἁγία Τριάς». Διὰ τούτου, ἐναντιοῦνται εἰς τὸν ἴδιον τὸν ΘΕΟΝ, τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ὅστις διὰ στόματος τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου λέγει: «Ἐγὼ ὁ Θε ός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων» (Ἡσ. ΜΓ 11). Ὑποπίπτουν δὲ καὶ εἰς πολλὰς ἀν τιφάσεις καὶ ἐγείρονται ἀναπάντητα ἐρωτήματα: Πῶς ἡ Ἐκκλησία ὡς κτίσμα εἶναι Ἁγία, ἐὰν δὲν ἔχει τὸν Θεὸν Κεφαλήν της νὰ τὴν ἁγιάζῃ; Καὶ πῶς δύναται ἡ Ἐκκλησία ὡς κτίσμα νὰ σώζῃ;

23 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ 21 Διὰ νὰ μὴν ἀναγκασθοῦν δὲ νὰ παρα δε - χθοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει ΚΕΦΑΛΗΝ τὸν ΘΕΟΝ, διακηρύσσουν ὅτι, «εἶ ναι ἐκ τοῦ Διαβόλου ὅσοι πιστεύουν ὅτι ὑπῆρχε ἡ Ἐκ κλησία πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς, καὶ ὅτι εἶναι Αἱρετικοὶ ὅσοι πιστεύουν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Προαιώνιος Θεαρχικὴ Ὑπόστασις». Παρόμοιαι διατυπώσεις ἔχουν δημοσιευθῆ ὑπ αὐτῶν πολλαὶ καὶ πολλάκις. Κατόπιν αὐτῶν ἦτο ἑπόμενον νὰ μὴν δεχθοῦν τὸν Ὀρθόδοξον χαρακτηρισμὸν τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ τοῦ ΘΕΟΥ ὡς ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι «Κοι - νω νία Θεώ σεως» (Ἅγ. Γρηγό ριος Παλα - μᾶς, Ε.Π.Ε. τόμ. 1, σελ. 330), καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν δύναται παρὰ νὰ ἔχῃ ΘΕΪΚΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ, πρέπει νὰ ἔχῃ τὸν ΘΕΟΝ ΚΕΦΑΛΗΝ. Οἱ Χριστομάχοι ὅμως τοῦτοι Αἱρετικοί, ὡς ἀληθῶς Ἑβραιόφρονες Ἀρειανοί, ἀρ -

24 22 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ νοῦνται ποι κιλοτρόπως καὶ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Προαιώνιος Ὑπόστασις, καὶ ὅτι ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι Θεϊκή. Οἱ ἐν λόγῳ Αἱρετικοὶ Ἐκκλησιομάχοι δίδουν ἐπὶ πλέον τὴν διαστρεβλωτικὴν καὶ αὐθαίρετον προσωπικήν των ἑρμηνείαν ὅτι ἡ λέξις «Θεοϋπόστατος» σημαίνει «Θεός», ὅτι ὁ ὅρος «Θεοϋπόστατος Ἐκ - κλησία» σημαί νει ὅτι «ἡ Ἐκκλησία εἶ - ναι Θεός» ἢ «μία Ὑπόστασις τοῦ Θεοῦ» ἢ «μία τετάρτη Θεϊκὴ Ὑπόστασις». Μὲ τὸν ὅρον δὲ «Ἐκ κλησία» πολλάκις θέλουν νὰ ἐννοοῦν μό νον τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησί ας χωρὶς τὴν Κεφαλήν, ἤτοι, τοὺς ἀνθρώπους χωρὶς Θεόν, καὶ ἄλλοτε πάλιν Σῶμα καὶ Κεφαλὴν καὶ τὰ δύο ἀν θρώπινα!!! Ὡς ἐκ τούτου, κρίνεται ἀναγκαῖον νὰ ἀ - ναπτυχθῇ ἡ Ὀρθόδοξος ἑρμηνεία τοῦ ὅ ρου «ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» καὶ νὰ γίνῃ ἐκτενὴς ἀνάλυσις αὐτοῦ εἰς τὴν συνέχειαν.

25 ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ 23 ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ (ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΕΙΚΩΝ ΤΗΣ ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ)

26 24 Παλ. Hµερ Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ I A N O Y A P I O Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 10, Ν ξ ρας 14 ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, Μεγ. Βασιλείου (Ἀργία) Σιλβέστρου πάπα Ρώμης, Σεραφεὶμ ὁσίου τοῦ ἐν Σαρώφ, Θεοδότης ὁσ. Μαλαχίου προφήτου, Γορδίου μάρτυρος, Πέτρου ὁσίου Σύναξις τῶν 70 Ἀποστόλων, Θεοκτίστου ὁσίου Θεωνᾶ, Θεοπέμπτου μ., Συγκλητικῆς ὁσ. (Παραμονὴ Θεοφαν.- Νηστεία) ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, Ρωμανοῦ ἱερομάρτυρος (Ἀργία) Σύναξις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου Γεωργίου Χοζεβίτου τοῦ ὁσίου, Δομνίκης ὁσίας Πολυεύκτου μάρτυρος, Εὐστρατίου ὁσίου τοῦ θαυματουργοῦ Γρηγορίου ἐπισκόπου Νύσσης, Δομετιανοῦ ἐπισκόπου Μελιτινῆς Θεοδοσίου ὁσίου Κοινοβιάρχου, Μαΐρου μάρτ., Βιταλίου ὁσίου Τατιανῆς κ.λπ. μαρτ., 8 μαρτ. ἀπὸ Νικαίας, Μερτίου & Πέτρου μαρτ. Ἑρμύλου & Στρατονίκου μ., Μαξίμου ὁσ. Καυσ/βίτου ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ, Ἐν Σινᾷ & Ραϊθῷ ἀναιρεθ. Πατέρ., (Ἀπόδ. Θεοφαν.) Παύλου τοῦ Θηβαίου & Ἰωάννου Καλυβίτου τῶν ὁσίων Προσκύνησις ἁλύσεως Ἀποστόλου Πέτρου, Πευσίππου μάρτυρος Ἀντωνίου ὁσίου τοῦ Μεγάλου, Ἀντωνίου ὁσίου νέου ἐν Βεροίᾳ (Ἀργία) Ἀθανασίου & Κυρίλλου πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας (Ἀργία) Μάρκου Ἐφέσου Εὐγ., Μακαρίου Αἰγυπτ. & Μακαρίου Ἀλεξανδρέως Εὐθυμίου ὁσίου τοῦ Μεγάλου, Εὐσεβίου & σὺν αὐτῷ μαρτ. (Ἀργία) ΙΒ' ΛΟΥΚΑ ( 10 ΛΕΠΡΩΝ) Μαξίμου ὁσ. ὁμ., Εὐγενίου μ. Τραπεζ. Τιμοθέου Ἀποστόλου, Ἀναστασίου τοῦ Πέρσου, Βικεντίου μάρτυρος Κλήμεντος ἱερομ., Ἀγαθαγγέλου μάρτ., Διονυσίου ὁσίου ἐν Ὀλύμπῳ Ξένης ὁσίας, Βαβύλα ἱερομάρτυρος, Φίλωνος & Ἑλλαδίου μαρτύρων Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου πατρ. Κων/πόλεως, Δημητρίου ὁσίου (Ἀργία) Ξενοφῶντος ὁσίου & σὺν αὐτῷ, Ἀμμωνᾶ ὁσίου, Συμεὼν ὁσίου Ἀνακομιδὴ λειψάνων ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου (Ἀργία) ΙΕ' ΛΟΥΚΑ ( ΖΑΚΧΑΙΟΥ) Εὐφραὶμ & Ἰσαὰκ ὁσ. τῶν Σύρων Ἀνακομιδὴ Λειψάνων Ἰγνατίου Θεοφόρου, Σιλουανοῦ & σὺν αὐτῷ μαρτ. Τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείου, Γρηγορίου, Ἰ. Χρυσοστόμου (Ἀργία) Κύρου & Ἰωάννου Ἀναργύρων, Ἀθανασίας & σὺν αὐτῇ μαρτύρων N.H

27 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Ι Α Ν ΟΥΑ Ρ Ι ΟΥ ΗΜ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Ἰωάννου Προδρόμου ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ Ἁγ. Ἀντωνίου Μεγάλου Ἁγ. Ἀθανασίου-Κυρίλλου Ἁγίου Εὐθυμίου ΙΒ' ΛΟΥΚ. ( 10 Λεπρῶν) Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου Ἀνακ. λειψ. Ἁγ.Χρυσοστ. ΙΕ' ΛΟΥΚ. ( Ζακχαίου) Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν Κολ. β 8-12 Τίτ. β 11-14, γ 4-7 Πράξ. ιθ 1-8 Ἐφεσ. δ 7-13 Ἑβρ. ιγ Ἑβρ. ιγ 7-16 Β Κορ. δ 6-15 Κολ. γ 4-11 Ἑβρ. ζ 26 - η 2 Ἑβρ. ζ 26 - η 2 Α Τιμ. δ 9-15 Ἑβρ. ιγ 7-16 Λουκ. β 20-21, Ματθ. γ Ἰωάν. α Ματθ. δ Λουκ. στ Ματθ. ε Λουκ. στ Λουκ. ιζ Ἰωάν. ι 9-16 Ἰωάν. ι 9-16 Λουκ. ιθ 1-10 Ματθ. ε «ΠΑΤΕΡ Ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ Ὀνόματί Σου, οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν Ἓν καθὼς ἡμεῖς. Ὅτε ἤμην μετ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ Ὀνόματί Σου οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα» (Ἰωάν. ΙΖ' 1-12).

28 26 Παλ. Hµερ Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ Φ Ε Β Ρ Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 28. Ηµέρα ρας 11, Ν ξ ρας 13 Τρύφωνος μάρτ., Περπετούας & σὺν αὐτῇ μαρτ., Πέτρου ὁσίου Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Ἀργία) Συμεὼν Θεοδόχου, Ἄννης προφήτ., Ἀνδριανοῦ & Εὐβούλου μαρτ. ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ (ΤΕΛ. - ΦΑΡ.), Ἰσιδώρου ὁσ. Πηλουσ., Νικολάου ὁμ. Ἀγάθης μάρτ., Πολυεύκτου Κων/πόλεως, Θεοδοσίου ὁσ. ἐν Σκοπέλῳ Φωτίου Μεγάλου, Βουκόλου Σμύρνης, Βαρσανουφίου ὁσίου Παρθενίου ἐπισκόπου Λαμψάκου, Λουκᾶ Ὁσίου τοῦ ἐν Στειρίῳ Ζαχαρίου Προφήτου, Θεοδώρου Στρατηλάτου μεγαλομάρτυρος Παγκρατίου, Μαρκέλλου & Φιλαγρίου ἱερομ., (Ἀπόδ. Ὑπαπαντῆς) Χαραλάμπους ἱερομ., Οὐαλεντίνης μ., Ζήνωνος ὁσ. ταχυδρ. (Ἀργία) ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ), Βλασίου ἱερομ., Θεοδώρας Αὐγούστης Μελετίου Ἀντιοχείας, Ἀντωνίου Κ/πόλεως, Πλωτίνου & Σατορνίνου μ. Ἀκύλλα & Πρισκίλλης Ἀποσ., Μαρτινιανοῦ ὁσ., Εὐλογίου Ἀλεξανδρείας Αὐξεντίου ὁσ., Ἀβραὰμ & Μάρωνος ὁσίων, Φιλήμονος Γάζης ἱερομ. Ὀνησίμου Ἀποστόλου, Εὐσεβίου ὁσίου, Μαΐωρος μάρτυρος Παμφίλου & σὺν αὐτῷ μαρτ., Φλαβιανοῦ ἱερομ. πατρ. Κων/πόλεως Θεοδώρου Τήρ. μ., Μαρκιανοῦ & Πουλχερίας ὁσ. (ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ) ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ, Λέοντος πάπα Ρώμης, Ἀγαπητοῦ ἐπ. ὁμολογητοῦ Ἀρχίππου, Φιλήμονος & Ἀπφίας Ἀποστόλων, Φιλοθέης ὁσίας Ἀθηναίας Λέοντος ἐπισκ. Κατάνης, Σαδὼκ ἱερομ. & τῶν σὺν αὐτῷ 128 μαρτύρων Τιμοθέου ὁσίου ἐν Συμβόλοις, Εὐσταθίου πατριάρχου Ἀντιοχείας Εὕρεσις λειψάνων, ἐν τοῖς Εὐγενίου ἁγίων Μαρτύρων & Ἀποστόλων Πολυκάρπου ἱερομ. ἐπ. Σμύρνης, Γοργονίας ὁσ. ἀδελφ. ἁγ. Γρηγορ. Α' & Β' Εὕρεσις Κεφαλῆς Τιμ. Προδρόμου, ( Ψυχοσάββατον ) ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ, Ταρασίου πατρ. Κ/πόλεως, Ἀλεξάνδρου μάρτ., ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ, Πορφυρίου Γάζης, Φωτεινῆς μ. (Ἀρχ. Νηστείας) Προκοπίου ὁμολογ., Γελασίου μάρτ., Θαλλελαίου ὁσ., Βασιλείου ὁμολογητοῦ, Κυράννης μάρτυρος., Κασσιανοῦ ὁσίου, N.H

29 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Φ Ε Β Ρ ΟΥΑ Ρ Ι ΟΥ ΗΜ. ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΙΣΤ' ΛΟΥΚ. (ΤΕΛ.ΦΑΡ.) Ἁγίου Χαραλάμπους ΙΖ ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ) ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ Ἑβρ. ζ 7-17 Β Τιμ. γ Β Τιμ. β 1-10 Α Κορ. στ Α Κορ. η 8 - θ 2 Ρωμ. ιγ 11 - ιδ 4 Λουκ. β Λουκ. ιη Ἰωάν. ιε 17 - ιστ 2 Λουκ. ιε Ματθ. κε Ματθ. στ «Οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐὰν μὴ ὁ ΠΑΤΗΡ ὁ πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν» (Ἰωάν. ΣΤ' 44). «Οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με ἐὰν μὴ ᾖ δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ ΠΑΤΡΟΣ» (Ἰωάν. ΣΤ' 65). «Οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν ΠΑΤΕΡΑ εἰ μὴ δι' ἐμοῦ» (Ἰωάν. ΙΔ' 6).

30 28 Παλ. Hµερ Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Σ Μ Α Ρ Τ Ι Ο Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 12, Ν ξ ρας 12 Εὐδοκίας ὁσιομ., Δομνίνης ὁσίας, Ἀντωνίνης μάρτ., Σωφρονίου μάρτ. Ἡσυχίου, Θεοδότου & Εὐθαλίας μαρτύρων (Α' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ) Εὐτροπίου, Κλεονίκου, Βασιλίσκου μ, Θαῦμα κολλύβων Ἁγ.Θεοδώρου Α' ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ), Γερασίμου ὁσίου Ἰορδανίτου Κόνωνος μάρτυρος, Ἀρχελάου & τῶν σὺν αὐτῷ 142 μαρτύρων Τῶν ἐν Ἀμορίῳ 42 μαρτύρων, Ἰουλιανοῦ μάρτυρος Λαυρεντίου ὁσ., Ἐλπιδίου, Αἰθερίου, Ἀγαθοδώρου κ.λπ. ἱερομαρτύρων Ἑρμοῦ Ἀποστόλου, Θεοφυλάκτου Νικομηδείας, Παύλου ὁμολογητοῦ Τῶν ἐν Σεβαστείᾳ ἁγίων 40 μαρτύρ., ( Β ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ), ( Ἀργία ) Κοδράτου & σὺν αὐτῷ μαρτύρων, Ἀναστασίας ὁσίας Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( ΓΡΗΓ. ΠΑΛΑΜΑ ), Σωφρονίου πατρ. Ἱεροσολύμων Συμεὼν Νέου Θεολόγου, Θεοφάνους ὁμολογ., Γρηγορίου Διαλόγου Ἀνακ. λειψ. Νικηφόρου Κ/λεως, Χριστίνης, Ἀβίβου, Πουπλίου μαρτύρων Βενεδίκτου ὁσίου, Ἀλεξάνδρου μ., Εὐσχήμονος Λαμψάκου ὁμολογητοῦ Ἀριστοβούλου Ἀποστόλου, Ἀγαπίου & σὺν αὐτῷ 7 μαρτύρων Σαββίνου μάρτ., Χριστοδούλου ὁσ. ἐν Πάτμῳ, (Γ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ) Ἀλεξίου «ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ», Θεοστηρίκτου ὁσίου, Παύλου ὁσιομ. Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡ/ΣΕΩΣ ), Κυρίλλου πατρ. Ἱεροσολύμων, Χρυσάνθου & Δαρείας μαρτύρων, Κλαυδίου & Ἱλαρίας μαρτύρων Τῶν ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Σάββα ἀναιρεθέντων Πατέρων Ἰακώβου ἐπισκ. ὁμολογητοῦ, Φιλήμονος & Δομνίνου μαρτύρων Βασιλείου ἱερομ., Καλλινίκης μάρτ., Εὐθυμίου νεομάρτυρος Νίκωνος & σὺν αὐτῷ 199 μαρτ., Δομετίου μ., (Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ) Ἀρτέμωνος ἱερομάρτυρος, Ζαχαρίου ὁσίου Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝ. ΚΛΙΜ.), ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Σύναξις Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, Στεφάνου ὁσίου ὁμολογητοῦ Ματρώνης ὁσίας ἐν Θεσ/νίκῃ, Φιλητοῦ μάρτυρος Ἡρωδίωνος Ἀποστόλου, Ἱλαρίωνος ὁσίου τοῦ Νέου Μάρκου ἐπ. Ἀρεθουσῶν & Κυρίλλου διακόνου ( ΜΕΓΑΣ ΚΑΝΩΝ) Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, Εὐβούλης ὁσίας (ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ) Ὑπατίου ἱερομ., Ἀκακίου ὁσίου ὁμολογητοῦ, Μενάνδρου μάρτυρος N.H

31 29 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Μ Α Ρ Τ Ι ΟΥ ΗΜ. ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Α' ΝΗΣΤ. (Ὀρθοδοξίας) Τῶν ἁγ. 40 μαρτύρων Β' ΝΗΣΤ. ( Γρ. Παλαμᾶ) Γ ΝΗΣΤ. ( Σταυρ/σεως) Δ ΝΗΣΤ.- ΕΥΑΓΓΕΛΙΣ. Ἑβρ.ια 24-26, Ἑβρ. ιβ 1-10 Ἑβρ. α 10 - β 3 Ἑβρ.δ 14 - ε 6 Ἑβρ. β Ἰωάν. α Ματθ. κ 1-16 Μάρκ. β 1-12 Μάρκ. η 34 - θ 1 Λουκ α Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ, ὡς μὴ ἐν ἀνθρώποις, ἀλλ ἐν Θεῷ τεθεμελιουμένη. «Ἡ Ἐκκλησία αὕτη ἐν τῇ Τριάδι ἐγήγερται, ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ συνοικοδομεῖσθε, Παῦλός φησιν, αὐτῷ τῷ Υἱῷ δηλαδή, εἰς κατοικητήριον τοῦ ΘΕΟΥ, ἤτοι τοῦ ΠΑΤΡΟΣ ἐν ΠΝΕΥΜΑΤΙ» (Συμεὼν Θεσσαλονίκης, P.G. 155, 133D).

32 30 Παλ. Hµερ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Σ K Δ Α Π Ρ Ι Λ Ι Ο Σ Hµέραι 30. Ηµέρα ρας 13, Ν ξ ρας 11 Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ ( ΜΑΡ. ΑΙΓ.), Μαρίας ὁσ. Αἰγυπτίας, Μακαρίου ὁσ. Τίτου ὁσίου θαυμ., Πολυκάρπου μάρτυρος, Ἀμφιανοῦ μάρτυρος Νικήτα ὁσ. ἡγουμ. μονῆς Μηδικίου, Ἰωσὴφ ὁσίου τοῦ Ὑμνογράφου Γεωργίου ἐν Μαλεῷ & Ζωσιμᾶ ὁσίων, Θεοδούλου & Παύλου μαρτ. Κλαυδίου, Διοδώρου, Παππίου & σὺν αὐτοῖς μαρτύρων Εὐτυχίου πατρ. Κων/πόλεως, τῶν ἐν Περσίδι 120 μαρτύρων Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου, Καλλιοπίου μάρτ., Γεωργίου ἐπ. ὁσίου ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ, Ἡρωδίωνος, Ἀγάβου, Ρούφου κ.λπ. Ἀποστόλων Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ, Ἰωσὴφ τοῦ Παγκάλου,Εὐψυχίου μάρτυρος, Μ. ΤΡΙΤΗ, τῶν 10 παρθένων,τερεντίου, Πομπηΐου, Μιλτιάδου κ.λπ. μ Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ, τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον, Ἀντύπα ἐπ. Περγάμου, Μ. ΠΕΜΠΤΗ, ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος, Βασιλείου ἐπισκ. ὁμολογητοῦ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, τὰ Ἅγια Πάθη, Μαρτίνου πάπα Ρώμης ( Ἀργία) Μ.ΣΑΒΒΑΤΟΝ, ἡ Ταφὴ & ἡ εἰς Ἅδου Κάθοδος, Ἀριστάρχου Ἀπ. Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ἀγάπης, Χιονίας, Εἰρήνης, Γαλήνης μαρτύρων Συμεὼν ἱερομ. & σὺν αὐτῷ μαρτύρων, Παναγίας Πορταϊτίσσης, Ἰωάννου ὁσ. τοῦ Δεκαπολίτου, Ἀθανασίας ὁσίας, Σάββα μάρτ. Παφνουτίου ἱερομ., Συμεὼν ὁσίου, Ἀγαθαγγέλου ὁσ. Φιλοθεΐτου Ζακχαίου Ἀποστ., Ἀναστασίου ἱερομ., ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ, Ἀναστασίου ὁσ. Σιναΐτου, Ἰανουαρίου μ., Ἀλεξάνδρας βασιλ. μ. Β' ΘΩΜΑ, Ναθαναὴλ Ἀποστόλου, Θεοδώρου ὁσ. Συκεώτου Γεωργίου μεγαλομάρτυρος τοῦ Τροπαιοφόρου ( Ἀργία) Ἐλισάβετ ὁσίας, Σάββα & σὺν αὐτῷ 70 μαρτύρων, Εὐσεβίου μάρτυρος Μάρκου Ἀπ. & Εὐαγγελιστοῦ., Νίκης μ., Μακεδονίου πατρ. Κ/πόλεως Βασιλέως ἐπισκόπου Ἀμασείας ἱερομάρτυρος, Γλαφύρας ὁσίας Συμεὼν Ἱεροσολ. συγγενοῦς τοῦ Κυρίου ἱερομ., Ἰωάννου ὁσίου ὁμολ. Τῶν ἐν Κυζίκῳ 9 μαρτ., Μέμνονος ὁσίου θαυματουργοῦ, Βαλερίας μ. Γ' ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ, Ἰάσωνος & Σωσιπάτρου Ἀπ., Κερκύρας μάρτ. Ἰακώβου Ἀποστόλου υἱοῦ Ζεβεδαίου, Ἀργυρῆς νεομάρτυρος Ἡ Διακαινήσιμος Ἑβδομὰς ὡς Μία λαμπροφόρος ἡμέρα & Ἀργία λογίζεται. Δ Ι Α Κ Α Ι Ν Η Σ Ι Μ Ο Σ N.H

33 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Α Π Ρ Ι Λ Ι ΟΥ ΗΜ. ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ε' ΝΗΣΤ. ( Μαρ. Αἰγ.) Ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ Β ΚΥΡΙΑΚΗ ΘΩΜΑ Ἁγίου Γεωργίου Γ ΚΥΡ. ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ Ἑβρ. θ Ἑβρ. ιβ 28 - ιγ 8 Φιλ. δ 4-9 Πράξ. α 1-8 Πράξ. γ 1-8 Πράξ. ε Πράξ. ιβ 1-11 Πράξ. στ 1-7 Μάρκ. ι Ἰωάν. ια 1-45 Ἰωάν. ιβ 1-18 Ἰωάν. α 1-17 Ἰωάν. β Ἰωάν. κ Ἰωάν. ιε 17 - ιστ 2 Μάρκ. ιε 43 - ιστ 8 Ὁ Κύριος γὰρ «ἀνέλαβε τὸ Σῶμα τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καὶ τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ἐποίησε ΣΩΜΑ ΕΑΥΤΟΥ» (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, P.G. 61, 13). «Ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Πατὴρ Ἕν, ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΡΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΚΕΦΑΛΗ ΗΜΩΝ ΩΝ» (Ἅγ. Ἰ. Χρυσόστομος, P.G. 62, 140)

34 32 Παλ. Hµερ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Σ K Δ Τ Τ Π M A Ϊ O Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 14, Ν ξ ρας 10 Ἱερεμίου προφήτου, Εὐθυμίου & σὺν αὐτῷ ὁσιομαρτύρων Μεγ. Ἀθανασίου ἀνακομιδὴ λειψάνων, Ἑσπέρου, Ζωῆς & τέκνων μαρτύρ. Τιμοθέου & Μαύρας μαρτύρων, Πέτρου ὁσίου ἐπισκόπου Ἄργους Ἱλαρίου ὁσίου θαυματουργοῦ, Πελαγίας & Λεοντίου μαρτύρων Εἰρήνης μεγαλομάρτυρος, Εὐθυμίου ἐπισκόπου Μαδύτου Δ' ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ, Ἰὼβ Δικαίου, Σεραφεὶμ ὁσ. Λεβαδείας, Δονάτου μ. Ἐμφάνισις Τιμίου Σταυροῦ, Ἀκακίου μ., Νείλου ὁσίου μυροβλήτου Ἰωάννου Θεολόγου & Εὐαγγελιστοῦ, Ἀρσενίου ὁσ. Μεγάλου (Ἀργία) ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, Ἡσαΐου πρ., Χριστοφόρου μ., Νικολάου μ. Σίμωνος Ἀποστόλου τοῦ Ζηλωτοῦ, Λαυρεντίου ὁσίου Ἐγκαίνια Κων/πόλεως, Μωκίου ἱερομ., Κυρίλλου & Μεθοδίου ἰσαποστ. Ἐπιφανίου ἐπισκόπου Κύπρου, Γερμανοῦ ἐπισκόπου Κων/πόλεως Ε' ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ, Γλυκερίας μ., Σεργίου ὁμ., Εὐθυμίου ὁσ. Ἁγιορ. Ἰσιδώρου μάρτυρος τοῦ ἐν Χίῳ, Θεράποντος μάρτυρος Παχωμίου ὁσίου τοῦ Μεγάλου, Ἀχιλλίου ὁσίου ἐπισκόπου Λαρίσης Θεοδώρου ὁσίου τοῦ ἡγιασμένου (Ἀπόδοσις Μεσοπεντηκοστῆς) Ἀνδρονίκου & Ἰουνίας Ἀποστ., Ἀθανασίου ἐπισκ. Χριστιανουπόλεως Πέτρου, Διονυσίου, Χριστίνης κ.λπ. μ., τῶν 7 ἁγίων Γυναικῶν μαρτύρων Πατρικίου, Ἀκακίου, Μενάνδρου & σύν αὐτῷ μαρτύρων ΣΤ' ΤΥΦΛΟΥ, Νικήτα, Ἰωσὴφ, Ἰωάννου τῶν ἐν Χίῳ ὁσίων πατέρων Κωνσταντίνου & Ἑλένης Βασιλέων & Ἰσαποστόλων (Ἀργία) Μαρκέλλου μάρτυρος, Βασιλίσκου μάρτυρος, Κόδρου & Σοφίας μαρτ. Μιχαὴλ ἐπ. Συννάδων, Μαρίας Κλωπᾶ μυροφ. (Ἀπόδοσις Πάσχα) ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ, Συμεὼν ὁσίου, Μελετίου ὁσίου (Ἀργία) Γ' Εὕρεσις Κεφαλῆς Προδρόμου, Κελεστίνου μάρτ., Ὀλβιανοῦ ὁσίου Κάρπου & Ἀλφαίου Ἀποστόλων, Ἀβερκίου & Ἑλένης μαρτύρων Ζ' ΠΑΤΕΡΩΝ (Α' Οἰκ. Συνόδ.), Ἰωάννου Ρώσου μ., Ἑλλαδίου μ. Εὐτυχοῦς ἐπισκόπου Μελιτινῆς ἱερομάρτυρος, Ἑλικωνίδος μάρτυρος Θεοδοσίας μ., Ὀλβιανοῦ ἱερομ., Ἐμελείας μητρὸς μεγ. Βασιλείου Ἰσαακίου ἡγουμ. μονῆς Δαλμάτων, Βαρλαάμ ὁσίου, Ναταλίου μάρτ. Ἑρμείου, Πετρονίλας, Εὐσεβίου, Χαραλάμπους μαρτύρων N.H

35 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Μ Α Ϊ ΟΥ ΗΜ. ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ 33 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Δ ΚΥΡ. ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ Ἁγ. Ἰωάννου Θεολόγου ΜΕΣΟΠΕΝ/ΣΤΗΣ Ε ΚΥΡ. ΣΑΜΑΡ/ΔΟΣ ΣΤ ΚΥΡ. ΤΥΦΛΟΥ Ἁγ. Κων/νου & Ἑλένης ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΑΓ. ΠΑΤΕΡ. Α Οἰκ. Συνόδ. Πράξ. θ Α Ἰωάν. α 1-7 Πράξ. ιδ 6-18 Πράξ. ια Πράξ. ιστ Πράξ. κστ 1, Πράξ. α 1-12 Πράξ.κ 16-18, Ἰωάν. ε 1-15 Ἰωάν. ιθ 25-27, κα Ἰωάν. ζ Ἰωάν. δ 5-42 Ἰωάν. θ 1-38 Ἰωάν. ι 1-9 Λουκ. κδ Ἰωάν. ιζ 1-13 «Ὁ ΘΕΟΣ τῶν Δυνάμεων, ἐπίστρεψον δή, καὶ ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε καὶ ἐπίσκεψαι τὴν ΑΜΠΕΛΟΝ ταύτην καὶ κατάρτισαι αὐτήν, ἣν ΕΦΥΤΕΥΣΕΝ ἡ ΔΕΞΙΑ ΣΟΥ, καὶ ἐπὶ Υἱὸν Ἀνθρώπου, ὃν ἐκραταίωσας Σεαυτῷ.» (Ψαλμ. ΟΘ' 15-16)

36 34 Παλ. Hµερ Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Σ Ι Ο Υ Ν Ι Ο Σ Hµέραι 30. Ηµέρα ρας 15, Ν ξ ρας 9 Ἰουστίνου μάρτ. τοῦ Φιλοσόφου, Χαρίτωνος, (Ἀπόδοσις Ἀναλήψεως) Νικηφόρου Κ/πόλεως ὁμολ., Ἐράσμου ἱερομ., (ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ) Η' ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, Λουκιλιανοῦ & Παύλης μ., Ἀθανασίου θαυμ. ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, Μητροφάνους Κων/πόλεως (Ἀργία) Δωροθέου Τύρου, Μάρκου ὁσίου ἐν Χίῳ, Νικάνδρου & σὺν αὐτῷ μαρτ. Ἱλαρίωνος ἡγουμ. Μονῆς Δαλμάτων, Ὁσίων 5 παρθένων, Ἀττάλου θαυμ. Θεοδότου Ἀγκύρας ἱερομάρτυρος, Ζηναΐδος μ., Σεβαστιανῆς ὁσίας Ἀνακομιδὴ λειψάνων Θεοδώρου Στρατηλάτου, Καλλιόπης μάρτυρος Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Θέκλης μάρτ., (Ἀπόδοσις Πεντηκοστῆς) Α' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ) Ἀλεξάνδρου & Ἀντωνίνης μ. «Ἄξιον Εστίν», Βαρθολομαίου & Βαρνάβα Ἀποστ. (Ἀρχὴ Νηστείας) Ὀνουφρίου Αἰγυπτίου & Πέτρου Ἀθωνίτου ὁσίων, Ἀντωνίνης μάρτ. Ἀκυλίνης μάρτυρος, Ἄννης ὁσίας & τοῦ υἱοῦ αὐτῆς Ἰωάννου Ἐλισσαίου προφ., Μεθοδίου ὁμολ., Νήφωνος ὁσ., Κυρίλλου Γορτύνης Ἀμὼς προφήτου, Ἱερωνύμου ὁσίου, Αὐγουστίνου ἐπισκόπου Ἱππῶνος Τύχωνος ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος Κύπρου, Μάρκου ἱερομάρτυρος Β' ΜΑΤΘ. (ΑΓΙΟΡ. ΠΑΤ.), Ἰσαύρου, Μανουὴλ, Σαβὲλ, Φήλικος μ. Λεοντίου, Ὑπατίου, Αἰθερίου & Θεοδούλου μαρτύρων Ἰούδα Ἀποστ., Παϊσίου τοῦ Μεγάλου, Ζήνωνος ὁσίου, Ζωσίμου μάρτ. Καλλίστου πατρ. Κων/πόλεως, Μεθοδίου ἱερομ. ἐπ. Πατάρων Ἰουλιανοῦ τοῦ Ταρσέως & Ἀφροδισίου μαρτ., Τερεντίου Ἰκονίου ἱερομ. Εὐσεβίου ἱερομάρτυρος, Ζήνωνος & Ζηνᾶ τῶν μαρτύρων Ἀγριππίνης μάρτυρος, Ἀριστοκλέους ἱερομάρτυρος, Βαρβάρου ὁσίου Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Γενέθλιον Προδρόμου, Σύναξ. Ζαχαρίου & Ἐλισάβετ Φεβρωνίας ὁσιομάρτυρος, Διονυσίου & Δομετίου Ἁγιορειτῶν ὁσίων N.H Δαβίδ ὁσίου τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ, Ἰωάννου ἐπισκόπου Γοτθίας 9 Σαμψὼν ὁσίου τοῦ Ξενοδόχου, Ἰωάννας Μυροφόρου, Ἀνέκτου μάρτ. 10 Ἀνακομιδὴ λειψάνων Κύρου & Ἰωάννου Ἀναργύρων, Παππίου μάρτ. 11 Πέτρου & Παύλου τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων (Ἀργία) 12 Σύναξις τῶν ἐνδόξων καὶ πανευφήμων Δώδεκα Ἀποστόλων (Ἀργία) 13

37 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Ι ΟΥ Ν Ι ΟΥ ΗΜ. ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Η ΚΥΡ. ΠΕΝΤ/ΣΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ Α ΚΥΡ. ΑΓ. ΠΑΝΤΩΝ Β' ΜΑΤΘ.(Ἁγιορ. Πατ.) Γ' ΜΑΤΘ. - Γενέθλιον τοῦ Προδρόμου Πράξ. β 1-11 Ἐφεσ. ε 8-19 Ἑβρ.. ια 33 - ιβ 2 Ρωμ. β Ρωμ. ιγ 11 - ιδ 4 Ἰωάν. ζ 37-52, η 12 Ματθ. ιη Ματθ. ι 32-33, 37-38, ιθ Ματθ. δ Λουκ. α 1-25, 57-68, 76, Ἁγ. Ἀπ. Πέτρου & Παύλου Ἁγ. 12 Ἀποστόλων Β Κορ. ια 21 - ιβ 9 Α Κορ. δ 9-15 Ματθ. ιστ Ματθ. θ 36, ι 1-8 «Οὐδὲν γὰρ ἄπρακτος ἢ ἄεργος εἰς ἡμᾶς ὁ ΠΑΤΗΡ, τρέφοντός τε καὶ συνέχοντος εἰς τὸ εἶναι καλῶς τοῦ Υἱοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ὅλης δὲ ὥσπερ τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος ἔργον ἐστὶν ἡ τῶν καθ ἡμᾶς ἐπανόρθωσις... Ἀλλ εἴγε φρονοῦμεν ὀρθῶς, ἡγησόμεθα δὴ πάντως, ὅτι οὔτε ἐκεῖνο χωρὶς τοῦ ΠΑΤΡΟΣ, οὔτε μὴν τὸ ἕτερον δίχα τοῦ Υἱοῦ, ἤγουν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατορθώσειε τὸ πᾶν... Πάντα γὰρ παρὰ ΠΑΤΡΟΣ δι ΥΙΟΥ ἐν ΠΝΕΥΜΑΤΙ καθάπερ εἰρήκαμεν» (Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, P.G. 74, 333D-336C).

38 36 Παλ. Hµερ. 1 K 2 Δ 3 T 4 T 5 Π 6 Π 7 Σ 8 K 9 Δ 10 T 11 T 12 Π 13 Π 14 Σ 15 K 16 Δ 17 Τ 18 Τ 19 Π 20 Π 21 Σ 22 K 23 Δ 24 Τ 25 Τ 26 Π 27 Π 28 Σ 29 K 30 Δ 31 Τ Ι Ο Υ Λ Ι Ο Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 14, Ν ξ ρας 10 Δ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Κοσμᾶ & Δαμιανοῦ θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κατάθεσις Τιμίας Ἐσθῆτος Θεοτόκου ἐν Βλαχέρναις Ἀνατολίου Κων/πόλεως, Ὑακίνθου & Θεοδότου μαρτ., Γερασίμου ὁσίου Ἀνδρέου Κρήτης, Κυπρίλλης & Λουκίας μαρτύρων, Θεοφίλου ἱερομ. Ἀθανασίου ὁσίου τοῦ Ἀθωνίτου, Λαμπαδοῦ ὁσίου τοῦ θαυματουργοῦ Ἀρχίππου κ.λπ. Ἀπ. ἐκ τῶν 70, Σισώη ὁσίου, Λουκίας & Ρήξου μαρτ. Θωμᾶ ὁσίου τοῦ ἐν Μαλεῷ, Κυριακῆς μεγαλομάρτυρος Ε' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Προκοπίου & Θεοδοσίας μαρτ, Ἀναστασίου ἱερομ., Παγκρατίου Ταυρομενίας ἱερομ., Ἀνδρέου & Πρόβου μ., Διονυσίου ὁσ. Τῶν ἐν Νικοπόλει 45 μαρτύρων, Ἀντωνίου ὁσίου τοῦ Ρώσου Εὐφημίας μεγαλομ., Ὄλγας ἰσαπ., Λέοντος ὁσίου, Μαρκιανοῦ μάρτ. Πρόκλου & Ἱλαρίου μαρτύρων, Βερονίκης αἱμορροούσης μάρτυρος Σύναξις Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, Στεφάνου ὁσίου τοῦ Σαββαΐτου Ἀκύλλα Ἀποστ., Νικοδήμου ὁσ. Ἁγιορείτου, Ἰωσὴφ ἀρχιεπ. Θεσ/νίκης ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ (Δ' Οἰκ. Συν.) Κηρύκου & Ἰουλίττης μ., Βλαδιμήρου Ἀθηνογένους ἱερομάρτυρος, Φαύστου & σὺν αὐτῷ μαρτύρων Μαρίνης μεγαλομάρτυρος, Βηρονίκης & Σπεράτου μαρτύρων Αἰμιλιανοῦ μάρτυρος, Παύλου & Παμβὼ τῶν ὁσίων Μακρίνης & Δίου ὁσίων, Ἀνακομιδὴ λειψάνων ὁσ. Σεραφείμ ἐν Σαρώφ Ἠλιοῦ προφήτου Θεσβίτου ἡ πυρφόρος εἰς οὐρανοὺς ἀνάβασις (Ἀργία) Συμεὼν ὁσίου, Ἰωάννου ὁσίου, Παρθενίου ἐπισκόπου Ἄρτης Ζ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Μαρίας Μαγδαληνῆς ἰσαποστ., Μαρκέλλης μάρτ. Ἰεζεκιὴλ προφήτου, Φωκᾶ ἱερομάρτυρος, Πελαγίας ὁσίας ἐν Τήνῳ Χριστίνης μεγαλομάρτυρος, Ἀθανασίου μάρτυρος Κοίμησις ἁγ. Ἄννης, Τῶν Ἁγ.165 Πατέρων τῆς Ε Οἰκ. Συν. (Ἀργία) Παρασκευῆς ὁσιομάρτυρος, Ἑρμολάου ἱερομάρτυρος Παντελεήμονος μεγαλομάρτυρος, Ἀνθούσης μάρτυρος (Ἀργία) Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος Ἀποστ., Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου ὁσ. Η' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Καλλινίκου & Θεοδότης μ., Βασιλίσκου μάρτυρος Σίλα, Σιλουανοῦ, Κρήσκεντος κ.λπ. Ἀποστόλων Ἰωσὴφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας, Εὐδοκίμου δικαίου N.H

39 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Ι ΟΥΛ Ι ΟΥ ΗΜ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ Δ ΜΑΤΘ.- Ἁγ. Ἀναργ. Ε ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ ΟΙΚ. Προφήτου Ἡλιοῦ Ζ ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Κοίμησις Ἁγ. Ἄννης Ἁγ. Παντελεήμονος Η ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Α Κορ. ιβ 27-31, ιγ 1-8 Ρωμ. ι 1-10 Τίτ. γ 8-15 Ἰακ. ε Ρωμ. ιε 1-7 Γαλ. δ Β Τιμ. β 1-10 Α Κορ. α Ματθ. η 5-13 Ματθ. η 28 - θ 1 Ματθ. ε Λουκ. δ Ματθ. θ Λουκ. η Λουκ. κα Ματθ. ιδ «Ὅτι Αὐτὸς [ὁ Χριστός] ἐστὶν ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἐξ ἧς ἅπαν τὸ Σῶμα ὑφίσταται, [ἔχει τὴν ὕπαρξιν καὶ ὑπόστασιν]», («Μελετίου Πηγᾶ κατὰ τοῦ Πάπα Ρώμης», Δοσίθεος Ἱεροσολύμων, Τόμος Χαρᾶς, ἔκδοσις Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη, 1985, σελ. 489)

40 38 Παλ. Hµερ T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 13, Ν ξ ρας 11 Πρόοδ. Τιμ. Σταυροῦ, 7 Μακκαβ., Σολομονῆς, Ἐλεαζάρου (Ἀρχ. Νηστ.) Ἀνακομιδὴ λειψάνων πρωτομάρτυρος Στεφάνου, Φωκᾶ μάρτυρος Σαλώμης μυροφ., Στεφάνου μ., Θεοκλητοῦς ὁσ., Ἰσαακίου κ.λπ. ὁσίων Τῶν ἐν Ἐφέσῳ Ἁγίων 7 Παίδων, Εὐδοκίας μάρτυρος Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Εὐσιγνίου μ., Νόννης ὁσ. μητρ. ἁγ. Γρηγορίου Θεολ. Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (Ἀργία) Δομετίου & Ἀστερίου ὁσιομαρτύρων, Νικάνωρος & Θεοδοσίου ὁσίων Αἰμιλιανοῦ ἐπισκ. ὁμολογητοῦ, Μύρωνος ἐπισκόπου Κρήτης Ματθίου Ἀποστ., Ἀντωνίου & Πατρικίας μ., Τῶν ἐν Χαλκῇ Πύλη 10 μαρτ. Σύξτου πάπα Ρώμης & Λαυρεντίου διακόνου ἱερομ., Ἱππολύτου μάρτ. Εὔπλου διακ., Νήφωνος πατρ. Κων/πόλεως, Θαῦμα ἁγίου Σπυρίδωνος Ι' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Φωτίου & Ἀνικήτου μ., Σεργίου & Στεφάνου ὁσίων Μαξίμου ὁμολογητοῦ, Εἰρήνης ὁσίας (Ἀπόδοσις Μεταμορφώσεως) Μιχαίου προφήτου, Συμεὼν νεομάρτυρος Τραπεζοῦντος Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Ἀργία) Ἁγίου Μανδηλίου, Γερασίμου ὁσίου Κεφαλληνίας, Διομήδους μάρτ. Μύρωνος, Παύλου, Ἰουλιανῆς, Κυπριανοῦ τῶν μαρτύρων Φλώρου & Λαύρου μαρτύρων, Ἑρμοῦ & Λέοντος μαρτύρων ΙΑ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Ἀνδρέου στρατ. & σὺν αὐτῷ μαρτ., Θεοφάνους ὁσίου Σαμουὴλ προφήτου, Θεοχάρους μάρτυρος Νεοπολίτου ἐν Καισαρείᾳ Θαδδαίου Ἀποστόλου, Βάσσης μάρτυρος & τῶν τέκνων αὐτῆς Παναγίας Προυσσιωτίσης, Ἀγαθονίκου μ., Ζωτικοῦ & Ζήνωνος μαρτ. Εἰρηναίου ἱερομ., Λούπου μ., Καλλινίκου πατρ. (Ἀπόδοσις Κοιμήσεως) Εὐτυχοῦς ἱερομ., Κοσμᾶ Αἰτωλ. ἱερομ., ἀν. λειψ. Διονυσ. ἐπισκ. Αἰγίνης Τίτου Ἀποστ., ἀν. λειψ. Βαρθολομαίου Ἀπ., Σάββα μ., Γενναδίου ὁσ. ΙΒ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Ἀδριανοῦ & Ναταλίας μ., Ἰωάσαφ ὁσ. Βασιλέως Ποιμένος ὁσίου, Φανουρίου μάρτυρος, Ἀνθούσης μάρτυρος Μωϋσέως ὁσίου Αἰθίοπος, Ἐζεκίου βασιλέως, Ἄννης προφήτιδος Ἀποτομὴ Κεφαλῆς Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου (Ἀργία- Νηστεία) Ἀλεξάνδρου, Παύλου & Ἰωάννου, Πατριαρχῶν Κων/πόλεως Κατάθεσις τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου N.H

41 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν ΑΥ Γ ΟΥ Σ Τ ΟΥ ΗΜ. ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Θ ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΜΕΤ/ΣΙΣ ΣΩΤΗΡΟΣ Ι ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΙΑ ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΙΒ ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ἀποτ. Κεφ. Προδρόμου Α Κορ. γ 9-17 Β Πέτρ. α Α Κορ. δ 9-16 Φιλιπ. β 5-11 Α Κορ. θ 2-12 Α Κορ. ιε 1-11 Πράξ. ιγ Ματθ. ιδ Ματθ. ιζ 1-9 Ματθ. ιζ Λουκ. ι 38-42, ια Ματθ. ιη Ματθ. ιθ Μάρκ. στ «Ὁ δὲ [Ἰησοῦς] ἀπεκρίνατο αὐτοῖς ὁ ΠΑΤΗΡ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται κἀγὼ ἐργάζομαι» (Ἰωάν. Ε' 17). «Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ ΠΑΤΡΙ καὶ ὁ ΠΑΤΗΡ ἐν ἐμοί ἐστιν; Τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λέγω ὑμῖν, ἀπ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ ὁ δὲ ΠΑΤΗΡ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα. Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ ΠΑΤΡΙ καὶ ὁ ΠΑΤΗΡ ἐν ἐμοί εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετέ μοι» (Ἰωάν. ΙΔ' 10-11).

42 40 Παλ Hµερ. N.H. 1 Σ 2 K 3 Δ 4 T 5 T 6 Π 7 Π 8 Σ 9 K 10 Δ 11 T 12 T 13 Π 14 Π 15 Σ 16 K 17 Δ 18 Τ 19 Τ 20 Π 21 Π 22 Σ 23 K 24 Δ 25 Τ 26 Τ 27 Π 28 Π 29 Σ 30 K Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 30. Ηµέρα ρας 12, Ν ξ ρας 12 Ἀρχ. Ἰνδίκτου, Συμεών ὁσ. Στυλ., Ἰησοῦ Ναυῆ, 40 παρθενομ.(ἀργία) ΙΓ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Μάμαντος μ., Εὐτυχίου μ., Ἰωάννου Νηστευτοῦ ὁσ. Ἀνθίμου ἱερομάρτυρος, Πολυδώρου μάρτυρος, Θεοκτίστου ὁσίου Μωυσέως προφήτου, Βαβύλα ἱερομάρτυρος, Ἑρμιόνης μάρτυρος Ζαχαρίου προφ., Μεδίμνου, Οὐρβανοῦ, Θεοδώρου & σὺν αὐτοῖς 80 μ. Ἀνάμνησις τοῦ ἐν Χώναις θαύματος τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Σώζοντος μάρτυρος, Εὐψυχίου μάρτυρος, Λουκᾶ ὁσίου ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Ἀργία) ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ, Ἰωακεὶμ & Ἄννης Θεοπατ., Σεβηριανοῦ μ. Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδώρας μαρτ., Πουλχερίας βασιλίσσης Εὐανθίας μάρτ., Θεοδώρας ὁσίας, Εὐφροσύνου ὁσίου τοῦ μαγείρου Αὐτονόμου, Κορνούτου & Θεοδώρου ἱερομαρτύρων (Ἀπόδ. Γενεθλίου) Ἐγκαίνια Ναοῦ Ἀναστάσεως, Κορνηλίου Ἑκατοντάρχου μάρτυρος Η ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ (Ἀργία - Νηστεία) Νικήτα μεγαλομ., Βησσαρίωνος ἐπισκόπου Λαρίσης, Γερασίμου ὁσίου ΜΕΤA ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ, Εὐφημίας μεγαλομ., Μελιτινῆς μάρτυρος Σοφίας, Πίστεως, Ἐλπίδος, Ἀγάπης μαρτ., Ἀγαθοκλείας & Θεοδότης μ. Εὐμενίου ὁσίου ἐπισκόπου Κρήτης, Ἀριάδνης & Εἰρήνης μαρτύρων Τροφίμου, Σαββατίου & Δορυμέδοντος μαρτύρων Εὐσταθίου, Θεοπίστης & τῶν τέκνων Ἀγαπίου & Θεοπίστου, μαρτ. Ἰωνᾶ Προφήτου, Κοδράτου Ἀποστόλου (Ἀπόδοσις Ὑψώσεως) Φωκᾶ ἱερομ., Κοσμᾶ & σὺν αὐτῷ 26 Ἁγιορειτῶν ὁσιομαρτ. ἐπί Βέκκου Α' ΛΟΥΚΑ, Σύλληψις Τιμίου Προδρόμου, Νικολάου νεομάρτυρος Θέκλης Ἰσαποστόλου & πρωτομάρτυρος, Παναγίας Μυρτιδιωτίσης Εὐφροσύνης ὁσίας, Παφνουτίου & τῶν σὺν αὐτῷ 546 ὁσιομαρτύρων Μετάστασις Ἀποστόλ. & Εὐαγγελ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου (Ἀργία) Ἀριστάρχου Ἀποστόλου, Καλλιστράτου & σὺν αὐτῷ 49 μαρτύρων Βαροὺχ προφ., Χαρίτωνος ὁμολ., Μάρκου & σὺν αὐτῷ μαρτύρων Κυριακοῦ ἀναχωρητοῦ, Πετρωνίας ὁσιομ., Τροφίμου κ.λπ. μαρτύρων Β' ΛΟΥΚΑ, Γρηγορίου ἱερομ. ἐπ. Ἀρμενίας, Γαϊανῆς & σὺν αὐτῇ μαρτ

43 41 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Σ Ε Π Τ Ε Μ Β Ρ Ι ΟΥ ΗΜ. ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ἀρχὴ Ἀρχ. Ἰνδίκτου ΙΓ ΚΥΡ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΓΕΝΕΘΛ. ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ Η ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΕΤA ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ Α' ΛΟΥΚ.- Προδρόμου Ἁγ. Ιωάννου Θεολόγου Β' ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ Α Τιμ. β 1-7 Α Κορ. ιστ Φιλιπ. β 5-11 Γαλ. στ Α Κορ. α Γαλ. β Γαλ. δ Α Ἰωάν. δ Β Κορ. στ 16 - ζ 1 Λουκ. δ Ματθ. κα Λουκ. ι 38-42, ια Ἰωάν. γ Ἰωάν. ιθ 6-11, 13-20, 25-28, Μάρκ. η 34 - θ 1 Λουκ. ε 1-11 Ἰωάν. ιθ 25-27, κα Λουκ. στ «...σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. Ἓν Σῶμα καὶ Ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν Μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν Εἷς Κύριος, Μία Πίστις, Ἓν Βάπτισμα Εἷς Θεὸς καὶ Πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν» (Ἐφεσ. Δ' 3-6).

44 42 Παλ. Hµερ. 1 Δ 2 T 3 T 4 Π 5 Π 6 Σ 7 K 8 Δ 9 T 10 T 11 Π 12 Π 13 Σ 14 K 15 Δ 16 Τ 17 Τ 18 Π 19 Π 20 Σ 21 K 22 Δ 23 Τ 24 Τ 25 Π 26 Π 27 Σ 28 K 29 Δ 30 Τ 31 Τ Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 30. Ηµέρα ρας 11, Ν ξ ρας 13 Ἁγ. Σκέπης, Παναγίας Γοργ/κόου, Ἀνανίου Ἀπ., Ρωμανοῦ Μελωδοῦ Κυπριανοῦ ἱερομάρτυρος, Ἰουστίνης παρθενομάρτυρος Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου ἱερομάρτ., Θεαγένους & Θεοτέκνου μαρτ. Ἱεροθέου ἐπ. Ἀθηνῶν, Δομνίνης, Βερίνης, Προσδόκης, Καλλισθένης μ. Χαριτίνης, Μαμέλχθης & Εὐδοκίμου μαρτ., Ἑρμογένους ἱερομάρτυρος Θωμᾶ Ἀποστόλου, Ἐρωτηΐδος μάρτυρος, Μακαρίου ἐπισκόπου Γ' ΛΟΥΚΑ, Σεργίου & Βάκχου μ., Τῶν ἐν Κρήτῃ 99 ὁσ. πατέρων Πελαγίας ὁσίας, Ταϊσίας ὁσίας, Ἰγνατίου ὁσιομάρτυρος Ἁγιορείτου Ἰακώβου Ἀλφαίου Ἀποστ., Ἀβραὰμ & Λὼτ Δικαίων, Ἀνδρονίκου ὁσίου Εὐλαμπίου & Εὐλαμπίας μαρτύρων, Θεοφίλου ὁμολογητοῦ Φιλίππου διακόνου, Θεοφάνους Γραπτοῦ μάρτυρος Πρόβου, Ταράχου & Ἀνδρονίκου μαρτ., Συμεὼν Νέου Θεολόγου Κάρπου, Παπύλου κ.λπ. μαρτύρων, Χρυσῆς μάρτυρος Δ' ΛΟΥΚ. (Ἁγ. Πατ. Ζ' Οἰκ. Συν.), Ναζαρίου μάρτ., Κοσμᾶ ὁσίου Λουκιανοῦ ἱερομ., Σαββίνου & Βάρσου ὁσίων, Εὐθυμίου Θεσ/νίκης Λογγίνου ἑκατοντάρχου μάρτ., Λεοντίου & σὺν αὐτῷ μαρτύρων Ὡσηὲ προφήτου, Ἀνδρέου ὁσιομάρτυρος τοῦ ἐν Κρίσει Λουκᾶ Εὐαγγελιστοῦ, Συμεὼν & Θεοδώρου ὁσίων, Μαρίνου μάρτυρος Ἰωὴλ προφήτου, Οὐάρου μάρτυρος, Κλεοπάτρας ὁσίας Ἀρτεμίου μεγαλομ.γερασίμου Κεφαλ., Ματρώνης ὁσίας τῆς ἐν Χίῳ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ, Ἱλαρίωνος ὁσίου, Γαΐου, Δασίου & Ζωτικοῦ μαρτύρων Τῶν ἐν Ἐφέσῳ 7 παίδων, Ἀβερκίου ἰσαποστόλου τοῦ θαυματουργοῦ Ἰακώβου Ἀποστ. ἀδελφοθέου Α' ἐπισκ. Ἱεροσολύμων ἱερομάρτυρος Ἀρέθα μεγαλομάρτυρος & συνοδείας αὐτοῦ, Σεβαστιανῆς μάρτυρος Μαρκιανοῦ & Μαρτυρίου μαρτ., Χρυσαφίου μ., Ταβιθᾶς ἐλεήμονος Δημητρίου μεγαλομάρτυρος μυροβλήτου, Ἰωάσαφ ὁσίου (Ἀργία) Νέστορος μάρτ., Πρόκλης συζύγου Πιλάτου, Κυριακοῦ Κων/πόλεως Ζ' ΛΟΥΚΑ, Τερεντίου, Νεονίλλης & τέκνων μ., Ἀγγελῆ νεομάρτ. Ἀναστασίας ὁσιομάρτυρος τῆς Ρωμαίας, Ἀβραμίου ὁσίου Κλεόπα Ἀποστ., Ζηνοβίου & Ζηνοβίας μαρτ., Ἀστερίου κ.λπ. μαρτ. Στάχυος, Ἀπελλοῦ, Ἀμπλία, Οὐρβανοῦ, Ἀριστοβούλου, Ναρκίσσου Ἀπ. N.H

45 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι ΟΥ ΗΜ. ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Γ' ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ ΑΓ.ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ ΟΙΚ. ΣΤ' ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ Ἁγίου Δημητρίου Ζ' ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ Β Κορ. θ 6-11 Τίτ. γ 8-15 Γαλ. α Β Τιμ. β 1-10 Γαλ. β Λουκ. ζ Λουκ. η 4-15 Λουκ. η Ἰωάν. ιε 17 - ιστ 2 Λουκ. η «Ἐγώ εἰμι ἡ ΑΜΠΕΛΟΣ ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ ΠΑΤΗΡ μου ὁ ΓΕΩΡΓΟΣ ἐστι. Πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ... Ἐγώ εἰμι ἡ ΑΜΠΕΛΟΣ, ὑμεῖς τὰ κλήματα. Ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. Ἐὰν μή τις μείνῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται.» (Ἰωάν. ΙΕ 1-2, 5-6)

46 44 Παλ. Hµερ Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Ν Ο Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 30. Ηµέρα ρας 10, Ν ξ ρας 14 Κοσμᾶ & Δαμιανοῦ Ἀναργ., Θεοδότης ὁσ., Δαυὶδ ὁσίου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ Ἀκινδύνου, Πηγασίου, Ἐλπιδοφόρου, Ἀνεμποδίστου & λοιπῶν μαρτύρων Ἀκεψιμᾶ, Ἰωσὴφ, Ἀειθαλᾶ μαρτύρων, ἀνακομ. λειψάνων ἁγ. Γεωργίου Ε' ΛΟΥΚΑ, Ἰωαννικίου ὁσ. Μεγ., Νικάνδρου μ., Ἰωάννου βασ. Βατάτζη Ἑρμᾶ & Φιλολόγου Ἀποστόλων, Γαλακτίωνος & Ἐπιστήμης μαρτύρων Παύλου Κων/πόλεως ὁμολογητοῦ, Λουκᾶ ὁσίου, Παύλου ὁσίου Σαλοῦ Ἱέρωνος & σὺν αὐτῷ 33 μαρτύρων ἐν Μελιτινῇ, Λαζάρου ὁσίου Σύναξις Ἀρχαγ. Μιχαὴλ, Γαβριήλ & πασῶν Ούρανίων Δυνάμεων (Ἀργία) Ὀνησιφόρου & Πορφυρίου μαρτ., Νεκταρίου Πενταπόλεως ἐν Αἰγίνῃ Ὀλυμπᾶ, Ῥοδίωνος, Σωσιπάτρου, Τερτίου, Ἐράστου & Κουάρτου Ἀποστ. Η' ΛΟΥΚΑ, Μηνᾶ κ.λπ. μαρτ., Στεφανίδος μ., Θεοδώρου ὁμ. Στουδίτου Ἰωάννου Ἀλεξανδρείας τοῦ Ἐλεήμονος, Νείλου ὁσίου Σιναΐτου Ἰωάννου Κων/πόλεως τοῦ Χρυσοστόμου, Δαμασκηνοῦ ὁσιομ. (Ἀργία) Φιλίππου Ἀπ., Γρηγορίου Παλαμᾶ, Κων/νου Ὑδραίου μάρτ. (Ἀργία) Γουρίου, Σαμωνᾶ & Ἀβίβου ὁμολ. μαρτ., Ἐλπιδίου μ. (Ἀρχὴ νηστείας) Ματθαίου Ἀποστόλου & Εὐαγγελιστοῦ Γρηγορίου ἐπισκ. Νεοκαισαρείας τοῦ θαυματουργοῦ, Γενναδίου ὁσίου Θ' ΛΟΥΚΑ, Πλάτωνος & Ρωμανοῦ μαρτ., Ζακχαίου & Ἀλφαίου μ. Ἀβδιοῦ προφ., Βαρλαὰμ μ., Ἀγαπίου μ., Παγχαρίου μάρτυρος Πρόκλου Κων/πόλεως, Γρηγορίου Δεκαπολίτου, Θεοκτίστου ὁμολογ. ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Ἀργία) Φιλήμονος & σὺν αὐτῷ Ἀποστόλων, Κικιλίας & σὺν αὐτῇ μαρτύρων Ἀμφιλοχίου ἐπ. Ἰκονίου, Γρηγορίου Ἀκραγαντίνων, Σισινίου ὁσιομάρτ. Κλήμεντος μ. πάπα Ρώμης, Πέτρου μ. ἐπ. Ἀλεξανδρείας, Θεοδώρου μ. ΙΓ' ΛΟΥΚΑ, Αἰκατερίνης μεγαλομ., Μερκουρίου μ. (Ἀπόδ. Εἰσοδίων) Στυλιανοῦ ὁσ. Παφλαγόνος, Νίκωνος τοῦ «Μετανοεῖτε», Ἀλυπίου ὁσ. Ἰακώβου μεγαλομάρτυρος τοῦ Πέρσου, Ναθαναήλ ὁσίου Στεφάνου ὁσιομ., Ἀνδρέου, Πέτρου, Ἄννης & λοιπῶν μαρτύρων Παραμόνου & σὺν αὐτῷ 370 μαρτ., Φιλουμένου μ., Διονυσίου Κορ. ἱερομ. Ἀνδρέου Ἀποστόλου τοῦ Πρωτοκλήτου, Φρουμεντίου ἐπισκ. (Ἀργία) N.H

47 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Ν Ο Ε Μ Β Ρ Ι ΟΥ ΗΜ. ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ε ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ Σύναξις Ἀρχαγγέλων Η ΛΟΥΚΑ- Ἁγ. Μηνᾶ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστ. Ἁγίου Φιλίππου Θ ΚΥΡ. ΛΟΥΚΑ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου ΙΓ ΛΟΥΚ.- Ἁγ. Αἰκατερ. Ἁγίου Ἀπ. Ἀνδρέου Γαλ. στ Ἑβρ. β 2-10 Β Κορ.δ 6-15 Ἑβρ. ζ 26 - η 2 Πράξ. η Ἐφεσ. β Ἑβρ. θ 1-7 Γαλ. γ 23 - δ 5 Α Κορ. δ 9-16 Λουκ. ιστ Λουκ. ι Λουκ. ι Ἰωάν. ι 9-16 Ἰωάν. α Λουκ. ιβ Λουκ. ι 38-42, ια Λουκ. ιη Ἰωάν. α «Τὴν οὐσιώδη παραλαβὼν ἑνότητα Χριστός, ἥν ἔχει μὲν ὁ ΠΑΤΗΡ πρὸς αὐτόν, αὐτὸς δέ αὖ πάλιν πρὸς τὸν ΠΑΤΕΡΑ, ΣΥΝΑΝΑΚΙΡΝΑΣΘΑΙ τρόπον τινὰ καὶ ἡμᾶς ἀλλήλοις βούλεται, ἐν δυνάμει δῆλον ὅτι τῆς ΑΓΙΑΣ τε καὶ Ὁμοουσίου ΤΡΙΑΔΟΣ, ὡς Ἕν νοεῖσθαι τὸ σύμπαν τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΩΜΑ» (Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, P.G. 74, 557Α).

48 46 Παλ. Hµερ Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Σ K Δ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 9, Ν ξ ρας 15 Ναοὺμ προφήτου, Φιλαρέτου ὁσίου, Ἀνανίου μάρτυρος τοῦ Πέρσου ΙΔ' ΛΟΥΚΑ, Ἀββακοὺμ προφήτου, Κυρίλλου ὁσ., Μυρώπης μάρτ. Σοφονίου προφήτου, Θεοδώρου Ἀλεξανδρείας ἱερομ., Ἀγγελῆ νεομ. Βαρβάρας μεγαλομ., Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ ὁσίου, Ἰουλιανῆς μάρτ. Σάββα ὁσίου τοῦ ἡγιασμένου, Διογένους & Ἀβερκίου μαρτ. (Ἀργία) Νικολάου ἐπισκόπου Μύρων τοῦ Θαυματουργοῦ (Ἀργία) Ἀμβροσίου ἐπισκόπου Μεδιολάνων, Γρηγορίου ἡσυχαστοῦ Σωσθένους, Ἀπολλώ, Κηφᾶ, Τυχικοῦ, κ.λπ. Ἀποστ., Παταπίου ὁσίου Ι' ΛΟΥΚΑ, Σύλληψις Ἁγίας Ἄννης Μητρὸς τῆς Θεοτόκου Μηνᾶ, Ἑρμογένους & Εὐγράφου μαρτ., Θωμᾶ Δεφουρκινοῦ ὁσίου Δανιὴλ ὁσίου Στυλίτου, Λεοντίου ὁσίου, Ἀειθαλᾶ μάρτυρος Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ Θαυματουργοῦ (Ἀργία) Εὐστρατίου, Αὐξεντίου, Εὐγενίου, Μαρδαρίου, Ὀρέστου & Λουκίας μαρτ. Θύρσου, Λευκίου, Καλλινίκου, Φιλήμονος & σὺν αὐτοῖς μαρτύρων Ἐλευθερίου ἱερομάρτ., Ἀνθίας μάρτ. μητρὸς αὐτοῦ, Σωσσάνης ὁσιομ. ΙΑ' ΛΟΥΚΑ (Προπατ.), Ἀγγαίου προφ., Θεοφανοῦς βασιλίσσης Δανιήλ προφήτου & τῶν 3 παίδων, Διονυσίου Αἰγίνης ἐκ Ζακύνθου Σεβαστιανοῦ, Ζωῆς, Εὐβιότου, Ζακχαίου μαρτύρων, Φλώρου ὁσίου Βονιφατίου μ., Γρηγεντίου Αἰθιοπίας, Εὐτυχίου & σὺν αὐτῷ 270 μαρτ. Ἰγνατίου Θεοφόρου ἱερομάρτυρος, Φιλογονίου Ἀντιοχείας ὁσίου Ἰουλιανῆς & τῶν σὺν αὐτῇ 500 μαρτύρων, Θεμιστοκλέους μάρτυρος Ἀναστασίας Φαρμακολυτρίας μεγαλομάρτ., Χρυσογόνου μάρτυρος ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, Τῶν ἐν Κρήτῃ 10 μαρτύρων, Εὐγενίας, Βασίλλας, Φιλίππου, Πρωτᾶ μαρτ. (Νηστ - Παραμ. Χριστ.) Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ Κ.Η.Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ (Ἀργία) ΣΥΝΑΞΙΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, Εὐθυμίου ἱερομ. (Ἀργία) Στεφάνου τοῦ ἀρχιδιακόνου & πρωτομάρτυρος (Ἀργία) Τῶν ἐν Νικομηδείᾳ Δισμυρίων μαρτύρων, Δόμνης μάρτυρος Τῶν ὑπὸ Ἡρώδου ἀναιρεθέντων Νηπίων, Μαρκέλλου ὁσίου ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ, Ἀνυσίας μ., Θεοδώρας ὁσ., Γεδεὼν μ. Μελάνης ὁσίας Ρωμαίας, Ζωτικοῦ μάρτ. (Ἀπόδοσις Χριστουγέννων) N.H

49 47 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Δ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι ΟΥ ΗΜ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΔ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ Ἁγίου Σάββα Ἁγίου Νικολάου Ι ΛΟΥΚ. - Ἁγ.Ἄννης Ἁγίου Σπυρίδωνος ΚΥΡ. ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤ. ΓΕΝΝΗΣ. ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΥΝΑΞΙΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Ἁγίου Στεφάνου ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ Ἐφεσ.ε 8-19 Γαλ. ε 22 - στ 2 Ἑβρ. ιγ Γαλ. δ Ἐφεσ. ε 8-19 Κολ. γ 4-11 Ἑβρ. ια 9-10,32-40 Γαλ. δ 4-7 Ἑβρ. β Πράξ. στ 8 - ζ Γαλ. α Λουκ. ιη Ματθ. ια Λουκ. στ Λουκ. ιγ Ἰωάν. ι 9-16 Λουκ. ιδ Ματθ. α 1-25 Ματθ. β 1-20 Ματθ. β Ματθ. κα Ματθ. β «Ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ ΜΗΤΗΡ πάντων ἡμῶν» (Γαλ. Δ 26). «Αὕτη μὲν οὖν εἴη ἂν ἡ τελεία Χριστοῦ Nύμφη. Ταύτης δ οὐκ ἂν ἁμάρτοις ΘΥΓΑΤΕΡΑ φήσας ὑπάρχειν τὴν ἐπὶ γῆς Ἐκκλησίαν» (Ἅγιος Ἐπιφάνιος, P.G. 23, 401D).

50 48 Παλ. Hµερ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Ι Α Ν Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 31. Ηµέρα ρας 10, Ν ξ ρας 14 ΠΕΡΙΤΟΜΗ Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ, Μεγάλου Βασιλείου, Σιλβέστρου πάπα Ρώμης, Σεραφεὶμ ὁσίου τοῦ ἐν Σαρώφ, Θεοδότης ὁσ. Μαλαχίου προφήτου, Γορδίου μάρτυρος, Πέτρου ὁσίου Σύναξις τῶν 70 Ἀποστόλων, Θεοκτίστου ὁσίου Θεωνᾶ, Θεοπέμπτου μ., Συγκλητικῆς ὁσ. (Παραμονὴ Θεοφαν.- Νηστεία) ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ, Ρωμανοῦ ἱερομάρτυρος (Ἀργία) Σύναξις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου (Ἀργία) Γεωργίου Χοζεβίτου τοῦ ὁσίου, Δομνίκης ὁσίας Πολυεύκτου μάρτυρος, Εὐστρατίου ὁσίου τοῦ θαυματουργοῦ Γρηγορίου ἐπισκόπου Νύσσης, Δομετιανοῦ ἐπισκόπου Μελιτινῆς Θεοδοσίου ὁσίου Κοινοβιάρχου, Μαΐρου μάρτ., Βιταλίου ὁσίου Τατιανῆς κ.λπ. μαρτ., 8 μαρτ. ἀπὸ Νικαίας, Μερτίου & Πέτρου μαρτ. ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ, Ἑρμύλου & Στρατονίκου μαρτ., Μαξίμου ὁσίου Ἐν Σινᾷ & Ραϊθῷ ἀναιρεθ. Πατ., Νίνας Ἰσαπ., Ἁγνῆς μ. (Ἀπόδ. Θεοφ.) Παύλου τοῦ Θηβαίου & Ἰωάννου Καλυβίτου τῶν ὁσίων Προσκύνησις ἁλύσεως Ἀποστόλου Πέτρου, Πευσίππου μάρτυρος Ἀντωνίου ὁσίου τοῦ Μεγάλου, Ἀντωνίου ὁσίου νέου ἐν Βεροίᾳ (Ἀργία) Ἀθανασίου & Κυρίλλου πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας (Ἀργία) Μάρκου Ἐφέσου Εὐγ., Μακαρίου Αἰγυπτ. & Μακαρίου Ἀλεξανδρέως ΙΕ' ΛΟΥΚΑ (ΖΑΚΧΑΙΟΥ), Εὐθυμίου ὁσίου τοῦ Μεγάλου Μαξίμου ὁσίου ὁμολογητοῦ, Νεοφύτου μ., Εὐγενίου μ. Τραπεζουντίου Τιμοθέου Ἀποστόλου, Ἀναστασίου τοῦ Πέρσου, Βικεντίου μάρτυρος Κλήμεντος ἱερομ., Ἀγαθαγγέλου μάρτ., Διονυσίου ὁσίου ἐν Ὀλύμπῳ Ξένης ὁσίας, Βαβύλα ἱερομάρτυρος, Φίλωνος & Ἑλλαδίου μαρτύρων Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου πατρ. Κων/πόλεως, Δημητρίου ὁσίου (Ἀργία) Ξενοφῶντος ὁσίου & σὺν αὐτῷ, Ἀμμωνᾶ ὁσίου, Συμεὼν ὁσίου ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ ( ΤΕΛ.-ΦΑΡ.), Ἀνακομ. λειψ. ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Εὐφραὶμ & Ἰσαάκ ὁσίων τῶν Σύρων, Παλλαδίου ὁσίου Ἀνακομιδὴ λειψάνων Ἰγνατίου Θεοφόρου, Σιλουανοῦ & σὺν αὐτῷ μαρτ. Ἁγ. Ἱεραρχῶν, Βασιλείου Μεγ., Γρηγορίου Θεολ., Ἰ. Χρυσοστόμου (Ἀργία) Κύρου & Ἰωάννου Ἀναργύρων, Ἀθανασίας καὶ σὺν αὐτῇ μαρτύρων N.H

51 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Ι Α Ν ΟΥΑ Ρ Ι ΟΥ ΗΜ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΠΕΡΙΤΟΜΗ Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Ἰωάννου Προδρόμου ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ Ἁγ. Ἀντωνίου Μεγάλου Ἁγ. Ἀθανασίου-Κυρίλλου ΖΑΚΧΑΙΟΥ- Ἁγ. Εὐθυμίου Ἁγίου Γρηγορίου ΤΕΛ.-ΦΑΡ.- Ἁγ. Χρυσοστόμ. Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν Κολ. β 8-12 Τίτ. β 11-14, γ 4-7 Πράξ. ιθ 1-8 Ἐφεσ. δ 7-13 Ἑβρ. ιγ Ἑβρ. ιγ 7-16 Β Κορ. δ 6-15 Ἑβρ. ζ 26 - η 2 Ἑβρ. ζ 26 - η 2 Ἑβρ. ιγ 7-16 Λουκ. β 20-21, Ματθ. γ Ἰωάν. α Ματθ. δ Λουκ. στ Ματθ. ε Λουκ. ιθ 1-10 Ἰωάν. ι 9-16 Λουκ. ιη Ματθ. ε Τὸ Ἅγιον Πάσχα κατὰ τὸ Δίσεκτον ἔτος 2020 ἑορτάζεται τὴν 6ην Απριλίου. K Y P I A K O P O M I O Ν Ι Α Ν ΟΥΑ Ρ Ι ΟΥ ΗΜ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΗΧΟΣ ΕΩΘ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΜΕΤΑ ΦΩΤΑ Ἁγίου Εὐθυμίου Ἁγ. Χρυσοστόμου ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ ΙΕ ΛΟΥΚΑ (Ζακχ.) ΙΣΤ' ΛΟΥΚ. (Τελ.-Φαρ.) - Βαρὺς πλ. Δ Α - Ι ΙΑ Α

52 50 Παλ. Hµερ Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ T T Π Π Σ K Δ Τ Τ Π Π Τρύφωνος μάρτ., Περπετούας & σὺν αὐτῇ μαρτ., Πέτρου ὁσίου Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Ἀργία) ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ), Συμεὼν Θεοδόχου, Ἄννης προφήτιδος Ἰσιδώρου ὁσ. Πηλουσιώτου, Νικολάου ὁμολογ., Ἀβραμίου ἱερομ. Ἀγάθης μάρτ., Πολυεύκτου Κων/πόλεως, Θεοδοσίου ὁσ. ἐν Σκοπέλῳ Φωτίου Μεγάλου, Βουκόλου Σμύρνης, Βαρσανουφίου ὁσίου Παρθενίου ἐπισκόπου Λαμψάκου, Λουκᾶ Ὁσίου τοῦ ἐν Στειρίῳ Ζαχαρίου Προφήτ., Θεοδώρου Στρατηλάτου μ. (Ἀπόδ. Ὑπαπαντῆς) Παγκρατίου, Μαρκέλλου & Φιλαγρίου ἱερομ., (ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ) ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ, Χαραλάμπους ἱερομ., Οὐαλεντίνης μ., Ζήνωνος ὁσ. Βλασίου ἱερομάρτυρος, Θεοδώρας τῆς εἰκονοφίλου Αὐγούστης Μελετίου Ἀντιοχείας, Ἀντωνίου Κ/πόλεως, Πλωτίνου & Σατορνίνου μ. Ἀκύλλα & Πρισκίλλης Ἀποσ., Μαρτινιανοῦ ὁσ., Εὐλογίου Ἀλεξανδρείας Αὐξεντίου ὁσ., Ἀβραὰμ & Μάρωνος ὁσίων, Φιλήμονος Γάζης ἱερομ. Ὀνησίμου Ἀποστόλου, Εὐσεβίου ὁσίου, Μαΐωρος μάρτυρος Παμφίλου & σὺν αὐτῷ μαρτ., Φλαβιανοῦ ἱερομ. ( Ψυχοσάββατον ) ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ, Θεοδώρου Τήρωνος μ., Μαρκιανοῦ ὁσίου Κ Α Θ. ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ, Λέοντος πάπα Ρώμης, (Ἀρχ. Νηστείας) Ἀρχίππου, Φιλήμονος & Ἀπφίας Ἀποστόλων, Φιλοθέης ὁσ. Ἀθηναίας Λέοντος ἐπισκ. Κατάνης, Σαδὼκ ἱερομ. & τῶν σὺν αὐτῷ 128 μαρτ. Τιμοθέου ὁσίου ἐν Συμβόλοις, Εὐσταθίου πατριάρχου Ἀντιοχείας Εὕρ. λειψάνων ἐν τοῖς Εὐγενίου ἁγ. Μαρτύρων (Α' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ) Πολυκάρπου ἱερομ., Γοργονίας ὁσ., Θαῦμα κολλύβ. Ἁγ.Θεοδώρου Α' ΝΗΣΤ. ( ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ), Α' & Β' Εὕρ. Κεφ. Τιμ. Προδρόμου Ταρασίου Κων/πόλεως, Ἀλεξάνδρου μ., Θεοδώρου ὁσ. τοῦ Σαλοῦ Πορφυρίου Γάζης, Φωτεινῆς Σαμαρείτιδος & τῶν συγγενῶν αὐτῆς μ. Προκοπίου ὁμολογ., Γελασίου μάρτ., Θαλλελαίου ὁσ., Ε Β Δ Ο Μ Α Σ Φ Ε Β Ρ Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ Hµέραι 29. Ηµέρα ρας 11, Ν ξ ρας 13 Βασιλείου ὁμολογητοῦ, Κυράννης μάρτυρος., Κασσιανοῦ ὁσίου ὁμολογητοῦ τοῦ Ρωμαίου (Β' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ) N.H

53 51 Ἀναγνώσματα Κυριακῶν καί Μεγάλων Ἑορτῶν Φ Ε Β Ρ ΟΥΑ Ρ Ι ΟΥ ΗΜ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΑΙ-ΕΟΡΤΑΙ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΚΥΡΙΟΥ ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ) ΑΠΟΚΡΕΩ - Ἁγ. Χαραλ. ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ, ΚΥΡ. ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Ἑβρ. ζ 7-17 Α' Κορ. στ Β Τιμ. β 1-10 Ρωμ. ιγ 11 - ιδ 4 Ἑβρ.ια 24-26, Λουκ. β Λουκ. ιε Ματθ. κε Ματθ. στ Ἰωάν. α «Ως ἡ Σάρξ τοῦ Κυρίου ἐν τῇ ΑΝΑΡΧῼ Αὐτοῦ ΥΠΟΣΤΑΣΕΙ» (Ἅγ. Ἰωάν. Δαμασκηνός, P.G. 94, 1441Β). K Y P I A K O P O M I O Ν Φ Ε Β Ρ ΟΥΑ Ρ Ι ΟΥ ΗΜ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΗΧΟΣ ΕΩΘ. ΛΔ Ἁγ. Χαραλάμπους Τυροφάγου Α Νηστειῶν ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (Ἀσώτου) ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ Α' ΝΗΣΤ. (Ὀρθοδοξίας) Β Γ Δ πλ. Α Β Γ Δ Ε

54 52 K Y P I A K O P O M I O N ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ ΜΑΡΤΙΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΜΑΪΟΣ ΙΟΥΝΙΟΣ AΠOΣΤOΛOΣ EYAΓΓEΛIA HXOΣ EΩΘ. Προδρόμου ΜΕΤΑ ΦΩΤΑ ΚΘ' ΛΒ' ΛΓ' ΛΔ' Ἀπόκρεω Τυροφάγου Α' Νηστειῶν Β' Νηστειῶν Γ' Νηστειῶν Εὐαγγ.Θεοτ. Ε' Νηστειῶν Βαΐων Α' Β' Γ' Δ' Ε' ΣΤ' Ζ' Η' Α' Β' Προδρόμου Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ ΙΒ' Κυρ. ΛΟΥΚΑ (10 Λεπρ.) ΙΕ ΛΟΥΚΑ (Ζακχ.) ΙΣΤ' ΛΟΥΚΑ (Τελ.-Φαρ.) ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (Ἀσώτου) ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ Α' ΝΗΣΤ. (Ὀρθοδοξίας) Β' ΝΗΣΤ. (Γρηγ. Παλαμᾶ) Γ' ΝΗΣΤ. (Σταυροπ/σεως) Εὐαγγελισμοῦ Θεοτόκου Ε' ΝΗΣΤ. (Μαρίας Αἰγυπτ.) ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ Β' Κυρ. (ΤΟΥ ΘΩΜΑ) Γ' Κυρ. (ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ) Δ' Κυρ. (ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ) Ε' Κυρ. (ΣΑΜΑΡ/ΔΟΣ) ΣΤ' Κυριακὴ (ΤΥΦΛΟΥ) Ζ' Κυριακὴ (ΠΑΤΕΡΩΝ) Η' Κυριακὴ (ΠΕΝΤ/ΤΗΣ) Α' ΜΑΤΘ. (Ἁγ. Πάντων) Β' ΜΑΤΘ. (Ἁγιορ. Πατέρων) Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου Α Β Γ Δ πλ. Α πλ. Β Βαρὺς πλ. Δ Α Β Γ Δ πλ. Α - - Α Β Γ Δ πλ. Α πλ. Β - πλ. Δ Α Β Α Β Γ Δ Ε ΣΤ Ζ Η Θ Ι ΙΑ - Β - - Α Δ Ε Ζ Η Ι - Α Β Γ

55 53 Τ Ο Υ Ο Λ Ο Υ Ε Ν Ι Α Υ Τ Ο Υ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ AΠOΣΤOΛOΣ Ἁγ. Ἀναργύρ. Ε' Ἁγ. Πατ.Δ Οἰκ. Ζ' Η' Θ' Ι' ΙΑ' ΙΒ' ΙΓ' ΚΒ' ΚΑ' Προδρόμου ΙΖ' ΙΗ' Ἁγ. Πατ. Ζ' Οἰκ. Κ' ΚΑ' ΚΒ' Ἁγ. Μηνᾶ ΚΔ' Ἁγ. Αἰκατ. ΚΣΤ Ἁγίας Ἄννης ΚΘ' Πρὸ Χριστ.Γεν. Μ. Χριστ. Γέν. EYAΓΓEΛIA Δ' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ε' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΓ. ΠΑΤ. Δ' Οἰκ. Συν. Ζ' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Η' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Θ' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ι' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΙΑ' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΙΒ' Κ υρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΙΓ' Κυρ. ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ Α' Κυρ.ΛΟΥΚΑ Β' Κυρ.ΛΟΥΚΑ Γ Κυρ. ΛΟΥΚΑ Δ'ΛΟΥΚ. Πατ. Ζ' Οἰκ. ΣΤ' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Ζ' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Ε' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Η' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Θ' Κυρ. ΛΟΥΚΑ ΙΓ'Κυρ. ΛΟΥΚΑ ΙΔ' Κυρ. ΛΟΥΚΑ Ι' Κυρ. ΛΟΥΚΑ ΙΑ' ΛΟΥΚΑ Προπατ. ΠΡΟ ΧΡΙΣ. ΓΕΝΝ. ΜΕΤΑ ΧΡΙΣ. ΓΕΝΝ. HXOΣ EΩΘ. Γ' Δ' Δ' Ε' πλ. Α ΣΤ' πλ. Β Ζ' Βαρὺς Η' πλ. Δ' Θ' Α' Ι' Β' ΙΑ' Γ' Α' Δ' Β' πλ. Α' Γ' πλ. Β' Δ' Βαρὺς Ε' πλ. Δ' ΣΤ' Α' Ζ' Β' Η' Γ' Θ' Δ' Ι' πλ. Α' ΙΑ' πλ. Β' Α' Βαρὺς Β' πλ. Δ' Γ' Α' Δ' Β' Ε' Γ' ΣΤ' Δ' Ζ' πλ. Α' Η'

56 54 Σύνθετος εἰκὼν ἐπικαλουμένη τὸ «Τρίμορφον», ἐν ᾗ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς Ἔνθρονος, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐκ δεξιῶν Του, ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἐξ εὐωνύμων, καὶ ἄνωθεν ὁ Θεὸς Πατὴρ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.

57 ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟΥ ΜΟΝΟ- ΓΕΝΟΥΣ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, ΚΑΙ Ε Φ Ο Δ Ι Ο Ν ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, ΘΕΟΜΑΧΩΝ, ΕΚΚΛΗ ΣΙΟ ΜΑΧΩΝ, ΧΡΙΣΤΟ - ΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΟΜΑΧΩΝ, ΟΙΤΙΝΕΣ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΑΡ - ΧΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ Κ.Η.Ι. ΧΡΙΣΤΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΩΣ ΘΕΪΚΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

58 56 Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, «δοχεῖον τῆς Ἁγίας Τριάδος» (Ἄνωθεν ἡ Στέψις τῆς Θεοτόκου ὑπὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος).

59 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 57 ὉΚ.Η.Ι. Χριστός: «ΕΓΩ καὶ ὁ ΠΑΤΗΡ Ἓν ἐσμεν» (Ἰωάν Ι 30). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ἐδίωξα τὴν ΕΚΚΛΗ - ΣΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» (Α Κορ. ΙΕ 9). «Μετέστησεν ἡμᾶς [ ὁ ΘΕΟΣ ΠΑΤΗΡ ] εἰς τὴν ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ τοῦ ΥΙΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΥΤΟΥ... ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ ΘΕΟΥ τοῦ Ἀοράτου, ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ πάσης κτίσεως,... καὶ Αὐτός ἐστι ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε, καὶ αὐτός ἐστιν ἡ ΚΕΦΑΛΗ τοῦ Σώματος, τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (Κολ. Α 12-18). «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ Εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ ἐμοῦ ὅτι ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΚΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΟΥΔΕ γὰρ ἐγὼ ΠΑΡΑ ΑΝ- ΘΡΩΠΟΥ παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι ἀποκα λύψεως ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.» (Γαλ. Α 11-12). «...ἡ Οἰκονο μία τοῦ Μυστηρίου τοῦ ἀ ποκε - κρυμμένου ἀπὸ τῶν αἰώνων ἐν τῷ ΘΕῼ, τῷ ΤΑ ΠΑΝ ΤΑ ΚΤΙΣΑΝΤΙ ΔΙΑ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ» (Ἐφεσ. Γ 9).

60 58 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Τὸ περὶ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΟΓΜΑ, τὸ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΝ, εἶναι ἐξ ἴσου σοβαρὸν καὶ σπουδαῖον ὅσον καὶ τὰ ἄλ - λα Ὀρθόδοξα Δόγματα τῆς Πίστεώς μας, τὸ Τριαδολογικόν, τὸ Χριστολογικόν, τὸ Σωτηριολογικόν, καὶ λοιπά. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ ἀναφορὰ εἰς ἕν ἐξ αὐτῶν, χωρὶς νὰ ληφθοῦν ὑπ ὄψιν καὶ τὰ λοιπά, διότι ὅλα εἶναι ἀλληλένδετα καὶ ἀλληλοπεριχωρούμενα. Ἀναζητῶντες Ἁγιογραφικὰς μαρτυρίας περὶ τῆς Κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας, περὶ τοῦ Ποῖος καὶ Τί εἶναι ἡ Κεφαλὴ Αὐτῆς, εὑρι σκόμεθα πρὸ σωρείας χωρίων, καὶ εἰς τὴν Παλαιὰν καὶ εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην, τὰ ὁποῖα ὁμι λοῦν ὅτι ἡ ΚΕΦΑΛΗ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ εἶναι ΘΕΪΚΗ. Δι ἡμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ὅπως ἔχομε διδαχθῆ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ Θεοφόρους

61 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 59 Πατέρας, ΚΕ ΦΑΛΗ τοῦ ΣΩΜΑΤΟΣ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ εἶναι ὁ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙ- ΣΤΟΣ, ὁ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ, ὁ Εἷς τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ δὲ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ, ὁ ΕΙΣ ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟΣ, ΟΜΟΟΥΣΙ - ΟΣ, ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΥΡ - ΓΩΝ ΘΕΟΣ, εἶ ναι: Ὁ Θεὸς ΠΑΤΗΡ, ὁ Ἐνανθρωπήσας Μονο γενὴς ΥΙΟΣ καὶ ΛΟΓΟΣ, ἤτοι ὁ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, καὶ τὸ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ. Αὐτὸ μαρτυ - ρεῖ ται πανταχοῦ, ἀλλὰ ἂς ἀρκεσθῶμεν εἰς ὀ λίγα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Πο λυ - μερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ ΘΕΟΣ λαλήσας τοῖς Πατράσιν ἐν τοῖς Προφήταις, ἐπ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐ - λάλησεν ἡμῖν ἐν ΥΙῼ... ΔΙ ΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΙΩ ΝΑΣ ΕΠΟΙΗΣΕΝ» (Ἑβρ. Α 1). Ὁ Θεὸς Πατὴρ μαρτυρεῖ: «ΟΥΤΟΣ ἐστίν ὁ ΥΙΟΣ ΜΟΥ ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐ - δόκησα. Αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ΙΖ 5).

62 60 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η «...καὶ ἰδοὺ ΦΩ ΝΗ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα ΟΥΤΟΣ ἐστιν ὁ ΥΙΟΣ ΜΟΥ ὁ ἀ - γαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. Γ 5). Ὁ Προφήτης Δαυΐδ ἐν Πνεύματι Ἁ - γίῳ μαρτυρεῖ τὴν Εὐδοκίαν τοῦ Θεοῦ Πατρὸς ἐν τῷ Μονο γενεῖ Αὐτοῦ Υἱῷ: «Κύριος εἶπε πρός με ΥΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙ ΣΥ, ΕΓΩ ΣΗΜΕΡΟΝ ΓΕΓΕΝΝΗΚΑ ΣΕ. Αἴτησαι παρ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς. Ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς» (Ψαλμ. Β 7-9). Τὸ Δόγμα τῆς Ἁγίας Ὁμοουσίου, Ζωο - ποιοῦ καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος εἶναι γνωστόν, καθότι ἔχει διακηρυχθῇ ἀπὸ ὅλας τὰς Οἰκουμενικὰς Συνόδους πρὶν ἀπὸ πολ - λοὺς αἰῶνας, καὶ ἀποτελεῖ τὸ πρῶτον Ὀρ - θόδοξον Δόγμα διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Χρι - στιανοὺς τοὺς βεβαπτισμένους εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου

63 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 61 Πνεύματος. Εἶναι ἀπορίας ἄξιον ὅτι τὸ πλέον γνωστὸν Δόγμα, ὅτι ὁ Χριστός, ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι τὸ Δεύτερον Πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος, Θεὸς Ὁμοούσιος τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ὁ ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννη - θεὶς πρὸ πάντων τῶν Αἰώνων, εἰς τὰς ἡ - μέρας μας διαστρέφεται καὶ πολεμεῖται, διότι τώρα ἀπορρίπτεται ἡ Προαιωνιότης καὶ Θεότης τοῦ Προσώπου τοῦ Ἰη - σοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἑνὸς τῆς Ἁγίας Τριά - δος, ὡς Κεφαλῆς τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ἡ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, Πα - λαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη, μαρτυρεῖ ὅτι ὁ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ΑΝΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ, ὁ Δη - μιουργὸς τῶν Ἁπάντων, ὁ Κτίστης τοῦ ὁρατοῦ καὶ τοῦ ἀοράτου κόσμου. Ἡ Προ - αιωνιότης τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὸ Ἁγιογραφικὸν ὅτι οἱ Ἰσραηλῖ - ται ἐν τῇ ἐρήμῳ «ἔπινον γὰρ ἐκ πνευματι -

64 62 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η κῆς ἀκολουθούσης πέτρας, ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός» (Α Κορ. Ι 4). Ἀποκαλύπτεται καὶ διὰ τοῦ Προφήτου Δαυΐδ: «Τῷ ΛΟΓῼ τοῦ ΚΥΡΙΟΥ οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ τῷ ΠΝΕΥΜΑΤΙ τοῦ στόματος Αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις ΑΥΤΩΝ» (Ψαλμ. ΛΒ 6). Ἀποκαλύπτεται καὶ ἀπὸ τὴν Πίστιν τοῦ Προφήτου Μωϋσέως: «Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγ - κακουχεῖσθαι τῷ ΛΑῼ τοῦ ΘΕΟΥ ἢ πρόσ - καιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ» (Ἑβρ. ΙΑ 24-26). ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ἡ Ὀρθόδοξος Πατρο - λογία καὶ ἡ χορεία ἁπάντων τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ ΘΕΟΥ Δογματίζει καὶ μᾶς Διδά σκει ὅτι ὁ Μονογενὴς ΥΙΟΣ καὶ ΛΟΓΟΣ τοῦ ΘΕΟΥ, ἤτοι, ὁ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, εἶ -

65 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 63 ναι ΘΕΟΣ ΑΝΑΡΧΟΣ καὶ ΠΡΟΑΙΩ- ΝΙΟΣ, ὁ Δημιουργὸς τῶν Ἁπάντων, ὁ Κτίστης τοῦ ὁρατοῦ καὶ τοῦ ἀοράτου κόσμου, ὁ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΑΣ ΘΕΟΣ. ΟΛΑΙ αἱ Ἅγιαι Ἑπτὰ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι, καθὼς καὶ ἡ Ὀγδόη καὶ ἡ Ἐνάτη, ἀλλὰ καὶ αἱ κατὰ καιροὺς Τοπικαί, Δογμα - τίζουν καὶ Διδάσκουν ὅτι ὁ Μονογενὴς ΥΙΟΣ καὶ ΛΟΓΟΣ τοῦ ΘΕΟΥ, ὁ ΙΗ- ΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, εἶναι ΘΕΟΣ ΑΝ ΑΡ - ΧΟΣ καὶ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ, ὁ ΘΕΟΣ τῶν Ἁπάντων, «δι οὗ τὰ πάντα ἐγέ νετο» (Σύμ βολον τῆς Πίστεως, ἄρθ. Β ). Ἐὰν ἡ Γνώμη ἑνὸς Ἀποστόλου ἔχει ἰσχὺν καὶ κῦρος μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συν - όδου, τότε τὸ Κήρυγμα Ὅλων ὁμοῦ τῶν Ἀποστόλων, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ἐν Ἀρχῇ Ὤν, εἶναι ὁλόκληρος ἡ ἀπὸ ΘΕΟΥ Ἀποκαλυφθεῖσα ΑΛΗΘΕΙΑ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου.

66 64 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Τὸ Ἅγιον καὶ Ἱερὸν ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ Δογματίζει, Θεσπίζει καὶ Διδάσκει νὰ πιστεύωμεν «Καὶ εἰς ἕνα ΚΥΡΙΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ, τὸν ΥΙΟΝ τοῦ ΘΕΟΥ τὸν Μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ ΠΑ ΤΡΟΣ ΓΕΝΝΗ ΘΕΝΤΑ ΠΡΟ ΠΑΝ - ΤΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ. Φῶς ἐκ Φωτός, ΘΕΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟΝ ἐκ ΘΕΟΥ ΑΛΗΘΙ - ΝΟΥ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΑ, ΟΥ ΠΟΙΗΘΕΝ - ΤΑ, ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ Τῼ ΠΑΤΡΙ, ΔΙ ΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΓΕΝΕΤΟ.» (Σύμ βολον τῆς Πί στεως, ἄρθ. Β ). ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ἡ Ἱερὰ Ὑμνολογία τῆς Ὀρθοδόξου ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ψάλλει ἐπὶ αἰ - ῶνας καὶ μᾶς Διδάσκει ὅτι ὁ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ὁ δι ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθὼν ἐκ τῶν οὐ ρα νῶν καὶ Σαρκωθεὶς ἐκ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ καὶ ΜΑΡΙΑΣ τῆς ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΥ καὶ Ἐν - ανθρωπήσας, ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ΑΝΑΡΧΟΣ

67 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 65 καὶ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ, Ο ΩΝ καὶ ΠΡΟΩΝ, Ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ. Πάντες ψάλλομεν: «Εἰ καὶ ἐκ Μαρίας ὑπάρχεις βρέ φος, ἀλλ οἶδά σε ΘΕΟΝ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΝ» (Ἰδιό - μελον Ὄρθρου Ἑορτῆς Θεο φανείων) καὶ πάλιν: «Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ΠΡΟ - ΑΙΩΝΙΟΝ ΛΟΓΟΝ, ἐν Σπηλαίῳ ἔρ χεται, ἀποτεκεῖν ἀποῤῥήτως... βουληθέν τα ἐπο - φθῆναι, παιδίον νέον, τὸν ΠΡΟ ΑΙΩΝΩΝ ΘΕΟΝ» καὶ «...Δι ἡμᾶς γὰρ ἐγεν νήθη, Παι δίον νέον, Ο ΠΡΟ ΑΙΩΝΩΝ ΘΕΟΣ» (Κον τάκια Ἑορτῆς Χριστουγέν νων), καὶ πάλιν: «Τὴν ἀδιαφθόρως ΘΕΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΕΚΟΥΣΑ, τὴν ΟΝΤΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΝ, Σὲ μεγαλύνομεν» (Θεοτοκίον). «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε. ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΞ ΟΥ - ΡΑ ΝΩΝ ἀπαντή σατε» (Καταβασία Χριστουγέννων, Α ὠδή). Ἀλλὰ καὶ μόνον ὁ ὅρος «Θεοτόκος» διὰ τὴν Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ΘΕΟΣ.

68 66 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Ἡ δὲ ἔνδειξις «Ὅ ὬΝ» εἰς τὸ φωτο - στέφανον ὅλων τῶν εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τῆς Γεννήσεώς Του καὶ μετά, μαρτυ - ρεῖ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶ ναι ΠΡΟΣ - ΩΠΟΝ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΝ, ὅπως ὁ ΘΕΟΣ ΠΑΤΗΡ καὶ τὸ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ. Μολαταῦτα ὑπῆρχον πάντοτε ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς ἡμέρας μας ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι παρερμηνεύουν τὰ αὐτονόητα καὶ διαστρέφουν τὴν Ἀλήθειαν τοῦ Εὐ - αγγελίου καὶ γενικῶς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἐμπίπτοντες εἰς τὰ φρικτὰ τῆς Ἐκκλησίας Ἀναθέματα. Ἡ Ἁγία Ζ Οἰ κουμενικὴ Σύν - οδος, Καταδικάζει καὶ Ἀναθεματίζει τοὺς Αἱρετικοὺς οἱ ὁποῖοι παρερμηνεύουν καὶ διαστρέφουν τὰ Ἱερὰ Κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων, καὶ τῆς Ἱερᾶς Ὑμνο λογίας τῆς Ἐκκλη - σίας, ὡς ἀκολούθως: «Τοῖς μὴ ὀρθῶς τὰς τῶν Ἁγίων Δι δα σκάλων τῆς τοῦ ΘΕΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ θείας φωνὰς ἐκλαμβανο -

69 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 67 μένοις, καὶ τὰ Σαφῶς καὶ Ἀριδήλως ἐν αὐταῖς διὰ τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Χά ριτος εἰρημέ να, ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΥΕΙΝ τε καὶ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΕΙΝ πειρωμένοις, ΑΝΑΘΕΜΑ. (γ )» (Συνοδικὸν Κυρια κῆς Ὀρθοδοξίας, Τριώδιον). Ἡ παρερμηνεία, διαστρέβλωσις, δια - στροφὴ καὶ ἀλλοίωσις τῶν λόγων τοῦ ΘΕΟΥ, τῶν Ἱερῶν Κειμένων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης, ὅπως καὶ Κει μένων Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων εἰς τὴν Πατρολογίαν, καθὼς καὶ αὐτῶν τῆς Ἱερᾶς Ὑμνολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη σίας, τὰ ὁποῖα ψάλλουν οἱ Πιστοὶ ἐπὶ αἰῶ νας, δὲν εἶναι νέον καὶ σημερινὸν φαινόμενον, ἀλλὰ παλαιὸν ὅσον καὶ ὁ ἄνθρωπος, καὶ χάνεται εἰς τὰ βάθη τῶν αἰώνων. Ἡ παραφθορὰ αὐτὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὸν Ἀρχηγὸν τοῦ Ψεύδους, τὸν Διάβολον, ὁ ὁποῖος τὴν συνεχίζει μετὰ τῶν ὀπαδῶν του.

70 68 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η «Οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργά - ται δόλιοι, ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΟΜΕΝΟΙ εἰς Ἀποστόλους Χριστοῦ. Καὶ οὐ θαυμα - στὸν αὐτὸς γὰρ ὁ Σατανᾶς ΜΕΤΑΣΧΗ - ΜΑΤΙΖΕΤΑΙ εἰς Ἄγγελον φωτός. Οὐ μέγα οὖν, εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ ΜΕΤΑΣΧΗ - ΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ὡς διάκονοι δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν» (Β Κορ. ΙΑ 13-15). Πρῶτος ὁ Ἑωσφόρος, διαστρέφων τὴν τάξιν ὅπου τὸν εἶχε θέσει ὁ ΘΕΟΣ, ἠ - θέλησε νὰ θέσῃ τὸν θρόνον του δίπλα εἰς τὸν ΘΕΟΝ (Ἡσ. ΙΔ 12-14), καὶ κατεκρη - μνίσθη παρασύρας καὶ ἕνα τάγμα. Περὶ αὐτοῦ μᾶς λέγει ὁ Χρστός: «Ἐθεώ ρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστρα πὴν ἐκ τοῦ οὐρα - νοῦ πεσόντα» (Λουκ. Ι 18). Ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος παρεπλάνησε τοὺς Πρωτοπλάστους εἰς τὸν Παράδεισον, δια - βάλλων τὸν Θεὸν καὶ διαστρέφων τὴν Ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, λέγοντάς τους ὅτι ὅ -

71 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 69 ποιος φάγει ἀπὸ τὸν ἀπηγορευμένον καρ - πὸν θὰ γίνῃ Θεός, «...οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε... καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί» (Γέν. Γ 1-5), καὶ ὡς ἀποτέλεσμα τῶν παραπλανητικῶν του ἑρμηνειῶν, ἡ Ἐξορία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Παράδεισον. Παρερμηνεῖαι, διαστροφαὶ καὶ διαστρεβλώσεις ἀναφέρονται καὶ εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην. «...καὶ εἶπεν Ἀχαὰβ πρὸς Ἠλιού εἰ σὺ εἶ αὐτὸς ὁ ΔΙΑΣΤΡΕΦΩΝ τὸν Ἰσραήλ; Καὶ εἶπεν Ἠλιού οὐ ΔΙΑΣΤΡΕΦΩ τὸν Ἰσραήλ, ὅτι ἀλλ ἢ σὺ καὶ οἶκος τοῦ πατρός σου ἐν τῷ καταλιμπάνειν ὑμᾶς τὸν ΚΥΡΙΟΝ ΘΕΟΝ ὑμῶν καὶ ἐπορεύθης ὀ - πίσω τῶν Βααλίμ» (Γ Βασ. ΙΗ 17-18). «Καὶ εἶπε Μωυσῆς τοῖς υἱοῖς Γὰδ καὶ τοῖς υἱοῖς Ῥουβήν οἱ ἀδελφοὶ ὑμῶν πορεύονται εἰς τὸν πόλεμον, καὶ ὑμεῖς καθή - σεσθε αὐτοῦ; Καὶ ἱνατί ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΤΕ τὰς διανοίας τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ μὴ δια -

72 70 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η βῆναι εἰς τὴν γῆν, ἣν ΚΥΡΙΟΣ δίδωσιν αὐτοῖς;» (Ἀριθ. ΛΒ 6-7) Παρερμηνεῖαι, παραφθοραὶ καὶ ἀλ - λοιώσεις τῶν Ἱερῶν Κειμένων τῶν Ἁγί - ων Εὐαγγελίων καὶ ἐν γένει τῆς Καινῆς Διαθήκης ὑπάρχουν εἰς ἀμετρήτους περιπτώσεις ἀπὸ τὴν ἐποχὴν ἀκόμη τῶν Ἁ - γίων Ἀποστόλων, ὅταν ἄνθρωποι μὲ διεφθαρμένον καὶ ἀρρωστημένον ψυχικὸν κόσμον παρερμήνευον καὶ διέστρεφον τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Εὐαγ - γελιστῶν, πρὸς ἰδίαν αὐτῶν ἀπώλειαν καὶ φθορὰν τῶν ὑπ αὐτῶν παραπλανηθέντων. Ἡ Παραβολὴ τοῦ Χριστοῦ περὶ τῶν Ζιζανίων: «Ὡμοιώθη ἡ Βασιλεία τῶν Οὐ - ρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ΕΣΠΕΙΡΕ ΖΙΖΑΝΙΑ ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν. Ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησε, τότε ἐφά-

73 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 71 νη καὶ τὰ ΖΙΖΑΝΙΑ. Προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ Κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; Πόθεν οὖν ἔχει ΖΙΖΑΝΙΑ; Ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς ΕΧΘΡΟΣ ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησε» (Ματθ. ΙΓ 24-28). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διὰ τὸν Μάγον Ἐλύμα, ὁ ὁποῖος προσεπάθει μὲ διαστρο - φὰς καὶ παρερμηνείας νὰ ἀπομακρύνῃ τὸν Ἀνθύπατον ἀπὸ τὴν ὀρθὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ ἣν ἐδίδασκον οἱ Ἀπόστολοι: «Ἀν - θίστατο δὲ αὐτοῖς Ἐλύμας ὁ μάγος οὕτω γὰρ μεθερμηνεύεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ζητῶν ΔΙΑΣΤΡΕΨΑΙ τὸν ἀνθύπατον ἀπὸ τῆς Πίστεως. Σαῦλος δέ, ὁ καὶ Παῦλος, πλησθεὶς Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἀτενίσας πρὸς αὐτὸν εἶπεν ὦ πλήρης παντὸς ΔΟ - ΛΟΥ καὶ πάσης ΡΑΔΙΟΥΡΓΙΑΣ, υἱὲ Δια - βόλου, ἐχθρὲ πάσης δικαιοσύνης, οὐ παύ - σῃ ΔΙΑΣΤΡΕΦΩΝ τὰς ὁδοὺς Κυρίου τὰς εὐθείας;» (Πράξ. ΙΓ 8-10).

74 72 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος διὰ τὸν Σίμωνα Μάγον, ὅστις διὰ χρημάτων ἤθελε νὰ ἐξαπατήσῃ τοὺς Ἀποστόλους καὶ νὰ ἐμπο - ρευθῇ τὴν Χάριν τῆς ἐξουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐξ οὗ καὶ ἡ Αἵρεσις τῆς Σιμω - νίας: «Ἰδὼν δὲ ὁ Σίμων ὅτι διὰ τῆς ἐπι - θέσεως τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων δί - δοται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, προσήνεγκεν αὐτοῖς ΧΡΗΜΑΤΑ λέγων δότε κἀμοὶ τὴν ἐξουσίαν ταύτην, ἵνα ᾧ ἐὰν ἐπιθῶ τὰς χεῖρας λαμβάνῃ Πνεῦ μα Ἅγιον. Πέτρος δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν τὸ ΑΡΓΥΡΙΟΝ σου σὺν σοὶ εἴη εἰς ἀπώλειαν, ὅτι τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ ἐνόμισας διὰ ΧΡΗΜΑΤΩΝ κτᾶ - σθαι» (Πράξ. Η καὶ ἐκτενέστερον 9-24). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς Γα - λάτας: «Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν Χάριτι Χριστοῦ εἰς ΕΤΕΡΟΝ Εὐαγγέλιον, ὃ οὐκ ἔστιν ΑΛΛΟ, εἰ μή τινές εἰσιν οἱ

75 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 73 ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες ΜΕΤΑ - ΣΤΡΕΨΑΙ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ Ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ΑΝΑΘΕΜΑ ἔστω» (Γαλ. Α 6-8). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πάλιν πρὸς τοὺς Γαλάτας: «Ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆ σαι ἐν σαρκί, οὗτοι ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΣΙΝ ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. Οὐδὲ γὰρ οἱ πε - ριτετμημένοι αὐτοὶ Νόμον φυ λάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέ μνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ ΚΑΥΧΗΣΩΝΤΑΙ» (Γαλ. ΣΤ 12-13). Ἡ Ἀμφισβήτησις τῆς Ἀποστολικότη - τος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὡς καίριος μορφὴ διαστροφῆς: «Ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ οὐ πολλοὺς πατέρας ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ Εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα» (Α Κορ. Δ 15). Καὶ πάλιν: «Οὐκ εἰμὶ Ἀπό -

76 74 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η στολος; Οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; Οὐχὶ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ τὸν ΚΥΡΙΟΝ ἡμῶν ἑώρακα; Οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν ΚΥΡΙῼ; Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ Ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι ἡ γὰρ ΣΦΡΑΓΙΣ τῆς ἐμῆς ΑΠΟΣΤΟ - ΛΗΣ ὑμεῖς ἐστε ἐν ΚΥΡΙῼ» (Α Κορ. Θ 1-2). Καὶ πάλιν: «Λογίζομαι γὰρ μηδὲν ὑ - στερηκέναι τῶν ὑπερλίαν Ἀποστόλων» (Β Κορ. ΙΑ 5). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἔχων μακρὰν πεῖραν ἀπὸ τὴν παραποίησιν Ἱερῶν λό - γων καὶ Κειμένων εἰς τὴν ἐποχήν του καὶ γνωρίζων ὅτι αὐτὸ εἶναι ἔργον τοῦ Διαβόλου καὶ τῶν ὀπαδῶν του, προειδοποιεῖ: «Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου ΛΥΚΟΙ ΒΑΡΕΙΣ εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποι - μνίου καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσον ται ἄνδρες ΛΑΛΟΥΝΤΕΣ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξ. Κ 29-30). Ἀλλοῦ δὲ ἐντέλλεται:

77 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 75 «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευ - τέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ΕΞ - ΕΣΤΡΑΠΤΑΙ ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν ΑΥΤΟΚΑΤΑΚΡΙΤΟΣ» (Τίτ. Γ 10-11). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προειδοποιεῖ τοὺς εὐκόλως παραπλανωμένους καὶ θύματα τῆς διαστροφῆς: «Φοβοῦμαι δὲ μήπως, ὡς ὁ ὄφις Εὔαν ΕΞΗΠΑΤΗΣΕΝ ἐν τῇ ΠΑΝΟΥΡΓΙᾼ αὐτοῦ, οὕτω ΦΘΑΡῌ τὰ ΝΟΗΜΑΤΑ ὑμῶν ἀπὸ τῆς ἁπλότητος τῆς εἰς τὸν Χριστόν. Εἰ μὲν γὰρ ὁ ἐρχό - μενος ΑΛΛΟΝ Ἰησοῦν κηρύσσει ὃν οὐκ ἐκηρύξαμεν, ἢ Πνεῦμα ΕΤΕΡΟΝ λαμβάνετε ὃ οὐκ ἐλάβετε, ἢ Εὐαγγέλιον Ε- ΤΕΡΟΝ ὃ οὐκ ἐδέξασθε, καλῶς ἀνείχεσθε» (Β Κορ. ΙΑ 3-4). Ὁ Χριστὸς καυτηριάζει τοὺς καθημένους ἐπὶ τῆς καθέδρας τοῦ Μωϋσέως: «Οὐαὶ ὑμῖν, Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ, ὅτι ΚΛΕΙΕΤΕ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀν -

78 76 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η θρώπων ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, ΟΥ- ΔΕ τοὺς εἰσερχομένους ΑΦΙΕΤΑΙ ΕΙΣ - ΕΛΘΕΙΝ» (Ματθ. ΚΓ 14). Πολλάκις οἱ υἱοὶ τῆς πλάνης, οἱ Φαρισαῖοι, ἐπιχειροῦν μὲ πονηρὰς διαστρο - φὰς νὰ παγιδεύσουν τὸν ἴδιον τὸν Χριστόν: «Καὶ ἐπηρώτησεν εἷς ἐξ αὐτῶν, Νομικός, ΠΕΙΡΑΖΩΝ Αὐτὸν καὶ λέγων διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ Νόμῳ;» (Ματθ. ΚΒ 35-36). Καὶ ἀλλοῦ πάλιν, πρὸς ἕνα τῶν ἀρχόντων λέγει ὁ Χριστός: «Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ΙΗΣΟΥΣ τί με λέγεις ἀγαθόν; Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ Εἷς ὁ ΘΕΟΣ» (Λουκ. ΙΗ 19). Ἄλλοτε πάλιν: «Καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺς μα θητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν λέγοντες διδάσκαλε,...εἰπὲ οὖν ἡμῖν, τί σοι δοκεῖ; Ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καί - σαρι ἢ οὔ; Γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πονηρίαν αὐτῶν εἶπε τί με ΠΕΙΡΑΖΕΤΕ, ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ;...» (Ματθ. ΚΒ 16-18).

79 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 77 Ἡ κατηγορία τῶν Φαρισαίων ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὑπη - ρέτης τοῦ Βεελζεβούλ, ὡς ἄκρως Διαβο - λικὴ διαστροφή: «Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀ - κούσαντες εἶπον οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰμὴ ἐν τῷ Βεελζεβούλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων. Εἰδὼς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς...καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβαλοῦσι; Διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν. Εἰ δὲ ἐγὼ ἐν ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΘΕΟΥ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ ὑμᾶς ἡ ΒΑ- ΣΙΛΕΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ» (Ματθ. ΙΒ 24-28). «Εἰ δὲ ἐν ΔΑΚΤΥΛῼ ΘΕΟΥ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ ὑμᾶς ἡ ΒΑΣΙΛΕΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ» (Λουκ. ΙΑ 20). Ἀμέτρητα περιστατικὰ διαστροφῆς καὶ παρερμηνείας ἀναφέρονται εἰς τὴν Ἐκ - κλησιαστικὴν Ἱστορίαν, διὰ τῶν ὁποίων οἱ Αἱρετικοὶ παρεπλάνησαν καὶ παρέσυ-

80 78 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η ρον τοὺς ἁπλουστέρους τῶν Χριστιανῶν εἰς τὰς Αἱρέσεις των. Ἐὰν ἀναφέρωμε τὰς παρερμηνείας, διαστρεβλώσεις καὶ ἀλλοιώσεις εἰς ὅλα τὰ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ τῆς ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ (Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης), καθὼς καὶ εἰς τὰ Ἱερὰ Κείμενα τῶν Ἁγίων Οἰ κου - μενικῶν Συνόδων, εἰς τὰ Κείμενα τῶν Ἁ - γίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καθὼς καὶ εἰς τὰ Κείμενα τῆς Ἱερᾶς Ὑμνολογίας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ τὰ ὁποῖα ψάλλει τὸ Σῶ μα τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ αἰῶνας, θὰ πρέ - πει νὰ σχηματισθῇ ὁλόκληρος Ἐγκυκλο - παίδεια. Τὸ πρόβλημα τῶν ἐν γνώσει καὶ ἐπιγνώσει παρερμηνειῶν, δια στρεβλώ σεων καὶ ἀλλοιώσεων τῶν Ἱερῶν Κειμένων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πασίγνωστον εἰς τὴν ἐπι - στήμην τῆς Θεολογίας. Μάλιστα ὑπάρχουν εἰδικαὶ Μελέται καὶ Διατριβαὶ καθηγητῶν Πανεπιστημίων περὶ τῶν διαστροφῶν καὶ

81 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 79 παρερμηνειῶν εἰς τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Ἱστορίαν, θέμα τὸ ὁποῖον τείνει νὰ γίνῃ αἰτία δημιουργίας σχετικῆς Ἕδρας εἰς τὰς Θελογικὰς Σχολὰς τῶν Πανεπιστημίων, ὅπου θὰ μελετᾶται πῶς οἱ Αἱρετικοὶ ἀσκοῦν τὴν Διαβολικὴν αὐτὴν Τέχνην τῆς διαστροφῆς, παρερμηνείας, διαστρεβλώ - σεως καὶ ἀλλοιώσεως κειμένων. Ἀπὸ τοιούτους διαστροφεῖς καὶ δολιοφθορεῖς Ἱερῶν Κειμένων προῆλθον τὰ Ἀπόκρυφα, Νόθα καὶ Ψευδεπίγραφα εὐαγγέλια τὰ ὁποῖα Κατεδίκασε καὶ Ἀνεθεμάτισεν ἡ Ἐκκλησία. Αἱ διαστροφαὶ καὶ παρερμηνεῖαι δη - μιούργησαν πολλὰς Ἀντιχρίστους Αἱρέσεις, ὅπως τοῦ: Γνωστικισμοῦ, Μαρκιωνισμοῦ, Μανιχαϊσμοῦ, Μοντανισμοῦ, Ἀ - ρειανισμοῦ, Ἀπολλιναρισμοῦ, Πνευματο - μαχίας, Παυλικιανισμοῦ, Εὐνομιανισμοῦ, Νεστοριανισμοῦ, Μονοφυσιτισμοῦ, Πελαγιανισμοῦ, Μονοθελητισμοῦ, Εἰκονο-

82 80 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η μαχίας, Παπισμοῦ, Βαρλααμιτισμοῦ (ἐπὶ Γρηγορίου Παλαμᾶ), Προτεσταντισμοῦ, Μακρακισμοῦ, Ἑβραιοχιλιασμοῦ, Ἑβραιο - οικουμενισμοῦ, καὶ λοιπῶν. Εἶναι γνωστὸν ὅτι διαστρεβλώσεις, διαστροφαὶ καὶ παρερμηνεῖαι συμβαίνει νὰ γίνωνται ἐνίοτε ἀπὸ ἄγνοιαν ἢ ἀμάθει - αν, ἀλλὰ πολλάκις ἐν πλάνῃ, ἐν πλήρει γνώσει καὶ ἐπιγνώσει τῶν Αἱρεσιαρχῶν οἱ ὁποῖοι τὰς διατυπώνουν. Αὐτοί, κατὰ παγείαν τακτικήν, ἀναμιγνύουν ψεῦδος μετ ἀληθείας καὶ Ὀρθόδοξα μετὰ Αἱ ρετικῶν, ὡς δόλωμα εἰς ἄγκιστρον πρὸς παγίδευσιν, ὡς δηλητήριον ἐν τροφῇ πρὸς ἐξαπάτησιν καὶ θάνατον, καὶ χρησιμοποιοῦν θεμιτὰ καὶ ἀθέμιτα μέσα, ἀρ κεῖ νὰ παρα - σύρουν τοὺς ἁπλοῦς καὶ ἀνυποψιάστους ἀναγνώστας των. Πρόκειται δι ἀξιολύπη - τα πρόσωπα, ἐμπαθῆ ὄργανα τοῦ Διαβό λου ἐλαυνόμενα ὑπὸ πονηρῶν πνευ μάτων, μὲ ἀρρωστημένην καὶ διεφθαρμέ νην ψυχικὴν

83 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 81 κατάστασιν, τὰ ὁποῖα διακη ρύσσουν ἀντι - φατικάς, ἀλλοπροσάλλους, Αἱρετικὰς ἀπό - ψεις καὶ αὐτοαναιρουμένας διατυπώσεις. Συνήθως τὰ πρόσωπα αὐτὰ κυριαρ - χοῦν ται ἀπὸ ὑπερφίαλον καὶ ὑπερτροφικὸν Ἑωσφορικὸν ἐγωϊσμόν, ὅπως ὁ πατήρ των ὁ Διάβολος, ὅστις παρερμήνευσε τὴν ἐν - τολὴν τοῦ Θεοῦ εἰς τοὺς Πρωτοπλάστους καὶ τοὺς παραπλάνησε καὶ τοὺς ἐξέβαλε τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ Παραδείσου. Αὐτοὶ δὲν εἶναι μόνον Αἱρετικοί, ἀλλά αὐ - τόχρημα ΑΘΕΟΙ καὶ ΔΙΑΒΟΛΟΙ, ὅπως τοὺς χαρακτηρίζουν οἱ Θεόπνευστοι καὶ Θεοφόροι Πατέρες τῆς ΘΕΟΫΠΟΣΤΑ- ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ. Ἕκαστος αἰὼν ἔχει καταγράψει σωρείαν τοιούτων διαβολέων καὶ Αἱρετικῶν διαστροφέων, τοὺς κυριωτέρους ἐκ τῶν ὁποίων ἀναφέρει ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία. Ἐπιλείψει γὰρ ἡμᾶς διηγουμένους ὁ χρόνος περὶ διαστροφῶν καὶ διαβολέων (Ἑβρ. ΙΑ 32).

84 82 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Πρὸς ὑπενθύμησιν θὰ ἀναφερθοῦν οἱ κυριώτεροι Αἱρετικοί: Ὁ Αἱρετικὸς Ἄρειος, ὅστις, παρερμη - νεύων τὴν Ἁγίαν Γραφήν, ἐδίδασκεν ὅτι ὁ Χριστὸς ΔΕΝ εἶναι Προαιώνιος, ἀλλὰ Δημιούργημα - Κτίσμα τοῦ Θεοῦ, καὶ οὕτω ἔγινεν αἰτία νὰ συνέλθῃ ἡ Ἁγία Α Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τὸ 325 μ.χ. Ὁ Πνευματομάχος Μακεδόνιος, ὅστις ἠρνεῖτο ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι ΘΕΟΣ, τὸ ΤΡΙΤΟΝ Πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ἔγινεν αἰτία νὰ συνέλθῃ ἡ Ἁγία Β Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τὸ 381 μ.χ. Ὁ Αἱρετικὸς Νεστόριος, ὅστις ἐδίδα - σκεν ὅτι εἰς τὸν Χριστὸν ὑπάρχουν ΔΥΟ πρόσωπα, (ΑΛΛΟΣ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ΑΛΛΟΣ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας), καὶ ἔγινεν αἰτία νὰ συνέλθῃ ἡ Ἁγία Γ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τὸ 431 μ.χ.

85 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 83 Ὁ Αἱρετικὸς Εὐτυχής, ὅστις ἐδίδασκε τὸν Μονοφυσιτισμόν, ὅτι εἰς τὸν Χριστὸν ὑπάρχει ΜΙΑ φύσις, ἡ Θεϊκή, ἡ ὁποία ἀπ - ερρόφησε τὴν ἀνθρωπίνην, καὶ οὕτω ἔγινεν αἰτία νὰ συνέλθῃ ἡ Ἁγία Δ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τὸ 451 μ.χ. Οἱ Αἱρετικοί, Θεόδωρος Μομψουεστίας, Ἴβας Ἐδέσσης, Δίδυμος ὁ Τυφλός, Εὐάγριος ὁ Ποντικός, Ὠριγένης, κ.λπ. οἵτινες, μεταξὺ ἄλλων, διέφθειρον καὶ τὴν ὑπὸ τῆς Δ Οἰκουμενικῆς δογματισθεῖσαν Πίστιν τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τέλειος ΘΕΟΣ καί τέλειος ΑΝΘΡΩΠΟΣ, μὲ τὰς δύο φύσεις ἡνωμένας «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως» εἰς Ἓν πρόσωπον (Ὑποστατικὴ Ἕνωσις), καὶ ἐγένοντο αἰτία νὰ συνέλθῃ ἡ Ἁγία Ε Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τὸ 553 μ.χ. Οἱ Αἱρετικοὶ Σέργιος καὶ Πύῤῥος, Πέτρος καὶ Παῦλος, Διόσκουρος Ἀλε -

86 84 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η ξανδρείας, Ὀνώριος Πάπας Ρώμης, καὶ οἱ Συγγραφεῖς καὶ ὀπαδοί τῆς «ΕΚΘΕ- ΣΕΩΣ» τοῦ Ἡρακλείου καὶ τοῦ «ΤΥ- ΠΟΥ» τοῦ Κώνσταντος, οἵτινες ἐκήρυτ - τον τὸν Μονοενεργητισμὸν καὶ τὸν Μονο - θελητισμὸν εἰς τὸν Χριστόν, καὶ ἐγένοντο αἰτία νὰ συνέλθῃ ἡ Ἁγία ΣΤ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τὸ μ.χ. Οἱ Αἱρετικοὶ Εἰκονομάχοι αὐτοκράτορες, Λέων ὁ Γ ὁ Ἴσαυρος, Κωνσταν - τῖνος ὁ Κοπρώνυμος, καὶ οἱ ὑπ αὐτῶν διορισθέντες Πατριάρχαι, οἵτινες ἀπηγό - ρευσαν τὴν προσκύνησιν τῶν Ἱερῶν Εἰ κό - νων ὡς εἰδώλων, τὰς ὁποίας κατέστρεφον, καὶ ἐγένοντο αἰτία νὰ συνέλθῃ ἡ Ἁγία Ζ Οἰ κουμενικὴ Σύνοδος τὸ 787 μ.χ. Οἱ Αἱρετικοὶ Πάπαι καὶ αἱ ὑπὸ τοῦ Καρλομάγνου γενόμεναι Σύνοδοι τῆς Φραγκφούρτης τὸ 794 μ.χ. καὶ τοῦ Ἄ - αχεν τὸ 809 μ.χ., οἵτινες ἀντιτιθέμενοι πρὸς τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, ὅτι τὸ Πνεῦμα

87 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 85 τὸ Ἅγιον ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρός, κα - τὰ τὸν λόγον τοῦ Κ.Η.Ι. Χριστοῦ: «...ὁ Παράκλητος..., τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας ὃ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΕΚΠΟΡΕΥΕ- ΤΑΙ, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ» (Ἰωάν. ΙΕ 26), καὶ πρὸς τὴν Ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας Β Οἰ κουμενικῆς Συνόδου, ἐντέλλουσαν Πίστιν «εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ Κύριον, τὸ Ζωοποιόν, ΤΟ ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΕΚ ΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΝ» (Ἱερὸν Σύμβολον τῆς Πίστεως, ἄρθ. 8), ἐ - κήρυττον ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ, καὶ εἰσήγαγον τὴν Αἵρεσιν τοῦ Φιλιόκβε εἰς τὸ Θεόπνευστον Ἱερὸν Σύμβολον τῆς Πίστεως, γενόμενοι αἰτία νὰ συνέλθῃ ἡ Ἁγία Η Οἰκουμενι - κὴ Σύνοδος τὸ μ.χ. Οἱ Αἱρετικοὶ Βαρλαὰμ ὁ Καλαβρός, Γρηγόριος Ἀκίνδυνος, κ.λπ. οἵτινες ἠρ - νοῦντο τὰς Ἀκτίστους Θείας Ἐνεργείας, διὰ τῶν ὁποίων ἐπικοινωνεῖ ὁ Θεὸς μὲ τὰ

88 86 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η λογι κὰ κτίσματα, Ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους, καὶ αὐτὰ δύνανται νὰ ἁγιασθοῦν καὶ θεωθοῦν κατὰ μέθεξιν καὶ Χάριν, καὶ οὕτω ἐγέ νοντο αἰτία νὰ συνέλθουν αἱ Σύνοδοι τοῦ 1341 καὶ 1347, καὶ ἡ Ἁγία Θ Οἰ - κουμενικὴ Σύνοδος τὸ 1351 μ.χ. Ἄλλον κλασσικὸν πλέον παράδειγμα εἰς τὰς ἡμέρας μας εἶναι ἡ Ἀντίχριστος Αἵρεσις τῶν Ἑβραιο-Χιλιαστῶν ἢ Ἰεχω - βάδων, μὲ τὰς διαβολικὰς διαστρεβλώσεις καὶ παρερμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης, ὅτι δῆθεν ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Ο ΘΕΟΣ. Οἱ Νεοημερολογῖται, οἱ ὁποῖοι παρ - ερμηνεύουν τὰς Ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων (τοῦ 1583, 1587, 1593, κ.λπ.) κατὰ τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, ὅτι δῆθεν ἀφορᾶ μόνον εἰς τὸ Πασχάλιον, καὶ προέβησαν ἀντικανονικῶς, παρανόμως καὶ πραξικοπηματικῶς εἰς τὴν Εἰσαγωγὴν τοῦ Καταδικασμένου καὶ

89 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 87 Ἀναθεματισμένου Νέου Παπικοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου τὸ 1924 μ.χ. Οἱ Οἰκουμενισταί, ὅλαι αἱ Ἐκκλησίαι καὶ Πατριαρ χεῖα τοῦ Νέου καὶ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου, αἱ ὁποῖαι, βάσει τῆς Διαβοήτου Συγκρητιστικῆς Αἱρετικῆς Ἐγ - κυκλίου τοῦ 1920, ἴδρυσαν μετὰ τῶν Προ - τεσταντῶν τὸ 1948 μ.χ. τὸ Παγ κόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν (Αἱρέσεων), καὶ ὅσαι ἀργότερον ἐνετάχθησαν εἰς αὐ τό, ἐ - γείραντες τὴν χειροτέ ραν μορφὴν Αἱρέσε - ως, τὴν Παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι, τὴν Ἕ νω σιν ὅλων τῶν Αἱρέσεων, καὶ τὴν Παν θρη σκείαν, ἤτοι, τὴν Ἕνωσιν ὅλων τῶν Θρη σκειῶν. Οἱ Φλωρινο-σεραφειμικοί, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὸ 1937 μ.χ., διὰ τῆς σοφιστείας περὶ Δυνάμει καὶ Ἐνεργείᾳ, παρερμηνεύουν τὴν Ἀντιεκκλησιαστικὴν Εἰσαγωγὴν καὶ Παράνομον-Πραξικοπηματικὴν ἐφαρμογὴν τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου ὡς

90 88 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η ἐν Δυνάμει μόνον προκαλοῦσαν Σχίσμα, καὶ ΟΧΙ ὡς Ἐνεργείᾳ καὶ ὄντως πραγματικῶς ἀπόλυτον Σχίσμα, καὶ ἐπὶ πλέον, ὡς ἄλλοι ΟΥΝΙΤΑΙ, λαμβάνουν Νεοημερολογιτικὰς Οἰκουμε νιστικὰς χειροτονίας ἐπισκόπων τὸ 1960 καὶ 1962 μ.χ. Οἱ Νεοεικονομάχοι, οἱ ὁποῖοι, μὲ παρ - ερ μηνείας καὶ διαστροφὰς τῶν Ἁγίων Πα - τέρων, ἀπορρίπτουν τὰς ἀπεικονίσεις τῶν Θεοφανειῶν καὶ ἐν γένει ὅλων τῶν Ὁραμάτων, τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος (τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύ - ματος ὡς εἴδωλον), τὴν εἰκόνα τῆς ἐκ τοῦ Τάφου Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὅλας τὰς μὴ Βυζαντινὰς εἰκόνας, καθὼς καὶ ἄλλας ὡς Αἱρετικάς, καὶ κατεδικάσθησαν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τὸ 1995 μ.χ. Οἱ δὲ ἔσχατοι Αἱρετικοί, Θεομάχοι, Ἐκκλησιομάχοι, Χριστομάχοι καὶ Τρι - αδομάχοι, οἵτινες, μὲ Ἀρχηγοὺς τοὺς ἐκ Πατρῶν Ἀρχιαιρεσιάρχας Λάμπρον Διον.

91 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 89 Κτενᾶν, Παναγιώτην Ἀλεξόπουλον, καὶ τὸν ἐκ Θεσσαλίας Ἱερομόναχον Χρυσόστομον Τζανῆν, παρερμηνεύουν, διαστρέφ ουν καὶ ἀλλοιώνουν, ὅπως οἱ Χιλιασταί, τὰ πάντα περὶ Ἐκκλησίας, περὶ Χριστοῦ, περὶ Ἁ - γίας Τριάδος, καὶ περὶ Σωτηρίας, εἰς μίαν Πολυκέφαλον Λερναίαν Ἀντίχριστον Αἵ - ρεσιν, ἀναμοχλεύοντες ὅλας τὰς Ἀντι χρί - στους παλαιὰς Αἱρέσεις αἱ ὁποῖαι εἶχον Καταδικασθῆ καὶ Ἀναθεματισθῆ ὑπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δι Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ἀπὸ τὸ Σύνολον τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ὀρθο δοξίας, καὶ οἵτινες διὰ τοῦτο κατεδικάσθη σαν ὡς Αἱρετικοὶ τὸ 2003 μ.χ. Περὶ τῶν ἐσχάτων αὐτῶν Ἀντιχρίστων Αἱρέσεων ἔχομεν ἀναφερθῆ εἰς τὸ παρελ - θὸν καὶ ἔχομε δημοσιεύσει διάφορα ἄρθρα καὶ Ἐγκυκλίους εἰς τὸ ἐπίσημον Περιοδι - κὸν «Κ.Ε.Ο.» καὶ εἰς τὰ κατ ἔτος μικρὰ καὶ μεγάλα Ἡμερολόγια.

92 90 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η Εἰς τὸ παρὸν Ἡμερολόγιον τοῦ ἔτους 2019 θὰ γίνῃ ἀναφορὰ εἰς μίαν πτυχὴν τοῦ Ἐκκλησιολογικοῦ Δόγματος τὸ ὁποῖον ἀφορᾶ εἰς τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΧΡΙ - ΣΤΟΥ μὲ τὸν χαρακτηρισμὸν ὡς «ΘΕΟ - ΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ». Αἰτία διὰ τὴν Ἀφιέρωσιν αὐτὴν εἰς τὸ θέμα περὶ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ὡς «ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΥ» ἀποτελεῖ ἡ παρερμηνεία καὶ διαστρέβλωσις τοῦ ὅρου «ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ἀπὸ τοὺς ἐν λόγῳ Ἀρχιαιρεσιάρχας, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τὴν αὐθαίρετον καὶ ὑποκειμενικὴν προσωπικήν των ἑρμηνείαν ὅτι τοῦτο ση - μαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Θεός, ἢ ὅτι εἶναι Θεϊκὴ Ὑπόστασις, ἢ ὅτι εἶναι μία τετάρτη Θεϊκὴ Ὑπόστασις!!! Εἰς τὴν δαιμονικὴν αὐτὴν παρερμηνεί - αν προέβησαν ἀφοῦ προηγουμένως περιέ - πε σαν εἰς σωρείαν Αἱρέσεων, τὰς ὁποίας ἐδη μοσίευσαν εἰς φυλλάδιά των καὶ τὰς διέ νειμαν παντοῦ.

93 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 91 Παραθέτομεν τὰς κυριωτέρας ἐκ τῶν Αἱρέσεων αὐτῶν. 1) «Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἀν - θρωπίνη φύσις, αὐτὴ ἡ ὁποία ἀπέθανε καὶ ἀνέστη». 2) «Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ΟΧΙ ἡ Ἁγία Τριάς». 3) «Εἶναι Οἰκουμενιστικὴ Αἵρεσις νὰ πιστεύωμεν ὅτι ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκ κλη - σίας εἶναι Θεϊκή». 4) «Εἶναι ΣΑΤΑΝΙΚΗ θεωρία τοῦ Οἰ - κουμενισμοῦ ὅτι Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Θεός». 5) «Ἡ πίστις ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Προ - αιώνιος εἶναι ἡ ρίζα τῆς Οἰκουμενιστικῆς Αἱ ρέσεως». 6) «Εἶναι Αἵρεσις Οἰκουμενιστικὴ ὅτι ἡ Ἁγία Τριὰς εἶναι Κεφαλὴ τῆς Ἐκ κλη - σίας».

94 92 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 7) «Ὁ Χρι στὸς μόνον ὡς Σχέδιον εἰς τὴν Βουλὴν τοῦ Θεοῦ εἶναι Προαιώνιος». 8) «Βγάζουν τὸν Χρι στὸν ἀπὸ Κεφα - λὴν τῆς Ἐκκλησί ας καὶ βάζουν τὴν Ἁγίαν Τριάδα». 9) «Ὁ Χριστὸς ΔΕΝ πα ραιτεῖται ἀπὸ Κεφαλὴ τῆς Ἐκ κλησί ας». 10) «Οἱ φύλακες τῆς Ὀρθο δοξίας δὲν θὰ ἐπιτρέψουν τὴν Ἐκ κλη σίαν τοῦ Χριστοῦ νὰ περάσῃ εἰς τὰ χέρια τῆς Ἁ γίας Τριάδος». 11) «Εἶναι ἐκ τοῦ Διαβόλου ὅσοι πι - στεύ ουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρχε πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς». 12) «Ὅλος ὁ κόσμος γνωρίζει πὼς ὁ Χριστὸς γεννήθηκε στὶς 25 Δεκεμβρίου καὶ ὄχι προαιωνίως». 13) «Ἡ Ἐκκλησία σώζει ποὺ ἔχει σάρ κα καὶ αἷμα τὰ ὁποῖα δὲν ἔχει ἡ Ἁγία Τριάς».

95 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 93 14) «Τὴν Ἐκκλησίαν τὴν οἰκοδό μη σεν ὁ Χριστὸς καὶ ΟΧΙ ἡ Ἁγία Τριάς, καίτοι ἡ Ἁγία Τριὰς ταυτουργεῖ». 15) «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι κτίσμα καὶ ἔ - χει χρονικὴν ἀρχήν. Δὲν ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ τὴν Μεγάλη Παρασκευή. Δὲν ὑπῆρχε πρὶν ἀπὸ τὴν Πεντηκοστήν». 16) «Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ΟΧΙ ὁ Ἄκτιστος καὶ Ἄναρχος Λόγος». 17) «Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπῆρξε ποτὲ Κεφαλὴ καμμίας Ἐκκλη - σίας». 18) «Οἱ Ἄγγελοι ΔΕΝ ἀνήκουν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ». 19) «Ὁ Χριστὸς ΔΕΝ εἶναι Ἀρχιποίμην τῆς Θριαμβευούσης Ἐκκλησίας τῶν Ἀγ - γέλων καὶ τῶν Ἁγίων ἐν Οὐρανοῖς», διό - τι, κατ αὐτούς, ΔΕΝ εἶναι Προαιώνιος, καὶ ἄρα, ΔΕΝ εἶναι Θεός.

96 94 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 20) «Κατὰ τὴν Σάρκωσιν ἀλλοιώθηκε καὶ διαφοροποιή θηκε ἡ Θεαρχικὴ Ὑπόστασις τοῦ Υἱοῦ καὶ Λό γου τοῦ Θεοῦ, διότι κάτι προσετέθη εἰς τὸ Πρόσωπον τοῦ Υἱοῦ καὶ ἔ γινε ἀλλοιώτικο, καὶ ἀπὸ μόνον Ἄκτιστον ἔγινεν ὁμοῦ καὶ κτιστόν, ἤτοι, διαφοροποιήθηκε, ἔπαθε τροπήν, καὶ ἀλ - λοίωσιν». 21) «Ὅποιος πιστεύει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶ - ναι Προαιώνιος εἶναι Αἱρετικὸς Οἰκου με - νιστής, διότι αὐτὸ εἶναι ἡ ρίζα τῆς Παν - αιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». 22) «Ὅσοι πιστεύουν ὅτι ὁ Θεάνθρω - πος Χριστὸς εἶναι Προαιώνιος, κάνουν καὶ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν του Προαιώ - νιον». 23) «Σφάλλουν δογματικὰ ὅσοι τοπο - θετοῦν τὸν Χριστὸν εἰς τὴν θέσιν τοῦ Ἀν - άρχου Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ». 24) «Τὸ Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ δια-

97 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 95 φοροποιήθηκε κατὰ τὴν Σάρκωσιν, καὶ εἶναι Διπλοῦν, ὄχι Ἁπλοῦν». 25) «Ἐὰν δεχθοῦμε ὅτι ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκ κλη σίας εἶναι Θεϊκή, τότε πρέπει νὰ δεχθοῦμε ὅτι Κεφαλὴ εἶναι ἡ Ἁγία Τριάς, τὸ ὁποῖον εἶναι Οἰκουμενιστικὴ Αἵρεσις». 26) «Τὸ Β Ἄρθρον τοῦ Ἱε ροῦ Συμ βό λου τῆς Πίστεως, «Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν Μονογε - νῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς ΓΕΝΝΗ ΘΕΝΤΑ ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΙ ΩΝΩΝ», ἀναφέρεται εἰς τὸν Υἱὸν καὶ Λό γον τοῦ Θεοῦ καὶ ΟΧΙ εἰς τὸν Χριστόν». 27) «Εἶναι πλάνη τὸ φρόνημα ὅτι Δύο ἄνθρωποι εἰς τὸν Παράδεισον, οἱ Πρωτόπλαστοι, εἶναι Ἐκκλησία». 28) «Τὰ περὶ Ἀοράτου Ἐκκλησίας εἶναι Προτεσταντικὲς πλάνες». 29) «Κηρύττουν ἐσκεμμένως τὸν Χριστὸν ὡς Θεὸν διὰ νὰ στηρίξουν τὰς Αἱρε -

98 96 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η τικὰς θεωρίας των, ὅτι ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκ - κλησίας εἶναι Θεϊκὴ καὶ ἔτσι εἶναι ὁλόκλη - ρος ἡ Ἁγία Τριάδα Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας». 30) «Δὲν μποροῦμε νὰ ἀποφαινόμεθα ἔτσι ἁπλᾶ καὶ ξερά - μονολεκτικά - καὶ νὰ λέμε: Ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός». 31) «Τὰ περὶ Ἐκκλησίας Ἀγγέλων καὶ Ἐκκλησίας Πρωτοπλάστων καὶ Ἐκκλη - σίας Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι Καινοφανῆ καὶ Προτεσταντικὲς πλάνες». 32) «Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος εἶναι Προαιώνιος, ὁ Χριστὸς ὅμως δὲν εἶναι Προαιώνιος». 33) «Εἶναι Αἱρετικὸν νὰ γίνεται λόγος γιὰ τὴν Μυστηριακὴ Κοινωνία τῶν ἀν - θρώπων μὲ τὴν Ἁγία Τριάδα». 34) «Εἶναι Νεωτερισμὸς τὰ περὶ ἐνώσεως τῶν Ἀγγέλων μὲ τὴν Ἁγία Τριάδα».

99 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 97 35) «Οἱ Ἄγγελοι καὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν ἀποτελοῦμε μία Ἐκκλησία». 36) «Ἡ ἐπὶ γῆς Ἐκκλησία δὲν εἶναι προέκτασις τῆς ἐν Οὐρανῷ ὑπαρχούσης Ἐκκλησίας τῶν Ἀγγέλων». 37) «Ἡ Ἐκκλησία, Θριαμβεύουσα καὶ Στρατευομένη, Οὐράνιος καὶ Ἐπίγειος, δὲν ἀποτελεῖ τὸ ἑνιαῖον καὶ ἀδιάσπαστον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ». 38) «Τὰ περὶ Ἐκκλησίας Πρωτοπλάστων, δηλαδὴ δύο ἀτόμων, εἶναι καινοφανῆ. Οἱ Πρωτόπλαστοι δὲν ἀπετέλεσαν τὴν ἀρχὴν τῆς Στρατευομένης Ἐκκλησίας». 39) «Πρὸ Χριστοῦ δὲν ὑπῆρχε ἡ Ἐκ - κλησία ὡς Θριαμβεύουσα καὶ Στρατευομένη, ἑνωμένη εἰς ἓν Σῶμα». 40) «Ἡ λέξις Χριστὸς λέγεται διὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τοῦ Χριστοῦ, ΟΧΙ διὰ τὸν Υἱόν».

100 98 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 41) «Ἡ λέξις Χριστὸς εἶναι ἐπίθετον καὶ ὄχι ὄνομα». κ.λπ., κ.λπ. Αὐταὶ αἱ Αἱρετικαὶ δοξασίαι καὶ ἄλλα παρεμφερῆ φρονήματα δὲν εἶναι μόνον Αἱρετικά, ἀλλὰ καὶ φρενοβλαβῆ παρανοϊκά, ἀλλοπρόσαλλα, ἀντιφατικὰ καὶ ἀλληλοσυγκρουόμενα μεταξύ των, διότι ἀντιφάσκουν, καὶ ἡ μία Αἵρεσις ἀναιρεῖ τὴν ἄλλην, μὴ δυνάμεναι νὰ στοιχειοθετήσουν οὔτε θεολογικά, οὔτε λογικὰ συμπεράσματα. Ἡ Σίβυλλα καὶ ἡ Πυθεία τοῦ Εἰδωλολατρικοῦ Μαντείου τῶν Δελφῶν δὲν κατώρθωσαν νὰ δώσουν πιὸ σκοτεινοὺς χρησμοὺς μὲ διφορούμενες καὶ πολλαπλὲς ἔννοιες καὶ νὰ τὶς ἑρμηνεύ - ουν κάθε φορὰ διαφορετικά, ὅπως θέλουν ἀναλόγως τί τοὺς ἐξυπηρετεῖ εἰς κάθε πε - ρίπτωσιν πρὸς ἐξαπάτησιν τῶν ἀφελῶν. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅμως καὶ αἱ Ἅγιαι Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι εἰς τὰς διατυπώ-

101 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 99 σεις των δὲν εἶναι διφορούμενοι ἢ ἀλλη - λοσυγκρουόμενοι. Οὐκ ἐν περιστροφαῖς λόγων, ἀλλὰ σαφῶς καὶ ἀρριδήλως διὰ τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Χάριτος φανεροῦσι τὰς Αἰωνίους Ἀληθείας τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδὴ τὸ περὶ Θεοϋποστάτου θέμα τοῦ παρόντος Ἡμερολογίου εἶναι Ἐκκλη - σιολογικόν, πρέπει νὰ σημειωθῇ ὅτι: Εἰς τὰ Πρακτικὰ ὅλων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὁσάκις γίνεται ἀναφορὰ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλη - σία ἀναφέρεται ὡς «ΕΚΚΛΗΣΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ». Εἰς πλεῖστας Ἐπιστολὰς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἀποστολικῶν Πατέρων, πάλιν ἡ Ἐκκλησία ἀναφέρεται ὡς «ΕΚΚΛΗΣΙΑ τοῦ ΘΕΟΥ». Εἰς τὰ Θεόπνευστα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπάρχουν περισσότεραι ἀπὸ ἐνενήντα (90) ἀναφοραὶ εἰς τὴν Ἐκ - κλησίαν ὡς ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΟΥ, ΕΚ-

102 100 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η ΚΛΗΣΙΑ ΚΥΡΙΟΥ, ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΥΨΙ - ΣΤΟΥ, καὶ πολλάκις ὡς Ἐκκλησία Ἀγ - γέλων. Μακρηγορήσαμεν ὀλίγον εἰς τὴν ΕΙΣ - ΑΓΩΓΗΝ διὰ νὰ δοθῇ περιληπτικῶς μία γενικὴ εἰκὼν ἐκ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱ - στορίας, ἀπὸ πρὸ Χριστοῦ μέχρι σήμερον, καὶ νὰ γίνῃ ἀντιληπτὸν ὅτι τὸ πρόβλημα τῶν Παρερμηνειῶν, Διαστρεβλώσεων καὶ Ἀλλοιώσεων τῶν νοημάτων τῶν Ἱε - ρῶν Κειμένων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα οἱ Ἐκκλησιομάχοι διαστρέφουν ἐπαγγελματικά ὅπως οἱ Χιλιασταί, δὲν εἶ - ναι σημερινόν. Δι αὐτὸ παραθέσαμε δειγ - ματοληπτικῶς ἐ λάχιστα περιστατικά, ὥσ - τε ὁ ἀναγνώστης νὰ λάβῃ μερικὴν γνῶσιν αὐτοῦ τοῦ θέμα τος καὶ νὰ κατανοήσῃ τὴν σοβαρότητα καὶ τὸ μέγεθος τῶν προβλημάτων τῶν συγχρό νων αὐ τῶν Ἀντιχρίστων Αἱρέσεων, τὰς ὁ ποίας ἀντιμετωπίζει ἡ

103 Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 101 ΕΚΚΛΗΣΙΑ τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ σήμερον. Ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω τεσσαράκοντα ἕνα (41) Αἱρετικὰ φρονήματα τῶν Θεομάχων-Ἐκκλησιομάχων διαφαίνεται καὶ ἐ - ξηγεῖται σαφέστατα διατί ἀρνοῦνται καὶ δὲν δέχονται ὅτι ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΑΝΤΟΣ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ, χαρακτηρί - ζοντες τὸν ὅρον αὐτὸν Αἱρετικόν. Διὰ τὸ ἐν λόγῳ θέμα περὶ «ΘΕΟΫΠΟ - ΣΤΑΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ἐλπίζομεν σὺν Θεῷ καὶ ὅσον τὸ ἐφ ἡμῖν δυνατόν, νὰ δοθῇ εἰς τὴν συνέχειαν ἁπλῆ καὶ Ὀρθόδοξος ἐξήγησις, ἑδραζομένη εἰς Ἁγιογραφικάς, Ἁγιοπατερικάς, καὶ Ὑμνολογικὰς Μαρ - τυρίας τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ ΘΕΟΥ.

104 «Ὁ ΘΕΟΣ τῶν Δυνάμεων, ἐπίστρεψον δή, καὶ ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε καὶ ἐπίσκεψαι τὴν ΑΜΠΕΛΟΝ ταύτην καὶ κατάρτισαι αὐτήν, ἣν ΕΦΥΤΕΥΣΕΝ ἡ ΔΕΞΙΑ ΣΟΥ...» (Ψαλμ. ΟΘ 15-16).

105 103 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ Ὁ Θεὸς Πατὴρ διὰ τὸν ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζόμενον Ἰησοῦν Χριστόν: «...καὶ ἰδοὺ ΦΩΝΗ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα Οὗτός ἐστιν ὁ ΥΙΟΣ μου ὁ Ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα.» (Ματθ. Γ 17) Ὁ Θεὸς Πατὴρ διὰ τὸν ἐν τῷ Θαβὼρ μεταμορφούμενον Ἰησοῦν Χριστόν: «Οὗτός ἐστιν ὁ ΥΙΟΣ μου ὁ Ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα ΑΥ- ΤΟΥ ἀκούετε» (Ματθ. ΙΖ 5) Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς πρὸς τὸν ἐπερωτῶντα Ἀρχιερέα: «Πάλιν ὁ ἀρχιερεὺς ἐπηρώτα αὐτὸν καὶ λέγει αὐτῷ ΣΥ ΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΕΥΛΟΓΗΤΟΥ; Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν ΕΓΩ ΕΙΜΙ» (Μάρκ. ΙΔ 61-62) Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς πρὸς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν: «...καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ ΚΥΡΙΟΣ μου καὶ ὁ ΘΕΟΣ μου.» (Ἰωάν. Κ 28) Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «...τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΘΕΟΥ καὶ Σω τῆρος ἡμῶν ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.» (Τίτ. Β 13)

106 104 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ «...τὸ ΠΝΕΥΜΑ τὸ ΑΓΙΟΝ ἔθετο ἐπισκόπους, ποι μαίνειν τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ τοῦ ΚΥΡΙΟΥ καὶ ΘΕΟΥ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου Αἵματος.» (Πράξ. Κ 28) «Ἀλλ ἡμῖν Εἷς ΘΕΟΣ ὁ ΠΑΤΗΡ, ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ Εἷς ΚΥ ΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΔΙ ΟΥ ΤΑ ΠΑΝ ΤΑ καὶ ἡμεῖς δι Αὐτοῦ» (Α Κορ. Η 6) «Διὰ τοῦτο ἐννεάμηνος νόμῳ ἀν θρωπίνης Κυοφο - ρίας, κἀντεῦθεν ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ Δογματίζεται ἡ Χριστοῦ Σάρκωσις καὶ ΟΥΔΑΜΩΣ ΑΝΘΡΩ ΠΟ - ΫΠΟΣΤΑΤΟΣ.» (Μέγας Ἀθανάσιος, P.G. 28, 925B) Ὁ πρόσφατος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ΘΕΟΥ πόλεμος τῶν Αἱρετικῶν Ἐκκλησιο - μάχων ( ) ἐστράφη καὶ ἐναντίον τοῦ Θεοϋποστάτου χαρακτῆρος τῆς ΕΚ - ΚΛΗΣΙΑΣ, ἀπαιτῶν τὴν καταδίκην τῆς φράσεως «Θεοϋπόστατος Ἐκκλησία». Οἱ Ἐκκλησιομάχοι ἀρνοῦνται ὅτι ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι Θεϊκὴ καὶ ἀντιτεί - νονται ὅτι εἶναι ἀνθρωπίνη, ἰσχυρίζονται δὲ ὅτι Κεφαλὴ εἶναι ἡ ἀπρόσωπος κτιστὴ

107 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 105 ἀνθρωπίνη φύσις ἡ ὁποία ἔπαθε καὶ ἐσταυ - ρώθη. Ἀρνοῦνται ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Ἰη - σοῦς Χριστὸς εἶναι Προαιώνιος, καὶ ἄρα, κατ αὐτούς, ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεός. Δίδουν χρονικὴν ἀρχὴν ὑπάρξεως εἰς τὴν Ὑπόστασιν - Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἄρα, κατ αὐτούς, ὁ Χριστὸς εἶναι ἕνα κτίσμα (ἕνας ἄνθρωπος), ὅπως ὅλοι οἱ ἄν - θρωποι, ὁπότε ἡ Λατρεία τοῦ Χριστοῦ ἰσο - δυναμεῖ μὲ κτισματολατρείαν - εἰδωλολατρείαν. Διακηρύσσουν ὅτι ὁ Προαιώνιος Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπῆρξε ποτὲ Κεφαλὴ καμμίας Ἐκκλησίας, καὶ ἄρα, κατ αὐτούς, ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὡς ἐκ τούτου, ἀρνοῦνται τὴν Ἄκτιστον Θεϊκὴν Κεφαλὴν καὶ τὴν Ἄκτιστον Θείαν Χάριν τῆς Ἐκκλησίας, ὑποβιβάζοντες τὴν Ἐκ - κλησίαν (Κεφαλὴν καὶ Σῶμα) εἰς κτίσμα, καὶ μάλιστα κτίσμα ἀνύπαρκτον πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς.

108 106 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ἀπὸ μόνος του ὁ ἰσχυρισμός των ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι προαιώνιον πρόσωπον ἀρκεῖ νὰ ἀπορριφθοῦν οἱ Αἱρετικοὶ αὐτοὶ ὡς ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ, ὡς Ἑβραιόφρονες καὶ ὁμόφρονες τῶν Σταυρωτῶν, διότι δὲν εἶναι κἂν Χριστιανοί, ἀλλὰ Ἄ - θεοι. Ἐὰν ἡ Ὑπόστασις-Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι προαιώνιον, γεννᾶται πρὸς αὐτοὺς τὸ ἐρώτημα, Ποῖος εἶναι ὁ πατήρ του καὶ πότε τὸν ἐγέννησεν; Ἡ Ἐκκλησία ὅμως γνωρίζει «τίς ἡ Οἰκονομία τοῦ Μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπὸ τῶν αἰώνων ἐν τῷ ΘΕΩ, τῷ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΤΙΣΑΝΤΙ ΔΙΑ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙ- ΣΤΟΥ» (Ἐφεσ. Γ 9), καὶ ὡς ΠΡΟΑΙΩ- ΝΙΟΝ Πρόσωπον διδάσκει νὰ λατρεύ - ωμεν τὸν Ἰησοῦν. Ἡ ἀπαίτησις νὰ καταδικασθῇ ἡ φράσις «Θεοϋπόστατος Ἐκκλησία» ἠγέρθη μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι «Θεοϋπόστατος» σημαίνει «Θεός» ἢ «Ὑπόστασις Θεοῦ» ἢ «μία

109 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 107 τετάρτη Θεϊκὴ Ὑπόστασις». Τοὐναν τίον βεβαίως, «Θεοϋπόστατος» δὲν σημαίνει οὔτε Θεὸς οὔτε Ὑπόστασις Θεοῦ, ἀλλὰ σημαίνει τὴν στενὴν σχέσιν τῆς ὑπάρξεως τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας μετὰ τοῦ ΘΕΟΥ σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τὸ κατὰ Χάριν Σῶμα τοῦ ΘΕΟΥ μὲ ΚΕΦΑΛΗΝ τὸν ΘΕΟΝ. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ ἄρνησις τοῦ Θεοϋπο - στάτου χαρακτῆρος τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι ἀσήμαντος. Ἰσοδυναμεῖ μὲ τελείαν ἀποσύνδεσιν τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ἀπὸ τὸν ΘΕΟΝ καὶ τὴν καθιστᾶ ΑΘΕΟΝ. Διὰ τοῦτο, εἶναι λίαν σημαντικὸν νὰ ἀποσαφηνισθῇ ἡ ἔννοια τοῦ ὅρου «Θεοϋπόστατος», οὕτως ὥστε οὐδεὶς νὰ ἀπομακρύνεται τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τοῦ Χρι - στοῦ παρανοῶν μετὰ τῶν Ἐκκλησιομάχων τὴν σημασίαν καὶ τὸν ὁρισμὸν αὐτῆς. Οἱ θέλοντες σωθῆναι πρέπει νὰ νοοῦμεν

110 108 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ὀρθῶς τίνος Σώματος εἴμεθα μέλη, ποίας Κεφαλῆς εἴμεθα Σῶμα, καὶ εἰς ποῖον ὕψος ἔφερεν ἡμᾶς διὰ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Του ὁ Σωτὴρ ἡμῶν Χριστός. Ὅταν μελετῶμεν ἓν κείμενον πρέπει νὰ προσέχωμε πρωτίστως νὰ κατανοήσωμε ποῖον εἶναι τὸ νόημα τοῦ κειμένου καὶ τί ἐννοεῖ ὁ συγγραφεύς. Ἐὰν ὅμως δίδωμεν ἡμεῖς αὐθαίρετον προσωπικὴν ἑρμηνείαν εἰς τὰ λόγια τοῦ κειμένου, τότε τὸ παρερ - μηνεύομεν καὶ τὸ διαστρέφομεν, ἐπιδεικνύοντες ἀμάθειαν, ἢ κακοήθειαν, ἢ κακόβουλον προαίρεσιν, ἢ καὶ διαβολικὴν σκοπιμότητα. «Θεοϋπόστατος» δὲν σημαίνει «Ὑπόστασις Θεοῦ». Ἐὰν ἐσήμαινεν «Ὑπόστασις Θεοῦ», τότε θὰ ἦτο καὶ θὰ ἐλέγετο «Θεοϋπόστατος» κάθε Ὑπόστασις τῆς Ἁγίας Τριάδος. Δὲν εἶναι ὅμως οὔτε λέγεται «Θεοϋπόστατος» ὁ ΠΑΤΗΡ. Δὲν

111 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 109 εἶναι οὔτε λέγεται «Θεοϋπόστατος» ὁ ΥΙΟΣ. Δὲν εἶναι οὔτε λέγεται «Θεοϋπόστατον» τὸ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ. Τὸ κάθε Πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος ΕΙ- ΝΑΙ ΘΕΪΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ καὶ ὄχι Θεοϋπόστατον. «Θεοϋπόστατος» δὲν σημαίνει «Θεός». Ἐὰν ἐσήμαινε «Θεός», τότε κάθε μαρτυρία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς Ἱερᾶς Ὑμνολογίας ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη φύσις τοῦ Χριστοῦ εἶναι «Θεοϋπόστατος», θὰ ἐσήμαινεν ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη φύσις τοῦ Χριστοῦ ἔγινε Θεός, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον θὰ ἰσοδυναμοῦσε μὲ διακήρυξιν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεάνθρωπος, ἀλλὰ ΘΕ- ΟΘΕΟΣ. Αὐτὸ βεβαίως δὲν διαφέρει εἰς τίποτε ἀπὸ τὴν Αἵρεσιν τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐκήρυττεν ὅτι ὁ Χριστὸς ἔχει Μίαν φύσιν, τὴν Θεϊκήν, ἡ ὁποία ἀπερρόφησε τὴν ἀνθρωπίνην καὶ ἔμεινε

112 110 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ μόνον ἡ Θεϊκή. Ἡ ἀνθρωπίνη σὰρξ καὶ ἡ νοερὰ λογικὴ ψυχὴ τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ εἶναι ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ, ἀλλ ὁ Θεάνθρωπος βεβαίως ΔΕΝ εἶναι ΘΕΟ- ΘΕΟΣ. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ὑποπίπτει εἰς τὸν Μονοφυσιτισμόν, οὔτε κηρύσσει τὴν Σάρκα τοῦ Χριστοῦ Θεόν, ὅταν ψάλλῃ: «Ἰταμὸς ὁ θάνατος, ἀλλὰ τοῦτὸν σοι ὁ - μι λήσαντα, ἐκ τῆς Παρ θένου ὤλεσας, ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ σάρξ γενόμενος» (Ἅγιος Ἰ. Δαμασκηνός, Παρακλητική, Ἦ χος Γ Κυριακή, Ὠδὴ Ζ Θεοτόκου). Ἡ ἀνθρωπίνη σὰρξ καὶ ψυχὴ τοῦ Θεανθρώπου εἶναι ΘΕΟΫΠΟΣΤΑ ΤΟΣ καὶ ὄχι ΑΝΘΡΩΠΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ. «Θεοϋπόστατος» δὲν σημαίνει «Ὑπόστασις Θεοῦ». Ἐὰν ἐσήμαινεν «Ὑπόστασις Θεοῦ», τότε κάθε μία Ὑπόστασις τῆς Ἁγίας Τριάδος θὰ ἐλέγετο «Θεοϋπόστατος». Δὲν εἶναι ὅμως Θεοϋπόστατος καὶ

113 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 111 δὲν λέγεται «Θεοϋπό στατος» οὔτε ὁ Πατήρ, οὔτε ὁ Υἱός, οὔτε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Τὸ κάθε Πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος ΕΙΝΑΙ ΘΕΪΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ καὶ ὄχι Θεοϋπόστατον. Εἰς τὴν πρότασιν, «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Θεοϋπόστατος», τὸ ἐπίθετον «Θεοϋπόστα - τος» εἶναι ἐπιθετικὸς προσδιορισμὸς καὶ ΔΕΝ σημαίνει Θεός. Διότι τότε κάθε Ἁ - γιοπατερικὴ καὶ Ὑμνολογικὴ ἀναφορὰ εἰς τὴν ἀν θρωπίνην φύσιν τοῦ Χριστοῦ ὡς «Θεοϋπόστατον», θὰ ἐσήμαινε ὅτι ἡ ἀν - θρωπίνη φύσις τοῦ Χριστοῦ εἶναι Θεός, καὶ αὐτὸ θὰ ἰσοδυναμοῦσε μὲ διακήρυξιν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεάνθρωπος ἀλλὰ ΘΕΟΘΕΟΣ, τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ τὴν Αἵρεσιν τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, χαρακτηρίζοντες «Θεοϋπόστατον» τὴν Ἀνθρωπίνην φύσιν τοῦ Χριστοῦ, δὲν μᾶς διδάσκουν οὔτε ἐν -

114 112 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ νοοῦν ὅτι αὐτὴ εἶναι Θεὸς ἢ Ὑπόστασις Θεοῦ, ἀλλὰ μόνον ὅτι ἡ ἐκ τῆς Θεοτόκου προσληφθεῖσα Ἀνθρωπίνη φύσις ἔγινε καὶ εἶναι τῆς ΘΕΪΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ τοῦ ΥΙΟΥ καὶ ΛΟΓΟΥ Φύσις, καὶ τοῦτο, κατὰ τὸν Ὅρον Πίστεως τῆς Ἁγίας Δ Οἰ - κουμενικῆς Συνόδου, ἔγινεν «Ἀτρέπτως, Ἀσυγχύτως, Ἀχωρίστως, Ἀδιαιρέτως». Ὡς ἐκ τούτου, ἡ προσληφθεῖσα Ἀνθρωπίνη φύσις δὲν ἔχει ὕπαρξιν χωριστὴν ἀπὸ τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀλλὰ ἀνήκει εἰς τὴν Ὑπό στασιν τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, δηλαδή, δὲν εἶναι αὐθυπόστατος, δὲν εἶναι ἀνθρωποϋπόστατος, δὲν εἶναι ἰδιοϋπόστατος, ἀλλὰ εἶναι ἐν - υπόστατος εἰς τὸν Θεὸν Λόγον. Πρὸς ἀντιδιαστολήν, τὸ Σῶμα τῆς Θεο - τό κου, ὅπως καὶ τοῦ κάθε ἀνθρώπου, εἶναι ἀνθρωποϋπόστατον, ἐπειδὴ εἶναι ἀνθρω - πίνης ὑποστάσεως σῶμα, (τὸ πρόσωπον

115 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 113 ἐδῶ εἶναι ἀνθρώπινον), ἐνῶ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ, ἐ - πει δὴ εἶναι ΘΕΪΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ Σῶμα, (τὸ πρόσωπον ἐδῶ εἶναι Θεαρχι - κὸν καὶ Προαιώνιον). Οὕτω λοιπόν, καὶ ὁ ὅρος «Θεοϋπόστα - τος Ἐκκλησία» δὲν σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλη - σία εἶναι Θεὸς ἢ Ὑπόστασις Θεοῦ, ἀλλ ὅτι εἶναι τὸ Κατὰ Χάριν Σῶμα τῆς ΘΕΪΚΗΣ Ὑποστάσεως τοῦ ΛΟΓΟΥ τοῦ ΘΕΟΥ, ὅτι ἀνήκει, θεμελιοῦται καὶ δὲν ἔχει ἄλ - λην ὕπαρξιν πέρα ἀπὸ τὴν ὕπαρξίν της ὡς Σῶμα τοῦ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ. Ἐὰν καὶ ἐννοεῖται μὲ πολλοὺς τρόπους ἡ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, κατὰ πρῶτον καὶ κύριον, ἐν νοεῖται ὡς ΤΥΠΟΣ καὶ ΕΙΚΩΝ τοῦ ΘΕΟΥ, τῆς ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ, σύμφωνα μὲ τὸν Ἅγιον Διο νύσιον τὸν Ἀρεοπαγίτην, ἐπειδὴ ἔχει κατὰ μίμησιν τὴν ἰ - δίαν μὲ τὸν ΘΕΟΝ ἐνέργειαν. Ὅ,τι εἶναι

116 114 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ὁ Τρισυπόστατος Θεὸς κατὰ Φύσιν καὶ Οὐσίαν, εἶναι ἡ Θεοϋπόστατος Ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κατὰ μί μησιν, κατ Εἰκόνα, κατ Ἐνέργειαν, κατὰ Χά - ριν, διότι πρότυπον καὶ ΚΕΦΑΛΗ της εἶναι ἡ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ, καθότι «Ἡ Ἐκ - κλησία αὕτη ἐν τῇ Τριάδι ἐγήγερται», (Θεσσαλονίκης Συμεών, P.G. 155, 133D), καὶ αἱ Ἐνέργειαί της δὲν εἶναι κτισταί, ἀλ - λὰ Ἄκτιστοι. Τὸ δὲ ἔργον τὸ ὁποῖον ἐνερ - γεῖ ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ἁγία Τριὰς τὸ ἐνεργεῖ, ἡ Ἁγία Τριὰς τὸ βούλεται, ἡ Ἁγία Τριὰς τὸ κυρώνει. Περὶ αὐτοῦ εἶναι ἀποκαλυπτικὴ ἡ Διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων. Κείμενον: «Τὴν τοίνυν Ἁγίαν ΕΚΚΛΗ - ΣΙΑΝ, κατὰ πρώτην θεωρίας ἐπιβολήν, ΤΥΠΟΝ καὶ ΕΙΚΟΝΑ τοῦ ΘΕΟΥ φέρειν, ἔλεγεν ὁ μακάριος γέρων ἐκεῖνος [ δηλαδή ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγί-

117 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 115 της], ὡς τὴν αὐτὴν αὐτῷ κατὰ μίμησιν καὶ ἐνέργειαν ἔχουσαν» (Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, P.G. 91, 664D). Μετάφρασις: Κατὰ πρώτην ἔννοιαν, ἡ Ἐκκλησία φέρει μέσα της τύπον καὶ εἰ - κόνα τοῦ ΘΕΟΥ, κατὰ τὸν μακάριον ἐκεῖ - νον Γέροντα (δηλαδὴ τὸν Ἅγιον Διονύσιον τὸν Ἀρεοπαγίτην), ὡς ἔχουσα τὴν ἰδίαν μὲ τὸν ΘΕΟΝ κατὰ μίμησιν ἐνέργειαν. Ἑρμηνεία: Μὲ πολλοὺς μὲν τρόπους ἐννοεῖται ἡ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ἀλλὰ κατὰ πρῶτον καὶ κυρίαρχον ἐννοεῖται ὡς τύπος καὶ εἰκὼν τοῦ ΘΕΟΥ, τῆς ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑ- ΔΟΣ. Ὅ,τι εἶναι ὁ Τρισυπόστατος Θεὸς κατὰ φύσιν καὶ οὐσίαν, εἶναι ἡ Ἁγία Ἐκκλησία κατὰ μίμησιν, κατ εἰκόνα, κατ ἐνέργειαν, κατὰ χάριν. Εἷς ὁ Θεός, Μία καὶ ἡ Ἐκκλησία. Ἅγιος ὁ Θεός, Ἁγία καὶ ἡ Ἐκκλησία. Ἑνώνει ὁ Θεός, Ἑνώνει καὶ ἡ Ἐκκλησία. Κοινωνοῦν τὰ Τρία Θε -

118 116 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ αρχικὰ Πρόσωπα, ἔχουν Κοινωνίαν καὶ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ κατ οὐσίαν ἰδιώματα τῆς Ἁγίας Τριάδος τὰ φέρει κατ ἐνέργειαν καὶ Χάριν ἡ Ἁγία Ἐκκλησία. Πρό τυπον γὰρ τῆς Ἐκκλησίας ἡ Ἁγία Τρι - άς, καὶ ΚΕΦΑΛΗ τῆς Ἐκκλησίας ἡ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ. Ἐκ τῆς Ἁγίας Τριάδος γὰρ διαπο - τίζεται διὰ τῶν Ἀκτίστων Θείων Ἐνεργειῶν, αἱ ὁποῖαι διαχέονται εἰς τὰ μέλη τοῦ Σώματός της. Κείμενον: «Εἰκὼν μὲν οὖν τοῦ ΘΕΟΥ ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, καθὼς εἴρηται, ὡς τὴν αὐ - τὴν τῷ Θεῷ περὶ τοὺς πιστοὺς ἐνεργοῦ - σαν ἕνωσιν, κἂν διάφοροι τοῖς ἰδιώμασι καὶ ἐκ διαφόρων τόπων καὶ τρόπων, οἱ κατ αὐτὴν διὰ τῆς Πίστεως ἑνοποιούμενοι τύχωσιν ὄντες» (Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, P.G. 91, 668D). Μετάφρασις: Ἡ Ἐκκλησία εἶναι λοι - πὸν εἰκὼν τοῦ ΘΕΟΥ, ὡς ἐνεργοῦσα τὴν

119 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 117 αὐτὴν ἐνέργειαν πρὸς τοὺς πιστοὺς τὴν ὁ - ποίαν ἐνεργεῖ ὁ Θεός, ἔτσι ὥστε ὅσοι ἀνή - κουν εἰς αὐτήν, κἂν τύχῃ νὰ εἶναι διαφορετικοὶ ὡς πρὸς τὰ ἰδιώματά των, κἂν ἐκ διαφόρων τόπων ἢ τρόπων προερχόμενοι, νὰ ἑνοποιοῦνται διὰ τῆς Πίστεως ὑπὸ τοῦ ΘΕΟΥ. Ἑρμηνεία: Ἡ Ἐκκλησία εἶναι εἰκὼν τοῦ Θεοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Τριάδος. Ἡ Θεία Τρισυπόστατος Μονάς, ἡ κατὰ τὴν οὐσίαν καὶ κατὰ τὴν αἰτίαν ὑπεραπλουστά - τη ἑνότης τῶν Τριῶν Θεαρχικῶν Προσώ - πων, εἶναι τὸ πρωτότυπον τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐργάζεται κατ ἀναλογίαν τὴν αὐ - τὴν ἑνότητα εἰς τὰ μέλη τοῦ Σώματός της. Αὐτὰ τὰ ὁποῖα κάνει ὁ Θεὸς εἰς τοὺς Πιστούς, τὴν ἕνωσιν εἰς Σῶμα ἕν, τὸν ἁ - γιασμὸν εἰς Σῶμα Χριστοῦ, τὰ κάνει διὰ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὰ δὲ τὰ ὁποῖα κάνει ἡ Ἐκκλησία εἰς τοὺς Πιστούς, τὰ Μυστή - ρια τοῦ ἐξαγνισμοῦ, τοῦ ἐξαγιασμοῦ, τῆς

120 118 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ τελειώσεως, τῆς θεώσεως, τὰ κάνει ἐκ τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἑνοποιῇ ἡ Ἐκκλησία, ὁ ΘΕΟΣ ἑνοποιεῖ. Καὶ ὅταν πάλιν ἀφορίζει ἡ Ἐκ - κλησία, ὁ ΘΕΟΣ ἀφορίζει. Εἶπε γὰρ ὁ Κύ - ριος: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δή σητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λε - λυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ» (Ματθ. ΙΗ 18). Ἡ Ἐκκλησία ἑνώνει μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ μεταξύ των τοὺς ἐκ διαφόρων προ - ελεύσεων πιστούς, καὶ τοὺς ἑνώνει, ὄχι κατ οὐσίαν, ἀλλὰ Κατὰ ΧΑΡΙΝ τὴν Ἄ - κτιστον καὶ κατ ΕΝΕΡΓΕΙΑΝ Θεϊκήν, ἡ ὁποία πηγάζει ἐκ τῆς ΘΕΪΚΗΣ ΚΕΦΑ - ΛΗΣ ΤΗΣ, ἐκ τῆς ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ. Ἡ ἑνότης εἶναι φυσικὴ ἰδιότης τῆς Ἁ - γίας Τριάδος, καὶ διὰ τοῦτο αἱ Θεϊκαὶ Ἐν - έργειαι αἱ ὁποῖαι, κατὰ τὴν Ἄκτιστον Βου - λὴν τοῦ Θεοῦ ἀσκοῦνται ἁγιαστικῶς πρὸς τὴν κτίσιν, ἔχουν ἑνοποιὸν χαρακτῆρα. Αὐτὴ δὲ ἡ ἐνο ποιὸς σχέσις τοῦ Θεοῦ μετὰ

121 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 119 τῆς κτίσεως εἶναι ἡ Κατὰ Χάριν Θεοει - δὴς Κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας. Κείμενον: «Τὴν οὐσιώδη παραλαβὼν ἑνότητα ΧΡΙΣΤΟΣ, ἥν ἔχει μὲν ὁ ΠΑΤΗΡ πρὸς αὐτόν, αὐτὸς δὲ αὖ πάλιν πρὸς τὸν ΠΑΤΕΡΑ, ΣΥΝΑΝΑΚΙΡΝΑΣΘΑΙ τρόπον τινὰ καὶ ἡμᾶς ἀλλήλοις βούλεται, ἐν δυνάμει δῆλον ὅτι τῆς Ἁγίας τε καὶ Ὁμοου - σίου Τριάδος, ὡς Ἕν νοεῖσθαι τὸ Σύμ παν τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Σῶμα» (Ἅγιος Κύριλ - λος Ἀλεξανδρείας, P.G. 74, 557Α). Μετάφρασις: Λαβὼν ὁ Χριστὸς τὴν κατ οὐσίαν ἑνότητα τὴν ὁποίαν ἔχει πρὸς Αὐτὸν ὁ Πατὴρ καὶ Αὐτὸς πάλιν πρὸς τὸν Πατέρα, θέλει νὰ ΣΥΓΚΕΡΑΣΘῌ τρόπον τινὰ καὶ μὲ ἡμᾶς. Εἶναι λοιπὸν φανερὸν ὅτι δύναται ΝΑ ΝΟΗΘῌ ΟΛΟΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΩΣ ΕΝ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΤΡΙΑ - ΔΟΣ, (χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνῃ ὅτι ἐσαρκώθη καὶ ὁ Πατὴρ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα).

122 120 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ἑρμηνεία: Ὅταν μετέχωμεν τῶν Θεί - ων Μυστηρίων, τοιαύτην ἕνωσιν καὶ οἰ κει - ότητα ἔχομεν μὲ τὸν Χριστὸν κατὰ Χάριν οἵαν ἔχει κατ οὐσίαν καὶ φύσιν ἕνωσιν ὁ Χριστὸς μὲ τὸν Πατέρα. «Ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Πατὴρ Ἕν, ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΡΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΚΕΦΑΛΗ ΗΜΩΝ ΩΝ» (Ἅγιος Ἰ. Χρυσόστομος, P.G. 62, 140). Εἴμεθα λοιπὸν ναὸς ὄχι μόνον τοῦ Υἱοῦ, ἀλλὰ ὅ - λης τῆς Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Ἁγίας Τριάδος, διὰ τὴν κοινὴν περὶ ἡμῶν Θέλη - σιν, Δύναμιν καὶ Ἐνέργειαν τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁ γίου Πνεύματος, ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, «...ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ ΠΑΤΗΡ ΜΟΥ ἀγα πήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ΕΛΕΥΣΟΜΕΘΑ καὶ ΜΟ- ΝΗΝ ΠΑΡ ΑΥΤῼ ΠΟΙ ΗΣΟΜΕΝ» (Ἰωάν. ΙΔ 23). Ἀλλοῦ δὲ πάλιν: «Ὑμεῖς γὰρ ΝΑΟΣ ΘΕΟΥ ΕΣΤΕ ΖΩΝΤΟΣ, καθὼς εἶπεν ὁ ΘΕΟΣ» (Β Κορ. ΣΤ 16).

123 ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΧΑΡΙΝ ΣΥΜΠΑΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΩΜΑ

124 122 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Τὸ ἐκ τῆς Παρθένου Καθ Ὑπόστασιν προσληφθὲν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀ - ποκλειστικῶς καὶ μόνον Σῶμα τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου, ὄχι δὲ Σῶμα καὶ τοῦ Πατρὸς ἢ καὶ τοῦ Ἁ γίου Πνεύματος. Τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὅμως, ΔΕΝ εἶναι Καθ Ὑπόστασιν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, οὔτε Κατὰ Φύσιν, ἀλλὰ Κατὰ Χάριν καὶ Ἐν έρ - γειαν. Ἡ δὲ Χάρις εἶναι ἡ ΚΟΙΝΗ Ἐνέρ - γεια τῆς ΤΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ἐκ τῆς ὁποίας πηγάζει. Διὰ τοῦτο τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας (οἱ Πιστοί, Ἄγγελοι καὶ Ἄνθρωποι), εἶναι ΚΑΙ τοῦ Χριστοῦ Σῶμα, ΚΑΙ τοῦ Πατρὸς Σῶμα, ΚΑΙ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Σῶμα, ἤτοι, τὸ ΚΑΤΑ ΧΑΡΙΝ Σῶμα τῆς Ἁγίας τε καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος. Ἂς μὴν λέγει λοιπὸν κανεὶς ὅτι τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι Σῶμα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἢ ὅτι ἡ Ἁγία Τριὰς δὲν εἶναι Κε - φαλὴ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας.

125 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 123 ΚΑΤΑ ΧΑΡΙΝ νοεῖται ἡ σχέσις Κεφαλῆς καὶ Σώματος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ΟΧΙ Καθ Ὑπόστασιν. ΑΛΛΟ τὸ «Καθ Ὑπόστασιν Ἕνωσις» καὶ ΑΛΛΟ τὸ «Κατὰ Χάριν Ἕνωσις». Καὶ ὁπωσ δήποτε ΑΛΛΟ τὸ «Κατὰ Φύσιν Ἕνωσις». Διὰ τοῦτο, τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἐννοεῖται ὡς ΚΑΤΑ ΧΑΡΙΝ Σῶμα τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ἡ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ ἐν - νοεῖται ὡς ΚΑΤΑ ΧΑΡΙΝ ΚΕΦΑΛΗ τῆς Ἐκκλησίας. Τί σημαίνει ὁ ὅρος «Θεοϋπόστατος Ἐκκλησία»; Ποῖον χαρακτηριστικὸν τῆς Ἐκκλησίας ὁρίζεται ἀπὸ τὸν ἐπιθετικὸν προσδιορισμὸν «Θεο ϋπό στατος»; Ἀναγνωρίζοντες τὴν «Ἐκκλησίαν» ὡς «Θεο - ϋπόστατον», ἀναγνωρίζομεν ὅτι ἡ Ἐκ κλη - σία εἶναι τὸ Κατὰ Χάριν Σῶμα τῆς Θεϊκῆς Ὑποστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἔχει Θεϊκὴν Κεφαλήν, καὶ ὄχι ὅτι τὸ

126 124 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, Ἄγγελοι καὶ ἄνθρω - ποι, εἶναι Θεός. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ὑπόστασις ἢ πρόσωπον. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΚΟΙΝΩΝΙΑ ὑποστάσεων - προσώπων, εἶναι ΣΧΕΣΙΣ ὑποστάσεων - προσ ώπων, εἶναι ΕΝΩΣΙΣ ὑποστάσεων - προσ ώπων, εἶναι «ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΕΩΣΕΩΣ», κατὰ τὸν Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν (Ε.Π.Ε. τόμ. 1, σελ. 330), διὰ τῶν Ἀκτίστων Ἐν - εργειῶν τοῦ Θεοῦ συντελουμένη, ἐν ᾗ αἱ Τρεῖς Θεαρχικαὶ Ὑποστάσεις τῆς Ἀκτίστου Ἁγίας Τριά δος Θεώνουν κατὰ Χάριν τὰς ὑποστάσεις-πρόσωπα τῶν λογι κῶν κτισμάτων, Ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων, τῶν πιστευόντων εἰς τὸν Τριαδικὸν Θεὸν καὶ εἰς τὴν Ἐνανθρώπησιν τοῦ Ἑνὸς τῆς Ἁ - γίας Τριάδος, τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἤτοι, τοῦ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΑΝΤΟΣ ΘΕΟΥ. Ἀπορρίπτοντες τὸν Θε οϋπόστα τον χα - ρακτῆρα τῆς Ἐκ κλησίας, οἱ Ἐκκλησιο -

127 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 125 μά χοι ἀναγκαστικῶς τὴν καθιστοῦν ἀν - θρωπο ϋπό στατον, μὲ Κε φαλὴν κτιστήν, (ἄνθρωπον), ὅπως εἶναι καὶ αἱ ὑπο στάσεις τῶν με λῶν τοῦ Σώματός της, ἕνα κτίσμα μεταξὺ κτισμάτων ἄνευ τινὸς Θείου χα - ρακτῆρος, μία ὁμὰς ἀνθρώπων. Ἐπειδὴ «Θεοϋπόστατος» δὲν σημαίνει Θεός, οὔτε Ὑπόστασις Θεοῦ, διὰ τοῦτο οἱ Ἅγιοι Πατέρες, μὲ μεγάλην ἐλευθερίαν καὶ ἐπιτηδειότητα, χαρακτηρίζουν «Θεο - ϋπόστατον» ὅ,τι εἰς τὸν Χριστὸν δὲν εἶναι Θεῖον, ἀλλὰ ἀνθρώπινον. Τοῦτο φαίνεται καὶ διὰ τῶν ὀλίγων κατωτέρω μαρτυριῶν τῶν Ἁγίων: 1.- «Διὰ τοῦτο ἐννεάμηνος νόμῳ ἀν - θρωπίνης κυοφορίας, κἀντεῦθεν ΘΕΟ- ΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΔΟΓΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ἡ Χριστοῦ Σάρκωσις καὶ οὐδαμῶς ΑΝΘΡΩ- ΠΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ» (Ἅγιος Ἀθανάσιος, P.G. 28, 925B).

128 126 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 2.- «Σήμερον ἐκ ρίζης Ἰεσσαὶ ῥάβδος ἔφυ, ἐξ ἧς ἀναβήσεται τῷ κόσμῳ ΑΝΘΟΣ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ»(Ἅγιος Ἰωάννης Δα - μασκηνός, P.G. 96, 664C). 3.- «Ἰταμὸς ὁ θάνατος, ἀλλὰ τοῦτὸν σοι ὁμιλήσαντα, ἐκ τῆς Παρθένου ὤλεσας, ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ Σάρξ γενόμενος» (Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός, Παρακλητική, Ἦχος Γ Κυριακή, Ὠδὴ Ζ Θεοτόκου). 4.- «Ἐπὶ τῆς Ἡσαΐου μεγαλοφωνίας τῇ ἐξ ἐθνῶν Ἐκκλησίᾳ τὰ Εὐαγγέλια σήμερον, ὡς μὲν ἀπὸ γλώττης κατηνθρακωμένης ΤΩ ΤΟΥ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΥ ΑΝ- ΘΡΑΚΟΣ ψωμισμῷ ἔξαλλα καὶ λαμπρά, ὡς δ ἀφ ὕψους ἥκοντα οὐρανίου, ἐξάκουστα καὶ βροντοηχῆ» (Ἅγιος Γερμανός, Ἀρχ/πος Κων/πόλεως, P.G. 98, 221C). 5.- «Καὶ μᾶλλον διὰ τῆς ἡμῶν ἀπαρχῆς οὗ προσείληφε ΣΩΜΑΤΟΣ ΘΕΟΫΠΟ- ΣΤΑΤΟΥ μετὰ ψυχῆς» (Συμε ὼν Θεσ σαλο - νί κης, P.G. 155, 877D).

129 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ «Ἔδειξαν οἱ οὐρανοὶ δι ἔργου ἀ - χώρητον εἶναι πᾶσι τοῖς κτιστοῖς πᾶσαν ταύτην τὴν δύναμιν καὶ ἐνέργειαν τοῦ Θείου Πνεύματος διὸ καὶ ταύτης ἐκφαι - νομένης τε καὶ διαβαινούσης οἷον πρὸς τὴν ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ ΕΚΕΙΝΗΝ ΣΑΡ - ΚΑ, αὐτοὶ μὴ χωροῦντες διεσχίσθησαν» (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, Ὁμιλία Ξ «Εἰς τὴν Ἑορτὴν τῶν Φώτων», παρ. 10). 7.- Μόνη δὲ ἡ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΕΝ ΧΡΙ - ΣΤΩ ΦΥΣΙΣ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΤΕ ΟΥΣΑ καὶ ΟΜΟΘΕΟΣ, ὑπερτελῆ καὶ τὴν καθαρότητα πλουτεῖ, καὶ χωρητικὴ πάσης τῆς λαμπρότητος καὶ ἀγλαΐας, ὡς εἰπεῖν, καὶ δυνάμεως καὶ ἐνεργείας τοῦ Θείου Πνεύματος» (Ἅγιος Γρηγόριος Πα - λαμᾶς, αὐτόθι). 8.- «Ἑρμηνεύοντας τὸ «ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ» (πρὸς Ἐφεσίους Β 16) γράφει: «Τὸ δὲ «ἐν αὐτῷ» δηλώνει πῶς ἐθανάτωσε τὴν ἔχθραν ὁ Χριστὸς ἐν

130 128 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ τῷ Σταυρῷ, ἢ ἐν τῷ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤῼ ΣΩΜΑΤΙ ΑΥΤΟΥ, διατὶ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν ἔχθραν τῶν ἀνθρώπων ὁ Χριστὸς ἐθανάτωσε καὶ μὲ τὸν Σταυρὸν Του καὶ μὲ τὸ Σῶμά Του, μὲ τὸ ὁποῖον ἐδέχθη καὶ τὸν Σταυρικὸν θάνατον» («Αἱ ΙΔ' Ἐπι - στο λαὶ τοῦ Θείου καὶ Ἐνδόξου Ἀποστόλου Παύλου», Ἑρμηνευθεῖσαι ὑπὸ Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας, Μεταφρασθεῖσαι παρὰ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου, τόμ. Β, Θεσσαλο - νίκη, Ὀρθόδοξος Κυψέλη, σελ. 402). 9.- «Ὅταν λέγῃ πὼς ὁ Κύριος ἦτον ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας (Ρωμ. Η 3) δὲν ἐννοεῖ πὼς δὲν εἶχε σάρκα ἁπλῶς, ἀλλὰ πὼς ἡ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΕΙ- ΝΗ ΣΑΡΚΑ ΤΟΥ δὲν ἥμαρτεν» (Τῶν αὐ - τῶν ὡς ἄνω Ἁγίων, αὐτόθι, σελ. 550) «Καὶ πρῶτον μὲν ἡ τεθεωμένη ψυ χὴ τοῦ Κυρίου μας, ὅταν εὐγῆκεν ἀπὸ τὸ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ ΣΩΜΑ ΤΗΣ καὶ κατέβη εἰς τὸν ᾍδην γυμνὴ τῆς σαρκός...»

131 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 129 (Ἅγιος Νικόδημος, «Γυμνάσματα Πνευμα - τικά», Μελέτη Ι', Ἑνότης Β', Ὑποσημείω - σις 3. Ἀθῆναι, Ἐκδόσεις Ἅγιος Νικόδημος, σελ. 77, & Θεσσαλονίκη, 1971, Ἔκδοσις Β. Ρηγοπούλου, σελ. 67) «Καὶ ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος μεταβάλλεται καὶ μετουσιοῦται εἰς αὐτὸ τὸ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»(Ἅγιος Νικόδημος, «Χρηστοήθεια τῶν Χριστια - νῶν». Θεσσαλονίκη, Ἔκδοσις Β. Ρηγοπούλου, σελ. 310) «Τοιουτοτρόπως καὶ ἡ Ἀνάστασις τοῦ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ τοῦ Κυρίου ἔγινε πηγὴ τῆς ἀφθάρτου Ζωῆς εἰς ὅλους ἡμᾶς» (Ἅγιος Νικόδημος, «Ἑορτοδρόμιον». Θεσσαλονίκη, Ἔκ δοσις Ὀρθόδοξος Κυψέλη, σελ. 249). Μὲ αὐτὸ τὸ νόημα ἐχρησιμοποίησε τὸν ὅρον «Θεοϋπόστατος» καὶ ὁ τότε Μεσ-

132 130 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ σηνίας Γρηγόριος εἰς φυλλάδιόν του δημο - σιευθὲν τὸ 1974, γράφων: «Τὸ εἰλητὸν... εἰκονίζει τὴν σινδόνα μὲ τὴν ὁποίαν ἐτυ - λίχθη τὸ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ Σῶμα τοῦ τεθαμμένου Ἰησοῦ» (Μεσσηνίας Γρηγό - ριος, «Περὶ Ἐκκλησιασμοῦ», Καλαμάτα, Ἔκδοσις Μονὴ Παναγουλάκη, σελ. 6). Βεβαίως καὶ δὲν ἐννοοῦσεν ὅτι τὸ Σῶ - μα τοῦ Χριστοῦ εἶναι Θεός, ὅπως ἀργότερον ἤθελε νὰ παρερμηνεύσῃ τὸν ὅρον «Θεοϋπόστατος» καὶ νὰ ἀκολουθήσῃ τὴν διαστροφικὴν καὶ Σατανικὴν παρερμηνείαν τῶν διαβολέων Ἀρχιαιρεσιαρχῶν Κτενᾶ καὶ Ἀλεξοπούλου. Ἐπὶ πλέον, ὁ ὅρος «Θεοϋπόστατος» δὲν σημαίνει «Ὑποστατικὴ Ἕνωσις». Οἱ ἀνω - τέρω Ἅγιοι καὶ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, χρησιμοποιοῦντες τὸν ὅρον «Θεοϋπόστατος» περὶ τῆς Ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Χριστοῦ, ἢ τῆς Σαρκώσεώς Του, ἢ τῆς Σαρκός Του, ἢ διὰ τὸ Σῶμα καὶ

133 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 131 τὸ Αἷμά Του, ἢ τὸ Ἄνθος, ἢ τὸν Ἄνθρακα, οὐδέποτε ἐννόησαν τὴν Καθ Ὑπόστασιν Ἕνωσιν τῆς Θείας Φύσεως μετὰ τῆς Ἀν - θρωπίνης Φύσεως τοῦ Χριστοῦ. Διότι αὐ - τὴν τὴν Ἕνωσιν τὴν χαρακτηρίζουν πάν - τοτε μὲ τὸν ὅρον «Ὑποστατικὴ Ἕνωσις» καὶ ὄχι «Θεοϋπόστατος Ἕνωσις», φράσις ἡ ὁποία οὐδέποτε συναντᾶται εἰς τὰ συγγράμματα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Οἱ Πατέ - ρες δὲν χρησιμοποιοῦν τὸν ὅρον «Θεοϋπόστατος Ἕνωσις», ἀλλὰ μόνον «Θεοϋπό - στατος Σάρξ», ἢ «Θεοϋπόστατος Ψυχή», καὶ λοιπὰ παρόμοια. Μὲ τὸν ὅρον «Θεοϋπόστατος» ἐννοοῦν ὅτι ἡ Σάρξ, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα, ἤτοι, ἡ Ἀνθρωπίνη Φύσις τοῦ Χριστοῦ, ἔχουν ἐντός των τὴν Θείαν Ὑπό - στασιν τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Τὸ γεγονὸς τῆς Ὑποστατικῆς Ἑνώσεως Θείας καὶ Ἀνθρωπίνης φύσε - ως κατέστησε Θεοϋπόστατον τὴν Ἀν - θρωπίνην Φύσιν τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι, τὸ

134 132 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Σῶμα καὶ τὴν Νοερὰν Λογικὴν Ψυχήν Του. Ἡ Ἕνωσις τῆς Θείας μετὰ τῆς Ἀν - θρωπίνης Φύσεως τοῦ Χριστοῦ ὀνομάζεται «Ὑποστατικὴ Ἕνωσις» καὶ ὄχι «Θεοϋπόστατος Ἕνωσις». Ἡ Ἀνθρωπί - νη φύσις Του, μετὰ τὴν Ὑποστατικὴν Ἕνωσιν ὀνομάζεται «Θεοϋπόστατος», καὶ αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ Ἀνθρωπίνη φύ - σις, Σῶμα καὶ Ψυχή, εἶναι τοῦ ΘΕΟΥ καὶ ΟΧΙ ὅτι αὐτὰ εἶναι Θεός. Ἡ Ἀνθρω - πίνη φύσις τοῦ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΑΝΤΟΣ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ. Εἶναι Ο- ΜΟΘΕΟΣ. Εἶναι ΛΑΤΡΕΥΤΗ, ἂς εἶναι ἀνθρωπίνη. Εἶναι λατρευτή, ἐπειδὴ εἶ - ναι τοῦ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ Φύσις. «Ἅμα γὰρ σάρξ, ἅμα ΘΕΟΥ Λόγου σάρξ ἅμα σὰρξ ἔμψυχος λογική» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, P.G. 94, 985C-988A & Ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, P.G. 87c, 3277C).

135 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 133 Ὁρᾶτε ὅτι «ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ» δὲν σημαίνει Θεία Ὑπόστασις, ἀλλὰ Σῶμα τῆς Θεϊκῆς Ὑποστάσεως; Συμφώνως πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Διδασκαλίαν, τὸ ΣΩΜΑ τοῦ Χριστοῦ, τὸ «ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ» ΣΩΜΑ τοῦ ΕΝ - ΑΝΘΡΩΠΗΣΑΝΤΟΣ ΘΕΟΥ, νοεῖται κατὰ ΤΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΥΣ: 1) Τὸ Σῶμα τὸ ἀνθρώπινον τὸ ὁποῖον προσέλαβεν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου καὶ Θεοτόκου Μαρίας κα - τὰ τὸν Εὐαγγελισμόν, ὅταν Αὕτη ἐδέχθη τὸν λόγον τοῦ Ἀρχαγγέλου: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ Δύναμις Υ- ΨΙΣΤΟΥ ἐπισκιάσει σοι διὸ καὶ τὸ Γεν - νώμενον ἐκ σοῦ Ἅγιον κληθήσεται ΥΙΟΣ ΘΕΟΥ» (Λουκ. Α 35). Αὐτὸ εἶναι τὸ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ προσληφθὲν καὶ ἑ - νωθὲν εἰς τὴν Θεϊκὴν Ὑπόστασιν τοῦ Μο - νογενοῦς Υἱοῦ Σῶμα, καὶ αὐτὸ τὸ Σῶμα εἶναι ΟΜΟΘΕΟΝ καὶ ΛΑΤΡΕΥΤΟΝ.

136 134 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 2) Τὸ Τίμιον Σῶμα τῆς Θείας Μυσταγωγίας μετὰ τοῦ Τιμίου Αἵματος εἰς τὸ Ἅγιον Ποτήριον, κατὰ τοὺς λόγους τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ: «...λαβὼν ὁ Ἰησοῦς ἄρτον εὐλογήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς καὶ εἶπε λάβετε φάγετε τοῦ - τό ἐστι τὸ ΣΩΜΑ ΜΟΥ» (Μάρκ. ΙΔ 22, Ματθ. ΚΣΤ 26, Α Κορ. ΙΑ 24) καὶ ἀλ - λοῦ: «Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν ΣΑΡ - ΚΑ τοῦ ΥΙΟΥ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ Αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς... Ὁ τρώγων μου τὴν ΣΑΡΚΑ καὶ πίνων μου τὸ Αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. ΣΤ 53-56). Αὐτὸ εἶναι τὸ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΒΟΛΗΣ τοῦ Ἄρτου Σῶμα τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ, τὸ ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ τελειωθέν, καὶ εἶναι ΟΜΟ- ΘΕΟΝ καὶ ΛΑΤΡΕΥΤΟΝ.

137 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 135 3) Τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χρι - στοῦ, τὸ ἀποτελούμενον ἀπὸ Ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους: «Ὑμεῖς δέ ἐστε ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ καὶ μέλη ἐκ μέρους» (Α Κορ. ΙΒ 27) καὶ ἀλλοῦ: «Ὑμεῖς γὰρ ΝΑΟΣ ΘΕΟΥ ΕΣΤΕ ΖΩΝΤΟΣ, καθὼς εἶπεν ὁ ΘΕΟΣ ὅτι ΕΝΟΙΚΗΣΩ ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμ - περιπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν ΘΕΟΣ, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι ΛΑΟΣ» (Β Κορ. ΣΤ 16) καὶ ἀλλοῦ: «Ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ ΠΑΤΗΡ ΜΟΥ ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ΕΛΕΥ- ΣΟΜΕΘΑ καὶ ΜΟΝΗΝ ΠΑΡ ΑΥΤῼ ΠΟΙΗΣΟΜΕΝ» (Ἰωάν. ΙΔ 23) καὶ ὁ λό - γος τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Διώκτην Σαούλ, τὸν μετέπειτα Ἀπόστολον Παῦλον: «Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις;» (Πράξ. ΚΣΤ 14) καὶ ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ ΠΑΤΡΙ... ὃς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ

138 136 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ σκότους καὶ μετέστησεν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ ΥΙΟΥ τῆς ἀγάπης αὐτοῦ... ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ πάσης κτίσεως, ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα,... τὰ πάντα δι αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται καὶ αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε, καὶ αὐτός ἐστιν ἡ ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (Κολ. Α 12-18). Αὐτὸ εἶναι τὸ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΘΕΞΕΩΣ Σῶμα τοῦ Μονογενοῦς, (Ἕνωσις δι Ἁγιασμοῦ), τὸ κατ Ἐνέργειαν καὶ ΧΑΡΙΝ τὴν Ἄκτιστον ἐν οὐρα - νῷ καὶ ἐπὶ γῆς ἐκ λογικῶν ὑποστάσεωνπροσώπων συγκροτούμενον, καὶ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΝ, ἀλλὰ ΔΕΝ εἶναι ΛΑΤΡΕΥΤΟΝ. Ἐπειδὴ λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ Κατὰ Χάριν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι Κατὰ Χάριν ἡνωμένον μὲ τὴν Κεφαλήν, καὶ ὁ Χριστός, ὁ Εἷς τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἶναι Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας. ΟΧΙ

139 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 137 Κατὰ Φύσιν, ΟΥΤΕ Καθ Υπόστασιν, ἀλλὰ Κατὰ Χάριν, ἡ δὲ Χάρις εἶναι Ἐν - έργεια πηγάζουσα ἐκ τῆς Ταυτουργούσης Ἁγίας Τριάδος, (ἐκ Μιᾶς Θείας Θε - λήσεως, Μία Θεία Ἐνέργεια), διὰ τοῦτο ΚΕΦΑΛΗ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ λογίζεται ἡ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ. «Ὅπου γὰρ ἂν μία τῆς Τριάδος ὑπόστασις παρῇ, πᾶσα πάρεστιν ἡ Τριάς ἀδιασπάστως γὰρ ἔχει πρὸς ἑαυ - τήν, καὶ ἥνωται μετ ἀκριβείας ἁπάσης» (Ἅγιος Ἰ. Χρυσόστομος, P.G. 60, 519). Ὁ Χριστὸς εἶναι Κεφαλὴ τοῦ Σώμα - τος τῆς Ἐκκλησίας, καὶ εἶναι Κεφαλὴ ΟΧΙ Κατὰ Φύσιν, ΟΥΤΕ Καθ Ὑπόστα - σιν, ΑΛΛΑ Κατὰ Χάριν τὴν Ἄκτιστον, ἡ ὁποία δὲν πηγάζει μόνον ἐκ τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ ἐκ τοῦ Ἁ - γίου Πνεύματος, διὰ τοῦτο Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ΤΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣΑ Ἁγία Τριάς. Ἡ Θεία Χάρις διαχέεται εἰς τὸ Σῶμα, τὸ διαποτίζει, τὸ Ἑνοποιεῖ, τὸ Ἁγιάζει, τὸ Σώζει.

140 138 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Τὸ Σῶμα, καὶ εἰς τὰς τρεῖς περιπτώ - σεις, εἶναι Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, Σῶμα τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Θεοῦ, καὶ ἀποτε - λεῖ ἔργον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατὰ τὴν Εὐδοκίαν καὶ Θέλησιν τοῦ Θεοῦ Πατρός. Τοῦτο συμβαίνει διότι πολλάκις πράγ - ματα τὰ ὁποῖα διαφέρουν μεταξύ των κατὰ τὴν φύσιν ἀποκαλοῦνται μὲ ἕνα ὄνομα καὶ ἀπολαμβάνουν μίαν ἢ παρομοίαν τιμήν: «Σῶμα γὰρ πιστεύομεν εἶναι τήν τε Ἐκ - κλησίαν, καὶ τὸν Ἅγιον Ἄρτον, καὶ τὸ Σταυρωθέν καίτοι ἄλλο καὶ ἄλλο ἕκαστον τούτων καὶ ὅμως οὐ διὰ τόδε τρία Σώματα λέγειν Χριστοῦ εἰσπραττόμεθα. Ἀλλὰ δῆλόν ἐστι, ὅτι ὡς Χριστοῦ Σώμα - τα, οὐκ εἰσὶ δύο ἢ τρία διὰ γὰρ τὸ τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος μετασχεῖν τούτων ἕκα - στον, τοῦ χρίσαντός τε τὸ Σταυρωθὲν ἐ - κεῖνο, καὶ ἁγιάζοντος τοῦτον τὸν Ἄρτον,

141 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 139 καὶ τὴν Ἐκκλησίαν πάλιν διὰ τῆς μεταλή - ψεως Αὐτοῦ πᾶσαν ἁγιοποιοῦντος, Σῶμα Χριστοῦ νοοῦνται πάντα ὡς Χριστοῦ οὖν, Ἕν εἰ μέντοι ἁπλῶς τάδε ὡς Σώματα κρίνομεν, Τρία εἰσί τό τε Χριστοῦ ἰδικόν, καὶ ὁ Ἄρτος, καὶ ἡ Ἐκκλησία» (Λεόν - τιος Βυζάντιος, P.G. 86a, 1618AB). Ὀνομάζοντες «Θεοϋπόστατον» τὸ Σῶ - μα, τὸ Αἷμα, τὴν Σάρκωσιν καὶ τὴν Ἀν - θρωπίνην Φύσιν τοῦ Χριστοῦ, οἱ Θεῖ οι Πατέρες δὲν ἐννοοῦν ὅτι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι Μία ἀπὸ τὰς Τρεῖς Ὑποστάσεις τοῦ ΘΕΟΥ ἢ Μία Τετάρτη Θεϊκὴ ἢ ἄλλη Ὑπόστασις. Ἐπ οὐδενὶ λόγῳ δὲν μποροῦν νὰ κατηγορηθοῦν διὰ κάτι τέτοιο. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, λέγοντες «Θεοϋπό - στατον» ἐννοοῦν ἁπλῶς πὼς δὲν ὑφίστα - ται ἀφ ἑαυτοῦ του, πὼς δὲν μπορεῖ νὰ σταθῇ ἢ νὰ ὑπάρξῃ παρὰ μόνον ὡς ἡνω-

142 140 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ μένον μετὰ τῆς Θείας Ὑποστάσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὅτι ἔχει ἐντός του τὴν Θεϊκὴν Ὑπόστασιν τοῦ Υἱοῦ καὶ εἶναι Ναὸς τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «ὅτι ἐν Αὐτῷ κατοι - κεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητος Σωματικῶς» (Κολ. Β 9), καὶ «ὅτι ἐν Αὐτῷ εὐδόκησε πᾶν τὸ πλήρωμα κατοικῆσαι» (Κολ. Α 19). Ὅσοι ἀρνοῦνται τὸν ΘΕΟΫΠΟΣΤΑ - ΤΟΝ χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας ὑπο βι - βάζουν τὴν ΘΕΪΚΗΝ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΝ εἰς τάξιν κτίσματος. Αὐτοὶ οἱ Αἱρετικοὶ Ἐκκλησιομάχοι θεωροῦν τὴν Κεφαλὴν τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Χριστὸν (τὸν Μο - νογενῆ Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ), μὴ προαιώνιον, ὡς κτίσμα μεταξὺ κτισμά - των, ὡς ἕνα κοινὸν ἄνθρωπον. Κατὰ τὸ φρόνημα τῶν Ἐκκλησιομάχων, τὸ Σῶ - μα τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ εἶναι Σῶμα μὲ

143 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 141 ΑΚΤΙΣΤΟΝ ΘΕΪΚΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ, μὲ ΚΕΦΑΛΗΝ αὐτὸν τὸν ΘΕΟΝ ΔΕΝ εἶναι Σῶμα τῆς Ἀκτίστου Χάριτος τοῦ ΘΕ ΟΥ, ἀλλὰ σῶμα ἑνὸς ἀνθρώπου, ἑνὸς μὴ προ - αιωνίου ὄντος, ἑνὸς κτίσματος. Ἡ Σωτηρία ὅμως δὲν προέρχεται ἀπὸ κτίσμα. Διότι «κτίσμα ὑπὸ κτίσματος οὐκ ἄν ποτε σωθῇ, ὥσπερ οὐδὲ ὑπὸ κτί σμα - τος ἐκτίσθησαν τὰ κτίσματα» (Ἅγιος Ἀθανάσιος, P.G. 26, 1081D). Οἱ Ἐκκλησιομάχοι ὅμως, μὲ τὴν κτισματολογικὴν θεωρίαν τους περὶ Ἐκκλησίας, κηρύττουν τὴν διὰ κτίσματος Σωτηρίαν, ὅπερ Αἵρεσις. Ἡ Ἐκκλησία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Θεός, εἶναι ὅμως ἡ Μήτηρ τῶν κατὰ Χάριν τέκνων τοῦ ΘΕΟΥ. «Δὲν δύναται νὰ ἔχῃ τὸν ΘΕΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ἐκεῖνος, ὅστις δὲν ἔχει τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΜΗΤΕΡΑ» (Ἅγιος Κυπριανὸς Καρθαγένης).

144 142 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ἡ Ἐκκλησία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Θεός, εἶναι ὅμως Κιβωτὸς Σωτηρίας. «Ἐκτὸς τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ δὲν ὑπάρχει Σωτηρία» (Ἅ - γιος Κυπριανὸς Καρθαγένης Ἐπιστολὴ 72). Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, χαρακτηρίζοντες «ΘΕΟΫΠΟΣΤΑ ΤΟΝ» τὴν Ἀνθρωπίνην φύσιν τοῦ Χριστοῦ, δὲν μᾶς διδάσκουν οὔτε ἐννοοῦν ὅτι αὐτὴ εἶναι Θεὸς ἢ Ὑπό - στασις Θεοῦ, ἀλλὰ μόνον ὅτι αὐτὴ εἶναι τῆς Θεϊκῆς Ὑποστάσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου φύσις, ὅτι ἀνήκει εἰς τὴν Ὑπόστασιν τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅτι δὲν ἔχει ὕπαρξιν χωριστὴν ἀπὸ τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὅτι δὲν εἶναι αὐθυπόστατος, δὲν εἶναι ἀνθρωποϋπόστατος, δὲν εἶναι ἰδιοϋπόστατος, ἀλλὰ εἶναι ἐνυπόστατος εἰς τὸν Θεὸν Λόγον. Τὸ Σῶμα τῆς Θεοτόκου εἶναι ἀνθρω - ποϋπόστατον, ἐπειδὴ εἶναι ἀνθρωπίνης ὑποστάσεως σῶμα, ἐνῶ τὸ Σῶμα τοῦ

145 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 143 Χριστοῦ εἶναι Θεοϋπόστατον, ἐπειδὴ εἶναι Θεϊκῆς Ὑποστάσεως Σῶμα. Διὰ νὰ ἀποδιωχθῇ κάθε παρανόησις, πρέπει νὰ γίνῃ, κατ ἀρχάς, ἀντιληπτὸν τί μέρος τοῦ λόγου εἶναι ὁ ὅρος «Θεοϋπόστατος». Ἡ λέξις «Θεοϋπόστατος» δὲν εἶναι Οὐσιαστικόν. Εἶναι Ἐπίθετον, ὅ - πως αἱ λέξεις «Θεϊκός», «Αὐτοκρατορικός», «Βασιλικός», «Πατριαρχικός». Εἰς δὲ τὴν πρότασιν, «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Θεοϋπόστατος», ἡ λέξις «Θεοϋπόστατος» εἶναι Ἐπιθετικὸς Προσδιορισμός, ὁ ὁ - ποῖος ὁρίζει κάποιο χαρακτηριστικὸν τοῦ οὐσιαστικοῦ «Ἐκκλησία». Παραδείγματος χάριν, λέγοντες «Ὁ Ναὸς εἶναι Πατριαρχικός» ἐννοεῖται ὅτι ὁ Ναὸς ἀνήκει εἰς τὸν Πατριάρχην καὶ λειτουργεῖται ἀπὸ τὸν Πατριάρχην, ἀλλὰ ὄχι ὅτι ὁ Ναὸς εἶναι ὁ Πατριάρχης. Λέγοντες «Αὐτοκρατορικὸς στρατός», δὲν ἐννοοῦμεν ὅτι ὁ στρατὸς

146 144 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ εἶναι ὁ Αὐτοκράτωρ, οὔτε ὅτι κάθε στρα - τιώτης εἶναι ὁ Αὐτοκράτωρ, ἀλλὰ ὅτι ἀνή - κει εἰς τὸν Αὐτοκράτορα καὶ κυβερνᾶ ται ἀπὸ τὸν Αὐτοκράτορα. Λέγοντες «Βα σιλι - κὸν Διάταγμα» ἢ «Αὐτοκρατορικὸς Μανδύας», δὲν ἐννοοῦμεν ὅτι εἶναι ὁ Βασιλεὺς ἢ ὁ Αὐτοκράτωρ, ἀλλὰ ὅτι ἐξαγγέλεται ἀπὸ τὸν Βασιλέα, ὅτι ἀνήκει εἰς τὸν Αὐτοκράτορα. Λέγοντες «ἀνθρώπινος οἶ - κος» ἢ «ἀνθρώπινον ἔνδυμα» δὲν ἐννοοῦ - μεν ὅτι ὁ οἶκος ἢ τὸ ἔνδυμα εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὅτι εἶναι τοῦ ἀνθρώπου. Λέγον - τες «ἔμψυχον σῶμα» δὲν ἐννοοῦμεν ὅτι τὸ σῶμα εἶναι ψυχή, ἀλλὰ ὅτι ἔχει ψυχήν, ὅτι ζωοποιεῖται ὑπὸ τῆς ψυχῆς ὡς ἀνῆκον εἰς τὴν ψυχήν. Λέγοντες «Θεϊκὸν θαῦμα» δὲν ἐννοοῦμεν ὅτι εἶναι ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅτι τελεῖται ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἠλεκτροφόρον καλώδιον δὲν εἶναι ἠλεκτρικὸν ρεῦμα. Ὁ κάθε Θεοφόρος Πα -

147 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 145 τὴρ δὲν εἶναι ὁ Θεός, οὔτε πάλιν ὁ Θεοδόχος εἶναι ὁ Θεός. Παρομοίως καὶ ἡ Θε - οϋπόστατος Ἐκκλησία δὲν εἶναι ὁ Θεός. Οὕτω ἡ φράσις «Θεοϋπόστατος Ἐκκλη - σία» δὲν σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Θεὸς ἢ Ὑπόστασις Θεοῦ, ἀλλὰ ὅτι εἶναι ΘΕΪΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΣΩΜΑ, ὅτι ἀνήκει καὶ ἔχει τὴν ὕπαρξίν της εἰς τὴν Ὑπόστασιν τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἡ λέξις «Θεοϋπόστατος» εἶναι Ἐπίθετον καὶ ὄχι Οὐσιαστικόν. Τὰ Ἐπίθετα μᾶς λέγουν ποίας ἰδιότητας ἢ ποιότητας ἢ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα ἔχει ἕνα Οὐσιαστικόν, π.χ. «Ὁ μανδύας εἶναι κόκ - κινος», «Τὸ ἄγαλμα εἶναι μαρμάρινον», «Ὁ βασιλεὺς εἶναι ἀσθενής», «Ὁ Διάβολος εἶναι πονηρός», «Οἱ Ἄγγελοι εἶναι φω - τεινοί». Ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη παράλληλος περί -

148 146 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ πτωσις. Χρησιμοποιοῦντες τὴν φράσιν «Τρισ υπόστατος Θεός» διὰ τὴν Ἁγίαν Τρι - άδα, ἐννοοῦμεν ὅτι ἔχει Τρεῖς Θεϊκὰς Ὑ - ποστάσεις. Πολλάκις ὅμως χρησιμοποιοῦ - με τὴν λέξιν «Τρισυπόστατος» διὰ Ναούς, λέγοντες «Τρισυπόστατος Ναός», χωρὶς νὰ ἐννοοῦμεν ὅτι ὁ Ναὸς ἔχει Τρεῖς Θεϊκὰς Ὑποστάσεις. Καὶ αὐτὸς εἶναι ἐπιθετικὸς προσδιορισμός. Ἐπειδὴ αἱ λέξεις ἔχουν πολλὰς σημασίας, τὸ ἀκριβὲς νόημα μιᾶς φράσεως ἐξ - αρτᾶται λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἔννοιαν μὲ τὴν ὁποίαν χρησιμοποιεῖται ἡ κάθε λέξις καὶ ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα. Πιστεύοντες εἰς Ἕνα Θεὸν Τρισυπόστατον, οὐδεμία ἀπὸ τὰς Τρεῖς Θεαρχι - κὰς Ὑποστάσεις δὲν ὀνομάζεται «Θεοϋπόστατος». Τόσον ὁ Πατήρ, ὅσον καὶ ὁ Υἱός, ὅσον καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὡς μέρη τοῦ λόγου εἶναι Οὐσιαστικά, καὶ εἰς τὴν

149 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 147 πραγματικότητα ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΙΣ ΘΕΑΡ - ΧΙΚΑΙ ΥΠΟΣΤΑΣΕΙΣ, ΤΡΙΑ ΘΕΪΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ. Ἡ λέξις «Θεοϋπόστατος» ὡς Ἐπίθετον προσδιορίζει τὰς ἰδιότητας τοῦ Οὐ - σιαστικοῦ εἰς τὸ ὁποῖον ἀναφέρεται. Οὕ - τω λοιπόν, οὐδὲν Πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος δύναται νὰ ὀνομασθῇ «Θεοϋπόστατον», δηλαδή, ὅτι ΕΧΕΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΪΚΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΙΝ. Διότι τὸ κάθε ἓν ἐξ αὐτῶν ΕΙΝΑΙ ΘΕΪΚΗ ΥΠΟ - ΣΤΑΣΙΣ. Ὁ ΠΑΤΗΡ δὲν εἶναι Θεοϋπόστατος, ἀλλὰ ΕΙΝΑΙ ΘΕΪΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ, ἡ Ὑπόστασις ἐκείνη ἡ ὁποία Γεννᾶ τὸν Υἱ - ὸν καὶ Ἐκπορεύει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ὁ ΥΙΟΣ δὲν εἶναι Θεοϋπόστατος, ἀλ λὰ ΕΙΝΑΙ ΘΕΪΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ, ἡ Ὑπόστασις ἐκείνη ἡ ὁποία Γεννᾶται (καὶ ΟΧΙ Ἐκπορεύεται) ἀπὸ τὸν Πατέρα.

150 148 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Τὸ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ δὲν εἶναι Θεοϋπόστατον, ἀλλὰ ΕΙΝΑΙ ΘΕΪΚΗ Υ- ΠΟΣΤΑΣΙΣ, ἡ Ὑπόστασις ἐκείνη ἡ ὁποία Ἐκπορεύεται (καὶ ΟΧΙ Γεννᾶται) ἀπὸ τὸν Πατέρα, ἀλλὰ ἀναπαύεται εἰς τὸν Υἱὸν καὶ πέμπεται ὑπὸ τοῦ Υἱοῦ. Ὀνομάζοντες λοιπὸν τὴν Ἐκκλησίαν «Θεοϋπόστατον» δὲν ἐννοοῦμεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ὑπόστασις Θεοῦ. Διότι αἱ Ὑποστάσεις τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι καὶ δὲν ὀνομάζονται «Θεοϋπόστατοι», ἀλλὰ ΕΙΝΑΙ αὐταὶ καθ ἑαυταὶ ΘΕΪΚΑΙ Υ- ΠΟΣΤΑΣΕΙΣ. Ἡ κάθε μία εἶναι ΟΛΟΣ ΘΕΟΣ, καὶ αἱ Τρεῖς ὁμοῦ εἶναι ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ καὶ ὄχι Τρεῖς Θεοί. Ὁ ὅρος «Θεοϋπόστατος Ἐκκλησία» δὲν σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ὑπόστασις Θεοῦ. Δὲν σημαίνει κἂν ὅτι εἶναι ὑπόστασις. Ἂν μή τι ἄλλο, σημαίνει ὅτι ΔΕΝ εἶναι ὑπόστασις, ὅτι ΔΕΝ ὑπάρχει

151 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 149 κἂν ἀπὸ μόνη της, ἀλλὰ ὅτι ὑπάρχει μόνον χάριν εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι ἀνήκει εἰς μίαν Θεϊκὴν Ὑπόστασιν. Σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι στενῶς συνδεδεμένη μὲ τὸ Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅτι τὸ Σῶμα τῆς Ἐκ κλησίας ἔχει ὡς Ὑπόστασιν τὸν Μονογενῆ Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ. «Θεοϋπόστατος Ἐκκλησία» σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τῆς Θεϊκῆς Ὑποστάσεως τοῦ ΜΟΝΟΓΕΝΟΥΣ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Σῶμα, ὅτι εἶναι ΘΕΟΥ ΣΩΜΑ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι χωρὶς συνάφειαν μὲ τὸ Θεαρχικὸν Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἡ Μήτηρ πάντων ἡμῶν, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ προσλαμβάνῃ ἀνθρώπους καὶ νὰ γεννᾶ κατὰ Χάριν τέκνα τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι Σῶμα Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ.

152 150 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία δὲν ἦτο Θεοϋπόστατος, θὰ ἦτο ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΣ, δὲν θὰ ὑπῆρχε ὡς Σῶμα Θεοῦ. Τοιαύτη, Μὴ Θεοϋπόστατος καὶ Πνευ - ματικῶς Ἀνυπόστατος ἐκκλησία, εἶναι πᾶ - σα ἐκκλησία πονηρευομένων, Αἱρετικῶν, Σχισματικῶν, Παρασυναγώγων. Μὴ Θεοϋπόστατος καὶ Ἀνυπόστατος ἐκκλησία εἶναι ὁ ΑΘΕΟΣ καὶ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΟΙ- ΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ. Ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ τοῦ ΘΕΟΥ εἶναι Θεοϋπόστατος. Ποῖον χαρακτηριστικὸν τῆς Ἐκκλησίας ὁρίζεται ἀπὸ τὸ ἐπίθετον «Θεοϋπόστατος»; Τί σημαίνει «Θεοϋπόστατος»; Ὁρίζοντες τὴν «Ἐκκλησίαν» ὡς «Θεοϋπόστατον», ἀναγνωρίζομεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἰδίαν αὐτῆς ὑπόστασιν ἢ ἀνεξάρτητον ὕπ - αρξιν. Δηλαδή: Πέραν τῶν Τριῶν Ὑποστάσεων τοῦ Θεοῦ, πέραν τῶν πολυαρίθμων ὑποστά -

153 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 151 σεων τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν ἀνθρώπων, δὲν ὑπάρχει ὡς μία ἄλλη ὑπόστασις ἡ Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ὑπόστα - σις. ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΥΠΟΣΤΑΣΕ- ΩΝ. ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ. Ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ προσώπων, εἶναι ΣΧΕΣΙΣ προσώπων, εἶναι ΕΝΩΣΙΣ προσώπων, διὰ τῶν Ἀ - κτίστων Ἐνεργειῶν τοῦ ΘΕΟΥ συντελουμένη. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Κοινωνία Προσώπων - Ὑποστάσεων. Ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ λοιπὸν ὡς Κοινωνία Προσώπων ἑνώνει τὰς Τρεῖς Θεαρχι - κὰς Ὑποστάσεις τῆς Ἀκτίστου Ἁγίας Τριάδος μετὰ τῶν ὑποστάσεων τῶν λο - γικῶν κτισμάτων, Ἀγγέλων καὶ ἀνθρώ - πων, τῶν πιστευόντων εἰς τὸν Τρισυπόστατον Θεὸν καὶ εἰς τὴν Ἐνανθρώπησιν τοῦ Ἑνὸς τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

154 152 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Μὴ ἀναγνωρίζοντες τὴν Ἐκκλησίαν ὡς ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ, ἀρνούμενοι τὸν ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ χαρακτῆρα τῆς Ἐκ - κλησίας, οἱ Ἐκκλησιομάχοι τὴν καθιστοῦν ἀναγκαστικῶς ΑΝΘΡΩΠΟΫΠΟΣΤΑ- ΤΟΝ, καὶ τὴν θεωροῦν ὡς ἕνα κτίσμα με - ταξὺ κτισμάτων, ὅπως εἶναι αἱ ἐκκλησίαι τῶν Αἱρετικῶν. Κατ αὐτούς, ἡ Ἐκκλησία ὑφίσταται εἰς τὰς ὑποστάσεις τῶν μελῶν τοῦ Σώματός της, ὑπάρχει ὡς ἕνωσις καὶ κοινωνία ἀνθρώπων (κτισμάτων), ἄσχετος πρὸς τὸν Θεόν, ἤτοι, ΑΘΕΟΣ. Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ ΘΕΟΥ ὅμως δὲν εἶ - ναι ὁμὰς ἀνθρώπων ἢ χρονικὸν σύνολον κτισμάτων ἢ κτίσμα μεταξὺ κτισμάτων ἰδίαν ἔχον ὑπόστασιν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Θεία Κιβωτός, εἶναι Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ἡ ΒΑΣΙΛΕΙΑ τῆς Ἀγά - πης τοῦ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, εἶναι ΣΩΜΑ

155 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 153 τῆς Ἀκτίστου Χάριτος τοῦ ΚΥΡΙΟΥ καὶ ΘΕΟΥ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι Στῦλος καὶ Ἑδραίωμα τῆς Ἀληθείας, εἶναι Θεία Οἰκοδομή, εἶναι Ναὸς τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἶναι ΟΙΚΟΣ Θεοῦ Ζῶν - τος, εἶναι Σκηνὴ Ἀχειροποίητος ἧς Τεχνί - της καὶ Δημιουργὸς ὁ Θεός, εἶναι ἡ Πολι - τεία τοῦ Θεοῦ, εἶναι Ἁρμονία Θεοΐδρυ τος, εἶναι ΘΕΟΣΥΣΤΑΤΟΣ, εἶναι ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΕΩΣΕΩΣ, εἶναι Μυ σταγωγὸς Θείας Υἱο - θεσίας, εἶναι Κοινωνία Σχέσις Ἕνωσις ΘΕΟΥ μετὰ λο γικῶν κτισμάτων (Ἀγγέλων καὶ ἀνθρώ πων) κατὰ Χάριν ἐνεργουμένη, κατὰ τὴν Ἄκτι στον δηλαδὴ Ἐνέργειαν τῆς ΤΑΥΤΟΥΡΓΟΥΣΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ ΘΕΟΥ εἶναι τὸ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ Σῶμα τῆς Χάριτος τοῦ ΘΕΟΥ. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι Θεός, εἶναι ὅ - μως ἡ Μήτηρ τῶν κατὰ Χάριν τέκνων τοῦ

156 154 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΟΥ. Κατὰ τὸν Ἅγιον Κυπριανὸν Καρ - θαγένης, «δὲν δύναται νὰ ἔχῃ τὸν Θεὸν πατέρα ἐκεῖνος, ὅστις δὲν ἔχει τὴν Ἐκ - κλησίαν μητέρα». Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι Θεός, εἶναι ὅμως Θεία Κιβωτὸς Σωτηρίας. Κατὰ τὸν ἴδιον Ἅγιον: «Ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρ - χει Σωτηρία». Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία ἦτο κτίσμα, ἓν κτίσμα μεταξὺ κτισμάτων, τότε ἡ Μὴ Συμμετοχὴ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν δὲν θὰ ἀποτελοῦσε Ἀπώλειαν Σωτηρίας. Ἀπο - τελεῖ ὅμως, διότι "extra Ecclesiam nulla salus", «ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας οὐδεμία Σωτηρία». "Salus extra Εcclesiam non est", «Σωτηρία ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει» (Ἅγ. Κυπριανὸς Καρθαγένης, Ἐπιστολὴ 72). Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία ἦτο κτίσμα, ἓν κτίσμα μεταξὺ κτισμάτων, τὸ ὁποῖον παρεῖχε Σωτηρίαν, τότε ἡ κτίσις θὰ ἀποτελοῦσε

157 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 155 πηγὴν Σωτηρίας καὶ δὲν θὰ εἶχε ἀνάγκην Σωτῆρος. Δὲν ἀποτελεῖ ὅμως, διότι «Κτί- σμα ὑπὸ κτίσματος οὐκ ἄν ποτε σωθῇ» (Ἅγιος Ἀθανάσιος, P.G. 26, 1081D). Ἐὰν ὅμως ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὅπως λέγουν κτίσμα, πῶς σώζει; Πῶς εἶναι Ἁγία; Πῶς εἶναι Καθολική; «Κτίσμα ὑπὸ κτί - σματος οὐκ ἄν ποτε σω θῇ, ὥσπερ οὐδὲ ὑπὸ κτίσματος ἐκτί σθη σαν τὰ κτί σματα» (Ἅγιος Ἀθανάσιος, P.G. 26, 1081). Τὰ ἐρωτήματα ὅμως αὐτὰ δὲν συγκινοῦν τοὺς Ἐκκλησιομάχους, καθότι αὐτοὶ ὑποστηρίζουν ρητῶς τὴν διὰ κτίσματος Σωτηρίαν, γράφοντες ὅτι «ἡ Ἐκκλησία σώζει ποὺ ἔχει σάρκα καὶ αἷμα τὰ ὁποῖα δὲν ἔχει ἡ Ἁγία Τριάς». Διακηρύσσουν τὴν ΚΤΙΣΜΑΤΟΣΩΤΗΡΙΑΝ, ὅτι δηλαδὴ ἕνα κτίσμα σώζει καὶ ΔΕΝ σώζει ἡ Ἄκτιστος Ἁγία Τριάς. Τοῦτο βεβαίως εἶναι ἀναπόφευκτον

158 156 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ δι αὐτούς, καθ ἣν στιγμὴν κηρύσσουν τὸν Χριστὸν Μὴ Προαιώνιον, δηλαδή, ΚΤΙΣΜΑ. Ἡ Λατρεία ἑνὸς Μὴ Προαιωνίου Χριστοῦ, ἑνὸς Κτίσματος, ἀποτελεῖ ΚΤΙΣΜΑΤΟΛΑΤΡΕΙΑΝ. Τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τῆς πολυδαιδάλου Αἱρέσεως τῶν Ἐκκλησιομάχων, τὰ ὁποῖα τοὺς χωρίζουν αἰωνίως ἀπὸ τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολι - κὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ ΚΤΙ- ΣΜΑΤΟΛΑΤΡΕΙΑ καὶ ἡ ΚΤΙΣΜΑΤΟ - ΣΩΤΗΡΙΑ. Ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία ΔΕΝ εἶναι Θεός, δὲν θὰ ἦτο Κιβωτὸς Σωτηρίας, οὔτε Μήτηρ τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, οὔτε Κοινωνία Θεώσεως, ἐὰν δὲν ἦτο Θεοϋπόστατος. Ἐὰν δὲν ἦτο Θεοϋπόστατος, ἡ Ἐκκλησία θὰ ἦτο ἓν ἁπλοῦν κτίσμα χρῇζον σωτηρίας θὰ εἶχε καὶ ἡ Ἐκκλησία τὴν Ἀνάγ - κην νὰ σωθῇ.

159 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 157 Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία ἦτο κτίσμα, ἓν κτίσμα μεταξὺ κτισμάτων, δὲν θὰ ἀποτελοῦσε ὅ - ρον Πίστεως καὶ προϋπόθεσιν Σωτηρίας. Ἀποτελεῖ ὅμως, ὅπως καθορίζει τὸ 9ον Ἄρθρον τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως: «Πιστεύω... Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν». Τὸ Ἱερὸν Σύμβολον τῆς Πίστεως, μετὰ τὴν εἰς ὀ - κτὼ (8) ἄρθρα διατύπωσιν τῆς Πίστεως εἰς τὸν Πατέρα, εἰς τὸν Υἱόν, εἰς τὸ Ἅ - γιον Πνεῦμα, καὶ εἰς τὴν Ἐνανθρώπησιν τοῦ Ἑνὸς τῆς Ἁγίας Τριάδος, θεσπίζει εἰς τὸ 9ον Ἄρθρον Πίστιν εἰς τὴν Ἐκκλησί - αν, τὴν ὁποίαν ὀνομάζει ΑΓΙΑΝ, ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶναι ἡνωμένη μετὰ τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ καὶ εἶναι Θεοϋπόστατος. Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία ἦτο κτίσμα, ἓν κτίσμα μεταξὺ κτισμάτων, τότε ἡ Ἀπόσχισις ἐκ τῆς Ἐκκλησίας δὲν θὰ ἀποτελοῦσε Θανά - σιμον Ἁμάρτημα. Ἀποτελεῖ ὅμως Ἀσυγ - χώρητον Βλασφημίαν κατὰ τοῦ Ἁγίου

160 158 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Πνεύματος: «Πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασ - φημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος Βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις» (Ματθ. ΙΒ 31). Ἡ Ἐκκλησία λοιπὸν δὲν εἶναι κτίσμα μεταξὺ κτισμάτων, διότι ἐν αὐτῇ ὑπάρχει ἡ Σωτηρία. Δὲν εἶναι ὅμως καὶ Θεός, διότι δὲν ἀποτελεῖ ἰδίαν ὑπόστασιν ὕπ - αρξιν, καὶ διότι τὰ μέλη τοῦ Σώματός της εἶναι κτίσματα. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χάριτος τοῦ Χριστοῦ, εἶναι κατὰ Χάριν ἡνωμένη μετὰ τοῦ Θεοῦ, εἶναι Κοινωνία τοῦ Ἀκτίστου Θεοῦ μετὰ λογικῶν κτισμάτων, καὶ δι αὐτὸ εἶναι Θεοϋπόστατος. Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει, ὄχι ἐπειδὴ τὰ μέλη της εἶναι ἱκανὰ νὰ δημιουργήσουν Σχέσιν καὶ Ἕνωσιν μετὰ τοῦ Θεοῦ ἢ Κοι - νωνίαν Θεώσεως, ἀλλὰ διότι ὁ ΘΕΟΣ, κατὰ τὸ μέγα Του Ἔλεος, εἶναι ὁ ΕΚΚΛΗ - ΣΙΑΣΤΗΣ, ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ καλῶν καὶ Ἐκκλησιάζων τὸν ἄνθρωπον

161 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 159 διὰ τῶν Ἀκτίστων Θεϊκῶν Αὐτοῦ Ἐνεργειῶν, ὁ Οἰκοδομῶν τὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ ΘΕΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΙ τὸν ἄνθρωπον καὶ ὄχι ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεόν. Ἡ Ἄκτιστος Θεία Χάρις ἑνώνει, Ἁγιάζει, Θεώνει καὶ ὄχι ἡ πεπερασμένη κτιστὴ ἀνθρωπίνη δύναμις καὶ ἐνέργεια. Ὁ Θεός, κατὰ τὴν Ταυτουργίαν τῆς Μιᾶς Θείας Θελήσεώς Του, προσλαμβάνει τὰ ἐλευθέρως δεχόμενα Αὐτὸν λογικὰ κτίσματα εἰς Ἕνωσιν Ἀγάπης, Ἁγιασμοῦ, Θεώσεως, ἔχων μετ αὐτῶν Σχέσιν ὅπως εἶναι ἡ σχέσις Κεφαλῆς καὶ Σώματος. Ἐπι - δαψιλεύεται δὲ εἰς τὸ Σῶμα καὶ διαχέεται εἰς Αὐτὸ ἡ Ἁγιότης τῆς Κεφαλῆς, ἡ Θεουρ - γὸς Δύναμις τῆς Κεφαλῆς, ἡ Ἀναλλοίωτος Δόξα τῆς Κεφαλῆς. Ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΘΕΪΚΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ Σῶμα, δι αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία εἶναι καὶ λέγεται ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ καὶ ΟΧΙ ΑΝΘΡΩ - ΠΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ.

162 160 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Αὕτη ἡ Δόξα, ἡ Θειότης, ἡ Ἁγιότης, ἡ Ἑνότης, ἡ Μοναδικότης, ἡ Πληρότης, ἡ Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, δὲν εἶναι κτιστῆς προελεύσεως, ἀλλὰ ΘΕΪΚΗΣ καὶ Ἀκτίστου Ἐνεργείας. Εἶναι δείγματα, ἀλλὰ καὶ ἀποδείξεις καὶ ἐγγυήσεις, τοῦ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΥ χαρακτῆρος τῆς Ἐκ κλησίας. Ὁ ὅρος «ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗ - ΣΙΑ» ΔΕΝ εἶναι Αἱρετικός, ΔΕΝ ἀντιδογματίζει, ΔΕΝ θεοποιεῖ τὸ κτίσμα, ἀλλὰ εἶ ναι Ὀρθόδοξος, Δογματικῶς κατωχυρωμένος, καὶ ἀποκαλυπτικὸς τοῦ οὐσιαστικοῦ χαρακτῆρος τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι εἶναι ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ὅτι ἐν Αὐτῇ συντελεῖται ἡ Κατὰ Χάριν θέωσις λογικῶν κτισμάτων. Ὅ,τι ἐδίδαξεν ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ περὶ τῆς ὑπάρξεώς της καὶ τοῦ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑ- ΤΟΥ χαρακτῆρος της τοῦτο ὁμολογοῦ -

163 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 161 μεν. Ὁ πιστὸς τῆς Ἐκκλησίας λειτουργὸς καὶ Ὁμολογητὴς Βρεσθένης Ματθαῖος, ὀλίγα ἔτη πρὸ τῆς κοιμήσεώς του, ἔγραφε: «Μᾶς κατηγορεῖ ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος «ὅτι ἡμεῖς ἀσεβοῦμεν καὶ εἴμεθα ἱερόσυλοι...πρὸς αὐτὴν τὴν ΘΕΙ - ΑΝ ΥΠΟΣΤΑΣΙΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» (Βρεσθένης Ματθαῖος, Ποιμαντορικὴ Ἐγ - κύκλιος, , σελ. 4). Ὁ Ἀείμνηστος Βρεσθένης Ματθαῖος ἐδῶ, ὁμιλῶν διὰ τὴν Θείαν Ὑπόστασιν τῆς Ἐκκλησί - ας, δὲν ἐννοεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία Ὑπόστασις τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὅτι Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ Θεαρχικὴ Ὑπόστασις τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός, ὅτι δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΘΕΟΫΠΟ - ΣΤΑΤΟΣ. Ἐπὶ πλέον, περὶ τῆς «ΘΕΙΑΣ ΥΠΟ - ΣΤΑ ΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ἔχει δημο σι ευθῆ καὶ εἰς τὴν Ἐγκύκλιον τῆς Ἱε -

164 162 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ρᾶς Συνόδου τοῦ 1950, καθὼς καὶ εἰς τὸν «Κ.Γ.Ο.» τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 1983). Ὅταν εὐλαβούμεθα τὸν ΘΕΟΫΠΟ- ΣΤΑΤΟΝ χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ θεοποιοῦμε τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὁμολογοῦμεν ὅτι ἡ ΕΚΚΛΗ - ΣΙΑ ἔχει ΘΕΪΚΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ, ὅτι ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ εἶναι Σῶμα ΘΕΪΚΗΣ ΚΕ - ΦΑΛΗΣ, καὶ τοῦτο διότι ὁ Ἰησοῦς Χρι - στὸς ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΡΧΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ καὶ ὄχι μὴ προαιώνιον πρόσωπον, κτίσμα. Ἴδιον εἶναι ὅλων τῶν Αἱρετικῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας νὰ διαστρεβλώνουν καὶ παρ - ερμηνεύουν τὴν ἐκ ΘΕΟΥ ἀποκαλυφθεῖ - σαν Ἀλήθειαν. Μεταξὺ αὐτῶν συγκαταλέ - γονται καὶ οἱ σύγχρονοι Ἰουδαΐζοντες Ἐκ - κλησιομάχοι καὶ Χριστομάχοι, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ὅτι: «Τὸ Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι Προαιώνιον καὶ Ἄναρχον, ἀλλὰ

165 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 163 Αἱ εἴκοσι Ἱεραὶ Μοναὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους μετὰ τῶν ἐν αὐταῖς ἀσκησάντων Ἁγίων, καὶ ἄνωθεν ἡ Ἁγία Τριὰς μετὰ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Ἐφόρου τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους (ἔργον τοῦ 1859).

166 164 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἔχει χρονικὴν ἀρχὴν ὑπάρ ξεως» ὅτι «Ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι Θεϊκή» ὅτι «Εἶναι Σατανική, Οἰκουμενιστική, Αἱρετικὴ θεωρία νὰ πι στεύη κανεὶς ὅτι ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι Θεϊκή» ὅτι «Ἡ Ἐκκλησία ἄρχισε νὰ ὑπάρχῃ μετὰ Χριστόν» ὅτι «Εἶναι ἐκ τοῦ Διαβόλου ὅσοι πιστεύ ουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρχε πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς». Δηλαδή, κατ αὐτούς, ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Χριστός, καὶ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι κτίσματα, ὁπότε ἡ Ἐκκλησία ΔΕΝ εἶναι Θεαν θρώπινος Ὀργανισμός, ἀλλὰ μόνον ἀνθρώπινος, καὶ οὕτω ἀρνοῦνται τὸν ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ χαρακτῆρα της. Ἀρνούμενοι ὅτι ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκ κλη - σίας, ὁ Χριστός, εἶναι Θεϊκή, ἀρ νοῦν ται ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ΘΕΟΣ. Ἡμεῖς ὅμως, ὅπως διδασκόμεθα ὑπὸ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, τῆς Ἁγίας Γρα φῆς, καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, λατρεύομεν τὸν Χριστὸν ὡς ΘΕΟΝ Α-

167 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 165 ΛΗΘΙΝΟΝ ΕΚ ΘΕΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ, καὶ πιστεύομεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία Του ἔχει ΑΚΤΙΣΤΟΝ ΑΝ ΑΡΧΟΝ ΠΡΟΑΙΩΝΙ - ΟΝ ΘΕΪΚΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ, συνέχεται ὑ - πὸ ΑΚΤΙΣΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΕΝΕΡ ΓΕΙΩΝ, διαχεομένων εἰς ὅλα τὰ κτιστὰ μέλη της, Ἀγγέλους καὶ ἀν θρώπους, τὰ ὁποῖα τελοῦν εἰς Μίαν Ἑνότητα καὶ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΘΕ - ΩΣΕΩΣ, ἧς θεμέλιον εἶναι ἡ ΘΕΑΡΧΙ- ΚΗ ΥΠΟΣΤΑ ΣΙΣ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Κολ. Α 12-20). Τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ τὸ Σῶμα ἔχει τὴν ὕπαρξίν του, τὴν ὀντότητά του, τὴν ὑπό - στασίν του, ὄχι ἐκ τῶν ὑπάρξεων ἢ τῶν ὑποστάσεων τῶν μελῶν του, ἀλλὰ ἐκ τῆς ΘΕΑΡΧΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ τοῦ Ἀ - κρογωνιαίου Λίθου ( Ἐφεσ. Β 20), ἤτοι, εἰς αὐτὸν τὸν «Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν Μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πα τρὸς γεννη θέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώ νων,...δι οὗ τὰ πάντα ἐγέ νετο»

168 166 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Σύμ βολον τῆς Πίστεως, ἄρθ. Β ), δι αὐτὸ εἶναι καὶ λέγεται ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΝ. Τὸ Σῶμα τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, τῆς «Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολι - κῆς Ἐκκλησίας» (Σύμβολον τῆς Πίστεως, ἄρθ. Θ ), τὸ ἀποτελού μενον ἀπὸ κτιστὰ μέλη, Ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους, ὑφίσταται ὡς Σῶμα καὶ ἀποτελεῖ πραγμα τι κότητα Ἱστορικὴν καὶ Διαχρονικὴν καὶ Ὑπέρχρονον, ὄχι ἐπειδὴ οἰκοδομεῖται καὶ συν - έχεται ἀπὸ τὰ κτιστὰ μέλη του, ἀλλὰ ἐπειδὴ Θείᾳ Δυ νά μει συνάγεται καὶ οἰκοδομεῖται καὶ συνέχεται εἰς Ἓν ὑπὸ τῆς ΘΕΪΚΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ, ἤτοι, τῆς ΤΑΥ - ΤΟΥΡΓΟΥΣΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ, «ὅτι δι Αὐτοῦ [τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ] ἔχο μεν τὴν προσαγωγὴν... ἐν ἑνὶ Πνεύ ματι πρὸς τὸν Πατέρα» (Ἐφεσ. Β 18). Τὸ Σῶμα τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, μὲ ΚΕ - ΦΑΛΗΝ ΧΡΙΣΤΟΝ τὸν Ἀληθινὸν ΘΕ-

169 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 167 ΟΝ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ἀνθρωπίνης ἐμπνεύσεως καὶ δυνάμεως δημιούργημα εἶναι τοῦ Ἁγίου ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ Οἰκοδόμημα, εἶναι τοῦ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ Κατοικη - τήριον, κατὰ τὴν Θεόπνευ στον Ἁγίαν Γραφήν: «Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ ΠΝΕΥ- ΜΑ τὸ ΑΓΙΟΝ ἔθετο ἐπισκόπους, ποι - μαίνειν τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ τοῦ ΚΥΡΙΟΥ καὶ ΘΕΟΥ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰ - δίου Αἵματος» (Πράξ. Κ 28). Καὶ πάλιν: «Προσεληλύθατε Σιὼν ὄρει καὶ Πόλει ΘΕΟΥ ΖΩΝΤΟΣ, Ἱερουσα λὴμ ἐπουρα - νίῳ, καὶ μυ ριάσιν Ἀγγέλων, πανηγύρει καὶ ΕΚΚΛΗΣΙᾼ Πρωτοτόκων ἐν Οὐρα νοῖς ἀπογεγραμμένων» ( Ἑβρ. ΙΒ 18-23). «Ὁρᾶτε; Ἡ Ἐκκλησία αὕτη ἐν τῇ Τριάδι ἐγήγερται. Ἐν ᾧ καὶ ὑ μεῖς τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ συνοικοδομεῖσθε, Παῦλός φησιν, αὐτῷ τῷ Υἱῷ δηλαδή, «εἰς κατοικητή - ριον τοῦ ΘΕΟΥ», ἤτοι τοῦ ΠΑΤΡΟΣ

170 168 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ «ἐν Πνεύματι» (Συμεὼν Θεσ σαλονίκης, P.G. 155, 133D). Ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ τοῦ Χριστοῦ λοιπὸν δὲν εἶναι οὔτε ἀνθρώπινον, οὔτε γήϊνον, οὔτε πρόσφατον ἵδρυμα εἶναι ΘΕΪΚΟΝ Καθίδρυμα, Ἀρχαῖον, Οὐράνιον: «Πᾶ - σα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ ΠΑΤΗΡ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται» (Ματθ. ΙΕ 13). Εἶναι δὲ ΘΕΪΚΟΝ ὄχι μόνον δι - ότι ὑπὸ τοῦ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ συν - ίσταται, ἀλλὰ καὶ διότι, ἐν τῷ Θεῷ συνίσταται, καὶ δὲν ὑφίστα ται ἄνευ ἢ ἐκτὸς τοῦ Θεοῦ: «Ὁ ΘΕΟΣ τῶν δυ νάμεων... ἐπί βλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε καὶ ἐπί - σκεψαι τὴν ΑΜΠΕΛΟΝ ταύτην καὶ κα - τάρ τισαι αὐτήν, ἣν ἐφύτευσεν ἡ ΔΕΞΙΑ Σου» (Ψαλμ. ΟΘ 15-16). Ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ εἶναι ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΣΧΕΣΙΣ καὶ ΕΝΩ- ΣΙΣ τοῦ ΘΕΟΥ μετὰ λογικῶν κτισμάτων, Ἀγγέλων καὶ ἀν θρώπων, εἰ δ ἄλλως δὲν θὰ ἦτο Κοινωνία Θεώ σεως (Ἅγιος

171 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 169 Γρηγό ριος Παλαμᾶς, Ε.Π.Ε. τόμ. 1, σελ. 330). Δὲν εἶναι ἀνθρωποϋπόστα τος ἡ Ἐκκλησία, διότι δὲν εἶναι ἄνθρωπος ἡ ΚΕΦΑΛΗ της, ἀλλὰ εἶναι ΘΕΟΫΠΟ - ΣΤΑ ΤΟΣ, διότι ΚΕΦΑΛΗ τοῦ Σώματός της εἶναι ὁ ΘΕΟΣ, ὁπότε εἶναι Σῶμα ΘΕΪΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ. Εἰ δ ἄλλως, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ εἶναι Μήτηρ τῶν τέ - κνων τοῦ ΘΕΟΥ, ὡς διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφων, «ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσα - λὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ ΜΗΤΗΡ πάντων ἡμῶν» (Γαλ. Δ 26). «Αὕτη μὲν οὖν εἴη ἂν ἡ τελεία Χριστοῦ Nύμ φη. Ταύτης δ οὐκ ἂν ἁμάρτοις ΘΥΓΑΤΕΡΑ φήσας ὑπ άρχειν τὴν ἐπὶ γῆς ΕΚΚΛΗΣΙ - ΑΝ» (Ἅγιος Ἐπιφάνιος, P.G. 23, 401D). «Καὶ τὴν ΠΟΛΙΝ τὴν ΑΓΙΑΝ ΙΕΡΟΥΣΑ - ΛΗΜ καινὴν εἶδον ΚΑΤΑΒΑΙΝΟΥΣΑΝ ΕΚ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς. Καὶ ἤκουσα φωνῆς με -

172 170 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ γάλης ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λεγούσης ΙΔΟΥ Η ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, καὶ σκηνώσει μετ αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται, καὶ αὐτὸς ὁ ΘΕΟΣ μετ αὐτῶν ἔσται» (Ἀποκ. ΚΑ 2-4). Ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ λαλῶν, ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ ΘΕΟΣ εὑρίσκεται ἐν μέσῳ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: «Τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουσι τὴν ΠΟΛΙΝ τοῦ ΘΕΟΥ ἡγίασε τὸ ΣΚΗΝΩΜΑ αὐτοῦ ὁ ΥΨΙΣΤΟΣ. Ὁ ΘΕ - ΟΣ ΕΝ ΜΕΣῼ αὐτῆς καὶ οὐ σαλευθή - σεται βοηθήσει αὐτῇ ὁ ΘΕΟΣ τὸ πρὸς πρωΐ πρωΐ» (Ψαλμ. ΛΕ 5-6), μαρτυρία τὴν ὁποίαν ὁ Μέγας Βασίλειος μεθερμηνεύει ὡς ἑξῆς: «Καὶ ἐπειδὴ ὁ ΘΕΟΣ ἐν μέσῳ τῆς ΠΟΛΕΩΣ ἐστι, τὸ ἀσάλευτον χαριεῖται αὐτῇ... Εἴτε οὖν τῇ ΑΝΩ ΙΕ- ΡΟΥΣΑΛΗΜ, εἶτε τῇ ΚΑΤΩ ΕΚΚΛΗ-

173 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 171 ΣΙᾼ τὸ τῆς ΠΟΛΕΩΣ ἐφαρμόσει ὄνομα... Ἡγίασεν ἐν Αὐτῇ τὸ Σκήνωμα Αὐ - τοῦ ὁ Ὕψιστος. Καὶ διὰ τοῦ Σκηνώματος τούτου, ᾧ κατεσκήνωσεν ὁ ΘΕΟΣ, ἐν μέσῳ Αὐτῆς ἐγένετο, χαριζόμενος Αὐ - τῇ τὸ μὴ σαλεύεσθαι...» (Μέγας Βασίλει - ος, P.G. 29b, 424Β-C). Διὰ τοῦ Προφητάνακτος Δαυΐδ πάλιν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τοῦ ΘΕΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ: «Προσκυνήσατε τῷ ΚΥΡΙῼ ἐν Αὐλῇ Ἁγίᾳ αὐτοῦ» (Ψαλμ. ΚΗ 2), λέγει, τὸ ὁποῖον ὁ Μέγας Βασίλειος μεθερμηνεύει ὡς ἑξῆς: «Προσκύνησις δὲ ἡ ΟΥΚ ΕΞΩ ΤΗΣ ΕΚ - ΚΛΗΣΙΑΣ, ἀλλ ἐν αὐτῇ τῇ Αὐλῇ τοῦ ΘΕ - ΟΥ τελουμένη... ΜΙΑ ἐστὶν ΑΥΛΗ ΑΓΙΑ ΘΕΟΥ. Ἦν Αὐλὴ πρότερον ἡ τῶν Ἰουδαίων ΣΥΝΑΓΩΓΗ ἀλλὰ μετὰ τὴν εἰς Χριστὸν ἁμαρτίαν ἐγένετο ἡ Ἔπαυλις αὐ - τῶν ἠρημωμένη. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Κύριος

174 172 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς Αὐλῆς ταύτης. Τοὺς ἀπὸ τῶν Ἐθνῶν προωρισμένους εἰς Σωτηρίαν λέγων, δεί - κνυσιν ἰδίαν ΑΥΛΗΝ παρὰ τὴν τῶν Ἰου - δαίων. ΟΥ τοίνυν ΕΞΩ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΑΥΤΗΣ ΑΥΛΗΣ προσκυνεῖν προσῆκε τῷ ΘΕῼ, ἀλλ ΕΝΔΟΝ ΑΥΤΗΣ γενόμενον ἵνα μὴ ἔξω τις Αὐτῆς ὤν... ἀπολέσῃ τὸ εἶναι ἐν ΑΥΛῌ ΚΥΡΙΟΥ... Διὰ τοῦτο οἱ Πεφυτευμένοι ἐνταῦθα ἐν τῷ Οἴκῳ Κυρίου, ἥτις ἐστὶν ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΕΟΥ ΖΩΝΤΟΣ, ἐκεῖ Ἐν ταῖς Αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσουσιν» (Μέγας Βασίλειος, P.G. 29b, 288Α-C). Ἡ ἐκφώνησις εἰς τὴν ἔναρξιν τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων ἐν γένει, «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πα - τρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», τί ἄλλο δηλώνει, ἀλλ ὅτι ἡ Ἐκ - κλησία εἶναι τῆς Ἁγίας Τριάδος; Δὲν εἶναι

175 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 173 ἄλλη, ἀλλ αὐτή: Ἡ Βασιλεία τοῦ Τρισυ - ποστάτου Θεοῦ εἶναι αὐτὴ αὕτη ἡ Ἐκ - κλησία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὴν εἴσοδόν μας εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τὴν ὀνομάζει παραλα - βὴν ἀσαλεύτου Βασιλείας: «Διὸ ΒΑΣΙ- ΛΕΙΑΝ ἀσάλευτον παραλαμβάνοντες ἔχωμεν ΧΑΡΙΝ, δι ἧς λατρεύωμεν εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετὰ αἰδοῦς καὶ εὐλαβείας» (Ἑβρ. ΙΒ 28) ὡς καὶ ὁ Ἅγιος Ἰω - άννης ὁ Χρυσόστομος διευκρινίζει, «Τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ὠνόμασεν» (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, P.G. 49, 227). Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκ κλησία τοῦ ΘΕΟΥ ζεῖ καὶ βασιλεύει εἰς τὴν Ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους δὲν σημαίνει ὅτι ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ὑπάρχει μόνον μέσα εἰς τὴν ἀνθρω πί νην Ἱστορίαν ἢ ὅτι εἶναι προϊὸν καὶ γέννημα τῆς Ἱστο ρίας. Παρο μοίως,

176 174 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ μέλη τοῦ Σώματος τῆς ἐπὶ γῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ εἶναι ἄνθρωποι δὲν σημαίνει ὅτι ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ εἶναι ἕνας ἐξ ὁλοκλή ρου ἀνθρώπινος ὀργανισμός, ἢ ὅτι ἀνήκει εἰς τοὺς ἀνθρώ πους οἱ ὁποῖοι τὴν ἀπαρ τί ζουν, ἢ πάλιν ὅτι εἶναι θεμελιωμένη ἐπὶ ἀνθρωπίνης βάσεως καὶ κυ - βερνᾶται ὑπὸ ἀνθρωπίνης κεφαλῆς καὶ δυνάμεως. Ἡ συνεί δησις τῶν μελῶν τῆς ΕΚΚΛΗΣΙ ΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, τόσον εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην ὅσον καὶ εἰς τὴν Παλαιάν, εἶ ναι ὅτι ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ εἶναι τοῦ ΘΕΟΥ καὶ ὄχι τῶν ἀνθρώπων, ὅτι θεμελιοῦται εἰς τὸν ΘΕΟΝ καὶ κυ βερνᾶ - ται ὑπὸ τοῦ ΘΕΟΥ, ὅτι εἶναι ΘΕΑΝ- ΘΡΩΠΙΝΟΣ Ὀργανι σμός. Γέγραπται γάρ: «Ἐποικοδο μηθέντες ἐπὶ τῷ Θεμελίῳ τῶν Ἀποστόλων καὶ Προφητῶν, ὄντος ΑΚΡΟ - ΓΩΝΙΑΙΟΥ αὐτοῦ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ἐν ᾧ πᾶσα ἡ ΟΙΚΟΔΟΜΗ συναρμολογου - μένη αὔξει εἰς ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΝ ἐν ΚΥΡΙῼ

177 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 175 ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς ΚΑ - ΤΟΙΚΗΤΗ ΡΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ἐν Πνεύ - ματι» (Ἐφεσ. Β 20-22). «ΘΕΟΥ Γεώρ - γιον, ΘΕΟΥ Οἰ κοδομή ἐστε... ΘΕΜΕ- ΛΙΟΝ γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ» (Α Κορ. Γ 9-11). Ὁ ΘΕΟΣ εἶναι ὁ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ ὁ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΩΝ, ὁ καλῶν καὶ ἑνώνων διὰ τῶν ΑΚΤΙΣΤΩΝ ΘΕΪΚΩΝ Ε- ΝΕΡΓΕΙΩΝ ΤΟΥ τὸν ἄνθρωπον καὶ τὰ μέλη τοῦ Σώματος τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, καὶ ΟΧΙ ὁ ΑΝΘΡΩΠΟΣ τὸν ΘΕΟΝ. Τοῦτο δύναται νὰ γίνῃ φανερὸν καὶ ἐξ ὀλίγων. Φανε ροῦται ὅταν ὁ Θεὸς λαλῇ πρὸς τὸν Ἀβραάμ: «...ἐπίστευσεν Ἄβραμ τῷ Θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτόν ΕΓΩ Ο ΘΕΟΣ Ο ΕΞΑΓΑΓΩΝ ΣΕ ΕΚ ΧΩΡΑΣ ΧΑΛΔΑΙΩΝ, ΩΣΤΕ ΔΟΥΝΑΙ ΣΟΙ ΤΗΝ ΓΗΝ ΤΑΥΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΑΙ» (Γέν.

178 176 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΙΕ 6-7), τὸ ὁποῖον ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐξηγεῖ ὡς ἀκολούθως: «Πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται. Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν ΣΥΓΚΛΗΡΟΝΟΜΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕ- ΛΙΑΣ τῆς αὐτῆς ΕΞΕΔΕΧΕΤΟ ΓΑΡ ΤΗΝ ΤΟΥΣ ΘΕΜΕΛΙΟΥΣ ΕΧΟΥΣΑΝ ΠΟΛΙΝ, ἧς Τεχνίτης καὶ Δημιουργὸς ὁ ΘΕΟΣ» (Ἑβρ. ΙΑ 8-10). Φανε ροῦται ὅ - ταν ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ λέγει: «Οὐ- δεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με, ἐὰν μὴ ὁ ΠΑΤΗΡ ὁ πέμψας με ΕΛΚΥΣῌ αὐτόν... διὰ τοῦτο εἴρηκα ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς δύναται ΕΛΘΕΙΝ ΠΡΟΣ ΜΕ, ἐὰν μὴ ᾖ δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ» (Ἰωάν. ΣΤ 44, 66). Φανε ροῦται καὶ ὅταν γράφῃ ὁ Ἀπόστολος Παῦ λος πρὸς τὸν Τι -

179 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 177 μόθεον, «...ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ ἐν ΟΙΚῼ ΘΕΟΥ ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶν ΕΚ - ΚΛΗ ΣΙΑ ΘΕΟΥ ΖΩΝΤΟΣ, Στῦλος καὶ Ἑδραίωμα τῆς Ἀληθείας» (Α Τιμ. Γ 15). Φανε ροῦται καὶ ὅταν ὁ νεαρὸς Δαυῒδ ἐρω - τᾷ τὸν βασιλέα Σαοὺλ περὶ τοῦ Γολιάθ, «Τίς ὁ ἀπερίτμητος οὗ τος, ὃς ὠνείδισε ΠΑΡΑΤΑΞΙΝ ΘΕΟΥ ΖΩΝΤΟΣ;» (Α Βασ. ΙΖ 36). Ὁ Ἐκκλησιατὴς ὁ ἐκκλησιάζων τὸ εὐ - λογημένον ποίμνιον εἶναι ὁ ΘΕΟΣ, ἡ Ζωή, ἡ Ἀλήθεια: «Ἐγώ φησίν, ὁ Ἐκκλησιαστής. Ἐμάθομεν δέ, τίς ὁ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ, ὁ τὰ πεπλανημένα τε καὶ διεσκορπισμένα συναγαγὼν εἰς ΕΝ, καὶ ποιῶν τὰ πάν - τα ΜΙΑΝ ΠΟΙΜΝΗΝ, ἵνα μηδὲν ἀνήκοον ᾗ τῆς καλῆς τοῦ Ποιμένος φωνῆς τῆς τὰ πάντα ζωοποιούσης» (Ἅγιος Γρη - γόριος Νύσσης, P.G. 44, 636B). Ὁ ὅρος «Θεοϋπόστατος» δὲν σημαίνει Θεός, οὔτε Φύσις Θεοῦ, οὔτε Ὑπόστασις

180 178 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Θεοῦ. Ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρας χαρα - κτηρίζεται «Θεοϋπόστατον» ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶναι ἡνωμένον μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἰδίαν ἀνεξάρτητον ὕπ - αρξιν, π.χ. ὅ,τι εἶναι ἀν θρώπινον ἢ κτιστὸν εἰς τὸν ΧΡΙΣΤΟΝ, ὅπως τὸ Σῶμα Του, τὸ ὁποῖον δὲν ἔχει ἰδίαν ὕπαρξιν, ἀλλὰ ὑπάρ - χει ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ὡς τοῦ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ Σῶμα. Τοῦτο γίνεται προφανὲς καὶ διὰ μιᾶς μόνον ἐκ τοῦ πλήθους τῶν μαρτυριῶν: «Διὰ τοῦτο ἐννεάμηνος νόμῳ ἀν θρωπίνης κυοφορίας, κἀντεῦθεν ΘΕΟ - ΫΠΟΣΤΑΤΟΣ Δογματίζεται ἡ Χριστοῦ Σάρκωσις καὶ ΟΥΔΑΜΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟ - ΫΠΟΣΤΑΤΟΣ» (Ἅγιος Ἀθανάσιος, P.G. 28, 925B). Ἂς ἐννοήσωμεν τὸ μέγεθος τῆς ΕΚ - ΚΛΗ ΣΙΑΣ, ἥτις ἔστι ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΘΕΟΥ, καὶ ἂς σεβασθῶμεν τὴν ΘΕΪΚΗΝ ΚΕΦΑ - ΛΗΝ, ἧς τὸ Σῶμα συναπαρτίζομεν μετὰ πάντων τῶν ἀπ αἰῶνος Ἁγίων καὶ μετὰ

181 ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 179 πασῶν τῶν ἐπουρανίων Ἁγίων Ἀγ γέλων. «Οὐκ οἴδατε ὅτι ΝΑΟΣ ΘΕΟΥ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; Εἴ τις τὸν ΝΑΟΝ τοῦ ΘΕΟΥ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός ὁ γὰρ ΝΑΟΣ τοῦ ΘΕΟΥ Ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς» (Α Κορ. Γ 16-17). Ὁ Κύριος γὰρ «ἀνέλαβε τὸ Σῶ - μα τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καὶ τὴν ΕΚΚΛΗ- ΣΙΑΝ ἐποίησε ΣΩΜΑ ΕΑΥΤΟΥ» (Ἅγιος Ἰωάν νης Χρυσόστομος, P.G. 61, 13). Διὰ τοῦτο, τὴν Ἐκκλησίαν ὁ Χριστὸς δὲν τὴν λογίζεται ἁπλῶς ὡς κτῆμα Του καὶ περιουσίαν Του, ἀλλ ὡς τὸν ἴδιον τὸν ἑαυ - τόν Του. Αὐτὸς εἶναι τὸ Πρόσωπον τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκ γὰρ προσώπου τῆς Ἐκ - κλησίας διαμαρτυρόμενος ὁ ΚΥΡΙΟΣ, πρὸς τὸν Διώκτην βροντοηχεῖ: «Σαοὺλ Σαούλ, τί με διώκεις; Σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν. Ἐγὼ δὲ εἶπον τίς εἶ, ΚΥΡΙΕ; Ὁ δὲ εἶπεν ἐγώ εἰμι ΙΗΣΟΥΣ ὃν σὺ διώ - κεις» (Πράξ. ΚΣΤ 14-15).

182 Ἡ Στέψις τῆς Θεοτόκου ὑπὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος, Ἡ Σταύρωσις καὶ ἡ Ἀποκαθήλωσις τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ, καὶ Οἱ Ἅγιοι Πάντες. Συμβολικὴ Εἰκὼν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ

183 ΕΠΙΛΟΓΟΣ 181 Τὸ θέμα εἰς τὸ ὁποῖον εἶναι ἀφιερωμένον τὸ παρὸν Ἡμερολόγιον, ὅπως ἀνεφέρ - θη εἰς τὸν Πρόλογον, εἶναι τὸ ἐπίθετον «ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ» διὰ τοῦ ὁποίου το - νίζεται ὁ ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ χαρακτὴρ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Τόσον ὁ Πρόλογος ὅσον καὶ ἡ Εἰσαγωγή εἰσάγουν τὸν ἀναγνώστην εἰς τὴν οὐσίαν τοῦ κυρίως θέματος, καὶ τὸν βοηθοῦν νὰ κατανοήσῃ καὶ νὰ ἀφομοιώσῃ τὴν σημασίαν καὶ τὴν ἔννοιαν τοῦ Θεοϋποστάτου χαρακτῆρος τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἀναπτύσσεται εἰς τὸ παρὸν Ἡμερολόγιον. Παιδιόθεν διδασκόμεθα μετ ἀκριβείας τὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τὰ θέματα τὰ ὁποῖα ἠγέρθησαν ὡς Δογματικὰ προβλήματα ἢ ὡς Ἐκκλησιολογικαί, Χρι - στολογικαὶ καὶ Τριαδολογικαὶ Αἱρέσεις, καὶ μᾶς ἠνάγκασαν νὰ συντάξωμε τὸ πα -

184 182 ΕΠΙΛΟΓΟΣ ρὸν κείμενον καὶ ἄλλα παρόμοια κατὰ τὸ παρελθόν, δὲν θὰ ἔπρεπε κἂν νὰ ἐγείρων - ται ὡς προβλήματα ἢ νὰ ἀμφισβητοῦνται. Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ προσπαθοῦμε τώρα νὰ ἀποδείξωμε τὰ Αὐτονόητα τῆς Ὀρθοδό - ξου Πίστεως μὲ τὰ ὁποῖα ἀνετράφημεν καὶ ἐγαλουχήθημεν ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν εἰς ὅλην μας τὴν ζωήν. Βεβαίως, ὅπως εἴδαμεν εἰς τὴν Εἰσαγω - γήν, πολ λὰ θέματα τῆς Πίστεώς μας εἶναι τόσον εὐκολονόητα ὥστε δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχον ἐγερθῆ ἀνὰ τοὺς αἰῶ νας ὡς προ βλή - ματα διὰ νὰ ἀσχοληθῇ μὲ αὐτὰ ἡ Ἐκ κλη - σία. Ἠγέρθησαν ὅμως καὶ ἠσχολήθη μὲ αὐτὰ ἡ Ἐκκλησία, διότι ἡ ἄγνοια, ἡ ἀμάθεια, αἱ σκόπιμοι παρερμηνεῖαι, αἱ διαστρο - φαὶ καὶ αἱ διαβολαὶ διεφθαρμένων, πλανεμένων καὶ ψυχικὰ ἀσθενῶν ἀνθρώ πων τὸ ἐπέβαλον. Ἐφ ὅσον τὸ Θεῖον καὶ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον καὶ ὁλόκληρος ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ

185 ΕΠΙΛΟΓΟΣ 183 Ἅγιοι καὶ Θεοφόροι Πατέρες, τὰ ΣΤΟ- ΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, μᾶς διδάσκουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Θεὸς Ἄναρχος καὶ Προαιώνιος, εἶναι τὸ αὐτὸ Θεαρχι - κὸν Πρόσωπον τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ Εἷς τῆς Ἁγίας Ὁμοουσίου, Ζωο - ποιοῦ καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος, καὶ Αὐ - τὸς εἶναι ἡ ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε προκύψει τὸ ἐν λόγῳ θέμα, οὔτε ἡ ἄρ νησις τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ὡς ΘΕΟΫΠΟΣΤΑ ΤΟΥ. Εἶναι ὡς νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἀποδείξωμε ποῦ εἶναι ὁ ἥλιος τὸ καταμεσήμερο μιᾶς ἀνέφελης ἡμέρας. Ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις τῶν Χριστια νῶν καὶ ἡ Πανορθόδοξος ἀποδοχὴ τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ τοῦ ΕΝ - ΑΝΘΡΩΠΗΣΑΝΤΟΣ ΘΕΟΥ, ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Εὐαγγελισταὶ καὶ οἱ

186 184 ΕΠΙΛΟΓΟΣ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, εἶναι ΘΕΑΝΘΡΩΠΙ- ΝΟΣ καὶ ΘΕΟΣΥΣΤΑΤΟΣ ΟΡΓΑΝΙ- ΣΜΟΣ, δίδει ἀμέσως ἀπάντησιν καὶ ἐξή - γησιν εἰς τοὺς ἀρνουμένους καὶ ἀγνο οῦν - τας ὅτι ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙ - ΝΑΙ ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΣ. Ὁ οἰκουμενικὸς Πατὴρ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει ἐπὶ 1600 χρόνια ὅτι ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑ - ΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, καὶ ὅσα ὀνόματα ἔχει ὁ Θεὸς διὰ νὰ φανῇ μέρος μόνον περὶ Αὐτοῦ, τόσα ὀνόματα ἔχει καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ φανῇ τὸ μέγεθός της. «Ἡ Γραφὴ ΜΥΡΙΑ ὀνόματα... ὥσπερ γὰρ ὁ Δεσπότης αὐτῆς ΠΟΛΛΑ ὀνόματα ἔχει... ἵνα μάθωμέν τι περὶ Θεοῦ, κἂν μικρόν. Οὕτω δὴ καὶ ἡ Ἐκκλησία ΠΟΛΛΑ καλεῖται» (Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος P.G. 52, 402). Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχει Θεϊκὴν Κεφαλήν, ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι

187 ΕΠΙΛΟΓΟΣ 185 Προαιώνιον Θεαρχικὸν Πρόσωπον, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ Θεομάχοι καὶ Αἱρετικοὶ Ἐκκλησιομάχοι, τότε δὲν πρέπει νὰ δέχων - ται ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Θεανθρώπινος Ὀργανισμός, ἀλλὰ μόνον Ἀνθρώπινος, οὔ - τε ὅτι εἶναι Θεοσύστατος, δηλαδή, ὅτι ἔχει συσταθῆ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ὑπὸ τῆς Ταυτουρ - γούσης Ἁγίας Τριάδος, ἀλλὰ εἶναι ΑΝ- ΘΡΩΠΟΣΥΣΤΑΤΟΣ, ἔχει συσταθῆ ὑπὸ ἀνθρώπου καὶ ὑπὸ ἀνθρωπίνης δυνάμεως, ἐνεργείας καὶ προσώπου. Ὁπότε, κατ αὐ - τούς, ἡ Ἐκκλη σία δὲν εἶναι τοῦ Θεοῦ, δὲν εἶναι Ἁγία, οὔτε σώζει, οὔτε παρέχει Σωτηρίαν. Τοιαύτης Ἐκκλησίας μέλη δὲν εἶναι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ οἱ ἐδῶ ἀναφερό - μενοι Ἐκκλησιομάχοι καὶ ὅλοι οἱ Αἱρετικοὶ ὅλων τῶν αἰώνων. Ἐλπίζομεν ἡ παροῦσα ἐργασία νὰ εὕρῃ ἀρωγὸν τὴν Θείαν Χάριν, ὥστε νὰ συνδράμῃ εἰς τὸν φωτισμὸν καὶ τὴν ἐκ τῆς πλάνης ἀπαλλαγὴν ἔστω καὶ μιᾶς ψυχῆς.

188 186 Ράβδος ἐκ τῆς Ρίζης Ἰεσσαί, ἡ ΘΕΟΤΟΚΟΣ καὶ ΜΗΤΗΡ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ, ἡ Ἀνύμφευτος Νύμφη τοῦ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, τῶν Προφητῶν τὸ κήρυγμα. Συμβολικὴ εἰκὼν τῆς ΘΕΟΫΠΟΣΤΑΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.

189 187 ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΤΟΥΣ 2019 ΠΕΡΙ ΑΡΓΙΩΝ, ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΩΝ Οἱ Ἀργίες δὲν ἐπισημαίνονται διὰ σταυροῦ, ἀλλὰ διακρίνονται μὲ τὴν λέξιν «Ἀργία», π.χ. ἡ 7η Ἰανουαρίου. Εἰς τὶς Ἀργίες οἱ ὁποῖες συμπίπτουν ἡμέραν Κυριακὴν δὲν ἀναγράφεται ἡ λέξις «Ἀργία», ἐπειδὴ ἡ Κυριακὴ εἶναι Ἀργία ἀφ ἑαυτῆς, π.χ. ἡ 25η Μαρτίου. Ὁ Σταυρός ( ) σημαίνει μόνον ΚΑΤΑΛΥΣΙΝ ΝΗΣΤΕΙΑΣ καὶ τίθεται, κατὰ τὸ παρὸν ἔτος: α) εἰς τὶς ἡμέρες οἱ ὁποῖες ἔχουν Κατάλυσιν Νηστείας ἀναλόγως ὅπως αὐτὴ ὁρίζεται ἀπὸ τοὺς πίνακες ΚΑΤΑΛΥΣΕ- ΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, σελ. 189, π.χ. ἡ 17η Ἰανουαρίου κ.λπ. β) εἰς τὶς Δευτέρες, Τετάρτες & Παρασκευὲς τῶν ἑβδομάδων Τελώνου καὶ Φαρισαίου, Ἀπόκρεω, Διακαινησίμου, Ἁγίου Πνεύματος καὶ τοῦ 12ημέρου τῶν Χριστουγέννων, ὅπου γίνεται ΚΑΤΑΛΥΣΙΣ, π.χ. 5η καὶ ἡ 19η Φεβρουαρίου, κ.ἄ. (βλέπε σελίδες 188, 189). Ὅταν τίθεται ἡ λέξις «Νηστεία», εἰς ἑορτὴν ἢ εἰς παραμονὴν Δεσποτικῆς Ἑορτῆς, ἀκόμη καὶ ἂν αὐτὲς τύχουν ἡμέραν Σάββατον ἢ Κυριακήν, γίνεται Νηστεία, ὅπως δεικνύει ὁ πίνακας ΝΗΣΤΕΙΩΝ, σελ. 188, π.χ. ἡ 5η Ἰανουαρίου, σελ. 48. Μὲ ΚΟΚΚΙΝΟ χρῶμα σημειοῦνται ὅλες οἱ Κυριακὲς τοῦ ἔτους, καθὼς καὶ οἱ Δεσποτικὲς ἑορτές. Μὲ ΜΠΛΕ χρῶμα σημειοῦνται οἱ Θεομητορικὲς ἑορτὲς καὶ οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας. Μὲ ΜΑΥΡΟ ἔντονο χρῶμα σημειοῦνται ἑορτὲς Ἁγίων μὲ Ἀργίαν, Νηστεῖες, Ἀποδόσεις Ἑορτῶν, Ψυχοσάββατα, κ.ἄ.

190 188 ΑΙ ΤΕΣΣΑΡΕΣ ΝΗΣΤΕΙΑΙ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΠΩΣ ΝΗΣΤΕΥΟΝΤΑΙ ΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑΙ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΝΗΣΤΕΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ Γίνεται κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου, μόνον κάθε Σάββατον καὶ Κυριακήν. ΝΗΣΤΕΙΑ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κάθε Τρίτην καὶ Πέμπτην, γίνεται κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου, κατὰ δὲ τὸ Σάββατον καὶ τὴν Κυριακὴν κατάλυσις ἰχθύος. ΝΗΣΤΕΙΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Γίνεται κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου, μόνον κάθε Σάββατον καὶ Κυριακήν. Τῆς Μεταμορφώσεως, ὁποιαδή - ποτε ἡμέρα συμπέσῃ, γίνεται κατάλυσις ἰχθύος. ΝΗΣΤΕΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ Κάθε Τρίτη καὶ Πέμπτη, γίνεται κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου, κατὰ δὲ τὸ Σάββατον καὶ τὴν Κυριακὴν γίνεται κατάλυσις ἰχθύος. Διευκρίνισις: Κατὰ τὴν παράδοσιν, εἰς τὴν νηστείαν αὐτήν, ὅσοι πρόκειται νὰ μεταλάβουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, εἰς τὴν ἑορτὴν τῶν Εἰσοδίων καὶ εἰς τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων ἀντιστοίχως, κατάλυσιν ἰχθύος κάνουν μόνον τὰ Σαββατοκύριακα, ἀπὸ τῶν Εἰσοδίων μέχρι τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, οὕτως ὥστε νὰ προετοιμάζωνται καταλλήλως διὰ τὸ Ἱερὸν Μυστήριον. ΝΗΣΤΕΙΑ ΕΚ ΠΑΝΤΩΝ Γίνεται εἰς τὶς 5 Ἰανουαρίου, 29 Αὐγούστου, 14 Σεπτεμβρίου, 24 Δεκεμβρίου, ἐκτὸς ἐὰν τύχουν Σάββατον ἤ Κυριακήν, ὁπότε καταλύομεν οἶνον καὶ ἔλαιον. Ἐὰν τύχῃ ἑορτὴ Καταλύσιμος τὴν Καθαρὰν ἤ τὴν Μεγά - λην Ἑβδομάδα, δὲν καταλύομεν οἶνον καὶ ἔλαιον.

191 ΚΑΤΑΛΥΣΕΙΣ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 189 ΚΑΤΑΛΥΣΕΙΣ ΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑΙΟΥ ΟΤΑΝ ΣΥΜΠΙΠΤΟΥΝ ΑΙ ΕΟΡΤΑΙ ΕΙΣ ΗΜΕΡΑΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ Ἰανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος 9-26 Άπρίλιος Μάϊος Ἰούνιος Ἰούλιος Αὔγουστος 31 Σεπτέμβριος Ὀκτώβριος Νοέμβριος Δεκέμβριος ΚΑΤΑΛΥΣΕΙΣ ΙΧΘΥΟΣ ΟΤΑΝ ΣΥΜΠΙΠΤΟΥΝ ΑΙ ΕΟΡΤΑΙ ΕΙΣ ΗΜΕΡΑΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ Ἰανουάριος 7. Φεβρουάριος 2. Μάρτιος 25. Ἰούνιος 24, 29. Αὔγουστος 6, 15. Σεπτέμ - βριος 8. Νοέμβριος 14, 21. Τὴν Τετάρτην τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Τὴν Τετάρτην τῆς Ἀποδόσεως τοῦ ΠΑΣΧΑ. ΚΑΤΑΛΥΣΕΙΣ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑ Ἀπὸ 25 Δεκεμβρίου ἕως 4 Ἰανουαρίου. Τὴν 6ην Ἰανουαρίου. Ἀπὸ τῆς Κυριακῆς τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου ἕως τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου. Ἀπὸ τῆς Ἀπόκρεω ἕως τῆς Τυροφάγου, πλὴν κρέατος. Τὴν ἑβδομάδα τῆς Διακαινησίμου. Τὴν ἑβδομάδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

192 190 Δ Ι Ε Υ Θ Υ Ν Σ Ε Ι Σ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ: Κων/πόλεως 174, Τ.Κ , Χαριλάου Θεσσαλονίκη. Τηλ ΠΑΝ/ΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Κων/πόλεως 174, Τ.Κ , Χαριλάου Θεσσαλονίκη. Τηλ ΙΕΡΕΥΣ Ἱερεύς Νικόλαος Ζαρδούκας, Ἱ.Ν. Ἁγίου Γεωργίου, Κων/πόλεως 174, Τ.Κ , Θεσσαλονίκη. Τηλ ( ). ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ & ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Τριῶν Ἱεραρχῶν, Τέρμα Ἱπποκράτους, Τ.Κ , Κιάτον Κορινθίας. Τηλ Ἁγίας Βαρβάρας, Τ.Κ , Ζευγολατιὸ Κορινθίας. Τηλ Ἁγίας Θεοδώρας, Κάτω Τρίκαλα Κορινθίας, Τ.Κ Τηλ Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δαλαμανάρα, Τ.Κ Ἀργολίδος. Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, Περιοχὴ Ἁγίου Γεωργίου Καβαλλάρη. Τ.Κ Μέγαρα. Τηλ Ἁγίας Τριάδος, Δομοκός Λαμίας.

193 Δ Ι Ε Υ Θ Υ Ν Σ Ε Ι Σ 191 ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν, Μεσορράχη, Λαρίσης. Τηλ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ Ἁγίου Γεωργίου, Κων/πόλεως 174, Τ.Κ , Χαριλάου Θεσ/νίκη. Τηλ Ἁγίων Πάντων, Τ.Κ , Νάουσα, Ἀραπίτσα (Χῶρος Θυσίας Ἡρώων). Τηλ Ἁγίου Σπυρίδωνος, Τ.Κ , Χαρίεσσα Νάουσα. Ἁγίας Τριάδος, Σταυροδρόμιον Σερρῶν. Τηλ , , Ἁγίου Νικολάου Ραφαήλ, Τ.Κ , Χρύσα, Ξάνθη. Τηλ Ἁγίας Πεντηκοστῆς, Νέα Ἔφεσος, Τ.Κ , Πιερία. ΚΡΗΤΗΣ Ἁγία Παρασκευή, Λαμπιῶτες Ἀμαρίου, Ρέθυμνον. ΙΕΡΑΙ ΜΟΝΑΙ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, Ἀθήκια Κορινθίας. Τ.Κ , Τηλ Ἁγίου Γεωργίου, Τ.Κ , Ντάρδεζα Κερατέα Ἀττικῆς. Τηλ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ Κελλίον Ἅγιος Γεώργιος, Καψάλα, Τ.Κ , Καρυαί, Ἅγιον Ὄρος.

194 192 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. Ἀφιέρωσις Ταυτότης ἐκδόσεως Ἡ Φωνὴ τοῦ Ἁγίου Πατρός Εὐχαὶ τοῦ Παναγιωτάτου Πρόλογος Μηνολόγιον καὶ Ἀναγνώσματα Κυριακοδρόμιον Ἐγκόλπιον -Ἐφόδιον Εἰσαγωγή Θεοϋπόστατος Ἐκκλησία ἡ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία, Ὀρθόδοξος Ἐκκλη σιολογία Ἐπίλογος Ὑπόμνημα Νηστεῖαι - Καταλύσεις Διευθύνσεις Περιεχόμενα

195 «Ἐγώ εἰμι ἡ ΑΜΠΕΛΟΣ ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ ΠΑΤΗΡ μου ὁ ΓΕΩΡΓΟΣ ἐστι... Ἐγώ εἰμι ἡ ΑΜΠΕΛΟΣ, ὑμεῖς τὰ κλήματα» (Ἰωάν. ΙΕ 1-5)

196 Η ΕΚ ΤΑΦΟΥ ΕΝΣΩΜΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ «Ἡ τοῦ ΚΥΡΙΟΥ Ἀνάστασις ΣΩΜΑΤΟΣ ἀ φθαρ τισθέντος καὶ ψυχῆς ἕ νωσις ἦν» (Ἅγιος Ἰ. ΔαμασκηνόςP.G. 94, 1224C)