Κυριακή 17 Μαρτίου 2019

Transcript

1 Κυριακή 17 Μαρτίου 2019 ΚΥΡΙΑΚΗ Α ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Ὀρθοδοξίας) Ἀλεξίου ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, Θεοστηρίκτου ὁμολ. Ἀπολυτίκιον Παναγίας Προυσιωτίσσης Ἦχος α Τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης Σύ προΐστασαι πρόμαχος καί τερατουργός ἐξαισίων τῇ ἐκ Προύσσης εἰκόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ καί γάρ φωτίζεις ἐν τάχει τούς τυφλούς δεινούς τε ἀπελαύνεις δαίμονας καί παραλύτους δέ συσφίγγεις, Ἀγαθή, κρημνῶν τε σῴζεις καί πάσης βλάβης τούς Σοί προσφεύγοντας. Δόξα τῷ Σῷ ἀσπόρῳ τοκετῷ, δόξα τῷ Σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά Σοῦ τοιαῦτα θαύματα. ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ Ἑβδομαδιαῖο φυλλάδιο, Ἀριθμ. 12 Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ 1. Τό ἀνώτερο ἀπ ὅλα, ἀγαπητοί μου, τό ἀνώτερο καί τό πιό σπουδαῖο ἀπ ὅλα, εἶναι ἡ πίστη μας. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας! Αὐτή εἶναι ἡ περιουσία μας καί ὁ θησαυρός μας, αὐτή εἶναι ἡ προῖκα μας! Τήν πήραμε ὡς θεία κληρονομιά ἀπό τούς πατέρες μας καί τίς μητέρες μας καί πρέπει λοιπόν νά τήν διαφυλάξουμε σάν ἱερό φυλακτό μας καί νά τήν παραδώσουμε, σάν κληρονομιά καί ἐμεῖς, στά παιδιά μας. Στήν νέα γενεά. Ἡ πίστη μας, ἀγαπητοί μου, λέγεται «παράδοση», «ἱερή παράδοση». Μεταφέρεται ἀπό χέρι σέ χέρι, ἀπό γενεά σέ γενεά, χωρίς νά παραλλαγεῖ καθόλου, παρά τό ὅτι τήν διώκουν καί τήν πολεμοῦν. Αὐτό εἶναι ἕνα θαῦμα! Γιατί, φανταστεῖτε κάποιον νά κρατάει στά χέρια του μία γυάλα γεμάτη πολύτιμο μύρο. Καί νά περπατάει αὐτός σέ ἕνα δρόμο πού γλιστράει εὔκολα καί ἀκόμη νά τόν σπρώ-

2 χνουν οἱ ἄνθρωποι πού εἶναι γύρω του. Καί ὅμως νά μήν χύνεται οὔτε σταγόνα ἀπό τό πολύτιμο μῦρο!... Αὐτό εἶναι θαῦμα, ξαναλέγω. Καί τό θαῦμα αὐτό φανερώνει ὅτι ἡ πίστη μας δέν εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, ἀλλά ἔχει θεία τήν προέλευσή της. Διώχθηκε, διώκεται καί θά διώκεται, ἀλλά θά μένει γιά πάντα. Θά μένει, γιατί ὅ,τι εἶναι ἀπό τόν Θεό, εἶναι αἰώνιο. 2. Ἡ πίστη μας λέγεται «Ὀρθόδοξη». Λέγεται ἔτσι, γιατί εἶναι σωστή καί ἀληθινή, εἶναι ΟΡΘΗ! Ἔχει δυνατά δόγματα καί ἀλήθειες. Ἀλλά λέγεται «Ὀρθόδοξη», καί γιατί ἐμεῖς ΟΡΘΑ ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ, δηλαδή, λατρεύουμε σωστά τόν Θεό μας. Ἡ λατρεία τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας εἶναι θεόπνευστη. Πρέπει νά ἦταν πολύ φωτισμένοι καί πολύ σοφοί ἄνθρωποι αὐτοί πού ἔγραψαν τούς ὕμνους καί τά τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Γι αὐτό, ἐπειδή οἱ ὕμνοι αὐτοί εἶναι βγαλμένοι ἀπό καρδιές πού ἀγαποῦσαν τό Θεό, μιλᾶνε σέ κάθε γενεά δυνατά στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί γι αὐτό θά παραμένουν γιά πάντα. Ἐπειδή λοιπόν, ἀδελφοί, ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας ἐκφράζεται στήν λατρεία μας, πρέπει, σάν Ὀρθόδοξοι πού εἴμαστε, νά μετέχουμε στίς λατρευτικές Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας. Νά χαιρόμαστε τήν Θεία Λειτουργία, τόν Ἑσπερινό τοῦ Σαββάτου, τίς Παρακλήσεις στήν Παναγία μας, τίς Ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας καί τά τόσα ἄλλα ὡραῖα λατρευτικά πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία μας. Καί στά σπίτια μας νά ἔχουμε τήν ἱερά Σύνοψη καί ἄλλα λειτουργικά βιβλία καί νά διαβάζουμε κάτι ἀπ αὐτά. Ἰδιαίτερα νά διαβάζετε τούς Χαιρετισμούς στήν Παναγία μας. Ἔχουν μεγάλη δύναμη οἱ Χαιρετισμοί τῆς Παναγία μας. Ἀλλά οἱ ὕμνοι τῆς Ἐκκλησίας μας ψάλλονται. Πρέπει λοιπόν ὅλοι μας νά μάθουμε νά ψέλνουμε. Ὅπως τραγουδᾶτε τά ἐθνικά καί δημοτικά τραγούδια, ἔτσι πρέπει νά μάθετε καί νά ψέλνετε. 3. Οἱ παλαιοί Πατέρες μας μᾶς ἔλεγαν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας εἶναι σάν τό μάτι! Τό μάτι δέν δέχεται οὔτε μία τρίχα. Ἔτσι καί ἡ πίστη μας δέν δέχεται καμία προσθήκη. Καμία! Οὔτε τήν παραμικρή. Καί δέν δέχεται καμία προσθήκη, γιατί εἶναι τέλεια! Δέν τῆς λείπει τίποτε! Ἔχουμε δέ καί ἐντολή ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες νά μήν προσθέσουμε τίποτε στό «Πιστεύω» τῆς πίστης μας. Αὐτή τήν ἐντολή δέν τήν σεβάστηκαν οἱ Καθολικοί καί πρόσθεσαν στό Πιστεύω τήν φράση «φιλιό-κβε» (= καί ἀπό τόν Υἱό), ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα δηλαδή ἐκπορεύεται καί ἀπό τόν Υἱό καί ὄχι μόνο ἀπό τόν Πατέρα. Καί ἄλλες καί ἄλλες ἀλλαγές ἔκαναν στήν πίστη μας οἱ Καθολικοί. Ἀφοῦ λοιπόν, χριστιανοί μου, ἡ πίστη μας εἶναι σάν τό μάτι, πού δέν δέχεται τίποτε τό ξένο, οὔτε μία τρίχα, προσοχή ἀπό αὐτούς πού θέλουν νά μᾶς τήν ἀλλοιώσουν. Μᾶς ἔρχονται ἀπ ἔξω περίεργες ἰδέες, πού προέρχονται ἀπό ξένα δόγματα καί θρησκεῖες, καί θέλουν νά τίς ἀναμίξουν μέ τήν δική μας καθαρή πίστη, γιά μιά τάχα ἑνότητα μέ τούς ξένους καί εἰρήνη μέ ὅλους. Ὄχι, χριστιανοί μου, ὄχι! Τό ὁρκιστήκαμε ὅτι, παρά τά ἄλλα ἁμαρτήματά μας, θά κρατήσουμε τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, ὅπως μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας. Στήν προσευχή μας νά προσευχόμαστε στήν Παναγία μας νά μᾶς στηρίζει στήν Ὀρθόδοξη πίστη καί στήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα. Καί ἀκόμη νά προσευχόμαστε καί γιά τούς ἄλλους πού εἶναι στήν πλάνη, ὅπως οἱ Καθολικοί, νά φωτιστοῦν καί αὐτοί καί νά ἐπιστρέψουν στήν ἀληθινή πίστη, πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη. Παναγία μου «στήριξον ὀρθοδόξων πολιτείαν», ΑΜΗΝ. Μέ πολλές εὐχές, Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος & Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας Γιά ἐπικοινωνία στεῖλε μήνυμα στό τηλ

3 xyyz ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΨΑΛΤΗΡΙΟΥ Ψαλμός ΞΓ 63 Εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ. ΒΕΛΟΣ ΝΗΠΙΩΝ! 2 Εἰσάκουσον, ὁ Θεός, τῆς φωνῆς μου, ἐν τῷ δέεσθαί με πρὸς σέ, ἀπὸ φόβου ἐχθροῦ ἐξελοῦ τὴν ψυχήν μου. 3 Ἐσκέπασάς με ἀπὸ συστροφῆς πονηρευομένων, ἀπὸ πλήθους ἐργαζομένων ἀδικίαν, 4 Οἵτινες ἠκόνησαν ὡς ρομφαίαν τὰς γλώσσας αὐτῶν, ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν πρᾶγμα πικρὸν 5 τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν ἀποκρύφοις ἄμωμον, ἐξάπινα κατατοξεύσουσιν αὐτὸν καὶ οὐ φοβηθήσονται. 6 Ἐκραταίωσαν ἑαυτοῖς λόγον πονηρόν, διηγήσαντο τοῦ κρύψαι παγίδας, εἶπαν τίς ὄψεται αὐτούς; 7 Ἐξηρεύνησαν ἀνομίαν, ἐξέλιπον ἐξερευνῶντες ἐξερευνήσεις. Προσελεύσεται ἄνθρωπος, καὶ καρδία βαθεῖα, 8 καὶ ὑψωθήσεται, ὁ Θεός. Βέλος νηπίων ἐγενήθησαν αἱ πληγαὶ αὐτῶν, 9 καὶ ἐξησθένησαν ἐπ αὐτοὺς αἱ γλῶσσαι αὐτῶν. Ἐταράχθησαν πάντες οἱ θεωροῦντες αὐτούς, 10 καὶ ἐφοβήθη πᾶς ἄνθρωπος. Καὶ ἀνήγγειλαν τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ποιήματα αὐτοῦ συνῆκαν. 11 Εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐν τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλπιεῖ ἐπ αὐτόν, καὶ ἐπαινεθήσονται πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ. 1. Δέν ἔχουμε ἐνδείξεις γιά νά ποῦμε γιά τά εἰδικά περιστατικά γιά τά ὁποῖα συνετέθη ὁ ψαλμός. Κατά τήν ἐπιγραφή ὁ ψαλμός εἶναι τοῦ Δαυίδ. Ἁπλό εἶναι τό περιεχόμενό του: Ὁ Δαυίδ περικυκλώνεται ἀπό ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι κατέστρωσαν σχέδια ἐναντίον του, γιά νά τόν ἐξοντώσουν. Ἀλλά αὐτός καταφεύγει στόν Θεό καί μέ τόν παρόντα ψαλμό Τόν παρακαλεῖ νά τόν διασώσει ἀπό τόν κίνδυνο ὑπούλων ἐχθρῶν του. Καί βέβαιος ἀπό προηγούμενα περιστατικά του ὁ προφητάναξ ὅτι θά εἰσακουσθεῖ ἀπό τόν Θεό, προλέγει τήν συντριβή τῶν καταχθονίων σχεδίων τῶν ἐχθρῶν του, ἀλλά καί τά ὠφέλιμα ἀποτελέσματα πού θά ἔλθουν ἀπό τήν τι- 3

4 μωρία τους. Στόν ψαλμό μποροῦμε νά δώσουμε καί χριστολογική ἑρμηνεία, ἄν σκεφθοῦμε πόσα κακά ἐλάλησαν καί ἔκαναν οἱ Ἰουδαῖοι κατά τοῦ πραγματικοῦ Μεσσία, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 2. Ὁ ποιητής μας παρακαλεῖ τόν Θεό νά τόν εἰσακούσει, γιατί συνέχεται ἀπό τόν φόβο πού τοῦ ἐμπνέουν οἱ ἐχθροί του (στίχ. 2). Τόν πολεμοῦν ὑπούλως μέ μυστικές συσκέψεις καί μέ θορυβώδεις ἐπιθέσεις (στίχ. 3). Ὄργανο δέ στήν ὕπουλη αὐτή πολεμική τους αὐτοί οἱ δόλιοι ἐχθροί ἔχουν τήν γλώσσα τους, τήν ὁποία μέ τά λόγια τους τήν κάνουν μάχαιρα ἐναντίον τοῦ Δαυίδ: «Ἠκόνησαν ὡς ρομφαίαν τάς γλώσσας αὐτῶν» (στίχ. 4). Καί πλατειάζων τήν στρατιωτική αὐτή εἰκόνα, ὡς βασιλεύς ὁ Δαβίδ, λέγει: «Ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν, πρᾶγμα πικρόν, τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν ἀποκρύφοις ἄμωμον» (στίχ. 4.5). Τό δέ «πικρόν πρᾶγμα», γιά τό ὁποῖο λέγει ὁ ποιητής εἶναι αὐτό πού λέγει ἀμέσως παρακάτω: «Τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν ἀποκρύφοις ἄμωμον» (στίχ. 5). Ὅτι, δηλαδή, αὐτό τό καταχθόνιο σχέδιο τό καταστρώνουν ἐναντίον «ἀθώου» ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος σέ τίποτε δέν τούς ἀδίκησε. Τό σχέδιό τους τό κατέστρωσαν πολύ καλά οἱ κακοποιοί, γιατί «ἐκραταίωσαν ἑαυτοῖς λόγον πονηρόν», λέγει στήν συνέχεια ὁ ποιητής μας (στίχ. 6). Τί σημαίνει τό «ἐκραταίωσαν»; Σημαίνει ὅτι βρῆκαν ψευδομάρτυρες ἐναντίον μου, τούς μίσθωσαν, γιά νά στερεώσουν τήν ψευδομαρτυρία τους, ὅτι, τέλος πάντων, φρόντισαν μέ κάθε ἄδικο μέσο νά πετύχουν τά πονηρά τους σχέδια ἐναντίον μου. Ἀλλά δέν εἶχαν φόβο Θεοῦ γι αὐτά τά ἐγκληματικά πού σχεδίαζαν καί ἔκαναν ἐναντίον τοῦ ποιητοῦ μας; Ὄχι, δέν εἶχαν! Γιατί ὁ ψαλμωδός τούς παρουσιάζει νά λέγουν: «Τίς ὄψεται ἡμᾶς;» (στίχ. 6). Ἔτσι ἔλεγε καί ὁ ἁμαρτωλός τοῦ Ψαλμ. 9 ὅτι λησμονεῖ ὁ Θεός ἤ ὅτι δέν βλέπει ὁ Θεός: «Ἐπιλέλησται ὁ Θεός, ἀπέστρεψε τό πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ μή βλέπειν εἰς τέλος» (στίχ. 22). Ἔτσι καί οἱ κακοποιοί, οἱ σχεδιάζοντες τά πονηρά διαβούλια κατά τοῦ ποιητοῦ μας, δέν εἶχαν τήν ἔννοια τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, γι αὐτό καί ἔλεγαν: «Τίς ὄψεται ἡμᾶς;». 3. Ὁ ψαλμωδός ἐπιμένει στό νά δείξει τίς προσπάθειες τῶν ἐχθρῶν του μέ τίς πονηρές διαβουλεύσεις τους ἐναντίον του. Λέγει γι αὐτούς: «Ἐξηρεύνησαν ἀνομίαν, ἐξέλιπον ἐξερευνῶντες ἐξερευνήσεις» (στίχ. 7). Κουράστηκαν στό νά διερευνοῦν πονηρά σχέδια. Ἤ, ὅπως ἑρμηνεύει τόν στίχ. ὁ Θεοδώρητος: «Πάντα ἐκίνησαν λογισμόν πᾶσαν ἐπενόησαν κατ ἐμοῦ μηχανήν οὐδέν ἐπιβουλῆς καταλελοίπασιν εἶδος, προφανῶς ἐπιόντες, κρύβδην λοχῶντες κατασκόποις χρώμενοι, τάς ἐρήμους περινοστοῦντες, τά πετρώδη χωρία διερευνώμενοι». Τηροῦν δέ τά κακοποιά σχέδιά τους οἱ ἐχθροί σέ ἄκρα μυστικότητα καί στά βάθη τῆς καρδιᾶς τους. «Καί καρδία βαθεῖα», λέγει παρακάτω ὁ ψαλμός (στίχ. 7β). Καί 4

5 ὁ προφήτης Ἰερεμίας πάλι μᾶς λέγει: «Βαθεῖα ἡ καρδία παρά πάντα καί τίς γνώσεται;» (17,9-10). «Ἀλλά λέγει ἀπότομα ὁ ποιητής μας παρελεύσεται ἄνθρωπος καί καρδία βαθεῖα καί ὑψωθήσεται ὁ Θεός» (στίχ. 7β). Αἴφνης ἀλλάζουν τά πράγματα! Ἐνῶ πρῶτα κυβερνοῦσε ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας (περιεκτικά νοούμενοι μέ τήν ἔκφραση αὐτή ὅλοι οἱ ἐχθροί τοῦ ποιητοῦ μας), τώρα, ἐν μέσῳ αὐτῶν, «ὑψωθήσεται ὁ Θεός» καί θά τούς συντρίψει καί θά δικαιώσει τόν εὐσεβῆ καί ἀδίκως πολεμούμενον ἀπ αὐτούς ποιητή μας. Τί ἀπέγιναν, λοιπόν, τά ὕπουλα ἔργα τους, πού τεχνούργησαν μέ τόση εὐφυΐα καί δολιότητα; Τί ἀπέγιναν; «Βέλος νηπίων ἐγεννήθησαν αἱ πληγαί αὐτῶν. Καί ἐξησθένησαν ἐπ αὐτούς αἱ γλῶσσαι αὐτῶν» (στίχ. 8). Τά τόξα τους καί τά βέλη τους ἀπεδείχθη ὅτι ἦταν χάρτινα, σάν παιχνίδια μικρῶν παιδιῶν: «Βέλος νηπίων ἐγεννήθησαν αἱ πληγαί αὐτῶν»! Βέλος νηπίων! Καί οἱ γλῶσσες τους, πού, μέ τά πικρά καί καυτά τους λόγια, ἦταν σάν ρομφαία ἐναντίον τοῦ ποιητοῦ μας (βλ. στίχ. 4.5); «Ἐξησθένησαν» (στίχ. 8)! Παρέλυσαν! Εἶναι ἀνίκανες πιά νά ἐξυβρίζουν καί νά κακολογοῦν. Ἀλλά δέν μποροῦν καί νά δικαιολογήσουν τήν αἰφνίδια ἀλλαγή καί μετατροπή τῶν πραγμάτων. Τήν ματαίωση, δηλαδή, τῶν πονηρῶν σχεδίων τους, γιά τά ὁποῖα θριαμβολογοῦσαν («ἐκραταίωσαν ἑαυτοῖς λόγον πονηρόν», στίχ. 6). 4. Ἡ μέ τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ αἰφνίδια μεταβολή τῶν πραγμάτων δημιούργησε θαυμασμό καί φόβο στούς συνεργούς καί τούς θαυμαστές τῶν κακοποιῶν: «Ἐταράχθησαν πάντες οἱ θεωροῦντες αὐτούς καί ἐφοβήθη πᾶς ἄνθρωπος» (στίχ. 9)! Στούς δικαίους ὅμως ἡ μεταβολή αὐτή ἔδωσε χαρά καί ἐλπίδα καί καύχηση: «Εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐν τῷ Κυρίῳ καί ἐλπιεῖ ἐπ αὐτόν καί ἐπαινεθήσονται πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ» (στίχ. 11)! Ὁ Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας 5