«Τι να οικοδοµήσει κανείς µε τέτοια υλικά νόησης (παρά την σαλτσούλα του Αριστοτέλη για να µην ξεχνάµε το ένδοξο παρελθόν µας!!).»

Transcript

1 1 of 5 13/5/2011 1:19 πµ Subject: Re: Αντιµετώπιση της ελληνικής λαίλαπας και... η διασφάλιση του µισθού µας µε όποιο κόστος From: Kleanthis Thramboulidis <thrambo@ece.upatras.gr> Date: Fri, 13 May :58: To: Hellenic Professors and PhDs Electronic Forum <HELLENIC-PROFESSORS- PHDS@HEC.GREECE.ORG> CC: Petros Pizanias <pizvax@vivodinet.gr>, George Bokos <geaigion@otenet.gr> Αντιµετώπιση της ελληνικής λαίλαπας και... η διασφάλιση του µισθού µας µε όποιο κόστος «Η εποικοδοµητική συζήτηση που ζητάτε προϋποθέτει οικοδόµηµα εν προκειµένω κάποιας λογικής σκέψης αφενός και κάποιας σχέσης αυτής της σκέψης µε την ρεαλιστική πραγµατικότητα και όχι µε φαντάσµατα.» Π. Πιζάνιας. Αγαπητέ κ. Πιζάνια, υστυχώς η ρεαλιστική πραγµατικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από την προσωπική µας εικόνα για αυτήν. Μια εικόνα που ο καθένας µας χτίζει αξιοποιώντας τα ερεθίσµατα που ως άτοµο λαµβάνει. Και η εικόνα της ρεαλιστικής πραγµατικότητας που κτίζεται αλληλεπιδραστικά από µία οµάδα είναι αδιαµφισβήτητα καλύτερη από την ατοµική, µε την προϋπόθεση βέβαια πως οι συµµετέχοντες στην προσπάθεια αυτή συνεισφέρουν εποικοδοµητικά. Και είναι σίγουρο πως θα ακουστούν διάφορα, ακόµη και φαντασιώσεις. Αλλά, ένα αξιόπιστο σύστηµα (δεν υποστηρίζω πως είµαστε) οφείλει να έχει ή να δηµιουργήσει µηχανισµούς αποτελεσµατικής αξιοποίησης της πληροφόρησης φιλτράροντας, αξιολογώντας, ιεραρχώντας,. Όσο για την χρήση του όρου «φαντάσµατα» δεν σας κρύβω πώς σήµερα είµαι πολύ πιο προσεκτικός στην χρήση του, και αυτό απλά γιατί ο χρόνος µοιραία δικαίωσε πολλά από τα φαντάσµατα που διακινούσαν στο παρελθόν κάποιοι γραφικοί (δεν το κρύβω, είχα και εγώ πέσει θύµα αυτών των θεωριών), όταν ορισµένοι συνοµωσιολογούντες έλεγαν για παράδειγµα, Ο Κωστάκης είναι ανίκανος, Ο Ανδρέας θα καταστρέψει την Ελλάδα, Αυτός ο υπερκαταναλωτισµός θα καταστρέψει την χώρα», αυτή η χαλάρωση στα ήθη και στις αξίες είναι καταστροφική και άλλα σχετικά. «Σε τι να είναι κανείς εποικοδοµητικός όταν τα επιχειρήµατα υπέρ της πτώχευσης του ελληνικού κράτους στηρίζονται σε κοινοτοπίες και το θυµικό.» Ο καθένας µας προσπαθεί µέσα από την λαίλαπα της πληροφόρησης να ξεχωρίσει την χρήσιµη και αξιόπιστη πληροφορία και να χτίσει το µοντέλο του για την σηµερινή κατάσταση. Οµολογώ, έργο, πολύ δύσκολο. Θέλω να πιστεύω ότι το δικό µου µοντέλο για την πιθανότητα πτώχευσης δεν στηρίζεται ούτε σε κοινοτυπίες ούτε σε θυµικό. Στηρίζεται σε στοιχεία που συνέλεξα και η µόνη µου αµφιβολία είναι στον βαθµό αποτύπωσης της πραγµατικότητας από τα στοιχεία αυτά. Και τα στοιχεία αυτά δεν είναι άλλα από τους δείκτες της Ελληνικής οικονοµίας και σε δεύτερο βαθµό στην κρίση θεσµών και αξιών που τορπιλίζει κάθε ελπίδα ανάκαµψης. «Πάρτε παράδειγµα την συνωµοσία εναντίον της Ελλάδας από "κατεργαραίους" που επικαλείται ο κ Χατζόπουλος (τροµερή ανάλυση!!) καθώς και την αναγωγή των δηµοσιονοµικών ενός κράτους στα οικονοµικά µιας οικογένειας που κάνει ο κ Κουρουµάλης.» Θα µπορούσα υποθέτω να αντιπαραθέσω την συνωµοσία που επικαλείται η Κυβέρνηση αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ελληνικής ηµοκρατίας και πολλοί αναλυτές εναντίον της Ελλάδας από τους κερδοσκόπους (στο χωριό µου αυτούς τους τύπους τους λέγανε κατεργαραίους ). Οσο για την αναγωγή των οικονοµικών ενός κράτους στα οικονοµικά µιας οικογένειας προσωπικά υποθέτω πως η µεταφορά βασικών και αναµφισβήτητα αποδεκτών αρχών διαχείρισης των οικονοµικών µιας οικογένειας, αποτελεί την βάση µιας υγιούς οικονοµίας. Ως παράδειγµα θα αναφέρω πως δεν µπορεί µια οικογένεια να ξοδεύει περισσότερα από όσα παράγει, και ότι δεν µπορεί να ανταπεξέλθει σε έναν δανεισµό όπου η σχέση πληρωµών και εισόδων έχει ξεπεράσει ένα όριο. Και όλοι µας συµφωνούσαµε µερικά χρόνια πριν όταν το κράτος ενέκρινε την τιµωρία των κατεργαραίων τοκογλύφων (συµπεριλαµβανοµένων ακόµη και Τραπεζών) µε κούρεµα των απαιτήσεων τους αναγνωρίζοντας µια προσπάθεια από αυτούς να αξιοποιήσουν την κατάσταση του δανειζόµενου. Οι απλοί άνθρωποι έλεγαν καλά αυτός δεν κατάφερε να κάνει κουµάντο (οικονοµικό) στην οικογένεια του, θα κάνει στον ήµo. «Τι να οικοδοµήσει κανείς µε τέτοια υλικά νόησης (παρά την σαλτσούλα του Αριστοτέλη για να µην ξεχνάµε το ένδοξο παρελθόν µας!!).»

2 2 of 5 13/5/2011 1:19 πµ Την «σαλτσούλα» αυτή εγώ την αντιλαµβάνοµαι ως µια προσπάθεια ενίσχυσης µιας λογικής, για άλλες εποχές, άποψης, καθώς σήµερα µε την κρίση θεσµών και αξιών που διατρέχει την χώρα, ακόµη και οι απόλυτα λογικές θέσεις αµφισβητούνται όταν αντιµάχονται το στόχο µιας οµάδας. «Ας είναι. Αυτός ο διάλογος επιβεβαιώνει ότι η κρίση των οικονοµικών και πολιτικών ελίτ της χώρας µας έχει βάθος και φτάνει κοινωνικά στις κοινωνικό-επαγγελµατικές κατηγορίες µε µέσες θέσεις ευθύνης ακαδηµαϊκές, κρατικές, στρατιωτικές κτλ Κοντολογίς η κρίση των ιθυνουσών τάξεων έχουν έδρα στις µέσες.» Θα συµφωνήσω µαζί σας. Και εκεί είναι η δική µας ευθύνη, και αναφέροµαι πιο συγκεκριµένα σε µας, τους Πανεπιστηµιακούς δασκάλους, που όλα αυτά τα χρόνια οι περισσότεροι από µας βολεµένοι από ένα άθλιο κατεστηµένο, τροφοδοτούσαµε συνειδητά ή µε την ανοχή και αδιαφορία µας, την διαπλοκή, την διαφθορά, την αναξιοκρατία, την φυγοπονία, την άκρατη κοµµατικοποίηση και όλα αυτά τα γνωστά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσµατα της σηµερινής Ελληνικής κοινωνίας. Εµείς διαπαιδαγωγήσαµε τη νεολαία µας στα ιδανικά αυτά, αυτή τα µετέφερε στην κοινωνία και αυτά έφεραν την χώρα στην σηµερινή κατάσταση. Μήπως όµως ήρθε η ώρα να αναλογιστούµε τις ευθύνες µας, να καταλάβουµε το λάθος µας και να σκύψουµε στο πρόβληµα µε θετική διάθεση για να συνεισφέρουµε στην λύση του. Πολύ φοβάµαι πως ακόµη δεν το κάνουµε. Και πρώτα από όλα δεν το κάνει η ηγεσία. Και πολύ φοβάµαι πως όταν οι Πολιτικοί µας έχουν το κοµµατικό συµφέρον ακόµη πάνω από το συµφέρον της χώρας αυτό δεν επιτρέπει τα µέλη της κοινωνίας να βάλουν το κοινό τους συµφέρον πάνω από το προσωπικό. Οφείλουµε να συνεισφέρουµε, µόνο αν νοιώθουµε κάποια ευθύνη για την νέα γενιά, για τα παιδιά µας, για τους φοιτητές µας αλλά πρωτίστως για τους παππούδες µας εκείνους, που πριν 65 χρόνια, αν και µπορούσαν να διασφαλίσουν από τον ξένο κατακτητή τον µισθό τους, όχι µόνο δεν το έκαναν, αλλά έδωσαν τη ζωή τους για να ζήσουµε εµείς ελεύθεροι. Και εµείς? "κάναµε" τη ζωή µας υποθηκεύοντας το µέλλον των παιδιών µας. Και ένα είναι σίγουρο για µένα, αν θέλουµε να έχουµε κάποιο αποτέλεσµα πρέπει να δράσουµε συλλογικά, έστω και αν αυτό είναι πολύ δύσκολο για την φυλή µας και ακόµη παραπάνω για Πανεπιστηµιακούς. Το σηµερινό Πολιτικό σύστηµα χρεοκόπησε, όπως χρεοκόπησαν και οι Πολιτικοί µας. Για όλα τα παραπάνω οι θέσεις µου, ταυτίζονται σχεδόν πλήρως µε τις προτάσεις Μελετόπουλου (εδώ). Κλεάνθης Θραµπουλίδης Prof. Kleanthis Thramboulidis Visiting Prof. Saarland University, Germany ( ) Visiting Prof. Helsinki University of Technology ( ) Software Engineering Group (SEG) - Electrical & Computer Engineering University of Patras, PATRAS,GREECE Tel : Fax : thrambo@ece.upatras.gr URL: Model Integrated Mechatronics (MIM) ========================================================= On 12/5/ :46 πμ, Petros Pizanias wrote: Αγαπητέ συνάδελφε κ Θραµπουλίδη Η εποικοδοµητική συζήτηση που ζητάτε προϋποθέτει οικοδόµηµα εν προκειµένω κάποιας λογικής σκέψης αφενός και κάποιας σχέσης αυτής της σκέψης µε την ρεαλιστική πραγµατικότητα και όχι µε φαντάσµατα. Σε τι να είναι κανείς εποικοδοµητικός όταν τα επιχειρήµατα υπέρ της πτώχευσης του ελληνικού κράτους στηρίζονται σε κοινοτοπίες και το θυµικό. Πάρτε παράδειγµα την συνωµοσία εναντίον της Ελλάδας από "κατεργαραίους" που επικαλείται ο κ Χατζόπουλος (τροµερή ανάλυση!!) καθώς και την αναγωγή των δηµοσιονοµικών ενός κράτους στα οικονοµικά µιας οικογένειας που κάνει ο κ Κουρουµάλης. Τι να οικοδοµήσει κανείς µε τέτοια υλικά νόησης (παρά την σαλτσούλα του Αριστοτέλη για να µην ξεχνάµε το ένδοξο παρελθόν µας!!). Ας είναι. Αυτός ο διάλογος επιβεβαιώνει ότι η κρίση των οικονοµικών και πολιτικών ελίτ της χώρας µας έχει βάθος και φτάνει κοινωνικά στις κοινωνικό-επαγγελµατικές κατηγορίες µε µέσες θέσεις ευθύνης ακαδηµαϊκές, κρατικές, στρατιωτικές κτλ Κοντολογίς η κρίση των ιθυνουσών τάξεων έχουν έδρα στις µέσες. Όσο για τις φαντασιώσεις περί στρατιωτικών που θα δώσουν λύση στην κρίση µας την οποία ένας ανεκδιήγητος πρότεινε εδώ στο ίδιο γραφικό πλαίσιο κινούνται. Να είστε καλά Πέτρος Πιζάνιας Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας Ιόνιο Πανεπιστήµιο

3 3 of 5 13/5/2011 1:19 πµ Original Message From: Kleanthis Thramboulidis To: HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG Sent: Thursday, May 12, :59 AM Subject: Re: Αντιµετώπιση της ελληνικής λαίλαπας και η πρόταση για µια ριζική πολιτική µεταρρύθµιση Αντιµετώπιση της ελληνικής λαίλαπας και... η πρόταση για µια ριζική πολιτική µεταρρύθµιση Θα ήταν πιο εποικοδοµητικό, ο συνάδελφος που, υποθέτω από το ύφος της παρέµβασης του, έχει PhD στα οικονοµικά, να µας ενηµερώσει για τις προτάσεις του ή να µας παρουσιάσει: α) τα στοιχεία εκείνα που θα µας πείσουν ότι η µέχρι τώρα προσπάθεια και οι επιλογές των µέχρι σήµερα Κυβερνήσεων ήταν και είναι επιτυχηµένες για την πορεία της χώρας, και β) τα στοιχεία εκείνα σύµφωνα µε τα οποία βρίσκει «πολύ ενδιαφέρουσα» και πολύ (sic) µια στάση πληρωµών ή καλύτερα ένα κούρεµα, κάτι που µε σοβαρά (οφείλω να οµολογήσω, όχι του επιπέδου που ό ίδιος χρησιµοποιεί) επιχειρήµατα παρουσιάζεται ως εναλλακτική λύση αντιµετώπισης του προβλήµατος από πολλούς αναλυτές (και αυτούς κατόχους PhD στα οικονοµικά, όπως και ο ίδιος). Να σηµειώσω επιπλέον πως, από όσα γνωρίζω, δεν του στέρησε κανένας το δικαίωµα τόσο καιρό (δεν είδα παρέµβαση του από τον Φεβρουάριο, ίσως κάνω λάθος, και φυσικά άλλαξαν πολλά από τότε) να δώσει το δικό του διαφορετικό χρώµα στην ηλεκτρονική αυτή λίστα αλλά και στην εκδήλωση µερίδας του πνευµατικού κόσµου της χώρας (και τα δύο ιδιοκτησία των "εισοδηµατιών" καθηγητών) και να αναβαθµίσει το επίπεδο τους ώστε να µας βοηθήσει να τραβήξουµε την προσοχή των αδιαµφισβήτητα αµερόληπτων ΜΜΕ της Ελληνικής πραγµατικότητας. Μερικές απαντήσεις στα ερωτήµατα που θέτει, µε τον δικό του τρόπο, δίνονται από την οµιλία του κ. Μελετόπουλου (εδώ) και ειλικρινά, εγώ και πολλά µέλη του φόρουµ (έτσι πιστεύω), θα εκτιµούσαν και σίγουρα θα θεωρούσαν πιο χρήσιµη µια επιχειρηµατολογία εναντίων των προτάσεων αυτών, στο ίδιο επίπεδο και στο ίδιο χρώµα της οµιλίας του κ. Μελετόπουλου. Πάντα Φιλικά, Κλεάνθης Θραµπουλίδης Ένας ακόµη "εισοδηµατίας" καθηγητής Prof. Kleanthis Thramboulidis Visiting Prof. Saarland University, Germany ( ) Visiting Prof. Helsinki University of Technology ( ) Software Engineering Group (SEG) - Electrical & Computer Engineering University of Patras, PATRAS,GREECE Tel : Fax : thrambo@ece.upatras.gr URL: Model Integrated Mechatronics (MIM) ========================================================= On 11/5/2011 5:04 μμ, Stratos Sa ioleas wrote: Αγαπητοί φίλοι: Επιτέλους µέσα στη γκρίζα πραγµατικότητα που µας περιβάλει οι συζητήσεις σε αυτή την ηλεκτρονική λίστα προσφέρουν ένα διαφορετικό χρώµα. -- Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα τη πρόταση για "στάση πληρωµών" "εξωτερικών βέβαια" (sic). Προφανώς είναι κατ αρχήν µια εξαιρετική ιδέα για τους καθηγητές που είναι εισοδηµατίες.

4 4 of 5 13/5/2011 1:19 πµ Για τους υπόλοιπους τα πράγµατα θα γίνουν κάπως πιο δύσκολα καθώς το κράτος δε θα µπορέσει να πληρώσει µισθούς από τον αµέσως επόµενο µήνα. ε πειράζει όµως. Απλώς δε θα γίνουµε "αποικία". Θα γίνουµε µια χώρα των Βαλκανίων, περίπου λίγο µετά τον δεύτερο παγκόσµιο πόλεµο. Ποιό αναλυτικά το εξήγησε ο κ. Πουλαρίκας. Μίλησε και για το χωριό του που δε θα κινούνται τα τρακτέρ. ε πειράζει κ. Πουλαρίκα, ελλείψει Ελληνικών τρακτέρ και µέχρι να φτιάξουµε δικό µας "manufacturing base" όπως προτάθηκε, θα οργώνουµε µε τα γαιδούρια, όπως την εποχή του µακαρίτη του παππού µου. Μετά µπορούµε να προχωρήσουµε σε barter trade. Οι συµπαρτιώτες σας θα δίνουν αυγά και θα παίρνου ξύλα για τη φωτιά. Ξύλα, γιατί δε θα γίνονται εισαγωγές πετρελαίου. Και αυτό όµως ξεπερνιέται γιατί όπως είδα στον κ. Χαρδαβέλα και επιβεβαιώνεται και από κάποιες εισηγήσεις εδώ, έχουµε το δεύτερο µεγαλύτερο κοίτασµα σε πετρέλαιο στο κόσµο και το τέταρτο σε χρυσό, ή το ανάποδο δε θυµάµαι. -- Μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων είναι µια εξίσου ενδιαφέρουσα ιδέα. Πώς θα προκύψει αυτή; Από εκλογές; Ή µήπως θα την ορίσει µια πεφωτισµένη οµάδα ανθρώπων; Χρειάζεται πραγµατικά "µία προσυνεννόηση". -- Ίσως βέβαια µπορεί να προκύψει µε "τη συµπαράσταση των Ενόπλων υνάµεων, των Σωµάτων Ασφαλείας και τη βοήθεια του Θεού" όπως είπε έτερος των συνοµιλητών. Άλλωστε το έχουµε δοκιµάσει στο παρελθόν µε εξαιρετική επιτυχία δεδοµένου ότι στον Ελληνισµό κόστισε τη µισή Κύπρο. Συµφωνώ όµως ως προς ένα σηµείο. Είναι κρίµα που αυτές οι προτάσεις, προτάσεις από µέλη της Ελληνικής ακαδηµαικής κοινότητας, µένουν κρυφές από τα "καθεστωτικά ΜΜΕ". Κουράγιο όµως - υπάρχει ο Λάκης Λαζόπουλος, ο οποίος λέει σχεδόν τα ίδια και σε ώρα πολύ µεγάλης ακροαµατικότητας. Η διαφορά είναι ότι ο Λάκης Λαζόπουλος συγχωρείται από τα ΜΜΕ. Βλέπετε δεν έχει Ph.D. Φιλικά πάντα, --- Stratos Safioleas, Ph.D. PRESS RED stratos@pressred.eu From: Delivani Maria <delimar9@otenet.gr> To: HELLENIC-PROFESSORS-PHDS@HEC.GREECE.ORG Sent: Wed, May 11, :43:44 PM Subject: Αντιµετώπιση της ελληνικής λαίλαπας Αγαπητές και αγαπητοί Συνάδελφοι, Καταρχήν, να ευχαριστήσω όλους εσάς για την εµπιστοσύνη σας, που κατέληξε σε συγκεκριµένη πρόταση. Παρότι πιστεύω ότι όλοι µας, και ο καθένας χωριστά θα µπορούσε κάλλιστα να αναλάβει το έργο του συντονισµού, να πω ωστόσο δυο λόγια για την, οπωσδήποτε, τιµητική αυτή πρόταση: 1. Αναφορικά µε το γερµανικό χρέος Αναφέροµαι συχνά σ αυτό, όπως και όλοι µας, άλλωστε. Ωστόσο, πρέπει να εξοµολογηθώ ότι δεν πιστεύω ότι θα µας δοθεί κάποτε. Αντιθέτως, πιστεύω ότι και µε άλλα, είναι ή θα µπορούσε να είναι ένα ισχυρό διαπραγµατευτικό χαρτί, που θα χρησιµοποιείται για τη δηµιουργία εντυπώσεων. Για να µη σκύβουµε το κεφάλι όταν µας λένε αυτά που µας λένε, κυρίως, οι Γερµανοί. Έτσι, νοµίζω ότι δεν θα έπρεπε να χάσουµε χρόνο για τη συλλογή στοιχείων, για τον υπολογισµό του κατοχικού δανείου, για την τυχόν νοµική του στήριξη κλπ, αλλά απλώς να το.φωνάζουµε. Εκτός, όµως, από το γερµανικό χρέος, υπάρχουν προβλήµατα που δηµιουργούνται 2.

5 5 of 5 13/5/2011 1:19 πµ καθηµερινά, που µεταβάλλουν το τοπίο ως κινούµενη άµµος, και θα έπρεπε να µείνουµε σύµφωνοι σε κάποιες κατευθυντήριες γραµµές αντιµετώπισής τους. Η όποια προσπάθεια δηµοσιοποίησης αυτής της αντιµετώπισης, προσκρούει, βέβαια, στα.μμε, που επαναλαµβάνουν ό,τι τους υποδεικνύουν, εκάστοτε, µε αποτέλεσµα να µην είναι δυνατή η σοβαρή µας πληροφόρηση, παρά µόνο µέσω του ξένου Τύπου και ελάχιστων δικών µας. Καθώς τα προβλήµατα της ελληνικής οικονοµίας «είναι η δουλειά µου», προσπαθώ να µιλώ και να γράφω, όπου βρίσκω ανοίγµατα. Ίσως να προσπαθούσαµε να διευρύνουµε αυτό τον κύκλο και ως οµάδα, και όχι µόνο ως άτοµα. Ενόψει του νέου αδιεξόδου της χώρας µας, που θα αντιµετωπιστεί και πάλι-όπως φοβούµαι- µεσοβέζικα, δηλαδή µε νέο δάνειο και νέο Μνηµόνιο, που απλώς φορτίζει το υπάρχον πρόβληµα, χωρίς να το επιλύει.εµείς.τι υποστηρίζουµε; Τίποτε, εδώ δεν είναι εύκολο, τίποτε δεν είναι απόλυτο, τίποτε δεν είναι δεδοµένο ή ακίνδυνο. Όµως, το χρέος µας δεν ξεπληρώνεται µε τίποτε, και είναι η µόνη πραγµατικότητα. Το Μνηµόνιο. και το νέο Μνηµόνιο που προβλέπεται, δεν µας οδηγεί πουθενά. Αντιθέτως, µας καθιστά «αποικία» δια βίου. Τολµούµε, λοιπόν, κάποιες πιο ριζικές προτάσεις; Όπως-εκ µέρους µας, δήλωση «στάσης πληρωµών», εξωτερικών βέβαια- και αίτηση συνοµιλιών και διαπραγµατεύσεων µε την ΕΕ, για ΚΟΥΡΕΜΑ; Η λύση αυτή περιλαµβάνει τον κίνδυνο- πολύ µικρό κατά την κρίση µου-, να µας πετάξουν από την ευρωζώνη. Μικρό, γιατί, έτσι θα «ξηλωθεί όλο το ευρωπαϊκό οικοδόµηµα», που φαίνεται να το τρέµουν οι αξιωµατούχοι της ΕΕ.. Ενα άλλο, ακανθώδες και εµφανές πρόβληµα είναι αυτό της πολιτικής ηγεσίας. εν είναι δυνατόν να πορευθούµε µε την παρούσα, αλλά και δεν βλέπουµε διάδοχο στον ορίζοντα. Κυβέρνηση εκ προσωπικοτήτων είναι µια εύκολη λύση.αλλά, όµως, χωρίς εγγύηση για την αποτελεσµατικότητά της. Θα φοβόµουν το αντίθετο. Η κατάσταση, λοιπόν, -και αποτελεί διαπίστωση κοινοτοπίας- είναι εξαιρετικά δύσκολη. Για τον εαυτό µου, αναλαµβάνω την ευθύνη των όσων υποστηρίζω. Αλλά, για την οµάδα, δεν είναι δυνατόν να το κάνω, χωρίς κάποια προσυνεννόηση. Θα ήθελα, λοιπόν, τις προτάσεις όλων όσοι πιστεύουν ότι πρέπει να τοποθετηθούµε στο ελληνικό δράµα. Με συναδελφικά χαιρετίσµατα, Μαρία Νεγρεπόντη- ελιβάνη