ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ

Transcript

1 ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ Όπως έχει γραφτεί κατά κόρον, το κόκκινο καναρίνι είναι η κορωνίδα των καναρινιών χρώµατος, είτε συζητάµε για τα ευρύτατα διαδεδοµένα λιποχρωµικά έντονα, χιονέ και διµορφικά, είτε για τις µεταλλάξεις αχάτη, ιζαµπέλας, σατινέ, κλπ... Τα κόκκινα καναρίνια, ή ορθότερα τα καναρίνια που φέρουν τον κόκκινο παράγοντα, τραβούν συστηµατικά εδώ και πολλά χρόνια το ενδιαφέρον των καναρινόφιλων, ιδίως λόγω αυτής της αίσθησης του ξεχωριστού, που τα περιβάλλει. Σε όσους δείξουν ενδιαφέρον για αυτά τα πουλιά, ένα ερώτηµα έρχεται συνήθως στο µυαλό: Πόσο κόκκινο είναι το κόκκινο καναρίνι; Είναι φυσιολογικό πουλί ή αποτέλεσµα εξωγενούς παρέµβασης, ενάντια στη φύση; ΤΟ «ΚΥΝΗΓΙ» ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΓΟΝΙ ΙΟΥ Κατ αρχάς, να ξεκαθαριστεί κάτι: Πράγµατι, το κόκκινο καναρίνι δεν συναντάται στη φύση! Όπως, επίσης, δεν συναντάται το Yorkshire, το Malinois, το Harz, το Norwich, το Gloster, και πιθανότατα καµία άλλη από τις ράτσες που προτιµάει ο άνθρωπος να διατηρεί στο κλουβί του! Όλες αυτές οι ράτσες αναπτύχθηκαν µέσω της επιλεκτικής και συστηµατικής αναπαραγωγής καναρινιών τα οποία ξεχώριζαν για συγκεκριµένα γενετικά χαρακτηριστικά, όπως είναι για παράδειγµα η φωνή τους ή ο σωµατότυπός τους (π.χ. χοντρό σώµα, ή µακρόστενο σώµα, ή σκούφο στο κεφάλι, κ.α.). Σε όλα τα ζευγαρώµατα µε επιλεγµένους γονείς (προκειµένου, δηλαδή, για την διαιώνιση συγκεκριµένων κάθε φορά χαρακτηριστικών που φέρουν οι γεννήτορες), καλό θα είναι να έχουµε κατά νου ότι ο βιολογικός κύκλος του καναρινιού είναι πολύ πιο σύντοµος από αυτόν του ανθρώπου, κι έτσι σε λίγα, σχετικά, χρόνια µπορούµε να βιώσουµε τα αποτελέσµατα πολλών γενεών καναρινιών. Άρα, είναι απολύτως φυσιολογικό τα τελευταία χρόνια να έχουµε παρατηρήσει τόσο σηµαντικές γενετικές µεταβολές στα καναρίνια σε αιχµαλωσία. Για τα κόκκινα καναρίνια συγκεκριµένα, οι γενετικές αυτές µεταβολές είναι πολύ πιο πρόσφατες. (Αναφέρθηκε σε αυτές µε λεπτοµέρεια ο πρόεδρός µας κ. Παναγιώτης Μακρής, στο πρόσφατο άρθρο του σε αυτήν την ιστοσελίδα, µε θέµα τα Λιποχρωµικά Καναρίνια). Μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα ο άνθρωπος ξεκίνησε την προσπάθεια να κοκκινίσει το καναρίνι µια προσπάθεια που εντελώς συµπτωµατικά άρχισε ταυτόχρονα, και απ ότι αποδεικνύεται και παράλληλα, από διαφορετικούς ανθρώπους στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής γερµανόφωνης Ευρώπης: τον Πρώσο Μπρούνο Μάτερν (Bruno Matern) και από κοινού από τους Γερµανούς Χανς Ντούνκερ (Hans Duncker) και Καρλ Ράιχ (Karl Reich). Και ανέφερα πιο πάνω ότι οι προσπάθειες αυτές (εκτός από ταυτόχρονες) ήταν και παράλληλες, επειδή όλοι επιχείρησαν να κοκκινίσουν το καναρίνι µε τον ίδιο τρόπο: Εισάγοντας το κόκκινο γονίδιο, µέσω υβριδικής διασταύρωσης του καναρινιού µε τον Μαυροσκούφωτο Κόκκινο Σπίνο της Βενεζουέλας (Black-Hooded Venezuelan Red Siskin επιστηµονική ονοµασία: Carduelis cucullata). Το πουλί αυτό άρχισαν να το εισάγουν οι Ισπανοί στην Ευρώπη από την αποικία τους στην Λατινική Αµερική την περίοδο της Αναγέννησης, και σύντοµα έγινε ανάρπαστο στην Γηραιά Ήπειρο, λόγω του έντονου κόκκινου που φέρει στο πτέρωµά του. Η εκµετάλλευσή του ήταν τόσο έντονη, που ο πληθυσµός του στην Βενεζουέλα είναι πια υπό εξαφάνιση. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας το προστατεύει από το , αλλά η αδυναµία της να επιβλέψει το παράνοµο εµπόριο ανάγκασε τη διεθνή κοινότητα να το κηρύξει προστατευόµενο είδος σε παγκόσµιο επίπεδο, πλην όµως µόλις από το Στις ΗΠΑ το εµπόριό του είναι απαγορευµένο ακόµα και διαπολιτειακά (δηλαδή δεν µπορεί κανείς να το διακινήσει χωρίς άδεια, ακόµα και µέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ). Στην Ευρώπη, η Ολλανδία είχε αρνηθεί να υπογράψει την Συνθήκη CITES για

2 την παγκόσµια προστατευόµενη χλωρίδα και πανίδα (τελικά την υπέγραψε στα τέλη της δεκαετίας του 1990), µε αποτέλεσµα τα εκτροφεία της κεντρικής Ευρώπης να είναι πλέον γεµάτα από σπίνους Βενεζουέλας που είχαν εισαχθεί δια µέσου Ολλανδίας. Σήµερα, ο σπίνος της Βενεζουέλας διακινείται σύµφωνα µε τους κανόνες και όρους που διέπουν το εµπόριο όλων των άγριων πουλιών (Συνθήκη CITES). Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ Όσοι αναγνώστες έχουν ασχοληθεί µε τον υβριδισµό, θα ξέρουν εµπειρικά ότι οι απόγονοι ενός τέτοιου ζευγαρώµατος συνήθως είναι στείροι. Παρ όλα αυτά, µέσα από συνεχείς διασταυρώσεις και επιµονή για δοκιµές, κάποιοι αρσενικοί απόγονοι αποδείχτηκαν γόνιµοι! Αυτά τα πουλιά, είχαν πλέον ένα δεδοµένα µεταλλαγµένο DNA: Κάποια χρωµοσώµατα καναρινιού είχαν «ταιριάξει» µε αντίστοιχο χρωµόσωµα Σπίνου Βενεζουέλας. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Κάθε ζωντανός οργανισµός αποτελείται από έναν συνδυασµό χρωµοσωµάτων, τα οποία σχηµατίζουν ζεύγη αποτελούµενα από χρωµοσώµατα των γονέων του). Έτσι, ο γονότυπος κάποιων καναρινιών µετεβλήθη, και έγινε αυτό που πολύ γενικά µπορούµε να αποκαλέσουµε καναρίνι φέρον τον κόκκινο παράγοντα. Επόµενο ήταν να µεταβληθεί και ο φαινότυπος (δηλαδή η εξωτερική εµφάνιση που επιδεικνύει κάθε πουλί). Αν και η πρώτη αναφορά για µετάλλαξη του φαινότυπου (η εµφάνιση του κίτρινου καναρινιού) γίνεται ήδη από το 1700, είναι επιστηµονικά αποδεκτό ότι αυτό δεν µπορεί να έγινε µέσα σε λίγες σχετικά γενεές. [Όσον αφορά άλλα ζώα, ξεκινώντας από ένα µοναδικό δείγµα ο άνθρωπος έχει καταφέρει να µεταλλάξει περίπου τριακόσια είδη περιστεριών, πάνω από εκατό ράτσες σκύλων, και δεκάδες ράτσες γάτας, χοίρων και αγελάδων. Μέσω επιλεκτικού ζευγαρώµατος, καταφέραµε µέσα σε χρόνια να προσδώσουµε σε πολλά ζώα κάποια συγκεκριµένα στοιχεία, εκ των οποίων τα πιο χαρακτηριστικό είναι η µεταβολή του χρώµατος: Αν δει κανείς ολόλευκη γάτα, άσπρο κουνέλι, ή λευκό ποντικό, γνωρίζει σίγουρα ότι είναι οικόσιτο ον, απόγονος κάποιου ζωντανού που επιλεκτικά διασταύρωσε ο άνθρωπος. Οµοίως και στο καναρίνι, η µετάλλαξη του χρώµατος (εµφάνιση κίτρινου καναρινιού) προηγήθηκε των πρώτων µεταλλάξεων φωνής και τύπου (Γερµανικό Harz και Lizard αντίστοιχα)]. Σήµερα, γνωρίζουµε ότι υπεύθυνα χρωµοσώµατα για το χρωµατισµό του καναρινιού είναι τουλάχιστον τρία, αν και δεν έχει ακόµα αποδειχτεί ποιά συγκεκριµένα. Να σηµειώσουµε εδώ ότι ο γενετικός χάρτης του καναρινιού δεν έχει αποκωδικοποιηθεί. Στις µέρες µας, η επιστήµη έχει καταφέρει να αποκωδικοποιήσει πλήρως µόνο τον γενετικό χάρτη του ανθρώπου, του ποντικού, του αρουραίου, και του γορίλα (µόλις το 2005). Άρα, αυτή τη στιγµή δεν ξέρουµε ακριβώς πόσα και ποιά γονίδια είναι υπεύθυνα για τον (σηµ. 1) χρωµατισµό του καναρινιού. Σίγουρο είναι ότι δεν είναι µόνο ένα. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΙΑΤΡΟΦΗΣ Από τις εµπειρίες τους, από τα αγριοπούλια και διάφορους υβριδισµούς, οι άνθρωποι είχαν παρατηρήσει από πολύ παλιά ότι µερικά πουλιά έχαναν το κόκκινο χρώµα στο πτέρωµά τους όταν ήταν σε αιχµαλωσία. Ήταν προφανές ότι κάποιο χαρακτηριστικό στοιχείο της φύσης, το οποίο ήταν υπεύθυνο (ή συν-υπεύθυνο) για την εµφάνιση του κόκκινου χρώµατος, απουσίαζε από το περιβάλλον εγκλωβισµού. εν ήταν δύσκολο να αντιληφθούν ότι αυτό στοιχείο ήταν η διατροφή! Στην Αγγλία πρώτοι οι εκτροφείς Νόριτς προσέφεραν στα καναρίνια τους κόκκινη πιπεριά, προκειµένου αυτά να αποκτήσουν πορτοκαλί χρώµα. Σύντοµα, οι εκτροφείς που αναζητούσαν να κοκκινίσουν τα καναρίνια τους, άρχισαν να µειώνουν τις τροφές που περιείχαν κίτρινα καροτενοειδή, και εµπλούτιζαν αντίστοιχα το σιτηρέσιο µε νίζερ, πλιγούρι βρώµης, καρότο, πιπεριά, και ό,τι άλλο θα µπορούσε να οδηγήσει σε ένα πιο κόκκινο πουλί. Στην διάρκεια του Μεσοπολέµου, γίνεται ένα µεγάλο βήµα στους κανονισµούς των οµοσπονδιών, προποµπός όσων έµελλε να επακολουθήσουν: Επιτρέπεται επισήµως η χορήγηση τροφής που προσδίδει κόκκινη απόχρωση, αρκεί αυτή ΝΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΦΥΤΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΙΜΟ ΣΕ ΚΗΠΟ.

3 Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: ΧΡΗΣΗ ΧΗΜΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ Όµως όλα τα παραπάνω δεν µπορούσαν να κάνουν τίποτα παραπάνω από το να προσδίδουν στο πουλί ένα βαθύ πορτοκαλί χρώµα. Το ζήτηµα «πραγµατικά κόκκινο καναρίνι» ήταν σε τέλµα αρκετά χρόνια. Πολλοί εκτροφείς είχαν πάρει απόφαση ότι αυτό το βαθύ πορτοκαλί είναι και το υπέρτατο σηµείο το οποίο µπορεί να φτάσει το καναρίνι. Μέχρι που το 1964 γίνεται η πραγµατική επανάσταση: Ο Τζακ Σουιφτ (Jack Swift), γενικός γραµµατέας βρετανικής λέσχης καναρινιών εµφάνισης, κατεβάζει στην ετήσια έκθεση, µερικά τόσο κόκκινα πουλιά (έχει καταγραφεί ότι είχαν το χρώµα του αίµατος) που παίρνει σωρηδόν τα πρώτα βραβεία, σαρώνοντας τους περισσότερους τοπικούς αλλά και εθνικούς διαγωνισµούς εκείνης της χρονιάς. Η αίσθηση που προκάλεσε το κοκκίνισµα των καναρινιών του Σουιφτ ήταν τόσο µεγάλη, που ξεκίνησε έναν έντονο διάλογο στις σελίδες του πιο διαδεδοµένου περιοδικού ορνιθολογίας της Αγγλίας, το Cage & Aviary Birds. Για τους περισσότερους καναρινόφιλους, κι εφόσον ο Σουιφτ δεν δηµοσιοποιούσε ποιος παράγοντας ήταν αυτός που οδήγησε στην εµφάνιση τόσο κόκκινων καναρινιών, ήταν φανερό ότι κάτι ύποπτο βρισκόταν από πίσω. Η ένταση κορυφώθηκε όταν σε κάποιους διαγωνισµούς, µερικοί κριτές αρνήθηκαν να βαθµολογήσουν τα καναρίνια του Σουιφτ, υποστηρίζοντας επισήµως ότι ήταν ΠΡΟΦΑΝΕΣ πως είχαν ταϊστεί κάτι που δεν καλλιεργείται σε κήπο...! Η αντιδικία αυτή ρίχνει τον Σουιφτ σε βαθιά µελαγχολία. Ήταν ήδη ηλικιωµένος άνθρωπος, και - λένε- υπέρβαρος. Θα παραµείνει για δύο εβδοµάδες στο νοσοκοµείο, για να αποβιώσει τελικά χωρίς ποτέ να διαγνωστεί η ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε. Εν τω µεταξύ, η κατάσταση της υγείας του απαιτούσε να αντικατασταθεί από την θέση του Γενικού Γραµµατέα της λέσχης. Η σύζυγος του Σουίφτ παραδίδει τα αρχεία στον αντικαταστάτη του, Μπιλ Νιούλαντ (Bill Newland). Ανάµεσα στα έγγραφα που ξεδιαλύνει ο Νιούλαντ, κείτεται και το µεγάλο µυστικό του Σουιφτ: Μια απόδειξη αγοράς ενός σχετικά καινούργιου προϊόντος, µε την εµπορική ονοµασία «Carophyll Red»! Ο Σουιφτ ασχολούταν µε το εµπόριο καλαµποκιού, και αποδείχθηκε αργότερα ότι εκεί γνώρισε το Carophyll Red, όταν ένας ορνιθοτρόφος πελάτης του µίλησε για αυτήν την νέα «θαυµατουργή» σκόνη που κυκλοφόρησε προκειµένου να προσδίδει πιο κόκκινο χρωµατισµό στον κρόκο του αυγού! Ο Σουιφτ αγόρασε λίγο Carophyll Red και το δοκίµασε στα καναρίνια του, αφαιρώντας πρώτα ένα-δυο πτερά, προκειµένου να διαπιστώσει ευκολότερα την διαφορά, όταν αυτά θα έβγαιναν ξανά. Σήµερα, όλοι µπορούµε να φανταστούµε την µεγάλη του έκπληξη, όταν θα είδε ο Σουιφτ τα αποτελέσµατα χρήσης της καινούργιας ουσίας. Επρόκειτο για ένα σκεύασµα µε βάση την συνθετική Κανθαξανθίνη, µια ουσία που συναντάται στη φύση σε πηγές όπως το µανιτάρι Cantharellus cinabarinus, και φύκη όπως η Σπιρουλίνα, - µέχρι και σε ορισµένα έντοµα -, απ όπου και εισέρχεται στην διατροφική αλυσίδα των πτηνών. Η Κανθαξανθίνη είναι µία από τις 500 περίπου ουσίες (καροτενοειδή) που υπάρχουν στη φύση, σε διάφορες τροφές (λαχανικά, φρούτα κ.α.) και είναι αυτές που προσδίδουν κάποιο χρωµατισµό στην επιδερµίδα και το υποδόριο λίπος. Το δε σκεύασµα Carophyll Red έχει επικρατήσει στην Ελλάδα να το αποκαλούµε Κόκκινη Καροφύλλη - προφανέστατα µια ελεύθερη µετάφραση της διεθνούς εµπορικής ονοµασίας του προϊόντος. Θα πρέπει να αποσαφηνιστεί εδώ ότι η καροφύλλη δεν είναι υπαρκτή ουσία. εν υπάρχει ούτε σαν λέξη. εν συναντάται πουθενά αλλού εκτός από το λεξιλόγιο των καναρινόφιλων. Στην πραγµατικότητα πρόκειται απλά για µια µίξη συνθετικής Κανθαξανθίνης και γλυκόζης, η οποία κυκλοφορεί στο εµπόριο µε το όνοµα Carophyll, για χρήση στα κοτόπουλα (σηµ. 1) εκτροφής και τους σολοµούς ιχθυοτροφείου!... Να σηµειωθεί εδώ ότι η Κανθαξανθίνη δεν είναι η µόνη ουσία που προσδίδει κόκκινο χρώµα σε όσα πουλιά φέρουν το κόκκινο γονίδιο. Όσοι ασχολούνται µε τα καναρίνια χρώµατος, θα γνωρίζουν ότι ταυτόχρονα µπορεί κανείς να χρησιµοποιεί από κοινού και την Καροτίνη-Β, µιας που ο συνδυασµός αυτών των δύο µπορεί να επιφέρει πιο ελκυστικά αποτελέσµατα. Η µεν µία

4 ουσία προσδίδει στα πουλιά µια απόχρωση κόκκινου της φωτιάς, ενώ η άλλη επιφέρει ένα πιο βαθύ κόκκινο. Συχνά, τα σκευάσµατα του εµπορίου περιέχουν και τα δύο. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Ζήτηµα ίσως και να ανακύπτει όσον αφορά στην υγεία του καναρινιού από την χορήγηση συνθετικής Κανθαξανθίνης. Το θέµα είναι ότι εκτός της υπεραπλουστευµένης παρατήρησης ότι η επεξεργασία κάποιας ουσίας από το συκώτι προφανώς και επιβαρύνει τον οργανισµό του καναρινιού κατά τα άλλα δεν έχει πραγµατοποιηθεί κάποια ουσιαστική έρευνα, µε δηµοσιευµένα αποτελέσµατα, που να αφορούν στις επιπλοκές από την χορήγηση Κανθαξανθίνης στα καναρίνια. ηλαδή, µέχρι σήµερα δεν είναι µετρίσιµες οι όποιες επιπλοκές από την χορήγηση χρωστικών ουσιών στα πουλιά. Εκτιµώ, όµως, ότι υπάρχουν. Άλλωστε, τα µίγµατα συνθετικής Κανθαξανθίνης είναι, στην πλειοψηφία τους, υποπαράγωγα πετροχηµικών προϊόντων. Τέλος, δεν θα ήθελα να καταπιαστώ εδώ µε τα όποια ηθικά διλήµµατα για την χρησιµοποίηση εξωγενών ουσιών για τον χρωµατισµό του καναρινιού. Η Παγκόσµια Οµοσπονδία το επιτρέπει, ο ανταγωνισµός το επιβάλλει, και η προσωπική µας ευχαρίστηση (εάν θέλουµε ένα πραγµατικά κόκκινο καναρίνι) το απαιτεί. Έτσι λοιπόν, η αναζήτηση του έντονα κόκκινου καναρινιού, ολοκληρώθηκε. Σήµερα, είναι πλέον αποδεδειγµένο ότι η γενετική µεταφορά του κόκκινου παράγοντα αποτελεί απλά µια ΠΡΟ ΙΑΘΕΣΗ για κοκκίνισµα του καναρινιού. ηλαδή, αποτελέι απλά την γενετικώς µεταφερόµενη δυνατότητα του πουλιού να δείξει το κόκκινο χρώµα, εάν τραφεί αναλόγως. Η έντονα λαµπερή κόκκινη απόχρωση των καλυτέρων κόκκινων πουλιών είναι ΕΠΙΚΤΗΤΗ, και σχετίζεται άµεσα µε την διατροφή του καναρινιού. Η επίκτητη αυτή επίδειξη του χρώµατος δεν µπορεί να µεταβιβαστεί από τον γονέα στον απόγονο, όση χρωστική ουσία και να καταναλώσει ο γονιός πριν τη γονιµοποίηση του αυγού. Κάτι τέτοιο θα ήταν καθαρός Λαµαρκισµός, µια πρακτική της βιολογίας η οποία έχει επιστηµονικά διαψευσθεί ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα. σηµ. 2 Αποδείκνύεται λοιπόν, ότι µόνο ο συνδυασµός γονιδίων και διατροφής θα µας δώσει τέτοιο κόκκινο καναρίνι το οποίο θα ξεχωρίζει για την εµφάνισή του. Η απορία εάν αρκεί µόνο η γενετική προδιάθεση ή εάν απαιτείται χορήγηση Κανθαξανθίνης (ή και Καροτίνης-Β), είναι πλαστή. Για ένα κόκκινο καναρίνι µε έντονα χρωµατισµένο και λαµπερό πτέρωµα απαιτούνται ΚΑΙ ΤΑ ΥΟ. Γιάννης Κουλέτσης κωδικός εκτροφέα ΑΛΟΠ: AL23 Νοέµβριος 2005 (σηµ. 1) Η αναφορά µου στο προϊόν Red Carophyll της εταιρείας La Roche, γίνεται για πληροφοριακούς και µόνο λόγους, στην προσπάθειά µου να αποτυπωθεί µε ακρίβεια η ιστορική πραγµατικότητα στην εξέλιξη του χόµπυ µας, κι επειδή έκρινα ότι είναι αξιοσηµείωτη η ταυτολόγηση του συγκεκριµένου προϊόντος µε υποτιθέµενη πραγµατική φυσική ουσία. Ουδεµία σχέση έχω ή είχα µε την εταιρεία La Roche, ούτε και µε την µετεξέλιξή της (µέσω εξαγορών & συγχωνεύσεων) σε Hoffman-La Roche και αργότερα σε DSM, και κανένα συµφέρον δεν διατηρώ από την προώθηση των προϊόντων τους. εν µπορώ να προτείνω την χρήση των προϊόντων Roche, παρά µόνο για λόγους τους οποίους ο κάθε αναγνώστης οφείλει να υιοθετήσει από µόνος του. Υπάρχει πληθώρα σκευασµάτων άλλων εταιρειών που διανέµονται ελεύθερα στην Ελλάδα, που περιέχουν Κανθαξανθίνη για τον χρωµατισµό κόκκινων καναρινιών.

5 σηµ. 2 Jean Baptiste Pierre Antoine de Monet le Chevalier de LAMARCK ( ). Με την θεωρία του «περί κληρονοµικότητας των επίκτητων χαρακτηριστικών», η οποία στην πραγµατικότητα πηγάζει από κείµενα του Πλάτωνα, υποστήριζε ότι κάποια χαρακτηριστικά των γονέων (π.χ. η µίµηση φωνών αηδονιού από καναρίνι) ήταν γενετικά µεταφορέµενες στον απόγονο. Η εργασία του Γκρέγορ Μέντελ (Gregor Mendel) διέψευσε σχετικά νωρίς αυτούς τους ισχυρισµούς, όµως κάποιες ιστορικές συγκυρίες, που σηµειώνω παρακάτω, φαίνεται να είχαν εδραιώσει βαθιά στον νου των ανθρώπων ότι κάτι τέτοιο (δηλαδή η µεταφορά επίκτητων χαρακτηριστικών στον απόγονο) είναι πιθανό: α) Η αναγνώριση του έργου του Μέντελ περισσότερο από 40 χρόνια µετά τη συγγραφή του β) η καθυστέρηση του έργου του Κάρολου αρβίνου (Charles Darwin) να γίνει αποδεκτό από τον ακαδηµαϊκό κόσµο, αφού κατηγορούταν ως αιρετικός, καθώς και γ) η εµπειρική παρατήρηση από τους καναρινόφιλους ότι τα καναρίνια µε τις καλές φωνές παρήγαγαν και απογόνους µε αντίστοιχη φωνή, οδήγησαν την επιστηµονική κοινότητα σε οριστική διάψευση της θεωρίας του Λαµάρκ, µόλις τη δεκαετία του Το γεγονός είναι ότι ήδη από το 1880 ο Γερµανός βιολόγος Αύγουστος Βάισµαν (August Weissmann) είχε διαπιστώσει ότι τα αναπαραγωγικά κύτταρα είναι ξεχωριστά και ανεξάρτητα από το σώµα. ηλαδή, κανένα επίκτητο χαρακτηριστικό του γονέα όπως, προς χάρην του άρθρου αυτού, το έντονο κοκκίνισµα που προήλθε από κατανάλωση Κανθαξανθίνης- δεν µπορεί να µεταφερθεί στον απόγονο. ΠΗΓΕΣ: - Birkhead, Tim. A Brand New Bird (Basic Books, 2003) - Cornell Lab of Ornithology. Handbook of Bird Biology (Princeton University Press, 2 η έκδοση, 2004) - εταιρεία Roche, (Hoffman-) Broiler Pigmentation with Carophyll (F. Hoffman-La Roche Ltd, Ελβετία), στο και: -