Ε ε, επία τσαι εγάλεψα την πιο αφράτη Ε ε, τσαι ειπε μου γεια σου μάστρε μου έτον καλόν αρκάτην.

Transcript

1 Εψές επή α έσσω της τζιαί έψηννε καττιμέρκα Τζι είπα της δώσ μου τα μισά τζιαί γύρισεν την βέρκαν Εφίλουν την τζιαί λάλε μου δάκκα με να πονήσω Να τζιήζω πάνω να πονώ να μέν σ αλλησμονήσω Εψές επή α έσσω της πατί πατί τζιαί σφύρουν Τζιαί έππεσα ο σιηλλόστραος μεσ το βουρνί του σιοίρου. Ελισάβετ Σωκράτους Ε ε, τις τσούρες τις αναγιωτές που κάμνουσιν το γάλα, Ε ε, που εχουν νούρον κορτοτόν τσαι θκιο αφκιά μιάλα. Ε ε, επία τσαι εγάλεψα την πιο αφράτη Ε ε, τσαι ειπε μου γεια σου μάστρε μου έτον καλόν αρκάτην. Χρυστάλλα Γεννάρη

2 Φάκα του μια με το ματσίν τζε πίεν το γιατρούι Τζε μεινα μόνος μού εγω με το αστροναυτούι. Γλυκέριος Νικολάου Έ εν, να σουν το τζιύμμαν του γιαλού τζιαί γιω ο άμμος νά μουν, έ εν όπως εν τζιείνα αγκαλιαστά νά μαι τζιαί γιω μητά σου. Έ εν τραούδα συντροφάκι μου να πούμεν που πεντέξι, έ εν να φτάσουμεν τα έκατον να δούμεν ποιος θ αντέξει. Έ εν τζιαντά να πεί να στολιστεί τζιαί να σφυχτοκολανιαστεί να βάλει τα καλά της, έ εν μοιάζει με την Αγιά Σοφκιάν τζιαί τα καμπαναρκά της. Εεε, α-πή'ησα του ποταμού και πάτησα ρικτάρι εεε και είπαν μου πως εφίλησα την κόρη του μουχτάρη Εεε τούτα τα λόγια που λαλείς με' μου τα λαλείς σ' εμένα, γιατί τζείνος που σου τα 'μαθε εν μάθητής-μου εμένα Εεε λαλούν πως είναι δάσκαλοι τζαι φκάλαν τα σκολεία, πιλέ-μου 'εν θα ξέρουν να κρατούν, λαλώ, την κιμωλία Ε πάω να πάω τζαι εν πάω, στέκω τζαι καρτερώ την, πέρκι την στεί' η μάνα της στην έκκλησιάν τζαι δώ'την

3 Εννα σας γράφω κάμποσα, τσιαττισματα της ώρας, να τα θκιεβάζετε τζιε σεις να προσκολιέστε τζιόλας Σοφία Περικλέους Εψές εχόρουν όρoμα πως ήμουν στο Καρπάσι τζ αντίκρισα τον κήπο μου και εχτύπου παν στο στήθος μου και κόντεψε να σπάσει Έκλαια και αναστέναζα για τη δική μου σόρτα, ενέφανε μια μουζουρού τζιαι στάθη παν στη πόρτα Ώρα καλή σου ξένη μου τζιαι γεια σου και χαρά σου, ίντα που θες και τρέχουσιν βρύση τα δάκρυα σου;... Λουκία Ιερωνύμου Τραούδα συντροφάκι μου τα δκυό να τραουδούμεν, να φτάσουμε τα εκατό για τζείνες π`αγαπούμεν. Τρία τζιαί τέσσερα εφτά, εφτά τζιαί τρία δέκα, καλή ώρα του αγάπησε Παφίτισσα γυναίκα. Έλεισαν οι ποϊνες μου τζι` έμειναν τα καλάμια, τζιαί μέναν η αγάπη μου εν που την Λακατάμια. Αγάπες έκαμα πολλές, έχω τζιαι μια στην Κρίτου, έχω τζιέ μια στο Νιο Χώρκον τζιέ τρεις στην Αντρολύκου, μα `χω τζιαί μια Προδρομιτού που μ αγαπά περίτου.

4 Της Λακατάμιας το καμπαναρκόν το μεσομέριν σιάζει, κατίσιη του που τη φιλά τζιαι που τη ξεκουμπιάζει. Πότε `ννα πάμε μάνα μου τζιει στα βουνά τ`ακάμα, να σκοτεινιάσουν τα βουνά να ππέσουμεν αντάμα. Εγιώ έρεσα που το στενό της τζιαι έψηνε πουρκούρι, τζι` είπα της δώσμου νακκουρίν τζι` είπε μου έσιει αγγούριν. Ενύχτωσε τζιε σήμερα πάει τζιαι τούτη μέρα, τζιαι εν είδα την αγάπη μου που θώρουν κάθε μέρα. Κωνσταντίνος Φραγκέσκου Τρια τζαι τεσσερα εφτα, εφτα τζαι τρια δεκα, καλλι ωρα του π αγαπησε Παφιτισσα γεναικα. Ενυχτωσε τζια σημερα παει τζαι τουτη μερα, Τζαι εν ειδα την αγαπη μου που θωρουν κάθε μερα. Αθηνά Νταντίδου Ρε φίλε μου που νόμισες, πως ξέρεις τζαι τσατίζεις, μοιάζει με μιαν αρκό καττα, που μόνο νιαουρίζει Εεε αρκές του 47 μέσα η-στον Γεννάρη, μια νύχταν σειμονιάτιτζην που εν εισιεν φεγγάρι, έλαχεν μου να γεννηθώ λαλώ-το με καμάρι, στην επαρχία Λάρνακας στο Τζίτην το χωρκό μου, τζείνο το πλιθαρόχτιστο το πατρογονικό μου, τρακόσσια πόθκια που τσιαμέ ακόμα και πιο λί ο, βρίσκεται η Αγγελόχτιστη τζαι δίπλα το σχολείο

5 Εεε τούτα τα λόγια που λαλείς με μου τα λαλείς εμένα, γιατί τζείνος που σου τα μαθε εν μάθητής-μου εμένα Εεε εν να αγοράσω μηχανή, να αλέσει τις πατάτες, Εεε να φκάλει αλεύρι χάσικον να τρων οι μαυρομμάτες Εεε λαλούν πως είναι δάσκαλοι τζαι φκάλαν τα σκολεία, πιλέ-μου εν θα ξέρουν να κρατούν, λαλώ, την κιμωλία Ε πάω να πάω τζαι εν πάω, στέκω τζαι καρτερώ την, πέρκι να την στεί η μάνα της στην έκκλησιάν τζαι δώ την Επή α έσσω της τζαι καμνεν καριδακι τζ είπα της δω μου να κουριν λαλει μου πια ε πιατακι Τριαντα δκυο φουρνιες ψουμι εφουρνιζε μια ρουσα, τζαι βουρουντιν μες την αυλη για να μου δωκει ενα φιλι τζ αϊκεν τα τζαι κρουσαν Έρκουμε μέσα στο σκολειόν τζαι μουρμουρούν μου ουλοί, Τζαι γω διώ τους μια ππουνια τζαι πέφτουν κάτω ούλοι. Ιωάννης Κάπονας