Στην αρχική μέθοδο διευθυνσιοδότησης (ταξική classful) κάθε διεύθυνση IP είχε μία από τις πρώτες μορφές που φαίνονται στην Εικόνα1.

Transcript

1 Εργαστήριο 3 ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΤΜΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑ: ΔΙΚΤΥΑ Η/Υ Διευθυνσιοδότηση Μοντέλα Διευθυνσιοδότησης και Καθορισμός Διευθύνσεων Στόχος Στόχος σε αυτό το εργαστήριο είναι η εξοικείωση με τις τεχνικές διευθυνσιοδότησης. Συγκεκριμένα θα αναλυθούν το ταξικό μοντέλο διευθυνσιοδότησης και η επέκτασή του και στη συνέχεια θα μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνει χώρα η διευθυνσιοδότηση στο OPNET. Περίληψη Α. Το αρχικό ταξικό μοντέλο διευθυνσιοδότησης Ένα σύστημα επικοινωνίας θεωρείται ότι παρέχει υπηρεσία καθολικής επικοινωνίας όταν επιτρέπει σε έναν υπολογιστή υπηρεσίας να επικοινωνεί με οποιονδήποτε άλλον υπολογιστή. Για τον χαρακτηρισμό ενός συστήματος ως καθολικό απαιτείται μια παγκοσμίως αποδεκτή μέθοδος αναγνώρισης των υπολογιστών που είναι συνδεδεμένοι σε αυτό. Αναφορικά με το Διαδίκτυο κάθε υπολογιστής που είναι συνδεδεμένος διαθέτει ένα γενικό 32-μπιτο αναγνωριστικό, που αποτελεί την (μοναδική) διεύθυνσή του. Κάθε διεύθυνση μπορεί να οριστεί ως ένα ζεύγος (netid, hostid) όπου το netid αναφέρεται στο δίκτυο και το hostid σε κάποιον υπολογιστή του δικτύου αυτού. Οι διευθύνσεις γράφονται ως τέσσερις δεκαδικοί ακέραιοι με τελείες ανάμεσα τους. Για παράδειγμα η παρακάτω 32-μπιτη διεύθυνση δικτύου: γράφεται ως εξής: Στην αρχική μέθοδο διευθυνσιοδότησης (ταξική classful) κάθε διεύθυνση IP είχε μία από τις πρώτες μορφές που φαίνονται στην Εικόνα1. Class First octet in binary Range of first octet Network ID Host ID Number of networks Number of addresses A 0XXXXXXX a b.c.d 2 7 = = B 10XXXXXX a.b c.d 2 14 = = C 110XXXXX a.b.c d 2 21 = = Εικόνα1. Οι βασικές μορφές διευθύνσεων στην αρχική μέθοδο ταξικής διευθυνσιοδότησης

2 Οι διευθύνσεις της τάξης Α αφιερώνουν 7 ψηφία στο netid και 24 ψηφία στο hostid. Χρησιμοποιούνται για δίκτυα με περισσότερους από 2 16 (δηλαδή 65536) υπολογιστές. Οι διευθύνσεις της τάξης Β χρησιμοποιούνται για δίκτυα μεσαίου μεγέθους με αριθμό υπολογιστών που κυμαίνεται μεταξύ 2 8 (δηλαδή 256) και Αφιερώνουν 14 ψηφία στο netid και 16 ψηφία στο hostid. Τέλος, οι διευθύνσεις της τάξης C, που χρησιμοποιούνται για δίκτυα με λιγότερους από 256 υπολογιστές, αφιερώνουν 21 ψηφία στο netid και μόλις 8 ψηφία στο hostid. Αναφέρθηκε προηγούμενα ότι κάθε υπολογιστής που είναι συνδεδεμένος σε ένα Διαδίκτυο διαθέτει μία μοναδική διεύθυνση IP. Τι συμβαίνει όμως με τους υπολογιστές (ή τις δικτυακές συσκευές) που διαθέτουν δύο ή περισσότερες φυσικές συνδέσεις σε ένα Διαδίκτυο; Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτούνται πολλαπλές διευθύνσεις IP. Κάθε διεύθυνση αντιστοιχεί σε μία από τις συνδέσεις δικτύου. Συνεπώς, οι διευθύνσεις IP δεν προσδιορίζουν έναν συγκεκριμένο υπολογιστή, αλλά μία σύνδεση σε ένα δίκτυο. Για παράδειγμα, ένας δρομολογητής που συνδέεται σε n δίκτυα έχει n διακριτές διευθύνσεις, μία για κάθε δικτυακή σύνδεση. Οι διευθύνσεις δικτύου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναφορά τόσο σε δίκτυα όσο και σε συγκεκριμένους υπολογιστές. Ορίζεται ότι η διεύθυνση που έχει όλα τα ψηφία του hostid ίσα με 0 αναφέρεται σε ολόκληρο το δίκτυο. Επίσης, όποια διεύθυνση διαθέτει hostid που αποτελείται μόνο από 1 (255 σε δεκαδική μορφή) είναι αφιερωμένη στην κατευθυνόμενη εκπομπή (directed broadcast). Σύμφωνα με την εκπομπή ένα αντίγραφο του πακέτου αποστολής μεταφέρεται από τον υπολογιστή αποστολέα μέσω των διασυνδέσεων του στο δίκτυο προορισμού. Στη συνέχεια, το πακέτο αποστέλλεται σε όλους τους υπολογιστές αυτού του δικτύου. Μια άλλη μορφή διεύθυνσης εκπομπής, η ονομαζόμενη διεύθυνση περιορισμένης εκπομπής (limited broadcast address) ή διεύθυνση εκπομπής τοπικού δικτύου (local network broadcast address) παρέχει μια διεύθυνση εκπομπής τοπικά, χωρίς να χρησιμοποιείται η διεύθυνση IP του τοπικού δικτύου. Η διεύθυνση αυτή σχηματίζεται με συνεχή 1 ( σε δεκαδική μορφή) και χρησιμοποιείται ως μέρος της διαδικασίας εκκίνησης ενός υπολογιστή που μόλις έχει συνδεθεί σε κάποιο δίκτυο. Ενώ το πεδίο με συνεχόμενα δυαδικά 1 σημαίνει όλα το πεδίο με συνεχόμενα 0 σημαίνει αυτό/αυτός. Μία IP διεύθυνση με hostid 0 αναφέρεται σε αυτόν τον υπολογιστή, ενώ μια διεύθυνση με netid 0 αναφέρεται σε αυτό το δίκτυο. Η χρησιμότητα αυτής της θεώρησης έγκειται στο γεγονός ότι το 0 χρησιμοποιείται από τους υπολογιστές που δεν γνωρίζουν ακόμη την διεύθυνση IP που τους έχει αποδοθεί και χρησιμοποιούν ως 0 το πεδίο netid για την αναφορά σε αυτό το δίκτυο. Το πρόθεμα δικτύου , το οποίο είναι μια τιμή από την τάξη Α, χρησιμοποιείται για ανατροφοδότηση (loopback) και προορίζεται για χρήση στις δοκιμές του TCP/IP για την επικοινωνία μεταξύ διεργασιών στον τοπικό υπολογιστή. Όταν ένα πρόγραμμα χρησιμοποιεί τη διεύθυνση ανατροφοδότησης ως προορισμό, το λογισμικό πρωτοκόλλου του υπολογιστή επεξεργάζεται τα δεδομένα χωρίς να στέλνει τα πακέτα μέσω κάποιου δικτύου. Β. Επεκτάσεις αταξικών διευθύνσεων και διευθύνσεων υποδικτύων Το αρχικό ταξικό μοντέλο διευθυνσιοδότησης παρουσιάζει μία σημαντική αδυναμία. Η μεγάλη ανάπτυξη των υπολογιστικών συστημάτων οδήγησε σε ένα τεράστιο πλήθος δικτύων μικρού μεγέθους που επιβαρύνει το Διαδίκτυο, αφού απαιτούνται τεράστιες προσπάθειες για τη διαχείριση των διευθύνσεων των δικτύων, οι πίνακες δρομολόγησης είναι εξαιρετικά μεγάλοι και ο χώρος διευθύνσεων τείνει να εξαντληθεί. Το ερώτημα που προέκυψε ήταν πως θα μπορούσε να περιοριστεί ο αριθμός των διευθύνσεων που έχουν ήδη χορηγηθεί προς χρήση, ειδικά εκείνων της τάξης Β, χωρίς να εγκαταλειφθεί το 32μπιτο μοντέλο διευθυνσιοδότησης. Ο τρόπος ήταν η αποφυγή εκχώρησης προθεμάτων, χρησιμοποιώντας κοινό πρόθεμα σε πολλά (διαφορετικά) φυσικά δίκτυα. Η τεχνική αυτή ονομάζεται διευθυνσιοδότηση υποδικτύων (subnet addressing) ή υποδικτύωση (subnetting). Η υποδικτύωση αποτελεί πλέον αναπόσπαστο μέρος της διευθυνσιοδότησης IP και έχει προτυποποιηθεί. Στην Εικόνα2 εικονίζεται ένα δίκτυο κατηγορίας Β. Σύμφωνα με το μοντέλο διευθυνσιοδότησης το συγκεκριμένο δίκτυο ( ) μπορεί να 2

3 εξυπηρετήσει 256 υπολογιστές. Είναι σαφές ότι ένας δρομολογητής είναι αδύνατο να εξυπηρετήσει έναν τέτοιο αριθμό από τερματικά. Επίσης, είναι πρακτικά δύσκολα να συνδεθούν 256 υπολογιστές μαζί σε ένα φυσικό δίκτυο, με αποτέλεσμα με τη χρήση ενός Β δικτύου να υπάρχει σπατάλη στον αριθμό των διαθέσιμων διευθύνσεων IP. Εικόνα2. Ένα παράδειγμα χρήσης ενός δικτύου κατηγορίας Β. Μία λύση για την εξοικονόμηση διευθύνσεων είναι η διαίρεση του δικτύου σε πολλαπλά υποδίκτυα. Η Εικόνα3 δείχνει τον διαχωρισμό του δικτύου σε δύο υποδίκτυα, το και το , όπου το πρώτο εξυπηρετεί τις ανάγκες του τμήματος Marketing και το δεύτερο τις ανάγκες του οικονομικού τμήματος. Εικόνα2. Διαχωρισμός του δικτύου Β σε δύο υποδίκτυα. Παρατηρήστε ότι πλέον ο δρομολογητής χρησιμοποιεί δύο συνδέσεις (την και την ) για την εξυπηρέτηση των αναγκών των δύο υποδικτύων. Επίσης, παρατηρήστε ότι πλέον η αρίθμηση των υπολογιστών δεν είναι συνεχόμενη (π.χ , , ). Ωστόσο, αυτό δεν επηρεάζει την διεύθυνση του δρομολογητή, αφού η εισερχόμενη κίνηση καταφθάνει και πάλι στο δίκτυο Αυτό που αλλάζει είναι η μετάφραση των διευθύνσεων εσωτερικά στα δύο φυσικά δίκτυα, επιτρέποντας το διαχωρισμό της κίνησης στο υποδίκτυο και στο υποδίκτυο Ο δρομολογητής γνωρίζει πλέον ότι οι δύο πρώτες οκτάδες της αρχικής διεύθυνσης καθορίζουν το netid, η επόμενη οκτάδα καθορίζει το υποδίκτυο (ή subnetid) και η τελευταία οκτάδα καθορίζει το hostid. Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι η 32-μπιτη διεύθυνση IP έχει ένα τμήμα Διαδικτύου και ένα τμήμα τοπικό. Το τμήμα Διαδικτύου προσδιορίζει μία τοποθεσία,,πιθανόν με πολλά φυσικά δίκτυα, ενώ το τοπικό τμήμα προσδιορίζει ένα φυσικό δίκτυο αλλά και έναν υπολογιστή στην τοποθεσία αυτή. Το αποτέλεσμα είναι μια μορφή ιεραρχικής διευθυνσιοδότησης που οδηγεί σε αντίστοιχη ιεραρχική δρομολόγηση. Το ανώτατο επίπεδο της 3

4 ιεραρχίας δρομολόγησης (δηλαδή οι αυτόνομες δικτυακές οντότητες στο Διαδίκτυο) χρησιμοποιεί τις πρώτες δύο οκτάδες κατά την δρομολόγηση,,ενώ το επόμενο επίπεδο (δηλαδή η τοποθεσία) χρησιμοποιεί μία επιπλέον οκτάδα. Τέλος, το κατώτατο επίπεδο (δηλαδή η παράδοση μέσω ενός φυσικού δικτύου) χρησιμοποιεί ολόκληρη τη διεύθυνση. Η τεχνική της υποδικτύωσης κάνει εύκολη τη διευθέτηση υποδικτύων είτε σταθερού είτε μεταβλητού μήκους. Το πρότυπο ορίζει ότι μια 32-μπιτη μάσκα χρησιμοποιείται για να καθορίσει τη διαίρεση. Επομένως, μια τοποθεσία που χρησιμοποιεί διευθυνσιοδότηση υποδικτύων πρέπει να επιλέξει μια 32-μπιτη μάσκα υποδικτύου (subnet mask) για κάθε δίκτυο. Τα ψηφία της μάσκας λαμβάνουν την δυαδική τιμή 1 αν το ψηφίο της διεύθυνσης IP αποτελεί πρόθεμα υποδικτύου και την τιμή 0 αν το ψηφίο αποτελεί αναγνωριστικό υπολογιστή. Για παράδειγμα η 32-μπιτη μάσκα υποδικτύου: ορίζει ότι οι τρεις πρώτες οκτάδες προσδιορίζουν το δίκτυο και η τέταρτη έναν υπολογιστή του δικτύου αυτού. Ας εξετάσουμε ένα παράδειγμα ακόμη. Θεωρήστε το δίκτυο , το οποίο σε δυαδική μορφή εκφράζεται ως εξής: Τα τρία πιο αριστερά ψηφία είναι 110, που σημαίνει ότι το δίκτυο ανήκει στην κατηγορία C. Άρα οι τρεις πρώτες οκάδες προσδιορίζουν το netid και η τέταρτη το hostid. Για να καθορίσουμε την μάσκα υποδικτύου θα πρέπει να θέσουμε 1 στα ψηφία που δηλώνουν δίκτυο και 0 στα ψηφία που δηλώνουν υπολογιστή. Συνεπώς έχουμε: Η παραπάνω μάσκα υποδικτύου μεταφράζεται στην σε δεκαδική μορφή. Αντίστοιχα το δίκτυο θα έχει την μάσκα Για την εξακρίβωση του δικτύου στο οποίο ανήκει μία διεύθυνση IP χρησιμοποιείται η λογική πράξη AND σε επίπεδο bit. Για παράδειγμα για να εξακριβώσουμε σε ποιο δίκτυο ανήκει η διεύθυνση IP με μάσκα υποδικτύου εκτελούμε την πράξη AND στις δυαδικές μορφές των διευθύνσεων: ( ) ( ) ========================================================================= ( ) Ας μελετήσουμε τώρα το αντίστροφο παράδειγμα. Έστω ότι διαθέτουμε ένα δίκτυο τύπου C ( ) και θέλουμε το διαχωρίσουμε σε δύο υποδίκτυα. Το δίκτυο C έχει μάσκα Για να δημιουργήσουμε τα υποδίκτυα θα πρέπει πρώτα να κατασκευάσουμε τις μάσκες υποδικτύου. Παρατηρώντας την μάσκα του δικτύου σε δυαδική μορφή παρατηρούμε ότι για την αύξηση των υποδικτύων θα πρέπει να προσθέσουμε 1 στην θέση των 0: ( ) Εάν προσθέσουμε 1 στο πρώτο ψηφίο της τέταρτης οκτάδας τότε η μάσκα γίνεται: ( ) Χρησιμοποιώντας την κοινή μάσκα δημιουργούμε δύο υποδίκτυα, το και το Για να ελέγχουμε σε ποιο υποδίκτυο ανήκουν οι IP

5 διευθύνσεις των πακέτων θα πρέπει να εκτελούμε πράξη AND. Για παράδειγμα ένα πακέτο με IP διεύθυνση ανήκει στο υποδίκτυο , αφού: ( ) ( ) ========================================================================= ( ) Αντίστοιχα, το πακέτο με IP διεύθυνση ανήκει στο υποδίκτυο διότι: ( ) ( ) ========================================================================= ( ) Διαδικασία 1. Δημιουργία νέου project 1. Ανοίξτε το OPNET IT Guru Academic Edition Επιλέξτε New από το μενού File. 2. Επιλέξτε Project και πατήστε ΟΚ Ονομάστε το project <τα αρχικά σας (στα αγγλικά)>_subnetting (π.χ. dp_subnetting αν το ονοματεπωνυμό σας είναι Δημήτρης Παπαδόπουλος). Ονομάστε το σενάριο Auto_One_Router και πατήστε ΟΚ. 3. Στο πλαίσιο διαλόγου Startup Wizard: Initial Topology, επιλέξτε Create Empty Scenario πατήστε Next επιλέξτε Campus από την λίστα Network Scale πατήστε Next τρείς φορές πατήστε ΟΚ. 2. Δημιουργία και Διαμόρφωση δικτύου Αρχικοποίηση Δικτύου 1. Το πλαίσιο Object Palette πρέπει να βρίσκεται μπροστά από το παράθυρο του project. Εάν πλαίσιο Object Palette δεν είναι ορατό, μπορείτε να το ανοίξετε επιλέγοντας. Βεβαιωθείτε ότι στο pull-down μενού του πλαισίου Object Palette είναι επιλεγμένο το internet_toolbox. 2. Προσθέστε στον χώρο του project ένα αντικείμενο ethernet4_slip8_gtwy (δρομολογητής) και δύο αντικείμενα 100BaseT_LAN. a. Για να προσθέσετε ένα αντικείμενο από την παλέτα, κάντε κλικ στο εικονίδιό του στην παλέτα μετακινήστε το ποντίκι σας στον χώρο εργασίας (workspace) πατήστε αριστερό κλικ για να τοποθετήσετε το αντικείμενο. Πατήστε δεξί-κλικ όταν τελειώσετε. i. Χρησιμοποιήστε τις αμφίδρομες συνδέσεις τύπου 100BaseT για να συνδέσετε τα αντικείμενα που μόλις προσθέσατε. Επίσης μετονομάστε τα αντικείμενα όπως φαίνεται όπως στο ακόλουθο σχήμα. (Για να μετονομάσετε ένα αντικείμενο κάντε δεξί-κλικ στον κόμβο Set Name). 5

6 Αποθηκεύστε το project. 3. Διαμόρφωση των παραμέτρων προσομοίωσης Στην συνέχεια θέλουμε να καθορίσουμε τις παραμέτρους της προσομοίωσης: 1. Κάντε κλικ στο κουμπί Configure/Run Simulation 2. Θέστε την διάρκεια στα 10 λεπτά. 3. Πατήστε στο Global Attributes tab και αλλάξτε το ακόλουθο χαρακτηριστικό: a. IP Interface Addressing Mode = Auto Addressed/Export. Με την επιλογή αυτή μας δίνεται η δυνατότητα να εξάγουμε τις διευθύνσεις IP σε εξωτερικό αρχείο μετά το πέρας της προσομοίωσης. 4. Πατήστε OK. Στη συνέχεια θα εκτελέσουμε την προσομοίωση : 1. Κάντε κλικ στο κουμπί Configure/Run Simulation 2. Θέστε την διάρκεια στα 10 λεπτά. 3. Εκτελέστε την προσομοίωση. 4. Ανάκτηση των διευθύνσεων IP 6

7 Για την εξαγωγή των διευθύνσεων IP θέσαμε το καθολικό χαρακτηριστικό IP Interface Addressing Mode ίσο με Auto Addressed/Export για να εξαχθούν οι πληροφορίες σε ένα αρχείο. Για να το προσπελάσετε: 1. Από το μενού File επιλέξτε Model Files Refresh Model Directories. Με την επιλογή αυτή το OPNET IT Guru αναζητά τους υποκαταλόγους των μοντέλων και ενημερώνει τις λίστες των αρχείων του. 2. Από το μενού File επιλέξτε Open από το drop-down μενού επιλέξτε Generic Data File Επιλέξτε το αρχείο <αρχικά_σας>_subnetting-auto_one_router. 3. Πατήστε OK. 5. Αντιγραφή του σεναρίου Στη συνέχεια θα επεκτείνουμε το σενάριο που δημιουργήσαμε προσθέτοντας έναν ακόμη δρομολογητή και δύο LANs. 1. Δημιουργήστε ένα νέο σενάριο επιλέγοντας Duplicate Scenario από το μενού Scenarios και δώστε του το όνομα Auto_Two_Routers Πατήστε ΟΚ. 2. Προσθέστε έναν ακόμη Router (ονομάστε τον Router2) και δύο ακόμη αντικείμενα 100BaseT_LAN (ονομάστε τα LAN3 και LAN4). 3. Συνδέστε τους δύο δρομολογητές με ένα καλώδιο τύπου PPP_DS3 και τα δύο LANs με τον Router2 χρησιμοποιώντας καλώδιο 100BaseT. 4. Κλείστε την παλέτα αντικειμένων. Το σενάριο Auto_Two_Routers θα πρέπει να μοιάζει με το ακόλουθο σχήμα: Αποθηκεύστε το project και εκτελέστε την προσομοίωση 6. Ανάκτηση των διευθύνσεων IP Ανακτήστε και πάλι τις διευθύνσεις IP του δικτύου ως εξής: 7

8 1. Από το μενού File επιλέξτε Model Files Refresh Model Directories. 2. Από το μενού File επιλέξτε Open από το drop-down μενού επιλέξτε Generic Data File Επιλέξτε το αρχείο <αρχικά_σας>_subnetting-auto_two_routers. 3. Πατήστε OK. 7. Αντιγραφή του σεναρίου Στη συνέχεια θα επεκτείνουμε το σενάριο που δημιουργήσαμε προσθέτοντας έναν ακόμη δρομολογητή και ένα LAN, θέτοντας χειροκίνητα IP διευθύνσεις. 1. Δημιουργήστε ένα νέο σενάριο επιλέγοντας Duplicate Scenario από το μενού Scenarios και δώστε του το όνομα Manual_Three_Routers Πατήστε ΟΚ. 2. Προσθέστε έναν ακόμη Router (ονομάστε τον Router3) και ένα ακόμη αντικείμενο 100BaseT_LAN (ονομάστε το LAN5). 3. Συνδέστε τον νέο δρομολογητή με τους δύο δρομολογητές με ένα καλώδιο τύπου PPP_DS3 4. Κλείστε την παλέτα αντικειμένων. Το σενάριο Manual_Three_Routers θα πρέπει να μοιάζει με το ακόλουθο σχήμα: Στη συνέχεια θα εισάγουμε χειροκίνητα IP διευθύνσεις στον δρομολογητή Router3 και στο LAN Πατήστε δεξί κλικ στον Router3. 2. Επιλέξτε Edit Attributes και μετά ανοίξτε την ιεραρχία IP Routing Parameters. 3. Επεκτείνετε το loopback interfaces και εισάγετε στο address την διεύθυνση και μάσκα υποδικτύου Πατήστε OK 5. Πατήστε δεξί κλικ στο LAN5. 6. Επιλέξτε Edit Attributes και μετά ανοίξτε την ιεραρχία IP Host Parameters Interface Information. 7. Εισάγετε στο address την διεύθυνση και μάσκα υποδικτύου Πατήστε OK

9 Αποθηκεύστε το project και εκτελέστε την προσομοίωση 8. Ανάκτηση των διευθύνσεων IP Ανακτήστε και πάλι τις διευθύνσεις IP του δικτύου ως εξής: 1. Από το μενού File επιλέξτε Model Files Refresh Model Directories. 2. Από το μενού File επιλέξτε Open από το drop-down μενού επιλέξτε Generic Data File Επιλέξτε το αρχείο <αρχικά_σας>_subnetting- Manual_Three_Routers. 3. Πατήστε OK. 9

10 Εργαστήριο 3 ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΤΜΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑ: ΔΙΚΤΥΑ Η/Υ Ονοματεπώνυμο: Ημερομηνία: Τμήμα: Ερώτηση 1 Διευθυνσιοδότηση στο σενάριο Auto_One_Router Σχεδιάστε την τοπολογία του σεναρίου Auto_One_Router και καταγράψτε για κάθε δικτυακή διασύνδεση την διεύθυνση IP. Επίσης κυκλώστε κάθε διαφορετικό δίκτυο. Πόσους υπολογιστές μπορεί να διασυνδέσει ο τύπος της IP διεύθυνσης που το OPNET επέλεξε για το δίκτυο; Ερώτηση 2 Διευθυνσιοδότηση στο σενάριο Auto_Two_Routers Σχεδιάστε την τοπολογία του σεναρίου Auto_Two_Routers και καταγράψτε για κάθε δικτυακή διασύνδεση την διεύθυνση IP. Επίσης κυκλώστε κάθε διαφορετικό δίκτυο. Τι τύπου διεύθυνση λαμβάνει ο Router2; Ποιες είναι οι διευθύνσεις ανατροφοδότησης για κάθε δρομολογητή; 10

11 Ερώτηση 3 Διευθυνσιοδότηση στο σενάριο Manual_Three_Routers Σχεδιάστε την τοπολογία του σεναρίου Manual_Three_Routers και καταγράψτε για κάθε δικτυακή διασύνδεση την διεύθυνση IP. Επίσης κυκλώστε κάθε διαφορετικό δίκτυο. Πόσους υπολογιστές μπορούν να διασυνδέσει η μάσκα υποδικτύου των Router3 και LAN5; Ερώτηση 4 Υποδικτύωση στο σενάριο Manual_Three_Routers Στο σενάριο Manual_Three_Routers επιθυμούμε να διαχωρίσουμε το δίκτυο σε τρία υποδίκτυα, χρησιμοποιώντας μία IP κλάσης C ( ) και τη μάσκα υποδικτύου Πόσα υποδίκτυα μας επιτρέπει αυτή η μάσκα να δημιουργήσουμε; Εισάγετε τις κατάλληλες διευθύνσεις IP ώστε το δίκτυο να χωριστεί σε 3 υποδίκτυα: 11