ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ

Transcript

1 37 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ Κίµων Χατζηµπίρος Φυσικός, Οικολόγος Επίκ. Καθηγητής ΕΜΠ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ύο διεθνώς παραδεκτές αρχές : η πρόληψη είναι προτιµότερη από την επανόρθωση ο ρυπαίνων πληρώνει Η περιβαλλοντική πολιτική περιλαµβάνει τους ακόλουθους τοµείς που αλληλοσυµπληρώνονται : έρευνα, τεκµηρίωση, εκπαίδευση, ευαισθητοποίηση θεσµοί, νοµοθεσία καταγραφή, παρακολούθηση, καταπολέµηση της υποβάθµισης οικονοµική δράση, ένταξη στις άλλες πολιτικές Μέθοδοι προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος κήρυξη προστατευµένων περιοχών ή περιοχών ελεγχόµενης ανάπτυξης ρύθµιση δραστηριοτήτων (περιορισµοί θήρας, αλιείας, βόσκησης, δόµησης κλπ.) προληπτικός έλεγχος αναπτυξιακών δραστηριοτήτων (χωροθέτηση, µελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, έγκριση περιβαλλοντικών όρων) ΜΕΘΟ ΟΛΟΓΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ Η εκτίµηση επιπτώσεων, µε την ευρεία έννοια, είναι η περιγραφή και αξιολόγηση των σηµαντικών συνεπειών ενός έργου, ειδικά των οικολογικών, αισθητικών, κοινωνικών, πολιτιστικών, οικονοµικών. Οι επιπτώσεις µπορεί να είναι βραχυπρόθεσµες ή µακροπρόθεσµες, άµεσες ή έµµεσες, επανορθώσιµες ή µη. Με µια στενότερη χωροταξική-περιβαλλοντική έννοια, Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.) είναι η προσπάθεια ένταξης σηµαντικών έργων στο χώρο. Από οικονοµική άποψη, η Μ.Π.Ε. είναι προσπάθεια εσωτερίκευσης του εξωτερικού κόστους ενός έργου. Η µελέτη του εξωτερικού κόστους έχει νόηµα προπάντων για τις επιπτώσεις στα δηµόσια αγαθά, ανάµεσα στα οποία σηµαντική θέση κατέχει το περιβάλλον. Σε αντίθεση µε τα δηµόσια, η υπεράσπιση των ιδιωτικών αγαθών στηρίζεται στο ενδιαφέρον των ιδιοκτητών τους, απ αυτό δε ξεκινά η άποψη που υποστηρίζει την ιδιωτικοποίηση του περιβάλλοντος ως αποτελεσµατικό µέσο προστασίας του.

2 38 Οι Μ.Π.Ε. στηρίζονται σε πολλές διαφορετικές επιστήµες και απαιτούν διεπιστηµονική προσέγγιση. Η ουσία τους δεν συνίσταται τόσο στην χρήση νέων τεχνικών µελέτης του περιβάλλοντος, όσο στην προσπάθεια σύνθεσης διαφορετικών στοιχείων και ένταξή τους στις διαδικασίες αποφάσεων. Βασικό αντικείµενο των Μ.Π.Ε. δεν είναι τόσο η περιγραφή και ανάλυση του υπάρχοντος περιβάλλοντος, όσο η πρόβλεψη της εξέλιξής του στο µέλλον, κάτω από την επίδραση του έργου. Η µεγάλη δυσκολία της πρόβλεψης οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, όπως η ανεπάρκεια των στοιχείων, η πολυπλοκότητα του περιβάλλοντος. κλπ. Για την εκτίµηση του κινδύνου δυσµενούς αλλαγής του περιβάλλοντος πρέπει να λαµβάνεται υπόψη όχι µόνο η επίδραση του έργου πάνω στην αρχική κατάσταση του περιβάλλοντος αλλά επίσης και η φυσιολογική εξέλιξη της αρχικής κατάστασης. Ετσι η τελική κατάσταση αποτελεί συνδυασµό της τελικής φυσικής κατάστασης και της αλλαγής που επήλθε από την επίδραση του έργου. Η Μ.Π.Ε. είναι απαραίτητη όταν το έργο εχει σηµαντικές επιπτώσεις δηλαδή όταν ο οικολογικός κίνδυνος δεν είναι αµελητέος. Θεωρητικά ο οικολογικός κίνδυνος αποτελεί γινόµενο της ευαισθησίας του περιβάλλοντος επί την αύξηση της πίεσης στο περιβάλλον η οποία θα προέλθει από το έργο. Η περιγραφή και εκτίµηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων µπορεί να βασιστεί είτε στην ολοκληρωµένη ανάλυση του συγκεκριµένου περιβάλλοντος είτε στη συστηµατική αναζήτηση όλων των πιθανών επιπτώσεων του έργου. Ανάµεσα στις πολυάριθµες µεθόδους που έχουν αναπτυχθεί προς τη µια ή την άλλη κατεύθυνση, είναι χρήσιµο να διακρίνουµε τις ακόλουθες : Οι συναντήσεις εµπειρογνωµόνων. Εξετάζονται µόνο ορισµένοι τύποι επιπτώσεων που εξαρτώνται από το είδος των εµπειρογνωµόνων. Οι προδιαγραφές της µελέτης είναι συνήθως αρκετά ασαφείς και ο συντονισµός αδύναµος. Ωστόσο οι πραγµατικά σηµαντικές επιπτώσεις εκτιµώνται κατά κανόνα ικανοποιητικά. Οι κατάλογοι ερωτήσεων. Ο µελετητής υποχρεούται να απαντήσει σ ένα κατάλογο ερωτήσεων που εξαντλούν τις σηµαντικές επιπτώσεις, και ο οποίος έχει προετοιµαστεί από τις διοικητικές υπηρεσίες για κάθε τύπο έργου. Οι ερωτήσεις συνήθως είναι ποιοτικές, σε σχέση µε τους τοµείς και τις επιδράσεις που πρέπει να εξεταστούν. Μπορούν επίσης να είναι ποσοτικές, αποτελώντας τυποποιηµένα υποδείγµατα εκτίµησης επιπτώσεων. Ωστόσο οι σχέσεις αιτίας-αποτελέσµατος για το συγκεκριµένο έργο δεν αναδεικνύονται. Η µέθοδος είναι χρήσιµη κυρίως για γρήγορες προµελέτες επιπτώσεων. Οι πίνακες (µητρώα). Πρόκειται για µέθοδο που µπορεί να χρησιµοποιηθεί σε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις και έχει ευρεία εφαρµογή. Ο µελετητής συµπληρώνει τα κενά ενός µητρώου που διασταυρώνει τις δραστηριότητες του έργου µε τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος που µπορεί να επηρεαστούν. Κάθε σηµείο του µητρώου αντιπροσωπεύει µια σχέση αιτίας-αποτελέσµατος ανάµεσα στη δραστηριότητα και στην επίπτωση. Είναι εύκολο εποµένως να προσδιοριστεί το σύνολο των επιπτώσεων ενός έργου και, αντίστροφα, να φανούν τα διάφορα αίτια µιας δεδοµένης επίπτωσης στο περιβάλλον. Η συµπλήρωση του µητρώου µπορεί να γίνει µε απλή δυαδική απάντηση (ναι/όχι), µε σταθµισµένη απάντηση (π.χ. µικρή επίπτωση / µέτρια / µεγάλη) ή µε απάντηση που περιέχει πρόσθετες πληροφορίες (π.χ. άµεση / έµµεση, βραχυπρόθεσµη / µακροπρόθεσµη, προσωρινή / παραµένουσα, αντιστρεπτή / µη αντιστρεπτή, αντιµετωπίσηµη / µη αντιµετωπίσηµη επίπτωση).

3 39 Κυριότερες αδυναµίες της µεθόδου των µητρώων είναι η παράλειψη των φαινοµένων συνέργειας και των επιπτώσεων που προέρχονται από δυναµικές διεργασίες, ο µεγάλος όγκος που έχουν τα µητρώα σε πλήρη ανάπτυξη (π.χ σηµεία στο µητρώο LEOPOLD), η σχετική ασάφεια ορισµένων όρων και ο αυθαίρετος χαρακτήρας της ταξινόµησης των δραστηριοτήτων και των στοιχείων του περιβάλλοντος. Τα γραφήµατα. Ο µελετητής καθορίζει σειρές αιτίων-αποτελεσµάτων µε βάση τις δραστηριότητες και τις επιπτώσεις. Το γράφηµα επιτρέπει την παρακολούθηση της συνέχειας των άµεσων, έµµεσων, πρωτογενών και δευτερογενών επιπτώσεων που προέρχονται από µια δεδοµένη ενέργεια. Με τον τρόπο αυτό µπορεί να αποδοθεί και ο δυναµικός χαρακτήρας των επιπτώσεων καθώς και τα φαινόµενα συνέργειας. Ωστόσο η µέθοδος αυτή δεν επιτρέπει µια ολοκληρωµένη εικόνα των επιπτώσεων, ούτε τον ποσοτικό προσδιορισµό τους. Οι χάρτες. Η ένταξη του έργου στο χώρο είναι το αποτέλεσµα µιας σύνθεσης που βασίζεται στην επικάλυψη διαφόρων χαρτών µε όλα τα απαραίτητα περιβαλλοντικά στοιχεία (µορφολογικά, κλιµατικά, γεωλογικά, βιολογικά, κοινωνικά, αισθητικά κλπ.) Η µέθοδος αυτή προϋποθέτει βαθιά γνώση των λεπτοµερειών και ευαισθησιών του χώρου. Ο χαρακτηρισµός της κατάστασης του περιβάλλοντος µε τη µορφή οικολογικών περιορισµών ή δυνατοτήτων επιτρέπει τη χωροθέτηση και κατάλληλη οργάνωση των δραστηριοτήτων που θα αναπτυχθούν. Οι εκτιµήσεις έχουν σχέση µε την χωρητικότητα και τους περιοριστικούς παράγοντες των αποδεκτών, ανεξάρτητα από την προέλευση της ρύπανσης ή των άλλων οχλήσεων. Η µέθοδος αυτή δεν προσδιορίζει τις συγκεκριµένες επιπτώσεις και φυσικά δεν τις συσχετίζει µε τις δραστηριότητες. εν έχει επίσης την δυνατότητα να συµπεριλάβει κοινωνικο-οικονοµικές επιπτώσεις. Ωστόσο δίνει παραστατικά την περιγραφή των προβληµάτων και γι αυτό προσφέρεται µεταξύ άλλων για εκδηλώσεις µε συµµετοχή του κοινού. Τα οµοιώµατα (µοντέλα) Είναι ο πιο προχωρηµένος τρόπος µελέτης του περιβάλλοντος. Η αναπαράσταση των κύριων οικολογικών διεργασιών επιτρέπει την ακριβέστερη εκτίµηση των επιπτώσεων, µε συνυπολογισµό των αλληλεπιδράσεων και των δυναµικών φαινοµένων. Βασικά µειονεκτήµατα αυτής της µεθόδου είναι αφενός µεν το σηµαντικό κόστος και αφετέρου η δυσκολία να βρεθούν όλα εκείνα τα στοιχεία περιγραφής και ανάλυσης των περιβαλλοντικών διεργασιών που είναι αναγκαία για τη σωστή χρήση του οµοιώµατος. Οταν οι διαθέσιµες πληροφορίες δεν είναι αρκετές, η µέθοδος αυτή µπορεί να οδηγήσει σε τελείως λανθασµένες εκτιµήσεις. ΜΕΛΕΤΗ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΙΑ ΙΚΑΣΙΑ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ Η ολοκλήρωση της διαδικασίας εκτίµησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων προϋποθέτει τον εντοπισµό και την αξιολόγηση των υπαρχόντων εναλλακτικών λύσεων. Ανάµεσα σ αυτές, η λύση του «µηδέν πράττειν» (να µην πραγµατοποιηθεί το έργο) πρέπει να εξετάζεται και σε καµιά περίπτωση να µην τίθεται εκτός συζητήσεως, διότι τότε χάνεται η απαραίτητη αντικειµενικότητα και ισορροπία στην προσέγγιση του θέµατος.

4 40 Ευαισθησία του περιβάλλοντος Βασικό σχέδιο έργου Εκτίµηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων Αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων που µειώνουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις V1 V2 V3 Aξιολόγηση εναλλακτικών λύσεων κριτήρια περιβαλλοντικά, τεχνικοοικονοµικά Απόφαση για την τελική µορφή έργου Ανάµεσα στις πολυάριθµες µεθόδους που εφαρµόζονται για την αξιολόγηση εναλλακτικών λύσεων και τη λήψη αποφάσεων, θα αναφερθεί εδώ η µέθοδος ΕΛΦΟΙ. Βασίζεται στην ιδέα ότι η αντιπαράθεση των απόψεων διαφόρων εµπειρογνωµόνων δίνει καλύτερα αποτελέσµατα από την απλή χωριστή αναφορά τους. Η αντιπαράθεση γίνεται µε επαναληπτικό τρόπο, ερωτώντας ατοµικά τον κάθε εµπειρογνώµονα, και κοινοποιώντας του στη συνέχεια τις απαντήσεις των άλλων. Η διαδικασία συνεχίζεται έως ότου δηµιουργηθεί σύγκλιση των διαφορετικών εκτιµήσεων και οδηγήσει σε κάποιο βαθµό σ ένα κοινό συµπέρασµα. Η διαδικασία της εκτίµησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων πρέπει να συντελείται στις τελικές φάσεις της µε τη συµµετοχή των ενδιαφεροµένων πολιτών. Η µελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων παρουσιάζεται π.χ. σε µια δηµόσια ενηµερωτική εκδήλωση και δίνεται η ευκαιρία παράθεσης των αντίθετων απόψεων και διαλόγου µε το κοινό. Ενδεχόµενα η αντίθεση στην πραγµατοποίηση του έργου, ιδίως αν υιοθετείται από ισχυρές κοινωνικές οµάδες, να οδηγήσει σε σηµαντικές καθυστερήσεις, οικονοµικές επιβαρύνσεις, δικαστικές εµπλοκές κλπ. Το συνολικό κόστος της όλης διαδικασίας (όπου συµπεριλαµβάνεται και το κόστος της µελέτης) έχει εκτιµηθεί στις ΗΠΑ ότι φτάνει το 1-3% του συνολικού κόστους του έργου. ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ Κατά τη δεκαετία οι Μ.Π.Ε. διέπονται από το Π /1981 που αφορά κυρίως τις βιοµηχανικές εγκαταστάσεις καθώς και από τη δασική νοµοθεσία που

5 41 απαιτεί µελέτη επιπτώσεων και αποκατάστασης για τα λατοµεία και ορυχεία. Στη συνέχεια τίθεται σε ισχύ η υπουργική απόφαση 69269/1990 σε εφαρµογή του Ν. 1650/88 και της οδηγίας ΕΟΚ 85/337, µε αποτέλεσµα να υπάρχει ένα σχετικά ολοκληρωµένο νοµοθετικό πλαίσιο για τις Μ.Π.Ε. Ωστόσο από την εµπειρία προκύπτει ότι διάφορα χαρακτηριστικά δεν λειτούργησαν θετικά για τη σωστή ανάπτυξη του θεσµού. Π.χ. οι χαµηλές αµοιβές οδηγούν στην πτώση της ποιότητας των µελετών. Η απουσία αυστηρών προδιαγραφών όπως επίσης και η µη απόρριψη µελετών από τις αρµόδιες υπηρεσίες, ευνοούν την προχειρότητα και επιφανειακή εξέταση των προβληµάτων. Η δυνατότητα του οποιουδήποτε µηχανικού ή άλλου σχετικού επιστήµονα να αναλάβει την ευθύνη µιας Μ.Π.Ε. δεν ευνοεί την ανάπτυξη σοβαρών µελετητικών γραφείων στα πλαίσια µιας ανταγωνιστικής αγοράς. Ετσι η απουσία ζήτησης για ειδικές γνώσεις έχει φυσιολογικά οδηγήσει σε έλλειψη ειδικών εµπειρογνωµόνων. Στις δυσκολίες αυτές πρέπει να προστεθεί η µεγάλη έλλειψη ποσοτικών αλλά συχνά και αξιόλογων ποιοτικών στοιχείων για το ελληνικό φυσικό περιβάλλον. Φυσικά, ένας ακόµα παράγοντας αδυναµίας των Μ.Π.Ε. είναι η επιστηµολογική ανεπάρκεια της επιστήµης της Οικολογίας, η οποία γενικά δεν είναι σε θέση να προβεί σε ακριβείς εκτιµήσεις και προβλέψεις. ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ Χαρακτηριστικά σωστής περιβαλλοντικής νοµοθεσίας : επιστηµονική, τεχνική πληρότητα προσέγγιση µε τρέχουσες κοινωνικές αντιλήψεις (ελαφρά πρωτοπορεία σε σχέση µε την κοινωνία) εναρµόνιση µε τοµεακές πολιτικές (π.χ. βιοµηχανική, γεωργική, τουριστική κλπ.) εναρµόνιση µε διεθνείς υποχρεώσεις (π.χ. συµβάσεις, οδηγίες Ε.Ε. κλπ.) Ιστορική εξέλιξη περιβαλλοντικής νοµοθεσίας : πρόνοια για την υγεία έλεγχος, καταπολέµηση ρύπανσης αντιµετώπιση µε πρόληψη Κυριότερα ελληνικά νοµοθετήµατα για το περιβάλλον : 360/1976 Περί χωροταξίας και περιβάλλοντος 1031/1980 Περί συστάσεως Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισµού και Περιβάλλοντος 1180/1981 Περί ρυθµίσεως θεµάτων αναγοµένων εις τα της ιδρύσεως και λειτουργίας βιοµηχανιών, βιοτεχνιών, πάσης φύσεως µηχανολογικών εγκαταστάσεων και αποθηκών και της εν τούτων διασφαλίσεως περιβάλλοντος εν γένει 1650/1986 Για την προστασία του περιβάλλοντος Υπουργ. Απόφαση 69269/1990. Κατάταξη έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες, περιεχόµενο Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε), καθορισµός περιεχοµένου ειδικών περιβαλλοντικών µελετών (Ε.Μ.Π.) και λοιπές συναφείς διατάξεις, σύµφωνα µε το Ν. 1650/1986. ιεθνείς συµβάσεις για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος : Σύµβαση Βέρνης (προστασία της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος στην Ευρώπη) Σύµβαση Ραµσάρ (προστασία υγροβιοτόπων διεθνούς σηµασίας) Σύµβαση Ουάσιγκτον (έλεγχος διεθνούς εµπορίου προϊόντων ειδών άγριας ζωής) Οδηγίες ΕΟΚ για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος : Οδηγία 79/409 (προστασία άγριων πτηνών)

6 42 Οδηγία 85/337 (εκτίµηση επιπτώσεων ορισµένων σχεδίων δηµοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον) ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑ Α Αντικείµενα προστασίας και διατήρησης (Ν. 1650/1986) : Περιοχές απόλυτης προστασίας της φύσης Περιοχές προστασίας της φύσης Εθνικά πάρκα (εθνικοί δρυµοί) Προστατευόµενοι φυσικοί σχηµατισµοί, προστατευόµενα τοπία και στοιχεία του τοπίου ( ιατηρητέα µνηµεία της φύσεως, περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους) Περιοχές οικοανάπτυξης Προστατευτέες περιοχές σύµφωνα µε παλιότερη νοµοθεσία και διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας Εθνικοί δρυµοί (Αίνου, Βίκου-Αώου, Οίτης, Ολύµπου, Παρνασσού, Πάρνηθας, Πίνδου- Βάλια Κάλντα, Πρεσπών, Σαµαριάς, Σουνίου, Ν.. 996/1971) Αισθητικά δάση (Ν.. 996/1971) ιατηρητέα µνηµεία της φύσεως (Ν.. 996/1971) Υγροβιότοποι διεθνούς σύµβασης Ραµσάρ ( έλτα Εβρου, οµάδα λιµνών Θράκης, έλτα Νέστου, λίµνη Κουµπουρνού, λίµνη Κερκίνη, λίµνες Λαγκαδά-Βόλβη, εκβολές Αξιού-Λουδία-Αλιάκµονα, λίµνη Μικρή Πρέσπα, Αµβρακικός κόλπος, λιµνοθάλασσες Μεσολογγίου, λιµνοθάλασσα Κοτύχι). Αλλοι σηµαντικοί βιότοποι, όπως της θαλάσσιας χελώνας στη Ζάκυνθο, της µεσογειακής φώκιας στις Βόρειες Σποράδες, διάφορες περιοχές σηµαντικές για την ορνιθοπανίδα κλπ. Καταφύγια θηραµάτων (περίπου 550, µε έκταση 8000 τετρ. χιλ.) Ελεγχόµενες κυνηγετικές περιοχές (7, µε έκταση 1200 τετρ. χιλµ.) Εκτροφεία θηραµάτων (21, µε έκταση 130 τετρ. χιλ.) Περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους (περίπου 500, Ν. 5351/1932 και 1469/1950)