Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ ΚΟΛΥΜΒΗΤΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

Transcript

1 ΕΘΝΙΚΟ & ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Τομέας Υγρού Στίβου Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ ΚΟΛΥΜΒΗΤΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ Λιανός Γεώργιος - Πούλης Σαράντος Ειδικότητα Κολύμβησης Αθήνα, Ιανουάριος 2018 [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 1

2 ΕΘΝΙΚΟ & ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Τομέας Υγρού Στίβου Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ ΚΟΛΥΜΒΗΤΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ Λιανός Γεώργιος - Πούλης Σαράντος Επιβλέπων Καθηγητής: Τουμπέκης Ανάργυρος, Επίκουρος Καθηγητής Ακαδημαϊκό έτος [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 2

3 Ευχαριστίες Ιδιαίτερες ευχαριστίες θα θέλαμε να δώσουμε [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 3

4 Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ ΚΟΛΥΜΒΗΤΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ Περίληψη Σκοπός της μελέτης ήταν να εξετάσει την επίδραση διαφορετικών μεθόδων αποκατάστασης στην απόδοση των κολυμβητών σε μέγιστες προσπάθειες. Εννέα κολυμβητές ηλικίας 22,1±1,3 ετών, αρχικά εκτέλεσαν δοκιμασία προοδευτικά αυξανόμενης έντασης μέχρις εξάντλησης, για τον προσδιορισμό του μέγιστου ανυψωμένου φορτίου (ΑΦ) στην προσδεμένη κολύμβηση. Σε τρεις διαφορετικές ημέρες εκτέλεσαν δύο προσπάθειες προσδεμένης κολύμβησης 30 s με μέγιστη ένταση και αποκατάσταση τέσσερα λεπτά. Η αποκατάσταση ήταν παθητική (Π), ενεργητική (Ε) ή ένα λεπτό παθητική, δύο λεπτά ενεργητική, ένα λεπτό παθητική (ΠΕΠ). Η ένταση στην Ε αντιστοιχούσε στο 27±6% του ΑΦ. Η δύναμη έλξης κατεγράφη με πιεζοηλεκτρικό δυναμόμετρο και υπολογίστηκαν η μέση (ΜΔ) και η μέγιστη δύναμη (πρώτα 5 s: ΜΕΓ). H καρδιακή συχνότητα (ΚΣ) κατεγράφη τηλεμετρικά και η συχνότητα χεριάς (ΣΧ) υπολογίστηκε από το χρόνο ολοκλήρωσης τριών κύκλων χεριών. Η μείωση της ΜΔ στη 2η σε σχέση με την 1η προσπάθεια δεν διέφερε μεταξύ συνθηκών (Π:9±10, Ε:11±6, ΠΕΠ:10±6%, p>0,05). Η ΜΕΓ στη 2η προσπάθεια μετά από Ε ήταν μειωμένη σε σύγκριση με την αντίστοιχη προσπάθεια στην Π (Π-2η:136±19, Ε-2η:120±16, ΠΕΠ- 2η:131±18 N, p<0,05). Η ΚΣ στο 2ο και 3ο λεπτό της αποκατάστασης ήταν αυξημένη στην Ε σε σύγκριση με την Π (Π:139±14, 125±12; Ε:151±7, 142±7; ΠΕΠ:145,9±12,6, 138,8±12,1 b/min, p<0,05). Η ΣΧ στην Ε ήταν μειωμένη συγκριτικά με Π και ΠΕΠ (Π:47±6, Ε:44±5, ΠΕΠ:47±5 cycles/min, p<0,05). Συμπεράσματα: Ενεργητική αποκατάσταση σε όλη τη διάρκεια της αποκατάστασης φαίνεται να μειώνει τη μέγιστη δύναμη και συχνότητα χεριάς. Παθητική, Ενεργητική και συνδυασμός παθητικής με ενεργητική αποκατάσταση έχουν παρόμοια επίδραση στη ΜΔ σε μέγιστες προσπάθειες στην κολύμβηση. [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 4

5 ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ Περίληψη... i Πίνακας Περιεχομένων... ii Κατάλογος Σχημάτων... iii Κατάλογος Πινάκων... iv Κατάλογος Συμβόλων και Συντομογραφιών... v I. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Σελ. 1.1 Προσδιορισμός του προβλήματος Σκοπός της μελέτης Σημασία της μελέτης Οριοθέτηση και περιορισμοί 11 ΙΙ. ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ Σελ. 2.1 Προσπάθειες μέγιστης έντασης και μικρής διάρκειας Αποκατάσταση ύστερα από προσπάθειες μέγιστης έντασης 15 και μικρής διάρκειας 2.3 Αποτελέσματα στην απόδοση των αθλητών ύστερα από 17 διαφορετικές συνθήκες αποκατάστασης 2.4 Συμπεράσματα ανασκόπησης 20 ΙΙΙ. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ Σελ. 3.1 Συμμετέχοντες Πειραματική διαδικασία Συλλογή και επεξεργασία δεδομένων Στατιστική επεξεργασία 25 [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 5

6 ΙV. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Σελ. 4.1 Μεταβολές Δύναμης Μεταβολές στην Καρδιακή Συχνότητα Μεταβολές στη Συχνότητα χεριάς 30 V. ΣΥΖΗΤΗΣΗ Σελ. 5.1 Κύρια Ευρήματα Μεταβολές σε καρδιακή συχνότητα και συχνότητα χεριάς Μεταβολές στη Δύναμη 32 VI. VII. VIII. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 6

7 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΣΧΗΜΑΤΩΝ Σχήμα 3.1 Ο πρώτος τρόπος προσδεμένης κολύμβησης που χρησιμοποιήθηκε κατά τις μέγιστες προσπάθειες. Σχήμα 3.2 Ο δεύτερος τρόπος προσδεμένης κολύμβησης με την ανύψωση του φορτίου όπου χρησιμοποιήθηκε για την προκαταρκτική δοκιμασία και για την ενεργητική αποκατάσταση. Σχήμα 4.1 Η μέση δύναμη εμφανίζεται για κάθε συνθήκη αποκατάστασης και για τις δύο προσπάθειες. Οι τιμές εμφανίζονται σε Newton (Ν). Σχήμα 4.2 Η Μέγιστη δύναμη εμφανίζεται για κάθε συνθήκη αποκατάστασης και για τις δύο προσπάθειες. Οι τιμές εμφανίζονται σε Newton (N). Σχήμα 4.3 Η ελάχιστη δύναμη εμφανίζεται για κάθε συνθήκη αποκατάστασης και για τις δύο προσπάθειες. Οι τιμές εμφανίζονται σε Newton (N). Σχήμα 4.4 Η καρδιακή συχνότητα εμφανίζεται από 1 λεπτό πριν την έναρξη της πρώτης μέγιστης προσπάθειας και έως και το δεύτερο λεπτό μετά τη λήξη της δεύτερης μέγιστης προσπάθειας. Τα δεδομένα εμφανίζονται σε παλμούς το λεπτό (b/min). Σχήμα 4.5 Η συχνότητα χεριάς εμφανίζεται και για τις δύο μέγιστες προσπάθειες των 30 δευτερολέπτων. Οι τιμές εμφανίζονται σε χεριές ανά λεπτό (cycles/min). Σελ [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 7

8 Πίνακας 2.1 Πίνακας 2.2 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΙΝΑΚΩΝ Εμφανίζονται συνοπτικά ορισμένες από τις έρευνες πάνω στην ποδηλασία καθώς και οι συνθήκες που εφαρμόστηκαν όσον αφορά τις προσπάθειες. Εμφανίζονται συνοπτικά ορισμένες από τις έρευνες πάνω στην κολύμβηση καθώς και οι συνθήκες που Σελ εφαρμόστηκαν όσον αφορά τις προσπάθειες. Πίνακας 2.3 Εμφανίζονται συνοπτικά οι συνθήκες αποκατάστασης που εφαρμόστηκαν σε ορισμένες μελέτες. 16 Πίνακας 2.4 Εμφανίζονται συνοπτικά τα ευρήματα από ορισμένες έρευνες όσον αφορά την επίδοση και άλλα δεδομένα μεταξύ των προσπαθειών. 19 [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 8

9 Π Π1 Π2 Ε Ε1 Ε2 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΣΥΜΒΟΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΩΝ Είναι η αποκατάσταση κατά την οποία ο ασκούμενος δεν πραγματοποιεί καμία ενέργεια. Πρόκειται για την πρώτη μέγιστη προσπάθεια πριν από εφαρμογή Π. Πρόκεται για τη δεύτερη μέγιστη προσπάθεια ύστερα από εφαρμογή Π. Είναι η αποκατάσταση κατά την οποία ο αθλητής πραγματοποιεί πολύ χαμηλής έντασης άσκηση. Πρόκειται για την πρώτη μέγιστη προσπάθεια πριν από εφαρμογή Ε. Πρόκεται για τη δεύτερη μέγιστη προσπάθεια ύστερα από εφαρμογή Ε. ΠΕΠ Αποτελεί το συνδυασμό της παθητικής και ενεργητικής αποκατάστασης κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. ΠΕΠ1 Πρόκειται για την πρώτη μέγιστη προσπάθεια πριν από εφαρμογή ΠΕΠ. ΠΕΠ2 Πρόκειται για τη δεύτερη μέγιστη προσπάθεια ύστερα από εφαρμογή ΠΕΠ. ΜΔ Ως μέση δύναμη ορίζουμε το μέσο όρο της δύναμης με την οποία έλκει το νερό ο κολυμβητής κατά τη διάρκεια της προσπάθειας των 30 δευτερολέπτων. ΜΕΓ Ως μέγιστη δύναμη ορίζουμε τη δύναμη των πρώτων 5 δευτερολέπτων της μέγιστης προσπάθειας 30 δευτερολέπτων. ΕΔ Ως ελάχιστη δύναμη ορίζουμε τη δύναμη των τελευταίων 5 δευτερολέπτων της μέγιστης προσπάθειας 30 δευτερολέπτων. ΚΣ Πρόκειται για την καρδιακή συχνότητα του κάθε αθλητή κατά τη διάρκεια της προσπάθειας των 30 δευτερολέπτων αλλά και της αποκατάστασης. ΣΧ Ως συχνότητα χεριάς ορίζουμε την ταχύτητα με την οποία ο κολυμβητής κινεί τα χέρια του για να πραγματοποιήσει την προσπάθεια των 30 δευτερολέπτων. [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 9

10 Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ως αποκατάσταση ορίζουμε το χρόνο που χρησιμοποιεί ο αθλητής ανάμεσα σε επαναλαμβανόμενες προσπάθειες ανεξαρτήτου έντασης με σκοπό την προετοιμασία του οργανισμού για την επανάληψη μιας ίδια ή και διαφορετικής προσπάθειας. Πιο συγκεκριμένα μετά από μία μικρής διάρκειας μέγιστη προσπάθεια, ο ασκούμενος μυς καλείται να αποκαταστήσει τα αποθέματα φωσφοκρεατίνης (PCr) ώστε να προετοιμάσει τα ενεργειακά συστήματα του οργανισμού για νέα απαίτηση τριφωσφορικής αδενοσίνης (ATP). Η επίτευξη των παραπάνω λοιπόν αναγκών γίνεται σε διαφορετικό χρόνο για την PCr, διαδικασία η οποία απαιτεί τουλάχιστον 21 60s (Harris, Hultman και Nordesjo 1976; Yoshida και Watari 1993; Bogdanis, Nevill, Boobis, Lakomy και Nevill 1995) και διαφορετικό για αποκατάσταση του όξινου περιβάλλοντος (6 10min, Sahlin, Harris, Nylind & Hultman. 1976; Yoshida & Watari 1993; Bogdanis et al. 1995). Όμως οι παραπάνω επιταγές για την επανάληψη της άσκησης ρυθμίζονται κυρίως από την αιματική ροή. Συνεπώς μία αυξημένη αιματική ροή θα μπορούσε να βοηθήσει στην απομάκρυνση των ιόντων υδρογόνου (H+) και του γαλακτικού από τους μύες ενώ παράλληλα θα οδηγούσε σε σημαντική αύξηση της τροφοδότησης των μυών με οξυγόνο (O2) άρα και στην ταχύτερη ανασύνθεση της PCr (Sahlin et al. 1979). Φαίνεται λοιπόν πως η χρήση ενεργητικής αποκατάστασης (αργή κολύμβηση ανάμεσα σε κολυμβητικούς αγώνες ή προπονητικές σειρές) μεταξύ μέγιστων προσπαθειών συνίσταται από τους προπονητές. Ο χρόνος που θα διαρκέσει η αποκατάσταση, η προσπάθεια αλλά και η ένταση που θα κολυμπήσει ο αθλητής αποτελούν σημαντικές παραμέτρους που πρέπει να λάβει υπόψη του ο προπονητής. Όπως είναι φυσικό οι επιδράσεις στην απόδοση των ασκουμένων είναι διαφορετικές ανάλογα με τον τύπο αποκατάστασης. Για παράδειγμα συνδυασμός ενεργητικής και παθητικής αποκατάστασης έδειξε πως δεν είχε καμία επίδραση σε μικρής διάρκειας μέγιστης έντασης προσπάθειες σε αντίθεση με την παθητική αποκατάσταση αυτούσια. Το ερώτημα λοιπόν που γεννάται είναι πώς επηρεάζει το κάθε είδος αποκατάστασης [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 10

11 στην απόδοση των κολυμβητών αλλά και ποια συμβάλλει ουσιαστικότερα στην καλύτερη δυνατή απόδοση ανάμεσα σε προσπάθειες μέγιστης έντασης. 1.1 Προσδιορισμός του προβλήματος Τα ερωτήματα που προκύπτουν σκοπό έχουν να εξηγήσουν με ποιο τρόπο συμβάλλει το κάθε είδος αποκατάστασης στην απόδοση των κολυμβητών. Θα μπορούσε η παθητική αποκατάσταση να ωφελήσει στην απόδοση του ασκούμενου ανάμεσα σε προσπάθειες μέγιστης έντασης 30 δευτερολέπτων; Θα επηρεάσει θετικά η αρνητικά η δύναμη του κολυμβητή; Θα υπάρξουν σημαντικές μεταβολές στην καρδιακή συχνότητα; Η συχνότητα χεριάς θα μειωθεί ή θα αυξηθεί; Το ίδιο ακριβώς μπορούμε να πούμε για τα άλλα δύο είδη αποκατάστασης. Πιο συγκεκριμένα, θα επηρεάσει η ενεργητική αποκατάσταση την απόδοση του κολυμβητή; Τα παραπάνω χαρακτηριστικά της απόδοσης θα επηρεαστούν; Ο συνδυασμός των τύπων αποκατάστασης θα μπορέσει να δώσει κάποια θετική έκβαση στην απόδοση του κολυμβητή ή θα την μειώσει ; 1.2 Σκοπός της μελέτης Υποθέτουμε ότι όσο μικρότερη ενεργειακή δαπάνη θα έχει η αποκατάσταση τόσο μεγαλύτερη θα είναι η απόδοση των κολυμβητών σε προσπάθειες μέγιστης έντασης και διάρκειας 30 δευτερολέπτων. Αφού λοιπόν η αποκατάσταση είναι περιορισμένη χρονικά, υποθέτουμε πως η εφαρμογή ενεργητικής αποκατάστασης μάλλον θα μειώσει την επίδοση των αθλητών αφού δεν υπάρχει χρονική επάρκεια για να λειτουργήσει ουσιαστικά στην ανασύνθεση της PCr και στην επαναφορά των όξινων βάσεων στα φυσιολογικά πλαίσια όπως έχουν δείξει παρελθοντικές έρευνες (Felix et al. 1997). Επιπλέον, λόγω της κολυμβητικής δραστηριότητας κατά την εφαρμογή της ενεργητικής αποκατάστασης η διαδικασία της αναπνοής μειώνεται με αποτέλεσμα ο οργανισμός παρά την αυξημένη ανάγκη για O 2 να μην μπορεί να μεγιστοποιήσει την ανασύνθεση της PCr καθώς θα καλύπτει και την [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 11

12 δαπάνη για κίνηση. Περιμένουμε λοιπόν η παθητική αποκατάσταση να εμφανίσει τις μικρότερες απώλειες σε όλες τις παραμέτρους που εξετάσαμε. 1.3 Σημασία της μελέτης Το όφελος από τη μελέτη αυτή είναι μεγάλο για τους προπονητές. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να γνωρίζουμε τα οφέλη του κάθε είδους αποκατάστασης για να σχεδιάσουμε ένα αποτελεσματικό προπονητικό πλάνο, αλλά και να βελτιώσουμε επιλεκτικά τυχόν αδυναμίες των αθλητών. Η τυχαία επιλογή της αποκατάστασης πολλές φορές δεν απέδιδε και ορισμένες φορές μείωνε και την απόδοση των αθλητών με αποτέλεσμα οι προπονητές να εστιάζουν αλλού αγνοώντας το πόσο μεγάλη σημασία έχει ο τρόπος που ξοδεύεται ο χρόνος αποκατάστασης. Είναι λοιπόν σημαντικό να ενισχυθεί η αντίληψη πως η σωστή εφαρμογή της θα αποφέρει βελτίωση στην απόδοση των αθλητών. 1.4 Οριοθετήσεις και περιορισμοί Στη μελέτη θα πρέπει να συμμετάσχουν άνδρες με τουλάχιστον 5ετη αγωνιστική εμπειρία σε πανελλήνια πρωταθλήματα. Το έτος ηλικίας τους δεν θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη διαφοροποίηση από τα 4 έτη. Η έρευνα και οι συνθήκες θα πραγματοποιηθούν με ισοσταθμισμένη σειρά και κατά την ίδια χρονική περίοδο. Παράλληλα όλες οι δοκιμασίες θα λάβουν χώρα στον ίδιο τόπο και με τον ίδιο εξοπλισμό ενώ οι συνθήκες περιβάλλοντος θα πρέπει να είναι οι ίδιες για όλους τους ασκούμενους. [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 12

13 ΙΙ. ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ 2.1 Προσπάθειες μέγιστης έντασης και μικρής διάρκειας Πλήθος ερευνών έχουν ασχοληθεί με προσπάθειες μέγιστης έντασης και μικρής διάρκειας στο παρελθόν με στόχο να εξετάσουν ποια μέθοδος αποκατάστασης συμβάλλει στην καλύτερη απόδοση των αθλητών. Αρκετές από αυτές έγιναν με αθλητές της ποδηλασίας (Weltman, Stamford, Moffat & Katch. 1977; Signorile, Ingalls & Tremblay 1993; Ahmaidi, Granier, Taoutaou, Mercier, Dubouchaud & Prefaut 1996; Bogdanis, Nevill, Lakomy, Graham & Louis 1996b; Spencer, Bishop, Dawson, Goodman & Duffield 2006) ενώ άλλες με αθλητές της κολύμβησης (Toubekis, Douda & Tokmakidis 2005; Toubekis, Tsolaki, Smilios, Douda, Kourtesis & Tokmakidis 2008). Η επιλογή της μέγιστης έντασης και μικρής διάρκειας δεν είναι καθόλου τυχαία αφού η απόδοσή των αθλητών σε αυτές αποτελείται από ένα σύνθετο και αρκετά απαιτητικό προγραμματισμό και μεθοδολογία. Οι συνθήκες που ερευνήθηκαν είναι πολλές και αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους. Συνοπτικά βλέπουμε προσπάθεια ενός λεπτού με φορτίο αντίστασης 5,5 kg ύστερα από διαφορετικές συνθήκες αποκατάστασης (Weltman et al. 1977), 6 προσπάθειες 6 s με 2 διαφορετικές αποκατάστασης (Signorile et al 1993; Ahmaidi et al 1996), προσπάθειες 30s ακολουθούμενες από αποκατάσταση 4 min (Bogdanis et al 1996) 2 μέγιστες προσπάθειες τρεξίματος των 15s (Dupont, Moalla, Guinhouya, Ahmaidi & Berthoin 2004) και 4 προσπάθειες των 4 s με εναλλαγές του τρόπου αποκαστάστασης τυχαία (Spencer et al 2006) όσον αφορά την ποδηλασία (Πίνακας 2.1). Στην κολύμβηση έγινε χρήση προσπαθειών που έχουν να κάνουν με την απόσταση. Πιο συγκεκριμένα, 8x25m κι ένα 50άρι 6min μετά και 4 διαφορετικές μεθόδους αποκατάστασης (Toubekis et al 2005) ή 2x100m όπου εφαρμόστηκαν 3 διαφορετικά είδη αποκατάστασης (Toubekis et al. 2008) 2x180 m μέγιστες προσπάθειες ακολουθούμενες από μία μικτή αποκατάσταση (Felix, Manos, Jarvis, Jensen & Headley 1997; Greenwood, Moses, Bernardino, Gaesser & Weltman [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 13

14 2007) όπως επίσης και 2x200m (Rasooli, Jahromi, Asadmanesh & Salesi 2012) (Πίνακας 2.2). Πίνακας 2.1 Εμφανίζονται συνοπτικά ορισμένες από τις έρευνες πάνω στην ποδηλασία καθώς και οι συνθήκες που εφαρμόστηκαν όσον αφορά τις προσπάθειες. Έρευνα Συνθήκη Αθλητές, ασκούμενοι ή αγύμναστοι Weltman et al min με 5,5 kg αντίσταση Αθλητές Signorile et al x6s μέγιστη ένταση / 30s διάλειμμα Αθλητές Ahmaidi et al x6s μέγιστη ένταση / 5min διάλειμμα Ασκούμενοι Bogdanis et al x30s μέγιστη ένταση / 4min διάλειμμα Ασκούμενοι Dupont et al x15s μέγιστη ένταση / 10min διάλειμμα Αθλητές Spencer et al x4s μέγιστη δύναμη 50s διάλειμμα Αθλητές Οι συνθήκες όπως φαίνεται και παραπάνω είναι αρκετές σε πλήθος αλλά και ποικιλία. Οι στόχοι σε ορισμένες περιπτώσεις είναι διαφορετικοί αλλά το βέβαιο είναι πως σε όλες εξετάζεται ποια αποκατάσταση, ενεργητική ή παθητική, είναι αποτελεσματικότερη σε μικρές χρονικά ή σε απόσταση προσπάθειες. Σε διάφορες από αυτές όπως σε αυτήν του Greenwood και συνεργατών (2007) κύριο ενδιαφέρον αποτελεί ποια ενισχύει την ταχύτερη απομάκρυνση του γαλακτικού οξέος ενώ σε άλλες όπως αυτή του Dupont και συνεργατών (2004) εξετάστηκε η μυϊκή οξυγόνωση και ο ρυθμός κόπωσης. Άλλες πάλι ασχολήθηκαν καθαρά με την επίδοση του αθλητή όσον αφορά το χρόνο που χρειάστηκε για να καλύψει την προσπάθεια (Toubekis et al., 2005). 2.2 Αποκατάσταση ύστερα από προσπάθειες μέγιστης έντασης και μικρής διάρκειας [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 14

15 Είναι φανερό πως πέρα από το πλήθος στον τρόπο και στον χρόνο προσπάθειας όπου χρησιμοποίησαν οι ερευνητές, μεγαλή διαφορά εντοπίζεται και στον τρόπο επιλογής της αποκατάστασης. Οι διαφορές εντοπίζονται στη διάρκεια της αποκατάστασης, στον τρόπο που εκτελούνται αλλά και στις εναλλαγές αυτών μεταξύ των προσπαθειών. Πίνακας 2.2 Εμφανίζονται συνοπτικά ορισμένες από τις έρευνες πάνω στην κολύμβηση καθώς και οι συνθήκες που εφαρμόστηκαν όσον αφορά τις προσπάθειες. Έρευνα Felix et al Toubekis et al Greenwood et al Toubekis et al Rasooli et al Kostoulas et al Συνθήκη 2x180 m μέγιστη ένταση / 14min διάλειμμα 8x25m & 50m μέγιστη ένταση / 205s διάλειμμα 2x180m μέγιστη ένταση / 10min διάλειμμα 2x100m μέγιστη ένταση / 15min διάλειμμα 2x200m μέγιστη ένταση / 10min διάλειμμα 6x50m μέγιστη ένταση / 2min διάλειμμα ή 4min διάλειμμα Αθλητές, ασκούμενοι ή αγύμναστοι Αθλητές Αθλητές Αθλητές Αθλητές Αθλητές Αθλητές Διάφορα πρωτόκολλα που περιλαμβάνουν διάλειμμα 1min με ενεργητική αντίσταση 1kg στις 60rpm ανάμεσα στις προσπάθειες 1min του Weltman και συνεργατών (1977), 30sec ενεργητικής ποδηλασίας στις 60rpm με 1kg αντίσταση ή παθητικής αποκατάστασης ανάμεσα στις 6x6s μέγιστες προσπάθειες του Signorile και συνεργατών (1993), 5 min ενεργητικής ποδηλασίας ή παθητικής αποκατάστασης ανάμεσα στις μέγιστες προσπάθειες των 6s του Ahmaidi και συνεργατών (1996) και 4min παθητικής ή ενεργητικής αποκατάστασης (ποδηλασία) ανάμεσα στις προσπάθειες των 30s (Bogdanis et al., 1996). Άλλη μία συνθήκη που εφαρμόστηκε ανάμεσα σε μέγιστες προσπάθειες 4s ήταν η τυχαία επιλογή παθητικής και ενεργητικής αποκατάστασης διάρκειας 21s [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 15

16 (Spencer et al., 2006). Ανάμεσα στα 8x25m εφαρμόστηκαν είτε 120s ενεργητικής κολύμβησης (με ρυθμό που ανταποκρίνονταν στο 60% της ταχύτητας των αθλητών με βάση την επίδοσή τους στα 100m) ή παθητικής αποκατάστασης είτε 45s ενεργητικής κολύμβησης (ίδιος ρυθμός με την προηγούμενη συνθήκη) ή παθητικής αποκατάστασης του Toubekis και συνεργατών (2005) και στα 2x100 m 3 διαφορετικές συνθήκες που περιελάμβαναν ή 15 min παθητικής αποκατάστασης ή 5min ενεργητικής κολύμβησης σε ρυθμό της επιλογής του ασκούμενου και 10min παθητικής αποκατάστασης ή 5min παθητικής αποκατάστασης και 10 min ενεργητικής κολύμβησης (ρυθμός ίδιος με την προηγούμενη συνθήκη) (Τοubekis et al., 2008). Οι διαφορετικοί τύποι αποκατάστασης που έχουν εφαρμοστεί στις μελέτες συνοψίζονται στον Πίνακα 2.3. Πίνακας 2.3 Εμφανίζονται συνοπτικά οι συνθήκες αποκατάστασης που εφαρμόστηκαν σε ορισμένες μελέτες Έρευνα Weltman et al Signorile et al Ahmaidi et al Bogdanis et al Felix et al Dupont et al Toubekis et al Spencer et al Greenwood et al Toubekis et al Rasooli et al Kostoulas et al Συνθήκη Είτε 10min ή 20min με 1kg αντίσταση ενεργητική είτε 10min ή 20min παθητική 30sec στις 60rpm ενεργητική ή 30sec παθητική 5min ενεργητική ή 5min παθητική 4min ενεργητική ή 4min παθητική 2min προετοιμασία αποκατάστασης 10min ενεργητική ή παθητική 2min προετοιμασία για την επόμενη προσπάθεια 10min ενεργητική ή 10min παθητική Είτε 45sec παθητική και 120sec ενεργητική είτε 45sec ενεργητική και 120sec παθητική 2x25sec παθητική και 2x25sec ενεργητική 10min ενεργητική ή 10min παθητική Είτε 15min παθητική είτε 10min παθητική και 5min ενεργητική είτε 10min ενεργητική και 5min παθητική 10min ενεργητική ή 10min παθητική ή 10min μάλαξη 2min παθητική ή 2min ενεργητική ή 4min παθητική ή 4min ενεργητική [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 16

17 2.3 Αποτελέσματα στην απόδοση των αθλητών ύστερα από διαφορετικές συνθήκες Όπως και οι συνθήκες έτσι και τα αποτελέσματα ποικίλουν αρκετά. Τα αξιοσημείωτα ευρήματα έχουν ως εξής: Στην απόδοση των αθλητών βλέπουμε ότι η εφαρμογή 20 λεπτών ενεργητικής αποκατάστασης φαίνεται να εμφανίζει μικρή μείωση στο ρυθμό που ποδηλατεί ο ασκούμενος αλλά και η κατανάλωση οξυγόνου εμφανίζεται λιγότερο μειωμένη σε σχέση με την παθητική αποκατάσταση (Weltman et al., 1977). Στα 6kg αντίστασης ύστερα από 4min ενεργητική ποδηλασία για αποκατάσταση η δύναμη εμφανίζει μικρότερη μείωση σε σχέση με την παθητική αποκατάσταση (Ahmaidi et al., 1996). Αξιοσημείωτη είναι η διαφορά μέγιστης δύναμης που παρουσιάζεται ύστερα από 4min ενεργητικής αποκατάστασης 603Watt έναντι 589Watt ύστερα από παθητική αποκατάσταση (Bogdanis et al., 1996). Διαφορά στη μείωση της δύναμης εμφανίστηκε ύστερα από ενεργητική αποκατάσταση 21s (7.4 +/- 2.2%) σε σχέση με εφαρμογή ίδιας διάρκειας παθητικής αποκατάστασης (5.6 +/- 1.8%) ανάμεσα σε προσπάθειες 4s αλλά και στην κατώτατη μέγιστη δύναμη σε ενεργητική (14.9 ± 1.5 kg) σε σύγκριση με την παθητική (15.3 ± 1.5 kg) χωρίς όμως αυτό να εμφανίζει κάποια διαφορά στη συνολική παραγωγή έργου ή γενικότερα στην επίδοση των αθλητών (Spencer et al., 2006). Οι 3 διαφορετικές συνθήκες αποκατάστασης ανάμεσα σε μέγιστες προσπάθειες 100m φαίνεται να επηρεάζουν διαφορετικές πτυχές όσον αφορά την επίδοση των κολυμβητών. Πιο συγκεκριμένα ο συνδυασμός 5 min ενεργητικής και 10 min παθητικής αποκατάστασης εμφανίζει την ταχύτερη επίδοση στη 2η προσπάθεια 100 m (64.49 ± 3.87 s)σε σχέση με την παθητική 15m (65.89 ± 4.55s) και το συνδυασμό παθητικής 5m και ενεργητικής 10m (65.49 ± 4.63 s) (Toubekis et al., 2008). Μείωση στη συχνότητα χεριάς και αύξηση του μήκους χεριάς εμφανίστηκε στη 2η προσπάθεια 100m σε όλες τις συνθήκες ενώ μεγάλη διαφορά εμφανίζει η εφαρμογή 5 min ενεργητικής και 10 min παθητικής σε σχέση με την παθητική (Toubekis et al., 2008). [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 17

18 Όσον αφορά τη συγκέντρωση του γαλακτικού τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Ύστερα από 10 λεπτά εφαρμογής ενεργητικής αποκατάστασης το γαλακτικό φαίνεται να απομακρύνεται ταχύτερα σε σύγκριση με την παθητική αποκατάσταση (Weltman et al., 1977). Σε μία άλλη μελέτη οι συγκεντρώσεις γαλακτικού ύστερα από 5 λεπτά ενεργητικής ή 5 λεπτά παθητικής αποκατάστασης εμφανίζουν αξιοσημείωτη διαφορά (6.73 ± 0.61, 8.54 ± 0.89 mmol l -1 ) (Ahmaidi et al., 1996). Ύστερα από 45 s παθητικής και 120 s ενεργητικής η συγκέντρωση γαλακτικού εμφανίζεται μειωμένη σε σχέση με 45 s ενεργητικής και 120 s παθητικής (Toubekis et al., 2005). Το γαλακτικό επίσης εμφανίζεται μειωμένο ύστερα από εφαρμογή 50s ενεργητικής σε σχέση με 50s παθητικής (Spencer et al., 2006). Σύμφωνα με τον Greenwood και συνεργατών (2007) η απομάκρυνση του γαλακτικού είναι ταχύτερη μετά από 10 λεπτά ενεργητικής σε σχέση με 10 λεπτά παθητικής ενώ ο Rasooli και συνεργατών (2012) υποστηρίζει το ίδιο ( 5.72±1.44, 10.94±2.05 mmol/l). Όσον αφορά την καρδιακή συχνότητα σύμφωνα με τον Bogdanis και συνεργατών (1996) η εφαρμογή ενεργητικής αποκατάστασης σε σχέση με την παθητική εμφανίζει αυξημένη καρδιακή συχνότητα (148 έναντι 130 b/min, p<0.01). Πιο αναλυτικά εμφανίζονται τα αποτελέσματα των μελετών στον πίνακα Συμπεράσματα ανασκόπησης Τα ευρήματα των ερευνών φαίνεται να μη συμφωνούν αρκετά μεταξύ τους όσον αφορά το ποιο είδος αποκατάστασης είναι το ιδανικό για τις μικρότερες απώλειες στην επίδοση των αθλητών. Η πλειοψηφία των ερευνών στην ποδηλασία δείχνουν πως η εφαρμογή ενεργητικής αποκατάστασης δείχνει να επηρεάζει λιγότερο την επίδοση σε μέγιστες προσπάθειες (Weltman et al. 1977; Signorile et al 1993; Ahmaidi et al 1996; Bogdanis et al 1996b) ενώ μία μόνο από αυτές που εξετάστηκαν συνιστά τη χρήση της παθητικής αποκατάστασης ανάμεσα σε σειρές από μέγιστες προσπάθειες μικρής διάρκειας. [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 18

19 Πίνακας 2.4 Εμφανίζονται συνοπτικά τα ευρήματα από ορισμένες έρευνες όσον αφορά την επίδοση και άλλα δεδομένα μεταξύ των προσπαθειών. Έρευνα Weltman et al Signorile et al Ahmaidi et al Bogdanis et al Felix et al Dupont et al Toubekis et al Spencer et al Greenwood et al Toubekis et al Rasooli et al Kostoulas et al Σημαντικά ευρήματα Περιστροφή πεντάλ και απομάκρυνση γαλακτικού με εφαρμογή Ε έναντι Π (p <.001). Μέγιστη δύναμη με εφαρμογή Ε έναντι Π (1192,85 watt, 1134,58 watt, P< 0.01). Συνολικό έργο με εφαρμογή Ε έναντι Π (6,59 vs. 6,23 kj, p<0.0001). Συγκέντρωση γαλακτικού μετά από Ε και Π (6.73 ± 0.61, 8.54 ± 0.89 mmol.l-1). Παραγωγή μέγιστης δύναμης μετά από Ε και Π (945 ± 56, 883 ± 58 W). Παραγωγή μέγιστης δύναμης μετά από Ε και Π (603 Watt and 589 Watt, P<0.05). Καρδιακή συχνότητα μετά από Ε και Π (148 vs. 130 b/min, P<0.01). Χρόνοι για τα 180m μετά από Π και Ε κολύμπι ή Ε κωπηλασία (139,71 s, 137,27 s 137,09 s, P.05). Χρόνος προς την εξάντληση μετά από Π και Ε (962±314s, 427±118s P< 0.001). Επίδοση στα 25m ύστερα από Π εμφανίζεται λιγότερο μειωμένη σε σχέση με εφαρμογή Ε (P<0.05). Συγκέντρωση γαλακτικού οξέος ύστερα από Ε εμφανίζεται μικρότερη σε σχέση με την Π (P<0.05). Μείωση της δύναμης ύστερα από Ε και Π (7.4±2.2,5.6±1.8%, P = 0.01). Συγκέντρωση γαλακτικού ύστερα από Ε και Π (71.7±12.3, 55.2±15.7 mmol/kg, P = 0.048). Απομάκρυνση γαλακτικού μετά από Ε και Π (P<0.0001). Επίδοση στη 2η προσπάθεια ύστερα από Ε και Π (P=0.005). Επίδοση στα 100m μετά από 5min E και 10min Π,5min Π και 10min Ε, 15min Π (64.49 ± 3.85s, ± 4.63s, ± 4.55s, P <.05). Επίδοση στα 200m ύστερα από Π και Ε (P=0.003). Μείωση γαλακτικού ύστερα από Ε και Π ( 5.72±1.44, 10.94±2.05 mmol/l). Επίδοση στα 50m ύστερα από 4min Ε και 4min Π (28.65±1.04, 28.17±0.72s). Επίδοση στην 6η προσπάθεια ύστερα από Ε και Π (28.55±0.81, 29.01±1.03s). [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 19

20 Τα ευρήματα στηρίζονται στην άποψη πως η αιματική ροή είναι αυτή που παίζει καθοριστικό ρόλο στην απομάκρυνση του γαλακτικού από τους μύες, στην αποκατάσταση της οξεοβασικής ισορροπίας στους μύες αλλά και στην ταχύτερη ανασύνθεση της PCr (Bogdanis et al 1996). Για να μπορέσει όμως να ανασυντεθεί η PCr με εφαρμογή ενεργητικής αποκατάστασης απαιτείται αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα καθώς λόγω αυξημένης δραστηριότητας των μυών το οξυγόνο δεν προλαβαίνει να αναπληρώσει τις αποθήκες PCr. Είναι λοιπόν λογικό ότι για να μπορέσει να εφαρμοστεί ενεργητική αποκατάσταση θα πρέπει να έχει μεγάλη διάρκεια αν και εφόσον επιθυμούμε να έχουμε τις μικρότερες δυνατές απώλειες στην επίδοση μέγιστων προσπαθειών μικρής διάρκειας (Toubekis et al. 2005). Η μέγιστη δύναμη εμφανίζει σημαντικές απώλειες στην κολύμβηση ύστερα από εφαρμογή ενεργητικής αποκατάστασης σε σχέση με την παθητική αποκατάσταση αλλά και γενικότερα (Toubekis et al. 2005; Toubekis et al. 2008). Τα αποτελέσματα ποικίλουν μεταξύ τους, αφού ούτε οι αποστάσεις που διανύθηκαν είναι ίδιες ούτε η χρονική διάρκεια των συνθηκών και της εφαρμογής της αποκατάστασης ήταν ίδια σε όλες τις μελέτες αλλά ούτε και ο τρόπος όπου εκτελέστηκαν. Οι διαφορετικές ενεργειακές απαιτήσεις από προσπάθεια σε προσπάθεια εξυπηρετούνται με διαφορετικού είδους αποκαταστάσεις. Θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι ο στόχος δεν είναι κοινός για όλες τις μελέτες και γενικότερα τα δεδομένα που εξετάστηκαν δεν ήταν ίδια. Αυτό μας οδηγεί και σε βέβαιο συμπέρασμα του γιατί η κάθε μελέτη παρουσιάζει την μία ή την άλλη συνθήκη να υπερτερεί. Σαφώς και θα πρέπει να υπάρξει ένας κοινός γνώμονας για το πότε αλλά και το τί η ενεργητική και πότε η παθητική αποκατάσταση εξυπηρετούν. Για να μπορέσουμε να έχουμε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το κάθε αγώνισμα ξεχωριστά θα χρειαστεί το εν λόγω ζήτημα να ερευνηθεί περισσότερο και με περισσότερες παραμέτρους. Επίσης ο τρόπος συλλογής δεδομένων αρκετές φορές δεν είναι ο ιδεατός, οι μελέτες στο μεγαλύτερο ποσοστό τους δεν είναι πρόσφατες και ίσως δεν ανταποκρίνονται στις τωρινές απαιτήσεις των προπονητών αλλά και των ερευνητών με αποτέλεσμα τα ευρήματα αυτών να τίθενται υπό αμφισβήτηση σε ένα μεγάλο βαθμό. [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 20

21 ΙΙΙ. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ 3.1 Συμμετέχοντες Για την πραγματοποίηση της έρευνας συμμετείχαν 9 άνδρες κολυμβητές οι οποίοι είχαν τουλάχιστον 5 χρόνια αγωνιστικής εμπειρίας και συμμετοχές σε Πανελλήνια πρωταθλήματα. Τα σωματομετρικά χαρακτηριστικά τους είναι τα εξής: Ηλικία 22,1±1,3 έτη, ύψος 184±3 cm και μάζα σώματος 81,8±4,5 kg. 3.2 Πειραματική διαδικασία Πριν πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε μέτρηση όλοι οι συμμετέχοντες εξοικειώθηκαν με τον εξοπλισμό και γενικότερα με τα όργανα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη συλλογή δεδομένων της μελέτης. Όλοι οι κολυμβητές δοκίμασαν δύο τρόπους προσδεμένης κολύμβησης και εξοικειώθηκαν με τα όργανα συλλογής δεδομένων: Για τις μέγιστες προσπάθειες προσδεμένης κολύμβησης ο κολυμβητής κολυμπά επί τόπου ενώ είναι προσδεμένος με ανελαστικό σκοινί προσαρμοσμένο σε πιεζοηλεκτρικό δυναμόμετρο το οποίο είναι προσαρμοσμένο στο βατήρα εκκίνησης (Σχήμα 3.1). Οι κολυμβητές σε αυτήν την περίπτωση παρέμεναν στάσιμοι παρά τις εναλλαγές είτε στη δύναμη είτε στο ρυθμό κολύμβησης που μπορεί να πραγματοποιούσαν. Για την προκαταρκτική δοκιμασία αλλά και για την ενεργητική αποκατάσταση χρησιμοποιήθηκε τροχαλία προσαρμοσμένη σε ξύλινο υποστήριγμα η οποία συνέδεε το φορτίο με τη ζώνη στη μέση του κολυμβητή με ανελαστικό σκοινί (Σχήμα 3.2). Ο κολυμβητής στην δεύτερη περίπτωση καθώς κολυμπούσε ανύψωνε τα κιλά καθώς εφήρμοζε περισσότερη δύναμη και σταθεροποιούνταν μόλις διατηρούσε σταθερή την εφαρμογή της δύναμης. Σε μία επόμενη μέρα πραγματοποιήθηκε μία προκαταρκτική δοκιμασία που στόχο είχε να υπολογιστεί το φορτίο που θα ανύψωνε ο κολυμβητής κατά τη [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 21

22 διάρκεια της ενεργητικής αποκατάστασης. Πιο αναλυτικά η δοκιμασία αποτελούνταν από 200 μέτρα προθέρμανση και την κύρια δοκιμασία. Σε αυτήν οι κολυμβητές ανάλογα με την επίδοσή τους στα 100μ. ελεύθερο ξεκίνησαν από το αντίστοιχο φορτίο και κάθε 3 λεπτά το φορτίο αυξάνονταν κατά 1 κιλό μέχρι ο κολυμβητής να εξαντληθεί και να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Το φορτίο που θα ανυψωθεί στην ενεργητική αποκατάσταση αντιστοιχεί στο 27% του μέγιστου ανυψωμένου φορτίου. Ύστερα από δύο μέρες οι κολυμβητές υποβλήθηκαν στην 1η δοκιμασία η οποία αποτελούνταν από: Προθέρμανση 400 μέτρων ελεύθερο κολύμπι, 2 προοδευτικά αυξανόμενες προσπάθειες των 50 μέτρων ελεύθερο κολύμπι και 2 μέγιστες προσπάθειες προσδεμένης κολύμβησης των 6 δευτερολέπτων. Στο κύριο μέρος το οποίο ξεκινούσε ακριβώς 6 λεπτά από τη λήξη της προθέρμανσης πραγματοποιήθηκαν οι εξής ενέργειες : 30 δευτερόλεπτα προσδεμένης κολύμβησης μέγιστης έντασης, 4 λεπτά ενεργητικής αποκατάστασης με προσδεμένη κολύμβηση και αντίσταση φορτίου που αντιστοιχούσε στο 27% του μέγιστου ανυψωμένου φορτίου που προέκυψε από την προκαταρκτική δοκιμασία και άλλη μία μέγιστη προσπάθεια προσδεμένης κολύμβησης 30 δευτερολέπτων. Ύστερα από δύο μέρες οι κολυμβητές υποβλήθηκαν στη 2η δοκιμασία η οποία αποτελούνταν από : Προθέρμανση 400 μέτρων ελεύθερο κολύμπι, 2 προοδευτικά αυξανόμενες προσπάθειες των 50 μέτρων ελεύθερο κολύμπι και 2 μέγιστες προσπάθειες προσδεμένης κολύμβησης των 6 δευτερολέπτων. Στο κύριο μέρος το οποίο ξεκινούσε ακριβώς 6 λεπτά από τη λήξη της προθέρμανσης πραγματοποιήθηκαν οι εξής ενέργειες : 30 δευτερόλεπτα προσδεμένης κολύμβησης μέγιστης έντασης, 4 λεπτά παθητικής αποκατάστασης και άλλη μία μέγιστη προσπάθεια προσδεμένης κολύμβησης 30 δευτερολέπτων. Ύστερα από δύο μέρες οι κολυμβητές υποβλήθηκαν στην 3η και τελευταία δοκιμασία η οποία αποτελούνταν από : Προθέρμανση 400 μέτρων ελεύθερο κολύμπι, 2 προοδευτικά αυξανόμενες προσπάθειες των 50 μέτρων ελεύθερο κολύμπι και 2 μέγιστες προσπάθειες προσδεμένης κολύμβησης των 6 δευτερολέπτων. Στο κύριο μέρος το οποίο ξεκινούσε ακριβώς 6 λεπτά από τη λήξη της προθέρμανσης πραγματοποιήθηκαν οι εξής ενέργειες : 30 δευτερόλεπτα προσδεμένης κολύμβησης μέγιστης έντασης, 1 λεπτό παθητικής αποκατάστασης, [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 22

23 2 λεπτά ενεργητικής αποκατάστασης με προσδεμένη κολύμβηση και αντίσταση φορτίου που αντιστοιχούσε στο 27% του μέγιστου ανυψώμενου φορτίου που προέκυψε από την προκαταρκτική δοκιμασία, 1 λεπτό παθητικής αποκατάστασης και άλλη μία μέγιστη προσπάθεια προσδεμένης κολύμβησης 30 δευτερολέπτων. Τα όργανα συλλογής δεδομένων ήταν τα εξής: Για τη συλλογή των δεδομένων της καρδιακής συχνότητας χρησιμοποιήθηκε καρδιοσυχνόμετρο (POLAR S810i; Polar Electro, Kampele, Finland). Για τη συλλογή των δεδομένων της δύναμης έγινε χρήση πιεζοηλεκτρικού δυναμομέτρου το όποιο ήτανε συνδεδεμένο με ηλεκτρονικό υπολογιστή ο οποίος είχε εγκατεστημένο σύστημα μετατροπής σήματος από αναλογικό σε ψηφιακό με συχνότητα δειγματοληψίας 100Hz (Muscle Lab; Ergotest Innovation AS, Norway). Για τη μέτρηση της συχνότητας χεριάς αλλά και για τα διαλείμματα και τη χρονομέτρηση των προσπαθειών χρησιμοποιήσαμε χρονόμετρο χειρός (Eagle AE625M35; Accusplit,California, USA). Σχήμα 3.1. Ο πρώτος τρόπος προσδεμένης κολύμβησης που χρησιμοποιήθηκε κατά τις μέγιστες προσπάθειες. [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 23

24 Σχήμα 3.2. Ο δεύτερος τρόπος προσδεμένης κολύμβησης με την ανύψωση του φορτίου όπου χρησιμοποιήθηκε για την προκαταρκτική δοκιμασία και για την ενεργητική αποκατάσταση. 3.3 Συλλογή και επεξεργασία δεδομένων Για τη συλλογή των δεδομένων της δύναμης χρησιμοποιήθηκε το πιεζοηλεκτρικό δυναμόμετρο που αναφέρθηκε παραπάνω. Το σύστημα ήταν συνδεδεμένο με υπολογιστή και υπολογίστηκε ο μέσος όρος δύναμης ανά κύκλο χεριάς. Παράλληλα ορίστηκε ως μέγιστη δύναμη ο μέσος όρος της δύναμης των πρώτων 5 δευτερολέπτων της μέγιστης προσπάθειας των 30 δευτερολέπτων. Ως ελάχιστη δύναμη ορίστηκε ο μέσος όρος της δύναμης των τελευταίων 5 δευτερολέπτων της μέγιστης προσπάθειας των 30 δευτερολέπτων. Ως μέση δύναμη ορίστηκε ο μέσος όρος της δύναμης από τη μέγιστη προσπάθεια των 30 δευτερολέπτων. Η καρδιακή συχνότητα μετρήθηκε τηλεμετρικά με το καρδιοσυχνόμετρο που αναφέρθηκε παραπάνω. Στην προκαταρκτική δοκιμασία η συλλογή δεδομένων καρδιακής συχνότητας ξεκίνησε ένα λεπτό πριν την έναρξή της και συνεχίστηκε έως και 2 λεπτά μετά τη λήξη της. Η έναρξη συλλογής δεδομένων καρδιακής συχνότητας στις υπόλοιπες δοκιμασίες έγινε 1 λεπτό πριν από την έναρξη της 1ης μέγιστης προσπάθειας 30 δευτερολέπτων και σταματούσε 2 λεπτά από τη λήξη της 2ης μέγιστης προσπάθειας 30 δευτερολέπτων.συνολικά η συλλογή δεδομένων ανά άτομο διήρκησε 12 μέρες και συνολικά 30 ημέρες. Η επεξεργασία των δεδομένων διήρκησε 50 μέρες. Η προκαταρκτική διαδικασία [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 24

25 διήρκησε από 15 λεπτά έως 30 λεπτά δεδομένου ότι ο κάθε κολυμβητής άντεξε διαφορετικό χρόνο. Στις υπόλοιπες μετρήσεις η κάθε συνθήκη διαρκούσε 25 λεπτά για το κάθε άτομο. 3.4 Στατιστική επεξεργασία Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις σε 2 παράγοντες (3 πειραματικές συνθήκες Χ 2 επαναλήψεις 30 δευτερολέπτων). Κατόπιν έγινε χρήση του Τukey test για περαιτέρω έλεγχο των διαφορών. Τα δεδομένα εμφανίζονται ως μέση τιμή ± τυπική απόκλιση και το ως επίπεδο σημαντικότητας ορίστηκε το p<0,05. [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 25

26 ΔΥΝΑΜΗ (N) IV. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Στο κεφάλαιο αυτό παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της έρευνας. 4.1 Δύναμη Η ΜΔ σημειώθηκε μειώθηκε στη 2η προσπάθεια σε όλες τις συνθήκες αποκατάστασης. Παρόλα αυτά δε σημειώθηκε καμία σημαντική διαφορά μεταξύ των συνθηκών (Π1:117,2±14; Π2:106,1±16,1, Ε1:112,7±15; Ε2:100,7±15,1, ΠΕΠ1:120,9±14,5 ΠΕΠ2:108,4±16,6 Ν p>0,05, Σχήμα 4.1) Π: Παθητική Αποκατάσταση 4 min Ε: Ενεργητική Αποκατάσταση 4 min Προσπάθειες 30 δευτερολέπτων ΠΕΠ: Παθητική 1 min - Ενεργητική 2 min - Παθητική 1 min Σχήμα 4.1 Η μέση δύναμη εμφανίζεται για κάθε συνθήκη αποκατάστασης και για τις δύο προσπάθειες. Οι τιμές εμφανίζονται σε Newton (Ν). Διαφορά που αξίζει να σημειωθεί βρέθηκε στην παραγωγή ΜΕΓ μεταξύ της Ε και Π. Πιο συγκεκριμένα η ΜΕΓ εμφανίζεται μειωμένη ύστερα από Ε σε σχέση με τη ΜΕΓ ύστερα από Π (Ε1:135,9±20,8; Ε2:120,4±16,3, Π1:142,1±15,6; Π2:135,8±18,8 Ν p<0,05). Πιο ειδικά η ΜΕΓ εμφανίζεται ιδιαίτερα μειωμένη ύστερα από εφαρμογή Ε στη 2η προσπάθεια σε σύγκριση με την 1η (Ε1:135,9±20,8; Ε2:120,4±16,3 Ν p<0,05) σε αντίθεση με την Π που δεν [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 26

27 ΔΥΝΑΜΗ (N) εμφάνισε καμία απώλεια στη ΜΕΓ στη 2η προσπάθεια σε σύγκριση πάντα με την 1η (Π1:142,1±15,6; Π2:135,8±18,8 Ν p>0,05, Σχήμα 4.2). 180,0 160, Π: Παθητική Αποκατάσταση 4 min 140, ,0 100,0 E: Ενεργητική Αποκατάσταση 4 min 80,0 60,0 1 2 Προσπάθειες 30 δευτερολέπτων ΠΕΠ: Παθητική 1 min - Ενεργητική 2 min - Παθητική 1 min Σχήμα 4.2 Η Μέγιστη δύναμη εμφανίζεται για κάθε συνθήκη αποκατάστασης και για τις δύο προσπάθειες. Οι τιμές εμφανίζονται σε Newton (N). Όσον αφορά την ΕΔ εμφανίζεται μειωμένη στη 2η προσπάθεια σε σύγκριση με την πρώτη ύστερα από Π και ΠΕΠ (Π1:97,4±11,2; Π2:90,4±15,9, ΠΕΠ1:99,6±11,6; ΠΕΠ2:92,6±15,3 Ν p>0,05). Παρόλα αυτά δεν εμφανίστηκε κάποια αξιοσημείωτη διαφορά στην παραγωγή δύναμης ανάμεσα στις συνθήκες (Π1:97,4±11,2; Π2:90,4±15,9, Ε1:93,9±13,7; Ε2:89,5±15, ΠΕΠ1:99,6±11,6; ΠΕΠ2:92,6±15,3 Ν p>0,05, Σχήμα 4.3). [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 27

28 ΔΥΝΑΜΗ (N) 120,0 100, Π: Παθητική Αποκατάσταση 4 min 80,0 60,0 40,0 Ε: Ενεργητική Αποκατάσταση 4 min 20,0 0,0 1 2 Προσπάθειες 30 δευτερολέπτων ΠΕΠ: Παθητική 1 min - Ενεργητική 2 min - Παθητική 1 min Σχήμα 4.3 Η ελάχιστη δύναμη εμφανίζεται για κάθε συνθήκη αποκατάστασης και για τις δύο προσπάθειες. Οι τιμές εμφανίζονται σε Newton (N). 4.2 Καρδιακή συχνότητα Η καρδιακή συχνότητα δεν εμφάνισε διαφορές μεταξύ των συνθηκών από το πρώτο στο δεύτερο σπριντ. Πιο αναλυτικά η αύξησή της ήτανε παρόμοια σε όλες τις συνθήκες χωρίς μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Το ίδιο συνέβη και με τη μέγιστη καρδιακή συχνότητα ΜΚΣ όπου η μεταβολή της δεν εμφάνισε διαφορές μεταξύ των τριών συνθηκών αποκατάστασης (Π1:180,9±9,5; Π2:178,5±9,5, Ε1:178,8±9; Ε2:179,4±8,2, ΠΕΠ1:176,6±10,4; ΠΕΠ2:176,6±8,9 b/min p>0,05). [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 28

29 Καρδιακή Συχνότητα (b/min) Π: Παθητική Αποκατάσταση 4 min E: Ενεργητική Αποκατάσταση 4 min ΠΕΠ: Παθητική 1 min - Ενεργητική 2 min - Παθητική 1 min Πρίν την έναρξη Μέγιστη 1min 2 min 3 min 4 min Μέγιστη 1 min 2 min Χρονικές στιγμές καταγραφής της Καρδιακής Συχνότητας Σχήμα 4.4 Η καρδιακή συχνότητα εμφανίζεται από 1 λεπτό πριν την έναρξη της πρώτης μέγιστης προσπάθειας και έως και το δεύτερο λεπτό μετά τη λήξη της δεύτερης μέγιστης προσπάθειας. Τα δεδομένα εμφανίζονται σε παλμούς το λεπτό (b/min). Η μόνη αξιοσημείωτη παρατήρηση όσον αφορά την ΚΣ παρατηρήθηκε στη φάση της αποκατάστασης και συγκεκριμένα στο 3ο και 4ο λεπτό της Ε σε σύγκριση με την ίδια χρονική περίοδο στην Π (E3min:141,6±7,4; Ε4min:137,2±6,8, Π3min:125±12; Π4min:121,6±10,5 με p<0,05) (Σχήμα 4.4). [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 29

30 Χεριές ανά λεπτό (cycles/min) 4.3 Συχνότητα χεριάς Όσον αφορά τη ΣΧ η μόνη σημαντική διαφορά που παρατηρήθηκε είναι ύστερα από Ε όπου εμφανίζεται ιδιαίτερα μειωμένη στη 2η προσπάθεια σε σύγκριση με την 1η σε σχέση με τις άλλες δύο συνθήκες αποκατάστασης όπου η ΣΧ δεν εμφανίζεται μειωμένη (E1:46±4; Ε2:41±5 cycles/min p>0,05, Σχήμα 4.5) Π: Παθητική Αποκατάσταση 4 min E: Ενεργητική Αποκατάσταση 4 min Προσπάθειες 30 δευτερολέπτων ΠΕΠ: Παθητική 1 min - Ενεργητική 2 min - Παθητική 1 min Σχήμα 4.5. Η συχνότητα χεριάς εμφανίζεται και για τις δύο μέγιστες προσπάθειες των 30 δευτερολέπτων. Οι τιμές εμφανίζονται σε χεριές ανά λεπτό (cycles/min). [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 30

31 V. ΣΥΖΗΤΗΣΗ 5.1 Κύρια ευρήματα Τα ευρήματα της παρούσης έρευνας δείχνουν ότι η εφαρμογή παθητικής αποκατάστασης εμφανίζει τις μικρότερες απώλειες στην επίδοση των αθλητών ανάμεσα σε μέγιστες προσπάθειες 30s και αποκατάσταση 4min ανάμεσα σε αυτές σε σχέση με την ενεργητική και τον συνδυασμό των δύο. Η μέγιστη δύναμη που αποτελεί και σημαντικό παράγοντα στις μέγιστες προσπάθειες εμφανίζει τη μικρότερη μείωση όταν ο κολυμβητής έχει ακολουθήσει παθητική αποκατάσταση σε συγκρίση με τις άλλες δύο συνθήκες όπου η μείωση της είναι μεγαλύτερη και πιο σημαντική. 5.2 Μεταβολές σε καρδιακή συχνότητα και συχνότητα χεριών Η καρδιακή συχνότητα φάνηκε να επηρεάζεται περισσότερο μετά από εφαρμογή της ενεργητικής αποκατάστασης και όχι από την πρώτη προσπάθεια στη δεύτερη αλλά κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης όπου αυτό οφείλεται στο γεγονός πως η μυϊκή δραστηριότητα του σώματος παραμένει σε υψηλά επίπεδα σε αντίθεση με την παθητική αποκατάσταση όπου μειώνεται κοντά στα επίπεδα ηρεμίας. Παρόλα αυτά αν στόχος της προπόνησης δεν είναι η ΚΣ αλλά κάποια άλλη παράμετρος η εφαρμογή ενεργητικής ή παθητικής αποκατάστασης δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να ανησυχεί τον προπονητή. Η συχνότητα χεριάς από την άλλη φάνηκε να μειώνεται ύστερα από εφαρμογή ενεργητικής αποκατάστασης αν και προηγούμενες έρευνες δεν έχουν δείξει κάτι τέτοιο σε σχέση πάντα με την παθητική αποκατάσταση (Toubekis et al. 2008). Αυτό ίσως να οφείλεται σε κάποια αδυναμία των κολυμβητών να αγγίξουν το 100% της συχνότητάς τους. Πιθανόν να υπήρξε κάποια νοερή χαλάρωση από μεριάς των αθλητών και να εμφανίζεται αυτή η μείωση χωρίς όμως να αποκλείουμε και το γεγονός ότι πιθανά η ενεργητική αποκατάσταση να έχει κάποιο μερίδιο ευθύνης σε αυτό το εύρημα. [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 31

32 5.3 Μεταβολές στη δύναμη Η προσδεμένη κολύμβηση δεν θα μπορούσε να μας δώσει βέβαια απόλυτα αξιόπιστα δεδομένα αφού υπό φυσιολογικές συνθήκες ο κολυμβητής κινείται στο νερό, δεν μένει στάσιμος, με αποτέλεσμα το νερό το οποίο σαρώνει να είναι πάντοτε διαφορετικό με ιδανικότερες συνθήκες εφαρμογής δύναμης. Επιπλέον δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις αντιστάσεις του νερού και γενικά την προωθητική ικανότητα του κολυμβητή αφού μιλάμε για στατική κολύμβηση κάτι που θα μπορούσε σίγουρα να δημιουργήσει επιπλέον παραμέτρους για την επίδοση του κολυμβητή σε τέτοιους είδους προσπάθειες. Στο παρελθόν έχουν γίνει αρκετές έρευνες πάνω σε αυτό το κομμάτι προσπαθώντας να δείξουν ποιο είδος αποκατάστασης θα βοηθήσει περισσότερο σε μέγιστες προσπάθειες. Τα πρωτόκολλα που έχουν εφαρμοστεί είναι πολλά με πλήθος διαφορετικών συνθηκών και στην αποκατάσταση αλλά και στις προσπάθειες τις ίδιες. Άλλα εφήρμοσαν προσπάθειες με βάση το χρόνο (Weltman et al. 1977; Signorile et al 1993; Ahmaidi et al 1996; Bogdanis et al 1996b; Spencer et al 2006) και άλλα με βάση την απόσταση (Toubekis et al.2005; Toubekis et al. 2008). Οι ποδηλατικές μελέτες στην πλειοψηφία τους έδειξαν πως η εφαρμογή ενεργητικής αποκατάστασης έχει θετική έκβαση στην επίδοση των αθλητών όσον αφορά τη δύναμη, τη συγκέντρωση γαλακτικού οξέους στους μύες και την κόπωση γενικότερα (Weltman et al. 1977; Signorile et al 1993; Ahmaidi et al 1996; Bogdanis et al 1996b). Η εξήγηση βασίζεται στην αιματική ροή η οποία οφείλεται για την αποκατάσταση της PCr και την εξισορρόπηση των όξινων βάσεων, παράγοντες που προετοιμάζουν τον οργανισμό για την επανάληψη προσπάθειας εκ νέου αφού τροφοδοτείται διαμέσου της παραπάνω διαδικασίας με ATP (Bogdanis et al 1996). Μία πιο πρόσφατη ποδηλατική έρευνα από τον Spencer και συνεργάτες (2006) φαίνεται πως έδειξε ότι η εφαρμογή της παθητικής αποκατάστασης ανάμεσα σε μικρής διάρκειας μέγιστες προσπάθειες εμφανίζει τη μικρότερη μείωση στη δύναμη και τις υψηλότερες τιμές στην [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 32

33 κατώτατη μέγιστη δύναμη σε αντίθεση με την ενεργητική αποκατάσταση που εμφανίζει αρκετά μειωμένες τις παραπάνω παραμέτρους. Η εξήγηση που δίνεται είναι πως με την εφαρμογή της παθητικής αποκατάστασης δεν υπάρχει μεγάλη ζήτηση σε οξυγόνο με αποτέλεσμα η ανασύνθεση της PCr να γίνεται ταχύτερα αφού η μειωμένη μυϊκή δραστηριότητα δεν εμποδίζει την παραπάνω λειτουργία. Στην κολύμβηση τα ευρήματα είναι αρκετά διαφορετικά σε σχέση με την ποδηλασία. Πιο πρόσφατες μελέτες χρονικά δείχνουν πως η εφαρμογή ενεργητικής αποκατάστασης δύναται να εμφανίσει μειωμένη απόδοση στους κολυμβητές (Toubekis et al. 2004; Toubekis et al. 2005; Toubekis et al. 2008; Kostoulas et al. 2018). Η εξήγηση για τη διαφορά αυτή δίνεται πάλι με την ταχύτερη ανασύνθεση της PCr. Η δημιουργία ανταγωνισμού με τον αερόβιο μηχανισμό στην εφαρμογή ενεργητικής αποκατάστασης είναι κάτι που δεν επιτρέπει στον οργανισμό να ανασυνθέσει στον ταχύτερο δυνατό χρόνο την PCr κάτι που όπως φαίνεται δεν συμβαίνει στην παθητική αποκατάσταση. Βέβαια για να δοθεί μία πιο εμπεριστατωμένη εξήγηση σε αυτό θα χρειαστεί να μελετηθεί σε μεγαλύτερο βάθος η διαδικασία της ανασύνθεσης της PCr κατά τη διάρκεια της παθητικής και ενεργητικής αποκατάστασης. Εν κατακλείδι με βάση τα αποτελέσματα της παρούσης έρευνας αλλά και με τα αποτελέσματα των πιο πρόσφατων μελετών πάνω στην κολύμβηση κρίνεται σκόπιμη η εφαρμογή της παθητικής αποκατάστασης αν και εφόσον ο προπονητής επιθυμεί οι αθλητές να πραγματοποιούν μέγιστες προσπάθειες έως 30 δευτερόλεπτα με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Πάντοτε με γνώμονα του τί πρόκειται να βελτιώσουμε εφαρμόζουμε και την ανάλογη συνθήκη. Άλλωστε η ενεργητική αποκατάσταση εμφανίζει τα μικρότερα ποσοστά συγκέντρωσης γαλακτικού στο αίμα σε σχέση με την παθητική αποκατάσταση ή το συνδυασμό και των δύο (Toubekis et al. 2005). [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 33

34 VI. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η επιλογή της αποκατάστασης είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για την επιτυχημένη πορεία μίας προπόνησης ή ενός κύκλου προπονήσεων. Είναι σημαντικό ο προπονητής να γνωρίζει ποιο είδος ενισχύει την απόδοση και ποιο επιβαρύνει σωματικά τον αθλητή του. Ο τύπος αποκατάστασης που θα χρησιμοποιηθεί με βάση τα αποτελέσματα της έρευνάς μας εξαρτάται από τον εκάστοτε στόχο του κάθε προπονητή. Αν στο επίκεντρο της προπόνησης βρίσκεται η μεγιστοποίηση της απόδοσης τότε συνιστούμε την παθητική αποκατάσταση αφού με βάση τα αποτελέσματα δείχνει να ενισχύει την απόδοση ή τουλάχιστον να μην την επηρεάζει αρνητικά. Η Ε όπως είδαμε επιβαρύνει σημαντικούς παράγοντες για μια αποτελεσματικότερη προσπάθεια με απώλειες σε παράγοντες όπως ΜΕΓ, αυξημένη ΚΣ και μειωμένη ΣΧ, παράγοντες που παίζουν σημαντικό ρόλο στην επίδοση μιας μέγιστης προσπάθειας 30 δευτερολέπτων. Η εφαρμογή της δε συνίσταται και δε συστήνεται κρίνοντας με βάση τα ευρήματα της παρούσης μελέτης. VII. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ Θα προτείναμε για μελλοντικές έρευνες να εξεταστούν προσπάθειες μικρότερες των οποίων η διάρκεια θα είναι μικρότερη αυτής των 30 δευτερολέπτων. Θα μπορούσε επίσης να αυξηθεί ο αριθμός των επαναλήψεων από 2 των 30 δευτερολέπτων σε 3 ή ακόμα και περισσότερες. [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 34

35 VIII. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ahmaidi S, Granier P, Taoutaou Z, Mercier J, Dubouchaud H, Prefaut C. Eff ects of active recovery on plasma lactate and anaerobic power following repeated intensive exercise. Medicine and Science in Sports and Exercise. 1996;28(4): Bogdanis G, Nevill M, Boobis L, Lakomy H, Nevill A. Recovery of power output and muscle metabolites following 30 s of maximal sprint cycling in man. The Journal of Physiology. 1995;482(2): Bogdanis G, Nevill M, Lakomy H, Graham C, Louis G. Effects of active recovery on power output during repeated maximal sprint cycling. European Journal of Applied Physiology and Occupational Physiology. 1996;74: Dupont G, Blondel N, Berthoin S. Performance for short intermittent runs: active vs passive recovery. European Journal of Applied Physiology and Occupational Physiology. 2003;89: Dupont G, Moalla W, Guinhouya C, Ahmaidi A, Berthoin S. Passive versus active recovery during high-intensity intermittent exercises. Medicine and Science in Sports and Exercise. 2004;36: Felix S, Manos T, Jarvis A, Jensen B, Hardley S. Swimming performance following different recovery protocols in female collegiate swimmers. The Journal of Swimming Research. 1997;12:1 6. Greenwood J, Moses E, Bernardino M, Gaesser G, Weltman A. Intensity of exercise recovery, blood lactate disappearance, and subsequent swimming performance. Journal of Sports Sciences. 2007;26: Hargreaves M, McKenna M, Jenkins D, et al. Muscle metabolites and performance during high-intensity, intermittent exercise. Journal Of Applied Physiology. 1998;84(5): Harris, R. C., E. Hultman, and L. 0. Nordesjo. Glycogen, glycolytic intermediates and high-energy phosphates deter- mined in biopsy samples of musculus [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 35

36 quadriceps femoris of man at rest. Methods and variance of values. Scandinavian Journal of Clinical and Laboratory Investigation. 1974;33: Maglischo E. Swimming Fastest, 2003; Champaign, Ill.: Human Kinetics Sahlin, K., R. C. Harris, and E. Hultman. Resynthesis of creatine phosphate in human muscle after exercise in relation to intramuscular ph and availability of oxygen. Scandinavian Journal of Clinical and Laboratory Investigation. 1979;39: Sahlin, K., R. C. Harris, B. Nylind, and E. Hultman. Lactate content and ph in muscle samples obtained after dynamic exercise. Pflügers Archiv. 1976;367: Signorile J F, Ingalls C and Tremblay L. The eff ects of active and passive recovery on short-term high intensity power output. Canadian Journal of Applied Physiology. 1993;18(1):31 42 Spencer M, Bishop D, Dawson B, Goodman C, Duffield R. Metabolism and performance in repeated cycle sprints: Active versus Passive recovery. Medicine and Science in Sports and Exercise. 2006;38(8): Toubekis A, Douda H, Tokmakidis S. Influence of different rest intervals during active or passive recovery on repeated sprint swimming performance. European Journal of Applied Physiology and Occupational Physiology. 2005;93(5-6): Toubekis A, Smilios I, Bogdanis G, Mavridis G, Tokmakidis S. Effect of different intensities of active recovery on sprint swimming performance. Applied Physiology, Nutrition, and Metabolism. 2006;31: Toubekis A, Tokmakidis S (2003) Active recovery decreases performance during repeated bouts of sprint swimming irrespective of resting interval duration. In: Chatard JC (ed) Biomechanics and medicine in swimming IX. Publications de l Universite de Saint-E tienne, Saint-E tienne, France, pp [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 36

37 Toubekis, A, Tsami, A, and Tokmakidis, S. Critical velocity and lactate threshold in young swimmers. International Journal of Sports Medicine. 2006;27: Toubekis, A, Tsami, A, Smilios, I, Douda, H, and Tokmakidis, S. Traininginduced changes on lactate profile and critical velocity in young swimmers. The Journal of Strength & Conditioning Research. 2011; 25: Toubekis, A, Vasilaki, A, Douda, H, Gourgoulis, V, and Tokmakidis, S. Physiological responses during interval training at relative to critical velocity intensity in young swimmers. Journal of Science and Medicine in Sport. 2011; 14: Trump, M., G. J. F. Heigenhauser, C. T. Putman, and L. L. Spriet. The importance of phosphocreatine during maximal intermittent cycling (Abstract). CZin. Sci. Lond. 87, SuppZ.: 118, Weltman A, Stamford BA, Fulco C. Recovery from maximal exercise: lactate disappearance and subsequent performance. Journal of Applied Physiology. 1979;47(4): Weltman A, Stamford BA, Moffat RJ, Katch VL. Exercise recovery lactate removal and subsequent high intensity exercise performance. Research Quarterly. American Alliance for Health, Physical Education and Recreation. 1977;48: Yoshida, T., and H. Watari. Metabolic consequences of repeated exercise in longdistance runners. European Journal of Applied Physiology and Occupational Physiology. 1993;67: Kostoulas Ι, Toubekis Α, Paxinos Τ, Volaklis Κ, Tokmakidis S. Active recovery intervals restore initial performance after repeated sprints in swimming. European Journal of Sport Science. 2017;0: 1-9. Rasooli A, Jahromi K, Asadmanesh A, Salesi M. Influence of massage, active and passive recovery on swimming performance and blood lactate. The Journal of Sports Medicine and Physical Fitnes.s 2012; 52(2): [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 37

38 ΤΟΜΕΑΣ ΥΓΡΟΥ ΣΤΙΒΟΥ Εργαστήριο Υγρού Στίβου ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ Μελέτη για τη πτυχιακή εργασία των Λιανού Γεωργίου - Πούλη Σαράντου Επιβλέπων καθηγητής: Τουμπέκης Αργύρης, Επίκουρος Καθηγητής Πληροφορίες για τους ενδιαφερόμενους και δήλωση συμμετοχής Τίτλος της μελέτης: Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ ΚΟΛΥΜΒΗΤΩΝ ΣΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ Σκοπός της μελέτης: Η χρησιμότητα στη βελτίωση της απόδοσης ύστερα εφαρμογή διαφορετικών συνθηκών αποκατάστασης ανάμεσα σε προσπάθειες μέγιστης έντασης 30 δευτερολέπτων. [Πληκτρολογήστε κείμενο] Σελίδα 38