ΤΣΙΜΕΝΤΩΣΗ ΓΕΩΤΡΗΣΕΩΝ

Transcript

1 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 ο ΤΣΙΜΕΝΤΩΣΗ ΓΕΩΤΡΗΣΕΩΝ Η τσιµέντωση αποτελεί µια δοµική εργασία στην όρυξη γεωτρήσεων. Με τον όρο τσιµέντωση εννοούµε τη διαδικασία πλήρωσης ενός τµήµατος της γεώτρησης µε µίγµα υλικών που έχουν ως βάση το τσιµέντο, γνωστό µε τον όρο πολφός ή γαλάκτωµα (slurry). Το µίγµα αυτό είναι ικανό να πήζει, να στερεοποιείται και να µεταβάλεται σε ένα συµπαγές και πρακτικά αδιαπέρατο υλικό. Η τσιµέντωση αφορά στο τµήµα του δακτυλίου µεταξύ του εξωτερικού µέρους της σωλήνωσης και των τοιχωµάτων της γεώτρησης. Ο πολφός εισπιέζεται είτε κατά µήκος της σωλήνωσης, η οποία πρόκειται να τσιµεντωθεί, είτε διαµέσου των διατρητικών στελεχών. Στην συνέχεια ωθείται προς τα πάνω µέσα από το δακτύλιο ανάµεσα από τη σωλήνωση και τη γεώτρηση µέχρι του προκαθορισµένου ύψους. Η τσιµέντωση χρησιµοποιείται ευρέως στις ακόλουθες περιπτώσεις: Προστασία της επένδυσης (σωλήνωσης) της γεώτρησης από τα ρευστά και τα αέρια των σχηµατισµών που µπορούν να προκαλέσουν διάβρωση του µετάλλου. Υποστήριξη των τοιχωµάτων της γεώτρησης, όταν υπάρχουν χαλαροί σχηµατισµοί. Κατασκευή δακτυλίων υψηλής αντοχής, ικανών να αντέξουν µεγάλες αξονικές πιέσεις. ηµιουργία διαχωριστικών ασπίδων για την προστασία των παραγωγικών ζωνών από την κατάκλυση ρευστών. Συγκράτηση της σωλήνωσης. Προστασία από απώλειες της λάσπης διάτρησης. 8.1 Βασική τσιµέντωση Πολφός τσιµέντου εισπιέζεται, µέσω της σωλήνωσης, στο δακτύλιο γύρω από τη σωλήνωση και των τοιχωµάτων του πηγαδιού, όπου αφήνεται να στερεοποιηθεί, έτσι ώστε να συνδεθεί η σωλήνωση µε το σχηµατισµό. Καµία άλλη διαδικασία στη διάτρηση ή στην ολοκλήρωση µιας γεώτρησης δεν είναι τόσο σηµαντική στην παραγωγική ζωή της, όσο µια επιτυχής βασική (πρωτογενής) τσιµέντωση. Η βασική τσιµέντωση πραγµατοποιείται αµέσως µετά την τοποθέτηση της σωλήνωσης στη γεώτρηση. Ο σκοπός της είναι να επιτευχθεί: αποτελεσµατικός διαχωρισµός ζωνών, σύνδεση της σωλήνωσης µε το σχηµατισµό, προστασία της ίδιας της σωλήνωσης, προστασία των παραγωγικών στρωµάτων, ελαχιστοποίηση του κινδύνου εκρήξεων εξαιτίας ζωνών υψηλής πίεσης, και αποµόνωση (σφράγιση) ζωνών όπου έχει σηµειωθεί απώλεια κυκλοφορίας λάσπης ή σχηµατισµών µε προβλήµατα κατά τη διάτρηση σε µεγαλύτερα βάθη. Ανάλογα µε το βάθος της γεώτρησης και τις αναµενόµενες συνθήκες στον πυθµένα (κυρίως θερµοκρασία), χρησιµοποιούνται χηµικά πρόσθετα στο τσιµέντο για να προσδώσουν συγκεκριµένες ιδιότητες. Ο πολφός παρασκευάζεται µε έντονη ανάµιξη τσιµέντου και νερού που εκτοξεύεται µε πίεση. Το προκύπτον µίγµα οδηγείται σε δεξαµενή όπου ελέγχονται ιδιότητες όπως η πυκνότητα και το ιξώδες. Ακολούθως, αντλείται µέσω ισχυρών αντλιών (τριπλού τύπου) και εισπιέζεται στη σωλήνωση µέσω της κεφαλής τσιµέντωσης. Η κεφαλή

2 τσιµέντωσης ενώνει την κορυφή της σωλήνωσης µε το σύστηµα αντλιών. Η τσιµέντωση πραγµατοποιείται ακολουθώντας τα παρακάτω βήµατα (σχήµα 8.1): Πριν από κάθε άλλη εργασία, πρέπει να λάβει χώρα συνεχής κυκλοφορία λάσπης διάτρησης µέσα στη γεώτρηση (circulating mud) ώστε να επιτευχθεί πλήρης καθαρισµός του πηγαδιού. Στην κορυφή της σωλήνωσης τοποθετούνται δύο πώµατα (plugs) τσιµέντωσης. Το ευρισκόµενο στην κορυφή (top cementing plug) είναι συµπαγές, ενώ το κατώτερο (bottom cementing plug) φέρει διάφραγµα συγκεκριµένης αντοχής. Η µεσαία βαλβίδα της κεφαλής τσιµέντωσης ανοίγει και ο πολφός τσιµέντου διoχετεύεται µεταξύ των δύο πωµάτων (pumping slurry). Το κατώτερο πώµα οδηγείται, µε την εισπίεση του τσιµέντου, µέσα στη σωλήνωση έως ότου το πώµα «καθίσει» στο υποστηρικτικό κολάρο (float collar) που βρίσκεται µέσα στη σωλήνωση. Συνεχίζοντας την εισπίεση, το διάφραγµα του κατώτερου πώµατος διαρρηγνύεται, επιτρέποντας στο µίγµα του τσιµέντου να διέλθει και τελικά να καταλάβει το χώρο γύρω από τη σωλήνωση. Με τη διοχέτευση του απαιτούµενου όγκου τσιµέντου, η εισπίεση σταµατά και η βαλβίδα κορυφής της κεφαλής τσιµέντωσης τίθεται σε λειτουργία. Μέσω αυτής, λάσπη διάτρησης εισπιέζεται στο σύστηµα και το πώµα κορυφής οδηγείται (displacing) µέσα στη σωλήνωση έως ότου επικαθίσει στο κατώτερο πώµα. Όπως αναφέρθηκε, το πώµα κορυφής είναι συµπαγές και, εποµένως, δεν επιτρέπει τη διέλευση λάσπης. Οι εργασίες σταµατούν (end of job) και το σύστηµα αφήνεται για να σταθεροποιηθεί το τσιµέντο. Όπως παρουσιάζεται και στο σχήµα 8.1, το διάστηµα µεταξύ του υποστηρικτικού κολάρου και του πέλµατος (shoe) της σωλήνωσης καλύπτεται από τσιµέντο. Τόσο το τσιµέντο αυτό, όσο και τα µηχανικά µέρη που υποβοηθούν την τσιµέντωση (πώµατα, κολάρο κ.λπ.), διατρύονται για να προχωρήσει η επόµενη φάση όρυξης. O έλεγχος των εργασιών γίνεται µέσω καταγραφικών της πίεσης που επικρατεί στη σωλήνωση και στο δακτύλιο σε κάθε χρονική στιγµή. Για παράδειγµα, όταν το κατώτερο πώµα φτάσει στο υποστηρικτικό κολάρο η πίεση στη σωλήνωση αυξάνει. Όταν διαρρηχθεί το διάφραγµα η πίεση µειώνεται και επανέρχεται στα αρχικά επίπεδα περίπου (λόγω της διαφορετικής πυκνότητας της λάσπης διάτρησης και του τσιµέντου). Όταν δε το πώµα κορυφής επικαθίσει του κατώτερου πώµατος η πίεση αυξάνει έντονα. Σε γεωτρήσεις µεγάλης διαµέτρου, η τσιµέντωση µπορεί να γίνει και µε τη χρήση της διατρητικής στήλης µέσα στο πηγάδι. Η διατρητική στήλη αποτελεί, σε αυτές τις περιπτώσεις, το µέσο διοχέτευσης της λάσπης και του τσιµέντου. Για την αποφυγή ρύπανσης του τσιµέντου από τη λάσπη (αλλαγή ιδιοτήτων του γαλακτώµατος), χρησιµοποιείται ενδιάµεσο ρευστό (spacer), συνήθως νερό, το οποίο διασφαλίζει τη µη επαφή τσιµέντου και λάσπης. Η βασική τσιµέντωση µπορεί να εκτελεστεί ενιαία, όπως έχει περιγραφεί ανωτέρω, ή κατά στάδια. Κατά την τσιµέντωση σε περισσότερα από ένα στάδιο, π.χ. δύο στάδια (twostep cementing) (σχήµα 8.2), είναι δυνατόν να τοποθετηθεί τσιµέντο γύρω από το κατώτερο µέρος της σωλήνωσης, το πέλµα (shoe), και ακολούθως να τοποθετηθεί τσιµέντο στο δακτύλιο. Η µέθοδος αυτή χρησιµοποιεί πρόσθετα συστήµατα κολάρων και πωµάτων (stage collars, stage plugs) τα οποία τοποθετούνται µαζί µε τη σωλήνωση στο απαιτούµενο βάθος. 141

3 142

4 Σχήµα 8.2. Τσιµέντωση σε δύο στάδια Το πρώτο στάδιο της τσιµέντωσης πραγµατοποιείται µε τον ήδη γνωστό τρόπο. Αφού στερεοποιηθεί ο πολφός, και ενώ το υπόλοιπο εσωτερικό µέρος της σωλήνωσης είναι πλήρες µε λάσπη διάτρησης, πίπτει δια της βαρύτητας µηχανισµός (opening bomb) ο οποίος επικάθεται στο ενδιάµεσο ειδικό κολάρο (stage collar), συµβάλλοντας στο άνοιγµα και κλείσιµο των πλευρικών οπών του κολάρου αυτού και εξασφαλίζοντας την επικοινωνία του εσωτερικού της σωλήνωσης µε το δακτύλιο. Μόλις ο µηχανισµός φθάσει στο κολάρο, ασκείται πίεση κατά psi περίπου µεγαλύτερη αυτής της κυκλοφορίας της λάσπης. η οποία και επιφέρει το άνοιγµα των πτερυγίων του κολάρου. Το δεύτερο στάδιο τσιµέντωσης πραγµατοποιείται µε την εισπίεση του πολφού διαµέσου του πλευρικού ανοίγµατος του κολάρου στο δακτύλιο. Πολφού που σταδιακά καταλαµβάνει το τµήµα του δακτυλίου πάνω από το στερεοποιηµένο τσιµέντο του πρώτου 143

5 σταδίου. Οι λόγοι για τους οποίους µπορεί να είναι απαραίτητη η τσιµέντωση κατά στάδια είναι: Επιτρέπει την αποτελεσµατική τσιµέντωση µεγάλου µήκους δακτυλίου µε µικρούς, κατά στάδια, χρόνους εισπίεσης ώστε να αποφεύγονται προβλήµατα στερεοποίησης του τσιµέντου σε µη ελεγχόµενους χρόνους. Μειώνονται οι πιέσεις στις αντλίες αφού δεν απαιτείται να υποστηριχτεί στο δακτύλιο µεγάλου µήκους στήλη τσιµέντου. Επιτρέπει την τσιµέντωση σε περίπτωση ειδικών σχηµατισµών. Ελαχιστοποιεί τις απώλειες ή τους κινδύνους θραύσης του σχηµατισµού, µειώνοντας την υδροστατική πίεση που επικρατεί στο δακτύλιο. Επιτυγχάνεται αποτελεσµατική τσιµέντωση στο πέλµα κάθε προηγηθείσας σωλήνωσης. 8.2 Τσιµέντωση τελικής σωλήνωσης (liner) Η τσιµέντωση της τελευταίας σωλήνωσης η αναφερόµενη ως liner (πουκάµισο) είναι σχετικά δύσκολο να πραγµατοποιηθεί επιτυχώς. Μερικοί από τους παράγοντες που επηρεάζουν την εργασία της τσιµέντωσης αυτής είναι : Το βάθος και η διάµετρος της γεώτρησης. Το βάθος και η διάµετρος της σωλήνωσης liner. Το κεντράρισµα της σωλήνωσης. Οι ιδιότητες του γαλακτώµατος. Ο τύπος κυκλοφορίας. Η πρόπλυση ή η εκκαθάριση της γεώτρησης. Η σωλήνωση liner είναι η µόνη η οποία δεν φθάνει µέχρι την επιφάνεια. Συνδέεται µε την αµέσως προηγούµενη σωλήνωση µέσω συστήµατος ανάρτησης, επικαλύπτοντας διάστηµα µέτρων µέσα σε αυτήν. Η τσιµέντωση του liner γίνεται συνήθως στα βάθη όπου συναντώνται οι παραγωγικοί σχηµατισµοί. Μετά τη φάση της τσιµέντωσης, ακολουθεί η πλευρική διάτρηση (perforation) του liner και του τσιµέντου έτσι ώστε να αποκατασταθεί η επικοινωνία µεταξύ του παραγωγικού σχηµατισµού και του εσωτερικού της γεώτρησης. Είναι, εποµένως, ιδιαίτερα σηµαντικό η τσιµέντωση να είναι υψηλών προδιαγραφών, ώστε να είναι δυνατόν να γίνει η επιλεκτική αποµόνωση των παραγωγικών ζωνών και να αποκλειστεί η µη ελεγχόµενη εισροή ρευστών (νερού ή αερίου). Για την τσιµέντωση του liner χρησιµοποιείται η διατρητική στήλη, η οποία συγκρατείται στο liner µε ειδικό πώµα (liner plug) (σχήµα 8.3). Ο πολφός εισπιέζεται έως ότου καλυφθεί ο απαιτούµενος όγκος. Ακολούθως τοποθετείται στη διατρητική στήλη διαχωριστικό πώµα (wiper plug) το οποίο, ταυτόχρονα, καθαρίζει τα πλευρικά τοιχώµατα της στήλης από το τσιµέντο. Aκολουθεί η εισπίεση λάσπης που οδηγεί το πώµα µέχρι το κατώτερο κολάρο, συµπαρασύροντας και το µηχανισµό συγκράτησης της διατρητικής στήλης µε το liner. Έχοντας απελευθερωθεί η διατρητική στήλη, ανασύρεται στην επιφάνεια ενώ, ταυτόχρονα, µε αντίστροφη κυκλοφορία λάσπης, γίνεται καθαρισµός του συστήµατος. 144

6 Σχήµα 8.3. Τσιµέντωση liner 8.3 Προπαρασκευή και χαρακτηριστικά πολφού τσιµέντου Ο πολφός τσιµέντου που εισπιέζεται στις γεωτρήσεις αποτελείται από τσιµέντο, νερό και χηµικά πρόσθετα. Το τσιµέντο τύπου Portland είναι αυτό που χρησιµοποιείται περισσότερο. Παρασκευάζεται από ασβεστόλιθο, σχιστόλιθο, άργιλο και σκωρίες µέσα σε περιστροφική κάµινο, στους ο F. Το προκύπτον προϊόν που ονοµάζεται clinker, ψύχεται, αναµειγνύεται µε µικρό ποσοστό (5%) µε γύψο και λειοτριβείται. Υλικά όπως άµµος, βωξίτης και οξείδια του σιδήρου µπορούν να προστεθούν για να προσδώσουν συγκεκριµένα χαρακτηριστικά και να προκύψουν οι διαφορετικοί τύποι τσιµέντου Portland, σύµφωνα µε τις προδιαγραφές του Αµερικανικού Ινστιτούτου Πετρελαίου (API) (Πίνακας 8.1). Στους Πίνακες 8.2 έως 8.4 παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά των τύπων τσιµέντου Portland, καθώς και η απόδοσή τους σε παραγόµενο πολφό (slurry yield). Όταν µιλάµε για απόδοση 145

7 αναφερόµαστε στον όγκο του πολφού που προκύπτει ανά σακί ξηρού τσιµέντου όταν αυτό αναµιχθεί µε την αντίστοιχη ποσότητα νερού. Καθώς προστίθεται νερό στο τσιµέντο, λαµβάνουν χώρα αντιδράσεις µεταξύ των διαφόρων συστατικών του τσιµέντου, µε αποτέλεσµα να προκύπτει ένα µίγµα µε αυξηµένο ιξώδες. Ο χρόνος πήξης του πολφού ισοδυναµεί µε το χρόνο που απαιτείται ώστε το γαλάκτωµα να µεταβεί σε κατάσταση που να µπορεί να χρησιµοποιηθεί από τις αντλίες και εκφράζεται από τη σχέση: Χρόνος πήξης = χρόνος προπαρασκευής + χρόνος εισπίεσης + χρόνος ασφάλειας (8.1) Ο χρόνος προπαρασκευής εξαρτάται από τη συνολική απαιτούµενη ποσότητα ξηρού τσιµέντου και πρόσθετων, καθώς και από το ρυθµό ανάµιξης (σακιά/λεπτό). Ο χρόνος εισπίεσης εξαρτάται από τη συνολική χωρητικότητα της σωλήνωσης και το ρυθµό εισπίεσης, ο οποίος είναι ισοδύναµος µε την ταχύτητα λειτουργίας της αντλίας. Ο χρόνος ασφάλειας αντιστοιχεί σε λεπτά. Ο χρόνος πήξης µπορεί να αυξηθεί ή να ελαττωθεί µε την πρόσθεση συγκεκριµένων χηµικών όπως: επιταχυντές (χλωριούχο ασβέστιο, χλωριούχο νάτριο) ή επιβραδυντές (λιχνοσουλφόνες, παράγωγα σελουλόζης ή γλυκόζης). Η πυκνότητα του ξηρού τσιµέντου είναι 3,14 g/m 3. H πυκνότητα του πολφού είναι συνάρτηση της µάζας και του όγκου του ξηρού τσιµέντου, αλλά και του νερού που χρησιµοποιείται για την ανάµιξη. Γαλακτώµατα µε υψηλότερες τιµές πυκνότητας µπορούν να προκύψουν µε τη µείωση της ποσότητας του νερού ή µε την πρόσθεση ουσιών µεγάλης ειδικής πυκνότητας (βαρύτης, ιλµενίτης, αιµατίτης). Για τη µείωση της πυκνότητας προστίθενται ουσίες µικρής ειδικής πυκνότητας (µπεντονίτης, διατοµικές γαίες, ποζολάνη). Η πυκνότητα του πολφού, ρ π, θα πρέπει να είναι τέτοια έτσι ώστε: ρ = ρ π λ + 0,4 (8.2) όπου ρ λ : η πυκνότητα της λάσπης διάτρησης. Η πυκνότητα του διαχωριστικού ρευστού (spacer), ρ spa, πρέπει να είναι: ρspa = ρ λ + 0,1 (8.3) Η υποστηρικτική αντοχή, F (σε lb), του τσιµεντένιου περιβλήµατος προσδιορίζεται από τη σχέση: F = 0,969 Tc d H (8.4) όπου: Τ c : η αντοχή σε µοναξονική θλίψη (σε psi), d: η εξωτερική διάµετρος της σωλήνωσης (σε in), και H: το ύψος της στήλης τσιµέντου (σε ft). 146

8 Πίνακας 8.1. Τύποι τσιµέντου Portland και εφαρµογές 147

9 Τύπος κατά API (API Class) Πίνακας 8.2. Σύσταση τσιµέντου (προδιαγραφές ΑΡΙ) Συστατικά (%) C 3 S C 2 S C 3 A C 4 AF Λεπτότητα (fineness) (cm 2 /g) Αναλογία νερού/τσιµέντου A ,46 B ,46 C ,56 D ,38 G ,44 H ,38 J 53,8 38, ,44 SiO 2 CaO 0,435 Τύπος τσιµέντου Πίνακας 8.3.Ιδιότητες τσιµέντου (προδιαγραφές ΑΡΙ) Νερό ανάµιξης (gal/σακί) Πυκνότητα πολφού (lb/gal) Απόδοση σε πολφό (ft 3 /σακί) Προσεγγ. χρόνος πήξης (113º F) (hr) Αντοχή σε θλίψη µετά από 24 hr (110º F) (psi) A 5,2 15,6 1,18 2½ C 6,3 14,8 1,32 1¾ G 5,0 15,8 1,15 1¾ H 4,3 16,5 1, Πίνακας 8.4. Επίδραση της θερµοκρασίας στην αντοχή του τσιµέντου τύπου Α Χρόνος πήξης Αντοχή σε θλίψη (psi) (hr) 80º F 100º F 120º F 140º F 160º F Εφαρµογή Στην περίπτωση µιας γεώτρησης όπου έχουν εκτελεστεί οι κάτωθι εργασίες: Βάθος γεώτρησης: ft Σωληνωµένο τµήµα: βάθος ft µε σωλήνωση διαµέτρου 8,835 in ιάµετρος µη σωληνωµένου τµήµατος: 8,5 in σχεδιάζεται η τοποθέτηση σωλήνωσης 7 in για τη σωλήνωση του τµήµατος που έχει αποµείνει. Το διάστηµα µεταξύ του υποστηρικτικού κολάρου και του πέλµατος της σωλήνωσης είναι 80 ft (τούτο σηµαίνει ότι ο χώρος αυτός θα πληρωθεί µε τσιµέντο). Η εταιρεία επιθυµεί να χρησιµοποιήσει γαλάκτωµα τσιµέντου τύπου Α θεωρώντας απαραίτητο να καλύψει, µε την τσιµέντωση τουλάχιστον ft µεταξύ των δύο σωληνώσεων (7 και 8,835 in). Να προσδιοριστεί: 1. Ο συνολικός απαιτούµενος όγκος πολφού. 148

10 2. Η απαίτηση σε ξηρό τσιµέντο και σε νερό για την προπαρασκευή του πολφού αυτού. Nα ληφθεί υπόψη ότι το µη σωληνωµένο τµήµα της γεώτρησης εκτιµάται ότι µπορεί να υποστεί διεύρυνση λόγω της έκπλυσης των τοιχωµάτων από την κυκλοφορία της λάσπης κατά 30%. 1 in 2 = 1/144 ft 2 Επίλυση Υπάρχουν τρία διακριτά µέρη των οποίων ο όγκος θα πρέπει να υπολογιστεί. I. Ο όγκος του τµήµατος µεταξύ του υποστηρικτικού κολάρου και του πέλµατος µέσα στη σωλήνωση των 7 in: 80 ft x 7 2 π/4 x 1/144=21,38 ft 3 II. O όγκος του δακτυλίου µεταξύ της σωλήνωσης των 7 in και των τοιχωµάτων της γεώτρησης (του µη σωληνωµένου τµήµατος): 2000 ft x (8, ) π/4 x 1/144=253,6 ft 3 Συµπεριλαµβανοµένης και της διεύρυνσης λόγω έκπλυσης, 253,6 x 1,3= 329,7 ft 3 III. Ο όγκος του δακτυλίου µεταξύ της σωλήνωσης των 7 in και της σωλήνωσης των 8,835 in: 1000 ft x (8, ) π/4 x 1/144=158,5 ft 3 Εποµένως, o συνολικός όγκος είναι : Vολ=21,38 ft ,7 ft ,5 ft 3 =509,6 ft 3 Σύµφωνα µε τον Πίνακα 8.3, για πολφό τσιµέντου τύπου Α αποδίδεται (slurry yield) 1,18 ft 3 /σακί και απαιτούνται για την προπαρασκευή του 5,2 gal νερού ανά σακί. Εποµένως, για το συνολικό όγκο πολφού απαιτούνται : 509,6 ft 3 /1,18 ft 3 /σακί = 432 σακιά περίπου ξηρού τσιµέντου και 432 σακιά x 5,2 gal/σακί=2.246,6 gal νερού. Εφαρµογή Σε µια γεώτρηση έχει ορυχθεί ένα τµήµα της µέχρι βάθους ft και έχει σωληνωθεί. Η ανηγµένη πίεση ρωγµάτωσης του σχηµατισµού στο πέλµα της σωλήνωσης (βάθος ft) είναι 0,92 psi/ft. Σχεδιάζεται η όρυξη και η σωλήνωση, µέχρι την επιφάνεια, του επόµενου τµήµατος µέχρι βάθους ft. Στο βάθος αυτό αναµένονται πιέσεις από τους σχηµατισµούς οι οποίες αντιστοιχούν σε πίεση ρευστού ισοδυνάµου πυκνότητας 16,8 lb/gal. Για λόγους ασφαλείας, η λάσπη που θα χρησιµοποιηθεί θα πρέπει να είναι πυκνότητας κατά 0,3 lb/gal µεγαλύτερη αυτής που αντιστοιχεί στα ρευστά των σχηµατισµών. Επίσης, για λόγους ασφάλειας, ο πολφός τσιµέντου θα πρέπει να έχει πυκνότητα κατά 1 lb/gal µεγαλύτερη αυτής της λάσπης. Να εξεταστεί εάν ο σχεδιασµός που επιχειρείται για την τσιµέντωση είναι εφικτός. Εάν όχι, να προσδιοριστεί το βέλτιστο ύψος που πρέπει να φθάσει η τσιµέντωση µέσα στο δακτύλιο των δύο σωληνώσεων, έτσι ώστε η πίεση που θα ασκεί η στήλη του πολφού τσιµέντου µαζί µε τη στήλη της εναποµένουσας λάσπης να µην προκαλέσει διάρρηξη του σχηµατισµού στο πέλµα της πρώτης σωλήνωσης µε αποτέλεσµα την απώλεια κυκλοφορίας. (1 lb/gal = 0,052 psi/ft) Επίλυση 1. Με δεδοµένο ότι η ανηγµένη πίεση ρωγµάτωσης του σχηµατισµού στο πέλµα της σωλήνωσης (βάθος ft) είναι 0,92 psi/ft, οποιοδήποτε ρευστό (λάσπη, πολφός τσιµέντου) χρησιµοποιηθεί θα πρέπει να έχει πυκνότητα τέτοια που στο βάθος των ft να µην ασκεί πίεση µεγαλύτερη από αυτή που µπορεί να αντέξει ο σχηµατισµός. Η ανηγµένη πίεση ρωγµάτωσης G w =0,92 psi/ft αντιστοιχεί σε ισοδύναµη πυκνότητα ρευστού, ρ: G w ρ = ρ = 17,7 lb (1) 0,052 gal 149

11 2. Η πυκνότητα της λάσπης, ρ λ, για τη διάτρηση του τελευταίου τµήµατος (από ft έως ft) θα είναι: ρ 16,8 lb 0,3 lb ρ 17,1 gal gal lb λ = + λ = (2) gal Αφού (2)<(1) δεν δηµιουργείται πρόβληµα. 3. Η πυκνότητα του πολφού, ρ π, σύµφωνα µε το σχεδιασµό της τσιµέντωσης, θα είναι: ρ π = 17,1 lb + 1 lb ρ 18,1 gal gal π = lb (3) gal Αφού (1)<(3), εάν ακολουθηθεί ο σχεδιασµός αυτός, η στήλη του πολφού θα ασκεί πίεση µεγαλύτερη αυτής που µπορεί να αντέξει ο σχηµατισµός στο πέλµα της σωλήνωσης. Εποµένως, η τσιµέντωση δεν µπορεί να φθάσει µέχρι την επιφάνεια. 4. Με βάση τα ανωτέρω, ο δακτύλιος µεταξύ των δύο σωληνώσεων θα καταλαµβάνεται από πολφό τσιµέντου (µέχρι ενός ύψους Χ) και το υπόλοιπο διάστηµα έως την επιφάνεια από λάσπη διάτρησης. Εάν: Χ: το ύψος της στήλης του πολφού µεταξύ των δύο σωληνώσεων, και Ψ: το ύψος της στήλης της λάσπης διάτρησης µεταξύ των δύο σωληνώσεων, τότε ισχύει: Χ+Ψ = ft (4) 5. Αφού η ανηγµένη πίεση ρωγµάτωσης του σχηµατισµού στο πέλµα της σωλήνωσης (βάθος ft) είναι 0,92 psi/ft, η συνολική πίεση, P ολ, που µπορεί να ασκηθεί στο βάθος αυτό θα είναι: P psi ολ = 0, ft P psi ft ολ = (5) Αυτή η πίεση θα ασκείται από τη στήλη του πολφού ύψους Χ και πυκνότητας 18,1 lb/gal (ή 0,9412 psi/ft) και από τη στήλη της λάσπης διάτρησης ύψους Ψ και πυκνότητας 17,1 lb/gal (ή 0,8892 psi/ft). Εποµένως: P psi Xft 0,8892 psi ολ = psi = 0, Ψft (6) ft ft Επιλύοντας το σύστηµα των εξισώσεων (4) και (6) προκύπτει ότι X = ft και Ψ = ft. Το συνολικό ύψος της στήλης του πολφού τσιµέντου, µετρούµενο από τον πυθµένα της γεώτρησης, θα είναι: ft ft = ft 150