Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Ποίηση/Ποίηση απ όλο τον κόσμο Αριθμός Σειράς: 103/18 Πρώτη Έκδοση: Απρίλιος 2018

Transcript

1

2 VAKXIKON.gr MEDIA GROUP Εκδόσεις Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο: web site: ekdoseis.vakxikon.gr Τίτλος Πρωτοτύπου: Formant série sans trace (Cheyne éditeur 2011) Τίτλος Βιβλίου: Σχηματίζοντας σειρά χωρίς ίχνος Συγγραφέας: Mikaël Hautchamp Μετάφραση: Ειρήνη Παπακυριακού Επιμέλεια - Διορθώσεις: Ιωσήφ Αρνές Σχεδιασμός Έκδοσης & Εξωφύλλου: Εκδόσεις Βακχικόν 2011 Cheyne éditeur & Mikaël Hautchamp Για την ελληνική γλώσσα, 2018 Εκδόσεις Βακχικόν Μετάφρασης: Ειρήνη Παπακυριακού Σχεδίου Εξωφύλλου: Δημοσθένης Αγραφιώτης (Συνάρτητα, 1979) ISBN: Εκδοτική Σειρά: Βακχικόν Ποίηση/Ποίηση απ όλο τον κόσμο Αριθμός Σειράς: 103/18 Πρώτη Έκδοση: Απρίλιος 2018 Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βιβλιοπωλείο του Βακχικόν Ασκληπιού 17, Αθήνα τηλέφωνο:

3 FORMANT SERIE SANS TRACE / ΣΧΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΕΙΡΑ ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ

4 La théorie des jus Evidente pression d un sujet de bois mort. Sous le seuil à venir d une lumière au ras. Lumière au seuil qui dessine sa ruine. L ébauche. Où la farce est le nœud qui lui tient lieu de chair. Lumière au seuil infidèle à sa joie. A sa danse. Au don massif sans recul ni estime. Lumière au reflet de ses ruines. Au premier rang d une terre de son âge, divergeant à ce jour dans l écharpe d écorce. Dans la plaine immobile habitée en sousœuvre. Là où le seuil attend. Déploie. Ici sous l arbre. Tout arbre. Celui qui n est qu ici. Arbre de chasse, porté par le repli des cendres. A l ombre d un grand rêve de soutien. Avec ce goût de caillot dans la bouche. Toute essence établit d éventuels vestiges. Des failles immobiles où les portes ont versé. Au rebut de ses lances. Dans l ombre répandue d un arbre de silence, la gueule ouverte sous la sciure. Avec ce goût de raison dans la gorge. Lumière au seuil. Sans le secours. Ni le sel. [ 4 ]

5 Η θεωρία των χυμών Προφανής πίεση υποκειμένου από ξύλο νεκρό. Κάτω από το επερχόμενο κατώφλι στην κόψη. Φως στο κατώφλι που σχεδιάζει το ερείπιό του. Προσχεδιάζει. Όπου η γέμιση είν ο κόμπος αντί της σάρκας. Φως στο κατώφλι αναληθές της χαράς του. Του χορού του. Του ατόφιου δώρου χωρίς υποχώρηση ή σεβασμό. Φως στην αντανάκλαση των ερειπίων του. Στην πρώτη γραμμή μιας γης στην ηλικία του, αποκλίνουσας εκείνη την ημέρα μες στο μαντήλι του φλοιού. Μες στην ακίνητη πεδιάδα που κατοικείται στα θεμέλια. Εκεί όπου το κατώφλι περιμένει. Ξεδιπλώνει. Εδώ κάτω από το δέντρο. Κάθε δέντρο. Εκείνο που βρίσκεται μόνο εδώ. Δέντρο για κυνήγι, πάνω στην αναδίπλωση των σταχτών. Στη σκιά ενός μεγάλου υποστηρικτικού ονείρου. Με την αίσθηση ενός θρόμβου στο στόμα. Κάθε είδος δημιουργεί πιθανά ίχνη. Ακίνητες ρωγμές που μέσα τους ξεχύνονται οι πύλες. Στ απομεινάρια από τις λόγχες της. Στην απλωμένη σκιά ενός δέντρου σιωπηλού, με το στόμα ανοιχτό κάτω από τα ροκανίδια. Με την αίσθηση της λογικής στον λαιμό. Φως στο κατώφλι. Χωρίς διάσωση. Χωρίς αλάτι. [ 5 ]

6 Lumière à l aube. On ne sait plus compter. On ne sait plus défaire. Enroulés dans le voile d un monde de passage. Sans étrange et sans rêve. Dans un monde à l étrange illégal. Enroulés dans la carte. La prise. Lumière au seuil sur ces écoulements : issue secrète déplacée. Avec le jeu des sèves jubilaires. On n accède au mouvement qu à l occasion des chutes. Des brindilles qui forment le carré, l accès. Offert désormais comme univers immobilier. Fontaine à son niveau. Les paliers, maintenant corrodés, avait permis ces tresses. Et le sel avait fait son office. Et s il n était qu un arbre? Arbre à danser, il aurait pu donner des bals. Mais la sciure est venue parmi les rémanents. Les éboulis de masses au cœur du feu donné. Du foyer d une pluie intérieure. Le sel des sèves jubilaires. Ce pardon d une vie ordinaire. Où tout ensemble se destine. Il s éprenait de ce partage de l air. Sa moitié divisée en d autres moitiés. Sa part de la composition. De la combustion. Poussant les masses à corrompre les plaines. L autre de l air sec. Régulier. Ordinaire. Ce que le feu divise d aliment. De tout bois. Sur le tas qui palpite. [ 6 ]

7 Φως την αυγή. Δεν ξέρουμε πια να μετράμε. Δεν ξέρουμε πια να γκρεμίζουμε. Τυλιγμένοι μες στο πέπλο ενός κόσμου εφήμερου. Δίχως παράδοξο και δίχως όνειρο. Ενός κόσμου όπου το παράδοξο είναι παράνομο. Τυλιγμένοι μες στον χάρτη. Στη λήψη. Φως στο κατώφλι πάνω απ αυτά τα ρεύματα: η μυστική έξοδος έχει μετακινηθεί. Με το παιγνίδι των χαροποιών χυμών. Η κίνηση γίνεται προσβάσιμη με την ευκαιρία των πτώσεων. Των κλαδιών που φτιάχνουν το τετράγωνο, την είσοδο. Προσφέρεται στο εξής ως ακίνητο σύμπαν. Ως πίδακας στο ύψος του. Τα πλατύσκαλα, τώρα διαβρωμένα, είχαν επιτρέψει αυτές τις πλεξούδες. Και το αλάτι είχε εκτελέσει το καθήκον του. Κι αν δεν ήταν παρά μόνο ένα δέντρο; Δέντρο χορευτής, θα μπορούσε να είχε οργανώσει χοροεσπερίδες. Μα το ροκανίδι έχει φτάσει ανάμεσα στ απομεινάρια. Σωροί από μάζες στην καρδιά της δοσμένης φωτιάς. Απ την εστία μιας εσωτερικής βροχής. Το αλάτι των χαροποιών χυμών. Αυτή η συγχώρεση μιας ζωής συνηθισμένης. Όπου όλα έχουν κοινό προορισμό. Ερωτευόταν αυτό το μοίρασμα του αέρα. Το μισό του χωρισμένο σ άλλα μισά. Το μερίδιό του στη σύνθεση. Στην καύση. Σπρώχνοντας τις μάζες να καταστρέψουν τις πεδιάδες. Το άλλο από τον ξηρό αέρα. Κανονικό. Συνηθισμένο. Αυτό που η φωτιά διαχωρίζει από την τροφή. Από κάθε ξύλο. Πάνω στον σωρό που πάλλεται. [ 7 ]