Φίλοι και φίλες, Χαιρετίζω τη σημερινή μας συγκέντρωση εκ μέρους του Εθνικού συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών. Η επιλογή της περιόδου που διενεργείται

Transcript

1 Φίλοι και φίλες, Χαιρετίζω τη σημερινή μας συγκέντρωση εκ μέρους του Εθνικού συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών. Η επιλογή της περιόδου που διενεργείται αυτή η συγκέντρωση δεν είναι τυχαία. Οδεύουμε στη παγκόσμια μέρα κατά των ναρκωτικών και από τη μια σήμερα η χρήση ναρκωτικών ουσιών από τη νεολαία ολοένα και αυξάνεται και από την άλλη, πληθαίνουν εκδηλώσεις απομυθοποίησης και διαφήμισης της χρήσης ναρκωτικών ουσιών πανελλαδικά. Πρωταγωνιστές η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επίσημες και ανεπίσημες πηγές της κυβέρνησης αλλά και πιο ειδικά εδώ στο Δήμο Αθηναίων, συμπαραστάτης ο δήμαρχος Αθηναίων Καμίνης. Πρόσφατα έκαναν εκδηλώσεις στο Σύνταγμα, στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, στο Βαλκανικό Συνέδριο για τη κάνναβη στη Τεχνόπολη με κεντρικό σύνθημα H κάνναβη είναι το μέλλον. Επιλέξαμε να προχωρήσουμε στη σημερινή συγκέντρωση με τους φορείς που είχαμε συμπορευτεί το προηγούμενο διάστημα. Εκφράζουμε έτσι τη θέλησή μας να κλιμακώσουμε από κοινού τη δράση μας, προβάλοντας τις προτάσεις μας και διεκδικώντας άμεσες λύσεις. Οι αιτίες που οδηγούν τους νέους στη χρήση ουσιών σήμερα είναι πιο οξυμένες από ποτέ. Σε όλο και μικρότερες ηλικίες είναι αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κρίσης, τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους, την ανασφάλεια, την ανεργία, τη φτώχεια, την εγκατάλειψη του σχολείου. Απέναντι σ' αυτή τη κατάσταση, μια γενιά ολόκληρη διαπαιδαγωγείται να μην σκέφτεται, να μην αγωνίζεται, να μην αντιδρά, να μην αναζητά λύσεις. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δημιουργούνται αλλοτριωμένες ανάγκες και αδιέξοδα. Πολλές φορές η νεολαία βιώνει συναισθήματα φόβου, συναισθήματα πόνου και απελπισίας. Την ίδια στιγμή, της αποδίδεται η ευθύνη της ατομικής επιλογής σε ένα σύστημα όμως που της έχει προδιαγράψει τη γκάμα των επιλογών και την γαλουχεί απλά να επιλέγει κάτι από αυτές και όχι να διεκδικεί τις πραγματικές, αναγκαίες επιλογές. Οι εκπτώσεις γίνονται καθημερινότητα, η έλλειψη προοπτικής και υποταγής στάση ζωής και η λογική του λιγότερου κακού φαντάζει ιδανική επιλογή. Πάνω σ' αυτή τη λογική ειδικά τα τελευταία χρόνια γίνονται αλλεπάλληλες προσπάθειες να παγιωθεί ως συνείδηση ο διαχωρισμός των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά. Αποκρύπτεται το γεγονός ότι όλα τα ναρκωτικά δρουν σε τρία επίπεδα: οργανικό, ψυχικό, κοινωνικό. Όλα τα ναρκωτικά, ανεξάρτητα από το αν έχουν ισχυρότερες ή λιγότερο

2 ισχυρές οργανικές επιδράσεις προκαλούν εξάρτηση. Όλα τα ναρκωτικά προκαλούν βλάβες στον οργανισμό, αποξένωση του ανθρώπου από τις πραγματικές του ανάγκες, από το κοινωνικό γίγνεσθαι, από τη θέση του μέσα στη κοινωνία. Ο χρήστης μαθαίνει να μην μπορεί να λειτουργεί χωρίς αυτά, να τα χρησιμοποιεί ως όχημα για να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις, συναισθήματα, ανεκπλήρωτες ανάγκες, το εσωτερικό του κενό μέχρι που αυτές να τον καθοδηγήσουν, δείχνοντάς του έναν άλλο δρόμο, έναν δρόμο που δεν έχει όνειρα, ελπίδα, προοπτική. Αποσιωπάται το γεγονός ότι δεν υπάρχουν μαλακές και σκληρές αιτίες στη χρήση. Οι ίδιες αιτίες που οδηγούν κάποιον στην ηρωίνη τον οδηγούν και στη κάνναβη. Στη χώρα μας τα στοιχεία δείχνουν ότι το 84% των ενηλίκων χρηστών ξεκίνησαν τη χρήση ουσιών με κάνναβη. Το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά το 90% για τους εφήβους (απολογισμός ΚΕΘΕΑ, 2016). Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις έρευνες της Διεθνούς Επιτροπής του ΟΗΕ για τον έλεγχο των ναρκωτικών, του Ευρωπαϊκού και Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Παρακολούθησης των ναρκωτικών και του ΕΠΙΨΥ (έρευνα ESPAD), τα στοιχεία από τη χώρα μας αλλά και διεθνώς φανερώνουν άνοδο της χρήσης κάνναβης τόσο στον μαθητικό, όσο και στο γενικό πληθυσμό, συνεχή αύξηση του Δείκτη Αίτησης Θεραπείας από κάνναβη, μείωση της ηλικίας πρώτης επαφής με τα ναρκωτικά και πειραματισμό με την κάνναβη πριν τα 14 έτη. Στην Ελλάδα το ποσοστό των έφηβων μαθητών που πειραματίζονται με τη χρήση κάνναβης έχει τριπλασιαστεί την τελευταία δεκαετία. Ενώ παραμένει από τα χαμηλότερα στη Ευρώπη, υπάρχει αυξητική τάση που ακολουθεί την αύξηση του ποσοστού των έφηβων που τη θεωρούν ακίνδυνη έως και ωφέλιμη. Σ' αυτό έχουν συμβάλλει και οι συζητήσεις που γίνονται τα τελευταία χρόνια για τη νομιμοποίηση της κάνναβης, συζητήσεις που πλαισιώνονται από τη διαφήμιση των ευεργετικών της ιδιοτήτων. Τέτοιες προσεγγίσεις μελετούν τον άνθρωπο έξω από την κοινωνία, σαν να είναι ένα βιολογικό ον χωρίς συνείδηση. Τα ναρκωτικά δεν προκαλούν μόνο βιολογικό θάνατο αλλά και κοινωνικό. Ο χρήστης παραιτείται και υποτάσσεται σε κάτι που είναι έξω απο τις δυνάμεις του. Απομακρύνεται από τη πραγματική έννοια της ελευθερίας, την ίδια στιγμή που οι υποστηρικτές των ναρκωτικών διακηρύττουν υπέρ της ελευθερίας αυτοδιάθεσης και του δικαιώματος στη χρήση. Η χρήση συνιστά πράξη ανελευθερίας εφόσον ο χρήστης παύει

3 να έχει ελευθερία επιλογών, συνιστά πράξη εξαπάτησης εφόσον ο χρήστης δεν μπορεί να δει την πραγματικότητα γύρω του όπως είναι, πόσο μάλλον να την αλλάξει. Η προώθηση της ναρκωκουλτούρας όμως ποιον εξυπηρετεί? Χωρίς αμφιβολία, κατεξοχήν οικονομικά συμφέροντα. Στην Ευρώπη στα 24δισ ευρώ ανέρχεται το κέρδος από τη πώληση ναρκωτικών ουσιών. Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα για τη νομιμοποίηση της φαρμακευτικής κάνναβης με πρωτεργάτη τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξυπηρετεί αντίστοιχα μονοπώλια και βιομηχανίες εφόσον επιτρέπεται πια η παραγωγή, επεξεργασία και εξαγωγή σκευασμάτων φαρμακευτικής κάνναβης εκτός κρατικού μονοπωλίου. Ο τζίρος των μονοπωλίων που συνδέονται με τη «φαρμακευτική» κάνναβη δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος, αν σκεφτεί κανείς ότι το 2013 καταναλώθηκαν παγκοσμίως τόνοι, ενώ σήμερα πάνω από 3 εκατ. Ευρωπαίοι έχουν πρόσβαση σε αυτή. Ο υπουργός Υγείας Ξανθός για το νομοσχέδιο νομιμοποίησης της φαρμακευτικής κάνναβης παραδέχτηκε ότι αυτό ρυθμίζει το πεδίο παραγωγής, ελέγχου και διάθεσης των σκευασμάτων που περιέχουν φαρμακευτική κάνναβη με σκοπό να προωθήσουν παραγωγικές επενδύσεις και να προκύψουν αναπτυξιακά οφέλη για το κράτος. Το γνωστό προπαγανδιστικό σχήμα της δίκαιης ανάπτυξης και της υγιούς νέας επιχειρηματικότητας προκειμένου να διαφημιστούν οι μπίζνες κάνναβης. Το ζητούμενο λοιπόν είναι το πέρασμα από το κρατικό μονοπώλιο στο ιδιωτικό με στόχο επενδύσεις και κέρδη. Με τίμημα τη συνείδηση και τη ζωή της νεολαίας γίνονται σήμερα πλατιές καμπάνιες διαφήμισης της κάνναβης. Άλλες φορές αποκαλείται φαρμακευτική, άλλες θεραπευτική, άλλες το θαυματουργό βοτάνι με τις ευεργετικές ιδιότητες. Από τη μια η δημόσια Υγεία απαξιώνεται, από την άλλη για πρώτη φορά ανοίγει γραφείο κάνναβης στο Υπουργείο Υγείας. Από τη μια φάρμακα για τους καρκινοπαθείς αφαιρούνται από τις λίστες του ΕΟΠΥΥ, από την άλλη η κάνναβη πλασάρεται ως φάρμακο στις οικογένειες των καρκινοπαθών και ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας με τις ίδιες να τρέχουν μέσα στην απελπισία τους να προμηθευτούν χασίς για τα μέλη τους. Από τη μια η νεολαία στερείται σήμερα βασικών αναγκών και δικαιωμάτων, από την άλλη η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ διοργανώνει διημερίδα με τον τίτλο YES- WE CAN-NABIS συζητώντας για τα οφέλη της ευφορικής και ψυχαγωγικής κάνναβης και το δικαίωμα του χρήστη να έχει πρόσβαση σε αυτή.

4 Τί ισχύει όμως τελικά με τη κάνναβη? Η κάνναβη είναι ναρκωτική ψυχοτρόπος ουσία με υψηλό κίνδυνο κατάχρησης και εξάρτησης που προκαλεί βλάβες σε όλα τα βασικά συστήματα του οργανισμού, στον εγκέφαλο, στο αναπνευστικό, ανοσοποιητικό, αναπαραγωγικό σύστημα. Ιδιαίτερα ανησυχητικές είναι οι επιπτώσεις που σχετίζονται με τις γνωσιακές και ψυχικές λειτουργίες ειδικά στις μικρές ηλικίες.το 80% των νέων κάτω από 20 ετών που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με κάποιο θεραπευτικό πρόγραμμα ζητούν θεραπεία από την κάνναβη (ΟΗΕ, 2016). Το άτομα στην Ολλανδία ζήτησαν απεξάρτηση από τη δήθεν αθώα κάνναβη. Δεν υπάρχει φυσική ακίνδυνη κάνναβη που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθεαυτή ως φαρμακευτική θεραπευτική ουσία ούτε έχουν γίνει επαρκείς επιστημονικές έρευνες που να αποδεικνύουν τη θεραπευτικότητα ουσιών που εμπεριέχονται στη κάνναβη Συγκεκριμένες δραστικές ουσίες που μπορούν να απομονωθούν από την κάνναβη θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για φαρμακευτικούς, παρηγορητικούς σκοπούς σε περιπτώσεις που τα υπάρχοντα φάρμακα δεν επαρκούν προκειμένου να καταπραυνθεί ο πόνος σε συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών. Αυτό για παράδειγμα συμβαίνει με τα οπιοειδή τα οποία χορηγούνται στα νοσοκομεία Για την ασφάλεια όμως των ασθενών πρέπει να αντιμετωπιστούν ως φάρμακα και να ακολουθηθούν όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι που θα καθορίσουν την ακριβή σύνθεσή τους, τις ενδείξεις χρήσης τους, τις αλληλεπιδράσεις τους με άλλα φάρμακα κλπ. Είναι άλλο πράγμα η χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων στο πλαίσιο της ιατρικής πράξης, σε πολύ ελεγχόμενα πλαίσια μόνο από γιατρούς επί συγκεκριμένων ενδείξεων και άλλο η χρήση και εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες. Δεν υπάρχει θεραπευτική κάνναβη όπως δεν υπάρχει και θεραπευτική ηρωίνη. Στις ΗΠΑ όπου σε 28 Πολιτείες έχει νομιμοποιηθεί η ιατρική κάνναβη» το 36% των μαθητών έχει κάνει χρήση κάνναβης. Ενώ ο 1 στους 3 μαθητές ομολογεί ότι την προμηθεύτηκε με ιατρική συνταγή. Ούτως ή άλλως επιβεβαιώνεται και από τα διεθνή στοιχεία πως η αυξημένη προσβασιμότητα και διαθεσιμότητα σε μια ουσία οδηγεί στην αύξηση του αριθμού των χρηστών της.

5 Αποσιωπώνται εντέχνως τα στοιχεία της διεθνούς εμπειρίας τα οποία δείχνουν ότι η νομιμοποίηση της ιατρικής χρήσης της κάνναβης είναι ένα ακόμα σκαλί για την πλήρη απελευθέρωση της χρήσης της. Σε πολλές πολιτείες της Αμερικής και στην Ευρώπη νομιμοποιήθηκε πρώτα η καλλιέργεια της βιομηχανικής μετά της ιατρικής και στη συνέχεια της λεγόμενης ψυχαγωγικής. Δηλαδή πλήρης απελευθέρωση της παραγωγής και πώλησης κάνναβης. Η ουσία είναι ότι με την όλη συζήτηση γύρω από τα ιατρικά οφέλη της κάνναβης επιχειρείται εκούσια ή ακούσια η παρουσίαση της κάνναβης ως κάτι καλό-κάτι αθώο, με αποτέλεσμα ειδικά στις νεότερες ηλικίες(κυρίως κατά την εφηβεία) όπου αυτές οι αντιλήψεις βρίσκουν εύκολα πάτημα, η χρήση της ψυχαγωγικής κάνναβης να αυξάνεται θεαματικά. Μάλιστα η χρήση κάνναβης σήμερα είναι ακόμα πιο επικίνδυνη σε σχέση με παλιότερα δεδομένου του ότι οι παραγωγοί-έμποροι της κάνναβης για ψυχαγωγικούς σκοπούς προσπαθούν πάντα να αυξήσουν την περιεκτικότητα της THC της κύριας ψυχοτρόπου ουσίας που περιέχεται στη κάνναβη ώστε να επιτύχουν τα μέγιστα 'ψυχαγωγικά αποτελέσματα. Μας κάνει να αναρωτιόμαστε λοιπόν το σύνθημα η κάνναβη είναι το μέλλον που αφισοκολλήθηκε περίοπτα στην Αθήνα και όχι μόνο. Δίπλα στο σύνθημα αυτό βέβαια ποζάρουν οι εκατοντάδες τοξικομανείς στους δρόμους της Αθήνας, στα Εξάρχεια, στο Πεδίον του Άρεος, στη Μασαλίας και αλλού. Δίπλα στο σύνθημα αυτό δεν γίνεται κανένας λόγος για τα κέντρα πρόληψης που κλείνουν ή υπολειτουργούν, για τα θεραπευτικά προγράμματα που η χρηματοδότησή τους έχει μειωθεί κατά 50%. Αντί να ενισχυθεί η ανάγκη τα κέντρα πρόληψης και τα θεραπευτικά προγράμματα να διευρυνθούν, να στελεχωθούν με μόνιμο προσωπικό και επαρκή χρηματοδότηση, τα τελευταία χρόνια μεταξύ άλλων και με εξαγγελίες του δήμαρχου Καμίνη γίνεται λόγος για τη δημιουργία χώρων υγιούς χρήσης, χώρων δηλαδή όπου θα επιτρέπεται ελεύθερα η χρήση ναρκωτικών ουσιών, όπου ο χρήστης θα πρέπει να φέρνει τη "δόση" του και το κράτος θα του χορηγεί τη σύριγγα. Επειδή δηλαδή ενδιαφέρονται για το χρήστη του στείνουν και χώρο για να μπορεί ανενόχλητος και χωρίς δήθεν κοινωνικό ρατσισμό να συνεχίσει τη χρήση. Στόχος είναι να γκετοποιηθούν οι χρήστες, να μην είναι ορατοί σε πιάτσες, να μπει το πρόβλημα "κάτω από το χαλάκι", να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση της νέας γενιάς η ύπαρξη και η χρήση

6 ναρκωτικών ουσιών. Κάπως έτσι προορίζεται απ' ότι φαίνεται και το Πεδίον του Άρεος που άτυπα έχει νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των Αθηναίων ως πάρκο εμπορίας και πώλησης ναρκωτικών ουσιών. Σε μια περίοδο που το προφίλ του χρήστη διαρκώς αλλάζει με κύριο στοιχείο την πολυτοξικομανία, την τάση για μείωση της ενέσιμης χρήσης, τη μείωση της ηλικίας πειραματισμού με τις ουσίες, στη χώρα μας η αντιναρκωτική πολιτική ταυτίζεται όλο και περισσότερο με την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ για τα ναρκωτικά. Το Σχέδιο Δράσης της ΕΕ, θερμός υποστηρικτής της οποίας είναι η κυβέρνηση αλλά και κόμματα της αντιπολίτευσης, μέχρι το 2020 ορίζει για τα ναρκωτικά ως κύρια μορφή θεραπείας τα υποκατάστατα της ηρωίνης και θέτει την ανάγκη να γενικευτούν οι χώροι "υγιούς χρήσης". Διαχείρηση δηλαδή και συντήρηση της χρήσης. Από τα στοιχεία φαίνεται ότι στην ΕΕ λειτουργούν 78 «shooting rooms» από τα οποία τα 45 βρίσκονται στην Ολλανδία. Στην Ολλανδία τα «shooting rooms» λειτουργούν παράλληλα με τα προγράμματα χορήγησης ηρωίνης σε χρήστες με την ευθύνη του κράτους για θεραπευτικούς λόγους. Από τα ίδια τα στοιχεία που δίνει η κυβέρνηση της Ολλανδίας και το υπουργείο Υγείας δεν προκύπτει από πουθενά η αποτελεσματικότητα αυτού του μέτρου ως προς τη μείωση της χρήσης ή ως προς τη μείωση των θανάτων από ηρωίνη. Σήμερα στην Ολλανδία διαγράφεται σταθερά, αύξηση της χρήσης ηρωίνης, μια τάση που είναι ανοδική εδώ και δεκαετίες και συμβαδίζει με την αντιαπαγορευτική πολιτική στην κάνναβη. Επιπλέον, τα στοιχεία δείχνουν ότι από τα «shooting rooms» στην Ολλανδία δεν υπάρχει τάση ένταξης χρηστών σε πρόγραμμα θεραπείας. Παράλληλα, στη χώρα μας χρησιμοποιούνται ως βασικό μέσο θεραπείας τα υποκατάστατα. Ποια είναι η αλήθεια όμως? Το υποκατάστατο, η νόμιμη δηλαδή ναρκωτική ουσία όχι μόνο δεν θεραπεύει αλλά συντηρεί ζωντανούς νεκρούς, ενισχύοντας παράλληλα τη μοιρολατρία στους χρήστες και στις οικογένειές τους. Έχουμε εμπειρία από τη χρήση τέτοιων φαρμάκων αν λάβουμε υπόψιν μας ότι η ηρωίνη φτιάχτηκε ως υποκατάστατο της μορφίνης. Απόδειξη αποτελούν οι χρόνια εξαρτημένοι από μεθαδόνη και μεφρεδόνη στη Φιλανδία, στη Τσεχία, στην Αυστρία, στη Γαλλία, στη Δανία, στη Σλοβακία και στη Σουηδία. Απόδειξη αποτελεί και ο σταθερά αυξανόμενος αριθμός θανάτων από υποκατάστατα παρά τις διακηρύξεις περί χορήγησης ελεγχόμενων ποσοτήτων. Σε χώρες

7 όπως η Δανία, η Ιρλανδία, η Γαλλία, η Κροατία. ο αριθμός των καταγεγραμμένων θανάτων που σχετίζονται με τη μεθαδόνη, ξεπερνάει τον αριθμό των θανάτων που σχετίζονται με τη χρήση ηρωίνης. Ήδη στην Ελλάδα χορηγούνται υποκατάστατα από δημόσια νοσοκομεία. Αυτό εκφράζει αφενός την κυρίαρχη πολιτική αντιμετώπισης απέναντι στην τοξικοεξάρτηση η οποία θεσμοθετεί πια το κοινωνικό περιθώριο και μετατρέπει τη θεραπεία σε παρηγορητική, αφετέρου την ανάπτυξη μιας εκτεταμένης οικονομικής επιχείρησης υποκαταστάτων με τη βούλα του ΕΣΥ. Κρύβουν το ότι ο εξαρτημένος μπορεί να απεξαρτηθεί αν βρεθεί στο κατάλληλο θεραπευτικό πλαίσιο (απόδειξη αποτελούν οι εκατοντάδες απεξαρτημένοι σήμερα) αλλά και το ότι η διατήρηση της απεξάρτησης έχει πολύ μεγαλύτερες ελπίδες αν ο απεξαρτημένος βρεθεί στο κατάλληλο κοινωνικό πλαίσιο στη συνέχεια. Είναι σαφές ότι καμιά μέθοδος δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική αν οδηγεί τους χρήστες στο περιθώριο, αν δεν αποσκοπεί στην πλήρη αποχή από όλες τις ουσίες, αν αποβλέπει απλώς και μόνο στη συντήρηση της χρήσης, στην «ομαλοποίηση» της συμπεριφοράς του εξαρτημένου αντί στην πλήρη κοινωνική του ένταξη. Το ΕΣΥΝ στέκεται ξεκάθαρα. Οι νέοι άνθρωποι δεν χρειάζονται χώρους για να κάνουν χρήση ναρκωτικών ούτε υποκατάστατα ναρκωτικών. Χρειάζονται χώρους για να μορφωθούν, να αθληθούν, να δράσουν πολιτιστικά. Έχουν ανάγκη από ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα και όχι αποσπασματικά, που θα εξυψώνει το άτομο και όχι από ένα σχολείο που αναπαράγει και βαθαίνει τις ανισότητες που βιώνουν σε όλες τις πλευρές της ζωής τους, που καλλιεργεί τον ανταγωνισμό και θέσεις του τύπου ο θάνατός σου η ζωή μου. Έχουν ανάγκη από χώρους άθλησης που θα μπορούν δωρεάν να αθληθούν και να αναπτύξουν όλες τις αξίες του πραγματικού αθλητισμού. Τη συλλογικότητα, τη πειθαρχία, την ευγενή άμιλλα, την αντιμετώπιση της ήττας, το σεβασμό του αντιπάλου, την προσπάθεια. Έχουν ανάγκη από πολιτιστικούς συλλόγους που θα προάγουν τη τέχνη ως εργαλείο πρόληψης απέναντι στην απομόνωση και τη παραίτηση. Έχουν ανάγκη από μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Γνωρίζουμε ότι όλα αυτά είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό και δεν θα εξαλειφθούν σε αυτό το σύστημα. Μπορούμε να καταλάβουμε πως δεν μπορεί να υπάρξει εξάλειψη της τοξικομανίας σαν κοινωνικό φαινόμενο, στην σημερινή κοινωνία. Δεν γίνεται όμως, από την άλλη πλευρά, να σταθούμε μοιρολατρικά απέναντι

8 στο πρόβλημα. Από τη στιγμή που η τοξικομανία συνιστά μορφή ακραίας αποξένωσης του ανθρώπου είναι αναγκαία η πρόταση ενός τρόπου ζωής δημιουργικού, με αξίες, στόχους, αξιοπρέπεια και ενίσχυση της συλλογικότητας. Αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνο των ειδικών αλλά αφορά όλους μας, όλο τον Ελληνικό Λαό. Είναι απαραίτητη η ανάπτυξη μίας ευρύτερης κοινωνικής δράσης που θα διαπερνά όλες τις δομές και τη δράση του μαζικού λαϊκού κινήματος(σωματεία, φορείς, συλλόγους) και θα αντιπαλεύει τις αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν την τοξικοεξάρτηση -Παλεύουμε για τη δημιουργία ενός αποκλειστικά Δημόσιου και δωρεάν φορέα που θα αγκαλιάζει τη Πρόληψη, τη Θεραπεία, την Επανένταξη -Παλεύουμε ενάντια στην εφαρμογή του νομοσχεδίου για τη κάνναβη και στην αποποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης -Στηρίζουμε τα στεγνά θεραπευτικά προγράμματα και ανοίγουμε πολεμική ενάντια σε κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στους τομείς της πρόληψης και της θεραπείας. -Διεκδικούμε κέντρα πρόληψης που θα λειτουργούν με επαρκές προσωπικό που θα μπαίνει μέσα στα σχολεία, χώρους άθλησης και πολιτιστικούς συλλόγους που θα συντελούν στη σωματική και ψυχική ανάπτυξη των νέων. Η πάλη ενάντια στα ναρκωτικά δεν κλείνεται στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού ούτε αφορά μόνο τις οικογένειες των χρηστών. Συνδέεται με τη πάλη για δουλειά, Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό, με τη πάλη ενάντια στις αιτίες που γεννούν την ανεργία, τη φτώχεια, τον αναλφαβητισμό, τη κοινωνική ανισότητα. Η πάλη ενάντια στα ναρκωτικά συνιστά πάλη για τη ζωή, τη μοναδική ελεύθερη επιλογή. Με κεντρικό σύνθημά μας το τρίπτυχο σκέψου, ονειρέψου, πάλεψε καλούμε το λαό να βγάλει τα συμπεράσματά του και να συμπορευτεί με το αντιναρκωτικό και ευρύτερο λαικό κίνημα. Να παλέψουμε για τη ζωή που μας αξίζει, ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά και τις αιτίες που γεννούν τη χρήση.