Downloaded from ijpcp.iums.ac.ir at 12:25 CEST on Tuesday September 30th 2014

Transcript

1 مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران سال نوزدهم شماره پاییز Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology, Vol. 9, No., Fall 0, 9-0 مقاله پژوهشی 9 9 اصیل مقدمه اثر توپیرامات بر کنترل وزن مبتلایان به اختلال دوقطبی نوع یک تحت درمان با لیتیوم و داروهاي ضد روانپریشی در دوره شیدایی () () () () () دکتر زهرا میرسپاسی دکتر ربابه مزینانی دکتر فربد فدایی دکتر ندا علیبیگی دکتر علی ناظري آستانه چکیده هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثر توپیرامات بر کنترل وزن بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع I تحت درمان با لیتیوم و داروهاي ضد روانپریشی در دوره شیدایی بود. روش: در کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی و دوسوکور حاضر 6 آزمودنی مبتلا به اختلال دوقطبی نوع I در دوره شیدایی بهطور تصادفی به دو گروه مداخله و گواه تقسیم شدند. هر دو گروه تحت درمان با لیتیوم و داروهاي ضد روانپریشی قرار گرفتند. علاوهبر این بیماران گروه مداخله توپیرامات و بیماران گروه گواه دارونما دریافت کردند. بیشینه دوز توپیرامات 00 میلیگرم در روز بود. وزن آزمودنیها در شروع بررسی و سپس بهطور هفتگی بهمدت هشت هفته اندازهگیري شد. براي گردآوري دادهها مقیاس ارزیابی شیدایی یانگ (YMRS) بهکار رفت و دادهها با استفاده از آزمونهاي مجذور خی و آنالیز واریانس اندازههاي مکرر تحلیل شدند. یافتهها: میانگین وزن دو گروه در ابتدا و انتهاي بررسی تفاوت آماري معناداري نداشت (بهترتیب 0/98= وp () دستیار روانپزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی. تهران شهرري بیمارستان روانپزشکی رازي. دورنگار: (نویسنده مسي ول) () () zahesbanoo@yahoo.com متخصص روانپزشکی دانشیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی دکتراي روانشناسی بالینی استادیار دانشگاه علوم بهزیستی و () توانبخشی متخصص روانپزشکی استادیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی. 0/=p) و در هر دو گروه وزن آزمودنیها در مدت هشت هفته در مقایسه با ابتداي بررسی تغییر نکرد. نتیجهگیري: درمان کمکی با توپیرامات با دوز 00 میلیگرم در روز بر کنترل وزن بیماران مبتلا به شیدایی تحت درمان با لیتیوم و داروهاي ضد روانپریشی بیاثر بود. کلیدواژه: توپیرامات کنترل وزن شیدایی [دریافت مقاله: 9//7 پذیرش مقاله: 9//] اختلال دوقطبی یک اختلال شایع روانپزشکی است که سبب ناتوانی قابل توجهی در بیماران میشود. داروهاي مختلفی بر فروکش دوره حاد شیدایی (مانیا) مو ثرند. با وجود این بسیاري از بیماران به درمانهاي مرسوم پاسخ مناسبی نمیدهند و نشانههاي اختلال همچنان باقی میمانند. لیتیوم سدیم والپروات و کاربامازپین داروهاي پذیرفتهشده در درمان دوره شیدایی اختلال دوقطبی هستند. استفاده همزمان از داروهاي ضد روانپریشی نسل دوم میتواند پاسخ به درمان را افزایش دهد ولی با توجه به تا ثیر داروهاي تثبیتکننده خلق و داروهاي ضد روانپریشی نسل دوم بر اشتها و وزن مصرف این داروها ممکن است باعث افزایش وزن بیماران و در نتیجه کاهش پذیرش درمان شود ( ). توپیرامات یک داروي ضد تشنج است که از راه تقویت اثر گیرنده گاما-آمینوبوتیریک اسید GABA) ) سد کردن اثر گلوتامات بر گیرنده N- متیل- D -آسپارتات NMDA) ) مهار کربنیک انهیدراز (ایزوآنزیمهاي و ) و سد کردن کانال سدیم وابسته به ولتاژ در نورونها اثر میکند. سازمان 6 غذا و داروي (FDA) ایالات متحده استفاده از این دارو را براي درمان اختلالات تشنجی و پیشگیري از میگرن در بزرگسالان پذیرفته است. عوارض این دارو عموما در ماه اول درمان دیده میشود اغلب خفیف تا متوسط است و با قطع - second generation antipsychotics - Topiramate - γ-amino-butyric acid - N-methyl-D-aspartate - carbonic anhydrase inhibitor 6- Food and Drug Administration Original Article

2 اثر توپیرامات بر کنترل وزن مبتلایان به اختلال دوقطبی سال نوزدهم/ شماره / پاییز 9 دارو رفع میشود. این دارو عوارض جانبی تهدیدکننده زندگی ندارد و بیشتر بیماران آن را بهخوبی تحمل میکنند ( ). از سوي دیگر کاهش اشتها و وزن ناشی از مصرف توپیرامات ممکن است در مبتلایان به اختلال دوقطبی که بهدلیل مصرف داروهاي تثبیتکننده خلق و داروهاي ضدروانپریشی در خطر افزایش وزن هستند کمککننده باشد و پذیرش بیماران را در مصرف دارو افزایش دهد. اثر توپیرامات بر کاهش اشتها و وزن بیماران به دوز دارو وابسته است. اگرچه اثر این دارو بر کاهش وزن توسط FDA پذیرفته نشده است ( ) بر پایه پژوهشهاي انجامشده (-7) افزودن توپیرامات در درمان اختلال دوقطبی سبب کاهش وزن میشود. یافتههاي پژوهشهاي انجامشده درباره تا ثیر توپیرامات بر دوره حاد شیدایی یکسان نیست. در حالیکه برخی پژوهشها ( 8-) 6 احتمال تا ثیر این دارو را نشان دادهاند دیگر پژوهشها ( ) 7 آن را بیتا ثیر دانستهاند. بیشتر این پژوهشها باز غیرتصادفی بدون گروه شاهد و با حجم نمونه کم انجام شدهاند ).( تا حد بررسی در ایران تا کنون تنها دو پژوهش در این زمینه انجام شده است که هدف اصلی آنها بررسی اثربخشی توپیرامات در کنترل دوره حاد شیدایی بوده و هر دو درگروه سنی کودك و نوجوان انجام شدهاند ( ). بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی توپیرامات در کنترل وزن بیماران مبتلا به شیدایی تحت درمان با لیتیوم و داروهاي ضد روانپریشی انجام شد. روش کارآزمایی بالینی تصادفی حاضرکه با کدIRCT007960N در پایگاه کارآزمایی بالینی ایران ثبت شده است در دو بخش زنان و دو بخش مردان بیمارستان روانپزشکی رازي تهران انجام شد. بیمارانی که از مرداد ماه 90 تا آذر ماه 9 با تشخیص اختلال دوقطبی نوع I در بیمارستان روانپزشکی رازي بستري شده بودند جامعه پژوهش حاضر را تشکیل دادند. دامنه سنی این بیماران 8 تا 6 سال بود. تشخیص دوره شیدایی در اختلال دوقطبی نوع I بر پایه مصاحبه بالینی نیمهساختاریافته مبتنی بر معیارهاي متن تجدید نظرشده چهارمین ویراست راهنماي تشخیصی و آماري اختلالات روانی (DSM-IV-TR) (6) مطرح شده بود. ملاكهاي خروج از مطالعه عبارت بودند از بارداري شیردهی ابتلا به بیماريهاي جسمی ناتوانکننده بیماريهاي عصبشناختی اختلالات مرتبط با مواد سابقه سنگ کلیه یا بیماري کلیه و سابقه افزایش حساسیت به توپیرامات. حجم نمونه بر اساس جدول کوهن و با در نظر گرفتن 0/0=α توان آزمون 0/8 و اندازه اثر 0/0 براي هر گروه (مداخله و گواه) 7 نفر بهدست آمد که با در نظر گرفتن ریزش بر پایه پژوهشهاي پیشین در هر گروه نفر تعیین شد. 6 آزمودنی مورد نظر بهطور تصادفی در دو گروه مداخله و گواه قرار گرفتند. در گروه مداخله بیماران براي درمان دوره حاد شیدایی روزانه 900 میلیگرم لیتیوم و برحسب نیاز داروي ضد روانپریشی نسل دوم دریافت کردند. مقدار داروي ضد روانپریشی دستکم دو میلیگرم ریسپریدون (قابل افزایش بر حسب نیاز بیماران تا هشت میلیگرم) در روز یا مقدار متناسبی از دیگر داروهاي ضد روانپریشی نسل دوم بود که براي کنترل نشانههاي رفتاري و هیجانی تجویز شد. تجویز توپیرامات با دوز 0 میلیگرم در روز آغاز شد. دوز دارو هر سه روز بر پایه تحمل بیمار و عوارض جانبی 0 میلیگرم افزایش یافت تا حداکثر به 00 میلیگرم در روز برسد. دوز 00 میلیگرم در روز بر اساس متوسط مقداري از دارو که در پژوهشهاي پیشین توسط بیماران بهخوبی تحمل شده بود انتخاب شد. در گروه گواه نیز مانند گروه مداخله لیتیوم روزانه 900 میلیگرم و بر حسب نیاز داروي ضد روانپریشی با همان دوز گروه مداخله تجویز شد. این گروه بهجاي توپیرامات دارونما دریافت کرد. بیماران بهصورت هفتگی بهوسیله دستیار سال سوم روانپزشکی که به این منظور آموزش دیده و از گروهبندي بیماران بیخبر بود معاینه شدند. در بدو مراجعه و سپس هفتگی پاسخ به درمان با مقیاس ارزیابی شیدایی یانگ (YMRS) (7) سنجیده شد. در هر ویزیت بیماران از نظر تحمل دارویی اشتها افکار خودکشی عوارض داروي توپیرامات و میزان پذیرش درمان بهصورت مستقیم ارزیابی شدند و از گزارش همکاران پرستاري نیز استفاده شد. اشتهاي بیماران به سه گروه اشتهاي بالا معمولی و اشتهاي کم تقسیم شد. همچنین بیماران از نظر نشانههاي مسمومیت با لیتیوم بررسی شدند و در صورت بروز نشانههاي - open label - Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition-Text Revision - Cohen - placebo - Young Mania Rating Scale

3 زهرا میرسپاسی و همکاران مسمومیت اقدامات لازم در مورد آنها انجام شد. در ابتداي بررسی قد و وزن بیماران اندازهگیري و شاخص توده بدن سال نوزدهم/ شمار ه / پاییز 9 BMI) ( تعیین و در پرونده بیماران ثبت شد. وزن بیماران تا پایان مطالعه بهصورت هفتگی اندازهگیري شد. مدت زمان پژوهش حاضر شش هفته (پس از رساندن دوز توپیرامات به 00 میلیگرم در روز) بود. در این مدت هر زمان که به تشخیص پزشک معالج آزمودنی نشانههاي بیماران کنترل میشد بیمار از بیمارستان ترخیص و ادامه ارزیابیهاي هفتگی بهصورت سرپایی انجام میشد. مدت زمان بستري بیماران بهطور متوسط -6 هفته بود. پیش از شروع بررسی خطرها و فواید درمان با توپیرامات براي بیماران و بستگان آنها توضیح داده شد و از خود بیمار و بستگان رضایتنامه آگاهانه کتبی گرفته شد. روش این مطالعه در کمیته اخلاق دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تا یید شد. براي گردآوري دادهها از مقیاس ارزیابی شیدایی یانگ (YMRS) استفاده شد (7). این ابزار گویه دارد که بر پایه گزارش بیمار در مورد وضعیت 8 ساعت گذشته نمرهدهی میشود و اطلاعات تکمیلی بر پایه مشاهده هنگام مصاحبه بهدست میآید. این گویه عبارتند از نشانههاي اصلی شیدایی که چهار مورد (تحریکپذیري سرعت و مقدار کلام محتواي فکر و رفتار مزاحم و پرخاشگرانه) بهصورت هشت شش چهار دو و صفر و بقیه موارد (خلق بالا افزایش فعالیت حرکتی/ انرژي تمایل جنسی خواب اختلال فرم فکر ظاهر و بینش) از چهار تا صفر نمره میگیرند. بنابراین دامنه نمرهها بین صفر تا 60 و زمان تقریبی براي این ارزیابی حدود -0 دقیقه است. روایی و پایایی این ابزار در جمعیت ایرانی تا یید شده است (7). تجزیه و تحلیل دادهها با کمک نرمافزار SPSS-6 و با کمک آزمون مجذور خی و آنالیز واریانس اندازههاي مکرر یافتهها انجام شد. در هر گروه نفر زن و نفر مرد ارزیابی شدند. میانگین (و انحراف معیار) سن بیماران در گروه مداخله و گواه بهترتیب (6/8) /6 و (9/) 0/ سال بود. سایر خصوصیات زمینهاي بیماران در جدول نشان داده شده است. در مورد وضعیت تا هل و شغل تفاوتی میان دو گروه نبود ولی دو گروه از نظر تحصیلات با هم تفاوت داشتند جدول - خصوصیات زمینهاي بیماران مورد بررسی در دو گروه مداخله و گواه وضعیت تا هل مجرد متا هل طلاقگرفته تحصیلات زیردیپلم دیپلم بالاتر از دیپلم شغل بیکار خانهدار شغل آزاد کارمند گروه مداخله ( نفر) گروه گواه ( نفر) در طول بررسی سه بیمار (یک نفر از گروه مداخله و دو نفر از گروه گواه) پس از شش هفته درمان به دلیل کنترلنشدن نشانهها از طرح خارج شدند و شش جلسه تشنجدرمانی (ECT) دریافت کردند. پنج بیمار از گروه گواه نیز در هفته اول درمان با رضایت شخصی مرخص شدند. یک بیمار از گروه گواه پس از سه هفته از درمان و یک بیمار از گروه مداخله پس از چهار هفته از درمان براي پیگیري مراجعه نکردند. یک بیمار از گروه گواه پس از سه هفته درمان بهدلیل ابتلا به نشانگان بدخیم نورولپتیک 6 (NMS) از بررسی خارج شد و درمان مناسب دریافت کرد. یک بیمار دیگر از گروه گواه پس از سه هفته درمان بهدلیل افزایش کراتینین از بررسی خارج شد و با سدیم والپروات درمان شد. در مجموع بیمار بررسی را به پایان بردند ( نفر در گروه مداخله و نفر در گروه گواه). از دادههاي مربوط به بیمارانی که دوره بررسی را کامل نکردند تا زمان حضور در پژوهش استفاده شد. - Body Mass Index - Statistical Package for the Social Science-Version 6 - chi-square - repeated measures analysis of variance - electroconvulsive therapy 6- neuroleptic malignant syndrome.(χ =8/6 p<0/0)

4 اثر توپیرامات بر کنترل وزن مبتلایان به اختلال دوقطبی جدول - وضعیت اشتهاي بیماران طی هفتههاي مورد بررسی p هفته هفته هفته هفته هفته هفته 6 هفته 7 هفته 8 گروه اشتها 0/9 /8 /8 /8 /7 /7 /7 /7 /7 مداخله کم سال نوزدهم/ شماره / پاییز 9 گواه معمولی بالا کم معمولی بالا 0/7 / 9 / / 69/ / 0/ /9 / / 69/ / 0/ /9 / / 7/ / 0/ / /8 / 78/6 7/ 0/8 / 80 6/7 0/0 / 77/8 / 0/0 / 8/ /6 0/0 /8 / / 8/ /6 0/006 p جدول - میانگین وزن بیماران (کیلوگرم) در مدت بررسی گروه مداخله گواه پیش از بررسی p 0/0 0/78 هفته 8 77/ 7/7 هفته 7 77/ 7/8 هفته / هفته 76/6 7/ هفته 7/7 7/ هفته 7/ 7/6 هفته 7/6 7/6 هفته 7/ 7/8 7/ 7/8 یافتهها نشان داد اشتهاي بیماران در هر دو گروه مداخله (0/9=p) و گواه (0/7=p) در مدت هشت هفته تفاوتی نداشت (جدول ). میانگین وزن بیماران دو گروه در ابتدا (0/98=p) و انتهاي بررسی (0/=p) با یکدیگر تفاوتی نداشت و طی بررسی نیز چه در گروه مداخله (0/0=p) و چه در گروه گواه (0/78=p) تفاوت آماري معنیداري دیده نشد (جدول ). در زمان پایه نمره YMRS میان دو گروه تفاوتی نداشت (0/709=p). طی هشت هفته بررسی نمره YMRS هر دو گروه مداخله و گواه کاهش داشت (0/00>p). تغییر درونگروهی در نمره YMRS از همان هفته اول نسبت به زمان پیش از شروع بررسی کاهش داشت و این کاهش در هفته هشتم از همه بیشتر بود. تغییر بینگروهی طی هشت هفته معنیدار نبود (0/9=p). از بیمار گروه مداخله 6 نفر ریسپریدون نفر الانزاپین نفر کوي تیاپین و نفر آریپیپرازول دریافت کردند. هیچ بیماري در گروه مداخله نیازمند دریافت کلوزاپین نبود. میانگین دوز مصرفی روزانه ریسپریدون الانزاپین کوي تیاپین و آریپیپرازول بهترتیب 7 6/ و 0 میلیگرم بود. از بیمار در گروه گواه نیز 6 نفر ریسپریدون شش نفر الانزاپین و یک نفر کوي تیاپین دریافت کردند. هیچ بیماري در گروه گواه نیازمند دریافت کلوزاپین و آریپیپرازول نبود. در این گروه میانگین دوز مصرفی ریسپریدون الانزاپین و کوي تیاپین بهترتیب / و 7 میلیگرم در روز بود. بحث با توجه به شیوع اختلال دوقطبی ناتوانیهاي ناشی از عود بیماري نبود پاسخ مناسب درمانی در برخی از بیماران نسبت به درمانهاي مرسوم همچنین افزایش وزن آزمودنیها تحت درمان و بنابراین اثرگذاري روي پذیرش درمانی آنان تلاش براي یافتن داروهایی که افزون بر افزایش پاسخ درمانی بتوانند پذیرش درمان را بهبود بخشند ضروري بهنظر میرسد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی توپیرامات بر کنترل وزن مبتلایان به اختلال دو قطبی نوع I در دوره شیدایی حین درمان با لیتیوم و داروهاي ضد روانپریشی انجام شد. وزن و یافتههاي پژوهش حاضر نشان داد توپیرامات روي اشتها BMI بیماران تا ثیري نداشت و بر خلاف پژوهشهاي پیشین ( -7) نتوانست سبب کاهش وزن یا حتی ثابتماندن وزن شود. این امر ممکن است بهدلیل مصرف همزمان انواع داروهاي ضد روانپریشی نسل دوم با دوزهاي مختلف در هر دو گروه مداخله و گواه باشد. داروهاي ضد روانپریشی نسل دوم از نظر تا ثیر بر اشتها و وزن متفاوتند و مصرف داروهاي ضد روانپریشی گوناگون با دوز متفاوت ممکن است سبب سوگیري یافتهها شود. در پژوهش حاضر شایعترین داروي

5 زهرا میرسپاسی و همکاران ضد روانپریشی مورد استفاده در هر دو گروه مداخله و گواه سوي دیگر در گروه گواه در ابتداي بررسی /6 درصد افراد ریسپریدون بود اما میانگین دوز روزانه ریسپریدون در گروه اشتهاي بالا داشتند که این میزان در انتهاي بررسی به / مداخله در مقایسه با گروه گواه کمی بالاتر بود (6/ درصد افزایش یافت. یعنی در گروه گواه در پایان بررسی میلیگرم در مقابل / میلیگرم) که این امر ممکن است درصد افرادي که اشتهاي بالا داشتند افزایش داشت. در توجیهکننده کاهش نیافتن اشتها و وزن در گروه مداخله باشد. از سوي دیگر پژوهشهایی که کاهش وزن بر اثر افزودن توپیرامات به درمان را گزارش کردهاند بهطور معمول باز بدون گروه شاهد و غیرتصادفی بودهاند ( 6) که بر تفسیر یافتهها اثر میگذارد. از سوي دیگر دوز توپیرامات در پژوهش حاضر در مقایسه با دیگر پژوهشها ( 7) پایینتر بود و از آنجا که اثر توپیرامات بر کاهش اشتها و وزن وابسته به دوز است این امر ممکن است بر یافتهها مو ثر باشد. بررسی دقیقتر یافتهها نشان میدهد تعداد افراد تحصیلکرده در گروه گواه بیشتر بود. همچنین درصد افراد شاغل نیز در گروه گواه بیشتر بود هرچند که از نظر آماري معنادار نبود. به بیان دیگر میتوان گفت گروه گواه به طبقه اجتماعی- اقتصادي بالاتري تعلق داشت. همچنین در گروه گواه کاهش وزن بیشتري دیده شد هرچند این یافته از نظر آماري معنیدار نبود. از سوي دیگر درصد افراد متا هل نیز در گروه گواه بیشتر بود هر چند که از نظر آماري معنادار نبود. وضعیت تا هل ممکن است بهدلیل شیوه زندگی متفاوت بر کنترل وزن افراد نقش داشته باشد. بیماران بهطور متوسط پس از -6 هفته با نظر پزشک معالج از بیمارستان ترخیص شدند و ادامه بررسی بهصورت سرپایی انجام شد. به بیان دیگر بیماران در بیش از نیمی از مدت مطالعه در بیمارستان بستري بودند و شرایط یکسانی از نظر تغذیه داشتند بنابراین نقش گروه گواه در ابتداي بررسی 8/ درصد افراد اشتهاي معمولی داشتند که این میزان در انتهاي بررسی به 69/ درصد رسید. به بیان دیگر بیشتر بیمارانی که در ابتداي بررسی اشتهاي معمولی داشتند در انتهاي بررسی به گروه اشتهاي بالا رفتند یعنی در گروه گواه در پایان بررسی آزمودنیها از گروه اشتهاي معمولی به اشتهاي بالا تغییر کردند. این روند نشان میدهد توپیرامات هر چند سبب کاهش معنیدار اشتها نشده جلوي افزایش اشتها را گرفته است و البته روي وزن بیتا ثیر بوده است. این یافته ممکن است بهدلیل کوتاه بودن طول بررسی و کم بودن دوز توپیرامات باشد که پیشنهاد میشود در پژوهشهاي آتی به آن پرداخته شود. پژوهش حاضر نشان داد تمام بیماران چه آنهایی که توپیرامات دریافت کردند و چه آنها که دارونما مصرف کردند تا زمان در دسترس بودن دارو را بهخوبی تحمل کردند و هیچیک از بیماران مصرف دارو را بهدلیل عوارض جانبی توپیرامات قطع نکردند. باید توجه کرد که دوز توپیرامات در این مطالعه در مقایسه با دیگر پژوهشها ( 8) 9 کمتر بود. نکته دیگر بالاتر بودن میزان ریزش در گروه گواه بود. یک دلیل فرضی تا ثیر توپیرامات بر پذیرش درمان است که میتوان آن را در پژوهشهاي بعدي بررسی کرد. همچنین در پژوهش حاضر موردي از مسمومیت با لیتیوم و یا افکار خودکشی در هیچیک از بیماران گزارش عوامل مرتبط با سطح اجتماعی- اقتصادي کمرنگ میشود. نشد. در بررسی تغییر اشتها نیز اگرچه دو گروه اختلاف حجم کم نمونه و مدت زمان کوتاه پیگیري (هشت هفته) معنیداري نداشتند در گروه مداخله در ابتداي بررسی / از محدودیتهاي پژوهش حاضر بود. بهعلاوه براي رعایت درصد افراد اشتهاي بالا داشتند که این میزان در انتهاي بررسی اصول اخلاقی و حرفهاي در هر دو گروه بر حسب نیاز براي به / درصد رسید. در این گروه در ابتداي بررسی /8 کنترل نشانههاي رفتاري بنزودیازپین و داروهاي ضد درصد بیماران و در پایان بررسی /9 درصد آنها اشتهاي روانپریشی نسل دوم تجویز شد که با توجه به اثرهاي ضد سال نوزدهم/ شمار ه / پاییز 9 معمولی داشتند یعنی تعداد افرادي که در انتهاي بررسی اشتهاي معمولی داشتند بیشتر شده بود و بیشتر آنها از گروه افراد با اشتهاي بالا به این گروه تغییر پیدا کرده بودند. در گروه مداخله /7 درصد بیماران در ابتداي بررسی اشتهاي خود را کم گزارش کردند که این میزان در انتهاي بررسی به /8 درصد رسید. یعنی در پایان بررسی در گروه مداخله شیدایی این داروها محدودیتهایی ایجاد میشود. نوع و دوز داروهاي ضد روانپریشی نسل دوم نیز در بیماران متفاوت بود. با توجه به اثر متفاوت داروهاي ضد روانپریشی نسل دوم بر اشتها و وزن این مورد از محدودیتهاي پژوهش حاضر است. صرف نظر از لیتیوم که خود سبب تغییراتی در اشتها و وزن میشود رسپریدون و هر داروي ضد روانپریشی دیگر که در درصد افراد با اشتهاي کم دو درصد افزایش پیدا کرده بود گروه مداخله و گواه استفاده شد ممکن است سبب افزایش (هر چند که این اختلاف از نظر آماري معنادار نیست). از اشتها و وزنی شود که در مقایسه با اثر توپیرامات بر کنترل اشتها

6 اثر توپیرامات بر کنترل وزن مبتلایان به اختلال دوقطبی و وزن همسنگی نداشته باشد. با توجه به محدودیتهاي disorders: a randomized placebo-controlled trial. J Clin Psychiatry. 006; 67(): Marcotte D. Use of topiramate, a new anti-epileptic as a mood stabilizer. J Affect Disord. 998; 0(-):-. 9. McElroy SL, Suppes T, Keck PE, Frye MA, Denicoff KD, Altshuler LL, et al. Open-label adjunctive topiramate in the treatment of bipolar disorders. Biol Psychiatry. 000; 7(): Grunze HC, Normann C, Langosch J, Schaefer M, Amann B, Sterr A, et al. Antimanic efficacy of Topiramate in patients in an open trial with an on-off-on design. J Clin Psychiatry. 00; 6(6):6-.. Chengappa KN, Gershon S, Levine J. The evolving role of topiramate among other mood stabilizers in the managment of bipolar disorder. Bipolar Disord. 00; ():-.. Vieta E, Torrent C, Garcia-Ribas G, Gilabert A, Garcia- Parés G, Rodriguez A, et al. Use of Topiramate in treatment-resistant bipolar spectrum disorders. J Clin Psychopharmacol. 00; ():-..Goodnick PJ. Bipolar disorder; Anticonvulsants in the treatment of mania. Expert Opin Pharmacother. 006; 7():0-0.. Mahmoudi-Gharaei J, Alaghband-Rad J, Faridhoseini F, Mohammadi MR, Tehranidoost M, Shahrivar Z. Topiramate and sodium valproate as Adjunctive therapy to lithium carbonate in treatment of bipolar disorder in adolescents: A randomized clinical trial. Iran J Psychiatry. 008; ():-0. [Prsian]. Hebrani H, Behdani F, Akhoondpoor Manteghi A. برشمرده تفسیر یافتهها باید با احتیاط صورت گیرد. انجام بررسیهایی با حجم نمونه بیشتر مدت زمان پیگیري طولانیتر و دوز بالاتر توپیرامات همچنین محدودکردن مصرف همزمان داروهاي بنزودیازپینی و ضدروانپریشی آتیپیک یا استفاده از یک نوع داروي ضدروانپریشی آتیپیک با دوز ثابت یا استفاده از ضدروانپریشیهاي آتیپیکی که سبب افزایش اشتها و وزن نمیشوند براي پژوهشهاي آینده پیشنهاد میشود. [این مقاله برگرفته از پایاننامه دوره دستیاري نویسنده نخست در سال 9 است]. [بنا به اظهار نویسنده مسي ول مقاله حمایت مالی از پژوهش و تعارض منافع وجود نداشته است]. منابع.Sadock BJ, Sadock AV. Kaplan & Sadock's Synopsis of psychiatry: Behavioral sciences/clinical psychiatry. New York: Wolters Kluwer; Ketter TA, Wang PW. Anticonvulsants: Gabapentine, Levetiracetam, Pregabaline, Tiagabine, Topiramate, Zonisamide. In: Sadock BJ, Sadock AV, editors. Comprehensive Textbook of Psychiatry. New York: Wolters Kluwer; 009. P Ghaemi SN, Manwani SG, Katzow JJ, Ko JY, Goodwin FK. Topiramate treatment of bipolar spectrum disorders: A retrospective chart review. Ann Clin Psychiatry. 00; ():8-9.. Bozikas VP, Petrikis P, Kourtis A, Youlis P, Karavatos Double-blind, randomized, clinical trial of topiramate A. Treatment of acute mania with topiramate in hospitalized versus sodium valproate for the treatment of bipolar patients. Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry. disorder in adolescents. Pak J Med Sci. 009; (): 00; 6(6): [Prsian]. Guille C, Sachs G. Clinical outcome of adjunctive 6. American Psychiatric Association. Diagnostic and Topiramate in a sample of refractory bipolar patients Statistical Manual of Mental Disorders. th Edition- with comorbid conditions. Prog Neuropsychopharmacol Text Revision. Washington, DC: American Psychiatric Biol Psychiatry. 00; 6(6):0-9. Association; Barekatain M. Validity and reliability of Young Mania Rating Scale in Iran. J Psychology. 007; ():0-6. [Prsian] 8. Lykouras L, Hatzimaolis J. Adjunctive topiramate in maintenance treatment of bipolar disorders: An openlabel study. Curr Med Res Opin. 00; 0(6): McIntyre RS, Riccardelli R, Binder C, Kusumakar V. Open-label adjunctive Topiramate in the treatment of unstable bipolar disorders. Can J Psychiatry. 00; 0(7): Roy Chengappa KN, Schwarzman LK, Hulihan JF, Xiang J, Rosenthal NR. Adjunctive topiramate therapy in patients receiving a mood stabilizer for bipolar I سال نوزدهم/ شماره / پاییز 9

7 زهرا میرسپاسی و همکاران 0 0 Abstract Effect of Topiramate on Weight Control in Bipolar Type I Patients Receiving Lithium and Antipsychotics during Manic Episode Objectives: The purpose of this study was to evaluate the role of topiramate in weight gain control in bipolar patients receiving lithium carbonate and antipsychotics during their manic episode. Method: In current randomized controlled double-blind clinical trial, 6 patients with bipolar disorder in their manic episode were divided into two intervention and control groups. Both groups were treated with lithium and antipsychotics. Besides, the intervention group received topiramate and the control group received placebo. The maximum topiramate dose was 00 mg/day. The patients weights were assessed initially and afterwards weekly for eight weeks. Patients were evaluated using Young Mania Rating Scale (YMRS) and analysis was done by chi-square and repeated measures analysis of variance. Results: There was no statistically difference between the mean of weights in two groups at the beginning and end of the investigation (p=0.98 and p=0., respectively) and comparing to the beginning, there was no difference between the two groups weights during eight weeks of observation. Conclusion: Adjunctive treatment using topiramate (00 mg/day) was ineffective in weight gain control in manic patients receiving lithium and antipsychotics. Original Article Zahra Mirsepassi *, Robabeh Mazinani a, Farbod Fadai a, Neda Ali Beigi a, Ali Nazeri Astaneh a * Corresponding author: Razi Psychiatric Hospital, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Shahr-e-ray, Iran, IR. Fax: zahesbanoo@yahoo.com a University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran. Key words: topiramate; weight control; mania [Received: 6 January 0; Accepted: May 0] سال نوزدهم/ شمار ه / پاییز 9