Εγχειρίδιο κατάρτισης Ενότητα κατάρτισης Νομικά και οικονομικά θέματα Επιμέλεια Miguel Santos Συγγραφείς Pîrvu IONICĂ Luminiţa OPREA Αυτή η ενότητα κατάρτισης είναι προϊόν του έργου CP-PACK και αναπτύχθηκε σύμφωνα με την Έκθεση Ανάλυσης Αναγκών γονέων και δασκάλων παιδιών με εγκεφαλική παράλυση, που προέκυψε από τα αποτελέσματα συνεντεύξεων, ομάδων εστίασης (focus groups) και ερωτηματολογίων. Πρόκειται για μια θεωρητική ενότητα κατάρτισης, βασισμένη στις διεθνείς νομικές πράξεις που ρυθμίζουν τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες και στο κύριο νομικό πλαίσιο που ισχύει στις χώρες των εταίρων που συμμετέχουν στο παρόν έργο. Η ενότητα κατάρτισης πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως σημείο εκκίνησης για το πώς αντιλαμβανόμαστε και αντιμετωπίζουμε την εφαρμογή του νόμου. Δεν είναι και δεν μπορεί να εκληφθεί ως κείμενο νομικής συμβουλευτικής.
Κεφάλαιο1 Το νομικό καθεστώς ατόμων με Ε.Π. σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο. Μαθησιακά αποτελέσματα Οι καταρτιζόμενοι θα είναι σε θέση να 1- Κατανοούν το βαθμό στον οποίο το διεθνές και το ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο μπορούν να εφαρμοστούν στη χώρα τους. 2- Αντιλαμβάνονται τι μπορεί να γίνει ώστε να βελτιωθεί το εθνικό νομικό σύστημα Περιεχόμενα κεφαλαίου: Το κύριο κείμενο σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο που αφορά τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες είναι η Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με αναπηρίες και το Προαιρετικό της Πρωτόκολλο, που υιοθετήθηκαν στις 13.12.2006 κατά την 61η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης στα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη. Η Σύμβαση τέθηκε σε ισχύ στις 3 Μαΐου 2008. Τα Συμβαλλόμενα κράτη που συνυπογράφουν την Σύμβαση δεσμεύονται να αναπτύξουν και εφαρμόσουν πολιτικές, νόμους και διοικητικά μέτρα για την διασφάλιση των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται στη Σύμβαση και να καταργήσουν νόμους, κανονισμούς, έθιμα και πρακτικές που συνιστούν διάκριση. Ως αλλαγή των αντιλήψεων είναι απαραίτητο να βελτιωθεί η κατάσταση των ατόμων με αναπηρίες και αναμένεται από τις συμβαλλόμενες χώρες να καταπολεμήσουν τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις και να προωθήσουν την ευαισθητοποίηση ως προς τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρίες. Τα Συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να εξασφαλίσουν ότι τα άτομα με αναπηρίες μπορούν να απολαμβάνουν το εγγενές δικαίωμά τους στη ζωή σε ισότιμη βάση με τους άλλους, να εξασφαλίσουν τα ίσα δικαιώματα και την πρόοδο των γυναικών και των κοριτσιών με αναπηρίες και την προστασία των παιδιών με ειδικές αναπηρία. Τα παιδιά με αναπηρίες πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα, δεν πρέπει να χωρίζονται από τους γονείς τους παρά τη θέλησή τους, εκτός εάν οι αρχές κρίνουν ότι αυτό είναι προς το καλύτερο συμφέρον του παιδιού, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να διαχωρίζονται από τους γονείς τους, βάσει της αναπηρίας είτε του παιδιού είτε των γονέων. Τα Συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να αναγνωρίσουν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω αναπηρίας και να εγγυηθούν την ίση νομική προστασία. Τα Συμβαλλόμενα κράτη λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα και αποτελεσματικά μέτρα για να διασφαλίσουν το ισότιμο δικαίωμα των ατόμων με αναπηρίες στην ιδιοκτησία ή στο να κληρονομούν περιουσία, στο να ελέγχουν τα δικά τους χρηματοοικονομικά ζητήματα και να έχουν ίση πρόσβαση στα τραπεζικά δάνεια, υποθήκες και άλλες μορφές χρηματοοικονομικής πίστωσης. Τα Συμβαλλόμενα κράτη διασφαλίζουν ότι τα άτομα με αναπηρίες έχουν αποτελεσματική πρόσβαση στη δικαιοσύνη, σε ίση βάση με τους άλλους, απολαμβάνουν το δικαίωμα στην ελευθερία και ασφάλεια και εξασφαλίζουν ότι τα άτομα με αναπηρίες δεν στερούνται της ελευθερίας τους παράνομα ή αυθαίρετα. Τα Συμβαλλόμενα κράτη προστατεύουν τη φυσική και διανοητική ακεραιότητα των ατόμων με αναπηρίες, σε ίση βάση με τους άλλους, εγγυώνται ότι δεν υποβάλλονται σε βασανιστήρια ή σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή ποινή και απαγορεύουν την υποβολή σε ιατρικά ή επιστημονικά πειράματα χωρίς την ελεύθερη συγκατάθεση του ατόμου. Ο νόμος και τα διοικητικά μέτρα πρέπει να διασφαλίζουν την ελευθερία από την εκμετάλλευση, τη βία και την κακοποίηση. Σε περίπτωση κατάχρησης, τα συμβαλλόμενα κράτη μέλη προωθούν την ανάκτηση, την αποκατάσταση και την επανένταξη του θύματος και την διερεύνηση της υπόθεσης. Τα άτομα με αναπηρίες δεν πρέπει να υπόκεινται σε αυθαίρετη ή παράνομη επέμβαση στην ιδιωτική τους ζωή, την οικογένεια τους, το σπίτι, την αλληλογραφία ή επικοινωνία. Το απόρρητο των
προσωπικών και ιατρικών πληροφοριών και των πληροφοριών που αφορούν την αποκατάσταση τους πρέπει να προστατεύονται όπως και των άλλων πολιτών. Στο θεμελιώδες ζήτημα της προσβασιμότητας, η Σύμβαση απαιτεί από τις χώρες να εντοπίζουν και να εξαλείφουν τα εμπόδια και να εξασφαλίζουν ότι τα άτομα με αναπηρίες μπορούν να έχουν πρόσβαση στο περιβάλλον τους, τα μεταφορικά μέσα, τις δημόσιες υπηρεσίες και υποδομές, καθώς και στις τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνιών. Τα άτομα με αναπηρίες πρέπει να μπορούν να ζουν ανεξάρτητα, ενσωματωμένοι/ες στην κοινότητα, να επιλέγουν τον τόπο διαμονής και που και με ποιόν ζουν σε ίση βάση με τους άλλους και να έχουν πρόσβαση σε ένα φάσμα παροχής υπηρεσιών κατ οίκον, υπηρεσιών στον τόπο διαμονής τους και άλλων υπηρεσιών υποστήριξης από την κοινότητα. Η ατομική κινητικότητα και η ανεξαρτησία πρέπει να διευκολύνονται με την παροχή υπηρεσιών υποστήριξης, εκπαίδευσης σε δεξιότητες κινητικότητας και πρόσβασης σε βοηθήματα, συσκευές, υποστηρικτικές τεχνολογίες και έμψυχης υποστήριξης έναντι προσιτού οικονομικού αντιτίμου. Τα συμβαλλόμενα κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα σε ένα επαρκές βιοτικό επίπεδο και στην κοινωνική προστασία. Αυτό περιλαμβάνει δημόσια προγράμματα στέγασης, υπηρεσίες και υποστήριξη για τις ανάγκες που σχετίζονται με την αναπηρία, καθώς και υποστήριξη στις δαπάνες που σχετίζονται με την αναπηρία σε περίπτωση φτώχειας. Τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να προωθούν την πρόσβαση στη πληροφόρηση με την παροχή πληροφοριών που προορίζονται για το ευρύ κοινό σε προσβάσιμες μορφές και τεχνολογίες, να διευκολύνουν τη χρήση της γραφής Braille, τη νοηματική γλώσσα και άλλες μορφές επικοινωνίας και με την ενθάρρυνση των ΜΜΕ και παρόχων υπηρεσιών διαδικτύου να κάνει την πληροφόρηση μέσω διαδικτύου διαθέσιμη σε προσβάσιμη μορφή. Οι διακρίσεις που σχετίζονται με το γάμο, την οικογένεια και τις προσωπικές σχέσεις θα πρέπει να εξαλειφθούν. Τα άτομα με αναπηρίες πρέπει να έχουν την ίση ευκαιρία να βιώσουν τη μητρότητα, να παντρεύονται και να κάνουν οικογένεια, να αποφασίζουν σχετικά με τον αριθμό και το ρυθμό γέννησης των παιδιών τους, να έχουν πρόσβαση σε εκπαίδευση για τον οικογενειακό προγραμματισμό, και να απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις σχετικά με την επιτροπεία, επιμέλεια, κηδεμονία και υιοθεσία παιδιών. Τα συμβαλλόμενα κράτη οφείλουν να διασφαλίζουν την ισότιμη πρόσβαση στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση, την εκπαίδευση ενηλίκων και τη δια βίου μάθηση. Στην εκπαίδευση πρέπει να χρησιμοποιούνται τα κατάλληλα υλικά, τεχνικές και τις μορφές επικοινωνίας. Οι μαθητές με ανάγκες υποστήριξης πρέπει να ωφελούνται από μέτρα υποστήριξης, καθώς και οι μαθητές που είναι τυφλοί, κωφοί και τυφλοί- κωφοί πρέπει να λαμβάνουν την εκπαίδευσή τους με τους πιο κατάλληλους τρόπους επικοινωνίας από εκπαιδευτικούς που γνωρίζουν άριστα τη νοηματική γλώσσα και το σύστημα Braille.Η εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρίες πρέπει να προωθεί τη συμμετοχή τους στην κοινωνία, την αίσθηση της αξιοπρέπειας και της αυταξίας, την ανάπτυξη της προσωπικότητας, τις ικανότητες και τη δημιουργικότητά τους. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα για το υψηλότερο δυνατό επίπεδο υγείας χωρίς διακρίσεις λόγω της αναπηρίας. Πρέπει να λαμβάνουν δωρεάν ή προσιτές υπηρεσίες υγείας του ίδιου εύρους, ποιότητας, όπως προβλέπεται για τους άλλους ανθρώπους, να λαμβάνουν αυτές τις υπηρεσίες που απαιτούνται για την υγεία τους λόγω της αναπηρίας τους, και δεν πρέπει να υφίστανται διακρίσεις στην παροχή ασφάλισης υγείας. Για να μπορέσουν τα άτομα με αναπηρίες να επιτύχουν τη μέγιστη ανεξαρτησία και την ικανότητα, τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να παρέχουν ολοκληρωμένη αποκατάσταση και υπηρεσίες αποκατάστασης στους τομείς της υγείας, της απασχόλησης και της εκπαίδευσης. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν ίσα δικαιώματα στην εργασία και στο να κερδίσουν τα προς το ζην. Τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να απαγορεύουν τις διακρίσεις σε σχέση με την εργασία, να προωθούν την αυτο-απασχόληση, την επιχειρηματικότητα και τη ίδρυση νέων επιχειρήσεων, να απασχολούν άτομα με αναπηρίες στο δημόσιο τομέα, να προωθούν την απασχόλησή τους στον ιδιωτικό τομέα, και να εξασφαλίζουν ότι παρέχονται οι εύλογες προσαρμογές στους χώρους εργασίας.
Τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να διασφαλίζουν την ίση συμμετοχή στην πολιτική και δημόσια ζωή, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος του εκλέγει και εκλέγεσθαι και της άσκησης καθηκόντων. Τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να προωθούν τη συμμετοχή στην πολιτιστική ζωή, την αναψυχή, την ψυχαγωγία και τον αθλητισμό, εξασφαλίζοντας την παροχή τηλεοπτικών προγραμμάτων, ταινιών, θεατρικών παραστάσεων και πολιτιστικού υλικού σε προσβάσιμη μορφή, εξασφαλίζοντας τη πρόσβαση σε θέατρα, μουσεία, κινηματογράφους και βιβλιοθήκες, και εγγυώμενα ότι τα άτομα με αναπηρίες έχουν η ευκαιρία να αναπτύσσουν και να αξιοποιούν το δημιουργικό τους δυναμικό, όχι μόνο για δικό τους όφελος, αλλά και για τον εμπλουτισμό της κοινωνίας. Τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να εξασφαλίζουν τη συμμετοχή τους σε αθλητικές δραστηριότητες που αφορούν και τον γενικό πληθυσμό και τα άτομα με αναπηρίες. Τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να παρέχουν αναπτυξιακή βοήθεια στις προσπάθειες των αναπτυσσόμενων χωρών να θέσουν σε εφαρμογή τη Σύμβαση. Για να διασφαλιστεί η εφαρμογή και παρακολούθηση της Σύμβασης Τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να ορίσουν ένα κομβικό σημείο στην κυβέρνηση και να δημιουργήσουν εθνικό μηχανισμό για την προώθηση και την παρακολούθηση της εφαρμογής. Η Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, η οποία απαρτίζεται από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, θα λαμβάνει περιοδικές εκθέσεις των συμβαλλόμενων κρατών σχετικά με την πρόοδο που σημειώθηκε στην εφαρμογή της Σύμβασης. Ένα Προαιρετικό Πρωτόκολλο 18 άρθρων επιτρέπει στα άτομα και τις ομάδες να αναφέρονται στην Επιτροπή όταν όλες οι εθνικές διαδικασίες προσφυγής έχουν εξαντληθεί. Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι αυτό το δικαίωμα αναφοράς μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο εάν η αρμόδια εθνική αρχή δεν παρέχει ή δεν χορηγεί το δικαίωμα σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης και ο ενδιαφερόμενος έχει ακολουθήσει όλες τις εθνικές διαδικασίες για την επίτευξη του εν λόγω δικαιώματος. Η Επιτροπή εξετάζει την καταγγελία και τις παρατηρήσεις του κράτους, και στη βάση αυτή διατυπώνει τις απόψεις και τις συστάσεις της, αν υπάρχουν, τις διαβιβάζει στο κράτος, και τις δημοσιοποιεί. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (1980) ισχύουν οι παρακάτω διακρίσεις μεταξύ βλάβης, αναπηρίας και μειονεξίας: βλάβη/περιορισμός (impairment) ορίζεται η κάθε απώλεια ή ανωμαλία δομής ή λειτουργίας ψυχολογικής, φυσιολογικής ή ανατομικής φύσης. «αναπηρία (disability)» ορίζεται η κατάσταση, που αντιστοιχεί σε μερική ή ολικήμείωση της ικανότητας στην εκτέλεση μίας δραστηριότητας με ένα συγκεκριμένο τρόπο ή μέσα στα όρια του φυσιολογικού. «μειονεξία (handicap)» είναι μια κοινωνική κατάσταση της ζημίας που υφίσταται ένα άτομο, που προκύπτει από μια βλάβη ή ανικανότητα που περιορίζει ή εμποδίζει την εκτέλεση μιας δραστηριότητας που θεωρείται φυσιολογική για το άτομο, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία, το φύλο και κοινωνικο -πολιτιστικούς παράγοντες. Οι ακόλουθοι ορισμοί αναπτύχθηκαν μέσα από αυτή την οπτική. Οι σχετικοί όροι της δράσης που προτείνεται στο Παγκόσμιο Πρόγραμμα ορίζονται ως πρόληψη, αποκατάσταση και εξίσωση των ευκαιριών. Πρόληψη σημαίνει μέτρα που στοχεύουν στην πρόληψη της εμφάνισης ψυχικών, σωματικών και αισθητηριακών αναπηριών (πρωτογενής πρόληψη) ή στην πρόληψη των αρνητικών σωματικών, ψυχολογικών και κοινωνικών συνεπειών λόγω μιας βλάβης, όταν αυτή έχει συμβεί. Αποκατάσταση σημαίνει μια χρονικά περιορισμένη και στοχευμένη διαδικασία που αποσκοπεί στο να επιτρέψει σε άτομα που έχουν υποστεί μια βλάβη να επιτύχουν το βέλτιστο ψυχικό, σωματικό ή / και κοινωνικό λειτουργικό επίπεδο, παρέχοντας τα εργαλεία που χρειάζονται για να αλλάξουν τη ζωή τους. Μπορεί να περιλαμβάνει μέτρα που προορίζονται να αντισταθμίσουν την απώλεια της λειτουργίας ή ενός λειτουργικού περιορισμού (για παράδειγμα, τεχνικά βοηθήματα) και άλλα μέτρα που προορίζονται να διευκολύνουν την κοινωνική προσαρμογή ή αναπροσαρμογή.
Εξίσωση των ευκαιριών: η διαδικασία μέσω της οποίας το γενικό σύστημα της κοινωνίας, όπως είναι το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, η στέγαση και μεταφορά, κοινωνικές και υγειονομικές υπηρεσίες, ευκαιρίες εκπαίδευσης και εργασίας, η πολιτιστική και κοινωνική ζωή, συμπεριλαμβανομένων του αθλητισμού και της ψυχαγωγίας, καθίσταται προσβάσιμο από όλους. Νομικό καθεστώς ατόμων με Ε.Π. σε εθνικό επίπεδο Σε διάφορες χώρες, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για το νομικό καθεστώς των ατόμων με εγκεφαλική παράλυση. Αυτές οι προσεγγίσεις ποικίλλουν από ένα συγκεκριμένο και ειδικό νομικό πλαίσιο για τα άτομα με Ε.Π. σε ένα πιο γενικό, όπου τα άτομα με Ε.Π. περιλαμβάνονται στη γενικότερη κατηγορία των ατόμων με αναπηρίες (σε ορισμένες χώρες, χρησιμοποιείται ο όρος άτομα με ειδικές ανάγκες). Η κατάσταση των παιδιών με Ε.Π., κατά συνέπεια, διαφοροποιείται. Σε ορισμένες χώρες, τα παιδιά με Ε.Π. θεωρούνται ότι είναι μια ξεχωριστή κατηγορία στο πλαίσιο της γενικής κατηγορίας των παιδιών με αναπηρίες. Σε άλλες χώρες, τα παιδιά με Ε.Π. δεν έχουν ειδικό καθεστώς σε σύγκριση με άλλα παιδιά με αναπηρίες. Παρά τις διαφορές αυτές, όλες οι χώρες της ΕΕ αναγνωρίζουν και παρέχουν διάφορα δικαιώματα για όλα τα άτομα με αναπηρίες, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών. Ανάλογα με την εθνική νομοθεσία και τα συστήματα διοίκησης, τα δικαιώματα αυτά ομαδοποιούνται λαμβάνοντας υπόψη τα διαφορετικά επίπεδα των κοινωνικών αναγκών των ατόμων με αναπηρίες. Προκειμένου να διευκολυνθεί η διεθνής προσέγγιση για το θέμα του νομικού καθεστώτος ενός ατόμου με εγκεφαλική παράλυση, έγινε μια εξέταση των βασικών δικαιωμάτων και τα δικαιώματα χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες. Μια κατηγορία περιλαμβάνει τα δικαιώματα που χορηγούνται ex-oficio. Αυτά τα δικαιώματα αναγνωρίζονται με την απλή απόδειξη της ιδιότητας του προσώπου, χωρίς οποιαδήποτε άλλη διοικητική διατύπωση. Μια άλλη κατηγορία δικαιωμάτων περιλαμβάνει δικαιώματα που χορηγούνται υπό τον όρο της εκπλήρωσης ορισμένων διοικητικών διαδικασιών. Τα παιδιά με αναπηρίες, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών με εγκεφαλική παράλυση (Ε.Π.), ωφελούνται από τα ακόλουθα δικαιώματα: - Προστασία της υγείας των, πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση, εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση, - Κοινωνική υποστήριξη, δηλαδή κοινωνικές υπηρεσίες και κοινωνικές παροχές, - Περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, μεταφορά, πρόσβαση σε φυσικά περιβάλλοντα, επικοινωνίες και πληροφορίες. - Ευκαιρίες για αναψυχή, πρόσβαση στον αθλητισμό, πολιτισμό και τουρισμό, - Νομική υποστήριξη, - Οικονομικά οφέλη, - Αξιολόγηση και επαναξιολόγηση στο σπίτι για τα άτομα που δεν μπορούν να μετακινηθούν, γίνεται από επιτροπή αξιολόγησης εντός ορισμένου χρόνου. Και λίγη νομική εξάσκηση! Προσδιορίστε τρία θέματα που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για εσάς στη Διεθνή Σύμβαση. Περιγράψτε σε ποιο βαθμό οι εν λόγω διεθνείς διατάξεις περιλαμβάνονται στο εθνικό δίκαιο. Ονομάστε τουλάχιστον 5 διαφορές μεταξύ του τι είναι γραμμένο στη Διεθνή Σύμβαση και την πραγματική εφαρμογή στην πράξη. Προσπαθήστε να εξηγήσετε γιατί συμβαίνει αυτό. Πώς μπορεί νόμιμα ένα άτομο να ζητήσει να αναγνωριστούν στην πράξη τα διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα του; Προτεινόμενη βιβλιογραφία: - Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με αναπηρίες και το Προαιρετικό της Πρωτόκολλο, που
υιοθετήθηκαν στις 13.12.2006 κατά την 61η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης στα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη. Η Σύμβαση τέθηκε σε ισχύ στις 3 Μαΐου 2008. - Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεμβρίου του 1989 με την απόφαση 44/25 και κατατέθηκε για υπογραφή, επικύρωση και προσχώρηση - Σύμβαση της Χάγης της 19 Οκτωβρίου 1996 για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία ως προς τη γονική ευθύνη και τα μέτρα προστασίας των παιδιών ή, Σύμβαση της Χάγης 1996.
Μαθησιακά αποτελέσματα Κεφάλαιο 2 Διοικητική υποστήριξη ατόμων με αναπηρίες / Ε.Π. Οι καταρτιζόμενοι θα μπορούν να: 1 - κατανοήσουν πώς λειτουργούν οι δημόσιες διοικήσεις 2 - κατανοήσουν πώς κατανέμονται μεταξύ των διαφόρων φορέων οι ευθύνες της τήρησης των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία Περιεχόμενα κεφαλαίου: Ο σεβασμός των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες είναι συνήθως αρμοδιότητα των τοπικών διοικητικών αρχών. Συμπληρωματικό ή επικουρικό ρόλο για την τήρηση αυτών των δικαιωμάτων έχει η κεντρική διοίκηση, η κοινωνία των πολιτών, οι οικογένειες ή οι νόμιμοι εκπρόσωποι των ατόμων με αναπηρίες. Από αυτή την άποψη, πρέπει να σημειωθεί ότι η καλύτερη εφαρμογή του νομικού πλαισίου για τα άτομα με αναπηρίες μπορεί να επιτευχθεί μέσω της συνεργασίας μεταξύ των τοπικών διοικητικών αρχών και των ΜΚΟ. Ανάλογα με την εξειδίκευση των διοικητικών συστημάτων σε κάθε χώρα, διαφορετικοί δημόσιοι ή ιδιωτικοί φορείς είναι επιφορτισμένοι με τη διοικητική υποστήριξη των παιδιών με Ε.Π.. Σε ορισμένες χώρες, υπάρχουν διοικητικές διαδικασίες για την καταγραφή ατόμων με εγκεφαλική παράλυση. Σε άλλες χώρες, τα άτομα με Ε.Π. δεν καταγράφονται με βάση τη συγκεκριμένη διάγνωση τους, αλλά με βάση τη σοβαρότητα της αναπηρίας. Τη στιγμή που υπάρχει μια ποικιλία από νομικές προσεγγίσεις για την εγκεφαλική παράλυση, αυτή η ενότητα θα χρησιμοποιήσει κυρίως τον γενικό όρο της αναπηρίας. Υπάρχουν πολλά δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και αρκετές υποχρεώσεις των θεσμικών οργάνων και οργανισμών, που θεωρούνται ειδικές. Όταν αυτά τα δικαιώματα παραβιάζονται και οι υποχρεώσεις δεν πληρούνται, υπάρχουν καθορισμένες οικονομικές κυρώσεις κατά των υπαίτιων φορέων ή οργανισμούς. Η αρμόδια αρχή επιβάλλει τις κυρώσεις. Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να ανακοινώνουν τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων και τη μη τήρηση των υποχρεώσεων. Όταν ένα δικαίωμα χορηγείται κατόπιν αιτήσεως ενός ατόμου, η μη χορήγηση του δικαιώματος ή η καθυστέρηση στη χορήγησή του μπορεί να είναι αντικείμενο για μια υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Συνήθως υπάρχουν ex-oficio δικηγόροι που είναι σε θέση να υποστηρίξουν τα άτομα για να ανοίξει η υπόθεση και το άνοιγμα της υπόθεσης και η νομική υποστήριξη είναι δωρεάν. Τα προαναφερθέντα δικαιώματα και υποχρεώσεις είναι: δωρεάν και ισότιμη πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία σε κάθε μορφή εκπαίδευσης, Το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία, μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία για : -Υποστηρικτικές εκπαιδευτικές υπηρεσίες, -Τεχνικό εξοπλισμό προσαρμοσμένο στην αναπηρία, -Σχολικό εγχειρίδιο και μαθήματα προσιτά σε μαθητές και σπουδαστές με προβλήματα όρασης, -Χρήση βοηθητικού εξοπλισμού και λογισμικού κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Μία φορά ανά έτος, δικαίωμα για δωρεάν διακοπές σε κατασκηνώσεις για παιδιά με αναπηρίες, μαζί με τους προσωπικούς βοηθούς τους. Οι υποχρεώσεις των δημοσίων αρχών σε σχέση με την πρόσβαση ατόμων με αναπηρίες στους φορείς παροχής εκπαίδευσης: -Προώθηση και πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην επαγγελματική κατάρτιση των ατόμων με αναπηρία, -Εξασφάλιση κατ οίκον εκπαίδευσης για κάθε άτομο με αναπηρίες που δεν μπορεί να μετακινηθεί κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και εκπαίδευση με την συμμετοχή εκπαιδευτικών που μετακινούνται / υποστηρίζουν. -Εξασφάλιση πρόσβασης στη συνεχή εκπαίδευση σύμφωνα με τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, -Υποστήριξη της συνεργασίας μεταξύ γενικής και ειδικής εκπαίδευσης και των οικογενειών ή της κοινότητας,
-Υποστήριξη της επαγγελματικής κατάρτισης των εκπαιδευτικών από την γενική εκπαίδευση, ώστε να μπορέσουν να προσαρμόσουν τις εκπαιδευτικές πρακτικές σε μαθητές με αναπηρίες - Εξασφάλιση της πρόσβασης σε αθλητικές δραστηριότητες σε κάθε άτομο με αναπηρίες και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών για συγκεκριμένες ιατρικές και τεχνικές πρακτικές, -Εξασφάλιση εκπαιδευτικών υπηρεσιών υποστήριξης για τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους, από ειδικούς ψυχο-παιδαγωγούς -Εξασφάλιση πρόσβασης σε εκπαιδευτικούς οργανισμούς. Να χορηγούν προτεραιότητα στα άτομα με αναπηρίες να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα σε κτίρια λίγων ορόφων ιδιοκτησίας του δημοσίου Τα άτομα με σοβαρή αναπηρία έχουν το δικαίωμα για ένα συμπληρωματικό δωμάτιο σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και στο χαμηλότερο επίπεδο τιμής ενοικίασης. Το ίδιο δικαίωμα αναγνωρίζεται στην οικογένεια ή στον νομικό εκπρόσωπο ατόμου με σοβαρές αναπηρίες κατά τη διάρκεια της περιόδου φροντίδας, τα παιδιά με αναπηρίες και οι συνοδοί τους έχουν δικαίωμα δωρεάν εισόδου σε εκδηλώσεις, μουσεία, παραστάσεις, Προκειμένου να εξασφαλιστεί η μεταφορά των ατόμων με ειδικές ανάγκες, οι τοπικές δημόσιες αρχές υποχρεούνται να προμηθεύονται προσαρμοσμένα μεταφορικά οχήματα ή να προσαρμόζουν τα υφιστάμενα οχήματα και να δημιουργούν προγράμματα μεταφοράς για τα άτομα με ειδικές ανάγκες Άτομα με αναπηρία έχουν δικαίωμα σε δωρεάν χρήση των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς, Τα άτομα με αναπηρία έχουν δικαίωμα σε ένα αριθμό δωρεάν ταξιδιών με δημόσια μέσα μεταφοράς, Οι αρμόδιες δημόσιες αρχές είναι υποχρεωμένες να λάβουν τα απαιτούμενα μέτρα προκειμένου να διευκολυνθεί η μετάβαση των νεαρών ατόμων με ειδικές ανάγκες στο σύστημα προστασίας για ενήλικες, Υποχρέωση να χορηγείται το δικαίωμα της κοινωνικής υποστήριξης, με τη μορφή κοινωνικών υπηρεσιών, κατόπιν αιτήσεως ή αυτοδικαίως, Υποχρέωση να γίνονται δεκτά άτομα με αναπηρίες σε οικιστικά κέντρα όταν δεν είναι δυνατή η φροντίδα στο σπίτι ή η πρόσβαση σε άλλους τύπους υπηρεσιών, Οι οργανισμοί υποχρεούνται να προσαρμόζουν τα κτίρια, να οργανώνουν και να επιτρέπουν την πρόσβαση σε χώρους στάθμευσης στα άτομα με αναπηρία, Υποχρέωση των εκδοτικών οίκων να διαθέτουν ψηφιακά αρχεία που χρησιμοποιούνται για την εκτύπωση βιβλίων και περιοδικών, προκειμένου να μπορούν να μετατραπούν σε μορφή προσβάσιμη για τα άτομα με προβλήματα όρασης, Υποχρέωση των δημοσίων βιβλιοθηκών να διατηρούν τμήματα για άτομα με προβλήματα όρασης ή ανάγνωσης Υποχρέωση των εταιρειών τηλεφωνίας και των φορέων τραπεζικών υπηρεσιών να διαθέτουν υπηρεσίες και υπηρεσίες πληροφόρησης στα άτομα με αναπηρίες, Τα ξενοδοχεία έχουν την υποχρέωση να προσαρμόσουν τουλάχιστον ένα δωμάτιο για άτομα με αναπηρίες, να σηματοδοτούν με ανάγλυφη σήμανση την είσοδο, την υποδοχή και τους ανελκυστήρες. Δημόσιοι και ιδιωτικοί οργανισμοί υποχρεούνται να διαθέτουν για τις δημόσιες σχέσεις τους διερμηνείς νοηματικής γλώσσας για άτομα με προβλήματα ακοής και να θέτουν στη διάθεση των ατόμων με αναπηρίες άλλες υπηρεσίες πληροφοριών. Αυτό ισχύει και για τις υπηρεσίες που παρέχονται διαδικτυακά. Οι εργοδότες με πάνω από ένα ορισμένο αριθμό εργαζομένων υποχρεούνται να απασχολούν τουλάχιστον σε ένα ποσοστό του προσωπικού τους άτομα με αναπηρίες ή να καταβάλλουν ειδικό φόρο. Οι προστατευόμενες μονάδες έχουν το δικαίωμα της απαλλαγής από την καταβολή ορισμένων φόρων.
Διοικητικές διατάξεις σχετικά με τα οφέλη της εκπαίδευσης και της αγωγής των παιδιών με αναπηρίες / Ε.Π. Κάθε ευρωπαϊκή χώρα έχει δημιουργήσει διάφορα συστήματα για την υποστήριξη της εκπαίδευσης και της αγωγής των παιδιών με αναπηρίες / Ε.Π. Ανάλογα με το γενικό διοικητικό και νομικό πλαίσιο, αυτά τα υποστηρικτικά συστήματα είναι δημόσια, ιδιωτικά ή ένας συνδυασμός των δύο. Η πιο κοινή προσέγγιση σε κάθε χώρα είναι η δημιουργία ενός δημόσιου οργανισμού που ασχολείται με παιδιά με αναπηρίες / Ε.Π. Ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες, υπάρχουν νηπιαγωγεία, σχολεία ή άλλες δομές. Οι δομές μπορούν να λειτουργούν με τη λογική της ενσωμάτωσης, όπου παιδιά με Ε.Π. φιλοξενούνται μαζί με παιδιά χωρίς αναπηρία, της ημι-ενσωμάτωσης, όπου παιδιά με Ε.Π. συνυπάρχουν με άλλα παιδιά με αναπηρίες ή ειδικές δομές, αποκλειστικά για παιδιά με Ε.Π.. Επίσης, στις περισσότερες χώρες, υπάρχουν κέντρα θεραπείας για την εγκεφαλική παράλυση και άλλες, σχετικές βλάβες και αναπηρίες. Αφού η εγκεφαλική παράλυση δεν είναι μια πολύ κοινή αναπηρία, είναι πιθανό να μην υπάρχει σε κοντινή απόσταση από την κατοικία ενός παιδιού με Ε.Π. εξειδικευμένη δομή εκπαίδευσης ή θεραπείας Οι εκπαιδευτικοί και οι θεραπευτές πρέπει να γνωρίζουν ότι, σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις της ΕΕ, δικαιούνται να ζητήσουν και να λάβουν κατά προτεραιότητα διάφορους τύπους υποστήριξης από τις δημόσιες αρχές. Για παράδειγμα, οι δημόσιες αρχές πρέπει να εισάγουν στους προϋπολογισμούς τους τα απαιτούμενα ποσά για να στηρίξουν την ανάπτυξη και βελτίωση των δραστηριοτήτων των σχολείων, κέντρων θεραπείας και άλλων εγκαταστάσεων που ορίζονται για τη στήριξη των παιδιών με αναπηρίες / Ε.Π. Και λίγη νομική εξάσκηση! Ονομάστε τους φορείς / αρχές που είναι επιφορτισμένοι με την προσαρμογή των σπιτιών των ανθρώπων με αναπηρία. Επιβεβαιώστε την άποψή σας, χρησιμοποιώντας το γραπτό δίκαιο. Εξετάστε κάθε μία από τις ακόλουθες παραδοχές: -Η οικογένεια έχει την κύρια νομική υποχρέωση για την προστασία των δικαιωμάτων των μελών της με αναπηρία. -Η δημόσια αρχή υποχρεούται μόνο να παρέχει συμβουλές και κάποια οικονομική υποστήριξη. Προτεινόμενη βιβλιογραφία: Οδηγίες διαθέσιμες από τις ιστοσελίδες δημόσιων αρχών, ιδιωτικών εξειδικευμένων οργανισμών ή διεθνών οργανισμών (UNESCO, UNICEF, Ηνωμένα Έθνη)
Κεφάλαιο3 Υλικοτεχνική υποστήριξη ατόμων με αναπηρίες/ε.π. Μαθησιακά αποτελέσματα : Οι καταρτιζόμενοι θα μπορούν να: 1- κατανοήσουν καλύτερα τις διαφορές μεταξύ των διαφόρων τύπων ψυχολογικής υποστήριξης 2- αποφεύγουν τη σύγχυση μεταξύ των διαφόρων τύπων στήριξης Περιεχόμενα κεφαλαίου: Δεδομένου ότι τα άτομα με Ε.Π. είναι άτομα με αναπηρίες, ισχύουν και στη περίπτωσή τους τα γενικά δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες. Η υλικοτεχνική υποστήριξη μπορεί να καλύπτει δωρεάν πρόσβαση σε διάφορες υπηρεσίες, μειωμένες τιμές σε διάφορες υπηρεσίες, προσβασιμότητα σε εγκαταστάσεις και κτίρια, πρόσβαση σε υποστηρικτικές συσκευές και τεχνικές δωρεάν ή με μειωμένες τιμές, τροποποιημένες υποστηρικτικές υπηρεσίες, υλικά και τεχνικές και ούτω καθεξής. Μερικά από αυτά τα δικαιώματα χορηγούνται κατόπιν αιτήσεως ενός ατόμου και άλλα υποτίθεται ότι πρέπει να χορηγούνται αυτοδικαίως από διαφορετικούς οργανισμούς. Πρέπει να σημειωθεί ότι σε πολλές περιπτώσεις η υλικοτεχνική υποστήριξη για τα άτομα με αναπηρία αναγνωρίζεται ως γενικό δικαίωμα. Από την άποψη αυτή, ένα άτομο δεν έχει το δικαίωμα να απαιτήσει τα δικαιώματα αυτά, που έχουν αναλάβει δημόσιοι ή ιδιωτικοί οργανισμοί. Για παράδειγμα, το δικαίωμα της προσβασιμότητας μπορεί να εξασφαλιστεί με την ειδική διαμόρφωση πεζοδρομίων, ράμπες, προσβάσιμα λεωφορεία για αναπηρικά αμαξίδια, κ.λ.π. Σε γενικές γραμμές, η στήριξη μπορεί να καλύπτει: α) Δικαίωμα για προσωπικό/η βοηθό / συνοδό. β) Δωρεάν ιατρικές συσκευές, δωρεάν ιατρική περίθαλψη και φάρμακα γ) Δωρεάν εισιτήριο για υδροθεραπεία για το άτομο με αναπηρία και του προσωπικού βοηθού / συνοδού δ) Δωρεάν διαμονή και γεύματα σε νοσοκομεία, κέντρα υδροθεραπείας και άλλες παρόμοιες υπηρεσίες ε) Άδεια δωρεάν στάθμευσης για τα άτομα με αναπηρίες στ) επιπλέον χώρος σε κτίρια που ανήκουν στο δημόσιο, στην περίπτωση ενοικιαζόμενων κατοικιών ζ) πρόσβαση σε δημόσιο κέντρο υποστήριξης για παιδιά με αναπηρίες χωρίς την οικογένεια ή άλλα πρόσωπα υποστήριξης η) Δικαίωμα να έχουν υπηρεσία διερμηνείας κατά τη διάρκεια νομικών διαδικασιών προκειμένου να διευκολυνθεί η επικοινωνία θ) Πρόσβαση σε θεραπεία και υποστηρικτικές δημόσιες εγκαταστάσεις. Μέτρα που πρέπει να ληφθούν από τα σχολεία, προς όφελος των παιδιών με ειδικές ανάγκες / Ε.Π. σε σχέση με την υλικοτεχνική υποδομή Τα σχολεία, τα κέντρα θεραπείας και άλλες εγκαταστάσεις που προορίζονται για παιδιά με ειδικές ανάγκες / Ε.Π. πρέπει να γνωρίζουν ότι οι δημόσιες αρχές πρέπει να τους παρέχουν διάφορους τύπους συσκευών υποστήριξης ή έργων. Για παράδειγμα, οι δημόσιες αρχές πρέπει να υποστηρίζουν τους εξειδικευμένους φορείς, δημόσιους ή ιδιωτικούς, για την εγκατάσταση ραμπών, ανελκυστήρων ή κυλιόμενων κλιμάκων. Επίσης, οι δημόσιες αρχές πρέπει να παρέχουν στους εξειδικευμένους φορείς με υποστηρικτικές τεχνολογίες και συσκευές, όπως: Βιβλία, παιχνίδια, εκπαιδευτικό υλικό Αναπηρικά αμαξίδια, συσκευές που υποστηρίζουν το λαιμό, την σπονδυλική στήλη, τα άκρα, προσαρμοσμένες καρέκλες και τραπέζια Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι ορισμένα είδη υποστήριξης για τα σχολεία μπορούν να παρέχονται με τη χρήση έμμεσων τρόπων. Από αυτή την άποψη, η έρευνα και η ανάπτυξη νέων ή βελτιωμένων βοηθητικών συσκευών εντοπίζεται σε πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα. Για να επιτευχθεί μια τέτοια υποστήριξη, τα σχολεία πρέπει να ζητήσουν από τους ερευνητικούς φορείς την από κοινού ανάπτυξη χρηματοδοτούμενων έργων.
Επίσης, σε πολλές χώρες, οι ευθύνες για την υποστήριξη σχολείων και κέντρων θεραπείας μοιράζονται σε διάφορους δημόσιους φορείς. Για παράδειγμα, ένα υπουργείο ή άλλη υπηρεσία εθνικού επιπέδου μπορεί να έχει στον προϋπολογισμό της το απαιτούμενο ποσό των χρημάτων που θα διατεθούν για υποστηρικτικές τεχνολογίες και ένας άλλος δημόσιος φορέας να είναι αρμόδιος για την τροποποίηση και την προσαρμογή των κτιρίων. Παρ 'όλα αυτά, όλοι οι δάσκαλοι, θεραπευτές και λοιπό προσωπικό που εργάζεται με παιδιά με αναπηρίες / Ε.Π. έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν να συμμετάσχουν σε διάφορα σεμινάρια, προκειμένου να αναπτύξουν τις ικανότητές τους. Σε πολλές χώρες, τα συστήματα κατάρτισης για εκπαιδευτικούς και θεραπευτές δεν καλύπτουν επαρκώς τις ανάγκες κατάρτισης των εκπαιδευτικών και των θεραπευτών. Για να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση, οι δάσκαλοι και οι θεραπευτές πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχουν διαθέσιμες αρκετές ευκαιρίες χρηματοδότησης για να συμμετάσχουν σε διεθνείς εκπαιδευτικές εκδηλώσεις (συνέδρια, σεμινάρια κλπ). Από την άλλη πλευρά, τα σχολεία είναι σε θέση να συνεργάζονται με τις ΜΚΟ και άλλους ιδιωτικούς οργανισμούς. Σε πολλές περιπτώσεις, η συνεργασία αυτή μπορεί να έχει σχήμα του «φιλοξενούντος» φορέα, όπου ένα σχολείο μπορεί να επιτρέψει σε έναν ιδιωτικό οργανισμό να αναπτύξει τις δικές του υποστηρικτικές ενέργειες για το όφελος των παιδιών με αναπηρίες / Ε.Π. Και λίγη νομική εξάσκηση! Κάντε μια λίστα με τα δικαιώματα που παρέχονται από δημόσιο φορέα στο πλαίσιο μιας κανονικά λειτουργούσας προσέγγισης. Κάντε μια λίστα με τις περιπτώσεις στις οποίες ένα νόμιμο δικαίωμα δεν χορηγήθηκε από την αρμόδια δημόσια αρχή. Προτεινόμενη βιβλιογραφία: Υλικό από διάφορες αρχές και ΜΚΟ
Κεφάλαιο 4 Οικονομική υποστήριξη για άτομα / σχολεία σε σχέση με αναπηρίες / Ε.Π. Μαθησιακά αποτελέσματα : Οι καταρτιζόμενοι θα 1- Γνωρίζουν ποιες ανάγκες οικονομικής ενίσχυσης μπορούν να καλυφθούν. 2- Κατανοούν τη διαφορά μεταξύ πληρωμών και οικονομικής ενίσχυσης και άλλων τύπων υποστήριξης. Περιεχόμενα κεφαλαίου: Συνήθως, η οικονομική ενίσχυση χορηγείται σύμφωνα με μια ειδική διαδικασία που γίνεται από τα άτομα με αναπηρίες, ή, στην περίπτωση των παιδιών με αναπηρίες, από τους γονείς τους. Η οικονομική ενίσχυση μπορεί να χορηγηθεί μόνο στο άτομο ή / και στα μέλη της οικογένειάς του (γονείς) ή στον προσωπικό βοηθό/συνοδό. Στην περίπτωση της οικονομικής στήριξης για παιδιά, συνήθως οι γονείς πρέπει να ολοκληρώσουν διάφορες διοικητικές διαδικασίες. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτές οι διαδικασίες είναι πολύ απλές και μπορεί να γίνονται μετά την γέννηση του παιδιού. Σε άλλες περιπτώσεις, το πιστοποιητικό αναπηρίας ή άλλο αποδεικτικό στοιχείο χρειάζεται συμπληρωματικά έγγραφα ή διαδικασίες, προκειμένου να δοθεί το σχετικό επίδομα. Μέτρα οικονομικής στήριξης: - Απαλλαγή από την καταβολή ενοικίου σε περίπτωση ενοικίασης κατοικίας σε κτίρια ιδιοκτησίας του δημοσίου - Κάλυψη δαπανών για διακοπές μεταβλητής διάρκειας και ορισμένου κόστους για έναν από τους γονείς παιδιών με αναπηρίες, ανάλογα με τη σοβαρότητα της αναπηρίας. - Δωρεάν εισιτήρια για μουσεία, εκθέσεις και παραστάσεις και άλλες παρόμοιες πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις. Το δικαίωμα αυτό χορηγείται επίσης για τον προσωπικό βοηθό/ συνοδό. - Δωρεάν εισιτήρια και κάρτες διαδρομών στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τοπικής ή υπεραστικής εμβέλειας. Ανάλογα με τους κανονισμούς, τα δωρεάν εισιτήρια και κάρτες διαδρομών μπορούν να καλύψουν απεριόριστες διαδρομές σε όλα τα μέσα μεταφοράς ή ένα ορισμένο αριθμό ταξιδιών στο συγκεκριμένο μέσο μεταφοράς. Το δικαίωμα αυτό χορηγείται επίσης στον προσωπικό βοηθό/ συνοδό. - Απαλλαγή φόρου ιδιοκτησίας, όταν τα ακίνητα ανήκουν σε άτομο με αναπηρίες - Τραπεζικά δάνεια με επιχορήγηση επιτοκίου για την κάλυψη δαπανών για την τροποποίηση των σπιτιών ή αγορά υποστηρικτικών συσκευών και προσαρμοσμένων οχημάτων. - Απαλλαγή φορολογίας για ειδικά προσαρμοσμένα οχήματα με κινητήρα - Μηνιαίο επίδομα όταν οι γονείς ή η οικογένεια ενός παιδιού με αναπηρίες αποφασίσουν να μην έχει προσωπικό/ή βοηθός / συνοδό. - Αυξημένο ή συμπληρωματικό μηνιαίο επίδομα για τα παιδιά με αναπηρίες μέχρι την ηλικία της ενηλικίωσης. Οικονομική ενίσχυση προς όφελος των σχολείων με μαθητές με αναπηρίες / Ε.Π. Τα δημόσια σχολεία χρηματοδοτούνται άμεσα από τον δημόσιο προϋπολογισμό. Αυτό σημαίνει ότι οι δημόσιοι προϋπολογισμοί πρέπει να καλύπτουν όλες τις κατηγορίες δαπανών που ενδέχεται να προκύψουν από την εκπαίδευση και θεραπεία των παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της κάλυψης των δαπανών κατάρτισης των εκπαιδευτικών και θεραπευτών. Για να λάβουν την αναγκαία οικονομική υποστήριξη, εκπαιδευτικοί και θεραπευτές πρέπει να υποβάλουν επίσημα την αίτησή τους στα σχολεία και στην αρμόδια δημόσια αρχή. Στα δημόσια κέντρα θεραπείας οι δαπάνες καλύπτονται επίσης από τον δημόσιο προϋπολογισμό. Έτσι, σε σύγκριση με εκπαιδευτικούς φορείς, οι ασθενείς πληρώνουν ένα χρηματικό ποσό, προκειμένου να επωφεληθούν από ορισμένα είδη θεραπείας.
Στη περίπτωση ιδιωτικών σχολείων και τα κέντρων θεραπείας, οι δαπάνες τους καλύπτονται συνήθως από δωρεές ή πληρωμές που καταβάλλονται από τις οικογένειες των παιδιών. Έτσι, ακόμη και ιδιόκτητα σχολεία ή κέντρα θεραπείας δικαιούνται να λάβουν οικονομική ενίσχυση από τους δημόσιους προϋπολογισμούς. Για να συμβεί αυτό, οι φορείς αυτοί πρέπει να πληρούν ορισμένα κριτήρια και προϋποθέσεις. Η δημόσια οικονομική ενίσχυση θα καλύψει κυρίως τα έξοδα για ένα ελάχιστο επίπεδο εκπαίδευσης ή υπηρεσιών θεραπείας. Και λίγη νομική εξάσκηση! Χωρίς καμιά βοήθεια ή καθοδήγηση, συμπληρώστε την φόρμα αίτησης που νομίζετε ότι είναι απαραίτητη για να ζητήσετε οικονομική στήριξη. Τώρα, χρησιμοποιήστε τις οδηγίες που περιέχονται στο νομικό κείμενο και συμπληρώσετε, και πάλι την ίδια φόρμα. Σημειώστε τις διαφορές μεταξύ των δύο αιτήσεων και συζητήστε τις με τους άλλους καταρτιζόμενους. Εξηγήστε γιατί δεν είναι απαραίτητο για ένα δικηγόρο να γνωρίζει ακριβώς όλες τις λεπτομέρειες που απαιτούνται για τη χρήση επίσημων εντύπων. Προτεινόμενη βιβλιογραφία: Πληροφοριακό υλικό σχετικά με τρόπους εξασφάλισης στήριξης που δικαιούνται παιδιά με αναπηρίες /Ε.Π.
Κεφάλαιο 5 Πώς να εξασφαλίσετε την δικαιούμενη υποστήριξη Μαθησιακά αποτελέσματα : Οι καταρτιζόμενοι θα μπορούν να: 1-αποφεύγουν συγχύσεις και λάθη κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αίτησης 2-ξέρουν τι να κάνουν όταν η αίτηση δεν εγκρίνεται 3-κάνουν την καλύτερη δυνατή χρήση όλων των νόμιμων δυνατοτήτων Περιεχόμενα κεφαλαίου: Η πραγματική στήριξη μπορεί να εξασφαλιστεί μετά την ολοκλήρωση ορισμένων διοικητικών διαδικασιών από τους γονείς του παιδιού. Η βασική διαδικασία είναι η δήλωση του παιδιού μετά τη γέννηση. Στην περίπτωση αυτή, η δήλωση γίνεται με βάση τη δήλωση του γονέα μαζί με ιατρικό πιστοποιητικό που αποδεικνύει την ύπαρξη της αναπηρίας και τη σοβαρότητά της. Σε ορισμένες χώρες χορηγούνται και άλλα ατομικά δικαιώματα βάσει μιας συγκεκριμένης και πιο σύνθετης διοικητικής διαδικασίας. Για παράδειγμα, συσκευές υποστηρικτικής τεχνολογίας μπορεί να παρασχεθούν μόνο εάν οι γονείς υποβάλουν επίσημα αίτηση και άλλα επίσημα έγγραφα στην αρμόδια αρχή για να προμηθευτούν τις συσκευές ή το ποσό που αντιστοιχεί στη δαπάνη αγοράς. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν χώρες όπου οι μη κυβερνητικές οργανώσεις ή άλλοι ιδιωτικοί οργανισμοί έχουν το δικαίωμα να επεξεργάζονται τα αιτήματα από τους γονείς. Για να δοθεί ατομική υποστήριξη, οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ακριβώς τι διαδικασία πρέπει να ακολουθήσουν. Η χορήγηση της στήριξης μπορεί να ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό από περίπτωση σε περίπτωση σε μια συγκεκριμένη χώρα. Όταν η αίτηση δεν λάβει θετική απάντηση είναι σκόπιμο για τους γονείς είτε να μηνύσουν τη δημόσια αρχή ή να ζητήσουν τη βοήθεια των ΜΚΟ που ασχολούνται με τα άτομα με αναπηρίες. Πώς εξασφαλίζεται η στήριξη που δικαιούνται τα σχολεία. Ανάλογα με τη χώρα, η κρατική στήριξη για εκπαιδευτικούς ή κέντρα θεραπείας χορηγείται σύμφωνα με το νομικό καθεστώς που διέπει τον φορέα. Οι κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις πρέπει να υποβάλλουν κάθε χρόνο μια επίσημη αίτηση για προϋπολογισμό. Οι δάσκαλοι και οι θεραπευτές μπορούν να προτείνουν στη διοίκηση του φορέα πρόταση τους για τα εκπαιδευτικά υλικά, εργαλεία θεραπείας ή καταρτίσεις. Στην περίπτωση των ιδιωτικών οργανισμών, καταρχήν θα πρέπει να συμμορφώνονται με τους όρους της δημόσιας χρηματοδότησης ιδιωτικών οργανισμών. Στη συνέχεια, κάθε χρόνο υποβάλλουν αίτηση για χρηματοδότηση και στο τέλος του έτους, υποβάλλουν σχετικό απολογισμό. Οι ιδιωτικοί οργανισμοί μπορούν να υποστηριχτούν περαιτέρω με ιδιωτικές χορηγίες ή δωρεές, σύμφωνα με τους κανόνες τους. Ορισμένοι χορηγοί υποστηρίζουν μόνο οργανισμούς, ενώ άλλοι επιχορηγούν ή στηρίζουν με άλλο τρόπο και ιδιώτες. Και λίγη νομική εξάσκηση! Ποιες είναι οι λόγοι για τη μη χορήγηση ενός συγκεκριμένου δικαιώματος; Πόσο καιρό πήρε για να απαντηθεί θετικά ένα αίτημα για δικαίωμα; Εκτός από το βασικό αίτημα, το οποίο άλλες ενέργειες έγιναν ώστε να εξασφαλιστεί η νόμιμη υποστήριξη; Προτεινόμενη βιβλιογραφία: Ιστοσελίδες νομικών θεμάτων ή ΜΚΟ, φόρουμ.