Τα Βασίλεια των φυτών (από τον Linnaeus στον Woese ) Συστηματική Βοτανική Αγγειοσπέρμων (APG III vs Cronquist)

Τα Βασίλεια των φυτών (από τον Linnaeus στον Woese ) Συστηματική Βοτανική Αγγειοσπέρμων (APG III vs Cronquist) Φύκη, Μύκητες Λειχήνες, Βρύα Πτεριδόφυτα Γυμνόσπερμα & Αγγειόσπερμα Ανά οικογένεια αγγειοσπέρμων: Εξάπλωση Χαρακτηριστικά αναγνώρισης Καλλιεργούμενα είδη Φαρμακευτικά Αρωματικά Παραδοσιακά θεραπευτικά βότανα Καλλωπιστικά 0

Και είπεν ο Θεός: βλαστησάτω η γη βοτάνην χόρτου σπείρον σπέρμα κατά γένος και καθ' ομοιότητα, και ξύλον κάρπιμον ποιούν καρπόν ου το σπέρμα αυτού εν αυτώ κατά γένος επί της γης: και εγένετο ούτως» (Γένεσις, κεφ. α, στίχ. 11) Εις μνήμην του δασκάλου μου Δημητρίου Βουλγαροπούλου 1

Λόγια του Συγγραφέα Το Ηλεκτρονικό αυτό βιβλίο αποτελεί τη συνέχεια του βιβλίου που κυκλοφορεί σε τυπωμένη έκδοση με τίτλο «Φυτολογία Γενική βοτανική Σπερματοφύτων Μορφολογία Φυσιολογία Πολλαπλασιασμός». Πρόκειται μια πλήρη σύγχρονη Συστηματική Βοτανική (κατάταξη των φυτών του κόσμου) που είναι σε ελεύθερη δωρεάν διάθεση, σε δύσκολους οικονομικά καιρούς, σε όλους όσους αναζητούν πληροφορίες περί φυτών στο διαδίκτυο και ιδιαίτερα στους αγαπητούς αναγνώστες των βιβλίων μου, στους οποίους το έχω υποσχεθεί. Πολλοί από αυτούς επικοινωνούν μαζί μου τηλεφωνικά ή ηλεκτρονικά. Είναι άτομα όλων των μορφωτικών επιπέδων και επαγγελμάτων, κυρίως όμως του κλάδου Γεωτεχνικών και Βιολογικών επιστημών, καθώς και των φοιτητών που φοιτούν σε ανάλογες Σχολές Πανεπιστημιακές ή Τεχνολογικές. Αρκετά βιβλία συστηματικής βοτανικής που έχω μελετήσει δεν αναφέρουν το σύστημα που ακολουθούν. Το θεωρώ σοβαρή παράλειψη. Στο βιβλίο αυτό μέχρι και τα Γυμνόσπερμα ακολουθείται η κλασική ταξινόμηση. Για τη ταξινόμηση των Αγγειοσπέρμων στην αρχή επέλεξα το σύστημα του Cronquist (1981), αλλά γρήγορα διαπίστωσα πως και αυτό αμφισβητείται από πολλούς «συστηματικούς» βοτανιολόγους. Τελικά με εντυπωσίασε το σύστημα APG II (2003) το οποίο κατατάσσει τα φυτά όχι βάσει μορφολογικών χαρακτηριστικών αλλά βάσει της δομής του DNA τους. (περισσότερα για το σύστημα αυτό αναφέρονται στην αρχή του 2ου Μέρους του βιβλίου). Το σύστημα όμως αυτό, ενώ ακόμη το βιβλίο γράφονταν (η συγγραφή του βιβλίου αυτού άρχισε το 2005) αναθεωρήθηκε τον Οκτώβριο του 2009 και προέκυψε το APG III. Έτσι, 2

τελικά ότι είχα γράψει σε APG II σύστημα, το μετέτρεψα σε APG III και πρέπει να ομολογήσω πως οι διαφορές δεν ήταν πολλές. Έτσι στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται η ταξινόμηση των αγγειοσπέρμων βάσει του συστήματος ταξινόμησης APG III, σε αντιπαράθεση με το σύστημα του Cronquist (1981). Θεσσαλονίκη 25 2 2012 Δρ Θεόδωρος Β. Κουτσός 3

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ Κέντρα καταγωγής και εξάπλωσης των ειδών των φυτών A. Ταξινομικές βαθμίδες (Taxon, Taxa). Έννοια και ονομασία του είδους B. Η ταξινόμηση του είδους σε ανώτερες ταξινομικές βαθμίδες Μέρος 1ο 1. Βασίλειο των Φυτών του Linnaeus 1.1. Σχιζόφυτα (Schizophyta) 1.2. Μυκόφυτα (Mycophyta) 1.3. Φυκόφυτα (Phycophyta) 1.4. Λειχηνόφυτα (Lichenophyta) 1.5. Βρυόφυτα (Bryophyta, non vascular plants) 1.7. Σπερματόφυτα, φανερόγαμα (Spermatophyta) 2. Ανατροπές στο βασίλειο των φυτών του Λινναίου από τους Whittaker & Woese 2.1. Domain Αρχαία. Βασίλειο των Αρχαιοβακτηρίων 2.1.1. Μεθανογενή (Methanogens) 2.1.2. Αλόφιλα (Halophiles) 2.1.3. Θερμοοξινόφιλα (Thermoacidophiles) 2.2. Donain Βακτήρια. Βασίλειο των Eυβακτηρίων 2.2.1. Ετερότροφα (Heterotrophs). 2.2.2.Αυτότροφα (Autotrophs). 2.2.3.Χημειότροφα (Chemotrophs). 2.3. Donain Ευκάρυα. 2.3.1. Βασίλειο των Πρωτίστων (Protists) 2.3.2. Βασίλειο των Μυκήτων 2.3.2α. Χυτριδιομύκητες (Chytridiomycotes). 4

2.3.2β. Ζυγομύκητες (Zygomycotes). 2.3.2γ. Γκλομερομύκητες (Glomeromycotes). 2.3.2δ. Ασκομύκητες (Ascomycotes). 2.3.2ε. Βασιδιομύκητες (Basidiomycotes). 2.3.2στ. Μυκοφυκόφυτα ή λειχήνες (Mycophycophyta ή lichens). 2.3.3. Βασίλειο των Φυτών 2.3.3α. Άσπερμα φυτά και χωρίς αγωγούς ιστούς (Νon-seed, non vascular plants). 2.3.3α1. Διαίρεση Ανθοκερατόφυτα (Anthocerophyta, hornworts). 2.3.3α2. Διαίρεση Ηπατόφυτα ( 2.3.3α3. Διαίρεση Βρυόφυτα (Bryophyta, moss). 2.3.3β. Άσπερμα φυτά με αγωγούς ιστούς (Νon-seed, vascular plants). 2.3.3β1. Διαίρεση Ψιλόφυτα (Psilophyta, whisk ferns). 2.3.3β2. Διαίρεση Λυκοποδιόφυτα (Lycopodiophyta, lycophyta, club moss, quillworts) 2.3.3β3. Διαίρεση Σφηνόφυτα ή Ιπουρίδες (Equisetophyta horsetails). 2.3.3β4. Διαίρεση Πτεριδόφυτα, φτερόφυτα, φτέρες (Polypodiophyta, pteridophyta pterophyta, ferns) 2.3.4. Σπερματόφυτα (Seed plants) 3. Συστηματική βοτανική των γυμνοσπέρμων 3.1. Γνετόφυτα (Gnetophyta, Gneticae) 3.2. Τσικαδόφυτα (Cycadice, Cycadophytina) 3.3. Κωνοφόρα (Pinophyta, Coniferophytina) 3.3.1. Κλάση Ginkgoatae. 3.3.2. Κλάση Pinatae ή Pinopsida. I. Οικ. Pinaceae ΙΙ. Οικ. Araucariaceae 5

ΙΙΙ. Οικ. Cupressaceae Μέρος 2 ο Συστηματική βοτανική των αγγειοσπέρμων 1. Κλάδος Αγγειόσπερμα 1.1. Τάξη Amborellales 1.1.1. Οικ. Amborellaceae. 1.2. Τάξη Nymphaeales 1.2.1. Οικ. Cabombaceae 1.2.2. Οικ. Hydatellaceae 1.2.3. Οικ. Nymphaeaceae 1.3. Τάξη Austrobaileyales 1.3.1. Οικ. Austrobaileyaceae 1.3.2. Οικ. Schisandraceae 1.3.3. Οικ. Trimeniaceae 1.4. Τάξη Chloranthales 1.4.1. Οικ. Chloranthaceae 2. Kλάδος Μανολιίδια 2.1. Τάξη Canellales 2.1.1. Οικ. Canellaceae 2.1.2. Οικ. Winteraceae 2.2. Τάξη Laurales 2.2.1. Οικ. Atherospermataceae 2.2.2. Οικ. Calycanthaceae 2.2.3. Οικ. Gomortegaceae 2.2.4. Οικ. Hernandiaceae 2.2.5. Οικ. Lauraceae 2.2.6. Οικ. Monimiaceae 2.2.7. Οικ. Siparunaceae 2.3. Τάξη Magnoliales 2.3.1. Οικ. Degeneriaceae 2.3.2. Οικ. Eupomatiaceae 2.3.3. Οικ. Himantandraceae 2-.3.4. Οικ. Annonaceae 2.3.5. Οικ. Magnoliaceae 2.3.6. Οικ. Myristicaceae 2.4. Τάξη Piperales 2.4.1. Οικ Aristolochiaceae 2.4.2. Οικ. Hydnoraceae 2.4.3. Οικ. Lactoridaceae 2.4.4. Οικ. Piperaceae 2.4.5. Οικ. Saururaceae 3. Kλάδος Μονοκοτυλήδονα 6

3.1. Τάξη Acorales 3.1.1. Οικ. Acoraceae. 3.2. Tάξη Alismatales 3.2.1. Οικ. Alismataceae 3.2.2. Οικ. Aponogetonaceae 3.2.3. Οικ. Araceae. 3.2.4. Οικ. Butomaceae 3.2.5. Οικ. Cymodoceaceae 3.2.6. Οικ. Hydrocharitaceae 3.2.7. Οικ. Juncaginaceae 3.2.8. Οικ. Posidoniaceae 3.2.9. Οικ. Potamogetonaceae 3.2.10. Οικ. Ruppiaceae 3.2.11. Οικ. Scheuchzeriaceae 3.2.12. Οικ. Tofieldiaceae 3.2.13. Οικ. Zosteraceae 3.3. Τάξη Asparagales 3.3.1. Οικ. Amaryllidaceae 3.3.2. Οικ. Asparagaceae 3.3.3. Οικ. Asteliaceae 3.3.4. Οικ. Blandfordiaceae 3.3.5. Οικ. Boryaceae 3.3.6. Οικ. Doryanthaceae 3.3.7. Οικ. Hypoxidaceae 3.3.8. Οικ. Iridaceae 3.3.9. Οικ. Ixioliriaceae 3.3.10. Οικ. Lanariaceae 3.3.11. Οικ. Orchidaceae. 3.3.12. Οικ. Tecophilaeaceae 3.3.13. Οικ. Xanthorrhoeaceae 3.3.13α. Υποοικ. Αsphodelaceae 3.3.14. Οικ. Xeronemataceae 3.4. Τάξη Dioscoreales 3.4.1. Οικ. Burmanniaceae 3.4.2. Οικ. Dioscoreaceae 3.4.3. Οικ. Nartheciaceae 3.5. Τάξη Liliales 3.5.1. Οικ. Alstroemeriaceae 3.5.2. Οικ. Campynemataceae 3.5.3. Οικ. Colchicaceae. 3.5.4. Οικ. Corsiaceae 3.5.5. Οικ. Liliaceae. 3.5.6. Οικ. Melanthiaceae 3.5.7. Οικ. Philesiaceae 7

3.5.8. Οικ. Ripogonaceae 3.5.9. Οικ. Smilacaceae 3.6. Τάξη Pandanales 3.6.1. Οικ. Cyclanthaceae 3.6.2. Οικ. Pandanaceae 3.6.3. Οικ. Stemonaceae 3.6.4. Οικ. Triuridaceae 3.6.5. Οικ. Velloziaceae 3.7. Τάξη Petrosaviales 3.7.1. Oικ. Petrosaviaceae. 4. Kλάδος Κομμελινίδια 4.1. Τάξη Arecales 4.2. Τάξη Commelinales 4.2.1. Οικ. Commelinaceae 4.2.2. Οικ. Haemodoraceae 4.2.3. Οικ. Hanguanaceae 4.2.4. Οικ. Philydraceae 4.2.5. Οικ. Pontederiaceae 4.3. Τάξη Poales 4.3.1. Οικ. Anarthriaceae 4.3.2. Οικ. Bromeliaceae 4.3.3. Οικ. Centrolepidaceae 4.3.4. Οικ. Cyperaceae 4.3.5. Οικ. Ecdeiocoleaceae 4.3.6. Οικ. Eriocaulaceae 4.3.7. Οικ. Flagellariaceae 4.3.8. Οικ. Hydatellaceae 4.3.9. Οικ. Joinvilleaceae 4.3.10. Οικ. Juncaceae 4.3.11. Οικ. Mayacaceae 4.3.12. Οικ. Poaceae (Graminae, Αγρωστώδη). 4.3.13. Οικ. Rapateaceae 4.3.14. Οικ. Restionaceae 4.3.15. Οικ. Thurniaceae 4.3.16. Οικ. Typhaceae 4.3.17. Οικ. Xyridaceae 4.4. Τάξη Zingiberales 4.4.1. Oικ. Cannaceae 4.4.2. Oικ. Costaceae 4.4.3. Oικ. Heliconiaceae 4.4.4. Oικ. Lowiaceae 4.4.5. Oικ. Marantaceae 4.4.6. Oικ. Musaceae 4.4.7. Oικ. Strelitziaceae 8

4.4.8. Oικ. Zingiberaceae. 4.4α. Τάξη Ceratophyllales (Πιθανή αδελφή τάξη των ευκοτηληδόνων) 4.4α.1. Οικ. Ceratophyllaceae. 5. Kλάδος Ευ-κοτυλήδονα 5α. Οικ. Sabiaceae. 5.1.1. Οικ. Buxaceae. 5.1.2. Οικ. Haptanthaceae 5.2. Τάξη Proteales 5.2.1. Οικ. Nelumbonaceae 5.2.2. Οικ. Platanaceae 5.2.3. Οικ. Proteaceae 5.3. Τάξη Ranunculales 5.3.1. Οικ. Berberidaceae 5.3.3. Οικ. Eupteleaceae 5.3.4. Οικ. Lardizabalaceae 5.3.5. Οικ. Menispermaceae 5.3.6. Οικ. Papaveraceae. 5.3.7. Οικ. Ranunculaceae 5.4. Tάξη Trochodendrales 5.4.1. Οικ. Trochodendraceae 5.4.2. Οικ. Tetracentaceae 6. Kλάδος Βασικά Ευ-κοτυλήδονα 6α. Οικ. Dilleniaceae 6.1. Berberidopsicales. 6.1.1. Οικ. Aextoxicaceae 6.1.2. Οικ. Berberidopsidaceae 6.2. Τάξη Caryophyllales 6.2.1. Οικ. Achatocarpaceae 6.2.2. Οικ. Aizoaceae 6.2.3. Οικ. Amaranthaceae. 6.2.4. Οικ. Ancistrocladaceae 6.2.5. Οικ. Asteropeiaceae 6.2.6. Οικ. Barbeuiaceae 6.2.7. Οικ. Basellaceae 6.2.8. Οικ. Cactaceae 6.2.9. Οικ.Caryophyllaceae. 6.2.10. Οικ. Didiereaceae 6.2.11. Dioncophyllaceae 6.2.12. Οικ. Droseraceae 6.2.13. Οικ. Drosophyllaceae 6.2.14. Οικ. Frankeniaceae 6.2.15. Οικ. Gisekiaceae 6.2.16. Οικ. Halophytaceae 9

6.2.17. Οικ. Molluginaceae 6.2.18. Οικ. Nepenthaceae 6.2.19. Οικ. Nyctaginaceae 6.2.20. Οικ. Physenaceae 6.2.21. Οικ. Phytolaccaceae 6.2.22. Οικ. Plumbaginaceae 6.2.23. Οικ. Polygonaceae 6.2.24. Οικ. Portulacaceae 6.2.25. Οικ. Rhabdodendraceae 6.2.26. Οικ. Sarcobataceae 6.2.27. Οικ. Simmondsiaceae 6.2.28. Οικ. Stegnospermataceae 6.2.29. Οικ. Tamaricaceae 6.3. Tάξη Gunnerales 6.3.1. Οικ. Gunneraceae 6.3.2. Οικ. Myrothamnaceae 6.4. Tάξη Santalales 6.4.1. Οικ. Balanophoraceae 6.4.2. Οικ. Loranthaceae 6.4.3. Οικ. Misodendraceae 6.4.4. Οικ. Olacaceae 6.4.5. Οικ. Opiliaceae 6.4.6. Οικ. Santalaceae 6.4.7. Οικ. Schoepfiaceae 6.5. Tάξη Saxifragales 6.5.1. Οικ. Altingiaceae. 6.5.2. Οικ. Aphanopetalaceae. 6.5.3. Οικ Cercidiphyllaceae. 6.5.4. Οικ. Crassulaceae 6.5.5. Οικ. Daphniphyllaceae 6.5.6. Οικ. Grossulariaceae 6.5.7. Οικ. Haloragaceae 6.5.8. Οικ. Hamamelidaceae 6.5.9. Οικ. Iteaceae 6.5.10. Οικ. Paeoniaceae. 6.5.11. Οικ. Penthoraceae 6.5.12. Οικ. Pteridiscaceae 6.5.13. Οικ. Saxifragaceae. 6.5.14. Οικ. Tetracarpaeaceae 7. Κλάδος Ροζίδια 7.1. Τάξη Vitales 8. Κλάδος Φαβίδια, (Ευ-ροζίδια Ι) 8.1. Τάξη Celastrales 8.1.1. Οικ. Celastraceae 10

8.1.2. Οικ. Lepidobotryaceae 8.2. Τάξη Curcubitales 8.2.1. Οικ. Anisophylleaceae 8.2.2. Οικ. Begoniaceae 8.2.3. Οικ. Coriariaceae 8.2.4. Οικ. Corynocarpaceae 8.2.5. Οικ. Cucurbitaceae 8.2.6. Οικ. Datiscaceae 8.2.7. Οικ. Tetramelaceae 8.3. Τάξη Fabales 8.3.2. Οικ. Fabaceae. 8.3.2. Οικ. Quillajaceae 8.3.3. Οικ. Polygalaceae 8.3.4. Οικ. Surianaceae 8.4. Τάξη Fagales 8.4.1. Οικ. Betulaceae. 8.4.2. Οικ. Casuarinaceae 8.4.3. Οικ. Fagaceae. 8.4.4. Οικ. Juglandaceae 8.4.5. Οικ. Myricaceae. 8.4.6. Οικ. Nothofagaceae. 8.4.7. Οικ. Ticodendraceae 8.5. Τάξη Malpighiales 8.5.1. Οικ. Achariaceae 8.5.2. Οικ. Balanopaceae 8.5.3. Οικ. Bonnetiaceae 8.5.4. Οικ. Caryocaraceae 8.5.5. Οικ. Chrysobalanaceae 8.5.6. Οικ. Clusiaceae 8.5.7. Οικ. Ctenolophonaceae 8.5.8. Οικ. Dichapetalaceae 8.5.9. Οικ. Elatinaceae 8.5.10. Οικ. Erythroxylaceae 8.5.11. Οικ. Euphorbiaceae 8.5.12. Οικ. Goupiaceae 8.5.13. Οικ. Humiriaceae 8.5.14. Οικ. Hypericaceae 8.5.15. Οικ. Irvingiaceae 8.5.16. Οικ. Ixonanthaceae 8.5.17. Οικ. Lacistemataceae 8.5.18. Οικ. Linaceae 8.5.19. Οικ. Lophopyxidaceae 8.5.20. Οικ. Malpighiaceae 8.5.21. Οικ. Ochnaceae 11

8.5.22. Οικ. Pandaceae 8.5.23. Οικ. Passifloraceae 8.5.24. Οικ. Peridiscaceae 8.5.25. Οικ. Phyllanthaceae 8.5.26. Οικ. Picrodendraceae 8.5.27. Οικ. Podostemaceae 8.5.28. Οικ. Putranjivaceae 8.5.29. Οικ. Rafflesiaceae 8.5.30. Οικ. Rhizophoraceae 8.5.31. Οικ. Salicaceae 8.5.32. Οικ. Trigoniaceae 8.5.33. Οικ. Violaceae 8.6. Τάξη Oxalidales 8.6.1. Brunelliaceae 8.6.2. Cephalotaceae 8.6.3. Connaraceae 8.6.4. Cunoniaceae 8.6.5. Elaeocarpaceae 8.6.6. Huaceae 8.6.7. Oxalidaceae 8.7. Τάξη Rosales 8.7.1. Οικ. Barbeyaceae 8.7.2. Οικ. Cannabaceae 8.7.3. Οικ. Dirachmaceae 8.7.4. Οικ. Elaeagnaceae 8.7.5. Οικ. Moraceae 8.7.6. Οικ. Rhamnaceae 8.7.7. Οικ. Rosaceae 8.7.8. Οικ. Ulmaceae 8.7.9. Οικ. Urticaceae 8.8. Τάξη Zygophyllales 8.8.1. Οικ. Zygophyllaceae. 8.8.2. Οικ. Krameriaceae 9. Κλάδος Μαλβίδια (Ευ-ροζίδια ΙΙ) 9.1. Τάξη Brassicales 9.1.1. Οικ. Akaniaceae 9.1.2. Οικ. Bataceae 9.1.3. Οικ. Brassicaceae 9.1.4. Οικ. Capparaceae 9.1.5. Οικ. Caricaceae 9.1.6. Οικ. Cleomaceae 9.1.7. Οικ. Emblingiaceae 9.1.8. Οικ. Gyrostemonaceae 9.1.9. Οικ. Koeberliniaceae 12

9.1.10. Οικ. Limnanthaceae 9.1.11. Οικ. Moringaceae 9.1.12. Οικ. Pentadiplandraceae 9.1.13. Οικ. Resedaceae 9.1.14. Οικ. Salvadoraceae 9.1.15. Οικ. Setchellanthaceae 9.1.16. Οικ. Tovariaceae 9.1.17. Οικ. Tropaeolaceae 9.2. Τάξη Crossosomatales 9.2.1. Οικ. Aphloiaceae 9.2.2. Οικ. Crossosomataceae 9.2.3. Οικ. Geissolomataceae 9.2.4. Οικ. Guamatelaceae 9.2.5. Οικ. Stachyuraceae 9.2.6. Οικ. Staphyleaceae 9.2.7. Οικ. Strasburgeriaceae 9.3. Τάξη Geraniales 9.3.1. Οικ. Geraniaceae 9.3.2. Οικ. Melianthaceae 9.3.3. Οικ. Vivianiaceae 9.4. Τάξη Huerteales 9.4.1. Οικ. Dipentodontaceae 9.4.2. Οικ. Gerrardinaceae 9.4.3. Οικ. Tapisciaceae 9.5. Τάξη Malvales 9.5.1. Οικ. Bixaceae 9.5.2. Οικ. Cistaceae 9.5.3. Οικ. Cytinaceae 9.5.4. Οικ. Dipterocarpaceae. 9.5.5. Οικ. Malvaceae 9.5.6. Οικ. Muntingiaceae 9.5.7. Οικ. Neuradaceae 9.5.8. Οικ. Sarcolaenaceae 9.5.9. Οικ. Sphaerosepalaceae 9.5.10. Οικ. Thymelaeaceae 9.6. Τάξη Myrtales 9.6.1. Οικ. Alzateaceae 9.6.2. Οικ. Combretaceae 9.6.3. Οικ. Crypteroniaceae 9.6.4. Οικ. Lythraceae 9.6.5. Οικ. Melastomataceae 9.6.6. Οικ. Myrtaceae 9.6.7. Οικ. Onagraceae 9.6.8. Οικ. Penaeaceae 13

9.6.9. Οικ. Vochysiaceae 9.7. Τάξη Picramniales 9.8. Τάξη Sapindales 9.8.1. Οικ. Anacardiaceae 9.8.2. Οικ. Biebersteiniaceae 9.8.3. Οικ. Burseraceae 9.8.4. Οικ. Kirkiaceae 9.8.5. Οικ. Meliaceae 9.8.6. Οικ. Nitrariaceae 9.8.7. Οικ. Rutaceae 9.8.8. Οικ. Sapindaceae 9.8.9. Οικ. Simaroubaceae 10. Κλάδος Asterids (Αστερίδια) 10.1. Τάξη Cornales 10.1.1. Οικ. Cornaceae 10.1.2. Οικ. Curtisiaceae 10.1.3. Οικ. Grubbiaceae 10.1.4. Οικ. Hydrangeaceae 10.1.5. Οικ. Hydrostachyaceae 10.1.6. Οικ. Loasaceae 10.2. Τάξη Ericales 10.2.1. Οικ. Actinidiaceae 10.2.2. Οικ. Balsaminaceae 10.2.3. Οικ. Clethraceae 10.2.4. Οικ. Cyrillaceae 10.2.5. Οικ. Diapensiaceae 10.2.6. Οικ. Ebenaceae 10.2.7. Οικ. Ericaceae 10.2.8. Οικ. Fouquieriaceae 10.2.9. Οικ. Lecythidaceae 10.2.10. Οικ. Marcgraviaceae 10.2.11. Οικ. Mitrastemonaceae 10.2.12. Οικ. Pentaphyllacaceae 10.2.13. Οικ. Polemoniaceae 10.2.14. Οικ. Primulaceae 10.2.15. Οικ. Roridulaceae 10.2.16. Οικ. Sapotaceae 10.2.17. Οικ. Sarraceniaceae 10.2.18. Οικ. Sladeniaceae 10.2.19. Οικ. Styracaceae 10.2.20. Οικ. Symplocaceae 10.2.21. Οικ. Tetrameristaceae 10.2.22. Οικ. Theaceae 11. Κλάδος Λαμιίδια (Ευ-αστερίδια Ι) 14

11α. Οικ. Boraginaceae 11β. Οικ. Icacinaceae. 11γ. Οικ. Metteniusaceae. 11δ. Οικ. Oncothecaceae. 11ε. Οικ. Vahliaceae. 11.1. Τάξη Garryales 11.1.1. Οικ. Eucommiaceae 11.1.2. Οικ. Garryaceae 11.2. Τάξη Gentianales 11.2.1. Οικ. Apocynaceae 11.2.2. Οικ. Gelsemiaceae 11.2.3. Οικ. Gentianaceae 11.2.4. Οικ. Loganiaceae 11.2.5. Οικ. Rubiaceae 11.3. Τάξη Lamiales 11.3.1. Οικ. Acanthaceae 11.3.2. Οικ. Bignoniaceae 11.3.3. Οικ. Byblidaceae 11.3.4. Οικ. Calceolariaceae 11.3.5. Οικ. Carlemanniaceae 11.3.6. Οικ. Gesneriaceae 11.3.7. Οικ. Lamiaceae 11.3.8. Οικ. Linderniacea 11.3.9. Οικ. Lentibulariaceae 11.3.10. Οικ. Martyniaceae 11.3.11. Οικ. Oleaceae 11.3.12. Οικ. Orobanchaceae 11.3.13. Οικ. Paulowniaceae 11.3.14. Οικ. Pedaliacae 11.3.15. Οικ. Phrymaceae 11.3.16. Οικ. Plantaginaceae 11.3.17. Οικ. Schlegeliaceae 11.3.18. Οικ. Scrophulariaceae 11.3.19. Οικ. Stilbaceae 11.3.20. Οικ. Tetrachondraceae 11.3.21. Οικ.Thomandersiaceae 11.3.22. Οικ. Verbenaceae 11.4. Τάξη Solanales 11.4.1. Οικ. Convolvulaceae 11.4.2. Οικ. Montiniaceae 11.4.3. Οικ. Solanaceae 11.4.4. Οικ. Sphenocleaceae 12. Κλάδος Καμπανουλίδια (Ευ-αστερίδια ΙI) 12.1. Τάξη Apiales 15

12.1.1. Οικ. Apiaceae 12.1.2. Οικ. Araliaceae 12.1.3. Οικ. Griseliniaceae 12.1.4. Οικ. Myodocarpaceae 12.1.5. Οικ. Pennantiaceae 12.1.6. Οικ. Pittosporaceae 12.1.7. Οικ. Torricelliaceae 12.2. Τάξη Aquifoliales 12.2.1. Οικ. Aquifoliaceae 12.2.2. Οικ. Cardiopteridaceae 12.2.3. Οικ. Helwingiaceae 12.2.4. Οικ. Phyllonomaceae 12.2.5. Οικ. Stemonuraceae. 12.3. Τάξη Asterales 12.3.1. Οικ. Alseuosmiaceae 12.3.2. Οικ. Argophyllaceae 12.3.3. Οικ. Asteraceae 12.3.4. Οικ. Calyceraceae 12.3.5. Οικ. Campanulaceae 12.3.5α. Oικ. Lobeliaceae. 12.3.6. Οικ. Goodeniaceae 12.3.7. Οικ. Menyanthaceae 12.3.8. Οικ. Pentaphragmaceae 12.3.9. Οικ. Phellinaceae 12.3.10. Οικ. Rousseaceae 12.3.11. Οικ. Stylidiaceae 12.4. Τάξη Bruniales 12.4.1. Οικ. Bruniaceae 12.4.2. Οικ. Columelliaceae 12.5. Τάξη Dipsacales 12.5.1. Οικ. Adoxaceae 12.5.2. Οικ. Caprifoliaceae 12.6. Τάξη Escalloniales 12.6.1. Οικ. Escalloniaceae. 12.7. Τάξη Paracryphiales 12.7.1. Οικ. Paracryphiaceae 13. Ταξινομικές μονάδες με αβέβαιη ταξινόμιση 13α. Οικ. Apodanthaceae 13β. Οικ. Cynomoriaceae 13γ. Γένος Gumillea 13δ. Γένος Petenaea (πιθανόν στην τάξη Malvales) 13ε. Γένος Nicobariodendron (πιθανόν στην οικ. Celastraceae) 16

Εισαγωγή. Κέντρα καταγωγής και εξάπλωσης των ειδών των φυτών Κανένα είδος φυτού δεν εμφανίσθηκε ταυτόχρονα σ' όλα τα μέρη της γης. Για κάθε φυτικό είδος υπάρχει πάντα μια γεωγραφική περιοχή όπου πρωτοεμφανίσθηκε και έγινε η αφετηρία για την εξάπλωσή του. Η περιοχή της πρωτοεμφάνισης ένός φυτικού είδους ονομάζεται κέντρο καταγωγής του είδους. Η τυχόν εξάπλωση ενός είδους και σε άλλα μέρη ξεκίνησε από το κέντρο καταγωγής του. Όλα τα είδη των φυτών είχαν και έχουν τις ευκαιρίες να διαδοθούν σε όλα τα μέρη της γης. Η εξάπλωση των φυτών έγινε και γίνεται με τη παρέμβαση αβιοτικών (αέρας, νερό) και βιοτικών παραγόντων (άλλα φυτά, ζώα, άνθρωπος). Ο άνθρωπος άθελα ή ηθελημένα είχε και έχει το μεγαλύτερο ρόλο στην εξάπλωσή τους. Κάποια φυτικά είδη δεν ξεπέρασαν την περιοχή που εμφανίσθηκαν, διότι δεν κατάφεραν να προσαρμοσθούν σε περιβάλλοντα διαφορετικά από εκείνα που εμφανίστηκαν. Μερικά μάλιστα επιβίωσαν αποκλειστικά και μόνο σε μια περιοχή που μπορεί να είναι μια πεδιάδα ή ακόμη μια κοιλάδα μερικών τετραγωνικών χιλιομέτρων. Τα φυτά αυτά, με την πολύ περιορισμένη εξάπλωση, χαρακτηρίζονται ως ενδημικά φυτά αυτού του τόπου. Τυπικό παράδειγμα ενδημικού φυτού είναι η μαστίχα της Χίου. Η χώρα μας έχει περίπου 1150 ενδημικά αυτοφυή φυτά (είδη και υποείδη). Σε σύγκριση με τα ενδημικά άλλων χωρών, ακόμη και των γειτονικών, ο αριθμός των ενδημικών φυτών της χώρας μας είναι εντυπωσιακός π.χ. η Βουλγαρία έχει περί τα 150 ενδημικά φυτά, η Παλαιά Γιουγκοσλαβία περί τα 100, ενώ υπάρχουν και χώρες όπως η Αγγλία που δεν έχουν ενδημικά φυτά. Άλλα πάλι φυτά μπορούν να επιβιώσουν ως αυτοφυή ή καλλιεργούμενα σε περισσότερα ή λιγότερα μέρη (γεωγραφικά μήκη και 17

πλάτη) της γης. Τυπικά παραδείγματα ευρείας εξάπλωσης φυτών είναι ένα είδος ακακίας (Robinia Pseudoacacia L.) και το είδος ιτιά η κλαίουσα (Salix babylonica L.) Η προσαρμοστικότητα των φυτών ελέγχεται από το γονιδίωμα (γένωμα) που έχει, δηλ. η προσαρμοστκότητα έχει γενετική βάση (DNA) και κληρονομείται. Ένα φυτό που μετανάστευσε σε άλλο τόπο και ευδοκίμησε, ακολούθησε κατόπιν το δικό του τρόπο εξέλιξης και στην πορεία του μπορεί να άλλαξε πολύ, ώστε να δημιούργησε διαφορετικούς τύπους (ποικιλίες), ή να άλλαξε τόσο πολύ, ώστε να προέκυψε νέο είδος, μέσα στο ήδη υπάρχον γένος, το οποίο να μη μπορεί να διασταυρωθεί με άτομα του κέντρου καταγωγής του. Καθόσον σύμφωνα με τον ορισμό του γενετικού (βιολογικού) είδους, μόνο άτομα του ίδιου είδους είναι εκείνα που μπορούν να γονιμοποιούνται μεταξύ τους σε φυσικές συνθήκες και να δίνουν βιώσιμους απογόνους. O Ν. Ι. Vavilov, Ρώσος βοτανολόγος μελέτησε τη χλωρίδα των Μεσογειακών χωρών, στα χρόνια 1926 1927 πραγματοποιώντας επιστημονμικές περιοδείες και επισκέψεις. Επισκέφθηκε τη Συρία, το Λίβανο, την Παλαιστίνη, την Ιορδανία, την Ελλάδα, μη παραλείποντας την Κρήτη, και την Κύπρο, την Αλγερία, το Μαρόκο, την Τυνησία, την Ιταλία και την Ισπανία. Αποτέλεσμα αυτών των ερευνητικών εξορμήσεων, ήταν η διαπίστωση πως οι Μεσογειακές χώρες είναι κέντρο καταγωγής και εξάπλωσης πολλών καλλιεργουμένων φυτών. Άλλα σπουδαία κέντρα καταγωγής και εξάπλωσης πολλών φυτικών ειδών είναι η Μέση Ανατολή, η Κίνα, η Ινδία, η ΒΑ Αφρική, το βόρειο τμήμα της Ν. Αμερικής και η Κεντρική Αμερική με το δυτικό τμήμα της Β. Αμερικής. Οι Μεσογειακές χώρες, όπου αναπτύχθηκαν πολλοί πολιτισμοί, και οι κάτοικοί τους στηρίχθηκαν στη γεωργία από τους προϊστορικούς ακόμη 18

χρόνους, είναι ο τόπος καταγωγής αλλά και της γενετικής εξέλιξης πολλών καλλιεργουμένων φυτών. Η ελιά, η συκιά, η χαρουπιά, το αμπέλι, το σιτάρι, το κριθάρι, η βρώμη, τα μπιζέλια, οι φακές, τα λαθούρια, τα ρεβίθια, τα λούπινα, τα κουκιά, τα μαρούλια, τα λάχανα, τα τεύτλα, τα κρεμύδια, τα σκόρδα, τα πράσα, αλλά και πολλά μη καλλιεργούμενα έως πρόσφατα, αρωματικά φυτά (δενδρολίβανο, φασκόμηλο, θυμάρι, ο ύσσωπος, λεβάντα, μέντα, άνηθος, μάραθος και το κύμινο), κατάγονται από χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο θάλασσα. Από παρατηρήσεις του Vavilov προέκυψε πως πολλά καλλιεργούμενα είδη της Μεσογείου, σιτηρών και ψυχανθών, είχαν μεγαλύτερους σπόρους από τα αντίστοιχα είδη της Ασίας. Αυτό δείχνει ότι οι καλλιεργητές των Μεσογειακών χωρών επέλεγαν τους μεγαλύτερους σπόρους των φυτών για την επόμενη καλλιέργειά τους. Αργότερα οι επιλογές δε γίνονταν μόνο για το μέγεθος των σπόρων των σιτηρών και ψυχανθών αλλά και για άλλα χαρακτηριστικά και σε άλλες κατηγορίες καλλιεργειών, όπως φρούτων, λαχανικών κ.λπ. Έτσι περίπου μέχρι τα μέσα του 20 ου αιώνος όλες οι καλλιεργούμενες ποικιλίες των φυτών οφείλονταν σε βελτιώσεις των καλλιεργητών. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι οι διαχρονικοί καλλιεργητές έπαιξαν σημαντικό ρόλο ως βελτιωτές των καλλιεργούμενων φυτών και ίσως σημαντικότερο από τον ρόλο των επιστημόνων που από το δεύτερο μισό του 20 ου αιώνα και μετά ανέλαβαν μάλλον αποκλειστικά τη βελτίωση των φυτών. Ο ρόλος του καλλιεργητή ως βελτιωτή φαίνεται και από το ό,τι είδη που δεν καλλιεργήθηκαν, επειδή οι ανάγκες των ανθρώπων καλύπτονταν από τα αυτοφυή (αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά), παρέμειναν σχεδόν όπως ήταν, από την εποχή της εμφάνισή τους, επειδή δε δέχτηκαν βελτιωτικές επιδράσεις των καλλιεργητών. 19

Από την Αμερική ή το νέο κόσμο όπως επικράτησε να λέγεται από την εποχή της ανακάλυψής της, κατάγονται επίσης πολλά φυτικά είδη, πολύ σημαντικά για τη ζωή του ανθρώπου. Τα σπουδαιότερα είναι η πατάτα, η τομάτα, η πιπεριά, το καλαμπόκι, το βαμβάκι (Gossypium hirsutum L.), ο καπνός κ.ά. Υπάρχει και ένα άλλο είδος βαμβακιού που κατάγεται από την Ινδία (Gossypium barbadense L.). Το πρώτο διαδόθηκε περισσότερο από το δεύτερο, λόγω της καλύτερης προσαρμοστικότητάς του σε περιβάλλοντα διαφορετικά από τον τόπο της καταγωγής του. 20

Α. Ταξινομικές βαθμίδες (Taxon, Taxa). Έννοια και ονομασία του είδους. Ταξινομική βαθμίδα (Taxon, πληθ. Taxa) είναι μια ομάδα ατόμων φυτών ή ζώων που έχουν κοινά χαρακτηριστικά βάσει των οποίων διαφοροποιούνται και γίνονται διακριτά από άλλες ομάδες φυτών. Η πλέον βασική ταξινομική βαθμίδα είναι αυτή του είδους. Από βιολογική ή γενετική άποψη, το είδος περιλαμβάνει άτομα που το ένα μπορεί να γονιμοποιήσει το άλλο και να δώσουν ως γονείς γόνιμους απογόνους. Αν οι απόγονοι δύο ατόμων που συζεύγνυνται είναι άγονοι (στείροι), τότε παρόλον ότι γονιμοποιούνται μεταξύ τους επιτυχώς, ανήκουν σε διαφορετικά είδη. Θα αναφερθεί ένα παράδειγμα από τα ζώα, στα οποία τα αποτελέσματα είναι πιο ορατά και ευρύτερα γνωστά. Ο ίππος (άλογο) και ο όνος (γαϊδούρι) μπορούν να γονιμοποιηθούν μεταξύ τους αλλά ο απόγονός τους ο ημίονος (μουλάρι) δεν μπορεί να δώσει απογόνους (είναι στείρος). Άρα το άλογο και το γαϊδούρι είναι διαφορετικά είδη. Τα άτομα που ανήκουν σε ένα είδος έχουν πολύ κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους που απορρέει από τη δυνατότητα σύζευξης των ατόμων διαφορετικού φύλου και απόκτησης απογόνων. Η κληρονόμηση των χαρακτηριστικών τους στους εκάστοτε απογόνους τους είναι που δίνει και κοινά χαρακτηριστικά στα άτομα που ανήκουν στο ίδιο είδος και αναπτύσσονται σε ένα περιβάλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα, τουλάχιστον αρκετούς αιώνες. Μέσα στα είδη υπάρχουν και μικρότερες ταξινομικές βαθμίδες «υποείδη» και «ποικιλίες» στα φυτά, «υποείδη» και «φυλές (ράτσες)» στα ζώα, τα οποία φυσικά αφού αποτελούν μέλη του ίδιου είδους γονιμοποιούνται μεταξύ τους επιτυχώς και δίνουν γόνιμους απογόνους. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω τα βασίλεια των φυτών διαρκώς αυξάνουν ενώ το βασίλειο των ζώων παρέμεινε ένα. Από δω και πέρα θα 21

αναφερόμαστε μόνο στα είδη τα οποία ανήκαν στο πάλαι ποτέ Βασίλειο των Φυτών του Λινναίου. Κάθε είδος φυτού έχει ένα κοινό ή δημώδες όνομα καθώς και μια επιστημονική ονομασία. Πολλές φορές για να γίνει αντιληπτό σε ποιο είδος αναφερόμαστε, πρέπει να το αναφέρουμε με το επιστημονικό όνομα, διότι η κοινή ονομασία, παραλλάσσει από τόπο σε τόπο, πολλώ μάλλον από χώρα σε χώρα. Επί πλέον, η κοινή ονομασία δίνεται η ίδια σε διάφορα φυτικά είδη, τα οποία μερικές φορές μπορεί να είναι τελείως ανόμοια. Π.χ. η ονομασία «γαϊδουράγκαθο» δίνεται όχι μόνο σε διαφορετικά είδη αλλά και σε διαφορετικά γένη (Carduus, Cirsium, Galactites, Onopordon, Ptilostemon, Notobasis, Carlina κ. ά.) της οικ. Asteraceae (βλέπε αντίστοιχη οικ. κεφ.4.12.3.). Η επιστημονική ονομασία των φυτών διέπεται από ορισμένους διεθνείς κανόνες οι οποίοι δημιουργήθηκαν από την ανάγκη συννενόησης μεταξύ των λαών. Οι κανόνες αυτοί περιλαμβάνονται στο Διεθνή Κώδικα Βοτανικής Ονοματολογίας (International Code of Botanical Nomenclature, ICBN). Βάσει του Διεθνούς Κώδικα η ονομασία των ειδών είναι διωνυμική (binomial), αποτελείται δηλ. από δύο λέξεις. Η πρώτη λέξη, που είναι ουσιαστικό, υποδηλώνει το "γένος" στο οποίο ανήκει το φυτό και η δεύτερη είναι ένα επίθετο, που προσδιορίζει το "είδος" του φυτού μέσα στο γένος του. Μετά τις δύο λέξεις ακολουθεί το όνομα του επιστήμονα που προσδιόρισε το φυτό και του έδωσε την ταυτότητά του, περιγράφοντάς το με τα διακριτά βοτανικά του γνωρίσματα που το ξεχωρίζουν από τα άλλα φυτά. Όταν ο βοτανολόγος που το προσδιόρισε είναι ο Linnaeus τιμητικά αναφέρεται μόνο με το αρχικό γράμμα L στην κανονική γραφή (όχι στην πλάγια), καθώς έχει ταυτοποιήσει τα περισσότερα φυτά από οποιονδήποτε άλλον βοτανολόγο. Όσον αφορά 22

τους άλλους επιστήμονες, ο De Candole σημειώνεται με τα αρχικά του ονόματός του DC., ενώ οι άλλοι επιστήμονες τουλάχιστον με τρία ή τεσσερα αρχικά γράμματα του επιθέτου τους, π.χ. Lam., Mill., αντί του Lamarck ή Miller αντίστοιχα, ή με πλήρες το επίθετό τους π.χ. Plenck, Griseb. Μερικές φορές ένα φυτό που έχει προσδιορισθεί από έναν επιστήμονα συμβαίνει να επαναπροσδιορισθεί και από έναν άλλον ή άλλους επιστήμονες. Όταν τελικά διαπιστωθεί ότι οι ονομασίες αυτές αφορούν το ίδιο είδος, τότε το είδος αναφέρεται με την πιο επικρατέστερη και ή άλλη ή οι άλλες ονομασίες αναφέρονται ως syn. (από τα αρχικά της Ελληνικής λέξης «συνώνυμο») του είδους αυτού. Αν πάλι σε ένα είδος, δοθεί το ίδιο όνομα και από έναν άλλο επιστήμονα που έχει προσθέσει μερικά επί πλέον περιγραφικά χαρακτηριστικά, τότε το είδος αυτό αναφέρεται με το όνομα του νέου επιστήμονα και το όνομα του πρώτου που το προσδιόρισε μπαίνει σε παρένθεση ή τοποθετείται πριν το όνομά του η λέξη ex (πρώην). Όταν γνωρίζουμε το γένος του φυτού αλλά όχι το ακριβές είδος, τότε μετά την ονομασία του γένους γράφουμε τα λατινικά γράμματα sp. (είδος) π.χ. Lupinus sp. σημαίνει ένα είδος λούπινου. Στη διεθνή βιβλιογραφία τα ονόματα των φυτών γράφονται με λατινικούς χαρακτήρες στην πλάγια γραφή. Αν δεν υπάρχει δυνατότητα πλάγιας γραφής υπογραμμίζονται. Το όνομα του γένους γράφεται με κεφαλαίο και του είδους με μικρό γράμμα. Συχνά, η δεύτερη λέξη, που όπως αναφέρθηκε είναι επίθετο, είναι κοινή σε διάφορα φυτά όπως συμβαίνει με τα μικρά ονόματα των ανθρώπων π.χ. για πολλά φυτά συνηθισμένες δεύτερες λέξεις είναι το "sativus" (ήμερος) communis, και vulgaris, (κοινός) officinallis, (φαρμακευτικός) arvensis, (του αγρού) sylvestris (του δάσους), oleracea (φυλλώδης), s(h)inensis (κινέζικος), italicus 23

(ιταλικός) persicus (περσικός) κ.λπ. Όταν θέλουμε να αναφερθούμε στην ποικιλία του είδους, είναι απαραίτητο να προσθέσουμε τα τρία πρώτα γράμματα της λατινικής λέξης varietas (ποικιλία) και μετά το όνομα της ποικιλίας. Π.χ. το είδος του φυτού με όνομα Brassica oleracea αν δεν αναγραφεί η ποικιλία μπορεί να είναι λάχανο (var. capitata), κουνουπίδι (var. botrytis), μπρόκολο (var. capitata), ή γουλί (var. gongyloides), ή ακόμη και λαχανάκι Βρυξελλών (var. gemmifera). Τα παραπάνω είδη (Brassica sp.) τα θεωρούμε διαφορετικά από μορφολογικής άποψης, πρόκειται όμως για το ίδιο είδος, καθόσον χωρίς κανένα πρόβλημα γονιμοποιούνται μεταξύ τους. Μερικές φορές χρειάζεται να αναφέρουμε ακόμη και τον τύπο (forma) της ποικιλίας. Π.χ. η πλήρης ονομασία του άσπρου λάχανου είναι Brassica oleracea var. capitata L. forma alba και του κόκκινου Brassica oleracea var. capitata L. forma rubra (κόκκινο λάχανο). Tο γένος, το οποίο όπως αναφέρθηκε είναι η πρώτη λέξη της διωνυμικής ονομασίας του «είδους», είναι η ταξινομικη βαθμίδα με το σταθερότερο όνομα. Οι άλλες ταξινομικές ομάδες από την οικογένεια και επάνω, όπως θα δούμε παρακάτω, αλλάζουν συχνότερα όνομα και περιεχόμενο ταξινομικών μονάδων μέσα στα διάφορα βοτανικά συστήματα των επιστημόνων, τα οποία αναφέρονται παρακάτω. Β. Η κατάταξη του είδους σε ανώτερες ταξινομικές βαθμίδες. Η κατάταξη των ειδών του συστήματος του Λινναίου στηρίζεται κυρίως στα βοτανικά γνωρίσματα των αναπαραγωγικών οργάνων. Εισήγαγε την ιεραρχική κατάταξη δηλ. μία ταξινομική ομάδα ακολουθείται από άλλη περισσότερο ευρεία κ.ο.κ. έως ότου καταλήξουμε στο Βασίλειο των φυτών. Έτσι, μετά το γένος (Genus), έβαλε ευρύτερη (ανιούσα φορά) ταξινομική ομάδα κατάταξης, την Οικογένεια (Family). Μετά την 24

οικογένεια άλλη ευρύτερη ταξινομική ομάδα την Τάξη (Order) και μετά από αυτήν την Κλάση (Order) μέχρι που να φθάσει στο Άθροισμα ή τη Διαίρεση (Division) του Βασιλείου των φυτών. Σε ορισμένες περιπτώσεις που ο αριθμός των μελών μιας ταξινομικής ομάδος ήταν μεγάλος ή πολύ μεγάλος, την διεχώρισε σε υποομάδες. Δηλ. την Κλάση σε Υποκλάσεις (Subclass), την Τάξη σε Υποτάξεις (Suborder), την Οικογένεια σε Υποοικογένειες (Subfamily), το Γένος σε Υπογένη (Subgenus) και το Είδος σε Υποείδη (Subspecies). Το πλήρες σχήμα της κατάταξης Λινναίου, κατά την κατιούσα φορά, έχει ως εξής: Διαίρεση ή Αθροισμα (Division ) Υποδιαίρεση (Subdivision) Κλάση (Class) Υπόκλαση (Subclass) Τάξη (Order) Υπόταξη (Suborder) Family (Οικογένεια) Υποοικογένεια (Subfamily) Γένος (Genus) Υπογένος (Subgenus) Είδος (Species) Υποείδος (Subspecies) Το βοτανικό σύστημα του Λινναίου ήταν του 18ου αιώνα, άντεξε όλον τον 19ον αιώνα έως και πέραν από τα μισά του 20ου αιώνα, αλλά οι αμφισβητήσεις άρχισαν πολύ νωρίτερα. Έτσι, παρουσιάσθηκαν νέα βοτανικά συστήματα κυρίως στα αγγειόσπερμα (Ανθόφυτα, Flowering plants) με νέες αρχές ταξινόμησης (φυλογενετικές) και ορισμένοι πρόσθεσαν και νέες ταξινομικές ομάδες όπως Υπερτάξεις, Υπεροικογένειες, Φυλές κλπ. Νέα συστήματα βοτανικής ταξινόμησης 25

πρότειναν οι Cronquist και Dahlgren, τη δεκαετία του 80 και οι Thorne και Takhtadzhian τη δεκατία του 90 για να ανατραπούν και αυτά από το βοτανικό σύστημα ταξινόμησης APG II (Από τα σπερματόφυτα αφορά μόνο τα αγγειόσπερμα), το οποίο πρότεινε μια ομώνυμη με το σύστημα ομάδα επιστημόνων (περισσότερα στο μεθεπόμενο κεφάλαιο). Οι διωνυμικές ονομασίες των φυτών παραμένουν οι ίδιες, σε όλα τα συστήματα και οι διαφορές των διαφόρων βοτανικών συστημάτων ταξινόμησης είναι κυρίως από την οικογένεια και πάνω. Οι ονομασίες ταξινομικών μονάδων στα νέα συστήματα κατατάξης και μέχρι την υποοικογένεια χαρακτηρίζονται από ορισμένη κατάληξη π.χ. η κατάληξη ales χαρακτηρίζει την τάξη, η κατάληξη aceae την οικογένεια και η κατάληξη oideae την υποοικογένεια. Πρέπει επίσης να τονισθεί πως σημασία έχει και ο τρόπος της γραφής των ονομάτων των ομάδων. Τα ονόματα των ταξινομικών ομάδων από το άθροισμα μέχρι την οικογένεα γράφονται με όρθια γράμματα, ενώ του γένους και του είδους με πλάγια. π.χ. η κατάταξη του λάχανου Brassica oleracea var. capitata στο σύστημα Cronquist έχει ως εξής: Division (Διαίρεση ή Αθροισμα) : Spermatophyta Subdivision (Υποδιαίρεση) : Magnoliophyta Class (Κλάση) Order (Τάξη) Family (Οικογένεια) Genus (Γένος) Species (Είδος): Varietas (Ποικιλία): : Magnoliatae : Capparales : Brassicaceae (πρώην Cruciferae) : Brassica : oleracea : capitata Ερευνητής που το προσδιόρισε : L. (Linnaeus). 26

Μέρος 1ο 1. Βασίλειο των φυτών του Linnaeus Συστήματα βοτανικής κατάταξης ή ταξινόμησης είναι μέθοδοι και αρχές κριτηρίων βάσει των οποίων τα είδη των φυτών κατατάσσονται σε διάφορες ταξινομικές ομάδες. Ο πρώτος που ασχολήθηκε με περιγραφή και κάποιας μορφής ταξινόμησης φυτών ήταν ο Αριστοτέλης (384 322 π.χ.) στο "περί φυτών" και στα "Φυσικά" του. Το έργο του το συνέχισε ο μαθητής του Θεόφραστος (372 286 π.χ.) αφήνοντας δύο συγγραφικά έργα, "Περί φυτών ιστορίας" και "Περί φυτών αιτιών". Περιγραφές επίσης με ονόματα φυτών και στοιχεία ταξινόμησης φυτικών ειδών, τα οποία χρησιμοποιούνταν στην εποχή του ως ιατρικά φάρμακα, μας άφησε και ο Διοσκουρίδης (1ος αιών π.χ.). Ο Αριστοτέλης κατέταξε τον έμβιο κόσμο σε δύο βασίλεια των φυτών και των ζώων. Μετά από 21 αιώνες ο Κάρολος Λινναίος (Carl Linné ή Carolus Linnaeus, 1707 1778), Σουηδός φυσιοδίφης, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ουψάλα θεωρείται ο πατέρας της ταξινόμησης των ειδών (έργα του Species plantarum και Systema Naturae) καθώς ασχολήθηκε με την ταξινόμηση όλου του έμβιου κόσμου. Ο Λινναίος πήρε πολλές ιδέες από τους προαναφερθέντες αρχαίους Έλληνες, καθόσον στο σύστημά του κράτησε πολλά ονόματα που είχε δώσει σε φυτά ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης. Βοηθήθηκε επίσης πολύ από το έργο του Γάλλου βοτανολόγου Joseph Pitton de Tournefort (1656 1708), ο οποίος εισήγαγε στη βοτανική ταξινόμηση πάνω από το είδος, την έννοια του γένους. O 27

Λινναίος κατέταξε τον έμβιο κόσμο επίσης σε δύο Βασίλεια (Κingdoms ή Regnums), των Φυτών (Plantae) και των Ζώων (Animalia). Το βασίλειο των φυτών του Λινναίου (εξελληνισμένο όνομα του Linnaeus) διαιρείται σε επτά μεγάλες κατηγορίες (Αθροίσματα ή Διαιρέσεις). Η εννοιολογική σημασία των κατηγοριών αυτών είναι σημαντικό να κατανοηθούν από τον αναγνώστη, καθόσον η ορολογία τους με τον άλφα ή βήτα ταξινομκό όρο ουδέποτε θα εκλείψει από τη βοτανική επιστήμη, σε οσαδήποτε βασίλεια και αν διαιρείται ταξινομικά ή περαιτέρω θα διαιρεθεί ο έμβιος κόσμος. Οι κατηγορίες αυτές με την ονομασία διαιρέσεις ή αθροίσματα, του πάλαι ποτέ «φυτικού βασιλείου» του Linnaeus, είναι: 2.1. Σχιζόφυτα (Schizophyta). Τα σχιζόφυτα είναι μονοκύτταροι προκαρυωτικοί οργανισμοί. Λέγονται προκαρυωτικοί επειδή ο πυρήνας τους δεν ξεχωρίζει και δε διακρίνεται από το κυτόπλασμα ως ένα διαφορετικό οργανίδιο, όπως στους ευκαρυωτικούς. Κύριοι αντιπρόσωποι των σχιζόφυτων είναι τα βακτήρια και τα κυανοφύκη. (Περισσότερες πληροφορίες για Σχιζόφυτα βλέπε κεφ. 2.1. Donain Αρχαία και κεφ. 2.2. Donain Βακτήρια). Τα επόμενα αθροίσματα ή διαρέσεις είναι ευκαρυωτικοί οργανισμοί (ο πυρήνας των κυττάρων ξεχωρίζει από το κυτόπλασμα με κυτταρική μεμβράνη και φαίνεται ως ένα διαφορετικό οργανίδιο. 1. 2. Μυκόφυτα (Mycophyta). Τα μυκόφυτα ή μύκητες είναι ή πολυκύτταροι ετερότροφοι οργανισμοί (δεν έχουν χλωροφύλλη και ως εκ τούτου δε φωτοσύνθετουν) οι οποίοι δημιουργούν υφές (κλωστές), οι οποίες είναι σωληνοειδή νημάτια, εκτός από τους ζυμομύκητες που είναι μονοκύτταροι και οι οποίοι ως επί το 28

πλείστον δε δημιουργούν υφές. Τα μανιτάρια είναι μύκητες που αποτελούνται από τον πίλο (καπέλο) και το στύπο (πόδι). Κάτω από τον πίλο βρίσκονται τα ελάσματα, τα οποία είναι τα καρποφόρα όργανα του μύκητα, διατεταγμένα κάθετα και ακτινοειδώς με κέντρο το στύπο. Προσοχή ορισμένα μανιτάρια είναι θανάσιμα δηλητηριώδη. Η διάκριση των βρώσιμων ειδών από τα δηλητηριώδη απαιτεί μακρόχρονη πείρα. Δεν έχει σημασία μόνο το είδος αλλά και ο τόπος που συλλέγεται. Από τους μή έχοντες πείρα, όλα τα είδη μανιταριών που συναντούν στη φύση, πρέπει να εκλαμβάνονται ως δηλητηριώδη και ούτε να αγγίζονται.. (Περισσότερες πληροφορίες για Μυκόφυτα βλέπε κεφ. 2.3.2. Βασίλειο των Μυκήτων). Agaricus bisporus (J.E. Lange) Imbach Agaricus campestris L. Boletus appendiculatus Schaeffer Cantharellus cibarius Fries Cantharellus cibarius Fries Coprinus comatus (Mull.) Persoon Cortinarius elegantissimus Henry Gomphidius glutinosus (Schaeff.) Fr. Gomphidius glutinosus (Schaeff.) Fr. Hygrocybe conica (Schaeff.) Kummer Hygrocybe conica (Schaeff.) Kummer Inonotus sp. 29

Inonotus sp. Manitari Lepiota clypeolaria (Bull.) Kummer Lepiota clypeolaria (Bull.) Kummer Lepiota rhacodes (Vittad.) Quél. Lepista nuda (Bull.) Cooke Lycoperdon perlatum Persoon Lycoperdon pratense Persoon Lycoperdon pratense Persoon Macrolepiota procera var. procera (Scop.) Singer Macrolepiota procera var. procera (Scop.) Singer Monilia Morchella sp.? Mycena sp. Russula sp. Russula sp. Trametes sp. Zea mays Basidiomycota (Ustilago sp. ) Δείτε τις φωτογραφίες αυτές σε μεγαλύτερη μεγέθυνση στις αντίστοιχες ενότητες. 30

1. 3. Φυκόφυτα (Phycophyta). Τα φυκόφυτα ή φύκη ή άλγη είναι υδρόβιοι μονοκύτταροι ή πολυκύτταροι ευκαρυωτικοί οργανισμοί με ικανότητα φωτοσύνθεσης. Φύκοι είναι τα συνήθη άλγη των γλυκών (fresh water algae) (1,5) και των αλμυρών υδάτων (salt water algae), που είναι είτε πακτωμένα στο βυθό, είτε όχι. Πρέπει να διευκρισθεί πως ορισμένα θαλάσσια φυτά που ο πολύς κόσμος τα αποκαλεί φύκη είναι σπερματόφυτα [Posidonia oceanica (L.) Delile, Cymatocea nodosa (Ucria) Asch.] των αλμυρών υδάτων (Βλέπε, Κλάδο Monocots, Tάξη Alismatales). (Περισσότερες πληροφορίες για Φυκόφυτα βλέπε κεφ.2.3.1. Βασίλειο των Πρωτίστων) Cladophora graminea F.S. Collins Cymatocea nodosa (Ucria) Asch. (Σπερματόφυτο) Cymatocea nodosa (Ucria) Asch. (Σπερματόφυτο) Cymatocea nodosa (Ucria) Asch. (Σπερματόφυτο) Padina pavonica (L.) Thivy Polysiphonia sp. Posidonia oceanica (L.) Delile (Σπερματόφυτο) Posidonia oceanica (L.) Delile (Σπερματόφυτο) Ulva lactuca L. Posidonia oceanica (L.) Delile (Σπερματόφυτο) Spirogyra sp. Δείτε τις φωτογραφίες αυτές σε μεγαλύτερη μεγέθυνση στις αντίστοιχες ενότητες. 31

1. 4. Λειχηνόφυτα ή Λειχήνες (Lichenophyta). Τα λειχηνόφυτα ή λειχήνες προέκυψαν από τη συμβίωση ενός φύκους και ενός μύκητα. (Περισσότερες πληροφορίες για Λειχήνες βλέπε κεφ. 2.3.2στ. Μυκοφυκόφυτα ή Λειχήνες). Caloplaca verruculifera (Vainio) Zahlbr. Cladina rangiferina, (L.) Nyl. Cladonia arbuscula (Wallr.) Flot. Cladonia convoluta B. Haynold Cladonia pyxidata (L.) Hoffm. Lichenophyta Lichenophyta, Bryophyta & Mycena sp. (Small Fungi) Lobaria sp. Lobaria sp. Ochrolechia sp. Ramalina farinacea (L.) Ach. Xanthoria parietina (L.) Th.Fr. Xanthoria polycarpa (Hoffm.) Th.Fr. ex Rieber. Δείτε τις φωτογραφίες αυτές σε μεγαλύτερη μεγέθυνση στις αντίστοιχες ενότητες. Σημείωση. Τα παραπάνω 4 αθροίσματα ή διαιρέσεις ονομάζονται με μια ονομασία θαλλόφυτα. 32

1.5. Βρυόφυτα (Bryophyta, άλλες ονομασίες: κατώτερα φυτά, φυτά χωρίς αγωγούς ιστούς, non vascular plants). Είναι μικρά φυτά (βρύα) που δεν έχουν γνήσια όργανα ρίζας, βλαστού και φύλλων και κυρίως δεν έχουν αγωγούς ιστούς νερού και θρεπτικών ουσιών. Κυρίαρχη φάση στον κύκλο της ζωής τους είναι η γαμετοφυτική απλοειδής φάση και όχι η διπλοειδής σποροφυτική, όπως είναι στα πτεριδόφυτα και τα σπερματόφυτα. (Περισσότερες πληροφορίες για Πτεριδόφυτα βλέπε κεφ. 2.3.3α. Άσπερμα φυτά χωρίς αγωγούς ιστούς ) Brachythecium albicans (Hedw.) Schimp. Brachythecium albicans (Hedw.) Schimp. Bryum argentium Hedw. Bryum capillare Hedw. Grimmia pulvinata (Hedwig) Smith Grimmia pulvinata (Hedwig) Smith Hepatophyta (liverworts) Hepatophyta (liverworts) Hepatophyta (liverworts) Hypnum plumaeforme Wils. Mnium hornum L. Plagiomnium undulatum (Hedw.) T.J. Kop. Tortula muralis Hedw Polytrichum juniperinum Hedw. Rhytidiadelphus squarrosus (Hedw.) Warnst. Tortula muralis Hedw Δείτε τις φωτογραφίες αυτές σε μεγαλύτερη μεγέθυνση στις αντίστοιχες ενότητες. 33

1. 6. Πτεριδόφυτα (Pteridophyta). Τα πτερυδόφυτά είναι μια κατηγορίς φυτών με αγωγούς ιστούς. Έχουν μερικά χαρακτηριστικά κοινά μετα Βρύα αλλά και πολλά με την επόμενη κατηγορία των φυτών που είναι τα Σπερματόφυτα (Περισσότερες πληροφορίες για Πτεριδόφυτα βλέπε κεφ. 2.3.3β. Άσπερμα φυτά με αγωγούς ιστούς). Σημείωση. Όλες οι προηγούμενες κατηγορίες των ευκαρυωτικών οργανισμών με μια ονομασία αναφέρονται και ως κρυπτόγαμα φυτά. 1.7. Σπερματόφυτα, φανερόγαμα (Spermatophyta, flowering plants). Τα σπερματόφυτα θα αναφερθούν εκτενώς μαζί με λεπτομερή βοτανική ταξινόμηση των ειδών τους στα κεφάλαια: 3. Γυμνόσπερμα και 4. Αγγειόπερμα. Ειδικότερα τα αγγειόσπερμα αποτελούν το δεύτερο τόμο του πονήματος αυτού. 2. Ανατροπές στο βασίλειο των φυτών του Λινναίου από τους Whittaker & Woese Η ταξινόμηση των έμβιων όντων από το 1735 μέχρι το 1990 Linnaeus (1735) Haeckel (1866) Chaton (1925) Copeland (1938) Whittaker (1969) Woese (1990) 2 Βασίλεια 3 Βασίλεια 2 ομάδες 4 Βασίλεια 5 Βασίλεια 3 domain 6 Βασίλεια Ζώα Ζώα Ζώα Ζώα Ζώα Φυτά Φυτά Ευκαρυωτικοί Οργανισμοί Φυτά Φυτά Φυτά Ευκάρια Μύκητες Μύκητες Πρωτόκτι Πρώτιστα Πρώτιστα στα Πρώτιστα Βακτή Ευβακτήρια 34

Μονήρη Μονήρη ρια Αρχαία Προκαρυωτικοί Οργανισμοί Αρχαιοβακτήρια Η θεωρία του Λινναίου για δύο βασίλεια των έμβιων όντων, των φυτών και των ζώων, αμφισβητήθηκε όπως ήδη έχει αναφερθεί από το 19 ο αιώνα από τον Haeckel (1866) και στο πρώτο μισό του 20 ου αιώνα από τον Chaton (1925), Copeland (1938). Αργότερα σε μία προσπάθεια των επιστημόνων (πρωτεργάτης ο Robert Whittaker) να εντάξουν τους οργανισμούς που εντάσσονταν στο πάλαι ποτέ «Βασίλειο των Φυτών» σε βασίλεια οργανισμών που έχουν κοινή καταγωγή πρότειναν στη θέση του ενός βασιλείου των φυτών του Λινναίου, 4 νέα βασίλεια φυτών που είναι τα εξής:. Το βασίλειο των Μονήρων (Monera) που περιλαμβάνει το άθροισμα των Σχιζοφύτων που είναι προκαρυτικοί οργανισμοί. Όπως ήδη αναφέρθηκε ο πυρήνας των προκαρυωτικών δε διακρίνεται από το κυτόπλασμα ως ένα διαφορετικό οργανίδιο, όπως στους ευκαρυωτικούς που εντάσσονται στα επόμενα βασίλεια. Οι ευκαρυωτικοί οργανισμοί έχουν κύτταρα όπου ο πυρήνας τους ξεχωρίζει από το κυτόπλασμα με ειδική μεβράνη, και φαίνεται σαν να είναι κλεισμένος σε ειδικό φάκελλο. Το βασίλειο των Πρωτίστων (Protista)που περιλαμβάνει κυρίως το άθροισμα των φυκοφύτων και ορισμένες κλάσεις (μυξομύκητες και ωομύκητες) του αθροίσματος των μυκήτων. 35

Το βασίλειο των Μυκήτων (Fungi) που περιλαμβάνει τα αθροίσματα των μυκήτων (εκτός των κλάσεων μυξομύκητες και ωομύκητες) και των λειχήνων του βασίλειου του Λινναίου. Το βασίλειο των φυτών (Plantae) που περιλαμβάνει τα αθροίσματα των βρυοφύτων, πτεριδοφύων (κρυπτόγαμα φυτά) και το άροισμα των σπερματοφύων (φανερόγαμα φυτά) του βασίλειου του Λινναίου Αργότερα το βασίλειο των Μονήρων από τον Carl Woese χωρίσθηκε σε δύο νέα βασίλεια. Το βασίλειο των Ευβακτηρίων και το βασίλειο των Αρχαιοβακτηρίων. Η διαίρεση βασίσθηκε σε συμπεράσματα του Carl Woese για το ριβοσωματικό RNA των προκαρυωτικών οργανισμών. Συγκεκριμμένα οι διαφορές μεταξύ των Ευβακτηρίων και των Αρχαιοβακτηρίων είναι τόσο μεγάλες όσες και μεταξύ προκαρυωτικών και ευκαρυωτικών οργανισμών. Τα παραπάνω 4 βασίλεια του Whittaker τα οποία έγιναν 5 από τον Woese και πήραν τη θέση του βασιλείου των φυτών του Λινναίου, κατατάχθηκαν σε 3 domains (υπερβασίλεια ή αυτοκρατορίες) Αρχαία, Βακτήρια και Ευκάρια με κριτήρια την κατασκευή του κυττάρου τους,. Το domain Αρχαία περιλαμβάνει τους προκακαρυωτικούς οργανισμούς που εντάσσονται στο Βασίλειο των Αρχαιοβακτηρίων, το domain Βακτήρια περιλαμβάνει τους προκακαρυωτικούς οργανισμούς που εντάσσονται στο Βασίλειο των Ευβακτηρίων και το domain Ευκάρια όλα τα υπόλοιπα βασίλεια, δηλ. το Βασίλειο των Πρωτίστων (Protista), το βασίλειο των Μυκήτων (Fungi) και το Βασίλειο των Φυτών (Plantae). Η διάκριση στα τρία αυτά βασίλεια του domain Ευκάρια έγινε καταρχήν μεταξύ Μυκήτων και Φυτών με βάση την οργάνωση των ευκαριωτικών τους κυττάρων σε ιστούς και όργανα και μετά οποιοσδήποτε οργανισμός δεν είχε ομοιότητες ούτε με τους μύκητες ούτε και με τα φυτά κατατάχθηκε 36

στο πρώτιστα. Έκτοτε, γίνονται ορισμένες αλλαγές σε όλα τα βασίλεια, ποτέ όμως σε τέτοια έκταση, όπως στο βασίλειο «πρώτιστα» (βλέπε παρακάτω βασίλειο Πρωτίστων). Στα νέα βασίλεια η περαιτέρω διαίρεση γίνεται σε Phylum και όχι σε αθροίσματα ή διαιρέσεις όπως στο βασίλειο των φυτών του Linnaius. Μερικές φορές όμως λέγονται και πάλι διαρέσεις. Μετά τα Phylum οι ονομασίες των ταξινομικών μονάδων είναι ίδιες, ακολουθούν δηλ. οι κλάσεις, οι τάξεις, οι οικογένειες, τα γένη και τελικά το είδος. Στα τελευταία χρόνια πολλά Phyla των βασιλείων, ιδιαίτερα των πρωτίστων, αναφέρονται ως υποβασίλεια ή και ως βασίλεια ανεβάζοντας υπερβολικά των αριθμών των βασιλείων όπου παλαιά υπήρχε μόνο ένα βασίλειο, ενώ επέρχονται διαρκώς νέες αλλαγές. Ήδη το νέο βασίλειο των φυτών ονομάσθηκε βασίλειο των πράσινων φυτών (Kingdom viridiplantae) και του προστέθηκαν ορισμένα μέλη πρωτίστων. Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως στο νέο σύστημα της APG ΙΙΙ ταξινόμησης των αγγειοσπέρμων (βλέπε παρακάτω) στη θέση του «phylum» ή «διαίρεση» τοποθετείται ο κλάδος που αποτελείται από τάξεις και οικογένειες και όχι από κλάσεις (η ταξινομική βαθμίδα «κλάση» καταργείται). Ο χρόνος όμως και η έρευνα φέρνουν και θα φέρουν νέες αναθεωρήσεις. Ήδη οι μύκητες θεωρούνται υποβασίλειο (Fungi) του βασιλείου «Opisthokonta» μαζί με το υποβασίλειο των ζώων (Αnimalia), και το υποβασίλειο των χοανόζωων (Choanozoa ή Choanoflagellata). Αναλυτικά τα 5 βασίλεια του Woese που πήραν τη θέση του ενός Βασιλείου των φυτών του Λινναίου έχουν ως εξής: 2.1. Domain Αρχαία. Βασίλειο των Αρχαιοβακτηρίων Τα αρχαιοβακτήρια ζουν σε ακραία περιβάλλοντα, όπου δεν μπορούν να επιζήσουν άλλοι οργανισμοί. Είναι μονοκύτταροι προκαρυωτικοί οργανισμοί αλλά με απλούστερο ριβοσωμικό RNA από τα ευαβακτήρια. Όλα τα μέχρι 37

τώρα γνωστά αρχαιοβακτήρια ζουν χωρίς οξυγόνο και παίρνουν ενέργεια από τους ξενιστές τους, από ανόργανες ουσίες, ή από το φως. Κατατάσσονται σε 3 phylum, ανάλογα με το περιβάλλον που ζούν. 2.1.1. Μεθανογενή (Methanogens): Αυτός ο τύπος των βακτηρίων παράγει το μεθάνιο. Πολλά τέτοια είδη ζουν στο πεπτικό σύστημα των ζώων. Βοηθούν στη διάσσπαση των μορίων των τροφών στα έντερα και παρέχουν στους ξενιστές τους θρεπτικές ουσίες. Σε αντάλλαγμα, τα βακτήρια παίρνουν από τους ξενιστές ενέργεια. Αυτό είναι ένα παράδειγμα μιας αμοιβαίας συμβιοτικής σχέσης, στην οποία συνεργάζονται δύο οργανισμοί για να επιζήσουν και οι δύο. 2.1.2. Αλόφιλα (Halophiles): Αυτός ο τύπος βακτηρίων μπορεί να ζήσει μόνο σε νερά υψηλής αλατότητας, όπως είναι οι λίμνες Great Salt (Γιούτα) και η νεκρή θάλασσα (Μέση Ανατολή). Πολλά αλόφιλα αρχιοβακτήρια προσδίδουν στο νερό που ζουν ώραίς αποχρώσεις του κόκκινου χρώματος. 2.1.3. Θερμοοξινόφιλα (Thermoacidophiles): Αυτό το phylum περιλαμβάνει τα βακτήρια που βρίσκονται στα καυτά, όξινα νερά των θειούχων πηγών. Αυτά τα είδη μπορούν και ζουν σε θερμοκρασίες ως 80 ο C και σε τιμή ph μέχρι 2. 2.2. Donain Βακτήρια. Βασίλειο των Eυβακτηρίων Τα βακτήρια αυτού του βασιλείου ζουν σε μια ευρεία ποικιλία βιότοπων και λαμβάνουν τις ενεργειακές ανάγκες τους με ποικίλους τρόπους. Είναι μονοκύτταροι προκαρυωτικοί οργανισμοί. Το κύριο κριτήριο ταξινόμησης σε 3 phylum είναι ο τρόπος που βρίσκουν ενέργεια (τροφή) για να ζουν. 2.2.1. Ετερότροφα (Heterotrophs). Αυτός ο τύπος βακτηρίων βρίσκεται παντού. Τα βακτήρια αυτά χρησιμοποιούν ως πηγή ενέργειας οργανικά μόρια. Κατά συνέπεια, ζουν ως παράσιτα, που απορροφούν θρεπτικές ουσίες 38

από τους ξενιστές τους ή ζουν ως σαπρόφυτα πάνω σε νεκρούς οργανισμούς ή σε οργανικά απόβλητα. Τα σαπρόφυτα βακτήρια βοηθούν στην ανακύκλωση των θρεπτικών ουσιών που επέρχεται από την αποσύνθεση των νεκρών οργανισμών και της επιστροφής των ουσιών στο περιβάλλον, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά από άλλους οργανισμούς. 2.2.2.Αυτότροφα (Autotrophs). Τα αυτότροφα βακτήρια μπορούν και ετοιμάζουν μόνα τους τις τροφές τους. Αυτό γίνεται μέσω της φωτοσύνθεσης, που χρησιμοποιείται ηλιακή ενέργεια (φως) για να γίνονται οργανικές ουσίες. Στα αυτότροφα βακτήρια ανήκουν τα Cyanobacteria, τα οποία ονομάσθηκαν έτσι επειφή έχουν γαλαζοπράσινο χρώμα. Είναι πολύ κοινά σε λίμνες, ποτάμια και σε υγρές περιοχές του εδάφους. Αποτελούνται από αλυσίδες κυττάρων των βακτηρίων. Αυτές οι αλυσίδες και η ύπαρξη της χλωροφύλλης (φωτοσυνθετική χρωστική ουσία) παρέχουν τα στοιχεία για να θεωρηθούν τα βακτήρια αυτά ως οι πρόγονοι των φυτών. Στα αυτότροφα βακτήρια ανήκουν οι σπιρουλίνες Arthrospira (Spirulina) maxima, οι οποίες λόγω των πολλών πρωτεϊνών και των πολλών μεταλλικών στοιχείων αποτελούν πρώτη ύλη για διατροφικά συμπληρώματα. 2.2.3.Χημειότροφα (Chemotrophs). Τα βακτήρια αυτού του phylum λαμβάνουν την ενέργειά τους από την διάσπαση ανόργανων ουσιών όπως είναι οι ενώσεις θείου και αζώτου. Τα βακτήρια αυτά παίζουν σπουδαίο ρόλο στη μετατροπή του αζώτου της ατμόσφαιρας σε μορφές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από φυτά, ως τροφή (λίπασμα) 2.3. Donain Ευκάρυα. Το Donain Ευκάρυα περιλαμβάνει όλους τους ευκαρυωτικούς οργανισμούς δηλ τους οργανισμούς όπου ο πυρήνας τους περιβάλλεται από την πυρηνική μεβράνη η οπoία τον διαχωρίζει από το κυτόπλασμα. Στο Domain ευκάρια ανήκουν τα παρακάτων βασίλεια 39

2.3.1. Βασίλειο των Πρωτίστων (Protists) Στο βασίλειο των Πρωτίστων κατατάχθηκαν οι ευκαρυωτικοί, μονοκύτταροι ή πολυκύτταροι οργανισμοί που δεν μπορούσαν να καταταγούν, ούτε στο βασίλειο μυκήτων, ούτε στο βασίλειο των φυτών, αλλά ούτε και στο βασίλειο των Ζώων. Έτσι δεν ήταν ποτέ πραγματικά ένα ενοποιημένο βασίλειο. Το 1998 ο Thomas Cavallier-Smith, το βασίλειο των πρωτίστων του Whittaker το διαίρεσε σε δύο νέα βασίλεια, στα Χρωμιστά που μοιάζουν με φυτά [Plant-like Protists (Algae)] και στα Πρωτόζωα που μοιάζουν με ζώα. Τελευταίως στα πρώτιστα ξεχωρίσθηκε ακόμη μία κατηγορία οργανισμών στην οποία εντάσσονται όσοι οργανισμοί μοιάζουν με μύκητες (Fungus like Protists). Επίσης πρέπει να τονισθεί πως ήδη το βασίλειο αυτό δεν υφίσταται αφού οι διάφορες διαρέσεις ή phyla αυτού του βασιλείου αναφέρονται πλέον ως νέα βασίλεια. Για το βασίλειο των Πρωτίστων θα αναφερθούν και τα εξής: Στο βασίλειο αυτό εντάχθηκαν, από το βασίλειο φυτών του Λινναίου, αρχικά όλη η διαίρεση «Φυκόφυτα ή Φύκη», οι μυξομύκητες και οι ωομύκητες (προκαλούν τις ασθένειες των φυτών με το όνομα περονόσποροι), που ανήκαν στη διαίρεση μύκητες και τα πρωτόζωα που ανήκαν στο βασίλειο των ζώων. Τα φύκη ανάλογα με την υφή, τη δομή και το χρώμα τους διακρίνονται σε Ευγλενοφύκη, Πυρροφύκη, Χρυσοφύκη, Διάτομα, Ξανθοφύκη, Χλωροφύκη, Φαιοφύκη και Ροδοφύκη. Αργότερα τα πράσινα φύκη (Χλωρόφυτα, Chlorophyta και Χαρόφυτα Charophyta ή Charophyceae, τα οποία θεωρούνται κατηγορία των Χλωρόφυτων) εντάχθηκαν στο νέο βασίλειο των πράσινων φυτών (Kingdom Viridiplantae). Το φυτοπλαγκτόν των ποταμών, λιμνών και θαλασσών, με τη 40