ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑ ΑΣ ΗΜΕΡΙ Α «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ & ΕΙΡΗΝΗ» ΖΑΠΠΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΜΑΪΟΥ 2004, ώρα 09.30 Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ Σταυρούλα ηµ. Ξαρχάκου Πολιτικός Μηχανικός Μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ πρ. Μέλος της.ε. του Τ.Ε.Ε. Το ΤΕΕ µε το δυναµικό των περίπου 90.000 µηχανικών διαφόρων ειδικοτήτων, είναι ο συλλογικός οργανισµός που ασχολείται µε τα ζητήµατα του περιβάλλοντος επιχειρώντας µία παρέµβαση που να του προσδίδει την σφαιρικότητα που του αρµόζει, δηλαδή αυτήν της θεώρησής του ως βασικό κοινωνικό αγαθό, για το οποίο απαιτείται γνώση, ευαισθησία και ικανότητα, έτσι ώστε η επιστηµονική γνώση και ταυτόχρονα η ανάδειξη της δυνατότητας εφαρµογής, να αποτελέσουν εργαλεία στην υπηρεσία, πρώτα απ όλα και κυρίως, του εργαζόµενου ανθρώπου. Μ αυτές τις σκέψεις, όταν προσκληθήκαµε να συµµετάσχουµε στις εκδηλώσεις της «Ολυµπιάδας Ειρήνης», σχεδόν αυτόµατα δηµιουργήθηκε ο συνειρµός «Περιβάλλον και ειρήνη». Προσπαθώντας να εξηγήσουµε αυτό το συνειρµό, είδαµε πως εµείς οι µηχανικοί παθιαζόµαστε στο να δηµιουργούµε τα µικρά και τα µεγάλα, να βρίσκουµε κι εφαρµόζουµε καινοτόµες τεχνικές, να συµβάλλουµε σε σύνθετα κι ονοµαστά έργα, να βλέπουµε τα τοπία µας ωραία, όπου τα ανθρώπινα έργα θα είναι ενσωµατωµένα σ αυτά χωρίς να τα προσβάλλουν, Θαυµάζουµε τον Πολιτισµό των προγόνων µας, και ανησυχούµε για την προστασία των µνηµείων µας,. Η πραγµατικότητα όµως είναι αµείλικτη, µας προσγειώνει και µας πληγώνει! Ζητάει απάντηση στο ερώτηµα: για ποιόν και σε βάρος τίνος; Το «όραµα για την επόµενη µέρα» των Ολυµπιακών Αγώνων στη χώρα µας, καθηµερινά µετατρέπεται σε «εφιάλτη» για τον Ελληνικό λαό, που βλέπει τα οικονοµικά συµφέροντα της ΟΕ και των πολυεθνικών κολοσσών-χορηγών της να περιβάλλονται µε τον µανδύα του «εθνικού συµφέροντος» Βλέπει να νοµοθετείται η ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΑΡΧΑΚΟΥ 1
παράδοση µεγάλων ελεύθερων εκτάσεων σε ιδιωτικά συµφέροντα για την µετάολυµπιακή εµπορική αξιοποίησή τους (τροποποιήθηκε προς το χείρον η νοµοθεσία για χρήσεις γης, περιβάλλον, απαλλοτριώσεις, εξυπηρετώντας συµφέροντα µεγάλων «επενδυτών»).βλέπει να εξυπηρετούνται συµφέροντα, που δεν έχουν τελικά σχέση µε την δηµιουργία των απαραίτητων όρων και υποδοµών για την πόλη όπως επίσης και πρωτόγνωρα µέτρα αστυνόµευσης και περιστολής δηµοκρατικών δικαιωµάτων των κατοίκων της πόλης προς όφελος, υποτίθεται, της ασφάλειας των Αγώνων., Θρηνεί δεκάδες νεκρούς σε εργατικά ατυχήµατα. Ο αείµνηστος Πρόεδρος του ΤΕΕ Ν. Παναγιωτόπουλος είχε πει στην οµιλία του κατά την κοπή της πίττας στις 4Φεβρουαρίου 2003: «Το Τεχνικό Επιµελητήριο εγκαίρως είχε διατυπώσει τις ανησυχίες του και είχε προβάλει τον κίνδυνο από «µεγάλη ευκαιρία» να µεταβληθεί σε «χαµένη ευκαιρία». Η καθυστέρηση σε όλα τα προγράµµατα έργων και δράσεων, δεν αύξησε απλώς υπέρµετρα το κόστος, αλλά ταυτόχρονα µείωσε τις ελπίδες για µια ουσιαστική και εκτεταµένη αναστροφή της εικόνας της χώρας, περιόρισε τις αναγεννητικές παρεµβάσεις, αναπλάσεις και περιβαλλοντικές δράσεις. Τα περισσότερα έργα εκτελούνται υπό την ασφυκτική πίεση του χρόνου, γεγονός που δεν αφήνει περιθώρια στην ποιότητα και την έκταση της παρέµβασης. Ο ελάχιστος χρόνος περικόπτει αντικείµενο έργου και κυρίως κάθε εύλογη απαίτηση για χωροταξικού, πολεοδοµικού και αρχιτεκτονικού χαρακτήρα παρεµβάσεις στην Αττική και τις άλλες πέντε Ολυµπιακές πόλεις. Σήµερα όλοι τρέχουν για να προλάβουν την αµετάκλητη 13 η Αυγούστου του 2004, αδιαφορώντας για το πώς θα φτάσουµε ως εκεί» Παράλληλα την ώρα που υπογράφονται συµφωνίες Ολυµπιακής Εκεχειρίας την ίδια ώρα καταστρώνονται σχέδια νέων πολέµων και επεµβάσεων σ όλο τον πλανήτη! Ταυτόχρονα, οι αγωνιώδεις κραυγές ανθρώπων σ όλο τον πλανήτη κατά του πολέµου, της πείνας, της λειψυδρίας, της φτώχειας. αυξάνονται συνεχώς. Στην εποχή της νέας τάξης πραγµάτων η εκτεταµένη καταστροφή του περιβάλλοντος από φυσικούς και ανθρωπογενείς παράγοντες εξ αιτίας της αλόγιστης εκµετάλλευσης της φύσης από τον τρόπο της ανάπτυξης σε συνθήκες παγκοσµιοποίησης είναι από τα πλέον σοβαρά και επείγοντα προβλήµατα που αντιµετωπίζει ο πλανήτης. Η ρύπανση της ατµόσφαιρας, η µόλυνση του υδάτινου δυναµικού µας, η τρύπα του όζοντος, η καταστροφή της χλωρίδας και της πανίδας, το φαινόµενο θερµοκηπίου καθώς και οι πληµµύρες, οι σεισµοί και οι πυρκαγιές αλλά και οι τεχνολογικές καταστροφές έχουν θέσει σε κίνδυνο όχι µόνο την ανθρώπινη ζωή και τα επιτεύγµατά της αλλά και όλα τα οικολογικά συστήµατα της υφηλίου. Αν ακόµα υπολογίσει κανείς και τις συνέπειες των πολεµικών συρράξεων που µαστίζουν πολλές περιοχές του πλανήτη η εικόνα γίνεται εφιαλτική. Η φύση αποτελεί µια ολότητα σε δυναµική ισορροπία ανάµεσα στο έδαφος, την υδρόσφαιρα, την ατµόσφαιρα και τις µορφές ζωής: µικροοργανισµούς, ζώα, έντοµα, και φυτά. Ειδικά η γονιµότητα του εδάφους δεν καθορίζεται απλά από την αναλογία των ανόργανων συστατικών του (αζώτου, φωσφόρου, καλίου, αλκαλικότητας, οξύτητας, διαπερατότητας κλπ.). Η γονιµότητα είναι συνάρτηση µιας ολόκληρης αλυσίδας βιοχηµικών διεργασιών όπου ένα πλήθος µικροοργανισµών ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΑΡΧΑΚΟΥ 2
παίζει αποφασιστικό ρόλο. Η βίαιη επέµβαση στο έδαφος (λιπάσµατα, φάρµακα, άρδευση κλπ.), µπορεί να καταστρέψει τις λεπτές αυτές ισορροπίες, προκαλώντας ακόµα και µη αντιστρεπτές αλλοιώσεις. Αναφερόµενοι στο περιβάλλον σε σχέση µε τον άνθρωπο, επισηµαίνουµε πως δεν στεκόµαστε έξω από αυτό αλλά είµαστε αναπόσπαστο µέρος του, λειτουργούµε µέσα σε αυτό, επιδρούµε σε αυτό, αντλούµε ενέργεια, εξελισσόµαστε µαζί µε αυτό. Κλειδί στη σχέση µας αυτή είναι η γνώση, η κατανόησή του, καθώς µαθαίνοντας τους νόµους της ίδιας µας της φύσης, δηµιουργούµε τις προϋποθέσεις που καθιστούν τη ζωή µας σε αυτόν τον κόσµο καλύτερη, από την εποχή που απλά αντλούσαµε από τη φύση προϊόντα έτοιµα για χρήση, στη συνέχεια µε τη γνώση της κτηνοτροφίας και γεωργίας ως σήµερα που οι γνώσεις µας στην παραπέρα επεξεργασία των φυσικών προϊόντων έχουν ανοίξει ορίζοντες στην ανθρώπινη δηµιουργικότητα. Σε κάθε περίπτωση οι δυνατότητες που είχε ο άνθρωπος να αξιοποιήσει το περιβάλλον, τους διαθέσιµους πόρους και µέσα (µεταφορές και επικοινωνία), είναι αλληλένδετες µε την κοινωνική οργάνωση και την έκφραση της στο χώρο (χωροθέτηση πόλεων παραγωγικής διαδικασίας- µεταφορές). Το πώς όµως αξιοποιούνται οι δυνατότητες που ανοίγονται κάθε φορά µπροστά µας, πως η γνώση του χώρου που µας περιβάλλει γίνεται πραγµατικά εργαλείο ανάπτυξης και προόδου, εξαρτάται από το ποιος κάθε φορά χειρίζεται αυτό το εργαλείο, ποιος και µε τι στόχους κατέχει και χρησιµοποιεί το περιβάλλον. Σαν µέσο παραγωγής, πλούτου, στην ιστορία µας έχουµε άπειρα παραδείγµατα βάναυσης και άπληστης συµπεριφοράς απέναντι στο περιβάλλον αλλά, παράλληλα πάντα, και στον ίδιο τον άνθρωπο. Στη µυθολογία ο βασιλιάς Μίδας εξαιτίας της απληστίας του, θέλοντας ότι αγγίζει να γίνεται χρυσός, έκανε το ίδιο του το παιδί ψυχρό µέταλλο. Σήµερα η απληστία µιας χούφτας πολυεθνικών αντιµετωπίζει τη γη, όπως και τους εργάτες, µε αρπακτικότητα, σαν µέσο πλουτισµού, αδιαφορώντας, για το ίδιο το µέλλον της. Κάποιοι διακήρυξαν ότι µε τη βοήθεια των επιστηµών ο άνθρωπος θα γίνει κύριος της φύσης. Εντούτοις δεν είναι ο άνθρωπος που κυριάρχησε, αλλά η µανία και η λογική του κέρδους. Και η «φύση» εκδικήθηκε. Όπως έγραφε πριν από 120 περίπου χρόνια ο Ενγκελς: «Τα γεγονότα, λοιπόν, µας θυµίζουν στο κάθε βήµα ότι δεν κυριαρχούµε διόλου στη φύση, όπως ένας κατακτητής πάνω σ ένα ξένο λαό, σαν κάποιος που θα ήταν έξω από τη φύση, αλλά ότι ανήκουµε στη φύση µε τη σάρκα, το αίµα και τον εγκέφαλό µας, ότι βρισκόµαστε µέσα στη φύση και ότι οποιαδήποτε κυριαρχία επάνω της βρίσκεται στο πλεονέκτηµα που διαθέτουµε, σε σχέση µε τ άλλα πλάσµατα, να γνωρίζουµε τους νόµους της και να µπορούµε να τους χρησιµοποιούµε µε σωφροσύνη.» Αυτό, ωστόσο, που κυριάρχησε µέχρι σήµερα δεν ήταν η «σωφροσύνη». Ήταν η ληστρική εκµετάλλευση του εδάφους των µητροπόλεων και του εδάφους και των πληθυσµών των αποικιών, η µόλυνση του περιβάλλοντος, η φθορά και η εξάντληση των φυσικών αποθεµάτων. Στον παγκόσµιο απολογισµό της υφιστάµενης περιβαλλοντικής κατάστασης, ενδεικτικά µπορούµε να αναφέρουµε: Τη δηµιουργία του 50% της παγκόσµιας ρύπανσης, που είναι υπεύθυνη για το φαινόµενο του θερµοκηπίου, από επτά µόνο βιοµηχανικές χώρες, γεγονός που δηµιουργεί ανησυχίες για το είδος της ανάπτυξης που ευαγγελίζονται. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΑΡΧΑΚΟΥ 3
Την κατανάλωση του 70% των φυσικών πόρων από το 25% του πληθυσµού των αναπτυγµένων χώρων, που εκτοξεύει στα ύψη τη ζήτηση και κατανάλωση των φυσικών πόρων και τους καθιστά είδος σε ανεπάρκεια. Την καταστροφή 170 εκατ. στρεµµάτων τροπικών δασών το χρόνο, τη συνεχώς αυξανόµενη καταστροφή των εδαφών, των βιοτόπων, που οδηγεί σε συνεχή µείωση του όζοντος, αλλάζει το κλίµα του πλανήτη µε παραπέρα οδυνηρές συνέπειες για το περιβάλλον. Την αναµενόµενη αύξηση του πληθυσµού σε 11 δισεκατοµµύρια στα επόµενα 40 χρόνια και τον τετραπλασιασµό της βιοµηχανικής παραγωγής. Οι ρυθµοί πληθυσµιακής αύξησης ποικίλουν από χώρα σε χώρα. Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες καθώς και στην Ιαπωνία παρουσιάζεται γήρανση του πληθυσµού εξ αιτίας της υπογεννητικότητας. Παράλληλα σε κάποιες αναπτυσσόµενες χώρες οι υψηλοί ρυθµοί πληθυσµιακής αύξησης θα έχουν σαν αποτέλεσµα µετά το 2025, οπότε ο πληθυσµός των ανεπτυγµένων χωρών εκτιµάται ότι θα έχει φτάσει στο ανώτατο σηµείο του, η παγκόσµια πληθυσµιακή αύξηση θα λαµβάνει χώρα στον αναπτυσσόµενο κόσµο. Η καταστροφή του περιβάλλοντος ευθύνεται για το 20% - 25% των θανάτων παγκοσµίως. Μολυσµένα νερά και κακές συνθήκες υγιεινής σκοτώνουν 12 εκατοµµύρια ανθρώπους το χρόνο, ενώ άλλα 3 εκατοµµύρια άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως εξαιτίας της µόλυνσης της ατµόσφαιρας (κυρίως στις ανεπτυγµένες χώρες). Το 80% των ασθενειών στις αναπτυσσόµενες χώρες οφείλονται στη έλλειψη του κατάλληλου νερού, και πλήττουν περισσότερο τα παιδιά. Σε παγκόσµιο επίπεδο ο κυριότερος στόχος στη διαχείριση των υδατικών πόρων, που τέθηκε και από την Συνέλευση των Ηνωµένων Εθνών, είναι η εξασφάλιση της πρόσβασης σε ασφαλές, πόσιµο νερό, σε διαρκώς αυξανόµενο πληθυσµό παγκοσµίως καθώς:! 1,1 δισεκατοµµύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιµο νερό, δηλ. 1 στους 5,! 2,5 δισεκατοµµύρια άνθρωποι στερούνται συστήµατος υγιεινής, Φαινόµενα όπως αυτό της κλιµατικής αλλαγής, της ερηµοποίησης, της ρύπανσης και της κατασπατάλησης των υδατικών αποθεµάτων, έρχονται να επιδεινώσουν την κατάσταση. Ωστόσο, το ζήτηµα της ανεπάρκειας του νερού είναι αποτέλεσµα και όχι αιτία, πολλώ δε µάλλον που µόλις το 1/5 των διαθέσιµων υδατικών πόρων αξιοποιούνται σήµερα. ιαµάχες και αντιπαραθέσεις για την κατοχή των υδάτινων πόρων, έχουν κάνει την εµφάνισή τους και υπό την µορφή αψιµαχιών ή συγκρούσεων στις πιο επιβαρηµένες περιοχές όπως είναι η Αφρική και ιδιαίτερα η Μέση Ανατολή. Μέσα στη βαρβαρότητα «της παγκοσµιοποιηµένης αγοράς», οι κρίσεις αυτές επιδιώκεται από τους οικονοµικά ισχυρούς να λυθούν προς όφελος των πολυεθνικών επιδιώκοντας τον έλεγχο και την εκµετάλλευση ανθρώπων και πλουτοπαραγωγικών πηγών. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΑΡΧΑΚΟΥ 4
Πολλά από τα περιβαλλοντικά προβλήµατα απέκτησαν στις µέρες µας πλανητικό χαρακτήρα. Πρόκειται για τα προβλήµατα πυρηνικού πολέµου, των κινδύνων από την ειρηνική χρήση της ατοµικής ενέργειας, της µόλυνσης του περιβάλλοντος και γενικότερα των οικολογικών καταστροφών, της υποβάθµισης των εδαφών και της µείωσης των αποδόσεων, αλλά και της πείνας, που όπως έλεγε η Ίντιρα Γκάντι αποτελεί τη χειρότερη µορφή ρύπανσης, και η οποία δεν αφορά µόνο το λεγόµενο τρίτο κόσµο. Όπως προκύπτει από τα επίσηµα στοιχεία του Ο.Η.Ε. και κατατέθηκαν κατά τη διάρκεια των εργασιών της Συνόδου Κορυφής στο Γιοχάνεσµπουργκ το 2002, κατά τη 10ετία που πέρασε η µόνη αλλαγή που συντελέστηκε ήταν να γίνουν πολλά από τα προβλήµατα της ανθρωπότητας πιο επείγοντα και πιεστικά. Στον πλανήτη µας, 1,2 δισεκατοµµύρια ανθρώπων (δηλ. 1 στους 5) ζουν στο όριο της ανέχειας µε κάτω από 1$ την ηµέρα, ενώ από τα εκτιµώµενα 815 εκατοµµύρια άτοµα υποσιτιζόµενου πληθυσµού στον κόσµο, 777 εκατοµµύρια ζουν σε αναπτυσσόµενες περιοχές, 27 εκατοµµύρια στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και 11 εκατοµµύρια σε βιοµηχανικές χώρες. Στην Αφρική περίπου το 1/3 του πληθυσµού υποσιτίζεται και ο αριθµός τους αυξάνεται. Ο Οργανισµός Τροφίµων και Γεωργίας επισηµαίνει ότι ο παγκόσµιος στόχος για µείωση της πείνας κατά το ήµισυ µέχρι το 2015 δεν θα επιτευχθεί αν επιµείνουν οι τρέχουσες τάσεις. Ακόµα, σύµφωνα µε τις προβλέψεις της Παγκόσµιας Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, µέχρι το 2025 ένας στους τρεις κατοίκους της γης, θα ζει υπό συνθήκες σοβαρής έλλειψης νερού. Συγχρόνως, το άγχος της µόνιµης ανεργίας, των συνθηκών ζωής στις σύγχρονες µεγαλουπόλεις, της εξάντλησης των ενεργειακών αποθεµάτων και των πρώτων υλών αποτελούν µόνιµη απειλή. Πρώτο λοιπόν θύµα της Νέας Εποχής οι φτωχές και εξαθλιωµένες µάζες του πλανήτη. Παρόλα ταύτα, ο οικονοµικός ανταγωνισµός, ο γιγαντισµός και οι εξοπλισµοί συνεχίζονται, σάµπως οι κίνδυνοι να αφορούν άλλους και όχι εµάς,.. Η γη όµως δεν είναι απέραντη, µε άπειρα ενεργειακά αποθέµατα, µε άπειρες πρώτες ύλες και µε απεριόριστη δυνατότητα να απορροφά τα κατάλοιπα των βιοµηχανιών και των µεγαλουπόλεων. Είναι ένα µικρός πλανήτης, µε περιορισµένα αποθέµατα. Οι ανάγκες για αγορές πρώτων υλών και για πλανητική ηγεµονία, έφεραν και τους θερµούς πολέµους που ζήσαµε τα τελευταία χρόνια: τον πόλεµο του Κόλπου, τους πολέµους της Γιουγκοσλαβίας, το Ιράκ, τις υποκεινούµενες εµφύλιες συγκρούσεις στην Αφρική και στην Κεντρική Ασία, τον ατελείωτο πόλεµο εναντίον του λαού των Παλαιστινίων, τον πόλεµο γενοκτονίας των Κούρδων κλπ., κλπ. Αλλά δεν µπορεί να µένει κανείς απαθής µπροστά στην ανευθυνότητα και την τύφλωση των πολιτικών ηγεσιών των ιµπεριαλιστικών χωρών που ωθούν την ανθρωπότητα στην οικολογική καταστροφή στους πολέµους και στον πυρηνικό όλεθρο, αδιαφορώντας, µέσα στην παρανοϊκή κατάσταση στην οποία βρίσκονται, αν αυτό θα σηµάνει το θάνατο και των δικών τους λαών και αυτών των ίδιων. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΑΡΧΑΚΟΥ 5
εν κάνουµε απλά ευχές. Ενεργοποιούµε συνειδήσεις. Ξέρουµε ότι η Προσπάθεια για τη προστασία του περιβάλλοντος είναι τελικά µάταιη χωρίς Ειρήνη. Χωρίς την υπεράσπιση της Ειρήνης είναι αφελής ή υποκριτική η υπεράσπιση του περιβάλλοντος. Όµως το πρόβληµα θα εξακολουθεί να υπάρχει όσο η ίδια πολιτική συνεχίζει να εφαρµόζεται, απειλώντας καθαρά πλέον την ύπαρξη του ανθρώπου πάνω στη γη. Όσο συνεχίζεται η ολοένα και πιο ασύδοτη, χωρίς σύνορα δράση των πολυεθνικών και της χρηµατιστικής ολιγαρχίας στην οικονοµική ζωή, η κίνηση των κεφαλαίων ανά τον κόσµο µε την παράλληλη διαµόρφωση του κατάλληλου θεσµικού πλαισίου για το σκοπό αυτό, το µοίρασµα των αγορών και του κόσµου µε τις τραγικές συνέπειες που συνεπάγονται τα συγκρουόµενα συµφέροντα στο µοίρασµα της λείας.. Όσο ο ιµπεριαλισµός λοιπόν συνεχίζει να καθορίζει τις τύχες µας πάνω σε τούτο τον πλανήτη. Η πάλη για την ειρήνη λοιπόν σήµερα δεν µπορεί να αγνοεί αυτό το πλαίσιο. εν µπορεί να κλείνει τα µάτια στις αιτίες που γεννούν τους πολέµους, στις αιτίες που συνιστούν σήµερα την απειλή για µια ειρηνική ζωή, για µια ζωή µε δικαιώµατα, γιατί ειρήνη δεν είναι µόνο µη πόλεµος. ειρήνη είναι το ζεστό ψωµί στο τραπέζι των ανθρώπων. Όπως έγραφε ο ποιητής Γ. Ρίτσος. Μπορούµε και εµείς οι µηχανικοί να γυρίσουµε την πλάτη σε όλους αυτούς που θέλουν να µας κλείσουν τα µάτια, και να θέσουν την γνώση που διαθέτουµε στην υπηρεσία του κέρδους;. Με την ευκαιρία της συµµετοχής µας στις εκδηλώσεις της Ολυµπιάδα Ειρήνης µαζί µε την ΕΕ ΥΕ, δίνεται η ευκαιρία σε εµάς τους µηχανικούς να συναντηθούµε µε το φιλειρηνικό αντιιµπεριαλιστικό κίνηµα, να διατυπώσουµε προτάσεις και σκέψεις, θέτοντας την γνώση µας στην υπηρεσία του ανθρώπου, σαν εργαλείο διεκδίκησης µιας καλύτερης ζωής σε έναν καλύτερο κόσµο.. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΞΑΡΧΑΚΟΥ 6