{ DOCPROPERTY "Classification" \* MERGEFORMAT }

EL { DOCPROPERTY "Classification" \* MERGEFORMAT }

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ Βρυξέλλες, 13.11.2000 COM(2000)698 τελικό ΤΟΜΟΣ I ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ 11 η ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ για τα ΙΑΡΘΡΩΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ 1999 { DOCPROPERTY "Classification" \* MERGEFORMAT

Την παρούσα έκθεση συνέταξε η Γενική ιεύθυνση Περιφερειακής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε συνεργασία µε τις Γενικές ιευθύνσεις Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, Γεωργίας, Αλιείας και µε τη συµβολή της Γενικής Γραµµατείας και των Γενικών ιευθύνσεων Οικονοµικών και Χρηµατοοικονοµικών Υποθέσεων, Επιχειρήσεων, Ανταγωνισµού, Ενέργειας και Μεταφορών, Περιβάλλοντος, Έρευνας, Εσωτερικής Αγοράς, Παιδείας και Πολιτισµού, Προϋπολογισµού, ηµοσιονοµικού Ελέγχου καθώς και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας για την Καταπολέµηση της Απάτης. Λόγω της εισαγωγής του ευρώ την 1 η Ιανουαρίου 1999, αποφασίστηκε, για λόγους συνέπειας, τα ποσά που αναφέρονται στην παρούσα έκθεση να εκφράζονται σε ευρώ, περιλαµβανοµένων των πράξεων προγενέστερων ετών. Το σύµβολο, που χρησιµοποιείται σε αυτή την έκθεση, δηλώνει το ECU για τα ποσά που αφορούν την περίοδο πριν από την 1.1.1999 και το ευρώ για τα ποσά µετά την 1.1.1999.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ { TOC \o "1-4" }

ΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ (ΤΟΜΟΣ II) Παράρτηµα 1: Εκτέλεση του προϋπολογισµού 1994-1999 ανά Στόχο Παράρτηµα 2: Εκτέλεση του προϋπολογισµού 1994-1999 των κοινοτικών Πρωτοβουλιών Παράρτηµα 3: Εκτέλεση του προϋπολογισµού 1994-1999 των καινοτόµων δράσεων Παράρτηµα 4: Πρότυπα έργα και καινοτόµες δράσεις βάσει των κανονισµών του ΕΤΠΑ, του ΕΚΤ και του ΕΓΤΠΕ Παράρτηµα 5: Μεγάλα έργα 1994-1999 Παράρτηµα 6: Εκτέλεση των πιστώσεων το 1999 ανά θέση του προϋπολογισµού Παράρτηµα 7: Στάδιο εκτέλεσης των προγραµµάτων ανά κράτος µέλος (Στόχοι και κοινοτικές Πρωτοβουλίες) ΑΡΚΤΙΚΟΛΕΞΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ A. ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ Η παρούσα έκθεση υποβάλλεται κατ` εφαρµογήν του άρθρου 16 του τροποποιηµένου κανονισµού-πλαισίου για τα ιαρθρωτικά Ταµεία (ΕΟΚ) αριθ. 2052/88, όπως διευκρινίζεται από το άρθρο 31 του τροποποιηµένου συντονιστικού κανονισµού (ΕΟΚ) αριθ. 4253/88. Στόχος της έκθεσης είναι να παρουσιάσει την εφαρµογή κατά τη διάρκεια του 1999 των κανονιστικών διατάξεων για τα ιαρθρωτικά Ταµεία, κυρίως την υλοποίηση των Στόχων τους 1 έως 6 και των κοινοτικών Πρωτοβουλιών. Η διάρθρωση της έκθεσης ανταποκρίνεται στις κανονιστικές απαιτήσεις, αλλά µε ορισµένες προσαρµογές. Συνεχίζεται και στην παρούσα έκθεση η καινοτοµία που εισήχθη από την 7 η Ετήσια Έκθεση (1995) και αφορά την εξέταση ενός θέµατος οριζόντιου χαρακτήρα σε όλη την έκταση του κειµένου. Φέτος, το εξεταζόµενο θέµα είναι οι ενέργειες υπέρ της ισότητας των ευκαιριών ανάµεσα στις γυναίκες και τους άνδρες. Επιπλέον, συνεχίστηκε η προσπάθεια να µειωθεί ο όγκος της έκθεσης. Έτσι, η έκθεση εξετάζει τα σηµαντικά στοιχεία του έτους στον τοµέα των ιαρθρωτικών Ταµείων και συνεχίζει να παρουσιάζει αναλυτικά, υπό µορφή παραρτηµάτων, τα αριθµητικά στοιχεία για την εκτέλεση του προϋπολογισµού των προγραµµάτων. Εκτός από τα κεφάλαια που αντιστοιχούν στις κανονιστικές απαιτήσεις, το κεφάλαιο 1 περιέχει δωδεκασέλιδη ενότητα µε τα κυριότερα γεγονότα του έτους 1999, περιλαµβανοµένης της πρακτικής προετοιµασίας της περιόδου προγραµµατισµού 2000-2006. Το έτος 1999 Η δραστηριότητα κατά το προηγούµενο έτος στον τοµέα της πολιτικής οικονοµικής και κοινωνικής συνοχής, την οποία εξυπηρετούν τα ιαρθρωτικά Ταµεία, µπορεί να συνοψιστεί σε τρείς βασικές ενότητες: 1. Η ολοκλήρωση της περιόδου 1994-1999 24 µικρά προγράµµατα κοινοτικής Πρωτοβουλίας εγκρίθηκαν κατά τη διάρκεια του έτους: πρόκειται για δύο προγράµµατα INTERREG II Γ (διακρατική συνεργασία), το ένα από τα οποία αφορά τον χώρο του Ατλαντικού και το άλλο την καταπολέµηση της ξηρασίας στην Ελλάδα. Τα υπόλοιπα 22 προγράµµατα αφορούν την Πρωτοβουλία ΜΜΕ. Όπως συνέβη το 1997 και το 1998, το 1999 επιταχύνθηκε σηµαντικά ο ρυθµός εκτέλεσης των πιστώσεων, γεγονός που επέτρεψε σε πολλές περιπτώσεις να καλυφθούν οι καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν κατά τα πρώτα έτη της περιόδου προγραµµατισµού. Η επιτάχυνση αυτή αφορούσε τόσο τα προγράµµατα εθνικής πρωτοβουλίας (ΚΠΣ/ΕΕΠ), όσο και τις κοινοτικές Πρωτοβουλίες. Έτσι, για τα ΚΠΣ/ΕΕΠ, στο τέλος του έτους (που είναι και το τελευταίο της περιόδου προγραµµατισµού), οι αναλήψεις υποχρεώσεων κάλυψαν το 99% των συνολικών πιστώσεων των Ταµείων. Κατά τη διάρκεια του 1999 παρατηρήθηκε σηµαντική επιτάχυνση του ρυθµού αναλήψεων υποχρεώσεων, εφόσον οι αναλήψεις µόνον αυτού του έτους αντιπροσωπεύουν το 21% του συνόλου των αναλήψεων

υποχρεώσεων που πραγµατοποιήθηκαν από το 1994. Επιπλέον, µέχρι το τέλος του έτους οι πληρωµές ανήλθαν στο 75% των πιστώσεων. Πρέπει να επισηµάνουµε ότι οι επιτόπου πληρωµές, για την περίοδο 1994-1999, µπορούν να κλιµακωθούν µέχρι την 31 η εκεµβρίου 2001. Όπως συνέβη και το 1998, τα υψηλότερα ποσοστά εκτέλεσης αφορούσαν στον Στόχο 1(αναπτυξιακά καθυστερηµένες περιφέρειες) και τον Στόχο 3(καταπολέµηση της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισµού). Έτσι, ο Στόχος 1, ο οποίος υπενθυµίζουµε ότι αντιπροσωπεύει τα δύο τρίτα του προϋπολογισµού των Ταµείων, παρουσίασε ποσοστό σχεδόν πλήρους εκτέλεσης των πιστώσεων υποχρεώσεων (99%) και ποσοστό πληρωµών 78%. Αντίθετα, τα ποσοστά των πληρωµών για τον Στόχο 2 (περιοχές βιοµηχανικής ανασυγκρότησης), για τον Στόχο 4 (αγορά εργασίας) και τον Στόχο 5β (µειονεκτικές αγροτικές περιοχές) είναι χαµηλότερα. Πρέπει να επισηµάνουµε ότι, όπως και το 1998, τα κράτη µέλη που παρουσίασαν τα υψηλότερα ποσοστά εκτέλεσης των πιστώσεων είναι τα λιγότερο εύπορα κράτη της Ένωσης, τα οποία είναι και οι βασικοί δικαιούχοι των Ταµείων: Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία. Αντίθετα, ορισµένα από τα πλουσιότερα κράτη µέλη της Ένωσης εξακολουθούν να παρουσιάζουν καθυστέρηση στην εκτέλεση των πληρωµών. Σηµαντική επίσης επιτάχυνση παρατηρήθηκε κατά την υλοποίηση των κοινοτικών Πρωτοβουλιών (ΚΠ), η οποία ενισχύθηκε από τις ανακατανοµές των χρηµατοδοτήσεων που πραγµατοποιήθηκαν το 1998. Έτσι, έως το τέλος του έτους, οι αναλήψεις υποχρεώσεων ανήλθαν στο 95% των συνολικών πιστώσεων της περιόδου και οι πληρωµές στο 57%, ποσοστά που αντιπροσωπεούουν σηµαντική βελτίωση σε σχέση µε τα προηγούµενα έτη. Εξακολουθούν, ωστόσο, να παρατηρούνται διαφορές ανάµεσα στις διάφορες ΚΠ ως προς τα πσοοστά εκτέλεσης: τα υψηλότερα ποσοστά εκτέλεσης των πιστώσεων παρουσιάζουν οι Πρωτοβουλίες RESIDER, RECHAR, ADAPT, ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ και PESCA. 2. Η διεξοδική εξέταση ορισµένων θεµάτων προτεραιότητας Όπως και κατά τα προηγούµενα έτη, η Επιτροπή έδωσε το 1999 νέα ώθηση σε ορισµένες δράσεις προτεραιότητας. Πιο συγκεκριµένα, συνεχίστηκε να καταβάλλεται σηµαντική προσπάθεια για τη διασφάλιση και προώθηση της απασχόλησης: έτσι, το 1999 παγιώθηκε η ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση, η οποία αποφασίστηκε στην έκτακτη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου του Λουξεµβούργου, το Νοέµβριο 1997. Πραγµατοποιήθηκε πλήρης επισκόπηση των εθνικών σχεδίων δράσης για την απασχόληση (ΕΣ Α) και υποβλήθηκαν συστάσεις στα κράτη µέλη σχετικά µε τους τρόπους της καλύτερης εκπλήρωσης των δεσµεύσεών τους. Οι κατευθύνσεις της Επιτροπής υπέρ της απασχόλησης, που εγκρίθηκαν το 1998, αποτέλεσαν αντικείµενο διεξοδικότερης επεξεργασίας το 1999, ώστε να ληφθούν υπόψη νέοι στόχοι, όπως η δια βίου κατάρτιση, η πρόσβαση στην κοινωνία των πληροφοριών, η συµµετοχή των κοινωνικών εταίρων στην οργάνωση της εργασίας και η ένταξη του θέµατος της ισότητας των ευκαιριών ανάµεσα στις γυναίκες και στους άνδρες στα διάφορα προγράµµατα. Το Συµβούλιο, στο ψήφισµά του για τις κατευθύνσεις υπέρ της απασχόλησης, επισήµανε τη συνεισφορά των ιαρθρωτικών Ταµείων, και κυρίως του ΕΚΤ, στην επίτευξη των στόχων της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την απασχόληση. Έτσι, οι κανονισµοί των ιαρθρωτικών Ταµείων για την περίοδο 2000-2006 απαιτούν από τα κράτη µέλη να ενσωµατώσουν στα προγράµµατά τους

τις κατευθύνσεις υπέρ της απασχόλησης και, γενικότερα, τις αρχές που περιλαµβάνονται στην ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση. Σε έναν άλλο τοµέα, µετά την έγκριση των κατευθυντήριων γραµµών για τις κρατικές ενισχύσεις περιφερειακού χαρακτήρα, η Επιτροπή κάλεσε τα κράτη µέλη να της κοινοποιήσουν σχέδιο εθνικού χάρτη των περιφερειακών ενισχύσεων, που να οριοθετεί τις προτεινόµενες περιοχές βάσει των παρεκκλίσεων που προβλέπει η Συνθήκη, καθώς και τα ανώτατα όρια έντασης των επενδυτικών ενισχύσεων ή των ενισχύσεων για τη δηµιουργία θέσεων απασχόλησης τις οποίες αφορά η επένδυση. Λόγω της καθυστερηµένης υποβολής τους, οι χάρτες ορισµένων κρατών µελών δεν στάθηκε δυνατό να εγκριθούν πριν από το τέλος του 1999. Στον τοµέα της χωροταξίας, πραγµατοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, τον Φεβρουάριο 1999, τελικό σεµινάριο. Η τελική διατύπωση του ΣΑΚΧ (σχέδιο ανάπτυξης του κοινοτικού χώρου) εγκρίθηκε στην άτυπη σύνοδο του Συµβουλίου στο Πότσδαµ τον Μάϊο. Οι προτάσεις του ΣΑΚΧ έχουν ληφθεί υπόψη στα νέα προγράµµατα της περιόδου 2000-2006. 3. Οι τελευταίες προετοιµασίες της περιόδου 2000-2006 Μετά την υποβολή των προτάσεων κανονισµών των ιαρθρωτικών Ταµείων από την Επιτροπή το 1998, το 1999 ήταν έτος καθοριστικής σηµασίας για την πρακτική προετοιµασία της περιόδου προγραµµατισµού 2000-2006, εφόσον εκδόθηκαν πολλές αποφάσεις. Έτσι, στις 24 και 25 Μαρτίου 1999, κατά την έκτακτη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου του Βερολίνου, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων κατέληξαν σε συµφωνία για το Πρόγραµµα ράσης 2000, το οποίο καθορίζει τις δηµοσιονοµικές προοπτικές των ιαρθρωτικών Ταµείων και του Ταµείου Συνοχής για το σύνολο της περιόδου 2000-2006. Όσον αφορά τα ιαρθρωτικά Ταµεία, αποφασίστηκαν οι συνολικές χορηγήσεις για κάθε Ταµείο και για κάθε Στόχο. Επιπλέον, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συµφώνησαν για το συνολικό ποσό των διαρθρωτικών ενισχύσεων υπέρ των υποψήφιων για ένταξη χωρών, για την περίοδο 2000-2006. Εξάλλου, το Συµβούλιο ενέκρινε, τον Μάϊο και Ιούνιο 1999, τις προτάσεις κανονισµών που εξέδωσε η Επιτροπή τον Μάρτιο 1998, µετά από ευρύ διάλογο και διεξοδική εξέταση από τα διάφορα κοινοτικά όργανα: ο κανονισµός για το ΕΓΤΠΕ εκδόθηκε στις 17 Μαϊου όλοι οι κανονισµοί των ιαρθρωτικών Ταµείων, περιλαµβανοµένου του γενικού κανονισµού, εκδόθηκαν στις 21 Ιουνίου 1999. Κάθε ένας από αυτούς τους κανονισµούς εφαρµόζεται, από την 1 η Ιανουαρίου 2000, για τις πιστώσεις της περιόδου προγραµµατισµού 2000-2006. Το Συµβούλιο εξέδωσε επίσης στις 21 Ιουνίου τους κανονισµούς για τη θέσπιση των νέων µέσων προενταξιακών διαρθρωτικών πολιτικών: τον κανονισµό για το ISPA (µέσο προενταξιακών διαρθρωτικών πολιτικών), τον κανονισµό του SAPARD (µέσο προενταξιακής προσαρµογής στον τοµέα της γεωργίας και της αγροτικής ανάπτυξης) καθώς και τον συντονιστικό κανονισµό της προενταξιακής ενίσχυσης. Μετά την έκδοση των νέων κανονισµών, και βάσει του πλαισίου που ορίζεται από το Πρόγραµµα ράσης 2000, η Επιτροπή ενέκρινε την 1 η Ιουλίου 1999 αποφάσεις οι οποίες αφορούν: την ενδεικτική κατανοµή ανά κράτος µέλος των πιστώσεων υποχρεώσεων για κάθε Στόχο τα κονδύλια για κάθε κοινοτική Πρωτοβουλία τον κατάλογο των επιλέξιµων περιφερειών του Στόχου 1, περιλαµβανοµένων των

περιφερειών που λαµβάνουν µεταβατική στήριξη τον ανώτατο επιλέξιµο πληθυσµό των περιφερειών του Στόχου 2 για κάθε κράτος µέλος. Ο γενικός κανονισµός των ιαρθρωτικών Ταµείων καθορίζει ότι τα κράτη µέλη οφείλουν να υποβάλλουν στην Επιτροπή τα σχέδια των εγγράφων προγραµµατισµού (τα «σχέδια»), εντός τεσσάρων µηνών µετά την έγκριση των καταλόγων των επιλέξιµων περιφερειών για τους Στόχους 1 και 2. Επειδή ο κατάλογος των επιλέξιµων περιφερειών του Στόχου 1 εγκρίθηκε την 1 η Ιουλίου 1999 για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Επιτροπή έλαβε πριν από τις 31 εκεµβρίου 1999 ένα µεγάλο µέρος των σχεδίων αυτού του Στόχου. Η Επιτροπή έκρινε αµέσως αποδεκτά τα περισσότερα από αυτά τα σχέδια και, στη συνέχεια, άρχισαν οι διαπραγµατεύσεις µε τις αρµόδιες αρχές κάθε κράτους µέλους: µε τον τρόπο αυτό, στάθηκε δυνατό να εγκριθούν ορισµένα προγράµµατα του Στόχου 1 ήδη από το πρώτο τρίµηνο του 2000. Όσον αφορά τον Στόχο 2, οι κατάλογοι των επιλέξιµων περιφερειών καταρτίστηκαν αργότερα, λόγω της περιπλοκότητας των κριτηρίων και των εθνικών ιδιαιτεροτήτων που έπρεπε να ληφθούν υπόψη. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι η Επιτροπή δεν είχε λάβει µέχρι τις 31 εκεµβρίου 1999 κανένα σχέδιο για τον Στόχο 2. Εντούτοις, όλα τα σχέδια για τον Στόχο 2 ελήφθησαν κατά το διάστηµα από Ιανουάριο µέχρι τέλη Απριλίου 2000, µε εξαίρεση την Ιταλία. B. ΕΚΘΕΣΗ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝ ΡΕΣ Τα τελευταία τέσσερα έτη, η Ετήσια Έκθεση των ιαρθρωτικών Ταµείων εξετάζει ένα θέµα οριζόντιου χαρακτήρα, κοινό και για τα τέσσερα Ταµεία. Τα θέµατα που έχουν εξετασθεί διαδοχικά ήταν: η περιβαλλοντική διάσταση των παρεµβάσεων (1995), η στήριξη της τεχνολογικής ανάπτυξης των περιφερειών (1996), οι ενέργειες υπέρ των ΜΜΕ (1997), η τοπική ανάπτυξη (1998). Φέτος, η Έκθεση εξετάζει τις δράσεις υπέρ της ισότητας των ευκαιριών ανάµεσα στις γυναίκες και στους άνδρες. Πιο συγκεριµένα, θα εξετασθούν διεξοδικά οι βελτιώσεις όσον αφορά την ενσωµάτωση αυτής της πολιτικής προτεραιότητας στα προγράµµατα των Ταµείων. Η αρχή της ισότητας ανάµεσα στις γυναίκες και τους άνδρες («ισότητα των ευκαιριών») Τί προβλέπει η Συνθήκη για την ισότητα ανάµεσα στις γυναίκες και στους άνδρες Η ισότητα ανάµεσα στις γυναίκες και στους άνδρες αποτελεί βασική αρχή της δηµοκρατίας και του σεβασµού των ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν η κινητήρια δύναµη προώθησης της ισότητας των ευκαιριών για τις γυναίκες και τους άνδρες. Η Συνθήκη του Άµστερνταµ ενίσχυσε το πεδίο δράσης για την προώθηση της ισότητας των ευκαιριών ανάµεσα στις γυναίκες και τους άνδρες. Το άρθρο 141 παρέχει τη νοµική βάση για την έγκριση µέτρων που διασφαλίζουν την εφαρµογή της αρχής για την παροχή ίσων ευκαιριών και ίσης µεταχείρισης γυναικών και ανδρών σε θέµατα απασχόλησης, περιλαµβανοµένης της αρχής της ίσης αµοιβής µεταξύ ανδρών και γυναικών για όµοια εργασία ή για εργασία της ίδιας αξίας. Τέλος, το άρθρο 141 επιτρέπει στα κράτη µέλη να διατηρήσουν ή να θεσπίσουν µέτρα που διευκολύνουν το λιγότερο εκπροσωπούµενο φύλο να συνεχίσει µια επαγγελµατική δραστηριότητα. Το άρθρο 2 της Συνθήκης του Άµστερνταµ θεσπίζει επίσηµα τη δέσµευση της Κοινότητας σε θέµατα ισότητας των φύλων (βλέπε πλαίσιο στο σηµείο 2.1.2. της παρούσας Έκθεσης), ανάγοντας την ισότητα

ανάµεσα στις γυναίκες και τους άνδρες σε ειδικό Στόχο της Κοινότητας και οριζόντιο Στόχο όλων των δραστηριοτήτων της Κοινότητας. Η ισότητα µεταξύ ανδρών και γυναικών συντελεστής παραγωγικότητας Είναι αρκετοί αυτοί που δεν πιστεύουν ότι η προώθηση της ισότητας ανάµεσα στις γυναίκες και στους άνδρες είναι απλό ζήτηµα κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά τη θεωρούν βάρος ή εµπόδιο της οικονοµικής µεγέθυνσης και ανάπτυξης, πολυτέλεια την οποία δεν µπορούν να ικανοποιήσουν τα κράτη στις τρέχουσες συνθήκες ανταγωνισµού. Παρόλ` αυτά, είναι πλήρως τεκµηριωµένο ότι η προώθηση ίσων ευκαιριών θα βελτιώσει την αποτελεσµατικότητα της αγοράς εργασίας και θα συµβάλει στην καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναµικού. Η σηµασία της συµµετοχής των γυναικών στη σηµερινή αγορά εργασίας δεν είναι δυνατό να υπερεκτιµηθεί. Σύµφωνα µε τις δηµογραφικές προβολές, παρατηρείται γήρανση του πληθυσµού της Ευρώπης, γεγονός που θα έχει σηµαντικές επιπτώσεις στους τοµείς της υγείας, των συντάξεων και της αλληλεγγύης ανάµεσα στις διαφορετικές γενιές, καθώς και στην απασχόληση. Αυτό σηµαίνει ότι η αύξηση της απασχόλησης που πρέπει να υπάρξει κατά τις επόµενες δεκαετίες εξαρτάται σε µεγάλο βαθµό από τη συµµετοχή περισσότερων γυναικών στην αγορά εργασίας. ιαφορές µεταξύ των φύλων στην αγορά εργασίας. Η σηµερινή κατάσταση Κατά τα τελευταία τριάντα έτη αυξάνεται συνεχώς η ενεργός συµµετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας, εφόσον οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν σχεδόν εξ` ολοκλήρου την αύξηση του εργατικού δυναµικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά τα τελευταία 10-15 έτη. Η απασχόληση των γυναικών, η οποία µόλις υπερέβαινε το ήµισυ της απασχόλησης των ανδρών (54%) έχει πλέον αυξηθεί σε ποσοστό άνω του 70% της απασχόλησης των ανδρών παρόλ` αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές µεταξύ των δύο φύλων: - σε όλα σχεδόν τα κράτη µέλη, τα ποσοστά ανεργίας των γυναικών είναι υψηλότερα από αυτά των ανδρών - η µέση απόκλιση στα ποσοστά απασχόλησης µεταξύ των δύο φύλων ανέρχεται κατά µέσο όρο στο 20% περίπου στα διάφορα κράτη µέλη - το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών µειώνεται όσο αυξάνεται ο αριθµός των παιδιών της οικογένειας. Αυτό δεν ισχύει για τους άνδρες. Οι γυναίκες αναλαµβάνουν το µεγαλύτερο µέρος της µη αµειβόµενης οικιακής εργασίας, περιλαµβανοµένης της φροντίδας των παιδιών και άλλων εξαρτώµενων µελών της οικογένειας - ακόµα και στις χώρες που παρουσιάζουν τα υψηλότερα ποσοστά συµµετοχής και απασχόλησης των γυναικών, εξακολουθούν να υφίστανται σηµαντικές διαφορές στην αγορά εργασίας, εφόσον οι γυναίκες εξακολουθούν να υπερεκπροσωπούνται µεταξύ των εργαζοµένων µε καθεστώς µερικής απασχόλησης, συχνά χωρίς αυτό να αποτελεί δική τους επιλογή. Σηµαντική εξακολουθεί να παραµένει και η διαφορά ανάµεσα στους µισθούς των γυναικών και των ανδρών (28% κατά µέσο όρο σε επίπεδο ΕΕ). Τα ανωτέρω στοιχεία δείχνουν πόσο σηµαντικό είναι να ενταχθεί το ζήτηµα της ισότητας των φύλων στις πολιτικές απασχόλησης και στις διαρθρωτικές πολιτικές, οι

οποίες αποτελούν το βασικό κοινοτικό µέσο για την προώθηση της συνοχής, τη βελτίωση της απασχόλησης, για τις προοπτικές ολοκλήρωσης και για την επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης. Η ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση Υπήρξε κατά τα τελευταία έτη σηµαντική πρόοδος. Το ζήτηµα των ίσων ευκαιριών αποτελεί πλέον αναπόσπαστο µέρος της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την απασχόληση. Τα κράτη µέλη έχουν αναλάβει τη δέσµευση να καλύψουν τις ανισότητες ανάµεσα στα δύο φύλα στον τοµέα της απασχόλησης, διευκολύνοντας τον συµβιβασµό ανάµεσα στις οικογενειακές υποχρεώσεις και την εργασία, και να εντάξουν το θέµα της ισότητας των φύλων στην εφαρµογή των πολιτικών τους για την απασχόληση. Οι κατευθυντήριες γραµµές για την απασχόληση αναγνωρίζουν τη σηµασία της ισότητας των φύλων για την οικονοµία. Το ζήτηµα των ίσων ευκαιριών αποτελεί πλέον ζήτηµα κοινωνικής δικαιοσύνης και ορθής οικονοµικής πρακτικής. Η ένταξη του ζητήµατος της ισότητας των ευκαιριών στα ιαρθρωτικά Ταµεία Κατά τα τελευταία έτη δίνεται όλο και µεγαλύτερη σηµασία στους τρόπους µε τους οποίους τα ιαρθρωτικά Ταµεία µπορούν να συµβάλουν στη δηµιουργία ίσων ευκαιριών ανάµεσα στις γυναίκες και στους άνδρες. Έτσι, το 1996 το Συµβούλιο Υπουργών εξέδωσε ψήφισµα για την ένταξη του ζητήµατος των ίσων ευκαιριών για τις γυναίκες και τους άνδρες στη δράση των ιαρθρωτικών Ταµείων. Στη συνέχεια, η προσπάθεια αυτή συνεχίστηκε σε διάφορα επίπεδα: έτσι, το 1997 πραγµατοποιήθηκε µεθοδολογική µελέτη για την «Εφαρµογή της αρχής των ίσων ευκαιριών στις παρεµβάσεις των ιαρθρωτικών Ταµείων», τα αποτελέσµατα της οποίας δηµοσιεύθηκαν τον Μάρτιο 1998. Μια άλλη µελέτη, η οποία εξετάζει ένα σύνολο ορθών πρακτικών που εφαρµόζονται στη Γερµανία, το Ηνωµένο Βασίλειο και τη Γαλλία, παρουσιάστηκε σε σεµινάριο για το θέµα αυτό, που πραγµατοποιήθηκε στο Gelsenkirchen, τον Ιανουάριο 1999. Οι προβληµατισµοί αυτοί συνέβαλαν στο να αποτελέσει πλέον το ζήτηµα της ισότητας των ευκαιριών ανάµεσα στους άνδρες και τις γυναίκες βασικό στοιχείο των νέων κανονισµών των ιαρθρωτικών Ταµείων για την περίοδο 2000-2006. Έτσι, οι νέοι κανονισµοί των ιαρθρωτικών Ταµείων για την περίοδο 2000-2006 περιέχουν νέα στοιχεία για το ζήτηµα της ένταξης των ίσων ευκαιριών ανάµεσα στις γυναίκες και τους άνδρες. Τα κράτη µέλη και οι περιφέρειες θα πρέπει να πραγµατοποιήσουν εκ των προτέρων διεξοδικές αναλύσεις για το θέµα αυτό, καθορίζοντας τα κατάλληλα κριτήρια επιλογής των σχεδίων και παρακολούθησης όλων των δραστηριοτήτων µε γνώµονα το θέµα των ίσων ευκαιριών. Αυτό σηµαίνει ότι θα πρέπει να καθοριστούν χωριστοί δείκτες και στατιστικές µε βάση το φύλο. Τα κράτη µέλη θα πρέπει επίσης να προωθήσουν την ισότιµη συµµετοχή γυναικών και ανδρών στις επιτροπές παρακολούθησης και να δηµιουργήσουν υπηρεσίες υπεύθυνες για θέµατα ισότητας. Πράγµατι, η αρχή της ισότητας των ευκαιριών ανάµεσα στις γυναίκες και στους άνδρες επιβεβαιώνεται στα 13 από τα 56 άρθρα του νέου γενικού κανονισµού για τα ιαρθρωτικά Ταµεία 1. 1 Αριθ. (ΕΚ) 1260/1999 της 21 ης Ιουνίου 1999

Όµως, η ένταξη του θέµατος της ισότητας των ευκαιριών στα ιαρθρωτικά Ταµεία έχει µεγάλη σηµασία και πέρα από τη νοµική αιτιολόγηση του θέµατος. Η κατάργηση των ανισοτήτων ανάµεσα στις γυναίκες και τους άνδρες στην αγορά εργασίας συµβάλλει στη συνολική αποτελεσµατικότητα των σχεδίων και των προγραµµάτων των ιαρθρωτικών Ταµείων. Η ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα και η απασχόληση θα ήταν δυνατό να διασφαλιστούν µόνο µε την πλήρη κινητοποίηση όλων των πολιτών, ανδρών και γυναικών. ιαπιστώνεται, πράγµατι, άµεση συνέργεια ανάµεσα στους στόχους των ιαρθρωτικών Ταµείων και στην ισότητα των ευκαιριών ανάµεσα στους άνδρες και τις γυναίκες. Παραθέτουµε ορισµένα παραδείγµατα: Η βελτίωση των δυνατοτήτων συµµετοχής των γυναικών και των ανδρών σε όλα τα επίπεδα της αγοράς εργασίας συµβάλλει στην αποτελεσµατικότητα και την επάρκεια των επενδύσεων σε ανθρώπινο δυναµικό. Η βελτίωση των ειδικοτήτων και επαγγελµατικών ικανοτήτων των γυναικών συµβάλλει στην αύξηση της παραγωγικότητας καθώς και των πιθανοτήτων πρόσβασης στην αγορά εργασίας και επαγγελµατικής εξέλιξης. Οι οικονοµικές δραστηριότητες που δηµιουργούνται από γυναίκες αποτελούν συχνά καινοτόµο λύση για τις δυνατότητες απασχόλησης και την κάλυψη τοπικών αναγκών. Η βελτίωση των υπηρεσιών µεταφοράς και φύλαξης παιδιών παρέχουν µεγαλύτερη δυνατότητα στις γυναίκες να ενταχθούν στην αγορά εργασίας και συµβάλλουν στη δηµιουργία νέων πηγών απασχόλησης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1:ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1999 1.1. Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟ ΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ 2000-2006 1.1.1. η συµφωνια του βερολινου, πλαισιο αναφορασ των διαρθρωτικων πολιτικων για την περιοδο 2000-2006 Στις 24 και 25 Μαρτίου 1999, στην έκτακτη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου του Βερολίνου, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων ενέκριναν το Πρόγραµµα ράσης 2000. Πολιτική συνοχής για τα 15 κράτη µέλη: Όσον αφορά την πολιτική συνοχής, το ποσό των διαθεσίµων πιστώσεων υποχρεώσεων για την περίοδο 2000-2006, για τα 15 κράτη µέλη, ανέρχεται σε 213,01 δις ευρώ (σε τιµές 1999). Το ποσό αυτό είναι κατώτερο από το ποσό των 239,4 δις ευρώ (σε τιµές 1999) που είχε προτείνει η Επιτροπή τον Μάρτιο 1998. Παρόλ` αυτά, αντανακλά την υψηλή πολιτική προτεραιότητα που δίνεται στην προσπάθεια επίτευξης της συνοχής. Το ποσό κατανέµεται ως εξής: - 195,01 δις ευρώγια τα ιαρθρωτικά Ταµεία -18δις ευρώγια το Ταµείο Συνοχής. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συµφώνησαν επίσης την κατανοµή των πιστώσεων σε κάθε έναν από τους τρεις Στόχους των ιαρθρωτικών Ταµείων καθώς και στο Χρηµατοδοτικό Μέσο Προσανατολισµού της Αλιείας για τις παρεµβάσεις εκτός των περιφερειών του Στόχου 1: - 135,95 δις ευρώδιατίθενται για τον Στόχο 1, ή το 69,7% των συνολικών χρηµατοδοτήσεων των ιαρθρωτικών Ταµείων - 22,45 δις ευρώγια τον Στόχο 2, ήτο11,5% της συνολικής χορήγησης για τα ιαρθρωτικά Ταµεία - 24,05 δις ευρώδιατίθενται για τον Στόχο 3, ή το 12,3% της συνολικής χορήγησης για τα ιαρθρωτικά Ταµεία - 1,1 δις ευρώχορηγούνται στο ΧΜΠΑ, ή το 1,1% της συνολικής χορήγησης για τα ιαρθρωτικά Ταµεία. ιαρθρωτικές ενισχύσεις υπέρ των υποψήφιων για ένταξη χωρών 2 : Το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο του Βερολίνου έκανε αποδεκτά τα ποσά που πρότεινε η Επιτροπή για τις διαρθρωτικές ενισχύσεις υπέρ των υποψηφίων για ένταξη χωρών, για την περίοδο 2000-2006, δηλαδή 46,860 δις ευρώ (σε τιµές 1999): 2 Βουλγαρία, Εσθονία, Ουγγαρία, Λεττονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουµανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Τσεχία

- 7,28 δις ευρώ διατίθενται στο Μέσο Προενταξιακών ιαρθρωτικών Πολιτικών (ISPA) - 39,58 δις ευρώυπό µορφή διαρθρωτικών ενισχύσεων για την περίοδο µετά την προσχώρηση. Εξάλλου, το µέσο SAPARD (κοινοτική στήριξη για τα προενταξιακά µέτρα υπέρ της γεωργίας και της αγροτικής ανάπτυξης) χρηµατοδοτείται µε 520 εκατ. ευρώετησίως, τα οποία διατίθενται στις υποψήφιες χώρες µέχρι την επίσηµη προσχώρησή τους. Οι αποφάσεις της Επιτροπής µετά την έκδοση των κανονισµών των ιαρθρωτικών Ταµείων από το Συµβούλιο: Αµέσως µετά την έκδοση των νέων κανονισµών των ιαρθρωτικών Ταµείων 3, η Επιτροπή έλαβε, την 1 η Ιουλίου 1999, επτά αποφάσεις 4 για τους Στόχους 1, 2 και 3, καθώς και για το ΧΜΠΑ, οι οποίες αποτελούσαν απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση της νέας περιόδου προγραµµατισµού, που καλύπτει τα έτη 2000 έως 2006: - τέσσερις αποφάσεις για τον καθορισµό ενδεικτικής κατανοµής των πιστώσεων υποχρεώσεων ανά κράτος µέλος, για τους Στόχους 1, 2 και 3 καιγιατοχμπα, πλην των περιφερειών του Στόχου 1 - µία απόφαση για τα κονδύλια που διατίθενται σε κάθε µία από τις κοινοτικές Πρωτοβουλίες - µία απόφαση για τον κατάλογο των περιφερειών που υπάγονται στον Στόχο 1, περιλαµβανοµένων των περιφερειών οι οποίες λαµβάνουν µεταβατική στήριξη - µία απόφαση για τον καθορισµό ανώτατου πληθυσµού ανά κράτος µέλος που µπορεί να καλύπτεται από τον Στόχο 2. Πρέπει να επισηµάνουµε ότι, σε αντίθεση µε την προηγούµενη περίοδο προγραµµατισµού 1994-1999, οι ενέργειες αγροτικής ανάπτυξης στο εσωτερικό των επιλέξιµων περιοχών του Στόχου 2 θα χρηµατοδοτούνται από το ΕΓΤΠΕ-Τµήµα Εγγυήσεων (που είναι το µέσο χρηµατοδότησης της κοινής γεωργικής πολιτικής) και όχι πλέον από το ΕΓΤΠΕ-Τµήµα Προσανατολισµού. Ενδεικτική κατανοµή των πιστώσεων υποχρεώσεων ανά κράτος µέλος (βλέπε πίνακα): Η ενδεικτική κατανοµή των πιστώσεων ανά κράτος µέλος καθορίστηκε από την Επιτροπή, σύµφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 7 του κανονισµού (ΕΚ) αριθ. 1260/1999 του Συµβουλίου και µε τα συµπεράσµατα του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου του Βερολίνου. 3 4 Κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 1260/1999 της 21 η Ιουνίου 1999, περί γενικών διατάξεων για τα ιαρθρωτικά Ταµεία κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 1261/1999 της 21 ης Ιουνίου 1999, για το ΕΤΠΑ κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 1262/1999 της 21 ης Ιουνίου 1999, για το ΕΚΤ κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 1263 της 21 ης Ιουνίου 1999, για το ΧΜΠΑ κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 1257/1999 της 17 ης Μαϊου 1999, για το ΕΓΤΠΕ. ΕΕ ΕΚ αριθ. L 194 της 27.7.1999, σελ. 47και επόµενες

Περίοδος 2000 2006 (πιστώσεις υποχρεώσεων σε εκατ. ευρώ τιµές 1999) Κράτος µέλος 1 BE DK DE GR ES FR IE (2) IT LU NL AT PT FI SE (3) UK (2) 0 0 19229 20961 37744 3254 1315 21935 0 0 261 16124 913 722 5085 Μεταβατική ενίσχυση Στόχος 1 625 0 729 0 352 551 1773 187 0 123 0 2905 0 0 1166 Στόχοι 2 368 156 2984 0 2553 5437 0 2145 34 676 578 0 459 354 3989 Μεταβατική Ενίσχυση Στόχος 2 65 27 526 0 98 613 0 377 6 119 102 0 30 52 706 3 737 365 4581 0 2140 4540 0 3744 38 1686 528 0 403 720 4568 ΧΜΠΑ (πλην Στόχου 1) 34 197 107 0 200 225 0 96 0 31 4 0 31 60 121 Σύνολο 1829 745 28156 20961 43087 14620 3088 28484 78 2635 1473 19029 1836 1908 15635 EUR15 127543 8411 19733 2721 24050 1106 183564 (1) Εκτός από τις κοινοτικές Πρωτοβουλίες και τις καινοτόµες δράσεις (2) Περιλαµβανοµένων των πιστώσεων της Πρωτοβουλίας PEACE (2000-2004) (3) Περιλαµβανοµένων των πιστώσεων του ειδικού προγράµµατος για τις παράκτιες περιοχές της Σουηδίας - Στόχος 1 Για τις επιλέξιµες περιφέρειες του Στόχου 1, η ακολουθούµενη µέθοδος συνίσταται στη χορήγηση, για κάθε κάτοικο των επιλέξιµων περιφερειών, ενίσχυσης ίσης προς το ποσοστό της απόκλισης ανάµεσα στο επίπεδο του κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ της εξεταζόµενης περιφέρειας και στον µέσο κοινοτικό όρο. Το ποσοστό αυτό αντανακλά το επίπεδο ευηµερίας του κράτους µέλους στο οποίο ανήκει η εξεταζόµενη περιφέρεια. Χορηγείται πρόσθετη ενίσχυση για τις περιφέρειες οι οποίες παρουσιάζουν εξαιρετικά υψηλό ποσοστό ανεργίας. Η µέθοδος αυτή συσχετίζει άµεσα το µέγεθος των προβληµάτων τα οποία αντιµετωπίζει το σύνολο των επιλέξιµων περιφερειών ενός κράτους µέλους (περιφερειακή ευηµερία και ανεργία) µε την προσπάθεια την οποία καταβάλλει η Ένωση υπέρ αυτών των περιφερειών. Εισάγει, λοιπόν, την κλιµάκωση της χρηµατοδοτικής στήριξης σε συνάρτηση µε τις δυσκολίες που αντιµετωπίζουν οι περιφέρειες. Οι περιφέρειες που λαµβάνουν τη µεταβατική στήριξη βάσει του Στόχου 1 επωφελούνται το έτος 2000, από την ίδια ακριβώς µεταχείριση µε αυτήν που παρέχεται στις περιφέρειες οι οποίες είναι πλήρως επιλέξιµες για τον ίδιο Στόχο. Για τον σκοπό αυτό, το επίπεδο ευηµερίας τους εξοµοιώνεται µε αυτό µιας περιφέρειας της οποίας το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ είναι ίσο προς 75% του κοινοτικού µέσου όρου. Εντούτοις, για καµία περιφέρεια που λαµβάνει µεταβατική στήριξη βάσει του Στόχου 1, το ποσοτό της ενίσχυσης το 2000 δεν είναι δυνατό να υπερβαίνει το 75% του ποσού της ενίσχυσης η οποία χορηγήθηκε το 1999. Από το 2001 έως το 2003, το ετήσιο ποσό που χορηγείται βάσει της µεταβατικής στήριξης µειώνεται γραµµικά, ώστε το 2004 να εξοµοιωθεί µε ένταση ενισχύσεως ανά κάτοικο ισοδύναµη µε την ενίσχυση την οποία λαµβάνουν οι επιλέξιµες περιοχές του Στόχου 2. Πρέπει, ωστόσο, να επισηµάνουµε ότι ορισµένα κράτη µέλη θέλησαν να προσαρµόσουν, σε συµφωνία µε την Επιτροπή, τα ετήσια κριτήρια βάσει των οποίων οι περιφέρειες λαµβάνουν µεταβατική στήριξη του Στόχου 1, σύµφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 7, παράγραφος 3 του γενικού κανονισµού για τα ιαρθρωτικά Ταµεία.

- Στόχος 2 Όσον αφορά τις επιλέξιµες περιοχές του Στόχου 2, η κατανοµή των πιστώσεων υποχρεώσεων πραγµατοποιήθηκε βάσει του ίδιου ποσού ενίσχυσης ανά κάτοικο για όλες τις επιλέξιµες περιοχές (41,4 ευρώ, σε τιµές 1999). Οι πιστώσεις που διατίθενται για τη µεταβατική στήριξη βάσει του Στόχου 2, έχουν κατανεµηθεί, µεταξύ των επιλέξιµων κρατών µελών, µε βάση τη διαφορά ανάµεσα στον επιλέξιµο πληθυσµό για τους πρώην Στόχους 2 και 5β της περιόδου 1994-1999 και στον επιλέξιµο πληθυσµό για το νέο Στόχο 2, για την περίοδο 2000-2006. - Στόχος 3 Οι πιστώσεις του Στόχου 3 έχουν κατανεµηθεί στα κράτη µέλη βάσει των ακόλουθων κριτηρίων: τη µακροχρόνια ανεργία, την ανεργία των νέων, το επίπεδο της απασχόλησης, τον βαθµό ανισότητας όσον αφορά την πρόσβαση των δύο φύλων στην αγορά εργασίας, το επίπεδο εκπαίδευσης και το επίπεδο φτώχειας. Κατανοµή των πιστώσεων του ΧΜΠΑ εκτός του Στόχου 1 Οι πιστώσεις του ΧΜΠΑ εκτός του Στόχου 1 κατανεµήθηκαν σύµφωνα µε δύο βασικά κριτήρια: (1)τη σχετική σηµασία του τοµέα της αλιείας σε κάθε ένα από τα εξεταζόµενα κράτη µέλη και τις ειδικές ανάγκες του τοµέα και (2) τις «επιδόσεις» των προγραµµάτων 1994-1999 σε όρους εκτέλεσης των πιστώσεων. Πιστώσεις που διατίθενται σε κάθε µία από τις 4 κοινοτικές Πρωτοβουλίες Την 1 η Ιουλίου 1999, η Επιτροπή αποφάσισε επίσης την κατανοµή των πιστώσεων υποχρεώσεων, για την περίοδο 2000-2006, σε κάθε µία από τις 4 κοινοτικές Πρωτοβουλίες που προβλέπονται από τον γενικό κανονισµό των ιαρθρωτικών Ταµείων, τα ποσά των οποίων είναι τα ακόλουθα (σε τιµές 1999): - INTERREG III : 4.875 εκατ. ευρώ (διασυνοριακή, διακρατική και διαπεριφερειακή συνεργασία) - EQUAL: 2.847 εκατ. ευρώ (καταπολέµηση των διακρίσεων στην αγορά εργασίας) - LEADER +: 2.020 εκατ. ευρώ (ειδικές δράσεις αγροτικής ανάπτυξης) - URBAN:700 εκατ. ευρώ (υποβαθµισµένα αστικά προάστια). Κατάλογος των επιλέξιµων περιφερειών των Στόχων 1 και 2(βλέπεχάρτη των επιλέξιµων περιοχών στην αρχή του παρόντος τεύχους): Το 2006, οι περιοχές που θα επωφελούνται από την παρέµβαση για τους Στόχους 1 και 2 θα καλύπτουν το 41% του πληθυσµού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έναντι ποσοστού 50% το 1999. Αυτή η γεωγραφική συγκέντρωση, που συνδυάζεται µε συγκέντρωση των χρηµατοδοτήσεων υπέρ του Στόχου 1, θα συµβάλει στο να επικεντρωθούν οι παρεµβάσεις των ιαρθρωτικών Ταµείων στις περιοχές εκείνες που αντιµετωπίζουν τα σοβαρότερα προβλήµατα.

Στόχος 1: Η Επιτροπή κατάρτισε τον κατάλογο των επιλέξιµων περιφερειών του Στόχου 1 για την περίοδο 2000-2006, σύµφωνα µε το άρθρο 3 του γενικού κανονισµού των ιαρθρωτικών Ταµείων. Οι περιφέρειες αυτές έχουν 92,212 εκατοµµύρια κατοίκους, ήτο22% του πληθυσµού της Ένωσης. Στόχος 2: Ο γενικός κανονισµός για τα ιαρθρωτικά Ταµεία (αριθ. 1260/1999) προβλέπει ότι ο πληθυσµός των επιλέξιµων για τον Στόχο 2 περιοχών δεν είναι δυνατό να υπερβαίνει το 18% του πληθυσµού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα δώδεκα από τα δεκαπέντε κράτη µέλη είναι επιλέξιµα για τον Στόχο 2. Η Ιρλανδία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία καλύπτονται εξ` ολοκλήρου από τον Στόχο 1 ή λαµβάνουν µεταβατική στήριξη βάσει του Στόχου 1. Σύµφωνα µε το άρθρο 4, παράγραφος 2 του γενικού κανονισµού των ιαρθρωτικών Ταµείων, το ανώτατο όριο επιλέξιµου πληθυσµού για κάθε κράτος µέλος έχει υπολογιστεί βάσει τεσσάρων κριτηρίων: - του πληθυσµού των περιφερειών σε επίπεδο NUTS III, που ανταποκρίνεται στα κοινοτικά κριτήρια επιλεξιµότητας (παράγραφοι 5 και 6 του άρθρου 4) - του αριθµού ανέργων και του αριθµού των µακροχρόνια ανέργων στις περιφέρειες οι οποίες δεν υπάγονται στον Στόχο 1 - του αριθµού ανέργων και του αριθµού των µακροχρόνια ανέργων στις πυκνοκατοικηµένες περιοχές - της «ασφαλιστικής δικλείδας» που περιορίζει την ανώτατη µείωση στο ένα τρίτο του επιλέξιµου πληθυσµού ενός κράτους µέλους, σε σχέση µε το ποσοστό κάλυψης από τον πρώην Στόχο 2(περιοχές βιοµηχανικής ανασυγκρότησης) και τον Στόχο 5β (µειονεκτικές αγροτικές περιοχές). Μετά τον καθορισµό των ανώτατων ορίων επιλέξιµου πληθυσµού, η Επιτροπή κάλεσε τα ενδιαφερόµενα κράτη µέλη να της κοινοποιήσουν, πριν από τις 31 Αυγούστου 1999, την πρότασή τους µε τις επιλέξιµες περιοχές του Στόχου 2. Οι προτάσεις αυτές κοινοποιήθηκαν κατά την περίοδο από 16 Αυγούστου 1999 έως 3 εκεµβρίου 1999. Η Επιτροπή αποφάσισε να κατατάξει τις προτάσεις που κρίθηκαν αποδεκτές (δηλαδή που ήταν πλήρεις και σύµφωνες προς τους κανόνες) µε βάση την ηµεροµηνία παραλαβής τους, ώστε να δώσει τη δυνατότητα στα κράτη µέλη που υπέβαλαν πρώτα τις προτάσεις τους, τηρώντας τις κανονιστικές διατάξεις, να αρχίσουν έγκαιρα την υλοποίηση του προγραµµατισµού τους. Έτσι, το 1999, η Επιτροπή έλαβε τις βασικές αποφάσεις για τον κατάλογο των επιλέξιµων περιοχών του Στόχου 2, τις ακόλουθες ηµεροµηνίες: - στις 26 Οκτωβρίου 1999, για τη Φινλανδία, το Βέλγιο, τη ανία και τις Κάτω Χώρες - στις 24 Νοεµβρίου 1999, για τη Γερµανία - στις 22 εκεµβρίου 1999, για το Ηνωµένο Βασίλειο και την Ισπανία.

Μετά τη διαβούλευση των τριών επιτροπών οι οποίες προβλέπονται από τον γενικό κανονισµό για τα ιαρθρωτικά Ταµεία, η Επιτροπή έλαβε, στις 22 εκεµβρίου 1999, την οριστική απόφαση για τα τέσσερα από τα προαναφερόµενα κράτη µέλη. Για τα άλλα κράτη µέλη που υπάγονται στον Στόχο 2, µε εξαίρεση την Ιταλία, ο κατάλογος των επιλέξιµων περιοχών για τον Στόχο 2 εγκρίθηκε στις αρχές του έτους 2000. Οι αποφάσεις της Επιτροπής για τα µέσα προενταξιακών διαρθρωτικών πολιτικών ISPA και SAPARD Για πρώτη φορά στο πλαίσιο µιας διεύρυνσης της Ένωσης, έχει τεθεί σε εφαρµογή πραγµατική προενταξιακή στρατηγική. Οι κανονισµοί (ΕΚ) αριθ. 1267/1999 και 1268/1999 του Συµβουλίου, της 21 ης Ιουνίου 1999, θεσπίζουν δύο νέα µέσα προενταξιακών διαρθρωτικών πολιτικών: - ένα µέσο προενταξιακών διαρθρωτικών πολιτικών (ISPA), οι τρόποι παρέµβασης του οποίου είναι παρόµοιοι µε αυτούς του Ταµείου Συνοχής και το οποίο έχει στόχο να προετοιµάσει την προσχώρηση στην Ένωση των ακόλουθων υποψήφιων χωρών: Βουλγαρίας, Εσθονίας, Ουγγαρίας, Λεττονίας, Λιθουανίας, Πολωνίας, Ρουµανίας, Σλοβακίας, Σλοβενίας και ηµοκρατίας της Τσεχίας, µε ετήσιο προϋπολογισµό 1,040 δις ευρώ (τιµές 1999). Οι τοµείς παρέµβασης του ISPA είναι οι επενδύσεις στους τοµείς του περιβάλλοντος και των υποδοµών µεταφορών. - ένα µέσο κοινοτικής στήριξης των προενταξιακών µέτρων υπέρ της γεωργίας και της αγροτικής ανάπτυξης (SAPARD), στις δέκα προαναφερόµενες χώρες, µε ετήσιο προϋπολογισµό 520 εκατ. ευρώ (τιµές 1999). ISPA: Στις 20 Ιουλίου 1999, η Επιτροπή έλαβε κατ` αρχήν απόφαση για τον καθορισµό της ενδεικτικής κατανοµής της συνολικής συνδροµής του ISPA ανά δικαιούχο χώρα. Η κατανοµή αυτή βασίζεται στα κριτήρια του άρθρου 4 του κανονισµού για το ISPA, δηλαδή στον πληθυσµό, στην έκταση και το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ. Στις 21 εκεµβρίου, η επιτροπή διαχείρισης του ISPA διατύπωσε ευνοϊκή γνώµη για το σχέδιο κατανοµής των πόρων. Μετά το πέρας αυτής της διαβούλευσης, η Επιτροπή έλαβε τελική απόφαση στις 7 Μαρτίου 2000. SAPARD: Τον Ιούλιο 1999, η Επιτροπή εξέδωσε απόφαση για την ενδεικτική κατανοµή της ετήσιας κοινοτικής χρηµατοδότησης για τα προενταξιακά µέτρα υπέρ της γεωργίας και της αγροτικής ανάπτυξης 5, και στα τέλη 1999 δηµοσιεύθηκε ο κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 2759/1999 της Επιτροπής για τις διατάξεις εφαρµογής του κανονισµού (ΕΚ) αριθ. 1268/1999. Κάθε υποψήφια χώρα έλαβε ενίσχυση του SAPARD βάσει αντικειµενικών κριτηρίων, όπως ο γεωργικός πληθυσµός, η έκταση των γεωργικών γαιών, το επίπεδο ευηµερίας (ΑΕγχΠ) και η ειδική κατάσταση των περιφερειών της χώρας. 5 Απόφαση αριθ. 999/595/ΕΚ

1.1.2 η εκδοση των νεων κανονισµων για τα διαρθρωτικα ταµεια (2000-2006) Ενόψει της νέας περιόδου προγραµµατισµού, η Επιτροπή είχε εγκρίνει τις προτάσεις κανονισµών τον Μάρτιο 1998 6. Οι προτάσεις αυτές αποτέλεσαν αντικείµενο, καθόλη τη διάρκεια του έτους 1998, εξετάσεων και διαλόγου ανάµεσα στα διάφορα κοινοτικά όργανα. Το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο κατά την έκτακτη σύνοδό του στο Βερολίνο, στις 24 και 25 Μαρτίου 1999, κατέληξε σε συνολική συµφωνία για το Πρόγραµµα ράσης 2000, περιλαµβανοµένων των δηµοσιονοµικών προοπτικών για την περίοδο 2000-2006, γεγονός που επέτρεψε στο Συµβούλιο να εκδώσει επίσηµα όλους τους κανονισµούς, τον Μάϊο και Ιούνιο 1999: ο κανονισµός του ΕΓΤΠΕ εκδόθηκε στις 17 Μαϊου 7 όλοι οι άλλοι κανονισµοί των ιαρθρωτικών Ταµείων εκδόθηκαν στις 21 Ιουνίου 1999 8. Οι κανονισµοί αυτοί στο σύνολό τους εφαρµόζονται από 1 ης Ιανουαρίου 2000. Αυτοί οι νέοι κανονισµοί αποτελούν απλοποίηση του νοµοθετικού πλαισίου που διέπει τα Ταµεία: Οι προηγούµενοι κανονισµοί «πλαίσιο» και «συντονισµού της δράσης των Ταµείων» συγχωνεύθηκαν σε έναν ενιαίο γενικό κανονισµό (αριθ. 1260/1999) που συγκεντρώνει το σύνολο των κοινών διατάξεων για όλα τα Ταµεία, οι οποίες στο παρελθόν ήταν διάσπαρτες σε περισσότερους κανονισµούς Οι κανονισµοί του ΕΠΤΑ, του ΕΚΤ απλουστευµένη µορφή και του ΧΜΠΑ διατηρήθηκαν σε Ένας µόνο κανονισµός για τη στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης από το ΕΓΤΠΕ αντικατέστησε τους εννέα προηγούµενους κανονισµούς συγκεντρώνει το σύνολο των µέτρων αγροτικής ανάπτυξης τα οποία είναι δυνατό να χρηµατοδοτούνται τόσο από το ΕΓΤΠΕ-Προσανατολισµού όσο και από το ΕΓΤΠΕ-Εγγυήσεων. Ο γενικός κανονισµός αντανακλά την επιδίωξη µεγαλύτερης αποτελεσµατικότητας κατά τη χρησιµοποίηση των πόρων των ιαρθρωτικών Ταµείων, κυρίως µέσω: Της µείωσης του αριθµού των Στόχων προτεραιότητας σε τρεις και την παροχή µεταβατικής στήριξης στις περιφέρειες εκείνες που παύουν να είναι επιλέξιµες Της µείωσης του αριθµού των κοινοτικών Πρωτοβουλιών σε τέσσερις: συνεχίζεται η εφαρµογή των Πρωτοβουλιών INTERREG και LEADER εγκρίθηκε νέα Πρωτοβουλία για την καταπολέµηση των διακρίσεων στην αγορά εργασίας, η EQUAL συνεχίζεται η εφαρµογή της Πρωτοβουλίας URBAN, η οποία αφορά τα προάστια πόλεων που αντιµετωπίζουν κρίση. Έχει εισαχθεί µία σηµαντική απλοποίηση: κάθε κοινοτική Πρωτοβουλία θα χρηµατοδοτείται από ένα µόνο Ταµείο, αλλά κάθε Ταµείο µπορεί να επεκτείνει το πεδίο δράσης του για να χρηµατοδοτεί δραστηριότητες οι οποίες φυσιολογικά χρηµατοδοτούνται από τα άλλα Ταµεία 6 7 8 COM(1998) 131 τελικότης 18 ης Μαρτίου 1998 Κανονισµός (ΕΚ) αριθ.1257/1999 Κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 1260/1999 για τις γενικές διατάξεις κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 1261/1999 για το ΕΤΠΑ κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 1262/1999 για το ΕΚΤ κανονισµός (ΕΚ) αριθ. 1263/1999 για το ΧΜΠΑ

Της διασαφήνισης των αντίστοιχων αρµοδιοτήτων της Επιτροπής και των κρατών µελών: τα κράτη µέλη είναι κατ` εξοχήν υπεύθυνα για την εφαρµογή των παρεµβάσεων των Ταµείων στο εσωτερικό των κρατών µελών διευρύνεται η συµµετοχή των διαφόρων εταίρων, µε στόχο να ενισχυθεί η αρχή της εταιρικής σχέσης Των διατάξεων για την απλούστευση του προγραµµατισµού και της υλοποίησης των παρεµβάσεων των Ταµείων: τα προγράµµατα που εγκρίνονται από την Επιτροπή θα εστιάζονται στη στρατηγική και στις καθορισθείσες θεµατικές προτεραιότητες καθώς και στις διατάξεις εφαρµογής η εφαρµογή των µέτρων θα υπάγεται στην αρµοδιότητα των κρατών µελών µέσω ενός «συµπληρωµατικού προγραµµατισµού» Νέων κανονιστικών διατάξεων σε θέµατα διαχείρισης, παρακολούθησης και αξιολόγησης: ακριβής περιγραφή των καθηκόντων των υπευθύνων αρχών διαχείρισης και των επιτροπών παρακολούθησης, περιγραφή του περιεχοµένου των ετήσιων εκθέσεων για την εκτέλεση των προγραµµάτων, καθορισµός των στόχων των αξιολογήσεων και των δεικτών παρακολούθησης Της θέσπισης και εφαρµογής ενός συστήµατος δηµοσιονοµικής διαχείρισης, απλούστερης αλλά και αυστηρότερης: αυτόµατες ετήσιες δηµοσιονοµικές αναλήψεις υποχρεώσεων της Επιτροπής πληρωµή προκαταβολής µε την έναρξη της εφαρµογής του προγράµµατος και, στη συνέχεια, ενδιάµεσες πληρωµές επιστροφής των δαπανών οι οποίες πιστοποιούνται πράγµατι από τα κράτη µέλη, ενώτο τελικό υπόλοιπο καταβάλλεται µε το κλείσιµο των παρεµβάσεων Της ενίσχυσης των µηχανισµών δηµοσιονοµικού ελέγχου. Οι κανονισµοί για το κάθε Ταµείο έχουν επιφέρει επίσης ορισµένες απλοποιήσεις: Όσον αφορά το ΕΤΠΑ, ο κανονισµός επιφέρει ελάχιστες αλλαγές: το ΕΤΠΑ θα συνεχίσει να χρηµατοδοτεί τρεις τύπους επενδύσεων: τις παραγωγικές επενδύσεις στις επιχειρήσεις, και ιδίως τις ΜΜΕ τις επενδύσεις σε υποδοµές την ενδογενή ανάπτυξη, περιλαµβανοµένων των τοπικών πρωτοβουλιών για την απασχόληση. Ο κανονισµός του ΕΚΤ εντάσσεται στο πλαίσιο του νέου τίτλου για την απασχόληση, ο οποίος προστέθηκε στη Συνθήκη του Άµστερνταµ. Το ΕΚΤ θα στηρίξει επίσης την ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση, µέσω πέντε τοµέων προτεραιότητας: των ενεργών πολιτικών για την αγορά εργασίας, της κοινωνικής ένταξης, της δια βίου κατάρτισης, της ικανότητας προσαρµογής, της βελτίωσης της απασχόλησης των γυναικών. Το ΧΜΠΑ αναβαθµίζεται σε πλήρες ιαρθρωτικό Ταµείο. Ο νέος κανονισµός του ΕΓΤΠΕ αποσκοπεί στην εφαρµογή µιας ολοκληρωµένης πολιτικής βιώσιµης αγροτικής ανάπτυξης, µε τη βοήθεια ενός µόνο µέσου το οποίο εξασφαλίζει µεγαλύτερη συνοχή µε την κοινή γεωργική πολιτική (ΚΓΠ). Προωθούνται τρεις µεγάλοι αναπτυξιακοί άξονες: η ενίσχυση του γεωργικού και δασικού τοµέα, η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των αγροτικών περιοχών, η διατήρηση του περιβάλλοντος και της αγροτικής κληρονοµιάς. Οι διατάξεις εφαρµογής του κανονισµού του ΕΓΤΠΕ περιέχονται στον κανονισµό εφαρµογής (ΕΚ) αριθ. 1750/1999 και οι µεταβατικοί κανόνες για τη στήριξη της αγροτικής

ανάπτυξης καθορίζονται στον κανονισµό (ΕΚ) αριθ. 2603/1999, ο οποίος εκδόθηκε τον εκέµβριο 1999. 1.1.3 οι προτασεις κατευθυνσεων για τις κοινοτικες πρωτοβουλιες την περιοδο 2000-2006 Καθόλη τη διάρκεια του 1999, η Επιτροπή επεξεργαζόταν τα σχέδια κατευθύνσεων για τις τέσσερις νέες κοινοτικές Πρωτοβουλίες της περιόδου 2000-2006 (INTERREG, URBAN, LEADER και EQUAL). Αυτές οι προτάσεις κατευθυντηρίων γραµµών απετέλεσαν, όπως είναι φυσικό, αντικείµενο διαβουλεύσεων ανάµεσα στα διάφορα κοινοτικά όργανα, πριν να εγκριθούν από την Επιτροπή. Το σχέδιο κατευθύνσεων για την Πρωτοβουλία EQUAL εγκρίθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1999. Στόχος των κατευθύνσεων αυτών είναι η ανάπτυξη διεθνικών συνεργασιών για την προώθηση νέων µέσων καταπολέµησης των διακρίσεων και ανισοτήτων κάθε µορφής στην αγορά εργασίας. Η EQUAL λαµβάνει επίσης υπόψη την κοινωνική και επαγγελµατική ένταξη των ατόµων που ζητούν άσυλο. Μετά την έγκριση αυτών των προτάσεων, η Επιτροπή ξεκίνησε διαδικασία διαβούλευσης µε τα κράτη µέλη και µε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία ολοκληρώθηκε µε την έγκριση του τελικού κειµένου των κατευθύνσεων της Πρωτοβουλίας EQUAL, στις 15 Απριλίου 2000. Το σχέδιο κατευθύνσεων του LEADER + εγκρίθηκε στις 14 Απριλίου 2000. Το LEADER+ αποσκοπεί στην εφαρµογή ολοκληρωµένων στρατηγικών προώθησης της αγροτικής ανάπτυξης. Ο στόχος της Πρωτοβουλίας είναι διπλός: να στηρίξει νέα πρότυπα καινοτόµα σχέδια, τα οποία υλοποιούνται από οµάδες τοπικής δράσης, και να ενθαρρύνει την ανταλλαγή εµπειριών καθώς και τη διακρατική συνεργασία. Η Επιτροπή εξέδωσε στις 28 Απριλίου 2000 το τελικό κείµενο των κατευθύνσεων για την Πρωτοβουλία INTERREG III. Το κείµενο περιέχει τρία σκέλη: το σκέλος Α αφορά τη διασυνοριακή συνεργασία, δηλαδή την προώθηση µιας ολοκληρωµένης περιφερειακής ανάπτυξης ανάµεσα σε παραµεθόριες περιφέρειες το σκέλος Β αφορά τη διακρατική συνεργασία, δηλαδή τη συνεισφορά στην αρµονική χωρική ανάπτυξη σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση το σκέλος Γ έχει στόχο την ενίσχυση της διαπεριφερειακής συνεργασίας και ταυτόχρονα τη βελτίωση των πολιτικών και των µεθόδων διαπεριφερειακής οικονοµικής ανάπτυξης. Οι κατευθύνσεις για την περίοδο 2000-2006 λαµβάνουν υπόψη τις εµπειρίες της περιόδου 1994-1999 και έχουν στόχο να ενισχύσουν τα θετικά αποτελέσµατα που έχουν ήδη υπάρξει, εξασφαλίζοντας ότι οι συνεργαζόµενες περιφέρειες και περιοχές συντονίζουν τις προσπάθειές τους στο πλαίσιο µιας πραγµατικής συνεργασίας: θα πρέπει, λοιπόν, να θέσουν σε εφαρµογή κοινές στρατηγικές και προγράµµατα και να δηµιουργήσουν κοινούς διοικητικούς µηχανισµούς. Για τον σκοπό αυτό, στις 29 Νοεµβρίου 1999, πραγµατοποιήθηκε ηµερίδα πληροφόρησης σχετικά µε το INTERREG III. Η Επιτροπή εξέδωσε στις 28 Απριλίου 2000 τις κατευθύνσεις για την Πρωτοβουλία URBAN. Η Πρωτοβουλία αυτή επιδιώκει την υλοποίηση δύο βασικών στόχων: α) να προωθήσει την επεξεργασία και την εφαρµογή κατ` εξοχήν καινοτόµων στρατηγικών υπέρ της οικονοµικής και κοινωνικής αναζωογόνησης των µικρών και µεσαίων πόλεων ή προαστίων µεγάλων αστικών κέντρων που αντιµετωπίζουν κρίση β) να ενισχύσει την

ανταλλαγή γνώσεων και εµπειριών στον τοµέα της αναζωογόνησης και της βιώσιµης αστικής ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 1.1.4 η εκπονηση των προγραµµατων της περιοδου 2000-2006: τα πρωτα σταδια Μετά την έκδοση των κανονισµών για την περίοδο 2000-2006, καθορίστηκαν ορισµένα διαδοχικά στάδια για την επίσηµη έγκριση των εγγράφων προγραµµατισµού: Αµέσως µετά την έκδοση των κανονισµών των Ταµείων, η Επιτροπή κατάρτισε Κατευθύνσεις, µε στόχο να βοηθήσει τις εθνικές και περιφερειακές αρχές κατά την προετοιµασία των στρατηγικών προγραµµατισµού για κάθε έναν από τους Στόχους 1, 2 και 3. Οι κατευθύνσεις αυτές εκδόθηκαν την 1 η Ιουλίου 1999 9. Οι κατευθύνσεις συναρθρώνονται γύρω από τρεις βασικούς άξονες: (i)βελτίωση της περιφερειακής ανταγωνιστικότηας (ii) προώθηση της απασχόλησης, που αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα της Κοινότητας (iii) συνδυασµός της αστικής ανάπτυξης µε την αγροτική ανάπτυξη. Η Επιτροπή καταρτίζει τους καταλόγους των επιλέξιµων περιφερειών / ζωνών για τους στόχους που υλοποιούνται βάσει γεωγραφικής διαίρεσης (Στόχοι 1 και 2). Ο κατάλογος των επιλέξιµων περιφερειών του Στόχου 1 καταρτίστηκε για το σύνολο της Ένωσης την 1 ην Ιουλίου 1999, βάσει ενός µόνο κριτηρίου (το κατά κεφαλήν ΑΕγχΠ) και σε επίπεδο εδαφικών µονάδων NUTS II (διοικητική περιφέρεια). Επειδή τα κριτήρια επιλεξιµότητας των διαφόρων περιοχών για τον Στόχο 2 είναι περισσότερα και πιο σύνθετα (βλέπε άρθρο 4 του γενικού κανονισµού των Ταµείων (ΕΚ) αριθ. 1260/1999) και εφαρµόζονται σε κατώτερο διοικητικό επίπεδο (NUTS III), οι κατάλογοι αυτοί καταρτίστηκαν από κάθε κράτος µέλος χωριστά. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι δεν στάθηκε δυνατό να καθοριστούν οριστικά οι επιλέξιµες για τον Στόχο 2 περιοχές ορισµένων κρατών µελών πριν από τις αρχές του 2000 (κυρίως για τη Γαλλία και την Ιταλία). Μετά την έγκριση των καταλόγων των επιλέξιµων περιφερειών / ζωνών, τα κράτη µέλη είχαν στη διάθεσή τους προθεσµία 4 µηνών για να καταρτίσουν τα σχέδια εθνικών ή περιφερειακών προγραµµάτων (ή «σχέδια», δηλαδή τα σχέδια ΚΠΣ ή ΕΕΠ), τα οποία στη συνέχεια υπέβαλαν στην Επιτροπή. Μετά την παραλαβή ενός σχεδίου που πληροί όλους τους κανονιστικούς όρους, η Επιτροπή διαθέτει προθεσµία 5 µηνών για να εγκρίνει το αντίστοιχο έγγραφο προγραµµατισµού (ΚΠΣ ή ΕΕΠ). Κατά το διάστηµα αυτών των 5 µηνών, γίνονται στο εσωτερικό της Επιτροπής εντατικές διαπραγµατεύσεις καθώς και διαπραγµατεύσεις µε το κάθε κράτος µέλος, για να προσαρµοστεί το περιεχόµενο των σχεδίων και να εγκριθεί το τελικό έγγραφο. Παροµοίως, η Επιτροπή διαθέτει προθεσµία 5 µηνών για να εγκρίνει τα επιχειρησιακά προγράµµατα, τα οποία είναι δυνατό να υποβάλλονται από τα κράτη µέλη είτε ταυτόχρονα µε το ΚΠΣ, στο οποίο προσαρτώνται, ή µεταγενέστερα. Μετά την έγκριση των ΕΕΠ / ΕΠ, το κράτος µέλος έχει επιπλέον προθεσµία 3 µηνών για να υποβάλει στην Επιτροπή «συµπλήρωµα προγραµµατισµού». Το έγγραφο αυτό, που συντάσσεται από τα κράτη µέλη, διευκρινίζει ορισµένα στοιχεία των ΕΕΠ 9 COM (1999) 344 τελικότης 1 ης Ιουλίου 1999

και ΕΠ (λεπτοµερές περιεχόµενο των µέτρων οµάδες τελικών δικαιούχων σχέδιο χρηµατοδότησης για κάθε µέτρο διατάξεις που αφορούν την ηλεκτρονική ανταλλαγή δεδοµένων ανάµεσα στο κράτος µέλος και στην Επιτροπή). Η Επιτροπή έλαβε τα περισσότερα σχέδια για τον Στόχο 1 πριν από τις 31/12/1999. Μόνο τα σχέδια ΕΕΠ για τα τρία γαλλικά υπερπόντια διαµερίσµατα (Γουαδελούπη, Μαρτινίκα, Γουιάνα) ελήφθησαν µετά από αυτή την ηµεροµηνία (στις 10 Ιανουαρίου 2000). Η Επιτροπή έκρινε αποδεκτά τα περισσότερα σχέδια και έτσι οι διαπραγµατεύσεις µε τα κράτη µέλη άρχισαν σχετικά νωρίς και η Επιτροπή µπόρεσε, µε τον τρόπο αυτό, να εγκρίνει ορισµένα προγράµµατα ήδη από το πρώτο τρίµηνο 2000 (τα δύο φινλανδικά ΕΕΠ και το αυστριακό ΕΕΠ). Όσον αφορά τον Στόχο 2, οι κατάλογοι των επιλέξιµων περιοχών καταρτίστηκαν αργότερα από τους καταλόγους για τον Στόχο 1, επειδή πρέπει να λαµβάνονται υπόψη περισσότερο σύνθετα κριτήρια. Για τον λόγο αυτό, η Επιτροπή δεν έλαβε µέχρι τις 31 εκεµβρίου 1999 κανένα σχέδιο. Όλα τα σχέδια για τον Στόχο 2 ελήφθησαν από τις αρχές Ιανουαρίου µέχρι τα τέλη Απριλίου 2000. Όσον αφορά τον προγραµµατισµό των πιστώσεων προς όφελος του ανθρώπινου δυναµικού (Στόχος 3), όλα τα σχέδια υποβλήθηκαν στην Επιτροπή πριν από το τέλος 1999 και είχαν ήδη αρχίσει οι διαπραγµατεύσεις µε τα κράτη µέλη για τα περισσότερα από αυτά τα σχέδια. Στο πλαίσιο της αγροτικής ανάπτυξης, το τέλος του έτους 1999 ήταν το πρώτο στάδιο εκπόνησης των σχεδίων. Οι ενέργειες αγροτικής ανάπτυξης που εντάσσονται στα προγράµµατα των Στόχων 1 και 2 προβλέπονται στα προπαρασκευαστικά σχέδια αυτών των προγραµµάτων. Εντούτοις, για ορισµένες περιφέρειες των οποίων οι ζώνες του Στόχου 2 δεν καλύπτουν το σύνολο της επικράτειάς τους, οι ενέργειες στήριξης της αγροτικής ανάπτυξης είναι δυνατό να εντάσσονται σε γενικότερο σχέδιο που περιλαµβάνει και περιοχές οι οποίες δεν υπάγονται σε κάποιο Στόχο. Τα σχέδια αυτά αποκαλούνται «σχέδια αγροτικής ανάπτυξης» και καταρτίζονται σε γεωγραφικό επίπεδο που κρίνεται το καταλληλότερο. Εφόσον είναι δυνατό, τα µέτρα αγροτικής ανάπτυξης που εφαρµόζονται σε µια περιοχή πρέπει να εντάσσονται σε ένα ενιαίο σχέδιο. Τα σχέδια αυτά, που καταρτίζονται βάσει εκ των υστέρων αξιολόγησης από τις αρµόδιες αρχές του κράτους µέλους, έπρεπε να υποβληθούν στην Επιτροπή το αργότερο στις 3 Ιανουαρίου 2000, µετά από διαβούλευση µε τις αρµόδιες αρχές και τις οργανώσεις σε τοπικό επίπεδο. Εξάλλου, όλες οι παρεµβάσεις υπέρ της αγροτικής ανάπτυξης πρέπει υποχρεωτικά να περιλαµβάνουν γεωργοπεριβαλλοντικά µέτρα. 1.2. Η ΙΕΞΟ ΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ 1.2.1. η ευρωπαϊκη στρατηγικη για την απασχοληση: µεγαλυτερη ενταξη στις παρεµβασεις των ταµειων Με την έναρξη της ισχύος της Συνθήκης του Άµστερνταµ, η ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση απέκτησε νέα ώθηση. Από την έκτακτη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου για την Απασχόληση, που πραγµατοποιήθηκε στο Λουξεµβούργο τον Νοέµβριο 1997, όλες οι κυβερνήσεις των κρατών µελών της ΕΕ άρχισαν να εφαρµόζουν τη νέα προσέγγιση συντονισµού των πολιτικών τους, καθορίζοντας κοινούς στόχους (κατευθυντήριες γραµµές για την απασχόληση),