Νομολογία 170/2003 ΣτΕ

Νομολογία 170/2003 ΣτΕ Υπόθεση κινηματογράφου ΑΣΤΥ Σχολιασμός:Καρκούλας Παναγιώτης Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Σχολή Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών επιστημών Τμήμα Νομικής, Τομέας Δημοσίου Δικαίου ----------------------------------------------------- Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Δημοσίου Δικαίου 2004-2005 Μάθημα «Συνταγματικό Δίκαιο» Διδάσκων: Καθηγητής κ. Α.Γ.Δημητρόπουλος ΥΠΟΘΕΣΗ KΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΣΤΥ Επιμέλεια Εργασίας: Kαρκούλας Παναγιώτης Αριθμός 170/2003 ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Ε Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 13 Νοεμβρίου 2002, με την εξής σύνθεση: Ι. Μαρή, Σύμβουλος της Επικρατείας, Προεδρεύουσα, σε αναπλήρωση του Προέδρου του

Τμήματος, που είχε κώλυμα, Π. Πικραμμένος, Αθ. Ράντος, Σύμβουλοι, Β. Αραβαντινός, Ολ. Παπαδοπούλου, Πάρεδροι. Γραμματέας η Ειρ. Βαϊδάνη. Για να δικάσει την από 23 Οκτωβρίου 2000 αίτηση: της Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία "...", που εδρεύει στην Αθήνα, η οποία παρέστη με τον δικηγόρο Α. Μ, που τον διόρισε με πληρεξούσιο, κατά του Υπουργού Πολιτισμού, ο οποίος παρέστη με την Ε. Κ, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Με την αίτηση αυτή η αιτούσα Εταιρεία επιδιώκει να ακυρωθεί η υπ αριθμ. ΔΙΛΑΠ/Γ/1082/34821/5.7.2000 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού (ΦΕΚ 950/31.7.2000 τ. Β ). Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της Εισηγήτριας, Παρέδρου Ολ. Παπαδοπούλου. Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο της αιτούσας εταιρείας, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της. Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο ν Ν ό μ ο 1. Επειδή με την κρινόμενη αίτηση, για την άσκηση της οποίας έχουν καταβληθεί τα νόμιμα τέλη και το παράβολο (υπ' αριθμ. 1047883/ 2000 διπλότυπο εισπράξεως της Δ.Ο.Υ. Ενσήμων και Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών, 2356714/2000 έντυπο γραμμάτιο παραβόλου), ζητείται, παραδεκτώς, η ακύρωση της υπ αριθμ. ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1082/34821/5.7.2000 αποφάσεως του Υπουργού Πολιτισμού, με την οποία ο χειμερινός κινηματογράφος ΑΣΤΥ στην οδό Κοραή 4, στην Αθήνα, χαρακτηρίσθηκε «ιστορικό διατηρητέο μνημείο» (Β 950). 2. Επειδή, κατά τα άρθρα 1 και 5 του Ν. 1469/1950 (Α 169), δύνανται να υπαχθούν στο ειδικό καθεστώς προστασίας του άρθρου 52 του Ν. 5351/1932 περί αρχαιοτήτων, αφενός μεν οικοδομήματα και μνημεία μεταγενέστερα του έτους 1830, χαρακτηριζόμενα ως «έργα τέχνης χρήζοντα ειδικής προστασίας» (άρθρο 1), αφετέρου δε ιστορικοί τόποι και κτίσματα νεότερα του έτους 1830 τα οποία έχουν «ιστορικήν σπουδαιότητα» (άρθρο 5). Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, ως ιστορικός τόπος ή κτίσμα με ιστορική σπουδαιότητα νοείται όχι μόνο ο τόπος ή το κτίσμα στους οποίους έλαβαν χώρα εθνικής ή πολιτικής σημασίας ιστορικά γεγονότα, αλλά και οι διασώζοντες τη μνήμη πολιτιστικών συμβεβηκότων ή συνηθειών (βλ. ΣΕ 3704/00, 2141/99, 1150/97, 4663/96). Η δε απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, με την οποία γίνεται ο δυνάμει των ανωτέρω διατάξεων χαρακτηρισμός, πρέπει να είναι ειδικώς αιτιολογημένη, της αιτιολογίας δυναμένης να προκύπτει και από τη γνωμοδότηση του οικείου οργάνου, σε συνδυασμό προς τα λοιπά στοιχεία του φακέλου (ΣΕ 3524/99). 3. Επειδή, εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Π.Δ. 161/1984 (Α 54), σε συνδυασμό με το άρθρο 1 περίπτωση γ του ιδίου Διατάγματος, η απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, με την οποία χαρακτηρίζονται τόποι ως ιστορικοί, εκδίδεται μετά από γνώμη του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων, η οποία πρέπει να διατυπώνεται εντός προθεσμίας ενός μηνός από την υποβολή του σχετικού ερωτήματος, μετά δε την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας αυτής, επιτρέπεται η έκδοση της αποφάσεως του Υπουργού Πολιτισμού χωρίς την ανωτέρω γνωμοδότηση. Κατά την έννοια της τελευταίας αυτής διατάξεως, για την έκδοση πράξεως του Υπουργού Πολιτισμού δυνάμει του άρθρου 5 του Ν. 1469/1950 θεσπίζεται, ως ουσιώδης τύπος, η γνωμοδότηση του Υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ., είτε πρόκειται περί χαρακτηρισμού κτισμάτων είτε περί χαρακτηρισμού τόπων ως ιστορικών (βλ. ΣΕ 1940/00, 2349/99, 2998/98, 2456/97, 3282/96 κ.ά). 4. Επειδή εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, με την προσβαλλόμενη πράξη, η οποία εκδόθηκε κατ επίκληση των διατάξεων του άρθρου 52 του Ν. 5351/1932 και του Ν. 1469/1950, χαρακτηρίσθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία, ο χειμερινός κινηματογράφος ΑΣΤΥ στην οδό Κοραή 4, «διότι αποτελεί χαρακτηριστικό ιστορικό χώρο πολιτιστικής επικοινωνίας των κατοίκων της πόλης των Αθηνών και ολόκληρου του λεκανοπεδίου. Είναι από τους παλαιότερους κινηματογράφους στην Αθήνα και λειτουργεί συνεχώς επί 60 χρόνια». Εξάλλου στην από 23.2.2000 εισήγηση του Τμήματος Νεοτέρων Μνημείων, την οποία δέχθηκε ομοφώνως το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων στο πρακτικό 10/23.3.2000 που μνημονεύεται στο προοίμιο της προσβαλλομένης, αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα εξής: Ο κινηματογράφος ΑΣΤΥ στεγάζεται σε τμήμα του υπογείου του επί της οδού Κοραή 4 κτηρίου, ιδιοκτησίας της «...». Το κτήριο κατασκευάσθηκε την περίοδο 1934-1938, βάσει σχεδίων του Καθηγητή

του Ε.Μ.Π. Εμμ. Κριεζή και του αρχιτέκτονα Αν. Μεταξά. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής μέρος του υπογείου έγινε τόπος μαρτυρίου και φυλακής για πολλούς αγωνιστές, γι αυτό και το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε το τμήμα αυτό του υπογείου ιστορικό διατηρητέο μνημείο (βλ. την υπουργική απόφαση υπ αριθμ. ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/626/13206/1991, Β 233). Το υπόλοιπο τμήμα του υπογείου λειτούργησε εξαρχής ως κινηματογράφος. Την περίοδο της γερμανικής κατοχής προέβαλε ταινίες και επίκαιρα προς τέρψιν των γερμανικών στρατευμάτων. Κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου ο κινηματογράφος υπολειτούργησε, ενώ το 1952 εγκαταστάθηκαν εκεί οι κινηματογραφικές επιχειρήσεις... Α.Ε.. Εκτοτε λειτουργεί ο χειμερινός κινηματογράφος ΑΣΤΥ υπό την ίδια διεύθυνση. Τις δεκαετίες του 1950 και 1960 ο κινηματογράφος γνώρισε μεγάλες δόξες, παρουσιάζοντας σπουδαίες ταινίες, γαλλικής κυρίως παραγωγής. Συνήθως τις Δευτέρες, την πρεμιέρα της ταινίας ακολουθούσε δεξίωση, με προσκεκλημένους συχνά Ελληνες και ξένους πρωταγωνιστές, όπως οι... κ.ά.. «Παρευρίσκονταν ακόμα όλη η κοσμική και κινηματογραφική Αθήνα». Επίσης, μέχρι το 1975 στον κινηματογράφο ΑΣΤΥ διοργανώνονταν οι κυριακάτικες πρωϊνές προβολές της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, ενώ συχνά διοργανώνονταν εβδομάδες κινηματογράφου αφιερωμένες σε κάποια ξένη χώρα. Παρά την ευρεία ανακαίνιση που έγινε το 1994, ο κινηματογράφος διατηρεί πολλά στοιχεία της παλαιάς αίγλης του, όπως η καμπίνα προβολής, οι μαρμάρινες σκάλες με τις προστατευτικές σιδεριές, τα τραπεζάκια του φουαγιέ, οι πόρτες, οι καθρέφτες, τα μωσαϊκά, το εκδοτήριο εισιτηρίων. Εκτιμώντας τα ανωτέρω, η εισήγηση προτείνει τον χαρακτηρισμό του κινηματογράφου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου, επειδή αποτελεί «ιστορικό χώρο πολιτιστικής επικοινωνίας των κατοίκων της πόλης των Αθηνών και είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με τις μνήμες των κατοίκων όλου του λεκανοπεδίου». 5. Επειδή προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, διότι η απαιτούμενη κατά νόμον γνώμη του Υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. περιήλθε στο Υπουργείο Πολιτισμού μετά την έκδοσή της. Οπως προκύπτει όμως από τα στοιχεία του φακέλου, με το από 24.2.2000 έγγραφο, το Υπουργείο Πολιτισμού ζήτησε τη γνώμη του Υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ., σύμφωνα με το Π.Δ. 161/ 1984, για τον χαρακτηρισμό του συγκεκριμένου κινηματογράφου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου. Στο υπ αριθμ. 6664/2321/20.3.2000 έγγραφο του Υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. προς το Τμήμα Νεοτέρων Μνημείων, αναφέρεται ότι το Υπουργείο αυτό «συμφωνεί με τα αναφερόμενα στην από 23. 2.2000 εισήγηση της Διεύθυνσης Λαϊκού Πολιτισμού»(το έγγραφο αυτό περιήλθε στο Υπουργείο Πολιτισμού στις 17.8.2000, με αριθμ. πρωτοκόλλου 40877. Το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων συνεδρίασε στις 23.3.2000 και η προσβαλλόμενη εκδόθηκε στις 5.7.2000. Υπό τα ανωτέρω δεδομένα δεν στοιχειοθετείται παράβαση ουσιώδους τύπου, εφόσον η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε μετά την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας του ενός μηνός από την υποβολή του σχετικού ερωτήματος, εν πάση δε περιπτώσει προ της εκδόσεώς της το Υπουργείο ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. είχε συνταχθεί με την εισήγηση του Τμήματος Νεοτέρων Μνημείων, την οποία υιοθέτησε και το Κ.Σ.Ν.Μ.. Είναι, συνεπώς, αβάσιμος ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως. 6. Επειδή προβάλλεται ακολούθως ότι κατά παράβαση του άρθρου 20 παρ.2 του Συντάγματος η αιτούσα εταιρεία δεν κλήθηκε προς ακρόαση προ της συνεδριάσεως του Κ.Σ.Ν.Μ., αλλά στις 27.3.2000, καίτοι ο χαρακτηρισμός αφορούσε ακίνητο της ιδιοκτησίας της, ενώ εκλήθησαν εγκαίρως και παρέστησαν στην επίμαχη συνεδρίαση οι εκμεταλλευόμενοι τον κινηματογράφο επιχειρηματίες. Ο λόγος είναι απορριπτέος, προεχόντως διότι η κρίση για τη συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων κατά τον χαρακτηρισμό κτίσματος δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 5 του Ν. 1469/ 1950 διαμορφώνεται επί τη βάσει αντικειμενικών δεδομένων, που δε συνάπτονται προς υποκειμενική συμπεριφορά των ενδιαφερομένων, μη απαιτουμένης, συνεπώς, της προηγούμενης ακροάσεώς τους (βλ. ΣΕ 3524/99, 707/95). Μειοψήφησε ο Πάρεδρος Β. Αραβαντινός, κατά τη γνώμη του οποίου η ιδιοκτήτρια εταιρία έπρεπε να κληθεί προς ακρόαση. 7. Επειδή προβάλλεται, τέλος, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη, διότι η μακρόχρονη λειτουργία του κινηματογράφου δεν αποτελεί σπουδαίο ιστορικό γεγονός, ούτε συνδέεται με κάποια προσωπικότητα του ιστορικού βίου, ενώ μετά την ανακαίνισή του το έτος 1994 δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους σύγχρονους κινηματογράφους. Κατά την κρατήσασα γνώμη, ο χειμερινός ή θερινός κινηματογράφος μπορεί, κατ αρχήν, να εμπίπτει στην έννοια του ιστορικού τόπου ή του κτίσματος που έχει ιστορική σπουδαιότητα, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1469/1950, όπως ερμηνεύθηκαν ανωτέρω. Εν προκειμένω δε, παρίσταται επαρκώς αιτιολογημένη η προσβαλλόμενη απόφαση, εφόσον η κρίση των αρμοδίων οργάνων, περί υπαγωγής του κινηματογράφου ΑΣΤΥ στο ειδικό καθεστώς προστασίας του Ν. 1469/1950, ερείδεται όχι απλώς στη μακρόχρονη λειτουργία του, όπως εσφαλμένως υπολαμβάνει η αιτούσα, αλλά στην ιδιαίτερη

ιστορία του (όπως αυτή εκτίθεται στα στοιχεία του φακέλου που συμπληρώνουν την αιτιολογία της υπουργικής αποφάσεως), η οποία συνδέεται με τις μνήμες και την πολιτιστική παράδοση των κατοίκων της Αθήνας και του λεκανοπεδίου γενικότερα. Τέλος, η αναφορά σε ορισμένα διατηρούμενα, παρά την ανακαίνιση, στοιχεία του διακόσμου γίνεται, προδήλως, όχι για να στηριχθεί η κρίση περί χαρακτηρισμού του κινηματογράφου ως έργου τέχνης που χρήζει ειδικής προστασίας, αλλά επειδή τα στοιχεία αυτά υπενθυμίζουν την παλαιά αίγλη του και την ιστορική του ιδιαιτερότητα, που απετέλεσε και τον λόγο του χαρακτηρισμού(η δε περαιτέρω ουσιαστική κρίση της Διοικήσεως εκφεύγει των ορίων του ακυρωτικού ελέγχου. Είναι επομένως, κατά την κρατήσασα στο Τμήμα γνώμη, απορριπτέοι οι περί του αντιθέτου προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως. Κατά τη γνώμη όμως του Συμβούλου Αθ. Ράντου, με την οποία συντάχθηκε και ο Πάρεδρος Β. Αραβαντινός, ο χαρακτηρισμός κτίσματος ως ιστορικού τόπου προϋποθέτει, εννοιολογικώς, είτε τη σύνδεσή του με συγκεκριμένο νεότερο ιστορικό γεγονός είτε τη γενικότερη ιστορική του σημασία, συνδεόμενη με παλαιότερη ιστορική μνήμη ή πολιτιστική δραστηριότητα. Δεν νοείται, συνεπώς, ο χαρακτηρισμός ως ιστορικού τόπου του κτίσματος κινηματογράφου ανεγερθέντος σχετικώς προσφάτως, εφόσον ο κινηματογράφος αυτός δεν συνδέεται με συγκεκριμένο νεότερο ιστορικό γεγονός. Εφόσον δε με τον χαρακτηρισμό αυτό εκδηλώνεται, κατ ουσίαν, η πρόθεση της Διοικήσεως για διατήρηση της χρήσεως του κινηματογράφου, η προσβαλλόμενη πράξη έχει εκδοθεί και κατά κατάχρηση διαδικασίας, καθόσον προσήκουσα εν προκειμένω διαδικασία ήταν ο πολεοδομικός καθορισμός της διατηρήσεως της χρήσεως του χώρου. 8. Επειδή, συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Δ Ι Α Τ Α Υ Τ Α Απορρίπτει την αίτηση Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου Επιβάλλει, εις βάρος της αιτούσας εταιρείας, τη δικαστική δαπάνη του Δημοσίου που ανέρχεται στο ποσό των τριακοσίων ογδόντα ενός ευρώ και πενήντα ένα λεπτών (381,51) Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 3 Δεκεμβρίου 2002 Η Προεδρεύουσα Σύμβουλος Η Γραμματέας Ι. Μαρή Ειρ. Βαϊδάνη και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στις 21 Ιανουαρίου 2003. Η Προεδρεύουσα Σύμβουλος Η Γραμματέας του Ε Τμήματος Ι. Μαρή Γ. Σακελλαρίου ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ: Το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε τμήμα του υπογείου του κινηματογράφου ΑΣΤΥ ιστορικό διατηρητέο μνημείο με την υπουργική απόφαση υπ αριθμ. ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/626/13206/1991, Β 233, διότι το υπόγειο του κινηματογράφου κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έγινε τόπος μαρτυρίου και φυλακής για πολλούς αγωνιστές. Στην από 23.2.2000 εισήγηση του Τμήματος Νεοτέρων Μνημείων, την οποία δέχθηκε ομοφώνως το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων στο πρακτικό 10/23.3.2000, αναφέρεται σειρά ιστορικών στοιχείων προς επίρρωση του ισχυρισμού περί ιστορικού διατηρητέου μνημείου χρήζοντος ειδικής κρατικής προστασίας. Η εισήγηση πρότεινε τον χαρακτηρισμό του κινηματογράφου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου, επειδή αποτελεί «ιστορικό χώρο πολιτιστικής επικοινωνίας των κατοίκων της πόλης των Αθηνών και είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με τις μνήμες των κατοίκων όλου του λεκανοπεδίου». Με την υπ αριθμ. ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1082/34821/5.7.2000 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, ο χειμερινός κινηματογράφος ΑΣΤΥ χαρακτηρίσθηκε «ιστορικό διατηρητέο μνημείο» (Β 950). Κατά της απόφασης αυτής ζητείται ακύρωση. ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ: Κατά τα άρθρα 1 και 5 του Ν. 1469/1950 (Α 169), δύνανται να υπαχθούν στο ειδικό καθεστώς προστασίας του άρθρου 52 του Ν. 5351/1932 περί αρχαιοτήτων, τόσο οικοδομήματα και μνημεία μεταγενέστερα του έτους 1830, χαρακτηριζόμενα ως «έργα τέχνης χρήζοντα ειδικής προστασίας» (άρθρο 1), όσο και ιστορικοί τόποι και κτίσματα νεότερα του έτους 1830 τα οποία έχουν «ιστορικήν σπουδαιότητα» (άρθρο 5). Ως ιστορικός τόπος ή κτίσμα με ιστορική σπουδαιότητα νοείται ο τόπος ή το κτίσμα στους οποίους έλαβαν χώρα εθνικής ή πολιτικής σημασίας ιστορικά γεγονότα ή ο διασώζων τη μνήμη πολιτιστικών συμβεβηκότων ή συνηθειών. Η απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, με την οποία γίνεται ο δυνάμει των ανωτέρω διατάξεων χαρακτηρισμός, πρέπει αφενός να είναι ειδικώς αιτιολογημένη, της αιτιολογίας δυναμένης να προκύπτει και από τη γνωμοδότηση του οικείου οργάνου, σε συνδυασμό προς

τα λοιπά στοιχεία του φακέλου αφετέρου (σύμφωνα με το άρθρο 2 του Π.Δ. 161/1984) να εκδίδεται μετά από γνώμη του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων. Η γνώμη (θεσπιζόμενη ως ουσιώδης τύπος) αυτή πρέπει να διατυπώνεται εντός προθεσμίας ενός μηνός από την υποβολή του σχετικού ερωτήματος, μετά δε την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας αυτής, επιτρέπεται η έκδοση της αποφάσεως του Υπουργού Πολιτισμού χωρίς την ανωτέρω γνωμοδότηση. Με βάση τα δεδομένα της υπόθεσης δεν στοιχειοθετείται παράβαση ουσιώδους τύπου, εφόσον η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε μετά την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας του ενός μηνός από την υποβολή του σχετικού ερωτήματος, εν πάση δε περιπτώσει προ της εκδόσεώς της το Υπουργείο ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. είχε συνταχθεί με την εισήγηση του Τμήματος Νεοτέρων Μνημείων, την οποία υιοθέτησε και το Κ.Σ.Ν.Μ.. Είναι, συνεπώς, αβάσιμος ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως. Επιπλέον ο ισχυρισμός περί παράβασης του άρθρου 20 παρ.2 του Συντάγματος επειδή η αιτούσα εταιρεία δεν κλήθηκε προς ακρόαση προ της συνεδριάσεως του Κ.Σ.Ν.Μ., αλλά στις 27.3.2000, καίτοι ο χαρακτηρισμός αφορούσε ακίνητο της ιδιοκτησίας της, ενώ εκλήθησαν εγκαίρως και παρέστησαν στην επίμαχη συνεδρίαση οι εκμεταλλευόμενοι τον κινηματογράφο επιχειρηματίες, είναι απορριπτέος, διότι η κρίση για τη συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων κατά τον χαρακτηρισμό κτίσματος δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 5 του Ν. 1469/ 1950 διαμορφώνεται επί τη βάσει αντικειμενικών δεδομένων, που δεν συνάπτονται προς υποκειμενική συμπεριφορά των ενδιαφερομένων, μη απαιτουμένης, συνεπώς, της προηγούμενης ακροάσεώς τους. Μειοψήφησε ο Πάρεδρος Β. Αραβαντινός, κατά τη γνώμη του οποίου η ιδιοκτήτρια εταιρία έπρεπε να κληθεί προς ακρόαση. Τέλος, παρίσταται επαρκώς αιτιολογημένη η προσβαλλόμενη απόφαση, εφόσον η κρίση των αρμοδίων οργάνων, περί υπαγωγής του κινηματογράφου ΑΣΤΥ στο ειδικό καθεστώς προστασίας του Ν. 1469/1950, ερείδεται όχι απλώς στη μακρόχρονη λειτουργία του, όπως εσφαλμένως υπολαμβάνει η αιτούσα, αλλά στην ιδιαίτερη ιστορία του (όπως αυτή εκτίθεται στα στοιχεία του φακέλου που συμπληρώνουν την αιτιολογία της υπουργικής αποφάσεως), η οποία συνδέεται με τις μνήμες και την πολιτιστική παράδοση των κατοίκων της Αθήνας και του λεκανοπεδίου γενικότερα. Είναι επομένως, κατά την κρατήσασα στο Τμήμα γνώμη, απορριπτέοι οι περί του αντιθέτου προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως. Υπήρξε ωστόσο και αντίθετη γνώμη μειοψηφίας. ΣΧΟΛΙΟ: Ένας εκ των λόγων των προβληθεισών από τη αιτούσα είναι η παραβίαση του άρθρου 20 παράγραφος 2 του Συντάγματος. Το άρθρο 20 παράγραφος 2 του Συντάγματος ορίζει ότι «το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης του ενδιαφερομένου ισχύει και για κάθε διοικητική ενέργεια ή μέτρο που λαμβάνεται σε βάρος των δικαιωμάτων ή συμφερόντων του». Με την διάταξη αυτή ο συνταγματικό νομοθέτης «επεκτείνει την αρχή της προηγούμενης ακροάσεως από την δικαστική στην διοικητική διαδικασία». Κάτι τέτοιο δεν κάνει ο συντακτικός νομοθέτης στην περίπτωση προσβολής δικαιωμάτων ή συμφερόντων απευθείας από τυπικό νόμο ή από κανονιστικές πράξεις της διοίκησης. Εξάλλου το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης του ενδιαφερομένου δεν αναπτύσσει μόνο αντικρατική ενέργεια αλλά και «όπως όλα τα συνταγματικά δικαιώματα και διαπροσωπική ενέργεια». Κατ αντίθετη γνώμη εκπεφρασθείσα πριν την εισαγωγή του νέου άρθρου 25 του Συντάγματος, το δικαίωμα προηγούμενης ακροάσεως απευθύνεται προς τις διοικητικές αρχές και δεν αναπτύσσει τριτενέργεια. Για την ισχύ του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης του ενδιαφερομένου δεν απαιτείται ρητή πρόβλεψη εκ του νόμου ενόψει της απευθείας πρόβλεψης στο Σύνταγμα. Συνεπώς ούτε διάταξη αποκλείουσα το δικαίωμα αυτό είναι ισχυρή ως αντισυνταγματική. Για την ενεργοποίηση του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης του ενδιαφερομένου απαιτείται να συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις: O επιβαρυντικός χαρακτήρας της διοικητικής ενέργειας ή του διοικητικού μέτρου, η προέλευση της βλάβης από το ίδιο το διοικητικό μέτρο στα πλαίσια άσκησης διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης και η μη προσφορά στον ενδιαφερόμενο διοικούμενο της ευκαιρίας να εκθέσει ενώπιον της διοίκησης τις απόψεις του. Για την ικανοποίηση του σχετικού δικαιώματος αρκεί η προσφορά στον ενδιαφερόμενο της ευκαιρίας να εκθέσει τις απόψεις του πριν από τη λήψη του διοικητικού μέτρου ή ενέργειας και δεν απαιτείται η πραγματική εν τέλει άσκηση του εν λόγω δικαιώματος. Φορείς δε του δικαιώματος είναι οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο και νομικά πρόσωπα υπό προϋποθέσεις, εφόσον είναι ενδιαφερόμενοι, δηλαδή εφόσον είναι φορείς δικαιωμάτων ή συμφερόντων θιγομένων από διοικητική ενέργεια ή μέτρο. Το δε δικαίωμα αυτό γνωρίζει περιορισμούς σε περιπτώσεις επειγουσών περιπτώσεων, ελεγκτικού χαρακτήρα διοικητικών μέτρων (που ενέχουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού), μέτρων διοικητικής εκτελέσεως και υπερέχοντος δημοσίου συμφέροντος.