Εισαγωγή στα νοσήματα του αναπνευστικού. Οξεία και χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια Ι. ΦΛΩΡΟΣ

Εισαγωγή στα νοσήματα του αναπνευστικού Οξεία και χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια Ι. ΦΛΩΡΟΣ

Εισαγωγή Οι βασικές λειτουργίες του αναπνευστικού συστήματος είναι οι εξής : Η αναπνοή, Η ανταλλαγή, με διάχυση, των αναπνευστικών αερίων (Ο 2, CO 2 ), τα οποία μεταφέρονται δια του αίματος στους πνεύμονες. Η παροχή οξυγόνου στους ιστούς Η απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από το αίμα.

Η τραχεία και οι κυψελίδες α β γ δ η θ σ τ ζ ε δ

Πνεύμονες α1 β1 α2 β2 α α3 β

Αναπνευστικοί όγκοι και χωρητικότητες Συνολικά, υπάρχουν 4 όγκοι οι οποίοι συνδυαζόμενοι μεταξύ τους σχηματίζουν 4 χωρητικότητες. Ο εισπνευστικός εφεδρικός όγκος είναι ο αέρας που εισέρχεται στους πνεύμονες μετά από μια βαθειά εισπνοή. Αντίστοιχα, ο εκπνευστικός εφεδρικός όγκος είναι ο αέρας που εκπνέεται μετά από μια βαθειά εκπνοή. Ο υπολειπόμενος όγκος είναι η ποσότητα του αέρα που μένει μέσα στους πνεύμονες μετά το τέλος μιας βαθειάς εκπνοής. Ζωτική χωρητικότητα είναι το σύνολο του αέρα που διέρχεται από τους πνεύμονες από την αρχή μιας βαθειάς εισπνοής μέχρι το τέλος μιας βαθειάς εκπνοής. Εισπνευστική χωρητικότητα είναι το σύνολο του αέρα μιας βαθειάς εισπνοής. Τέλος, λειτουργική υπολειπόμενη χωρητικότητα είναι ο αέρας που μένει στους πνεύμονες μετά από μια κανονική εκπνοή.

Η ανταλλαγή των αναπνευστικών αερίων Πνευμονικ έςφλέβες Πίεση Ο 2 : 100 Πίεση CO 2 : 40 Πνευμονικές Αρτηρίες Πίεση Ο 2: 40 Πίεση CO 2 : 46 Όπως αναφέρθηκε, το αίμα που φθάνει στα κυψελιδικά τριχοειδή έχει υψηλή συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα και χαμηλή οξυγόνου. Αντίθετα, ο αέρας που φθάνει στις κυψελίδες είναι πλούσιος σε οξυγόνο και έχει χαμηλή συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα. Η διαφορά της πίεσης που υπάρχει δημιουργεί τα εξής : Το οξυγόνο των κυψελίδων περνάει στο αίμα για να μεταφερθεί στους ιστούς. Το διοξείδιο του άνθρακα μπορεί πια μέσω της εκπνοής να αποβληθεί. Κυψελίδα Ο 2 100 CΟ 2 46 Ο 2 40 CΟ 2 40 Τριχοειδές κυψελίδας Αρτηρία 15

Είδη αναπνοής Θωρακική και κοιλιακή: Ανάλογα με τις μυϊκές ομάδες που χρησιμοποιούνται, η αναπνοή χωρίζεται σε θωρακική και κοιλιακή. Στη θωρακική εργάζονται περισσότερο οι μεσοπλεύριοι μύες και στην κοιλιακή το διάφραγμα και οι κοιλιακοί. θωρακικ ή κοιλιακή 19

Αναπνευστικοί μύες Οι μύες που μετέχουν στην αναπνοή μπορούν να χωριστούν σε δυο ομάδες. Στερνοκλειδομαστοειδής Σκαληνοί Αναπνευστικοί μύες είναι οι μύες της ήρεμης αναπνοής : οι εισπνευστικοί - εξωτερικοί μεσοπλεύριοι το διάφραγμα Επικουρικοί αναπνευστικοί είναι οι μύες της έντονης- βαθειάς αναπνοής που γίνεται κάτω από φυσική ένταση. Σε αυτήν εκτός από τους μύες της ήρεμης αναπνοής συμμετέχουν και: ο στερνοκλειδομαστοειδής οι σκαληνοί οι εκπνευστικοί μεσοπλεύριοι οι κοιλιακοί Εισπνευστικός μεσοπλεύριος Εκπνευστικός μεσοπλεύριος Διάφραγμα Εκπνευστικός μεσοπλεύριος Λοξός κοιλιακός Κοιλιακ οί 21

Δοκιμασίες εκτίμησης του αναπνευστικού συστήματος- Σπιρομέτρηση H λειτουργική εκτίμηση του αναπνευστικού συστήματος γίνεται με τη σπιρομέτρηση. Ο εξεταζόμενος εκπνέει μέσα από ένα στόμιο σε μια ειδική συσκευή που ονομάζεται σπιρόμετρο. Με αυτήν μπορούν να μετρηθούν δύο βασικές παράμετροι της αναπνοής η ταχέως εκπνεόμενη ζωτική χωρητικότητα (FVC) και o ταχέως εκπνεόμενος όγκος αέρα στο πρώτο δευτερόλεπτο (FEV1). Η FEV είναι ο όγκος αέρος που εκπνέεται από τους πνεύμονες μετά από τη μέγιστη εισπνοή με βίαια μέγιστη εκπνοή. Ο FEV1 είναι ο όγκος αέρος που εκπνέεται από τους πνεύμονες μετά από τη μέγιστη εισπνοή με βίαια μέγιστη εκπνοή στο πρώτο δευτερόλεπτο της εκπνοής. Φυσιολογικά ο FEV1 είναι το 75% του FVC, δηλαδή το 75% του εκπνεόμενου όγκου εξέρχεται από τους πνεύμονες στο 1 ο δευτερόλεπτο της εκπνοής. Σπιρόμετρο FVC/ VC FEV1=75% FVC 23

Σπιρομέτρηση

Αέρια αρτηριακού αίματος - Οξυμετρία Τι είναι εξέταση αερίων αρτηριακού αίματος ; Είναι η εξέταση που μας επιτρέπει : (α) να διαπιστώσουμε αν ο ασθενής έχει υποξυγοναιμία (χαμηλό επίπεδο Οξυγόνου στο αίμα) ή αν βρίσκεται σε αναπνευστική ανεπάρκεια ή όχι και το είδος αυτής. (β) την παρακολούθηση της βελτίωσης ή όχι κατά τη διάρκεια της θεραπείας Πως γίνεται η εξέταση αυτή ; Χρησιμοποιώντας μία σύριγγα ινσουλίνης, (αφού προηγουμένως έχει ηπαρινισθεί, προς αποφυγή πήξης του αίματος), λαμβάνουμε αρτηριακό αίμα συνήθως από την κερκιδική αρτηρία που βρίσκεται στον καρπό του χεριού ή από την βραχιόνιο αρτηρία και το εισάγουμε σε ειδικό μηχάνημα (αναλυτή αερίων). Οι κυριότερες παράμετροι,μεταξύ πολλών, που μετρούνται, είναι : Οξυγόνο Διοξείδιο του άνθρακος ph (παράμετρος που δείχνει αν υπάρχει οξέωση ή αλκάλωση)

Τι είναι η Οξυμετρία ; Είναι μία αναίμακτη μέθοδος όπου μετρείται ο κορεσμός του Οξυγόνου του αρτηριακού αίματος κι έτσι ελέγχουμε έμμεσα αν υπάρχει υποξυγοναιμία ή αναπνευστική ανεπάρκεια.

Δοκιμασίες εκτίμησης του αναπνευστικού συστήματος- VO2 max η μέτρηση της VO2 max. Η μέτρηση αυτή μπορεί να μας δείξει την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας, όχι μόνο του αναπνευστικού αλλά όλων των συστημάτων που σχετίζονται με την απόδοση του μυοσκελετικού συστήματος. Δηλαδή, του κυκλοφορικού που μεταφέρει το οξυγόνο και των μυών που χρησιμοποιούν το οξυγόνο για την παραγωγή ενέργειας. Το VO 2 max είναι ο μεγαλύτερος όγκος οξυγόνου που μπορεί να καταναλώσει το ανθρώπινο σώμα σε μέγιστη ένταση άσκησης, όταν αναπνέει αέρα στο επίπεδο της θάλασσας. Μετριέται σε λίτρα το λεπτό ανά κιλό βάρους σώματος (L/min*Kg) 24

Δοκιμασίες εκτίμησης του αναπνευστικού συστήματος- VO2 max Για τη μέτρηση της VO2max χρειάζεται ειδικός εξοπλισμός. Πιο συγκεκριμένα: 1. Ειδικό σπιρόμετρο με αισθητήρα οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα. 2. Εργόμετρο, το οποίο είναι διάδρομος παρόμοιος με αυτό των γυμναστηρίων ή στατικό ποδήλατο. Ο αθλητής φορώντας το ειδικό σπιρόμετρο ανεβαίνει στο διάδρομο ή το ποδήλατο και ασκείται ακολουθώντας ένα ειδικό πρωτόκολλο με προοδευτικά αυξανόμενο επίπεδο Η μέτρηση δυσκολίας. θεωρείται ότι ολοκληρώθηκε όταν: Η πρόσληψη του οξυγόνου φθάσει σε μια ανώτατη τιμή και μείνει σταθερή σε αυτή. Φθάσει στο μέγιστο επιτρεπτό αριθμό σφίξεων ή πίεσης για την ηλικία του. Εάν εκδηλώσει δυσφορία ή δηλώσει εξάντληση των δυνάμεών του co o2 VO2max 25

Δοκιμασίες εκτίμησης του αναπνευστικού συστήματος- VO2 max H VO2 ηρεμίας είναι η ενέργεια που καταναλώνει το ανθρώπινο σώμα σε ηρεμία, 3 με 4 ώρες μετά από λήψη ελαφράς τροφής και χωρίς να έχει γίνει κανενός είδους άσκηση ή κόπωση. Θεωρούμε ότι για το μέσο άνθρωπο είναι 3,5 ml/kg*min H VO2 max που μετρούμε κατά τη διάρκεια της εργομέτρησης είναι το άθροισμα του VO2 ηρεμίας με το VO2 της άσκησης στο εργόμετρο. Συχνά εκφράζεται και σε ΜΕΤ που είναι πολλαπλάσια του VO2 ηρεμίας. Δηλαδή, αν το VO2 max είναι 35 3,5 ml/kg*min μπορούμε να πούμε ότι είναι 10 ΜΕΤ. Η τιμή της VO2 max εξαρτάται από την απόδοση και των τριών συστημάτων πρόσληψης, μεταφοράς και χρησιμοποίησης του οξυγόνου. Βασικά, όμως, σε μη προπονημένους αθλητές εξαρτάται από την απόδοση των μυών τους. Δηλαδή, οι πνεύμονες παρέχουν αρκετό οξυγόνο στην κυκλοφορία και η καρδιά το μεταφέρει στους μύες. Οι τελευταίοι, όμως, δεν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν. Αντίθετα, σε ένα καλά προπονημένο αθλητή η καρδιά θέτει τον περιορισμό. Δηλαδή, οι προπονημένοι μύες μπορούν να καταναλώσουν περισσότερο οξυγόνο από αυτό που τους προσφέρει το αναπνευστικό και το κυκλοφορικό σύστημα. Έτσι ερμηνεύεται και το ότι κατά τη μέτρηση στο εργόμετρο οι προπονημένοι αθλητές φθάνουν σε ένα επίπεδο VO2 max και μετά αυτό μένει σταθερό. V O 2 m a x Χρόνος Αθλητής V O 2 m a x Χρόνος Μη αθλητής 26

Εκτίμηση του VO2 max Η μέτρηση του VO 2 max εξίσωση του Fick : με τη βοήθεια σπιρομέτρησης και εργόμετρου γίνεται με την Όπου Q είναι καρδιακή παροχή, CaO 2 η συγκέντρωση οξυγόνου στο αρτηριακό αίμα, CvO 2 η συγκέντρωση οξυγόνου στο φλεβικό αίμα. Όπως καταλαβαίνουμε οι μετρήσεις αυτές είναι πολύπλοκες και για το λόγο αυτό έχουν περιγραφεί διάφορες μέθοδοι για τον υπολογισμό της τιμής του VO 2 max κατά προσέγγιση χωρίς τη χρήση πολύπλοκων μηχανημάτων. Μία από τις πιο αξιόπιστες είναι το Cooper test. Ο Dr. Kenneth H. Cooper έκανε μια μελέτη αθλητικής απόδοσης για την πολεμική αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στα τέλη του 1960. Στη μελέτη αυτή πρότεινε τη μέτρηση της απόστασης που μπορεί ο εξεταζόμενος να διανύσει σε 12 λεπτά ως μέτρο της φυσικής αντοχής του. Μεταγενέστερες μελέτες συσχέτισαν την απόσταση αυτή με τιμές VO 2 max διαφόρων αθλητών. Έτσι προέκυψε ο τύπος : Όπου d12 είναι η απόσταση που διανύθηκε σε 12 λεπτά. Η εξίσωση αυτή μάς δίνει μια εκτίμηση του VO 2 max (σε ml/min/kg). 27

Χαρακτηριστικές τιμές VO2max Αθλητές υψηλού επιπέδου έχουν VO2max που ξεπερνά τα 75 ml/kg/min και λίγοι μπορούν να ξεπεράσουν τα 85 ml/kg/min για άνδρες και 70 ml/kg/min για γυναίκες. Ένας απλός άνθρωπος που προπονείται για βελτίωση της φυσικής του κατάστασης συνήθως έχει τιμή VO2max κοντά στα 70 ml/kg/min. Σκυλιά Σιβηρίας, 240 ml/kg/min Άλογο αγώνων, 180 ml/kg/min Επαγγελματίας αθλητής, 85 ml/kg/min Ερασιτέχνης αθλητής, 70 Αγύμναστος 35 28

VO2 max και υγεία Σημαντική, όμως, είναι η γνώση της VO2 max σαν προγνωστικό σημείο σε καρδιοπαθείς αλλά και απλούς ανθρώπους. Σε μια μελέτη βρέθηκε ότι 100 % των καρδιοπαθών με O2 max μεγαλύτερη από 32 ml/kg/min επιβίωναν μετά από τρία έτη, ενώ το 70% αυτών με VO2 max κάτω από 22 ml/kg/min αποβίωσαν στην τριετία. Ο Kavanaugh σε μια μελέτη που έγινε στο Toronto βρήκε παρόμοια αποτελέσματα ανάμεσα σε 12,000 καρδιοπαθείς. Τιμές VO2 max κάτω από το 85% για την ηλικία, φύλο, ύψος και βάρος μπορεί να υποδηλώνουν καρδιολογικά προβλήματα. Ακόμη η VO2 max είναι καλός προγνωστικός δείκτης για το αποτέλεσμα χειρουργικών επεμβάσεων και μεταμοσχεύσεων. VO2 max πάνω από 85% VO2 max κάτω από 85% 29

Αναπνευστική ανεπάρκεια Αναπνευστική ανεπάρκεια είναι η κατάσταση κατά την οποία ο οργανισμός δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των ιστών και των οργάνων αυτού σε επαρκή επίπεδα Οξυγόνου. Η μέτρηση των επιπέδων του οξυγόνου στον οργανισμό, γίνεται με την εξέταση των αερίων του αρτηριακού αίματος. Όταν το επίπεδο του Οξυγόνου του αρτηριακού αίματος είναι μεταξύ 60 και 85 mmhg υπάρχει υποξυγοναιμία, <60 mmhg=αναπνευστική ανεπάρκεια Σημειώνεται ότι η φυσιολογική τιμή του Οξυγόνου (PaΟ2)είναι πάνω από 85 mmhg & του Διοξειδίου του άνθρακος (PaCo2) είναι μεταξύ 35-45 mmhg

Πώς εκδηλώνεται η αναπνευστική ανεπάρκεια ; Ανησυχία Ταχυκαρδία Δύσπνοια Ταχύπνοια Κεφαλαλγία Κυάνωση Διανοητική σύγχυση Εφίδρωση Τρόμος, κλπ

Μη Καρδιογενές Πνευμονικό Οίδημα ή ARDS

ARDS Διαγνωστικά κριτήρια American - European Consensus Conference on ARDS - 1994 ALI Εγκατάσταση : οξεία Οξυγόνωση: PaO2/FiO2 <300mmHg (παρά το φυσιολογικό PaCO2 και την ΡΕΕΡ) Ακτινογραφία θώρακα: Αμφοτερόπλευρα διάχυτα διηθήματα Καρδιαγγειακό: Απουσία καρδιακής αιτίας (PCWP<18 mmhg ή απουσία ένδειξης κολπικής υπέρτασης) Προαπαιτούμενο: Γνωστός προδιαθεσικός παράγοντας ARDS ALI + PaO2/FiO2 <200mmHg

Εργαστηριακά ευρήματα Δεν υπάρχει προς το παρόν παθογνωμονική εργαστηριακή εξέταση Ακτινογραφία θώρακος: απεικονίζει αμφοτερόπλευρα διηθήματα, συμβατά με πνευμονικό οίδημα, διαμέσου ή κυψελιδικού τύπου ανομοιογενή ή συρρέοντα. Αέρια αίματος: αρχικά υποξυγοναιμία με αναπνευστική αλκάλωση ή φυσιολογικό διοξείδιο του άνθρακα. Σε τελικό στάδιο μπορεί να εμφανισθεί οξέωση, υποξυγοναιμία, υπερκαπνία

Κλινικές καταστάσεις που σχετίζονται με την δημιουργία ARDS Άμεση πνευμονική βλάβη Συνήθη αίτια Πνευμονία Εισρόφηση γαστρικού περιεχομένου

Κλινικές καταστάσεις που σχετίζονται με την δημιουργία ARDS Άμεση πνευμονική βλάβη Λιγότερο συνήθη αίτια Θλάση πνεύμονα Λιπώδης εμβολή Πνιγμός Εισπνοή τοξικών ουσιών (οξείδια αζώτου, αμμωνία, χλωρίνη, διοξείδιο του θείου, κάδμιο, φωσγένειο) ή καπνού. Οίδημα από επανάρδευση (μεταμόσχευση, εμβολεκτομή)

Κλινικές καταστάσεις που σχετίζονται με την δημιουργία ARDS Έμμεση πνευμονική βλάβη Συνήθη αίτια Σήψη Βαρύ τραύμα με παρατεταμένη υπόταση και / ή πολλαπλά κατάγματα Shock και πολλαπλές μεταγγίσεις

Κλινικές καταστάσεις που σχετίζονται με την δημιουργία ARDS Λιγότερο συνήθη αίτια Καρδιοπνευμονική παράκαμψη Φαρμακευτικά αίτια (π.χ. ηρωίνη, σαλικυλικά, παρακουάτ, οργανοφωσφορικά κλπ) Οξεία παγκρεατίτιδα Μετάγγιση προϊόντων αίματος-διάχυτη ενδαγγειακή πήξη Θερμοπληξία,Έγκαυμα,Διαβητική κετοξέωση, Εκλαμψία

Προδιαθεσικοί παράγοντες-ards Σήψη 40-60 % Τραύμα 20-35 % Εισρόφηση/Νοσ.πνευμονία 10-20 % Πολλές μεταγγίσεις 9 % Παγκρεατίτιδα 7 %

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) είναι ένας γενικός όρος που περιλαμβάνει διάφορες ονομαζόμενες παθήσεις (Χρόνια βρογχίτιδα,πνευμονικό εμφύσημα,χρόνια αποφρακτική νόσος των αεραγωγών,κλπ) οι οποίες όμως στην ουσία είναι απόψεις του ιδίου προβλήματος. Πρόκειται για χρόνια πάθηση, βραδείας εξέλιξης,η οποία χαρακτηρίζεται από απόφραξη των αεραγωγών (παρεμπόδιση της ροής του αέρα). Η σημαντικότερη αιτία της είναι το κάπνισμα. Όσο μεγαλύτερη είναι η έκθεση στον καπνό των τσιγάρων (ποσότητα τσιγάρων ημερησίως και χρόνια καπνίσματος),τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος για ανάπτυξη της νόσου. Αποτελεί μία από τις κυριότερες αιτίες νοσηρότητας και θνησιμότητας σε όλο τον κόσμο.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΧΑΠ Εξαρτώνται από τη βαρύτητα της νόσου Στην ήπια μορφή της,το μόνο σύμπτωμα που υπάρχει συνήθως είναι ο λεγόμενος "τσιγαρόβηχας". Στη μέτρια μορφή της, εκτός από το βήχα, μπορεί να έχουμε αυξημένη απόχρεμψη και μικρού βαθμού δύσπνοια ή/και συριγμό στην κόπωση. Στη βαριά μορφή της, έχουμε συχνά επεισόδια με βήχα και συριγμό καθώς και δύσπνοια η οποία μπορεί να υπάρχει και στην ανάπαυση, επίσης κυάνωση, περιφερικό οίδημα.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΧΑΠ Η διάγνωση τίθεται συνήθως από τα ίδια τα συμπτώματα, αποδεικνύεται δε με τη σπιρομέτρηση. Έτσι όταν η FEV1 είναι μικρότερη από 80% της προβλεπόμενης και το πηλίκο FEV1/VC μικρότερο από 70% της προβλεπόμενης σημαίνει ότι υπάρχει απόφραξη στους αεραγωγούς. Η βαρύτητα της νόσου καθορίζεται από την τιμή της FEV1: Ήπια ΧΑΠ όταν η FEV1 είναι 60-80% της προβλεπόμενης Μέτρια ΧΑΠ όταν η FEV1 είναι 40-59% της προβλεπόμενης Βαριά ΧΑΠ όταν η FEV1 είναι μικρότερη από 40% της προβλεπόμενης

α.μη φαρμακευτική Το σημαντικότερο είναι η διακοπή του καπνίσματος Η σωματική άσκηση Η απώλεια βάρους σώματος (σε περίπτωση παχυσαρκίας) Το αντιγριππικό εμβόλιο β.φαρμακευτική Α. Βρογχοδιασταλτικά φάρμακα Εισπνεόμενα φάρμακα Θεοφυλλινούχα (διατίθεται σε: χάπι,υπόθετο,σιρόπι και σε ενέσιμη μορφή) Β. Κορτιζόνη (3 μορφές: εισπνεόμενη,χάπι,ενέσιμη) Γ. Οξυγόνο ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΧΑΠ

Βρογχικό 'Ασθμα Το βρογχικό άσθμα είναι μία χρόνια φλεγμονώδης πάθηση των αεραγωγών. Στην ουσία πρόκειται για μία υπεραντίδραση των αεραγωγών (το τοίχωμα των οποίων διαθέτει μυϊκές ίνες) σε διάφορους παράγοντες, με αποτέλεσμα οι μυϊκές ίνες να συσπώνται (βρογχόσπασμος) προκαλώντας στένωση του αυλού των αεραγωγών. Συνυπάρχουν επίσης οίδημα και άφθονες παχύρρευστες εκκρίσεις, τα οποία επιτείνουν τη στένωση αυτή. Έτσι, περιορίζεται η ροή του αέρα που διέρχεται μέσω αυτών.

Σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου Σύνδρομο άπνοιας στον ύπνο ή Απνοϊκό σύνδρομο ή Αποφρακτική άπνοια του ύπνου Αποτελεί συχνή διαταραχή που εκδηλώνεται με έντονο ροχαλητό (άπνοιες) μικροαφυπνίσεις στη διάρκεια του νυκτερινού ύπνου καταστρέφεται ο φυσιολογικός ύπνος και ο ασθενής παρουσιάζει δυσκολία στην αφύπνιση πρωϊνούς πονοκεφάλους έντονη κόπωση και υπνηλία την ημέρα

Σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου Οι συνέπειες είναι πολλές και σοβαρές κίνδυνος αιφνίδιου θανάτου κατά τον ύπνο αρτηριακή υπέρταση εγκεφαλικό επεισόδιο διαταραχές καρδιαγγειακού συστήματος τροχαία ή εργατικά ατυχήματα (πολλά από τα τροχαία ατυχήματα οφείλονται στο σύνδρομο αυτό) ψυχολογικές και ενδοκρινολογικές διαταραχές

Η διάγνωση «πολυσωματοκαταγραφική μελέτη ύπνου» ή απλά «μελέτη ύπνου» όπου κατά τη διάρκεια του νυκτερινού ύπνου ο υπό εξέταση ασθενής «συνδέεται» με ειδικό μηχάνημα το οποίο καταγράφει διάφορες παραμέτρους όπως επεισόδια ροχαλητού,άπνοιας και υπόπνοιας,οξυγόνωση αίματος,καρδιακό ρυθμό κλπ. Η θεραπεία σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι χειρουργική,συνήθως όμως αντιμετωπίζεται με ειδικό μηχάνημα συνεχούς θετικής πιέσεως των αεραγωγών (C-PAP),

ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΠΑΡΕΓΧΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ ΔΙΑΜΕΣΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ Με τον όρο αυτό χαρακτηρίζουμε μία ετερογενή ομάδα πνευμονικών νοσημάτων τα οποία προσβάλλουν τόσο το πνευμονικό παρέγχυμα όσο και τους αεραγωγούς, παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά (κλινικά, απεικονιστικά, κλπ.) και χαρακτηρίζονται από χρόνια φλεγμονή. Προοδευτικά μπορεί να καταλήξουν σε πνευμονική ίνωση.

ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΠΑΡΕΓΧΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΕΣ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ Κατά καιρούς έχουν προταθεί διάφορες ταξινομήσεις η τελευταία από τις οποίες τα διακρίνει σε 5 κατηγορίες : 1. Νοσήματα που σχετίζονται με συστηματικές ασθένειες (πχ. Ρευματοειδής αρθρίτιδα, Συστηματικός Ερυθηματώδης, Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, Πολυμυοσίτιδα-Δερματομυοσίτιδα, Κοκκιωμάτωση Wegener, Κοκκιωμάτωση Churg-Strauss, Σύνδρομο Βechet, Σύνδρομο Goodpasture, Ιδιοπαθής Πνευμονική Αιμοσιδήρωση, Συστηματική σκλήρυνση) 2. Νοσήματα που προκαλούνται από φάρμακα ή περιβαλλοντικούς παράγοντες (Εξωγενής αλλεργική κυψελιδίτιδα, Πυριτίαση, κλπ) 3. Κοκκιωματώδη νοσήματα Σαρκοείδωση, Βηρυλλίωση, Ιστιοκυττάρωση, κλπ) 4. Ιδιοπαθείς διάμεσες πνευμονίες (Ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση, Οξεία διάμεση πνευμονία, Κρυπτογενής οργανούμενη πνευμονία, κλπ) 5. Άλλες διάμεσες πνευμονοπάθειες (Αμυλοείδωση, Ηωσινοφιλική πνευμονία, Λεμφοκυτταρική διάμεση πνευμονία, Οζώδης σκλήρυνση, Νευροϊνωμάτωση, Κυψελιδική πρωτεϊνωση, Λεμφοαγγειολειομυομάτωση, κλπ)

ΚΟΙΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Η συμπτωματολογία και τα εργαστηριακά ευρήματα ποικίλλουν ανάλογα το συγκεκριμένο νόσημα. Παρουσιάζουν όμως ταυτόχρονα και κοινά (κλινικά & εργαστηριακά) χαρακτηριστικά, όπως : Προοδευτική επιδεινούμενη δύσπνοια κοπώσεως Ξηρός, κυρίως, παροξυσμικός βήχας Λεπτοί τρίζοντες ρόγχοι κατά την ακρόαση Κοινά απεικονιστικά χαρακτηριστικά Περιοριστικού τύπου διαταραχή του αερισμού και ελάττωση της διαχυτικής ικανότητας των πνευμόνων, κατά το λειτουργικό έλεγχο της αναπνοής Πνευμονική ίνωση στα προχωρημένα στάδια

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ Εκτός της κλινικής εικόνας και της κλινικής εξέτασης, οι οποίες πολλές φορές μας κατευθύνουν σ` ένα συγκεκριμένο νόσημα, η επιβεβαίωση θα γίνει με τα εργαστηριακά ευρήματα, τα οποία περιλαμβάνουν. Αιματολογικές εξετάσεις Ακτινογραφία θώρακος Αξονική τομογραφία θώρακος συνήθως υψηλής ευκρίνειας η οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι διαγνωστική Λειτουργικός έλεγχος αναπνοής (σπιρομέτρηση & διαχυτική ικανότητα πνευμόνων) Βρογχοσκόπηση και βρογχοκυψελιδική έκπλυση Βιοψία πνεύμονος (α) Διαβρογχική βιοψία ή (β) Ανοικτή βιοψία

ΘΕΡΑΠΕΙΑ Η θεραπεία στην πλειονότητα των νοσημάτων αυτών απαιτεί τη Χορήγηση υψηλών δόσεων κορτικοειδών (κορτιζόνης) Ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων. Σε ορισμένες περιπτώσεις και κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις απαιτείται μεταμόσχευση πνεύμονα