ΑΚΗΣ ΚΑΡΑΪΩΣΗΦΙΔΗΣ: Βρίσκομαι σε αυτήν την Ημερίδα ως μέλος της προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δορυφορικής και Επίγειας Λήψης, δηλαδή του Συνδέσμου των επιχειρήσεων που ασχολούνται με την εισαγωγή, τη χονδρική ή τη λιανική εμπορία, προϊόντων που έχουν σα σκοπό είτε τη δορυφορική λήψη είτε την επίγεια ψηφιακή λήψη, είτε την οποιαδήποτε εν πάσει περιπτώσει λήψη. Θα σας μιλήσω από την πλευρά ακριβώς τη δική μας, για το κόστος της ψηφιακής μετάβασης το κόστος που είχε αυτό το εγχείρημα μέχρι στιγμής, από τη δική μας σκοπιά από τη δική μας οπτική γωνία από τη δική μας εμπειρία. Στην αρχή φάνταζε για όλους όσους ασχολούνταν με το εμπόριο των δορυφορικών και κατ επέκταση και των επίγειων ψηφιακών δεκτών σαν ένα Ελ Ντοράντο. Έρχεται η ψηφιακή τηλεόραση και επομένως κάθε νοικοκυριό θα αποκτήσει ένα, δυο, τρεις ή τέσσερις δέκτες, μετρούσαμε τα εκατομμύρια δέκτες που θα μπουν στην Ελληνική αγορά και ετοιμαζόμασταν να ανταποκριθούμε και να πάρουμε ένα μερίδιο της πίτας από τα μεγάλα κέρδη που έρχονταν. Μέχρι στιγμής όμως, για όλες τις εταιρείες που ασχολήθηκαν (τις μεγάλες εισαγωγικές εννοώ) ήταν μια οδυνηρή θα έλεγα εμπειρία η ενασχόλησή τους με την εισαγωγή των ψηφιακών δεκτών. Οι λόγοι είναι απλοί. Εισάγαμε δέκτες με μεγάλο κόστος και δεν μπορούσαμε να τους διαθέσουμε και δεν μπορούμε ακόμη να τους διαθέσουμε. Υπάρχουν υψηλά στοκ μετρούμενα σε δεκάδες χιλιάδες κομμάτια στα χέρια εισαγωγέων. Τα κόστη πέφτουν στη διεθνή αγορά και οι εισαγωγείς αυτοί δεν επιδιώκουν πια να τους πουλήσουν στο κόστος, επιδιώκουν να τους πουλήσουν με τη μικρότερη δυνατή ζημιά και να σηκωθούν να φύγουν από αυτό το χώρο. Κάποιοι οι οποίοι τελειώσανε, ξεφορτώθηκαν η λέξη δεν είναι τυχαία- το στοκ στους, δηλώνουν στους συναδέλφους τους δηλαδή σε εμάς, ότι δεν θα ξαναεπιχειρήσουν νέο εγχείρημα δηλαδή να ξαναφέρουν άλλους αποκωδικοποιητές και τα λοιπά. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αγορά θα στεγνώσει από προϊόντα.
Που οφείλεται αυτό; Εκεί που οφείλονται όλα τα πράγματα στην Ελλάδα: στην έλλειψη προγραμματισμού. Πριν από λίγο ο κ. Παπαβασιλόπουλος είπε ότι ένα στοιχείο της ενημέρωσης στην ευρωπαϊκή αγορά ήταν η σαφής θα το πω όπως το είπε- και συνεχής αναφορά στα χρονοδιαγράμματα. Στην Ελλάδα δεν είχαμε ούτε σαφή ούτε συνεχή αναφορά, γιατί απλώς δεν είχαμε χρονοδιαγράμματα. Δεν υπήρξε ποτέ ένα χρονοδιάγραμμα να πούμε ότι μετά από 3 μήνες, θα έρθει το ψηφιακό σήμα εκεί, μετά από 6 εκεί, μετά από 9 εκεί. Μια «ωραία πρωία», εννοώ με πολύ μικρή προειδοποίηση το ψηφιακό έρχεται στον κορινθιακό, εισάγαμε δέκτες (δεν υπήρχαν στην αγορά) εισάγαμε δέκτες με υψηλότατο κόστος. Οι καταναλωτές αγόρασαν τότε σε τιμές 169, 170 ευρώ μην σας φαίνονται περίεργα αυτά τα νούμερα γιατί σήμερα βρίσκονται στα 35 και 45 ευρώ. Και όμως αγόρασαν τους ίδιους δέκτες σε αυτές περίπου τις τιμές. Τιμές, που άγγιζαν τα 200 ευρώ. Πέρασε αυτό, ήρθε η Θεσσαλονίκη στις 16 Ιανουαρίου 2010, ας υποθέσουμε ότι η αγορά είχε πάρει κάποια μηνύματα, η ημερομηνία ανακοινώθηκε το Δεκέμβριο του 2009 αν θυμάμαι καλά, η 16 η Ιανουαρίου και από εκεί και πέρα η μεγάλη περιπέτεια της Αθήνας. Η Αθήνα ήθελε πάρα πολλά κομμάτια, έτσι πιστεύαμε. Πότε έρχεται στην Αθήνα; Ένα μήνα μετά τη Θεσσαλονίκη όπως διέδιδαν τότε. Ένας μήνας μετά τη Θεσσαλονίκη από τον Ιανουάριο, είναι ο Φεβρουάριος. Δεν είναι ο Ιούνιος βέβαια που τελικά ήρθε. Πλησιάζοντας στο Φεβρουάριο η ημερομηνία πήγε το Μάρτιο και μετά μιλώντας με ανθρώπους της Digea, (στούς οποίους δεν ρίχνουμε φταίξιμο), μας διαβεβαίωναν ότι αμέσως μετά το Πάσχα έρχεται στην Αθήνα. Το «αμέσως μετά το Πάσχα» ήταν μια έκφραση που είχε κυκλοφορήσει ευρύτατα στην αγορά. Τι σημαίνει αυτό; Προσκόμιση χιλιάδων δεκτών με αεροπλάνο από την Κίνα, από την Άπω Ανατολή εν πάση περιπτώσει από όπου εισήγαγε ο καθένας κατά τη διάρκεια του Μαρτίου για να προλάβουμε τις 4 Απριλίου. Και αφού εισήχθη όλο αυτό το φορτίο με υψηλότατο κόστος, μας ανακοινώνεται ότι ήρθε αναβολή για 18 Ιουνίου. Ακόμη και η επιλογή των ημερομηνιών ήταν κατά τη γνώμη μας λίγο ατυχής. Όταν αρχίζει ένα παγκόσμιο κύπελο ποδοσφαίρου στις 11 Ιουνίου και εμείς ανακοινώνουμε ότι
θα φέρουμε την ψηφιακή στις 18, τι σημαίνει; Ότι το κύπελο το έχουμε αφήσει απ' έξω. Εν πάσει περιπτώσει πιστεύουμε ότι η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί από εδώ και πέρα. Πιθανώς να μην είναι ακριβώς στο χέρι της Digea. Θα έπρεπε όμως ίσως να προσπαθήσει από εδώ και στο εξής να βγάλει ένα χρονοδιάγραμμα. Είναι άλλα 23 σημεία εκπομπής όπου απαιτείται να πάρουν σήμα; Δεν θα ήταν άσχημο να προγραμματίζαμε και να λέγαμε 7 Ιανουαρίου η Αιτωλοακαρνανία, 18 Ιανουαρίου η Ρόδος, 22 Ιανουαρίου εκεί, 5 Φεβρουαρίου εκεί, 18 Μαρτίου το άλλο. Θα μπαίναμε πια σε μια τάξη και θα δινόταν κι ένα παράδειγμα πως θα έπρεπε αυτή η πολιτεία τέλος πάντων να δουλέψει. Να έλεγαν όλοι «α, να δουλέψουμε όπως η Digea, που έβγαλε ένα πρόγραμμα διάρκειας 2 ετών και ξέρουμε τι θα γίνει στα επόμενα 2 χρόνια». Έτσι δεν θα έχουμε ανωμαλίες στην αγορά, έτσι δεν θα έχουμε κόστος το οποίο τελικά είτε ο καταναλωτής θα το πληρώσει γιατί αγόρασε δέκτες όπως είπαμε με υψηλό κόστος, είτε θα το πληρώσουν κάποιες εταιρείες που με αυτό το έξοδο θα πτωχεύσουν μαθηματικά και θα αφήσουν κάποιους ανθρώπους στο δρόμο, είναι το ίδιο πράγμα. Τελικά το πληρώνουμε όλοι. Το κόστος διαχέεται σε όλους. Γι' αυτό θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να ομαλοποιήσουμε τη ζωή μας, προγραμματίζοντάς την. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια δεν θα ήταν άσχημο, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια δοκιμαστική περίοδος πριν από την κάθε έναρξη, όπου θα μπορούσαν να προβάλλονται στην τηλεοπτική οθόνη μόνο μπάρες επί 10 μέρες στην περιοχή που πρόκειται να πάρει το σήμα, ούτως ώστε να προσαρμοστούν καταστήματα, καταναλωτές, και όλη η κοινωνία να ξέρει με τι ισχύ θα της έρθει, αν μπορεί να πιάσει αυτό που θα της έρθει, αν δεν μπορεί, και γενικώς να κάνει τους προγραμματισμούς, τις δοκιμές της, τις μετρήσεις της, τι εξοπλισμός χρειάζεται και τα λοιπά. Αναφερόμενος στο παράδειγμα της Αλεξανδρούπολης η οποία πήρε το σήμα στις 19 Νοεμβρίου, σας πληροφορώ ότι μερικές περιοχές δεν αγόρασαν καθόλου δέκτες γιατί δεν ήξεραν αν θα φτάσει το σήμα ή δεν θα φτάσει. Αποτέλεσμα; Την ημέρα που ήρθε, την Παρασκευή έπαιρναν
εναγωνίως τηλέφωνο «στείλε μου με courier 50 δέκτες για να έρθουν εδώ το Σάββατο γιατί ο κόσμος φωνάζει». Κάποιος κόσμος δεν έβλεπε πλέον το αναλογικό σήμα. Δεν έβλεπε στην Αλεξανδρούπολη γιατί το switch over (η παύση των αναλογικών μεταδόσεων) έγινε την ίδια μέρα για μία συγκεκριμένη περιοχή. Τα όρια αυτής της περιοχής τουλάχιστον στους ντόπιους δεν ήταν γνωστά. Εάν υπήρχε αυτή η μπάρα λίγες μέρες πριν, πιστεύω ότι όλοι θα είχαν κάνει τις ρυθμίσεις τους. Σήμερα ακόμη μου ζήτησαν κεραίες, διάφορες κεραίες μία από το κάθε είδος, γιατί με κάποιες που έχουν εκεί, δεν μπορούν να πιάσουν σε κάποια περιοχή και θέλουν να δοκιμάσουν άλλες για να δουν ποια τους κάνει. Και είμαστε ήδη στις 30 Νοεμβρίου και το switch over έγινε στις 19 Νοεμβρίου. Κάποιοι άνθρωποι δεν βλέπουν τηλεόραση από τότε. Προγραμματισμός λοιπόν. Το δεύτερο πράγμα που συμβάλει πολύ στη μείωση του κόστους ή στην αύξηση του κόστους είναι η ενημέρωση των καταναλωτών. Με χαρά έχουμε δει ότι πυκνώθηκαν τα τηλεοπτικά σποτ της Digea τώρα τελευταία, πιστεύουμε όμως ότι πρέπει να βελτιωθεί η κατάσταση. Πρώτα απ' όλα, όλα τα σποτ μας υποβάλλουν την ιδέα της καλύτερης εικόνας, του καλύτερου ήχου, αλλά πέρα τούτου τίποτε. Δεν απαντούν στο ερώτημα «εγώ που έχω καλή εικόνα και καλό ήχο (γιατί συνυπάρχει το αναλογικό σήμα), τι μου χρειάζεται αυτός ο δέκτης; Γιατί; Τι να τον κάνω; Μήπως είναι για κάποιους άλλους και δεν αφορά εμένα;». Η ψηφιακή τηλεόραση δεν έχει μόνο την καλύτερη εικόνα και τον καλύτερο ήχο. Έχει το EPG, έχει τη δυνατότητα να κάνουμε εγγραφές προγραμμάτων, έχει στο μέλλον διαδραστικές υπηρεσίες και τα λοιπά. Κάποιος πρέπει να τα εξηγήσει αυτά στον πολίτη, ούτως ώστε να διευκολύνει και την απόφασή του να προχωρήσει, να κάνει το άλμα στην ψηφιακή μετάβαση, μια και όλοι συμφωνούμε ότι όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό, τόσο το καλύτερο για την εθνική οικονομία. Πιστεύουμε, έτσι το βλέπουμε, ότι εφόσον τα 7 κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας μετέχουν στη Digea, θα της προσέφεραν βήμα για
αυτή τη δουλειά. Εμείς το θεωρούμε ότι είναι βήμα δωρεάν, τα ίδια τα κανάλια να διαφημίζουν τον εαυτό τους. Άρα δεν υπάρχει θέμα τεράστιας διαφημιστικής δαπάνης και τεράστιας δαπάνης ενημέρωσης. Ό,τι χάνουν σε τηλεοπτικό χρόνο, το κερδίζουν από την πιο γρήγορη μετάβαση. Πιστεύουμε ότι οι διαφημίσεις πρέπει να στραφούν και στην ενημέρωση των άλλων πλεονεκτημάτων δηλαδή των επιπλέον πλεονεκτημάτων που προσφέρει η ψηφιακή τηλεόραση και όχι μόνο της καλύτερης εικόνας. Οι διαφημίσεις, είναι 20 δευτερόλεπτα και όποιος πρόλαβε τον Κύριον είδε, (ούτε κι εγώ δεν πρόλαβα να καταλάβω καλά καλά να καταλάβω εκεί που λέει για το connectivity ότι αυτό πρέπει να το συνδέσουμε εδώ, να κι αυτό να κι εκείνο, μην χάσουμε το αναλογικό σήμα, να και το RF σε 20 δευτερόλεπτα) και δεν πρέπει να περιμένουμε να καταλάβει πολλά ο κόσμος μέσα σε δευτερόλεπτα. Ίσως θα έπρεπε και ρίχνω μια ιδέα- να υπάρχει το πεντάλεπτο της ψηφιακής τηλεόρασης. Κάθε μέρα ένα πεντάλεπτο 7 με 7.05 ας υποθέσουμε στο ένα κανάλι, 6 με 6.05 σε ένα άλλο κανάλι, ας το μοιράσουν μεταξύ τους, όπου κάθε μέρα να θίγεται κι ένα θέμα σχετικό με την ψηφιακή τηλεόραση. Αυτά τα πεντάλεπτα τα ενημερωτικά, πιστεύω ότι θα βοηθήσουν πάρα πολύ στην ενημέρωση του κοινού. Τώρα όσον αφορά στη διάθεση των δεκτών σίγουρα υπάρχει άγνοια ακόμη και από τους πωλητές των πολυκαταστημάτων κυρίως να πληροφορήσουν τι είναι αυτό που πουλάνε, γιατί οι άνθρωποι πουλάνε ψυγεία, κουζίνες ό,τι θέλετε και μαζί με αυτά και επίγειους δέκτες. Δεν μπορεί να τα ξέρουν όλα. Τώρα το ποιος φορέας θα πρέπει να αναλάβει να τους ενημερώσει κι αυτούς, πιστεύω ότι με την ενημέρωση, αυτά τα ενημερωτικά πεντάλεπτα που λέμε, μαζί με τον κόσμο θα ενημερωθούν κι αυτοί ή εν πάση περιπτώσει θα απευθύνονται πλέον σε κάποιο καταναλωτή, που θα ξέρει κάτι παραπάνω όταν πάει να ψωνίσει. Τέλος δεν θα έπρεπε οι εισαγόμενοι δέκτες εφόσον πληρούν τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν το CE τους, ανταποκρίνονται στο Η264 πρωτόκολλο που είναι το MPEG 4 και τα λοιπά, να επιβαρύνονται
με πρόσθετα κόστη από αρχές ή εταιρείες οι οποίες τον πιστοποιούν, τον τσεκάρουν, τον ελέγχουν, του δίνουν πιστοποιητικό, γιατί αυτά είναι πρόσθετα κόστη που θα τα πληρώσει ο καταναλωτής. Δεν εφευρίσκουμε τον κύκλο πάλι, είναι ένα προϊόν το οποίο κυκλοφορεί σε όλη την Ευρώπη, στη μισή Ευρώπη εν πάσει περιπτώσει, και πουλιέται κι εδώ. Κι ένα τελευταίο που αναφέρθηκε, είναι σημαντικό να υπάρχει επαφή των φορέων μεταξύ τους, βρισκόμαστε όλοι στην ίδια αγορά είμαστε συνάδελφοι, είμαστε από την ίδια πλευρά, θέλουμε να βοηθήσουμε κι εμείς όπως κι εσείς την ψηφιακή μετάβαση. Τώρα έχουμε φτιάξει τον Πανελλήνιο Σύνδεσμό μας που αντιπροσωπεύονται οι εταιρείες του χώρου, ένα Σύνδεσμο έχουμε, δεν έχουμε δυο τρεις, μπορούμε, είμαστε στη διάθεσή σας είτε της Digea, είτε της Digital Union, είτε της ΕΡΤ να συναντηθούμε, ό,τι βοήθεια θέλετε να κινητοποιήσουμε εμείς τον κόσμο που τον ξέρουμε ( το ποιοι δραστηριοποιουνται σε κάθε περιοχή τους ξέρουμε). Ας υποθέσουμε ότι η επαφή και ο καλύτερος συντονισμός μπορεί να προωθηθεί από μια ενημερωτική Ημερίδα; Ναι, θα μπορούσε να γίνει και οι συμμετέχοντες αντί να είναι κάποιος κόσμος στην τύχη, θα μπορούσε να είναι όλοι οι επαγγελματίες της συγκεκριμένης περιοχής. Όλοι. Χωρίς καμία εξαίρεση. Γιατί εμείς τους ξέρουμε όλους. Άρα είμαστε στη διάθεσή σας για οποιεσδήποτε ενημερωτικές επαφές, ξεκινώντας από μια εθιμοτυπική πρώτη συνάντηση έστω και χωρίς θέμα. Αυτά είχα να πω και σας ευχαριστώ.