ΑΚΡΑΙΟΙ ΚΟΜΒΟΙ Ω.Σ. ΜΕ ΣΠΕΙΡΟΕΙ ΕΙΣ ΟΠΛΙΣΜΟΥΣ. ΕΙΚΤΕΣ ΒΛΑΒΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ

ΑΚΡΑΙΟΙ ΚΟΜΒΟΙ Ω.Σ. ΜΕ ΣΠΕΙΡΟΕΙ ΕΙΣ ΟΠΛΙΣΜΟΥΣ. ΕΙΚΤΕΣ ΒΛΑΒΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ Χρ. Καραγιάννης Πολιτικός Μηχ. ΕΜΠ, ρ.μηχ., Καθηγητής Πολυτεχνικής Σχ. ΠΘ Γ. Σιρκελής Πολιτικός Μηχανικός, MSc ΠΘ Λέξεις κλειδιά: Ακραίοι κόµβοι, σπειροειδής οπλισµός, δείκτες βλάβης, ανακυκλιζόµενη φόρτιση. ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Παρουσιάζεται µια προσπάθεια για αξιολόγηση µε χρήση δεικτών βλάβης των αποτελεσµάτων πειραµατικού προγράµµατος για τη συµπεριφορά υπό ανακυκλιζόµενη φόρτιση ακραίων κόµβων ωπλισµένων µε συνεχή σπειροειδή οπλισµό. Πλήρης περιγραφή του πειραµατικού προγράµµατος παρουσιάζεται σε συνοδευτική εργασία. Η αξιολόγηση της ικανότητας των ακραίων κόµβων µε συνεχείς σπειροειδείς οπλισµούς επιτυγχάνεται µε τη σύγκριση της απόκρισης τους και του βαθµού της προκληθείσας βλάβης υπό την ίδια κυκλική φόρτιση, µε αντίστοιχα δεδοµένα από ίδιους κόµβους ωπλισµένους µε κοινούς µεµονωµένους συνδετήρες τοποθετηµένους σε ίσες αποστάσεις µε τις σπείρες. Για την αξιολόγηση χρησιµοποιούνται οι περισσότεροι από τους δείκτες απόδοσης και χαρακτηρισµού βλάβης που έχουν προταθεί διεθνώς και συγκεκριµένα οι δείκτες κατά Pa & Ang (1985), Kätzig & Mesois (198), Lybas & Sozen (1977), Knath & Jenne (199) και Cosenza et al. (199). Από την εφαρµογή των δεικτών βλάβης που αναφέρθηκαν στα πειραµατικά αποτελέσµατα των κόµβων µε τους δύο τρόπους όπλισης καθώς και τους υστερητικούς βρόχους απόκρισης εξάγονται συµπεράσµατα για την αποτελεσµατικότητα της χρήσης συνεχούς σπειροειδούς οπλισµού στους ακραίους κόµβους Ωπλισµένου Σκυροδέµατος. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η µελέτη της λειτουργίας των κόµβων δοκού υποστυλώµατος αλλά και η αποτίµηση της συµπεριφοράς τους αποτελεί ένα πεδίο έρευνας το οποίο δεν έχει ακόµα πλήρως µελετηθεί. ιάφοροι ερευνητές έχουν ήδη προτείνει µεθόδους για την αξιολόγηση της βλάβης που προκαλείται υπό συγκεκριµένη φόρτιση σε στοιχεία ή και δοµικά υποσυστήµατα από ωπλισµένο σκυρόδεµα. Οι µέθοδοι αυτοί βασίζονται κυρίως στη µέτρηση χαρακτηριστικών µεγεθών των υστερητικών βρόχων απόκρισης του στοιχείου. Οι τιµές των µεγεθών αυτών λαµβάνονται υπόψη από τον κάθε ερευνητή µε διαφορετική βαρύτητα και συνήθως καταλήγουν σε ένα γενικό δείκτη βλάβης που χαρακτηρίζει την βλάβη που προκλήθηκε από τη συγκεκριµένη φόρτιση. Οι δείκτες αυτοί αποσκοπούν στη βαθµονόµηση της προκληθείσας βλάβης λαµβάνοντας υπόψη παραµέτρους όπως η απορροφούµενη ενέργεια, το ιστορικό, η πλαστιµότητα και η δυσκαµψία (Pa & Ang 1985, Kätzig & Mesois 198, Lybas & Sozen (1977), Knath & Jenne (199), Cosenza et al. 199). Ακόµη, έχει προταθεί και δείκτης βλάβης για την εκτίµηση των βλαβών σε δοκίµια ακραίων κόµβων που υπέστησαν φόρτιση σε πρώιµη ηλικία του σκυροδέµατος (Kaayannis & Chaliois 2). Η χρήση των δεικτών βλάβης για την εκτίµηση της βλάβης που προκλήθηκε υπό κάποια φόρτιση είναι φανερό ότι δίνει ένα αντικειµενικό µέτρο για τη σύγκριση της ικανότητας δύο στοιχείων µε την προϋπόθεση ότι αυτά υποβάλλονται στο ίδιο ιστορικό. Στην παρούσα

εργασία γίνεται µια προσπάθεια για σύγκριση του βαθµού της προκληθείσας βλάβης σε δοκίµια ακραίων κόµβων ωπλισµένων µε χρήση συνεχούς σπειροειδούς οπλισµού σε σχέση µε ίδιους κόµβους οι οποίοι οπλίζονται µε κοινούς µεµονωµένους συνδετήρες τοποθετηµένους σε ίσες αποστάσεις µε τις σπείρες. Για την αξιολόγηση χρησιµοποιούνται οι περισσότεροι από τους δείκτες απόδοσης και χαρακτηρισµού βλάβης που έχουν προταθεί διεθνώς και συγκεκριµένα οι δείκτες κατά Pa & Ang (1985), Kätzig & Mesois (198), Lybas & Sozen (1977), Knath & Jenne (199) και Cosenza et al. (199). LVT Σχήµα 1. Πειραµατική διάταξη και γεωµετρικά χαρακτηριστικά δοκιµίων. Το πειραµατικό πρόγραµµα τα αποτελέσµατα του οποίου χρησιµοποιούνται εδώ παρουσιάζεται σε συνοδευτική εργασία (Καραγιάννης κ.ά. 2). Τα δοκίµια του προγράµµατος και ο τρόπος όπλισης του καθενός φαίνονται στον πιν.1, ενώ τα γεωµετρικά χαρακτηριστικά των δοκιµίων και η πειραµατική διάταξη στο σχ.1. ΕΙΚΤΕΣ ΒΛΑΒΩΝ Στην εργασία γίνεται προσπάθεια για αξιολόγηση των αποτελεσµάτων του πειραµατικού προγράµµατος (πίν. 1) των Καραγιάννης κ.ά. (2) µε χρήση δεικτών βλάβης που λαµβάνουν υπόψη διαφορετικές παραµέτρους. Με αυτόν τον τρόπο θεωρείται ότι είναι δυνατόν να προκύψουν συµπεράσµατα µε µεγαλύτερη αξιοπιστία. Οι δείκτες βλάβης που έχουν κατά καιρούς προταθεί κατατάσσονται πρακτικά σε εκείνους που λαµβάνουν υπόψιν κυρίως τις τελικές παραµορφώσεις και βασίζονται στις δυσκαµψίες και τις µέγιστες τιµές παραµορφώσεων και σε εκείνους που λαµβάνουν υπόψιν και τη συσσωρευµένη βλάβη που προκαλείται από ανακυκλιζόµενες φορτίσεις ακόµη και χωρίς αύξηση της µέγιστης παραµόρφωσης. Στη δεύτερη περίπτωση η συσσωρευµένη βλάβη θεωρείται ότι είναι δυνατόν να αντιπροσωπεύεται από την ενέργεια που απορροφάται µετρουµένη ως εµβαδόν των υστερητικών βρόχων απόκρισης.

Πίνακας 1. Χαρακτηριστικά δοκιµίων κόµβων ΟΚΙΜΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ J : Χωρίς οπλισµό διάτµησης στον κόµβο Οπλισµός Υποστυλώµατος οκού Περιοχής κόµβου ιαµήκης : 2 1 Άνω 2 1 Κάτω εν έχει οπλισµό στη περιοχή του κόµβου ΟΚΙΜΙΟ J1s : 1 συνδετήρας στον κόµβο ΟΚΙΜΙΟ J1s οκός ιαµήκης : 2 1 Άνω 2 1 Κάτω 8/15 1 κλειστός συνδετήρας ΟΚΙΜΙΟ J2s : 2 συνδετήρες στον κόµβο ΟΚΙΜΙΟ J2s Συνδετήρες : 8/1 οκός ιαµήκης : 2 1 Άνω 2 1 Κάτω 8/1 2 κλειστοί συνδετήρες ΟΚΙΜΙΟ Js : συνδετήρες στον κόµβο ΟΚΙΜΙΟ Js Συνδετήρες : 8/7,5 οκός ιαµήκης : 2 1 Άνω 2 1 Κάτω 8/7.5 κλειστοί συνδετήρες ΟΚΙΜΙΟ J1sp : 1 σπείρα στον κόµβο ΟΚΙΜΙΟ J1sp (Αντίστοιχο µε το J1s, µε χρήση σπειροειδούς συνεχόµενου συνδετήρα στο υποστύλωµα) 1 σπείρα ανά 15 cm 1 σπείρα ΟΚΙΜΙΟ J2sp : 2 σπείρες στον κόµβο ΟΚΙΜΙΟ J2sp (Αντίστοιχο µε το J2s, µε χρήση σπειροειδούς συνεχόµενου συνδετήρα στο υποστύλωµα) 1 σπείρα ανά 1 cm 2 σπείρες ΟΚΙΜΙΟ Jsp : σπείρες στον κόµβο ΟΚΙΜΙΟ Jsp (Αντίστοιχο µε το Js, µε χρήση σπειροειδούς συνεχόµενου συνδετήρα στο υποστύλωµα) 1 σπείρα ανά 7.5 cm σπείρες

Σε όσους δείκτες βλάβης απαιτήθηκε η χρήση δεδοµένων από µονότονη φόρτιση, οι τιµές προσεγγίσθηκαν µε χρήση της περιβάλλουσας των υστερητικών βρόχων των κόµβων του πειραµατικού προγράµµατος και ελήφθησαν υπόψη τιµές µέχρι πτώσης του φορτίου στο % του µέγιστου. 1) είκτες που έχουν την δυνατότητα να λαµβάνουν υπόψη την σωρευτική επιρροή της προκαλούµενης βλάβης από επαναλαµβανόµενη κυκλική φόρτιση ίδιου ή αυξανόµενου εύρους. α) είκτης βλάβης κατά Pa & Ang (1985) δ M β = de, (1) δ Q δ y όπου δ Μ = η µέγιστη κατά την διάρκεια του πειράµατος, δ = η µέγιστη παραµόρφωση σε µονότονη καταπόνηση, Q y = η δύναµη διαρροής, de = επαυξανόµενη απορροφούµενη ενέργεια και β = σταθερός θετικός συντελεστής l β = 7 d ρw,7,7,2n,1p t, (2) όπου l/d= το διατµητικό άνοιγµα και l/d 1.7, n = η αξονική δύναµη και n.2, p t = το γεωµετρικό ποσοστό του συνολικού διαµήκους οπλισµού και p t.75%, ρ w = το ογκοµετρικό ποσοστό οπλισµού περίσφιξης Στην εξίσωση (1) τα δ Μ και de εξαρτώνται από το ιστορικό ενώ οι παράµετροι δ, Q y και β είναι ανεξάρτητες από το ιστορικό. Στην ελαστική περιοχή η τιµή θεωρητικά θα έπρεπε να είναι µηδέν. Ωστόσο η εξίσωση (1) δίνει αµελητέα µικρές αλλά µεγαλύτερες από µηδέν τιµές για την ελαστική περιοχή. Τιµές του 1. υποδηλώνουν ολική καταστροφή. Οι Pa & Ang (1985) προτείνουν ταξινόµηση των βλαβών σύµφωνα µε τον πίν.2. Πίνακας 2. Ταξινόµηση βλαβών σύµφωνα µε τους Pa & Ang (1985) <.1 Χωρίς βλάβη ή µόνο εµφάνιση τοπικών ρωγµών.1.25 Μικρές βλάβες.25. Μέτριες βλάβες. 1. Σοβαρές βλάβες 1. Κατάρευση β) είκτης βλάβης Q κατά Kätzig & Mesois (198) όπου ( ) Q = Q Q Q 1 () si E i i E E Q = και E si E i i E E Q = (), (5) E στις εξισώσεις () και (5) τα Ε si, E i και Ε ορίζονται ως εξής: Ε si = η ενέργεια των ηµικύκλων που ξεπερνούν την προηγούµενη παραµόρφωση (κύριοι ηµίκυκλοι), E i = η ενέργεια των ηµικύκλων µε µικρότερη ή ίση παραµόρφωση από την προηγούµενη (δευτερεύοντες ηµίκυκλοι) και Ε = η απορροφούµενη ενέργεια σε µονότονη φόρτιση.

2) είκτες βλάβης µε βάση τη δυσκαµψία Οι Lybas and Sozen (1977) πρότειναν το δείκτη =, (6) η εξίσωση (6) για να µετατραπεί σε ποσοτικό δείκτη βλάβης κατά τους Knath and Jenne (199) µπορεί να γραφεί ως εξης : ' = 1, (7) όπου = η αρχική δυσκαµψία και = η δυσκαµψία που αντιστοιχεί στην µέγιστη µετατόπιση. ) είκτης βλάβης µε βάση την πλαστιµότητα κατά Cosenza et al. (199) µ 1 =, (8) µ 1 όπου µ = η πλαστιµότητα κατά το πείραµα και µ = η µέγιστη πλαστιµότητα σε µονότονη φόρτιση. Στην εξίσωση (8) ο δείκτης ισούται µε µηδέν (=) όταν η µετατόπιση δεν έχει φτάσει την µετατόπιση διαρροής. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Στους παρακάτω πίνακες παρουσιάζονται συγκριτικά αποτελέσµατα για όλα τα δοκίµια µε βάση τους δείκτες βλάβης που αναφέρθηκαν παραπάνω. Πίνακας. Συγκριτικά αποτελέσµατα µε βάση τον δείκτη βλάβης των Pa & Ang (1985) δ Pa & Ang (1985), = max β de δ F δ δ = 6 mm δ = 2 mm δ = mm δ = 6 mm δ = 8 mm J.9.1..6.72.7 J1s.8.8..2.65.7 1.1 1. J1sp.7.7.25.29.57.6* J2s.8.8..2.66.7 1.11 1.18 1.5 1.5 J2sp.5.6.2.22..9.7.78 1.1 1.5 Js.5.6.2.22..5.7.79 1.2 1.7 Jsp.6.6.21.2.8* * Θραύση διαµήκους οπλισµού δοκού y Από τον πιν. φαίνεται ότι η προκληθείσα βλάβη για το ίδιο στάδιο καταπόνησης είναι µικρότερη στους κόµβους που είναι ωπλισµένοι µε σπειροειδείς οπλισµούς από τη βλάβη που

παρουσιάζουν τα δοκίµια που είναι ωπλισµένα µε κοινούς συνδετήρες, ιδίως σε µεγάλες παραµορφώσεις. Οι βλάβες αρχίζουν να θεωρούνται σοβαρές στο τρίτο βήµα (± mm), όταν η πλαστιµότητα για όλα τα δοκίµια είναι µ. Στους κόµβους J1sp και J2sp οι βλάβες εµφανίστηκαν µόνο στην δοκό αφήνοντας την περιοχή του κόµβου ανέπαφη. Τα δοκίµια αυτά παρουσιάζουν καλλίτερη συµπεριφορά από τα αντίστοιχα J1s και J2s, στα οποία οι βλάβες επικεντρώθηκαν στην περιοχή του κόµβου, αποδιοργανώνοντας τον. Τα δοκίµια Js και Jsp, παρουσιάζουν παρόµοια συµπεριφορά καθώς και στα δυο οι βλάβες εµφανίστηκαν µόνο στην περιοχή της δοκού. Πίνακας. Συγκριτικά αποτελέσµατα µε βάση τον δείκτη βλάβης των Kätzig & Mesois (198) Kätzig & Mesois (198), ( ) Q = Q 1 Q Q δ = 6 mm δ = 2 mm = mm δ = 6 mm δ = 8 mm J.11.16.57.67.99.99 J1s.9.12.52.6 1. 1..99.99 J1sp.8.12.5.62.97.98* J2s.6.8..57.97.98.97.98.86.89 J2sp.5.5.5.9.87.92.97.98.89.91 Js..7..5.81.88 1. 1..97.98 Jsp.8.12.8.6.96* * Θραύση διαµήκους οπλισµού δοκού Σύµφωνα µε τον δείκτη βλάβης των Kätzig & Mesois (198) τα δοκίµια µε σπειροειδής οπλισµούς παρουσιάζουν µικρότερο βαθµό βλάβης από τα αντίστοιχα δοκίµια µε κοινούς συνδετήρες (πίν. ), όπως και ό δείκτης κατά Pa & Ang. Οι βλάβες από το τρίτο βήµα και µετά εµφανίζονται να είναι πολύ σοβαρές. Όταν ο δείκτης παίρνει τιµές πολύ κοντά στην µονάδα τότε θεωρούµε ότι έχουµε αστοχία. Στα επόµενα όµως βήµατα ο δείκτης φαίνεται να µην αποδίδει καλά το βαθµό της υφιστάµενης βλάβης καθώς παρατηρείται µείωση των τιµών του (πίν. ). Στους Πίνακες 5α & β φαίνονται οι τιµές που λαµβάνει ο δείκτης βλάβης κατά Lybas & Sozen (1977) ο οποίος βασίζεται αποκλειστικά σε τιµές δυσκαµψίας χορδής. Οι τιµές του δείκτη δεν δίδουν αποτελέσµατα από τα οποία είναι δυνατό να εξαχθούν σαφή συµπεράσµατα. Αυτό συµβαίνει διότι ο δείκτης εξαρτάται αποκλειστικά από τη δυσκαµψία µε αποτέλεσµα να µη µπορεί να αποδώσει τη βλάβη όταν αυτή δεν εντοπίζεται στο ίδιο τµήµα (στοιχείο) του δοκιµίου. Έτσι βλάβη που εντοπίζεται µέσα στο σώµα του κόµβου αν και είναι σηµαντική δεν αποδίδεται ικανοποιητικά διότι το δοκίµιο συνεχίζει να δίνει σηµαντικές τιµές δυσκαµψίας. Αντιθέτως, βλάβη που εντοπίζεται στη δοκό αν και αφήνει ανέπαφο τον κόµβο αποδίδεται µε µεγάλες τιµές του δείκτη επειδή το δοκίµιο παρουσιάζει µεγάλη πτώση της δυσκαµψίας. Παρόµοιες είναι και οι τιµές που δίδει ο δείκτης κατά Knath & Jenne (199) δεδοµένου ότι και αυτός βασίζεται αποκλειστικά σε τιµές δυσκαµψίας. Είναι άρα προφανές ότι από τους δείκτες αυτούς δεν είναι δυνατόν να εξαχθεί συµπέρασµα για τα εξεταζόµενα δοκίµια. Παρ όλα αυτά οι δείκτες αναφέρονται και εξετάζονται για τη πληρότητα του θέµατος.

Πίνακας 5α. Συγκριτικά αποτελέσµατα µε βάση τον δείκτη βλάβης των Lybas & Sozen (1977) (Φόρτιση προς τα κάτω) Lybas & Sozen (1977), = δ = 6 mm δ = 2 mm δ = mm δ = 6 mm δ = 8 mm J.5.92 11.6 1.29.17 79.7 J1s 5. 5.57 1.27 1.77 26..95 81.25 18. J1sp 6.5 7. 2.2 22.28.57 5.28 21.8 J2s 6.15 6.69 15.8 17.2 1.6.98 7.1 91. 22..5 J2sp 5.1 5. 1.57 1.7 27.8.9.7 5.67 89.82 17.6 Js.7.1 9. 1.2 19.5 2.9 7. 2.8 52.5 71. Jsp 6.99 7.8 22.8.28 9.67 Πίνακας 5β. Συγκριτικά αποτελέσµατα µε βάση τον δείκτη βλάβης των Lybas & Sozen (Φόρτιση προς τα πάνω) Lybas & Sozen (1977), = δ = -6 mm δ = -2 mm δ = - mm δ = -6 mm δ = -8 mm J.19.78 11.88 12.68.88 69.77 J1s 5. 6.9 1.27 1. 29.55 7.1 81.25 18. J1sp 6.5 7. 19.6.1 9.22 5.7 J2s 6.15 6.9 15.8 15.8 29.18. 7.1 126. 189.66 22. J2sp 5. 5.58 1.85 1.16 27.78.9 1.9 55.81 7.1 81. Js.61.9 9.8 1. 18.52 19.26 28.2 6.11.98.79 Jsp 6.99 7.8 21.92.5 16. Πίνακας 6α. Συγκριτικά αποτελέσµατα µε βάση τον δείκτη βλάβης των Knath & Jenne (199) (Φόρτιση προς τα κάτω) Knath & Jenne (199), ' = 1 δ = 6 mm δ = 2 mm δ = mm δ = 6 mm δ = 8 mm J.78.8.91.92.97.99 J1s.8.82.92.9.96.97.99.99 J1sp.85.86.95.96.98.98 1. J2s.8.85.9.9.97.97.98.99 1. 1. J2sp.81.82.9.9.96.97.98.98.99.99 Js.7.76.89.9.95.95.97.98.98.99 Jsp.86.87.96.96.98

Πίνακας 6β. Συγκριτικά αποτελέσµατα µε βάση τον δείκτη βλάβης των Knath & Jenne (199) (Φόρτιση προς τα πάνω) Knath & Jenne (199), ' = 1 δ = 6 mm δ = 2 mm δ = mm δ = 6 mm δ = 8 mm J.76.79.92.92.97.99 J1s.8.8.92.9.97.97.99.99 J1sp.85.86.95.95.97.98 J2s.8.86.9.9.97.97.98.99.99 1. J2sp.82.82.9.9.96.97.98.98.99.99 Js.72.7.9.9.95.95.96.97.98.98 Jsp.86.87.95.96.99 Ο δείκτης των Cosenza et al. (199) βασίζεται στην τιµή της µέγιστης παραµόρφωσης που έχει επιβληθεί στο δοκίµιο. Κατά το πρώτο βήµα η παραµόρφωση είναι µικρότερη από την παραµόρφωση διαρροής και έτσι ο δείκτης παίρνει την τιµή µηδέν. Ο δείκτης αρχίζει να παίρνει µεγάλες τιµές από το τρίτο βήµα και µετά (πίν. 7). Οι κόµβοι µε σπείρες παρουσιάζουν σύµφωνα µε αυτόν τον δείκτη µικρότερους δείκτες βλάβης για το ίδιο στάδιο καταπόνησης από τη βλάβη που παρουσιάζουν τα δοκίµια που είναι ωπλισµένα µε κοινούς συνδετήρες. Πίνακας 7. Συγκριτικά αποτελέσµατα µε βάση τον δείκτη βλάβης κατά Cosenza et al. (199) µ 1 Cosenza et al. (199), = µ 1 οκίµια δ=6 δ = -6 δ =2 δ = -2 δ = δ =- δ =6 δ =-6 δ =8 δ =-8 mm mm mm mm mm mm mm mm mm mm J.17.17.5.5 J1s.1.17..5.71.8 J1sp.15.11.6. J2s.1.1.2..71.71 1. 1. J2sp.9.1.27.28.5.6.6.6 Js.11.8.28.2.6.8.6.5 Jsp.12.12.. Στα παρακάτω σχήµατα παρουσιάζονται συγκριτικά διαγράµµατα για τα δοκίµια J1s και J2s σε σχέση µε τα δοκίµια J1sp και J2sp, αντιστοίχως. Οι συγκρίσεις αφορούν στα αποτελέσµατα µε βάση τον δείκτη βλάβης κατά Pa & Ang (σχ. 2) και τον δείκτη βλάβης κατά Kätzig & Mesois (σχ. ).

.8 6 1.6.6. 2-2 - -6 5 6 5 6 1. 1.2 1..8 8 6 2-2 - -6-8 5 6 7 8 9 1 6 7 8.6 5.2 J1s J1sp..2 J2s J2sp.. ο βήµα ο βήµα 5o βήµα Σχήµα 2. Σύγκριση κόµβων µε βάση τον δείκτη βλάβης των Pa & Ang 1.2 1..8 6 2-2 - -6 5 6 5 6 1..8.6 8 6 2-2 - -6-8 5 6 7 8 5 6 7 8.6...2 J1s.2 J2s 1 2 J1sp 1 2 J2sp.. ο βήµα ο βήµα ο βήµα Σχήµα. Σύγκριση κόµβων µε βάση τον δείκτη βλάβης των Kätzig & Mesois 5 6 6 12 A (Nmm) 2 1 2-2 - -6 1 5 6 2 5 J1s J1sp A (Nmm) 1 8 6 2 8 6 2-2 - -6-8 5 6 7 8 9 1 5 6 7 8 J2s J2sp ο βήµα ο βήµα 5o βήµα Σχήµα. Σύγκριση κόµβων µε βάση την απορροφούµενη ενέργεια

Στο σχ. γίνεται παρουσίαση της ενέργειας που απορροφάται κατά τους κύκλους, ως εµβαδόν των αντίστοιχων υστερητικών βρόχων απόκρισης, των δοκιµίων µε σπειροειδείς οπλισµούς σε σύγκριση µε τα δοκίµια µε κοινούς συνδετήρες. Συγκεκριµένα συγκρίνονται οι τιµές της απορροφούµενης υστερητικής ενέργειας ανά κύκλο του δοκιµίου J1s µε τις αντίστοιχες τιµές του J1sp και του J2s µε τις τιµές του J2sp. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Παρουσιάζεται προσπάθεια για ορθολογική αξιολόγηση πειραµατικών αποτελεσµάτων της συµπεριφοράς ακραίων κόµβων δοκού-υποστυλώµατος ωπλισµένων µε σπειροειδή οπλισµό στην περιοχή του κόµβου. Γίνεται σύγκριση µε την συµπεριφορά ίδιων κόµβων ωπλισµένων µε κοινούς µεµονωµένους συνδετήρες τοποθετηµένους σε ίσες αποστάσεις µε τις σπείρες. Για την αξιολόγηση χρησιµοποιούνται δείκτες απόδοσης και χαρακτηρισµού βλάβης που έχουν προταθεί διεθνώς και συγκεκριµένα οι δείκτες κατά Pa & Ang (1985), Kätzig & Mesois (198), Lybas & Sozen (1977), Knath & Jenne (199) και Cosenza et al. (199). Από τους δείκτες βλάβης κατά Pa & Ang (1985) και Kätzig & Mesois (198) φαίνεται ότι η προκληθείσα βλάβη για το ίδιο στάδιο καταπόνησης είναι µικρότερη στους κόµβους που είναι ωπλισµένοι µε σπειροειδείς οπλισµούς από τη βλάβη που παρουσιάζουν τα δοκίµια που είναι ωπλισµένα µε κοινούς συνδετήρες, ιδίως σε µεγάλες παραµορφώσεις. Αντίστοιχη εικόνα δίνουν και οι τιµές του δείκτη βλάβης κατά Cosenza et al. (199). Οι δείκτες βλάβης που βασίζονται αποκλειστικά στη δυσκαµψία (Lybas & Sozen 1977, Knath & Jenne, 199) δεν είναι δυνατόν να δώσουν αποτελέσµατα από τα οποία να εξαχθούν συµπεράσµατα. Οι βλάβες σε γενικές γραµµές αρχίζουν να θεωρούνται σοβαρές στο τρίτο βήµα (± mm), όταν η πλαστιµότητα για όλα τα δοκίµια είναι µ. Στους κόµβους J1sp και J2sp οι βλάβες εµφανίστηκαν µόνο στην δοκό αφήνοντας την περιοχή του κόµβου ανέπαφη. Τα δοκίµια αυτά παρουσιάζουν καλλίτερη συµπεριφορά από τα αντίστοιχα J1s και J2s, στα οποία οι βλάβες επικεντρώθηκαν στην περιοχή του κόµβου, µε αποτέλεσµα της σταδιακή αποδιοργάνωσή του. Στην περίπτωση των κόµβων Js και Jsp όπου το ποσοστό του εγκάρσιου οπλισµού στην περιοχή του κόµβου είναι αρκετά µεγάλο ( συνδετήρες και σπείρες αντίστοιχα), τα δοκίµια παρουσίασαν σχεδόν παρόµοια συµπεριφορά καθώς οι βλάβες και στις δύο περιπτώσεις επικεντρώθηκαν µόνο στην περιοχή της δοκού. Αυτό φαίνεται και από τους δείκτες βλάβης όπου οι τιµές είναι παρόµοιες. ΑΝΑΦΟΡΕΣ Bozognia Y. & Beteo V.V. 21. Impoved shaing & damage paametes fo post-eathqae applications. Poceedings of the SMIP1 Semina on Utilization of Stong-Motion ata, Los Angeles, Califonia:1-22 Cosenza E., Manfede G. & Ramasco R. 199. The se of damage fnctionals in eathqae engineeing: A compaison between diffeent methods. Eathqae Engineeing & Stctal ynamics, Vol.22: 855-868

Ingham J.M., Liddell. & avidson B.J. 22. An assessment of paametes descibing the esponse of a einfoced concete beam. Blletin of the New Zeal& society fo eathqae engineeing, Vol.5, No.1: 1-16 Kaayannis C.G. & Chaliois C.E. 2. Capacity of RC joints sbjected to ealy age cyclic loading. Jonal of Eathqae Engineeing, Vol., No.: 79-59 Καραγιάννης Χ.Γ., Σιρκελής Γ.Μ., Χαλιορής Κ.Ε. & Μαυροειδής Π. 2. Ακραίοι κόµβοι Ω.Σ. µε σπειροειδείς οπλισµούς. Πειραµατική διερεύνηση. 1 ο Ελληνικό Συνέδριο Σκυροδέµατος. Kätzig W.B. & Mesois M. 1987. Nonlinea seismic analysis of einfoced concete fames. Eathqae Pognostics. Eds. Vogel & Bandes, Velga F. Viegel and Sohn, Banschweig Lybas L. & Sozen M.A. 1977. Effect of beam stength & stiffness on dynamic behavio of einfoced concete stctes. Repot SRS, No., Univesity of Illinois, Ubana Pa Y.J. & Ang A.H-S. 1985. Mechanistic seismic damage model fo einfoced concete. ASCE Jonal of Stctal Engineeing, Vol.111, No.: 722-79