ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ κ. ΦΑΝΗΣ ΠΑΛΛΗ ΠΕΤΡΑΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤO ΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ Αθήνα, 2 Απριλίου Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Σε µία πράγµατι δύσκολη διπλωµατική προσπάθεια, µε ασφυκτικές πιέσεις από πολλές χώρες η Ελλάδα, ο Κώστας Καραµανλής, δίνει τη µάχη της υπεράσπισης των εθνικών µας συµφερόντων. ίνει, - και θα την κερδίσει - τη µάχη της αξιοπρέπειας και του δικαίου. Με τη δύναµη της εµπιστοσύνης του ελληνικού λαού. Με την δύναµη του ενιαίου εθνικού µετώπου. Ωστόσο, αυτή η εθνική οµοψυχία, η συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάµεων για αυτό το µεγάλο εθνικό θέµα, γεννά και ένα κεφαλαιώδες ερώτηµα. Γιατί να µην αντιµετωπίζουν όλες οι πολιτικές δυνάµεις µε την ίδια συναίσθηση χρέους και ευθύνης µεγάλα θέµατα που έχουν σχέση µε τη ζωή και τα δικαιώµατα των επόµενων γενιών; Και το λέω αυτό καθώς η σηµερινή συζήτηση, όπως και η συζήτηση για την ασφαλιστική µεταρρύθµιση ανέδειξε, πέρα από οτιδήποτε άλλο, αυτή τη σηµαντική αδυναµία. 1
Την αδυναµία της σύνθεσης, της συνεννόησης. Που αφαιρεί από τη δηµοκρατία µας τη δυνατότητα ουσιαστικής επίλυσης πραγµατικών προβληµάτων. Και αυτό γιατί κάποιοι δεν έχουν κατανοήσει τη δύναµη που έχει αυτή η χώρα, όταν όλοι αντιληφθούν ότι σε τέτοιας σηµασίας θέµατα, όπως το Ασφαλιστικό είναι περισσότερα αυτά που µας ενώνουν από αυτά που µας χωρίζουν. Και προτάσσουν το πολιτικό κόστος και τα µικροκοµµατικά τους συµφέροντα πάνω από το πραγµατικό κοινωνικό συµφέρον. Αυτό δείχνει αυτός ο ιδιότυπος διαγωνισµός εντυπώσεων, όχι µε την κατάθεση συγκροτηµένων εναλλακτικών προτάσεων, αλλά µε προτάσεις µοµφής και προτάσεις για δηµοψήφισµα. Προς τι όλο αυτό; Μόνο και µόνο για τις επικοινωνιακές δάφνες; Μόνο και µόνο για την κατανοµή των ρόλων της µείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης; Γιατί για την ουσία ούτε λόγος. Είναι προφανές. Η σηµερινή πρόταση για τη διεξαγωγή δηµοψηφίσµατος για την έγκριση ή όχι της Ασφαλιστικής Μεταρρύθµισης είναι στο βάθος µια απολίτικη πράξη Και εξηγούµαι: Αυτό που προτείνεται είναι να µεταθέσουµε την ευθύνη στους πολίτες και να τους ζητήσουµε µε ένα ΝΑΙ ή µε ένα ΟΧΙ να αποδεχτούν ή να απορρίψουν την Ασφαλιστική Μεταρρύθµιση της κυβέρνησης. Προσέξτε 2
Όχι να επιλέξουν ανάµεσα σε δύο πολιτικές προτάσεις για το ποια πιστεύουν ότι είναι η καλύτερη. Πως θα µπορούσε άλλωστε να συµβεί αυτό, καθώς ούτε κατά τη διάρκεια του διαλόγου ούτε και κατά τις συζητήσεις µας στη Βουλή κατατέθηκε εναλλακτική ολοκληρωµένη πρόταση, πέραν της άρνησης. Με άρνηση απαντάτε και τώρα. Το γεγονός ότι µόλις πριν από έξι µήνες ο ελληνικός λαός έδωσε εντολή, ηχηρή εντολή, να προχωρήσουν οι µεταρρυθµίσεις σας είναι αδιάφορο. Όπως επίσης αδιάφορο σας είναι και το γεγονός ότι σε ένα τόσο κρίσιµο ζήτηµα όπως το Ασφαλιστικό Πρόβληµα πάλι δεν έχετε πρόταση. Μη πρόταση για µη λύση. Αυτή είναι η τοποθέτησή σας. Για χάρη της συζήτησης λοιπόν θα προσπαθήσω να συµβαδίσω µε το συλλογισµό σας στην απίθανη περίπτωση που εγκρίνονταν το αίτηµά σας. Λέτε λοιπόν να καλέσουµε τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να πουν ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ σε ένα νόµο που µε πληθώρα παρεµβάσεων και σε ένα σύνολο 154 άρθρων δίνει λύσεις σε σειρά ζητηµάτων. Που αφορούν στη διοικητική αναδιάρθρωση, στην εισαγωγή νέων θεσµών, στη χρηµατοδότηση του Συστήµατος και σε ασφαλιστικές διατάξεις. Που αναφέρονται σε διαφορετικούς ασφαλισµένους, σε διαφορετικά προβλήµατα και σε διαφορετικές ανάγκες. Έτσι απλά. Με ένα ΝΑΙ ή µε ένα ΟΧΙ. Για να δούµε όµως αυτό το απλουστευτικό ΟΧΙ στο οποίο φαίνεται ότι ελπίζετε κύριοι συνάδελφοι της αντιπολίτευσης τι σηµαίνει στην ουσία. Σε τι µεταφράζεται; 3
Το ΟΧΙ στους 13 φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης µε τους οµοειδείς κλάδους που αποφασίσαµε σηµαίνει ΝΑΙ στους 133 φορείς. Με την γιγαντωµένη γραφειοκρατία, την κατασπατάληση πόρων και τα διαφορετικά µέτρα και σταθµά που συνεπάγονται για τους ασφαλισµένους που όµως συνέβαλλαν στην στήριξη του Συστήµατος µε τους ίδιους όρους. Το ΟΧΙ στην ενιαία µηχανοργάνωση όλων των φορέων που προβλέπει ο νέος νόµος και που φέρνει καλύτερες και ταχύτερες υπηρεσίες για τους ασφαλισµένους, ενώ παράλληλα επιτρέπει τη διασταύρωση των στοιχείων και συνεπώς την πάταξη της εισφοροδιαφυγής σηµαίνει ΝΑΙ στη διαιώνιση της αναποτελεσµατικής οργάνωσης και της κακοδιοίκησης. Σηµαίνει ΝΑΙ, ΝΑ συνεχιστεί η ταλαιπωρία των ασφαλισµένων. Να συνεχιστεί η γιγάντωση της εισφοροδιαφυγής. Πείτε το λοιπόν καθαρά. Λέτε ΟΧΙ στη δηµιουργία µικτών κλιµακίων ελέγχου ΙΚΑ- ΣΕΠΕ, στην καθιέρωση ενιαίων ιευθύνσεων Επιθεώρησης και Ελέγχου στα νέα Ταµεία; Λέτε ΟΧΙ - και προτρέπετε και τους πολίτες να το κάνουν- στο να µπει επιτέλους ένα τέλος στις διαδοχικές και ευνοϊκές ρυθµίσεις των χρεών προς τα Ταµεία; Λέτε ΟΧΙ στην υποχρεωτική απόκτηση κάρτας ΑΜΚΑ µε τον ένα και µοναδικό αριθµό ασφάλισης και εργασίας, - για πρώτη φορά-, για κάθε ασφαλισµένο; ηλαδή λέτε ΝΑΙ στην αδήλωτη εργασία; Λέτε ΟΧΙ στον οριακό επανακαθορισµό των απαιτούµενων ηµεροµισθίων για τη λήψη παροχών υγείας στο ΙΚΑ, όταν είναι γνωστό ότι έχουν στηθεί ολόκληρες «επιχειρήσεις» πίσω από τα µεροκάµατα ανθρώπων που πιέζονται να δουλεύουν ανασφάλιστοι για να κερδοσκοπούν κάποιοι µε την εισφοροαποφυγή; 4
Σε αυτά αποζητάτε το ΟΧΙ; Σε αυτά προτείνετε απλώς την άρνηση; Και να δούµε και µία µία και τις προβλέψεις που υπάρχουν στις στοχευµένες ασφαλιστικές ρυθµίσεις. Λέτε ΟΧΙ στην αποθάρρυνση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων που επιβαρύνουν ολέθρια το Σύστηµα και στερούν ταυτόχρονα θέσεις εργασίας από νέους ανθρώπους; Λέτε ΟΧΙ στην δίκαιη µεταχείριση των ασφαλισµένων και στην προσέγγιση σταδιακά σε ισότιµες συνθήκες και καλύτερους όρους συνταξιοδότησης για όλους; Προφανώς δηλαδή λέτε ΝΑΙ στην αναπαραγωγή αδικιών και στρεβλώσεων που διαχρονικά κουβαλάει το Σύστηµα Κοινωνικής Ασφάλισης. Να υπάρχει δηλαδή κάποιος που βγαίνει στη σύνταξη στα 38, στα 40, στα 45 του χρόνια, την ίδια στιγµή που υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που µετά από πολύ περισσότερα χρόνια δουλειάς δυσκολεύονται να κατοχυρώσουν ακόµη και την ελάχιστη σύνταξη. Λέτε ΟΧΙ τώρα στα µέτρα στήριξης της νέας µητέρας µέτρα που τα ψηφίσατε- που την βοηθούν ουσιαστικά τότε που πραγµατικά το έχει ανάγκη; Όταν δηλαδή το παιδί της είναι βρέφος και χρειάζεται την αποκλειστική της φροντίδα; Λέτε ΟΧΙ στην διασφάλιση των αρχών της ισότητας και για τις γυναίκες και για τους άνδρες; Ή µήπως πιστεύετε ότι η σηµερινή γυναίκα ως αδύναµη άραγε; - αγωνίζεται, µη έχοντας καµία κοινωνική φιλοδοξία, για να τελειώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα την επαγγελµατική της σταδιοδροµία; Όσο δε αφορά στις επικουρικές συντάξεις, που έχουν γίνει πλέον το πιο πρόσφορο θέµα παραπληροφόρησης ας το ξεκαθαρίσουµε ακόµη µια φορά. 5
Ας ξεκαθαρίσουµε τη δική σας στάση, γιατί η δική µας είναι απολύτως ξεκάθαρη. Τι προτείνετε λοιπόν; Να µην τις διασφαλίσουµε; Να καταργήσουµε, όπως ζητάτε, το κατώτατο όριο του 20% για όσα Ταµεία δεν µπορούν να δώσουν περισσότερα και ας γνωρίζουµε ότι σε λίγο καιρό δεν θα µπορούν να δίνουν τίποτε στους ασφαλισµένους τους; Προτείνετε λοιπόν να κάνουµε απλώς ότι δεν βλέπουµε το πρόβληµα. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Σε ένα τόσο σύνθετο πρόβληµα όπως το Ασφαλιστικό δεν χωρούν τόσο απλουστευµένες αρνήσεις ή καταφάσεις. Ούτε οι πολίτες αναµένουν από τους εκλεγµένους εκπροσώπους να λαµβάνουν µε αυτή την αντίληψη τόσο σοβαρές αποφάσεις που αφορούν στο µέλλον τους. Μια υπεύθυνη πολιτική δύναµη πρέπει να περιγράφει µε ειλικρίνεια το πρόβληµα και ταυτόχρονα να δίνει εκείνες τις λύσεις που µπορούν πραγµατικά να το αντιµετωπίσουν. Να απευθύνεται στους πολίτες χωρίς φόβο και χωρίς να ωραιοποιεί τις καταστάσεις. Αυτή την αντίληψη υπηρετεί η κυβέρνηση. Τιµώντας την ισχυρή εντολή που έλαβε από τον ελληνικό λαό να προχωρήσει στις αναγκαίες µεταρρυθµίσεις που ενσωµατώνουν το µεγάλο ΝΑΙ για την πρόοδο, την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Και αυτό το ΝΑΙ είναι που κάνουµε πράξη, αποδεικνύοντας σε όλα τα επίπεδα ότι τηρούµε τις δεσµεύσεις µας. 6
Με σταθερότητα, τεκµηριωµένες πολιτικές επιλογές και µε σκοπό την επίλυση των χρονιζόντων προβληµάτων που κρατούν πίσω τη χώρα. Που αποστερούν από την ουσία τους τα δικαιώµατα των ελλήνων πολιτών. Αυτή την εικόνα αλλάζουµε. Μέρος αυτής της µεγάλης αλλαγής είναι και η Ασφαλιστική Μεταρρύθµιση, που πλέον είναι νόµος του κράτους. Ένας νόµος που θωρακίζει τα ασφαλιστικά δικαιώµατα των πολιτών, εξασφαλίζει τις επόµενες γενιές και εγγυάται, δηµιουργώντας επιτέλους µια υγιή βάση, την βιωσιµότητα του Ασφαλιστικού µας Συστήµατος. Όχι στα λόγια. Αλλά µε πράξεις. Με έµπρακτες πρωτοβουλίες που και ορθολογικές είναι και σέβονται τις ανάγκες και τις αντοχές της κοινωνίας. Τώρα που αυτό είναι εφικτό. Τώρα που ακόµη υπάρχει ο χρόνος. Και αυτό ήταν πολιτική µας επιλογή. Ήταν πολιτική επιλογή ξεκάθαρη να µην κρυφτούµε πίσω από τον ατέρµονο διάλογο και το παιγνίδι των «καθυστερήσεων» το οποίο είναι εµφανές ότι επιλέγετε. Ούτε πίσω από το κακώς εννοούµενο πολιτικό κόστος, για να διάγουµε ησύχως τον κυβερνητικό µας βίο. υστυχώς, δεν κινούµαστε στον ίδιο δρόµο. Η πρότασή σας δεν υπηρετεί τη λογική της ευθύνης. Χρησιµοποιεί τον λαϊκισµό και την κινδυνολογία, οξύνοντας το συναίσθηµα της ανησυχίας που πάντοτε γεννάει η αλλαγή. Ακόµη και όταν αυτή είναι µονόδροµος. Και τον είχατε αποδεχτεί κ. Παπανδρέου. 7
Σας θυµίζω λοιπόν ότι: Στις 15 και 16 Μαρτίου 2002 έγινε στη Βαρκελώνη το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο. Την Ελλάδα εκπροσώπησαν ο τότε Πρωθυπουργός κ. Κώστας Σηµίτης, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών κ. Γιώργος Παπανδρέου και ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ κ. Ανδρέας Λοβέρδος. Μεταξύ των συµπερασµάτων του Συµβουλίου που συνυπέγραψε ανεπιφύλακτα η Ελλάδα συµπεριλαµβάνονται τα ακόλουθα: Σας διαβάζω ακριβώς τα συµπεράσµατα τα οποία και καταθέτω για τα πρακτικά: «Τα κίνητρα για πρόωρη συνταξιοδότηση και η θεσµοθέτηση συστηµάτων πρόωρης συνταξιοδότησης από τις επιχειρήσεις θα πρέπει να ελαττωθούν. Μεγαλύτερη προσπάθεια θα πρέπει να καταβληθεί για να πολλαπλασιαστούν οι ευκαιρίες των εργαζοµένων µεγαλύτερης ηλικίας να παραµείνουν στην αγορά εργασίας, µέσω επί παραδείγµατι ευέλικτων και προοδευτικών µορφών συνταξιοδότησης και εξασφάλισης πραγµατικής πρόσβασης σε δια βίου µάθηση. Μέχρι το 2010 θα πρέπει να επιδιωχθεί η κατά πέντε περίπου έτη σταδιακή αύξηση της µέσης πραγµατικής ηλικίας κατά την οποία τα άτοµα σταµατούν να εργάζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Πότε λέγατε την αλήθεια κ. Παπανδρέου; Τότε ή τώρα; Ποιον Παπανδρέου, ποιο ΠΑΣΟΚ να πιστέψουν οι Έλληνες; Κύριες και κύριοι συνάδελφοι της αντιπολίτευσης, Αντιλαµβάνεστε ότι το αίτηµά σας δεν µπορεί να γίνει αποδεκτό. Όχι µόνο για τους λόγους που σας προανέφερα. Αλλά και γιατί, ως αρχή, δεν είναι δυνατόν να ζητούµε από τους πολίτες να επιτελέσουν το έργο το οποίο είναι ευθύνη των πολιτικών δυνάµεων. 8
ική µας ευθύνη λοιπόν, ως κυβέρνηση, είναι να προχωρήσουµε το έργο που θα δώσει µετρήσιµη προοπτική και σιγουριά για όλους. Και αυτή την ευθύνη την αναλαµβάνουµε. Την αναλάβαµε. ική σας ευθύνη είναι να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, όχι βέβαια µε ολοκληρωµένες εναλλακτικές προτάσεις, αφού αποδεδειγµένα δεν έχετε την δυνατότητα να τις παράξετε, τουλάχιστον µε τη θετική άσκηση του αντιπολιτευτικού σας ρόλου. Αυτό σηµαίνει σεβασµός στον θεσµικό ρόλο που οι πολίτες µας έχουν αναθέσει για να υπηρετούµε τα συµφέροντά τους. Και µόνον έτσι έχει νόηµα να κρινόµαστε. Όχι από τις εντυπώσεις, αλλά από τα χνάρια που αφήνει πίσω το θετικό έργο. Από τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ που καλούµαστε να απαντάµε κάθε φορά στα διλήµµατα που µας θέτει η πολιτική µας στάση και η κοινωνική µας συνείδηση. Όχι από τέτοιου τύπου υπαρξιακά κοµµατικά ερωτήµατα, όπως το σηµερινό το οποίο στην πραγµατικότητα θέτετε και δεν αφορά ούτε τους πολίτες, ούτε τη χώρα. Ευχαριστώ πολύ. 9