Κεφάλαιο 15: Αρχειοθέτηση 15.1 gzip Το gzip(1) είναι ένα GNU πρόγραμμα συμπίεσης. Παίρνει ένα απλό αρχείο και το συμπιέζει. Η βασική χρήση είναι ως ακολούθως: % gzip όνομααρχείου Το παραγόμενο αρχείο θα ονομαστεί όνομααρχείου.gz και συνήθως είναι μικρότερο από το αρχείο προέλευσης. Να σημειωθεί ότι το αρχείο όνομααρχείου.gz θα αντικαταστήσει το όνομααρχείου. Αυτό σημαίνει ότι το όνομααρχείου δεν θα υφίσταται πλέον, ενώ το συμπιεσμένο αντίγραφο θα υπάρχει. Τα συνηθισμένα αρχεία κειμένου συμπιέζονται καλά, ενώ τα αρχεία εικόνων jpeg, mp3s, και άλλα τέτοιου είδους αρχεία δεν συμπιέζονται τόσο καλά, καθώς είναι ήδη συμπιεσμένα. Αυτή η βασική χρήση είναι μία εξισορρόπηση του τελικού μεγέθους του αρχείου και του χρόνου συμπίεσης. Η μέγιστη συμπίεση μπορεί να επιτευχθεί ως ακολούθως: % gzip -9 όνομααρχείου Αυτό θα απαιτήσει περισσότερο χρόνο για να συμπιέσει το αρχείο, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι όσο μικρό μπορεί το gzip να το φτιάξει. Χρησιμοποιώντας χαμηλότερες αξίες για την επιλογή εντολής θα οδηγήσει σε ταχύτερη συμπίεση, αλλά το αρχείο δε θα συμπιεστεί σ αυτό το βαθμό. Για να αποσυμπιεστούν συμπιεσμένα αρχεία απαιτείται η χρήση δύο εντολών, οι οποίες είναι πραγματικά ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα. Το gzip θα αποσυμπιέσει κάθε αρχείο με αναγνωρίσιμη επέκταση αρχείου. Μία αναγνωρίσιμη επέκταση μπορεί να είναι κάποια από τις παρακάτω:.gz, -gz,.z,.z, ή z. Η πρώτη μέθοδος είναι να χρησιμοποιήσει gunzip(1) σε ένα αρχείο, ως ακολούθως: % gunzip όνομααρχείου.gz Αυτό θα αφήσει μία αποσυμπιεσμένη έκδοση του εσώτερου αρχείου στον τρέχοντα κατάλογο, και η.gz επέκταση θα αφαιρεθεί από το όνομα του αρχείου. Το gunzip είναι πραγματικά μέρος του gzip και είναι ταυτόσημο με το gzip d. Κατά συνέπεια, το gzip συχνά προφέρεται ως gunzip, καθώς αυτό το όνομα ακούγεται πιο χρηστικό. 15.2 bzip2 To bzip2(1) είναι ένα εναλλακτικό πρόγραμμα συμπίεσης εγκατεστημένο στο Slackware Linux. Χρησιμοποιεί ένα διαφορετικό αλγόριθμο συμπίεσης σε σχέση με το gzip, το οποίο έχει κάποια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Το κυριότερο πλεονέκτημα του bzip2 είναι το μέγεθος του συμπιεσμένου αρχείου. Το bzip2 θα συμπιέζει, σχεδόν πάντα, καλύτερα από το gzip. Σε μερικές περιπτώσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε εξαιρετικά μικρότερα αρχεία. Αυτό δύναται να είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα για τα άτομα με αργές συνδέσεις μέσω modem. Να σημειωθεί ότι, όταν «κατεβάζει» κανείς λογισμικό από ένα δημόσιο ftp εξυπηρετητή, γενικά ενδείκνυται να κατεβάζει τα.bz2 αρχεία αντί των.gz αρχείων, καθώς αυτό οδηγεί σε μικρότερο έμμεσο κόστος για τους ανθρώπους που φιλοξενούν τον εξυπηρετητή.
Το μειονέκτημα του bzip2 είναι ότι έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις στην κεντρική μονάδα επεξεργασίας από το gzip. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιώντας το bzip για ένα αρχείο θα απαιτήσει μεγαλύτερη χρονικά και εκτενέστερη χρήση της κεντρικής μονάδας επεξεργασίας από το να χρησιμοποιούντο το gzip. Όταν αναλογίζεται κάποιος ποιο πρόγραμμα συμπίεσης ενδείκνυται να χρησιμοποιήσει, πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην ταχύτητα ή στο μέγεθος του συμπιεσμένου αρχείου, αποφασίζοντας ποιο είναι πλέον καθοριστικό σε κάθε περίπτωση. Η χρήση του bzip2 είναι σχεδόν ταυτόσημη με του gzip, και γι αυτό το λόγο δεν θα αναλυθεί περισσότερο. Όπως το gunzip, και το bunzip2 είναι ταυτόσημο με το bzip2 d. Η βασική διαφορά στην πρακτική χρήση είναι ότι το bzip2 χρησιμοποιεί την επέκταση bz2. % bzip2 όνομααρχείου % bunzip2 όνομααρχείου.bz2 % bzip2-9 όνομααρχείου 15.3 tar Το tar(1) είναι ένα GNU πρόγραμμα αρχειοθέτησης. Απαιτεί κάποια αρχεία ή καταλόγους και δημιουργεί ένα μεγάλο αρχείο. Αυτό επιτρέπει τη συμπίεση ενός ολόκληρου δέντρου καταλόγου, πράγμα αδύνατο με τη χρήση του gzip ή bzip2. To tar έχει μία πλειάδα εντολών επιλογής, οι οποίες εξηγούνται στο σχετικό φύλλο. Αυτό το κεφάλαιο θα καλύψει τις πιο κοινές χρήσεις του tar. Η πιο συνηθισμένη χρήση του tar είναι η αποσυμπίεση και η από-αρχειοθέτηση ενός πακέτου το οποίο ο χρήστης έχει «κατεβάσει» από ένα ftp εξυπηρετητή ή έναν ιστοχώρο. Τα περισσότερα αρχεία θα έχουν την επέκταση.tar.gz. Αυτό είναι γενικά γνωστό ως «tarball». Σημαίνει ότι ένας αριθμός αρχείων αρχειοθετήθηκε χρησιμοποιώντας το tar και στη συνέχεια συμπιέστηκε χρησιμοποιώντας το gzip. Μπορεί αν έχει και την εμφάνιση ως.tar.z αρχείο. Ουσιαστικά εννοείται το ίδιο πράγμα, αλλά συνήθως εμφανίζεται σε παλιότερα συστήματα Unix. Εναλλακτικά, μπορεί να βρεθεί και αρχείο.tar.bz2. Ο κώδικας Kernel διανέμεται έτσι, καθώς είναι μικρότερος για να «κατέβει». Όπως μπορεί κάποιος να μαντέψει, αυτό είναι ένας αριθμός αρχείων που έχουν αρχειοθετηθεί με to tar και στη συνέχεια συμπιεστεί με bzip. Μπορεί να πάρει κάποιος όλα τα αρχεία από αυτό το φάκελο με τη χρήση του tar και μερικές γραμμές εντολών. Από-αρχειοθετώντας ένα tarball χρησιμοποιώντας το z flag, το οποίο σημαίνει ότι αρχικά τρέχεις το αρχείο μέσω του gunzip και στη συνέχεια το αποσυμπιέζεις. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος για να αποσυμπιέσεις ένα tarball είναι ο ακόλουθος: % tar xvzf όνομααρχείου.tar.gz Αυτό δίνει μερικές επιλογές. Ωστόσο τι σημαίνουν όλα αυτά; Το x σημαίνει να εξάγεις. Αυτό είναι σημαντικό, καθώς λέει στο tar τι ακριβώς να κάνει με το συγκεκριμένο εισαγόμενο αρχείο. Σ αυτή την περίπτωση, θα τα διαχωρίσουμε σε όλα τα αρχεία από τα οποία προήλθαν. v σημαίνει να είσαι πολύλογος. Αυτό θα
κάνει λίστα με όλα τα αρχεία τα οποία έχουν από-αρχειοθετηθεί. Είναι απόλυτα αποδεκτό να μην επιλέξει κάποιος αυτή τη δυνατότητα, καθώς είναι κάπως βαρετή. Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος το vv, ώστε να είναι περισσότερο επεξηγηματικός και να έχει περισσότερη πληροφορία για κάθε αρχείο που έχει από αρχειοθετηθεί. Η επιλογή z, δίνει εντολή στο tar να τρέξει μέσω του gunzip αρχικά. Εν κατακλείδι, η επιλογή f δίνει εντολή στο tar ότι η επόμενη γραμμή στην εντολή είναι το αρχείο στο οποίο πρέπει να λειτουργήσει. Υπάρχουν μερικοί άλλοι τρόποι για να γράψει κάποιος την ίδια εντολή. Στα παλιότερα συστήματα εκλείπει ένα αξιοπρεπές αντίγραφο του GNU tar, και μπορεί να το δει γραμμένο ως ακολούθως: % gunzip όνομααρχείου.tar.gz tar - xvf - Αυτή η γραμμή εντολής θα αποσυμπιέσει το αρχείο και θα στείλει το αποτέλεσμα στο tar. Καθώς το gzip θα εγγράψει το αποτέλεσμα τυποποιημένα, εφόσον αυτό ζητηθεί, αυτή η εντολή θα εγγράψει το αποσυμπιεσμένο αρχείο τυποποιημένα. Στη συνέχεια αυτό στέλνεται στο «tar» για από-αρχειοθέτηση. Το σύμβολο - σημαίνει να λειτουργεί με δοσμένο (τυποποιημένο) εισερχόμενο περιεχόμενο. Θα απόαρχειοθετήσει τη μάζα των δεδομένων που λαμβάνει από το gzip και θα την εγγράψει στο δίσκο. Ένας άλλος τρόπος για να γράψει κάποιος την πρώτη γραμμή εντολής είναι να αφήσει μία παύλα πριν από τις επιλογές, ως ακολούθως: % tar xvzf όνομααρχείου.tar.gz Επίσης, μπορεί να συναντήσει κάποιος και ένα αρχείο που έχει συμπιεστεί με bzip. Η έκδοση του tar, η οποία συνοδεύει το Slackware Linux, μπορεί να διαχειριστεί αυτά όπως ακριβώς διαχειρίζεται τα συμπιεσμένα με gzip αρχεία. Αντί της επιλογής z γραμμής εντολής, χρησιμοποιείται j: % tar xvzf όνομααρχείου.tar.bz2 Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το tar θα τοποθετήσει τα μη από-αρχειοθετημένα αρχεία στον τρέχοντα κατάλογο. Συνεπώς, εάν έχει κανείς ένα αρχείο σε /tmp που επιθυμεί να αποσυμπιέσει στον προσωπικό κατάλογο, υπάρχουν μερικές επιλογές. Αρχικά, το αρχείο μπορεί να μεταφερθεί στον προσωπικό κατάλογο και στη συνέχεια να τρέξει μέσω του tar. Δευτερευόντως, μπορεί να καθοριστεί το μονοπάτι προς το αρχειοθετημένο αρχείο στη γραμμή εντολής. Τέλος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η επιλογή c ώστε να «εκραγεί» το tarball στον καθορισμένο κατάλογο. % cd $ΗΟΜΕ % cp / tmp / όνομααρχείου.tar.gz % tar -xvzf όνομααρχείου.tar.gz % cd SΗΟΜΕ % tar -xvzf /tmp/όνομααρχείου.tar.gz
% cd / % tar -xvzf / tmp/όνομααρχείου.tar.gz C S HOME Όλα τα προαναφερθέντα είναι ισοδύναμα. Σε κάθε περίπτωση, το αρχείο διαχωρίζεται (βγαίνει από το πακέτο) μέσα στον προσωπικό κατάλογο και το αρχικό αρχείο μη αποσυμπιεσμένο παραμένει στη θέση του. Άρα ποιο είναι το όφελος αν μπορεί κάποιος να αποσυμπιέσει αυτά τα αρχεία, εάν δεν μπορεί να τα φτιάξει; Το tar διαχειρίζεται και αυτό επίσης. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι τόσο εύκολο όσο και η αφαίρεση της -x επιλογής και η αντικατάστασής της από την επιλογή -c. % tar -cvzf όνομααρχείου.tar.gz Σ αυτή τη γραμμή εντολής, η επιλογή c δίνει εντολή στο tar να δημιουργήσει ένα αρχείο ενώ η επιλογή z τρέχει το παραγόμενο αρχείο μέσω του gzip και τα συμπιέζει. όνομααρχείου.tar.gz είναι το αρχείο που θέλει κάποιος να δημιουργήσει. Καθορίζοντας την επιλογή δεν είναι πάντα απαραίτητο, αλλά είναι μία τυπικά βέλτιστη πρακτική. Χωρίς αυτή, το tar εγγράφει το τυποποιημένο αποτέλεσμα, το οποίο συνήθως είναι επιθυμητό για να σταλεί το παραγόμενο αποτέλεσμα του tar σε άλλο πρόγραμμα, ως ακολούθως. % tar -cv όνομααρχείου.tar. gpg encrypt Αυτή η εντολή δημιουργεί ένα μη από-συμπιεσμένο αρχείο tar για τον τρέχοντα κατάλογο, διοχετεύει το tarball μέσω του gpg το οποίο κρυπτογραφεί και συμπιέζει το tarball, καθιστώντας πραγματικά αδύνατο να διαβαστεί από άλλο άτομο εκτός από αυτό που ξέρει το κρυφό κλειδί. 15.4 zip Τελικά, υπάρχουν δύο εφαρμογές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε zip αρχεία. Αυτές είναι πολύ συνηθισμένες στον κόσμο των windows, και κατά συνέπεια το linux έχει προγράμματα για να αντιμετωπίσει το θέμα. Το πρόγραμμα συμπίεσης καλείται zip(1), και το πρόγραμμα αποσυμπίεσης καλείται unzip(1). % zip foo * Αυτό θα δημιουργήσει το αρχείο foo.zip, το οποίο θα περιέχει όλα τα αρχεία στον τρέχοντα κατάλογο. Το zip θα προσθέσει την επέκταση.zip αυτόματα, οπότε δεν χρειάζεται να συμπεριληφθεί στο όνομα του αρχείου. Επίσης, μπορεί κάποιος να καταφύγει στον τρέχοντα κατάλογο, συμπιέζοντας όλους τους καταλόγους που επίσης είναι τοποθετημένα ολόγυρα. % zip r foo *
Η αποσυμπίεση είναι επίσης εύκολη: % unzip foo.zip Αυτή η εντολή θα εξάγει όλα τα αρχεία στο αρχείο foo.zip, συμπεριλαμβάνοντας οποιουσδήποτε καταλόγους στο αρχείο. Οι εφαρμογές zip έχουν μερικές προηγμένες επιλογές για τη δημιουργία αυτόεξαγόμενων αρχείων, εξάγοντας φακέλους, ελέγχοντας το μέγεθος του συμπιεσμένου φακέλου, τυπώνοντας τα συμβάντα, και πολλά άλλα. Μπορεί κάποιος να αναζητήσει τις σχετικές σελίδες για το zip και το unzip ώστε να δει πώς θα χρησιμοποιήσει αυτές τις επιλογές.