Ο Μιστράς Σαν μια αγιογραφία έλαμπε οτο πρωινό φως, γεμάτη μαύρα κυπαρίσσια κι ηλιοψημένες εκκλησίες κι αόρατες γαλάζιες παρουσίες, ο Μιστράς. Μέσα από τα πλατάνια, τις μουριές και τις λυγαριές του Ευρώτα, τα μάτια στυλώνονται απάνω του και δε θέλουν πια να φύγουν. Ο ιερός αυτός λόφος, όπου γεννήθηκε η Νέα Ελλάδα, έχει όλες τις φανερές και μυστικές γοητείες, που μπορούν να μαυλίσουν την πιο δύσκολη κι ατίθαση ψυχή. Στις ρίζες του, φορτωμένα πράσινους καρπούς τα κλειστά περιβόλια, οι λεμονιές κι οι πορτοκαλιές και τα νερά που τρέχουν κακαρίζοντας. Παιδιά παίζουν, γυναίκες ανασέρνουν νερό, κοπέλες κάθονται κάτω από τις καρπισμένες λεμονιές και κεντούν. Πιάστηκε πάλι η ζωή από το χώμα τούτο, έριξε ρίζες, μάχεται ν' ανεβεί, να σκαρφαλώσει πάλι όλο τον προγονικό λόφο. Είναι η πρώτη πράσινη ζώνη. Έπειτα αρχίζει ο σκονισμένος άδεντρος ανήφορος και διακλαδίζονται τα στενά δρομάκια κι αρχίζουν τα ρημαγμένα φτωχικά χαμώγια του λαού- χάσκουν οι πόρτες, έφυγαν οι στέγες, κυρίεψαν τους τοίχους τα γκρεμόχορτα. Και μοναχά όρθιες ακόμα, χαριτωμένες, όλο ευγένεια βυζαντινές αρχοντοπούλες, στέκονται σκόρπιες ανάμεσα στα χαλάσματα οι βυζαντινές εκκλησίες: η Περίβλεπτος, ο Ευαγγελισμός, η Μητρόπολη, οι Άγιοι Θεόδωροι, το Αφεντικό, η Παντάνασσα. Είναι η δεύτερη ζώνη. Κάπου κάπου, σ' ένα πρόχειρα στεγασμένο μεσαιωνικό σπιτάκι, ξεπροβαίνει μια γυναίκα χλωμή, αναμαλλιάρα, σαν φάντασμα ή μια γριούλα κάθεται σ' ένα παμπάλαιο κατώφλι και γνέθει- ή ένα κοριτσάκι πετιέται με μεγάλα μάτια και τρέχει να σου δώσει ένα ματσάκι γαζίες. Και πιο ψηλά στο λόφο αρχίζει η αριστοκρατική πολιτεία, με το δεσποτικό παλάτι των Κατακουζηνών και Παλαιολόγων, με την Αγία Σοφία, την αρχοντοεκκλησιά, με τα πλούσια έρημα μέγαρα: μπαλκόνια πέτρινα, πύργοι, μεγάλες θολωτές αίθουσες, πολεμίστρες. Εδώ πια δε μένει κανένας ζωντανός. Μονάχα μερικές σαύρες στα κατώφλια λιάζονται, πράσινες, χαριτωμένες, με μακριές ουρές σαν αρχόντισσες. Και στην κορφή του λόφου στέκεται, πέτρινη κορόνα, μισογκρεμισμένη, το ξακουστό παλάτι του Βιλλεαρδουίνου. Ν. Καζαντζάκης, «Ταξιδεύοντας» (διασκευή) Νέα Ελλάδα: Η δημιουργία του Νέου Ελληνισμού, που συνοδεύεται από πνευματική αναγέννηση, την περίοδο 1402 1453, μολονότι το Βυζάντιο βρίσκεται σε παρακμή. Την εποχή αυτή λαμπρύνει με τη δράση του ο φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων, οραματιστής της αναγέννησης του Νέου Ελληνισμού. μαυλίζω: ξελογιάζω Βιλλεαρδουίνοι: οίκος Γάλλων ευγενών, ηγεμόνων του πριγκιπάτου της Αχαΐας κατά το 13ο αι.
Ο συγγραφέας περιγράφει το τοπίο, χωρίζοντάς το σε ζώνες α) Ποιες απ' αυτές τις ζώνες διακρίνετε και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της καθεμιάς; β) Ποιες λέξεις ή φράσεις δηλώνουν την πορεία που ακολουθεί ο συγγραφέας στην περιγραφή του τοπίου;
Σκοπός του κειμένου 'Υφος ΣΥΝΟΨΙΖΟΥΜΕ: Περιγραφή = Σύνδεση κυρίως με Πορεία από προς Σημείο περιγραφής
Η τέχνη της περιγραφής Περιγράφουμε: Πρόσωπα, η αντικείμενα Χώρους, κτίρια, τοπία Λειτουργίες, διαδικασίες
ΤΑ 3 ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ 1. Προσεγγίζουμε το αντικείμενο που θέλουμε να περιγράψουμε 2. Εστιάζουμε πάνω στο αντικείμενο 3. Επιλέγουμε τις λεπτομέρειες από το γενικό προς το ειδικό. πλησιάζουμε
Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ: Α. Με βάση το σημείο περιγραφής όταν ο συγγραφέας μένει ακίνητος και από το σημείο που στέκεται βλέπει το χώρο. Β. Με βάση την κίνηση προς ένα τέρμα: από πάνω προς τα κάτω/ από το βορρά προς νότο/από τα ανατολικά προς τα δυτικά/ από αριστερά προς τα δεξιά κλπ
Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ Χαρακτηρίζεται από : σαφήνεια, ακρίβεια, ζωντάνια, παραστατικότητα Χρήση επιθέτων, ουσιαστικών Στόχος να δημιουργήσουμε ολοζώντανες εικόνες στον αναγνώστη Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ: Ενεστώτας