Μ Α Ϊ Κ Λ Μ Ο Υ Ρ ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ και άλλες θλιβερές δικαιολογίες για την κατάσταση της Αμερικής! ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ Ερρίκος Μπαρτζινοπουλος Νικόλας Νίτσας Α Ι Ω Ρ Α
Επιμέλεια: Ελευθερία Κοψιδά Προσαρμογή εξωφύλλου: Γιώργος Κανέλλος Σελιδοποίηση: ΘΥΜΕΛΗ Επιμέλεια έκδοσης: Άρης Λασκαράτος 1η έκδοση: Μάιος 2003 8η έκδοση: Απρίλιος 2004 ISBN: 960-7872-13-4 Τίτλος πρωτοτύπου: Stupid White Men Michael Moore για την ελληνική γλώσσα, εκδόσεις ΑΙΩΡΑ - Άρης Λασκαράτος Εκδόσεις ΑΙΩΡΑ Αραχώβης 49, 106 81 Αθήνα τηλ.: 210 3839000, φαξ: 210 3839039 info@aiora.gr
«Είναι απίστευτο που νίκησα. Μετείχα στις εκλογές έχοντας αντίπαλο την ειρήνη, την ευημερία και την υπευθυνότητα». ΤΖΟΡΤΖ Γ. ΜΠΟΥΣ, 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 2001 μιλώντας στον Σουηδό πρωθυπουργό Γκόραν Πέρσον και αγνοώντας ότι εξακολουθούσε να λειτουργεί μια τηλεοπτική κάμερα.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΝΑ ΔΥΟ ΤΡΙΑ ΤΈΣΣΕΡΑ ΠΕΝΤΕ ΕΞΙ ΕΠΤΑ ΟΧΤΩ ΕΝΝΕΑ ΔΕΚΑ ΕΝΤΕΚΑ ΔΩΔΕΚΑ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ... ΕΙΣΑΓΩΓΉ Ένα πολύ αμερικάνικο πραξικόπημα Αγαπητέ Τζορτζ Ουάου ο Ντάου! Σκοτώστε τον ασπρουλιάρη! Ηλίθιο έθνος Ωραίος πλανήτης! Δεν μένει κανείς εδώ; Το τέλος των ανδρών Είμαστε και οι Πρώτοι! Μία μεγάλη ευτυχισμένη φυλακή 0 θάνατος των Δημοκρατικών Η προσευχή του λαού Ταλαχάσι ολέ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΠΗΓΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΊΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΩΝ 9 11 25 60 83 95 130 167 192 212 244 261 283 291 317 323 345 348
Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ... Η πρώτη έκδοση του βιβλίου Ηλίθιοι Λευκοί βγήκε από το τυπογραφείο στις 10 Σεπτεμβρίου του 2001. Μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, όμως, ο συγγραφέας (κάτοικος ο ίδιος του Μανχάταν) ζήτησε από τον εκδοτικό οίκο ReaganBooks - HarperCollins να καθυστερήσουν την κυκλοφορία του για λίγες εβδομάδες. Το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς και ενόσω ο εκδοτικός οίκος προχωρούσε στην έκδοση βιβλίων σε μνήμη των θυμάτων του τρομοκρατικού χτυπήματος, ενημέρωσε τον Μάικλ Μουρ ότι «λόγω αλλαγής του πολιτικού κλίματος» το βιβλίο δεν επρόκειτο να κυκλοφορήσει, εκτός εάν δεχόταν να αφαιρέσει το κεφάλαιο «Αγαπητέ Τζορτζ», να κάνει σημαντικές αλλαγές σε αρκετά άλλα και να πληρώσει 100.000 δολλάρια για την ανατύπωση του! Ο συγγραφέας αρνήθηκε να συμβιβαστεί και τα 50.000 αντίτυπα της πρώτης έκδοσης, προς μεγάλη του απογοήτευση, παρέμεναν στην αποθήκη με μόνη προοπτική την πολτοποίηση. Λίγες μέρες αργότερα ο Μάικλ Μουρ στη διάρκεια μιας ομιλίας του στο New Jersey αναφέρθηκε στην περιπέτεια του
10 ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ με τον εκδοτικό οίκο και διάβασε στο κοινό το κεφάλαιο που του είχε ζητηθεί να αφαιρέσει. Δεν ήξερε όμως ότι στο ακροατήριο βρισκόταν μια βιβλιοθηκάριος η οποία όταν γύρισε σπίτι της έστειλε ένα e-mail σε συναδέλφους της σε άλλες βιβλιοθήκες της χώρας καταγγέλλοντας το γεγονός. Μετά από λίγες ημέρες, ο Μουρ έλαβε ένα τηλεφώνημα από τη HarperCollins που τον ρωτούσαν «τι στην οργή είχε πει στον κόσμο», αφού ο εκδοτικός οίκος δεχόταν καθημερινά οργισμένα e-mails από βιβλιοθηκάριους απ' όλη τη χώρα! Μπροστά στον κίνδυνο να κατηγορηθεί για λογοκρισία, εφόσον το γεγονός είχε πλέον δημοσιοποιηθεί, ο εκδότης αναγκάστηκε να κυκλοφορήσει το βιβλίο. Το βιβλίο έγινε αμέσως ανάρπαστο. Έφτασε στην ένατη ανατύπωση μέσα σε πέντε μέρες. Παρέμεινε στη λίστα των μπεστ σέλερ της εφημερίδας The New York Times επί επτά μήνες και έγινε παγκόσμια επιτυχία. Η περιπέτεια του βιβλίου Ηλίθιοι Λευκοί αναφέρεται στην εισαγωγή της αγγλικής έκδοσης.
ΕΙΣΑΓΩΓΉ Ορισμένοι πιστεύουν ότι όλα άρχισαν τη νύχτα της 7ης Νοεμβρίου του 2000, όταν ο Τζεμπ Μπους έδωσε στον αδερφό του, Τζορτζ Γ. Μπους Τζούνιορ, ένα πρόωρο χριστουγεννιάτικο δώρο: την πολιτεία της Φλόριντας. Για άλλους, αυτούς στους οποίους η τύχη χαμογελούσε επί μία δεκαετία, το σημείο καμπής εμφανίστηκε όταν ο Dow Jones παρουσίασε τις μεγαλύτερες ετήσιες απώλειες εδώ και είκοσι χρόνια περίπου. Για τους περισσότερους, πάντως, η στιγμή που τελείωσε το γλέντι ήταν τη νύχτα που αντιληφθήκαμε ότι η ζωή όπως την ξέραμε είχε πλέον γίνει τόσο απόμακρη όσο και το βλέμμα του νέου «Προέδρου». Όποια κι αν ήταν όμως η ακριβής στιγμή που όλα άρχισαν να καταρρέουν μπροστά στα μάτια σας, δεν έχει καμιά σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι εμείς όλοι, συλλογικά, ως Αμερικανοί, γνωρίζουμε ότι κάποιος κατέβασε τους διακόπτες στο ολονύχτιο πάρτι μας. Ο Αμερικανικός Αιώνας; Τελείωσε. Καλώς ήλθατε στον Εφιάλτη του 21ου Αιώνα. Ο ένοικος του Λευκού Οίκου δεν είναι εκλεγμένος.
12 ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ Η Καλιφόρνια δεν μπορεί να βρει αρκετό ηλεκτρισμό για να λειτουργήσει τους αποχυμωτές της ή να εκτελέσει τους κατάδικους της. Κοστίζει λιγότερο να στείλεις τον εαυτό σου πακέτο στην άλλη άκρη της πόλης, παρά να οδηγήσεις ως εκεί. Η Ρωσία και η Κίνα έχουν υπογράψει μια νέα συμφωνία - πάνω που αχρηστεύσαμε τα τελευταία πυρηνικά καταφύγια. Οι εταιρείες νέας τεχνολογίας χρεοκόπησαν, καθιστώντας την επένδυση στο NASDAQ το ίδιο ασφαλή όσο και το μπαρμπουτι σε κάποια κρυφή μπαρμπουτιέρατου Ρίνο. Τα τελευταία δυο χρόνια έφεραν τις περισσότερες απολύσεις από την εποχή που η Αναγέννηση του Ρέιγκαν κατέστρεψε τη χώρα. Έχεις περισσότερες πιθανότητες να βγεις ραντεβού με τη μις Αμερική παρά να καταφέρεις να συνδεθείς με τη Northwest στο Ντιτρόιτ μια συνηθισμένη μέρα. Πώς είπατε; Θέλεις να μιλήσεις με κάποιον στην «εξυπηρέτηση καταναλωτών»; ΧΑ ΧΑ ΧΑ! Πάτα το «4» και αποχαιρέτα την υπόλοιπη μέρα σου. Κι όμως είσαι πολύ τυχερός! Κάνεις δυο δουλειές όπως και η γυναίκα σου, κι έχεις βάλει και τον μικρό Τζίμι να δουλεύει στα McDonalds, για να καταφέρετε να ξεχρεώσετε το καινούργιο σπίτι στον δεντροφυτεμένο δρόμο, με το φρεσκοκομμένο γκαζόν και τον λευκό ξύλινο φράχτη, και κοίτα, να ο Σποτ που τρέχει να υποδεχτεί τον παππού καθώς μπαίνει στο γκαράζ και τον επόμενο μήνα θα πληρώσεις την τελευταία δόση εκείνου του φοιτητικού δανείου που είχες πάρει πριν από είκοσι χρόνια, αλλά τότε... ΞΑΦΝΙΚΑ, η εταιρεία σου ανακοινώνει ότι μεταφέρεται στο Μεξικό χωρίς εσένα! Ο εργοδότης της γυναίκας σου αποφάσισε ότι δεν τη χρειάζεται πια γιατί ο νέος διευθυντής προσωπικού της εταιρείας πιστεύει ότι ένα άτομο μπορεί άνετα να κάνει τη δουλειά τριών. Ο μικρός Τζίμι κόλλησε μια άγνωστη ασθένεια από κάτι που έφαγε έξω και ο υπεύ-
ΕΙΣΑΓΩΓΗ 13 θυνος της ασφαλιστικής εταιρείας σου λέει ότι δεν μπορούν να καλύψουν την εγχείρηση του Τζίμι, αλλά ευχαρίστως θα τον περιθάλψουν ως εξωτερικό ασθενή αν είσαι διατεθειμένος να ταξιδεύεις στην Τιχουάνα δυο φορές την εβδομάδα γιατί, ξέρεις, μόλις έχτισαν κάτι καινούργια εξωτερικά ιατρεία λίγο έξω από τα σύνορα, χάρη στο ελεύθερο εμπόριο βέβαια, το οποίο μπορεί να είναι ή και να μην είναι υπεύθυνο για το σκουλήκι που βρέθηκε στο μισοφαγωμένο McNugget του Τζίμι - α, συγγνώμη αλλά μόλις τηλεφώνησαν από την τράπεζα και θα 'θελαν πίσω την καινούργια σου Celica επειδή δεν πλήρωσες μια δόση! Αλλά μην ανησυχείς, όταν πας στην Τιχουάνα για ν' αφήσεις τον Τζίμι, μπορείς να τραβήξεις λίγο παρακάτω και να κάνεις αίτηση για να ξαναπάρεις την παλιά δουλειά σου, εκεί όπου όλοι οι «συνεργάτες» διαθέτουν δική τους παράγκα και τους προσφέρεται κι ένα δωρεάν πρόγευμα με μπουρίτο όταν φτάνουν για να πιάσουν δουλειά στις πέντε τα ξημερώματα. Συγνώμη, βέβαια, αν ονειρευόμουν, αλλά δεν φαίνονταν όλα πολύ καλύτερα μόλις ένα χρόνο πριν; Δεν ζούσαμε τη «μεγαλύτερη οικονομική μεγέθυνση στην ιστορία μας»; Δεν είχε αφήσει πίσω της η κυβέρνηση πενήντα πέντε χρόνια ελλειμμάτων και δεν καυχιόταν για ένα «χρηματικό πλεόνασμα», αρκετά μεγάλο για να επισκευάσει κάθε δρόμο, γέφυρα και δόντι στην Αμερική; Η μόλυνση της ατμόσφαιρας και των υδάτινων πόρων βρισκόταν στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων δεκαετιών, η εγκληματικότητα το ίδιο, οι εφηβικές εγκυμοσύνες είχαν περιοριστεί, και όλο και περισσότερα παιδιά αποφοιτούσαν από το λύκειο και το κολέγιο. Οι ηλικιωμένοι ζούσαν περισσότερο, μπορούσες να τηλεφωνήσεις στο Κατμαντού με δώδεκα σεντς το λεπτό και το Ίντερνετ έφερνε ολόκληρο τον κόσμο (εκτός από τα δύο δισεκατομμύρια περίπου που ζουν χωρίς ηλεκτρικό) πιο κοντά. Οι Παλαιστίνιοι έτρωγαν το ψωμί τους παρέα με τους Ισραηλινούς, οι καθολικοί μοιράζονταν την μπίρα τους με τους προτεστάντες στη Βόρεια Ιρλανδία. Ναι, η
14 ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ ζωή γινόταν πολύ καλύτερη - και το νιώθαμε όλοι. Οι άνθρωποι ήταν φιλικότεροι, οι άγνωστοι στο δρόμο ήταν πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, και οι παρουσιαστές στα τυχερά παιχνίδια έκαναν ευκολότερες ερωτήσεις για να έχουμε περισσότερους εκατομμυριούχους. Και ξαφνικά κάτι έγινε. Οι επενδυτές έχασαν εκατομμύρια στο χρηματιστήριο. Η εγκληματικότητα αυξήθηκε για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία. Οι απολύσεις έφτασαν σε αστρονομικά επίπεδα. Αμερικανικά σύμβολα όπως η Montgomery Ward και η TWA εξαφανίστηκαν. Ξαφνικά έπρεπε να εισάγουμε δυόμισι εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο - την ημέρα! Οι Ισραηλινοί ξανάρχισαν να σκοτώνουν Παλαιστίνιους, και οι Παλαιστίνιοι τους ανταπέδωσαν τη χάρη. Περί τα μέσα του 2001, τριάντα επτά χώρες ανά τον κόσμο βρίσκονταν σ' εμπόλεμη κατάσταση. Η Κίνα έγινε ο νέος μας εχθρός - πάλι. Τα Ηνωμένα Έθνη μας πέταξαν έξω από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Ευρωπαϊκή Ένωση μας επιτέθηκε για την καταπάτηση της συνθήκης ΑΒΜ με την επαναλειτουργία του «Πολέμου των Άστρων». Ήταν δύσκολο, πολύ δύσκολο, να βρεις μια καλή ταινία- εκατομμύρια Αμερικανοί σταμάτησαν να παρακολουθούν καλωδιακή τηλεόραση 1 και όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έπαιζαν τις ίδιες ανοησίες. Κοντολογίς, εντελώς ξαφνικά όλα γύρω φάνηκαν να καταρρέουν. Άσχετα αν η αιτία είναι η παραπαίουσα οικονομία, τα μειωμένα ενεργειακά αποθέματα, η ασταθής παγκόσμια ειρήνη, η εργασιακή ανασφάλεια, η απουσία υγειονομικής περίθαλψης ή το άχρηστο ψηφοδέλτιο που μας έδωσαν για να εκλέξουμε Πρόεδρο, έχει καταστεί πια εξωφρενικά σαφές στους περισσότερους Αμερικανούς ότι τίποτα δεν λειτουργεί σωστά. Τα λάστιχα Firestone δεν λειτουργούν σωστά, ούτε τα Ford Explorers που τα χρησιμοποιούν λειτουργούν σωστά κάτι που σημαίνει ότι εσύ δεν λειτουργείς καθόλου γιατί βρίσκεσαι νεκρός, αποκεφαλισμένος και πεσμένος σ' ένα χαντάκι έξω από τα Dunkin Donuts.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ 15 To 911 δεν λειτουργεί. Το 411 δεν λειτουργεί. Τα κινητά τηλέφωνα δεν λειτουργούν κι όταν συμβεί να λειτουργούν, βρίσκονται στο χέρι κάποιου μαλάκα στο διπλανό τραπέζι που τσακώνεται με το χρηματιστή του ενώ εσύ προσπαθείς να τελειώσεις το δείπνο σου. Η ελευθερία επιλογής ανήκει πια στο παρελθόν. Έχουμε απομείνει με έξι εταιρείες στα μέσα ενημέρωσης, έξι αεροπορικές εταιρείες, δυόμισι κατασκευαστές αυτοκινήτων και ένα ραδιοφωνικό τραστ. Οτιδήποτε χρειαστείς, θα το βρεις στα Wal- Mart. Μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο πολιτικά κόμματα που λένε τα ίδια πράγματα, ψηφίζουν τα ίδια πράγματα και χρηματοδοτούνται από τους ίδιους ακριβώς πλούσιους χορηγούς. Μπορείς να επιλέξεις να φορέσεις διακριτικά χρώματα και να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό ή να επιλέξεις ένα μπλουζάκι με τον Μέριλιν Μάνσον και να σε αποβάλουν από το σχολείο. Κριστίνα Αγκιλέρα ή Μπρίτνεϊ Σπίαρς, WB ή UPN, Φλόριντα ή Τέξας- δεν υπάρχει πια καμιά διαφορά, φίλοι μου, όλα είναι ίδια, όλα ίδια, όλα ίδια... Πώς φτάσαμε ως εδώ; Δύο απλές λέξεις: Ηλίθιοι Λευκοί. Σκεφτείτε το λίγο: οι αδελφοί Μπους, που κληρονόμησαν το ισχνό πολιτικό μυαλό του μπαμπάκα και το μοίρασαν στα δύο. Ο Ντικ Τσένι, ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, ο Σπένσερ Έιμπραχαμ και οι υπόλοιποι που ο Μπους ανάστησε για να τον στηρίξουν. Οι διευθυντές των πεντακοσίων μεγαλύτερων εταιρειών, οι μάγοι πίσω από το Χόλιγουντ και τα πεντακόσια καλωδιακά κανάλια διάβολε, ο μέσος Αμερικανός που βλέπει ότι το καινούργιο αυτοκίνητο του καταναλώνει το γαλόνι στα δεκαπέντε μίλια, και σκέφτεται «δεν είναι κι άσχημα!» την ίδια ώρα που η τρύπα του όζοντος μεγαλώνει πάνω από το κεφάλι του. Ακριβώς, ολόκληρος ο πλανήτης αντιμετωπίζει μια άγρια επίθεση - και είμαι σίγουρος ότι έχει αρχίσει να αντεπιτίθεται. Μια μέρα τον περασμένο Φεβρουάριο, στο Σικάγο, η θερμό-
16 ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ κρασία έφτασε τους 21 βαθμούς και τι έγινε; Όλοι έλεγαν α! μα είναι υπέροχα! Τριγύριζαν στους δρόμους με σορτς και γέμιζαν την παραλία κατά μήκος της λίμνης Μίσιγκαν για να κάνουν ηλιοθεραπεία. «Τον λατρεύω αυτόν τον καιρό, νεαρέ μου», μου είπε μια κυρία στο δρόμο. Τον λατρεύεις; Για πες μου τότε αν ο ήλιος ανέτειλε ξαφνικά αύριο τα μεσάνυχτα, τι θα 'λεγες; «Α, είναι πανέμορφο! Το λατρεύω. Περισσότερο φως!» Όχι, βέβαια. Θα είχες φρικάρει απίστευτα. Θα ούρλιαζες ότι η Γη βρίσκεται εκτός ελέγχου και κατευθύνεται προς τον Ήλιο με ταχύτητα εκατομμυρίων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Αμφιβάλλω αν θα έτρεχε κανείς στις παραλίες για να μη χάσει αυτές τις παραπανίσιες ακτίνες. Φυσικά, ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο άσχημα: θα μπορούσε να είχε εκτοξεύσει κάποιος χίλιες πυρηνικές κεφαλές εναντίον του Μιλγουόκι και το εκτυφλωτικό φως που βλέπεις στο βορρά να είναι μια ατομική έκρηξη. Όπως και να 'χει, όμως, θα έλεγες τόσα Πάτερ Ημών και Κύριε Ελέησον που μπορεί και να γλίτωνες δέκα χρόνια από την ποινή σου στο καθαρτήριο. Γιατί, λοιπόν, πιστεύουμε ότι μια θερμοκρασία 21 βαθμών τον ψυχρότερο μήνα του χρόνου, σε μια από τις ψυχρότερες πόλεις της Αμερικής, αποτελεί χαρμόσυνο γεγονός; Θα 'πρεπε να απαιτούμε συγκεκριμένες ενέργειες από τους αντιπροσώπους μας και την άμεση τιμωρία των υπευθύνων γι' αυτές τις κλιματολογικές αλλαγές. Πρόκειται για κάτι που δεν είναι σωστό, φίλοι μου: κάτι πηγαίνει φοβερά στραβά. Κι αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε την ψόφια μολυσμένη αγελάδα στην άκρη του αυτοκινητόδρομου. Ήξερε την απάντηση, αλλά τη σκοτώσαμε πριν προλάβει να μας την πει. Αλλά ας μην ανησυχούμε για τη Μητέρα Γη - έχει αντέξει πολύ χειρότερα. Αφήστε τους οικολόγους να χάσουν εκείνοι τον ύπνο τους - εμείς παραείμαστε απασχολημένοι προσπαθώντας να βγάλουμε λεφτά!
ΕΙΣΑΓΩΓΗ 17 Α, τα λεφτά. Η γλυκιά μπόχα της, επιτυχίας. Πριν από δυο γρόνια μιλούσα με κάποιον σ' ένα μπαρ, που έτυχε να είναι χρηματιστής. Με ρώτησε για τις «επενδύσεις» μου. Του είπα ότι δεν είχα ούτε μία μετοχή. Έμεινε άναυδος. «Εννοείς ότι δεν διαθέτεις χαρτοφυλάκιο για να διαχειρίζεσαι τα χρήματα σου;» «Δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να έχω τα χρήματα μου σε χαρτοφυλάκιο», του απάντησα, «ούτε σε βαλίτσα, ούτε και κάτω από το στρώμα. Αποταμιεύω ό,τι μπορώ σ' ένα μέρος που ονομάζεται "τράπεζα", όπου και διαθέτω αυτό που οι παλιοί ονόμαζαν "λογαριασμό ταμιευτηρίου"». Δεν το βρήκε διασκεδαστικό. «Εσύ χάνεις», μου είπε. «Και είσαι κι ανεύθυνος. Κάπου είχα διαβάσει ότι έβγαλες πολλά λεφτά από την πρώτη σου ταινία, έτσι δεν είναι; Ξέρεις πόσα θα είχες σήμερα αν τα είχες επενδύσει στο χρηματιστήριο πριν από δέκα χρόνια; Περίπου τριάντα εκατομμύρια». Τριάντα εκατομμύρια; Δολάρια; Δικά μου; Ααααααααα! Μα που είχα το μυαλό μου; Ξαφνικά μ' έπιασε ναυτία κι ένιωθα έτοιμος να ξεράσω όλες τις αρχές μου και τα πιστεύω μου. Ζήτησα συγνώμη και βγήκα έξω. Λίγο καιρό μετά απ' αυτό το γεγονός, ο χρηματιστής εκείνος κατάφερε να βρει τη διεύθυνση του σπιτιού μου και άρχισε να μου στέλνει εβδομαδιαίες «αναλύσεις αγοράς» κι άλλο προπαγανδιστικό υλικό, με την ελπίδα ότι θα του έδινα τα χρήματα που μαζεύω για τις σπουδές των παιδιών μου προκειμένου να τα τζογάρει στο καζίνο που ονομάζεται «Wall Street». Ε, λοιπόν, τα φυλλάδια της Investment Opportunities σταμάτησαν να 'ρχονται. Τους τελευταίους δεκαοχτώ μήνες, η τιμή της Microsoft έχει πέσει από τα 120 στα 40 δολάρια, της Dell από τα 50 στα 16. Ο δείκτης NASDAQ έχει χάσει σχεδόν το 40% της αξίας του, και οι μέσοι Αμερικανοί, που παρασύρθηκαν στην τρέλα να παίξουν στην αγορά με τις ισχνές οικονομίες
18 ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ τους, έχουν χάσει δισεκατομμύρια. Κάθε σκέψη για «πρόωρη συνταξιοδότηση» που ίσως να κάναμε, έχει πια χαθεί, θα είμαστε τυχεροί αν μας επιτρέψουν να εργαζόμαστε μόνο σαράντα ώρες τη βδομάδα όταν φτάσουμε στα ογδόντα δύο ή όταν αρχίσουμε να έχουμε ακράτεια. Φυσικά, όχι όλοι μας. Υπάρχουν σχεδόν πενήντα έξι χιλιάδες νέοι εκατομμυριούχοι στη χώρα - και τα κατάφεραν όπως και οι εγκληματίες. Έφτιαξαν τις περιουσίες τους επειδή είχαν ήδη ένα ικανοποιητικό αρχικό ποσό και το επένδυσαν σ' εταιρείες οι οποίες πλούτισαν απολύοντας εργαζομένους, εκμεταλλευόμενες παιδιά και φτωχούς σε άλλες χώρες κι απολαμβάνοντας μεγάλες φορολογικές εκπτώσεις. Γι' αυτούς η απληστία δεν ήταν απλά καλιά, ήταν υποχρεωτική. Στην πραγματικότητα, κατάφεραν τόσο καλά να δημιουργήσουν ένα κλίμα απληστίας που και η ίδια η λέξη κατάντησε ντεμοντέ. Τώρα λέγεται ΕΠΙΤΥΧΙΑ! και, ναι, γράφεται μόνο με κεφαλαία. Σύντομα κυριολεκτικά κανένας δεν αμφισβητούσε όλη αυτή τη λαιμαργία ως εσφαλμένη ή χυδαία κατάντησε τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας που όταν αυτός ο τύπος από το Τέξας κατάντησε ανεξέλεγκτα άπληστος κι άρπαξε μια εκλογική αναμέτρηση που δεν κέρδισε, εμείς υποχωρήσαμε και του τη δώσαμε δεν ήταν άπληστος, στο κάτω κάτω, ήταν απλώς έξυπνος. Όπως και τα παρακινδυνευμένα σχέδια των εταιρειών βιοτεχνολογίας που επιδιώκουν να διαφθείρουν το γενετικό υλικό των κορν φλέικς σου δεν είναι τρελά ή άπληστα είναι πρόοδος. Όπως και ο γείτονας σου ο οποίος θέλει να αγοράσει το μεγαλύτερο τζιπ που έχει κατασκευαστεί ποτέ, δεν είναι άπληστος απλώς θέλει περισσότερη ιπποδύναμη! Αυτός ο Ηλίθιος Λευκός Ιός είναι τόσο ισχυρός ώστε έχει προσβάλει ακόμη και άτομα όπως ο Κόλιν Πάουελ, η υπουργός Εσωτερικών Γκέιλ Νόρτον, και η σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Κοντολίζα Ράις. Και έχει δημιουργήσει μια βαριά μπόχα - μια μεγάλη εθνική μπόχα που την αισθάνεσαι όπου κι
ΕΙΣΑΓΩΓΗ 19 αν πας. Μας έχει διαποτίσει τόσο βαθιά που αμφιβάλλω αν θα κατορθώσουμε ποτέ να τη βγάλουμε από πάνω μας. Φυσικά, όλοι προσπαθούμε να ξεχάσουμε τη στιγμή που η πολιτισμική αυτή μετάλλαξη έφτασε στο απόγειο της κι επικράτησαν οι Δυνάμεις του Κακού. Εγώ, όμως, ξέρω τι είναι, κι εσείς ξέρετε τι είναι, ακόμη κι ένας βλάκας ξέρει τι είναι. Είναι εκείνες οι κλεμμένες εκλογές. Οι εκλογές που τις έκλεψαν, τις απήγαγαν, τις άρπαξαν μέσα από τα χέρια και τις καρδιές του αμερικανικού λαού. Δεν υπάρχει απολύτως ΚΑΜΙΑ ΑΜ- ΦΙΣΒΗΤΗΣΗ για το ποιος πήρε τις περισσότερες ψήφους κι ελάχιστα είναι τα ερωτήματα που απομένουν σχετικά με τις απάτες που έγιναν στη Φλόριντα κι όμως αυτός που θα κάνει δηλώσεις σήμερα το βράδυ στις ειδήσεις δεν θα είναι αυτός που κέρδισε. Ναι, όλοι προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι δεν έγινε δα και τίποτα φοβερό -ξεπεράστε το, μας λένε αλλά τα γεγονότα εκείνων των τριάντα έξι ημερών μάς ταρακούνησαν σκληρά, έκλεψαν την περηφάνια μας, πλήγωσαν βαθιά την εμπιστοσύνη μας. Παραπατάμε με μελαγχολικό ύφος κι αναρωτιόμαστε πότε άραγε θ' ανακουφιστούμε. Θα έχω και του χρόνου τη δουλειά μου; Τι θα γίνει με τη σύνταξη μου; Μπορώ να επιζήσω τρώγοντας μόνο παγάκια; ΔΕΝ ΣΕ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ! Δύσκολα το χωνεύεις. Κι ακόμα δυσκολότερα συνειδητοποιείς ότι όλα αυτά που σου έλεγαν πάντα να κάνεις να ψηφίζεις, να υπακούς τους νόμους, να ανακυκλώνεις τα μπουκάλια της μπίρας- ούτε κι αυτά έχουν καμία αξία. Θα μπορούσες να κλείσεις τις κουρτίνες και να κατεράσεις το τηλέφωνο, επειδή εσύ και οι συμπατριώτες σου Αμερικανοί αναδειχτήκατε άχρηστοι. Με λύπη μας σας πληροφορούμε ότι οι υπηρεσίες σας ως πολίτη δεν μας είναι πια απαραίτητες. Έτσι βασιλεύει η σύγχυση και οι σεισμικές δονήσεις της εθνίκης αναταραχής έχουν αρχίσει να γίνονται αισθητές. Η
20 ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ γκρίνια δεν υποχωρεί, αλλά μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του τηλεοπτικού δικτύου Fox News, οχτώ μήνες μετά τις εκλογές, στα μέσα του 2001, σχεδόν το 60% των Αμερικανών ΔΕΝ είχε ξεπεράσει τον τρόπο με τον οποίο ο Μπους κατέλαβε τον Λευκό Οίκο. Είμαστε ακόμα «θυμωμένοι». Είναι, όμως, πολύς ο χρόνος για να διατηρούμε ακόμη αυτή την επιθετική, εχθρική διάθεση έναντι του Ηγέτη μας. Μια τόσο ανεξέλεγκτη διάθεση -που δεν κατευνάζεται με φτηνά κόλπα- είναι μια διάθεση που μπορεί ν' αλλάξει την ιστορία. Εκατομμύρια Αμερικανοί, απ' όλα τα σημεία του πολιτικού φάσματος, αισθάνονται ανασφαλείς, αναστατωμένοι, θυμωμένοι. Οι υπόλοιποι βρίσκονται στη φυλακή. Η κρατούσα άποψη στη χώρα είναι ότι το σκάφος της Πολιτείας έχει ξεμείνει από καύσιμα και στο τιμόνι δεν βρίσκεται κανένας άλλωστε, ο διορισμένος καπετάνιος δεν διορίστηκε από κανέναν και είναι, σύμφωνα με δική του ομολογία, τελείως ανίκανος. Οι σκληροπυρηνικοί Ρεπουμπλικάνοι ελπίζουν ότι ο Μεγάλος Ντικ Τσένι θα καταφέρει να επιζήσει από καμιά δεκαριά εμφράγματα ακόμη και ν' αντέξει αρκετά ώστε να μπορέσει να επιβλέψει το βιασμό και τη λεηλασία όλων των περιοχών δυτικά της Γουιτσιτά. Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι έχει ήδη προκαλέσει ανακοπή καρδιάς στην υπόλοιπη χώρα. Στο μεταξύ, αυτός και η συμμορία του δουλεύουν υπερωρίες για να ισοπεδώσουν ό,τι προλάβουν από το σύνταγμα, το περιβάλλον και τα αποδειχτικά στοιχεία του Ταλαχάσι πριν πέσουν στα χέρια της αστυνομίας. Κι αν υπάρχει κάτι για το οποίο είμαι σίγουρος, αυτό είναι ότι προβλέπεται χαμός. Ο αμερικανικός λαός θα κλείσει το μηχάνημα που διατηρεί στη ζωή την κυβέρνηση αυτή μέχρι να πεις «Τζακ Κεβόρκιαν». Πριονίστε, λοιπόν, ό,τι προλάβετε, κυρία Νόρτον απ' ό,τι άκουσα τα δέντρα ξαναφυτρώνουν! Ρίξτε τις βόμβες σας, κύριε
ΕΙΣΑΓΩΓΗ 21 Ράμσφελντ και στρατηγέ Πάουελ - δεν έχουμε άλλους λοχίες ΜακΒέι 1 για να παρασημοφορήσετε! Σκάψτε παντού για πετρέλαιο, κύριε Έιμπραχαμ, θα σας βάλουμε να μαντρώσετε τα γουρούνια τους πετρελαιάδες στο γιωτ κλαμπ του Γκρόσε Πόιντ προτού καν το καταλάβετε! Σε λίγο τα ποντίκια θα εγκαταλείψουν το βυθιζόμενο σκάφος. Οι υπόλοιποι θα καθίσουμε αναπαυτικά και θ' απολαύσουμε την παράσταση, ενώ θ' αναρωτιόμαστε πώς θα καταφέρουμε να πληρώσουμε την επόμενη δόση για το στεγαστικό και που θα καλυφτούμε όταν τα απομεινάρια του Αντονίν Σκάλια 2 θ' αρχίσουν να πέφτουν πάνω μας - σαν παγωμένη χειμωνιάτικη μπόρα. Μα - για στάσου! ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΔΕΝ ΒΡΕΧΕΙ ΤΟ ΓΕΝΑΡΗ! Έτσι οικοδομείται ο πανικός. Τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να κάνουν ότι δεν βλέπουν αν δεν θέλουν και οι ειδήμονες μπορούν να συνεχίζουν να προσπαθούν να πουλάνε τα ψέματα τους, επαναλαμβάνοντας τα τόσο συχνά που αρχίζουν να μοιάζουν με αληθινά. Αλλά τα εκατομμύρια των Αμερικανών δεν πρόκειται να την ξαναπατήσουν. Το χρηματιστήριο δεν περνάει απλώς μια «φυσιολογική διακύμανση». Το «γενετικά μεταλλαγμένο μοσχαρίσιο κρέας» δεν έχει τίποτα το ευεγερτικό. Η τράπεζα δεν θέλει να «συνεργαστεί μαζί σου» για να σε βοηθήσει να ορθοποδήσεις. Ο τεχνικός της καλωδιακής δεν έρχεται «μεταξύ 8 π.μ. και 5 μ.μ.» ή και οποιαδήποτε άλλη ώρα, άλλωστε. Είναι όλα ένα μάτσο μαλακίες, από την αρχή μέχρι το τέλος, και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο πιο γρήγορα θ' ανακτήσουμε τη χώρα μας. Σήμερα πήγα το καινούργιο μου αυτοκίνητο, με μόλις 4000 μίλια στο κοντέρ, στο συνεργείο της αντιπροσωπίας απ' όπου το αγόρασα. Για ποιο λόγο; Μία στις δύο φορές που βάζω μπρος, το αυτοκίνητο δεν ξεκινάει. Έχω αντικαταστήσει τη μίζα, την μπαταρία, την ασφάλεια, το τσιπάκι του υπολογιστή. Αλλά τίποτε απ' αυτά δεν έχει λύσει το πρόβλημα.
22 ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ Όταν είπα όλα αυτά στον υπεύθυνο εξυπηρέτησης πελατών, με κοίταξε μ' ένα περιφρονητικό, βαριεστημένο βλέμμα. «Α, αυτοί οι καινούργιοι σκαραβαίοι, δεν παίρνουν μπροστά, αν δεν τους χρησιμοποιείς καθημερινά». Ήμουν σίγουρος ότι δεν είχα ακούσει καλά. Έτσι τον ξαναρώτησα ποιο ήταν το πρόβλημα. «Ξέρετε», είπε, κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι του, «αυτά τα καινούργια Volkswagen λειτουργούν με υπολογιστή κι αν το σύστημα δεν έχει διαβάσει κάποια δραστηριότητα δηλαδή, αν δεν το βάζετε μπροστά και δεν το οδηγείτε καθημερινάτότε ο υπολογιστής υποθέτει ότι η μπαταρία είναι νεκρή, ή κάτι τέτοιο, και "κλειδώνει" ολόκληρο το σύστημα. Δεν μπορείτε εσείς ή κάποιος γνωστός σας να κατεβαίνει στο γκαράζ και να το βάζει μπροστά μια φορά τη μέρα;» Δεν ήξερα τι να πω. «Αν δεν το βάζετε μπροστά κάθε μέρα, τότε θα πεθάνει» μα πού είμαστε, στο 1901; Είναι αλαζονικό να έχω την απαίτηση τ' αυτοκίνητο, για το οποίο ξόδεψα 20.000 δολάρια, να παίρνει μπροστά κάθε φορά που βάζω το κλειδί στη μίζα; Δεν είναι πια πολλά τα σίγουρα πράγματα που έχουν απομείνει στον κόσμο στις μέρες μας: ο ήλιος εξακολουθεί να δύει στη δύση, ο Πάπας εξακολουθεί να κάνει τη Μεσονύχτια Λειτουργία την Παραμονή των Χριστουγέννων και ο Στρομ Θάρμοντ εξακολουθεί να επανέρχεται στη ζωή κάθε φορά που υπάρχει μια πρώην Πρώτη Κυρία για ν' αρπάξει. Είχα την εντύπωση ότι θα μπορούσα να στηρίζομαι τουλάχιστον σ' αυτό το τελευταίο άρθρο πίστης: ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο παίρνει πάντα μπροστά τελεία! «Όπως και το ενενήντα πέντε τα εκατό των πελατών στους οποίους έχετε πουλήσει αυτούς τους νέους σκαραβαίους», είπα, «μένω στο Μανχάταν. Γνωρίζετε κανένα στο Μανχάταν που να οδηγεί κάθε μέρα το αυτοκίνητο του;» «Ναι, κύριε, καταλαβαίνω. Κανένας στην πόλη δεν οδηγεί κάθε μέρα το αυτοκίνητο του. Όλοι χρησιμοποιούν το μετρό!
ΕΙΣΑΓΩΓΗ 23 Λεν ξέρω καν το λόγο για τον οποίο πουλάνε τέτοια αυτοκίνητα στην πόλη. Είναι πραγματικά ντροπή. Προσπαθήσατε να επικοινωνήσετε με την εταιρεία; Στο μεταξύ δεν υπάρχει κάποιο παιδί στην πολυκατοικία σας που να μπορεί να το βάζει μπροστά για ένα ή δύο λεπτά τη μέρα;» Κι έτσι έχω βρεθεί μ' ένα αυτοκίνητο που δεν παίρνει μπροστά σε μια χώρα που τίποτα δεν λειτουργεί, όλα είναι σκατά, και κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί κοιτάζει την πάρτη του. Η επιβίωση των πλουσιότερων - δεν υπάρχουν πια σωσίβια για σένα, ούτε για σένα ούτε για σένα! Πρέπει να υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος...
ΕΝΑ Ένα πολύ αμερικάνικο πραξικόπημα ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΗΝΥΜΑ ΥΠΟΚΛΑΠΗΚΕ ΑΠΟ ΔΥ- ΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΗΝ 1/9/01 ΚΑΙ ΩΡΑ 06:00, ΑΠΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΜΕΡΙΚΗΣ: Είμαι πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η κυβέρνηση μας ανατράπηκε. Ο εκλεγμένος Πρόεδρος μας εξορίστηκε. Ηλικιωμένοι καλοντυμένοι λευκοί που πίνουν μαρτίνι έχουν καταλάβει την πρωτεύουσα του έθνους μας. Είμαστε υπό πολιορκία. Είμαστε η εξόριστη κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν είμαστε λίγοι. Ανάμεσα μας υπάρχουν περισσότεροι από 154 εκατομμύρια ενήλικες και 80 εκατομμύρια παιδιά. Συνολικά 234 εκατομμύρια άτομα που ούτε ψήφισαν ούτε αντιπροσωπεύονται από το καθεστώς που βρίσκεται στην εξουσία. Ο Αλ Γκορ είναι ο εκλεγμένος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Έλαβε 539.898 ψήφους παραπάνω από τον Τζορτζ Γ. Μπους. Δεν κάθεται, όμως, στο Οβάλ Γραφείο απόψε. Αντίθετα, ο εκλεγμένος Πρόεδρος μας τριγυρίζει χωρίς κάποιο σκο-
26 ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ πό ή αποστολή τη χώρα κι εμφανίζεται μόνο για να δίνει διαλέξεις για φοιτητές. Ο Αλ Γκορ νίκησε. Αλ Γκορ, ο εξόριστος πρόεδρος. Ζήτω ο πρόεδρος μας Αλμπέρτοοοοο Γκοοοοοοοορ! Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός ο κύριος που μένει στον Λευκό Οίκο; Θα σας πω εγώ ποιος είναι: Είναι ο Τζορτζ Γ. Μπους, «Πρόεδρος» των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Αρχικλέφτης. Μέχρι τώρα οι πολιτικοί περίμεναν να φτάσουν πρώτα στην εξουοία και μετά καταντούσαν απατεώνες. Αυτός όμως βιαζόταν. Και τώρα είναι ένας καταπατητής ομοσπονδιακής γης, ένας καταληψίας του Οβάλ Γραφείου. Αν σας έλεγα ότι βρισκόμαστε στη Γουατεμάλα, θα το πιστεύατε αμέσως, ανεξάρτητα από τις πολιτικές σας πεποιθήσεις. Επειδή όμως το πραξικόπημα αυτό τυλίχτηκε με την αμερικανική σημαία, και παραδίδεται σε συσκευασία της επιλογής σας, κόκκινη, λευκή ή μπλε, πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να γλιτώσουν. Γι' αυτό το λόγο, και εκ μέρους 234 εκατομμυρίων Αμερικανών ομήρων, έχω ζητήσει από το NATO να κάνει ό,τι έκανε στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο, να κάνει ό,τι έκανε η Αμερική στην Αϊτή, ό,τι ο Λι Μάρβιν οτην ταινία Και οι δώδεκα ήταν καθάρματα: Στείλτε τους Πεζοναύτες! Εξαπολύατε τους πυραύλους Σκουντ! Φέρτε μας το κεφάλι του Άντονιν Σκάλια. Απεύθυνα προσωπική έκκληση στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν ν' ακούσει το αίτημα μας. Δεν είμαστε πια ικανοί ν' αυτοκυβερνηθούμε ή να διεξαγάγουμε ελεύθερες και τίμιες εκλογές. Χρειαζόμαστε παρατηρητές των Ηνωμένων Εθνών, δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών, ψηφίσματα των Ηνωμένων εθνών! Γαμώτο, χρειαζόμαστε τον Τζίμι Κάρτερ! Καταφέραμε τελικά να μην είμαστε καλύτεροι από μια υπανάπτυκτη μπανανία. Αναρωτιόμαστε, γιατί άραγε να ξυπνάμε
ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ Π Ρ Α Ξ Ι Κ Ο Π Η Μ Α 27 κάθε πρωί και να μας βγαίνει ο κώλος για να παράγουμε προϊόντα και υπηρεσίες που έχουν ως μοναδικό στόχο να κάνουν τη χούντα και τους συνεργάτες της στην Επιχειρηματική Αμερική (ένα ξεχωριστό, αυτόνομο τσιφλίκι, εντός των Ηνωμένων Πολιτειών, που του έχει αναγνωριστεί εδώ και καιρό το δικαίωμα της αυτοδιοίκησης) πλουσιότερους; Γιατί να πληρώνουμε εμείς τους φόρους που χρηματοδοτούν το πραξικόπημα τους; Γιατί να ξαναστείλουμε τα παιδιά μας στη μάχη, να δώσουν τη ζωή τους για να υπερασπιστούν τον «τρόπο ζωής μας» όταν το μόνο που θα υπερασπίζονται είναι ο τρόπος ζωής των διάφορων γκριζομάλληδων που κρύβονται στα αρχηγεία που έχουν καταλάβει δίπλα στον ποταμό Πότομακ; Χριστέ μου! Δεν το αντέχω άλλο! Ας μου δώσει κάποιος το παγκόσμιο τηλεκοντρόλ! Θέλω να ξαναβρεθώ σ' εκείνο το παραμύθι που έλεγε ότι ήμουν πολίτης μιας δημοκρατικής χώρας με αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και στα Happy Meals 3. To παραμύθι που μου έλεγαν όταν ήμουν μικρός έλεγε πως με υπολόγιζαν, πως ήμουν ίσος με τους συμπολίτες μου και ότι σε κανένα μας δεν θα μπορούσαν να φερθούν διαφορετικά ή άδικα, ότι κανένας μας δεν θα μπορούσε ν' ασκήσει εξουσία πάνω σε άλλους χωρίς τη συναίνεση τους. Η θέληση του λαού. Αμερική η Όμορφη. Η Πατρίδα που αγαπώ. Καθώς πέφτουν... οι τελευταίες αχτίδες... του λυκόφωτος. Ω, πες μου, μπορείς να δεις 4 ; Φάνηκαν οι Βέλγοι κυανόκρανοι; Βιάσου! Το πραξικόπημα ξεκίνησε πολύ πριν από τις απάτες της ημέρας των εκλογών. Το καλοκαίρι του 1999 η Κάθριν Χάρις, μία επίτιμη Ηλίθια Λευκή, που ήταν ταυτόχρονα μια από τις προέδρους της προεκλογικής εκστρατείας του Τζορτζ Γ. Μπους και υπουργός της κυβέρνησης της Πολιτείας της Φλόριντας, υπευθυνη για τη διεξαγωγή των εκλογών, πλήρωσε τέσσερα εκατομμύρια δολάρια στην εταιρεία Database Technologies προκειμένου
28 ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ να αφαιρέσει από τους εκλογικούς καταλόγους της Φλόριντας οποιονδήποτε «ύποπτο» για διάπραξη κακουργήματος στο παρελθόν. Το έκανε με τις ευλογίες του κυβερνήτη της Φλόριντας, τον αδερφό του Τζορτζ, Τζεμπ Μπους η γυναίκα του οποίου συνελήφθη προσπαθώντας να εισαγάγει παράνομα στη χώρα, χωρίς να πληρώσει φόρους, κοσμήματα αξίας 19.000 δολαρίων. Αλλά εδώ είναι Αμερική! Διώκουμε τους παραβάτες του νόμου μόνο αν δεν είναι πλούσιοι ή παντρεμένοι με μέλος της οικογένειας Μπους. Σύμφωνα με τη νομοθεσία της Φλόριντας, τα άτομα που έχουν διαπράξει ποινικά αδικήματα απαγορεύεται να ψηφίσουν. Και δυστυχώς (αν και είμαι σίγουρος ότι το δικαστικό σύστημα της συγκεκριμένης πολιτείας ήταν πάντα άμεμπτο και αμερόληπτο) αυτό σημαίνει ότι το 31% των ενήλικων μαύρων ανδρών της Φλόριντας δεν μπορούν να ψηφίσουν επειδή κάποια καταδίκη λερώνει το ποινικό τους μητρώο. Η Χάρις και ο Μπους γνώριζαν ότι αφαιρώντας τα ονόματα πρώην κατάδικων από τους εκλογικούς καταλόγους, θα κρατούσαν μακριά από τις κάλπες χιλιάδες μαύρους πολίτες. Στη Φλόριντα, οι μαύροι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία Δημοκρατικοί και είναι σίγουρο ότι ο Αλ Γκορ πήρε στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 2000 πάνω από το 90% των ψήφων τους. Εννοούμε το 90% των μαύρων στους οποίους επιτράπηκε να ψηφίσουν. Στο πλαίσιο μιας τεράστιας απάτης, η Πολιτεία της Φλόριντας, η Χάρις, ο Μπους και η παρέα τους δεν αφαίρεσαν μόνο χιλιάδες μαύρους πρώην κατάδικους από τους εκλογικούς καταλόγους, αλλά αφαίρεσαν και χιλιάδες μαύρους πολίτες οι οποίοι δεν είχαν διαπράξει παρανομία ποτέ στη ζωή τους καθώς και χιλιάδες πολίτες που είχαν διαπράξει πταίσματα και είχαν κάθε νόμιμο δικαίωμα να ψηφίσουν. Πώς έγινε αυτό; Το γραφείο της Χάρις είπε στην Database