Καχυποψία και πίστις Ματθαίος 9:9-15 Α. Εισαγωγή Εδώ και αρκετούς µήνες κάνω µαθήµατα οδήγησης. Πριν µερικές ηµέρες κάποιος παραβίασε ένα βαθύ κόκκινο φανάρι και ο δάσκαλος βλέποντας το συµβάν γυρίζει και µου λέει: δεν µπορούν να το καταλάβουν µερικοί...απλά δεν τους νοιάζει...αλλά ο ΚΟΚ είναι κάτι...να σαν την πίστη σου στον Χριστιανισµό: δλδ. ένα σύνολο από κανόνες που εάν τους τηρήσεις θα ζήσεις...αν δεν τους τηρήσεις δεν θα ζήσεις. Κάπως έτσι βλέπουν οι άνθρωποι τις θρησκείες και κατά συνέπεια κάπως έτσι βλέπουν και τον Χριστιανισµό. Ένα σύστηµα κανόνων βάση του οποίου όλες µου οι πράξεις έχουν είτε συνέπειες θετικές είτε αρνητικές. Ότι κάνω αυτό και θα θερίσω. Μάλιστα για να πάµε ένα βήµα παρακάτω κάπως έτσι ερµηνεύουν τα πάντα στη ζωή τους οι άνθρωποι. Βλέπεις δεν είναι µόνο τα πιστεύω µας που αντιµετωπίζουµε θρησκευτικά αλλά είναι όλη µας η ζωή που την ερµηνεύουµε θρησκευτικά: περνώ το κόκκινο έχω συνέπειες, δεν διαβάζω για την εξεταστική µου έχω συνέπειες, είµαι αργόσχολος θα χάσω τη δουλειά µου και τόσα άλλα. Για αυτό όπως θα δούµε το µήνυµα του ευαγγελίου δεν έρχεται σε σύγκρουση απλά µε τη θρησκεία αλλά έρχεται σε σύγκρουση µε τον τρόπο µε τον οποίο ζούµε και ερµηνεύουµε κάθε έκφανση της ζωή µας. Τόσο ριζοσπαστικό είναι το µήνυµα του εαυγγελίου! Δ εν µοιάζει µε τίποτα άλλο. Αυτή η διαφορά τονίζεται σε υπερβολικό βαθµό στην περικοπή που µόλις διαβάσαµε. Μάλιστα αν το πιάσατε ήδη σε µία από τις φράσεις Του Ιησού έχουµε την απόλυτη δήλωση αυτής της διαφοράς µεταξύ: θρησκείας και ευαγγελίου: 3 Και πηγαίνετε να µάθετε τι σηµαίνει, αγάπη (έλεος) θέλω και όχι θυσία. Ευαγγέλιο-Θρησκεία_Έλεος-Θυσία. Μέσα από αυτή την τριπλή συνάντηση Του Ιησού (Ματθαίος-Φαρισαίοι-Μαθητές του Ιωάννη) θέλω να δούµε 3 λανθασµένα συµπεράσµατα περί Χριστιανισµού όταν αποτυγχάνουµε να ξεχωρίσουµε το ευαγγέλιο από τη θρησκεία. Όταν βασικά παραµένουµε άνθρωποι θυσίας και όχι άνθρωποι του ελέους. Α. Ιησούς-Ματθαίος Μία από τις λανθασµένες αντιλήψεις που έχουµε περί Χριστιανισµού είναι πως θεωρούµε ότι απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν ήδη µία θρησκευτική προδιάθεση. Η θρησκεία απευθύνεται σε ανθρώπους που ψάχνουν Τον Θεό και ήδη ζουν µία συγκεκριµένη ενάρετη ζωή. Έτσι στην ουσία ο Χριστιανισµός φαίνεται σαν ένα θρησκευτικό σύστηµα στο οποίο ο ενδιαφερόµενος έχει ήδη µία βάση από την οποία ξεκινά χωρίς αυτήν είναι αδύνατο να πλησιάσεις Τον Θεό και έπειτα συνεχίζει µία πορεία
διάφορων θυσιών και προσαρµογών στη ζωή του καταφέρνοντας έτσι κάποια στιγµή να φθάσει στην κατάσταση όπου θα γίνει πλέον αποδεκτός από Τον Θεό. Αυτό πάνω υπονοείται και στην απάντηση Του Ιησού προς τους Φαρισαίους, όταν τους λέει: 12...«Δ εν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι. Βασικά φέρνει στην επιφάνεια τη σκέψη των Φαρισαίων πως ουσιαστικά υπάρχουν οι υγιείς...οι θρησκευόµενοι άνθρωποι...και οι µη υγιείς οι µη θρσηκευόµενοι. Υπάρχουν κάποιοι που το έχουν και κάποιοι που δεν το έχουν. Ο Ματθαίος όσο κανένας άλλος έρχεται να διαψεύσει αυτή την αντίληψη και το κάνει µάλιστα µέσα από το να εξιστορήσει τη δική του εµπειρία. Δ εν ξέρω εάν το έχετε ήδη συνειδητοποιήσει, αλλά στα εδάφια που διαβάσαµε βασικά έχουµε την αυτοβιογραφία του Ματθαίου! Έχουµε την οµολογία του! Να πως έγινα ακόλουθος Του Ιησού. Τώρα! Δ εν ξέρω πόσες σελίδες θα χρειαζόσασταν για να περιγράψετε τη δική σας οµολογία, αλλά ο Ματθαίος κάνει κάτι το συγκλονιστικό! Θυµηθείτε πως γράφει ο ίδιος...και ενώ έχει την ευκαιρία να πει τα πάντα και να γίνει υπεραναλυτικός επιλέγει να πει την οµολογία του µε ένα µόλις εδάφιο! Για την ακρίβεια χρησιµοποιεί 24 λέξεις στο αρχαίο κείµενο! Η οµολογία του Ματθαίου είναι η εξής: 9 Προχωρώντας πιο πέρα ο Ιησούς, είδε να κάθεται στο τελωνείο ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Ματθαίο, και του λέει: «Ακολούθησέ µε». Κι εκείνος σηκώθηκε και τον ακολούθησε. Τελεία και παύλα! Αυτό ήταν! Περνούσε µία ηµέρα ο Ιησούς µου είπε ακολούθησε µε και εγώ σηκώθηκα και τον ακολούθησα. Κάποιοι ίσως πουν πως το κάνει επειδή δεν θέλει να περιαυτολογήσει. Ωστόσο νοµίζω πως υπάρχει ένας πολύ σηµαντικότερος λόγος που τον κάνει να είναι λακωνικός. Βασικά έρχεται να διαψεύσει αυτή την αντίληψη πως όσοι ακολουθούν Τον Χριστό είναι άνθρωποι α) οι οποίοι είχαν πάντοτε µία θρησκευτική προδιάθεση, β) και πως µέσα από µία σειρά δικών τους ενεργειών αξιώθηκαν να γίνουν ακόλουθοι Του Ιησού. Σκεφτείτε για λίγο τί µας λέει ο Ματθαίος! Με ρωτάτε πως έγινα µαθητής Του Ιησού και όλοι βαθιά µέσα σας νοµίζετε είτε πως έψαχνα Τον Θεό είτε πως ήµουν ήδη ήµουν κοντά στο να γίνω. Αλλά στην ουσία την ηµέρα που ο Ιησούς µε κάλεσε να Τον ακολουθήσω έκανα ακριβώς ότι έκανα κάθε ηµέρα. Στεκόµουν στο τελωνείο µου και µάζευα φόρους. Τίποτα την προηγούµενη νύχτα και τίποτα εκείνο το πρωϊνό δεν µου έλεγε πως θα παρατούσα τα πάντα και πως θα ακολουθούσα έναν θρησκευτικό ηγέτη. Μάλιστα, εάν σκιαγραφήσουµε το προφίλ ενός τελώνη θα κατανοήσουµε ακόµη καλύτερα αυτό που µας λέει ο Ματθαίος! Σκεφτείτε ένας άνθρωπος: α) αδιάφορος για τη θρησκεία, και β) ακόµη πιο σηµαντικά ένα θρησκευτικό σύστηµα αδιάφορο για τον Ματθαίο...αδιαφορούσε για τον Ματθαίο! Για αυτούς Τελώνης=Αµαρτωλός! Βλέπετε! Δ εν υπήρχε καµία προϋπόθεση! Καµία προδιάθεση και καµία προετοιµασία εκ µέρους του Ματθαίου. Τίποτε δεν τον έκανε πιο άξιο της πρόσκλησης Του Ιησού. Ο Ματθαίος µας λέει πως βασικά δεν έκανα τίποτα. Τώρα εάν δεν έχετε πειστεί! Θυµηθείτε µετά από ποιά ιστορία επιλέγει ο Ματθαίος να πει την οµολογία του. Ο Ιησούς συναντά έναν παράλυτο...ανήµπορο
δεν µπορεί να κάνει τίποτα του λέει: σήκω και εκείνος διαβάζουµε πως σηκώθηκε! (εδ.7) (εδ.9) Αυτή είναι και η δική µου οµολογία λέει ο Ματθαίος: µου είπε ακολούθησε µε, σηκώθηκα και Τον ακολούθησα. Βλέπετε τί µας λέει ο Ματθαίος; Μην τολµήσεις στιγµή να σκεφτείς πως ήµουν πιο έτοιµος για να ακολουθήσω Τον Χριστό! Μην τολµήσεις στιγµή να σκεφτείς πως έκανα κάτι για αυτό. Βλέπεις πόσο διαφορετικό είναι το µήνυµα του ευαγγελίου από τη θρησκεία; Η θρησκεία σου παρουσιάζει τα πάντα σαν µία σειρά γεγονότων όπου βήµα-βήµα τελικά κατορθώνεις να γίνεις πιστός! Και ίσως κάπως έτσι να αντιµετωπίζεις τη χριστιανική σου πορεία. Νοµίζεις πως κάποια ηµέρα θα έχεις καταφέρει να τα έχεις βάλει όλα κάτω, να τα έχεις ξεκαθαρίσει στο µυαλό σου, να έχεις αλλάξει τη συµπεριφορά σου και τότε ο Χριστός θα είναι έτοιµος να σε επισκεπτεί! Ο Ματθαίος σου φωνάζει: Όχι! Μην κάνεις όµως το λάθος και νοµίσεις πως είναι µόνο το πρόβληµα της θρησκείας. Ανεξαρτήτως εάν είσαι θρησκευόµενος ή όχι αντιµετωπίζεις τον Χριστιανισµό σαν ακόµη ένα θρησκευτικό σύστηµα ακριβώς επειδή έτσι αντιµετωπίζεις τη ζωή σου...σαν µια θρησκεία: θεωρείς πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αξίζουν να είναι καλά, να είναι υγιείς, να µην περνούν δυσκολίες επειδή ζουν µε το σωστό τρόπο, µε τις σωστές αρχές ενώ την ίδια στιγµή υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αξίζουν όλα τα κακά του κόσµου. Αξίζουν θάνατο! Και για να δεις πως αυτό ισχύει και για εσένα...πως είσαι βασικά ένα βαθύτατα θρησκευόµενο άτοµο...ανεξάρτητα αν λες πως πιστεύεις Στον Θεό ή όχι...σκέψου πώς σκας µέσα σου όταν αντί εσύ που τα κάνεις όλα καλά, ακολουθώντας κατά γράµµα τις αρχές σου, όλα σου πάνε στραβά, ενώ την ίδια στιγµή κάποιος που τα κάνει όλα λανθασµένα, σύµφωνα µε τις ίδιες αρχές όλα του πάνε µια χαρά. Ξέρεις γιατί σκας; Επειδή είσαι βαθιά θρησκευόµενος! Πιστεύεις πως καλά πράγµατα συµβαίνουν στους καλούς ανθρώπους και κακά πράγµατα συµβαίνουν σε κακούς ανθρώπους! Και όταν το βλέπεις αυτό να µην συµβαίνεις...σκας! Πιστεύεις πως υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα που έχουν µία έφεση και προδιάθεση προς το καλό! Βλέπεις υπάρχει κάτι εντελώς διαφορετικό στο µήνυµα του ευαγγελίου. Είναι εντελώς διαφορετικό από τη θρησκεία και εντελώς διαφορετικό από την ίδια σου τη ζωή. Β. Ιησούς-Φαρισαίοι Το δεύτερο λανθασµένο συµπέρασµα περί Χριστιανισµού στο οποίο µπορώ να καταλήξω όταν δεν καταφέρω να κάνω τη δίακριση µεταξύ ευαγγελίου και θρησκείας είναι το να δω τον Χριστιανισµό σαν ένα θρησκευτικό σύστηµα οπού νοµίζω πως µε τις πράξεις µου, τις αποφάσεις µου και τη ζωή µου καθιστώ Τον Θεό υπόχρεο σε εµένα. Κάνω Τον Θεό να µου χρωστά. Με µία φράση: να νοµίζω πως η σχέση µου µε Τον Θεό κερδίζεται. Αυτή τη δεύτερη οµάδα την αντιπροσωπεύουν οι Φαρισαίοι οι οποίοι βλέπουν Τον Ιησού να κάθεται και να τρώει µαζί µε τους τελώνες. Τώρα όλα τα λεφτά αυτού του δεύτερου σηµείου βρίσκονται στο να κατανοήσουµε τί σηµαίνουν τα λόγια Του Ιησού ως απάντηση στην ένσταση των Φαρισαίων πως τρώει µε τελώνες και αµαρτωλούς: 13 Και πηγαίνετε να µάθετε τι σηµαίνει, αγάπη θέλω και όχι θυσία
Τις περισσότερες φορές η ερµηνεία που δίνεται σε αυτά τα εδάφια είναι: α) πως βασικά ο Ιησούς τους υπενθυµίζει πως ο Θεός επικεντρώνεται στην καρδιά των όσων προσφέρουν και όχι τόσο στις ίδιες τις θυσίες. β) Ή µια ακόµη πιο συχνή ερµηνεία είναι αυτή που αναδεικνύει των πρόβληµα όλων αυτών που έρχονται για να θυσιάσουν ενώ την ίδια στιγµή δεν δείχνουν έλεος στον πτωχό, τον ανήµπορο, το µετανάστη ή ακόµη και τον αµαρτωλό. Νοµίζω πως και οι δύο ερµηνείες αυτές δεν φαίνεται να ταιριάζουν µε την όλη ιστορία. Το ζήτηµα δεν είναι α) η ειλικρίνεια των θυσιών (πόσο αγνοί είναι στην καρδιά τους, γιατί όντως τότε θα έψαχνε για υγιείς και όχι ασθενείς), β) ούτε το εάν δείχνουν έλεος. Συν ότι όταν πάµε στην ΠΔ από όπου έχουν παρθεί αυτά τα λόγια...το πλαίσιο και πάλι δεν έχει να κάνει πάντα µε την ειλικρίνεια ή το έλεος προς τους τρίτους. Και µάλιστα ιδιαίτερα ισχύει αυτό για τον προφήτη Ωσηέ απ όπου τα λόγια είναι ακριβώς παρµένα. Τί σηµαίνει αυτή η πρόταση; Βασικά σηµαίνει αυτό που ακριβώς λέει! Πως ο Θεός ζητά έλεος και όχι θυσία, καθώς υπάρχει µία τεράστια απόκλιση µεταξύ ελέους και θυσίας. Βλέπεις η θυσία σε κάνει να νοµίζεις πως αξίζεις κάτι επειδή θυσιάζεις...νοµίζεις πως εξαγοράζεις Τον Θεό...οι θυσίες έκαναν τους Φαρισαίους να νιώθουν περήφανοι...µπορούν να δώσουν µπορούν να προσφέρουν Στον Θεό ώστε να κερδίσουν την εύνοια Του. Σε αντίθεση το να φθάσεις να δίνεις έλεος στους ανθρώπους σηµαίνει πως έχεις γίνει αποδέκτης ελέους. Βλέπετε τη διαφορά θυσίας και ελέους...θρησκείας και ευαγγελίου: η θρησκεία της θυσίας σου λέει να τί πρέπει να κάνεις για γίνεις µαθητής Του Ιησού, η θρησκεία του ελέους σου λέει κοίτα τί έκανε ο Ιησούς...δες τη δική σου θυσία...και πλέον εµπνευσµένος από αυτό το έλεος Του Θεού προς εσένα ξεκίνα να δείχνεις έλεος σε όλους. Το πρόβληµα των Φαρισαίων είναι πως σκάνε καθώς βλέπουν Τον Ιησού να τρώει µαζί µε τελώνες και αµαρτωλούς και οι ίδιοι οι οποίοι έχουν θυσιάσει τα πάντα να στέκονται έξω από αυτό το τραπέζι...και καταλήγουν: δεν µπορεί Αυτός να είναι ο Υιός Του Θεού! Είναι πολύ ενδιαφέρον µάλιστα πως υπάρχει ένα υπέροχο χιαστό σχήµα στην απάντηση Του Ιησού: «Δ εν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι. 13 Και πηγαίνετε να µάθετε τι σηµαίνει, έλεος θέλω και όχι θυσία. Γιατί δεν ήρθα να καλέσω σε µετάνοια τους δικαίους αλλά τους αµαρτωλούς». υγιείς άρρωστοι έλεος θυσία δικαίους αµαρτωλούς Το να νοµίζεις πως οι θυσίες, οι προσπάθειες και όσα προσφέρεις Στον Θεό σε κάνουν αποδεκτό από Τον Θεό σε οδηγεί στο να θεωρείς πως είσαι υγιής...δίκαιος...το να αναγνωρίζεις πως το µόνο που σε κάνει αποδεκτό από Τον Θεό είναι το έλεος Του Θεού σε κάνει να κοιτ ς µε έλεος τον άρρωστο και τον αµαρτωλό καθώς έτσι σε συνάντησε και εσένα ο ίδιος ο Θεός...άρρωστο και αµαρτωλό. Το µήνυµα του Χριστιανισµού όσο και εάν σου ακούγεται παράξενο είναι σταµάτα να θυσιάζεις και κοίτα στη θυσία Του Χριστού! Δ. Ιησούς-Μαθητές Του Ιωάννη
Το τρίτο και λανθασµένο συµπέρασµα που µπορεί κάποιος να καταλήξει περί Χριστιανισµού είναι να βλέπει τη Χριστιανική ζωή ως ένα κάλεσµα αποστροφής από τη ζωή και την απόλαυση της ζωής. Και πάλι η ίδια αρχή: θυσία και όχι έλεος, µας οδηγεί σε αυτό συµπέρασµα. Βλέπουµε τη Χριστιανική ζωή ως µία πορεία όπου καλούµαι να θυσιάσω τα πάντα, καλούµαι µε πόνο και κόπο να καταφέρω να ικανοποιήσω Τον Θεό. Δ είτε πως αυτή είναι η ένσταση των µαθητών του Ιωάννη του βαπτιστή προς Τον Ιησού: 14 Ήρθαν τότε και τον βρήκαν οι µαθητές του Ιωάννη και του λένε: «Γιατί εµείς κι οι Φαρισαίοι νηστεύουµε συχνά, ενώ οι µαθητές σου δε νηστεύουν;» Πιθανότατα οι µαθητές του Ιωάννη βρίσκουν Τον Ιησού...ανάµεσα σε αυτό το πάρτι στο σπίτι του Ματθαίου. Και αυτό που τους σκανδαλίζει είναι πως βλέπουν όχι απλά Τον Ιησού να τρώει ανάµεσα σε τελώνες και αµαρτωλούς αλλά πως πάνω από όλα να γιορτάζει! Βλέπουν τους µαθητές Του Ιησού να γλεντούν και να διασκεδάζουν ενώ οι ίδιοι...κάνουν τί; νηστεύουν...θυσιάζουν! Βλέπετε; Ξανά το ίδιο πρόβληµα της θυσίας! Κρατιέµαι τόση ώρα για αυτή τη στιγµή...δεν ξέρω εάν το βλέπετε και εσείς αλλά ο µεγάλος αδελφός της παραβολής εµφανίζεται παντού ξανά και ξανά! Κάθε φορά που ο Ιησούς συναντά έναν αµαρτωλό...στήνει και ένα τραπέζι! Κάθε φορά που επιστρέφει ο µικρός αδελφός στήνεται γιορτή και πανηγύρι...και κάθε φορά στο πανηγύρι που στήνεται επιστρέφει από τα χωράφια του µόχθου ο µεγάλος αδελφός ο οποίος παραπονιέται! Παραπονιέται λέγοντας πως κοίτα πως τρέχω όλη µέρα και όλη νύχτα! Έχω δώσει τα πάντα και έχω θυσιάσει τα πάντα για εσένα και αυτός ο αµαρτωλός αδελφός µου µε το που επιστρέφει του δείχνεις έλεος...στήνεις πανηγύρι! Βλέπεις...κάθε φορά ο µεγάλος αδελφός...ο θρησκευόµενος σκάει καθώς βλέπει πως ο Πατέρας δεν λειτουργεί µε το σύστηµα της θυσίας-θρησκείας αλλά µε λειτουργεί βάση του ελέους Του. Κάπως έτσι όµως βλέπουµε συχνά τη Χριστιανική ζωή...όπως την βλέπουν οι µαθητές του Ιωάννη. Μια ζωή θυσιών, πόνου και µόχθου όπου προσπαθώ να ζήσω σύµφωνα µε ότι µου ζητά ο Ιησούς. Μια ζωή που δεν υπάρχει χώρος για γιορτή και χαρά. Δ εν είναι καθόλου περίεργο όπου οι Χριστιανοί συχνά χαρακτηρίζονται από στριφνότητα και δυστροπία! Φαίνονται ως άνθρωποι που δεν γιορτάζουν τη ζωή, κακοντυµένοι, άκεφοι καθώς προσπαθούν µέσα από νηστείες και περιορισµούς να καταφέρουν να ικανοποιήσουν Τον Θεό...να καταφέρουν να δικαιωθούν. Η απάντηση Του Ιησού: «Μπορούν οι φίλοι του γαµπρού να πενθούν όσον καιρό είναι µαζί τους ο γαµπρός; Πώς µπορείς να πενθείς όταν έχεις µαζί σου Τον Δ ηµιουργό της ζωής; Πώς µπορείς να πενθείς όταν έχεις γευτεί τη γιορτή της ζωής; Πώς µπορείς να πενθείς όταν έχεις Τον Υιό Του Θεού γεµάτο από έλεος να σε αποδέχεται ως αµαρτωλό και ασθενή; Το να είσαι Χριστιανός θα έπρεπε να σε κάνει να γιορτάζεις και να απολαµβάνεις τη ζωή όσο κανένας άλλος! Μέσα σε έναν κόσµο βαθιά θρησκευόµενο όπου όλοι προσπαθούν να αποδείξουν τον εαυτό τους στους άλλους, που παλεύουν να ικανοποιήσουν τους θεούς τους και που προσπαθούν να αυτοδικαιωθούν ο Χριστιανός έχοντας γευτεί την απόλυτη αποδοχή από Τον Θεό θα έπρεπε να γιορτάζει τη ζωή όσο κανένας άλλος!
Δ εν έχει πλέον να αποδείξει τίποτα και να πείσει κανέναν! Είναι πραγµατικά ελεύθερος. Επίλογος Πίσω στον Ματθαίο! Ο Ματθαίος δεν είναι πως δεν είχε να θυσιάσει τίποτα! Στην ουσία ο Ματθαίος έκανε κάτι πολύ µεγαλύτερο από όσα είχαν κάνει οι Φαρισαίοι και οι µαθητές του Ιωάννη...παράτησε τα πάντα για χάρη Του Ιησού. Βλέπετε...έχουµε την υπέρβαση της θυσίας! Στον Ζακχαίο είχαµε την υπέρβαση του νόµου...εδώ στον Ματθαίο έχουµε την υπέρβαση της θυσίας! Ο Ματθαίος καταφέρνει και δίνει τα πάντα επειδή έχει µπροστά του Εκείνον που πρώτος έδωσε τα πάντα! Εκείνος πρώτος έδειξε έλεος στον Ματθαίο! Ο Ματθαίος καταφέρνει πλέον µε χαρά να δώσει τα πάντα Στον Ιησού καθώς πλέον έχει αγγιχτεί από το έλεος Του Ιησού! Ανταποκρίνεται και ζει το κάλεσµα Του Ιησού, που βρίσκουµε µερικά εδάφια αργότερα στο ευαγγέλιο του Ματθαίου: 28»Ελάτε σ εµένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωµένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω. 29 Σηκώστε πάνω σας το ζυγό µου και διδαχτείτε από το δικό µου παράδειγµα, γιατί είµαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι ψυχές σας θα βρουν ξεκούραση. 30 Γιατί ο ζυγός µου είναι απαλός, και το φορτίο µου ελαφρό». Ο Ματθαίος καλείται να σηκώσει ένα ζυγό...τον ζυγό Του Χριστού...όµως είναι ένας ζυγός απαλός...ελαφρύς...καθώς στηρίζεται στο έλεος Του Θεού. Αν το ψάξεις καλά έχεις ζήσει τέτοιες αναλαµπές...όπου κάτι υπερβολικά δύσκολο και αδιανόητο φαινόταν παιχνιδάκι να το κάνεις! Δ ες το έλεος Του Θεού και θα συνειδητοποίησεις πως είναι το ίδιο...το πιο δύσκολο µονοπάτι µπορεί να γίνει ο πιο όµορφος περίπατος. Ίσως ανάµεσα µας νιώθεις αυτή τη διαφορετική χαρά και ζωή που υπάρχει στη συντροφιά µας. Δ εν είναι επειδή είµαστε καλύτεροι είναι επειδή έχουµε γευτεί το έλεος Του Θεού στη ζωή µας. Είναι επειδή κάθε Κυριακή στήνουµε ένα πάρτι ελέους και όχι ένα πάρτι θυσίας.