ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΑΣ ο πρώτος Ναουσαίος ποδοσφαιριστής που πήρε μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα του Αλέξανδρου Λυσιμάχου Το γ ήπεδο τη ς πόλης μας θεωρούνταν ένα Δεν θυμάμαι να είδα τ ο ν Κάστρα αγων ιζόμε νο. Είνα ι πολύ φυσ ικό, επειδή όταν άρχισα να παρακολουθώ ποδοσφα ιρ ικούς αγώνες σαν π ι τσιρικάς γύρω στα 1958-59, ο Κάστρας είχε ήδη κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια π ε ρίπου πριν ένα-δύο χρόνια. Όταν ό μως εμείς οι πιτσιρίκοι εκείνης της εποχής παίζαμε το όποιο ποδόσφαιρο μπορούσαμε να παίξουμε με την απλή λαστιχένια μπάλα, που επέτρεπε το βαλάντιο εκείνης της δεκαετίας, ο ι πιτσιρίκοι τ ε ρ ματοφύλακ ε ς ή θ ε λαν να κάνουν αποκρούσεις όπως ο Κάστρας - έτσ ι έλεγαν - π ρ ο φανώς επε ιδή κάπο ιοι είχαν σταθεί τυχ ε ρο ί κα ι τον ε ί χαν θαυ μάσει να αγωνίζεται ή επε ιδή - και το πιο πιθανό - άκουγαν τους μεγαλύτερους να μιλούν με θαυμασ μό για τα μπλονζόν και τις εκτινάξεις του Κάστρα. Δ ε κάχρ ονο ς, λο ιπόν, μα θη τή ς τότε, παρακο λουθούσα ποδοσφα ιρ ικούς αγώνες στο γήπεδο της Νάουσα ς κα ι γ ια να γίνε ι αυτό έπρεπε να μαζέψουμ ε ο ι 2-3 φίλοι πιτσιρ ίκ οι τη μισή δραχμή που ήταν το ε ισιτήριο γ ια να μπούμε στο γήπεδο. Στην καλύτερη περίπτωση αν έβρ ι σκα κάποιον γνωστό ενήλικα θα έ μπαινα μέσα δωρεάν. Έτσι ήταν τότε, ο ενήλικα; που πλήρωνε εισιτήριο, μπορούσε να πάρει μαζ ί του και κάποιον πιτσιρικά δωρεάν. Έτσι, κατ' αυτόν τον τρόπο άρχισα να ζω σαν μ ικρό ς ποδοσφαιρόφιλος την ποδοσφαιρ ική δράση της Ν άου σας εκείνης της ε ποχής παρακολουθώντας τον Αχ ιλλέα, τον Ακρίτα και τον Ο λυ μπιακό - την Αθ η νά δεν θυμά μαι να τη ν παρακολούθησα ποτέ επε ιδ ή είχε προφανώς σταματήσε ι η δράση της - να παίζουν μεταξύ τους στα τοπικά ντέρμπυ ή να αγωνίζονται εναντίον ομάδων άλλων πό λεων. από τα καλύτερα για τη ν εποχή εκείνη, επειδή είχε κτιστές κερκίδες, ήταν περ ιφραγ μένο με τοίχο, είχε κλειστό γήπεδο καλαθόσφαιρας και κουλουάρ γ ια τους δρό μους ταχύτητα ς κα ι αντο χής. Όμω ς ήταν αδ ιανόη τη η ύπαρξη χόρτου στο χώρο το υ ποδοσφαιρ ικού γηπέδου ε κείν η την εποχή. Το γήπεδο ήταν σκληρό, όπως σχε δόν κάθε γήπεδο εκείνης της εποχής, και ή ταν πραγ ματικοί ή ρω ε ς οι ποδοσφαιρ ιστές εκείνων των χρόνων που έπαιζαν ποδόσφα ιρο μ έ σα στη λάσπ η το χε ιμώνα και στο σκληρό χώμα και στο ψ ηλό χαλίκι το καλοκαίρι. Κάθε πτώ ση σή μαινε και κάποιο τραυματισμό, κάπ οια εκδορά. Παρόλα αυτά οι ποδοσφαιριστές, δυ νατά κα ι σκληραγωγη μένα παιδ ιά εκείνης της δύσκολης εποχι1ς, μιας εποχής που δεν απείχε ακόμα πολύ από την καταιγίδα και τις ταλαιπωρίες της γερμαν ικ ή; κατοχι1ς και του Ε μφυ λ ίου, κάθε Κυριακή κατέβαιναν στο γήπεδο για να τιμήσουν τη φανέλα της ο μάδας του ς παίζοντας μ ε παλικα ριά γ ια τη νίκη της ο μάδας και το χ ε ι ρο κρότημα τη ς κ ε ρκ ίδας, και η α μο ιβή το υ ς μια γκαζόζα μετά το ματς. Ό λα αυτά τα γράφω γ ια να θυμίσω στους παλ ιότερους και να ενημερώσω το υ ς νεότερους για το δύσκολο κλίμα εκείνης της εποχι1ς και γ ια να αναδείξω την αξία του Ναουσαίου ποδο σφα ιρ ιστή, του Γιώργου Κάστρα, και τη ση μα σία που είχε γ ια τα χρ όνι α εκείνα η μ εταγ ρ αφή του στον ΠΑΟΚ Θ εσ/ν ίκη ς. Ήταν η πρώτη μ ε ταγραφή Ν αο υ σα ίο υ ποδοσφα ιριστή σε μ ε γ άλη ο μάδα. Γ ια κάπο ια χρόν ια, λο ιπόν, κα ι όπως γίνεται αρκετές φορές να γυρίζου με στα περα σμένα, όταν και λόγω της πεζότη τας της ενήλι κ ης ζωής μ ας αναζη τούμε τα τρυφερά χρόν ια 18
τη ς παιδι κή ς μας αθωότητας, φ έρνοντας στο νο υ ίδιο ς ο Γι ώργ ο ς Κάστρας αλλά και τις ε ντυπώ μας παλ ιές αγάπες, παλιά παι δικά κατορθώ μα σε ις κα ι τις ανα μνή σε ις από ανθρώπους πο υ θ υ τα και ζα βολ ιές, ή ρ ω ε ς των πα ιδικών μας χρό μούνταν την πο δοσφαιρική δράση το υ, και ιδού νων, γ ια κάπο ια χρόν ια, λο ιπόν, τρ ιγ ύ ριζε στο το αποτέλεσ μα : μυ αλό μου η ποδοσφαιρ ική δράση του Γι ώ ργ ου Κάστρ α, τον οποίο όπως προ ε ίπα δεν είχα την τύχη να τον δω αγων ιζό μενο, τον 11 ξ ε ρ α όμως ε δ ώ και κάπο ια χρόνια, ενήλικο; εγώ πλέον φυ σικά, σαν έναν ευυπόληπτο καλό συ μπατρ ιώτη Ο Γ ε ώ ργ ιο ς Κάστι ας ή Κάστρ ας, όπως είναι γνωστός σε όλους μ ας, είναι το πρώτο τέκνο του Λάζαρ ου και της Ελισάβ ετ Κάστι α. Γεννήθηκ ε στη Ν άου σα τον Απρίλη του 1929. «Π ρ ωτόπαιξα ε πίση μα ποδόσφα ιρο σε μου. Κάθ ε φορά που τον έβλεπα, ερχόταν στο μυαλό μου η παλιά παι δ ική περ ιέργε ια κα ι η η λικία 15 ανά μν ηση των συνο μηλ ίκων μου τ ε ρμ ατο φυ λά Στα μου μ ε ενέταξε στη δύνα μή του ο Ο λυ 16 ετών στην ο μάδα των Προσκόπων. κων τη ς παιδική ς μου η λικ ίας, π ου προσπαθού μπιακό ς τη ς πόλη ς μας. Τότε τε ρματοφύ λακας σαν ν α δ ιαφυλάξουν την εστ ία του ς μ ε μπλονζόν στον Ο λυμπιακό ήταν ο Γιώ ργ ο ς Οικονόμου, τον και αποκρούσε ις «σαν τον Κάστρ α». οπο ίο και αντικατέ στη σα. Θυμάμαι, β έβαια, και Έτσι, λο ιπόν, μι α μ έ ρ α τον στα μάτη σα στο δρό μο και του ζήτη σα, αν φυσικά δε ν ε ίχε αντ ίρρηση, να μου διαθ έ σει κάποιο χρόνο γ ια να μου μιλή σει γ ια τι ς συνθ ήκε; και τις ποδοσφαι τον Γιώ ργ ο Καστανιώτη που έπαιζε τε ρματοφύ λακας π ριν τον Οικονόμ ου». Έτσι ε ίχε ξε κ ινή σε ι την πο δ οσφαι ρική του κα ρι έ ρα κάτω από τα δοκάρια του Ο λυμπι ακού Ν άου σας ο Κάστρ ας. Στο φύλλο τη ς Τρ ίτη ς ρ ικές λεπτομέρε ιες ε κε ίνης τη ς εποχής, κα θώς κα ι γ ια τα τη ς μ εταγ ρ αφή ς του στον ΠΑΟκ. Β ρ ε θήκ αμ ε στο κτή μα του δύο φορές, μ ου είπε πολλά κ αι διάφορα, σκόρπ ια όμως, όπως συνήθω; συ μ βαίνε ι όταν ανασκαλίζουμε το μακρινό παρελθόν. Μ ου έδε ιξε φωτογραφ ί ες κ ιτρινισ μένες από τον χρόνο από εφη μερίδες τη ς δεκαετίας του 1950. Όμως, όπως ο χρόνος είχε κ ιτρινίσε ι τις παλιές φωτογραφίες, ο ίδ ιο ς 22/11/1949 τη ς «Μ ακ ε δον ίας» ο γνωστός της εποχής ε κε ίνης ανταποκρ ιτής Σ. Ρ ε πανάς περιγράφε ι τον αγώ να Ο λυ μπιακ ο ύ Νάου σας 1-5, - Η ρ ακλή Θ εσ/ν ίκη ς γ ια το Κύπ ε λλο Ελλάδος, όπου κάν ει το σχόλιο «ο Ο λυμπι ακό ς η γ ων ίσθη φ ιλοτ ι μα, δ ιε κρ ίθη δε ιδι αιτέ ρ ως ο τε ρματο φύλαξ Κάστι ας, ο οπο ίος απεσόβ ησε πλείστα επ ικίνδυνα σουτ». Την περίο δο 1950-51 ο Κάστρας είνα ι ο αδυσώπητος χρ όνο ς διαπίστωσα, όπως την ίδια μόνιμο ς τ ε ρματο φύ λακας του Ο λυμπιακού Ν ά δ ιαπ ίστωση έκανε και ο ίδ ιος ο Κάστρ ας, ότι αυ ουσας κα ι είν αι εγγύ η ση γ ια τα μ ετόπισθ εν τη ς τό ς ο αδυ σώπητος χρόνο ς ε ίχε ξεθω ρ ιάσε ι την ο μάδας του. Ο Ολυμπιακός την π ε ρ ίοδ ο αυτή ακρ ίβε ια ημ ε ρομηνιών και κάπ οιων ονο μάτων, κ ε ρδίζει τον τίτλο του πρωταθλητή Ν άουσας που φυ σ ικό ε ίνα ι ν α έχου ν ξεθωρ ιάσε ι στην πο έχοντας κ ε ρδ ίσει στο τελευταίο παιχνίδ ι τον ρε ία των Ακρίτα μ ε 5-6 δ εκα ετιών. Θ έλη σα ν α ε π ι βε βα ι 2-0, και αφού έχε ι υπερ κεράσε ι το ώσω ημ ε ρ ομηνίε ς, ονόματα, γεγονότα. Αυτό μ ε ε μπόδιο και των άλλων δύο ο μάδων τη ς πόλη ς, οδήγησε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θ ε σ/νίκης. του Αχιλλέα και τη ς Αθηνάς. Σ ε όλους του ς Άρχισα να ψάχνω στις εφη μερίδες τη ς δεκαετί αγώνες του πρ ωταθ λήματο ς, αλλά και στους φ ι ας του «Μ ακ ε δον ία» ιδ ια ίτε ρ α και λι λικούς, που γίνονται μ ε ο μάδες των γειτον ικών γότερο στον «Ελλη ν ικό Β ο ρ ρ ά», κα θ ώς επ ίσης πό λε ων Β έ ρ ο ιας, Έδ ε σσας, Γιαννιτσών, Κατ ε κ αι στα «Αθλητικ ά Ν έ α» του Ν ίκου Καμπάνη ρίν ης, Κοζάνη ς, ο Κάστρας διακρίνεται στα θε βρήκα λεπτο μέρε ιες που επ ιβεβα ίωναν την αξ ία ρά σε κάθε αγώνα. 1950. Στη το υ Γι ώ ργου Κάστρ α κα ι τα λεγό μενα του. Έτσι, για άλλη μι α φορά και αφού ε ίχα συγκεντρώσε ι τις απαρα ίτητες πληροφορ ίες Η σταθερά καλή απόδοση του Κάστρ α προκαλεί το ενδ ιαφέρον το υ γνωστού την επο ΧΙ1 εκείνη πρ οπονητού και σκάουτε ρ, κα ι πρώην από τις εφη μερίδες τη ς εποχής ε κε ίνης, συνδ ύ τ ε ρματοφύ λακα του ασα κ αι όλα ε κε ίνα που μου είχε εξ ιστορ Ι1 σε ι ο Ζιώγ α, ο οπο ίος προτείνε ι στο υ ς δ ιο ικούντες Π αναθηναϊκού Κων/νου 19
του Παναθη ναϊκού να δοκιμάσουν τον Κάστρα, κάτι που έγ ινε γ ια ένα η μ ίχρονο στο δ ιεθνές φ ιλικό πα ιχνίδι του Π αναθην αϊκού στην Αθή να με την αιγυπτιακή ο μάδα Recreation. «Από εκείνο το ματς θυ μάμαι τον οπισθοφύλακα του Π αναθηναϊκού Σταφυλ ίδη, ο οποίος, αν θυμάμαι καλά, κατάγονταν από τη Φλωρ ινα», είναι η μακρ ινή ανάμνηση του κ. Γιώργου από τη δοκ ι μή του στο γήπεδο τη ς Λεωφόρου στην Αθήνα. Το 1952 είναι χρον ιά σταθμός γ ια τον Κάστρα αλλά κα ι γ ια τα ποδοσφαιρικά πράγ ματα της Νάουσας. Γίνεται η πρώτη μεταγραφή Ναουσα ίου ποδοσφα ιρ ιστή σε μεγάλη ο μάδα. Είνα ι η μ εταγ ρ αφή του Γιώ ρ γ ου Κά στ ρ α από τον Ολυμπιακό Νάου σα ς στον ΠΑΟΚ Θ ε σ/ν ϊ κης. «Η μεταγραφ ή έγ ινε μ ε αντάλλαγ μα ένα άλογο της UNRA που έδωσαν στον πατέ ρα μου!» θυμάται ο κ. Γιώργος Κάστρας. Του ζήτησα να μου αναφέρει λεπτομέρειες γ ια τον ΠΑΟΚ εκείνης τη ς εποχής. «Ο ΠΑΟΚ είχε σπουδαίους παίκτες, όπως ήταν ο α έρινος Κου ϊρουκϊδη; που έπαιζε κα ι στην Εθνική Ελλά δος. Π ρ έπ ε ι να ξέρεις ότ ι εκείνα τα χρόνια ο ι εκλέκτορες της Εθνική ς δεν καλούσαν εύκολα Βορ ε ιο ε λλαδ ίτε ς, επε ιδή υπήρχε πάντα η πίεση από τα σωματεία της Αθή νας και του Π ειρ αιά να προωθούνται ο ι δ ικοί του ς παίκτες. Ένας άλλος Βορ ε ιο ε λλαδ ίτη ς που έπαιξε στην Εθνική ε κείνη τη ν π ε ρίοδο ήταν ο τερματοφύ λακας του Άρη Θ ε σ/νίκης, που τον αντιμετώπ ισα σαν αντ ίπαλο, ο Κώστας Β ε λλιάδης, που όταν αργότερα αποσύρθηκε, ή ρ θ ε στη Ν άουσα σαν προπονητής του Πανναουσαϊκού γ ια δύο χρόνια. Άλλοι συμπαίκτες μου στον ΠΑΟΚ ήταν ο ε ξαιρετικός μπαλαδόρος Παπαδάκη ς, ο Γκολέ μας που έπαιζε στην άμυνα, ο Γε ντζή ς που είχε έ ρ θ ε ι από τον Η ρακλή Εδέσσης, Ο Β ε ροιώτης Σαββίδης που έπαιζε κ ι και ήταν το μ όν ο που είχε προβολείς γ ια αγώ νες τη νύχτα. Πρό εδρο ς του ΠΑΟΚ τότε ή ταν ο Χαραλα μπίδ ης και έφορος ποδοσφαίρου ο Μι χάλης Β ε ντο υ ρ έ λη ς.» - Κύ ρι ε Γιώργο, σε εφη μερ ίδα του 1953 σ ε βρήκα στη σύνθεση του Γ'ΣΣ να παίζε ις τ ε ρμα τοφύλακας εναντίον τη ς δεύτερης ο μάδας του ΠΑΟκ. Τον ρώτησα για τον τ ρ όπο προπόνησης. «Ο ι προπονήσε ι ς γίνονταν κάθε Τ ετάρτη και Παραοκ ευή για περίπου τρ ει ς ώρες. Ξ ε κινο ύ σαμε μ ε γυμναστυι ή, με τά τ ρ έ ξ ιμ ο, ατομ ικό με σουτ και αποκρούσε ις και μ ετά χωρ ιζόμασταν στα δύο γ ια δίτερ μα. Αρχικά ε ίχα προπονη τή τον Αυστρ ιακό ΒίΙΙΥ, μ ετά ανέλαβε ο Νικόλαο ς Πάγκαλο ς, παλα ιός ποδοσφα ιριστής και τ ε ρματο φύ λακ α ς της Δ όξα ς Δ ρ άμας που μ εταγ ρ ά φηκ ε μ ετά στον ΠΑΟΚ». Γ έλασ ε. «Ξ έχασα να σου πω ότι εκείνη την περίοδο υπηρετούσα τη θ ητεία μου στο Γ'ΣΣ στη Θ ε σ/ν ίκη. Ξ εκ ίνη σα τη θητεία μου από το Β 'ΣΣ στην Κοζάνη, όμως ο ΠΑΟΚ φρόντ ισ ε να με φέρουν στη Θ ε σ/ν ίκη για να μπο ρώ να προ πονούμαι με τη ν ο μάδα. Π άντω ς ήμ ου ν σταθερά στις βασικές ενδεκάδες του Β 'ΣΣ και Γ' ΣΣ κα ι συ μπαίκτες μου ή ταν σπουδαίοι παίκτες μ ε γ ά λω ν ο μάδων της εποχής, το υ Π αν ι ων ίο υ, τη ς ΑΕΚ, του Μ ακ ε δο νικού Θ ε σ/ν ίκη ς - που τότ ε ε ίχε σπουδαία ο μάδα -, του Η ρ α κ λή Θ εσ/ν ί - αυτός τ ε ρματοφύλακας, ο Τσίντογλου. Τα περισσότερα παιχν ίδ ια γίνονταν στο γήπεδο του ΠΑΟΚ που Μ ε την ομάδα του Β ' ΣΣ στο γήπεδο της Κοζάνης και συμπαίκτ ες σπουδαίους ποδοσφαιριστέ ς μεγάλων συλλόγων τη ς εποχής. ήταν στη ν περιοχή Συντριβαν ίου 20
κ ης. Εκείνα τα χρό ν ια οι στρατιωτικ ές μονάδε ς είχαν ποδοσφαιρ ικές ο μάδες που έπ αιζαν στο στρατιωτ ικό πρωτάθλημα, όπως επίσης έπαιζαν και μ ε τι ς κανον ικές ποδοσφα ιρ ικές ο μάδες των δ ιαφόρων π ό λ ε ων. Τότ ε τ ο π ο δ ό σφ αι ρ ο ήταν γ ιορτή. Ο κόσμο ς π ε ρίμ εν ε πώ ς και πώ ς να ' ρ θ ει η Κυ ριακή γ ια να μαζ ε υτ ε ί από ν ω ρίς στο γ η π ε δο. Π ριν από τον κύριο αγώνα γ ίνονταν ένας δύο αγώνες ανά μεσα στις β ' και γ' ομάδες των συλλόγων, που ήταν ο ι ν ε αν ικ έ ς, τα φυτώρια των ποδοσφαιριστών τους. Τότ ε η κάθ ε πόλη είχε τις αλάνες της, όπου τα νέα παιδ ιά μάθαι ναν το ποδόσφα ιρο. Αρ κετά από εκείνα τα π αιδ ιά θ α π ε ρν ούσαν από τι ς αλάνες στις ν ε ανικ έ ς ενδεκάδες τη ς κάθε ο μάδας και τ ελικά κάπο ια από αυτά τα παιδ ιά θα εφταναν να παίζουν στη βασ ική ενδεκάδα. Τότ ε η κάθε πόλη είχε αρκε τές ο μάδες που έπαιζαν στο το πικό πρωτάθλη μα τη ς πόλης. Ο ι ποδοσφαιρ ιστές εκείνων των ο μάδων προέρχονταν από τον πληθυσμό τη ς πο λης ή των γύρω χωρ ιών κα ι πολύ σπάν ιες ήταν ο ι μ εταγραφ έ ς, και όταν αυτές γίνονταν, ήταν πάντα όταν κάποιο ς ποδοσφαιριστή ς τη ς π ε ριφέρε ιας δ ιακρίνο νταν τόσο πο λύ, ώστε να κινήσε ι το ενδ ιαφέρον κάποιας μ εγάλη ς ο μάδας τη ς Θ ε σ/ν ίκη ς, τη ς Αθήνας, του Π ειραιά». Μ ία άκδμη μoνoμα~ ίο τού τερ μστ οφίιλακος τού Ι IAU Κ Κ άστ ρ α μ ε l(υ νη Υ :>ν τ ού Αpt ως. Α Υτ ιπαλος του τ η ν φoρaν σύ iη\l ειν αι ό κο τρ ι κό ς κυ'l1 Ύ ο ς της όμάδο<; τ ών κ ι τ ρ ι ντο Κ ινας. Μ ου δείχνει τι ς κ ιτρ ινισμένες φωτογρα φίες εφ η μερίδων τη ς εποχής, που το ν δείχνου ν να απο κρούει τη μπάλα, να πεφτε ι στα π ό δια των αντ ιπάλων, να εκτινάσσεται σαν α ίλουρος.,.., Κ ρο' t~ ~ r ος ηρυ): r ιt TiJ" μι w Ι τη. 11 Ο τη, - Αυτή η φωτογραφία ε ίναι από έναν αγώ - π τα Τ όττ... o~ ~ t ~ i (: τη.. ijo τά μ'"l'';''ι.).σv. ~'ι..α Οι oι.ι l",; Κά- "- Ο. ι Ι! τό τό σ" '1 Κ. Κάστ ς. ouσφσ ι Εδώ είναι από έναν αγώνα κυπ έλλου. Είχαμ ε κ ερδίσ ε ι το Μαραθώνα μ ε 6-0. 21
γνωρίσω στρατηγού ς, όπως και λούστρους. Γι ' αυτό, όπως σου ε ίπα, ήταν μ εγάλο σχολ είο. Είμ αι π ε ρή φανο τ; που ποτ έ δεν αποβληθηκα από ποδοσφαιρικό αγώνα και που ποτέ δεν απασχόλη σα τη δ ικα ιοσύνη». - Π ώ ς θα συμβ ο ύλ ευ ε ς του ς σημ ε ρινο ύ ς ν έ ους; τον ερωτώ. - Ο καθένας θέλε ι να π ετύ χ ει στη ζω ή το υ. Όμω ς γ ια να το πετύχε ις αυτό χρε ιάζεται οπωσ δήποτε πειθαρχ ία και αγάπη γ ι ' αυτό που απο φασίζε ις να κάν ει ς. Δή λωσ ε ότι είνα ι ένας ρο μαντικός ΠΑΟ ΚΤΣΗΣ. - «Δε ν θα μπ ο ρ ο ύ σ ε να είνα ι αλλ ιω;», μ ου λέε ι. «Έχω ση μάδ ια από την π ε ρίοδο εκείνη στο σώ μα μου!» δα ία ο μάδα Όλυμπο ς Κατ ε ρ ίνη ς τον καλεί να υπερασπισθεί την εστία τη ς όσες φορές έχ ε ι δύ σκολους φ ιλ ικούς αγώνες κα ι ο Κάστ ρ α ; αντα ποκρ ίνεται πρόθ υ μα κ αι μ ε ε π ιτυ χία. Την π ε ρίοδο 1955-56 ο Κάστρα ς, παίχτης ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ ΠOΔOΣΦAIPlΣΤΩN, ΠΑΡΑΓΟ ΝΤΩI\ ΚΑΙ ΟΠ ΑΔΩΝ ΤΟΥ Γ. Α. Σ. ΟΑ ΥΜ ΠΟΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 1946-60 Απονέμεται στον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού Νάουσας ΚΑΣΤΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟ ΕΝΘΥΜΗΜΑ Η Επιστροφή Εφημ ε ρ ίδα Μ ακ ε δονία, φύλλο τη ς Κυ ριακή ς 01/08/1954: «Ο ΠΑΟΚ δ ίδε ι μ ε ελευθέρα τον Κάστρα στον Ολυμπιακό Ν άουσα ς κα ι τον Σαββίδη στο Β έρμιο Β έροια ς». Είν αι η ε ποχή π ο υ ο Κάστρας, μ ετά τον βαρύ τ ραυμ ατ ισμ ό το υ, επ ιστρέφε ι στον Ο λυμ πιακό της πόλη ς μα ς. Με την ε μπε ιρία που απέ κτησε στο ν ΠΑΟΚ, εκτός από παίκτης στο ν Ο λυμπιακό αναλαμβάνε ι και χρέ η προπο νητή μ ε αμο ιβή 500 δρχ. το μήνα και μ ε πρόεδρο τη ς ο μάδας το γνωστό δάσκαλο Τάκη (Δη μήτρ ιο) Δημητ ρι άδη. Σ υν εχ ίζ ει τη δ ρ άση τ ου κ άτω απ ό τα δοκάρ ια εντυπωσιάζοντας φίλους και αντ ι πάλους. για τη συμμετοχή του στην ομάδα μας σε «δ ύ σ κ ο λο υ ς αγώνες» Κατερίνη 04 Αυγούστου 2004 Από την Οργανωτική Επιτροπή Η αξία του είναι γνωστή σε όλους. Η σπου - Στο γήπεδο τη ς Κατ ε ρ ίνη ς μ ε συ μπαίκτ ε ς ποδοσφαιρ ι στ ές το υ Ολύ μπου Κατ ερίν ης. Ο Κάστρας αποκρο ύ ε ι πέναλτι στον αγώνα Ολυμπιακός Ν άο υ σα ς - Δόξα Δρά μα ς 2- Ι το Ι 955. κα ι προπονητής ακό μα στον Ολυμ πιακό Ναού σης προωθεί από την β ' ο μάδα του Ολυ μπιακού στ η ν α ' το υ ς Θ ωμά Μπατάκη, Το ύ λη Μαρν έ ρη κα ι Τάκη Χε ιλά, ο ι οποίο ι στην πορ ε ία και μ ε 23
την εξέλ ιξή του ς τον δικαιώνουν γ ια την επ ιλο γ ή το υ. Το 1957 ένας ν έ ο ς τραυμ ατισμ ό ς γίνετα ι αιτία να σταματή σε ι ο Κάστρας το ποδόσφ αιρο. Τη θέση το υ κ άτω από τα γκόλποστ του Ο λυμπιακού αναλαμβάνε ι τότ ε ο Νίκο ς Τσαλδάρη ς, που και αυτός απεδε ίχθ η στην πορεία ένας πολύ καλός τ ε ρματοφύλακα ς, αν κα ι είχε ξεκ ινήσ ε ι σαν έξω αρ ιστερά. Σ ε κάποια φάση τη ς έρευνάς μου τηλεφώνησα στον γ ια χρόνια γνωστό Β ε ροιώτη αθλητ ικογράφο Γιώ ργο Γα λανομ άτη και το υ ζήτησα τη συνολική του άποψη γ ια τον ποδοσφα ιρ ιστή Γιώργο Κάστρ α. «Σπουδα ίος τ ερμ ατο φύ λακ ας, πο λύ δυνατό π αιδί. Π αρόλο που δεν ήταν ψηλό ς, είχ ε τρομε ρό άλμα και μ εγάλη ευ ελ ιξία, σωστό ς α ίλουρος», ήταν η άμε ση απά ντη σή του. «Πολύ κύριος και σπουδαίος τερματοφύλακας. Μπορ ε ί να ήμασταν αντίπαλο ι μ έσα στο γήπεδο, ό μως πάντα ήταν καθ α ρ ό ς στο παιχνίδ ι του κα ι ωραίος σαν χαρακτή ρας» ήταν τα λόγ ια του κ. Κώστα Κυ ριακίδη, παλ ιού ποδοσφαιρ ι στή του Ακρίτα και μετά του Πανναουσαϊκοϋ. Τον Κάστρα, όπως προαν έφ ερα, δεν θυ μάμαι να τον ε ίδα αγων ιζό μενο κάτω από τα δοκάρ ια του Ολυμπιακού. Όμω ς τον θυμ ά μαι να συ μμετέχε ι σε έναν αγώνα κατ ς στο γή π εδ ο! Τον ρώτησα σχ ετικ ά. «Όταν ήμ ουν στον ΠΑΟΚ, γυ μναζό μουν συχνά στο γυμναστήριο βαρ έων αθλη μάτων στη ΧΑΝΘ. Εκ εί γνωρ ίστη - κα μ ε τ ο υ ς π ε ρισσότ ε ρο υ ς παλαιστ έ ς τη ς επο χή ς και έγ ινα φίλος μ ε αρκετούς από αυτούς. Έτσι όταν έρχονταν παλα ιστές γ ια να δώσουν κάποιο ν αγώνα κ ατς στη Ν άο υ σα, μ ε χρ η σ ι μοπο ιούσαν σαν δ ιαιτη τή, λόγω του ότι Ι1ξε ρα καλά τους κανόνες του αθλήματοξ. Μια φορά ή ρ θ ε ο Καρυ στινό ς γ ια αγώνα, αλλά δεν ε μφανίσθ η κε ο αντίπαλός το υ. Έτσι συ μφωνήσα με να αντικ αταστή σω το υ αντίπαλό το υ κ αι να παλέψω εγώ μαζ ί του. Είνα ι η φορά που μ ε ε ίδες να αγωνίζο μαι σαν παλαιστή ξ!» Απ ό τη Ν άου σα τη ς δε καετ ίας του '50, μιας Ν ά ου σα ς π ου είχε π ρ ό σφ ατα π ο λλαπλά και βάναυσα τραυματισθ εί από τι ς «πε ρ ιπέτε ι ες» του Εμφυλίου, είναι να απορε ί καν είς για το σθ έν ο ς κ αι τη θ έληση των κ ατ οίκ ων τη ς να διατηρούν εκείνη την εποχή τ έσσ ε ρι ς ποδοσφ αιρ ικές ο μάδες, τον Ο λυμπιακ ό, την Α θηνά, τον Αχιλλέα, τον Ακ ρίτα, ο μάδες που εκτός από το ποδόσφαιρο, δραστη ριοποιούνταν επ ίσης στον κλασσικό αθλητ ισμό, στο μπάσκ ετ, ε ίχαν θ ε α τρ ικά τμήματα, συ μ μετείχαν στην κο ινων ική ζω ή τη ς πόλης μ ε χορούς κα ι άλλες εκδηλώσε ις. Από τη Νάουσα, λο ιπόν, εκείνης τη ς εποχι1ς που γ ια να ταξιδ έψ ει καν είς τα χρόν ια εκείνα μ έχρι τη Θ ε σ/ν ίκη χρε ιάζονταν 2V2 ώρες μ ε το πράσ ι νο λεωφορε ίο, που γ ια να κάν ει κανείς μια επα φή εκτός Ναούση ς έπρεπε να πά ει στον ΟΤΕ γ ια το απαραίτητο τη λεγράφημα, καθ ' όσον δ εν υπήρχαν ακό μα τα τηλ έφωνα σε κάθ ε σπίτι όπως είναι σή μερ α, ούτ ε τα κινητά, ούτ ε τα fax, ούτ ε ο ι τηλεοράσ εις. Από τη Νάουσα, λοιπόν, που τότ ε στου ς δρό μους τη ς κυκλοφορού σαν άλογα, μουλά ρια και κάρα και λ ίγα μ όν ο αυτοκ ίν η τα, ξε πή δ η σε στις αρχές της δεκαετ ίας το υ '50 ένα ποδοσφαιρ ικό ταλ έντο, ο τ ε ρματοφύλακας του Ο λυμ πι ακ ο ύ Ν ά ο υ σα ς, ο Γ ε ώργιο ς Κάστρα ς που ε ίναι ο πρώτο ς Ναουσαίο ς ποδοσφα ιο ιστή; που πήρε μ εταγραφή σε μ εγάλη ο μάδα. Ο Κάστρα ς δ ιαιτητή ς σ ε αγώνα κατς! 24