ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ. O Θεός βλέπει την καρδιά σου

ΕΝΤΥΠΟ ISSN 1450-2240 ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΤΟΣ Δ - ΑΡ. ΤΕΥΧΟΥΣ 8 O Θεός βλέπει την καρδιά σου / ΣΕΛ. 2 / ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ AΡΕΣΕΙΣ; / ΣΕΛ. 4 / ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ / ΣΕΛ. 8 / ΜΟΔΑ / ΣΕΛ. 10 / Η ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ / ΣΕΛ. 15 / Τώρα αρχίζει η ζωή σου / ΣΕΛ. 6 / Τα πρώτα μου χρόνια στην Αθήνα ήταν δύσκολα και δυσβάστακτα... / ΣΕΛ. 7 /...an emotional orphan. / ΣΕΛ. 12 / +5 Judge not, that you may be not judged, for with what judgment you judge, you will be judged. / ΣΕΛ. 13 /...βρήκα την οικογένεια που πάντοτε ποθούσα. / ΣΕΛ. 14 / ΠροσωΙικές ομολογίες

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ENHMEΡΩTIKO ΕΝΤΥΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ / ISSN 1450-2240 / ETOΣ Δ / ΑΡ.ΤΕΥΧΟΥΣ 8 / MAΡΤΙΟΣ 2008 ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ - ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ / ΛΕΩΝΙΔΟΥ 59-61 - ΚΩΛΟΝΟΣ, 104 35 ΑΘΗΝΑ. ΤΗΛ: 210 5240 517 / ΠΙΝΔΟΥ 10, 2409 ΕΓΚΩΜΗ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ. ΤΗΛ: 22464375 ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ: Τ.Θ. 24171 ΑΘΗΝΑ 11110 / E-MAIL:info@xka.gr / www.xka.gr ΕΚΔΟΤΗΣ - ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΜΕΡΟΥΣ Ή ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΕΝΤΥΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ. Το ερώτημα όμως δεν είναι τι ο κύριος Χριστόδουλος έκανε για τη ψυχή του αλλά τι εσύ κάνεις για τη δική σου ψυχή. Και ναι, μπορεί να ήταν ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδας αλλά η θέση, ο τίτλος ή η κοινωνική θέση δεν βοηθούν κανένα στην επόμενη ζωή.

Το 2008 είναι γεγονός. Μπήκε και έφερε μαζί του αξέχαστα γεγονότα. Ένα από αυτά ήταν ο θάνατος του Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου. Καθώς παρακολουθούσα την κηδεία του από την τηλεόραση, ένα σχόλιο κάποιου δημοσιογράφου μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση: ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Ο Θεός βλέπει την καρδιά σου «Ο Aρχιεπίσκοπος έφυγε ακολουθώντας την κοινή μοίρα όλων των ανθρώπων». Μου θύμισε τα λόγια του Βασιλιά Δαβίδ στο Ψαλμό 8:4: Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να τον θυμάσαι; Ή, ο γιος του ανθρώπου, ώστε να τον επισκέπτεσαι; Τις πρώτες μέρες μετά την ανακοίνωση του θανάτου του πρώην Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας της Ελλάδας, ακουστήκαν πολλά. Και καλά και κακά. Τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν. Τα αφιερώματα στη ζωή του και το έργο του μονοπώλησαν τα τηλεοπτικά κανάλια. Όμως κανένας από μας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η επομένη μέρα μετά από το θάνατο του ήταν μια άλλη μέρα. Η ζωή συνεχίζεται για όλους εμάς που μείναμε. Εμείς μείναμε, αλλά για πόσο; Ο δημοσιογράφος μίλησε για την «αναπόφευκτη μοίρα» και έχει δίκαιο. Ειλικρινά δεν ξέρω που είναι ο κύριος Χριστόδουλος. Αν και στα τελευταία του μιλούσε πολύ για το Θεό, εντούτοις εγώ δεν μπορώ να ξέρω τι προετοιμασία έκανε για τη ψυχή του. Το ερώτημα όμως δεν είναι τι ο κύριος Χριστόδουλος έκανε για τη ψυχή του αλλά τι εσύ κάνεις για τη δική σου ψυχή. Και ναι, μπορεί να ήταν ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδας αλλά η θέση, ο τίτλος ή η κοινωνική θέση δεν βοηθούν κανένα στην επόμενη ζωή. Ο Θεός δεν κοιτάζει σε τίτλους, θέσεις και σε κοινωνικά επίπεδα αλλά κοιτάζει στις καρδιές. Τι κάνεις λοιπόν με την καρδιά σου; Ποια είναι η κατάσταση της δικής σου καρδιάς; Τι ψυχή ετοιμάζεσαι να παραδώσεις; Ο Θεός βλέπει την καρδιά, αυτή θέλει, αυτή κοιτάζει. Ο Θεός δεν κοιτάζει το εξωτερικό του ανθρώπου αλλά το εσωτερικό, αυτό να το θυμάσαι. Στην Α Σαμουήλ 16:7 αναφέρει: δεδομένου ότι ο Κύριος δεν βλέπει όπως βλέπει ο άνθρωπος επειδή, ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενο, ο Κύριος όμως βλέπει τη καρδιά. Ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδας έφυγε με τιμές και δόξες. Η κηδεία του ήταν μια κηδεία αρχηγού κράτους. Το σώμα του σίγουρα όμως δεν κατάλαβε τίποτα γιατί ήταν νεκρό. Το ερώτημα όμως δεν είναι πως ένα νεκρό σώμα συνοδεύτηκε στον τάφο αλλά πως το πνεύμα και η ψυχή του εισήλθε στην αιωνιότητα. Φίλε μου μπορεί να είσαι πλούσιος ή φτωχός, μπορεί να είσαι ορθόδοξος ή καθολικός, μπορεί να είσαι επιστήμονας ή αγράμματος, μπορεί να έχεις κάποια θέση ή να είσαι ένας απλός υπάλληλος. Τίποτα από τα πιο πάνω δεν θα σε σώσει. Ο Μόνος που μπορεί να σε σώσει είναι ο Χριστός. Είναι ο Μόνος που νίκησε το θάνατο, είναι ο Μόνος που πέθανε και αναστήθηκε και είναι ο Μόνος που επέστρεψε από τον Άδη. Αν Τον επικαλεστείς θα σωθείς. Κοντά σου είναι ο λόγος, στο στόμα σου, και στην καρδιά σου» δηλαδή, ο λόγος της πίστης που κηρύττουμε ότι, αν με το στόμα σου ομολογήσεις Κύριο, τον Ιησού, και μέσα στην καρδιά σου πιστέψεις ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς επειδή, με την καρδιά πιστεύει κάποιος προς δικαιοσύνη, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηριά (Ρωμαίους 10:8-10).

Όλοι προσπαθούμε να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους και όλους μας ενδιαφέρει η γνώμη που σχηματίζουν οι άλλοι για μας. Οι γυναίκες προσπαθούν να βελτιώσουν με κάθε δυνατό τρόπο την εξωτερική τους εμφάνιση και οι άνδρες προσπαθούν να εντυπωσιάσουν αγοράζοντας ένα ακριβό αυτοκίνητο ή μια μηχανή μεγάλου κυβισμού. Η καταναλωτική και απαιτητική κοινωνία που ζούμε σήμερα, απαιτεί οι γονείς να δουλεύουν υπερωρίες για να μπορέσουν να προμηθεύσουν όλα τα υλικά αγαθά στα παιδιά τους και να τα σπουδάσουν στα καλύτερα πανεπιστήμια. Mας βομβαρδίζουν με συνεχείς διαφημίσεις προσπαθώντας να μας περάσουν το μήνυμα, ότι υπάρχει ύψιστη ανάγκη να αποκτήσουμε αυτά που μας πλασάρουν. Όλοι τρέχουν από τη μια δουλειά στην άλλη για να αποκτήσουν πιο πολλά λεφτά, για να αγοράσουν το τελευταίο μοντέλο κινητού, τον υπολογιστή της τελευταίας τεχνολογίας και η λίστα των αγαθών που πρέπει να αγοράσουν δεν τελειώνει ποτέ. Συνεχώς όλο και κάτι θα χρειάζονται! Τα καταστήματα είναι γεμάτα με καθημερινές προκλήσεις και ο πειρασμός είναι πολύ μεγάλος για να αντισταθεί κάποιος σε αυτό το πνεύμα της κατανάλωσης. Μερικοί, δουλεύουν μια ολόκληρη βδομάδα για να πάνε να ξοδέψουν τα λεφτά τους σε ένα Σαββατόβραδο στα κέντρα διασκέδασης. Από την Δευτέρα αρχίζει πάλι η βιοπάλη, όμως με πιο βαρύ κεφάλι από την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Τα πολιτικά κόμματα έχουν γεμίσει με οπαδούς που ένας θέλει να βγάλει τα μάτια του άλλου. Ο καθένας θέλει να αποδείξει ότι αυτός είναι ο καλύτερος. Η δίψα για δημοτικότητα τους κάνει αδίστακτους και αδιάφορους στις πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν γύρω τους. Μια άλλη μερίδα είναι αυτοί που όποτε περνούν από μια εκκλησία κάνουν το σταυρό τους γρήγορα γρήγορα. Ίσως να τον κάνουν την ώρα που βρίζουν τον οδηγό δίπλα τους, όμως το θρησκευτικό καθήκον γίνεται! Άλλοι τρέχουν από ξωκλήσι σε ξωκλήσι, κάνουν τάματα, ανάβουν κεριά. Κάνουν όλα αυτά που η θρησκεία απαιτεί. Νοιώθουν για λίγο καλύτερα, όμως μετά αρχίζει πάλι η Όλοι τρέχουν από τη μια δουλειά στην άλλη για να αποκτήσουν πιο πολλά λεφτά, για να αγοράσουν το τελευταίο μοντέλο κινητού, τον υπολογιστή της τελευταίας τεχνολογίας και η λίστα των αγαθών που πρέπει να αγοράσουν δεν τελειώνει ποτέ. πικρία, η απογοήτευση και η θλίψη γεμίζει και πάλι την καρδιά τους. Για ποιόν τα κάνουν όλα αυτά, άραγε οι άνθρωποι; Σε ποιον θέλουν να αρέσουν; Σίγουρα θέλουν να γίνουν κοινωνικά αποδεκτοί και να νοιώσουν καλύτερα με τον εαυτό τους. Όμως γιατί τόσο τρέξιμο, τόσος κόπος και μόχθος; Ο βασιλιάς Σολομώντας, ο πιο πλούσιος βασιλιάς που υπήρξε ποτέ στην ιστορία, παρόλο που είχε ότι η ψυχή του ποθούσε έγραψε: Ματαιότητα ματαιοτήτων, είπε ο Εκκλησιαστής τα πάντα ματαιότητα (Εκκλησιαστής 12:8). Ο λόγος που ο βασιλιάς Σολομώντας θεώρησε ότι όλα είναι μάταια, ακόμα και οι πιο πολύτιμοι θησαυροί, είναι γιατί είχε γνωρίσει κάτι ανώτερο που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο Θεός. Γι αυτό λίγο πιο κάτω, στο 12:13 αναφέρει: Ας ακούσουμε το τέλος της όλης υπόθεσης (σύμφωνα με τον Σολομώντα): Να φοβάσαι τον Θεό, και να τηρείς τις εντολές του, επειδή αυτό είναι το παν του ανθρώπου. Το βασιλιά Σολομώντα δεν τον ενδιέφερε τίποτα άλλο παρά μόνο να αρέσει στον Θεό. Είχε κάνει κι αυτός αμαρτίες και λάθη έστω κι αν ονομάστηκε «ο σοφός Σολομώντας». Παρόλα τα λάθη του όμως, ο κύριος σκοπός του ήταν να ευαρεστήσει το Θεό. Ζούμε σε μια Ελλάδα και σε μια Κύπρο που λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι, δηλαδή οι Χριστιανοί που δίνουν ορθή δόξα στο Θεό. Μάλιστα, νοιώθουμε πολύ περήφανοι γι αυτό. Από τη στιγμή όμως που κάνουμε πράγματα, για να αρέσουμε στους ανθρώπους και για να ικανοποιήσουμε τον εαυτό μας, αυτό δεν φέρνει δόξα στο Θεό. Η πρώτη εντολή που ο Ίδιος ο Χριστός έδωσε είναι: Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου απ όλη την καρδιά σου, κι απ όλη την ψυχή σου, κι απ όλη τη διάνοια σου. Αυτή είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. (Ματθαίος 22:37-38). Αν θέλουμε να τιμήσουμε τον Ιησού Χριστό, του οποίου φέρουμε το όνομα σαν «Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι», πρέπει να ζητήσουμε χάρη και βοήθεια από το Θεό έτσι ώστε να μπορέσουμε να τηρήσουμε αυτή την πρώτη εντολή. Χρειάζεται να σταματήσουμε για μια στιγμή από την κεκτημένη ταχύτητα που τρέχουμε και να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Σε ποιόν θέλω να αρέσω; Για ποιόν τα κάνω όλα αυτά; Ο Ιησούς μας προβληματίζει λέγοντας: Πώς μπορείτε εσείς να πιστέψετε, οι οποίοι παίρνετε δόξα ο ένας από τον άλλον, και δεν ζητάτε τη δόξα, εκείνη από τον μόνο Θεό; ( Ιωάννης 5:44). Ας μην ξεχνάμε ότι ο Θεός είναι ζωντανός, ας μην Τον αγνοούμε άλλο και ας Τον βάλουμε συνειδητά μέσα στη ζωή μας. Να μην ξεχνάμε να ρωτάμε τον εαυτό μας: Αρέσει στον Θεό αυτό που κάνω; Ο Απόστολος Παύλος στην Α επιστολή προς Κορινθίους 10:31, μας συμβουλεύει: Είτε, λοιπόν, τρώτε είτε πίνετε είτε κάνετε κάτι, να κάνετε τα πάντα προς δόξαν του Θεού. Αμήν!

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ AΡΕΣΕΙΣ; ΑΝΤΡΗ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ 5

Τώρα αρχίζει η ζωή σου ΡΗΜΑ ΠΕΤΡΟΣΙΑΝ η ομολογια μου Εγώ, η Ρήμα Πετροσιάν, θέλω να ομολογήσω τι έχει κάνει και πως έχει αλλάξει ο Χριστός τη ζωή μου. Χωρίς τον Ιησού ο γάμος μου ήταν λανθασμένος. Τολμώ να πω ότι ήταν μια πραγματική κόλαση. Έζησα μέσα στο φόβο, το άγχος, την ανασφάλεια και την απελπισία. Ο άνδρας μου ήταν αλκοολικός αφού είχε έντονο πάθος για το ποτό. Στην οικογένεια μου κυριαρχούσε το πνεύμα του αλκοόλ και του θανάτου. Όλη η κόλαση ήταν εναντίον μου. Έψαχνα λύσεις από παντού αλλά δεν έβρισκα. Μέσα μου ήξερα ότι οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου (οι συγγενείς μου), δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε. Το πνεύμα του θανάτου με κυνηγούσε μέσα από το σύζυγο μου. Ήθελα κάτι δυνατό που θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή μου για πάντα. Ο άνδρας μου πέθανε πολύ νέος σ ένα ατύχημα χωρίς να γνωρίζει το Χριστό. Τότε, άρχισα να κράζω προς το Θεό, νομίζοντας όμως ότι με τα καλά μου έργα θα γινόμουν εντάξει μαζί Του. Διαρκώς διερωτόμουνα που ήταν ο Θεός και γιατί όλα αυτά να συμβαίνουν σε μένα. Ειλικρινά σας λέω ότι ήθελα να πεθάνω, έχασα την ελπίδα μου. Το ίδιο βράδυ ήρθε ο Χριστός στον ύπνο μου. Είδα το πρόσωπο Του πολύ καθαρά, δεν μου μίλησε, απλά κοίταζε εμένα και τα παιδιά μου. Η παρουσία Του γέμισε ολόκληρο το δωμάτιο μου. Ήταν τόσο ζωντανός και αληθινός που με άγγιξε. Από τότε ο Χριστός μπήκε στη ζωή μου, με βρήκε όταν ήμουν χαμένη, με γιάτρεψε όταν ήμουν πληγωμένη και με θεράπευσε όταν ήμουν άρρωστη. Δεν θα ξεχάσω τα λόγια που μου είπε: Τώρα αρχίζει η ζωή σου και μου έδωσε ελπίδα. Το 1998 ήρθα στην Αθήνα και δέχτηκα τον Ιησού Χριστό στην καρδιά μου, γνωρίζοντας πραγματικά από τότε σε ποιο Θεό πιστεύω. Μαζί Του, η ζωή μου πήρε άλλη κατεύθυνση, είδα και βλέπω ξεκάθαρα το δυνατό Του χέρι πάνω στη ζωή μου. Με μετέφερε από το θάνατο στην αιώνια ζωή. Είναι η χάρις και το έλεος Του που είμαι ζωντανή και μπορώ να χαίρομαι, να γελώ και να αγαπώ. Όλα αυτά δηλαδή που έλειπαν πριν από τη ζωή μου. Η θλίψη που είχα στην καρδιά μου έγινε χαρά. Όσο πιο πολύ γνωρίζω το Χριστό, τόσο ξεκάθαρα καταλαβαίνω και εκτιμώ το έργο Του στη ζωή μου. Η ζωή μου άλλαξε εντελώς και γέμισε από την αγάπη Του. Στην οικογένεια μου κυριαρχούσε το πνεύμα του αλκοόλ και του θανάτου. Όλη η κόλαση ήταν εναντίον μου. Έψαχνα λύσεις από παντού αλλά δεν έβρισκα. Μέσα μου ήξερα ότι οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου (οι συγγενείς μου), δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε. Ήμουν πραγματικά κάτω από τη σκλαβιά του σατανά, τώρα όμως βρίσκομαι στην ελευθερία του Θεού. Ο Χριστός έσπασε με τη δύναμη Του όλα τα δεσμά μέσα στη ζωή μου. Τα λόγια του Ιησού μίλησαν πολύ δυνατά μέσα στην καρδιά μου, λέγοντας: Εγώ είμαι ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή (Ιωάννης 14:6). Ο Χριστός ήρθε στη ζωή μου σαν φως που λάμπει. Τον αγαπώ, Τον λατρεύω και χωρίς Αυτόν δεν μπορώ να ζω. Είναι η ζωή μου, η αναπνοή μου. Είμαι το πιο ευτυχισμένο άτομο γιατί με βρήκε και Τον βρήκα. Αγαπητέ μου, καθώς θα διαβάσεις την ομολογία μου, ο Ιησούς μπορεί να αλλάξει και τη δική σου τη ζωή όπως άλλαξε και τη δική μου!

Τα πρώτα μου χρόνια στην Αθήνα ήταν δύσκολα και δυσβάστακτα... ΕΛΙΟΝΑ ΓΚΟΤΖΑΪ Ονομάζομαι Ελιόνα και είμαι από την Αλβανία όπου και έζησα τα πρώτα 14 μου χρόνια. Κατά την παιδική μου ηλικία στην Αλβανία, έχω ζήσει κάποιες όμορφες και κάποιες άσχημες στιγμές. Οι όμορφες αναμνήσεις είχαν να κάνουν με το γεγονός ότι απόλαυσα ξένοιαστα και γνήσια παιδικά χρόνια σε μια μικρή και γραφική πόλη της Αλβανίας η ομολογια μου μαζί με ξεχωριστούς φίλους. Οι άσχημες στιγμές από την άλλη πλευρά, σχετίζονταν άμεσα με τον χωρισμό των γονιών μου. Τότε ήμουν περίπου 10 ή 11 χρονών και ήταν η ηλικία περίπου που γνώρισα τον Ιησού σαν προσωπικό μου Σωτήρα. Στην πόλη όπου ζούσα μας επισκέπτονταν τακτικά ιεραπόστολοι από χώρες του εξωτερικού οι οποίοι διοργάνωναν χριστιανικές εκδηλώσεις με επίκεντρο το Χριστό. Σε μια από αυτές τις εκδηλώσεις, πίστεψα κι εγώ μαζί με τους φίλους και τα ξαδέλφια μου. Εκείνη την περίοδο δεν καταλάβαινα και πολλά για την επιλογή μου να ακολουθήσω το Χριστό αλλά θυμάμαι έντονα την επιμέλεια μου ως προς την καινούργια αυτή πίστη. Στα 14 μου χρόνια ωστόσο, χρειάστηκε να μεταναστεύσω στην Ελλάδα μαζί με την μητέρα και τον αδελφό μου λόγω οικονομικής ανεπάρκειας. Τα πρώτα μου χρόνια στην Αθήνα ήταν δύσκολα και δυσβάστακτα, τολμώ να πω. Δεν μπορούσα να αποκτήσω φίλους και να δεθώ μαζί τους, μου έλειπε συνεχώς η πατρίδα μου κι επιπλέον η έλλειψη μιας εκκλησίας που να κηρύττεται ο υγιής και δυνατός Λόγος του Θεού. Αυτό δυσκόλευε περισσότερο την κατάσταση. Απέκτησα σταδιακά ένα πνεύμα κατωτερότητας. Αυτό σημαίνει να νιώθεις συνέχεια ανασφαλής και να ζητάς την αναγνώριση των άλλων ή την αποδοχή τους. Ακόμη, είχα διάφορους φόβους και υπερηφάνεια η οποία εκδηλωνόταν με το να αψηφώ τους άλλους και να γίνομαι δύστροπη μερικές φορές. Μέσα μου, όμως, έκραζα για πραγματική συντροφιά και συμπαράσταση και συνεχώς ευχόμουν να είμαι διαφορετική ή κάποιος άλλος άνθρωπος. Μπορώ να αποφανθώ με παρρησία ότι ούτε κάποιος ψυχολόγος, ούτε μια σχέση και ούτε μια σπουδαία θέση ανάμεσα σε φίλους δεν με λύτρωνε από τα άσχημα και μοχθηρά συναισθήματα που με περικύκλωναν. Γνώρισα πραγματικά πως ο Θεός όχι μόνο είναι αληθινός αλλά και πολύ κοντά σε μένα. Με οδήγησε με ένα υπερφυσικό τρόπο σε μια ζωντανή εκκλησία που είναι το ΧΚΑ, όπου συνάντησα πολλούς νέους που απολάμβαναν τη νιότη τους μέσα στην παρουσία του Θεού. Γνώρισα ανθρώπους που με συμβούλεψαν πως να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος και στάθηκαν στις αδυναμίες μου χωρίς να με κρίνουν ή να με υποβιβάζουν. Ο υπέροχος Θεός ξεκίνησε μια διαδικασία θεραπείας κι αποκατάστασης στη ζωή μου και τώρα απλά είμαι ελεύθερη. Μου έμαθε να αγαπώ τον εαυτό μου και να σταθώ με θάρρος και επιβλητικό ύφος μπροστά στον καθρέπτη και να θαυμάσω την καινούργια δημιουργία που είμαι εν Χριστώ. Τώρα δεν θέλω να είμαι κάποιος άλλος. Είμαι όσα δεν μπορούσα να φανταστώ μέσα στο Χριστό. Ο Θεός πλέον και όχι ο άνθρωπος είναι το θάρρος της νιότης μου και η πηγή της αυτοπεποίθησης μου. Τέλος σπουδάζω με τη χάρη του Θεού στο τμήμα ΕΜΜΕ στο Καποδιστριακό πανεπιστήμιο κι η ζωή μου ολοένα και περισσότερο παίρνει θεοκεντρική μορφή. Αυτό σημαίνει να έχεις ως προτεραιότητα τις ανάγκες των άλλων γύρω σου. Εκεί έγκειται η πραγματική ελευθερία. Ευχαριστώ το Θεό.

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΧΡΥΣΩ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΟΥ Γιούι, Ασιόκ, Λίσα, Ντάλλα, Μίου και η λίστα συνεχίζεται. Ονόματα που πολλοί από μας ποτέ δεν ξανακούσαμε και που δυσκολευόμαστε μάλιστα να τα προφέρουμε. Το σκηνικό έχει αλλάξει και βρισκόμαστε ξαφνικά αντιμέτωποι με μια καινούργια πραγματικότητα. Ο τόπος μας έχει κατακλειστεί από ξένους. Έχει γίνει ένα κράμα από διάφορες φυλές και χρώματα. Κινέζοι, Σριλανκέζου, Σύριοι, Πέρσες, Αιγύπτιοι, Αφρικανοί διαφόρων προελεύσεων που όλοι μαζί συνυπάρχουν μέσα σε μια κοινωνία που δυσκολεύεται να τους δεχτεί. Μια κοινωνία που έχω την εντύπωση, εθελοτυφλεί τρέφοντας ενδόμυχα τη ψευδαίσθηση ότι μια μέρα ως εκ θαύματος θα φύγουν για «να καθαρίσει ο τόπος». Οι πρώτοι μετανάστες στο νησί μας άρχισαν να φθάνουν το 1970 για να καλύψουν τις ανάγκες σε εργατικό δυναμικό που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης. Παρά τη μεγάλη τους συνεισφορά αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν θύματα διάκρισης και ρατσισμού. Λόγω του ότι εργάζονται κάτω από το καθεστώς της «προσωρινής» απασχόλησης, γίνονται εξαρτώμενοι από τον εργοδότη τοποθετώντας τους έτσι σε ευάλωτη θέση. Σαν αποτέλεσμα, αυτό τους καθιστά αδύνατους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Οι συνθήκες εργασίας και οι μισθοί τους είναι πολύ χειρότεροι σε σχέση με αυτούς των Κυπρίων. Για παράδειγμα, πολλοί εποχιακοί εργάτες δεν έχουν κοινωνικές ασφαλίσεις και διαμένουν σε φάρμες κάτω από άθλιες συνθήκες. Γιατί; Μια άλλη ευάλωτη κατηγορία μεταναστών που ακολούθησε είναι οι οικιακές βοηθοί. Τα συμβόλαια τους παραβιάζονται και αποτελούν θύμα- τα εκμετάλλευσης, κακομεταχείρισης, σεξουαλικής παρενόχλησης μέχρι και βιασμού. Βέβαια, ακόμα χειρότερης μεταχείρισης τυγχάνουν μετανάστριες που πέφτουν θύματα σωματεμπορίας και καταλήγουν σε κυκλώματα από τα οποία είναι πολύ δύσκολο μέχρι αδύνατον να ξεφύγουν. Γιατί; Πρόσφατα είδαμε μια άλλη ομάδα ανθρώπων να ζητά καταφύγιο στο νησί μας οι αιτητές πολιτικού ασύλου. Οι περισσότεροι απ αυτούς τους ανθρώπους φθάνουν στον τόπο μας ζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Προέρχονται από χώρες στις οποίες επικρατούν συνθήκες (οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές) απόμακρες από τη δική μας πραγματικότητα που μας φαίνονται σα μύθος. Σ ελάχιστους τέτοιους ανθρώπους χορηγείται καθεστώς πρόσφυγα και αναγκάζονται να ζουν μέσα σε μια κοινωνία που τους απομονώνει και που τους βλέπει με καχυποψία, σχε- 8

Για μας το επίκεντρο τους κόσμου μας είναι το μικρό μας νησί. Βλέπουμε τους ξένους σαν μια απειλή που έρχεται να διαταράξει τα βαθιά ριζωμένα κατεστημένα μας. Υπάρχει φόβος για ότι είναι άγνωστο και διαφορετικό. Γι αυτό και η λέξη «ξενοφοβία» μας ταιριάζει απόλυτα. Πίσω από την κοινωνική απομόνωση και τη λευκή μας υπεροψία κρύβεται μια μεγάλη ανασφάλεια και ένα ένστικτο επιβίωσης. Έχουμε γίνει φύλακες των παραδόσεων αλλά από την άλλη ας παραδεχθούμε ότι στην πραγματικότητα όλα έχουν αρχίσει να γκρεμίζονται. δόν με απέχθεια ειδικά όταν το χρώμα είναι σκούρο. Γιατί; Είναι λυπηρό να διαβάζουμε έρευνες που καταδεικνύουν ότι το 50% των μαθητών συγκεκριμένου λυκείου της πρωτεύουσας, έχουν από τώρα ρατσιστικές απόψεις με το 14% να παραδέχεται ανοικτά ότι είναι ρατσιστές. Αυτό μας δείχνει ξεκάθαρα ότι ο ρατσισμός είναι κάτι που καλλιεργείται ενδόμυχα μέσα στα σπίτια και μέσα στην κοινωνία από τα γεννοφάσκια μας. Γιατί όμως στην κοινωνία μας οι μετανάστες να είναι θύματα ρατσισμού, στερεοτύπων και στιγματισμού; Η απάντηση είναι απλή: Επειδή είμαστε μια εσωστρεφής κοινωνία που ποτέ δεν έχει εκτεθεί σε άλλες εθνικότητες, κουλτούρες και λαούς. Για μας το επίκεντρο τους κόσμου μας είναι το μικρό μας νησί. Βλέπουμε τους ξένους σαν μια απειλή που έρχεται να διαταράξει τα βαθιά ριζωμένα κατεστημένα μας. Υπάρχει φόβος για ότι είναι άγνωστο και διαφορετικό. Γι αυτό και η λέξη «ξενοφοβία» μας ταιριάζει απόλυτα. Πίσω από την κοινωνική απομόνωση και τη λευκή μας υπεροψία κρύβεται μια μεγάλη ανασφάλεια και ένα ένστικτο επιβίωσης. Έχουμε γίνει φύλακες των παραδόσεων αλλά από την άλλη ας παραδεχθούμε ότι στην πραγματικότητα όλα έχουν αρχίσει να γκρεμίζονται. Ο Θεός, όμως αγαπά κι ενδιαφέρεται για όλους τους ανθρώπους. Γι αυτό οδήγησε τον Απόστολο Πέτρο να πάρει το ευαγγέλιο πέρα από τα όρια της χώρας του στα υπόλοιπα έθνη. Αυτός το βρήκε δύσκολο αλλά ευτυχώς υπάκουσε. Πιο ύστερα, όταν έγινε η Πεντηκοστή (η έκχυση του Αγίου Πνεύματος πάνω στην πρώτη Εκκλησία), ο Θεός άγγιξε άτομα απ όλα τα έθνη χωρίς καμιά απολύτως διάκριση χρώματος, φυλής ή προέλευσης. Μπορούμε κι εμείς ν αλλάξουμε και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα μιας πλουραλιστικής κοινωνίας. Σαν χριστιανικό έθνος που λέμε ότι είμαστε μπορούμε να κάνουμε κάτι. Ο Ιησούς μας δίνει την φόρμουλα: Επειδή πείνασα, και μου δώσατε να φάω δίψασα και μου δώσατε να πιω ΞΕΝΟΣ ήμουν και με ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΑΤΕ γυμνός ήμουν, και με ντύσατε ασθένησα, και με επισκεφθήκατε ήμουν σε φυλακή, και ήρθατε σε μένα (Ματθαίος 25:35-36). Σαν κοινωνία καλούμαστε να φερθούμε φιλόξενα σ αυτούς τους ανθρώπους. Να τους δώσουμε να φάνε, να πιούν, να τους περιθάλψουμε, να τους ντύσουμε και να τους συμπαρασταθούμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Πάνω απ όλα να τους δώσουμε αυτό που ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ επειδή είναι άνθρωποι σαν εμάς και όχι «παιδιά ενός κατώτερου θεού».

ΜΟΔΑ Κυκλοφορεί τα τελευταία ιδίως χρόνια η τάση «ντύνομαι - άρα υπάρχω». Πόσο αλήθεια είναι αυτό; ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΠΙΡΗ Καθώς σκέφτεσαι τη λέξη «μόδα» πολλές σκέψεις περνούν από το μυαλό σου και όπου και αν γυρίσεις οι επιρροές και οι έλξεις πολλές φορές γίνονται υπερβολικές. Τελικά το ερώτημα που μένει είναι, ντυνόμαστε ή μας το επιβάλλουν; Θα με ρωτήσεις ποιο ρόλο παίζει η μόδα στη δική σου ζωή. Δεν μπορείς να είσαι μια σύγχρονη κοπέλα και να μένεις ανέπαφη από τις εξελίξεις στο χώρο αυτό. Πρόσφατα θυμάμαι πως διάβασα ένα άρθρο σ ένα περιοδικό μόδας μεγάλης κυκλοφορίας για μια κοπέλα που ήταν άρρωστη με τη μόδα. Περιέγραφε η ίδια πως στην κυριολεξία καταστράφηκε από τη μανία της να ψωνίζει και μάλιστα να αγοράζει τα πιο ακριβά πράγματα. Ξεκινούσε να πάει στο σούπερ μάρκετ για τις καθημερινές της αγορές και βλέποντας τις βιτρίνες παρασυρόταν και κατέληγε να ψωνίζει κι άλλα ρούχα, παπούτσια και άλλα πράγματα που ομολογούσε πως δεν της ήταν απαραίτητα. Η ίδια κατάληξε να καταχρεωθεί στις τράπεζες, έχασε τη δουλειά της και έβαλε υποθήκη το σπίτι της γιατί δεν μπορούσε να σταματήσει να καταναλώνει. Τι φοβερό, αλήθεια Από την άλλη αν αναλογιστούμε για λίγο πόσα εκατομμύρια χρήματα ξοδεύονται στο βωμό της βιομηχανίας μόδας πρέπει ίσως να κάνουμε ένα απολογισμό του τι είναι αυτό που μας ωθεί στο να θέλουμε να ακολουθούμε τη μόδα και πολλές φορές να κάνουμε απίστευτες θυσίες γι αυτή. Υπάρχει κάποια ισορροπία τελικά σε όλα αυτά; Τι είναι αυτό αλήθεια που μας κάνει να φτάνουμε στα άκρα 10

Η αξία μου σαν άνθρωπος δεν πηγάζει από το πώς ντύνομαι, από το κοινωνικό μου status ή από τη μόρφωση μου, ούτε επίσης από τις πράξεις μου. Για το Θεό το γεγονός και μόνο ότι ήρθα στον κόσμο, με κάνει έναν άνθρωπο με αξία. πολλές φορές; Γιατί η μόδα να έχει τόση επιρροή πάνω μας; Οι απαντήσεις πάνω σε αυτό το θέμα μπορεί να είναι πολλές. Θέλω όμως να σε καλέσω καθώς διαβάζεις αυτό το άρθρο να εξετάσεις μαζί μου μια βαθύτερη ίσως αιτία που πολλές φορές δεν περνά από το μυαλό μας. Κυκλοφορεί τα τελευταία ιδίως χρόνια η τάση «ντύνομαι - άρα υπάρχω». Πόσο αλήθεια είναι αυτό; Σαν κοπέλα με 26 χρόνια ζωής, έχω καταλήξει πως το μόνο βιβλίο που είναι απόλυτα ισορροπημένο και έχει απαντήσεις για όλα τα θέματα είναι η Αγία Γραφή, ο Λόγος του Θεού. Ο Λόγος του Θεού λοιπόν λέει στον ΙΩΑΝΝΗ 3:16: Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή. Η αξία μου σαν άνθρωπος δεν πηγάζει από το πώς ντύνομαι, από το κοινωνικό μου status ή από τη μόρφωση μου, ούτε επίσης από τις πράξεις μου. Για το Θεό το γεγονός και μόνο ότι ήρθα στον κόσμο, με κάνει έναν άνθρωπο με αξία. Σκέψου για λίγο πως ο Θεός του σύμπαντος ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ για την καθημερινή σου ζωή και ασχολείται με το ποιος είσαι και τι ανάγκες έχεις κάθε μέρα. Το πώς ντύνομαι άρα είναι δευτερεύουσας σημασίας και είναι μόνο μέσο με το οποίο παρουσιάζω τον εαυτό μου χωρίς αυτό να αφαιρεί ή να προσθέτει κάτι στην αξία μου. Θα πρέπει πιστεύω ο καθένας να αναρωτηθεί πόσο πιο πολλά πράγματα θα πετύχαινε αν πίστευε λίγο περισσότερο στον εαυτό του, έστω κι αν δεν ντύνεται με την τελευταία λέξη της μόδας. Μήπως τελικά η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου δεν είναι στο πώς να αποκτήσει περισσότερα ή πώς να φορέσει ακριβότερα ή πιο μοντέρνα ρούχα; Εκείνο που πραγματικά έχει ανάγκη είναι να πλησιάσει και πάλι το Δημιουργό του. Ένα Θεό που με την ίδια Του τη ζωή απέδειξε ότι πιστεύει σε μας και θέλει να μας έχει δικούς Του. Ποια είναι η ανώτερη θυσία που έχει κάνει κάποιος για χάρη σου; Ο Θεός έδωσε τον Ίδιο Του το Γιο για σένα! Σκέψου το λίγο! Όταν πιστέψω σε αυτή την αλήθεια δεν υπάρχει χώρος για ανασφάλειες στη ζωή μου τις οποίες να προσπαθώ να τις καλύψω κάτω από τα ακριβά μου ρούχα. Σαν συμπέρασμα σε όλα αυτά θα μπορούσαμε να πούμε με ασφάλεια πως όταν δεχτώ το Χριστό στη ζωή μου ανοίγει ένας ολοκαίνουργιος κόσμος δυνατοτήτων μπροστά μου. Ο Λόγος του Θεού με βοηθά να καταλάβω ότι έχω αξία από μόνος μου. Δεν είναι ανάγκη να τρέχω αλλού για να βρω αξία. Μπορεί να φορέσω κάτι το οποίο θεωρείται «της μόδας» και να με κάνει για λίγο να νιώσω όμορφα. Όταν το βγάλω όμως τι θα γίνει; Πού θα βρω την αξία μου; Σε προκαλώ να γνωρίσεις αυτόν το Χριστό που θα γεμίσει το οποιοδήποτε κενό σου και τότε δεν θα ντύνεσαι για να υπάρχεις. 11

...an emotional orphan. STALO TSOLAKIDOU my testimony I was born in England, of Cypriot parents. I believe my story is similar to many people around the globe but thank God it has a different ending. Please read on and you find out why. I was the sixth child of a family who had immigrated to the UK after the war in Cyprus in search of a better life for their children. My family landed in a place called Birmingham. At that particular time they had only four children one of whom unfortunately died. My grieving mother was told to have another child to help her get over the death of the other one. A beautiful baby girl was born, which made my mother happy and content. Her family was now complete. However, what happened next was certainly not planned. At her 40 she found she was pregnant again! She was devastated and she could not come to terms with this new pregnancy. So, she tried every natural method to abort the baby, quite unsuccessfully. That baby was ME! I was what you call totally rejected from the womb. All through my adult life I also grew up rejected and felt like an emotional orphan. I grieved for a mother who could hold me and hug me and tell me I was beautiful, but that never happened. I felt so ugly, and unwanted. My parents worked 12 hours a day in the restaurant to feed their family. We, the children, blended somewhere in the background, trying to be entertained here and there. One good memory I had growing up was my mum singing from the hymn book, and me lying next to her on the bed weeping. This picture stands out quite vividly in my mind, I believe that day God touched me with his love. My mother had died since but I don t think she ever realized the pain I was in or the loneliness I felt deep inside. I firmly believe, she did not do anything intentionally but for me the pain was very real and I grew up very fearful suffering depression at times without anybody knowing what was wrong with me. When I grew older somebody spoke to me about Jesus to which I immediately responded. They told me of Jesus love and that we could know even from NOW, CONTINUE TO PG. 16 12

IRENE IOANNIDOU my testimony To introduce myself, my name is Irene Ioannidou. I am from England and have lived in Cyprus with my husband and three children for 23 years. I was christened and brought up in the Anglican Church, although I had no particular strong religious convictions. I was not an atheist. I believed in a God, a superior power let s say, who could always see me in the sense that I could not hide from Him. Not only that, I would pray most nights before sleeping. My parents were also Anglicans in name but were not church goers and although they were people of good moral character, they did not teach me about God. God s name was rarely mentioned in our home. My mother died of a long drawn out illness in 1980. We had been very close and her death left a very empty void in my life. At that time, I started to search for a deeper meaning to life, and actively started to pursue this God that I believed existed, although I had no personal relationship with Him. I started to attend a local Anglican Church and during my attendance of these services, I would wonder God, I know you see me. Is this all that you require of me, to come to church? I remember one particular Sunday morning I wept nearly the whole way through the service, although I did not understand why. I only knew that I wanted to experience God in a deeper way. I married my husband in 1974. In February 1984, my husband and I with our two children (I was expecting our third child at the time) moved to Cyprus from England. Only six weeks after arriving in Cyprus I started attending an Anglican Mothers and Toddlers Group in Limassol. The ladies there were very kind and friendly and I could see that there was something extremely different about them. We would also do a Bible study, which I very much enjoyed. Soon afterwards, I met a Swedish girl who had twins the same age as our youngest child and we became good friends. Unfortunately, her husband treated her very badly, physically abusing her. When she asked me what she should do, I told her it would be best if she left him. She took my advice and returned to Sweden with her twin daughters, aged 14 months, without telling her husband. The morning after she left, her husband suspected something was very wrong and was telephoning all her friends, and threatening to kill anyone who knew or had anything to do with Helen s eloping with his children. I had never met him so he did not telephone me but he was asking others who is this Irene, that Helen talked to me about and where does she live. In all honesty, I was very concerned that this man would retaliate against me or, even worse, against my own family. I can only say that it was a very traumatic experience. A Christian friend gave me a verse in Matthew 6 verse 34, Therefore do not worry about tomorrow, for tomorrow will worry about its own things. Sufficient for the day is its own trouble. As I read on the scripture in Matthew 7 verses 1 and 2 the Bible said, Judge not, that you may be not judged, for with what judgment you judge, you will be judged. I realized I had judged this man as an unfit husband and father without even meeting him. If that was the case, it was not my place to judge him. I came under extreme conviction of sin and just wanted to confess my sin and be forgiven. My Bible study friends at the Anglican Church shared with me the message of forgiveness of sins and reconciliation of man to God through Christ s shed blood at the cross of Calvary. I knew this was the forgiveness that I was longing for, not only for this incident in my life but also for my whole life that I had lived in rebellion to God, and received Christ into my heart. Soon after, I attended a ladies meeting at the Anglican Church and as the guest speaker spoke, it was as if this lady had seen every detail of my life and was speaking out the secrets of my heart. It was the Holy Spirit at work in my life showing me the reality of God s presence, and His knowledge and love for me. This all happened 23 years ago and since then God has shown me the reality of His healing power in my life both physically and emotionally. He has sustained my family through every circumstance of life and has proved forever faithful and able having provided for our every need. I know Him as my heavenly Father who cares for me, His child, with a perfect love. Judge not, that you may be not judged, for with what judgment you judge, you will be judged. 13

...βρήκα την οικογένεια που πάντοτε ποθούσα. ΜΕΛΙΝΑ ΑΓΚΑΣΤΙΝΙΩΤΗ η ομολογια μου Από μικρή αναγνώριζα την ύπαρξη του Θεού και ένιωθα ένα φόβο και δέος για ότι Τον αφορούσε, αλλά ποτέ δεν είχα κάποιον να με καθοδηγήσει ή να με παροτρύνει για να μάθω κάτι περισσότερο. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια όχι και τόσο θρησκευόμενη, σε μια οικογένεια ευκατάστατη και με καλό όνομα στην κοινωνία. Δυστυχώς όμως ήταν μια οικογένεια που δεν γεύτηκα πραγματική αγάπη, οικογενειακή ζεστασιά, τρυφερότητα και σημασία ιδιαίτερα από τη μητέρα μου, αφού ο πατέρας μου είχε πεθάνει πριν μπω στην εφηβεία. Μια μητέρα η οποία μεγάλωσε εμένα και τον αδελφό μου με πολύ αυστηρό τρόπο και με το φόβο μήπως κάποιος πει για μας οτιδήποτε. Όσο ζούσε ο πατέρας μου ήταν η μόνη πηγή που λάμβανα λίγη αγάπη. Ήταν περήφανος για μένα, μου έδινε αρκετή σημασία αφού υπήρχαν στιγμές που κάποτε γινόταν ακόμα και παιδί μαζί μου. Έτσι η ζωή μας συνέχισε χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη ενότητα μεταξύ εμένα, της μητέρας και του αδελφού μου. Λόγω αυτής της στέρησης, πάντα επιθυμούσα να έχω μια ωραία οικογένεια αφού ένιωθα ότι στην ουσία ποτέ δεν είχα. Τα χρόνια περνούσαν και το Μάιο του 1985 γνώρισα μιαν ομάδα ανθρώπων που πήγαιναν σε κάποια αναγεννημένη εκκλησία και η αγάπη τους, η καλοσύνη τους και το ήρεμο πνεύμα τους, μ έλκυσαν να αρχίσω να πηγαίνω και εγώ εκκλησία. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα το άγγιγμα και την αγάπη του Θεού. Πάντα ήμουν άτομο πολύ λογικό κατά κόσμο, προσγειωμένο, δεν παρασερνόμουν εύκολα, έτσι αυτό που δοκίμαζα τώρα, ήμουν σίγουρη ότι άξιζε τον κόπο. Μετά από λίγους μήνες βαπτίστηκα στο νερό και πολύ σύντομα βαπτίστηκα με το Άγιο Πνεύμα.Άρχισα να έχω επαφή με άλλους χριστιανούς και επισκεπτόμουν όποτε μπορούσα συνέδρια στο εξωτερικό γιατί η δίψα που είχα για το Θεό γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη. Τα χρόνια κυλούσαν. Ευχαριστώ το Θεό που όσα προβλήματα κι αν πέρασα, ποτέ δεν κοίταξα πίσω, ποτέ δεν κλονίστηκε η πίστη μου και δεν έχασα το στόχο μου σαν παιδί του Θεού. Μου έδινε υπερφυσική δύναμη να αντιμετωπίζω οτιδήποτε και να προχωρώ. Μέσα από όλα αυτά βρήκα επιτέλους τον πραγματικό μου Πατέρα αφού έβλεπα την αγάπη Του με πολλούς τρόπους καθημερινά στις δυσκολίες και στα προβλήματα μου. Με φρόντιζε, μου έδινε δύναμη και συνεχίζει να το κάνει. Με το Θεό βρήκα την οικογένεια που πάντοτε ποθούσα. Πραγματικούς πατέρες και μητέρες, αδελφές και αδελφούς. Άτομα που νιώθω την αγάπη τους χωρίς όρους, ανταλλαγές, συμφέροντα και τυπικότητες. Τέλος ευχαριστώ ακόμα μια φορά τον Πατέρα Θεό που με έσωσε και με βάπτισε, δίνοντας μου δύναμη και εξουσία να περπατώ μέσα σε αυτό το δύσκολο δρόμο. Επίσης Τον ευχαριστώ και για την τεράστια οικογένεια που μου χάρισε γιατί δεν είναι απλό μόνο να σωθεί κάποιος, αλλά να νιώθει ότι ανήκει κάπου, με ανθρώπους σωστούς δίπλα του, που να τον στηρίζουν αυτόν και την οικογένειά του, όπως και εμείς με τη σειρά μας οφείλουμε να το κάνουμε σε άλλους. Τελικά η πνευματική οικογένεια που δίνει ο Θεός αξίζει περισσότερο από εκείνη που αναζητούσα τόσα χρόνια. Τώρα έχω μια πραγματική οικογένεια! 14

Η ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗΣ ακεραιότητα είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά στην κοινωνία μας. Είναι μια έννοια ωστόσο τόσο ταλαιπωρημένη αφού στις μέρες μας δυστυχώς έχει χάσει σημαντικό μέρος από την πραγματική της αξία. Αν προσπαθούσαμε να ερμηνεύσουμε την ακεραιότητα θα αναφέραμε ότι υποδηλοί μια αδιάφθορη ορθότητα χαρακτήρα που εκφράζεται σε εμπιστοσύνη. Δείχνει ολότητα χαρακτήρα και συνείδησης. Πώς μπορεί η χριστιανική ακεραιότητα όμως να εκφραστεί στις οικογένειες και στην κοινωνία μας; Πριν εξετάσουμε αυτό το σημείο μπορούμε να ερμηνεύσουμε την ακεραιότητα μέσα από το Λόγο του Θεού σαν ειλικρίνεια, φιλαλήθεια και τιμιότητα. Η λέξη ειλικρίνεια προέρχεται από τη Λατινική λέξη «sincerus» που σημαίνει «καθαρός ή αγνός». Στους Φιλιππησίους 1.10 λέει: ώστε να είστε ειλικρινείς και απρόσκοπτοι μέχρι την ημέρα του Χριστού. Ο Θεός θέλει ειλικρινείς χριστιανικές ζωές που φανερώνονται μέσα από την εξωτερική μας συμπεριφορά χωρίς καμιά υποκρισία. Η αγιοσύνη και η ευσέβεια είναι οι βάσεις για μια ειλικρινή ζωή. Η τιμιότητα εκφράζεται μέσα από μια ηθική ζωή. Ο απόστολος Παύλος στην Α Θεσσαλονικείς 4:12 μας προτρέπει να περπατάμε με ευπρέπεια (άμεμπτα) προς τους έξω έχοντας μια καλή ομολογία στους ανθρώπους. Η ζωή των χριστιανών πρέπει να χαρακτηρίζεται από αξιοπιστία και ευθύτητα καθότι αυτά είναι τα κύρια συστατικά που θα επηρεάσουν τους άλλους όταν τα δουν στην πράξη. Η φιλαλήθεια είναι η συστηματική προσήλωση στην αλήθεια. Οι χριστιανοί που ζουν μ αυτό τον τρόπο απολαμβάνουν τιμή από το Θεό. Στις Παροιμίες 23.23 λέει: Αγόραζε την αλήθεια και μην την πουλάς. Ο χριστιανός πρέπει να κρατά το Λόγο του Θεού πάνω από κάθε κοσμική γνώση και να τον ακολουθεί με τρόπο που να μπορεί να διατηρήσει την προσωπική του ακεραιότητα. Ο Θεός έκανε την οικογένεια ως το θεμέλιο κάθε κοινωνίας αφού ήταν ο πρώτος θεσμός που ίδρυσε. Οι H ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ZΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ χριστιανοί πρέπει να είναι παράδειγμα ακεραιότητας τόσο μέσα στην οικογένεια τους όσο και μέσα στην κοινωνία. Αυτό θα εκπληρωθεί μόνο όταν γίνουμε τα παραδείγματα που ο Θεός θέλει συνέχεια να είμαστε. Δεν είναι αρκετό κάποιος να κρατά μια θρησκεία. Οι άνθρωποι θα καταλάβουν το Θεό, την αγάπη και τη συγχώρεση μόνο αν τα δουν στην πράξη. Δεν χρειάζεται πολλές φορές να μιλήσουμε στους ανθρώπους για το Θεό αλλά η ίδια η ζωή μας να τους ελκύει να μάθουν τι κρύβεται πίσω από αυτό που βλέπουν. Η χριστιανική ακεραιότητα αφήνει την αγάπη για το Θεό και για τους άλλους να εκφρασθεί μέσα από τη ζωή μας. Το να ζεις μια ζωή ακεραιότητας σίγουρα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα στις μέρες μας πολλές πιέσεις. Υλισμός, υπερηφάνεια, προνομιακή μεταχείριση άλλων, δύναμη, σεξ και γενικά πίεση που προέρχεται από τον κόσμο είναι ορισμένα από τα πράγματα που οι άνθρωποι καλούνται να αντιμετωπίσουν και να χειριστούν. Συχνά αυτές οι πιέσεις διεισδύουν μέσα στην οικογένεια και δημιουργούν ποικίλα προβλήματα τα οποία οδηγούν σε συγκρούσεις. Αποτέλεσμα αυτού είναι η συνεργασία μεταξύ των μελών της οικογένειας πολλές φορές να σπάζει. Η διαφορά όμως, μεταξύ μιας υγιούς χριστιανικής οικογένειας και μιας άλλης, δεν είναι η έλλειψη προβλημάτων αλλά η σωστή αντιμετώπιση τους και ο τρόπος επίλυσης τους. Ένα από τα μεγαλύτερα προνόμια που έχουμε σαν χριστιανοί είναι η διακονία του Αγίου Πνεύματος στις ζωές μας και στην οικογένεια μας. Ο χριστιανός δεν είναι χριστιανός απλά και μόνο επειδή έχει αναγεννηθεί. Αυτό είναι μόνο η αρχή. Ο χριστιανικός τρόπος ζωής πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε φάση της ζωής μας. Χριστιανική ακεραιότητα σημαίνει ότι: Α) Θα αγαπώ κάθε μέλος της οικογένειας μου και του περιβάλλοντος που ζω ακόμα και στις στιγμές της μεγαλύτερης τους αποτυχίας. Β) Θα προσπαθήσω να είμαι παράδειγμα γι αυτούς για το τι σημαίνει να είμαι χαρούμενος και παραγωγικός χριστιανός. Γ) Θα καλλιεργήσω ένα ενεργό ενδιαφέρον για τις ανάγκες των ανθρώπων μέσα και έξω από την οικογένεια. Η χριστιανική ακεραιότητα δεν ασχολείται μόνο με την ανάπτυξη της συνείδησης και του χαρακτήρα αλλά και με την μετάδοση της πίστης για μια ζωντανή σχέση με το Θεό. Αυτό συμπεριλαμβάνει τις αξίες, τη στάση, τα πιστεύω και τη συμπεριφορά. Ο χριστιανός χαρακτηρίζεται πάντα από την προθυμία του να μάθει, να είναι σταθερός, πειθαρχημένος και σε στενή σχέση με το Θεό. Μέσα από αυτά η αγάπη του θα μεγαλώσει και θα είναι δημιουργική και βοηθητική προς τους άλλους. Ο ρόλος των γονέων επίσης μέσα στην οικογένεια είναι πολύ σημαντικός. Η χριστιανική οικογένεια είναι η μεγαλύτερη επιρροή πάνω σ ένα παιδί καθότι είναι μέσα στην οικογένεια που το παιδί αποκτά συνείδηση για το Θεό. Οι χριστιανοί πρέπει να αναγνωρίσουν την ευθύνη που έχουν να μεγαλώσουν και να διδάξουν τα παιδιά τους, να τα βοηθήσουν να ξεκινήσουν το πνευματικό τους ταξίδι και να τα εφοδιάσουν με τρόπο που θα αντιμετωπίσουν με επιτυχία τον κόσμο. Οι χριστιανοί πρέπει να ξοδεύουν χρόνο με την οικογένεια τους, να διδάξουν τα μέλη τους την πίστη και να τα βοηθήσουν να αυξηθούν σε χάρη και σε επίγνωση Θεού μέσα από τη μελέτη του Λόγου και την προσευχή. Όταν κάποιος γίνει χριστιανός του δίνεται μια καινούργια φύση. Η ακεραιότητα είναι το φυσικό αποτέλεσμα αυτής η οποία εκφράζεται πρόσθετα μέσα από τα καλά μας έργα. Αυτά τα δύο δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αφού συνυπάρχουν πάντοτε. Ούτως ή άλλως στο Ματθαίο 5.16 αναφέρει: Έτσι ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα, και να δοξάσουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς. 15

"...AN EMOTIONAL ORPHAN." CONTINUES FROM PG. 15 where we were going when we died. This sounded very interesting so I went along to church, and gave my life to God. Since then I have never looked back. I got married, and had 3 beautiful children, who I love very much, but unfortunately things went badly I knew that the love I needed was not going to come from any human, the wounds were too deep, only God could go deep inside my very being, where no human could touch and heal those old wounds. And so a journey started with God. He first healed me of all the pain and rejection I had hidden away in my heart. Loving and caring people came into my life who prayed and supported me through this difficult period and did not leave me until I was totally healed. I was able to forgive all those who had rejected and hurt me. It was a process of about 3 years but it was worth it! I can honestly say with certainty that God has done major surgery in my heart and turned my life around. I feel happier in myself and confident in whom Christ made me to be. We don t have to be products of other people s actions or words, but we can become what God intended us to be, made in His Image, whole and beautiful! I thank God for all that He has done my life and all He is going to do. I am confident for the future and by the grace of God I no longer live in the past. Nor do I regret going through it though that might sound strange but believe me it s true. I found love not in a person but in the Everlasting Arms of the Saviour who died for my sins and was risen again for my justification. wrong. I divorced after 11 years of marriage and ended up on the rejection pile again. Since divorcing I started to seek the Lord in a more intimate way. I knew that the love I needed was not going to come from any human, the wounds were too deep, only God could go deep inside my very being, where no human could touch and heal those old wounds. Only He with his divine Love could touch and bring wholeness and restoration in my life. Θέλεις να μάθεις περισσότερα; Συμπληρώστε και αποστείλετε το πιο κάτω απόκομμα στην κατάλληλη διεύθυνση για να σας αποσταλούν περισσότερες πληροφορίες ή τηλεφωνείστε για να ενημερωθείτε πού και πότε μπορείτε να ακούσετε το Λόγο του Θεού. Ναι, Θέλω να μάθω περισσότερα. Όνομα:... Επίθετο:... ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ: ΛΕΩΝΙΔΟΥ 59-61 - ΚΩΛΟΝΟΣ, 104 35 ΑΘΗΝΑ ΤΗΛ: 210 5240 517 ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ: ΠΙΝΔΟΥ 10, 2409 ΕΓΚΩΜΗ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΤΗΛ: 22464375 ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ: Τ.Θ. 24171 ΑΘΗΝΑ 11110 E-MAIL:info@xka.gr Οδός & Αριθμός:............................................................................................................................................................ Ταχυδρομικός Κώδικας:... Πόλη ή Χωριό:............................................................................................................................................................ 16