ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΛΠ11
ΘΕΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Βυζάντιο και Χριστιανισμός: η δυναμική της θρησκείας στον καθορισμό της φυσιογνωμίας της αυτοκρατορίας και των σχέσεών της με τους λαούς της Ανατολής. Όριο λέξεων: 1800 λέξεις. Καταληκτική ημερομηνία: 14 Ιανουαρίου 2013
ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ανάλυση του θέματος Διαίρεση βυζαντινής περιόδου Επεξήγηση μερών εργασίας Στο σημείο αυτό αναδιατυπώνουμε ουσιαστικά το θέμα της εργασίας. Κατόπιν αναλύουμε το διαχωρισμό της εργασίας ο οποίος γίνεται βάση του θέματος. Στο θέμα δηλαδή μας ζητείται να προσεγγίσουμε την επιρροή του χριστιανισμού στη φυσιογνωμία της αυτοκρατορίας ΚΑΙ στις σχέσεις της με τους λαούς της Ανατολής. Άρα τα κεφάλαια μας χωρίζονται πέρα από την εισαγωγή και τα συμπεράσματα σε δύο άξονες- κεφάλαια, την επιρροή του χριστιανισμού στο εσωτερικό και την επιρροή του χριστιανισμού στο εξωτερικό.
Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ Θεσμοί εξουσία ρόλος αυτοκράτορα Εκκλησία ίδρυση Κωνσταντινούπολης Στο κεφάλαιο αυτό εξηγείται το πώς ο χριστιανισμός επηρεάζει τη φυσιογνωμία της αυτοκρατορίας. Η φυσιογνωμία αυτή χωρίζεται σε πέντε άξονες. Στους θεσμούς, στον τρόπο άσκησης της εξουσίας, στο ρόλο του αυτοκράτορα, στην Εκκλησία σαν θεσμό ξεχωριστά και στην ίδρυση της Κωνσταντινούπολης. Εξηγείται λοιπόν ότι από την αρχή της ίδρυσης δόθηκε χριστιανικός χαρακτήρας και αυτό ήταν που ένωσε τους πολίτες ενός πολυεθνικού κράτους. Οι λαοί που δεν αφομοιώθηκαν δηλαδή μεταξύ τους επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μέσα από το χριστιανισμό που προωθούσε ως ιδέα τον αλληλοσεβασμό και την αγάπη για τον συνάνθρωπο, απέκτησαν ενιαία πνευματική υπόσταση. Οι νόμοι, ή αλλιώς οι θεσμοί έγιναν πιο ανθρώπινοι και θεσπίστηκαν πιο ευνοϊκές διατάξεις για τους πολίτες. Ο ρόλος του αυτοκράτορα ήταν να είναι τοποτηρητής του θεού και να λειτουργεί ως όργανο του Θεού. Για αυτό
και η εξουσία του ήταν κοσμική. Και όλοι την σέβονταν, με περιορισμούς μόνο την άσκησή της κατά τα πρότυπα του χριστιανισμού. Η Εκκλησία είχε και αυτή αρκετή εξουσία σχεδόν ισοδύναμη με του αυτοκράτορα και κάτω από τη σκέπη της έβρισκαν οι διαφορετικοί λαοί της αυτοκρατορίας ενιαία πνευματική καθοδήγηση. Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ Σλάβοι Σέρβοι Ισλάμ Βούλγαροι Ρώσοι Στο σημείο αυτό αναλύονται οι σχέσεις του Βυζαντίου με τους λαούς της Ανατολής σε συνάρτηση πάντα με το θρησκευτικό στοιχείο. Πώς μπορεί όμως η θρησκεία να επηρεάσει την εξωτερική πολιτική της αυτοκρατορίας; Αφού αναλύεται η επιθετική πορεία του κάθε λαού προς το εσωτερικό της αυτοκρατορίας ξεχωριστά, τονίζεται η προσπάθεια του κράτους να εκχριστιανίσει τους λαούς ώστε να τους κάνει σύμμαχους και όχι εχθρούς. Αυτό βέβαια δεν μπόρεσε να βοηθήσει στην περίπτωση του Ισλάμ, οι οποίοι ως χαρακτηριστικό στοιχείο έχουν την ορμητικότητα και τον φανατισμό αλλά και τη διάθεση επιβολής της δικής τους θρησκείας Όσο διαφορετικοί ήταν οι λαοί στο εσωτερικό άλλο τόσο ήταν και στο εξωτερικό. Και με τον εκχριστιανισμό προσπάθησε το Βυζαντινό κράτος να αμβλύνει τις διαφορές αυτές. Σε περιπτώσεις μάλιστα όπως αυτή των Ρώσων καταφέρνει να αποκτήσει τελικά και ένα σύμμαχο για αρκετά χρόνια. Στον τομέα λοιπόν της εξωτερικής πολιτικής ο χριστιανισμός βοήθησε και πάλι στο να επιβιώσει όσο το δυνατόν περισσότερο η βυζαντινή αυτοκρατορία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Συμπεράσματα Σύνοψη Εκφορά προσωπικής γνώμης Στο τέλος της εργασίας γίνεται μία σύνοψη και μια επιστροφή στο όλον του θέματος αφού αναλύθηκαν τα μέρη ( εσωτερικά-εξωτερικά ζητήματα). Ποια ήταν λοιπόν η συμβολή του χριστιανισμού στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του κράτους και των σχέσεών της με την Ανατολή; Ο ρόλος του χριστιανισμού ως παράγοντα επιβίωσης της Βυζαντινής αυτοκρατορίας είναι η απάντηση αφού καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο χριστιανισμός ήταν αυτός που βοήθησε να έχει συνοχή στο εσωτερικό το κράτος και να αποκτήσει διπλωματικές σχέσεις με επίδοξους κατακτητές που θα διέλυαν την Βυζαντινή αυτοκρατορία.