ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 13 ος 20 ος αιώνας

7 - ANALECTA HISTORICA - 7 Πηγές & Μελέτες Καθολικής Ιστορίας Επιμέλεια ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 13 ος 20 ος αιώνας Μια πρώτη καταγραφή ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2011

Σειρά Analecta Historica - 7 ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΣΗΜΑΚΗΣ Λεξικό Ελλήνων Καθολικών Κληρικών και αλλοδαπών Καθολικών Κληρικών στην Ελλάδα (13 ος -20 ος αι.). Μια πρώτη καταγραφή. ISBN 978-960-99555-3-9 Copyright 2011 ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΒΙΚΑΡΙΑΤΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Για την ελληνική γλώσσα σε όλο τον κόσμο Εκδόσεις Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης Κολοκοτρώνη 19 564 30 Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης Τηλ. Fax (2310) 835780 Εξώφυλλο-Οπισθόφυλλο: Κατάστιχο Αδελφότητας Ιερέων Τήνου (17 ος αι.). Σπάραγμα από τον Κώδικα αρ. 3 του Αρχείου Καθολικών Τήνου. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Θεσσαλονίκη Γραμματεία Αποστολικού Βικαριάτου Τ.Θ. 50808 540 14 Θεσσαλονίκη Τηλ.- Fax (2310) 835780 E-mail: ioas17@otenet.gr Η πνευματική ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμία διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Επισημαίνεται πάντως, ότι κατά το Νόμο 2387/1920 (όπως έχει τροποποιηθεί με το Νόμο 2121/1993 και ισχύει σήμερα) και κατά τη Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το Νόμο 100/1975) απαγορεύεται η αναδημοσίευση και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος έργου, με οποιονδήποτε τρόπο μορφή, τμηματικά ή περιληπτικά, στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, χωρίς τη γραπτή άδεια του εκδότη.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Στα πλαίσια επιμέλειας μιας τριλογίας εγχειριδίων για την προαγωγή της έρευνας σε θέματα καθολικής θεολογίας και ιστορίας της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα, το παρόν λεξικό, συμπληρώνει τις δύο ελληνικές θεματικές βιβλιογραφίες που κυκλοφορούν ταυτόχρονα στις δυο σειρές των εκδόσεών μας. Η μελέτη περιλαμβάνει Έλληνες (το γένος ή την καταγωγή) καθολικούς κληρικούς, τους ελληνοποιημένους αλλοδαπούς κληρικούς (που γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή έζησαν σ αυτήν την ιερατική τους διακονία) και τους αλλοδαπούς κληρικούς που εργάστηκαν στην Ελλάδα από τον 13 ο αι. έως το 2010. Στην περίπτωση των αλλοδαπών περιλαμβάνονται και εκείνοι οι οποίοι είναι εν ζωή αλλά αναχώρησαν οριστικά από τη χώρα ενώ καταχωρήθηκαν και μερικοί υπέργηροι Έλληνες κληρικοί, οι οποίο από πολλές δεκαετίες εργάζονται εκτός Ελλάδος. Δεν περιλαμβάνονται οι αλλοδαποί εκείνοι κληρικοί, οι οποίοι λάμβαναν μόνο το εισόδημα επισκοπικών εδρών της ελληνικής επικράτειας χωρίς να εγκαθίστανται ποτέ στη χώρα μας ή εμφανίζονται ως τιτουλάριοι εδρών έχοντας όμως ποιμαντικές θέσεις εκτός Ελλάδος (π.χ. βοηθοί Επίσκοποι, Δελεγάτοι, Βικάριοι, κτλ.). Επίσης δεν περιλαμβάνονται οι εν ζωή κληρικοί που εργάζονται στην Ελλάδα εφόσον τα στοιχεία τους επιδέχονται μεταβολές. Για κάθε κληρικό γίνεται αναφορά στα άκρως στοιχειώδη (ονοματεπώνυμο, ημερομηνίες γέννησης, θανάτου, χειροτονίας, μοναχικών όρκων, μεταθέσεων, μοναχικό τάγμα ή εκκλ. επαρχία ένταξης), λιγότερο ή περισσότερο πλήρη, ανάλογα με τις διαθέσιμες πηγές. Στις περιπτώσεις όπου οι ημερομηνίες διίστανται από πηγή σε πηγή, αναγράφονται και οι δύο με το διαζευκτικό ή. Σε αρκετές περιπτώσεις αναγράφεται το λατινικό όνομα του κληρικού, διότι είναι το επικρατέστερο στις πηγές. Επίσης αναγράφονται όλες οι εκδοχές των επωνύμων όταν αυτές διαφέρουν. Για τους Επισκόπους που έχουν μετατεθεί σε άλλη ή άλλες έδρες, αναγράφεται δίπλα στο όνομα η έδρα στην οποία καταστάθηκαν. Έχουν αποφευχθεί υποκειμενικοί χαρακτηρισμοί ή αναφορές σε συγγραφικό ή άλλο ποιμαντικό έργο. Σκοπός του Λεξικού, με τα 2.660 περίπου ονόματα, δεν είναι η βιογραφία κάθε κληρικού, αλλά η παροχή των απαραίτητων στοιχείων για την πλαισίωση της εικόνας του προσώπου εκ μέρους του ερευνητή στη συνάφεια μιας μελέτης ή έρευνας. Όπου αυτό κατέστη εφικτό, δημοσιεύεται η φωτογραφία (ή

Ιωάννης Ασημάκης γκραβούρα) του κληρικού (250 φωτογραφίες) και 50 επισκοπικοί θυρεοί. Όπως επισημαίνεται και στον τίτλο του βιβλίου, πρόκειται για μια πρώτη καταγραφή με τις αναπόφευκτες αστοχίες, αβλεψίες, παροράματα και παραλείψεις. Στους Φραγκισκανούς ιερομόναχους το μοναχικό όνομα συνοδευόταν από τον τόπο καταγωγής και δεν αναγράφετο στα έγγραφα το επώνυμο. Γι αυτό το ίδιο πρόσωπο μπορεί να αναφέρεται με δύο ονόματα: π.χ. π. Νικηφόρος εκ Τήνου (Niceforo da Tine) ή π. Νικηφόρος Πρελορέντζος. Επίσης υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες αναφέρεται για το ίδιο πρόσωπο άλλοτε το μοναχικό και άλλοτε το όνομα βαπτίσματος, όταν δεν είναι γνωστά και τα δυο: π.χ. Δημήτριος Φρέρης ή Πέτρος Φρέρης. Το Λεξικό ολοκληρώνεται με τον αλφαβητικό κατάλογο με αναφορά, όπου αυτό είναι γνωστό, του έτους γέννησης ή/και θανάτου ή απλώς του αιώνα στον οποίο έζησε κάθε κληρικός. Μετά από αυτή τη σύντομη επεξηγηματική εισαγωγή, δίδονται κάποιες χρηστικές πληροφορίες για τις μοναστικές επαρχίες υπαγωγής της Ελλάδας κατά μοναχικά Τάγματα. Η σύνταξη του παρόντος Λεξικού θα ήταν αδύνατη χωρίς την αρωγή υλικού και πληροφοριών από τον π. Γαβριήλ Μαραγκό, αρχειοφύλακα του Τάγματος των Ιησουιτών στην Ελλάδα, από το Ιστορικό Αρχείο του Τάγματος των ππ. Καπουκίνων στη Ρώμη, από τον π. Μιχαήλ Πρίντεζη, Διευθυντού του Γραφείου Καλού Τύπου στην Αθήνα, από τον παν/το π. Ρόκκο Ψάλτη, Γενικό Βικάριο της Αρχιεπισκοπής Νάξου Τήνου, από τον π. Αλέξανδρο Ψάλτη, ηγούμενο των ππ. Ασσομψιονιστών στην Αθήνα, από τον κ. Σπύρο Γαούτση, Γραμματέα της Αρχιεπισκοπής Κερκύρας, Ζακύνθου Κεφαλληνίας, από την κ. Ρένα Φυρίγου, Γραμματέα του Αποστολικού Κέντρου Πίστη και Πολιτισμός στη Τήνο, από την κ. Τακουή Μαρκαριάν, Γραμματέα της Αρμενικής Εξαρχίας και από την κ. Μαρία Αλβέρτη, Γραμματέα της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Ασσομψιονιστές Οι Πατέρες της Μεταστάσεως, παρόντες στην Αθήνα, υπάγονταν στην Επαρχία της Λυών και τις τελευταίες δεκαετίες στην Επαρχία των Παρισίων. 6

Λεξικό Καθολικών Κληρικών Αυγουστινιανοί Οι Αυγουστινανοί ήταν παρόντες στον ελλαδικό χώρο, στην Κρήτη και στην Κέρκυρα, έως τον 16 ο αι. Δομηνικανοί Η Γενική Σύναξη του Τάγματος των Ιεροκηρύκων το 1228 ίδρυσε την Επαρχία της Ελλάδος επανδρώνοντας της Ι. Μονές της Χαλκίδας, του Ηρακλείου, των Χανίων, της Μεθώνης, των Θηβών και της Κυλλήνης με Δομηνικανούς από τη Λομβαρδία και τη Γαλλία. Αυτή η Επαρχία έφθινε περί τον 15 ο αι. Οι Δομηνικανοί ήταν παρόντες και στα Επτάνησα (Ζάκυνθο, Κεφαλληνία, Κέρκυρα). Τι τελευταίες δεκαετίες, μετά από απουσία δύο περίπου αιώνες από τον ελλαδικό χώρο, οι Δομηνικανοί της Αθήνας προέρχονται από την Επαρχία της Νοτίου Ιταλίας και υπάγονται σε αυτήν. Ελάσσονες Φραγκισκανοί Οι Ιεραποστολές τους στην Ελλάδα υπάγονταν στην επονομαζόμενη επαρχία της Τουρκίας και Ελλάδος έως το 1930, οπότε πέρασαν στην δικαιοδοσία της Επαρχίας της Τοσκάνης (Ιταλία) έως το 1994 με την παύση της παρουσίας του Τάγματος στην Ελλάδα. Ελάσσονες Κοινοβιακοί Φραγκισκανοί Αρχικά η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο υπαγόταν στην Επαρχία των Αγίων Τόπων ή Συρίας Περί το 1232 1239 ιδρύθηκε η επαρχία της Ρουμελίας ή Ρωμανίας με μονές ή κοινόβια στην Εύβοια, Κρήτη, Θήβα, Αθήνα, Κόρινθο, Πάτρα, Ανδραβίδα, Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Κεφαλονιά, Λευκάδα και Πρέβεζα. Από τον 15 ο αι. η μεν παρουσία τους στα Επτάνησα και τις ηπειρωτικές ενετικές κτήσεις (Πάργα, Πρέβεζα, Βόνιτσα) τελούσε στα όρια δικαιοδοσίας της επαρχίας του Αγίου Ιερωνύμου (ή δαλματική ή της Ανατολής). Η δε εγκατάσταση στην Αλεξανδρούπολη (και εν μέρει στη Θεσσαλονίκη) τον 19 ο 20 ο αι., υπαγόταν στην Επαρχία της Ανατολής με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Ελάσσονες Φραγκισκανοί Καπουκίνοι Οι Ιεραποστολές στην Ελλάδα υπάγονταν στην Επαρχία των Παρισίων. Από το 1913 οι Μονές Χίου και Κυκλάδων υπάγονται στην Επαρχία του Παλέρμου, ενώ πριν υπάγονταν στην 7

Ιωάννης Ασημάκης υποεπαρχία Σμύρνης. Η Κρήτη υπαγόταν στην υποεπαρχία Σμύρνης έως το 1891 οπότε πέρασε στη δικαιοδοσία της Μεσσήνης (Σικελία) και το 1926 στην Επαρχία του Παλέρμου. Οι σταθμοί των Επτανήσων (Κεφαλληνία, Λευκάδα, Ζάκυνθο) υπάγονταν στην Επαρχία της Βενετίας ενώ υπήχθησαν στην Επαρχία Σμύρνης το 1920 και από το 1926 στην Επαρχία του Παλέρμου. Στις 4 Φεβρουαρίου 1987 η Ελλάδα υπάγεται απευθείας στον Γενικό Ηγούμενο στη Ρώμη με τη δημιουργία της Γενικής Κουστωδίας Ελλάδος. Από το 1988 οι Καπουκίνοι της Ελλάδος υπάγονται στην Επαρχία Βενετίας. Ιησουίτες Η Ιεραποστολή του Αιγαίου υπαγόταν απευθείας στον Γενικό Ηγούμενο του Τάγματος στη Ρώμη έως το 1838. Από τις 12 Ιανουαρίου 1839 οι Μονές των Ιησουιτών στο Αιγαίο υπάχθηκαν στην Επαρχία της Σικελίας. Μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ιησουίτες της Ελλάδας υπήχθησαν στην Επαρχία της Lyon και μετά στην Επαρχία της Γαλλίας. Λαζαριστές Οι Πατέρες της Αποστολής στην Ελλάδα (Νάξο, Σαντορίνη, Θεσσαλονίκη, Καβάλα) υπήχθησαν στην Επαρχία της Τουρκίας Ελλάδος με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Από το 1962 υπάγονται στην Επαρχία των Παρισίων. 8

Λεξικό Καθολικών Κληρικών ABBATI Fidelis (Επίσκοπος Χίου), γεννήθηκε στη Modena στις 31 Μαρτίου 1820. Εισήλθε στο Τάγμα των Ελασσόνων Μεταρρυθμισμένων Φραγκισκανών και έδωσε τους μοναχικούς όρκους στις 25 Αυγούστου 1842. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1845. Διατέλεσε Ηγούμενος στη Σμύρνη. Εξελέγη Επίσκοπος Σαντορίνης στις 27 Μαρτίου 1863 και χειροτονήθηκε στη Σμύρνη στις 24 Μαΐου. Παραιτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1877. Ονομάστηκε τιτ. Επίσκοπος Γεράσων στις 23 Σεπτεμβρίου 1879. Εξελέγη Επίσκοπος Χίου στις 23 Ιανουαρίου 1885. Παραιτήθηκε στις 27 Απριλίου 1890. Ονομάστηκε Επίσκοπος Διοκλητιανουπόλεως στις 6 Ιουνίου 1890. Απεβίωσε στην Bordighera στις 8 Απριλίου 1915. ABELE Mattia (Ιερομόναχος Δομηνικανός), γεννήθηκε στη Μάλτα. Εφημέριος Λευκάδος έως το 1842. ABLON André (Ιερομόναχος Λαζαριστής), υπηρέτησε στη Νάξο το 1784. ACCARISI Bembo (Εφημεριακού Κλήρου Τήνου) γεννήθηκε το 1633. Εφημέριος Κέχρου το 1667. ACCARISI Άγγελος (Εφημεριακού Κλήρου Τήνου) γεννήθηκε το 1644. ACCARISI Ιωάννης Βαπτιστής (Εφημεριακού Κλήρου Τήνου) γεννήθηκε το 1642. Εφημέριος Βώλαξ το 1667. ACCIAIUOLI (de Aczaiolis) Giovanni (Αρχιεπίσκοπος Παλαιών Πατρών), κανονικός της Φλωρεντίας. Εξελέγη Επίσκοπος στις 20 Μαΐου 1360. Απεβίωσε περί το 1362. ACCIARI Florido Ambrogio (Αρχιεπίσκοπος Ρόδου), γεννήθηκε στη Roccalvecce (Ιταλία) στις 18 Νοεμβρίου 1880. Εισήλθε στο Τάγμα των Ελασσόνων Φραγκισκανών και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στις 10 Αυγούστου 1904. Από τη δεκαετία του 20 εργάστηκε στη Ρόδο. Στα 30 Μαρτίου 1938 ονομάστηκε Αρχιεπίσκοπος Ρόδου και έλαβε την επισκοπική χειροτονία στις 5 Ιουνίου 1938. Τον Αύγουστο του 1950 απελάθηκε από την Ελλάδα, όπως και όλοι οι Ιταλοί καθολικοί κληρικοί και μοναχοί της Ρόδου, και εγκαταστάθηκε στην Ασίζη όπου απεβίωσε στις 10 Μαρτίου 1970. Adelmo (Αρχιεπίσκοπος Πατρών), Κλουνιακός ιερομόναχος γεννημένος στη Βουργουνδία, εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Πατρών 9

Ιωάννης Ασημάκης το 1205 και χειροτονήθηκε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ. Συμμετείχε στη Σύνοδο του Λατερανού. Απεβίωσε περί το 1242 ή 1243. Ademarus (Aimarius) de la Voute (Επίσκοπος Λεμεσού), ιερέας στην Toulon (Γαλλία). Εξελέγη Επίσκοπος στις 18 Αυγούστου 1367. Μετατέθηκε στην Grasse (Γαλλία) στις 9 Οκτωβρίου 1374 και καταστάθηκε στη Μασσαλία την 1 η Ιουνίου 1379. Απεβίωσε στις 28 Απριλίου 1395. ADOLFI Cesare (Ελάσσων Φραγκισκανός) υπηρέτησε στη Ρόδο (1936 1972). Εφημέριος, ηγούμενος Ρόδου και Γενικός Βικάριος Αρχιεπισκοπής Δωδεκανήσου. Το 1972 μετατέθηκε στην Ασίζη όπου απεβίωσε στις 17 Αυγούστου 1988. ADVENIER Philippe (Ιερομόναχος Λαζαριστής), εργάστηκε στη Καβάλα (1900 1914) και το Σεπτέμβριο του 1914 επέστρεψε στη Γαλλία. Aegidius (Αρχιεπίσκοπος Λευκωσίας), εξελέγη Επίσκοπος στις 20 Σεπτεμβρίου 1267. Aegidius de Gallutiis (Αρχιεπίσκοπος Κρήτης), Δομηνικανός ιερομόναχος, εξελέγη Επίσκοπος στις 11 Μαΐου 1334. Απεβίωσε στις 6 Δεκεμβρίου 1340. Agathange de Reims (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στη Reims της Γαλλίας. Μόνασε στην Αθήνα την περίοδο 1751 1756. AGAZI Pietro Vincenzo (Ιερομόναχος Ιησουίτης), γεννήθηκε στη Modena στις 15 Μαρτίου 1730. Εισήλθε στο δοκίμιο των Ιησουιτών στη Βενετία στις 24 Απριλίου 1745. Υπηρέτησε στη Σύρο (1768 1773) και στην Τήνο (1773 1798). Απεβίωσε στη Τήνο στις 17 Νοεμβρίου 1798. AGIUS Πέτρος (Εφημεριακού Κλήρου Χίου) Γραμματέας Αρχειοφύλακας Επισκοπής Χίου αρχές 20 ου αι. AGNESI Pietro (Ιερομόναχος Ιησουίτης), γεννήθηκε στη Villalba στις 20 Αυγούστου 1860. Υπηρέτησε στη Σύρο (1895 1896). Απεβίωσε στη Bagheria στις 8 Ιανουαρίου 1935. Agostino da Messina (Ιερομόναχος Καπουκίνος), διατέλεσε ηγούμενος Νάξου (1838 1856). Agostino da Sorso (Ιερομόναχος Καπουκίνος), μόνασε στη Χίο το δεύτερο μισό 19 ου αι. Agostino de Plumbino (Επίσκοπος Ανδραβίδος), ιερομόναχος Αυγουστινιανός. Εξελέγη Επί 10

Λεξικό Καθολικών Κληρικών σκοπος Ανδραβίδος στις 22 Μαρτίου 1396. Agustine de Pontoise (Ιερομόναχος Καπουκίνος), διατέλεσε ηγούμενος Νάξου (1688 1691). Aicardus de Lasale (Επίσκοπος Κισάμου), Αυγουστινιανός ιερομόναχος. Εξελέγη Επίσκοπος στις 8 Ιουνίου 1366. Απεβίωσε το 1370 ή 1371. ALBERGANTE ή ALBERGANTI Antonio (Ιερομόναχος Ιησουίτης), εισήλθε στο δοκίμιο των Ιησουιτών στη Βενετία. Υπηρέτησε στη Τήνο (1672 1673). ALBERTI Federico (Ιερομόναχος Λαζαριστής), γεννήθηκε το 1840. Εισήλθε στο Τάγμα των Πατέρων της Αποστολής (Λαζαριστές) το 1858. Υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη (1873 1874) και στη Σαντορίνη (1887 1888, 1897). ALBERTI Stefano (Ελάσσων Κοινοβιακός Φραγκισκανός Ιερομόναχος), εργάστηκε στη Κεφαλλονιά από το 1740. Albertinus (Επίσκοπος Κορώνης), Βενεδικτίνος, ηγούμενος του αββαείου του Αγ. Πρόσπερου. Εξελέγη Επίσκοπος την 1 η Οκτωβρίου 1330. Απεβίωσε περί το 1332. Alberto di Cingoli (Ελάσσων Φραγκισκανός Ιερομόναχος), Ηγούμενος Μονής Αγ. Αντωνίου Χώρας Τήνου το 1814. Albertus Pasquals de Utino (Επίσκοπος Chioggia), δομηνικανός ιερομόναχος. Εξελέγη επίσκοπος Ρεθύμνου στις 29 Οκτωβρίου 1537. Καταστάθηκε στην Chioggia στις 5 Νοεμβρίου 1540. Απεβίωσε το Δεκέμβριο του 1543. Albertus Valerius (Επίσκοπος Βερόνας), του κλήρου της Βενετίας. Εξελέγη επίσκοπος στις 13 Φεβρουαρίου 1591. Καταστάθηκε στη Βερόνα το 1606 όπου απεβίωσε περί το 1631. ALBI Arnaldo (Επίσκοπος Μυλοποτάμου), ελάσσων Φραγκισκανός. Εξελέγη Επίσκοπος στις 26 Αυγούστου 1387. ALBONI (Albus) Guilelmus (Επίσκοπος Νίσυρου), Ελάσσων Φραγκισκανός. Εξελέγη Επίσκοπος στις 14 Ιουλίου 1353 και μετατέθηκε στη Ρόδο στις 15 Ιανουαρίου 1365. Απεβίωσε περί το 1373. ALBRIZI ή ALBRIZZI Carlo (Ιερομόναχος Ιησουίτης), γεννήθηκε στη Βενετία στις 8 Ιανουαρίου 1733. Μόνασε στη Τήνο (1768 1664). Alessandro Baldrati da Lugo (Ιερομόναχος Δομηνικανός), από τη Λομβαρδία. Κάηκε από τους Τούρκους στη Χίο στις 10 Φεβρουαρίου 1645. Alesse de Paris (Ιερομόναχος Καπουκίνος), μόνασε στη Σύρο μέσα 17 ου αι. και στη Μήλο (1661 11

Ιωάννης Ασημάκης 1664). Πρωθηγούμενος των Καπουκίνων στην Ελλάδα. Alesse de Peronne (Καπουκίνος Ιερομόναχος), μόνασε στη Χίο όπου απεβίωσε το 1671. Alesse de Sommevoir (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε το 1577. Εισήλθε στο Τάγμα των Καπουκίνων το 1601 και υπηρέτησε στην Ανατολή από το 1612. Την περίοδο 1656 1659 εργάστηκε στο Ναύπλιο. Απεβίωσε στο Παρίσι στις 26 Ιουνίου 1691. Alexander de S. Elpidio (Αρχιεπίσκοπος Κρήτης), Δομηνικανός ιερομόναχος, εξελέγη Επίσκοπος στις 2 Μαρτίου 1314. Με κλονισμένη την υγεία του ήδη το 1328 του δόθηκε βοηθός. Το 1334 ζητήθηκε στον Αρχιεπίσκοπο να υποβάλει την παραίτησή του. Alexander de Turre (Επίσκοπος Ιεράπετρας), Κανονικός του Λατερανού. Εξελέγη επίσκοπος στις 31 Ιανουαρίου 1594. Απεβίωσε περί το 1624. Alexis de Bourges (Ιερομόναχος Καπουκίνος), εργάστηκε στη Λάρνακα όπου απεβίωσε στις 15 Μαρτίου 1791. Alexis de Péronne (Ιερομόναχος Καπουκίνος), μόναζε στη Χίο το 1670 όπου απεβίωσε το 1671. Alfonso da Rimini (Ιερομόναχος Καπουκίνος), εργάστηκε ως εφημέριος Ηρακλείου Κρήτης (1876 1877), στο Ρέθυμνο (1870 1878), ηγούμενος Νάξου (1879 1897). Αποσύρθηκε στη Σύρο το 1897 όπου απεβίωσε στις 23 Μαρτίου 1904. ALIOTTI (ή Aliotto) DΙ PRATO Ludovicus (Επίσκοπος Volterra), Αρχιεπίσκοπος Αθηνών από το 1392 έως το 1398. Καταστάθηκε στην Επισκοπή της Volterra (Ιταλία) την 1 η Ιουνίου 1398. Απεβίωσε στις 6 Απριλίου 1411. ALOISIO Bonaventura (Ιερομόναχος Ιησουίτης), γεννήθηκε στο Montalbano της Σικελίας στις 10 Ιουλίου 1809. Εισήλθε στο Τάγμα των Ιησουιτών το 1825. Υπηρέτησε στη Σύρο (1838 1863) όπου απεβίωσε στις 15 Απριλίου 1877. Εργάστηκε στο Αιγαίο και στην Κωνσταντινούπολη. Aloysius Perissinotus, καγκελάριος της Αρχιεπισκοπής Κερκύρας τον 17 ο αι. ALUTA Othone (Ιερομόναχος Λαζαριστής), εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη από το 1875. Alvarus Pelagii (Επίσκοπος Silves), Ελάσσων Φραγκισκανός. Εξελέγη Επίσκοπος στις 16 Ιουνίου 1332. Καταστάθηκε Επίσκοπος Silves (Γαλλία) στις 9 Ιουνίου 1333 όπου απεβίωσε περί το 1349. ALZENI Francesco (Ελάσσων Κοινοβιακός Φραγκισκανός), μόνα 12

Λεξικό Καθολικών Κληρικών σε στο Δεδέαγατς (Αλεξανδρούπολη) τα έτη 1910 1913 και διατέλεσε Λειτουργός του Ιταλικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. AMBRAVI Nicola (Εφημεριακού Κλήρου Κερκύρας), αρχές 19 ου αι. Ambrogio da Carbara (Ιερομόναχος Καπουκίνος), υπηρέτησε στο γαλλικό προξενείο Χανίων περί το 1786 1789. AMBROSI Antonio (Εφημεριακού Κλήρου Κερκύρας), 19 ος αι. AMBROSI Raimondo (Καπουκίνος Ιερομόναχος), γεννήθηκε στην Ιταλία το 1933. Υπηρέτησε στην Αθήνα. Amedeo da Gangi (Ιερομόναχος Καπουκίνος), Εφημέριος στη Χίο ( 1932 και 1939 1040), στο Ηράκλειο Κρήτης (1932 1939), στα Χανιά (1943). Amerigo (Aymerico) de Gilianis (Δομηνικανός Ιερομόναχος), γεννήθηκε στην Piacenza. Σπούδασε στο Μιλάνο. Δίδαξε επί μακρόν θεολογία στη Bologna. Ονομάστηκε έπαρχος Ελλάδος του Τάγματος το 1304 αλλά στις 15 Μαΐου του ίδιου έτους εξελέγη Γενικός Ηγούμενος. Απεβίωσε το 1327. AMETRANNI Michelangelo (Ελάσσων Κοινοβιακός Φραγκισκανός Ιερομόναχος), εργάστηκε στη Ζάκυνθο από το 1749. AMIDAMI Carlo (Ιερομόναχος Ιησουίτης), γεννήθηκε στη Brescia στις 2 Οκτωβρίου 1634. Εισήλθε στο δοκίμιο των Ιησουιτών στη Ρώμη στις 24 Ιανουαρίου 1657. Υπηρέτησε στη Τήνο (1672 1673). ANCEY Camille (Ιερομόναχος Ιησουίτης), γεννήθηκε στο Hyeres στις 17 Αυγούστου 1882. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στις 26 Δεκεμβρίου 1917. Υπηρέτησε στη Σύρο (1933 1948). Διατέλεσε Πρωθηγούμενος των Ιησουϊτών στην Ελλάδα και ηγούμενος διαφόρων αποστολών. Απεβίωσε στο Franchev le Bas στις 20 Αυγούστου 1970. ANCONATI Geronimo (Ιερομόναχος Ιησουίτης), μόνασε στο Χάνδακα τέλη του 16 ου αι. Andrea (Αρχιεπίσκοπος Bosa), του Τάγματος των Καρμηλιτών. Επίσκοπος Ροδοστού (Αν. Θράκη) στις 31 Ιανουαρίου 1348, εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Νάξου στις 19 Ιανουαρίου 1349. Αποχώρησε από την έδρα του στις 29 Μαΐου 1356 διότι ονομάστηκε Αρχεπίσκοπος Bosa Σαρδηνίας όπου απεβίωσε το 1360. Andrea da Conegliano (Ιερομόναχος Καπουκίνος), στη Κεφαλλονιά το 1866. 13

Ιωάννης Ασημάκης Andrea da Torino (Ιερομόναχος Καπουκίνος), μόνασε στη Χίο το 1797. Andrea Laurentii (Επίσκοπος Χερρονήσου), Ελάσσων Φραγκισκανός. Εξελέγη Επίσκοπος στις 14 Ιουλίου 1374. Απεβίωσε το 1376 ή 1377. Andreas Bonus (Επίσκοπος Χανίων), αναφέρεται ως Επίσκοπος στις 12 Απριλίου 1396. Andreas de Benevento (Επίσκοπος Σαντορίνης), Δομηνικανός ιερομόναχος. Επίσκοπος Σαντορίνης (1373 1386). Andreas de Firmo (Επίσκοπος Αρκαδίου), Αυγουστινιανός ιερομόναχος. Εξελέγη Επίσκοπος Αρκαδίου Κρήτης στις 23 Ιουλίου 1369. Παρέμεινε έως το 1391. Andreas de Surchati (Ελάσσων Φραγκισκανός Ιερομόναχος) από το Solhat. Προερχόμενος από την Κριμαία, υπηρέτησε στη Χίο στα τέλη του 14 ου αι. Andreas Elimosinae (Επίσκοπος Κορώνης), Αυγουστινιανός ιερομόναχος, εξελέγη Επίσκοπος στις 30 Οκτωβρίου 1333. Απεβίωσε περί το 1346. Andreas Michaelis (Αρχιεπίσκοπος Λευκωσίας), του κλήρου του Castello. Εξελέγη Επίσκοπος στις 25 Μαΐου 1383. ANDREAZZI Ludovico (Ελάσσων Κοινοβιακός Φραγκισκανός Ιερομόναχος), εργάστηκε στην Πελοπόννησο από το Σεπτέμβριο του 1704. Andreolus de Riparolia (Ελάσσων Φραγκισκανός Ιερομόναχος) από το Rivarolo. Υπηρέτησε στη Χίο την περίοδο 1363 1382. ANDREONI Giovanni Battista da Todi (Επίσκοπος Πάφου), γεννήθηκε στο Todi της Ιταλίας. Εισήλθε στο Τάγμα των Φραγκισκανών Οσσερβαντίνων. Εργάστηκε στη Κύπρο επί δεκαετίες. Θα ονομαστεί Επίσκοπος Πάφου το 1658. Απεβίωσε στις 29 Ιουλίου 1666. Ange de Reims (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στη Reims της Γαλλίας το 1702. Ιερομόναχος Καπουκίνος της Επαρχίας του Παρισιού, Ιεραπόστολος στην Ανατολή από το 1732 και στη Σύρο από το 1742. Ηγούμενος Νάξου το 1748. Angelico d Adria (Ελάσσων Φραγκισκανός Ιερομόναχος), γεννήθηκε στην Adria το 1718. Ιεραπόστολος στην Ανατολή από το 1751. Μόνασε στη Τήνο. Angelo d Incisa (Ελάσσων Φραγκισκανός Ιερομόναχος), Ηγούμενος της Μονής Αγ. Αντωνίου Χώρας Τήνου το 1806 και της 14

Λεξικό Καθολικών Κληρικών Μονής Αγ. Φραγκίσκου Μέσης Τήνου το 1814. Angelo da Legnago (Ιερομόναχος Καπουκίνος), μόνασε στη Χίο το δεύτερο μισό 19 ου αι. Angelo da Siena (Ιερομόναχος Καπουκίνος) ηγούμενος Νάξου (1822 1838). Angelo Maria da S. Giovanni Rotondo (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στην Απουλία στις 26 Αυγούστου 1823. Εισήλθε στο Τάγμα των Καπουκίνων το 1848. Ιεραπόστολος στη Μεσοποταμία (1864 1882), μετατέθηκε στα Χανιά το 1882. Εφημέριος Ηρακλείου Κρήτης (1883 1886). Αποστολικός Τοποτηρητής Κρήτης (1889 1898). Απεβίωσε στις 4 Οκτωβρίου 1898. ANGELUCCI Leopoldo (Ελάσσων Φραγκισκανός Ιερομόναχος) πρώτο μισό 20 ου αι. Ηγούμενος Ι. Μονής Αγ. Αντωνίου Χώρας Τήνου. Angelus (Επίσκοπος Παλαιών Πατρών), αρχιδιάκονος του Ρήγιου της Καλαβρίας, εξελέγη Επίσκοπος Ventimiglia (ΒΔ Ιταλία) στις 14 Αυγούστου 1348, μετατέθηκε στο Tricarico (Ν. Ιταλία) στις 19 Νοεμβρίου 1350 και καταστάθηκε ως Παλαιών Πατρών στις 12 Σεπτεμβρίου 1365. Απεβίωσε περί το 1367. Angelus (Επίσκοπος Ρεθύμνης), Δομηνικανός ιερομόναχος. Εξελέγη επίσκοπος στις 20 Μαίου 1360. Απεβίωσε περί το 1363. Angelus Cyprius (ή augustus Calepius) (Επίσκοπος Σαντορίνης), μάλλον κύπριος. Εισήλθε στο Τάγμα των Δομηνικανών. Εξελέγη επίσκοπος στις 7 Νοεμβρίου 1583. Παραιτήθηκε το 1585. Angelus de Cotronio (Επίσκοπος Κεφαλληνίας Ζακύνθου), Αυγουστινιανός ιερομόναχος. Επίσκοπος Κεφαλληνίας Ζακύνθου (1375 1383). Angelus Fortis (Επίσκοπος Μυτιλήνης), Δομηνικανός ιερομόναχος. Επίσκοπος Μυτιλήνης από το 1405. Anselm d Abbeville (Ιερομόναχος Καπουκίνος), εργάστηκε στη Μήλο τέλη 17 ου αρχές 18 ου αι. όπου διατέλεσε Γενικός Βικάριος Μήλου το 1699. Anselmo da Pistoia (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στην Pistoia. Εισήλθε στο Τάγμα των Καπουκίνων το 1859. Βρισκόταν στη Κεφαλονιά το 1882. Anselmo da Rovigo (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στο 15

Ιωάννης Ασημάκης Rovigo του Veneto. Απεβίωσε στο Ρέθυμνο στις 15 Οκτωβρίου 1646. ANTISTA Brunone κατά κόσμο Mauro (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στο Geraci της Σικελίας στις 23 Μαρτίου 1882. Εισήλθε στο Τάγμα των Καπουκίνων στις 21 Ιουλίου 1902 και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος την 1 η Μαΐου 1908. Υπηρέτησε στις Μονές της Σμύρνης (1909 1911), της Τραπεζούντας, Κέρκυρας (έως το 1927), του Ηρακλείου Κρήτης (1927 ) και της Σύρου. Απεβίωσε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αθήνα στις 10 Μαρτίου 1941. ANTISTA Mauro (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στην Ιταλία. υπηρέτησε στη Χίο περί το 1936. Antoine de Boillon (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στο Boillon (Γαλλία). Διατέλεσε ηγούμενος Νάξου το πρώτο μισό 18 ου αι. Antonino da Pettineo (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στο Pettineo της Σικελίας στις 14 Ιανουαρίου 1836. Εισήλθε στο Τάγμα των Καπουκίνων στις 16 Ιανουαρίου 1859 και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στις 16 Οκτωβρίου 1866. Ήδη ιεραπόστολος στη Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη, στη Νάξο (1871 1876) και στη Χίο (1881 1884), στη Κρήτη από τις 22 Ιανουαρίου 1867. Εφημέριος Ηρακλείου (1874 1876). Αποστολικός Τοποτηρητής Κρήτης (1899 1908). Απεβίωσε στα Χανιά στις 23 Μαρτίου 1908. Antonio d Asiago (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στο υψίπεδο του Asiago (Vicenza). Απεβίωσε στην Εύβοια περί το 1688. Antonio da Piacenza (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στην Piacenza. Εργάστηκε στην Ελλάδα το 1685. Antonio da Radicena (Φραγκισκανός Ιερομόναχος), γεννήθηκε στην Radicena. Υπήρξε Λειτουργός του Φρουρίου της Άσου Κεφαλληνίας περί το 1639. Antonio da Venezia (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στη Βενετία. Διατέλεσε Εφημέριος στη Λευκάδα (1852 1855). Antonio da Verona (Ιερομόναχος Καπουκίνος), γεννήθηκε στη Βερόνα. Απεβίωσε στο Χάνδακα το 1660. Antonio di Tabia (Ιερομόναχος Δομηνικανός), Ηγούμενος στη Χίο το 1489. Antonius (Επίσκοπος από Βονίτσης, Διαυλείας), εξελέγη στις 26 16