ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ
ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ Αρκετά διαδεδομένη ασθένεια. Περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια πάσχοντα άτομα στις ΗΠΑ. Η δεύτερη συχνότερη νευρολογική διαταραχή μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο.
ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ Πολύ κοινή διαταραχή που χαρακτηρίζεται από σπασμούς διαφόρων μορφών. Οι σπασμοί προκύπτουν από περιστασιακές νευρωνικές εκφορτίσεις και εξαρτώνται από την προσβεβλημένη περιοχή του εγκεφάλου.
Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ Το χαρακτηριστικό γεγονός της επιληψίας είναι ο σπασμός. Αυτό που ξεκινά ως τοπική παθολογική εκφόρτιση είναι δυνατόν να εξαπλωθεί και σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου. Το σημείο της πρωτογενούς εκφόρτισης και η έκταση της εξάπλωσής της καθορίζουν τα συμπτώματα που επάγονται και τα οποία ποικίλουν από μία σύντομη διάλειψη της προσοχής έως μία πλήρως εξελισσόμενη κρίση σπασμών η οποία μπορεί να διαρκέσει και μερικά λεπτά.
Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ Κατά τη συμμετοχή του κινητικού φλοιού προκαλούνται σπασμοί, συμμετοχή του υποθαλάμου προκαλεί περιφερική αυτόνομη εκφόρτιση και συμμετοχή του δικτυωτού σχηματισμού του ανώτερου εγκεφαλικού στέλεχους οδηγεί σε απώλεια της συνείδησης.
Τομογραφία εκπομπής μονού φωτονίου (SPECT), μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση τοπικής ροής αίματος στον εγκέφαλο
ΤΥΠΟΙ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ 1. Πρωτοπαθής επιληψία. Όταν δεν εμφανίζεται συγκεκριμένο ανατομικό αίτιο που προκαλεί παροξυσμούς, όπως ένα τραύμα ή ένα νεόπλασμα. Οι παροξυσμοί μπορεί να προκαλούνται από μία κληρονομική ανωμαλία του ΚΝΣ. Η θεραπεία με αντιεπιληπτικά φάρμακα είναι χρόνια, συχνά για ολόκληρη τη ζωή.
ΤΥΠΟΙ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ 2.. Δευτεροπαθής επιληψία. Ένας αριθμός αναστρέψιμων διαταραχών, όπως είναι οι όγκοι,, ό τραυματισμός της κεφαλής,, η υπογλυκαιμία,, οι λοιμώξεις των μηνίγγων,, η απότομη στέρηση του αλκοόλ σε έναν αλκοολικό μπορεί να προκαλέσει την εκδήλωση επιληπτικών κρίσεων. Χορηγούνται αντιεπιληπτικά φάρμακα μέχρι να αντιμετωπιστεί η πρωταρχική αιτία που προκαλεί τους επιληπτικούς παροξυσμούς. Οι επιληπτικές κρίσεις που ακολουθούν εγκεφαλικό επεισόδιο ή τραυματισμό μπορεί να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη στο ΚΝΣ.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ Οι επιληπτικοί παροξυσμοί έχουν ταξινομηθεί σε 2 μεγάλες ομάδες. 1. μερική (ή εστιακή) επιληψία 2. γενικευμένη επιληψία. Η επιλογή της φαρμακοθεραπείας βασίζεται στην ταξινόμηση της επιληψίας που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ 1. ΜΕΡΙΚΗ Η συμπτωματολογία κάθε τύπου κρίσεων εξαρτάται από την εντόπιση της νευρωνικής εκφόρτισης και από τον βαθμό εξάπλωσης της ηλεκτρικής δραστηριότητας που διαδίδεται σε άλλους εγκεφαλικούς νευρώνες. Οι παροξυσμοί της μερικής επιληψίας μπορεί να εξελιχθούν σε γενικευμένους τονικο-κλονικούςκλονικούς παροξυσμούς.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ Α. απλή μερική. Αυτοί οι επιληπτικοί παροξυσμοί προκαλούνται από μία ομάδα υπερδραστήριων νευρώνων που παρουσιάζουν ανώμαλη ηλεκτρική δραστηριότητα και περιορίζονται σε μία μεμονωμένη εστία στον εγκέφαλο. Η ηλεκτρική διαταραχή δεν εξαπλώνεται.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ Ο ασθενής δεν παρουσιάζει απώλεια συνείδησης και συχνά εμφανίζει ανώμαλη κινητική δραστηριότητα σε ένα μόνο μέλος του σώματος ή σε μία ομάδα μυών που ελέγχεται από την περιοχή του εγκεφάλου που εμφανίζει τη διαταραχή. Μπορεί να εμφανίσει και αισθητικές διαταραχές. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ Β. σύνθετη μερική. Σε αυτή τη μορφή παρουσιάζονται σύνθετες αισθητικές ψευδαισθήσεις, νοητικές διαταραχές και απώλεια συνείδησης. Η κινητική δυσλειτουργία μπορεί να περιλαμβάνει κίνηση μάσησης, διάρροια, απώλεια ούρων. Τα περισσότερα από τα άτομα με σύνθετη μερική επιληψία εμφανίζουν τους πρώτους επιληπτικούς παροξυσμούς πριν από την ηλικία των 20 ετών.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ 2. ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ Αυτοί οι επιληπτικοί παροξυσμοί ξεκινούν τοπικά αλλά γρήγορα εξαπλώνονται και προκαλούν ανώμαλη ηλεκτρική εκφόρτιση σε όλη την έκταση και των 2 ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Ο ασθενής παρουσιάζει αμέσως απώλεια συνείδησης.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ Α. τονικοκλονική επιληψία. Η πιο συχνή και πιο δραματική μορφή επιληψίας. Οι επιληπτικοί παροξυσμοί οδηγούν σε απώλεια συνείδησης που ακολουθούνται από τονικές (συνεχής σύσπαση) ) και έπειτα κλονικές (ταχεία σύσπαση και χάλαση) ) φάσεις. Μετά τον παροξυσμό ακολουθεί περίοδος σύγχυσης και εξάντλησης λόγω εξάντλησης των ενεργειακών αποθεμάτων.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ Β. αφαίρεση. Οι επιληπτικοί παροξυσμοί συμπεριλαμβάνουν μία σύντομη, απότομη και αυτοπεριοριζόμενη απώλεια συνείδησης. Αρχίζουν να εμφανίζονται σε ασθενείς ηλικίας 3-5 ετών και διαρκούν μέχρι την εφηβεία. Ο ασθενής προσηλώνει το βλέμμα και ανοιγοκλείνει γρήγορα τα βλέφαρα για ένα διάστημα 3 έως 5 δευτερολέπτων. http://www.youtube.com/watch?feature=player_d etailpage&v=uamekolrgec
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ Γ. μυοκλονική επιληψία. Οι επιληπτικές κρίσεις περιλαμβάνουν σύντομα επεισόδια σύσπασης των μυών που μπορεί να επαναλαμβάνονται για αρκετά λεπτά. Οι μυοκλονικοί παροξυσμοί είναι σπάνιοι, εμφανίζονται σε οποιαδήποτε ηλικία και συχνά είναι το αποτέλεσμα μιας μόνιμης νευρολογικής βλάβης που προκλήθηκε από υποξία,, ουραιμία, εγκεφαλίτιδα ή δηλητηρίαση από φάρμακα.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ Δ. πυρετικοί σπασμοί. Τα μικρά παιδιά (3 μηνών έως 5 ετών) συχνά εμφανίζουν σπασμούς σε ασθένειες που συνοδεύονται από υψηλό πυρετό. Οι πυρετικοί σπασμοί είναι γενικευμένοι τονικοκλονικοί και μικρής διάρκειας. Είναι καλοήθεις, δεν προκαλούν νευρολογική βλάβη, τραυματισμό ή διαταραχές της μάθησης, και σπάνια απαιτούν φαρμακευτική αντιμετώπιση.
ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΗΨΙΩΝ Ε. επιληπτική κατάσταση. Οι παροξυσμοί επανέρχονται κατά σύντομα χρονικά διαστήματα. http://www.youtube.com/watch?v=7mpjauo4ddy&feature=player_det ailpage
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΕΠΙΛΗΠΤΙΚΏΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΕΠΙΛΗΠΤΙΚΏΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ Μείωση της ηλεκτρικής διεγερσιμότητας των κυτταρικών μεμβρανών, κυρίως μέσω εξαρτώμενης από τη χρήση αναστολής των διαύλων νατρίου.
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΕΠΙΛΗΠΤΙΚΏΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΕΠΙΛΗΠΤΙΚΏΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΕΠΙΛΗΠΤΙΚΏΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ
Αποκλείει τους τασεοεξαρτώμενους διαύλους νατρίου, συνδεόμενη στο δίαυλο εκλεκτικά κατά την ανενεργό φάση και επιβραδύνοντας το ρυθμό αποκατάστασής τους. Με αυτό τον τρόπο οι εκπολωμένοι και συχνά πυροδοτούμενοι νευρώνες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στον αποκλεισμό.
Σε υψηλότερες συγκεντρώσεις μπορεί να αποκλείσει τους τασεοεξαρτώμενους διαύλους ασβεστίου και να επηρεάσει την απελευθέρωση των μονοαμινεργικών διαβιβαστών.
ΦΑΙΝΥΤΟΙΝΗ ΕPANUTIN Αποτελεσματική για την καταστολή των τονικοκλονικών και των μερικών επιληπτικών παροξυσμών και είναι φάρμακο εκλογής για την έναρξη θεραπείας ιδιαίτερα σε ενήλικους.
ΔΡΑΣΕΙΣ Δεν είναι γενικό κατασταλτικό του ΚΝΣ σαν τα βαρβιτουρικά, αλλά προκαλεί και κάποιου βαθμού υπνηλία και λήθαργο, χωρίς τα συμπτώματα να εξελίσσονται σε ύπνωση. Περιορίζει τη διάδοση των ανώμαλων νευρικών ώσεων στον εγκέφαλο.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ Αποτελεσματική για όλες τις κρίσεις της μερικής επιληψίας (απλής και σύνθετης), για τους τονικοκλονικούς σπασμούς, και για την αντιμετώπιση της επιληπτικής κατάστασης που δημιουργείται από επαναλαμβανόμενες τονικοκλονικές κρίσεις. Δεν είναι αποτελεσματική για κρίσεις αφαίρεσης, που συχνά μπορούν να επιδεινωθούν εάν σε έναν ασθενή με κρίσεις αυτού του τύπου χορηγηθεί αυτό το φάρμακο.
ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ Η απορρόφηση από το στόμα γίνεται με αργό ρυθμό αλλά από τη στιγμή που θα επιτευχθεί η κατανομή γίνεται γρήγορα και οι συγκεντρώσεις του φαρμάκου στον εγκέφαλο είναι υψηλές. Η χρόνια χορήγηση γίνεται πάντα από το στόμα. Σε επιληπτική κατάσταση πρέπει να χορηγείται ενδοφλεβίως ως φωσφοφαινυτοίνη,, ένα προφάρμακο της φαινυτοίνης. Μεταβολίζεται από το Ρ450 προς ανενεργό μεταβολίτη.
ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ Προκαλεί τερατογένεση σε κυήματα μητέρων που παίρνουν το φάρμακο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Το «εμβρυικό σύνδρομο υδαντοίνης» περιλαμβάνει λαγόχειλο,, συγγενείς καρδιοπάθειες, καθυστερημένη σωματική ανάπτυξη και διανοητική ανεπάρκεια. Σχεδόν οι μισές από τις επιληπτικές γυναίκες που δεν αντιμετωπίζονται θεραπευτικά παρουσιάζουν αυξημένη συχνότητα κρίσεων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι κρίσεις αυτές μπορεί να προκαλέσουν επεισόδια ανοξίας που οδηγούν σε αυξημένη συχνότητα συγγενών ανωμαλιών. Τα αντιεπιληπτικά φάρμακα χορηγούνται στη μικρότερη δυνατή δόση με την οποία επιτυγχάνεται έλεγχος των κρίσεων.
ΚΑΡΒΑΜΑΖΕΠΙΝΗ TEGRETOL Ελαττώνει τη διάδοση των ανώμαλων νευρικών ώσεων στον εγκέφαλο, αποκλείοντας τους διαύλους του νατρίου Και αναστέλλοντας την αναπαραγωγή των επαναληπτικών δυναμικών ενέργειας στην επιληπτική εστία αποτρέποντας την επέκτασή της.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ Για όλες τις κρίσεις μερικής επιληψίας (απλής και σύνθετης) και συχνά αποτελεί το φάρμακο πρώτης εκλογής. Πολύ αποτελεσματικό σε τονικοκλονικές κρίσεις και χρησιμοποιείται για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της νευραλγίας του τριδύμου. Σε μερικές περιπτώσεις έχει χρησιμοποιηθεί και σε μανιοκαταθλιπτικούς ασθενείς για να μετριάσει τα συμπτώματα.
Το τρίδυμο είναι ένα νεύρο, που έχει τη ρίζα του στην κατώτερη μοίρα του εγκεφάλου και περνώντας από μια οπή, το ωοειδές τρίμμα στη βάση του κρανίου, πλευρεί όλο το πλάγιο του προσώπου, τα 2/3 αισθητικά και το 1/3, εκεί που είναι το σαγόνι, κινητικά. Συνήθως, στην έκφυσή του, από την αφετηρία του στη βάση του εγκεφάλου προς τα έξω, πάρα πολλές φορές εμφανίζει, ανάλογα με ποιον κλάδο υποφέρει, μια προβολή πόνου, που καλείται εξαιτίας του ονόματός του νευραλγία του τριδύμου.
ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ Απορροφάται αργά όταν χορηγείται από το στόμα. Εισέρχεται γρήγορα στον εγκέφαλο, λόγω της υψηλής λιποδιαλυτότητας. Επάγει τα ένζυμα που μεταβολίζουν φάρμακα στο ήπαρ και σε χρόνια χορήγηση μειώνεται ο χρόνος ημίσειας ζωής της απαιτώντας προσαρμογή της δόσης κατά την έναρξη της θεραπείας. Αυξάνει τον μεταβολισμό και άλλων ανιεπιληπτικών φαρμάκων.
ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ Η χρόνια χορήγηση μπορεί να προκαλέσει λήθαργο, κώμα, καταστολή της αναπνευστικής λειτουργίας, υπνηλία, ίλιγγο, αταξία και θόλωση της όρασης. Είναι ερεθιστικό για το στομάχι και μπορεί να εκδηλωθεί ναυτία και έμετος.
Ο 10, 11 εποξείδιο μεταβολίτης έχει ενοχοποιηθεί στην πρόκληση αιματολογικών δυσκρασιών, όπως λευκοπενία και απλαστική αναιμία, και σοβαρή ηπατοτοξικότητα. Για τον λόγο αυτό πρέπει να γίνεται συχνά έλεγχος της γενικής αίματος και της ηπατικής λειτουργίας.
ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΕ ΦΑΡΜΑΚΑ Ουσίες που αναστέλλουν το μεταβολισμό της καρβαμαζεπίνης. Σιμετιδίνη Διλτιαζέμη Ερυθρομυκίνη Ισονιαζίδη Προποξυφαίνη Εάν η δόση δεν προσαρμοστεί κατάλληλα μπορεί να εμφανιστούν τοξικά συμπτώματα.
ΟΞYΚΑΡΒΑΖΕΠΙΝΗ TRILEPTAL Το 10-κετο παράγωγο της καρβαμαζεπίνης. Οφείλει την αντιεπιληπτική της δράση στην ταχεία αναγωγή της προς το 10 μονο-υδροξυ μεταβολίτη της. Δεν έχει αναφερθεί ηπατική ανεπάρκεια ή διαταραχές από τον μυελό των οστών. Είναι λιγότερο ισχυρός επαγωγέας των ενζύμων που μεταβολίζουν φάρμακα συγκριτικά με την καρβαμαζεπίνη.
ΑΙΘΟΣΟΥΞΙΜΙΔΗ ZARONTIN Μειώνει τη διασπορά της ανώμαλης ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο, πιθανότατα αναστέλλοντας τους διαύλους ασβεστίου τύπου Τ με τρόπο παρόμοιο με τη δράση της φαινυτοίνης στους διαύλους νατρίου. Αποτελεί το φάρμακο πρώτης εκλογής για τις κρίσεις αφαίρεσης.
ΑΙΘΟΣΟΥΞΙΜΙΔΗ Απορροφάται καλά όταν χορηγείται από το στόμα. Περίπου το 25% απεκκρίνεται αμετάβλητο στα ούρα, και το 75% μετατρέπεται σε ανενεργούς μεταβολίτες στο ήπαρ από το Ρ450. Δεν επάγει τη σύνθεση ενζύμων Ρ450. Ερεθίζει το στομάχι και σε χρόνια χορήγηση μπορεί να παρουσιαστούν ναυτία και έμετος. Συχνά παρατηρούνται υπνηλία, ληθαργικότητα, ζάλη, ανησυχία, διέγερση, άγχος και αδυναμία συγκέντρωσης.
ΛΑΜΟΤΡΙΓΙΝΗ LAMICTAL Αποκλείει τους διαύλους νατρίου, και τους τασοεξαρτώμενους διαύλους ασβεστίου. Είναι αποτελεσματική σε ευρύ φάσμα επιληπτικών διαταραχών, όπως μερική επιληψία, γενικευμένη επιληψία, τυπικές κρίσεις αφαίρεσης. Έχει εγκριθεί ως συμπληρωματική θεραπεία σε παιδιά και ενήλικες και ως μονοθεραπεία σε ενήλικες.
ΛΑΜΟΤΡΙΓΙΝΗ Η απορρόφηση από το στόμα είναι 100%. Ο χρόνος ημιζωής (24-35 ώρες) μειώνεται με τα ενζυμοεπαγωγά φάρμακα και αυξάνεται με το βαλπροϊκό οξύ. Κεφαλαλγία, ζάλη και αταξία. Σε ορισμένους ασθενείς προκαλεί ένα εξάνθημα που μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή, απειλητική για τη ζωή αντίδραση.
ΦΑΙΝΟΒΑΡΒΙΤΑΛΗ GARDENAL Περιορίζει την εξάπλωση των επιληπτικών εκφορτίσεων στον εγκέφαλο. Αυξάνει τον ουδό έκλυσης της επιληπτικής κρίσης. Άγνωστος μηχανισμός δράσης, αλλά μπορεί να περιλαμβάνει ενίσχυση της ανασταλτικής δράσης των νευρώνων του GABA. Οι δόσεις που απαιτούνται για αντιεπιληπτική δράση είναι μικρότερες από εκείνες που προκαλούν έντονη καταστολή του ΚΝΣ.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ Παρέχει σε ποσοστό 50% τα επιθυμητά αποτελέσματα σε κρίσεις απλής μερικής επιληψίας,, αλλά δεν είναι πολύ αποτελεσματική σε κρίσεις σύνθετης μερικής επιληψίας. Έχει θεωρηθεί πρώτης εκλογής στη θεραπευτική αντιμετώπιση υποτροπιαζουσών επιληπτικών κρίσεων σε παιδιά και των πυρετικών σπασμών. Μπορεί να μειώσει τις γνωστικές ικανότητες των παιδιών που αντιμετωπίζονται θεραπευτικά για πυρετικούς σπασμούς και πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή. Χρησιμοποιείται επίσης στη θεραπεία των επαναλαμβανόμενων τονικοκλονικών επιληπτικών κρίσεων,, ιδιαίτερα σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στο συνδυασμό διαζεπάμης και φαινυτοίνης. Χρησιμοποιείται επίσης ως ήπιο ηρεμιστικό για την ανακούφιση από το άγχος, τη νευρική υπερένταση και την αϋπνία.
ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ Απορροφάται καλά όταν λαμβάνεται από το στόμα. Εισχωρεί εύκολα στον εγκέφαλο. Περίπου το 75% του φαρμάκου αδρανοποιείται από το μικροσωμικό σύστημα στο ήπαρ. Το υπόλοιπο φάρμακο απεκκρίνεται αμετάβλητο από τους νεφρούς. Είναι ισχυρός επαγωγέας του Ρ450 και όταν χορηγείται σε χρόνια βάση αυξάνει το μεταβολισμό άλλων φαρμάκων.
ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ Σε χρόνια χρήση μπορεί να εμφανιστούν καταστολή, αταξία, νυσταγμός, ίλιγγος και οξείες ψυχωτικές καταστάσεις. Διέγερση και σύγχυση παρατηρούνται σε υψηλές δόσεις. Μετά τη διακοπή της χορήγησης της φαινοβαρβιτάλης μπορεί να εμφανιστούν επιληπτικοί σπασμοί.
ΠΡΙΜΙΔΟΝΗ MYSOLINE Είναι δομικά συγγενής με τη φαινοβαρβιτάλη στην αντιεπιληπτική της δράση. Εναλλακτική επιλογή για κρίσεις μερικής επιληψίας και τις τονικοκλονικές επιληπτικές κρίσεις. Συχνά χρησιμοποιείται μαζί με την καρβαμαζεπίνη και τη φαινυτοίνη και έτσι μπορούν να χρησιμοποιούνται μικρότερες δόσεις από τα φάρμακα αυτά. Δεν είναι αποτελεσματική για την αντιμετώπιση κρίσεων αφαίρεσης.
ΤΙΑΓΚΑΜΠΙΝΗ GABITRIL Αποκλείει την πρόσληψη του GABA από τους προσυναπτικούς νευρώνες, επιτρέποντας περισσότερο GABA να είναι διαθέσιμο για σύνδεση με τους υποδοχείς, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την ανασταλτική δραστηριότητα. Σε κλινικές δοκιμές ήταν αποτελεσματική στη μείωση της συχνότητας κρίσεων σε ασθενείς με ανθεκτικές εστιακές επιληπτικές διαταραχές.
ΤΙΑΓΚΑΜΠΙΝΗ Απορροφάται καλώς από το στόμα. Υφίσταται 2 σημαντικές τροποποιήσεις: Οξείδωση του θειοφαινικού δακτυλίου και γλυκουρονίωση. Μπορεί να χρειάζονται μειωμένες δόσεις συντήρησης στα άτομα με ηπατική ανεπάρκεια. Κόπωση, ζάλη και γαστρεντερική αναστάτωση.
ΒΑΛΠΡΟΙΚΟ ΟΞΥ DEPAKINE CHRONO Έχει πολλαπλές δράσεις όπως τον αποκλεισμό των διαύλων νατρίου και την ενίσχυση της GABAεργικής διαβίβασης. Είναι εντιεπιληπτικό ευρέως φάσματος και είναι η πιο αποτελεσματική ουσία που διαθέτουμε για τη θεραπευτική αντιμετώπιση των μυοκλονικών επιληπτικών κρίσεων.
ΒΑΛΠΡΟΙΚΟ ΟΞΥ Μειώνει επίσης τη συχνότητα των κρίσεων αφαίρεσης. Μειώνει επίσης τη συχνότητα και τη βαρύτητα των τονικοκλονικών επιληπτικών κρίσεων. Είναι δραστικό όταν χορηγείται από το στόμα και απορροφάται γρήγορα.
ΒΑΛΠΡΟΙΚΟ ΟΞΥ Μόνο το 3% απεκκρίνεται αμετάβλητο. Το υπόλοιπο μετατρέπεται σε δραστικούς μεταβολίτες στο ήπαρ. Μεταβολίζεται από το σύστημα Ρ450 αλλά δεν το επάγει. Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι η καταστολή, η αταξία και ο τρόμος. Η σπάνια ηπατοτοξικότητα μπορεί να προκαλέσει αύξηση των ηπατικών ενζύμων στο πλάσμα τα οποία πρέπει να ελέγχονται τακτικά. Αναστέλλει το μεταβολισμό ορισμένων αντιεπιληπτικών, όπως η φαινοβαρβιτάλη,, η καρβαμαζεπίνη και η αιθοσουξιμίδη.
ΓΚΑΜΠΑΠΕΝΤΙΝΗ NEURONTIN Ανάλογο του GABA. Παρεμβαίνει στους τασεοεξαρτώμενους διαύλους ασβεστίου. Έχει εγκριθεί ως συμπληρωματική θεραπεία στη μερική επιληψία και στη δευτεροπαθώς γενικευμένη τονικοκλονική επιληψία.
ΓΚΑΜΠΑΠΕΝΤΙΝΗ Εμφανίζει δοσοεξαρτώμενη απορρόφηση, δεν συνδέεται με τις πρωτεΐνες του πλάσματος και απεκκρίνεται αναλλοίωτη από τους νεφρούς. Αυτές οι ιδιότητες ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες φαρμακευτικών αντιδράσεων και ερμηνεύουν γιατί η γκαμπαπεντίνη είναι δημοφιλής ως συμπληρωματικό φάρμακο για τον έλεγχο των επιληπτικών σπασμών.
ΦΕΛΒΑΜΑΤΗ Έχει ευρύ φάσμα αντιεπιληπτικής δράσης. Χρήση στις ανθεκτικές επιληψίες,, λόγω του κινδύνου απλαστικής αναιμίας και ηπατικής ανεπάρκειας. 1. αποκλείει τους τασεοεξαρτώμενους διαύλους νατρίου 2. ανταγωνίζεται τη θέση δέσμευσης γλυκίνης στους υποδοχείς γλουταμικού NMDA 3. αποτρέπει την εμφάνιση σπασμών που επάγει η διέγερση των υποδοχέων γλουταμικού AMPA Αποκλείει τους διαύλους ασβεστίου.
ΦΕΛΒΑΜΑΤΗ Περίπου το μισό της χορηγούμενης δόσης εμφανίζεται στα ούρα με τη μορφή μεταβολιτών. Οι επαγωγείς ενζύμων όπως η καρβαμαζεπίνη και η φαινυτοίνη μπορεί να μειώσουν τα επίπεδα.
ΒΕΝΖΟΔΙΑΖΕΠΙΝΕΣ Η κλοναζεπάμη και η κλοραζεπάτη χρησιμοποιούνται για χρόνια θεραπεία. Η διαζεπάμη και η λοραζεπάμη είναι τα φάρμακα εκλογής στην οξεία θεραπεία αντιμετώπισης της επιληπτικής κατάστασης. Η κλοναζεπάμη περιορίζει την εξάπλωση των παροξυσμών από την επιληπτογόνο εστία και είναι δραστική στην αφαίρεση και στις μυοκλονικές κρίσεις.
ΒΕΝΖΟΔΙΑΖΕΠΙΝΕΣ Η κλοραζεπάτη είναι δραστική στις κρίσεις μερικής επιληψίας όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα. Η διαζεπάμη και η λοραζεπάμη είναι και οι δύο αποτελεσματικές στον τερματισμό των επαναλαμβανόμενων σπασμών της επιληπτικής κατάστασης. Από όλα τα αντιεπιληπτικά φάρμακα οι βενζοδιαζεπίνες είναι τα ασφαλέστερα και τα περισσότερο απαλλαγμένα από σοβαρές παρενέργειες.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΕΠΙΛΗΠΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ Αναπτύχθηκαν τη τελευταία δεκαετία. Έχουν αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα ως συμπληρωματικά φάρμακα στη θεραπεία των ανθεκτικών μορφών επιληψίας.
ΛΕΒΕΤΙΡΑΚΕΤΑΜΗ KEPPRA Έχει εγκριθεί ως συμπληρωματική θεραπεία για την ανθεκτική μερική επιληψία. Άγνωστος μηχανισμός δράσης. Αξιοσημείωτα ελεύθερη φαρμακοκινητικών φαρμακευτικών αλληλεπιδράσεων, κάτι που την καθιστά καλή επιλογή ως συμπληρωματική θεραπεία. Ζάλη, διαταραχές ύπνου, κεφαλαλγία και κόπωση.
ΤΟΠΙΡΑΜΑΤΗ TOPAMAC Αποκλείει τους τασοεξαρτώμενους διαύλους νατρίου σε μεγάλο βαθμό, όπως η φαινυτοίνη και η καρβαμαζεπίνη. Έχει δειχθεί ότι αυξάνει τη συχνότητα ανοίγματος των διαύλων χλωρίου δεσμευόμενη στον υποδοχέα GABA. Η θέση σύνδεσης είναι διαφορετική από τη θέση των βενζοδιαζεπινών.
ΤΟΠΙΡΑΜΑΤΗ Συνδέεται με θέσεις φωσφορυλίωσης και εμποδίζει τη φωσφορυλίωση διαφόρων πρωτεινών περιλαμβανομένων των στόχων των άλλων αντιεπιληπτικών. Είναι αποτελεσματική στην ανθεκτική μερική επιληψία όσο και στη δευτεροπαθή γενικευμένη.
ΤΟΠΙΡΑΜΑΤΗ Απορροφάται καλά με βιοδιαθεσιμότητα σχεδόν 100%. Ο χρόνος ημιζωής είναι 20 με 25 ώρες. Διαταραχές ΚΝΣ και ΓΕΣ. Διαταραχή συγκέντρωσης, ζάλη, αταξία, υπνηλία, νευρικότητα και σύγχυση, ναυτία, απώλεια βάρους. Νεφρικοί λίθοι στο 1,5% των ασθενών.
ΖΟΝΙΣΑΜΙΔΗ Σουλφοναμιδικό παράγωγο με αντιεπιληπτική δράση τόσο στην εστιακή όσο και στη γενικευμένη επιληψία. Αυτό το ευρύ φάσμα δράσης οφείλεται στην επίδραση της ουσίας σε πολλαπλά νευρωνικά συστήματα τα οποία συμμετέχουν στη γένεση των σπασμών.
ΖΟΝΙΣΑΜΙΔΗ Σε αυτά περιλαμβάνονται ο αποκλεισμός των τασεοεξαρτώμενων διαύλων νατρίου και των ρευμάτων ασβεστίου τύπου Τα,, καθώς και η ενίσχυση της λειτουργίας των υποδοχέων GABA. Είναι ενεργός από το στόμα και κατανέμεται καλά σε όλο το σώμα. Έχει χρόνο ημιζωής 50-60 ώρες και μπορεί να μειωθεί στις 25-30 εάν χορηγηθούν ταυτόχρονα ενζυμικοί επαγωγείς. Τυπικές ανεπιθύμητες ενέργειες του ΚΝΣ και νεφρολιθίαση.